Part-1 #Unicode
Part-1 # Zawgi
Part-2 # Unicode
Part-2 #Zawgi
Part-3# Unicode
Part-3#Zawgi
Part-1 # Zawgi
" အားးးးး "

ေသခ်ာေပါက္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ထြက္လာသည့္ အသံပင္...

" အားးးဟာ့ မင္းအေပါက္ေလးက ၾကပ္ေနတာပဲ...
ဆြဲညစ္ထားတာ အရမ္း ေကာင္း တယ္ ကြာ "

အစပ်ိဳးျခင္းမရွိဘဲ သူ႕ရဲ႕ တင္းၿပီး မာေနသည့္ အရာကို...
ညွာတာမႈမဲ့ တစ္ ဆုံးထည့္ လိုက္ ေတာ့...
ရိေပၚရဲ႕ ေပါင္တစ္ေလွ်ာက္ ေစးကပ္ကပ္ ေသြးမ်ားပင္ စီးဆင္းလာသည္...

" အ့...အ့... ခင္ဗ်ား!! ေတာ္..ေတာ္ပါေတာ့...
ကြၽန္ေတာ္ေသေတာ့ မယ္ "

ေရွာင္က်န့္ က ရီိေပၚရဲ႕ ေတာင္းပန္ မႈ မ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး
သာယာမႈကိုသာ ဇြတ္အတင္း ရွာေနတာေၾကာင့္...
ရိေပၚခမ်ာ အသက္ေတာင္ ဘယ္က လုရႈလို႔ ရႈရမယ္မွန္းမသိ...
မ်က္ရည္မ်ားသာ တြင္ တြင္ စီးက်ၿပီး ေတာင္းပန္ ေန ရွာ သည္...

" ညည္းစမ္း! ငါ့နာမည္က ရီလင္းေလာင္ဇူ ..
ညည္းစမ္း...ငါ့နာမည္ကို..ဟားး Shit ..."

" အ့.. အ့.. ကြၽန္ေတာ္..အ့..ေတာင္းပန္ပါတယ္...
မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့...ေတာင္းပနိပါတယ္..
တစ္ခါထဲ အေသသာ သတ္လိုက္ပါ...
ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီလိုႀကီး မႏွိပ္စက္ပါနဲ႕ "

" တိတ္စမ္း!! မင္းကို ငါ့နာမည္ပဲ ညည္းခိုင္းတာ!!"

စိတ္တိုလာတာနဲ႕အမွ် ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ပိုျပင္းထန္လာၿပီး...
ညွာတာမႈ မဲ့ေနပုံက ေမွာင္ခိုဂိုဏ္းရဲ႕ devil တစ္ေယာက္ဆိုတာ ျငင္းခ်င္ဖြယ္ မရွိ...

ေအာက္ကလူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ု မစိုက္ဘဲ အႀကိမ္ ေပါင္း မ်ား စြာ ရိေပၚထဲပဲ ၿပီးေနသည့္ေၾကာင့္...
ရိေပၚမွာ သတိရတစ္ခ်က္ မရတစ္ခ်က္...

ေနာက္ဆုံး မိမိ စိတ္အာသာေျပသြားသည့္ႏွင့္..ေနာက္ဆုံး ေဆာင့္ခ်က္နဲ႕ အတူ...
အ၀တ္မဲ့ၿပီး အသိမဲ့ေနသည့္ ခႏၲာကိုယ္အား ေမွာင္မဲသည့္...
အခန္းတစ္ခန္းထဲ ၌ ေခြးပစ္ ၀က္ပစ္ ပစ္ထားခဲ့သည္...

အခန္း အျပင္ေရာက္ေတာ့ အက်ီေတြကို စနစ္တက် ျပန္၀တ္ၿပီးေနာက္...
သူ႕လူေတြအား အမိန့္ေပးလိုက္သည္...

" သူ႕ ကို အက်ီ ျပန္၀တ္ေပးလိုက္...
ေဆးထည့္ေပးစရာ မလိုဘူး...
မေသေအာင္ပဲ ေကြၽးထားလိုက္...
ေသလည္း ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုဘူး "

" ဟုတ္ကဲ့ ရီလင္းသခင္ "

သူသည္ စိတ္တိုတိုနဲ႕ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြျဖင့္ အခန္းရွိရာဆီသို႔ ထြက္သြားသည္...

" မင္းလို အေကာင္က ဒါနဲ႕ပဲ တန္တယ္! "

ေရွာင္က်န့္ ရဲ႕ စကား ကို ၾကားတဲ့ လူယုံေတြ ကေတာ့...
က်န္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ုံမွလြဲၿပီး မတတ္နိုင္ေပ...
ဒီေကာင္ေလးက ရီလင္းသခင္ကိုမွ သြားထိခဲ့မိတာမလား...

Flash Back...

ေရွာင္က်န့္ က Club တစ္ခုရွိ အခန္းထဲမွာ ၀ယ္သူႏွင့္ ေတြ႕ရန္ ေစာင့္ေနတုန္း...
အခန္းထဲသို႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က အရက္ခြက္ ခ်ေပးရန္ ေရာက္လာေလသည္...

Ringing~~~~

႐ုတ္တရက္ ေရွာင္က်န့္ ဖုန္းမွ ဖုန္းလာတာမို႔ ကိုင္လိုက္သည္...

📲 " ရီလင္းသခင္ စုံစမ္း ခိုင္း ထား တဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ သိခဲ့ရၿပီ "

📲 " ဘာ! တစ္ကယ္လား...
ငါ့ ကို အျမန္ေျပာ သူဘယ္မွာလဲ "

ခြမ္း!!!!!

တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ မျဖစ္ထြန္းဖူးတဲ့...
ရီလင္းေလာင္ဇူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေလး ခိုတြဲလာခ်ိန္...
အရက္ခြက္ လာခ်ေပးတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္က လြတ္က် သြား တဲ့ အရက္ခြက္ကေလးက...
ေရွာင္က်န့္ ကိုင္ထားတဲ့ ဖုန္းေပၚ ကြက္တိမို႔...
ဖုန္းေလးမွာ တစစီ ေျမေပၚ မိတ္ဆက္ သြားရေလသည္...

မိမိ 15 ႏွစ္လုံး သိခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ သိရခါနီးမွ...
ဒီလို ျဖစ္သြားတဲ့ အတြက္ ေရွာင္က်န့္ ရဲ႕ ေဒါသ အားလုံးက ထို ေကာင္ေလးေပၚ ဆီသို႔...

" ကြၽန္.. ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ကြၽန္ေတာ္ မျမင္မိလို႔ပါ "

ေရွာင္က်န့္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာက ခုနကနဲ႕ တစ္ျခားစီ...
ေျမေခြး တစ္ေကာင္လို စူးရွသည့္ မ်က္လုံးနဲ႕ ၾကည့္ေနရင္း...
ေျပာလိုက္သည့္ စကားတစ္ခြန္းက...

" ဒီအေကာင္ကို ေခၚခဲ့ "

" ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ၀ယ္သူေတြနဲ႕ ေတြ႕ဖို႔က ေနာက္ဆုတ္လိုက္ပါ့ မယ္ ရီလင္းသခင္ "

ေဟာက္႐ႊမ္းက ေျပာလိုက္ေတာ့...
ေရွာင္က်န့္ က တစ္ခ်က္သာ လွည့္ၾကည့္လာသည္...
ဒါ အဲ့လို လုပ္လိုက္ဆိုတဲ့ သေဘာ...

ရီလင္းသခင္ စိတ္တိုတာလဲ မဆန္းေခ်...
သူ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို စုံစမ္းခိုင္းခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ကထဲက...
လန္အာ ဆို တဲ့ နာမည္ေလးပဲ သိတယ္...
ဘယ္သူဆိုတာလဲ နာမည္အရင္း မသိ...
ဘယ္လို ပုံစံဆိုတာေတာင္ ပုံရိပ္ေလးေလာက္ေတာင္ မရွိ...
ေနရပ္ဌာန ဆိုတာလဲ ၀ေလာ၀ေး...
တည္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ဆို တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေလး တစ္ခုထဲနဲ႕ ေသလား ရွင္လားေတာင္ မသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ စိတ္ထဲထားၿပီး ရွာလာခဲ့တဲ့ လူက အခု သတင္း အစအန ရၿပီ ဆို တဲ့ အခ်ိန္ မွာ အခုလို ျဖစ္သြားေတာ့...
ဒီ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးရဲ႕ အသက္က အာမခံ နိုင္ဖြယ္ရာမရွိ...

ေရွာင္က်န့္ လည္း Club အျပင္ ဘက္ ေရာက္သည္နဲ႕...

" ေဟာက္႐ႊမ္း အခုခ်က္ခ်င္း က်ိရန္ကို ဖုန္းဆက္ "

" ဟုတ္ကဲ့ ရီလင္းသခင္ "
.
.

" မကိုင္ဘူး ရီလင္းသခင္ "

" က်စ္.. သူ႕ဖုန္း တည္ေနရာကို စုံစမ္းလိုက္ "

" 48 block လမ္းနားမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးမိနစ္ကပဲ ရွိ တယ္
ရီလင္းသခင္ "

" ေတာက္ ဒီေကာင္ မိသြားျပန္ၿပီ! "

" ကြၽန္ေတာ္ တို႔ အခုပဲ သြားရွာလိုက္ ပါ့ မယ္ "

" ျမန္ျမန္ရွာ!! "

ေဟာက္႐ႊမ္းက ေရွာင္က်န့္ ကို တစ္ခ်က္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး..
လူ ႏွစ္ေယာက္ ေခၚကာ ထြက္သြားေလသည္...

ေရွာင္က်န့္ က ေမွာင္ခို လုပ္တိုင္း သူ႕လူေတြနဲ႕သာ လႊဲ ထားတတ္တာမို႔...
လစ္ရင္ လစ္သလို တျခားဂိုဏ္းေတြက သူ႕လူေတြကို ျပန္ေပးဆြဲၿပီး ေရွာင္က်န့္ အေၾကာင္း ေဖာ္ခ်င္ၾကသည္...
ေရွာင္က်န့္ ဆိုတာကလည္း စီးပြားေရး ေလာကမွာသာ မ်က္ႏွာပန္းထြက္ျပေပမဲ့...
ေမွာင္ခိုနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ယုံၾကည္ရတဲ့ ေဖာက္သည္က လြဲလို႔ တျခားသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မျမင္ဖူး...

ေရွာင္က်န့္ ရဲ႕ အရင္လိုစိတ္နဲ႕ဆို သူ႕ လူေတြ ေပ်ာက္သြားလည္း ရွာခိုင္းမွာ မဟုတ္...
ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနရင္ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ အျပည့္ နဲ႕ ျပန္လာၾကမွာပဲေလ...
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီဂိုဏ္းကေတာ့ အမႈန့္ျဖစ္ ခဲ့ ၿပီ...
အခုက သူ႕ဘ၀ရဲ႕ အေရးႀကီးဆုံး အခ်က္အလက္ ပါသြားတယ္မလား...

တစ္ရက္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ ၾကာသြားသည္အထိ ျပန္မလာေသးတဲ့ သူ႕လူေတြေၾကာင့္ ေရွာင္က်န့္ ရဲ႕ ေဒါသေတြက ဟိုေကာင္ေလးဆီသာ ဦးတည္ေနသည္...

ခါးပတ္တစ္ခုကို လက္မွာကိုင္ၿပီး...
အခန္းတစ္ခုဆီ ဦးတည္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န့္ ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက...
အရင္ထက္ ပိုက်ဲေနသလို...
အခန္းဆီကို ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လုံး ေတြ ကလည္း မီးသာဆို ျပာ ျဖစ္နိုင္သည္ အထိ စူးရွသည္...

အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက မ်က္လုံးကို အ၀တ္နဲ႕ စည္းထားခံရၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ‌ျမႇောက္ကာ ႀကိဳးတုပ္ ခံထားရသည္...
ေျခသံၾကားေတာ့ ေကာင္ေလးက အသံၾကားရာဘက္ လွည့္လာၿပီး...

" ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပးၾကပါ "

ေျဖာင္းးး!!!

အားး!!

ေရွာင္က်န့္က ေျပာဆိုျခင္း မရွိ ေကာင္ေလးေက်ာေပၚသို႔
ခါးပတ္နဲ႕ မညွာမတာ ရိုက္ခ်လိဳက္သည္...
ၿပီးေနာက္ ေျပာလိုက္သည့္ စကားတစ္ခြန္းက...

" မင္း အစကထဲက သတိထားခဲ့သင့္တာ "

ေျဖာင္းး!! ေျဖာင္းး!!

အဆက္မျပတ္ က်လာသည့္ ရိုက္ခ်က္ေတြက မ်က္ႏွာ ႏုႏု ေလးကိုပါ မခ်န္...

ၿဗိ!!!

ေရွာင္က်န့္ က သု႔ရိုက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ စုတ္ၿပဲေနသည့္ အက်ီေလးကို ဆြဲၿဖဲလိုက္သည္...
အ၀တ္မဲ့သြားသည့္ ခႏၲာကိုယ္ နီရဲရဲေလးက မႈန္ျပတဲ့ အလင္းေရာင္ ေအာက္မွာေတာင္ ေရွာင္က်န့္ ကို တစ္ ခု ခု လိုေစခ်င္လာသလို...
ေရွာင္က်န့္ က အ၀တ္မဲ့တဲ့ ခႏၲာ ကိုယ္ေလးကို သုံးခ်က္ေလာက္ ဆင့္ရိုက္လိုက္ေတာ့...
ေကာင္ေလးက ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားသည္...

ေရွာင္က်န့္ ထိန္းထားတဲ့ စိတ္ေတြ လြတ္ထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ျပင္းတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္...
အၾကည့္ လႊဲလိုက္ၿပီး တံခါးဘက္ကို ဦးတည္လိုက္ေပမဲ့...

" အ့ "

ေကာင္ေလးဆီက ညည္းသံ သဲ့သဲ့ ထြက္ေပၚ လာ တာ ေၾကာင့္...
လိုခ်င္သည့္ စိတ္တို႔ အစုံးစြန္ေရာက္ကာ...
ေကာင္ငယ္ေလးကို သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ ဆက္ဆံမိသည္...

ႏူးညံ့ျခင္းမပါ ရမၼက္ သက္သက္ျဖင့္သာ စခဲ့သည့္ အရာမို႔...
တစ္သက္လုံး ေစာင့္ ထိန္းလာတဲ့ အနမ္းဦးေလးကေတာ့ ေကာင္ေလးဆီ မေရာက္ရွိခဲ့...

အနမ္းဦး ဆိုတာေလးက သူအရမ္း ခ်စ္ရတဲ့ သၾကားသီးေလး အတြက္သာ...

© Mary Phoo Phoo,
книга «All My False».
Коментарі