ZAWGYI
DAY-1
=====
"တကယ္ႀကီး သြားရမွာလားဟင္"
ရြယ္ရြယ္ ေနာက္ဆံုးလက္ႏွက္အျဖစ္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ puppy eye ေလး ဖလပ္ဖလပ္လုပ္ျပၿပီး ေမးလိုက္ေပမယ့္ ကုိကုိကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္။
"ခ်စ္တယ္ဆုိ အလိုလိုက္မယ္ဆို ဘာလို႔အတင္းပို႔ေနတာလဲ မသြားခ်င္ပါဘူး ဆိုမွ..."
"အလိုလိုက္မယ္ဆိုတာက ရြယ့္ကုိမထိခိုက္တဲ့ဟာေတြပဲေလ"
"လိလားကုိကုိ... ရြယ္ကဘာျဖစ္... အ"
"..."
ရြယ္ရြယ့္စကားမဆံုးခင္ ေနာက္ကေန ေခါင္းေခါက္ခ်လိုက္တဲ့အေမေၾကာင့္ ပူထူၿပီး မ်က္ရည္ပါဝုိင္းသြားတယ္။
"နင္အဲ့လိုေတြ ႐ိုင္းစိုင္းေနလို႔ေလ။ မိန္းကေလးတန္မဲ့ တခါတေလထထဆဲေသးတယ္။ တေန႔တေန႔ အဲ့ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ အေရမရ အဖတ္မရေတြပဲ လုပ္ေန"
"ေမေမကလည္း မိန္းကေလးပါဆုိမွ တံမဲ့မုိ႔လို႔ေပါ့၊ မိန္းကေလးတံ႐ွိသာ ဆုိလို႔ကေတာ့..."
"ရည္ရြယ္႐ိုး..."
ေမေမနဲ႔ကုိကုိ႔ဆီက ေအာ္သံႏွစ္ခု တၿပိဳင္နက္ထြက္လာလို႔ ရြယ္ရြယ္တုန္ခနဲ ဇက္ပုသြားတယ္။
"ဒါ မေအကို ေျပာရမယ့္စကားလား... ဟင္... နင့္ကို ဘယ္လို ဆံုးမရမလဲ..."
ဒီတႀကိမ္လည္း မားသားရဲ႕တိုက္စစ္ေၾကာင့္ နားသယ္ေမႊး တစ္ခ်ိဳ႕ပါသြားျပန္ၿပီ။ ႏွစ္ဖက္ညႇပ္အတိုက္ခံရတဲ့ စစ္႐ံႈးအင္ပါယာအေနနဲ႔ ဘာမွေတာင္းဆိုခြင့္မ႐ွိဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ကုိ ရြယ္ဘယ္ Fic ထဲမွာ ဖတ္ဖူးထားပါလိမ့္ေနာ္။
"ဟုတ္သားပဲ ရြယ္ေလးကလည္း ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာမွန္းမွမသိတာ"
ေခ်ာ့ေျပာေလးေျပာရင္း ရြယ္ရြယ့္နားသယ္စပ္ကုိပြတ္ေပးလိုက္တဲ့ ကိုကိုေၾကာင့္ ေမေမကမ်က္ေစာင္းထိုးလာတယ္။
"သြားၿပီးလည္း လ်ွမ္းမလာနဲ႔။ ရိပ္သာဝင္ဖို႔ လႊတ္လိုက္တာ အခ်ိဳးပါတခါထဲ ျပင္လာခဲ့။ အခ်ိဳးမေျပလို႔ကေတာ့ ပိတ္ရက္တိုင္းရိပ္သာဝင္ေနရမယ္သာ မွတ္ထား"
"အား... ရစ္စရာမ႐ွိ ဂစာၦမိပဲ ေမေမက၊ ရြယ္ျပန္မလာေတာ့ဘူးသိလား၊ ရိပ္သာကလက္မခံရင္ လင္ေနာက္ပဲလိုက္လိုက္ေတာ့မယ္"
ရြယ္ရြယ္စကားဆံုးတာနဲ႔ ကားထဲေျပးဝင္ၿပီး ေလာ့ခ်ထားလိုက္ႏိုင္တာမို႔ ေမေမ့လက္ခ်က္က လြတ္သြားတယ္။ ကုိကုိကေတာ့ ရည္းစားနဲ႔ေယာကၡမေလာင္းၾကားမွာ ထံုးစံအတုိင္း ျပံဳးစိစိနဲ႔ေအးခ်မ္းေနတယ္။
ဟြန္႔...ဆက္ၿဖီးေနလိုက္...
ယြခမကိုဖားၿပီး ငါ့ကိုရိပ္သာပို႔တဲ့အဖိုးႀကီး...
ကားေပၚတက္မလာနဲ႔...
အဲ့မွာပဲ -်င္အ႐ွည္ႀကီး ဆက္ယားေနလိုက္...
... ... ...
လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ဆူပုတ္ေကာက္ခ်ိတ္လာတဲ့ ရြယ္ရြယ့္ကုိ ကုိကုိက ေလျပည္ေလးနဲ႔ ေခ်ာ့ေနတယ္။
"သံုးရက္ထဲပါရြယ္ရယ္၊ အခုေတာင္ ေန႔တဝက္က်ိဳးေနၿပီကုိ ခဏဆိုၿပီးသြားမွာ။ ကိုကုိသန္ဘက္ခါက် ေစာေစာလာေခၚေပးမယ္ေလ"
"အဲ့သံုးရက္က fan-meeting ႐ွိတဲ့ရက္ေလ ကိုကိုရဲ႕။ လက္မွတ္ဝယ္မေပးတာ ထားပါေတာ့၊ အခုဆုိ online ကေတာင္ ၾကည့္လိုမရေတာ့ဘူး"
"ျပန္ထြက္လာရင္ၾကည့္ေပါ့ ရြယ္ရဲ႕၊ အခုလည္း fan service ေပးတဲ့ vdo အေဟာင္းေတြ ခဏခဏ ၾကည့္ေနတာဘဲမလား"
"တူမလား တူမလား၊ ပြဲေန႔မွာ ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့ feel နဲ႔ သူမ်ားၾကည့္ၿပီးမွ ၾကည့္ရတာ တူမလား...
ကုိကုိက အဖိုးႀကီးမို႔လို႔ အဲ့ေလာက္ေျပာရခက္ေနတာလား...ဟင္
အာ့ဆိုလည္း... အိမ္ျပန္ၿပီးသာ ဓမၼမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ တရားေရး ေဆြးေႏြးေနလိုက္...သြား"
ကုိကုိကေတာ့ ျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ရြယ္ရြယ့္အထုတ္အပိုးေတြကို အေဆာင္ေ႐ွ႕လိုက္ပို႔ၿပီး ျပန္သြားၿပီ။ ရြယ္ရြယ့္မွာသာ ဖုန္းေလးေတာင္ ယူမထားလိုက္ရဘဲ ဝမ္းနည္းပက္လက္က်န္ရစ္တယ္။
သၾကၤန္တြင္းမဟုတ္လို႔ လူ႐ွင္းေနတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲတစ္ခန္းရလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ အေဆာင္မႈးက အခန္းေသာ့အပ္ၿပီး အခ်ိန္စာရင္းစာရြက္ေလးပါ လက္ထဲထည့္ေပးခဲ့တယ္။
ရြယ္ရြယ္ပစၥည္းေတြေနရာခ်၊ ျခင္ေထာင္ေထာင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခြၽးေတြအရမ္းထြက္ေနလို႔ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ၿပီးမွ ေယာဂီဝတ္စံုအသစ္ေလးထုတ္ဝတ္လိုက္တယ္။ ပုခံုးေပၚမွာ သဘက္အညိဳေလး လႊားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္ေပးတရားနာဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
... ... ...
အလုပ္ေပးတရားနာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အိပ္ငိုက္ေနလို႔ ေဘးလူက လက္တို႔ၿပီး နိႈးရတဲ့ ရြယ္ရြယ္က ညတရားထိုင္ခ်ိန္မွာလဲ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ၿငိမ္မထိုင္ႏိုင္ပါဘူး။
ေဘးဘယ္ညာက တုပ္တုပ္မွမလႈပ္တဲ့ အန္တီႀကီးေတြ အသက္မွ ႐ွိေသးရဲ႕လားမသိ...
စၾကႍခ်ိန္ဘဲ နည္းနည္းေနသာထိုင္သာ႐ွိတယ္။ ျဖည္းျဖည္းေလးေလ်ွာက္ေနရတာကလြဲလို႔ ဟုိဒီခိုးေငးလို႔ရေသးတယ္ဆိုေတာ့ေလ...
၉-နာရီထိုးလို႔ ဘုရား႐ွိခိုးၿပီး အမ်ွေဝတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ဒီေန႔ဖို႔စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးဘဲ။ ေပးထားတဲ့စာရြက္အတိုင္း အားမာန္အျပည့္နဲ႔ လိုက္ရြတ္လိုက္ေပမယ့္ အျဖတ္အေတာက္မမွန္တဲ့ ရြယ္ရြယ့္အသံတစ္သံထဲ ခြၽန္ထြက္လာတဲ့ေနာက္ ျမန္ျမန္အားေလ်ွာ့ၿပီး Key ခ်ိန္းလိုက္ရတယ္။ အမ်ွေဝတာကုိ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းလို မဆိုသင့္မွန္း ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ရြယ္ရြယ္ေလးက ခ်က္ခ်င္းနားလည္သြားခဲ့ၿပီ။
ေတာ္ပါၿပီ၊ Girl Band ေထာင္ၿပီး vocal lead လုပ္မယ့္ စိတ္ကူးကုိ စြန္႔လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...
-----------------------------------------------------
DAY-2
=====
"ေယာဂီ ေယာဂီ ထေတာ့ေလ..."
"မထပါဘူး၊ ေမေမကလဲ အေစာႀကီး႐ွိေသးတယ္"
"ေယာဂီ ေမေမမဟုတ္ဘူးေလ၊ ဆရာေလးေလ"
"..."
"ဟမ္...ဆရာေလး"
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရိပ္သာေရာက္ေနမွန္းသတိရသြားတဲ့ ရြယ္ရြယ္က သတိ႐ွိစြာဘဲ ဝုန္းခနဲခုန္ထလိုက္တာ အေဆာင္မႈးဆရာေလးေတာင္ အေ႐ွာင္ျမန္လို႔...
"ႏိုးၿပီဆို ဝတ္စံုလဲၿပီးလာခဲ့ေတာ့ေနာ္၊ တရားထိုင္ခ်ိန္ေတာ့ မမီေတာ့ဘူး၊ အာ႐ံုဆြမ္း တန္းစီရမယ္။"
ရြယ္ရြယ္အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ အိမ္သာဝင္၊ မ်က္ႏွာသစ္တာေတြ အျမန္လုပ္လိုက္တယ္။ သြားကေတာ့ ညကတိုက္ထားေသးတယ္ဆိုေတာ့ တရက္ေလာက္ ေလ်ွာ္လိုက္ေတာ့မယ္။ ရိပ္သာေတြမွာ ဘာမွမဖီးလိမ္းရတာေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးဘဲ။ အခ်ိန္မကုန္ေတာ့ဘူးေလ။
အက်ႌအျမန္လဲလိုက္ၿပီး ဂြမ္းကပ္ေဘာင္းဘီေပၚမွာ ေယာဂီထဘီကုိ အျမန္ထပ္စြပ္လိုက္တယ္။ ပုခံုးေပၚသဘက္တင္ၿပီး ဆံပင္ေတြစုစည္းလိုက္တဲ့အခါ မနက္ခင္းျပင္ဆင္စရာက ကုန္သြားၿပီ။
အာရံုဆြမ္းလို႔ေခၚတဲ့မနက္စာကုိ သတိရသြားၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္သြားေနမိလို႔ အိေျႏၵျပန္ဆယ္ေနရေသးတယ္။
တရားထိုင္ရာကေန ထြက္လာတဲ့ေယာဂီတန္း ေနာက္မွာ ဝင္စီလိုက္ၿပီး မၾကာခင္ဘဲ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ဆြမ္းစားေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာၿပီ။
"ဒါဟာ အတုမ႐ွိတဲ့ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲအနံ႔မလား..."
သတိကပ္ၿပီးအနံ႔ခံတုန္းမွာပဲ ဗိုက္ထဲကလည္း တၾကဳတ္ၾကဳတ္ဆာလာတယ္။ မနက္ေစာေစာႀကီး စားေလ့မ႐ွိေပမယ့္ ညစာမစားထားလို႔ alarm ျမည္လာတာ ထင္ပါရဲ႕။
ေ႐ွ႕လူေတြအေျခအေနၾကည့္ၿပီး ေခါက္ဆြဲဖတ္ကုိ အိေျႏၵရရေလး ခပ္ထည့္ေနေပမယ့္ သြားရည္ကက်ခ်င္ေနၿပီ။
((ခ်င္စိတ္ကေလာဘ... စားခ်င္ေနတာ ေလာဘ...
ဪ... ငါေလာဘေတြတက္ေနမိတာပါလား...
ေလာဘ... ေလာဘ...))
သတိကပ္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဆင္ျခင္ေနရင္းကဘဲ ကုိယ္ခပ္ထည့္ရမယ့္အလွည့္ေရာက္လာတယ္...
တရားအားထုတ္ရင္ အဖ်က္ဝင္တယ္ဆိုတာ တကယ္ မွန္လိုက္တာ...
((ဒီၾကက္ေျခေထာက္က ငါ့သမာဓိကုိ စမ္းသပ္ေနတာမလား...ဟမ္))
ေနာက္ဆံုးမွာ ရြယ္ရြယ္တေယာက္ အေတြ႕အၾကံဳကေပးတဲ့ အသိတစ္ခုေတာ့ ရသြားတယ္...
((ဪ...ေလာဘဆိုတာ ရပ္လို႔မရပါလား...))
... ... ...
မနက္တပိုင္းလံုး လန္းလန္းဆန္းဆန္းနဲ႔ စိတ္ပါလက္ပါ တရားအားထုတ္ေနခဲ့တဲ့ ရြယ္ရြယ့္အေျခအေနဟာ ေန႔ဆြမ္းစားၿပီးလို႔ တရားျပန္ထိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္သလို ေျပာင္းလဲသြားတယ္။
ဆြမ္းစားၿပီး ၄၅.မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ရေပမယ့္ တေဆာင္နဲ႔တေဆာင္ ျဖည္းျဖည္းေလးေလ်ွာက္ၿပီး ကူးေနရတာမို႔ ခဏေတာင္ မေမွးလိုက္ရဘူး။ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ဘဲ တရားထိုင္ဖို႔ေခါက္တဲ့ တံုးေမာင္းသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။
ငါ ေဒါသမထြက္ဘူးေနာ္...
ပထမထိုင္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္လံုး အားရပါးရငိုက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ရြယ္ရြယ္လန္းလန္းဆန္းဆန္းနဲ႔ စၾကံေလ်ွာက္ေနပါၿပီ။
ႂကြတယ္.. ခ်တယ္.. ႂကြတယ္.. ခ်တယ္.. ႂကြတယ္.. ခ်တယ္.. ႂကြတယ္.. ႐ွတယ္.. ႂကြတယ္.. ႐ွတယ္..
႐ွတယ္.. ႐ွတယ္..
ဟမ္...ငါဘာေတြေလ်ွာက္မွတ္ေနတာလဲ...
ရွတယ္ဆိုမွ ဒီည Fan meeting က ဟုိေ႐ွာင္ေကာေကာႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျပံဳးျပံဳးႀကီး အ႐ွခံမယ့္ေကာင္မေလးေတြထဲမွာ ငါမပါႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့... 😢
Bias အေၾကာင္း စေတြးမိတာနဲ႔ moment ေတြ၊ Fanfic ေတြအေၾကာင္း တသီတတန္းႀကီး ဆက္ေတြးေနမိတဲ့ ရြယ္ရြယ္...
လမ္းကုိျဖည္းျဖည္းေလး ေလ်ွာက္လို႔...
... ... ...
စၾကံေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္တရားထိုင္ေတာ့ အရင္ကေတာ့ လႈပ္စိရြစိ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ အဲ့ဒီအစား သူ႔ရဲ႕ လြတ္လြတ္ထြက္သြားတဲ့ စိတ္ကေလးကုိ မရရေအာင္ လိုက္ဖမ္းေနေလရဲ႕...
အခုဆို... ငါ့ရဲ႕ Library ထဲက
OC Fic ေလးေတြ၊
Fanfic ေလးေတြ၊
Tran Fic ေလးေတြ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ update ျဖစ္ေနလိမ့္မလဲ...
စိတ္ကေလးကေတာ့ သူေပ်ာ္ေမြ႕ေနက်ေနရာေတြဆီဘဲ တဝဲလည္လည္ ေလ်ွာက္သြားေနတုန္း...
ေဖာင္းတယ္.. ပိန္တယ္.. ေဖာင္းတယ္.. ပိန္တယ္.. ေဖာင္းတယ္.. ပိန္တယ္.. ေဖာင္းတယ္ မက္မြန္သီးေလးလိုဘဲ.. အဟိ..
... ... ...
ညခင္း ေနာက္ဆံုးတရားခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အလုပ္ေပးတရားထဲကအတိုင္း ရပ္ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ဘဲ တရားအားထုတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ ရြယ္ရြယ္...
မရပ္လို႔လဲမရေတာ့...
တေနကုန္ ေလ်ွာက္လုိက္ထိုင္လိုက္လုပ္ေနလို႔ ေျခခ်င္းဝတ္ေတြ၊ ေျခသလံုးေတြ၊ ေပါင္ေတြ၊ ခါးေတြက ဆႏၵျပေနၾကၿပီ။
ေမေမေျပာေနက် "ငါ့ဟာငါ ရိပ္သာမွာသြားေနတာဘဲ နားေအးတယ္" ဆိုတဲ့စကားကုိ ျပန္ၾကားေယာင္မိၿပီး "နားကလြဲလို႔ တစ္ကိုယ္လံုး ပူေနတာကုိမ်ား" လို႔ စကားနာျပန္ထိုးခ်င္မိတယ္။
မနက္ျဖန္ ျပန္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ က်န္တဲ့တရားအားထုတ္ခ်ိန္ေလးကုိ အက်ိဳး႐ွိေအာင္ႀကိဳးစားမယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္ေပမယ့္...
ရပ္တယ္.. ရပ္တယ္.. ရပ္တယ္.. ေတြးတယ္.. ေတြးတယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. ၿပီးၿပီ.. ခေလး ပင္ပန္းသြားၿပီ..
((အေတြးရပ္သြားတာေလ..
$က်ိဳးနည္း ငါဘယ္လိုႀကီးမွတ္လိုက္တာလဲ..
ဟာ.. $လို႔ ေျပာမိသြားတာလား...
သီလပ်က္ေတာ့မွာဘဲ f**k...
ဟာ.. ဟာ.. ဟာ.. မျဖစ္ဘူး focus))
ဆဲတယ္.. ဆဲတယ္.. ဆဲတယ္..
တေယာက္ထဲ အိေျႏၵႀကီးနဲ႔ေမွာင္ေနရတာ မလြယ္ပါဘူးေနာ္
... ... ...
DAY-3
=====
မေန႔က ေညာင္းညာထားတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔ ေစာေစာအိပ္ေပ်ာ္ထားလုိ႔ ဒီေန႔ေတာ့ သိပ္ေနာက္မက်ေတာ့ဘူး။ အေစာဆံုး တရားထိုင္ခ်ိန္ကို ၁၀မိနစ္ေလာက္ဘဲ လြန္တာပါ။
အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိက ရြယ္ရြယ့္စိတ္ကုိ ေပါ့ပါးလန္းဆန္းေစတယ္။
မနက္႐ံုဆြမ္းစားၿပီးတည္းက ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ပစၥည္းေတြသိမ္းထားလိုက္တယ္။ ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္ၿပီးတဲ့အခါ လုပ္စရာက ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။
ကုိကုိလာႀကိဳမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အလွမျပင္ရတာကုိ စိတ္တိုင္းေတာ့ သိပ္မက်...
ေန႔ဆြမ္းစားတဲ့အခ်ိန္သာ ေရာက္သြားတယ္ ကုိကုိက ေရာက္မလာေသး။
အရင္ကဆိုရင္ေတာ့ မစဥ္းစားခင္ ဆဲေနေလာက္ၿပီဆိုေပမယ့္ မေန႔ကတေန႔လံုး စိတ္ကူးထဲမွာ ဆဲလိုက္ေတာင္းပန္လိုက္လုပ္ခဲ့ရလို႔ မဆဲဖို႔ သတိထားမိေနၿပီ...
ရြယ္ရြယ္တရားထိုင္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္စာ ငိုက္လို႔အၿပီးမွာဘဲ အေဆာင္မွဴးဆရာေလးကလာေခၚတယ္။
"ေယာဂီ အိမ္ကလာႀကိဳေနၿပီ"
အေဆာင္ကို အတူေလွ်ာက္လာရင္း ဆရာေလးက ဆက္ေျပာတယ္။
"ေနာက္လည္း လာဦးေနာ္သမီး၊ သမီးတို႔အရြယ္ေလးေတြက တရားအားထုတ္လို႔ သိပ္ေကာင္းတာ"
"သမီးက အျမဲအိပ္ငိုက္ေနလို႔ ရိပ္သာကုိ အားနာေနတာ"
"အစမို႔ပါ သမီးရဲ႕၊ ေနာက္ေတာ့ စြဲသြားမွာ၊ တရားကေလ တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္အက်ိဳး႐ွိတာ၊ ဉာဏ္လည္းေကာင္ေစတယ္၊ စိတ္လည္းၿငိမ္းခ်မ္းတယ္..."
ဒါကုိေတာ့ ရြယ္ရြယ္လက္ခံတယ္။ ဆရာေလးေတြက ျမင္လိုက္ရင္ကုိ မ်က္စိေအးသြားတာဘဲ။ ဆြမ္းေက်ာင္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ံုးခန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဓမၼာ႐ုံမွာျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္လႈပ္႐ွားေနေန အိေျႏၵႀကီးၿပီး သိမ္ေမြ႕တဲ့အမူအယာက ေပ်ာက္ပ်က္မသြားဘူး။
ေသာ့အပ္ၿပီးတဲ့အခါမွေတာ့ ဆရာေလးကုိ ဝတၱဳကပ္ၿပီး ဝတ္ျပဳနႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဝင္ဖို႔ ထပ္တိုက္တြန္းၿပီးေတာ့ အျပံဳးနဲ႔နႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ အေဆာင္မွဴး။
"မဆိုးပါဘူး ရြယ္ရြယ္နည္းနည္းေတာ့ ၿငိမ္သြားသားပဲ"
ရြယ္ရြယ္က ကုိကုိ႔စကားကုိ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တုန္႔ျပန္လိုက္တယ္။
"ရြယ့္ဖုန္းျပန္ေပးေတာ့"
"ရြယ့္ဖုန္းက ကုိကုိမွယူမထားတာ၊ အန္တီ့ဆီမွာေလ ရြယ္ရဲ႕..."
"အာ...ဘာလို႔ေမေမ့ကိုေပးလိုက္တာလဲ၊ ေလွ်ာက္ေမႊေနရင္ ရြယ္ဘဲအဆူခံထိဦးမယ္ ကုိကိုကလည္း"
"အန္တီက သိမ္းထားမယ္ဆိုလို႔ေလ...ကုိကုိလည္း အတင္းမျငင္းခ်င္တာနဲ႔"
လာျပန္ၿပီ... ေယာကၡမကုိ ဖားတဲ့အကြက္ေတြ။ တစ္ရက္ေလးေတာင္ အျမင္မကပ္ဘဲေနလို႔မရဘူး။
"ဘာေျပာမလုိ႔လဲ ေျပာေလ"
နႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္လိုက္တဲ့ငယ့္ကုိ ကုိကုိက ေခ်ာ့သလိုေမးလိုက္တယ္။
"ကုိကုိ႔ကုိ ရြယ္...အရမ္းဆဲခ်င္တာပဲ..."
... ... ...
ၿပီးပါၿပီ႐ွင္ ❤
ဖတ္ေပးတဲ့တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ ေက်းဇူးပါ။
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
=====
"တကယ္ႀကီး သြားရမွာလားဟင္"
ရြယ္ရြယ္ ေနာက္ဆံုးလက္ႏွက္အျဖစ္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ puppy eye ေလး ဖလပ္ဖလပ္လုပ္ျပၿပီး ေမးလိုက္ေပမယ့္ ကုိကုိကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္။
"ခ်စ္တယ္ဆုိ အလိုလိုက္မယ္ဆို ဘာလို႔အတင္းပို႔ေနတာလဲ မသြားခ်င္ပါဘူး ဆိုမွ..."
"အလိုလိုက္မယ္ဆိုတာက ရြယ့္ကုိမထိခိုက္တဲ့ဟာေတြပဲေလ"
"လိလားကုိကုိ... ရြယ္ကဘာျဖစ္... အ"
"..."
ရြယ္ရြယ့္စကားမဆံုးခင္ ေနာက္ကေန ေခါင္းေခါက္ခ်လိုက္တဲ့အေမေၾကာင့္ ပူထူၿပီး မ်က္ရည္ပါဝုိင္းသြားတယ္။
"နင္အဲ့လိုေတြ ႐ိုင္းစိုင္းေနလို႔ေလ။ မိန္းကေလးတန္မဲ့ တခါတေလထထဆဲေသးတယ္။ တေန႔တေန႔ အဲ့ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ အေရမရ အဖတ္မရေတြပဲ လုပ္ေန"
"ေမေမကလည္း မိန္းကေလးပါဆုိမွ တံမဲ့မုိ႔လို႔ေပါ့၊ မိန္းကေလးတံ႐ွိသာ ဆုိလို႔ကေတာ့..."
"ရည္ရြယ္႐ိုး..."
ေမေမနဲ႔ကုိကုိ႔ဆီက ေအာ္သံႏွစ္ခု တၿပိဳင္နက္ထြက္လာလို႔ ရြယ္ရြယ္တုန္ခနဲ ဇက္ပုသြားတယ္။
"ဒါ မေအကို ေျပာရမယ့္စကားလား... ဟင္... နင့္ကို ဘယ္လို ဆံုးမရမလဲ..."
ဒီတႀကိမ္လည္း မားသားရဲ႕တိုက္စစ္ေၾကာင့္ နားသယ္ေမႊး တစ္ခ်ိဳ႕ပါသြားျပန္ၿပီ။ ႏွစ္ဖက္ညႇပ္အတိုက္ခံရတဲ့ စစ္႐ံႈးအင္ပါယာအေနနဲ႔ ဘာမွေတာင္းဆိုခြင့္မ႐ွိဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ကုိ ရြယ္ဘယ္ Fic ထဲမွာ ဖတ္ဖူးထားပါလိမ့္ေနာ္။
"ဟုတ္သားပဲ ရြယ္ေလးကလည္း ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာမွန္းမွမသိတာ"
ေခ်ာ့ေျပာေလးေျပာရင္း ရြယ္ရြယ့္နားသယ္စပ္ကုိပြတ္ေပးလိုက္တဲ့ ကိုကိုေၾကာင့္ ေမေမကမ်က္ေစာင္းထိုးလာတယ္။
"သြားၿပီးလည္း လ်ွမ္းမလာနဲ႔။ ရိပ္သာဝင္ဖို႔ လႊတ္လိုက္တာ အခ်ိဳးပါတခါထဲ ျပင္လာခဲ့။ အခ်ိဳးမေျပလို႔ကေတာ့ ပိတ္ရက္တိုင္းရိပ္သာဝင္ေနရမယ္သာ မွတ္ထား"
"အား... ရစ္စရာမ႐ွိ ဂစာၦမိပဲ ေမေမက၊ ရြယ္ျပန္မလာေတာ့ဘူးသိလား၊ ရိပ္သာကလက္မခံရင္ လင္ေနာက္ပဲလိုက္လိုက္ေတာ့မယ္"
ရြယ္ရြယ္စကားဆံုးတာနဲ႔ ကားထဲေျပးဝင္ၿပီး ေလာ့ခ်ထားလိုက္ႏိုင္တာမို႔ ေမေမ့လက္ခ်က္က လြတ္သြားတယ္။ ကုိကုိကေတာ့ ရည္းစားနဲ႔ေယာကၡမေလာင္းၾကားမွာ ထံုးစံအတုိင္း ျပံဳးစိစိနဲ႔ေအးခ်မ္းေနတယ္။
ဟြန္႔...ဆက္ၿဖီးေနလိုက္...
ယြခမကိုဖားၿပီး ငါ့ကိုရိပ္သာပို႔တဲ့အဖိုးႀကီး...
ကားေပၚတက္မလာနဲ႔...
အဲ့မွာပဲ -်င္အ႐ွည္ႀကီး ဆက္ယားေနလိုက္...
... ... ...
လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ဆူပုတ္ေကာက္ခ်ိတ္လာတဲ့ ရြယ္ရြယ့္ကုိ ကုိကုိက ေလျပည္ေလးနဲ႔ ေခ်ာ့ေနတယ္။
"သံုးရက္ထဲပါရြယ္ရယ္၊ အခုေတာင္ ေန႔တဝက္က်ိဳးေနၿပီကုိ ခဏဆိုၿပီးသြားမွာ။ ကိုကုိသန္ဘက္ခါက် ေစာေစာလာေခၚေပးမယ္ေလ"
"အဲ့သံုးရက္က fan-meeting ႐ွိတဲ့ရက္ေလ ကိုကိုရဲ႕။ လက္မွတ္ဝယ္မေပးတာ ထားပါေတာ့၊ အခုဆုိ online ကေတာင္ ၾကည့္လိုမရေတာ့ဘူး"
"ျပန္ထြက္လာရင္ၾကည့္ေပါ့ ရြယ္ရဲ႕၊ အခုလည္း fan service ေပးတဲ့ vdo အေဟာင္းေတြ ခဏခဏ ၾကည့္ေနတာဘဲမလား"
"တူမလား တူမလား၊ ပြဲေန႔မွာ ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့ feel နဲ႔ သူမ်ားၾကည့္ၿပီးမွ ၾကည့္ရတာ တူမလား...
ကုိကုိက အဖိုးႀကီးမို႔လို႔ အဲ့ေလာက္ေျပာရခက္ေနတာလား...ဟင္
အာ့ဆိုလည္း... အိမ္ျပန္ၿပီးသာ ဓမၼမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ တရားေရး ေဆြးေႏြးေနလိုက္...သြား"
ကုိကုိကေတာ့ ျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ရြယ္ရြယ့္အထုတ္အပိုးေတြကို အေဆာင္ေ႐ွ႕လိုက္ပို႔ၿပီး ျပန္သြားၿပီ။ ရြယ္ရြယ့္မွာသာ ဖုန္းေလးေတာင္ ယူမထားလိုက္ရဘဲ ဝမ္းနည္းပက္လက္က်န္ရစ္တယ္။
သၾကၤန္တြင္းမဟုတ္လို႔ လူ႐ွင္းေနတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲတစ္ခန္းရလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ အေဆာင္မႈးက အခန္းေသာ့အပ္ၿပီး အခ်ိန္စာရင္းစာရြက္ေလးပါ လက္ထဲထည့္ေပးခဲ့တယ္။
ရြယ္ရြယ္ပစၥည္းေတြေနရာခ်၊ ျခင္ေထာင္ေထာင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခြၽးေတြအရမ္းထြက္ေနလို႔ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ၿပီးမွ ေယာဂီဝတ္စံုအသစ္ေလးထုတ္ဝတ္လိုက္တယ္။ ပုခံုးေပၚမွာ သဘက္အညိဳေလး လႊားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္ေပးတရားနာဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
... ... ...
အလုပ္ေပးတရားနာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အိပ္ငိုက္ေနလို႔ ေဘးလူက လက္တို႔ၿပီး နိႈးရတဲ့ ရြယ္ရြယ္က ညတရားထိုင္ခ်ိန္မွာလဲ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ၿငိမ္မထိုင္ႏိုင္ပါဘူး။
ေဘးဘယ္ညာက တုပ္တုပ္မွမလႈပ္တဲ့ အန္တီႀကီးေတြ အသက္မွ ႐ွိေသးရဲ႕လားမသိ...
စၾကႍခ်ိန္ဘဲ နည္းနည္းေနသာထိုင္သာ႐ွိတယ္။ ျဖည္းျဖည္းေလးေလ်ွာက္ေနရတာကလြဲလို႔ ဟုိဒီခိုးေငးလို႔ရေသးတယ္ဆိုေတာ့ေလ...
၉-နာရီထိုးလို႔ ဘုရား႐ွိခိုးၿပီး အမ်ွေဝတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ဒီေန႔ဖို႔စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးဘဲ။ ေပးထားတဲ့စာရြက္အတိုင္း အားမာန္အျပည့္နဲ႔ လိုက္ရြတ္လိုက္ေပမယ့္ အျဖတ္အေတာက္မမွန္တဲ့ ရြယ္ရြယ့္အသံတစ္သံထဲ ခြၽန္ထြက္လာတဲ့ေနာက္ ျမန္ျမန္အားေလ်ွာ့ၿပီး Key ခ်ိန္းလိုက္ရတယ္။ အမ်ွေဝတာကုိ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းလို မဆိုသင့္မွန္း ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ရြယ္ရြယ္ေလးက ခ်က္ခ်င္းနားလည္သြားခဲ့ၿပီ။
ေတာ္ပါၿပီ၊ Girl Band ေထာင္ၿပီး vocal lead လုပ္မယ့္ စိတ္ကူးကုိ စြန္႔လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...
-----------------------------------------------------
DAY-2
=====
"ေယာဂီ ေယာဂီ ထေတာ့ေလ..."
"မထပါဘူး၊ ေမေမကလဲ အေစာႀကီး႐ွိေသးတယ္"
"ေယာဂီ ေမေမမဟုတ္ဘူးေလ၊ ဆရာေလးေလ"
"..."
"ဟမ္...ဆရာေလး"
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရိပ္သာေရာက္ေနမွန္းသတိရသြားတဲ့ ရြယ္ရြယ္က သတိ႐ွိစြာဘဲ ဝုန္းခနဲခုန္ထလိုက္တာ အေဆာင္မႈးဆရာေလးေတာင္ အေ႐ွာင္ျမန္လို႔...
"ႏိုးၿပီဆို ဝတ္စံုလဲၿပီးလာခဲ့ေတာ့ေနာ္၊ တရားထိုင္ခ်ိန္ေတာ့ မမီေတာ့ဘူး၊ အာ႐ံုဆြမ္း တန္းစီရမယ္။"
ရြယ္ရြယ္အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ အိမ္သာဝင္၊ မ်က္ႏွာသစ္တာေတြ အျမန္လုပ္လိုက္တယ္။ သြားကေတာ့ ညကတိုက္ထားေသးတယ္ဆိုေတာ့ တရက္ေလာက္ ေလ်ွာ္လိုက္ေတာ့မယ္။ ရိပ္သာေတြမွာ ဘာမွမဖီးလိမ္းရတာေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးဘဲ။ အခ်ိန္မကုန္ေတာ့ဘူးေလ။
အက်ႌအျမန္လဲလိုက္ၿပီး ဂြမ္းကပ္ေဘာင္းဘီေပၚမွာ ေယာဂီထဘီကုိ အျမန္ထပ္စြပ္လိုက္တယ္။ ပုခံုးေပၚသဘက္တင္ၿပီး ဆံပင္ေတြစုစည္းလိုက္တဲ့အခါ မနက္ခင္းျပင္ဆင္စရာက ကုန္သြားၿပီ။
အာရံုဆြမ္းလို႔ေခၚတဲ့မနက္စာကုိ သတိရသြားၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္သြားေနမိလို႔ အိေျႏၵျပန္ဆယ္ေနရေသးတယ္။
တရားထိုင္ရာကေန ထြက္လာတဲ့ေယာဂီတန္း ေနာက္မွာ ဝင္စီလိုက္ၿပီး မၾကာခင္ဘဲ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ဆြမ္းစားေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာၿပီ။
"ဒါဟာ အတုမ႐ွိတဲ့ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲအနံ႔မလား..."
သတိကပ္ၿပီးအနံ႔ခံတုန္းမွာပဲ ဗိုက္ထဲကလည္း တၾကဳတ္ၾကဳတ္ဆာလာတယ္။ မနက္ေစာေစာႀကီး စားေလ့မ႐ွိေပမယ့္ ညစာမစားထားလို႔ alarm ျမည္လာတာ ထင္ပါရဲ႕။
ေ႐ွ႕လူေတြအေျခအေနၾကည့္ၿပီး ေခါက္ဆြဲဖတ္ကုိ အိေျႏၵရရေလး ခပ္ထည့္ေနေပမယ့္ သြားရည္ကက်ခ်င္ေနၿပီ။
((ခ်င္စိတ္ကေလာဘ... စားခ်င္ေနတာ ေလာဘ...
ဪ... ငါေလာဘေတြတက္ေနမိတာပါလား...
ေလာဘ... ေလာဘ...))
သတိကပ္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဆင္ျခင္ေနရင္းကဘဲ ကုိယ္ခပ္ထည့္ရမယ့္အလွည့္ေရာက္လာတယ္...
တရားအားထုတ္ရင္ အဖ်က္ဝင္တယ္ဆိုတာ တကယ္ မွန္လိုက္တာ...
((ဒီၾကက္ေျခေထာက္က ငါ့သမာဓိကုိ စမ္းသပ္ေနတာမလား...ဟမ္))
ေနာက္ဆံုးမွာ ရြယ္ရြယ္တေယာက္ အေတြ႕အၾကံဳကေပးတဲ့ အသိတစ္ခုေတာ့ ရသြားတယ္...
((ဪ...ေလာဘဆိုတာ ရပ္လို႔မရပါလား...))
... ... ...
မနက္တပိုင္းလံုး လန္းလန္းဆန္းဆန္းနဲ႔ စိတ္ပါလက္ပါ တရားအားထုတ္ေနခဲ့တဲ့ ရြယ္ရြယ့္အေျခအေနဟာ ေန႔ဆြမ္းစားၿပီးလို႔ တရားျပန္ထိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္သလို ေျပာင္းလဲသြားတယ္။
ဆြမ္းစားၿပီး ၄၅.မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ရေပမယ့္ တေဆာင္နဲ႔တေဆာင္ ျဖည္းျဖည္းေလးေလ်ွာက္ၿပီး ကူးေနရတာမို႔ ခဏေတာင္ မေမွးလိုက္ရဘူး။ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ဘဲ တရားထိုင္ဖို႔ေခါက္တဲ့ တံုးေမာင္းသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။
ငါ ေဒါသမထြက္ဘူးေနာ္...
ပထမထိုင္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္လံုး အားရပါးရငိုက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ရြယ္ရြယ္လန္းလန္းဆန္းဆန္းနဲ႔ စၾကံေလ်ွာက္ေနပါၿပီ။
ႂကြတယ္.. ခ်တယ္.. ႂကြတယ္.. ခ်တယ္.. ႂကြတယ္.. ခ်တယ္.. ႂကြတယ္.. ႐ွတယ္.. ႂကြတယ္.. ႐ွတယ္..
႐ွတယ္.. ႐ွတယ္..
ဟမ္...ငါဘာေတြေလ်ွာက္မွတ္ေနတာလဲ...
ရွတယ္ဆိုမွ ဒီည Fan meeting က ဟုိေ႐ွာင္ေကာေကာႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျပံဳးျပံဳးႀကီး အ႐ွခံမယ့္ေကာင္မေလးေတြထဲမွာ ငါမပါႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့... 😢
Bias အေၾကာင္း စေတြးမိတာနဲ႔ moment ေတြ၊ Fanfic ေတြအေၾကာင္း တသီတတန္းႀကီး ဆက္ေတြးေနမိတဲ့ ရြယ္ရြယ္...
လမ္းကုိျဖည္းျဖည္းေလး ေလ်ွာက္လို႔...
... ... ...
စၾကံေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္တရားထိုင္ေတာ့ အရင္ကေတာ့ လႈပ္စိရြစိ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ အဲ့ဒီအစား သူ႔ရဲ႕ လြတ္လြတ္ထြက္သြားတဲ့ စိတ္ကေလးကုိ မရရေအာင္ လိုက္ဖမ္းေနေလရဲ႕...
အခုဆို... ငါ့ရဲ႕ Library ထဲက
OC Fic ေလးေတြ၊
Fanfic ေလးေတြ၊
Tran Fic ေလးေတြ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ update ျဖစ္ေနလိမ့္မလဲ...
စိတ္ကေလးကေတာ့ သူေပ်ာ္ေမြ႕ေနက်ေနရာေတြဆီဘဲ တဝဲလည္လည္ ေလ်ွာက္သြားေနတုန္း...
ေဖာင္းတယ္.. ပိန္တယ္.. ေဖာင္းတယ္.. ပိန္တယ္.. ေဖာင္းတယ္.. ပိန္တယ္.. ေဖာင္းတယ္ မက္မြန္သီးေလးလိုဘဲ.. အဟိ..
... ... ...
ညခင္း ေနာက္ဆံုးတရားခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အလုပ္ေပးတရားထဲကအတိုင္း ရပ္ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ဘဲ တရားအားထုတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ ရြယ္ရြယ္...
မရပ္လို႔လဲမရေတာ့...
တေနကုန္ ေလ်ွာက္လုိက္ထိုင္လိုက္လုပ္ေနလို႔ ေျခခ်င္းဝတ္ေတြ၊ ေျခသလံုးေတြ၊ ေပါင္ေတြ၊ ခါးေတြက ဆႏၵျပေနၾကၿပီ။
ေမေမေျပာေနက် "ငါ့ဟာငါ ရိပ္သာမွာသြားေနတာဘဲ နားေအးတယ္" ဆိုတဲ့စကားကုိ ျပန္ၾကားေယာင္မိၿပီး "နားကလြဲလို႔ တစ္ကိုယ္လံုး ပူေနတာကုိမ်ား" လို႔ စကားနာျပန္ထိုးခ်င္မိတယ္။
မနက္ျဖန္ ျပန္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ က်န္တဲ့တရားအားထုတ္ခ်ိန္ေလးကုိ အက်ိဳး႐ွိေအာင္ႀကိဳးစားမယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္ေပမယ့္...
ရပ္တယ္.. ရပ္တယ္.. ရပ္တယ္.. ေတြးတယ္.. ေတြးတယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. စိတ္ထြက္တယ္.. ၿပီးၿပီ.. ခေလး ပင္ပန္းသြားၿပီ..
((အေတြးရပ္သြားတာေလ..
$က်ိဳးနည္း ငါဘယ္လိုႀကီးမွတ္လိုက္တာလဲ..
ဟာ.. $လို႔ ေျပာမိသြားတာလား...
သီလပ်က္ေတာ့မွာဘဲ f**k...
ဟာ.. ဟာ.. ဟာ.. မျဖစ္ဘူး focus))
ဆဲတယ္.. ဆဲတယ္.. ဆဲတယ္..
တေယာက္ထဲ အိေျႏၵႀကီးနဲ႔ေမွာင္ေနရတာ မလြယ္ပါဘူးေနာ္
... ... ...
DAY-3
=====
မေန႔က ေညာင္းညာထားတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔ ေစာေစာအိပ္ေပ်ာ္ထားလုိ႔ ဒီေန႔ေတာ့ သိပ္ေနာက္မက်ေတာ့ဘူး။ အေစာဆံုး တရားထိုင္ခ်ိန္ကို ၁၀မိနစ္ေလာက္ဘဲ လြန္တာပါ။
အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိက ရြယ္ရြယ့္စိတ္ကုိ ေပါ့ပါးလန္းဆန္းေစတယ္။
မနက္႐ံုဆြမ္းစားၿပီးတည္းက ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ပစၥည္းေတြသိမ္းထားလိုက္တယ္။ ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္ၿပီးတဲ့အခါ လုပ္စရာက ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။
ကုိကုိလာႀကိဳမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အလွမျပင္ရတာကုိ စိတ္တိုင္းေတာ့ သိပ္မက်...
ေန႔ဆြမ္းစားတဲ့အခ်ိန္သာ ေရာက္သြားတယ္ ကုိကုိက ေရာက္မလာေသး။
အရင္ကဆိုရင္ေတာ့ မစဥ္းစားခင္ ဆဲေနေလာက္ၿပီဆိုေပမယ့္ မေန႔ကတေန႔လံုး စိတ္ကူးထဲမွာ ဆဲလိုက္ေတာင္းပန္လိုက္လုပ္ခဲ့ရလို႔ မဆဲဖို႔ သတိထားမိေနၿပီ...
ရြယ္ရြယ္တရားထိုင္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္စာ ငိုက္လို႔အၿပီးမွာဘဲ အေဆာင္မွဴးဆရာေလးကလာေခၚတယ္။
"ေယာဂီ အိမ္ကလာႀကိဳေနၿပီ"
အေဆာင္ကို အတူေလွ်ာက္လာရင္း ဆရာေလးက ဆက္ေျပာတယ္။
"ေနာက္လည္း လာဦးေနာ္သမီး၊ သမီးတို႔အရြယ္ေလးေတြက တရားအားထုတ္လို႔ သိပ္ေကာင္းတာ"
"သမီးက အျမဲအိပ္ငိုက္ေနလို႔ ရိပ္သာကုိ အားနာေနတာ"
"အစမို႔ပါ သမီးရဲ႕၊ ေနာက္ေတာ့ စြဲသြားမွာ၊ တရားကေလ တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္အက်ိဳး႐ွိတာ၊ ဉာဏ္လည္းေကာင္ေစတယ္၊ စိတ္လည္းၿငိမ္းခ်မ္းတယ္..."
ဒါကုိေတာ့ ရြယ္ရြယ္လက္ခံတယ္။ ဆရာေလးေတြက ျမင္လိုက္ရင္ကုိ မ်က္စိေအးသြားတာဘဲ။ ဆြမ္းေက်ာင္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ံုးခန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဓမၼာ႐ုံမွာျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္လႈပ္႐ွားေနေန အိေျႏၵႀကီးၿပီး သိမ္ေမြ႕တဲ့အမူအယာက ေပ်ာက္ပ်က္မသြားဘူး။
ေသာ့အပ္ၿပီးတဲ့အခါမွေတာ့ ဆရာေလးကုိ ဝတၱဳကပ္ၿပီး ဝတ္ျပဳနႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဝင္ဖို႔ ထပ္တိုက္တြန္းၿပီးေတာ့ အျပံဳးနဲ႔နႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ အေဆာင္မွဴး။
"မဆိုးပါဘူး ရြယ္ရြယ္နည္းနည္းေတာ့ ၿငိမ္သြားသားပဲ"
ရြယ္ရြယ္က ကုိကုိ႔စကားကုိ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တုန္႔ျပန္လိုက္တယ္။
"ရြယ့္ဖုန္းျပန္ေပးေတာ့"
"ရြယ့္ဖုန္းက ကုိကုိမွယူမထားတာ၊ အန္တီ့ဆီမွာေလ ရြယ္ရဲ႕..."
"အာ...ဘာလို႔ေမေမ့ကိုေပးလိုက္တာလဲ၊ ေလွ်ာက္ေမႊေနရင္ ရြယ္ဘဲအဆူခံထိဦးမယ္ ကုိကိုကလည္း"
"အန္တီက သိမ္းထားမယ္ဆိုလို႔ေလ...ကုိကုိလည္း အတင္းမျငင္းခ်င္တာနဲ႔"
လာျပန္ၿပီ... ေယာကၡမကုိ ဖားတဲ့အကြက္ေတြ။ တစ္ရက္ေလးေတာင္ အျမင္မကပ္ဘဲေနလို႔မရဘူး။
"ဘာေျပာမလုိ႔လဲ ေျပာေလ"
နႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္လိုက္တဲ့ငယ့္ကုိ ကုိကုိက ေခ်ာ့သလိုေမးလိုက္တယ္။
"ကုိကုိ႔ကုိ ရြယ္...အရမ္းဆဲခ်င္တာပဲ..."
... ... ...
ၿပီးပါၿပီ႐ွင္ ❤
ဖတ္ေပးတဲ့တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ ေက်းဇူးပါ။
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Коментарі