3
တာ့ေပါင္းၿမိဳ႕႐ွိ ရြဲ ့ဂိုဏ္း။
"တံခါးဖြင့္စမ္း..!!"
အထက္စီးေရာက္လြန္းေသာ အမိန္႔ေပးသံႏွင့္အတူ
ျပတ္သားလွသည့္ စကားလုံးတို႔ေၾကာင့္ ဂိတ္ေစာင့္ဂုိဏ္းသားေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ဖြင့္ေပးလိုက္ၾကမလားဆိုသည့္
အၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ အခ်င္းအခ်င္း
ၾကည့္ေနမိက်သည္။
"တံခါးဖြင့္စမ္း ...!!!"
ထပ္မံအမိန္႔ေပးလာသည့္အသံမွာ ပထမအမိိန့္သံထက္ပင္
ပိုမိုက်ယ္ေလွာင္၍မာေက်ာခက္ထန္ေနသည္။
ဂိုဏ္းသားေလးနစ္ေယာက္မွာလည္း မူမမွန္ေသာအေျခေနေၾကာင့္ ရင္ထိတ္စြာႏွင့္ပင္အႏွီေၾကာက္စရာဧည့္သည္ေတာ္ေတြအားေမးခြန္းထုတ္ရေတာ့သည္။
" ဒီက ဧည့္သည္ေတာ္တို႔က
ဘယ္သူေတြမ်ားလဲ သိခြင့္႐ွိမလား
ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ကိုအေၾကာင္းၾကားေပးပ့မယ္"
ယဥ္ေက်းစြာေျပာလိုက္ျခင္းေပမယ့္
ထိုလူမွာ ေဒါသထြက္သြားဟန္တူကာ လက္ရြယ္လိုက္တာေၾကာင့္
ဂိုဏး္သားတို့မွာလည္း
ဓားကိုင္ၿပီးသားျဖစ္သြားရသည္။
အေျခေနက ႐ုတ္ရင္းခက္ဆန္ျဖစ္မည့္စဲစဲတြင္ပင္ ထိုလူ၏ ပုခုံးေပၚတင္လာေသာလက္ေၾကာင့္
လူပ္႐ွားမည္အျပဳမွာ တင္ရပ္တန္႔သြားေလသည္။
ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္မွာလည္း အေျခအေနကိုအကဲခက္ကာ အသင့္အေနထားျဖင့္...။
ထိုလက္တင္လာသူမွာ က်န္လက္တစ္ဖက္ကိုေနာက္တြင္ျပစ္ထားၿပီး
ငုံထားေသာေခါင္းကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာ့ကာ
"မင္းတို့ရဲ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို
ဧကရာဇ္ျကြလာတယ္လို့ အေၾကာင္းၾကားလိုက္"
ၾကားလိုက္ရေသာအသံမွာ မၾကမ္းတမ္းသလိုႏူးညံ့၍လည္းမေနေပ။
သို႔ေသည္က်က္သီးေမြးညႇင္းေတာ့ထေစသည္။
ဧကရာဇ္ဟူေသာ ေဝါဟာရေၾကာင့္လည္းပဲ
ဂိုဏ္းသားေလးမ်ားမွာ မ်က္လုံးျပဴးကုန္က်ရင္း ထိုလူအားအကဲခက္ျကည့္ရာ....
ထူထဲနက္ေမွာင္ေသာမ်က္ခုံးတို႔က မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးအသက္ဝင္ေအာင္္ ေသသပ္စြာျဖန္႔က်က္ထားလ်က္။
ေႂကြသားျဖဴလို အျဖဴေရာင္ေတာက္ေတာက္မ်က္သားတိုထဲ
မဟူရာေရာင္ေတာက္ေနသည့္ မ်က္စံတို႔ႏွင့္
ပနံသင့္စြာ ၾကည္လင္စူး႐ွေနသည္။
နွွာတံစင္းစင္း၏ေအာက္တြင္လည္း
လွပစြာေဘာင္ခက္ထားသည့္ ေသြးနီေရာင္ႏွတ္ခမ္းတို႔ႏွင့္
ေရႊေရာင္တမ်ႇဝင္းဝါေနသည္ ့
အသားရည္တို႔က သာမာန္မဟုတ္မွန္းသိသာေစသည္။
ျခံဳငုံၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ေတာ့ သာမာန္အထက္တန္းစားဝတ္စုံကိုဝတ္ဆင္ထားသည္ဆိုရင္ေတာင္ ထိုသားရဲေကာင္လိုစူးရဲလြန္းတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကို
မယုံၾကည္ႏိုင္ဖို႔ကခက္သည္မို႔ ေသခ်ာစြာအကဲခက္ၿပီးေနာက္မွာ ဂိတ္ေစာင့္ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္မွာ သတင္းပို႔ရန္အလ်င္ျမန္ပင္ ေျပးသြားၾကရသည္။
ထိုအခါမွ စန္းပိုင္းေလာ့က်င္း တင္ထားေသာလက္ကို႐ုတ္လိုက္ၿပီး...
"ေဒါသေတြကိုေလ်ာ့ျပီး ေစာင့္လိုက္ပါဦး.."
အထြန္႔တတ္ခ်င္သည္႔တိုင္ အမိန္႔ေပးသံအဆုံး ယီတစ္ေယာက္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေခါင္းသာညိတ္လိုက္ရသည္။
...............................................
"ေဖယန္႔ ..
ေ႐ွာင္က်ိေရာ"
ယခင္ေန႔မ်ားတြင္ ေ႐ွာင္က်ိအား မျမင္ခ်င္မွအဆုံး ျမင္ကြင္းထဲမွအျမဲလိုလို ျမင္ေနရေပမယ့္ ယေန႔တစ္ခါမွမျမင္မိေသးတာေၾကာင့္
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ေျခစုပ္လက္နယ္ျပဳေပးေနေသာ ယိေဖယန္အားေမးလိုက္မိျခင္းပင္။
" ဆရာတူအကိုႀကီးက ဝယ္စရာေလး႐ွိလို႔ဆိုုပီး မနက္ထဲက ထြက္သြားတာေလ ႐ွစ္စြမ္းရဲ႕ ခုထိေတာ႔ျပန္မလာေသးဘူး"
"ေျသာ္..."
႐ွစ္စြမ္း၏ ေျသာ္ဆိုေသာ စကားေနာက္မွာ စိုးရိမ္မူေတြပါေနမွန္း ယိေဖယန္သေဘာေပါက္ပါသည္။
႐ွစ္စြမ္းက ဆရာတူအကိုႀကီးကို အားလုံးထက္အေရးေပးတတ္ကာ အျမဲစိတ္ပူတက္တာက
ဂိုဏ္းသားမ်ားအတြက္ေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပဲကို။
"ေဖယန္ သြား႐ွာလိုက္ရမလား႐ွစ္စြမ္း"
တကယ္ေတာ့ ဆရာတူအကိုႀကီးတြက္ ႐ွစ္စြမ္းတစ္ေယာက္သာစိတ္ပူေနျခင္းမဟုတ္ပဲ
ယိေဖယန္သည္လည္းပဲ အနည္းငယ္စိတ္ပူေနမိသည္။
ဆရာတူအကိုႀကီးက အျပင္ထြက္ျခင္းသိပ္မ႐ွိပဲ
ထြက္လ်ွင္လည္း ခဏႏွင့္သာျပန္လာတတ္ၿပီး
ဤမ်ွမၾကာတတ္ေပ ။
" အဲလိုလုပ္မလား
ေဖယန္ ...မင္းအကိုႀကီးက ႐ိုးသားလြန္းလို႔ လူလိမ္ခံေနရၿပီလားမသိဘူး မင္းပဲသြား႐ွာလိုက္ပါဦး"
႐ွစ္စြမ္းေျပာသည္မွာလည္းမမွား ..
အကိုႀကီးက လူတဖက္သားကိုအားနာတတ္လြန္းလို႔
ညီကိုေတြ ဘယ္ေလာက္ဝိုင္းေျပာေျပာ
အားနာတတ္သည့္အက်င့္ကိုမျပင္ ။
ဒါကိုသိတဲ့ တာ့ေပါင္းၿမိဳ႕ရဲ႔လူလိမ္လဴညစ္တခၽိဳ႔က အကိုႀကီးတစ္ေယာက္တည္းဆိဳလ်ွင္
အႏိုင္က်င့္ခ်င္က်သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ႐ွစ္စြမ္း
ေဖယန္ သြား႐ွာလိုက္ပ့မယ္"
႐ွစ္စြမ္းအား အ႐ုိေသျပဳၿပီး ထြက္မည္အျပဳ...
"ရႇစ္စြမ္း ....!!
႐ွစ္စြမ္း ျပသနာတတ္ၿပီ"
ကေရာေသာပါးေျပးဝင္လာသည့္ ဂိုဏ္းသားေလးေတြေၾကာင့္
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ေရာ ယိေဖယန္ပါ အနည္းငယ္လန့္သြားရသည္ ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေျဖးေျဖးေျပာ"
ဂိုဏ္းသားေလးမ်ားက ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္၏
ထိုစကားကိုပင္နားမေထာင္ႏိုင္..
အသက္ပင္ဝေအာင္မ႐ူပဲ ...
"ဂိတ္ေပါက္မွာ ဂိတ္ေပါက္မွာေလ
ဧ ဧကရာဇ္ေရာက္ေနတယ္"
ထိုစကားၾကားလိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ေရာ ယိေဖယန္ပါ
ထိတ္ျပာသြားရေတာ့သည္။
ဧကန ဧကရာဇ္သိတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား။
"ေဖယန္႔ ေ႐ွာင္က်ိကိုသြား႐ွာ ဧကရာဇ္က လူအရင္စစ္ေဆးလိမ့္မယ္
ေရွာင္ေဝက အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ဂိုဏ္းသားေတြကိုျပန္ေခၚခဲ့"
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္၏ အမိန္႔အဆုံး
ယိေဖယန္ေရာ ေ႐ွာင္ေဝပါ ေခါင္းတစ္ခ်က္စီညိတ္ၿပီးထြက္သြားၾကေလသည္။
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္မွာေတာ့ သက္ပ်င္းဖ်ဖ်ခ်၍ အတတ္ႏိုင္ဆုံးအားတင္းကာ ေျခလွမ္းတို႔ကို
ဂိတ္ေပါက္ဘက္ဦးတည္လိုက္ရေတာ့သည္။
.....................................
ရြဲ ့ဂိုဏ္း၏ အစည္းေဝးက်င္းပရာအေဆာင္ထဲတြင္ျဖစ္သည္။
ဂိုဏ္းခ်ဴပ္ပုလႅင္ထက္မွာ ခန့္ညားစြာထိုင္ေနသည့္
ဧကရာဇ္စန္းပိုင္းေလာ့က်င္းႏွင့္
သူ၏ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းႏွင့္ယီမွာလဲ ေက်ာက္႐ုပ္မ်ားခ်ထားသေယာင္...
မလူပ္မယွက္ပါပဲ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ၌ ေနရာယူထားလ်က္
ထို အခန္းထဲတြင္ေတာ့ ဧကရာဇ္ႏွင့္ကိုယ္ရံေတာ္ႏွစ္ေယာက္အျပင္
ရြဲ႔ ့ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္က
ဧကရာဇ္၏ေ႐ွ႕ေတာ္
(ပုလႅင္တည္႐ွိသည့္စင္ျမင့္ေအာက္ေရွ့တည့္တည့္္ )တြင္ခစားလ်က္ သူ၏ေနာက္တည့္တည့္တြင္ေတာ့
ေျခလွမ္း ခုနစ္လွမ္းေလာက္အကြာမွာ
ဒုဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႏွင့္ဂိုဏ္း၏အႀကီးကဲသုံးေယာက္တို့က ေနရာယူလ်က္...
သူတို႔၏ေနာက္တြင္မွာေတာ့ ဂိုဏ္းမွလက္ေရႊးစင္ဂိုဏ္းသားနွစ္ဆယ့္ခုနစ္ေယာက္ကေနရာယူလ်က္ ...။
"ရြဲ ့ဂိုဏ္းခ်ဳပ္.. .
တိတ္ဆိတ္ေနေသာအေျခေနကို စတင္ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္က
စန္းပိုင္ေလာ့က်င္းေခၚဧကရာဇ္မင္းပင္ ။
ေအးစက္စက္ဧကရာဇ္၏အသံေၾကာင့္ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ မသိမသာေလး ေက်ာပင္မတ္သြားရျပီး
သို႔ေသာ္လည္းေခါင္းတို႔ငုံ႔ထားလ်က္ႏွင့္ပင္
အသံကိုအတိတ္ႏိုင္ဆုံးထိန္းကာ
"ခစားလ်က္ပါ အ႐ွင္"
ထုိစကားၾကားေသာ္ စန္းပိုင္ေလာ့က်င္း၏
ႏုတ္ခမ္းစြန္းတို႔မွာ ေကာ့တတ္၍သြားသည္။
အျပဳးံဟုဆိုနိုင္သာ္လည္း ေက်နပ္သည့္အျပဳံးမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ
ေထ့ေလွာင္သည့္အျပဳံးမ်ိဳးသာ...။
"ရြဲ ့ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ...ရႊဲ့ဂိုဏ္းမွာ ဂိုဏ္းသားဘယ္ေလာက္ေတာင္႐ွိေနၿပီလဲ
ငါကိုယ္ေတာ္ ...
ရႊဲ ့ဂိုဏ္းကိုမေရာက္တာေတာင္ၾကာေနၿပီ
ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့တုန္းက ခမည္းေတာ္နဲ႔မလား အဲတုန္းက
ဂိုဏ္းသား သုံးေထာင္မျပည့္ေသးဘူးထင္တယ္"
"မွန္ပါတယ္အ႐ွင္ အရင္ဧကရာဇ္နဲ႔ အ႐ွင္လာေရာက္တုန္းက
ဂိုဏ္းသား သုံးေထာင္မျပည့္ေသးပါဘူး
အခုေတာ့ ေလးေထာင္ျပည့္႐ွိပါတယ္အ႐ွင္"
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ၏စကားအဆုံးတြင္ေတာ့...
"Oh....ေလးေထာင္ေတာင္လား နည္းတဲ့လူအင္အားလား"
အသက္မပါေသာ ထိတ္လန္႔ျပဳကာ
ကိုယ္ရံေတာင္ယင္းကို
အဓိပါယ္ပါပါၾကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
ကိုယ္ရံေတာ္ ယင္းေရာယီပါ ေခါင္းတစ္ခ်က္စီညိတ္ကာ
ထိုအခန္းထဲမွထြက္သြားၾကေတာ့သည္။
လူသြားစစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပစရာပင္မလိုအပ္ေအာင္
သိေနသည္မို႔
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ အနည္းငယ္လန္႔သြားသည္။
အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ဂိုဏ္းသားတစ္ခ်ိဳ့ကခုထိျပန္မေရာက္ၾကေသးဘူးမဟုတ္ပါလား။
"ဒါနဲ႔ ရြဲ ့ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ......
ရြဲ ့ဂိုဏ္းက ဂိုဏ္းဆက္ဘယ္ႏွဆက္ေလာက္
ေတာ္ဝင္မိသားစုဆီမွာ
သစ္စၥာေတာ္ခံခဲ့တယ္လို႔ သိထားလဲ"
သစၥာေတာ္ခံဆိုသည့္စကားက ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္၏
အနည္းငယ္ေသာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြအကုန္က်ိဳးပ်က္သြားေစသည္ ။
ေသခ်ာပါၿပီ ဧကရာဇ္ကသိထားႏွင့္ေနၿပီ။
တေန႔ဒိီလိုျဖစ္မယ္လို႔
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ေတြးခဲ့ဖူးပါသည္။
သို႔ေပမယ္ ဒီေန႔ေရာက္လာမယ္လိို႔ေတာ့ မထင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မယ္ပဲထင္ခဲ့တာေၾကာင့္....။
ျဖစ္လာမွေတာ့လည္း ေျပးေတြ႔႐ုံပါပဲ။ လုပ္ရဲရင္ခံရဲပါတယ္။
ထိုသိုပဲႏွလုံးသြင္းလ်က္ စိတ္ကိုအတက္ႏိုင္ဆုံးထိန္းၿပီး
"က်ေနာ္မ်ိဳးနဲ႔ဆို ခုနစ္ဆက္တိုင္ခဲ့ပါၿပီအ႐ွင္"
ထိုစကားသံအဆုံး ဧကရာဇ္ ေျပာလာသည္က...
" အင္း...ခုနစ္ဆက္"
ထိုေအးစက္မာေက်ာေနေသာ စကားသံေနာက္မွာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာေတြ
ျဖစ္လာမလဲဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
"ရြဲ ့ဂုဏ္းခ်ဳပ္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေမာ့ၾကည့္စမ္းပါ"
႐ုတ္တရက္ ၾကည့္စမ္းပါဆိုတဲ့စကားက ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္
ရင္ကိုအနည္းငယ္ေတာ့တုန္လူပ္ေစသည္ ။
ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း အပ္က်သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္ေနလ်က္ရွိေတာ့
အသက္ကိုေျဖးညင္းစြာ႐ူလိုက္ကာ
ဧကရာဇ္ကိုေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ စူး႐ွေနတဲ့ထိုမ်က္ဝန္းတို႔က
မုန္တိုင္းလာေတာ့မည္ကိုသတိေပးေနသည့္အလားပင္။
ပုလႅင္ေပၚမွာထိုင္ေနရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေပါင္ေပၚတြင္
ေထာက္ထားလ်က္
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ အားငုံၾကည့္ေနကာ...
"ေသခ်ာၾကည့္စမ္း ငါကိုယ္ေတာ္က.. ဧကရာဇ္ေနရာနဲ႔မထိုက္တန္ဘူးလား"
႐ုတ္တရက္ ခက္ထန္သြားေသာစကားသံတို႔က
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ပါမက အေနာက္မွာရပ္ေနၾကေသာ
ဂိုဏ္းသားမ်ားပင္တုန္လူပ္သြားေစသည္။ မ်က္ႏွာမ်ားတြင္လည္း ေၾကာက္ရြံမူတို႔က အထင္းသားေပၚလာခဲ့ၿပီး....။
မထင္ခဲ့ပါ ...
ေအာင္မည္ဟုပဲမွတ္ယူခဲ့ၾကတာ။
ဧကရာဇ္က တိုင္းျပည္ကိုၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သည္ဆိုေပမယ့္လည္း
ရက္စက္လြန္းသည္ ။
အျပစ္ေပးသည့္ေနရာတြင္
ၾကမ္းတမ္းရက္စက္လွသည္။ သာမာန္အမွားေလးမ်ားကိုပင္
ရက္စက္စြာအျပစ္ေပးတတ္ျပီး
သူ၏စကားသာ တေသြးတသံအမိန္႔ ....
ျငင္းဆန္လ်ွင္ အရက္စက္ဆုံးသာအျပစ္ေပးတတ္သည္။
ထိုကဲ့သို႔ အာဏာစက္ျပင္းျခင္းနဲ့ ရက္စက္ျခင္းမ်ားကို
တရားနည္းလမ္းက် စာနာမူကို
အဓိကထားသည့္ ရြဲ ့ဂိုဏ္းက မႏွစ္သက္ခဲ့ပဲ
တဖက္တိုင္းျပည္မွ သစၥာေဖာက္ရန္ကမ္းလမ္းမူကို
အျပန္ျပန္အလွန္လွန္စဥ္းစားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဂိုဏ္းသားအားလုံး၏
သေဘာတူမူျဖင့္
သစၥာေဖာက္ရန္ လက္ခံခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ သစၥာပင္မေဖာက္ရေသးခင္ကပင္ က်ဴးေက်ာ္ရန္ျပင္ေနသည္
ဆိုေသာသတင္းရရျခင္း
ဧကရာဇ္က ထိုတိုင္းျပည္အား
ေျမလွန္ျပစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဧကရာဇ္မသိေလာက္ဘူးဟူ၍သာထင္ခဲ့ၾကသည္။
ယခု ဧကရာဇ္အားလုံးသိသြားေခ်ၿပီ...။
"ရြဲ ့ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ မေျဖပုံေထာက္ရင္ တကယ္ပဲမထိုက္တန္ဘူးပဲ"
ဧကရာဇ္၏ စကားသံၾကားမွ
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ျပန္၍အသိဝင္လာကာ
"အ႐ွင္ က်ေနာ္မ်ိဳးကိုယ့္အျပစ္ကိုသိတာမို႔
ဘယ္လိုအျပစ္မ်ိဳးမဆို္ခံယူပါ့မယ္အ႐ွင္"
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ၏ စကားဆုံး ဧကရာဇ္က
သြားတို႔ေပၚလာသည္အထိရီၿပီးမွ
"ဟား...သိုင္းပညာျမင့္မားတဲ့ ဂိုဏ္းသား
ေလးေထာင္..
ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ႏွေမ်ွာစရာပဲ"
ထိုစကားျကားခိုက္
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္၏ႏွလုံးတို႔မသာယာႏိုင္ေတာ့
ျခက္ျခင္းပင္ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး
"အ႐ွင္ ဒီအျပစ္က က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲသာက်ဴးလြန္ခဲ့တာပါ
ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္တေလေတာင္မပါဝင္ခဲ့ပါဘူး
သူတို႔အားလုံးက အ႐ွင္ေပၚမွာ သစၥာေစာင့္သိၾကပါတယ္
က်ေနာ္မိ်ဳးကိုသာအျပစ္ေပးပါ"
ဧကရာဇ္၏ မ်က္ခုံးတို႔ အေပၚသို႔ျမင့္တတ္သြားသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ရြဲ႕ဂိုဏ္းခ်ုပ္၏ထိုစကားသံအဆုံး၌ က်န္ဂိုဏ္းသားအားလုံးမွာလဲ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ကာျဖင့္
"ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႔ အတူတူေသမယ္လို႔သစၥာဆိုခဲ့ၾကဘူးတယ္ အျပစ္လုပ္ထားရင္ ခံရဲပါတယ္
အ႐ွင္ ဒီအျပစ္ကို အခုအစည္းေဝးခန္းထဲမွာအခုတူတူ႐ွိေနတဲ့
ဂိုဏ္းသား ေတြအကုန္ အတူတူက်ဴးလြန္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတာပါ"
" မွန္ပါတယ္အ႐ွင္ အကုန္သေဘာတူမွ
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကဆုံးျဖတ္ခဲ့တာပါ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲရဲ႕အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးအ႐ွင္
ဒါေပမယ့္အ႐ွင္ ဒီကိစၥကုိ က်န္ဂိုဏ္းသားငယ္ေလးေတြ
တကယ္ကိုဘာမွမသိ႐ိုးအမွန္ပါ ဂိုဏ္းရဲ႕အႀကီးကဲပိုင္းေတြပဲ
ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာပါ ဒါေၾကာင့္
ဒီအျပစ္ကို က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႔ေဆးၿပီး သနားေသာအားျဖင့္
ဂိုဏ္းသားငယ္ေလးေတြကို ခြင့္လြတ္ေပးပါ"
ထိုစကားသံမ်ားအဆုံး အသံမ်ားတၿပိဳင္ထဲထြက္ေပၚ၍လာသည္က...
"ခြင့္လြတ္ေပးပါအ႐ွင္....!!!!!"
"အဟက္ ....!"
ထိုသို႔ ဧကရာဇ္၏ ေျခာက္ကပ္ကပ္ရီသံကထြက္ေပၚလာၿပီး...
"ဘယ္သူကမ်ား သတ္မယ္ေျပာမိတုန္း ငါကိုယ္ေတာ္အဲေလာက္မရက္စက္ပါဘူး
ဒါေပမယ ့္တိုင္းျပည္သစၥာေဖာက္မူက ဒီတုိင္းေက်ာ္သြားလို႔ေတာ့မရေပဘူး အဲေတာ့
ဂိုဏ္ခ်ဳပ္အဆက္ဆက္သစၥာေတာ္ခံလာတဲ့ မ်က္ႏွာကိုေထာက္ၿပီး အျပစ္ေလ်ွာ့ေပါ့ေပးပါ့မယ္"
ဧကရာဇ္၏ စကားအား ယုံတဝက္မယုံတဝက္ပင္။
ဧကရာဇ္လိုလူက သူအားသစၥာေဖာက္သည့္အျပစ္အား
အျပစ္ေလ်ွာ့ေျပးမည္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ႕လား။
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔လာသည္။
ေသရမွာကိုမေၾကာက္ေပမဲ့ ေသသည္ထက္ဆိုးမည့္နည္းလမ္းကိုမ်ား
ဧကရာဇ္ စဥ္းစားေနသည္လား ။
ထိုစဥ္ ဧကရာဇ္၏ အသံထပ္မံထြက္ေပၚလာသည္။
" ငါကိုယ္ေတာ္စဥ္းစားထားတဲ့အျပစ္က
ရြဲ ့ဂိုဏ္းဆိုတဲ့အမည္ကို
ရြဲ႔ ့အမိ်ဳးသားေဆာင္ၾကာၿမိဳင္လို႔ ေျပာင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ေရာ...
ဟားဟားဟား"
ထိုစကားက ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ နားထဲသို႔ မိုးၿခိဳးျပစ္ခ်လိုက္သလိုပင္။ အံျသမွင္သက္ျခင္းမ်ားစြာႏွင့္
ဂိုဏ္းသားမ်ားမွာလည္း ဧကရာဇ္အားေမာ့ၾကည့္လာၾကသည္။
ထိုေထ့ေလွာင္ေနသည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ဧကရာဇ္မွာ
႐ုပ္ရည္ႏွင့္မလိဳက္ေအာင္ပင္ ဆုိးဝါးလြန္းလွသည္။
ယခုသူတို႔အား ေယာက္က်ားပ်က္မ်ားလုပ္ခိုင္းမည္ဟုေျပာေနျခင္းပင္။
ရြဲ ့ဂိုဏ္းဆိုသည္မွာက မင္းအဆက္ဆက္ပင္ နာမည္ေက်ာ္လာသည့္ ထိပ္သီးဂိုဏ္းတစ္ခုပင္။
သိုင္းပညာေၾကာင့္နာမည္ႀကီးသလို ကိုယ္က်င့္တရားေၾကာင့္လည္းနာမည္ႀကီးခဲ့ၿပီး
ယခု ဧကရာဇ္မွာ ဤဂုဏ္ပုဒ္တို႔အား ႐ိုက္ခ်ိဳးရန္ၾကံရြယ္ေနသည္။
ဂိုဏ္းသားအားလုံးအား ေယာက်ားျပည့္တန္ဆာမ်ားအျဖစ္
အျပစ္ေပးမည္ဟုေျပာေနျခင္းပင္။
ထိုသို႔အျဖစ္ခံမည့္အစား အားလုံးေသသြားရန္ပင္ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ဆုေတာင္းမိေတာ့သည္ ။
ဧကရာဇ္မွာ တကယ္ကိုပင္
ဆိုးဝါးရြံ႐ွာဖို႔ေကာင္းသည္။
" အ႐ွင္ ဒီအျပစ္ထက္ ေသသြားဖို႔ပဲေတာင္းဆိုပါတယ္အ႐ွင္
က်ေနာ္မ်ိဳးတို႔ဦးေခါင္းနဲ႔ အျပစ္ကိုဆပ္...ဆပ္.."
ထိုစဥ္ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္၏ စကားတို႔အားျဖတ္၍ ထြက္ေပၚလာေသာအသံတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ တခန္းလုံးတိတ္ဆိတ္သြားၿပီး
ဧကရာဇ္အပါဝင္ အားလုံး၏အၾကည့္တို႔က ထိုအသံထြက္ေပၚလာရာ အခန္းဝသို႔ေရာက္သြားၾကသည္။
ထိုအရာက အရြယ္ငယ္ငယ္ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး
တစ္ေယာက္က
တံခါးေအာက္ခါးပန္းႏွင့္ တိုက္မိဟန္တူကာ
ေမွာက္ယွက္လဲေနသည္မွ ျပန္ထရန္လုပ္ေနသည္။
တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထိုေမွာက္ယွက္လဲေနသည့္
ဂိုဏ္းသားေ႐ွ႕ အနည္းငယ္ေတာ့လွမ္းေနသည္။
ႀကိဳးေတြက လက္ျပန္တုပ္ခံထားရၿပီး ပါးစပ္မွာလဲ
အဝက္စျဖင့္စည္းေႏွာင္ခံထားသည္ ။
ၾကည့္ရသည္မွာ ထိုေမွာက္လွဲေနေသာလူငယ္က ပုခုံးထမ္းတင္လာေသာေၾကာင့္ ခလုတ္တိုက္လွဲက်လို႔ အေ႐ွ႕သို႔ျပစ္က်သြားရျခင္းပင္ျဖစ္မည္။
ပတ္လက္လဲက်ေနရာမွ
နာက်င္မူေၾကာင့္ထင္ ေက်ာေကာ့ကာ မ်က္ႏွာမွာလဲ႐ူံတြေနသည့္ ထိုလူငယ္ေလးလွဲက်ေနေသာေနရာမွာ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္
ဒူးေထာက္ေနသည့္ေဘး မလွမ္းမကမ္းတြင္ျဖစ္ၿပီး
ထိုလူငယ္အားၾကည့္ကာ
အံျသသလိုနဲ႔ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္
ေျပာလိုက္သည္က
"ေ႐ွာင္က်ိ... ဒါကဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ"
ယိေဖယန္မွာမူ နာက်င္ေသာ္လည္း အားတင္းကာမက္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး
ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စြအသြားေတာ့သည္ ။
႐ွစ္စြမ္းအပါအဝင္ ဂိုဏ္း၏အႀကီးကဲပိုင္းမ်ားႏွင့္
ဆရာတူညီကိုမ်ားအားလုံးဒူးေထာက္ေနၾကရသည္တဲ့
ဒါဆို ဧကရာဇ္ သိသြားခဲ့ၿပီေပါ့...။
ေဝယံမွာမူ ေက်ာစီကနာက်င္မူေၾကာင့္႐ူံမဲ့ေနလ်က္
သူ႔ေဘးမလွမ္းမကမ္းတြင္ ဒူးေထာက္လ်က္ေနကာ သူအားၾကည့္ေနသည့္လူတစ္ေယာက္႐ွိေနသည္ကိုသတိထားမိလာသည္။ထိုသူက
ပါးစပ္မွလဲ ေ႐ွာင္က်ိဟုေခၚေနေလသည္ ။
ျကည့္ရသည္မွါ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ေခၚ ႐ွစ္စြမ္းပဲျဖစ္ရမည္။
အလားလား... ေခ်ာတာေတာ့ အေတာ္ကိုေခ်ာတာပဲ။
ဂိဳဏ္းခ်ဳပ္ဆိုၿပီး အသက္ႀကီးႀကီးမွတ္ေနတာ အလြန္ဆုံး႐ွိမွ 25အရြယ္ေလာက္ပဲ
ေခ်ာခ်က္ကလည္း9++++.......
ေဝယံတစ္ေယာက္ ႐ွစ္စြမ္းဆိုသူအား
ငမ္းေနစဥ္
အသိဝင္လာသည္က ထို႐ွစ္စြမ္းဒူးေထာက္ေနသည့္လူကိုပင္။
သူကတစ္စုံတစ္ေယာက္အား ဒူးေထာက္ေနျခင္းဆိုလ်ွင္
ထိုတစ္စုံတစ္ေယာက္က......
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခါင္းကိုလွည့္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့
စားေတာ့ဝါးေတာ့မလိုၾကည့္ေနပါေသာထိုလူက
ဧကရာဇ္စန္းပိုင္းေလာ့က်င္းျကီးမဟုတ္ဘူးလား....!!
စန္းပိုင္းေလာ့က်င္း
႐ုတ္တရက္ အသံၾကားလို႔ ၾကည့္မိေပမယ့္
ဘယ္သူကမ်ား အဲေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့
ကေလေလးျဖစ္မယ္လို႔ထင္ထားမွာတဲ့လဲ။
လက္ေတြကိုေနာက္ျပန္တုပ္ထားၿပီး ပါးစပ္ကိုအဝတ္ျဖင့္စီးခံထားရတာက ဘာလို႔ပါလိမ့္။
အျပစ္သားမ်ားလား ။ဒါေပမယ္႔ ရြဲ ့ဂိုဏ္းကဝတ္စုံနဲ႔ပါပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။
ႏွင္းေရလိုျဖဴဥေနတဲ့အသားရည္ေလးက အား႐ွိပါး႐ွိကိုက္လိုက္ရရင္ေတာ့ ခ်က္ျခင္းေသြးထြက္လာမလားပဲ။
ဖ႐ုိဖရဲအဝတ္ေတြၾကားက မေပၚတေပၚျဖစ္ေနတဲ့ ရင္ဘက္ျဖဴျဖဴေလးေတြကလည္း
လွရက္တာမွ စန္းပိုင္ေလာ့က်င္း
လည္ေစ့တို႔လူပ္ခက္သြားသည္ထိ။
သို့ေသာ္ သူ႔အားျမင္သည္ႏွင့္ ုျကိုးတုပ္ထားလို႔မထႏိုင္သည့္ၾကားက
အတင္းကိုယ္ကိုေရြ႔ကာ ထြက္ေျပးခ်င္ေနပုံပင္။
ၿပီးေတာ့ အဲခါးေသးေသးေလး
လူၾကားထဲဆြဲလုပ္လိုက္ရင္ မေကာင္းေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ။
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္
ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေ႐ွာင္က်ိက ႀကိဳးတုပ္ခံထားရၿပီး
ေဖယန္ကေရာ ဘာလို႔ႀကိဳးတုပ္လာရတာလဲဆိုတာ နည္းနည္းေလးမွမေတြးတတ္ေတာ့ေပ။
ဧကရာဇ္အၾကည့္ေတြကလည္း ေ႐ွာင္က်ိအား
ၾကည့္ေနသည့္အၾကည့္ေတြကအရမၼက္ဆန္လြန္းေနတာမို႔ စိတ္ထဲစိုးထိတ္လာရေတာ့သည္။
ဒီဧကရာဇ္က သတင္းေတြအရေတာ့
ေယာက္က်ားမိန္းမမေရြးျကိုက္တယ္တဲ့
မဟုတ္မွ ေ႐ွာင္က်ိကို...
အဲလိုေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား။ ေတြးရင္းရင္ေမာလာတာမိုျ
မျဖစ္ဟုေတြးၿပီး ဧကရာဇ္အားအသံျပဳလိုက္ေတာ့သည္။
"အ႐ွင္"
"က်စ္စ္.... "
သူေ႐ွ႕က အျဖဴေကာင္ပိုးတုံးလုံးေလးကို ၾကည့္လို႔မဝေသးပါဘူးဆိုေနမွ
အာ႐ုံေနာက္ ခံလိုက္ရတာေၾကာင္ ပိုင္းေလာ့က်င္း က်စ္စုပ္သပ္လိုက္မိသည္။
စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင္ပင္ ရြဲ ့ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏ ေခၚသည္ကို...
"ဘာလဲ...."
"ဟို...အျပစ္ေပးမဲ့ကိစၥ "
ဧကရာဇ္၏ ဘာလဲဆိုသည့္အသံကတစ္မ်ိဳးႀကီးမို႔
ဆက္ေျပာဖို႔ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ တြန္႔ေနမိတုန္း
ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းနဲ႔ယီက စစ္ေဆးၿပီးျပန္ေရာက္ေလသည္။
"ယင္း အဲဒီကေလးကိုေခၚၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ယြမ္ေပကိုျပန္ေတာ့"
ဧကရာဇ္၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းမွာတု႔ံစိုင္းျခင္းမ႐ွိ
ခ်က္ျခင္းပင္ ေဝယံအားဂုက္မွဆြဲမကာ မက္တပ္ရပ္ေစလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ေဝယံက တတ္သမ်ွယင္ောင္ကဖမ္းသိုင္းကိုထုတ္သုံးၿပီး
႐ုန္းေနတာေၾကာင့္ ယင္းတစ္ေယာက္ ဧကရာဇ္ကို
လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
ဧကရာဇ္က ေခါင္းညိမ့္ျပလာတာေၾကာင့္
" ဒုတ္"
"အြန္႔..."
ေဝယံမွာ ဇာက္ပိုးအား ခပ္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်က္႐ိုက္ခ်ခံလုိက္ရကာ
အြန္႔ခနဲ တစ္ခ်က္သာမည္ၿပီး အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ေခြက်သြားသည္။
ထိုမွ ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းက
ပုခုံးေပၚေကာက္ထမ္းကာ ထြက္သြားေလသည္။
ေ႐ွာင္က်ိအားရုတ္တရက္ျက႐ိုက္ကာ ေခၚသြားေသာေၾကာင့္
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ အံျသထိတ္လန္႔ရၿပီး
"အ႐ွင္...ဒါ ဒါက"
"အျပစ္ေပးမယ့္ကိစၥကိုေမ့လိုက္ေတာ့ ငါကိုယ္ေတာ္သူကိုေခၚသြားမယ္ ေနာက္ဆယ္ရက္ေနရင္
ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေျမႇာက္ပြဲဖိတ္ဖို႔ လူလြတ္လိုက္မယ္"
"ဒါက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးအ႐ွင္
ေ႐ွာင္က်ိက အသက္ဆယ့္ငါးနွစ္သာသာပဲ
႐ွိေသးတာမို႔ ငယ္လြန္းပါေသးတယ္
အမိန္႔ကိုျပန္႐ုတ္သိမ္းေပးပါ"
ရြဲ႔ဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏ထိုစကားသည္ ထြက္ခြာဖို႔ေျခလွမ္းျပင္ေနသည့္ဧကရာဇ္အား
ရပ္တန္႔သြားေစၿပီး ဧကရာဖ္ကစိမ္းဝါးစြာၾကည့္လာေလသည္။
"ဂိုဏ္းသားေလးေထာင္လုံး ေယာက္က်ားျပည့္တန္ဆာျဖစ္တာမျမင္ခ်င္ရင္
ေျပာတဲ့စကားကိုနားေထာင္မွေပါ့"
"အ႐ွင္.... အ႐ွင္ေနပါဦး"
သတိေပးသလိုစကားကို ရတိျပတ္ေျပာျပီး ထြက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဧကရာဇ္အားလိုက္ေခၚေပမယ့္လည္း
ဧကရာဇ္မွာမူ လွည့္ပင္မၾကည့္ေတာ့ေပ။
"ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေတာ္ပါေတာ့
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေ႐ွာင္က်ိကိုဂ႐ုစိုက္တာသိပါတယ္
ဘဝေပါင္းေလးေထာင္ပ်က္စီးတာကို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျမင္ခ်င္တာလား"
ဒုဂိုဏ္းခ်ဳပ္၏စကားတို္က မွန္သည္႐ွိေသာ္လည္း
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ လက္မခံခ်င္ပါ။
"ဒါက မဟုတ္ေသးဘူးေလ လ်ွန္႔ပင္း ေ႐ွာင္က်ိကငယ္ေသးတယ္"
"ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဒါက အဆိုးထဲကအေကာင္းပါပဲ
ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေနရာကိုတျခားသူေတြဆို
အေသအလဲလိုခ်င္ေနၾကတာပါ က်ေနာ္တို႔က
ေ႐ွာင္က်ိတြက္ဂုဏ္ေတာင္ယူရမွာ"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္
ဒါကအဆိုးထဲကအေကာင္းပါ
အျပစ္ကိုေခ်ေပးသြားတင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္လဲ"
ဂိုဏ္း၏အႀကီးကဲပိုင္းေတြကပါဝိုင္းေျပာေနသျဖင့္
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မည္နည္း။
ေ႐ွာင္က်ိမွာလဲပါသြားေပၿပီ။ ဘယ္သူကိုအျပစ္တင္ရပါမွာလဲဆိုတာကိုသာ
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားသိရင္နားေထာင္ခ်င္ပါရဲ႕။
ထိုအျဖစ္ပ်က္ေတြကို ဘာတစ္ခြန္းမွဝင္မေျပာပဲ
ေၾကာင္အစြာရပ္ၾကည့္ေနတဲ့
ယိေဖယန္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့
အကိုႀကီးကို သူသေဘာတိုင္း သစၥာေဖာက္ခြင့္မေပးလိုက္ရတာကိုသာ
ေနာင္တရေနလ်က္........။
.
.
.
.
.
.
.
တူဘီ ကိုတိန္ၫႊန္႔ 😉
..........................................................
(AM/
ေအ့ စလုံးေပါင္းေလးေတြမွားေနရင္ နားလည္မူေလးနဲ႔ျပင္ဖတ္ေပးက်ပါဦးေနာ့။
လက္ေရြးစင္ဂိုဏ္းသားဆိုတာကဂိုဏ္းရဲ႕အေတာ္ဆုံးဂိုဏ္းသားေတြပါ။
အဲထဲမွာယိေဖယန္ပါပါတယ္။သူကအျပင္ေရာက္ေနလို႔ႏွစ္ဆယ့္ခုႏွစ္လို႔သုံးေပမယ့္
အားလုံးေပါင္းႏွစ္ဆယ့္႐ွစ္ေယာက္ပါေနာ္။
ေ႐ွာင္က်ိေတာ့မပါပါဘူး ။ေ႐ွာင္က်ိကသိုင္းပညာည့ံပါတယ္။
႐ွိၿပီးသားကိုျပင္ရတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း
ဒီတစ္ပိုင္းထဲတင္ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာခဲ့ပါတယ္🤧
အဲတာေၾကာင့္ျမန္ျမန္ျပန္မအပ္ႏိုင္တာကိုနားလည္က်ပါ။)
#ေပါက္စ
###
တာ့ပေါင်းမြို့ရှိ ရွဲ ့ဂိုဏ်း။
"တံခါးဖွင့်စမ်း..!!"
အထက်စီးရောက်လွန်းသော အမိန့်ပေးသံနှင့်အတူ
ပြတ်သားလှသည့် စကားလုံးတို့ကြောင့် ဂိတ်စောင့်ဂိုဏ်းသားလေးနှစ်ယောက်မှာ ဖွင့်ပေးလိုက်ကြမလားဆိုသည့်
အကြည့်မျိုးနှင့် အချင်းအချင်း
ကြည့်နေမိကျသည်။
"တံခါးဖွင့်စမ်း ...!!!"
ထပ်မံအမိန့်ပေးလာသည့်အသံမှာ ပထမအမိိန့်သံထက်ပင်
ပိုမိုကျယ်လှောင်၍မာကျောခက်ထန်နေသည်။
ဂိုဏ်းသားလေးနစ်ယောက်မှာလည်း မူမမှန်သောအခြေနေကြောင့် ရင်ထိတ်စွာနှင့်ပင်အနှီကြောက်စရာဧည့်သည်တော်တွေအားမေးခွန်းထုတ်ရတော့သည်။
" ဒီက ဧည့်သည်တော်တို့က
ဘယ်သူတွေများလဲ သိခွင့်ရှိမလား
ဂိုဏ်းချုပ်ကိုအကြောင်းကြားပေးပ့မယ်"
ယဉ်ကျေးစွာပြောလိုက်ခြင်းပေမယ့်
ထိုလူမှာ ဒေါသထွက်သွားဟန်တူကာ လက်ရွယ်လိုက်တာကြောင့်
ဂိုဏး်သားတို့မှာလည်း
ဓားကိုင်ပြီးသားဖြစ်သွားရသည်။
အခြေနေက ရုတ်ရင်းခက်ဆန်ဖြစ်မည့်စဲစဲတွင်ပင် ထိုလူ၏ ပုခုံးပေါ်တင်လာသောလက်ကြောင့်
လူပ်ရှားမည်အပြုမှာ တင်ရပ်တန့်သွားလေသည်။
ဂိုဏ်းသားနှစ်ယောက်မှာလည်း အခြေအနေကိုအကဲခက်ကာ အသင့်အနေထားဖြင့်...။
ထိုလက်တင်လာသူမှာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကိုနောက်တွင်ပြစ်ထားပြီး
ငုံထားသောခေါင်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်းမော့ကာ
"မင်းတို့ရဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်ကို
ဧကရာဇ်ကြွလာတယ်လို့ အကြောင်းကြားလိုက်"
ကြားလိုက်ရသောအသံမှာ မကြမ်းတမ်းသလိုနူးညံ့၍လည်းမနေပေ။
သို့သေည်ကျက်သီးမွေးညှင်းတော့ထစေသည်။
ဧကရာဇ်ဟူသော ဝေါဟာရကြောင့်လည်းပဲ
ဂိုဏ်းသားလေးများမှာ မျက်လုံးပြူးကုန်ကျရင်း ထိုလူအားအကဲခက်ကြည့်ရာ....
ထူထဲနက်မှောင်သောမျက်ခုံးတို့က မျက်နှာတစ်ခုလုံးအသက်ဝင်အောင်် သေသပ်စွာဖြန့်ကျက်ထားလျက်။
ကြွေသားဖြူလို အဖြူရောင်တောက်တောက်မျက်သားတိုထဲ
မဟူရာရောင်တောက်နေသည့် မျက်စံတို့နှင့်
ပနံသင့်စွာ ကြည်လင်စူးရှနေသည်။
နှှာတံစင်းစင်း၏အောက်တွင်လည်း
လှပစွာဘောင်ခက်ထားသည့် သွေးနီရောင်နှတ်ခမ်းတို့နှင့်
ရွှေရောင်တမျှဝင်းဝါနေသည် ့
အသားရည်တို့က သာမာန်မဟုတ်မှန်းသိသာစေသည်။
ခြုံငုံကြည့်ခြင်းအားဖြင့်တော့ သာမာန်အထက်တန်းစားဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်ထားသည်ဆိုရင်တောင် ထိုသားရဲကောင်လိုစူးရဲလွန်းတဲ့မျက်ဝန်းတွေကို
မယုံကြည်နိုင်ဖို့ကခက်သည်မို့ သေချာစွာအကဲခက်ပြီးနောက်မှာ ဂိတ်စောင့်ဂိုဏ်းသားနှစ်ယောက်မှာ သတင်းပို့ရန်အလျင်မြန်ပင် ပြေးသွားကြရသည်။
ထိုအခါမှ စန်းပိုင်းလော့ကျင်း တင်ထားသောလက်ကိုရုတ်လိုက်ပြီး...
"ဒေါသတွေကိုလျော့ပြီး စောင့်လိုက်ပါဦး.."
အထွန့်တတ်ချင်သည့်တိုင် အမိန့်ပေးသံအဆုံး ယီတစ်ယောက် ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ခေါင်းသာညိတ်လိုက်ရသည်။
...............................................
"ဖေယန့် ..
ရှောင်ကျိရော"
ယခင်နေ့များတွင် ရှောင်ကျိအား မမြင်ချင်မှအဆုံး မြင်ကွင်းထဲမှအမြဲလိုလို မြင်နေရပေမယ့် ယနေ့တစ်ခါမှမမြင်မိသေးတာကြောင့်
ဖူယွင့်စန်းကျောင် ခြေစုပ်လက်နယ်ပြုပေးနေသော ယိဖေယန်အားမေးလိုက်မိခြင်းပင်။
" ဆရာတူအကိုကြီးက ဝယ်စရာလေးရှိလို့ဆိုပီး မနက်ထဲက ထွက်သွားတာလေ ရှစ်စွမ်းရဲ့ ခုထိတော့ပြန်မလာသေးဘူး"
"သြော်..."
ရှစ်စွမ်း၏ သြော်ဆိုသော စကားနောက်မှာ စိုးရိမ်မူတွေပါနေမှန်း ယိဖေယန်သဘောပေါက်ပါသည်။
ရှစ်စွမ်းက ဆရာတူအကိုကြီးကို အားလုံးထက်အရေးပေးတတ်ကာ အမြဲစိတ်ပူတက်တာက
ဂိုဏ်းသားများအတွက်တော့ အဆန်းမဟုတ်တော့ပဲကို။
"ဖေယန် သွားရှာလိုက်ရမလားရှစ်စွမ်း"
တကယ်တော့ ဆရာတူအကိုကြီးတွက် ရှစ်စွမ်းတစ်ယောက်သာစိတ်ပူနေခြင်းမဟုတ်ပဲ
ယိဖေယန်သည်လည်းပဲ အနည်းငယ်စိတ်ပူနေမိသည်။
ဆရာတူအကိုကြီးက အပြင်ထွက်ခြင်းသိပ်မရှိပဲ
ထွက်လျှင်လည်း ခဏနှင့်သာပြန်လာတတ်ပြီး
ဤမျှမကြာတတ်ပေ ။
" အဲလိုလုပ်မလား
ဖေယန် ...မင်းအကိုကြီးက ရိုးသားလွန်းလို့ လူလိမ်ခံနေရပြီလားမသိဘူး မင်းပဲသွားရှာလိုက်ပါဦး"
ရှစ်စွမ်းပြောသည်မှာလည်းမမှား ..
အကိုကြီးက လူတဖက်သားကိုအားနာတတ်လွန်းလို့
ညီကိုတွေ ဘယ်လောက်ဝိုင်းပြောပြော
အားနာတတ်သည့်အကျင့်ကိုမပြင် ။
ဒါကိုသိတဲ့ တာ့ပေါင်းမြို့ရဲ့လူလိမ်လူညစ်တချို့က အကိုကြီးတစ်ယောက်တည်းဆိုလျှင်
အနိုင်ကျင့်ချင်ကျသည်။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှစ်စွမ်း
ဖေယန် သွားရှာလိုက်ပ့မယ်"
ရှစ်စွမ်းအား အရိုသေပြုပြီး ထွက်မည်အပြု...
"ရှစ်စွမ်း ....!!
ရှစ်စွမ်း ပြသနာတတ်ပြီ"
ကရောသောပါးပြေးဝင်လာသည့် ဂိုဏ်းသားလေးတွေကြောင့်
ဖူယွင့်စန်းကျောင်ရော ယိဖေယန်ပါ အနည်းငယ်လန့်သွားရသည် ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖြေးဖြေးပြော"
ဂိုဏ်းသားလေးများက ဖူယွင့်စန်းကျောင်၏
ထိုစကားကိုပင်နားမထောင်နိုင်..
အသက်ပင်ဝအောင်မရူပဲ ...
"ဂိတ်ပေါက်မှာ ဂိတ်ပေါက်မှာလေ
ဧ ဧကရာဇ်ရောက်နေတယ်"
ထိုစကားကြားလိုက်ရသည့်အချိန်တွင်
ဖူယွင့်စန်းကျောင်ရော ယိဖေယန်ပါ
ထိတ်ပြာသွားရတော့သည်။
ဧကန ဧကရာဇ်သိတာတော့မဟုတ်ဘူးမလား။
"ဖေယန့် ရှောင်ကျိကိုသွားရှာ ဧကရာဇ်က လူအရင်စစ်ဆေးလိမ့်မယ်
ရှောင်ဝေက အပြင်ရောက်နေတဲ့ ဂိုဏ်းသားတွေကိုပြန်ခေါ်ခဲ့"
ဖူယွင့်စန်းကျောင်၏ အမိန့်အဆုံး
ယိဖေယန်ရော ရှောင်ဝေပါ ခေါင်းတစ်ချက်စီညိတ်ပြီးထွက်သွားကြလေသည်။
ဖူယွင့်စန်းကျောင်မှာတော့ သက်ပျင်းဖျဖျချ၍ အတတ်နိုင်ဆုံးအားတင်းကာ ခြေလှမ်းတို့ကို
ဂိတ်ပေါက်ဘက်ဦးတည်လိုက်ရတော့သည်။
.....................................
ရွဲ ့ဂိုဏ်း၏ အစည်းဝေးကျင်းပရာအဆောင်ထဲတွင်ဖြစ်သည်။
ဂိုဏ်းချူပ်ပုလ္လင်ထက်မှာ ခန့်ညားစွာထိုင်နေသည့်
ဧကရာဇ်စန်းပိုင်းလော့ကျင်းနှင့်
သူ၏ကိုယ်ရံတော်ယင်းနှင့်ယီမှာလဲ ကျောက်ရုပ်များချထားသယောင်...
မလူပ်မယှက်ပါပဲ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီ၌ နေရာယူထားလျက်
ထို အခန်းထဲတွင်တော့ ဧကရာဇ်နှင့်ကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်အပြင်
ရွဲ့ ့ဂိုဏ်းချုပ် ဖူယွင့်စန်းကျောင်က
ဧကရာဇ်၏ရှေ့တော်
(ပုလ္လင်တည်ရှိသည့်စင်မြင့်အောက်ရှေ့တည့်တည့်် )တွင်ခစားလျက် သူ၏နောက်တည့်တည့်တွင်တော့
ခြေလှမ်း ခုနစ်လှမ်းလောက်အကွာမှာ
ဒုဂိုဏ်းချုပ်နှင့်ဂိုဏ်း၏အကြီးကဲသုံးယောက်တို့က နေရာယူလျက်...
သူတို့၏နောက်တွင်မှာတော့ ဂိုဏ်းမှလက်ရွှေးစင်ဂိုဏ်းသားနှစ်ဆယ့်ခုနစ်ယောက်ကနေရာယူလျက် ...။
"ရွဲ ့ဂိုဏ်းချုပ်.. .
တိတ်ဆိတ်နေသောအခြေနေကို စတင်ဖြိုခွင်းလိုက်သည်က
စန်းပိုင်လော့ကျင်းခေါ်ဧကရာဇ်မင်းပင် ။
အေးစက်စက်ဧကရာဇ်၏အသံကြောင့် ဖူယွင့်စန်းကျောင် မသိမသာလေး ကျောပင်မတ်သွားရပြီး
သို့သော်လည်းခေါင်းတို့ငုံ့ထားလျက်နှင့်ပင်
အသံကိုအတိတ်နိုင်ဆုံးထိန်းကာ
"ခစားလျက်ပါ အရှင်"
ထိုစကားကြားသော် စန်းပိုင်လော့ကျင်း၏
နုတ်ခမ်းစွန်းတို့မှာ ကော့တတ်၍သွားသည်။
အပြုးံဟုဆိုနိုင်သာ်လည်း ကျေနပ်သည့်အပြုံးမျိုးမဟုတ်ပဲ
ထေ့လှောင်သည့်အပြုံးမျိုးသာ...။
"ရွဲ ့ဂိုဏ်းချုပ် ...ရွှဲ့ဂိုဏ်းမှာ ဂိုဏ်းသားဘယ်လောက်တောင်ရှိနေပြီလဲ
ငါကိုယ်တော် ...
ရွှဲ ့ဂိုဏ်းကိုမရောက်တာတောင်ကြာနေပြီ
နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်ရောက်ခဲ့တုန်းက ခမည်းတော်နဲ့မလား အဲတုန်းက
ဂိုဏ်းသား သုံးထောင်မပြည့်သေးဘူးထင်တယ်"
"မှန်ပါတယ်အရှင် အရင်ဧကရာဇ်နဲ့ အရှင်လာရောက်တုန်းက
ဂိုဏ်းသား သုံးထောင်မပြည့်သေးပါဘူး
အခုတော့ လေးထောင်ပြည့်ရှိပါတယ်အရှင်"
ဖူယွင့်စန်းကျောင် ၏စကားအဆုံးတွင်တော့...
"Oh....လေးထောင်တောင်လား နည်းတဲ့လူအင်အားလား"
အသက်မပါသော ထိတ်လန့်ပြုကာ
ကိုယ်ရံတောင်ယင်းကို
အဓိပါယ်ပါပါကြည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
ကိုယ်ရံတော် ယင်းရောယီပါ ခေါင်းတစ်ချက်စီညိတ်ကာ
ထိုအခန်းထဲမှထွက်သွားကြတော့သည်။
လူသွားစစ်တယ်ဆိုတာ ပြောပြစရာပင်မလိုအပ်အောင်
သိနေသည်မို့
ဖူယွင့်စန်းကျောင် အနည်းငယ်လန့်သွားသည်။
အပြင်ရောက်နေတဲ့ ဂိုဏ်းသားတစ်ချို့ကခုထိပြန်မရောက်ကြသေးဘူးမဟုတ်ပါလား။
"ဒါနဲ့ ရွဲ ့ဂိုဏ်းချုပ် ......
ရွဲ ့ဂိုဏ်းက ဂိုဏ်းဆက်ဘယ်နှဆက်လောက်
တော်ဝင်မိသားစုဆီမှာ
သစ်စ္စာတော်ခံခဲ့တယ်လို့ သိထားလဲ"
သစ္စာတော်ခံဆိုသည့်စကားက ဖူယွင့်စန်းကျောင်၏
အနည်းငယ်သောမျှော်လင့်ချက်တွေအကုန်ကျိုးပျက်သွားစေသည် ။
သေချာပါပြီ ဧကရာဇ်ကသိထားနှင့်နေပြီ။
တနေ့ဒိီလိုဖြစ်မယ်လို့
ဖူယွင့်စန်းကျောင် တွေးခဲ့ဖူးပါသည်။
သို့ပေမယ် ဒီနေ့ရောက်လာမယ်လိို့တော့ မထင်ခဲ့တာကြောင့် အောင်မြင်မယ်ပဲထင်ခဲ့တာကြောင့်....။
ဖြစ်လာမှတော့လည်း ပြေးတွေ့ရုံပါပဲ။ လုပ်ရဲရင်ခံရဲပါတယ်။
ထိုသိုပဲနှလုံးသွင်းလျက် စိတ်ကိုအတက်နိုင်ဆုံးထိန်းပြီး
"ကျနော်မျိုးနဲ့ဆို ခုနစ်ဆက်တိုင်ခဲ့ပါပြီအရှင်"
ထိုစကားသံအဆုံး ဧကရာဇ် ပြောလာသည်က...
" အင်း...ခုနစ်ဆက်"
ထိုအေးစက်မာကျောနေသော စကားသံနောက်မှာ
ဘယ်လောက်တောင်ကြောက်စရာကောင်းတာတွေ
ဖြစ်လာမလဲဆိုတာ ဘယ်သူသိနိုင်မှာတဲ့လဲ။
"ရွဲ ့ဂုဏ်းချုပ် ကိုယ်တော်ကိုမော့ကြည့်စမ်းပါ"
ရုတ်တရက် ကြည့်စမ်းပါဆိုတဲ့စကားက ဖူယွင့်စန်းကျောင်
ရင်ကိုအနည်းငယ်တော့တုန်လူပ်စေသည် ။
ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း အပ်ကျသံပင်ကြားရလောက်အောင်
တိတ်ဆိတ်နေလျက်ရှိတော့
အသက်ကိုဖြေးညင်းစွာရူလိုက်ကာ
ဧကရာဇ်ကိုမော့ကြည့်မိတော့ စူးရှနေတဲ့ထိုမျက်ဝန်းတို့က
မုန်တိုင်းလာတော့မည်ကိုသတိပေးနေသည့်အလားပင်။
ပုလ္လင်ပေါ်မှာထိုင်နေရင်း လက်နှစ်ဖက်ကိုပေါင်ပေါ်တွင်
ထောက်ထားလျက်
ဖူယွင့်စန်းကျောင် အားငုံကြည့်နေကာ...
"သေချာကြည့်စမ်း ငါကိုယ်တော်က.. ဧကရာဇ်နေရာနဲ့မထိုက်တန်ဘူးလား"
ရုတ်တရက် ခက်ထန်သွားသောစကားသံတို့က
ဖူယွင့်စန်းကျောင်ပါမက အနောက်မှာရပ်နေကြသော
ဂိုဏ်းသားများပင်တုန်လူပ်သွားစေသည်။ မျက်နှာများတွင်လည်း ကြောက်ရွံမူတို့က အထင်းသားပေါ်လာခဲ့ပြီး....။
မထင်ခဲ့ပါ ...
အောင်မည်ဟုပဲမှတ်ယူခဲ့ကြတာ။
ဧကရာဇ်က တိုင်းပြည်ကိုငြိမ်ဝပ်ပိပြားအောင် အုပ်ချုပ်နိုင်သည်ဆိုပေမယ့်လည်း
ရက်စက်လွန်းသည် ။
အပြစ်ပေးသည့်နေရာတွင်
ကြမ်းတမ်းရက်စက်လှသည်။ သာမာန်အမှားလေးများကိုပင်
ရက်စက်စွာအပြစ်ပေးတတ်ပြီး
သူ၏စကားသာ တသွေးတသံအမိန့် ....
ငြင်းဆန်လျှင် အရက်စက်ဆုံးသာအပြစ်ပေးတတ်သည်။
ထိုကဲ့သို့ အာဏာစက်ပြင်းခြင်းနဲ့ ရက်စက်ခြင်းများကို
တရားနည်းလမ်းကျ စာနာမူကို
အဓိကထားသည့် ရွဲ ့ဂိုဏ်းက မနှစ်သက်ခဲ့ပဲ
တဖက်တိုင်းပြည်မှ သစ္စာဖောက်ရန်ကမ်းလမ်းမူကို
အပြန်ပြန်အလှန်လှန်စဉ်းစားပြီးနောက်မှာတော့ ဂိုဏ်းသားအားလုံး၏
သဘောတူမူဖြင့်
သစ္စာဖောက်ရန် လက်ခံခဲ့ကြသည်။
သို့သော် သစ္စာပင်မဖောက်ရသေးခင်ကပင် ကျူးကျော်ရန်ပြင်နေသည်
ဆိုသောသတင်းရရခြင်း
ဧကရာဇ်က ထိုတိုင်းပြည်အား
မြေလှန်ပြစ်ခဲ့တာကြောင့် ဧကရာဇ်မသိလောက်ဘူးဟူ၍သာထင်ခဲ့ကြသည်။
ယခု ဧကရာဇ်အားလုံးသိသွားချေပြီ...။
"ရွဲ ့ဂိုဏ်းချုပ် မဖြေပုံထောက်ရင် တကယ်ပဲမထိုက်တန်ဘူးပဲ"
ဧကရာဇ်၏ စကားသံကြားမှ
ဖူယွင့်စန်းကျောင် ပြန်၍အသိဝင်လာကာ
"အရှင် ကျနော်မျိုးကိုယ့်အပြစ်ကိုသိတာမို့
ဘယ်လိုအပြစ်မျိုးမဆို်ခံယူပါ့မယ်အရှင်"
ဖူယွင့်စန်းကျောင် ၏ စကားဆုံး ဧကရာဇ်က
သွားတို့ပေါ်လာသည်အထိရီပြီးမှ
"ဟား...သိုင်းပညာမြင့်မားတဲ့ ဂိုဏ်းသား
လေးထောင်..
တွေးကြည့်လိုက်တော့နှမျှောစရာပဲ"
ထိုစကားကြားခိုက်
ဖူယွင့်စန်းကျောင်၏နှလုံးတို့မသာယာနိုင်တော့
ခြက်ခြင်းပင် ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး
"အရှင် ဒီအပြစ်က ကျနော်တစ်ယောက်ထဲသာကျူးလွန်ခဲ့တာပါ
ဂိုဏ်းသားတစ်ယောက်တလေတောင်မပါဝင်ခဲ့ပါဘူး
သူတို့အားလုံးက အရှင်ပေါ်မှာ သစ္စာစောင့်သိကြပါတယ်
ကျနော်မိျုးကိုသာအပြစ်ပေးပါ"
ဧကရာဇ်၏ မျက်ခုံးတို့ အပေါ်သို့မြင့်တတ်သွားသည်။
သို့သော်လည်း ရွဲ့ဂိုဏ်းချုပ်၏ထိုစကားသံအဆုံး၌ ကျန်ဂိုဏ်းသားအားလုံးမှာလဲ ဒူးထောက်ချလိုက်ကာဖြင့်
"ဂိုဏ်းချုပ် အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့ အတူတူသေမယ်လို့သစ္စာဆိုခဲ့ကြဘူးတယ် အပြစ်လုပ်ထားရင် ခံရဲပါတယ်
အရှင် ဒီအပြစ်ကို အခုအစည်းဝေးခန်းထဲမှာအခုတူတူရှိနေတဲ့
ဂိုဏ်းသား တွေအကုန် အတူတူကျူးလွန်ဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတာပါ"
" မှန်ပါတယ်အရှင် အကုန်သဘောတူမှ
ဂိုဏ်းချုပ်ကဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပါ ဂိုဏ်းချုပ်တစ်ယောက်ထဲရဲ့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူးအရှင်
ဒါပေမယ့်အရှင် ဒီကိစ္စကို ကျန်ဂိုဏ်းသားငယ်လေးတွေ
တကယ်ကိုဘာမှမသိရိုးအမှန်ပါ ဂိုဏ်းရဲ့အကြီးကဲပိုင်းတွေပဲ
ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပါ ဒါကြောင့်
ဒီအပြစ်ကို ကျနော်တို့ရဲ့ လည်ချောင်းသွေးနဲ့ဆေးပြီး သနားသောအားဖြင့်
ဂိုဏ်းသားငယ်လေးတွေကို ခွင့်လွတ်ပေးပါ"
ထိုစကားသံများအဆုံး အသံများတပြိုင်ထဲထွက်ပေါ်၍လာသည်က...
"ခွင့်လွတ်ပေးပါအရှင်....!!!!!"
"အဟက် ....!"
ထိုသို့ ဧကရာဇ်၏ ခြောက်ကပ်ကပ်ရီသံကထွက်ပေါ်လာပြီး...
"ဘယ်သူကများ သတ်မယ်ပြောမိတုန်း ငါကိုယ်တော်အဲလောက်မရက်စက်ပါဘူး
ဒါပေမယ ့်တိုင်းပြည်သစ္စာဖောက်မူက ဒီတိုင်းကျော်သွားလို့တော့မရပေဘူး အဲတော့
ဂိုဏ်ချုပ်အဆက်ဆက်သစ္စာတော်ခံလာတဲ့ မျက်နှာကိုထောက်ပြီး အပြစ်လျှော့ပေါ့ပေးပါ့မယ်"
ဧကရာဇ်၏ စကားအား ယုံတဝက်မယုံတဝက်ပင်။
ဧကရာဇ်လိုလူက သူအားသစ္စာဖောက်သည့်အပြစ်အား
အပြစ်လျှော့ပြေးမည်ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါရဲ့လား။
ဖူယွင့်စန်းကျောင် အနည်းငယ်ထိတ်လန့်လာသည်။
သေရမှာကိုမကြောက်ပေမဲ့ သေသည်ထက်ဆိုးမည့်နည်းလမ်းကိုများ
ဧကရာဇ် စဉ်းစားနေသည်လား ။
ထိုစဉ် ဧကရာဇ်၏ အသံထပ်မံထွက်ပေါ်လာသည်။
" ငါကိုယ်တော်စဉ်းစားထားတဲ့အပြစ်က
ရွဲ ့ဂိုဏ်းဆိုတဲ့အမည်ကို
ရွဲ့ ့အမိျုးသားဆောင်ကြာမြိုင်လို့ ပြောင်းလိုက်မယ်ဆိုရင်ရော...
ဟားဟားဟား"
ထိုစကားက ဖူယွင့်စန်းကျောင် နားထဲသို့ မိုးခြိုးပြစ်ချလိုက်သလိုပင်။ အံသြမှင်သက်ခြင်းများစွာနှင့်
ဂိုဏ်းသားများမှာလည်း ဧကရာဇ်အားမော့ကြည့်လာကြသည်။
ထိုထေ့လှောင်နေသည့်မျက်နှာနှင့် ဧကရာဇ်မှာ
ရုပ်ရည်နှင့်မလိုက်အောင်ပင် ဆိုးဝါးလွန်းလှသည်။
ယခုသူတို့အား ယောက်ကျားပျက်များလုပ်ခိုင်းမည်ဟုပြောနေခြင်းပင်။
ရွဲ ့ဂိုဏ်းဆိုသည်မှာက မင်းအဆက်ဆက်ပင် နာမည်ကျော်လာသည့် ထိပ်သီးဂိုဏ်းတစ်ခုပင်။
သိုင်းပညာကြောင့်နာမည်ကြီးသလို ကိုယ်ကျင့်တရားကြောင့်လည်းနာမည်ကြီးခဲ့ပြီး
ယခု ဧကရာဇ်မှာ ဤဂုဏ်ပုဒ်တို့အား ရိုက်ချိုးရန်ကြံရွယ်နေသည်။
ဂိုဏ်းသားအားလုံးအား ယောကျားပြည့်တန်ဆာများအဖြစ်
အပြစ်ပေးမည်ဟုပြောနေခြင်းပင်။
ထိုသို့အဖြစ်ခံမည့်အစား အားလုံးသေသွားရန်ပင် ဖူယွင့်စန်းကျောင် ဆုတောင်းမိတော့သည် ။
ဧကရာဇ်မှာ တကယ်ကိုပင်
ဆိုးဝါးရွံရှာဖို့ကောင်းသည်။
" အရှင် ဒီအပြစ်ထက် သေသွားဖို့ပဲတောင်းဆိုပါတယ်အရှင်
ကျနော်မျိုးတို့ဦးခေါင်းနဲ့ အပြစ်ကိုဆပ်...ဆပ်.."
ထိုစဉ် ဖူယွင့်စန်းကျောင်၏ စကားတို့အားဖြတ်၍ ထွက်ပေါ်လာသောအသံတချို့ကြောင့် တခန်းလုံးတိတ်ဆိတ်သွားပြီး
ဧကရာဇ်အပါဝင် အားလုံး၏အကြည့်တို့က ထိုအသံထွက်ပေါ်လာရာ အခန်းဝသို့ရောက်သွားကြသည်။
ထိုအရာက အရွယ်ငယ်ငယ်ဂိုဏ်းသားနှစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး
တစ်ယောက်က
တံခါးအောက်ခါးပန်းနှင့် တိုက်မိဟန်တူကာ
မှောက်ယှက်လဲနေသည်မှ ပြန်ထရန်လုပ်နေသည်။
တစ်ယောက်ကတော့ ထိုမှောက်ယှက်လဲနေသည့်
ဂိုဏ်းသားရှေ့ အနည်းငယ်တော့လှမ်းနေသည်။
ကြိုးတွေက လက်ပြန်တုပ်ခံထားရပြီး ပါးစပ်မှာလဲ
အဝက်စဖြင့်စည်းနှောင်ခံထားသည် ။
ကြည့်ရသည်မှာ ထိုမှောက်လှဲနေသောလူငယ်က ပုခုံးထမ်းတင်လာသောကြောင့် ခလုတ်တိုက်လှဲကျလို့ အရှေ့သို့ပြစ်ကျသွားရခြင်းပင်ဖြစ်မည်။
ပတ်လက်လဲကျနေရာမှ
နာကျင်မူကြောင့်ထင် ကျောကော့ကာ မျက်နှာမှာလဲရူံတွနေသည့် ထိုလူငယ်လေးလှဲကျနေသောနေရာမှာ ဖူယွင့်စန်းကျောင်
ဒူးထောက်နေသည့်ဘေး မလှမ်းမကမ်းတွင်ဖြစ်ပြီး
ထိုလူငယ်အားကြည့်ကာ
အံသြသလိုနဲ့ ဖူယွင့်စန်းကျောင်
ပြောလိုက်သည်က
"ရှောင်ကျိ... ဒါကဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ"
ယိဖေယန်မှာမူ နာကျင်သော်လည်း အားတင်းကာမက်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး
မြင်ကွင်းကြောင့် စွအသွားတော့သည် ။
ရှစ်စွမ်းအပါအဝင် ဂိုဏ်း၏အကြီးကဲပိုင်းများနှင့်
ဆရာတူညီကိုများအားလုံးဒူးထောက်နေကြရသည်တဲ့
ဒါဆို ဧကရာဇ် သိသွားခဲ့ပြီပေါ့...။
ဝေယံမှာမူ ကျောစီကနာကျင်မူကြောင့်ရူံမဲ့နေလျက်
သူ့ဘေးမလှမ်းမကမ်းတွင် ဒူးထောက်လျက်နေကာ သူအားကြည့်နေသည့်လူတစ်ယောက်ရှိနေသည်ကိုသတိထားမိလာသည်။ထိုသူက
ပါးစပ်မှလဲ ရှောင်ကျိဟုခေါ်နေလေသည် ။
ကြည့်ရသည်မှါ ဖူယွင့်စန်းကျောင် ခေါ် ရှစ်စွမ်းပဲဖြစ်ရမည်။
အလားလား... ချောတာတော့ အတော်ကိုချောတာပဲ။
ဂိုဏ်းချုပ်ဆိုပြီး အသက်ကြီးကြီးမှတ်နေတာ အလွန်ဆုံးရှိမှ 25အရွယ်လောက်ပဲ
ချောချက်ကလည်း9++++.......
ဝေယံတစ်ယောက် ရှစ်စွမ်းဆိုသူအား
ငမ်းနေစဉ်
အသိဝင်လာသည်က ထိုရှစ်စွမ်းဒူးထောက်နေသည့်လူကိုပင်။
သူကတစ်စုံတစ်ယောက်အား ဒူးထောက်နေခြင်းဆိုလျှင်
ထိုတစ်စုံတစ်ယောက်က......
ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းကိုလှည့်ပြီး မော့ကြည့်မိလိုက်တော့
စားတော့ဝါးတော့မလိုကြည့်နေပါသောထိုလူက
ဧကရာဇ်စန်းပိုင်းလော့ကျင်းကြီးမဟုတ်ဘူးလား....!!
စန်းပိုင်းလော့ကျင်း
ရုတ်တရက် အသံကြားလို့ ကြည့်မိပေမယ့်
ဘယ်သူကများ အဲလောက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့
ကလေလေးဖြစ်မယ်လို့ထင်ထားမှာတဲ့လဲ။
လက်တွေကိုနောက်ပြန်တုပ်ထားပြီး ပါးစပ်ကိုအဝတ်ဖြင့်စီးခံထားရတာက ဘာလို့ပါလိမ့်။
အပြစ်သားများလား ။ဒါပေမယ့် ရွဲ ့ဂိုဏ်းကဝတ်စုံနဲ့ပါပဲ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တော်တော်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။
နှင်းရေလိုဖြူဥနေတဲ့အသားရည်လေးက အားရှိပါးရှိကိုက်လိုက်ရရင်တော့ ချက်ခြင်းသွေးထွက်လာမလားပဲ။
ဖရိုဖရဲအဝတ်တွေကြားက မပေါ်တပေါ်ဖြစ်နေတဲ့ ရင်ဘက်ဖြူဖြူလေးတွေကလည်း
လှရက်တာမှ စန်းပိုင်လော့ကျင်း
လည်စေ့တို့လူပ်ခက်သွားသည်ထိ။
သို့သော် သူ့အားမြင်သည်နှင့် ုကြိုးတုပ်ထားလို့မထနိုင်သည့်ကြားက
အတင်းကိုယ်ကိုရွေ့ကာ ထွက်ပြေးချင်နေပုံပင်။
ပြီးတော့ အဲခါးသေးသေးလေး
လူကြားထဲဆွဲလုပ်လိုက်ရင် မကောင်းတွေဖြစ်ကုန်တော့မှာပဲ။
ဖူယွင့်စန်းကျောင်
ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ရှောင်ကျိက ကြိုးတုပ်ခံထားရပြီး
ဖေယန်ကရော ဘာလို့ကြိုးတုပ်လာရတာလဲဆိုတာ နည်းနည်းလေးမှမတွေးတတ်တော့ပေ။
ဧကရာဇ်အကြည့်တွေကလည်း ရှောင်ကျိအား
ကြည့်နေသည့်အကြည့်တွေကအရမ္မက်ဆန်လွန်းနေတာမို့ စိတ်ထဲစိုးထိတ်လာရတော့သည်။
ဒီဧကရာဇ်က သတင်းတွေအရတော့
ယောက်ကျားမိန်းမမရွေးကြိုက်တယ်တဲ့
မဟုတ်မှ ရှောင်ကျိကို...
အဲလိုတော့မဟုတ်ဘူးမလား။ တွေးရင်းရင်မောလာတာမိုြ
မဖြစ်ဟုတွေးပြီး ဧကရာဇ်အားအသံပြုလိုက်တော့သည်။
"အရှင်"
"ကျစ်စ်.... "
သူရှေ့က အဖြူကောင်ပိုးတုံးလုံးလေးကို ကြည့်လို့မဝသေးပါဘူးဆိုနေမှ
အာရုံနောက် ခံလိုက်ရတာကြောင် ပိုင်းလော့ကျင်း ကျစ်စုပ်သပ်လိုက်မိသည်။
စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင်ပင် ရွဲ ့ဂိုဏ်းချုပ်၏ ခေါ်သည်ကို...
"ဘာလဲ...."
"ဟို...အပြစ်ပေးမဲ့ကိစ္စ "
ဧကရာဇ်၏ ဘာလဲဆိုသည့်အသံကတစ်မျိုးကြီးမို့
ဆက်ပြောဖို့ ဖူယွင့်စန်းကျောင် တွန့်နေမိတုန်း
ကိုယ်ရံတော်ယင်းနဲ့ယီက စစ်ဆေးပြီးပြန်ရောက်လေသည်။
"ယင်း အဲဒီကလေးကိုခေါ်ပြီး မြို့တော်ယွမ်ပေကိုပြန်တော့"
ဧကရာဇ်၏ စကားဆုံးသည်နှင့် ကိုယ်ရံတော်ယင်းမှာတု့ံစိုင်းခြင်းမရှိ
ချက်ခြင်းပင် ဝေယံအားဂုက်မှဆွဲမကာ မက်တပ်ရပ်စေလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ဝေယံက တတ်သမျှယင်ောင်ကဖမ်းသိုင်းကိုထုတ်သုံးပြီး
ရုန်းနေတာကြောင့် ယင်းတစ်ယောက် ဧကရာဇ်ကို
လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
ဧကရာဇ်က ခေါင်းညိမ့်ပြလာတာကြောင့်
" ဒုတ်"
"အွန့်..."
ဝေယံမှာ ဇာက်ပိုးအား ခပ်ပြင်းတစ်ချက်ချက်ရိုက်ချခံလိုက်ရကာ
အွန့်ခနဲ တစ်ချက်သာမည်ပြီး အရုပ်ကြိုးပျက်ခွေကျသွားသည်။
ထိုမှ ကိုယ်ရံတော်ယင်းက
ပုခုံးပေါ်ကောက်ထမ်းကာ ထွက်သွားလေသည်။
ရှောင်ကျိအားရုတ်တရက်ကြရိုက်ကာ ခေါ်သွားသောကြောင့်
ဖူယွင့်စန်းကျောင် အံသြထိတ်လန့်ရပြီး
"အရှင်...ဒါ ဒါက"
"အပြစ်ပေးမယ့်ကိစ္စကိုမေ့လိုက်တော့ ငါကိုယ်တော်သူကိုခေါ်သွားမယ် နောက်ဆယ်ရက်နေရင်
ကိုယ်လုပ်တော်မြှောက်ပွဲဖိတ်ဖို့ လူလွတ်လိုက်မယ်"
"ဒါက မဖြစ်နိုင်ဘူးအရှင်
ရှောင်ကျိက အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်သာသာပဲ
ရှိသေးတာမို့ ငယ်လွန်းပါသေးတယ်
အမိန့်ကိုပြန်ရုတ်သိမ်းပေးပါ"
ရွဲ့ဂိုဏ်းချုပ်၏ထိုစကားသည် ထွက်ခွာဖို့ခြေလှမ်းပြင်နေသည့်ဧကရာဇ်အား
ရပ်တန့်သွားစေပြီး ဧကရာဖ်ကစိမ်းဝါးစွာကြည့်လာလေသည်။
"ဂိုဏ်းသားလေးထောင်လုံး ယောက်ကျားပြည့်တန်ဆာဖြစ်တာမမြင်ချင်ရင်
ပြောတဲ့စကားကိုနားထောင်မှပေါ့"
"အရှင်.... အရှင်နေပါဦး"
သတိပေးသလိုစကားကို ရတိပြတ်ပြောပြီး ထွက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ ဧကရာဇ်အားလိုက်ခေါ်ပေမယ့်လည်း
ဧကရာဇ်မှာမူ လှည့်ပင်မကြည့်တော့ပေ။
"ဂိုဏ်းချုပ် တော်ပါတော့
ဂိုဏ်းချုပ် ရှောင်ကျိကိုဂရုစိုက်တာသိပါတယ်
ဘဝပေါင်းလေးထောင်ပျက်စီးတာကို ဂိုဏ်းချုပ်မြင်ချင်တာလား"
ဒုဂိုဏ်းချုပ်၏စကားတို်က မှန်သည်ရှိသော်လည်း
ဖူယွင့်စန်းကျောင် လက်မခံချင်ပါ။
"ဒါက မဟုတ်သေးဘူးလေ လျှန့်ပင်း ရှောင်ကျိကငယ်သေးတယ်"
"ဂိုဏ်းချုပ် ဒါက အဆိုးထဲကအကောင်းပါပဲ
ကိုယ်လုပ်တော်နေရာကိုတခြားသူတွေဆို
အသေအလဲလိုချင်နေကြတာပါ ကျနော်တို့က
ရှောင်ကျိတွက်ဂုဏ်တောင်ယူရမှာ"
"ဟုတ်ပါတယ် ဂိုဏ်းချုပ်
ဒါကအဆိုးထဲကအကောင်းပါ
အပြစ်ကိုချေပေးသွားတင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်လဲ"
ဂိုဏ်း၏အကြီးကဲပိုင်းတွေကပါဝိုင်းပြောနေသဖြင့်
ဖူယွင့်စန်းကျောင် ဘာတတ်နိုင်တော့မည်နည်း။
ရှောင်ကျိမှာလဲပါသွားပေပြီ။ ဘယ်သူကိုအပြစ်တင်ရပါမှာလဲဆိုတာကိုသာ
တစ်ယောက်ယောက်များသိရင်နားထောင်ချင်ပါရဲ့။
ထိုအဖြစ်ပျက်တွေကို ဘာတစ်ခွန်းမှဝင်မပြောပဲ
ကြောင်အစွာရပ်ကြည့်နေတဲ့
ယိဖေယန် စိတ်ထဲတွင်တော့
အကိုကြီးကို သူသဘောတိုင်း သစ္စာဖောက်ခွင့်မပေးလိုက်ရတာကိုသာ
နောင်တရနေလျက်........။
.
.
.
.
.
.
.
တူဘီ ကိုတိန်ညွှန့် 😉
..........................................................
(AM/
အေ့ စလုံးပေါင်းလေးတွေမှားနေရင် နားလည်မူလေးနဲ့ပြင်ဖတ်ပေးကျပါဦးနော့။
လက်ရွေးစင်ဂိုဏ်းသားဆိုတာကဂိုဏ်းရဲ့အတော်ဆုံးဂိုဏ်းသားတွေပါ။
အဲထဲမှာယိဖေယန်ပါပါတယ်။သူကအပြင်ရောက်နေလို့နှစ်ဆယ့်ခုနှစ်လို့သုံးပေမယ့်
အားလုံးပေါင်းနှစ်ဆယ့်ရှစ်ယောက်ပါနော်။
ရှောင်ကျိတော့မပါပါဘူး ။ရှောင်ကျိကသိုင်းပညာည့ံပါတယ်။
ရှိပြီးသားကိုပြင်ရတယ်ဆိုပေမယ့်လည်း
ဒီတစ်ပိုင်းထဲတင်နှစ်နာရီလောက်ကြာခဲ့ပါတယ်🤧
အဲတာကြောင့်မြန်မြန်ပြန်မအပ်နိုင်တာကိုနားလည်ကျပါ။)
#ပေါက်စ
Коментарі