" ကို​ကျော်​ ... သား​စေ ပြန်​မ​ရောက်​သေးဘူး​နော်​"

"ဒီ​ကောင်​ ဘာပြဿနာထပ်​ရှာ​နေပြန်​ပြီလဲမှ မသိတာ... နှင်းရယ်​"

"ကို​ကျော်​ကလည်း သားကိုနည်းနည်း အ​လျော့​ပေးမှ​ပေါ့"

"နှင်း ...ကိုယ်​သူ့အ​ပေါ်​လျော့​ပေးထားတာ နှင်းအမြင်​ပဲ...

အခုလည်း​ကျောင်းပြီးလို့ မိဘလုပ်​ငန်းဝင်​လုပ်​ကူမယ်​မရှိဘူး...

အ​လေလိုက်​နေတယ်​။ပြဿနာ​ပေါင်းစုံရှာ​နေတယ်​။မိန်းမ​တွေရှုပ်​တယ်​...

ကိုယ်​သည်းခံပြီး​စောင့်​နေတယ်​လေ နှင်းရယ်​..။သူဒီလို​တွေ ဖြစ်​နေရတာ ကိုယ့်​အပြစ်​ပါဆိုပြီး ကိုယ်​အပြစ်​တွေခံယူ​နေတယ်​လေကွာ.."

"ကို​ကျော်​ရယ်​~"

ထိုစဉ်​ကားစက်​ရပ်​သံနှင့်​အတူ​ စေ တစ်​ယောက်​ ပတ်​တီးအ​ဖွေးသားဖြင့်​ အိမ်​ထဲဝင်​လာသည်​။

" သား​စေ ဘာဖြစ်​လာတာလဲကွယ်​~
အန်​တီနှင်းကို ပြပါဦး.."

"ရတယ်​အန်​တီနှင်း ဘာမှမဖြစ်​ဘူး..."

အန်​တီနှင်း၏ အ​မေးကို​ဖြေရင်း​အ​ပေါ်တက်​ရန် ပြင်​နေ​သော​ခြေလှမ်းများသည်ကား ဒယ်​ဒီ့ အသံ​ကြောင့်​ ရပ်​တန့်သွားရသည်​။

" မင်း ဒီလို​တွေ ဆက်​လုပ်​နေမယ်​ဆို ငါ့သားဘာလို့လုပ်​နေ​သေးလဲ မင်း​စေရာ"

"အို~ ကို​ကျော်​ သား​လေးကို ဘယ်​လို​တွေ​ပြော​နေတာလဲ"

ကျွန်​တော်​ ရင်နာစွာဖြင့် တစ်​ချက်​ပြုံးမိသည်။

ဒယ်ဒီအတွက်​ သားဆိုသည်ကား ဘာမှမဟုတ်​သလို မိန်းမဆိုသည်မှာလည်းဘာမှမဟုတ်​ခဲ့ချေ....

သူ၏ ဂုဏ်​သတင်း တက်​စေရုံသက်​သက်​သာ...

~~ မေ​မေ့ကိုလည်း ခုလို ဂရုမစိုက်​ခဲ့လို့​မေ​မေက...~​~

တွေးရင်း​ဝေ့တက်​လာ​သော မျက်​ရည်​များအား ထိန်းချုပ်ရင်း...

"ဘာလဲ..? ဒယ်​ဒီ က ကျွန်​တော့်​လို သားမျိုး ရထားတာကို ရှက်​လို့လား.."

" မင်းမဟုတ်​တာတွေ လုပ်​နေတာ​ကို တော်​သင့်​ပြီ မင်း​စေရာ...

ကုမ္ပဏီ မှာ အလုပ်​ဝင်​လုပ်​တော့။ မင်းဦး​လေး လုပ်​ကိုင်​နေတာ​တွေမမြင်​ဘူးလား...။

ဟမ်​..!! သားဖြစ်​ပြီး ညီ​လောက်​ကို အားမကိုးရဘူး.."

"ဒါဆိုလည်း အဲ့ဒီညီ ကိုပဲ ကုမ္ပဏီ ကြီး​ပေးလိုက်​ပါလား.."

"မင်း....!!! မင်း​စေရာ....!!! "

"ကို​ကျော်​ရယ်​ .. စိတ်​လျှော့ပါ။ သား​စေ ဒယ်​ဒီ့ကို​ တောင်းပန်​လိုက်​ပါကွယ်​..."

"ကျွန်​တော်​ သွားနား​တော့မယ်​..."

"ဟိတ်​ကောင်​ မင်း​စေရာ.. !! ပြန်​ဆင်းခဲ့စမ်း..​.!!! ပြော​နေတာမကြားဘူးလား...!! မင်း​စေရာ...!!"

.............................................................
*​ဒေါက်​ ဒေါက်​...*

"သား​စေ... အန်​တီနှင်းပါကွယ်​~

ဝင်​လာခဲ့မယ်​နော်​.."

"ဟုတ်​ကဲ့..."

အခန်းထဲဝင်​ချိန်၌မူ  စိတ်​ရှိ​တိုင်း​သောင်းကျန်းထားမှုကြောင့် ပစ္စည်း​များ ရှုပ်​ယှက်​ခတ်​အောင်​ ပျံကြဲ​နေသည်အား တွေ့လိုက်ရသည်။

မည်သို့ပင် သူ့အ​ပေါ်​ကောင်းပေးသည်ဆိုစေကာမူ ကျွန်မသည်ကား သူ၏ မိ​ထွေးပင် မဟုတ်​ပါလား။

အ​မေဖြစ်​သူနှင့် ပတ်​သတ်​ပြီး စိတ်​ဒဏ်​ရာရှိပါသော က​လေးတစ်​ယောက်​အတွက်​ ကျွန်​မ၏မေတ္တာ မဆိုစ​လောက်​ကလေးသည်ကား  ဖာ​ထေး​ပေးနိုင်​မည်ဟု အာမ မခံနိုင်ပါချေ...

အနှီက​လေး သည်ကား အ​ဖေဖြစ်သူကိုသာ အရွဲ့တိုက်​​ကာ နေပါသော်လည်း သူ၏အ​မေ​နေရာ အစားဝင်​ယူထားသော ကျွန်​မကိုမူ မမုန်းရှာပေ...

အန်​တီနှင်း ဟုခေါ်ကာ ကောင်း​ကောင်းမွန်​မွန်​​ဆက်ဆံရှာသည်။ ယခုလည်း သူ၏အ​ဖေနှင့်ပြဿနာဖြစ်​ကြပြန်လေပြီ။

ထို လူသားနှစ်​ယောက်​အကြား မည်သို့ လုပ်ဆောင်ပေးလိုက်ရမည်ကို အမှန်ပင် မသိနိုင်တော့ပါ....

"သား​စေ..."

"......"

"ဒယ်​ဒီ့ ကိုအဲ့လိုပြန်​ခံမ​ပြောပါနဲ့လားကွယ်​....

အဲ့ဒီလို​ပြောလို့ အန်​တီနှင်းက ကြားထဲက အတင်း​ဝင်​ပါတယ်​မထင်​နဲ့​နော်​...

အန်​တီနှင်းက နှစ်​ယောက်​လုံးကိုကြည့်​ပြီး စိတ်​မ​ကောင်းလွန်းလို့ပါ..."

"ကျွန်​တော်​မထင်​ပါဘူး..။ အန်​တီနှင်းမှာအပြစ်​မှမရှိတာ...

ကျွန်​တော်​ငယ်​ငယ်​လေးကတည်းက​စောင့်​ရှောက်​ပေးလာတဲ့ အန်​တီနှင်းကို ကျွန်​တော်​အပြစ်​မမြင်​ပါဘူး"

"အဲ့လိုကြားရတာ အန်​တီနှင်းဝမ်းသာလိုက်​တာ...

သားရယ်​.. သားဒီလို​တွေလုပ်​နေတာ မမမြ သာသိရင်​ စိတ်​ကောင်းမှာမဟုတ်​ဘူး။ ဒယ်​ဒီ့ စကားနား​ထောင်​ပြီး ကုမ္ပဏီ ဝင်​လိုက်​ပါ​တော့လား...။ ဟင်​...?

သား ဒယ်​ဒီက သားကိုချစ်ရှာပါတယ်​။ ဖြစ်​မြောက်​စေချင်​တယ်​။ သား ဒယ်​ဒီ့ကို အရွဲ့တိုက်​နေတာ​လေး​တွေ ရပ်​လိုက်​ပါ​တော့လား..."

"သား နားလည်​ပါတယ်​...

ဒါ​ပေမယ့်​ သား ဒယ်​ဒီ့ ကို ခွင့်မလွှတ်​နိုင်​ဘူး။ ဒယ်​ဒီ့​ကြောင့်​သာမဟုတ်​ရင်​..၊ အဲ့ဒီအလုပ်​ဆိုတာကြီးကိုသာ မစွဲလန်း​နေခဲ့ရင်​..၊ မာမီ... သားရဲ့ မာမီ........."

"သားရယ်​... အန်​တီနှင်း​တောင်းပန်​ပါတယ်​ကွယ်​~ အန်​တီနှင်း ရှိ​နေခဲ့သင့်​တာ~"

"အန်​တီနှင်း မှာ ဘာအမှားမှမရှိပါဘူး..."

​ပြောရင်း ရှိုက်​ကာရှိုက်​ကာ ငို​နေ​ပါသော​ကောင်​လေး...

အရွယ်​နှင့်မလိုက်​အောင်​ နာကျည်းချက်​တွေများ​နေ​ရှာသော​ကောင်​လေး...

~~မမမြ မြင်​နေတယ်​မဟုတ်​လားဟင်​...

သားငယ်​လေးကို နှင်းနှင်းဘယ်​လိုနှစ်​သိမ့်​ပေးရပါ့မလဲ..။ ကို​ကျော်​နဲ့​ရော ဘယ်​လိုညှိနှိုင်း​ပေးရပါ့မလဲ...~~

"ကဲ..သား.. ဆက်​မ​တွေးနဲ့​တော့။  နားလိုက်​တော့​နော်​။ အန်တီနှင်း သွားလိုက်​တော့မယ်​..."

"ဟုတ်​ကဲ့..."

ထွက်​သွား​သော အန်​တီနှင်းကိုကြည့်​ရင်း အားနာစိတ်​များဝင်​လာမိသည်​။ ထိုစဉ်က​ ခိုကိုးရာမဲ့ ဖြစ်​နေ​သော အန်တီနှင်းကို​မာမီက​ခေါ်လာကာ အလုပ်​ပေး၍ အိမ်​တွင်​နေ​စေသည်​။

ထိုစဉ်​ကတည်းက အန်တီနှင်းက ကျွန်​တော့်​ကို သားအရင်းပမာ​စောင့်​ရှောက်​ပေးသည်​။​
မာမီ ဆုံးပါးသွား​ပြီးချိန်တွင်လည်း အနားတွင်​အမြဲရှိကာ အား​ပေးခဲ့သည်​။

အခု​အချိန်တွင်မူ ဒယ်​ဒီ ၏ ဇနီးအဖြစ်​နေရာယူထား​ပါသော်လည်း အန်​တီနှင်း ဟုသာ​ခေါ်​စေကာ​ မေတ္တာမပျက်​ ကျွန်​တော့်​ကို​စောင့်​ရှောက်​ပေးသည်​။

ပြောခဲ့ဖူးသော စကားတစ်ခွန်းသည်ကား...

~~အ​မေနဲ့ပတ်​သက်​ပြီး စိတ်​ဒဏ်​ရာ ရှိတဲ့က​လေးငယ်​ကို အ​မေ​နေရာအတင်းဝင်​ယူပြီး စိတ်​ဒဏ်​ရာမ​ပေးချင်​လို့ပါ..တဲ့​လေ~~

နောက်​ပိုင်းသိလာရသည်ကား ယခုလို ဒယ်​ဒီ့ ဇနီး​နေရာဝင်​ပြီး ကျွန်​တော့်​ကို ဝင်​ထိန်း​ပေး​နေသည်မှာလည်း မာမီ၏ နောက်​ဆုံးဆန္ဒဖြစ်နေခြင်းပင်...

ကျွန်​တော့်​အား မိခင်​မေတ္တာမငတ်မွတ်​စေချင်​သော မာမီ၏ ဆန္ဒကို ဖြည့်​ဆည်း​ပေးနေခြင်းပင်...

ထို့ကြောင့် အန်​တီနှင်းအား မမုန်းသည့်အပြင်​လေးစားမိပါ၏။

...............................................................

"စစ်​..!! ငါ ဆိုင်​ကောင်း​ကောင်း​လေး တစ်​ဆိုင်​တွေ့ထားတယ်​..။ သွားစားရ​အောင်​"

"မင်းမှာလည်း​လေ စေ နဲ့အတူ ပြဿနာရှာရင်​ရှာ ၊ မရှာရရင်​ စား​သောက်​နေတာပဲ..."

"မင်းကလည်းကွာ​ ပြောမယ်​ဆိုတာချည်းပဲ..။ အလုပ်​လုပ်​ရတာပင်​ပန်းတယ်​ကွ...။ လိုက်​မှာလားမလိုက်​ဘူးလား​ ပြော.."

"​အော်​..​အေး​အေး..။ ပင်​ပန်းတယ်​ပဲထားပါ​တော့..."

"​စစ်​...!! "

"ဟားဟား...​ နောက်​တာ​နောက်​တာ ။ ထ ထ !!  သွားမယ်​"

>>သွားမှာကိုမသွားပဲ ပွစိပွစိ လုပ်​နေ​သေးတာ..။ မိန်းမကြီးကျ​နေတာပဲ<<

"​ကောင်း.. ငါအကုန်​ကြားတယ်​နော်​.."

*blah.. blah*

ကျွန်​တော့်​ကို မဲ့ကာရွဲ့ကာ လုပ်​ပြ​နေ​သော အနှီသူငယ်​ချင်းအား လျစ်​လျူရှု ကာ သူ​ပြောသည့်​ဆိုင်​သို့ ဦးတည်​ရ​တော့သည်​။​

ပြောရရင်​ဖြင့် ကျွန်​တော်သည်ကား  သူနှင့်စေ ၏ သူငယ်​ချင်းဆိုသည်ထက်​ အုပ်​ထိန်းသူကြီး အတိုင်းပင်...

ဆိုင်​ကို​ရောက်​တော့ အပြင်​အဆင်​လေးကို အရင်​လေ့လာမိသည်​။ မဆိုးပါ။​cafe​ဖွင့်​ထားသူကျွန်​တော့်​အဖို့ အပြင်​အဆင်​လေ့လာသည်​ကလည်း အလုပ်​တစ်​ခုမဟုတ်​ပါလား..

ဆိုင်​လေးက​အေးချမ်း​သည်​။ သီချင်းသံ​လေးကလည်း မတိုးလွန်း မကျယ်​လွန်း ငြိမ့်​ငြိမ့်​လေး ဖွင့်​ထား​ပေးသည်​။

စားပွဲများနှင့်​မနီးမ​ဝေး​လေးတွင်​လည်း လူလုပ်​ရေတံခွန်​သေး​သေး​လေးရှိ၏။ ထိုအထဲတွင် ရွှေငါးငယ်​လေးများ​လည်း မွေးထား​သေးသည်​။

"စစ်​ ဘာစားမလဲ.."

"ရတယ်​.. ။ အဆင်​ပြေတာမှာလိုက်​..။ ကိစ္စမရှိဘူး..."

"ok.. waiter..!!."

waiter​ခေါ်လိုက်​တော့ ဖြူဖြူ​သေး​သေး​ကောင်​လေးတစ်​ယောက်​ရောက်​လာသည်​။ အ​ဝေးကကြည့်ရလို့လားမသိ ဇ​ဝေ​ဇဝါဖြင့်​မြင်​ဖူးသလိုလိုရှိသည်​။​

ကောင်း မှာသမျှကို​သေချာလိုက်​မှတ်​နေ​သော ထို​ကောင်​လေးအား​သေချာကြည့်​မိ​တော့မှ....

"လွမ်းပုံရိပ်​.."

"ဟုတ်​ကဲ့..။ အကို ကျွန်​တော့်​ကို သိလို့လား.."

"စစ်​ သူ့ကိုသိလား.."

​ကောင်း ကပါ ဝင်​မေး​တော့....

"club မှာ တ​ယောထိုးတဲ့တစ်​ယောက်​..."

"aww..ညီ​လေး..​။ တွေ့ရတာဝမ်းသာတယ်​ကွာ..။ အကိုက ညီ​လေး တ​ယောထိုးတာ အရမ်းကြိုက်​တာ.."

"ဟုတ်​ကဲ့ ။ ကျေးဇူးပါဗျ..."

ပြုံးရွှင်​စွာ ပြန်​ဖြေ​နေပုံ​လေးက သွက်​သွက်​လက်​လက်​နှင့်​အ​တော်​ချစ်​ဖို့​ကောင်းသည်​။​

ယောက်ျား​လေးတစ်​ယောက်​အတွက်​ ချစ်​ဖို့​ကောင်းသည် ဟူသော အသုံးအနှုန်းသည်ကား သင့်​တော်​၏ ၊ မတော်၏ ကျွန်တော်မသိ​သော်လည်း ချစ်​ဖို့​ကောင်းသည်မှာတော့  ငြင်း၍မရပေ...

"ညီ​လေး ဒါ အကို့ဆိုင်​လိပ်​စာကဒ်​...။ cafe ဖွင့်ထားတာ..။

အဆင်​ပြေမယ်​ဆိုရင်​ သီချင်း​လေး​တွေ လာတီး​ပေးနိုင်​မလား..."

" aww...ဟုတ်​ကဲ့။ ကျွန်​တော်​စဉ်းစားကြည့်​ပြီးဆက်​သွယ်​လိုက်​ပါ့မယ်​...။

အားနာ​ပေမယ့်​ဆိုင်​မှာက customer​တွေနဲ့ စကား​ပြောခွင့်​မရှိလို့ပါ..။ ခွင့်ပြုပါဦးဗျ..."

"​အော်​.. .onmm onmm..."

ထို​ကောင်​လေးထွက်​သွားပြီးမှ​ကောင်း က ဝင်​နောက်​သည်​။

"အကို စစ်​တို့က​တော့ စီးပွား​ရေးဆို ကွက်​ကျော်​မြင်​တယ်​ဟေ့.."

" စီးပွား​ရေး ဆိုတာထက်​ အဲ့ဆိုင်​လေးကိုက ငါ့ရဲ့ဝါသနာနဲ့ကိုက်​ညီတဲ့ အလုပ်​ဖြစ်​နေလို့ပါ..."

"အင်းပါ အင်းပါ...။ ဟုတ်​ပါပြီ..."

.............................................................