Plogue
Chapter 1/နောက်ဆုံးအကြိမ်နှုတ်ဆက်ခြင်း
Chapter 2/အတိတ်နေ့ရက်များဆီသို့
Chapter 2/အတိတ်နေ့ရက်များဆီသို့
Unicode

"When we meet again....oneday!"

❤Part-2အတိတ်နေ့ရက်များဆီသို့...❤

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အတိတ်နေ့ရက်များဆီသို့......
အရမ်းလည်းလှပခဲ့သလိုအရမ်းလည်းချစ်ခဲ့ကြပါတယ်....

ပေကျင်းရဲ့လမ်းမတစ်လျှောက်ကားလေးအဖြူရောင်လေးတစ်စီးမောင်းနှင်လာသည်။

ကားမောင်းနေသည့်သူမှာအဖြူရောင်T-shirtလေးပေါ်မှာအပြာနုရောင်ရှပ်အင်္ကျီလေးကိုထပ်ဝတ်ထားကာအပြာရင့်ရောင်ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်လေးကိုတွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ဆံပင်ကိုဘေးခွဲခွဲပြီးနဖူးပေါ်လှန်တင်ထားပေမယ့်အနည်းငယ်ကတော့နဖူးပေါ်မှာဝဲကျနေသည်။

ဝတ်စားထားပုံအရဆိုထိုသူဟာGentlemanစတိုင်လေးပေါ့....

သူနာရီလေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ကိုးနာရီခွဲပြီးနေပြီဖြစ်သည်.....

"ဟာ!.....နောက်ကျတော့မှာပဲ"

သူကားspeedလေးကိုပို၍အရှိန်တင်လိုက်သည်။

မကြာမီပေကျင်းရဲ့police stationထဲကားလေးကိုကွေ့ဝင်ကာcar-parkingလေးမှာကားလေးကိုရပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်သူ..သူ့ရဲ့ဌာနထဲဝင်လာခဲ့သည်။
သူရောက်တော့အကုန်လုံးကသူ့နေရာနှင့်သူနေရာယူကာသူတို့အလုပ်သူတို့လုပ်နေကြပြီဖြစ်သည်။

"တူလေးရှောင်းကျန့်...ဒီနေ့နည်းနည်းနောက်ကျတယ်နော်"

ဌာနနဲ့အဝင်ပေါက်နားစားပွဲမှမှတ်တမ်းထိန်းသိမ်းရေးရဲဦးလေးကြီးကရှောင်းကျန့်အားလှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်....

"ဟုတ်တယ်ဦးလေးရေ...
ဒီနေ့အိပ်ရာထလည်းနည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်
ပြီးတော့ဟွားလေးကလည်းမူကြိုသွားခါနီးမှကောက်နေလို့မနည်းချော့ပြီးလိုက်ပို့ရလို့လေ"

ထိုဦးလေးကြီးသူ့စားပွဲပေါ်ရှိဖိုင်တွဲတွေကိုစက္ကူဖုံးထဲသိမ်းနေရင်းကနေ...

"အေးပါကွာ...ငါ့တူကြီးရာ
တစ်ကိုယ်တည်းသမားတွေကတော့ဒီလိုပါပဲ
fighting"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
ရှောင်းကျန့်ပြန်နှုတ်ဆက်ပြီးသူရဲ့ရုံးခန်းလေးသို့ဦးတည်လာခဲ့သည်။

ရုံးခန်းတံခါးလေးကိုဆွဲဖွင့်ကာသူ့ရဲ့စားပွဲခုံလေးမှာထိုင်လိုက်သည်။
သူ့ရှေ့စားပွဲပေါ်ရှိLaptopလေးကိုဖွင့်ပြီးလုပ်လက်စဖိုင်များကိုသိမ်းလိုက်သည်။

အမှုတွဲဖိုင်တစ်ခုကိုလှန်ကြည့်နေရင်း...
"Knock....Knock!"
တံခါးခေါက်သံလေးကိုကြားရသဖြင့်..

"ဝင်လာခဲ့ပါ"ပြောရင်းသူ့အခန်းထဲဝင်လာသည့်သူကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။

"ဟာ..ဝူဂျောင်းHyungကလည်းဘယ်သူမြန်းလဲလို့
တံခါးမခေါက်ဘဲဝင်လာလည်းရပါတယ်
....ခုံယူထိုင်လေ"

ထိုအခါထိုသူကသူ့ရှေ့ကုလားထိုင်တစ်ခုမှာဝင်ထိုင်ရင်း.....

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ..ဟိုတစ်ပတ်ကအမှုအကြောင်းပြောမလို့"

"ဘာတဲ့လဲHyung...တရားခံကဘယ်သူတဲ့လဲ"

"အခုစုံစမ်းလို့ရထားတဲ့အချက်တွေအရဆို
လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ့်နှစ်နှစ်ကမြောင်ဂျွန်းရပ်ကွက်လူသတ်မှုရဲ့တရားခံပဲ..."

"သူကထောင်ကလွတ်တာမှတစ်ပတ်ကျော်လေးရှိသေးတာကို..
နောက်ထပ်လူထပ်သတ်တာလား???"

"ဟုတ်တယ်...စုံစမ်းရေးမှုးတွေကလည်းအဲလိုပဲလက်ခံကြတယ်
ဒါပေမယ့်hyungထင်တာကတော့..
အဲဒီလူသတ်မှုနဲ့ပုံစံဆင်ချင်ပေမယ့်Hyungမှတ်တမ်းဓာတ်ပုံတွေကြည့်ကြည့်တော့
အမှုနှစ်ခုမှာကွာခြားမှုတွေရှိနေသလိုပဲ"

"Hyungမှာနစ်နာသူတွေရဲ့မှတ်တမ်းဓာတ်ပုံတွေသိမ်းထားတယ်မှတ်လား??"

"အင်း..Hyungမှာရှိတယ်အားကျန့်"

"အဲဒါဆို...မှုခင်းပညာရှင်ပါမောက္ခကျင်းဆီကိုသွားကြည့်ကြတာပေါ့Hyungရာ..."

"အင်း...Hyungလည်းအဲလိုပဲပြောမလို့!"

ထို့နောက်ရှောင်းကျန့်နှင့်သူ၏စီနီယာကင်ဝူဂျောင်းတို့car parkingသို့ထွက်လာခဲ့သည်။

ကင်ဝူဂျောင်းဆိုသည်မှာရှောင်းကျန့်ရဲ့အထက်တန်းနှစ်ကတည်းကစီနီယာဖြစ်သည်။

ကိုရီးယားလူမျိုးဖြစ်ပေမယ့်အထက်တန်းနှစ်ကတည်းကမိဘရဲ့စီးပွားရေးကတရုတ်မှာအခြေစိုက်တာကြောင့်တရုတ်မှာပဲနေထိုင်ပြီးတရုတ်နိုင်ငံသားခံယူထားသူဖြစ်သည်။

ရှောင်းကျန့်ကတော့သူ့ကိုHyungလို့ခေါ်ရသည်ကိုသာနှစ်သက်သဖြင့်Hyungလို့ခေါ်ခြင်းပင်.....

သူကိုယ်တိုင်ကလည်းအားကျန့်ရဲ့Hyungလို့ခေါ်တဲ့အသံလေးကိုသဘောကျသည်လေ.....

ထိုစဉ်ရှောင်းကျန့်ကသူရဲ့ကားတံခါးလေးကိုဖွင့်မည်အပြုတွင်....

"အားကျန့်...ကိုယ့်ကားနဲ့ပဲသွားမယ်လေ
ကားတစ်ယောက်တစ်စီးဆိုအလုပ်တွေရှုပ်တယ်လေ
တစ်နေရာတည်းသွားမယ့်ဟာကို"

"အာ....ဟုတ်တယ်နော်Hyung"

ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက်ညာဖက်လက်လေးဖြင့်သူ့ဂုတ်လေးသူပွတ်သပ်ရင်း....
မွေးရာပါယုန်သွားလေးများပေါ်အောင်မျက်လုံးလေးများမှေးသွားသည်အထိပြုံးလိုက်မိသည်။

ဒါရှောင်းကျန့်ရဲ့အကျင့်တစ်ခု!!!

ဘာအကျင့်လဲဆိုတော့......
သူတစ်ခုခုအမှားလုပ်မိပြီးဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတဲ့အချိန်လုပ်တတ်တဲ့အကျင့်လေး....

ရှောင်းကျန့်ဆိုတဲ့သူလေးဟာဝတ်စားထားပုံ...စုံထောက်တစ်ယောက်အဖြစ်လူဆိုးကိုလိုက်ဖမ်းနေတဲ့အချိန်...
ပြေးလွှားတိုက်ခိုက်နေတဲ့အချိန်သာGentleman styleလေးဖြစ်သည်သာ....

အခုလိုအကျင့်ကလေးပြုမူနေတဲ့အချိန်ဆို
တကယ့်ယုန်ပေါက်..ကလေးလေးပင်....

အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းသည်လေ....
Hyungတစ်ယောက်ရှောင်းကျန့်အပြုံးတွေငေးရင်းခဏအကြာမှာတော့သူစကားဆိုလိုက်သည်။

"ပြုံးမနေနဲ့...သွားရအောင်ကားပေါ်တက်"

"ဟုတ်...Hyung"

Hyungကကားရှေ့ခန်းတံခါးလေးဖွင့်ပေးတဲ့အတွက်ကြောင့်ကားအရှေ့ခန်းမှာပဲထိုင်လိုက်သည်။

ရှောင်းကျန့်တို့ကားဆိုနေရာမရွေးကြုံတဲ့နေရာထိုင်တတ်သည်။

စုံထောက်တွေဘဝမှာကားရှေ့ခန်းတွေကားရှေ့ခန်းတွေlover seatတွေဘာတွေရွေးနေနိုင်တဲ့သူတွေမှမဟုတ်ကြတာ.....!!!

တရားခံထွက်ပြေးလို့ကားနဲ့လိုက်ရတဲ့အချိန်မျိုးဆိုကားပေါ်မြန်မြန်ရောက်ပြီးတရားခံနောက်လိုက်နိုင်ဖို့သာအဓိကလေ......

ထို့နောက်ရှောင်းကျန့်တို့ကားလေးသည်မှုခင်းပညာရှင်ဌာနသို့ဦးတည်လာရင်းမောင်းနှင်လာခဲ့လေသည်.....

ရှောင်းကျန့်တို့နှစ်ယောက်မှုခင်းပညာဌနထဲဝင်ရန်ပြုလိုက်စဉ်....

"သား..ရှောင်းကျန့်နဲ့ဝူဂျောင်းပါလား
ဘယ်လာကြတာတုန်း"

အနောက်မှအသံကြားသဖြင့်ရှာင်းကျန့်ရောHyungပါအနောက်သို့ပြန်လှည့်ကြည့်တော့...

"ဟာ...ဆရာ့ဆီပဲလာတာ
အကူအညီတောင်းစရာလေးရှိလို့ပါ...ဟိ"

ရှောင်းကျန့်ကဖိုင်တွဲလေးကိုင်ထားကာပြုံးပြရင်းစကားဆိုလိုက်သည်။

"ပြောပါ...မျက်နှာချိုသွေးမနေပါနဲ့ရှောင်းကျန့်ရာ
ဝူဂျောင်းလဲပါတော့ကိစ္စကြီးထင်တယ်"

Hyungကရှောင်းကျန့်လက်ထဲမှဖိုင်လေးကိုလှမ်းယူရင်း

"ဆရာ...ဒါကအမှုနှစ်ခုရဲ့နစ်နာသူတွေကိုမှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့ပုံတွေ
ဆရာတစ်ချက်လောက်ကြည့်ပေးပါလား
တစ်ယောက်တည်းကကျူးလွန်တာဟုတ်မဟုတ်သိချင်လို့ပါဆရာ"

Hyungကဖိုင်တွဲထဲရှိဓာတ်ပုံတွေကိုဆရာ့အားပြနေရင်းပြောခြင်း....

"ဆရာကြည့်ပေးထားမယ်
အခုတော့အစည်းအဝေးသွားရအုံးမယ်
ဆရာကြည့်ပြီးရင်ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ...ဒါဆိုကျွန်တော်တို့ကိုသွားခွင့်ပြုပါအုံး"

"အေးအေး..ကားကိုဂရုစိုက်မောင်းအုံး"

"ဟုတ်ကဲ့"
ရှောင်းကျန့်တို့နှစ်ယောက်ထိုနေရာမှပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

ပေကျင်းမြို့အလယ်....
အလွန်မှခန်းနားထည်ဝါလှတဲ့အထပ်မြင့်တိုက်ကြီးတစ်ခု...

ထိုတိုက်ကြီးကတော့Wangလုပ်ငန်းစုပင်ဖြစ်ပေသည်။

ကောင်လေးတစ်ယောက်ဖိုင်တွဲတစ်ခုကိုကိုင်ရင်းအခန်းတစ်ခုစီသို့ဦးတည်လျှောက်လှမ်းလာလေသည်။

အခန်းတစ်ခုရှေ့ရောက်သည်နှင့်ထိုအခန်းတံခါးပေါ်ရှိခလုတ်လေးတစ်ခုကိုနှိပ်လိုက်သည်။

ထိုအခန်းကတော့Wangလုပ်ငန်းစုရဲ့CEO....

ဘယ်လိုCEOမျိုးလဲဆိုတော့????

ချောမောတယ်....ခက်ထန်တယ်....
မာနကြီးတယ်....သွေးအေးတယ်...
အထက်စီးဆန်တယ်....ငယ်ရွယ်တယ်.....
ချမ်းသာတယ်.....အောင်မြင်မှုတွေရှိထားတယ်
ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်လေး....

အဲသည်လိုဂုဏ်ပုဒ်တွေကိုပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့CEO
နာမည်ကတော့"ဝမ်ရိပေါ်"ပင်.....

သို့ပေမယ့်လည်းသူ့ကိုWangလုပ်ငန်းစုရဲ့CEOအဖြစ်တော့လူသိနည်းပေသည်...

သူဟာလျို့ဝှက်ချက်တွေနှင့်ပြည့်နေသည့်သူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပေသည်။

ဖိုင်တွဲလေးကိုင်ပြီးအခန်းတံခါးရှေ့မတ်တပ်ရပ်နေသည့်သူကတော့ယူဘင်း....
ဝမ်ရိပေါ်အားအထာရဆုံးလူသားပင်...

"ဝင်လာခဲ့....ယူဘင်း"

ယူဘင်းလည်းဝင်လာခဲ့ဆိုသည်နှင့်တံခါးလေးဖွင့်ကာအခန်းထဲဝင်သွားလိုက်သည်...

ယူဘင်းဝမ်ရိပေါ်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့....

အနက်ရောင်suitအပြည့်လေးဝတ်ထားပြီးလက်နှစ်ဖက်ကိုဘောင်းဘီအိတ်ထဲသို့ထည့်ကာသူ့ကိုကျောပေးပြီးမှန်တွေကာရံထားတဲ့အပြင်ဘက်ပေကျင်းမြို့ရှခင်းကိုကြည့်နေပုံရသည်....

"ဘာကိစ္စလဲ....ယူဘင်း"ယူဘင်းကိုကျောပေးထါးရင်းနှင့်ပင်စကားဆိုလိုက်ခြင်း!!

"ဟိုတစ်ပတ်ကလူသတ်မှုကငါတို့ဆောက်လုပ်ရေးဆိုဒ်ထဲမှာဖြစ်တာဆိုတော့မင်းပြဿနာတက်နေအုံးမယ်"

"ဝမ်အဘိုးကြီးကငါ့Wangလုပ်ငန်းစုကိုသူကမကောင်းကြံနေတာပဲ
Wangရဲ့imageကိုထိခိုက်အောင်လုပ်နေတာပဲ
ခက်တာကငါကဝမ်ရိပေါ်ဖြစ်နေတာပဲ..ဟက်"

သူပြုံးလိုက်သည်။အပြုံးကတော့evil-smile....
သူကစကားကိုဆက်ပြောလိုက်သည်။

"တရားခံကရော??"
သူကျောပေးထားရာမှယူဘင်းဘက်သို့လှည့်လာခဲ့သည်.....

"စုံစမ်းရေးမှုးတွေကတော့လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ့်နှစ်နှစ်ကလူသတ်မှုရဲ့တရားခံပဲလို့မှတ်ယူထားပုံပဲ
အဲဒီလူကိုဖမ်းတောင်ဖမ်းပြီးပြီတဲ့.."

"ဟားဟား....ဒီအဘိုးကြီးကအလုပ်လုပ်တာတော့စေ့စပ်သား
လူသတ်ပြီးတော့လည်းတရားခံကအရန်သင့်ပါပဲလား
စုံစမ်းရေးမှူးတွေကလည်းအသုံးမကျကျဘူးထင်တယ်...."

ထို့နောက်ရိပေါ်ကတစ်ခုခုသတိရဟန်ဖြင့်မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီးစကားဆက်ဆိုလိုက်သည်..

"မေ့တော့မလို့
စုံစမ်းရေးမှူးချုပ်တို့တရားသူကြီးတို့မပြောနဲ့သမ္မတတောင်ဒီအဘိုးကြီးလက်အောက်ကဟာတွေပဲကို"

"ဒါပေမယ့်....စုံထောက်နှစ်ယောက်ကဒီအမှုကိုဆက်စုံစမ်းနေတုန်းတဲ့
မနက်ဖြန်သူတို့ဆောက်လုပ်ရေးဆိုဒ်ထဲလာလိမ့်မယ်
အဲတာမင်းသူတို့နဲ့ခဏဖြစ်ဖြစ်တော့တွေ့လိုက်အုံး
CEOကိုယ်တိုင်တွေ့တယ်ဆိုတော့ရှိန်တာပေါ့.."

"ရဲတွေ...စုံထောက်တွေနဲ့မပက်သက်ချင်ပါဘူးဆို
ငါဘယ်သူလဲမင်းသိတယ်နော်"

"ခဏလေးပါရိပေါ်ရာ
နှုတ်ဆက်ရုံလေးလောက်ပါပဲ..."

ထိုအခုဝမ်ရိပေါ်ကသူ့လည်ပင်းမှnecktieလေးကိုလက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့်ဆွဲဖြည်ရင်းထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်.....

"okငါတွေ့မယ်"

"ဒါဆိုငါသွားတော့မယ်"

"အင်း...ဒါနဲ့ငါစုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ကိစ္စရော"

"စုံစမ်းနေတုန်း...
ဒီအပတ်ထဲမှာသူတို့လုပ်ငန်းစကြလိမ့်မယ်"

ယူဘင်းကရိပေါ်အမေးကိုလှမ်းဖြေရင်းအခန်းထဲမှထွက်သွားသည်...

ယူဘင်းထွက်သွားသည်နှင့်ရိပေါ်လည်းထိုင်ခုံနောက်မှီလေးပေါ်မှီရင်းမျက်လုံးလေးများကိုမှိတ်လိုက်သည်....

သူ့လိုလူတစ်ယောက်ကစုံထောက်တစ်ယောက်နှင့်ပက်သက်မိပါ့မလား????မေးရင်...

ဒါပေမယ့်ပက်သက်မိခဲ့ပါသည်.....

သာမန်ရိုးရိုးပက်သက်မှုတောင်မဟုတ်ခဲ့ပေ.....
နှလုံးသားတည်းကဖြစ်တည်လာတဲ့ပက်သက်မှုတစ်ခု!!!

Part-3 coming soon....

#Note-ရေးသားထားသောနေရာဒေသ/လူပုဂ္ဂိုလ်အားလုံးသည်စာရေးသူ၏ဖန်တီးမှုသက်သက်သာဖြစ်သည်..
(နာမည်ပေးထားတာလေးတွေတရုတ်နဲ့မတူရင်သည်းခံပေးပါ😁
Koreaဘက်ပဲကျွမ်းသူမို့ပါ)

Zawgyi
"When we meet again....oneday!"

❤Part-2အတိတ္ေန႕ရက္မ်ားဆီသို႔...❤

ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အတိတ္ေန႕ရက္မ်ားဆီသို႔......
အရမ္းလည္းလွပခဲ့သလိုအရမ္းလည္းခ်စ္ခဲ့ၾကပါတယ္....

ေပက်င္းရဲ႕လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ကားေလးအျဖဴေရာင္ေလးတစ္စီးေမာင္းႏွင္လာသည္။

ကားေမာင္းေနသည့္သူမွာအျဖဴေရာင္T-shirtေလးေပၚမွာအျပာႏုေရာင္ရွပ္အကၤ်ီေလးကိုထပ္ဝတ္ထားကာအျပာရင့္ေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္ေလးကိုတြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားသည္။

ဆံပင္ကိုေဘးခြဲခြဲၿပီးနဖူးေပၚလွန္တင္ထားေပမယ့္အနည္းငယ္ကေတာ့နဖူးေပၚမွာဝဲက်ေနသည္။

ဝတ္စားထားပုံအရဆိုထိုသူဟာGentlemanစတိုင္ေလးေပါ့....

သူနာရီေလးကိုငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္။ကိုးနာရီခြဲၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္.....

"ဟာ!.....ေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ"

သူကားspeedေလးကိုပို၍အရွိန္တင္လိုက္သည္။

မၾကာမီေပက်င္းရဲ႕police stationထဲကားေလးကိုေကြ႕ဝင္ကာcar-parkingေလးမွာကားေလးကိုရပ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္သူ..သူ႕ရဲ႕ဌာနထဲဝင္လာခဲ့သည္။
သူေရာက္ေတာ့အကုန္လုံးကသူ႕ေနရာႏွင့္သူေနရာယူကာသူတို႔အလုပ္သူတို႔လုပ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။

"တူေလးေရွာင္းက်န႔္...ဒီေန႕နည္းနည္းေနာက္က်တယ္ေနာ္"

ဌာနနဲ႕အဝင္ေပါက္နားစားပြဲမွမွတ္တမ္းထိန္းသိမ္းေရးရဲဦးေလးႀကီးကေရွာင္းက်န႔္အားလွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္....

"ဟုတ္တယ္ဦးေလးေရ...
ဒီေန႕အိပ္ရာထလည္းနည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္
ၿပီးေတာ့ဟြားေလးကလည္းမူႀကိဳသြားခါနီးမွေကာက္ေနလို႔မနည္းေခ်ာ့ၿပီးလိုက္ပို႔ရလို႔ေလ"

ထိုဦးေလးႀကီးသူ႕စားပြဲေပၚရွိဖိုင္တြဲေတြကိုစကၠဴဖုံးထဲသိမ္းေနရင္းကေန...

"ေအးပါကြာ...ငါ့တူႀကီးရာ
တစ္ကိုယ္တည္းသမားေတြကေတာ့ဒီလိုပါပဲ
fighting"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ေရွာင္းက်န႔္ျပန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးသူရဲ႕႐ုံးခန္းေလးသို႔ဦးတည္လာခဲ့သည္။

႐ုံးခန္းတံခါးေလးကိုဆြဲဖြင့္ကာသူ႕ရဲ႕စားပြဲခုံေလးမွာထိုင္လိုက္သည္။
သူ႕ေရွ႕စားပြဲေပၚရွိLaptopေလးကိုဖြင့္ၿပီးလုပ္လက္စဖိုင္မ်ားကိုသိမ္းလိုက္သည္။

အမႈတြဲဖိုင္တစ္ခုကိုလွန္ၾကည့္ေနရင္း...
"Knock....Knock!"
တံခါးေခါက္သံေလးကိုၾကားရသျဖင့္..

"ဝင္လာခဲ့ပါ"ေျပာရင္းသူ႕အခန္းထဲဝင္လာသည့္သူကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဟာ..ဝူေဂ်ာင္းHyungကလည္းဘယ္သူျမန္းလဲလို႔
တံခါးမေခါက္ဘဲဝင္လာလည္းရပါတယ္
....ခုံယူထိုင္ေလ"

ထိုအခါထိုသူကသူ႕ေရွ႕ကုလားထိုင္တစ္ခုမွာဝင္ထိုင္ရင္း.....

"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ..ဟိုတစ္ပတ္ကအမႈအေၾကာင္းေျပာမလို႔"

"ဘာတဲ့လဲHyung...တရားခံကဘယ္သူတဲ့လဲ"

"အခုစုံစမ္းလို႔ရထားတဲ့အခ်က္ေတြအရဆို
လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ကေျမာင္ဂြၽန္းရပ္ကြက္လူသတ္မႈရဲ႕တရားခံပဲ..."

"သူကေထာင္ကလြတ္တာမွတစ္ပတ္ေက်ာ္ေလးရွိေသးတာကို..
ေနာက္ထပ္လူထပ္သတ္တာလား???"

"ဟုတ္တယ္...စုံစမ္းေရးမႈးေတြကလည္းအဲလိုပဲလက္ခံၾကတယ္
ဒါေပမယ့္hyungထင္တာကေတာ့..
အဲဒီလူသတ္မႈနဲ႕ပုံစံဆင္ခ်င္ေပမယ့္Hyungမွတ္တမ္းဓာတ္ပုံေတြၾကည့္ၾကည့္ေတာ့
အမႈႏွစ္ခုမွာကြာျခားမႈေတြရွိေနသလိုပဲ"

"Hyungမွာနစ္နာသူေတြရဲ႕မွတ္တမ္းဓာတ္ပုံေတြသိမ္းထားတယ္မွတ္လား??"

"အင္း..Hyungမွာရွိတယ္အားက်န႔္"

"အဲဒါဆို...မႈခင္းပညာရွင္ပါေမာကၡက်င္းဆီကိုသြားၾကည့္ၾကတာေပါ့Hyungရာ..."

"အင္း...Hyungလည္းအဲလိုပဲေျပာမလို႔!"

ထို႔ေနာက္ေရွာင္းက်န႔္ႏွင့္သူ၏စီနီယာကင္ဝူေဂ်ာင္းတို႔car parkingသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။

ကင္ဝူေဂ်ာင္းဆိုသည္မွာေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕အထက္တန္းႏွစ္ကတည္းကစီနီယာျဖစ္သည္။

ကိုရီးယားလူမ်ိဳးျဖစ္ေပမယ့္အထက္တန္းႏွစ္ကတည္းကမိဘရဲ႕စီးပြားေရးကတ႐ုတ္မွာအေျခစိုက္တာေၾကာင့္တ႐ုတ္မွာပဲေနထိုင္ၿပီးတ႐ုတ္နိုင္ငံသားခံယူထားသူျဖစ္သည္။

ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့သူ႕ကိုHyungလို႔ေခၚရသည္ကိုသာႏွစ္သက္သျဖင့္Hyungလို႔ေခၚျခင္းပင္.....

သူကိုယ္တိုင္ကလည္းအားက်န႔္ရဲ႕Hyungလို႔ေခၚတဲ့အသံေလးကိုသေဘာက်သည္ေလ.....

ထိုစဥ္ေရွာင္းက်န႔္ကသူရဲ႕ကားတံခါးေလးကိုဖြင့္မည္အျပဳတြင္....

"အားက်န႔္...ကိုယ့္ကားနဲ႕ပဲသြားမယ္ေလ
ကားတစ္ေယာက္တစ္စီးဆိုအလုပ္ေတြရႈပ္တယ္ေလ
တစ္ေနရာတည္းသြားမယ့္ဟာကို"

"အာ....ဟုတ္တယ္ေနာ္Hyung"

ေရွာင္းက်န႔္တစ္ေယာက္ညာဖက္လက္ေလးျဖင့္သူ႕ဂုတ္ေလးသူပြတ္သပ္ရင္း....
ေမြးရာပါယုန္သြားေလးမ်ားေပၚေအာင္မ်က္လုံးေလးမ်ားေမွးသြားသည္အထိၿပဳံးလိုက္မိသည္။

ဒါေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕အက်င့္တစ္ခု!!!

ဘာအက်င့္လဲဆိုေတာ့......
သူတစ္ခုခုအမွားလုပ္မိၿပီးဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိတဲ့အခ်ိန္လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ေလး....

ေရွာင္းက်န႔္ဆိုတဲ့သူေလးဟာဝတ္စားထားပုံ...စုံေထာက္တစ္ေယာက္အျဖစ္လူဆိုးကိုလိုက္ဖမ္းေနတဲ့အခ်ိန္...
ေျပးလႊားတိုက္ခိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္သာGentleman styleေလးျဖစ္သည္သာ....

အခုလိုအက်င့္ကေလးျပဳမူေနတဲ့အခ်ိန္ဆို
တကယ့္ယုန္ေပါက္..ကေလးေလးပင္....

အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္ေလ....
Hyungတစ္ေယာက္ေရွာင္းက်န႔္အၿပဳံးေတြေငးရင္းခဏအၾကာမွာေတာ့သူစကားဆိုလိုက္သည္။

"ၿပဳံးမေနနဲ႕...သြားရေအာင္ကားေပၚတက္"

"ဟုတ္...Hyung"

Hyungကကားေရွ႕ခန္းတံခါးေလးဖြင့္ေပးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကားအေရွ႕ခန္းမွာပဲထိုင္လိုက္သည္။

ေရွာင္းက်န႔္တို႔ကားဆိုေနရာမေ႐ြးႀကဳံတဲ့ေနရာထိုင္တတ္သည္။

စုံေထာက္ေတြဘဝမွာကားေရွ႕ခန္းေတြကားေရွ႕ခန္းေတြlover seatေတြဘာေတြေ႐ြးေနနိုင္တဲ့သူေတြမွမဟုတ္ၾကတာ.....!!!

တရားခံထြက္ေျပးလို႔ကားနဲ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုကားေပၚျမန္ျမန္ေရာက္ၿပီးတရားခံေနာက္လိုက္နိုင္ဖို႔သာအဓိကေလ......

ထို႔ေနာက္ေရွာင္းက်န႔္တို႔ကားေလးသည္မႈခင္းပညာရွင္ဌာနသို႔ဦးတည္လာရင္းေမာင္းႏွင္လာခဲ့ေလသည္.....

ေရွာင္းက်န႔္တို႔ႏွစ္ေယာက္မႈခင္းပညာဌနထဲဝင္ရန္ျပဳလိုက္စဥ္....

"သား..ေရွာင္းက်န႔္နဲ႕ဝူေဂ်ာင္းပါလား
ဘယ္လာၾကတာတုန္း"

အေနာက္မွအသံၾကားသျဖင့္ရွာင္းက်န႔္ေရာHyungပါအေနာက္သို႔ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့...

"ဟာ...ဆရာ့ဆီပဲလာတာ
အကူအညီေတာင္းစရာေလးရွိလို႔ပါ...ဟိ"

ေရွာင္းက်န႔္ကဖိုင္တြဲေလးကိုင္ထားကာၿပဳံးျပရင္းစကားဆိုလိုက္သည္။

"ေျပာပါ...မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးမေနပါနဲ႕ေရွာင္းက်န႔္ရာ
ဝူေဂ်ာင္းလဲပါေတာ့ကိစၥႀကီးထင္တယ္"

Hyungကေရွာင္းက်န႔္လက္ထဲမွဖိုင္ေလးကိုလွမ္းယူရင္း

"ဆရာ...ဒါကအမႈႏွစ္ခုရဲ႕နစ္နာသူေတြကိုမွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ပုံေတြ
ဆရာတစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္ေပးပါလား
တစ္ေယာက္တည္းကက်ဴးလြန္တာဟုတ္မဟုတ္သိခ်င္လို႔ပါဆရာ"

Hyungကဖိုင္တြဲထဲရွိဓာတ္ပုံေတြကိုဆရာ့အားျပေနရင္းေျပာျခင္း....

"ဆရာၾကည့္ေပးထားမယ္
အခုေတာ့အစည္းအေဝးသြားရအုံးမယ္
ဆရာၾကည့္ၿပီးရင္ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္မယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ...ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအုံး"

"ေအးေအး..ကားကိုဂ႐ုစိုက္ေမာင္းအုံး"

"ဟုတ္ကဲ့"
ေရွာင္းက်န႔္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထိုေနရာမွျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။

ေပက်င္းၿမိဳ႕အလယ္....
အလြန္မွခန္းနားထည္ဝါလွတဲ့အထပ္ျမင့္တိုက္ႀကီးတစ္ခု...

ထိုတိုက္ႀကီးကေတာ့Wangလုပ္ငန္းစုပင္ျဖစ္ေပသည္။

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဖိုင္တြဲတစ္ခုကိုကိုင္ရင္းအခန္းတစ္ခုစီသို႔ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းလာေလသည္။

အခန္းတစ္ခုေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ထိုအခန္းတံခါးေပၚရွိခလုတ္ေလးတစ္ခုကိုႏွိပ္လိုက္သည္။

ထိုအခန္းကေတာ့Wangလုပ္ငန္းစုရဲ႕CEO....

ဘယ္လိုCEOမ်ိဳးလဲဆိုေတာ့????

ေခ်ာေမာတယ္....ခက္ထန္တယ္....
မာနႀကီးတယ္....ေသြးေအးတယ္...
အထက္စီးဆန္တယ္....ငယ္႐ြယ္တယ္.....
ခ်မ္းသာတယ္.....ေအာင္ျမင္မႈေတြရွိထားတယ္
ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ေလး....

အဲသည္လိုဂုဏ္ပုဒ္ေတြကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့CEO
နာမည္ကေတာ့"ဝမ္ရိေပၚ"ပင္.....

သို႔ေပမယ့္လည္းသူ႕ကိုWangလုပ္ငန္းစုရဲ႕CEOအျဖစ္ေတာ့လူသိနည္းေပသည္...

သူဟာလ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြႏွင့္ျပည့္ေနသည့္သူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ေပသည္။

ဖိုင္တြဲေလးကိုင္ၿပီးအခန္းတံခါးေရွ႕မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္သူကေတာ့ယူဘင္း....
ဝမ္ရိေပၚအားအထာရဆုံးလူသားပင္...

"ဝင္လာခဲ့....ယူဘင္း"

ယူဘင္းလည္းဝင္လာခဲ့ဆိုသည္ႏွင့္တံခါးေလးဖြင့္ကာအခန္းထဲဝင္သြားလိုက္သည္...

ယူဘင္းဝမ္ရိေပၚကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့....

အနက္ေရာင္suitအျပည့္ေလးဝတ္ထားၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲသို႔ထည့္ကာသူ႕ကိုေက်ာေပးၿပီးမွန္ေတြကာရံထားတဲ့အျပင္ဘက္ေပက်င္းၿမိဳ႕ရွခင္းကိုၾကည့္ေနပုံရသည္....

"ဘာကိစၥလဲ....ယူဘင္း"ယူဘင္းကိုေက်ာေပးထါးရင္းႏွင့္ပင္စကားဆိုလိုက္ျခင္း!!

"ဟိုတစ္ပတ္ကလူသတ္မႈကငါတို႔ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုဒ္ထဲမွာျဖစ္တာဆိုေတာ့မင္းျပႆနာတက္ေနအုံးမယ္"

"ဝမ္အဘိုးႀကီးကငါ့Wangလုပ္ငန္းစုကိုသူကမေကာင္းႀကံေနတာပဲ
Wangရဲ႕imageကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္ေနတာပဲ
ခက္တာကငါကဝမ္ရိေပၚျဖစ္ေနတာပဲ..ဟက္"

သူၿပဳံးလိုက္သည္။အၿပဳံးကေတာ့evil-smile....
သူကစကားကိုဆက္ေျပာလိုက္သည္။

"တရားခံကေရာ??"
သူေက်ာေပးထားရာမွယူဘင္းဘက္သို႔လွည့္လာခဲ့သည္.....

"စုံစမ္းေရးမႈးေတြကေတာ့လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ကလူသတ္မႈရဲ႕တရားခံပဲလို႔မွတ္ယူထားပုံပဲ
အဲဒီလူကိုဖမ္းေတာင္ဖမ္းၿပီးၿပီတဲ့.."

"ဟားဟား....ဒီအဘိုးႀကီးကအလုပ္လုပ္တာေတာ့ေစ့စပ္သား
လူသတ္ၿပီးေတာ့လည္းတရားခံကအရန္သင့္ပါပဲလား
စုံစမ္းေရးမႉးေတြကလည္းအသုံးမက်က်ဘဴးထင္တယ္...."

ထို႔ေနာက္ရိေပၚကတစ္ခုခုသတိရဟန္ျဖင့္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးစကားဆက္ဆိုလိုက္သည္..

"ေမ့ေတာ့မလို႔
စုံစမ္းေရးမႉးခ်ဳပ္တို႔တရားသူႀကီးတို႔မေျပာနဲ႕သမၼတေတာင္ဒီအဘိုးႀကီးလက္ေအာက္ကဟာေတြပဲကို"

"ဒါေပမယ့္....စုံေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကဒီအမႈကိုဆက္စုံစမ္းေနတုန္းတဲ့
မနက္ျဖန္သူတို႔ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုဒ္ထဲလာလိမ့္မယ္
အဲတာမင္းသူတို႔နဲ႕ခဏျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ေတြ႕လိုက္အုံး
CEOကိုယ္တိုင္ေတြ႕တယ္ဆိုေတာ့ရွိန္တာေပါ့.."

"ရဲေတြ...စုံေထာက္ေတြနဲ႕မပက္သက္ခ်င္ပါဘူးဆို
ငါဘယ္သူလဲမင္းသိတယ္ေနာ္"

"ခဏေလးပါရိေပၚရာ
ႏႈတ္ဆက္႐ုံေလးေလာက္ပါပဲ..."

ထိုအခုဝမ္ရိေပၚကသူ႕လည္ပင္းမွnecktieေလးကိုလက္တစ္ဖက္တည္းျဖင့္ဆြဲျဖည္ရင္းထိုင္ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္.....

"okငါေတြ႕မယ္"

"ဒါဆိုငါသြားေတာ့မယ္"

"အင္း...ဒါနဲ႕ငါစုံစမ္းခိုင္းထားတဲ့ကိစၥေရာ"

"စုံစမ္းေနတုန္း...
ဒီအပတ္ထဲမွာသူတို႔လုပ္ငန္းစၾကလိမ့္မယ္"

ယူဘင္းကရိေပၚအေမးကိုလွမ္းေျဖရင္းအခန္းထဲမွထြက္သြားသည္...

ယူဘင္းထြက္သြားသည္ႏွင့္ရိေပၚလည္းထိုင္ခုံေနာက္မွီေလးေပၚမွီရင္းမ်က္လုံးေလးမ်ားကိုမွိတ္လိုက္သည္....

သူ႕လိုလူတစ္ေယာက္ကစုံေထာက္တစ္ေယာက္ႏွင့္ပက္သက္မိပါ့မလား????ေမးရင္...

ဒါေပမယ့္ပက္သက္မိခဲ့ပါသည္.....

သာမန္ရိုးရိုးပက္သက္မႈေတာင္မဟုတ္ခဲ့ေပ.....
ႏွလုံးသားတည္းကျဖစ္တည္လာတဲ့ပက္သက္မႈတစ္ခု!!!

Part-3 coming soon....

#Note-ေရးသားထားေသာေနရာေဒသ/လူပုဂၢိဳလ္အားလုံးသည္စာေရးသူ၏ဖန္တီးမႈသက္သက္သာျဖစ္သည္..
(နာမည္ေပးထားတာေလးေတြတ႐ုတ္နဲ႕မတူရင္သည္းခံေပးပါ😁
Koreaဘက္ပဲကြၽမ္းသူမို႔ပါ)







































































© Yeik ,
книга «When we meet again...Oneday!».
Коментарі