10.

"မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။ ဒီႏိွမ့္ပါးတဲ့ အရာခံရဲ့အိမ္က ရိုးရွင္းၿပီးအဆင့္နိမ့္ပါတယ္။ မင္းသားကိုးကို မေလ်ာ္ကန္ျပဳမိမွာ စိုးရြံမိပါတယ္" ယန္တာ့ရန္ေျပာလိုက္သည္။

ေရွာင္ဝမ္ရယ္မွာ တခဏမည္သည့္စကားမ်ွမဆိုခဲ့။

အေၾကာင္းရင္းမွာ ယန္တာ့ရန္ရဲ့စကားမ်ားမွာႏိွမ့္ခ်လြန္းသျဖင့္ပင္။ ယန္မိသားစု၏ဘိုးေဘးမ်ားမွာ အေရးပါလွသည့္ ႏိုင္ငံ့ဦးေသ်ွာင္မွဴးႀကီးမတ္ရာမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သူ၏ဖခင္ ယန္တာ့ရန္အိုႀကီးမွာလြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားတြင္အၿငိမ္းစားယူခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံ့သစၥာဆက္လက္ေစာင့္ထိန္းေသာအေနျဖင့္ သူ၏တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးကို နန္းေတာ္ထဲပို႔ခဲ့၏။

ယန္အိမ္ေတာ္မွာ ရိုးရွင္းကာအဆင့္မနိမ့္ေပ။ ပစၥည္းဥစၥာေပါႂကြယ္ေသာမိသားစုဟုပင္ေျပာႏိုင္သည္။ မင္းသားတစ္ပါးတစ္ညတာတည္းခိုလို႔ ျပသနာတစ္စံုတရာမရိွႏိုင္။

သို႔ေသာ္လည္း ယန္တာ့ရန္မွာ ဤအျခင္းအရာကိုမသင့္ေလ်ာ္ဟုယူဆကာ ေရွာင္ဝမ္ရယ္အား နန္းေတာ္သို႔ျပန္လည္ပို႔ရန္သာစိုင္းျပင္းေန၏။

ေရွာင္ဝမ္ရယ္မွာလည္း ထိုသို႔အလိုမရိွ။ အိမ္ေတာ္တံခါးမုခ္ရိွၾကက္ေသြးနီေရာင္တိုင္လံုးကိုဖက္တြယ္ထား၏။

ယန္တာ့ရန္လည္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ မည္သို႔ဆက္လုပ္ရမည္မသိျဖစ္ၿပီး ေခါင္းမ်ားပင္ကိုက္လာေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး တံခါးဖြင့္ကာထြက္လာ၏။ ထိုသူၿပံဳးကာေျပာလိုက္သည္ "စကားသံေတြၾကားေနပါတယ္လို႔ တာ့ရန္ျပန္ေရာက္ေနတာပဲ။ အိုးးး ဒီသခင္ေလးက ဘယ္သူမ်ားလဲ"

ယန္တာ့ရန္ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ျဖင့္ "ကြၽန္ေတာ္ေခၚလာတာပါ"

ေရွာင္ဝမ္ရယ္ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာမေက်မနပ္ျဖင့္ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္၏ "ကြၽန္ေတာ့္လိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သူ ဘယ္ေနရာမွာမ်ားေခၚလို႔ရလို႔လဲ"

သို႔ေသာ္လည္း အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးမွာအေလးအနက္ျဖင့္ ဘယ္အိမ္ေတာ္မွသခင္ေလးလမ္းေပ်ာက္လာသလဲဟုမွတ္ယူကာ ေရွာင္ဝမ္ရယ္အားလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲႀကိဳဆိုေလ၏။

ယန္တာ့ရန္လည္း တားဖို႔ေနာက္က်သြားၿပီး မတတ္သာသည့္အဆံုး အေစခံမ်ားအား ေရွာင္ဝမ္ရယ္အတြက္ ဧည့္သည္ခန္းရွင္းေပးရန္သာေစခိုင္းလိုက္ရ၏။ ေနာက္ေန့မနက္မွ နန္းေတာ္ျပန္ေခၚသြားရန္စီစဥ္လိုက္သည္။

11.

ေရွာင္ဝမ္ရယ္မွာ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ေရာက္ေသာ္လည္း ညဘက္နန္းေတာ္အျပင္ထြက္သည္မွာ ပထမဆံုးပင္။ စိတ္လႈပ္ရွားကာ တစ္အိမ္လံုးလွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေန၏။ ထို႔ေနာက္ ရႊင္ျမဴးသေဘာက်စြာ ဗီဒိုထဲဝင္ၿပီးတူတူပုန္းတိုင္းကစားလိုက္ေသးသည္။

သို႔ေသာ္လည္း တေအာင့္ၾကာေသာ္ မည္သူမွလာမရွာသည္ကိုသတိရၿပီး ပ်င္းလာျပန္၏။

ေျပာရလ်ွင္ သူ ညသန္းေခါင္ေရာက္သည္အထိ လံုးဝမအိပ္ခ်င္ေသး။

.

သူ၏အခန္းမွာ ယန္တာ့ရန္ႏွင့္ေဘးခ်င္းကပ္ပင္။ နံရံေလးတခ်ပ္သာျခားထားသည္။ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ေရွာင္ဝမ္ရယ္ ယန္တာ့ရန္အခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္၏။

ယန္တာ့ရန္မွာလည္း မအိပ္ေသး။ အိပ္ယာေပၚေက်ာမွီကာ ေက်ာက္စိမ္းတံဆိပ္ျပားကို ဂရုတစိုက္ၾကည့္ရႈေန၏။ တံခါးေခါက္သံၾကားေသာအခါ ထကာတံခါးဖြင့္လိုက္သည္။

ယန္တာ့ရန္မွာ ေန့ဘက္ဝတ္ေသာ အေပၚဝတ္ကိုခြၽတ္ထား၏။ ယခု သူအတြင္းဝတ္ခပ္ပါးပါးတစ္ထည္သာဝတ္ထားၿပီး သူ၏ပိန္သြယ္ေသာခါးႏွင့္ ရင္ဘတ္မွႂကြက္သားအေျမာင္းလိုက္မွာ ထင္ရွားေပၚလြင္ေန၏။

ထိုအျခင္းအရာကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ တံခါးအျပင္မွေရွာင္ဝမ္ရယ္ မသိလိုက္မသိဘာသာ တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္သည္။

ယန္တာ့ရန္မွာ အေနွာင့္ယွက္ခံရသည့္ပံုေပၚေနကာသူ၏အသံမွာလည္းစိတ္မရွည္ "မင္းသားကိုး တျခားဘာကိုမ်ားလိုအပ္လို႔ပါလဲ"

ေရွာင္ဝမ္ရယ္ေခါင္းေလးက်ံဳ႔သြားကာအသံတိုးတိုးျဖင့္ေမးလိုက္သည္ "ကြၽန္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္လို႔ ယန္ေကာေကာကြၽန္ေတာ္နဲ႔လာအိပ္ေပးလို႔ရမလား?"

"အိပ္မေပ်ာ္ရင္ နန္းေတာ္ကိုျပန္ပို႔ေပးမယ္!" ယန္တာ့ရန္ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္၏။

ထိုစကားၾကားၾကားခ်င္း ေရွာင္ဝမ္ရယ္ဧည့္သည္ခန္းသို႔လ်ွင္ျမန္စြာျပန္ေျပးၿပီး တံခါးကိုေစ့ေစ့ပိတ္လိုက္၏။

ေရွာင္ဝမ္ရယ္ မ်က္လံုးပိတ္ကာ အိပ္ရာေပၚလွဲေလ်ာင္းရင္း သူ၏ ႏွလံုးသားေလးမွာလည္းတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေန၏။ ယန္တာ့ရန္၏ အျပဳအမူမွာ အနည္းငယ္ခက္ထန္ေနသေယာင္ခံစားရသည္။

ေရွာင္ဝမ္ရယ္ေတြးလိုက္သည္ ခက္ထန္ေနလည္း ေခ်ာေမာတုန္းပဲ...

ထိုအေၾကာင္းေတြးရင္း သူ႔၏စိတ္မွာ အမွတ္တမဲ့ ယန္တာ့ရန္၏ ဝတ္စံုျပည့္ျဖင့္အားေကာင္းေမာင္းသန္ေသာခႏၶာကိုယ္ဆီေရာက္သြားၿပီး တဖန္ ေန့လယ္က အၾကင္သူ၏လက္ေမာင္းထဲဖက္ထားခံရသည့္ ခံစားခ်က္ကိုျပန္လည္စဥ္းစားမိသြား၏။

ေရွာင္ဝမ္ရယ္ႏွလံုသားခုန္ႏႈန္းမွာ ရုတ္တရက္ပို၍ျမန္ဆန္လာသည္။ သူ၏မ်က္ႏွာပင္ပူက်ပ္ေနရံုမက သူ၏ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာလည္း ထူးဆန္းသည့္ခံစားမႈမ်ိဳးျဖင့္ထႂကြလာ၏။

12.

ေနာက္တစ္ရက္မနက္ႏိုးေသာအခါ သူ၏ေဘာင္းဘီမွာစိုစြတ္ကာတစ္စံုတရာျဖင့္ေစးကပ္ေနသည္ကိုေရွာင္ဝမ္ရယ္ေတြ့လိုက္ရ၏။

ထိုအရာမွာဘာျဖစ္မွန္းေရွာင္ဝမ္ရယ္မသိေသာ္လည္း ေျပာေကာင္းသည့္အရာမဟုတ္သည္ကိုေတာ့နားလည္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူလည္းရွက္ရြံ႔စြာျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းကိုကိုယ္တိုင္သန္႔ရွင္းလိုက္ၿပီး ယန္အိမ္ေတာ္မွအေစခံမေလးသူ႔အားအက်ႌလဲေပးရန္ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္ကိုအဝင္မခံခဲ့။

သူ႔ကိုယ္သူသန္႔စင္ၿပီးမွသာ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ယန္တာ့ရန္ တံခါးအျပင္တြင္ေစာင့္ေန၏။ "မင္းသားကိုးအတြက္အထမ္းယာဥ္ျပင္ၿပီးၿပီ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဆင္သင့္ထြက္လို႔ရၿပီ"

ယန္တာ့ရန္ မ​ေန့ညကလို စိတ္မရွည္မျဖစ္၊ ယခင္အတိုင္းတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျပန္ျဖစ္ေန၏။

သို႔ေပမယ့္ ေရွာင္ဝမ္ရယ္မွာကျပာကသီျဖစ္ေနၿပီး ထိုအခ်င္းအရာကိုသတိမထားမိ။ ယန္တာ့ရန္ေဘးမွအျမန္ျဖတ္ေလ်ွာက္ကာ အထမ္းယာဥ္အတြင္းသို႔ လ်င္ျမန္စြာဝင္ထိုင္လိုက္၏။

ယန္တာ့ရန္မွာ ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ရန္ျပင္ထားေသာ္လည္း ၾကည့္ရတာမလိုအပ္ေတာ့သည့္ပံု။ လြယ္လြယ္ကူကူ အဆင္ေျပသြားသည္ကိုပင္ အံ့အားသင့္သြားသည္။