RANSOMED
Coming from a past of pains and a sullen life of disdain, she had endured much series of hurts hurled on her, at every turn The ache continued without a stop Thus causing her, to suffer many loss. In anger & pain, she drifted farther from grace Certain, her turmoil where orchestrated By the very one, who called to her each day Drowning in her own bitter blood she cried out desperately to the Lord. From her entanglement, of self-righteousness She surrendered to Him, in brokenness she took the leap, jumping off the cliff of bitterness and grievousness She spread her wings and caught the winds Of Mercy and Grace, in Christ's Faithfulness And Since that day, a new born she became Learning to live, full of happiness By each passing day, She is Always seen, Amidst the roses and sweet lilies; ever smiling, her look so serene, because in her, resides the Prince of Peace, who has made All things, totally New Transforming her world, into a garden of Peace and teaching her Always, to remain Ever still. In peace and quiet unto Victory. ©heavenly_broadcast Isaiah 41:10 PUNCHLINE- Leaving her past behind & embracing the Grace of Christ, She gradually realized amidst her hurts & pains, that her Life with Christ, was Simply a garden, laced with so much peace of mind.
2020-07-24 21:27:58
1
0
Схожі вірші
Всі
Мої слова
Мої слова нічого не варті, але я більше нічого не вмію, Лише нестерпно кохати те, що згодом вб'є усі мої квіти. Те, що загубить мене і все, що я маю, викличе аритмію, Але віддам усього себе й обіцяю, що не буду жаліти. Бо завжди волів проміняти комфорт на більш вартісні речі. Запам'ятав назавжди: жалість до себе породжує лише порожнечу, Якщо життя чогось і навчило, то плести лише проти течії. Мої слова нічого не варті, але лунатимуть в тебе під вечір.
85
0
4769
Я граю лише уві снах...
Я граю лише уві снах, Гітару, мов тебе, обіймаю, І пісня стара на вустах, Що в серці болем лунає. Я граю лише уві снах, Мелодію, давно що забута, І печаль в блакитних очах — Мій жах і муза, мій смуток. Я граю лише для тебе, Хоч знаю, що плід ти уяви, І біль губить нестерпний — Я гину, а пісня лунає... Я граю мелодію ніжну Та бігти хочеться геть, Як чую солодку я пісню: Вона нагадає про смерть... Бо вона серце зворушить І змусить згадати тебе, Ну нащо грати я мушу І палати мертвим вогнем? Поховавши, я присяглася, Що забута гітара — ось так, Бо пісня для тебе лилася... Я граю лише уві снах...
131
25
5570