သုံးလ.....

အခ်ိန္အားျဖင့္သုံးလရွိသြားခဲ့ပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕သူအဆက္အသြယ္မလုပ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြေပါ့။
ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္၃ႏွစ္နီးပါး
ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္တိုင္းႀကဳံေနရတဲ့ငရဲပါပဲ။
အခုခ်ိန္ထိလည္းက်င့္သားမရနိုင္ေသးတဲ့ငရဲေပါ့...

ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္တိုင္းမိဘအိမ္ကို
ျပန္တတ္တဲ့သူက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕
ဖုန္းအဆက္အသြယ္လုပ္ေလ့မရွိပါဘူး။
သူအခက္ေတြ႕မယ့္ကိစၥမ်ိဳးမလုပ္ခ်င္တဲ့ကြၽန္ေတာ္ကသူ႕ဆီကိုဖုန္းစမဆက္ခဲ့သလို
သူဟာလည္းကြၽန္ေတာ့္ဆီဆက္သြယ္မလာခဲ့ပါဘူး.....

မွတ္မိပါေသးတယ္......

သူနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခါစ
first year examၿပီးတဲ့အခ်ိန္
သူ႕အိမ္ကိုျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္....
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ဖုန္းဆက္ဆက္
မရခဲ့ပါဘူး။
Call listထဲမွာconnectမျဖစ္လိုက္တဲ့
phone callေတြ....

၁၂၃ခါ....

တစ္ခုခ်င္းစီကိုေရတြက္ရင္း
သူ႕အတြက္စိတ္ပူျခင္းေတြကိုေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။
ဒါဟာပထမဆုံးအႀကိမ္သူ႕ဆီ
ဖုန္းဆက္ျခင္းပါပဲ။

ကြၽန္ေတာ့္နံပါတ္ကိုblockထားတယ္လို႔
သူကိုယ္တိုင္ေျပာလာတဲ့အခါ

"နားလည္ပါတယ္"

ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းရယ္...

ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွဖုန္းမဆက္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေတြးတစ္ခုရယ္....

သူ႕ကိုကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္အႏွောက္အယွက္
မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ။

ေနာက္အပတ္ဆိုေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့မွာမို႔ သူနဲ႕ေတြ႕ေလာက္ပါရဲ႕။
ေမဂ်ာမတူတဲ့ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ကအခ်ိန္တိုင္းအတူရွိဖို႔ဆိုတာအရမ္းခက္တယ္။
ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့အတိုင္းအလုပ္ေတြကပိုမ်ားေနတတ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အနားယူခ်ိန္ေတြကို
သူနဲ႕messengerမွာစာေတြအျပန္အလွန္ပို႔ရင္းကုန္ဆုံးခ်င္ေပမဲ့
ဒါဟာကြၽန္ေတာ့ဆႏၵသက္သက္ပါပဲ။

စာေလးတစ္ေစာင္ဆိုလည္းျဖစ္တာမို႔
seenမျပတဲ့ replyမလာတတ္တဲ့nicknameေလးဆီကိုကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲစာေတြပို႔ထားတတ္ပါတယ္။

တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာလို႔သူဝင္ၾကည့္တဲ့အခါ

"ကိုယ္အရင္ရက္ကအလုပ္မ်ားေနခဲ့လို႔"

ဆိုတဲ့ျပန္စာတစ္ေၾကာင္းနဲ႕တင္
ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းမႈေတြတစ္ညေတာ့ေျပေပ်ာက္ရပါတယ္။

မနက္မိုးလင္းတဲ့အခါသူဟာ
အရင္ရက္ေတြလိုပဲ
ကြၽန္ေတာ့စာကိုဝင္မဖတ္ေတာ့ပါဘူး။
သူ႕ဆီကကြၽန္ေတာ္မျငင္းနိုင္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးတစ္ခုရဖို႔ ေနာက္ထပ္တစ္ပတ္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ရဦးမွာပါပဲ။

သူကြၽန္ေတာ့္ဆီကအေျဖရဖို႔
အသည္းအသန္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့အခ်ိန္က
သူ႕အတြက္သိပ္မ်ားၾကာသြားခဲ့ေလသလား.....
ဒါဟာ သူကြၽန္ေတာ့္အေပၚျမန္ျမန္စိတ္ကုန္သြားေစတဲ့အခ်က္ေတြထဲကတစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕.....
ကြၽန္ေတာ္ဟာတိတ္တိတ္ေလးခ်ည္ခဲ့မိတဲ့
ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုသူျဖတ္မခ်ခင္မွာ
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို
အရွက္မဲ့စြာပဲ ထုံးရာအထပ္ထပ္ထင္ေအာင္လုပ္ခဲ့မိပါတယ္.........

တကယ္ဆို ပိုခ်စ္မိသြားတဲ့သူက
ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါရဲ႕....
သူကေတာ့ အစကတည္းခ်စ္ခဲ့သလား....

******

ဒီေန႕ကေနာက္ဆုံးႏွစ္ရဲ႕ဒုတိယစာသင္ႏွစ္တစ္ဝက္စဖြင့္တဲ့ေန႕....
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားဘဝအခ်ိန္ေတြကတျဖည္းျဖည္းနည္းလာၿပီ....
စာေတာ္တဲ့သူကေတာ့ ဂုဏ္ထူးတန္း
ဆက္တက္နိုင္မယ္လို႔ယုံတယ္....

ကြၽန္ေတာ္ကေရာ.....
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ နည္းနည္းေလးအူတဲ့သာမန္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲ....
ဘြဲ႕ရတဲ့အခါအိမ္ျပန္လို႔အေဖသတ္မွတ္ေပးတဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ရင္းအခ်ိန္ကုန္ရမဲ့သူေပါ့...

ဒီလိုအူတူတူနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ရည္မွန္းခ်က္မရွိတာကိုလည္းသူကသေဘာမက်ဘဴး....
ဒါဟာလည္းစိတ္ကုန္ေစတဲ့
အခ်က္ေတြထဲကတစ္ခုပါပဲ

သူပါဝင္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္အနာဂတ္ဆႏၵေတြအေၾကာင္းေျပာျပတဲ့အခါ
ၿပဳံးၿပီးနားေထာင္တတ္ေပမဲ့
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းတယ္လို႔
မွတ္ခ်က္ျပဳတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႕သူ႕မ်က္ႏွာကိုေတြ႕ရဖို႔သူတို႔ေမဂ်ာေဆာင္ဘက္ကို တိတ္တိတ္ေလး
သြားေခ်ာင္းရဦးမွာပါပဲ....
တစ္ခါတစ္ေလ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုလြမ္းလြန္းလို႔
ဝမ္းနည္းေနရတာမ်ိဳး
စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္
တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုလြမ္းရတာက
ဘယ္​ေလာက္ဆိုးလဲ သိေစခ်င္တယ္

ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းလြန္းတဲ့သူက ဒီလိုဒုကၡကိုမခံစားခဲ့ဖူးပါဘူး

မိုးနတ္မင္းကကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းႀကဳံေတြ႕ဖို႔သတ္မွတ္ေပးထားသလိုပါပဲ....

........

"ရိန္ေနာင္"

အသံၾကားရာကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေမဂ်ာတူ သီဟ။
သြက္သြက္လက္လက္ေနတတ္တဲ့သီဟက
ခပ္အူအူရိန္ေနာင့္အတြက္ေတာ့
၄ႏွစ္တာလုံး အားကိုးစရာ
ရင္ဖြင့္စရာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါပဲ...

"မင္း ထြဋ္ဦးကိုနဲ႕အခုထိမေတြ႕ရေသးဘူးလား"

ရိန္ေနာင္မ်က္ႏွာေလးဆူပုပ္ပုပ္နဲ႕ ေခါင္းညိမ့္ျပလာသည္။

"စကားမေျပာျဖစ္တာေရာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"

"စာေမးပြဲမတိုင္ခင္ကတည္းက
မင္းလည္းသိသားပဲ သူကစာေမးပြဲနားနီးရင္
စကားလာေျပာတာမႀကိဳက္ဘူး"

"သူကဘယ္တုန္းကေရာ ႀကိဳက္ဖူးလို႔လဲ"

"စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ေရာ သြားမေျပာဘူးလား"

"ေနာက္ဆုံးဘာသာကသူလိုခ်င္သလိုမရလို႔ထင္တယ္ စိတ္တိုေနတာ
ငါစကားသြားေျပာရင္ ပိုစိတ္တိုတတ္လို႔
သူလာေျပာတာကိုေစာင့္ေနတာ ခုထိပဲ "

ရိန္ေနာင့္စကားအဆုံးသီဟရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံက ေနရာယူသည္။
ရိန္ေနာင္ရဲ႕ခပ္အူအူပုံစံရယ္ သီဟရဲ႕စိတ္မရွည္သလိုမ်က္ခုံးကိုတြန့္ခ်ိဳးကာ ေမးေနဟန္တို႔ေၾကာင့္ အနားမွျဖတ္သြားျဖတ္လာတို႔က ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္...

"အခု သူ႕ကိုေစာင့္ေနတာမလား
ေနာက္ကို ဒီလိုေစာင့္မေနနဲ႕ သူ႕အတန္းထဲဝင္ၿပီးေခၚလိုက္ အတန္းလည္းဆင္းေနၿပီကိုတစ္ခါေလာက္မင္းလုပ္ခ်င္တာကို
သူ႕အရိပ္အကဲမၾကည့္ပဲလုပ္ပစ္လိုက္စမ္းပါကြာ"

သီဟစိတ္မရွည္ေတာ့ဟန္ ရိန့္ေနာင့္လက္ကိုဆြဲကာ ထြဋ္ဦးကိုတို႔အတန္းရွိရာအေပၚထပ္သို႔တက္သြားသည္။
အတန္းဘက္ကိုေကြ႕ဝင္တဲ့လမ္းမွာပဲ
ထြဋ္ဦးကိုနဲ႕ေတြ႕သည္။
သူကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း သီဟကိုင္ထားေသာရိန္ေနာင့္လက္ကိုၾကည့္ေနသည္မို႔
ရိန္ေနာင္လက္ကိုခပ္ျမန္ျမန္ျဖဳတ္ခ်လိဳက္သည္။

"အစ္ကို အတန္းၿပီးၿပီလား
အခုကန္တင္းသြားမွာမလား "

"ကိုယ္မအားဘူး ဆိုင္း
ခ်ိန္းထားတာရွိတယ္ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဦးေနာ္ သြားေတာ့မယ္ "

*က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဦးေနာ္*

ဒါဟာဘယ္ေလာက္ၾကာမွရတဲ့ဂ႐ုစိုက္မႈေလးလဲ။
ဒီစကားတစ္ခြန္းနဲ႕ရိန္ေနာင့္စိတ္ထဲ
ခံစားရသမွ်ကိုေမ့သြားသည္။
မိုးေရကိုေသာက္ၿပီးအသစ္ပြင့္လန္းလိုက္တဲ့ပန္းေလးလို
မိုးနံ႕သင္းသင္းကိုသယ္လာတဲ့ေလျပည္ေလးလို သူ႕စိတ္ဟာေပါ့ပါးသြားခဲ့သည္။

" သူ မင္းနဲ႕စကားေျပာရဖို႔ သုံးလေတာင္
ေစာင့္ေနခဲ့တာ ထြဋ္ဦးကို !!!!
ဆိုင္းရိန္ေနာင္ကမင္းဖြင့္ေျပာၿပီး
ရေအာင္လိုက္ထားတဲ့ မင္းရဲ႕ခ်စ္သူေနာ္
ၿပီးေတာ့ သူကေယာက်ာ္းေလးဆိုတာကို
မင္းမေမ့နဲ႕ဦး "

"လာ သြားမယ္ ''

သီဟဆြဲေခၚရာေနာက္ကိုအမွီလိုက္ရင္း
ရိန္ေနာင္ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။

"အစ္ကို ညက်ရင္messengerမွာseenျပဦးေနာ္"

ထြဋ္ဦးကို ေနရာမွာပဲ မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနခဲ့သည္။
သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာ အလိုမက်မႈေတြလႊမ္းေနသည္။

*****

ညေနပိုင္းအတန္းခ်ိန္ဆင္းခါနီးမွာပဲ မိုး႐ြာခ်သည္။
ဒါက၆လပိုင္းေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတြထဲမပါမျဖစ္အခန္းတစ္ခုပါပဲ။
ဒီလိုအခ်ိန္မိုး႐ြာထဲထီးတစ္လက္နဲ႕ဗ်ာမ်ားေနတဲ့စုံတြဲေတြက ေက်ာင္းဝန္းထဲေနရာအႏွံ႕။
တစ္ခ်ိန္တုန္းကရိန္ေနာင္လည္းအဲ့လိုလူေတြထဲကတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။

မိုး႐ြာ႐ြာ ေနပူပူ ထြဋ္ဦးကိုက
ရိန္ေနာင့္ေနာက္ကိုထီးတစ္လက္နဲ႕
လိုက္ေနတတ္သည္။
ထိုအခါမ်ိဳးဆို ရိန္ေနာင္ရွက္လြန္း၍ခပ္သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္မိေတာ့
ခလုတ္တိုက္မိသည္ကအႀကိမ္ႀကိမ္....

အခုေတာ့ဒါေတြက က်ိန္ေျပာရင္ေတာင္
လိမ္တယ္ထင္ရေစမယ့္အေျခအေနေတြပါပဲ...
သိပ္ကိုဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့ထြဋ္ဦးကိုအစား
အၿမဲတမ္းဝမ္းနည္းေနတတ္တဲ့ ဆိုင္းရိန္ေနာင္က အစားဝင္လာခဲ့သည္...

ထီး​အနက္ေရာင္ေလးကို ထြဋ္ဦးကိုရဲ႕လြယ္အိတ္ထဲအသာထည့္ထားၿပီးျပန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အိမ္အေဝးကိုျပန္ရမဲ့သူက ေက်ာင္းတြင္းေဆာင္ကိုျပန္ရမဲ့သူအတြက္ထီးထားေပးသည္က နည္းနည္းေတာ့ရယ္စရာေကာင္းသည္။

မနက္ျဖန္ထပ္ရမဲ့assignmentအတြက္point ေတြစုထားတဲ့စာအုပ္ကိုက်န္ထားခဲ့သည့္
ရိန္ေနာင္နေမာ္နမဲ့က ေမဂ်ာေဆာင္သို႔
တစ္ေခါက္ျပန္သြားရသည္။
လြယ္အိတ္ကိုေခါင္းေပၚတင္လို႔ခပ္သြက္သြက္​ေျပးသြားေနရင္းတစ္ေနရာမွာ
သူ႕ေျခေထာက္တို႔တန့္သြားရသည္။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ထီးတစ္လက္တည္းေဆာင္းလာပါေသာ ရင္းႏွီးရသူ...
သူ႕လြမ္းေနရတဲ့လက္ဖဝါးႀကီးႀကီးေတြက
ေဘးကေကာင္မေလးလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
ရိန္ေနာင့္ပါးေပၚသို႔မ်က္ရည္ပူတို႔တစ္လွိမ့္ခ်င္းစီးက်လာသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကရပ္တန့္သြားသလို

မိုးေရထဲမွာလြယ္အိတ္တစ္လုံးကို ပိုက္ထားတဲ့သူရယ္....

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္တြဲထားသူရယ္.....

မိုးေရတို႔ၾကားမွာ သူကပဲအရာအားလုံးကိုတစ္ဖက္သတ္ျမင္ေနရသလို....
သူ႕အျမင္အာ႐ုံတို႔ကတျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ႏွစ္ခုထံကပ္ပါသြားသည္။
ေနရာမွာပဲသူထိုင္ခ်ရင္းေအာ္ငိုပစ္လိုက္သည္။
မ်က္လုံးတို႔ေဖာင္းအစ္လာသည္ထိ
သူခံစားခဲ့ရသမွ်ကို မိုးေရနဲ႕အတူေမ်ာပါသြားေစခ်င္သည္။

ဒါဟာသူေ႐ြးခဲ့တဲ့လမ္းမို႔ရိန္ေနာင္ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမည္.....

*****

အဲ့ေန႕ညမွာပဲ ရိန္ေနာင္ေမွ်ာ္ေနရသူထံမွ
စာေလးတစ္ေစာင္ေရာက္လာခဲ့သည္။

ဘယ္သူကမ်ားထင္ခဲ့ပါ့မလဲ....
ဒါဟာ ခ်စ္ရသူကရင္ကိုခြဲမဲ့စာတစ္ေစာင္ဆိုတာ .....
သူ နည္းပညာတကၠသိုလ္ကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုစိတ္ဝင္စားေနေၾကာင္းေပါ့။
သူက ရိန္ေနာင့္ဘက္ကအေျဖစကားကိုေစာင့္ေနသည္။

ရိန္ေနာင္ခ်က္ခ်င္းစာမျပန္နိုင္ .....
တစ္ခ်က္ႀကိတ္ငိုလိုက္သည္။
ရင္ဘတ္ထဲကနာလြန္း၍အသံမထြက္နိုင္ေတာ့....
ဘယ္ဘက္,ရင္ဘတ္တစ္ေလွ်ာက္လုံး
က်ဥ္တက္လာသည္အထိသူခံစားေနရသည္။
လက္ထဲကက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ဖုန္းေလးၾကမ္းျပင္ေပၚက်သြားသံက က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာေပမဲ့
ရိန္ေနာင့္အသိစိတ္ကိုမလႈပ္ႏွိုးနိုင္။

"တကယ္ပဲ ႀကိဳက္သြားၿပီလား"

"အင္း''

ရိန္ေနာင္အတည္ျပဳခ်င္တာမို႔ ေမးလိုက္မိေတာ့ တစ္ဖက္ကလ်င္ျမန္စြာျပန္ေျဖလာသည္။

"အစ္ကိုေပ်ာ္တယ္ဆိုၿပီးတာပါပဲ
အဆင္ေျပသလိုလုပ္
အဆင္မေျပတဲ့အခါျပန္လာခဲ့ေပါ့ "

"အဲ့လိုမ်ိဳးရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး "

"အင္းပါ ဒါဆိုေကာင္မေလးကိုမ်ားမ်ားဂ႐ုစိုက္ေပးပါ
ကိုယ့္ခ်စ္သူကပစ္ထားရင္ သိပ္ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတယ္ ..
ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေတာ့မယ္ "

Good nightဆိုတဲ့စာေလးကိုေတာ့သူမပို႔ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။

*****

"ဆိုင္း အစ္ကိုမင္းကိုခ်စ္တယ္''

" ကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ "

"ဟင္ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေလကြာ ..
လုပ္...ေျပာၾကည့္ "

"ခ်စ္တယ္..''

.....

"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကဘာေတြလဲ"

"မင္းဘာကိုေမးခ်င္တာလဲ"

"မဟုတ္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကခ်စ္သူေတြမလားဟင္"

"အင္း မင္းကခ်စ္သူဆိုလည္းခ်စ္သူေပါ့"

"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္အစ္ကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္"

အတိတ္ကေျပာင္းလဲလာမႈေတြကို ရိန္ေနာင္တစ္ခုခ်င္းစီျပန္ေတြးေနမိသည္။
အရာအားလုံက သူ႕အမွားေတြလို႔ရိန္ေနာင္အခ်ိန္တိုင္းေတြးေနခဲ့သည္။
ဒါေတြအားလုံးဟာ သူ႕အမွားေတြပါ

ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေနတာေရာ

အစ္ကိုမႀကိဳက္တဲ့ အူတူတူပုံျဖစ္ေနတာေရာ

အလိုက္သိတတ္တဲ့ပုံျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားေနထိုင္မိခဲ့တာေတြေရာ

အားလုံးကအစ္ကို႔အတြက္စိတ္ရႈပ္စရာျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သူ႕အမွားေတြကိုျပင္ဖို႔ရာ ရိန္ေနာင္တစ္ညလုံးေတြးေနခဲ့သည္။
အစ္ကို႔အျပစ္မပါ
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က
ေနာက္ထပ္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခ်စ္နိုင္ပါ့မလဲ....
မနက္မိုးလင္းလာတဲ့အခါ အမွားတို႔ကိုသုံးသပ္လို႔ အစ္ကို႔အႀကိဳက္ပုံစံျဖစ္ေအာင္ေနမယ္လို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္.....

အာမခံခ်က္မရွိတဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
ခ်စ္ျခင္းေတြဟာ
တစ္ဖက္ကၿငီးေငြ႕လာတဲ့အခါ
လမ္းဆုံးမေရာက္ခင္မွာပဲက်ိဳးပ်က္ၾကရပါတယ္

*****

ရိန္ေနာင္ မနက္ေစာေစာေက်ာင္းတြင္းေဆာင္ဘက္ကိုထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
သူဟာ မေန႕ညကဘာမွမျဖစ္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္လို ေပါ့ပါးလြတ္လပ္စြာ အေဆာင္တြင္းရွိေတြ႕သမွ်လူတိုင္းကိုေဖာ္ေ႐ြစြာၿပဳံးျပရင္း ထြဋ္ဦးကိုရဲ႕အခန္းဘက္ကိုတက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ဒီေနရာဟာ သူ႕အတြက္တစ္ေက်ာင္းလုံးမွာအရင္းႏွီးဆုံးေနရာ.....
အဆက္အသြယ္မရတဲ့အခါတိုင္း အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုအေျပးလာရွာတတ္တဲ့ေနရာ

လာရွာတဲ့အခါတိုင္းမ်က္ရည္လြယ္တဲ့
ရိန္ေနာင့္ကို အူတူတူကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားၿပီးေခ်ာ့ျမဴရင္း အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးတဲ့ေနရာေပါ့

ထြဋ္ဦးကိုရဲ႕အခန္းေရွ႕မွာရိန္ေနာင္
ရပ္လိုက္သည္။
အခန္းတံခါးေပၚကနာမည္ကဒ္ျပားေလးမွာ အျခားနာမည္တစ္ခုကအစားဝင္ေနသည္။

ေနာက္ထပ္ရိန္ေနာင္မသိပဲ
သူဘာလုပ္ျပန္ၿပီလဲ။
သူဆုံးျဖတ္သမွ်အရာရာမွာ
ရိန္ေနာင္ဟာအျပင္လူတစ္ေယာက္လို

အသိေပးျခင္းမခံရ တိုင္ပင္ျခင္းမခံရ
ရိန္ေနာင္ဟာေဘာင္မဝင္တဲ့လူတစ္ေယာက္လို......

အေဆာင္မႉးဆီမွာစုံစမ္းေတာ့ထြဋ္ဦးကိုဟာေက်ာင္းတြင္းေဆာင္အတြက္
စာရင္းသြင္းမထားေၾကာင္းေျပာလာသည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြကတစ္ဆင့္ ထြဋ္ဦးကို
ၿမိဳ႕ထဲကတိုက္ခန္းတစ္ခုကိုေျပာင္းသြားေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။
ရိန္ေနာင္ခပ္ျမန္ျမန္ပဲလိပ္စာအတိုင္းလိုက္သြားသည္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကုန္ဆုံးခ်ိန္ဟာ
သူ႕အတြက္အရမ္းၾကာလြန္းေနသည္။
ညကစကားကိုအတည္မယူဖို႔
ထြဋ္ဦးကို မရွိရင္သူမျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ေျပာျပဖို႔
သူ႕ကိုမခ်စ္ရင္ေတာင္ အဆက္မျဖတ္လိုက္ဖို႔
ေတာင္းပန္စကားေတြကိုတစ္လုံးခ်င္းစီေနခဲ့သည္။
သူေနာက္ထပ္အမွားတို႔မက်ဴးလြန္ခ်င္ေတာ့ပါ။

တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္တဲ့အခါ
အမွတ္မရွိတဲ့ဦးႏွောက္ရဲ႕ေစခိုင္းရာအတိုင္း
ရိန္ေနာင္သူ႕ကိုအေျဖေပးခဲ့တဲ့ေန႕စြဲေလးကိုရိုက္ႏွိပ္လိုက္သည္။
ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို တံခါးကပြင့္မလာ......
ရိန္ေနာင္ရဲ႕အရာအားလုံးမွာ ထြဋ္ဦးကိုရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြ လႊမ္းမိုးမႈေတြရွိေနေပမဲ့
ထြဋ္ဦးကိုနဲ႕ပက္သက္သမွ်ကေတာ့ကြဲျပားေနတတ္သည္။

ရိန္ေနာင့္ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ
ထြဋ္ဦးကိုေနရာယူထားတဲ့အခါ
အပိုေတြလုပ္သလိုအၾကည့္ကိုသာရရွိခဲ့ဖူးသည္။

Anni dateကိုဂဏန္းေတြေသခ်ာမမွတ္မိတတ္တဲ့ထြဋ္ဦးကိုကေမ့ေနတတ္ၿပီး
ဥာဏ္သိပ္မေကာင္းတဲ့အူတူတူေကာင္ေလးကပဲ မွတ္မိေနတတ္သည္။

ရိန္ေနာင့္ေမြးေန႕ေတြမွာလည္း
သူေမွ်ာ္လင့္တဲ့ birthday wishကိုတစ္ခါမွမရခဲ့ဖူးဘူး။

ဒါေတြဟာ ရိန္ေနာင့္ကိုတစ္ဖက္သတ္နားက်င္ေစခဲ့တဲ့လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းေတြပါပဲ .........

ရိန္ေနာင္အခန္းေရွ႕မွာအခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္ထိရပ္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။
မ်က္ရည္တို႔ကလည္းသူ႕ကိုအေဖာ္ျပဳရင္းအဆက္မျပတ္က်ဆင္းေနခဲ့သည္။
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကုန္လာတဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႕အတူ
ဒီနာက်င္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြပါသြားရင္ေကာင္းမယ္လို႔သူေတြးေနမိသည္။
ပိုပိုၿပီးနာက်င္လာတဲ့ဘယ္ဘက္ရင္အုံကမျဖစ္နိုင္ေၾကာင္းကိုသတိေပးေနသည္။

သူ႕ေရွ႕ကို ကတၱီပါအနက္ေရာင္စီးထားတဲ့ေျခေထာက္ေဖြးေဖြးတစ္စုံလာရပ္သည္။
ရိန္ေနာင္အဲ့လူရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးဝင္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
သူ႕ကိုထားမသြားဖို႔ေတာင္းပန္ခ်င္သည္။
သူစိတ္ရႈပ္သြားမွာကိုလည္းစိုးရိမ္သည္။

"ဒီကိုဘယ္လိုလိုက္လာတာလဲ ရိန္ေနာင္"

"အစ္ကို႔အေဆာင္ကိုလိုက္သြားေတာ့
မေတြ႕တာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေမးၿပီးလိုက္လာခဲ့တာ "

"မင္းကို ဒါေတြမႀကိဳက္တာ
အခ်ိန္တိုင္းငါ့အေၾကာင္းကို
လိုက္စုံစမ္းေနတာ
ကေလးအေမႀကီးလိုပဲ "

ရိန္ေနာင္ႏွစ္သက္ရတဲ့လက္သြယ္သြယ္
ျဖဴျဖဴေတြကpwကိုအေျပးအလႊားႏွိပ္လို႔ ....

"ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ေပးစရာေလးရွိလို႔လာခဲ့တာပါ "

"အစ္ကိုဝတ္ဖို႔ အက်ီေတြ အကုန္လုံးမွာ
အစ္ကို႔နာမည္ခ်ည္ထိုးေပးထားတယ္
ကြၽန္ေတာ့အတြက္လည္း အသုံးမလိုလို႔
လာပို႔ေပးတာပါ အစ္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႕"

"ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး
ျပန္ယူသြားလိုက္ပါ "

ထြဋ္ဦးကိုလက္ထဲကိုရိန္ေနာင္ ခပ္သြက္သြက္ထည့္ေပးၿပီး ေနရာကေနဟန္မပ်က္ထြက္လာခဲ့သည္။

"မင္းကအၿမဲ တဇြတ္ထိုးလုပ္တယ္
တစ္ဖက္လူကိုမၾကည့္ဘူး "

ရိန္ေနာင္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန အခန္းထဲဝင္သြားတဲ့သူကိုအေတာ္ၾကာေအာင္ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။
သူ႕ေခါင္းထဲမွာ ဒီပ်က္ဆီးသြားတဲ့ဆက္ဆံေရးကို
အထိအခိုက္အနည္းဆုံးနဲ႕ျပန္ဆက္နိုင္ဖို႔ကို
စဥ္းစားေနမိသည္။

******

ထြဋ္ဦးကို ရိန္ေနာင္ေပးသြားတဲ့အိတ္ေလးကို
ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
သူအၿမဲဝတ္ေနက်ရွပ္ျဖဴအက်ီေတြ......

ခ်စ္သူရည္းစားသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ရိန္ေနာင္ဟာသူ႕အေပၚလိုေလေသးမရွိဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့သည္။
သူကသာအဲ့ဒိေကာင္ေလးအေပၚအစကတည္းကမရိုးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
First yearစတက္ခ်ိန္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျမႇောက္ေပးလို႔သူအဲ့ဒိေကာင္ေလးကိုစလိုက္ခဲ့သည္။
ထိုေကာင္ေလးကိုသူခ်စ္လား မခ်စ္လား တစ္ခါမွမေတြးဖူးပါ။

မထင္မွတ္ထားပဲ ရိန္ေနာင္က
First yearစာေမးပြဲမေျဖခင္မွာပဲ သူ႕ကိုအေျဖျပန္ေပးခဲ့သည္။
သူ ,ရိန္ေနာင္နဲ႕ပက္သက္ၿပီးလက္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အဲဒိေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာ သူကေနရာယူၿပီးသားျဖစ္ေနခဲ့သည္။
အခ်ိန္ကသိပ္ကိုေနာက္က်သြားခဲ့သည္။

ရိန္ေနာင့္ကိုလ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္ရင္ သူ႕အေပၚစိတ္ကုန္သြားလိမ့္မယ္လို႔ သူေတြးခဲ့မိသည္။
ရိန္ေနာင္ဟာမထင္မွတ္ထားပဲ သိပ္ကိုသည္းခံနိုင္စြမ္းအားေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သီဟေျပာခဲ့တဲ့စကားကမွန္သည္။
ရိန္ေနာင္ဟာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္.......
တစ္ခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕လက္ထပ္လို႔မိသားစုဘဝကိုတည္ေဆာက္နိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္။
သူ႕လိုစိတ္ဓာတ္မျပတ္သားတဲ့လူတစ္ေယာက္အနားမွာ ေနရင္းအခ်ိန္မကုန္သင့္တဲ့လူတစ္ေယာက္။
အခ်ိန္မလြန္ခင္မွာပဲ ရိန္ေနာင္သူ႕အေပၚ
ခပ္ျမန္ျမန္စိတ္ကုန္သြားေစမယ့္
နည္းလမ္းကိုေ႐ြးခဲ့သည္။

အတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္
လမ္းမွန္ကိုသူကိုယ္တိုင္ျပန္ပို႔ေပးရမည္။
သူ႕ေၾကာင့္သာမဟုတ္ခဲ့ရင္ အခုခ်ိန္မွာ
ရိန္ေနာင္ကသိပ္လွတဲ့မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ကိုကာကြယ္ေပးနိုင္ေနမွာ........

*****

ေနာက္အပတ္ဆိုရင္ စာေမးပြဲေျဖရေတာ့မည္။
တိုက္ခန္းမွာေနာက္ဆုံးေတြ႕ၿပီးကတည္းက
ခုခ်ိန္ထိစကားတစ္ခြန္းေတာင္မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး။
လမ္းမွာေတြ႕ရင္လည္းသူစိမ္းေတြလိုပဲေနခဲ့ၾကသည္။

ရိန္ေနာင့္ဘက္ကအရာအားလုံး
အဆင္ေျပေနပုံရသည္။
သူသာတစ္ခုခုလိုေနသလို ခံစားေနရသည္။
ရိန္ေနာင့္ကိုသူ႕အနားကထာဝရထြက္သြားေအာင္လုပ္လိုက္နိုင္တာက
သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည့္ခဲ့တာမွန္ေပမဲ့
သူေပ်ာ္မေနခဲ့ပါဘူး။
အစ္ကိုလို႔ တစာစာေခၚၿပီးလိုက္ကပ္ေနတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးကိုသူလြမ္းမိေနသည္။
ဒါဟာမျဖစ္သင့္မွန္းသိတာမို႔
ရိန္ေနာင့္ဆီကိုလွမ္းမယ့္သူ႕ေျခလွမ္းေတြကိုမနည္းထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္။

ရွက္တတ္တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕အူတူတူအၿပဳံးေလးေတြကို အရင္ကမခံစားတတ္ခဲ့ေပမဲ့
အခုကိုယ္မဟုတ္တဲ့အျခားသူေတြကို
အၿပဳံးေတြေဖာေဖာသီသီေပးေနတဲ့အခါ
သူရင္နာရပါသည္။

ဒါက သူ,ရိန္ေနာင့္ကိုခ်စ္မိသြားခဲ့ၿပီလား .......

*****

ထြဋ္ဦးကိုရဲ႕စကားအတိုင္း ရိန္ေနာင္သူနဲ႕
ခပ္ေဝးေဝးမွာေနခဲ့သည္။
ဒါဟာသူ႕ရဲ႕ဆႏၵဆိုရင္ရိန္ေနာင္တစ္သက္လုံး
တိတ္တိတ္ေလးေနဆိုလည္းရသည္။
သူ႕စကားကိုနားေထာင္တယ္လို႔ခ်ီးက်ဴးစကားေလးကိုရိန္ေနာင္ၾကားခ်င္လို႔ျဖစ္သည္။

စာေမးပြဲမၿပီးခင္မွာ သူနဲ႕ျပန္အဆင္ေျပဖို႔
ရိန္ေနာင္တိတ္တိတ္ေလးေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည္။

ဘယ္သူကမ်ားေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မွာလဲ

ရိန္ေနာင္နဲ႕သူစကားေျပာထားတာေတြကိုရိန္ေနာင့္အေဖေတြ႕သြားခဲ့သည္။
ဒါကဘယ္လိုကံဆိုးမႈပါလဲ........

အေဖေမးလာခဲ့တဲ့သူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးက
ဘာေတြလဲဆိုတာအတြက္
သူ႕မွာအေျဖမရွိခဲ့ဘူး......
သူအေျဖကိုမသိခဲ့ဘူး......
အစ္ကိုကိုယ္တိုင္ကအသိအမွတ္မျပဳေတာ့တဲ့ဆက္ဆံေရးကိုကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုေခါင္းစဥ္တပ္ျပရမလဲ.......

အေဖကေဒါသထြက္ေနခဲ့သည္။
အေမကေတာ့အေဖ့ကိုတားရင္းငိုေနခဲ့သည္။
သူမသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ
ဒါမ်ိဳးကို သူမရဲ႕သားေလးဆီမွာ
ႀကဳံရလိမ့္မယ္လို႔ေတြးမထားပုံပင္။

သူ႕စိတ္ထဲမွာအစ္ကို႔ကိုပဲေတြးေနမိသည္။
အေမတားေနတဲ့ၾကားက အစ္ကို႔ဆီကိုေရာက္ေအာင္သြားၿပီး အစ္ကို႔ဆီကတိက်တဲ့အေျဖစကားကိုသူလိုခ်င္ခဲ့သည္။
အေျဖစကားေလးေပးသြားခဲ့ပါသည္။
ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမရွိပဲ ခြဲခြာသြားျခင္းမ်ိဳးနဲ႕ေပါ့။

အေဖ့ဆႏၵအတိုင္းစာဆက္သင္ဖို႔ရာ
မလိုလားေတာ့တဲ့ရိန္ေနာင္ဟာ
သူ႕အေဖရဲ႕မိဘမဲ့ေဂဟာမွာပဲ
ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ့သည္။
ဒီၿမိဳ႕ေလးကေနသူထြက္မသြားခဲ့ရင္
လူ႕ေလာကမွာလွည့္ပတ္သြားလာရင္း
အစ္ကိုပင္ပန္းလာတဲ့အခါ
အနားယူ​ဖို႔ေနရာေလးတစ္ခု
သူရွိေနေစခ်င္သည္။

အစ္ကို႔ႏွလုံးသားေလးပင္ပန္းလာတဲ့အခါ
အနားယူဖို႔ ကြၽန္ေတာ့ရင္ခြင္က
အခ်ိန္တိုင္းအတြက္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေစခ်င္သည္။