Unicode...

2010s...

//ဒိုင်း....​​ဒိုင်း...ဖြောင်း...​ဖြောင်း...

လမ်းမထက် လူများအားလုံး​ပြေးလွှား​နေကြသည်။ အသက်အရွယ်ကျားမ မ​ရွေး ကိုယ့်အသတ်ကိုလုကာ ​ပြေးရသည်။ က​လေးငယ်ကိုခါးတစ်ခွင်၍​ပြေးရ​သောမိခင်လည်းပါသည်။ အ​မေအိုကိုတွဲကာ သူများနည်းတူမ​ပြေးနိုင်​သော သားလည်းပါသည်။ မောင်နှမသားချင်းလက်ချိတ်၍ မီးကုန်ယမ်းကုန်​ပြေးကြ​သော က​လေးငယ်များလည်းပါသည်။ လက်ချင်းပြုတ်ကာ ကျန်ခဲ့​သောက​လေးငယ်များ ​အော်ဟစ်ငိုယို​နေကြသည်။

အားး...ကယ်ကြပါဦး...အမ​လေး....

​တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ကျွန်မတို့အသက်ကို ချမ်းသာ​ပေးပါရှင်...

ဘကြီး​တောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်...ဘကြီးမှာ ​လူမမယ်မြေး​လေးရှိ​သေးတယ်...

ကျွန်​တော့မိန်းမကို လွှတ်​ပေးပါဗျာ...ကိုယ်ဝန်အရင့်အမာကြီးနဲ့မို့ပါ...​တောင်းပန်ပါတယ်...

ကယ်ကြပါဦး...ကူညီကြပါဦးဗျာ...//

​ကျော်စွာမင်း အိပ်မက်မှ လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ​ချွေးများစိုရွှဲ​နေသည်။ အိပ်မက်ဆိုးဆိုသည်က​တော့ မက်တတ်​​ပေမဲ့ ဒီတခါ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်​နေသည်။ ဘယ်လိုအိပ်မက်ဆိုးမျိုးလဲ....
အိပ်မ​ပျော်​တော့သည်နှင့် တစ်ညလုံး ဆိုင်ခွဲများအားလုံးမှ စာရင်းချုပ်များကို ပြန်လည်စစ်​ဆေး​နေလိုက်​တော့သည်။

သို့​သော် ထိုအသံများ... ​သေနတ်ပစ်​ဖောက်သံ၊ လူ​တွေရဲ့​တောင်းပန်တိုးလျှိုးသံ၊ ​အော်ဟစ်ငိုယိုသံ၊ အကူအညီ​တောင်းခံသံများကို ပဲ့တင်ထပ်ကြား​နေရသည်။ ​​ကြောက်လန့်တကြား​ပြေးလွှား​နေကြ​သောလူအုပ်ကြီးကလည်း မျက်လုံးထဲ​ပေါ်​ပေါ်လာသည်။ ဒီ​လောက်ဆိုးဝါး​​​သော အိပ်မက်ဆိုးကို ဒီအသက်အရွယ်ထိ တစ်ခါမှ မမက်ဖူး​ပေ။

​​ကျော်စွာမင်း....
ဦး​​ကျော်စွာမင်းဆိုလျှင် စီးပွား​ရေးလုပ်ငန်းရှင်များကြား မသိသူရှားသည်။ သူ၏ဂုဏ်ပုဒ်​​က ရန်ကုန်နှင့် မန္တ​လေးမြို့များသာမက အခြားမြို့ကြီးများတွင်ပါ ဆိုင်ခွဲ​ပေါင်းများစွာရှိသည့် KSM grocery storeတို့၏ ပိုင်ရှင်။

အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်တည်းက ဖခင်၏လမ်းပြမှုနှင့် ရန်ကုန်ဆိုင်ခွဲများကိုဦးစီးလာကာ အခုအသက်သုံးဆယ်အရွယ်တွင် အခြား​သောမြို့များတွင်ပါ တိုးလှစ်ဖွင့်လှစ်နိုင်ခဲ့သည်အထိ ​အောင်မြင်ခဲ့သည်။ ဖခင်က တရုတ်လူမျိုးဖြစ်​သော်လည်း ​ကျော်စွာက ဗမာလူမျိုးမိခင်ဘက်လိုက်သည်​ဆိုရမည်။

အသားအ​ရေမှာ ခပ်ညိုညို ၊ ဒေါင်​ကောင်း​ကောင်း၊ မျက်ခုံး​မွေးထူထူနှင့် မျက်နှာ​ပေါက်ကလည်း ဗမာရုပ်ပင်။ သူတရုတ်စပ်သည်ဆိုတာကို ကိုယ်တိုင်​ပြောပြမှ သိတတ်သည်။ အသက်သုံးဆယ်ဟု မထင်နိုင်​လောက်​အောင် အရွယ်တင်နုပျိုနေသည်မှာလည်း ၅၁နှစ်ရှိပြီဖြစ်​​ပေမဲ့ သူနှင့်​မောင်နှမဟု အမှတ်မှားလောက်သည်အထိ နုပျိုလွန်း​သော အ​မေ့ကို တူခြင်းပင်။

အခုရက်ပိုင်းတွင် ​ကျော်စွာပို၍အလုပ်ရှုပ်​နေရသည်။ အ​ကြောင်းမှာ ရန်ကုန်တွင်​နေထိုင်​သောသူက မန္တ​လေးသို့ ​ပြောင်း​ရွှေ့အ​ခြေချ​သော​ကြောင့်ဖြစ်သည်။ ရန်ကုန်ရုံးခွဲမှ စာရင်းချုပ်တို့ကို လက်​အောက်ခံတစ်​ဦးကိုလွှဲကာ သူကမန္တ​လေးရုံးခွဲတွင် ထိုင်မည်ဖြစ်​သော​ကြောင့် စာရင်းဇယားများ အ​ပြောင်းအ​​ရွှေ့များနှင့် အလုပ်ရှုပ်​နေခြင်း။

ထို့အပြင် ​​နေထိုင်မည့်အိမ်ကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျပြင်ဆင်ရသဖြင့် ပို၍ပင်ပန်းသည်။ ကိုယ့်​ဒေသမဟုတ်သဖြင့် အသွားအလာ အစားအ​သောက်ကစ အစပိုင်းအဆင်​မ​ပြေ။ ဒီကြားထဲ နမိတ်မရှိ​သောအိပ်မက်ဆိုးက မက်​လိုက်​သေးသည်တဲ့။

သို့​သော် ​ကျော်စွာတစ်ချက်မှ မညည်းညူ။ သူ့တွင် အားအင်ဖြစ်စရာလူသားတစ်​ယောက်အနားတွင်ရှိသည်မဟုတ်ပါလား။ ဟုတ်ပါသည်။ ထိုလူသား​ကြောင့်ပင် မန္တ​လေးသို့​ပြောင်းလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုလူသား​လေးအမည်က စွမ်းသစ်အာကာ...

​စွမ်းသစ်သည်ကား မန္တ​​လေးသားစစ်စစ်ဖြစ်သည်။ အသားအ​ရေက ဝါကျင်​ကျင်နှင့် လူကအနည်းငယ်​​သေးညှပ်သည်။ ပိန်ပါး​​သောခန္ဓာကိုယ်​ကြောင့်သာ အရပ်ရှည်သည်ဟုထင်ရသည်။ ကိုယ်လုံးသာပိန်​ပေမဲ့ ပါး​နှစ်ဖက်က ​ဖောင်း​ဖောင်းအစ်အစ်၊ ပြုံးလိုက်လျှင်​ ​ပေါ်လာ​သော ပါးချိုင့်နှစ်ခုက စွမ်းသစ်၏အားသာချက်​။

ငယ်စဥ်တည်းက မိဘများကွဲကွာခဲ့သဖြင့် မိခင်၏လျစ်လျူရှုမှု၊ ဖခင်၏​ငွေ​ကြေးသာ​ထောက်ပံ့မှုတို့ဖြင့် ဦး​လေးဖြစ်သူနှင့်အတူ ​နေထိုင်ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။

အ​ဝေးသင်ဖြင့်ဘွဲ့ရပြီးသည့်အချိန်တွင် သူ့ကိုအမြင်မကြည်​သောဦး​လေးမိသားစုမှခွဲထွက်ကာ ကိုယ့်အားကိုကိုးပြီး ​ကော်ဖီဆိုင်တစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်ကာ အိမ်ငှား​နေသည်။ စွမ်းသစ်၏ကြိုးစားမှု၊ တာဝန်​ကျေပြွန်မှုနှင့် သစ္စာရှိမှုတို့​ကြောင့် အခုဆိုလျှင် ဆိုင်တာဝန်ခံတစ်ဦး ဖြစ်​​နေပြီ။

သူ့ထက် ငါးနှစ်ငယ်​သောစွမ်းသစ်ကို ​ကျော်စွာ သိပ်ချစ်ပါသည်။ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားသည်။ သူတို့အ​ကြောင်းကို မိဘများထံ အသိ​ပေးပြီးဖြစ်သည်။

ခေတ်ဆန်​သော မိဘများက ကန့်ကွက်မှုမရှိပါ။ အရွယ်​ရောက်ပြီး သားတစ်​ယောက်၏ ​ရွေးချယ်မှုကို စိတ်တိုင်းကျသာဖြစ်​စေသည်။ စွမ်းသစ်အတွက်​တော့ တစ်ဦးတည်းတစ်​ကောင်ကြွက်ဖြစ်သဖြင့် မိတ်ဆက်​ပေးစရာ လူကြီးမိဘရယ်မရှိ။ ထို့​ကြောင့် သူတို့အချစ်​ရေးက သာယာ​ဖျောင့်ဖျူးပါသည်။ ​အေး​အေးချမ်းချမ်းနှင့် ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပင်။

အစပိုင်းတွင် လုပ်ငန်းရှင်များကြား ​ကျော်စွာ့ကို အထင်မြင်​သေးမှုများ၊ စွမ်းသစ်ကို​ယောကျ်ားပိုင်းလုံးဟုစွပ်စွဲသူများ ရှိခဲ့​သော်လည်း သူတို့ကဂရုမစိုက်ခဲ့။ ဖြစ်လာသမျှပြသနာများကိုလည်း ​အေး​ဆေးပိုင်နိုင်စွာ ​ဖြေရှင်းခဲ့သည်အထိ လပ်တွဲညီခဲ့သည်။ ထို့​ကြောင့် ချီးမွမ်းခုနစ်ရက် ကဲ့ရဲ့ခုနစ်ရက်သာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ အခုဆိုလျှင် သူတို့နှစ်​ယောက် လက်တွဲလာခဲ့သည်မှာ သုံးနှစ်​ကျော်ရှိပြီဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်​ယောက် ​စတင်​တွေ့ဆုံမှုကလည်း ရိုးရှင်းသည်။ ​ကျော်စွာ မန္တ​လေးရုံးခွဲသို့လာစဥ်က စွမ်းသစ်တို့​ကော်ဖီဆိုင်တွင် ထိုင်ကာ အလုပ်လုပ်ဖူးသည်။ ထိုစဥ်က စွမ်းသစ်မှာ စားပွဲထိုးတစ်ဦးသာ။

နေ့တိုင်း ​ထောင့်စွန်းခုံတွင်ထိုင်ကာ အလုပ်လာလုပ်လေ့ရှိ​သော​ ​ကျော်စွာ့ကို သတိထားမိကာ ​နောက်ရက်များတွင် သူမှာ​လေ့ရှိ​သော americanoကို အလိုက်သိယူလာ​ပေးတတ်သည်။ ထို့​ကြောင့် ​ကျော်စွာလည်းသူ့ကိုသတိထားမိသွားသည်။ စွမ်းသစ်၏အားသာချက်ဖြစ်​သော ပါး​ဖောင်း​ဖောင်း​လေး​ပေါ်က ပါးချိုင့်များကိုမြင်​သောအခါ စွဲလမ်းသွားခဲ့ပြီး ထိုပါးချိုင့်များက ​ကျော်စွာ့အားနည်းချက်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်​အထိ။

ချစ်သူဖြစ်ပြီး​နောက်ပိုင်း အားသည့်အချိန်များတွင် ​ကျော်စွာ မန္တ​လေးသို့​ရောက်လာပြီး စွမ်းသစ်ကိုအချိန်​ပေး​လေ့ရှိသည်။ ထိုအချိန်များက တစ်နှစ်လုံးမှာ သုံး ​​လေးခါသာ။ ကျန်သည့်အချိန်များတွင် ​လေလှိုင်းထဲကသာ ဆက်သွယ်ဖြစ်သည်။

သို့​သော် စွမ်းသစ်မငြိုငြင်ပါ။ လုပ်ငန်းရှင်တစ်​ယောက်ကို ချစ်သူ​တော်ထားရသဖြင့် နားလည်​ပေးပါသည်။ ​ကျော်စွာ့ဘက်ကသာ စွမ်းသစ်ကိုအားနာပြီး မ​ရောင့်ရဲနိုင်သဖြင့် မန္တ​လေးသို့​ပြောင်းလာခဲ့ခြင်း။

"ကို​ကျော် အိမ်ကြီးက မကြီးဘူးလား တစ်​​ယောက်တည်း​နေမှာကို"

အလုပ်အားသည့်​နေ့တွင် နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်အသစ်ဆီသို့ ချစ်သူက​လေးကို​ခေါ်ပြခြင်း။

"မကြီးပါဘူး စွမ်းရဲ့...
အခု​တော့ တစ်​ယောက်တည်း​ပေါ့... ​နောက်ကျ နှစ်​​ယောက်ဖြစ်လာမှာ​လေ မဟုတ်ဘူးလား"

ဆိုဖာ​​ပေါ်ထိုင်​နေ​သော စွမ်းသစ်၏နှာ​ခေါင်း​လေးကို လက်မနှင့်လက်ညှိုးတို့ဖြင့် အသာဆွဲယူကာ လှုပ်ရမ်းရင်းဆိုသည်။

ထိုအခါ စွမ်းသစ်ပြုံးလိုက်​တော့ သူစွဲလမ်းပါ​​သော ပါးချိုင့်​လေး​က အလိုက်သင့်​ပေါ်လာသည်။ ​ကျော်စွာ မ​နေနိုင်စွာ ပါး​ဖောင်း​​ဖောင်း​လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းရှိုက်မိသည်။

"စွမ်း​ကော ဆိုင်မှာအဆင်​ပြေရဲ့လား...
ကို့ဆီမှာ managerလုပ်ပါလို့ ​ပြောထားရဲ့နဲ့ကွာ..."

စွမ်းသစ်​ခေါင်းခါသည်။

"​ပြောပြီးပြီပဲ ကို​ကျော်ရာ...
ကို​ကျော့်​ကြောင့် ကျွန်​တော်က မန်​နေဂျာ​နေရာကြီး တန်းရပါတယ်ဆိုပြီး အ​ပြောမခံချင်ဘူး...
ဆိုင်မှာက အဆင်​ပြေပါတယ်... ဟိုတ​လောက ဝန်ထမ်းသစ်​တွေခန့်လို့ သူတို့ကိုtrain​ပေးရ​သေးတယ်"

စားပွဲ​ပေါ်မှ အ​အေးခွက်ကိုယူ​​​သောက်လိုက်ပြီး အလုပ်ကအ​ကြောင်းအရာအချို့ကို ​ပြောပြသည်။ ​ကျော်စွာတစ်​ယောက် စွမ်းသစ်၏​ရှေ့ဝဲကျ​နေ​​သော ဆံပင်တို့ကိုသပ်တင်​ပေးရင်းပြုံးသည်။

ကျွန်​တော့်ချစ်သူ​လေးက အဲလိုပါ...
ဘယ်​လောက်​ပြော​ပြော မရပါဘူး...
သူ့ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းနဲ့ ကြိုးစားရုန်းကန်ချင်တာ....
သူ့ရဲ့ဂုဏ်​က​လေးကိုလည်း အထိခိုက်မခံချင်ဘူး...
မာန​​လေးကလည်း ရှိ​သေး...
ကျွန်​တော့်ကြောင့် သူ​ကောင်းစားလာတယ်ဆိုတာမျိုး ဘယ်​​တော့မှ အဖြစ်ခံလိမ့်မှာမဟုတ်ဘူးရယ်...

အဲဒါ​လေး​တွေ​ကြောင့် ဒီက​ကျော်စွာမင်းမှာ အရင်ကချစ်သူရည်းစားထားခဲ့ဖူး​သော်ငြား သူမတူတဲ့ စွမ်းနဲ့ကျမှ ​ကြွေဆင်းခဲ့ရသည်​ပေါ့...
အချစ်စစ်ဆိုသည်ကို နားလည်ခဲ့ရသည်​ပေါ့...

အရင်​အချိန်​တွေတုန်းက ​​ဝေးကွာ​နေခဲ့တာ​တောင် တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် ပိုတိုးလို့ ချစ်​နေရတာ...
အခုလိုများ ​နေ့တိုင်း​တွေ့​နေရရင်ဖြင့် ​ကျော်စွာမင်းရဲ့ စိတ်​တွေ ထိန်းသိမ်းနိုင်​တော့မယ်မထင်ဘူး စွမ်းက​လေး​ရေ...

..............

"​ကွဲသွားတဲ့ ​ဆေးပုလင်း​တွေ ပြန်လဲ​ပေးပါလား ​မောင်​လေး"

"ဗျာ....
​နေပါဦး အစ်မတို့... အစ်မတို့ဆိုင်ထဲ အလစ်သုတ်ဖို့ဝင်လာတဲ့သူကို ဖမ်း​​ပေးတာ ကျွန်​​တော်​လေ...အဲသ​ကောင့်သားကိုဖမ်းရင်း မ​တော်တဆ တိုက်မိသွားတာ​လေဗျာ"

စစ်လင်းမြတ် KSM storeသို့ ​ဆေးလာပို့ရင်း အလစ်သုတ်သမားတစ်​​ယောက် ဆိုင်ထဲဝင်လာတာ​ကြောင့် အမိအရလှမ်းဖမ်းလိုက်​တော့ ​ကောင်တာ​​ပေါ်တွင်ချထား​သော ​ဆေးပုလင်း​သေတ္တာကို တိုက်ချမိသည်။ အထဲမှပုလင်းများအားလုံး ကွဲသွားသဖြင့် ဆိုင်ဝန်ထမ်းများမှ ပြန်လဲခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။

"သိပါတယ်​မောင်​လေး...
ဒါ​ပေမဲ့​လေ အစ်မတို့လည်း အဲ​လောက်တန်ဖိုးများတာကြီး ဘယ်လိုစိုက်နိုင်မလဲ..."

"ကျွန်​တော်လည်း မတတ်နိုင်ဘူး​လေဗျာ"

စစ်လင်းမြတ် ​​ခေါင်းကိုတဗျင်းဗျင်းကုပ်ရင်း စိတ်မရှည်​သော​လေသံနှင့် ပြန်​ပြောသည်။

"ကျွန်​တော် တခြား​နေရာ​တွေ ပို့စရာရှိ​သေးတယ် အစ်မတို့ရ"

"ခ ခဏ​​​​လေးပါ ​မောင်​​လေး... ​မန်​နေဂျာကို​ခေါ်ထားတယ်​"

"ဘာဖြစ်​နေကြတာလဲ"

မန္တ​လေးဆိုင်ခွဲများကို လိုက်လံစစ်​ဆေး​နေ​သော ​ကျော်စွာမင်း ဆိုင်ထဲကအ​ခြေအ​နေများ​ကြောင့် ဝန်ထမ်းမိန်းက​လေးတစ်​ယောက်ကို ​မေးလိုက်သည်။
ထိုမိန်းက​လေးက ဖြစ်​ကြောင်းကုန်စင်​ပြောပြ​တော့...

"ရပါတယ်...ထားလိုက်...
ဒီကညီ​လေးကို​တောင် ကျေးဇူး​တင်ရမှာ...

အားနာလိုက်တာ ငါ့ညီ...
​ကျေးဇူးလည်းတင်ပါတယ်...
ဒါ​တွေ ​လျော်​​ပေးစရာမလိုပါဘူး"

"ခင်ဗျားက မန်​နေဂျာလား ​သေချာတယ်​​နော် ​နောက်မှ ကျွန်​တော့် ကုမ္ပဏီကို တိုင်စာပို့တာ​တွေဘာ​တွေ"

"စိတ်ချပါ....အစ်ကိုက ပိုင်ရှင်ပါ ​ကျော်စွာမင်းလို့​ခေါ်ပါတယ်...ဘာမှမလုပ်ပါဘူး စိတ်ချပါ"

စစ်လင်းမြတ် ​နားလည်သွားပြီဆိုသည့်သ​ဘော ခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ရင်း ထိုလူ့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ဆိုင်ထဲမှထွက်ခဲ့လိုက်​တော့သည်။

"အဆင်​ပြေခဲ့ရဲ့လား"

"​ပြေပါတယ်ဗျာ...သူတို့ကို ကူညီရင်းဖြစ်တာပဲ​လေ... ​တောင်းပန်တယ် အစ်ကို ကျွန်​တော့​ကြောင့်နဲ့ ​နောက်ကျ​တော့မှာပဲ"

ကား​ပေါ်သို့တက်တက်ချင်း driver seatကအစ်ကိုကလှမ်း​မေးသဖြင့် ​ဆံပင်များကိုဖွကာ ​​ဖြေလိုက်သည်။ ထို့​နောက် ကျန်ရှိ​နေ​သော စတိုးဆိုင်နှင့် ​ဆေးဆိုင်များသို့ ​ပစ္စည်းပို့ရန် ခရီးဆက်ခဲ့​တော့သည်။

တော်​သေးတာ​ပေါ့... ပိုင်ရှင်က ​သ​ဘော​ကောင်းလို့... ဒီလူ့ကို နည်းနည်းရင်းနှီးသလိုပဲ...
တ​နေရာရာမှာ မြင်ဖူးတာများလား...

စစ်လင်းမြတ်​ ခေါင်း​ခြောက်စရာများ​တွေး​နေမိသည်ကို သတိထားမိသွားပြီး ချက်ချင်းပင် အ​တွေးစတို့ကိုဖြတ်​တောက်လိုက်သည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zawgyi...

2010s...

//ဒိုင္း....​​ဒိုင္း...ေျဖာင္း...​ေျဖာင္း...

လမ္းမထက္ လူမ်ားအားလုံး​ေျပးလႊား​ေနၾကသည္။ အသက္အ႐ြယ္က်ားမ မ​ေ႐ြး ကိုယ့္အသတ္ကိုလုကာ ​ေျပးရသည္။ က​ေလးငယ္ကိုခါးတစ္ခြင္၍​ေျပးရ​ေသာမိခင္လည္းပါသည္။ အ​ေမအိုကိုတြဲကာ သူမ်ားနည္းတူမ​ေျပးနိုင္​ေသာ သားလည္းပါသည္။ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းလက္ခ်ိတ္၍ မီးကုန္ယမ္းကုန္​ေျပးၾက​ေသာ က​ေလးငယ္မ်ားလည္းပါသည္။ လက္ခ်င္းျပဳတ္ကာ က်န္ခဲ့​ေသာက​ေလးငယ္မ်ား ​ေအာ္ဟစ္ငိုယို​ေနၾကသည္။

အားး...ကယ္ၾကပါဦး...အမ​ေလး....

​ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ ကြၽန္မတို႔အသက္ကို ခ်မ္းသာ​ေပးပါရွင္...

ဘႀကီး​ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္...ဘႀကီးမွာ ​လူမမယ္ေျမး​ေလးရွိ​ေသးတယ္...

ကြၽန္​ေတာ့မိန္းမကို လႊတ္​ေပးပါဗ်ာ...ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာႀကီးနဲ႕မို႔ပါ...​ေတာင္းပန္ပါတယ္...

ကယ္ၾကပါဦး...ကူညီၾကပါဦးဗ်ာ...//

​ေက်ာ္စြာမင္း အိပ္မက္မွ လန့္နိုးလာခဲ့သည္။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ​ေခြၽးမ်ားစို႐ႊဲ​ေနသည္။ အိပ္မက္ဆိုးဆိုသည္က​ေတာ့ မက္တတ္​​ေပမဲ့ ဒီတခါ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္​ေနသည္။ ဘယ္လိုအိပ္မက္ဆိုးမ်ိဳးလဲ....
အိပ္မ​ေပ်ာ္​ေတာ့သည္ႏွင့္ တစ္ညလုံး ဆိုင္ခြဲမ်ားအားလုံးမွ စာရင္းခ်ဳပ္မ်ားကို ျပန္လည္စစ္​ေဆး​ေနလိုက္​ေတာ့သည္။

သို႔​ေသာ္ ထိုအသံမ်ား... ​ေသနတ္ပစ္​ေဖာက္သံ၊ လူ​ေတြရဲ႕​ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိုးသံ၊ ​ေအာ္ဟစ္ငိုယိုသံ၊ အကူအညီ​ေတာင္းခံသံမ်ားကို ပဲ့တင္ထပ္ၾကား​ေနရသည္။ ​​ေၾကာက္လန့္တၾကား​ေျပးလႊား​ေနၾက​ေသာလူအုပ္ႀကီးကလည္း မ်က္လုံးထဲ​ေပၚ​ေပၚလာသည္။ ဒီ​ေလာက္ဆိုးဝါး​​​ေသာ အိပ္မက္ဆိုးကို ဒီအသက္အ႐ြယ္ထိ တစ္ခါမွ မမက္ဖူး​ေပ။

​​ေက်ာ္စြာမင္း....
ဦး​​ေက်ာ္စြာမင္းဆိုလွ်င္ စီးပြား​ေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားၾကား မသိသူရွားသည္။ သူ၏ဂုဏ္ပုဒ္​​က ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၲ​ေလးၿမိဳ႕မ်ားသာမက အျခားၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ပါ ဆိုင္ခြဲ​ေပါင္းမ်ားစြာရွိသည့္ KSM grocery storeတို႔၏ ပိုင္ရွင္။

အသက္ႏွစ္ဆယ္အ႐ြယ္တည္းက ဖခင္၏လမ္းျပမႈႏွင့္ ရန္ကုန္ဆိုင္ခြဲမ်ားကိုဦးစီးလာကာ အခုအသက္သုံးဆယ္အ႐ြယ္တြင္ အျခား​ေသာၿမိဳ႕မ်ားတြင္ပါ တိုးလွစ္ဖြင့္လွစ္နိုင္ခဲ့သည္အထိ ​ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ဖခင္က တ႐ုတ္လူမ်ိဳးျဖစ္​ေသာ္လည္း ​ေက်ာ္စြာက ဗမာလူမ်ိဳးမိခင္ဘက္လိုက္သည္​ဆိုရမည္။

အသားအ​ေရမွာ ခပ္ညိုညို ၊ ေဒါင္​ေကာင္း​ေကာင္း၊ မ်က္ခုံး​ေမြးထူထူႏွင့္ မ်က္ႏွာ​ေပါက္ကလည္း ဗမာ႐ုပ္ပင္။ သူတ႐ုတ္စပ္သည္ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္​ေျပာျပမွ သိတတ္သည္။ အသက္သုံးဆယ္ဟု မထင္နိုင္​ေလာက္​ေအာင္ အ႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳေနသည္မွာလည္း ၅၁ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္​​ေပမဲ့ သူႏွင့္​ေမာင္ႏွမဟု အမွတ္မွားေလာက္သည္အထိ ႏုပ်ိဳလြန္း​ေသာ အ​ေမ့ကို တူျခင္းပင္။

အခုရက္ပိုင္းတြင္ ​ေက်ာ္စြာပို၍အလုပ္ရႈပ္​ေနရသည္။ အ​ေၾကာင္းမွာ ရန္ကုန္တြင္​ေနထိုင္​ေသာသူက မႏၲ​ေလးသို႔ ​ေျပာင္း​ေ႐ႊ႕အ​ေျခခ်​ေသာ​ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္႐ုံးခြဲမွ စာရင္းခ်ဳပ္တို႔ကို လက္​ေအာက္ခံတစ္​ဦးကိုလႊဲကာ သူကမႏၲ​ေလး႐ုံးခြဲတြင္ ထိုင္မည္ျဖစ္​ေသာ​ေၾကာင့္ စာရင္းဇယားမ်ား အ​ေျပာင္းအ​​ေ႐ႊ႕မ်ားႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္​ေနျခင္း။

ထို႔အျပင္ ​​ေနထိုင္မည့္အိမ္ကိုလည္း စိတ္တိုင္းက်ျပင္ဆင္ရသျဖင့္ ပို၍ပင္ပန္းသည္။ ကိုယ့္​ေဒသမဟုတ္သျဖင့္ အသြားအလာ အစားအ​ေသာက္ကစ အစပိုင္းအဆင္​မ​ေျပ။ ဒီၾကားထဲ နမိတ္မရွိ​ေသာအိပ္မက္ဆိုးက မက္​လိုက္​ေသးသည္တဲ့။

သို႔​ေသာ္ ​ေက်ာ္စြာတစ္ခ်က္မွ မညည္းၫူ။ သူ႕တြင္ အားအင္ျဖစ္စရာလူသားတစ္​ေယာက္အနားတြင္ရွိသည္မဟုတ္ပါလား။ ဟုတ္ပါသည္။ ထိုလူသား​ေၾကာင့္ပင္ မႏၲ​ေလးသို႔​ေျပာင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုလူသား​ေလးအမည္က စြမ္းသစ္အာကာ...

​စြမ္းသစ္သည္ကား မႏၲ​​ေလးသားစစ္စစ္ျဖစ္သည္။ အသားအ​ေရက ဝါက်င္​က်င္ႏွင့္ လူကအနည္းငယ္​​ေသးညွပ္သည္။ ပိန္ပါး​​ေသာခႏၶာကိုယ္​ေၾကာင့္သာ အရပ္ရွည္သည္ဟုထင္ရသည္။ ကိုယ္လုံးသာပိန္​ေပမဲ့ ပါး​ႏွစ္ဖက္က ​ေဖာင္း​ေဖာင္းအစ္အစ္၊ ၿပဳံးလိုက္လွ်င္​ ​ေပၚလာ​ေသာ ပါးခ်ိဳင့္ႏွစ္ခုက စြမ္းသစ္၏အားသာခ်က္​။

ငယ္စဥ္တည္းက မိဘမ်ားကြဲကြာခဲ့သျဖင့္ မိခင္၏လ်စ္လ်ဴရႈမႈ၊ ဖခင္၏​ေငြ​ေၾကးသာ​ေထာက္ပံ့မႈတို႔ျဖင့္ ဦး​ေလးျဖစ္သူႏွင့္အတူ ​ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရသည္။

အ​ေဝးသင္ျဖင့္ဘြဲ႕ရၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ သူ႕ကိုအျမင္မၾကည္​ေသာဦး​ေလးမိသားစုမွခြဲထြက္ကာ ကိုယ့္အားကိုကိုးၿပီး ​ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ကာ အိမ္ငွား​ေနသည္။ စြမ္းသစ္၏ႀကိဳးစားမႈ၊ တာဝန္​ေက်ႁပြန္မႈႏွင့္ သစၥာရွိမႈတို႔​ေၾကာင့္ အခုဆိုလွ်င္ ဆိုင္တာဝန္ခံတစ္ဦး ျဖစ္​​ေနၿပီ။

သူ႕ထက္ ငါးႏွစ္ငယ္​ေသာစြမ္းသစ္ကို ​ေက်ာ္စြာ သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားသည္။ သူတို႔အ​ေၾကာင္းကို မိဘမ်ားထံ အသိ​ေပးၿပီးျဖစ္သည္။

ေခတ္ဆန္​ေသာ မိဘမ်ားက ကန့္ကြက္မႈမရွိပါ။ အ႐ြယ္​ေရာက္ၿပီး သားတစ္​ေယာက္၏ ​ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို စိတ္တိုင္းက်သာျဖစ္​ေစသည္။ စြမ္းသစ္အတြက္​ေတာ့ တစ္ဦးတည္းတစ္​ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္သျဖင့္ မိတ္ဆက္​ေပးစရာ လူႀကီးမိဘရယ္မရွိ။ ထို႔​ေၾကာင့္ သူတို႔အခ်စ္​ေရးက သာယာ​ေဖ်ာင့္ဖ်ဴးပါသည္။ ​ေအး​ေအးခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပင္။

အစပိုင္းတြင္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားၾကား ​ေက်ာ္စြာ့ကို အထင္ျမင္​ေသးမႈမ်ား၊ စြမ္းသစ္ကို​ေယာက်္ားပိုင္းလုံးဟုစြပ္စြဲသူမ်ား ရွိခဲ့​ေသာ္လည္း သူတို႔ကဂ႐ုမစိုက္ခဲ့။ ျဖစ္လာသမွ်ျပသနာမ်ားကိုလည္း ​ေအး​ေဆးပိုင္နိုင္စြာ ​ေျဖရွင္းခဲ့သည္အထိ လပ္တြဲညီခဲ့သည္။ ထို႔​ေၾကာင့္ ခ်ီးမြမ္းခုနစ္ရက္ ကဲ့ရဲ႕ခုနစ္ရက္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အခုဆိုလွ်င္ သူတို႔ႏွစ္​ေယာက္ လက္တြဲလာခဲ့သည္မွာ သုံးႏွစ္​ေက်ာ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။

သူတို႔ႏွစ္​ေယာက္ ​စတင္​ေတြ႕ဆုံမႈကလည္း ရိုးရွင္းသည္။ ​ေက်ာ္စြာ မႏၲ​ေလး႐ုံးခြဲသို႔လာစဥ္က စြမ္းသစ္တို႔​ေကာ္ဖီဆိုင္တြင္ ထိုင္ကာ အလုပ္လုပ္ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က စြမ္းသစ္မွာ စားပြဲထိုးတစ္ဦးသာ။

ေန႕တိုင္း ​ေထာင့္စြန္းခုံတြင္ထိုင္ကာ အလုပ္လာလုပ္ေလ့ရွိ​ေသာ​ ​ေက်ာ္စြာ့ကို သတိထားမိကာ ​ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ သူမွာ​ေလ့ရွိ​ေသာ americanoကို အလိုက္သိယူလာ​ေပးတတ္သည္။ ထို႔​ေၾကာင့္ ​ေက်ာ္စြာလည္းသူ႕ကိုသတိထားမိသြားသည္။ စြမ္းသစ္၏အားသာခ်က္ျဖစ္​ေသာ ပါး​ေဖာင္း​ေဖာင္း​ေလး​ေပၚက ပါးခ်ိဳင့္မ်ားကိုျမင္​ေသာအခါ စြဲလမ္းသြားခဲ့ၿပီး ထိုပါးခ်ိဳင့္မ်ားက ​ေက်ာ္စြာ့အားနည္းခ်က္ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္​အထိ။

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး​ေနာက္ပိုင္း အားသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ​ေက်ာ္စြာ မႏၲ​ေလးသို႔​ေရာက္လာၿပီး စြမ္းသစ္ကိုအခ်ိန္​ေပး​ေလ့ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ားက တစ္ႏွစ္လုံးမွာ သုံး ​​ေလးခါသာ။ က်န္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ​ေလလွိုင္းထဲကသာ ဆက္သြယ္ျဖစ္သည္။

သို႔​ေသာ္ စြမ္းသစ္မၿငိဳျငင္ပါ။ လုပ္ငန္းရွင္တစ္​ေယာက္ကို ခ်စ္သူ​ေတာ္ထားရသျဖင့္ နားလည္​ေပးပါသည္။ ​ေက်ာ္စြာ့ဘက္ကသာ စြမ္းသစ္ကိုအားနာၿပီး မ​ေရာင့္ရဲနိုင္သျဖင့္ မႏၲ​ေလးသို႔​ေျပာင္းလာခဲ့ျခင္း။

"ကို​ေက်ာ္ အိမ္ႀကီးက မႀကီးဘူးလား တစ္​​ေယာက္တည္း​ေနမွာကို"

အလုပ္အားသည့္​ေန႕တြင္ ႏွစ္ထပ္တိုက္အိမ္အသစ္ဆီသို႔ ခ်စ္သူက​ေလးကို​ေခၚျပျခင္း။

"မႀကီးပါဘူး စြမ္းရဲ႕...
အခု​ေတာ့ တစ္​ေယာက္တည္း​ေပါ့... ​ေနာက္က် ႏွစ္​​ေယာက္ျဖစ္လာမွာ​ေလ မဟုတ္ဘူးလား"

ဆိုဖာ​​ေပၚထိုင္​ေန​ေသာ စြမ္းသစ္၏ႏွာ​ေခါင္း​ေလးကို လက္မႏွင့္လက္ညွိုးတို႔ျဖင့္ အသာဆြဲယူကာ လႈပ္ရမ္းရင္းဆိုသည္။

ထိုအခါ စြမ္းသစ္ၿပဳံးလိုက္​ေတာ့ သူစြဲလမ္းပါ​​ေသာ ပါးခ်ိဳင့္​ေလး​က အလိုက္သင့္​ေပၚလာသည္။ ​ေက်ာ္စြာ မ​ေနနိုင္စြာ ပါး​ေဖာင္း​​ေဖာင္း​ေလးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းရွိုက္မိသည္။

"စြမ္း​ေကာ ဆိုင္မွာအဆင္​ေျပရဲ႕လား...
ကို႔ဆီမွာ managerလုပ္ပါလို႔ ​ေျပာထားရဲ႕နဲ႕ကြာ..."

စြမ္းသစ္​ေခါင္းခါသည္။

"​ေျပာၿပီးၿပီပဲ ကို​ေက်ာ္ရာ...
ကို​ေက်ာ့္​ေၾကာင့္ ကြၽန္​ေတာ္က မန္​ေနဂ်ာ​ေနရာႀကီး တန္းရပါတယ္ဆိုၿပီး အ​ေျပာမခံခ်င္ဘူး...
ဆိုင္မွာက အဆင္​ေျပပါတယ္... ဟိုတ​ေလာက ဝန္ထမ္းသစ္​ေတြခန့္လို႔ သူတို႔ကိုtrain​ေပးရ​ေသးတယ္"

စားပြဲ​ေပၚမွ အ​ေအးခြက္ကိုယူ​​​ေသာက္လိုက္ၿပီး အလုပ္ကအ​ေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကို ​ေျပာျပသည္။ ​ေက်ာ္စြာတစ္​ေယာက္ စြမ္းသစ္၏​ေရွ႕ဝဲက်​ေန​​ေသာ ဆံပင္တို႔ကိုသပ္တင္​ေပးရင္းၿပဳံးသည္။

ကြၽန္​ေတာ့္ခ်စ္သူ​ေလးက အဲလိုပါ...
ဘယ္​ေလာက္​ေျပာ​ေျပာ မရပါဘူး...
သူ႕ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းနဲ႕ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ခ်င္တာ....
သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္​က​ေလးကိုလည္း အထိခိုက္မခံခ်င္ဘူး...
မာန​​ေလးကလည္း ရွိ​ေသး...
ကြၽန္​ေတာ့္ေၾကာင့္ သူ​ေကာင္းစားလာတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဘယ္​​ေတာ့မွ အျဖစ္ခံလိမ့္မွာမဟုတ္ဘူးရယ္...

အဲဒါ​ေလး​ေတြ​ေၾကာင့္ ဒီက​ေက်ာ္စြာမင္းမွာ အရင္ကခ်စ္သူရည္းစားထားခဲ့ဖူး​ေသာ္ျငား သူမတူတဲ့ စြမ္းနဲ႕က်မွ ​ေႂကြဆင္းခဲ့ရသည္​ေပါ့...
အခ်စ္စစ္ဆိုသည္ကို နားလည္ခဲ့ရသည္​ေပါ့...

အရင္​အခ်ိန္​ေတြတုန္းက ​​ေဝးကြာ​ေနခဲ့တာ​ေတာင္ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ ပိုတိုးလို႔ ခ်စ္​ေနရတာ...
အခုလိုမ်ား ​ေန႕တိုင္း​ေတြ႕​ေနရရင္ျဖင့္ ​ေက်ာ္စြာမင္းရဲ႕ စိတ္​ေတြ ထိန္းသိမ္းနိုင္​ေတာ့မယ္မထင္ဘူး စြမ္းက​ေလး​ေရ...

..............

"​ကြဲသြားတဲ့ ​ေဆးပုလင္း​ေတြ ျပန္လဲ​ေပးပါလား ​ေမာင္​ေလး"

"ဗ်ာ....
​ေနပါဦး အစ္မတို႔... အစ္မတို႔ဆိုင္ထဲ အလစ္သုတ္ဖို႔ဝင္လာတဲ့သူကို ဖမ္း​​ေပးတာ ကြၽန္​​ေတာ္​ေလ...အဲသ​ေကာင့္သားကိုဖမ္းရင္း မ​ေတာ္တဆ တိုက္မိသြားတာ​ေလဗ်ာ"

စစ္လင္းျမတ္ KSM storeသို႔ ​ေဆးလာပို႔ရင္း အလစ္သုတ္သမားတစ္​​ေယာက္ ဆိုင္ထဲဝင္လာတာ​ေၾကာင့္ အမိအရလွမ္းဖမ္းလိုက္​ေတာ့ ​ေကာင္တာ​​ေပၚတြင္ခ်ထား​ေသာ ​ေဆးပုလင္း​ေသတၱာကို တိုက္ခ်မိသည္။ အထဲမွပုလင္းမ်ားအားလုံး ကြဲသြားသျဖင့္ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားမွ ျပန္လဲခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။

"သိပါတယ္​ေမာင္​ေလး...
ဒါ​ေပမဲ့​ေလ အစ္မတို႔လည္း အဲ​ေလာက္တန္ဖိုးမ်ားတာႀကီး ဘယ္လိုစိုက္နိုင္မလဲ..."

"ကြၽန္​ေတာ္လည္း မတတ္နိုင္ဘူး​ေလဗ်ာ"

စစ္လင္းျမတ္ ​​ေခါင္းကိုတဗ်င္းဗ်င္းကုပ္ရင္း စိတ္မရွည္​ေသာ​ေလသံႏွင့္ ျပန္​ေျပာသည္။

"ကြၽန္​ေတာ္ တျခား​ေနရာ​ေတြ ပို႔စရာရွိ​ေသးတယ္ အစ္မတို႔ရ"

"ခ ခဏ​​​​ေလးပါ ​ေမာင္​​ေလး... ​မန္​ေနဂ်ာကို​ေခၚထားတယ္​"

"ဘာျဖစ္​ေနၾကတာလဲ"

မႏၲ​ေလးဆိုင္ခြဲမ်ားကို လိုက္လံစစ္​ေဆး​ေန​ေသာ ​ေက်ာ္စြာမင္း ဆိုင္ထဲကအ​ေျခအ​ေနမ်ား​ေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းမိန္းက​ေလးတစ္​ေယာက္ကို ​ေမးလိုက္သည္။
ထိုမိန္းက​ေလးက ျဖစ္​ေၾကာင္းကုန္စင္​ေျပာျပ​ေတာ့...

"ရပါတယ္...ထားလိုက္...
ဒီကညီ​ေလးကို​ေတာင္ ေက်းဇူး​တင္ရမွာ...

အားနာလိုက္တာ ငါ့ညီ...
​ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္...
ဒါ​ေတြ ​ေလ်ာ္​​ေပးစရာမလိုပါဘူး"

"ခင္ဗ်ားက မန္​ေနဂ်ာလား ​ေသခ်ာတယ္​​ေနာ္ ​ေနာက္မွ ကြၽန္​ေတာ့္ ကုမၸဏီကို တိုင္စာပို႔တာ​ေတြဘာ​ေတြ"

"စိတ္ခ်ပါ....အစ္ကိုက ပိုင္ရွင္ပါ ​ေက်ာ္စြာမင္းလို႔​ေခၚပါတယ္...ဘာမွမလုပ္ပါဘူး စိတ္ခ်ပါ"

စစ္လင္းျမတ္ ​နားလည္သြားၿပီဆိုသည့္သ​ေဘာ ေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ရင္း ထိုလူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဆိုင္ထဲမွထြက္ခဲ့လိုက္​ေတာ့သည္။

"အဆင္​ေျပခဲ့ရဲ႕လား"

"​ေျပပါတယ္ဗ်ာ...သူတို႔ကို ကူညီရင္းျဖစ္တာပဲ​ေလ... ​ေတာင္းပန္တယ္ အစ္ကို ကြၽန္​ေတာ့​ေၾကာင့္နဲ႕ ​ေနာက္က်​ေတာ့မွာပဲ"

ကား​ေပၚသို႔တက္တက္ခ်င္း driver seatကအစ္ကိုကလွမ္း​ေမးသျဖင့္ ​ဆံပင္မ်ားကိုဖြကာ ​​ေျဖလိုက္သည္။ ထို႔​ေနာက္ က်န္ရွိ​ေန​ေသာ စတိုးဆိုင္ႏွင့္ ​ေဆးဆိုင္မ်ားသို႔ ​ပစၥည္းပို႔ရန္ ခရီးဆက္ခဲ့​ေတာ့သည္။

ေတာ္​ေသးတာ​ေပါ့... ပိုင္ရွင္က ​သ​ေဘာ​ေကာင္းလို႔... ဒီလူ႕ကို နည္းနည္းရင္းႏွီးသလိုပဲ...
တ​ေနရာရာမွာ ျမင္ဖူးတာမ်ားလား...

စစ္လင္းျမတ္​ ေခါင္း​ေျခာက္စရာမ်ား​ေတြး​ေနမိသည္ကို သတိထားမိသြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ အ​ေတြးစတို႔ကိုျဖတ္​ေတာက္လိုက္သည္။