100 do 100% Versos Livres
Sinceramente eu não sei o que dizer chegamos até aqui e não achei que teria fim, até pensei no título o fim, Mas na hora decidi colocar esse dai, Mudei sei lá, não sei com certeza, Abri minha mente sabe para as coisas me permiti mais a fazer tudo que eu acredito e disse que iria fazer, Me sinto satisfeito por partes mas posso fazer mais, em termos de ir para outros lugares e produzir outros tipos de artes, fugindo do padrão da poesia clássica, brincadeira(risos). Moderna certo já que estamos no século vinte um então é isso, obrigado se você acompanhou até aqui leu todos, fique sabendo que eu não estou desistindo ou parando eu vou sempre continuar a escrever, mas eu diria que seria como um recomeçar e focar não em coisas mais importantes e sim, fazer coisas que eu nunca tinha feito, e não que a escrita tenha me prendido mas eu sinto que eu mesmo me prendi e rendi ao básico, então e isso em busca da melhora sempre ou até morrer. Tenho certeza que daqui a alguns anos terei orgulho disso, por isso que faço e não é só por mim, ou para engrandecer um ego que ainda não tenho, humildade sempre e isso aí, mesmo sabendo que as pessoas não mudam,elas são e sempre serão do jeito que são, apenas isso eu sei que é simples e complexo ao mesmo tempo mas tenta me entender... 06.08.18 8:55pm
2018-08-06 23:56:41
4
0
Схожі вірші
Всі
Тишина ночного неба
Полный город одиноких улиц И фонарики вокруг в глазах горят В темноте стен полыхает ветер молча , Сцены шелеста теней играя без конца ... Мнимость разных звёзд по небу Освещает путь ко царству сна Тем , кто в глубине ночи не встретил , Свой покой без тучь мыслей сполна ... Тишиной ночного насладиться неба , Рано или поздно станет легче слов ... Без ответов улетят запреты Давних чувств и всех тревог Звук сверчков дополнит кредом Пейзаж сердца споведь звёзд , Лишь о том , что дни болело От полных будней забот
46
44
2965
Моє диво
А на дворі лив дощ мов із відра, Гуляючи по вулиці рідненькій. Побачила в болоті кошеня, На мене так дивилося сумненько. Чомусь у серці так затріпотіло, Подумала забрати в дім собі, Дістала з бруду, воно муркотіло, Співаючи дорогою пісні. Ось так у мене і з'явилось диво, Мій друг пухнастий, любе кошеня. Історія насправді ця правдива, А на дворі лив дощ, мов із відра... *** У співавторстві з прекрасною Вікторією Тодавчич https://www.surgebook.com/_victoria_todavchich_ За допомогою проекту https://www.surgebook.com/weird_owl/book/proekt-pishem-sovmestno
46
5
1826