The Travail of the King
On a gloomy eastern morning I saw a man clad in nothing but a white piece of cheap linen draped around his hip A criminal he was named to be Yet there was nothing incriminating about him Eyes filled with love He had Hands tender to the touch Feet's set like iron and brass Majestic was His every stride Upon His head sat a bleeding thorn of agony and pain Upon His back laid a crossed tree of shame Bearing all the weight of treacherous accusations Alone He wobbled under the weight of great conspiracy His skin was flushed and flayed in horror Like a bruised reed He appeared to be The glow was gone from Him Flesh out of place, bones sticking out A distorted figure passed before me Eyes stung with tears I blinked back the flood that welled up within me Head hung low I watched on in dismay the trail with no hope It was the travail of my King A trial to save An ironical paradox No one could ever preconceive Indeed this was a travail The travail of a True King ©heavenly_broadcast
2018-09-04 19:01:30
3
2
Коментарі
Упорядкувати
  • За популярністю
  • Спочатку нові
  • По порядку
Показати всі коментарі (2)
Maee
I've never seen anything this good! So beautiful.
Відповісти
2018-09-05 14:03:32
Подобається
Glory LoveWorld
@Maee - Thanks, I'm glad you liked it Maee; and most importantly, that it imparted you.
Відповісти
2018-09-05 21:41:04
1
Схожі вірші
Всі
Намалюю
Намалюю тобі на обличчі Сонця промені, хмари і гай... Я не зраджую тій своїй звичці І ніколи не зраджу. Це край. Небо синє, бурхливе і темне, Наче очі твої, наче рай. Наче сховище, замок підземний. Наче темний і лячний той край. Намалюю тобі на обличчі, На сторінці клітинку. Портрет... Я не зраджую тій своїй звичці, Знов малюю лиш твій силует.
52
13
2507
Мої слова
Мої слова нічого не варті, але я більше нічого не вмію, Лише нестерпно кохати те, що згодом вб'є усі мої квіти. Те, що загубить мене і все, що я маю, викличе аритмію, Але віддам усього себе й обіцяю, що не буду жаліти. Бо завжди волів проміняти комфорт на більш вартісні речі. Запам'ятав назавжди: жалість до себе породжує лише порожнечу, Якщо життя чогось і навчило, то плести лише проти течії. Мої слова нічого не варті, але лунатимуть в тебе під вечір.
85
0
4724