The Travail of the King
On a gloomy eastern morning I saw a man clad in nothing but a white piece of cheap linen draped around his hip A criminal he was named to be Yet there was nothing incriminating about him Eyes filled with love He had Hands tender to the touch Feet's set like iron and brass Majestic was His every stride Upon His head sat a bleeding thorn of agony and pain Upon His back laid a crossed tree of shame Bearing all the weight of treacherous accusations Alone He wobbled under the weight of great conspiracy His skin was flushed and flayed in horror Like a bruised reed He appeared to be The glow was gone from Him Flesh out of place, bones sticking out A distorted figure passed before me Eyes stung with tears I blinked back the flood that welled up within me Head hung low I watched on in dismay the trail with no hope It was the travail of my King A trial to save An ironical paradox No one could ever preconceive Indeed this was a travail The travail of a True King ©heavenly_broadcast
2018-09-04 19:01:30
3
2
Коментарі
Упорядкувати
  • За популярністю
  • Спочатку нові
  • По порядку
Показати всі коментарі (2)
Maee
I've never seen anything this good! So beautiful.
Відповісти
2018-09-05 14:03:32
Подобається
Glory LoveWorld
@Maee - Thanks, I'm glad you liked it Maee; and most importantly, that it imparted you.
Відповісти
2018-09-05 21:41:04
1
Схожі вірші
Всі
Впізнай себе...
Впізнай себе в моїх словах , Що виливаються в пісні. Ти знову є в моїх віршах . Я їх присвячую тобі. Всі погляди твої ласкаві, Я все змалюю у віршах. Тихенько ,щоб вони не знали До тебе я прийду у снах. Коли у дзеркало поглянеш А там побачиш лиш мене. Знов вірші всі мої згадаеш, І знов впізнаеш там себе. І в день Святого Валентина, Ми стали друзями с тобою. Нехай зупинится хвилина, Я розлучилася з журбою....
43
7
2087
Печаль прячется в словах
Полны отчаяния слова Достигли й душат вдруг меня Не знаю дальше как мне быть И стоит ли их отпустить Всю грусть ,что прячется внутри Пусть заберёт с собою дни А шоколад утешет впредь Всё горести уйдут под дверь Но чувства ,что живут внутри Не скроешь с время позади Ведь вырвуться с оков груди Их не сдержать нечем увы ... Как не было мне тяжело Я не смогу забить их льдов И холод тот , что тронул весь Согреть не сможет даже лесть...
50
12
4492