တာရာ(Zawgyi)
ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ၁၃ႏွစ္မွာ
လူတစ္ေယာက္နဲ႔စေတြ့ခဲ့တယ္...
သူ႔နာမည္က တာရာ တဲ့....။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူက ကြၽန္ေတာ့္ေရ႔ွမွာဆိုရင္အၿမဲတည္ေနတတ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ၿပံဳးရယ္ေနရင္းေတာင္ရုပ္တည္သြားတတ္လို႔ စိတ္ေတြရႈပ္ခဲ့ဖူးတယ္။
တာရာ ကငါ့ကိုသေဘာမက်လို႔မ်ားလားေပါ့။
ေက်ာင္းတူေပမဲ့အခန္းမတူတဲ့ တာရာ ကိုကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုသိလဲဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမေလး ႏွင္း နဲ႔ တာရာ ကရင္းနီးတယ္ေလ။
ႏွင္း ေၾကာင့္ပဲ တာရာ ကိုကြၽန္ေတာ္သတိထားမိလာတာ။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ႏွင္းကအရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ....။
ပိုၿပီးရွင္းရွင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ကႏွင္းကိုတစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ။
ငယ္စဉ္ဘဝရဲ့အမွတ္တရတိုင္းမွာ ႏွင္း ကမပါမျဖစ္ပဲ....။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ....ႏွင္းကကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ့တိုင္း
တာရာ ရဲ့အေၾကာင္းကိုပါးစပ္ကမခ်ပဲေျပာတယ္။
အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ႏွင္း ကိုကြၽန္ေတာ္တအားမုန္းတာပဲ။
ဘာလို႔ တာရာ့အေၾကာင္းေတြေျပာေနရတာလဲ။
တာရာကဘာျဖစ္လို႔နင့္ရဲ့စကားေတြထဲမွာပါပါလာရတာလဲ။
ႏွင္းကိုတာရာနဲ႔တြဲျမင္ေနရတာကို ကြၽန္ေတာ္စိတ္တိုင္းမက်ခဲ့ဘူး။
တာရာကလည္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စူးစိုက္စြာကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကၫ့္တတ္တယ္။
ႏွင္းနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ တာရာ့ကိုအျမင္မၾကည္တာမ်ိဳးေတာ့မျဖစ္ခဲ့ဘူး...။
ဒီအတိုင္းေလးပဲ ႏွင္းရဲ့ပါးစပ္ကေန တာရာ ဆိုတဲ့အမည္နာမေလးကိုထြက္မလာေစခ်င္ခဲ့တာ။
ကြၽန္ေတာ့္အသက္၁၅ႏွစ္ေက်ာ္၁၆ႏွစ္ဝန္းက်င္....
သစ္ရြက္လႈပ္ရင္ေတာင္ရင္ခုန္တတ္တဲ့အရြယ္။
ပထမဆံုးအနမ္းဆိုတဲ့အရာကိုစိတ္ကူးယဉ္တတ္ေနၿပီ။
ေသခ်ာေပါက္ ႏွင္းကိုပဲစိတ္ကူးယဉ္တာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္စာေတြက်က္ရလြန္းလို႔ စိတ္ေတြကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္တာလားမသိဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာနမ္းလိုက္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကပူေလာင္ျပင္းျပၿပီးတပ္မက္ဖို႔ေကာင္းေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ့အေတြးထဲကသူက ႏွင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ
ႏွင္းရဲ့ေနရာမွာလူတစ္ေယာက္အစားဝင္ဝင္လာတယ္။
အဲ့လူကလည္းတျခားမဟုတ္ဘူး။
တာရာ တဲ့ဗ်ာ....။
လူပ်ိဳေပါက္သဘာဝကိစၥမွာလည္း မ်က္လံုးမိွတ္ထားေသာ္ျငား တာရာ ရဲ့မ်က္နာကအေတြးထဲေပၚေပၚလာတယ္။
အဲ့အခ်ိန္က
ႏွင္းရဲ့မိတ္ဆက္ေပးမႈေတြေၾကာင့္ တာရာနဲ႔ရင္းနီးေနၿပီျဖစ္တယ္။
တာရာကပထမဆံုးအႀကိမ္အေနနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုစကားလာေျပာတယ္။
"ညီ" တဲ့..။
ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ ႏွင္းထိုင္ေနတယ္။
ႏွင္းကလည္းဒီေန့မွလွရက္ေနလိုက္တာမ်ား။
ကြၽန္ေတာ္ရင္ေတြထိန္းမရေအာင္ခုန္လႈပ္လာခဲ့တယ္။
တာရာ ကိုကြၽန္ေတာ္မ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ရဲဘူး။
တာရာကႏွင္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုမ်က္ေမွာင္ကုပ္လို႔ၾကၫ့္တယ္။
ေယာက္်ားခ်င္းအတူတူ တာရာရဲ့အၾကၫ့္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ႏွင္းကသူ႔အျမင္မွာမတင့္တယ္ေနလို႔လား။
အတူတူဆံုခ်ိန္တိုင္း
သူကႏွင္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ၾကားမွာပဲထိုင္တတ္တယ္။
သူကေရာ ႏွင္း ကိုခ်စ္ေနတာပဲလား..။
အဲ့ကာလေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ တာရာကႏွင္းကိုခ်စ္ေနတာလား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပဲရစ္ဝဲေနခဲ့တယ္။
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုလြန္ေတာ့
တာရာ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ၾကားမွာ အသိမိတ္ေဆြဆိုတဲ့ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္တည္လာတယ္။
ႏွင္းနဲ႔ကေတာ့ေျပာင္းလဲျခင္းမရိွေသးပါဘူး။
ႏွင္းကိုကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။
တာရာ ကိုေတာ့ေၾကာက္တာလားလန႔္တာလားမသိဘူး...။
မ်က္လံုးခ်င္းမဆိုင္ရဲဘူး။
သူၾကၫ့္တဲ့အၾကၫ့္ေတြကိုလည္းမခံႏိုင္ဘူး။
တတ္ႏိုင္သေလာက္ေဝးေဝးေရွာင္ျဖစ္တယ္။
တစ္ခါတေလသံုးေယာက္ဆံုခ်ိန္ဆိုရင္
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက ဘယ္သူ႔အတြက္ခုန္ေပါက္ေနမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
ႏွင္းေၾကာင့္လား????
တာရာရဲ့အၾကၫ့္စူးစူးေတြကိုေၾကာက္လို႔ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ေနတာလားကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္အသက္၁၈ႏွစ္ျပၫ့္တဲ့ေန့....
အဲ့ေန့က ႏွင္းနဲ႔ခ်ိန္းထားေပမဲ့ သူမေရာက္မလာခဲ့ဘူး။
သူမအစား တာရာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
တာရာ ကကြၽန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးတယ္။
ပန္းစည္းအနီေရာင္ႀကီးကိုကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲထိုးေပးၿပီး ဂုဏ္ျပဳေပးတဲ့ တာရာကတျခားတစ္ေယာက္လိုပဲ ေျပာင္းလဲေနတယ္။
ထူးဆန္းတယ္။
ႏွင္းကိုကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနခဲ့သည္ေလ....
တာရာ နဲ႔တစ္ေနကုန္လည္ပတ္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
အိမ္ျပန္လမ္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္နာထက္အၿပံဳးေတျြဖစ္တည္ေနခဲ့တယ္။
တာရာကသူငယ္ခ်င္းလုပ္ရေအာင္လို႔ေျပာခဲ့လို႔....။
ႏွင္းမပါတဲ့ပထမဆံုးေမြးေန့ကိုတာရာနဲ႔အတူျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။
ခါတိုင္းေမြးေန့ေတြထက္ပိုေပ်ာ္ေနမိသလိုပဲ။
တစ္ရက္.....
ႏွင္းကငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးလို႔ တသိမ့္သိမ့္ရိႈက္ငိုကာ သူမေျပာတယ္။
ကိုတာရာကငါ့ကိုမခ်စ္ဘူးတဲ့။
သူမအရမ္းငိုခဲ့တယ္။ သူမက တာရာ ကိုတကယ္ခ်စ္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။
ေန့မကူးဘူး....
တာရာဆီကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားတယ္။
ႏွင္းနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ကြၽန္ေတာ္ေျပာဆိုေနခ်ိန္မွာ
တာရာ ကကြၽန္ေတာ့္ကိုဖမ္းခ်ဳပ္ကာ နမ္းလိုက္တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ပထမဆံုးအနမ္း။
ခနတာမွင္သက္ေနမိသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ဦးေနွာဏ္ေတြအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ တာရာ ေခၚေဆာင္တဲ့ေနာက္ကိုေျမာပါမိေတာ့မလိုျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ပူထူလာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းလႊာေၾကာင့္အသိျပန္ဝင္လာမွပဲ တာရာ ကိုအတင္းတြန္းထုတ္မိတယ္။
တာရာကေျပာတယ္။
ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္တဲ့...။
အံ့ၾသမိတဲ့အျပင္ေျပာစရာစကားေတြပါေပ်ာက္ရွခဲ့ရတယ္...။
ႏွင္းကေရာ
ႏွင္းကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲလို႔ေမးေတာ့
သူ႔ကိစၥမွမဟုတ္ပဲတဲ့။
အဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တာရာ့ကိုတစ္ခ်က္ဆြဲထိုးမိတယ္။
သူကေတာ့ဘာမျွပန္မလုပ္ပါဘူး။
ငါႀကိဳသိၿပီးသားပါတဲ့။
မင္းဒီလိုပဲျပန္တုန္႔ျပန္မယ္ဆိုတာငါႀကိဳသိၿပီးသားပါတဲ့....။
ထိုေန့ကစလို႔တာရာနဲ႔မေတြ့မိေအာင္ေရွာင္ေနမိတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့သူ႔အေၾကာင္းပဲေတြးေနမိတယ္ဆိုတာေတာ့ဝန္ခံရမယ္။
တာရာကလြယ္လြယ္နဲ႔လက္ေလ်ာ့တတ္တဲ့လူစားထဲမွာမပါခဲ့ဘူး။
မိန္းကေလးေတြကိုပိုးပန္းသလိုကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုက္ၿပီးပိုးပန္းခဲ့တယ္။
သူ႔ခ်စ္ျခင္းေတြကျဖဴစင္ေၾကာင္း ၊ သူ႔ကိုမရြံသြားဖို႔ စတဲ့အေၾကာင္းေတြသူေျပာခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုအေရးမလုပ္ခဲ့ဘူး။
ဒါႀကီးကမွားယြင္းေနတယ္လို႔ခံစားရလို႔။
တာရာ ဆိုတဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ထက္ ႏွင္းကိုရင္ခုန္တာက ပိုၿပီးလက္ေတြ့က်တယ္ဆိုတဲ့အေတြးက သံမိႈရိုက္ထားသလိုစြဲေနခဲ့တယ္။
အေၾကာင္းစံုကို ႏွင္းကမသိေသးေပမဲ့
သူမမ်က္လံုးထက္မွာသံသယအရိပ္အေယာင္ေတြထင္ဟပ္လာတာကြၽန္ေတာ္ေတြ့ေနရတယ္။
ႏွင္းကေမးလာတယ္။
ကိုတာရာနဲ႔နင္ကဘာေတြလဲတဲ့။
သူမ စိတ္ကြက္သြားမွာ အထင္ျမင္လြဲသြားမွာကြၽန္ေတာ္အရမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္။
သူမရဲ့အေမးကိုအေၾကာက္အကန္ျငင္းခဲ့ၿပီး
တာရာနဲ႔ဘာမွမပတ္သတ္ပါဘူးဆိုတာသက္ေသျပဖို႔အတြက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲခဲ့တယ္။
တာရာ ကဒီအေၾကာင္းကိုသိေတာ့ ညဘက္ႀကီးကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။
သူ႔ကိုတကယ္ျပန္မခ်စ္ႏိုင္ဘူးလားတဲ့
အရက္ေတြေသာက္ထားပံုရၿပီး နီရဲေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ တာရာကငိုထားတာမ်ားလား။
အျပင္ဘက္မွာမိုးေတြသည္းေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တာရာ့ကိုအျပတ္ျငင္းခဲ့တဲ့အျပင္
ကြၽန္ေတာ့္ေရ႔ွကပါထြက္သြားဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့မိတယ္။
အဲ့ေန့ညက အသက္မဲ့သြားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုေငးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ တာရာ့ပံုရိပ္ကအခုထိကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးအိမ္မွာစြဲထင္ေနတုန္းပဲ။
တာရာကကြၽန္ေတာ့္စကားနားေထာင္တယ္။
သူထြက္သြားခဲ့တယ္...ဘယ္ဆီမွန္းမသိတဲ့ေနရာဆီကိုသူထြက္သြားခဲ့တယ္။
သူထြက္သြားၿပီးထဲက ကြၽန္ေတာ္ညဘက္ေတြအိပ္လို႔မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။
တာရာ ဆိုတဲ့နာမည္ေလးကို စာအုပ္ထဲမွာ
ခနခနခ်ေရးျဖစ္လာတယ္။
ေနြရာသီကေန မိုးရာသီ ၊ မိုးရာသီကေန ေဆာင္းရာသီသာေျပာင္းသြားတယ္။
တာရာ့ကိုကြၽန္ေတာ္ထပ္မေတြ့ရေတာ့ပါ။
သတင္းအစအနေလးေတာင္မၾကားရေတာ့ပဲ
သူေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။
ႏွစ္ေတြအလီလီသာေျပာင္းသြားတယ္။
တာရာျပန္ေရာက္မလာခဲ့ပါ။
ကြၽန္ေတာ္သိလာတယ္....
ကြၽန္ေတာ္နားလည္လာတယ္....
ကြၽန္ေတာ္ခံစားတတ္လာတယ္.....
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႔က ေယာက်္ားမိန္းမဆိုတဲ့ခြဲျခားမႈေတြမလိုဘူးဆိုတာ....
အခ်စ္ဆိုတာႏွလံုးသားရဲ့ေရြးျခယ္မႈျဖစ္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ္တို႔တတ္ႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ......
လူတစ္ေယာက္ကိုလြမ္းရတဲ့အရသာ....
ေမ်ွာ္လင့္မိတဲ့ခံစားခ်က္....
ေတာင္းတမိတဲ့ေပြ့ဖက္မႈတစ္ခု.....
သူနဲ႔သာဆိုရင္ဆိုတဲ့အေတြးေတြ.....
အရာအားလံုးကိုကြၽန္ေတာ္နားလည္သြားတဲ့အခ်ိန္ထိ စာအုပ္ေလးထဲမွာ တာရာ ဆိုတဲ့စာလံုးေလးေတျြပည့္လ်ွံသြားခ်ိန္ထိ
တစ္ေယာက္ေသာသူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုနားေထာင္ၿပီး ျပန္ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး....။
ေစာင့္တယ္....
အလြမ္းေတြေနသားက်သြားတဲ့အခ်ိန္ထိ
စာအုပ္ကေလးကစာရြက္ေတြ အဝါေရာင္ကိုေျပာင္းလဲသြားတဲ့အထိ...
ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ခဲ့ပါတယ္...။
သူက ကြၽန္ေတာ့္စကားသိပ္နားေထာင္တာပဲ
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေမ်ွာ္ေမ်ွာ္သူျပန္မလာပါဘူး....။
ကြၽန္ေတာ့္အေတြးအာရံုထဲမွာသူ႔ပံုရိပ္ေတြကမသဲကြဲေတာ့ဘူး။
ေဝဝါးလာခဲ့ၿပီ.....
ကြၽန္ေတာ့္အသက္ကလည္းမငယ္ေတာ့ဘူးေလ။
ေန့စဥ္ေန့တိုင္းကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုေစာင့္ၿမဲပါပဲ။
ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးမွာထိုင္လို႔
ဝါက်င့္က်င့္စာအုပ္ေလးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္ေရးထားခဲ့တဲ့ စာလံုးေလးေတြ....။
တာရာဆိုတဲ့စာလံုးေလးေတြက စာရြက္ကေလးေတြေဟာင္းႏြမ္းသြားေပမဲ့ ထင္ထင္ရွားရွားရိွေနဆဲပါပဲ...။
စာလံုးေလးေတြသစ္လြင္ေနဆဲပါပဲ။
သူ႔ကိုလည္းကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနဆဲပါပဲ။
Oct.18.2020
11:50PM
#Ajune
လူတစ္ေယာက္နဲ႔စေတြ့ခဲ့တယ္...
သူ႔နာမည္က တာရာ တဲ့....။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူက ကြၽန္ေတာ့္ေရ႔ွမွာဆိုရင္အၿမဲတည္ေနတတ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ၿပံဳးရယ္ေနရင္းေတာင္ရုပ္တည္သြားတတ္လို႔ စိတ္ေတြရႈပ္ခဲ့ဖူးတယ္။
တာရာ ကငါ့ကိုသေဘာမက်လို႔မ်ားလားေပါ့။
ေက်ာင္းတူေပမဲ့အခန္းမတူတဲ့ တာရာ ကိုကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုသိလဲဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမေလး ႏွင္း နဲ႔ တာရာ ကရင္းနီးတယ္ေလ။
ႏွင္း ေၾကာင့္ပဲ တာရာ ကိုကြၽန္ေတာ္သတိထားမိလာတာ။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ႏွင္းကအရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ....။
ပိုၿပီးရွင္းရွင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ကႏွင္းကိုတစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ။
ငယ္စဉ္ဘဝရဲ့အမွတ္တရတိုင္းမွာ ႏွင္း ကမပါမျဖစ္ပဲ....။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ....ႏွင္းကကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ့တိုင္း
တာရာ ရဲ့အေၾကာင္းကိုပါးစပ္ကမခ်ပဲေျပာတယ္။
အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ႏွင္း ကိုကြၽန္ေတာ္တအားမုန္းတာပဲ။
ဘာလို႔ တာရာ့အေၾကာင္းေတြေျပာေနရတာလဲ။
တာရာကဘာျဖစ္လို႔နင့္ရဲ့စကားေတြထဲမွာပါပါလာရတာလဲ။
ႏွင္းကိုတာရာနဲ႔တြဲျမင္ေနရတာကို ကြၽန္ေတာ္စိတ္တိုင္းမက်ခဲ့ဘူး။
တာရာကလည္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စူးစိုက္စြာကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကၫ့္တတ္တယ္။
ႏွင္းနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ တာရာ့ကိုအျမင္မၾကည္တာမ်ိဳးေတာ့မျဖစ္ခဲ့ဘူး...။
ဒီအတိုင္းေလးပဲ ႏွင္းရဲ့ပါးစပ္ကေန တာရာ ဆိုတဲ့အမည္နာမေလးကိုထြက္မလာေစခ်င္ခဲ့တာ။
ကြၽန္ေတာ့္အသက္၁၅ႏွစ္ေက်ာ္၁၆ႏွစ္ဝန္းက်င္....
သစ္ရြက္လႈပ္ရင္ေတာင္ရင္ခုန္တတ္တဲ့အရြယ္။
ပထမဆံုးအနမ္းဆိုတဲ့အရာကိုစိတ္ကူးယဉ္တတ္ေနၿပီ။
ေသခ်ာေပါက္ ႏွင္းကိုပဲစိတ္ကူးယဉ္တာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္စာေတြက်က္ရလြန္းလို႔ စိတ္ေတြကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္တာလားမသိဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာနမ္းလိုက္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကပူေလာင္ျပင္းျပၿပီးတပ္မက္ဖို႔ေကာင္းေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ့အေတြးထဲကသူက ႏွင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ
ႏွင္းရဲ့ေနရာမွာလူတစ္ေယာက္အစားဝင္ဝင္လာတယ္။
အဲ့လူကလည္းတျခားမဟုတ္ဘူး။
တာရာ တဲ့ဗ်ာ....။
လူပ်ိဳေပါက္သဘာဝကိစၥမွာလည္း မ်က္လံုးမိွတ္ထားေသာ္ျငား တာရာ ရဲ့မ်က္နာကအေတြးထဲေပၚေပၚလာတယ္။
အဲ့အခ်ိန္က
ႏွင္းရဲ့မိတ္ဆက္ေပးမႈေတြေၾကာင့္ တာရာနဲ႔ရင္းနီးေနၿပီျဖစ္တယ္။
တာရာကပထမဆံုးအႀကိမ္အေနနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုစကားလာေျပာတယ္။
"ညီ" တဲ့..။
ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ ႏွင္းထိုင္ေနတယ္။
ႏွင္းကလည္းဒီေန့မွလွရက္ေနလိုက္တာမ်ား။
ကြၽန္ေတာ္ရင္ေတြထိန္းမရေအာင္ခုန္လႈပ္လာခဲ့တယ္။
တာရာ ကိုကြၽန္ေတာ္မ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ရဲဘူး။
တာရာကႏွင္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုမ်က္ေမွာင္ကုပ္လို႔ၾကၫ့္တယ္။
ေယာက္်ားခ်င္းအတူတူ တာရာရဲ့အၾကၫ့္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ႏွင္းကသူ႔အျမင္မွာမတင့္တယ္ေနလို႔လား။
အတူတူဆံုခ်ိန္တိုင္း
သူကႏွင္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ၾကားမွာပဲထိုင္တတ္တယ္။
သူကေရာ ႏွင္း ကိုခ်စ္ေနတာပဲလား..။
အဲ့ကာလေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ တာရာကႏွင္းကိုခ်စ္ေနတာလား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပဲရစ္ဝဲေနခဲ့တယ္။
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုလြန္ေတာ့
တာရာ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ၾကားမွာ အသိမိတ္ေဆြဆိုတဲ့ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္တည္လာတယ္။
ႏွင္းနဲ႔ကေတာ့ေျပာင္းလဲျခင္းမရိွေသးပါဘူး။
ႏွင္းကိုကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။
တာရာ ကိုေတာ့ေၾကာက္တာလားလန႔္တာလားမသိဘူး...။
မ်က္လံုးခ်င္းမဆိုင္ရဲဘူး။
သူၾကၫ့္တဲ့အၾကၫ့္ေတြကိုလည္းမခံႏိုင္ဘူး။
တတ္ႏိုင္သေလာက္ေဝးေဝးေရွာင္ျဖစ္တယ္။
တစ္ခါတေလသံုးေယာက္ဆံုခ်ိန္ဆိုရင္
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက ဘယ္သူ႔အတြက္ခုန္ေပါက္ေနမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
ႏွင္းေၾကာင့္လား????
တာရာရဲ့အၾကၫ့္စူးစူးေတြကိုေၾကာက္လို႔ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ေနတာလားကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္အသက္၁၈ႏွစ္ျပၫ့္တဲ့ေန့....
အဲ့ေန့က ႏွင္းနဲ႔ခ်ိန္းထားေပမဲ့ သူမေရာက္မလာခဲ့ဘူး။
သူမအစား တာရာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
တာရာ ကကြၽန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးတယ္။
ပန္းစည္းအနီေရာင္ႀကီးကိုကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲထိုးေပးၿပီး ဂုဏ္ျပဳေပးတဲ့ တာရာကတျခားတစ္ေယာက္လိုပဲ ေျပာင္းလဲေနတယ္။
ထူးဆန္းတယ္။
ႏွင္းကိုကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနခဲ့သည္ေလ....
တာရာ နဲ႔တစ္ေနကုန္လည္ပတ္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
အိမ္ျပန္လမ္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္နာထက္အၿပံဳးေတျြဖစ္တည္ေနခဲ့တယ္။
တာရာကသူငယ္ခ်င္းလုပ္ရေအာင္လို႔ေျပာခဲ့လို႔....။
ႏွင္းမပါတဲ့ပထမဆံုးေမြးေန့ကိုတာရာနဲ႔အတူျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။
ခါတိုင္းေမြးေန့ေတြထက္ပိုေပ်ာ္ေနမိသလိုပဲ။
တစ္ရက္.....
ႏွင္းကငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးလို႔ တသိမ့္သိမ့္ရိႈက္ငိုကာ သူမေျပာတယ္။
ကိုတာရာကငါ့ကိုမခ်စ္ဘူးတဲ့။
သူမအရမ္းငိုခဲ့တယ္။ သူမက တာရာ ကိုတကယ္ခ်စ္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။
ေန့မကူးဘူး....
တာရာဆီကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားတယ္။
ႏွင္းနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ကြၽန္ေတာ္ေျပာဆိုေနခ်ိန္မွာ
တာရာ ကကြၽန္ေတာ့္ကိုဖမ္းခ်ဳပ္ကာ နမ္းလိုက္တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ပထမဆံုးအနမ္း။
ခနတာမွင္သက္ေနမိသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ဦးေနွာဏ္ေတြအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ တာရာ ေခၚေဆာင္တဲ့ေနာက္ကိုေျမာပါမိေတာ့မလိုျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ပူထူလာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းလႊာေၾကာင့္အသိျပန္ဝင္လာမွပဲ တာရာ ကိုအတင္းတြန္းထုတ္မိတယ္။
တာရာကေျပာတယ္။
ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္တဲ့...။
အံ့ၾသမိတဲ့အျပင္ေျပာစရာစကားေတြပါေပ်ာက္ရွခဲ့ရတယ္...။
ႏွင္းကေရာ
ႏွင္းကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲလို႔ေမးေတာ့
သူ႔ကိစၥမွမဟုတ္ပဲတဲ့။
အဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တာရာ့ကိုတစ္ခ်က္ဆြဲထိုးမိတယ္။
သူကေတာ့ဘာမျွပန္မလုပ္ပါဘူး။
ငါႀကိဳသိၿပီးသားပါတဲ့။
မင္းဒီလိုပဲျပန္တုန္႔ျပန္မယ္ဆိုတာငါႀကိဳသိၿပီးသားပါတဲ့....။
ထိုေန့ကစလို႔တာရာနဲ႔မေတြ့မိေအာင္ေရွာင္ေနမိတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့သူ႔အေၾကာင္းပဲေတြးေနမိတယ္ဆိုတာေတာ့ဝန္ခံရမယ္။
တာရာကလြယ္လြယ္နဲ႔လက္ေလ်ာ့တတ္တဲ့လူစားထဲမွာမပါခဲ့ဘူး။
မိန္းကေလးေတြကိုပိုးပန္းသလိုကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုက္ၿပီးပိုးပန္းခဲ့တယ္။
သူ႔ခ်စ္ျခင္းေတြကျဖဴစင္ေၾကာင္း ၊ သူ႔ကိုမရြံသြားဖို႔ စတဲ့အေၾကာင္းေတြသူေျပာခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုအေရးမလုပ္ခဲ့ဘူး။
ဒါႀကီးကမွားယြင္းေနတယ္လို႔ခံစားရလို႔။
တာရာ ဆိုတဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ထက္ ႏွင္းကိုရင္ခုန္တာက ပိုၿပီးလက္ေတြ့က်တယ္ဆိုတဲ့အေတြးက သံမိႈရိုက္ထားသလိုစြဲေနခဲ့တယ္။
အေၾကာင္းစံုကို ႏွင္းကမသိေသးေပမဲ့
သူမမ်က္လံုးထက္မွာသံသယအရိပ္အေယာင္ေတြထင္ဟပ္လာတာကြၽန္ေတာ္ေတြ့ေနရတယ္။
ႏွင္းကေမးလာတယ္။
ကိုတာရာနဲ႔နင္ကဘာေတြလဲတဲ့။
သူမ စိတ္ကြက္သြားမွာ အထင္ျမင္လြဲသြားမွာကြၽန္ေတာ္အရမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္။
သူမရဲ့အေမးကိုအေၾကာက္အကန္ျငင္းခဲ့ၿပီး
တာရာနဲ႔ဘာမွမပတ္သတ္ပါဘူးဆိုတာသက္ေသျပဖို႔အတြက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲခဲ့တယ္။
တာရာ ကဒီအေၾကာင္းကိုသိေတာ့ ညဘက္ႀကီးကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။
သူ႔ကိုတကယ္ျပန္မခ်စ္ႏိုင္ဘူးလားတဲ့
အရက္ေတြေသာက္ထားပံုရၿပီး နီရဲေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ တာရာကငိုထားတာမ်ားလား။
အျပင္ဘက္မွာမိုးေတြသည္းေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တာရာ့ကိုအျပတ္ျငင္းခဲ့တဲ့အျပင္
ကြၽန္ေတာ့္ေရ႔ွကပါထြက္သြားဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့မိတယ္။
အဲ့ေန့ညက အသက္မဲ့သြားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုေငးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ တာရာ့ပံုရိပ္ကအခုထိကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးအိမ္မွာစြဲထင္ေနတုန္းပဲ။
တာရာကကြၽန္ေတာ့္စကားနားေထာင္တယ္။
သူထြက္သြားခဲ့တယ္...ဘယ္ဆီမွန္းမသိတဲ့ေနရာဆီကိုသူထြက္သြားခဲ့တယ္။
သူထြက္သြားၿပီးထဲက ကြၽန္ေတာ္ညဘက္ေတြအိပ္လို႔မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။
တာရာ ဆိုတဲ့နာမည္ေလးကို စာအုပ္ထဲမွာ
ခနခနခ်ေရးျဖစ္လာတယ္။
ေနြရာသီကေန မိုးရာသီ ၊ မိုးရာသီကေန ေဆာင္းရာသီသာေျပာင္းသြားတယ္။
တာရာ့ကိုကြၽန္ေတာ္ထပ္မေတြ့ရေတာ့ပါ။
သတင္းအစအနေလးေတာင္မၾကားရေတာ့ပဲ
သူေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။
ႏွစ္ေတြအလီလီသာေျပာင္းသြားတယ္။
တာရာျပန္ေရာက္မလာခဲ့ပါ။
ကြၽန္ေတာ္သိလာတယ္....
ကြၽန္ေတာ္နားလည္လာတယ္....
ကြၽန္ေတာ္ခံစားတတ္လာတယ္.....
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႔က ေယာက်္ားမိန္းမဆိုတဲ့ခြဲျခားမႈေတြမလိုဘူးဆိုတာ....
အခ်စ္ဆိုတာႏွလံုးသားရဲ့ေရြးျခယ္မႈျဖစ္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ္တို႔တတ္ႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ......
လူတစ္ေယာက္ကိုလြမ္းရတဲ့အရသာ....
ေမ်ွာ္လင့္မိတဲ့ခံစားခ်က္....
ေတာင္းတမိတဲ့ေပြ့ဖက္မႈတစ္ခု.....
သူနဲ႔သာဆိုရင္ဆိုတဲ့အေတြးေတြ.....
အရာအားလံုးကိုကြၽန္ေတာ္နားလည္သြားတဲ့အခ်ိန္ထိ စာအုပ္ေလးထဲမွာ တာရာ ဆိုတဲ့စာလံုးေလးေတျြပည့္လ်ွံသြားခ်ိန္ထိ
တစ္ေယာက္ေသာသူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုနားေထာင္ၿပီး ျပန္ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး....။
ေစာင့္တယ္....
အလြမ္းေတြေနသားက်သြားတဲ့အခ်ိန္ထိ
စာအုပ္ကေလးကစာရြက္ေတြ အဝါေရာင္ကိုေျပာင္းလဲသြားတဲ့အထိ...
ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ခဲ့ပါတယ္...။
သူက ကြၽန္ေတာ့္စကားသိပ္နားေထာင္တာပဲ
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေမ်ွာ္ေမ်ွာ္သူျပန္မလာပါဘူး....။
ကြၽန္ေတာ့္အေတြးအာရံုထဲမွာသူ႔ပံုရိပ္ေတြကမသဲကြဲေတာ့ဘူး။
ေဝဝါးလာခဲ့ၿပီ.....
ကြၽန္ေတာ့္အသက္ကလည္းမငယ္ေတာ့ဘူးေလ။
ေန့စဥ္ေန့တိုင္းကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုေစာင့္ၿမဲပါပဲ။
ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးမွာထိုင္လို႔
ဝါက်င့္က်င့္စာအုပ္ေလးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္ေရးထားခဲ့တဲ့ စာလံုးေလးေတြ....။
တာရာဆိုတဲ့စာလံုးေလးေတြက စာရြက္ကေလးေတြေဟာင္းႏြမ္းသြားေပမဲ့ ထင္ထင္ရွားရွားရိွေနဆဲပါပဲ...။
စာလံုးေလးေတြသစ္လြင္ေနဆဲပါပဲ။
သူ႔ကိုလည္းကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနဆဲပါပဲ။
Oct.18.2020
11:50PM
#Ajune
Коментарі
Упорядкувати
- За популярністю
- Спочатку нові
- По порядку
Показати всі коментарі
(1)
တာရာ(Zawgyi)
😣😣
Відповісти
2020-10-19 18:54:56
1