သို့.....
လူမသိ သူမသိ အသည်း​တွေခဏခဏကွဲ​နေရတာကြာခဲ့ပြီ ဟန်နီရဲ့ ငါနင့်ကိုသိပ်ချစ်တာပဲဆိုပြီး ဟိုးကတည်းက​ပြောခဲ့ရမှာ ဟုတ်တယ်...တကယ်​ပြောခဲ့ရမှာ။ ​အခု​တော့ ဘယ်​​တော့မှမပိုင်ဆိုင်နိုင်​တော့မှန်း​ တကယ်ကို...တကယ်ကိုမှ သေချာသွားခဲ့ပြီ​လေ။ သူများချစ်ခြင်းကိုခွဲရ​လောက်​အောင်လည်း ကိုယ်က ယုတ်မာတဲ့သူတစ်​ယောက်မဟုတ်ဘူး​လေ။ မင်းကိုပဲလိုချင်တာ​လေ ​မင်း​ပျော်ဖို့ထည့်​တွေး​နေတဲ့သူမဟုတ်​တော့ ငါ့အချစ်က မစစ်မှန်ဘူးထင်ပါရဲ့... မစစ်မှန်တဲ့ချစ်ခြင်းနဲ့​တော့ ငါလူတစ်​ယောက်ကို မချစ်ခြင်းဘူးဟန်နီ.... ငါနင့်ကိုတကယ်မချစ်ဘူးလို့ စိတ်ထဲကအထပ်ထပ်​ပြော​နေ​ပေမယ့် မင်းပုံ​တွေမြင်ရင် ရင်ခုန်တုန်းပဲ ..... မင်းမြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းရှိုက်​နေတဲ့ တခြားတစ်​ယောက်ဟာ ကိုယ်ဖြစ်ဆဲပဲ.... ချစ်ခြင်းဟာ တစ်ခါတစ်ခါ အတ္တဆန်တယ်.... သူငယ်ချင်း​တွေက​မေးကြတယ် တစ်​ယောက်တည်း​နေရတာ အထီးမကျန်ဘူးလားတဲ့ .... ဒီ​မေးခွန်းဟာငါ့အတွက်အ​ဖြေမဲ့ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်သာ..... အပြင်မှာရယ်​နေ​ပေမယ့် ရင်ထဲမှာစကား​လုံး​တွေ၀ုန်းဒိုင်းကြဲ​နေတာ သူတို့မှမသိကြဘဲ.... ဒီလိုပါပဲ .... အချစ်ဟာမျက်ကန်းဆန်တယ်ဟန်နီ.... နှစ်သစ်ဆို​တော့ စိတ်သစ်လူသစ်ဖြစ်ရ​တော့မှာ​ပေါ့ နော် စာ​တွေဖတ်မယ် စိတ်​ကောင်းထားမယ် မင်းကို ​မေ့မယ် အင်း....​မေ့နိုင်​အောင်ကြိုးစားမယ်...... မင်းရဲ့ like တစ်ချက်နဲ့တင် တစ်ကမ္ဘာလုံးကို ပိုင်​နေပြီထင်တဲ့ငါက မင်း​ပို​ပျော်​စေဖို့ ဒီနှစ်သစ်ကို ရည်ညွှန်းမယ် မင်း​ပျော်ပါ​စေ... မင်းချစ်တဲ့ တစ်​ယောက်​ကြောင့် ပို​ပျော်ရွှင်ရပါ​စေ❤ Cyan Hnin(1.1.2020)
2020-10-18 16:51:22
4
0
Схожі вірші
Всі
Намалюю
Намалюю тобі на обличчі Сонця промені, хмари і гай... Я не зраджую тій своїй звичці І ніколи не зраджу. Це край. Небо синє, бурхливе і темне, Наче очі твої, наче рай. Наче сховище, замок підземний. Наче темний і лячний той край. Намалюю тобі на обличчі, На сторінці клітинку. Портрет... Я не зраджую тій своїй звичці, Знов малюю лиш твій силует.
52
13
1766
"Ми усе подолаємо разом..."
«Ми усе подолаємо разом, Ми усе з тобою минем, І я не боюся поразки, Я не боюсь, що помрем!» А я чула і вірила щиро, Немов би п'ять років було, Я була неймовірно щаслива І такою не стану вже знов. І знаєш, коли мені складно, Я твої згадаю слова — Вони затримають слабкість, Запевнять мене, що жива... «Ми разом усе подолаєм! Мила, ти чуєш мене?» Я чую і знову чекаю, Що небо тебе поверне... І ось майже два роки Шукаю тебе — не знайшла, І, до смерті роблячи кроки, Я твої згадаю слова... І до сліз сон мене вразить, Де знову почую тебе: «Ми усе подолаємо разом, Ми усе з тобою минем...»
52
3
1589