(unicode)
ငါဘယ်နေရာရောက်နေတာလဲ ။ဘာမှမမြင်ရဘူး။ အမှောင်ထုကြီးပဲ ။ အေးလိုက်တာ။အတွင်းထိစိမ့်အောင်အေးလာတယ် ။ငါနှလုံးသားမှာတခုခုပျောက်ဆုံးနေသလိုပဲ။
် "ဟက်" ငါသေသွားပြီပဲ။ငါ​​သေ သွားတာတောင် ဒီလို ဘာမှန်းမသိတဲ့နေရာကိုရောက်နေပါလား။
သူတို့ပျော်ရွှင်နေလောက်ပြီ။ငါတော်တော်တုံးခဲ့တာပဲ။
အေးတယ်။
××××××××××××××
ငါဘယ်အချိန်မ​ှ ဒီအမှောင်ထုထဲကလွတ်မြာက်မှာလဲ။အလင်းရောင်နဲ့သူရဲ့နွေးထွေးမှုကိုတောင် ငါမေ့နေပြီ။
" ဟန်ယွင်" အမှောင်ထုထဲမှ သူရဲ့နာမည်ကိုကြားလိုက်တယ်။
"ဘယ်သူလဲ"
"တစ်စုံတစ်ယောက်ပေါ့"
"ငါဘယ်နေရာကိုရောက်နေတာလဲ"လို့သူမေးလိုက်မိတယ်။ အဖြေမရနိုင်ဘူးလို့တွေးမိပေမယ့်လည်း ရလိုရငြားမေးမိတယ်။
"မင်း ကိုအခွင့်အရေးတစ်ခုပေးမယ်။ ပြန်လည်ရှင်သန်လာဖို့ပေါ့။ဒါပေမယ့် မင်းဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို အရင်ပြောပြမယ်"
"ဘာဇာတ်လမ်းလဲ"
"မင်းသိလာမှာပါ"ဆိုတဲ့အသံနှင့်အတူ ဦးခေါင်းတစ်ခုလုံးရုတ်တရက်ထိုးကိုက်လာပြီး
ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကိုမြင်ရလာတယ်။
ဒီဇာတ်လမ်းမှာလည်း ကောင်လေးနာမည်က ဟန်ယွင်ပဲ။ဒီကောင်လေးက မွေးကတည်းကကံကောင်းမှုတွေနဲ့မွေးလာပေမယ့် ဒီကံကောင်းမှုကို သူကိုယ်တိုင် ဖျက်ဆီးခဲ့တယ်။အမှားတစ်ခုကြောင့်မို့။ ဒီကောင်လေးက သူနဲ့တူတယ် ရုပ်ရည်ရော အကျင့်စရိုက်ရော သူကိုယ်တိုင်ပဲလို့တောင်ထင်မိတယ်။
ဒီကောင်လေးရဲ့ ဘဝကိုပျက်စီးစေတဲ့အမှားကလည်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကြောင့်တဲ့။ သူနဲ့တူတာပဲ။
"မင်း သူ့ကိုဘယ်လိုမြင်လဲ"
"တော်တော်တုံးတယ်" သူ ခါးသက်သက်ပြုံးလျက် ဖြေလိုက်တယ်။သူနဲ့လည်းတော်တော်တူတာကိုတော့ စိတ်ထဲမှာပဲ ထားလိုက်တယ်။
"မင်းနဲ့မတူဘူးလား"လို့ အမှောင်ထဲက အသံပိုင်ရှင်ကမေးလိုက်တယ်။
"ဒီကောင်လေးက မင်းပဲ" သူပြန်ဖြေတာကိုမစောင့်ဘဲ ဒီအသံပိုင်ရှင်က ပြောလိုက်တယ်။
"ဟက်၊ ငါကတော်တော်တုံးခဲ့တာပဲ"
"မင်း ရဲ့ အရင်ဘဝကိုပြန် မပြင်ချင်ဘူးလား"
.........................................................................

[Zawgyi]
ငါဘယ္ေနရာေရာက္ေနတာလဲ ။ဘာမွမျမင္ရဘူး။ အေမွာင္ထုႀကီးပဲ ။ ေအးလိုက္တာ။အတြင္းထိစိမ့္ေအာင္ေအးလာတယ္ ။ငါႏွလုံးသားမွာတခုခုေပ်ာက္ဆုံးေနသလိုပဲ။
္ "ဟက္" ငါေသသြားၿပီပဲ။ငါ​​ေသ သြားတာေတာင္ ဒီလို ဘာမွန္းမသိတဲ့ေနရာကိုေရာက္ေနပါလား။
သူတို႔ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေလာက္ၿပီ။ငါေတာ္ေတာ္တုံးခဲ့တာပဲ။
ေအးတယ္။
××××××××××××××
ငါဘယ္အခ်ိန္မ​ွ ဒီအေမွာင္ထုထဲကလြတ္ျမာက္မွာလဲ။အလင္းေရာင္နဲ႔သူရဲ႕ေႏြးေထြးမႈကိုေတာင္ ငါေမ့ေနၿပီ။
" ဟန္ယြင္" အေမွာင္ထုထဲမွ သူရဲ႕နာမည္ကိုၾကားလိုက္တယ္။
"ဘယ္သူလဲ"
"တစ္စုံတစ္ေယာက္ေပါ့"
"ငါဘယ္ေနရာကိုေရာက္ေနတာလဲ"လို႔သူေမးလိုက္မိတယ္။ အေျဖမရႏိုင္ဘူးလို႔ေတြးမိေပမယ့္လည္း ရလိုရျငားေမးမိတယ္။
"မင္း ကိုအခြင့္အေရးတစ္ခုေပးမယ္။ ျပန္လည္ရွင္သန္လာဖို႔ေပါ့။ဒါေပမယ့္ မင္းဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို အရင္ေျပာျပမယ္"
"ဘာဇာတ္လမ္းလဲ"
"မင္းသိလာမွာပါ"ဆိုတဲ့အသံႏွင့္အတူ ဦးေခါင္းတစ္ခုလုံး႐ုတ္တရက္ထိုးကိုက္လာၿပီး
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကိုျမင္ရလာတယ္။
ဒီဇာတ္လမ္းမွာလည္း ေကာင္ေလးနာမည္က ဟန္ယြင္ပဲ။ဒီေကာင္ေလးက ေမြးကတည္းကကံေကာင္းမႈေတြနဲ႔ေမြးလာေပမယ့္ ဒီကံေကာင္းမႈကို သူကိုယ္တိုင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။အမွားတစ္ခုေၾကာင့္မို႔။ ဒီေကာင္ေလးက သူနဲ႔တူတယ္ ႐ုပ္ရည္ေရာ အက်င့္စ႐ိုက္ေရာ သူကိုယ္တိုင္ပဲလို႔ေတာင္ထင္မိတယ္။
ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ဘဝကိုပ်က္စီးေစတဲ့အမွားကလည္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္တဲ့။ သူနဲ႔တူတာပဲ။
"မင္း သူ႔ကိုဘယ္လိုျမင္လဲ"
"ေတာ္ေတာ္တုံးတယ္" သူ ခါးသက္သက္ၿပဳံးလ်က္ ေျဖလိုက္တယ္။သူနဲ႔လည္းေတာ္ေတာ္တူတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာပဲ ထားလိုက္တယ္။
"မင္းနဲ႔မတူဘူးလား"လို႔ အေမွာင္ထဲက အသံပိုင္ရွင္ကေမးလိုက္တယ္။
"ဒီေကာင္ေလးက မင္းပဲ" သူျပန္ေျဖတာကိုမေစာင့္ဘဲ ဒီအသံပိုင္ရွင္က ေျပာလိုက္တယ္။
"ဟက္၊ ငါကေတာ္ေတာ္တုံးခဲ့တာပဲ"
"မင္း ရဲ႕ အရင္ဘဝကိုျပန္ မျပင္ခ်င္ဘူးလား "