1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
13

ေ႐ွာင္က်ိတစ္ေယာက္ အေဆာင္ျပန္ရာလမ္းတြင္
ရဲမက္ေတြႏွင့္႐ူပ္ယွက္ခက္ေနသည္
ရဲမတ္မ်ားမွာ ေ႐ွာင္က်ိအား လွည့္ျကည့္လွည့္ လုပ္ေနၾကသည္

"ငါေလးခ်စ္စရာေကာင္းတာမွန္ပါတယ္
သမင္လည္ျပန္ၾကည့္ေနၾကတာေတာ့မလြန္လြန္းဘူးလား"

ေ႐ွာင္က်ိ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ရီရင္း
တခစ္ခစ္နဲ႔ အူျမဴးေနေလသည္

"အဲဒီတစ္ေယာက္မလား ကိုယ္လုပ္ေတာ္ခ်န္က"

ရဲမက္တစ္ေယာက္က ေ႐ွာင္က်ိေနာက္ေက်ာအားၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္ျခင္းပင္
ထိုရဲမက္ အသံႏွင့္အျပဳမူေၾကာင့္ အနီးနား႐ွိရဲမက္မ်ားပါစုေဝးလာၾကသည္

"ေသခ်ာလို႔လားကြာ ငယ္ေသးတယ္မလား"

"မင္းမျမင္ဖူးဘူးလား ငါတစ္ခါျမင္ဖူးတယ္
အေ႐ွ႕ဘက္ဥယာဥ္ေတာ္ကို လာေသးတယ္ အမြႇာကိုယ္ရံေတာတစ္ေယာက္္နဲ႔ေလ သူထင္တာပဲ"

"မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးကြာ"

"တူတယ္လို႔ေတာ့ ထင္ရတာပဲ"

"ငါလည္း သူလို႔ထင္တယ္"

"႐ူးေနက်တာလား ျငင္းေနတာရပ္လိုက္ျကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ခ်န္က ထြက္ေျပးလို႔မင္းတို႔ကို လိုက္႐ွာခိုင္းတာ ထြက္ေျပးတဲ့လူက မင္းတို႔ေ႐ွ႕ခုလို ျဖတ္ေလ်ွာက္မလား ဦးေႏွာက္ေလးဘာေလးသုံးက်"

ရဲမက္ေခါင္းေဆာင္၏ ေဟာက္သံေၾကာင့္ ရဲမက္ငယ္ေလးမ်ားၿငိမ္က်သြားကာ လူစုကြဲသြားၾကၿပီး ႐ွာေဖြျခင္းအလုပ္ကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ၾကေတာ့သည္

(AN/မ်က္စိလည္မွာဆိုးလို႔ နည္းနည္း႐ွင္းျပမယ္ေနာ္😁
ေ႐ွာင္က်ိက နန္းေတာ္ထဲလည္ေပမယ့္ ဥယာဥ္ေတြထဲေလာက္ပဲသြားတာဆိုေတာ့ေလ ျမင္ဖူးတဲ့သူနည္းပါတယ္ ပြဲမွာလည္းမ်က္ႏွာကို ပဝါအုပ္ထားေတာ့ သိပ္မျမင္ဘူးက်ပါဘူး😁 လူ႐ွာတဲ့ရဲမတ္ေတြ ေတာ္ခ်က္ေနာ္😅)

* * * * *

ေ႐ွာင္က်ိ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ အေဆာင္ျပင္ဘက္၌ အပ်ိဳေတာ္ေလးတစ္ေယာက္သာ ႐ွိေနၿပီး
သူ႔အားေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္
ငါဒီေန႔ အရမ္းေခ်ာေနတာလား
အိပ္ေရးဝထားေတာ့ အသားေရၾကည့္လို႔ထင္ပါရဲ႕
ခ္ခ္ခ္

အေဆာင္ထဲတြင္ ပိုင္းေလာ့က်င္း႐ွိမေန
ေရအရမ္းဆာေနသည့္အတြက္ စားပြဲေပၚ႐ွိေရကိုအငမ္းမရေသာက္ျပစ္လိုက္ေတာ့မွ
ေနသာထိုင္သာ႐ွိသြားသည္

ေ႐ွာင္က်ိ
ဟိုမိဖုရား စိုးရိမ္ရလို႔မ်ား ဘိုးေတာ္ႀကီးျပန္မလာေသးတာလား
ဒါေတြက ငါေရးထားတဲ့ထဲမပါဘူးပဲ
စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက ငါေရးထားသလို
မျဖစ္ဖူးပဲ
ဒါကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ငါေရးထားတာက +ဦးစားေပးပုံမ်ိဳးေလ မိဖုရားေတြနဲ႔ အ႐ူပ္အ႐ွင္းေတြမပါဘူး
တကယ္လို႔မ်ား ငါေရးထားသလို ျဖစ္မလာခဲ့ရင္
ဘာေတြျဖစ္လာမွာလဲ ေသခ်ာေတြးၾကည့္လိုက္ရင္
ငါficမွာ ငါစိတ္ႀကိဳက္ေရးခြင့္႐ွိေပမယ့္ ဒီမွာငါဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘူး ဟိုဘိုးေတာ္ႀကီးသာ ဆက္ၿပီးငါနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ေနရင္ တျခားကိုယ္လုပ္ေတာ္ေတြနဲ႔ မိဖုရားေတြ ေသခ်ာေပါက္ငါကိုမုန္းလာမွာပဲ ဒါဆို
ငါကို သူတို႔လုပ္ၾကံႏိုင္တာပဲ တကယ္လို႔သူတို႔သာ ငါ့အေပၚမေကာင္းၾကံခဲ့ရင္ ငါ့ဘက္မွာဘယ္သူမွမ႐ွိသလို
ငါမွာဘာအာဏာမွလည္းမ႐ွိဘူး ငါေသမွာပဲ
ဟူး....ဆက္ၿပီးဘာေတြျဖစ္လာဦးမွာလဲ

"ဝုန္း..."

ျပင္းထန္ေသာ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်ိအေတြးတို႔ ပ်က္ေတာက္သြားသည္
ဝင္လာသူကေတာ့ သူ႔အခ်စ္ေတာ္ ဘိုးေတာ္ႀကီးပင္
အသက္က႐ွည္ဦးမယ္

သို႔ေသာ္ အေျခေနမွာမူမမွန္သလို ေ႐ွာင္က်ိခံစားလာရသည္
ပိုင္းေလာ့က်င္းႏွင့္အတူ ကိုယ္ရံေတာ္ႏွစ္ေယာက္
အထိန္းေတာ္လ်ဲ့ ၿပီးေတာ့ ေခြၽးအသီးသီးက်ေနတဲ့ အပ်ိဳေတာ္ေလးေတြ ပါဝင္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ပင္
ပိုင္းေလာ့က်င္း သည္ပင္ အနည္းငယ္ေခြၽးစို႔ကာ ေမာဟိုက္ေနသေယာင္

"ကိုယ္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ခ်န္..."

အသံက အထိန္းေတာ္လ်ဲ့စီကပင္
ေမာေနျခင္းေၾကာင့္လား အံျသေနျခင္းပင္လား မေျပာတတ္စကားလုံးတို႔ကထစ္အေနသည္

"ဘယ္ေတြ သြားေနတာလဲ."

ေအးစက္မာေက်ာေနေသာ ပိုင္းေလာ့က်င္းအသံက ေ႐ွာင္က်ိကို က်က္သီးမ်ားပင္ထသြားေစသည္

"ဘယ္ေတြ သြားေနတာလဲလို႔..."

ေဒါသသံစြက္လာသည့္ ပိုင္းေလာ့က်င္းအသံေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်ိဘာလုပ္ရမွန္းမသိ

"က် က်ေနာ္......"

ေ႐ွာင္က်ိဘာေျဖရမွန္းမသိ ႐ုတ္တရက္ဆို ဘာအၾကံညဏ္မွမထြက္သည့္ေခါင္းအား အစိတ္စိတ္အမႊာအမႊာျဖစ္ေအာင္သာ ႐ိုက္ခြဲလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္

"ထြက္သြား...အကုန္ထြက္သြား..."

ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္သည့္ ပိုင္းေလာ့က်င္း အသံေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်ိမွလြဲ၍ က်န္လူမ်ားမွာ ေၾကာက္လန္႔တၾကားႏွင့္ ထြက္သြားၾကေလၿပီ
ေ႐ွာင္က်ိတစ္ေယာက္သာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ က်န္ေနခဲ့သည္

" မင္းကိုဘယ္သူကေလ်ွာက္သြားခိုင္လို႔လဲ
ငါ့အမိန္႔မရဘဲ ဘယ္မွသြားခြင့္မ႐ွိဘူး နားလည္လား"

အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ပိုင္းေလာ့က်င္းကိုၾကည့္ၿပီး ေ႐ွာင္က်ိလန္႔လာသည္ အခုသူ႔ပုံက ေသြးပ်က္ေနတဲ့အ႐ူးႀကီးလိုပဲ

"က်ေနာ္ဘယ္သြားလို႔လဲ ဒီနန္းေတာ္ထဲမွာပဲဟာ
႐ွစ္စြမ္းနဲ႔မေတြ႔တာၾကာလို႔ ခဏေလးလိုက္သြားမိတာကို
အဟင့္ အဟင့္ အီး...လူကိုဘာလို႔ေအာ္တာလဲ လူယုတ္မာႀကီးရဲ႕ အူးဝါး...."

႐ုတ္တရက္ထငိုတဲ့ ေ႐ွာင္က်ိေၾကာင့္ ပိုင္းေလာ့က်င္းေဒါသတို႔ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိျဖစ္ရသည္

"မင္း...."

ပိုင္းေလာ့က်င္း ဘာဆက္ေျပာရမည္မွန္းမသိေတာ့
ပိုပိုၿပီးငိုေနတဲ့ ေ႐ွာင္က်ိေၾကာင့္ ပိုင္းေလာ့က်င္းစဥ္းစားရခက္လာသည္
က်စ္...ငါတကယ္ ဒီကေလးငိုတာကိုမခံႏိုုင္ဘူးပဲ

"မင္း...မင္း..."

ပိုင္းေလာ့က်င္း စကားတို႔႐ွာမရသည့္ေနာက္ဆုံး
အက်ႌလက္အား အားပါပါခါလိုက္ရင္း အေဆာင္ထဲမွထြက္လိုက္ေတာ့သည္

(AN/🤣🤣🤣ေလာ့က်င္းေလးရယ္ သနားလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရပ့မလဲ😅)

ပိုင္းေလာ့က်င္း ထြက္သြားေတာ့မွ ေ႐ွငာ္က်ိငိုတာ ရပ္ျပစ္လိုက္ၿပီး ပါးထက္ကမ်က္ရည္တို႔ကို အက်ႌလက္တို႔ႏွင့္
သုတ္ျပစ္လိုက္သည္

"ဟြန္႔...သူ႔ဖာသာထားခဲ့ၿပီး ငါကပဲေလ််ာက္သြားတယ္ျဖစ္ရေသးတယ္
ငိုးမသားႀကီး မုန္းခ်က္"

.................

အေ႐ွ႕ဘက္ ဥယာဥ္ေတာ္
(ဧကရာဇ္အပန္းေျဖေသာ ဥယာဥ္)

အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္နွင့္ သစ္ပင္ပင္စည္အားမွီကာ မိူင္ေနသည့္
အ႐ွင့္အား ယင္းေရာယီပါ စကားမစရဲေပ
ဘယ္တုန္းကမွ အ႐ွင့္အားဒီလိုပုံစံႏွင့္မေတြ႔ဖူးခဲ့
ငယ္စဥ္ထဲက အ႐ွင္ႏွင့္အတူ ပညာရပ္ေပါင္းစုံသင္ကာ
ႀကီးပ်င္းရသည္မို႔ အ႐ွင္ႏွင့္က ဧကရာဇ္ႏွင့္ကိုယ္ရံေတာ္ဟူေသာ အမည္နာမထက္ပိုမိုရင္းနီးသည့္ ညီကိုသံေယာဇဥ္ ႐ွိသည္ဟုဆိုေပမည္
လူေ႐ွ႕ဆိုလ်ွင္ ကိုယ္ရံေတာ္ဟု အမည္တပ္ကာ
အမိန္႔ဆန္ဆန္အာဏာေတြေပးတတ္တဲ့ ဧကရာဇ္တစ္ပါးျဖစ္ေပမယ့္ သုံးဦးသား႐ွိေနစဥ္မွာေတာ့
အ႐ွင္က ႐ိုးသားပြင့္လင္းၿပီး ေဖာ္ေရြတတ္ေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္သာသာရယ္ပါ
ယင္းႏွင့္ယီကိုယ္တိုင္လည္း လူမ်ားေ႐ွ႕တြင္သာ ႐ိုေသေနျခင္းျဖစ္ၿပီး လူကြယ္ရာတြင္ေတာ့ သုံးဦးသားက
ေျပာမနာဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္
ထိုမ်ွမက ကိစၥတစ္ခုခု ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္တိုင္း
အရက္ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္မ်ားျဖစ္ခဲ့သည္အထိ
ရင္းနီးက်သည့္လူမ်ားပင္

"ယင္း...ငါအဆင္မေျပဘူး
ဒီနားေလးက မြန္းက်ပ္ေနတာပဲ "

ဘယ္ဘက္ရင္အုံအား ဖိကိုင္ကာေျပာေနသည့္ ပိုင္းေလာ့က်င္းအသံက ေၾကကြဲေနသည့္အတိုင္း

"ေလာ့က်င္း....ငါ့အထင္ေတာ့ မင္း
ေဆးေသာက္ဖို႔လိုေနတာပဲ "

ယီနဲ႔ပိုင္းေလာ့က်င္းအၾကည့္တို႔က ယင္းစီဒိုင္းခနဲ
ယင္း ကပိုင္းေလာ့က်င္းေ႐ွ႕ထိုင္လိုက္ၿပီး

"စဥ္းစားၾကည့္ေလ မင္းကတိုင္းျပည္တစ္ခုလုံးကို ပခုံးေပၚထမ္းထားရတာေလ မင္သိလားေလာ့က်င္း မင္းရဲ႕စိတ္ကေလ တအားကိုပင္ပန္းရတာ မငိးဘယ္ေလာက္ပဲခံႏိုင္ရည္႐ွိ႐ွိ မင္းမွာ႐ွိတဲ့ဖိအားေတြေၾကာင့္ မင္းကတအားပင္ပန္းရတာ
အဲျကားထဲကမွ ဒီေန႔ဆိုၾကည့္ မင္းရဲ႕မိဖုရားကမူးေမ့လွဲတယ္
မင္းရဲ႕ကိုယ္လုပ္ေတာ္ကေပ်ာက္ေသးတယ္
အဲေတာ့ ငါေျပာတာကိုနားလည္လား မင္းစိတ္ပင္ပန္းေနတာ
သမားေတာ္ကို ေဆးေလးဘာေလးေဖာ္ခိုင္းၿပီး ေကာင္းေကာင္းနားလိုက္ သက္သာသြားမွာပါ"

"႐ူးေနတာလား..."

ယီတစ္ေယာက္ ယင္းအားေျခေထာက္ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္

"- ီးကို ေဆးေသာက္ပါလား ေသာက္က်ိဳးနည္း ညဏ္ႀကီး႐ွင္ႀကီး"

"႐ိုင္းစိုင္းလွခ်ည္လား ယီ ငါမင္းထက္ႀကီးတယ္ေနာ္"

ယငး္ ယီကို တကယ္သီးမခံနိင္ပါ အမႊာဆိုေပမယ့္
ယင္းကယီထက္ႀကီးသည္ေလ ယင္းကအေနေသေလာက္
ယီက႐ိုင္းစိုင္းသည္ဟု ယင္းထင္သည္

"မင္းကအႀကီးျဖစ္ၿပီး ေသာက္တလြဲေျပာေနတာေလ"

ၾကည့္ၾကည့္ အႀကီးကို အဲလို႐ိုေသတာ

"မင္း...."

ပိုင္းေလာ့က်င္း မေနသာေတာ့

"ေတာ္ၾကေတာ့ မင္းတို႔ကဘာလို႔အျမဲကိုက္ေနၾကတာလဲ"

"ငါေျပာျပမယ္ ေလာ့က်င္း သူ႔စကားနားမေထာင္နဲ႔"

ယီစကားၾကားသည္ႏွင့္ ယင္းတစ္ေယာက္ဟြန္႔ခနဲႏွာမူတ္ၿပီး
မ်က္ႏွာလြဲလိုက္ေလသည္

ယင္း
ဟုတ္ပါရဲ႕ လူေတာ္လူတတ္ႀကီး

ယီတစ္ေယာက္ ပိုင္းေလာ့က်င္း နားကပ္ထိုင္လိုက္ရင္း

"နာက်င္တယ္မလား...ခ်န္ေရွာင္က်ိေပ်ာက္သြားရင္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေသြးပ်က္သြားတယ္မလား "

"............"

ပိုင္းေလာ့က်င္း မေျဖႏိုင္
သူတကယ္ အဲလိုခံစားေနရတာမဟုတ္ပါလား

ယီကဆက္ေျပာေလသည္

"ခက္ခဲျပီးပင္ပန္းတယ္မလား... လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရတာ"

"ခ်စ္တာလား..."

ပိုင္းေလာ့က်င္း
ခ်စ္တာ....ခ်စ္တာ...ခ်စ္တာ....

"ေအ့ေလ ...မင္း ခ်န္ေ႐ွာင္က်ိကိုခ်စ္ေနတာေလ"

"ငါမသိဖူး..."

ပိုင္းေလာ့က်င္း တကယ္မသိတာပါ
အခ်စ္တိုတာ သူ့အတြက္လိုမွမလိုအပ္ပဲ

"ေလာ့က်င္း...တခ်ိဳ႕အရာေတြက ပိတ္ပင္လို႔မေကာင္းဘူးသိလား ဥပမာ ခံစားခ်က္ေတြေပါ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ မင္းခ်န္ေ႐ွာင္က်ိေပၚႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆက္ဆံသင့္တယ္ သူတကယ္ထြက္ေျပးသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"မရဘူး သူ႔ထြက္ေျပးလို႔မရဘူး"

ပိုင္းေလာ့က်င္း ရင္ထဲပူသြားသည္
သူထြက္ေျပးလို႔မရဘူး

"အာ့ဆိုလည္း ႏူးႏူးညံညံ့ေလးဆက္ဆံေပါ့
ခ်န္ေ႐ွာင္က်ိက ခုခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းကိုမုန္းေနမွာပဲ
မင္းကသူ႔ကိုမတရားသိမ္းပိုက္ထားတာကိုး
ဒါေပမယ့္ မင္းသာႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးတက္ဆံေပးလိုက္မယ္ဆို
သူေျပာင္းလဲရင္ေျပာင္းလဲလာမွာ"

"ငါက မတရားသိမ္းပိုက္တယ္"

"မဟုတ္လို႔လား... မင္းသူ႔ကို႐ိုက္ၿပီးေခၚလာတာေလ
ေမ့သြားၿပီလား"

ပိုင္းေလာ့က်င္း တိတ္ဆိတ္သြားသည္
စဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း မွန္ေနတာပဲ

"အဲတာေတြ အသာထား
ငါေမးစမ္းျပရေစဦး မင္းမျပန္ေသးဘူးလား"

ယင္းက ပိုင္းေလာ့က်င္းအားေမးလိုက္ျခင္းပင္

"ဘာလို႔လဲ သိပ္ညည့္မနက္ေသးပါဘူး"

ပိုင္းေလာ့က်င္း ယင္းအားၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္သည္
ခုမွညဦးပိုင္းပင္႐ွိေသးသည္ေလ

"ယင္း ေျပာတာက ဒီေန႔ခ်န္ေ႐ွာင္က်ိကို ကိုယ္လုပ္ေနာ္ေျမာက္တဲ့ေန႔မလား papapa ရမယ္ေလကြာ"

ယီက စိတ္မ႐ွည္စြာ ဝင္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပိုင္းေလာ့က်င္းသေဘာေပါက္သြားသည္

"အာ...ငါေမ့သြားလို႔ သြားေတာ့မယ္"

ခ်က္ျခင္းႀကီး ထသြားရန္ျပင္ေနသည့္ ပိုင္းေလာ့က်င္းအား ယီလက္ဆြဲလိုက္ကာ

"ေနဦး...ႏူးႏူးညံ့ညံေလးေနာ္ ႏူးႏူးညံညံေလး"

"ေအးပါကြာ..."

ပိုင္းေလာ့က်င္းက ဥယာဥ္ေတာ္ထဲကေနထြက္သြားေလၿပီ
ပိုင္းေလာ့က်င္း ေနာက္ေက်ာေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မွ ယီကစကားစေလသည္

"ဒီညေလာင္းေၾကးတိုးမယ္ ေငြသားခုနစ္တုံး
ဘယ္လိုလဲ ေလာင္းရဲလား"

ယီက ယက္းကမ်က္ခုံးပင့္လ်က္ မထီမဲ့ျမင္စိန္ေခၚလိုက္ေလသည္
ယင္းသည္က ေသြးေၾကာင္တတ္သည့္လူမဟုတ္ပါေပ

"ဟား..စိန္လိုက္ေလ
ေငြသားခုနစ္တုံးေနာ္ ေကားင္ၿပီး ငါသုံးခ်ီေလာင္းတယ္"

ယီက လူယုတ္မာအျပဳံးျပဳံးလိုက္ၿပီး

"ေကာင္းတယ္...ငါကတစ္ခ်ီ"

.
.
.
.
.
.
.
.
.
တူဘီကိုတိန္ၫြန္႔ 😋

........................................................

(AN/အိုင္းယား....သာသာအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္မလား
ဒီတစ္ေခါက္အပ္ပုဒိတ္ျမန္တယ္ေနာ္😏
ေနာက္ပိုင္းနဲ႔ ခြဲခ်င္လို႔ 😊

အေခ်ာေလးတို႔ သာသာတို႔လည္းေလာင္းက်မလား😁
ဟုၿပီ အေခ်ာေလးတို႔ထင္တဲ့ဟာ မန္႔ခဲ့ၾကည့္
မွန္တဲ့လူမ်ားခဲ့ရင္ ေနာက္အပိုင္းျမႏ္ုျမန္ေလးလာမယ္
မွားတဲ့လူမ်ားခဲ့ရင္ေတာ့😊 ေနာက္ပိုင္းၾကာမယ္

ဘယ္လိုလဲ အေခ်ာေလးတို႔ စြန္႔စားရဲလား😂

(ယီအျပဳံးျဖင့္😊😜)

###

ရှောင်ကျိတစ်ယောက် အဆောင်ပြန်ရာလမ်းတွင်
ရဲမက်တွေနှင့်ရူပ်ယှက်ခက်နေသည်
ရဲမတ်များမှာ ရှောင်ကျိအား လှည့်ကြည့်လှည့် လုပ်နေကြသည်

"ငါလေးချစ်စရာကောင်းတာမှန်ပါတယ်
သမင်လည်ပြန်ကြည့်နေကြတာတော့မလွန်လွန်းဘူးလား"

ရှောင်ကျိ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ရီရင်း
တခစ်ခစ်နဲ့ အူမြူးနေလေသည်

"အဲဒီတစ်ယောက်မလား ကိုယ်လုပ်တော်ချန်က"

ရဲမက်တစ်ယောက်က ရှောင်ကျိနောက်ကျောအားကြည့်ပြီးပြောလိုက်ခြင်းပင်
ထိုရဲမက် အသံနှင့်အပြုမူကြောင့် အနီးနားရှိရဲမက်များပါစုဝေးလာကြသည်

"သေချာလို့လားကွာ ငယ်သေးတယ်မလား"

"မင်းမမြင်ဖူးဘူးလား ငါတစ်ခါမြင်ဖူးတယ်
အရှေ့ဘက်ဥယာဉ်တော်ကို လာသေးတယ် အမွှာကိုယ်ရံတောတစ်ယောက််နဲ့လေ သူထင်တာပဲ"

"မဟုတ်လောက်ပါဘူးကွာ"

"တူတယ်လို့တော့ ထင်ရတာပဲ"

"ငါလည်း သူလို့ထင်တယ်"

"ရူးနေကျတာလား ငြင်းနေတာရပ်လိုက်ကြတော့ ကိုယ်လုပ်တော်ချန်က ထွက်ပြေးလို့မင်းတို့ကို လိုက်ရှာခိုင်းတာ ထွက်ပြေးတဲ့လူက မင်းတို့ရှေ့ခုလို ဖြတ်လျှောက်မလား ဦးနှောက်လေးဘာလေးသုံးကျ"

ရဲမက်ခေါင်းဆောင်၏ ဟောက်သံကြောင့် ရဲမက်ငယ်လေးများငြိမ်ကျသွားကာ လူစုကွဲသွားကြပြီး ရှာဖွေခြင်းအလုပ်ကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ကြတော့သည်

(AN/မျက်စိလည်မှာဆိုးလို့ နည်းနည်းရှင်းပြမယ်နော်😁
ရှောင်ကျိက နန်းတော်ထဲလည်ပေမယ့် ဥယာဉ်တွေထဲလောက်ပဲသွားတာဆိုတော့လေ မြင်ဖူးတဲ့သူနည်းပါတယ် ပွဲမှာလည်းမျက်နှာကို ပဝါအုပ်ထားတော့ သိပ်မမြင်ဘူးကျပါဘူး😁 လူရှာတဲ့ရဲမတ်တွေ တော်ချက်နော်😅)

* * * * *

ရှောင်ကျိ အဆောင်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် အဆောင်ပြင်ဘက်၌ အပျိုတော်လေးတစ်ယောက်သာ ရှိနေပြီး
သူ့အားကြောင်ကြည့်နေသည်
ငါဒီနေ့ အရမ်းချောနေတာလား
အိပ်ရေးဝထားတော့ အသားရေကြည့်လို့ထင်ပါရဲ့
ခ်ခ်ခ်

အဆောင်ထဲတွင် ပိုင်းလော့ကျင်းရှိမနေ
ရေအရမ်းဆာနေသည့်အတွက် စားပွဲပေါ်ရှိရေကိုအငမ်းမရသောက်ပြစ်လိုက်တော့မှ
နေသာထိုင်သာရှိသွားသည်

ရှောင်ကျိ
ဟိုမိဖုရား စိုးရိမ်ရလို့များ ဘိုးတော်ကြီးပြန်မလာသေးတာလား
ဒါတွေက ငါရေးထားတဲ့ထဲမပါဘူးပဲ
စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ တချို့ဟာတွေက ငါရေးထားသလို
မဖြစ်ဖူးပဲ
ဒါကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ငါရေးထားတာက +ဦးစားပေးပုံမျိုးလေ မိဖုရားတွေနဲ့ အရူပ်အရှင်းတွေမပါဘူး
တကယ်လို့များ ငါရေးထားသလို ဖြစ်မလာခဲ့ရင်
ဘာတွေဖြစ်လာမှာလဲ သေချာတွေးကြည့်လိုက်ရင်
ငါficမှာ ငါစိတ်ကြိုက်ရေးခွင့်ရှိပေမယ့် ဒီမှာငါဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး ဟိုဘိုးတော်ကြီးသာ ဆက်ပြီးငါနဲ့အချိန်ကုန်နေရင် တခြားကိုယ်လုပ်တော်တွေနဲ့ မိဖုရားတွေ သေချာပေါက်ငါကိုမုန်းလာမှာပဲ ဒါဆို
ငါကို သူတို့လုပ်ကြံနိုင်တာပဲ တကယ်လို့သူတို့သာ ငါ့အပေါ်မကောင်းကြံခဲ့ရင် ငါ့ဘက်မှာဘယ်သူမှမရှိသလို
ငါမှာဘာအာဏာမှလည်းမရှိဘူး ငါသေမှာပဲ
ဟူး....ဆက်ပြီးဘာတွေဖြစ်လာဦးမှာလဲ

"ဝုန်း..."

ပြင်းထန်သော တံခါးဖွင့်သံကြောင့်
ရှောင်ကျိအတွေးတို့ ပျက်တောက်သွားသည်
ဝင်လာသူကတော့ သူ့အချစ်တော် ဘိုးတော်ကြီးပင်
အသက်ကရှည်ဦးမယ်

သို့သော် အခြေနေမှာမူမမှန်သလို ရှောင်ကျိခံစားလာရသည်
ပိုင်းလော့ကျင်းနှင့်အတူ ကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်
အထိန်းတော်လျဲ့ ပြီးတော့ ချွေးအသီးသီးကျနေတဲ့ အပျိုတော်လေးတွေ ပါဝင်ရောက်လာသောကြောင့်ပင်
ပိုင်းလော့ကျင်း သည်ပင် အနည်းငယ်ချွေးစို့ကာ မောဟိုက်နေသယောင်

"ကိုယ် ကိုယ်လုပ်တော်ချန်..."

အသံက အထိန်းတော်လျဲ့စီကပင်
မောနေခြင်းကြောင့်လား အံသြနေခြင်းပင်လား မပြောတတ်စကားလုံးတို့ကထစ်အနေသည်

"ဘယ်တွေ သွားနေတာလဲ."

အေးစက်မာကျောနေသော ပိုင်းလော့ကျင်းအသံက ရှောင်ကျိကို ကျက်သီးများပင်ထသွားစေသည်

"ဘယ်တွေ သွားနေတာလဲလို့..."

ဒေါသသံစွက်လာသည့် ပိုင်းလော့ကျင်းအသံကြောင့်
ရှောင်ကျိဘာလုပ်ရမှန်းမသိ

"ကျ ကျနော်......"

ရှောင်ကျိဘာဖြေရမှန်းမသိ ရုတ်တရက်ဆို ဘာအကြံညဏ်မှမထွက်သည့်ခေါင်းအား အစိတ်စိတ်အမွှာအမွှာဖြစ်အောင်သာ ရိုက်ခွဲလိုက်ချင်တော့သည်

"ထွက်သွား...အကုန်ထွက်သွား..."

ဒေါသတကြီးအော်လိုက်သည့် ပိုင်းလော့ကျင်း အသံကြောင့်
ရှောင်ကျိမှလွဲ၍ ကျန်လူများမှာ ကြောက်လန့်တကြားနှင့် ထွက်သွားကြလေပြီ
ရှောင်ကျိတစ်ယောက်သာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ကျန်နေခဲ့သည်

" မင်းကိုဘယ်သူကလျှောက်သွားခိုင်လို့လဲ
ငါ့အမိန့်မရဘဲ ဘယ်မှသွားခွင့်မရှိဘူး နားလည်လား"

အရူးတစ်ယောက်လိုအော်ဟစ်နေတဲ့ ပိုင်းလော့ကျင်းကိုကြည့်ပြီး ရှောင်ကျိလန့်လာသည် အခုသူ့ပုံက သွေးပျက်နေတဲ့အရူးကြီးလိုပဲ

"ကျနော်ဘယ်သွားလို့လဲ ဒီနန်းတော်ထဲမှာပဲဟာ
ရှစ်စွမ်းနဲ့မတွေ့တာကြာလို့ ခဏလေးလိုက်သွားမိတာကို
အဟင့် အဟင့် အီး...လူကိုဘာလို့အော်တာလဲ လူယုတ်မာကြီးရဲ့ အူးဝါး...."

ရုတ်တရက်ထငိုတဲ့ ရှောင်ကျိကြောင့် ပိုင်းလော့ကျင်းဒေါသတို့ဘယ်ရောက်မှန်းမသိဖြစ်ရသည်

"မင်း...."

ပိုင်းလော့ကျင်း ဘာဆက်ပြောရမည်မှန်းမသိတော့
ပိုပိုပြီးငိုနေတဲ့ ရှောင်ကျိကြောင့် ပိုင်းလော့ကျင်းစဉ်းစားရခက်လာသည်
ကျစ်...ငါတကယ် ဒီကလေးငိုတာကိုမခံနိုင်ဘူးပဲ

"မင်း...မင်း..."

ပိုင်းလော့ကျင်း စကားတို့ရှာမရသည့်နောက်ဆုံး
အကျႌလက်အား အားပါပါခါလိုက်ရင်း အဆောင်ထဲမှထွက်လိုက်တော့သည်

(AN/🤣🤣🤣လော့ကျင်းလေးရယ် သနားလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရပ့မလဲ😅)

ပိုင်းလော့ကျင်း ထွက်သွားတော့မှ ရှေငာ်ကျိငိုတာ ရပ်ပြစ်လိုက်ပြီး ပါးထက်ကမျက်ရည်တို့ကို အကျႌလက်တို့နှင့်
သုတ်ပြစ်လိုက်သည်

"ဟွန့်...သူ့ဖာသာထားခဲ့ပြီး ငါကပဲလျေျာက်သွားတယ်ဖြစ်ရသေးတယ်
ငိုးမသားကြီး မုန်းချက"

.............

အရှေ့ဘက် ဥယာဉ်တော်(ဧကရာဇ်အပန်းဖြေသော ဥယာဉ်)

အရုပ်ကြိုးပျက်နှင့် သစ်ပင်ပင်စည်အားမှီကာ မိူင်နေသည့်
အရှင့်အား ယင်းရောယီပါ စကားမစရဲပေ
ဘယ်တုန်းကမှ အရှင့်အားဒီလိုပုံစံနှင့်မတွေ့ဖူးခဲ့
ငယ်စဉ်ထဲက အရှင်နှင့်အတူ ပညာရပ်ပေါင်းစုံသင်ကာ
ကြီးပျင်းရသည်မို့ အရှင်နှင့်က ဧကရာဇ်နှင့်ကိုယ်ရံတော်ဟူသော အမည်နာမထက်ပိုမိုရင်းနီးသည့် ညီကိုသံယောဇဉ် ရှိသည်ဟုဆိုပေမည်
လူရှေ့ဆိုလျှင် ကိုယ်ရံတော်ဟု အမည်တပ်ကာ
အမိန့်ဆန်ဆန်အာဏာတွေပေးတတ်တဲ့ ဧကရာဇ်တစ်ပါးဖြစ်ပေမယ့် သုံးဦးသားရှိနေစဉ်မှာတော့
အရှင်က ရိုးသားပွင့်လင်းပြီး ဖော်ရွေတတ်သော လူငယ်လေးတစ်ယောက်သာသာရယ်ပါ
ယင်းနှင့်ယီကိုယ်တိုင်လည်း လူများရှေ့တွင်သာ ရိုသေနေခြင်းဖြစ်ပြီး လူကွယ်ရာတွင်တော့ သုံးဦးသားက
ပြောမနာဆိုမနာ သူငယ်ချင်းများပင်
ထိုမျှမက ကိစ္စတစ်ခုခု ပြီးမြောက်အောင်မြင်တိုင်း
အရက်သောက်ဖော် သောက်ဖက်များဖြစ်ခဲ့သည်အထိ
ရင်းနီးကျသည့်လူများပင်

"ယင်း...ငါအဆင်မပြေဘူး
ဒီနားလေးက မွန်းကျပ်နေတာပဲ "

ဘယ်ဘက်ရင်အုံအား ဖိကိုင်ကာပြောနေသည့် ပိုင်းလော့ကျင်းအသံက ကြေကွဲနေသည့်အတိုင်း

"လော့ကျင်း....ငါ့အထင်တော့ မင်း
ဆေးသောက်ဖို့လိုနေတာပဲ "

ယီနဲ့ပိုင်းလော့ကျင်းအကြည့်တို့က ယင်းစီဒိုင်းခနဲ
ယင်း ကပိုင်းလော့ကျင်းရှေ့ထိုင်လိုက်ပြီး

"စဉ်းစားကြည့်လေ မင်းကတိုင်းပြည်တစ်ခုလုံးကို ပခုံးပေါ်ထမ်းထားရတာလေ မင်သိလားလော့ကျင်း မင်းရဲ့စိတ်ကလေ တအားကိုပင်ပန်းရတာ မငိးဘယ်လောက်ပဲခံနိုင်ရည်ရှိရှိ မင်းမှာရှိတဲ့ဖိအားတွေကြောင့် မင်းကတအားပင်ပန်းရတာ
အဲကြားထဲကမှ ဒီနေ့ဆိုကြည့် မင်းရဲ့မိဖုရားကမူးမေ့လှဲတယ်
မင်းရဲ့ကိုယ်လုပ်တော်ကပျောက်သေးတယ်
အဲတော့ ငါပြောတာကိုနားလည်လား မင်းစိတ်ပင်ပန်းနေတာ
သမားတော်ကို ဆေးလေးဘာလေးဖော်ခိုင်းပြီး ကောင်းကောင်းနားလိုက် သက်သာသွားမှာပါ"

"ရူးနေတာလား..."

ယီတစ်ယောက် ယင်းအားခြေထောက်နှင့်မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်

"- ီးကို ဆေးသောက်ပါလား သောက်ကျိုးနည်း ညဏ်ကြီးရှင်ကြီး"

"ရိုင်းစိုင်းလှချည်လား ယီ ငါမင်းထက်ကြီးတယ်နော်"

ယငး် ယီကို တကယ်သီးမခံနိင်ပါ အမွှာဆိုပေမယ့်
ယင်းကယီထက်ကြီးသည်လေ ယင်းကအနေသေလောက်
ယီကရိုင်းစိုင်းသည်ဟု ယင်းထင်သည်

"မင်းကအကြီးဖြစ်ပြီး သောက်တလွဲပြောနေတာလေ"

ကြည့်ကြည့် အကြီးကို အဲလိုရိုသေတာ

"မင်း...."

ပိုင်းလော့ကျင်း မနေသာတော့

"တော်ကြတော့ မင်းတို့ကဘာလို့အမြဲကိုက်နေကြတာလဲ"

"ငါပြောပြမယ် လော့ကျင်း သူ့စကားနားမထောင်နဲ့"

ယီစကားကြားသည်နှင့် ယင်းတစ်ယောက်ဟွန့်ခနဲနှာမူတ်ပြီး
မျက်နှာလွဲလိုက်လေသည်

ယင်း
ဟုတ်ပါရဲ့ လူတော်လူတတ်ကြီး

ယီတစ်ယောက် ပိုင်းလော့ကျင်း နားကပ်ထိုင်လိုက်ရင်း

"နာကျင်တယ်မလား...ချန်ရှောင်ကျိပျောက်သွားရင်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ သွေးပျက်သွားတယ်မလား "

"............"

ပိုင်းလော့ကျင်း မဖြေနိုင်
သူတကယ် အဲလိုခံစားနေရတာမဟုတ်ပါလား

ယီကဆက်ပြောလေသည်

"ခက်ခဲပြီးပင်ပန်းတယ်မလား... လူတစ်ယောက်ကိုချစ်ရတာ"

"ချစ်တာလား..."

ပိုင်းလော့ကျင်း
ချစ်တာ....ချစ်တာ...ချစ်တာ....

"အေ့လေ ...မင်း ချန်ရှောင်ကျိကိုချစ်နေတာလေ"

"ငါမသိဖူး..."

ပိုင်းလော့ကျင်း တကယ်မသိတာပါ
အချစ်တိုတာ သူ့အတွက်လိုမှမလိုအပ်ပဲ

"လော့ကျင်း...တချို့အရာတွေက ပိတ်ပင်လို့မကောင်းဘူးသိလား ဥပမာ ခံစားချက်တွေပေါ့
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ မင်းချန်ရှောင်ကျိပေါ်နူးနူးညံ့ညံ့ဆက်ဆံသင့်တယ် သူတကယ်ထွက်ပြေးသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"မရဘူး သူ့ထွက်ပြေးလို့မရဘူး"

ပိုင်းလော့ကျင်း ရင်ထဲပူသွားသည်
သူထွက်ပြေးလို့မရဘူး

"အာ့ဆိုလည်း နူးနူးညံညံ့လေးဆက်ဆံပေါ့
ချန်ရှောင်ကျိက ခုချိန်မှာတော့ မင်းကိုမုန်းနေမှာပဲ
မင်းကသူ့ကိုမတရားသိမ်းပိုက်ထားတာကိုး
ဒါပေမယ့် မင်းသာနူးနူးညံ့ညံ့လေးတက်ဆံပေးလိုက်မယ်ဆို
သူပြောင်းလဲရင်ပြောင်းလဲလာမှာ"

"ငါက မတရားသိမ်းပိုက်တယ်"

"မဟုတ်လို့လား... မင်းသူ့ကိုရိုက်ပြီးခေါ်လာတာလေ
မေ့သွားပြီလား"

ပိုင်းလော့ကျင်း တိတ်ဆိတ်သွားသည်
စဉ်းစားကြည့်ပြန်တော့လည်း မှန်နေတာပဲ

"အဲတာတွေ အသာထား
ငါမေးစမ်းပြရစေဦး မင်းမပြန်သေးဘူးလား"

ယင်းက ပိုင်းလော့ကျင်းအားမေးလိုက်ခြင်းပင်

"ဘာလို့လဲ သိပ်ညည့်မနက်သေးပါဘူး"

ပိုင်းလော့ကျင်း ယင်းအားကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်
ခုမှညဦးပိုင်းပင်ရှိသေးသည်လေ

"ယင်း ပြောတာက ဒီနေ့ချန်ရှောင်ကျိကို ကိုယ်လုပ်နော်မြောက်တဲ့နေ့မလား papapa ရမယ်လေကွာ"

ယီက စိတ်မရှည်စွာ ဝင်ပြောလိုက်တော့မှ ပိုင်းလော့ကျင်းသဘောပေါက်သွားသည်

"အာ...ငါမေ့သွားလို့ သွားတော့မယ်"

ချက်ခြင်းကြီး ထသွားရန်ပြင်နေသည့် ပိုင်းလော့ကျင်းအား ယီလက်ဆွဲလိုက်ကာ

"နေဦး...နူးနူးညံ့ညံလေးနော် နူးနူးညံညံလေး"

"အေးပါကွာ..."

ပိုင်းလော့ကျင်းက ဥယာဉ်တော်ထဲကနေထွက်သွားလေပြီ
ပိုင်းလော့ကျင်း နောက်ကျောပျောက်ကွယ်သွားတော့မှ ယီကစကားစလေသည်

"ဒီညလောင်းကြေးတိုးမယ် ငွေသားခုနစ်တုံး
ဘယ်လိုလဲ လောင်းရဲလား"

ယီက ယက်းကမျက်ခုံးပင့်လျက် မထီမဲ့မြင်စိန်ခေါ်လိုက်လေသည်
ယင်းသည်က သွေးကြောင်တတ်သည့်လူမဟုတ်ပါပေ

"ဟား..စိန်လိုက်လေ
ငွေသားခုနစ်တုံးနော် ကေားင်ပြီး ငါသုံးချီလောင်းတယ်"

ယီက လူယုတ်မာအပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး

"ကောင်းတယ်...ငါကတစ်ချီ"

.
.
.
.
.
.
.
.
.
တူဘီကိုတိန်ညွန့် 😋

........................................................

(AN/အိုင်းယား....သာသာအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်မလား
ဒီတစ်ခေါက်အပ်ပုဒိတ်မြန်တယ်နော်😏
နောက်ပိုင်းနဲ့ ခွဲချင်လို့ 😊

အချောလေးတို့ သာသာတို့လည်းလောင်းကျမလား😁
ဟုပြီ အချောလေးတို့ထင်တဲ့ဟာ မန့်ခဲ့ကြည့်
မှန်တဲ့လူများခဲ့ရင် နောက်အပိုင်းမြန်ုမြန်လေးလာမယ်
မှားတဲ့လူများခဲ့ရင်တော့😊 နောက်ပိုင်းကြာမယ်

ဘယ်လိုလဲ အချောလေးတို့ စွန့်စားရဲလား😂

(ယီအပြုံးဖြင့်😊😜)



© ပန္းမိုးလိပ္ျပာ ေပါက္စ,
книга «က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့သည့္».
Коментарі