A Flattering Tongue
Many promises he makes But a lying tongue he has Flattering lips he possesses But to live committed he knows not how At every turn, with each stride His tongue, a sepulchre of lies Masked in the chicanery of endless promises His true nature, his features belies Leisure is his thought for every conversation A game of words he says As a roar of foolish pride erupts from his can of traps A sinister laugh resounding from his guts But then he never stops to consider That a loose tongue is an enemy to the soul For as a horse without a bridle He is sure to ride himself to destruction without a saddle Without the slightest will to fight for truth Nor to take a bullet for standing resolute He looses identity amongst the heap of lies He has adorned as a mask Surely when truth is unveiled He is found wanting beneath its gauge For somewhere in the mix He has found solace in the circus of deceit Thus when good is really come He has not the slightest clue Cause buried is he from the truth Crafting another string of lies Which has him engrossed, In spawning fresh webs of guile. *Chicanery*- Deception by use of trickery, quibbling or subterfuge. ©heavenly_broadcast #Jesus, #words, #truth, #promise, #life, #integrity, #nature, #deceit, #lies, #guile,
2018-09-28 10:22:37
3
0
Схожі вірші
Всі
Пиріг із медом (UA)
Крокуй до раю, крокуй до мене. Гаряча кава, пиріг із медом. Або якщо забажаєш — ромашковий чай. Приходь до мене. Будь ласка. Приїжджай. Крокуй до двері, а я у чашку відріжу лимона ломтик. На столі — пиріг із медом, а мені найсолодший твій дотик.
79
19
2618
Дитинство
Минає час, минуло й літо, І тільки сум залишився в мені. Не повернутись вже в дитинство, У радості наповнені, чудові дні. Я пам'ятаю, як не переймалась Та навіть не гадала, що таке життя. Просто ляльками забавлялась, І не боялась небуття. Любити весь цей світ хотіла і літати, Та й так щоб суму і не знати. І насолоджувалась всім, що мала. Мене душа моя не переймала. Лиш мріями своїми я блукала, Чарівна музика кругом лунала. І сонечко світило лиш мені, Навіть коли були похмурі дні. І впало сонце за крайнебо, Настала темрява в душі моїй. І лиш зірки - останній вогник, Світили в океані мрій. Тепер блука душа моя лісами, Де вихід заблокований дивами, Які вбивають лиш мене. Я більш не хочу бачити сумне. Як птах над лабіринтом, Що заплутав шлях, літати. И крилами над горизонтом, Що розкинувсь на віки, махати. Та не боятись небуття, Того що новий день чекає. Лиш знову насолоджуватися життям, Яке дитинство моє знає.
71
7
11413