#UNICODE

"ကိုကို"

"ကိုကို လို့ဆို"

"ကိုကိုရေ"

"ကိုကို့!"

အော်ခေါ်လိုက်မှ သူက ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် လှည့်ကြည့်လာသည်။

"ငယ်လေး ကိုကို ကြက်သားကြော်နေတာလေ ၊ ငယ်လေး စားဖို့လေ"

အသားဖြူဖြူ အရပ်နိမ့်နိမ့်နဲ့ကောင်လေးက ခြောက်ပေ နှစ်လက်မရှိသော သူနဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ ရင်ခွင်မီလေးပါပဲ။

အသက်ချင်း ငါး နှစ်လောက်ကွာနေတော့ ကိုကို ကိုကို ဆိုပြီး ချွဲသမျှကို ဒီကကောင်က ခပ်ပြုံးပြုံး။ ချွဲသမျှ ဆိုးသမျှကလည်း အမောပြေချင်စရာလေးကိုး။

"ကိုကို့ ငယ်လေးက ကြက်ကြော်မစားဘူးလား ပြော"

ပြုံးစစနဲ့မေးလိုက်တော့ သွားဖွေးဖွေးလေးတွေ ပေါ်သည်ထိ ရယ်ပြလာသည်။

"စားမှာ"

"စားမယ်ဆို ထမင်းစားပွဲမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးစောင့်နေပေး ၊ ကိုကို ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းလာပို့မယ်"

စကားဆုံးသည်နှင့် ခပ်ခွာခွာ ရပ်နေသော ကလေးလေးက သူ့ဆီသို့တိုးလာကာ နောက်ကနေ ခါးကို သိုင်းဖက်ထားပြန်သည်။

"ငယ်လေး ဆီတွေ စင်မယ်လေ"

"ဟင့်အင်း"

"ဟော ကိုကို့ငယ်လေး ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ"

သိုင်းဖက်ထားသည့် လက်တစ်ဖက်ကို သူ့လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ကာ ကိုင်ရင်း မေးလိုက်တော့ ခါးသို့ဖက်ထားသည့် လက်တို့က ပိုလို့ပင် တင်းကျပ်လာသည်။

"ကိုကို့ အနားမှာနေချင်တာ ၊ ကိုကို့ဆီကို တစ်ပတ်တစ်ခါပဲ လာလို့ရတာလေ ၊ အချိန်တွေကို ရပ်ထားလို့မှမရတာ ၊ ကိုကို့ အနားမှာပဲ ကပ်နေရတော့တာပေါ့"

"ဟောဗျာ"

ကျွန်တော် အသံထွက်ကာ ရယ်လိုက်မိတော့လည်း သူ့ကို လှောင်တယ်ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးက ဆူထားပြန်သည်။ ဆူနေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်တော့ ရှက်သွားသည်ထင်ပါရဲ့ ။ နားရွက်လေးတွေကရဲလို့။

"ကိုကို ငယ် ဟိုနားမှာပဲ သွားစောင့်တော့မယ်"

ရှက်ရှက်နှင့် ပြေးထွက်သွားသော ငယ်လေးကို ကြည့်လို့မဝ။ ဒီကလေးဟာ လာစတော့လည်းသူ၊ ရှက်ပြီး ထွက်ပြေးတော့လည်း သူ။

*****

ငယ်လေးကို သူစတွေ့တော့ မေဂျာ king ရွေးတဲ့ အချိန် ချစ်စရာကောင်လေးအနေနဲ့ စသိခဲ့တာ ။
သူတို့ကတော့ နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသားတွေမလို့ ပွဲစီစဉ်သူနေရာကပေမယ့် ငယ်လေးက ပထမနှစ်ကလေးလေး။

အရပ်နိမ့်နိမ့်နဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်လေးက King မဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် Charming Prince တော့ ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ စင်အောက်ကနေ လက်ခုပ်တီးပေးခဲ့တာက ငယ်လေးအတွက် ပထမဆုံး သူ့ရဲ့ ဂုဏ်ပြုလက်ခုပ်သံပေါ့။

ထိုကအချိန်ကတည်းက ကျွန်တော် ငယ်လေးကို စကားတစ်ခွန်း ခပ်တိုးတိုး ပြောခဲ့သည်။

"ချစ်တယ် ငယ် ၊ ကိုယ့်ရဲ့ ငယ်အဖြစ် ထာဝရ ရှိပေးပါ"

ငယ်လေးကတော့ မကြားပေမယ့် သူ့နှလုံးသားကတော့ ထိုအချိန်အတည်းက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ။

အခုတော့လည်း ငယ်လေးက သူ့အပိုင်ဖြစ်လာတာပါပဲ။ အရင်က ချေခဲ့လွန်းတဲ့ ငယ်လေးဟာ အခုဆို မျက်စိအောက်ကပင် အပျောက်မခံ ။ သဝန်တိုတတ်တာလည်း နှစ်ယောက်မရှိ ။ အင်း ..မေတ္တာမှန်ခဲ့လို့ ထင်ပါရဲ့။

"ကိုကို ကြာလိုက်တာ ငယ်လေး ဗိုက်ဆာနေပြီ"

အတွေးတို့ကို ဖြတ်ကာ ကြက်ကြော်ကို သတိထားဆယ်ရင်း ပန်းကန်ထဲ ထည့်လိုက်ရသည်။

သူစပ်ပေးသော အချဉ်နဲ့ အားပါးတရ စားနေတဲ့ ကလေးလေးက တကယ် ဖြူဖြူစင်စင်လေး။ ဒီကလေးလေးကို အချိန်ကြာလေလေ ချစ်မိလေလေ၊ အချိန်ကြာလေလေ ပိုပြီး သူ့အပိုင်အဖြစ် ထားချင်လေလေ။

နောက်ဆို စာချုပ်ချုပ်ပြီး အပိုင်သိမ်းထားရတော့မှာပဲ ကလေးလေးရေ။


AN/

သွေး ဒီနေ့ ပထမပိုင်းကို အရမ်းတင်ချင်နေလို့ တင်လိုက်ပါပြီ 😁😁

ကိုကိုရဲ့ ငယ်လေးက ဖြူဖြူသေးသေးလေး အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာ ၊ အသွေးလေးနဲ့တူတယ် သိလား သူက ဖြူဖြူသေးသေးလေး ၊ အသွေးက ‌မဲမဲသေးသေးလေး 😝😝

Daily update မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ပတ်ကို သုံးပိုင်း ပြည့်အောင် တင်ပေးမှာမလို့ စောင့်ပေးကြပါနော် 😘

ဒါဖတ်ပြီး ကိုကို လိုချင်သွားရင်တော့ အသွေးမသိဘူး 😝

######
zawgyi

"ကိုကို"

"ကိုကို လို႔ဆို"

"ကိုကိုေရ"

"ကိုကို႔!"

ေအာ္ေခၚလိုက္မွ သူက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လာသည္။

"ငယ္ေလး ကိုကို ၾကက္သားေၾကာ္ေနတာေလ ၊ ငယ္ေလး စားဖို႔ေလ"

အသားျဖဴျဖဴ အရပ္နိမ့္နိမ့္နဲ႔ေကာင္ေလးက ေျခာက္ေပ ႏွစ္လက္မရွိေသာ သူနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ ရင္ခြင္မီေလးပါပဲ။

အသက္ခ်င္း ငါး ႏွစ္ေလာက္ကြာေနေတာ့ ကိုကို ကိုကို ဆိုၿပီး ခြၽဲသမွ်ကို ဒီကေကာင္က ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး။ ခြၽဲသမွ် ဆိုးသမွ်ကလည္း အေမာေျပခ်င္စရာေလးကိုး။

"ကိုကို႔ ငယ္ေလးက ၾကက္ေၾကာ္မစားဘူးလား ေျပာ"

ၿပဳံးစစနဲ႔ေမးလိုက္ေတာ့ သြားေဖြးေဖြးေလးေတြ ေပၚသည္ထိ ရယ္ျပလာသည္။

"စားမွာ"

"စားမယ္ဆို ထမင္းစားပြဲမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေစာင့္ေနေပး ၊ ကိုကို ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလာပို႔မယ္"

စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ခပ္ခြာခြာ ရပ္ေနေသာ ကေလးေလးက သူ႔ဆီသို႔တိုးလာကာ ေနာက္ကေန ခါးကို သိုင္းဖက္ထားျပန္သည္။

"ငယ္ေလး ဆီေတြ စင္မယ္ေလ"

"ဟင့္အင္း"

"ေဟာ ကိုကို႔ငယ္ေလး ဘာလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ"

သိုင္းဖက္ထားသည့္ လက္တစ္ဖက္ကို သူ႔လက္ဝါးနဲ႔ အုပ္ကာ ကိုင္ရင္း ေမးလိုက္ေတာ့ ခါးသို႔ဖက္ထားသည့္ လက္တို႔က ပိုလို႔ပင္ တင္းက်ပ္လာသည္။

"ကိုကို႔ အနားမွာေနခ်င္တာ ၊ ကိုကို႔ဆီကို တစ္ပတ္တစ္ခါပဲ လာလို႔ရတာေလ ၊ အခ်ိန္ေတြကို ရပ္ထားလို႔မွမရတာ ၊ ကိုကို႔ အနားမွာပဲ ကပ္ေနရေတာ့တာေပါ့"

"ေဟာဗ်ာ"

ကြၽန္ေတာ္ အသံထြက္ကာ ရယ္လိုက္မိေတာ့လည္း သူ႔ကို ေလွာင္တယ္ဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးက ဆူထားျပန္သည္။ ဆူေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ေတာ့ ရွက္သြားသည္ထင္ပါရဲ႕ ။ နား႐ြက္ေလးေတြကရဲလို႔။

"ကိုကို ငယ္ ဟိုနားမွာပဲ သြားေစာင့္ေတာ့မယ္"

ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေျပးထြက္သြားေသာ ငယ္ေလးကို ၾကည့္လို႔မဝ။ ဒီကေလးဟာ လာစေတာ့လည္းသူ၊ ရွက္ၿပီး ထြက္ေျပးေတာ့လည္း သူ။

*****

ငယ္ေလးကို သူစေတြ႕ေတာ့ ေမဂ်ာ king ေ႐ြးတဲ့ အခ်ိန္ ခ်စ္စရာေကာင္ေလးအေနနဲ႔ စသိခဲ့တာ ။
သူတို႔ကေတာ့ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြမလို႔ ပြဲစီစဥ္သူေနရာကေပမယ့္ ငယ္ေလးက ပထမႏွစ္ကေလးေလး။

အရပ္နိမ့္နိမ့္နဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးက King မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ Charming Prince ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ စင္ေအာက္ကေန လက္ခုပ္တီးေပးခဲ့တာက ငယ္ေလးအတြက္ ပထမဆုံး သူ႔ရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳလက္ခုပ္သံေပါ့။

ထိုကအခ်ိန္ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ေလးကို စကားတစ္ခြန္း ခပ္တိုးတိုး ေျပာခဲ့သည္။

"ခ်စ္တယ္ ငယ္ ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္အျဖစ္ ထာဝရ ရွိေပးပါ"

ငယ္ေလးကေတာ့ မၾကားေပမယ့္ သူ႔ႏွလုံးသားကေတာ့ ထိုအခ်ိန္အတည္းက ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ။

အခုေတာ့လည္း ငယ္ေလးက သူ႔အပိုင္ျဖစ္လာတာပါပဲ။ အရင္က ေခ်ခဲ့လြန္းတဲ့ ငယ္ေလးဟာ အခုဆို မ်က္စိေအာက္ကပင္ အေပ်ာက္မခံ ။ သဝန္တိုတတ္တာလည္း ႏွစ္ေယာက္မရွိ ။ အင္း ..ေမတၱာမွန္ခဲ့လို႔ ထင္ပါရဲ႕။

"ကိုကို ၾကာလိုက္တာ ငယ္ေလး ဗိုက္ဆာေနၿပီ"

အေတြးတို႔ကို ျဖတ္ကာ ၾကက္ေၾကာ္ကို သတိထားဆယ္ရင္း ပန္းကန္ထဲ ထည့္လိုက္ရသည္။

သူစပ္ေပးေသာ အခ်ဥ္နဲ႔ အားပါးတရ စားေနတဲ့ ကေလးေလးက တကယ္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလး။ ဒီကေလးေလးကို အခ်ိန္ၾကာေလေလ ခ်စ္မိေလေလ၊ အခ်ိန္ၾကာေလေလ ပိုၿပီး သူ႔အပိုင္အျဖစ္ ထားခ်င္ေလေလ။

ေနာက္ဆို စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီး အပိုင္သိမ္းထားရေတာ့မွာပဲ ကေလးေလးေရ။


AN/

ေသြး ဒီေန႔ ပထမပိုင္းကို အရမ္းတင္ခ်င္ေနလို႔ တင္လိုက္ပါၿပီ 😁😁

ကိုကိုရဲ႕ ငယ္ေလးက ျဖဴျဖဴေသးေသးေလး အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ ၊ အေသြးေလးနဲ႔တူတယ္ သိလား သူက ျဖဴျဖဴေသးေသးေလး ၊ အေသြးက ‌မဲမဲေသးေသးေလး 😝😝

Daily update မဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ပတ္ကို သုံးပိုင္း ျပည့္ေအာင္ တင္ေပးမွာမလို႔ ေစာင့္ေပးၾကပါေနာ္ 😘

ဒါဖတ္ၿပီး ကိုကို လိုခ်င္သြားရင္ေတာ့ အေသြးမသိဘူး 😝😝
zawgyi