Mochileiro
Deixa eu, Viajar em meus pensamentos E me movimentar parado, voar sem ter asas e viajar o mundo sem sair de casa só pra adquirir a experiência do saber. Gente que é devagar desacelera a gente em um pouso forçado sem parada planejada somos forçados a fazer o que não queremos. Vamos aproveitar mais a vida sem ter medo dela, temos tão pouco tempo, então vamos aproveitar. Sem arrependimentos futuros pois teremos aproveitado tudo que tinha para aproveitar, sem frescuras, vamos viajar e aproveitar a vida não sabendo assim quando tempo ainda temos, vamos só vivenciar. Não que precisamos chegar no céu, mas que tal seria se a gente aproveitasse do melhor que a vida tem pra dar, mesmo com as coisas ruins desse mundo vamos aproveitar o bem, e praticar assim podemos melhorar um pouco e deixar as coisas melhores que ontem. Vem viver nas nuvens e explorar a natureza e toda sua beleza, não resolvermos todos os problemas que temos, mas vamos apenas aproveitar sem tempo para julgar o outro. Vamos apenas evoluir pra recomeçar, sem julgar. JN 12/08/18 11:09pm
2018-08-13 02:14:38
4
0
Схожі вірші
Всі
Why?
I was alone. I am alone. I will be alone. But why People always lie? I can't hear it Every time! And then They try to come Back. And i Don't understand it. Why?
62
4
8031
Шукати святе в почуттях
Я пам'ятаю. Вибач, я все пам'ятаю. Чому цей біль ніяк не зникає? Час його береже. Мене він, ламає Й душа в нім палає. Пробач за все. Чого ж зберігаю? Усе це лякає. Себе забуваю і душу вбиваю, Та біль все живе. Серце згорає, Розум втрачаю, думки покидають. Ненавиджу це, понад усе. Тебе забуваю. Звички зникають. Віри тепер немає. Кохання вбиває. І допомоги вже не чекаю. Завжди щось втрачаю. Хтось уже добиває, не знаючи це. Можливо, шукала в цім світі святе, Та я не знала, що воно в мені є.
54
2
4376