Вірші
Досыць ужо спяшыць,
прыпыніся крыху...
Збянтэжаны рух майго жыцця,
Усміхаецца, як тое малое дзіця...
Мабыць усё мае сэнс, нейкі быт і мары,
Усё чуваць і відаць, ні адзін, а кожны рады...
Калісьці спяваў і шкадаваў аб нечым,
Цяпер згубіўся, дый зрабіўся абы чым...
Ці гонар, ці помста, хто ведае, па што,
Яго жыцця абыякавасць, нешта не то...
Глядзі, хутка скончыцца дзень,
Пакуты тут як тут, быццам бы цень...
Але дачакаўся, калі ноч наступіць,
Ды і ты ведаў, што цябе пагубіць ...
Чаго равешь? сціхні, бо затаўкуць,
Асцярожны, уважлівей заўсёды будзь...
Над хуткімі рагатаць -
На сябе бяду клікаць!
Аўтар:
Філіпаў Вадзім©
04.10.2021
21
4
202
