Поле сноў
Ад радасці, ад смутку, недарэчных успамінаў,
Калі я ўспаминаю гэты сон у дрыжыкі кідае,
Што не была сапраўднай кожная хвіліна,
І засталось маіх мільён пытанняў.
Бяжалі мы з табой па чысту полю;
Бясконцай нам здаецца наша воля;
Я за табой бягу; прамая паміж намі лінія.
Наліты колерам валошкі сінім;
Цябе я даганю, прыляжам на траве,
Спытаю:«Гэта сон, ці наяве?»
Але ўсё роўна будзе для цябе, бяздумна
Мне просты падарунак зробіш - пацалунак.
Шчаслівы быў я, цалаваў у адказ,
Што жа ў жыцці гэтым разлучыць нас?
Цямнее лес, цямнее каласок у полі;
І асвяціў мяне твой позірк лёгкі.
Лятаюць матылькі,
І конік скочыць па маёй далоні,
Перад вачыма толькі ты;
Прачнуся, будзе мае гора,
Большым за жахлівыя агоніі.
2019-11-30 13:38:50
1
0