З Кувейта ў Ірак
Дзянiс Батура
Усходняя пустыня, гіганцкая магіла Раскінулася па ўсёй дарозе Для чалавека і аўтамабіля. На спякоце, а не на марозе Тлеюць трупы і метал іржавее. Садзіцца сонца, i цямнее Той злапомны шлях, апошнi шлях з маленькага Кувейта ў Ірак. Мноства чалавечых лёсаў, Пікапаў, танкаў, бусаў Навекi засталіся на той дарозе, На тым замагільным парозе. I не смешна, а проста жах, Бо не расце ні рамонак, ні мак, На Богам забытай шашы з маленькага Кувейта ў Ірак. Асмеліліся крылы чорныя над усходняй пустыняй летаць І пусткі яе прасторныя Сваімі бомбамі таптаць. Яны не глядзелі на сцягі белыя, На тое, што не толькі ваенныя Iдуць па той дарозе праклятай, Бясконцай і няшчаснай з маленькага Кувейта ў Ірак.
2019-12-21 10:53:34
9
1
Коментарі
Упорядкувати
  • За популярністю
  • Спочатку нові
  • По порядку
Показати всі коментарі (1)
Foxy Soul
Вельмі моцна напісана... У наш час мала хто піша на беларускай мове, мая павага вам
Відповісти
2019-12-22 07:40:52
1
Інші категорії
Любовні Вірші в прозі Ода Подійні Соціальні Для підлітків
Інші поети
Moi
@Moi_2000
Схожі вірші
Всі
I Saw a Dream
Ілва Стрілецька
I saw a dream, and there were you, And there was coldness in your eyes. I wonder what a kind of true Made you become as cold as ice. And later I looked back to get a sense This empty glance was hellish call of past. It used to be a high and strong defense Against the world, the pain and me at last. You looked at me, and peering in your soul, I felt so lonely, as something vital died. And that is what I fear most of all - That nothing gentle will remain inside. Inside of you. Inside of me as well. And nothing will be said to farewell.
102
15
15862
12
ᴅɪᴀɴᴀ ᴍᴀʏ
А море сліз вже висохло давно. Давно забуті фото й переписки. Я живу неначе у кіно, І це кіно трагедія, не більше.
87
4
8963