Вірші
Ля кахання берагоў....
Не... Ля кахання берагоў
Спыніцца, каб пазнаць ўміг
Той крок, той позірк, цень шагоў,
Што дадзены з пачатку міра....
Твае каб вочы распазнаць...
Каб ўведаць цеплыню далоней...
Каб хоць на міг цябе пазнаць,
Тваею стаць хоць ненадоўга...
Але ж..., спыніўшыся на міг,
Так хочацца цяпла Душы!
Так - ля кахання берагоў
Спынюся, каб пазнаць ўміг
Твае цяпло, твае далоні,
Ласкавы позірк ў цішыні...!
З мінулых часаў і стагоддзяў
Цяпер яны ізноў прыйшлі...!
Каля кахання берагоў спыніся,
Зноўку каб адчуць, што гэта -
Твой вялікі шлях, што гэта -
Ваш вялікі пуць....
Каля кахання берагоў...
Спыніся, каб пазнаць сябе...
1
0
274
Шлях да каханай...
Раскаціліся зоры дарогай,
На зямлю апусціўся туман.
Ціхі голас, пяшчотна сумовы
Адагнаў проч і боль і падман.
Цёплы вецер павее так ціха,
Датыкнецца далоняў тваіх,
Разварушыць валоссе на сілу,
Каб ты ведала - я твой на міг.
Я люблю цябе ціхаю ласкай,
І праз зоры рукой абдыму...
Ты адзіная, светлаю казкай
Засталася ў маім даму!
Раскаціліся зоры дарогай,
Па якой я пайду ізноў....
Хутка срок падыйдзе мой новы,
Я вярнуся з тых летніх зор!
1
0
279
