Autumns Fall
It was autumn, When everything fell apart Though their hearts In love had once bloomed In several arrays Of dazzling colours Yet their desires Were eminently crossed As every feeling And sensation was gone Just as the fraying leaves Of the pine trees And the waning colours of spring Just as the wilting of lilies And the frazzling of roses So there love grew ever so skinny And their chemistry Retarded by the dozen They shrunk apart Appalled from one another Determined to ruin Their lives as partners Oh that they'd found a go between One to be an intermediary To ignite, their lost fires And reignite their forgotten passion Who could stand to be their guide A mediator, one amongst a thousand Then autumns dearth Would finally end And hatred's reign Would totally cease For true Love's reign Would then begin Replenishing their fervour In ardent love Restoring their luster With a vengeance of hope Repelling divorce As a formidable force. ©heavenly_broadcast # PUNCHLINE- When the dearth of autumn comes, only Christ Love ignites our hearts, one towards another. SOS8:6-7, Job 33:23 & 1John4:16
2019-11-03 18:24:02
3
2
Коментарі
Упорядкувати
  • За популярністю
  • Спочатку нові
  • По порядку
Показати всі коментарі (2)
alvahmara
❤️❤️❤️
Відповісти
2019-11-04 03:30:35
Подобається
Glory LoveWorld
To Jesus be All the Glory, thanks @alvahmara.
Відповісти
2019-11-04 22:15:15
Подобається
Схожі вірші
Всі
Пиріг із медом (UA)
Крокуй до раю, крокуй до мене. Гаряча кава, пиріг із медом. Або якщо забажаєш — ромашковий чай. Приходь до мене. Будь ласка. Приїжджай. Крокуй до двері, а я у чашку відріжу лимона ломтик. На столі — пиріг із медом, а мені найсолодший твій дотик.
79
19
2708
"Ми усе подолаємо разом..."
«Ми усе подолаємо разом, Ми усе з тобою минем, І я не боюся поразки, Я не боюсь, що помрем!» А я чула і вірила щиро, Немов би п'ять років було, Я була неймовірно щаслива І такою не стану вже знов. І знаєш, коли мені складно, Я твої згадаю слова — Вони затримають слабкість, Запевнять мене, що жива... «Ми разом усе подолаєм! Мила, ти чуєш мене?» Я чую і знову чекаю, Що небо тебе поверне... І ось майже два роки Шукаю тебе — не знайшла, І, до смерті роблячи кроки, Я твої згадаю слова... І до сліз сон мене вразить, Де знову почую тебе: «Ми усе подолаємо разом, Ми усе з тобою минем...»
52
3
1745