"ကိုကို ငယ်လေးရှိတာကို ဘာတွေတွေးနေတာလဲ"

"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ဘာတွေးရမှာလဲ ကိုကိုက"

ခေါင်းက ဆံပင်လေးကို လက်နဲ့ အသာဖွလိုက်တော့ ကောင်လေးက မျက်စောင်းထိုးကာ ကြည့်လာသည်။

"ကိုကို ဒီမှာ စားနေတာကို ! "

သူ့ကို နှောင့်ယှက်လို့ ထထအော်တဲ့ကလေးရယ်ပါ။ ပန်းကန်ထဲကြည့်မိတော့ အရိုးတောင် မကျန်တကျန်။

"ကဲကဲ စားပြီးရင် ကိုကို ပန်းကန်သွားဆေးလိုက်မယ် ၊ ဒီမှာ ခဏလေးစောင့် ဟုတ်ပြီလား"

"ဟင့်အင်း ၊ ကိုကို့နောက်လိုက်မှာ "

ချွဲလည်း ချွဲတတ်တဲ့ကလေး။ ဒီလို ချွဲလေလေ ဒီကကောင်က အရည်ပျော်လေလေပါပဲ။

"ကဲ ဒါဆိုလည်း လာ " လို့ ခေါ်လိုက်တော့ ခါးကို သူ့လက်သေးသေးလေးများနှင့် ဖက်ကာလိုက်လာသည်။ တကယ့်ကလေးလေး။ သူ့မှာလည်း ဒီက‌လေးလေးကိုပဲ အချစ်ပိုနေရသည်မလား။

ပန်းကန်ဆေးပြီးတော့ ငယ်လေးလက်ကို ဆွဲကာ ပန်းခြံထဲသို့ ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ကိုယ့်အိမ်က ပန်းခြံမို့ သိပ်မကျယ်သော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သီးသန့်ကမ္ဘာလေးတစ်ခုမလို့ အမြတ်နိုးရဆုံးနေရာလေး။

"ကိုကို ငယ်လေးစိုက်ထားတဲ့ နှင်းဆီတွေက အဖူးဖူးလာပြီ "

"ကိုကို့ ဒီစံပယ်ရုံလေးကို ရေသေချာလောင်းနော်"

"ကိုကို့ ဟိုဘက်မှာ ဇီဇဝါပင်‌တွေ ထပ်စိုက်ရမယ်"

တတွတ်တွတ်ပြောနေသော လူကောင်သေးသေးလေးက အပင်စိုက်ရတာတော့ တော်တော်ဝါသနာပါသည်။
ဒီပန်းခြံလေးထဲမှာရှိတဲ့ အပင်မှန်သမျှ ငယ်လေးပဲ စိုက်ခဲ့တာ။ မစိုက်ထားတာဆိုလို့ ပိတောက်ပင် တစ်ပင်သာ ရှိသည်။ ဒီပိတောက်ပင်ကလည်းထောင့်နားမှာ သူ့အလိုလို ပေါက်နေတာမလို့ ။

ငယ်လေးက တစ်ပတ်တစ်ရက် အိမ်ကိုလာတိုင်း အပင်တွေကို ယုယသည်။

"ကိုကိုက အမြဲတမ်း အလုပ်လုပ်နေရတာလေ ၊ ငယ်လေးမရှိတဲ့ အချိန်မှာ အမောပြေအောင် ကလေးအစား ဒီအပင်လေးတွေကို ကြည့်နေပေါ့"

ကလေးဆန်တဲ့ ငယ်လေးဟာ သူ့အတွက် တွေးပေးဖို့လည်း ဘယ်တော့မှမမေ့ ။

"ကိုကို အိမ်က ဖုန်းခေါ်နေပြီ ၊ ပြန်ရတော့မယ်"

မျက်နှာငယ်ငယ်နဲ့ ကြည့်လာတဲ့ ကောင်လေးက အိမ်ပြန်ချင်သေးပုံပဲ။

"ငယ်လေးကလည်း ဒယ်ဒီစိတ်ပူနေမှာပေါ့ ၊ နောက်တစ်ပတ် ကျောင်းသင်္ကြန် ကိုကို လာခဲ့မယ်လေ"

ထိုအခါမှ "ဟုတ်" ဟု တစ်ခွန်းဆိုကာ သူ့ပခုံးကို လာကိုင်သည်။ ခြေဖျားထောက်ခါ မမီ့တမီဖြင့် မျက်နှာနားကပ်‌လာတော့မှ သူဒူးကွေးပေးလိုက်ရသည်။ မျက်နှာလေးက ပြုံးရွှင်ပြီး ပါးကို နမ်းသွားတာမှ ရွှတ်ခနဲ။

သူနှုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းလိုက်တော့ ရှက်ရယ်ရယ်ကာ တွန်းထုတ်ပစ်သည်။

"ကိုကိုက အသားယူလိုက်တာ"

"ဟောဗျာ အရင်လာနမ်းတာ ငယ်လေးလေ "

ရှက်သွားတဲ့ ငယ်လေးက သူ့ကို စောင်းကြည့်ပြန်သည်။

"တော်ပြီ မခေါ်ဘူး ကိုကို့ ကို တစ်ပတ် စိတ်ဆိုးတယ် ၊ တစ်ပတ်မပြည့်မချင်း လုံးဝ အတွေ့မခံဘူး"

ငယ်လေးက အတွေ့ခံလည်း တွေ့လို့ရတာမှ မဟုတ်ဘဲ ၊ ငယ်လေးက ကျောင်းမှာ ၊ သူက အလုပ်မှာမို့ တစ်ပတ်တစ်ခါပဲ တွေ့လို့ရတာကို။ အခုတောင် ကားပေါ်မှာ
ဒရိုင်ဘာက စောင့်ကြည့်နေတာ။

ခက်သွက်သွက် ပြေးသွားသော ငယ်လေးက ခြံဝရောက်မှ လှည့်ကြည့်လာသည်။

"ကိုကို အပင်တွေ ဂရုစိုက်"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ"

*******

"သားလေး မင်း ဒယ်ဒီ သိရင် ပြဿနာတက်မှာနော်"

"ဒါကြောင့် မသိအောင်လာတာလေ ဦးရဲ့ ၊ ဒယ်ဒီမေးရင် သား ကျူရှင်က ပြန်လာတာလို့ပဲ ဖြေပေးနော် နော် "

မျက်တောင်လေး ပုတ်ကာ ပုတ်ကာဖြင့် ချွဲလိုက်တော့ ခေါင်းညိတ်လိုက်ရသည်။ ဒီကလေး နဲ့တော့ ခက်တာပါပဲ ။ ဦးမြင့်မိုရ် ကလည်း ခက်သည်။ ‌လဝန်းငယ် ကလည်း ခက်သည်။

#AN
ကဲ ကိုယ် အပိုင်း 2 ကို စောစော တင်လိုက်ပါတယ်နော် 😁
မျှော်ပေးကြတာ အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့ ❤️❤️

ZAWGYI

"ကိုကို ငယ္ေလးရွိတာကို ဘာေတြေတြးေနတာလဲ"

"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ဘာေတြးရမွာလဲ ကိုကိုက"

ေခါင္းက ဆံပင္ေလးကို လက္နဲ႔ အသာဖြလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ၾကည့္လာသည္။

"ကိုကို ဒီမွာ စားေနတာကို ! "

သူ႔ကို ေႏွာင့္ယွက္လို႔ ထထေအာ္တဲ့ကေလးရယ္ပါ။ ပန္းကန္ထဲၾကည့္မိေတာ့ အ႐ိုးေတာင္ မက်န္တက်န္။

"ကဲကဲ စားၿပီးရင္ ကိုကို ပန္းကန္သြားေဆးလိုက္မယ္ ၊ ဒီမွာ ခဏေလးေစာင့္ ဟုတ္ၿပီလား"

"ဟင့္အင္း ၊ ကိုကို႔ေနာက္လိုက္မွာ "

ခြၽဲလည္း ခြၽဲတတ္တဲ့ကေလး။ ဒီလို ခြၽဲေလေလ ဒီကေကာင္က အရည္ေပ်ာ္ေလေလပါပဲ။

"ကဲ ဒါဆိုလည္း လာ " လို႔ ေခၚလိုက္ေတာ့ ခါးကို သူ႔လက္ေသးေသးေလးမ်ားႏွင့္ ဖက္ကာလိုက္လာသည္။ တကယ့္ကေလးေလး။ သူ႔မွာလည္း ဒီက‌ေလးေလးကိုပဲ အခ်စ္ပိုေနရသည္မလား။

ပန္းကန္ေဆးၿပီးေတာ့ ငယ္ေလးလက္ကို ဆြဲကာ ပန္းၿခံထဲသို႔ ေခၚသြားလိုက္သည္။ ကိုယ့္အိမ္က ပန္းၿခံမို႔ သိပ္မက်ယ္ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သီးသန႔္ကမာၻေလးတစ္ခုမလို႔ အျမတ္ႏိုးရဆုံးေနရာေလး။

"ကိုကို ငယ္ေလးစိုက္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီေတြက အဖူးဖူးလာၿပီ "

"ကိုကို႔ ဒီစံပယ္႐ုံေလးကို ေရေသခ်ာေလာင္းေနာ္"

"ကိုကို႔ ဟိုဘက္မွာ ဇီဇဝါပင္‌ေတြ ထပ္စိုက္ရမယ္"

တတြတ္တြတ္ေျပာေနေသာ လူေကာင္ေသးေသးေလးက အပင္စိုက္ရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဝါသနာပါသည္။
ဒီပန္းၿခံေလးထဲမွာရွိတဲ့ အပင္မွန္သမွ် ငယ္ေလးပဲ စိုက္ခဲ့တာ။ မစိုက္ထားတာဆိုလို႔ ပိေတာက္ပင္ တစ္ပင္သာ ရွိသည္။ ဒီပိေတာက္ပင္ကလည္းေထာင့္နားမွာ သူ႔အလိုလို ေပါက္ေနတာမလို႔ ။

ငယ္ေလးက တစ္ပတ္တစ္ရက္ အိမ္ကိုလာတိုင္း အပင္ေတြကို ယုယသည္။

"ကိုကိုက အၿမဲတမ္း အလုပ္လုပ္ေနရတာေလ ၊ ငယ္ေလးမရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမာေျပေအာင္ ကေလးအစား ဒီအပင္ေလးေတြကို ၾကည့္ေနေပါ့"

ကေလးဆန္တဲ့ ငယ္ေလးဟာ သူ႔အတြက္ ေတြးေပးဖို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ ။

"ကိုကို အိမ္က ဖုန္းေခၚေနၿပီ ၊ ျပန္ရေတာ့မယ္"

မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ ၾကည့္လာတဲ့ ေကာင္ေလးက အိမ္ျပန္ခ်င္ေသးပုံပဲ။

"ငယ္ေလးကလည္း ဒယ္ဒီစိတ္ပူေနမွာေပါ့ ၊ ေနာက္တစ္ပတ္ ေက်ာင္းသၾကၤန္ ကိုကို လာခဲ့မယ္ေလ"

ထိုအခါမွ "ဟုတ္" ဟု တစ္ခြန္းဆိုကာ သူ႔ပခုံးကို လာကိုင္သည္။ ေျခဖ်ားေထာက္ခါ မမီ့တမီျဖင့္ မ်က္ႏွာနားကပ္‌လာေတာ့မွ သူဒူးေကြးေပးလိုက္ရသည္။ မ်က္ႏွာေလးက ၿပဳံး႐ႊင္ၿပီး ပါးကို နမ္းသြားတာမွ ႐ႊတ္ခနဲ။

သူႏႈတ္ခမ္းကို ျပန္နမ္းလိုက္ေတာ့ ရွက္ရယ္ရယ္ကာ တြန္းထုတ္ပစ္သည္။

"ကိုကိုက အသားယူလိုက္တာ"

"ေဟာဗ်ာ အရင္လာနမ္းတာ ငယ္ေလးေလ "

ရွက္သြားတဲ့ ငယ္ေလးက သူ႔ကို ေစာင္းၾကည့္ျပန္သည္။

"ေတာ္ၿပီ မေခၚဘူး ကိုကို႔ ကို တစ္ပတ္ စိတ္ဆိုးတယ္ ၊ တစ္ပတ္မျပည့္မခ်င္း လုံးဝ အေတြ႕မခံဘူး"

ငယ္ေလးက အေတြ႕ခံလည္း ေတြ႕လို႔ရတာမွ မဟုတ္ဘဲ ၊ ငယ္ေလးက ေက်ာင္းမွာ ၊ သူက အလုပ္မွာမို႔ တစ္ပတ္တစ္ခါပဲ ေတြ႕လို႔ရတာကို။ အခုေတာင္ ကားေပၚမွာ
ဒ႐ိုင္ဘာက ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။

ခက္သြက္သြက္ ေျပးသြားေသာ ငယ္ေလးက ၿခံဝေရာက္မွ လွည့္ၾကည့္လာသည္။

"ကိုကို အပင္ေတြ ဂ႐ုစိုက္"

"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"

*******

"သားေလး မင္း ဒယ္ဒီ သိရင္ ျပႆနာတက္မွာေနာ္"

"ဒါေၾကာင့္ မသိေအာင္လာတာေလ ဦးရဲ႕ ၊ ဒယ္ဒီေမးရင္ သား က်ဴရွင္က ျပန္လာတာလို႔ပဲ ေျဖေပးေနာ္ ေနာ္ "

မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ကာ ပုတ္ကာျဖင့္ ခြၽဲလိုက္ေတာ့ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရသည္။ ဒီကေလး နဲ႔ေတာ့ ခက္တာပါပဲ ။ ဦးျမင့္မိုရ္ ကလည္း ခက္သည္။ ‌လဝန္းငယ္ ကလည္း ခက္သည္။

#AN
ကဲ ကိုယ္ အပိုင္း 2 ကို ေစာေစာ တင္လိုက္ပါတယ္ေနာ္ 😁
ေမွ်ာ္ေပးၾကတာ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ❤️❤️