Chapter (6)
"အဲဒီနတ္ဘုရားမက အိပ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔ ရူးသြပ္ျခင္းေတြကို ဖန္တီးႏိုင္တယ္။ သူက ပူေဇာ္ပသျခင္းေတြရဲ႕ နတ္ဘုရားမ။ ပသတယ္ဆိုတာက ေသဆံုးသြားသူေတြရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေပးတာ၊ ေက်နပ္ေစတာမ်ိဳးေပါ့။ အေဖ်ာ္ယမကာနဲ႔ပသတာ၊ အုတ္ဂူေတြဆီသြားတာ၊ သူတို႔ရဲ႕ေသဆံုးျခင္းကို ခ်ီးေျမႇာက္ေပးတာမ်ိဳးကိုလုပ္ေပးရင္ အႏၲရာယ္ေပးႏိုင္တဲ့ဝိညာဥ္ေတြဆီကေန အကာအကြယ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဂရိလူမ်ိဳးေတြက ယံုၾကည္ၾကတယ္။
အဲဒီလိုလုပ္ေပးတာေတြကို နတ္ဘုရားမက သိမ္းဆည္းၿပီး ေျမေအာက္ကမ႓ာကဝိညာဥ္ေတြဆီေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးတယ္။ အဲဒီပသျခင္းက မၿပီးေျမာက္ဘူးဆိုရင္ အဲဒါအစား ဝိညာဥ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။
သူက ညဘက္ေတြမွာ တေစၧရထားကိုစီးၿပီး ကမ႓ာေျမေပၚမွာ သြားလာတတ္တယ္။ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ခံစားရၿပီး ေျခာက္ျခားေနတဲ့လူေတြက သူတို႔ကိုျမင္တဲ့အခါ မသက္မသာျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔လာၾကတယ္။ မျမင္ရရင္ေတာင္ အဲဒီလိုျဖစ္ၾကတယ္။ သူနဲ႔ သူရဲ႕တေစၧအဖြဲ႕ကို မေတာ္တဆျဖစ္ျဖစ္၊ သူတို႔ကရည္ရြယ္လို႔ျဖစ္ျဖစ္ ျမင္လိုက္ရတဲ့လူက ရူးမတတ္ပါပဲတဲ့။ သူရဲ႕အသြင္အျပင္က ျဖဴေဖ်ာ့တဲ့ညာဘက္ကိုယ္တစ္ျခမ္းနဲ႔ ေမွာင္ေနတဲ့ဘယ္ဘက္ကိုယ္တစ္ျခမ္း ေပါင္းထားတယ္။ ဒါက သူ႔တာဝန္ျဖစ္တဲ့ ေသသူေတြအတြက္တရားမၽွတမႈရယ္၊ ေသျခင္းရယ္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။
သူ႔ရဲ႕သြင္ျပင္ကို သူလိုသလိုထုတ္ေဖာ္ျပတတ္တယ္။ သူဦးတည္တဲ့လူကို အိပ္မက္ထဲမွာသြားေတြ႕တတ္သလို တည့္တည့္လည္းရင္ဆိုင္တတ္တယ္။ ေသသူေတြအတြက္ တရားမၽွတမႈရေစတယ္ဆိုတာက သူဦးတည္လိုက္တဲ့လူကို မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အဲဒီလူရဲ႕ဘဝထဲက ေသဆံုးၿပီးသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုစံနဲ႔ သြားေတြ႕တတ္တယ္။ အဲဒီေသဆံုးမႈအတြက္ အဲဒီလူက အျပစ္မကင္းသလိုခံစားေနရမယ့္ လူမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီလိုပံုစံနဲ႔ ေျခာက္လွန္႔ရူးသြပ္ေစတယ္။ အိပ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔ phobia လိုေၾကာက္တတ္ျခင္းေတြကို အမွန္တကယ္လိုျဖစ္လာေစတယ္။"
"အဲဒီေတာ့ သူက နတ္ဆိုးလား၊ နတ္ဘုရားလား။"
"ငရဲမွာေနတဲ့ နတ္ဘုရားမေပါ့။"
"တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္။"
"အင္း၊ Lucifer လည္း တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ Angel ပဲေလ။"
"ဪ၊ အဲဒီလိုမ်ိဳးပဲေပါ့။ သူက အျဖဴတစ္ျခမ္း၊ အမည္းတစ္ျခမ္းနဲ႔ဆိုေတာ့ ၾကည့္ရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနမွာ။"
"တစ္ျခမ္းက မံမီရုပ္အေလာင္းလို ေျခာက္ကပ္ေမွာင္မည္းေနၿပီး ေနာက္တစ္ျခမ္းကေတာ့ ေသြးေတြေဖာက္ထုတ္ထားသလို ျဖဴေဖ်ာ့ၿပီး ေျမျဖဴခဲလိုပဲတဲ့။"
"သူ႔အေမ Persephone က Zeus နဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးနတ္ဘုရားမရဲ႕ သမီးဆိုေတာ့ နတ္ဘုရားပဲေလ။ ဒါဆို သူလည္းေခ်ာမွာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕တကယ့္ရုပ္ရည္ကို ဘယ္သူျမင္ဖူးတာက်လို႔။"
"သိဘူးေလ။"
အသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္ခန္႔ ကေလးငယ္တစ္ဦးသည္ လူနာခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနၿပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဟန္တူသည့္ အျခားကေလးငယ္တစ္ဦးက ခုတင္ေဘးရွိခံုတန္းတြင္ထိုင္၍ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအနားသို႔ Suda ေရာက္သြားၿပီး
"ဘာအေၾကာင္းေတြ ဖတ္ျပေနတာလဲ။"
"မမ လာၿပီ။"
"သက္သာလား ကေလးေလး။"
"ဟုတ္"
Suda လိုအပ္သည္မ်ားကိုစမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီး
"ေနေကာင္းလာပါၿပီ။ အခုလိုပဲ လိမ္လိမ္မာမာဆက္ေနေနာ္။"
"ဟုတ္။ ဟိုေလ၊ Apple juice ကို သၾကားမပါ၊ အဖတ္ေတြမပါဘဲ ေသာက္လို႔ရတယ္မဟုတ္လားဟင္။"
"သမီးက ေသာက္ခ်င္လို႔လား။"
"ဟုတ္"
"အဲဒါဆို ဆိုင္ကို ခုနက သမီးေျပာသလိုေလး ေသခ်ာေျပာၿပီး မွာေနာ္။ မုန္႔ဖိုးရွိေသးလား၊ ဒီကယူ။"
Suda ယူနီေဖာင္းအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံႏႈိက္မည္ျပင္သည့္အခါ
"ဟင့္အင္း၊ ဟို ေနာက္ဆံုးခရီးပို႔ေပးတဲ့ဦးက ဝယ္တိုက္မွာ။ သူကတည့္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ျပန္ေမးၾကည့္တာ။"
"Last Step ပိုင္ရွင္ကိုေျပာတာလား သမီး။"
"ဟုတ္တယ္ေလ၊ Mr. Draven. အဲဒီဦးက သမီးတို႔ေဂဟာမွာ လာလႉေနက်။ အခုေနာက္ပိုင္းဆို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ေခၚေခၚလာေပးလို႔ အလႉေငြေတြအမ်ားႀကီးရတယ္လို႔ ဆရာမႀကီးကေျပာတယ္။"
"ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္။ O က သမီးတို႔အတြက္ အခ်ိန္ပိုင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြလည္း ရွာေပးေသးတယ္။ အရင္လို ဆရာမေလာက္လို႔ စာသင္ေနာက္က်တာမ်ိဳး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။"
"ဪ"
"ဟြန္႔၊ O တဲ့။"
"သူ႔နာမည္မွာ မပါလို႔လား၊ ေျပာ။"
လူနာကေလးမွေျပာျပေနသည္ကို အေဖာ္ကေလးငယ္ကလည္း ေထာက္ခံေနရာမွ သူတို႔ခ်င္းသည္လည္း တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ႏွင့္ ျငင္းေနၾကပါေသးသည္။ လူနာသည္ မိဘမဲ့ေဂဟာမွကေလးျဖစ္၍ အလွည့္က်ေဆး႐ံုေစာင့္ေပးသည္မွာလည္း မိဘမဲ့ကေလးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ေဆး႐ံုသို႔ေရာက္လာသည့္ ပထမဆံုးသံုးရက္ခန္႔တြင္ ဆရာမမ်ားအလွည့္က်ေစာင့္ေပးၿပီး သက္သာသြားသည့္ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ျခားမွသာ လာေတြ႕ႏိုင္ၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Suda ႏွင့္ အျခားသူမ်ားသည္လည္း ဝိုင္းဝန္းၾကည့္႐ႈေပးျဖစ္ၾကသည္။
'ရွင္က အဲဒီလိုေတြလည္း လိုက္လုပ္ေနေသးတာပဲလား။'
Suda သူ႔အေတြးႏွင့္သူျပံဳးလိုက္မိၿပီး က်န္လူနာမ်ားကို လိုက္လံၾကည့္႐ႈေနလိုက္သည္။ ယခုမနက္အတြက္ ေနာက္ဆံုးၾကည့္ရမည့္ Hall ျဖစ္၍ အားလံုးၿပီးလၽွင္နားႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ ညာဘက္အျခမ္းၿပီးဆံုး၍ ဘယ္ဘက္အျခမ္းသို႔ပတ္လိုက္သည္။ Suda ႏွင့္စကားေျပာခဲ့သည့္ ကေလးမေလး၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုတင္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကေလးမေလးအနီးတြင္ Draven ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ Suda ကို အျပံဳးတစ္ခ်က္ႏွင့္ႏႈတ္ဆက္၍ ျပန္လည္ျပံဳးျပျဖစ္သည္။ သူသည္က ကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားဆက္ေျပာေနေလသည္။
Hall ထဲမွလူစံုသြားၿပီျဖစ္၍ Suda မွတ္တမ္းစာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္အထိ Draven သည္ ထိုကေလးတို႔ႏွင့္အတူရွိေနေသးသည္။ Suda ၏အလုပ္ခြင္အတြင္းသို႔ ေရာက္လာေသာ္လည္း အလုပ္ခ်ိန္တြင္ မည္သည့္အေႏွာင့္အယွက္မၽွမေပးခဲ့ေပ။ ပတ္ဝန္းက်င္သတိထားမိသည္အထိ လိုက္ၾကည့္ေနသည္မ်ိဳးပင္ မရွိခဲ့ေပ။ ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့သည္က သူမဟုတ္သကဲ့သို႔ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း Suda အဖို႔ အလုပ္ကို ေျဖာင့္တန္းစြာလုပ္ႏိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဤသို႔ႏွင့္ တစ္ေနကုန္၍ ညေနအလုပ္ဆင္းခ်ိန္သို႔ ေရာက္သြားခဲ့ေလၿပီ။ ေဆး႐ံု၏ေရွ႕ဘက္ဝင္ေပါက္အနီးမွ ႐ံုးခန္းဆီသို႔ ေဆးမွတ္တမ္းဝင္ပို႔ရမည္ျဖစ္၍ ေရွ႕ဘက္ဝင္ေပါက္မွသာထြက္ရမည္။
"အလုပ္ဆင္းၿပီေပါ့၊ ဆရာမေလး။"
"ဟုတ္တယ္ Henry."
"ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ ခင္ဗ်ာ။"
"ဟုတ္ကဲ့၊ သြားၿပီေနာ္။"
Henry ကိုႏႈတ္ဆက္၍ ေဆး႐ံုျပင္ပသို႔ Suda ေျခလွမ္းသည္မွာ ဆယ္လွမ္းမျပည့္မီတြင္
"Draven"
"ဒီေန႔ေရာ ဘယ္သြားစရာရွိေသးလဲ။ ဒီဘက္အျခမ္းကိုလာမွာမို႔ ကားယူလာခဲ့တယ္။"
"ကၽြန္မ ဒီကေနထြက္လာမယ္လို႔ ရွင္ဘယ္လိုသိလဲ။"
"ဒီရက္ဆို ဒီကေနပဲထြက္တယ္မဟုတ္ဘူးလား။"
"အဲ၊ အခ်ိန္ဇယားေတြ ..."
"ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ၾကည့္လိုက္ရင္ မွတ္မိသြားတတ္လို႔ပါ။"
Suda ရယ္မိျပန္သည္။ ရပ္ၿပီးစကားေျပာေနရာမွ Draven ၏ကား ရပ္ထားရာေနရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
"အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မကို ကားနဲ႔ေခၚတင္သြားမလို႔လား။"
"Suda လမ္းေလၽွာက္ခ်င္ေသးရင္ ကားရပ္ထားခဲ့မွာေပါ့။"
"လမ္းေလၽွာက္ေနရင္းကမွ ေညာင္းလို႔ ကားနဲ႔ပဲျပန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ေရာ။"
"လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္မွဆို ကားငွားၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကားက ဒ႐ိုင္ဘာကို လာယူခိုင္းလိုက္လို႔ ရတာပဲ။"
"အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မက ရွင့္ကို ကၽြန္မနဲ႔အတူျပန္ဖို႔ေခၚလိမ့္မယ္လို႔ ေသခ်ာတယ္ေပါ့ေလ။"
"အခုပဲ Suda ကိုယ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို option အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေမးေနတယ္ေလ။ လမ္းေလၽွာက္ရင္ေကာင္းမလား၊ ကားစီးရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကားနဲ႔လား၊ လမ္းတစ္ဝက္မွအငွားကားနဲ႔လား၊ စသည္စသည္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမေခၚခ်င္ရင္ အဲဒီလိုေတြေျပာေနမယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။"
"ဘယ္လိုေျပာမယ္ထင္လို႔လဲ။"
"သြားစရာရွိလို႔ ကၽြန္မဘာသာပဲျပန္လိုက္ပါ့မယ္လို႔ ျဖစ္မလား။ ဒီေန႔ေတာ့ ရွင့္ဘာသာပဲျပန္လိုက္ပါလို႔ ျဖစ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ရွင္ဘာလာလုပ္တာလဲလို႔ ခပ္တည္တည္ေမးမလား။ အဲဒါေတာ့ Suda ပံုစံမဟုတ္ပါဘူးေလ။"
"ခစ္ခစ္၊ ရွင္ဟာေလ တကယ္တတ္ႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မပံုစံအတိုင္း တည့္တည့္ပဲေျပာပါမယ္။ ေဝးေနတယ္ဆိုေတာ့ ကားနဲ႔ပဲျပန္ၾကတာေပါ့။"
"Ok, let's drive."
ကားေပၚသို႔ေရာက္လာၾကၿပီး ကားကို ျဖည္းညင္းစြာလွိမ့္ထြက္ေစသည့္ Draven မွ
"ကၽြန္ေတာ့္သေဘာအတိုင္းပဲ ေမာင္းမယ္ေနာ္။ ရတယ္မဟုတ္လား။"
Suda ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ Draven ဆိုသည္မွာ အထိန္းအကြပ္မဲ့သည့္ စိတ္ထင္ရာလုပ္တတ္သူမဟုတ္ဟု Suda ယံုၾကည္မိသည္။
Draven ဦးတည္သည္က ညေဈးတန္းေလးရွိသည့္ လမ္းမဘက္သို႔ျဖစ္သည္။ အတြင္းဘက္သို႔ဝင္လၽွင္ လူစည္သည့္ေလၽွာက္လမ္းမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း လမ္းမႀကီးမွ ျဖည္းညင္းစြာေမာင္းသြားလၽွင္ အျပင္တန္းမွေဈးသည္မ်ားကို ေငးႏိုင္ေသးသည္။ ညဘက္တြင္ကားႏွင့္သြားလၽွင္ အလ်င္လိုသူမ်ား ေရွာင္သြားတတ္ၾကသည့္လမ္းတစ္လမ္းပင္။
"ညနက္ရင္ လူပိုစံုမယ္ေနာ္။"
"ေသခ်ာတာေပါ့။ အထဲမွာဆို ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးပဲ။"
ီ
"အစအဆံုးေလၽွာက္ဖူးလား။"
"အလုပ္ကကေလးေတြနဲ႔ ေလၽွာက္ဖူးတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အစအဆံုးေလၽွာက္မေလၽွာက္ကို တိတ္တိတ္ေလးေလာင္းထားၾကတာ။ မေလၽွာက္ဘူးဆိုတဲ့ဘက္က မ်ားေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔နဲ႔လိုက္ေလၽွာက္လိုက္တယ္။ ေမ်ာက္ေတြထိန္းရသလိုပါပဲဗ်ာ။"
"ရွင္စိတ္ပုပ္တာေပါ့။"
"ဟား ဟား၊ ႐ႈံးသြားတဲ့ဘက္ကလူမ်ားေတာ့ ေလာင္းေၾကးအတြက္ ေငြသိပ္မကုန္ၾကေတာ့ဘူးေလ။ ႏွစ္တစ္ဝက္ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ရင္ အစားအေသာက္ တာဝန္ခံေၾကးတဲ့။ လူမ်ားေတာ့ သက္သာတာေပါ့။ စိတ္ေကာင္းရွိတာပါ။"
"ရွိေစေတာ့။"
ကေလးငယ္ကိုကုပ္ေပၚတြင္တင္၍ အမ်ိဳးသမီးကိုလက္ဆြဲထားေသာ ခႏၶာကိုယ္ဝဝအမ်ိဳးသားတစ္ဦးက ကားႏွင့္မလြတ္၍ ဘီးလွိမ့္႐ံုေမာင္းကာ ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ လူ႐ႈပ္ေနသည့္ၾကားတြင္ ကေလးငယ္ေလးက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ အေဖျဖစ္သူ၏ေခါင္းကိုဖက္၍ က်န္လက္တစ္ဖက္တြင္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းလံုးလံုးေလးကို ကိုင္ထားေသးသည္။ လူအနည္းငယ္က်ဲသည့္ေနရာေရာက္မွ ေဘးဘက္သို႔ဆင္းေပးၿပီး ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္၍ လက္ျပကာလမ္းဖယ္ေပးသည္။ Draven သည္လည္း အျပံဳးႏွင့္သာလက္ျပလိုက္သည္။ ကေလးငယ္ေလးကပါ လက္ျပေနျပန္သည္။
"ကေလးေတြက အျပစ္နည္းေသးေတာ့ ေအးခ်မ္းတယ္။"
"အျပစ္ကင္းတယ္လို႔ မေျပာဘူးေပါ့။"
"ဘယ္သူကမ်ား အျပစ္ကင္းသလဲ Suda ရယ္။ ေသးေသးေလးျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ က်ဴးလြန္မိၾကတာပဲ။"
"ရွင္ မွန္ပါတယ္။"
ေရွ႕ဘက္အနည္းငယ္လွမ္းေသာေနရာတြင္ လက္ထဲရွိမိုးပ်ံပူေဖာင္းေလး လြတ္ထြက္သြား၍ ေအာ္ငိုေနေသာကေလးေလးကို မိခင္ျဖစ္သူကေခ်ာ့ေမာ့ေနၿပီး အစ္မျဖစ္ဟန္တူသည့္ကေလးမေလးက သူ၏လက္ထဲမွေလထိုးအ႐ုပ္ကိုေပးၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။
"ေမတၱာဆိုတာ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေအးခ်မ္းတာလား Draven?"
"ထင္ရတာပါပဲ။ ေမတၱာသက္သက္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လြယ္ပါ့မလား။"
"အသြားအျပန္ေလးေတာ့ ေမၽွာ္လင့္ၾကမွာေပါ့။"
"အတိအက်ပဲ။"
"ရွင္ေျပာခ်င္တာ သိပါတယ္။"
"တစ္ခုခုေရာ မစားခ်င္ဘူးလား။"
"မုန္႔အနံ႔ေပါင္းစံုရၿပီး ကၽြန္မအီေနၿပီ။"
"အေငြ႕နဲ႔တင္ ဗိုက္ဝတယ္ေပါ့။"
"အင္း၊ ကၽြန္မက နတ္သမီးေလ။"
"ေျမေပၚေႂကြက်လာတာလား။"
"ေႂကြက်တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေျမေပၚေရာက္လာတာ။"
ထိုစကားကိုေျပာသည့္ Suda ကို Draven လွည့္ၾကည့္သည့္အခါ ေခါင္းကိုအနည္းငယ္ငံု႔၍ စဥ္းစားေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ Draven အား Suda ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာသည္မွာ
"အပင္ေတြလိုပဲထင္တယ္။ အပင္က ေျမေပၚကိုေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျမစ္ကေတာ့ ေျမေအာက္မွာပဲကုပ္တြယ္ထားတယ္။ အကိုင္းအခက္ေတြ စိတ္ႀကိဳက္ျဖာထြက္ပစ္လိုက္ႏိုင္လည္း အေျခကေတာ့မေရြ႕ေတာ့ဘူး။ အဲဒီလိုဘဝမ်ိဳး။"
"ခ်ည္တိုင္တစ္ခုခုရွိေနလား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ walking tree လိုပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဆင္မေျပရင္ အျမစ္ပါေနရာေရႊ႕ပစ္တာမ်ိဳး။"
"အတိတ္ကအတိတ္ေပါ့ ရွင္ရယ္။"
"ဒါဆို အနာဂတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ပါလာႏိုင္သလား။"
"ပစၥဳပၸန္က ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ေပါ့။"
"အင္း၊ အဆံုးအျဖတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနမယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း အာမခံခ်က္ေပးစရာမလိုသလို Suda ပစၥဳပၸန္ကလည္း လြတ္လပ္ေနပါေစ။"
"ရွင္ကေလ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုေတာ့ ... 'အယူမတိမ္းပါနဲ႔၊ ေလယူရာသာယိမ္းလိုက္ပါ' ဆိုၿပီး ရွင့္ဘက္ကိုခ်ည္း ယပ္ခတ္ေနတတ္တဲ့လူမ်ိဳး။"
"ဟား ဟား၊ Suda ေတာင္ အတၱေတြကို သေဘာက်ေသးတာပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အမ်ားႀကီးပိုပါတယ္။"
••••••
ႀကိဳးတို႔မည္သည္ ၿငိတတ္၏။ ႐ႈပ္တတ္၏။ ခ်ည္ေႏွာင္တတ္၏။ ထံုးဖြဲ႕တတ္၏။ ရွင္းေန၍လည္း ႐ႈပ္ေထြးတတ္သကဲ့သို႔ ႐ႈပ္ေန၍လည္း ရွင္းရတတ္၏။ အလိုရွိသည့္အတိုင္း ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္သကဲ့သို႔ လိုအပ္သည့္အေလၽွာက္ ခ်ိတ္ဆက္၍ ရွည္လ်ားေစရန္လည္း ျပဳႏိုင္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ႀကိဳးဟူသည္ မာယာတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
သူမေႏွာင္သည့္ႀကိဳးသည္ မိမိအတြက္ေလွာင္အိမ္သဖြယ္ျဖစ္လာလၽွင္ အမွားအယြင္းတစ္ခုဟု သတ္မွတ္ရေပမည္။ သူမျပဳမည့္အမွားအတြက္ မိမိပါ ယိုယြင္းမခံႏိုင္ေပ။
ထိုလမ္းကို သူမတစ္ဦးတည္းသာေလၽွာက္ရမည္မဟုတ္ေပ။ မိမိေရြးခ်ယ္မည္မဟုတ္သည့္လမ္းကို သူမသည္လည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဟု သတ္မွတ္မိသည့္ေနာက္တြင္ .....
••••••
"ဟဲ့ Suda, မုန္႔ေတြနဲ႔ပါလား။"
"အင္း"
"ေနမေကာင္းဘူးလား။"
"လူက ၿငီးစီစီျဖစ္ေနလို႔ပါ။"
"ေအးပါ၊ ဂ႐ုစိုက္။"
ယေန႔ Suda ထံတြင္ အျပံဳးတို႔ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္။ တိုက္႐ိုက္စကားေျပာသည့္အခါတြင္သာ အျပံဳးဖြဖြတို႔ေပၚလာ၏။ ရယ္ျခင္း၊ ျပံဳးျခင္းတို႔အျပင္ မည္သည့္ခံစားမႈမၽွျဖစ္တည္မေနသည့္ Suda ၏အသြင္အျပင္သည္ တည္ၿငိမ္စြာႏွင့္ပင္ အလုပ္တာဝန္တို႔ကို တိက်စြာလုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သည္။
"Suda, ပင္ပန္းေနတယ္ဆိုၿပီး Duty ႏွစ္ခ်ိန္ဆက္ယူလို႔ျဖစ္ပါ့မလား။"
"ရတယ္ Bethany. အဆင္ေျပတယ္။"
"အဆင္မေျပရင္ေျပာေနာ္။"
"Ok."
.
ညဘက္တြင္ Suda ထံသို႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေရာက္လာၿပီး ေအးစက္သြားသည္အထိ သူမယူမေသာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း အမႈိက္ပံုးတြင္းသို႔ မပ်က္မကြက္ေရာက္သြားခဲ့သည္။
"ဒီေန႔ မုန္႔ေတြ၊ ေကာ္ဖီေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္အဆင္ေျပေနပါလား။"
ကုန္သြားသည့္ေကာ္ဖီခြက္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္သည္ဟု အထင္ေရာက္သြားဟန္တူသည့္ Bethany ကဆိုသည္။
"ငါ့ကိုပဲ လိုက္ၾကည့္ေနတာလား။"
"အမေလးေနာ္၊ ရွင့္ကိုကၽြန္မက stalk ေနတာဆိုေတာ့ေလ။"
"ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ပါ။"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ တာဝန္က်ရာအထူးခန္းမ်ားဘက္သို႔ လွည့္ထြက္သြားသည့္ Suda. အံအားသင့္ကာက်န္ရစ္ခဲ့သူမွာ Bethany သာျဖစ္ေတာ့သည္။
"ဘာလဲ၊ ဘာလဲ။ သူက ဘာျဖစ္သြားတာလဲ။ Henry မုန္႔ေတြလာပို႔ေနတာကို မႀကိဳက္တာလား။ အဲဒါဆိုလည္း မယူဘဲျငင္းလိုက္ေပါ့လို႔။ ဟင္း ... သူလည္း ပင္ပန္းေနလို႔ထင္ပါတယ္ေလ။ တစ္ေနကုန္ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ Suda မပီသလိုက္တာ။"
တစ္ေယာက္တည္းစကားေတြေျပာကာ အခါခါေခါင္းရမ္း၍ Bethany စဥ္းစားခန္းဝင္ေနစဥ္ Nurse ႏွစ္ဦး အေျပးအလႊားႏွင့္ျဖစ္သြားၾကသည္။
နာရီဝက္ခန္႔ၾကာၿပီးခ်ိန္တြင္ သတင္းဆိုးတစ္ခုၾကားရေလၿပီ။
"VIP (28) က အ႐ိုးကင္ဆာလူနာ ဆံုးသြားၿပီ။ အခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာေနၿပီးမွကြာ။"
"ေနာက္ဆံုးအဆင့္ဆိုေတာ့လည္း ..."
"သူက အေကာင္းဆံုးေတာင့္ခံေနႏိုင္ေတာ့ အခုလိုျမန္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး။"
"သူ႔အခ်ိန္ကုန္သြားလို႔ပဲေပါ့။"
••••••
"Boss, ဖုန္းထဲမွာ ဘာဝင္ေနလို႔လဲ။"
"မေနာက္နဲ႔ ေဟ့ေကာင္။"
"စာကိုေမၽွာ္ေနတာလား။ အေျခအေနမတိုးတက္ေသးဘူးလား။"
"အရင္အတိုင္းပဲ။ အေၾကာင္းထူးရင္ မင္းတို႔သိရမွာပဲကို စပ္စုမေနနဲ႔။"
"အဟဲ၊ သိခ်င္လို႔ပဲဟာကို။"
"ေအး၊ မင္းလည္း ညနက္ေအာင္ေနတာေတြ ေလၽွာ့ဦး။ မ်က္လံုးက ေနာက္ေစ့ကပ္ေနၿပီကြ။"
"အိပ္ပါတယ္ Boss ရဲ႕။ ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္ေနတာ။ ဒီေလာက္ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္နဲ႔ ေအးေဆးျဖစ္ေနတာကို။"
"ေလၽွာ့သင့္တာ ေလၽွာ့ေပါ့ကြာ။"
"ဟာ Boss! ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာထင္ေနတာလဲ။"
"ေနာက္တာပါကြာ။ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးလည္း နံရံကိုထိုးမိပါဦးမယ္။ ဒီလိုပံုစံကိုမ်ား ေကာင္မေလးေတြျမင္ေစခ်င္ပါရဲ႕။"
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ဖက္နမ္းၾကမွာေပါ့။"
"ဟား ဟား၊ ေအးပါကြာ။ က်န္းမာေရးသာ ဂ႐ုစိုက္စမ္းပါ။"
"So so healthy."
"OK, OK."
ျပန္စာမရွိသည့္ Message box ကိုတစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္ၿပီး Draven ဖုန္းကိုျပန္ခ်ထားလိုက္သည္။ Duty ႏွစ္ခ်ိန္ဆက္ဝင္သည့္ Suda ကို အလုပ္ဆင္းခ်ိန္လာေတြ႕မည့္အေၾကာင္း စာပို႔ထားသည္မွာၾကာခဲ့ၿပီ။ Suda ထံမွ မည္သို႔မၽွအေၾကာင္းမျပန္ပါ။ ယခင္ကမူ အလုပ္မ်ားသည့္အခ်ိန္တြင္ပင္ Ok. Yes. စသည္ျဖင့္ စာတစ္လံုးတည္းသာပါေသာ SMS တစ္ေစာင္ျဖစ္ေစ ေရာက္လာတတ္ေသးသည္။
Draven သိသည့္ Suda သည္ ပြင့္လင္းသြက္လက္ၿပီး ခန္႔မွန္းရန္မခက္သည့္မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ ယခုကဲ့သို႔ဆိုလၽွင္ Suda ႏွင့္ပတ္သက္၍ Draven သိသင့္သည့္အမူအက်င့္မ်ားလည္း မ်ားလိမ့္ဦးမည္ထင္သည္။ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည့္အခ်ိန္သည္လည္း မၾကာျမင့္ေသးသည့္အတြက္ အခ်ိန္ယူကာ နားလည္ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားသင့္သည္ကို Draven သိပါ၏။ လူတစ္ဦး၏အမူအက်င့္မ်ားကို အခ်ိန္တိုအတြင္း သိရွိႏိုင္ရန္မွာ ခက္ခဲသည္မဟုတ္ပါလား။
••••••
"Suda, ဒီေန႔ေတာ့ ေစာသားပဲ။ ငါက ငါ့ထက္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္မယ္ထင္တာ။ ေနမေကာင္းဘူးလား။ မ်က္ႏွာလည္းမလန္းဘူး။"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ငါနားခ်င္လို႔။"
"ဪ၊ ေအးပါ။ နင္ ဘာစားခ်င္လဲ။ ငါ ညစာလုပ္မလို႔။"
"လုပ္ခ်င္တာသာလုပ္။"
"ေအးပါ၊ နားလိုက္ပါဦး။ တစ္ခုခုဆို ငါ့ကိုေျပာေနာ္။"
"ေအး"
အေဆာင္တြင္ သူမထက္အလ်င္ေစာေရာက္ေနသည့္ Suda ကို Layla အထူးအဆန္းျဖစ္ေနခဲ့သည္။
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး ပင္ပန္းေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေနာက္မွ ဘာျဖစ္ေနလဲလို႔ ေသခ်ာေမးၾကည့္ဦးမွ။"
•••
တစ္ဖက္တြင္လည္း Layla ကဲ့သို႔ပင္ ထူးဆန္းသည္ဟုခံစားေနရသည္မွာ Draven ပင္ျဖစ္သည္။ ေဆးရံုသို႔ Draven ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ Suda အလုပ္ဆင္းသြားခဲ့ၿပီ။ စာပို႔ထားသည္မ်ားကိုလည္း မတံု႔ျပန္သည့္အတြက္ ဖုန္းေခၚလိုပါေသာ္ျငား အခ်ိန္အနည္းငယ္ေစာင့္ဆိုင္းၾကည့္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
■■■■■ Part (7) ဆက္ရန္ ■■■■■
"အဲဒီနတ်ဘုရားမက အိပ်မက်ဆိုးတွေနဲ့ ရူးသွပ်ခြင်းတွေကို ဖန်တီးနိုင်တယ်။ သူက ပူဇော်ပသခြင်းတွေရဲ့ နတ်ဘုရားမ။ ပသတယ်ဆိုတာက သေဆုံးသွားသူတွေရဲ့ ဝိညာဉ်တွေကို နှစ်သိမ့်ပေးတာ၊ ကျေနပ်စေတာမျိုးပေါ့။ အဖျော်ယမကာနဲ့ပသတာ၊ အုတ်ဂူတွေဆီသွားတာ၊ သူတို့ရဲ့သေဆုံးခြင်းကို ချီးမြှောက်ပေးတာမျိုးကိုလုပ်ပေးရင် အန္တရာယ်ပေးနိုင်တဲ့ဝိညာဉ်တွေဆီကနေ အကာအကွယ်ဖြစ်တယ်လို့ ဂရိလူမျိုးတွေက ယုံကြည်ကြတယ်။
အဲဒီလိုလုပ်ပေးတာတွေကို နတ်ဘုရားမက သိမ်းဆည်းပြီး မြေအောက်ကမ္ဘာကဝိညာဉ်တွေဆီရောက်အောင် ပို့ပေးတယ်။ အဲဒီပသခြင်းက မပြီးမြောက်ဘူးဆိုရင် အဲဒါအစား ဝိညာဉ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။
သူက ညဘက်တွေမှာ တစ္ဆေရထားကိုစီးပြီး ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာ သွားလာတတ်တယ်။ အပြစ်ရှိတယ်လို့ခံစားရပြီး ခြောက်ခြားနေတဲ့လူတွေက သူတို့ကိုမြင်တဲ့အခါ မသက်မသာဖြစ်ပြီး ကြောက်လန့်လာကြတယ်။ မမြင်ရရင်တောင် အဲဒီလိုဖြစ်ကြတယ်။ သူနဲ့ သူရဲ့တစ္ဆေအဖွဲ့ကို မတော်တဆဖြစ်ဖြစ်၊ သူတို့ကရည်ရွယ်လို့ဖြစ်ဖြစ် မြင်လိုက်ရတဲ့လူက ရူးမတတ်ပါပဲတဲ့။ သူရဲ့အသွင်အပြင်က ဖြူဖျော့တဲ့ညာဘက်ကိုယ်တစ်ခြမ်းနဲ့ မှောင်နေတဲ့ဘယ်ဘက်ကိုယ်တစ်ခြမ်း ပေါင်းထားတယ်။ ဒါက သူ့တာဝန်ဖြစ်တဲ့ သေသူတွေအတွက်တရားမျှတမှုရယ်၊ သေခြင်းရယ်ကို ကိုယ်စားပြုတယ်။
သူ့ရဲ့သွင်ပြင်ကို သူလိုသလိုထုတ်ဖော်ပြတတ်တယ်။ သူဦးတည်တဲ့လူကို အိပ်မက်ထဲမှာသွားတွေ့တတ်သလို တည့်တည့်လည်းရင်ဆိုင်တတ်တယ်။ သေသူတွေအတွက် တရားမျှတမှုရစေတယ်ဆိုတာက သူဦးတည်လိုက်တဲ့လူကို များသောအားဖြင့်တော့ အဲဒီလူရဲ့ဘဝထဲက သေဆုံးပြီးသူတစ်ယောက်ရဲ့ပုံစံနဲ့ သွားတွေ့တတ်တယ်။ အဲဒီသေဆုံးမှုအတွက် အဲဒီလူက အပြစ်မကင်းသလိုခံစားနေရမယ့် လူမျိုးပေါ့။ အဲဒီလိုပုံစံနဲ့ ခြောက်လှန့်ရူးသွပ်စေတယ်။ အိပ်မက်ဆိုးတွေနဲ့ phobia လိုကြောက်တတ်ခြင်းတွေကို အမှန်တကယ်လိုဖြစ်လာစေတယ်။"
"အဲဒီတော့ သူက နတ်ဆိုးလား၊ နတ်ဘုရားလား။"
"ငရဲမှာနေတဲ့ နတ်ဘုရားမပေါ့။"
"တစ်မျိုးကြီးပဲနော်။"
"အင်း၊ Lucifer လည်း တစ်ချိန်ကတော့ Angel ပဲလေ။"
"ဪ၊ အဲဒီလိုမျိုးပဲပေါ့။ သူက အဖြူတစ်ခြမ်း၊ အမည်းတစ်ခြမ်းနဲ့ဆိုတော့ ကြည့်ရတာတစ်မျိုးကြီးပဲနေမှာ။"
"တစ်ခြမ်းက မံမီရုပ်အလောင်းလို ခြောက်ကပ်မှောင်မည်းနေပြီး နောက်တစ်ခြမ်းကတော့ သွေးတွေဖောက်ထုတ်ထားသလို ဖြူဖျော့ပြီး မြေဖြူခဲလိုပဲတဲ့။"
"သူ့အမေ Persephone က Zeus နဲ့ စိုက်ပျိုးရေးနတ်ဘုရားမရဲ့ သမီးဆိုတော့ နတ်ဘုရားပဲလေ။ ဒါဆို သူလည်းချောမှာပေါ့။ သူ့ရဲ့တကယ့်ရုပ်ရည်ကို ဘယ်သူမြင်ဖူးတာကျလို့။"
"သိဘူးလေ။"
အသက်ဆယ့်သုံးနှစ်ခန့် ကလေးငယ်တစ်ဦးသည် လူနာခုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်ဟန်တူသည့် အခြားကလေးငယ်တစ်ဦးက ခုတင်ဘေးရှိခုံတန်းတွင်ထိုင်၍ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ပြနေခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုအနားသို့ Suda ရောက်သွားပြီး
"ဘာအကြောင်းတွေ ဖတ်ပြနေတာလဲ။"
"မမ လာပြီ။"
"သက်သာလား ကလေးလေး။"
"ဟုတ်"
Suda လိုအပ်သည်များကိုစမ်းသပ်ကြည့်ပြီး
"နေကောင်းလာပါပြီ။ အခုလိုပဲ လိမ်လိမ်မာမာဆက်နေနော်။"
"ဟုတ်။ ဟိုလေ၊ Apple juice ကို သကြားမပါ၊ အဖတ်တွေမပါဘဲ သောက်လို့ရတယ်မဟုတ်လားဟင်။"
"သမီးက သောက်ချင်လို့လား။"
"ဟုတ်"
"အဲဒါဆို ဆိုင်ကို ခုနက သမီးပြောသလိုလေး သေချာပြောပြီး မှာနော်။ မုန့်ဖိုးရှိသေးလား၊ ဒီကယူ။"
Suda ယူနီဖောင်းအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံနှိုက်မည်ပြင်သည့်အခါ
"ဟင့်အင်း၊ ဟို နောက်ဆုံးခရီးပို့ပေးတဲ့ဦးက ဝယ်တိုက်မှာ။ သူကတည့်တယ်လို့ ပြောပါတယ်။ သေချာအောင်ပြန်မေးကြည့်တာ။"
"Last Step ပိုင်ရှင်ကိုပြောတာလား သမီး။"
"ဟုတ်တယ်လေ၊ Mr. Draven. အဲဒီဦးက သမီးတို့ဂေဟာမှာ လာလှူနေကျ။ အခုနောက်ပိုင်းဆို သူ့သူငယ်ချင်းတွေကိုပါ ခေါ်ခေါ်လာပေးလို့ အလှူငွေတွေအများကြီးရတယ်လို့ ဆရာမကြီးကပြောတယ်။"
"ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်။ O က သမီးတို့အတွက် အချိန်ပိုင်းဆရာ၊ ဆရာမတွေလည်း ရှာပေးသေးတယ်။ အရင်လို ဆရာမလောက်လို့ စာသင်နောက်ကျတာမျိုး မဖြစ်တော့ဘူး။"
"ဪ"
"ဟွန့်၊ O တဲ့။"
"သူ့နာမည်မှာ မပါလို့လား၊ ပြော။"
လူနာကလေးမှပြောပြနေသည်ကို အဖော်ကလေးငယ်ကလည်း ထောက်ခံနေရာမှ သူတို့ချင်းသည်လည်း တွန်းတွန်းတိုက်တိုက်နှင့် ငြင်းနေကြပါသေးသည်။ လူနာသည် မိဘမဲ့ဂေဟာမှကလေးဖြစ်၍ အလှည့်ကျဆေးရုံစောင့်ပေးသည်မှာလည်း မိဘမဲ့ကလေးများပင်ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံသို့ရောက်လာသည့် ပထမဆုံးသုံးရက်ခန့်တွင် ဆရာမများအလှည့်ကျစောင့်ပေးပြီး သက်သာသွားသည့်နောက်ရက်များတွင် တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်ခြားမှသာ လာတွေ့နိုင်ကြပေသည်။ ထို့ကြောင့် Suda နှင့် အခြားသူများသည်လည်း ဝိုင်းဝန်းကြည့်ရှုပေးဖြစ်ကြသည်။
'ရှင်က အဲဒီလိုတွေလည်း လိုက်လုပ်နေသေးတာပဲလား။'
Suda သူ့အတွေးနှင့်သူပြုံးလိုက်မိပြီး ကျန်လူနာများကို လိုက်လံကြည့်ရှုနေလိုက်သည်။ ယခုမနက်အတွက် နောက်ဆုံးကြည့်ရမည့် Hall ဖြစ်၍ အားလုံးပြီးလျှင်နားနိုင်ပြီဖြစ်သည်။ ညာဘက်အခြမ်းပြီးဆုံး၍ ဘယ်ဘက်အခြမ်းသို့ပတ်လိုက်သည်။ Suda နှင့်စကားပြောခဲ့သည့် ကလေးမလေး၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုတင်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကလေးမလေးအနီးတွင် Draven ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ Suda ကို အပြုံးတစ်ချက်နှင့်နှုတ်ဆက်၍ ပြန်လည်ပြုံးပြဖြစ်သည်။ သူသည်က ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် စကားဆက်ပြောနေလေသည်။
Hall ထဲမှလူစုံသွားပြီဖြစ်၍ Suda မှတ်တမ်းစာအုပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည်အထိ Draven သည် ထိုကလေးတို့နှင့်အတူရှိနေသေးသည်။ Suda ၏အလုပ်ခွင်အတွင်းသို့ ရောက်လာသော်လည်း အလုပ်ချိန်တွင် မည်သည့်အနှောင့်အယှက်မျှမပေးခဲ့ပေ။ ပတ်ဝန်းကျင်သတိထားမိသည်အထိ လိုက်ကြည့်နေသည်မျိုးပင် မရှိခဲ့ပေ။ ချစ်ရေးဆိုခဲ့သည်က သူမဟုတ်သကဲ့သို့ပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း Suda အဖို့ အလုပ်ကို ဖြောင့်တန်းစွာလုပ်နိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ဤသို့နှင့် တစ်နေကုန်၍ ညနေအလုပ်ဆင်းချိန်သို့ ရောက်သွားခဲ့လေပြီ။ ဆေးရုံ၏ရှေ့ဘက်ဝင်ပေါက်အနီးမှ ရုံးခန်းဆီသို့ ဆေးမှတ်တမ်းဝင်ပို့ရမည်ဖြစ်၍ ရှေ့ဘက်ဝင်ပေါက်မှသာထွက်ရမည်။
"အလုပ်ဆင်းပြီပေါ့၊ ဆရာမလေး။"
"ဟုတ်တယ် Henry."
"ကောင်းကောင်းအနားယူပါ ခင်ဗျာ။"
"ဟုတ်ကဲ့၊ သွားပြီနော်။"
Henry ကိုနှုတ်ဆက်၍ ဆေးရုံပြင်ပသို့ Suda ခြေလှမ်းသည်မှာ ဆယ်လှမ်းမပြည့်မီတွင်
"Draven"
"ဒီနေ့ရော ဘယ်သွားစရာရှိသေးလဲ။ ဒီဘက်အခြမ်းကိုလာမှာမို့ ကားယူလာခဲ့တယ်။"
"ကျွန်မ ဒီကနေထွက်လာမယ်လို့ ရှင်ဘယ်လိုသိလဲ။"
"ဒီရက်ဆို ဒီကနေပဲထွက်တယ်မဟုတ်ဘူးလား။"
"အဲ၊ အချိန်ဇယားတွေ ..."
"ကျွန်တော်က တစ်ခါနှစ်ခါလောက်ကြည့်လိုက်ရင် မှတ်မိသွားတတ်လို့ပါ။"
Suda ရယ်မိပြန်သည်။ ရပ်ပြီးစကားပြောနေရာမှ Draven ၏ကား ရပ်ထားရာနေရာသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"အဲဒီတော့ ကျွန်မကို ကားနဲ့ခေါ်တင်သွားမလို့လား။"
"Suda လမ်းလျှောက်ချင်သေးရင် ကားရပ်ထားခဲ့မှာပေါ့။"
"လမ်းလျှောက်နေရင်းကမှ ညောင်းလို့ ကားနဲ့ပဲပြန်တော့မယ်ဆိုရင်ရော။"
"လမ်းတစ်ဝက်ရောက်မှဆို ကားငှားကြတာပေါ့။ ကျွန်တော့်ကားက ဒရိုင်ဘာကို လာယူခိုင်းလိုက်လို့ ရတာပဲ။"
"အဲဒီတော့ ကျွန်မက ရှင့်ကို ကျွန်မနဲ့အတူပြန်ဖို့ခေါ်လိမ့်မယ်လို့ သေချာတယ်ပေါ့လေ။"
"အခုပဲ Suda ကိုယ်တိုင် ကျွန်တော့်ကို option အမျိုးမျိုးနဲ့မေးနေတယ်လေ။ လမ်းလျှောက်ရင်ကောင်းမလား၊ ကားစီးရင်တောင် ကျွန်တော့်ကားနဲ့လား၊ လမ်းတစ်ဝက်မှအငှားကားနဲ့လား၊ စသည်စသည်ပေါ့။ ကျွန်တော့်ကိုမခေါ်ချင်ရင် အဲဒီလိုတွေပြောနေမယ်လို့ မထင်ပါဘူး။"
"ဘယ်လိုပြောမယ်ထင်လို့လဲ။"
"သွားစရာရှိလို့ ကျွန်မဘာသာပဲပြန်လိုက်ပါ့မယ်လို့ ဖြစ်မလား။ ဒီနေ့တော့ ရှင့်ဘာသာပဲပြန်လိုက်ပါလို့ ဖြစ်မလား။ ဒါမှမဟုတ်လည်း ရှင်ဘာလာလုပ်တာလဲလို့ ခပ်တည်တည်မေးမလား။ အဲဒါတော့ Suda ပုံစံမဟုတ်ပါဘူးလေ။"
"ခစ်ခစ်၊ ရှင်ဟာလေ တကယ်တတ်နိုင်တယ်။ ကျွန်မပုံစံအတိုင်း တည့်တည့်ပဲပြောပါမယ်။ ဝေးနေတယ်ဆိုတော့ ကားနဲ့ပဲပြန်ကြတာပေါ့။"
"Ok, let's drive."
ကားပေါ်သို့ရောက်လာကြပြီး ကားကို ဖြည်းညင်းစွာလှိမ့်ထွက်စေသည့် Draven မှ
"ကျွန်တော့်သဘောအတိုင်းပဲ မောင်းမယ်နော်။ ရတယ်မဟုတ်လား။"
Suda ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ Draven ဆိုသည်မှာ အထိန်းအကွပ်မဲ့သည့် စိတ်ထင်ရာလုပ်တတ်သူမဟုတ်ဟု Suda ယုံကြည်မိသည်။
Draven ဦးတည်သည်က ညဈေးတန်းလေးရှိသည့် လမ်းမဘက်သို့ဖြစ်သည်။ အတွင်းဘက်သို့ဝင်လျှင် လူစည်သည့်လျှောက်လမ်းများဖြစ်သော်လည်း လမ်းမကြီးမှ ဖြည်းညင်းစွာမောင်းသွားလျှင် အပြင်တန်းမှဈေးသည်များကို ငေးနိုင်သေးသည်။ ညဘက်တွင်ကားနှင့်သွားလျှင် အလျင်လိုသူများ ရှောင်သွားတတ်ကြသည့်လမ်းတစ်လမ်းပင်။
"ညနက်ရင် လူပိုစုံမယ်နော်။"
"သေချာတာပေါ့။ အထဲမှာဆို ကြိတ်ကြိတ်တိုးပဲ။"
ီ
"အစအဆုံးလျှောက်ဖူးလား။"
"အလုပ်ကကလေးတွေနဲ့ လျှောက်ဖူးတယ်။ ပွဲတော်ရက်တုန်းက ကျွန်တော့်ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ကျွန်တော် အစအဆုံးလျှောက်မလျှောက်ကို တိတ်တိတ်လေးလောင်းထားကြတာ။ မလျှောက်ဘူးဆိုတဲ့ဘက်က များနေလို့ ကျွန်တော် သူတို့နဲ့လိုက်လျှောက်လိုက်တယ်။ မျောက်တွေထိန်းရသလိုပါပဲဗျာ။"
"ရှင်စိတ်ပုပ်တာပေါ့။"
"ဟား ဟား၊ ရှုံးသွားတဲ့ဘက်ကလူများတော့ လောင်းကြေးအတွက် ငွေသိပ်မကုန်ကြတော့ဘူးလေ။ နှစ်တစ်ဝက်ပျော်ပွဲစားထွက်ရင် အစားအသောက် တာဝန်ခံကြေးတဲ့။ လူများတော့ သက်သာတာပေါ့။ စိတ်ကောင်းရှိတာပါ။"
"ရှိစေတော့။"
ကလေးငယ်ကိုကုပ်ပေါ်တွင်တင်၍ အမျိုးသမီးကိုလက်ဆွဲထားသော ခန္ဓာကိုယ်ဝဝအမျိုးသားတစ်ဦးက ကားနှင့်မလွတ်၍ ဘီးလှိမ့်ရုံမောင်းကာ ကြည့်နေမိကြသည်။ လူရှုပ်နေသည့်ကြားတွင် ကလေးငယ်လေးက လက်တစ်ဖက်နှင့် အဖေဖြစ်သူ၏ခေါင်းကိုဖက်၍ ကျန်လက်တစ်ဖက်တွင် မိုးပျံပူဖောင်းလုံးလုံးလေးကို ကိုင်ထားသေးသည်။ လူအနည်းငယ်ကျဲသည့်နေရာရောက်မှ ဘေးဘက်သို့ဆင်းပေးပြီး နောက်သို့လှည့်ကြည့်၍ လက်ပြကာလမ်းဖယ်ပေးသည်။ Draven သည်လည်း အပြုံးနှင့်သာလက်ပြလိုက်သည်။ ကလေးငယ်လေးကပါ လက်ပြနေပြန်သည်။
"ကလေးတွေက အပြစ်နည်းသေးတော့ အေးချမ်းတယ်။"
"အပြစ်ကင်းတယ်လို့ မပြောဘူးပေါ့။"
"ဘယ်သူကများ အပြစ်ကင်းသလဲ Suda ရယ်။ သေးသေးလေးဖြစ်ဖြစ်တော့ ကျူးလွန်မိကြတာပဲ။"
"ရှင် မှန်ပါတယ်။"
ရှေ့ဘက်အနည်းငယ်လှမ်းသောနေရာတွင် လက်ထဲရှိမိုးပျံပူဖောင်းလေး လွတ်ထွက်သွား၍ အော်ငိုနေသောကလေးလေးကို မိခင်ဖြစ်သူကချော့မော့နေပြီး အစ်မဖြစ်ဟန်တူသည့်ကလေးမလေးက သူ၏လက်ထဲမှလေထိုးအရုပ်ကိုပေးပြီး နှစ်သိမ့်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။
"မေတ္တာဆိုတာ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် အေးချမ်းတာလား Draven?"
"ထင်ရတာပါပဲ။ မေတ္တာသက်သက်ဖြစ်ဖို့တော့ လွယ်ပါ့မလား။"
"အသွားအပြန်လေးတော့ မျှော်လင့်ကြမှာပေါ့။"
"အတိအကျပဲ။"
"ရှင်ပြောချင်တာ သိပါတယ်။"
"တစ်ခုခုရော မစားချင်ဘူးလား။"
"မုန့်အနံ့ပေါင်းစုံရပြီး ကျွန်မအီနေပြီ။"
"အငွေ့နဲ့တင် ဗိုက်ဝတယ်ပေါ့။"
"အင်း၊ ကျွန်မက နတ်သမီးလေ။"
"မြေပေါ်ကြွေကျလာတာလား။"
"ကြွေကျတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ မြေပေါ်ရောက်လာတာ။"
ထိုစကားကိုပြောသည့် Suda ကို Draven လှည့်ကြည့်သည့်အခါ ခေါင်းကိုအနည်းငယ်ငုံ့၍ စဉ်းစားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ Draven အား Suda မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောသည်မှာ
"အပင်တွေလိုပဲထင်တယ်။ အပင်က မြေပေါ်ကိုရောက်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အမြစ်ကတော့ မြေအောက်မှာပဲကုပ်တွယ်ထားတယ်။ အကိုင်းအခက်တွေ စိတ်ကြိုက်ဖြာထွက်ပစ်လိုက်နိုင်လည်း အခြေကတော့မရွေ့တော့ဘူး။ အဲဒီလိုဘဝမျိုး။"
"ချည်တိုင်တစ်ခုခုရှိနေလား။ ကျွန်တော်ကတော့ walking tree လိုပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ အဆင်မပြေရင် အမြစ်ပါနေရာရွှေ့ပစ်တာမျိုး။"
"အတိတ်ကအတိတ်ပေါ့ ရှင်ရယ်။"
"ဒါဆို အနာဂတ်မှာ ကျွန်တော်ပါလာနိုင်သလား။"
"ပစ္စုပ္ပန်က ဆုံးဖြတ်ပြီးရင်ပေါ့။"
"အင်း၊ အဆုံးအဖြတ်ကို ကျွန်တော်စောင့်နေမယ်။ အဲဒီအတွက်လည်း အာမခံချက်ပေးစရာမလိုသလို Suda ပစ္စုပ္ပန်ကလည်း လွတ်လပ်နေပါစေ။"
"ရှင်ကလေ ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုတော့ ... 'အယူမတိမ်းပါနဲ့၊ လေယူရာသာယိမ်းလိုက်ပါ' ဆိုပြီး ရှင့်ဘက်ကိုချည်း ယပ်ခတ်နေတတ်တဲ့လူမျိုး။"
"ဟား ဟား၊ Suda တောင် အတ္တတွေကို သဘောကျသေးတာပဲလေ။ ကျွန်တော်က အများကြီးပိုပါတယ်။"
••••••
ကြိုးတို့မည်သည် ငြိတတ်၏။ ရှုပ်တတ်၏။ ချည်နှောင်တတ်၏။ ထုံးဖွဲ့တတ်၏။ ရှင်းနေ၍လည်း ရှုပ်ထွေးတတ်သကဲ့သို့ ရှုပ်နေ၍လည်း ရှင်းရတတ်၏။ အလိုရှိသည့်အတိုင်း ဖြတ်တောက်နိုင်သကဲ့သို့ လိုအပ်သည့်အလျှောက် ချိတ်ဆက်၍ ရှည်လျားစေရန်လည်း ပြုနိုင်၏။
ထို့ကြောင့် ကြိုးဟူသည် မာယာတစ်မျိုးပင်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
သူမနှောင်သည့်ကြိုးသည် မိမိအတွက်လှောင်အိမ်သဖွယ်ဖြစ်လာလျှင် အမှားအယွင်းတစ်ခုဟု သတ်မှတ်ရပေမည်။ သူမပြုမည့်အမှားအတွက် မိမိပါ ယိုယွင်းမခံနိုင်ပေ။
ထိုလမ်းကို သူမတစ်ဦးတည်းသာလျှောက်ရမည်မဟုတ်ပေ။ မိမိရွေးချယ်မည်မဟုတ်သည့်လမ်းကို သူမသည်လည်း ရွေးချယ်ခွင့်မရှိဟု သတ်မှတ်မိသည့်နောက်တွင် .....
••••••
"ဟဲ့ Suda, မုန့်တွေနဲ့ပါလား။"
"အင်း"
"နေမကောင်းဘူးလား။"
"လူက ငြီးစီစီဖြစ်နေလို့ပါ။"
"အေးပါ၊ ဂရုစိုက်။"
ယနေ့ Suda ထံတွင် အပြုံးတို့ပျောက်ဆုံးနေသည်။ တိုက်ရိုက်စကားပြောသည့်အခါတွင်သာ အပြုံးဖွဖွတို့ပေါ်လာ၏။ ရယ်ခြင်း၊ ပြုံးခြင်းတို့အပြင် မည်သည့်ခံစားမှုမျှဖြစ်တည်မနေသည့် Suda ၏အသွင်အပြင်သည် တည်ငြိမ်စွာနှင့်ပင် အလုပ်တာဝန်တို့ကို တိကျစွာလုပ်ဆောင်နေခဲ့သည်။
"Suda, ပင်ပန်းနေတယ်ဆိုပြီး Duty နှစ်ချိန်ဆက်ယူလို့ဖြစ်ပါ့မလား။"
"ရတယ် Bethany. အဆင်ပြေတယ်။"
"အဆင်မပြေရင်ပြောနော်။"
"Ok."
.
ညဘက်တွင် Suda ထံသို့ ကော်ဖီတစ်ခွက်ရောက်လာပြီး အေးစက်သွားသည်အထိ သူမယူမသောက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ သို့သော်လည်း အမှိုက်ပုံးတွင်းသို့ မပျက်မကွက်ရောက်သွားခဲ့သည်။
"ဒီနေ့ မုန့်တွေ၊ ကော်ဖီတွေနဲ့ အချိန်ကိုက်အဆင်ပြေနေပါလား။"
ကုန်သွားသည့်ကော်ဖီခွက်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်ဟု အထင်ရောက်သွားဟန်တူသည့် Bethany ကဆိုသည်။
"ငါ့ကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေတာလား။"
"အမလေးနော်၊ ရှင့်ကိုကျွန်မက stalk နေတာဆိုတော့လေ။"
"ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်ပါ။"
ပြောပြီးသည်နှင့် တာဝန်ကျရာအထူးခန်းများဘက်သို့ လှည့်ထွက်သွားသည့် Suda. အံအားသင့်ကာကျန်ရစ်ခဲ့သူမှာ Bethany သာဖြစ်တော့သည်။
"ဘာလဲ၊ ဘာလဲ။ သူက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။ Henry မုန့်တွေလာပို့နေတာကို မကြိုက်တာလား။ အဲဒါဆိုလည်း မယူဘဲငြင်းလိုက်ပေါ့လို့။ ဟင်း ... သူလည်း ပင်ပန်းနေလို့ထင်ပါတယ်လေ။ တစ်နေကုန်ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ Suda မပီသလိုက်တာ။"
တစ်ယောက်တည်းစကားတွေပြောကာ အခါခါခေါင်းရမ်း၍ Bethany စဉ်းစားခန်းဝင်နေစဉ် Nurse နှစ်ဦး အပြေးအလွှားနှင့်ဖြစ်သွားကြသည်။
နာရီဝက်ခန့်ကြာပြီးချိန်တွင် သတင်းဆိုးတစ်ခုကြားရလေပြီ။
"VIP (28) က အရိုးကင်ဆာလူနာ ဆုံးသွားပြီ။ အခုတလော တော်တော်လေးသက်သာနေပြီးမှကွာ။"
"နောက်ဆုံးအဆင့်ဆိုတော့လည်း ..."
"သူက အကောင်းဆုံးတောင့်ခံနေနိုင်တော့ အခုလိုမြန်မယ်လို့ မထင်ခဲ့ဘူး။"
"သူ့အချိန်ကုန်သွားလို့ပဲပေါ့။"
••••••
"Boss, ဖုန်းထဲမှာ ဘာဝင်နေလို့လဲ။"
"မနောက်နဲ့ ဟေ့ကောင်။"
"စာကိုမျှော်နေတာလား။ အခြေအနေမတိုးတက်သေးဘူးလား။"
"အရင်အတိုင်းပဲ။ အကြောင်းထူးရင် မင်းတို့သိရမှာပဲကို စပ်စုမနေနဲ့။"
"အဟဲ၊ သိချင်လို့ပဲဟာကို။"
"အေး၊ မင်းလည်း ညနက်အောင်နေတာတွေ လျှော့ဦး။ မျက်လုံးက နောက်စေ့ကပ်နေပြီကွ။"
"အိပ်ပါတယ် Boss ရဲ့။ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး မျက်တွင်းတွေချောင်နေတာ။ ဒီလောက် စားလိုက်၊ အိပ်လိုက်နဲ့ အေးဆေးဖြစ်နေတာကို။"
"လျှော့သင့်တာ လျှော့ပေါ့ကွာ။"
"ဟာ Boss! ကျွန်တော့်ကို ဘာထင်နေတာလဲ။"
"နောက်တာပါကွာ။ နှုတ်ခမ်းကြီးလည်း နံရံကိုထိုးမိပါဦးမယ်။ ဒီလိုပုံစံကိုများ ကောင်မလေးတွေမြင်စေချင်ပါရဲ့။"
"ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး ဖက်နမ်းကြမှာပေါ့။"
"ဟား ဟား၊ အေးပါကွာ။ ကျန်းမာရေးသာ ဂရုစိုက်စမ်းပါ။"
"So so healthy."
"OK, OK."
ပြန်စာမရှိသည့် Message box ကိုတစ်ချက်ပြန်ကြည့်ပြီး Draven ဖုန်းကိုပြန်ချထားလိုက်သည်။ Duty နှစ်ချိန်ဆက်ဝင်သည့် Suda ကို အလုပ်ဆင်းချိန်လာတွေ့မည့်အကြောင်း စာပို့ထားသည်မှာကြာခဲ့ပြီ။ Suda ထံမှ မည်သို့မျှအကြောင်းမပြန်ပါ။ ယခင်ကမူ အလုပ်များသည့်အချိန်တွင်ပင် Ok. Yes. စသည်ဖြင့် စာတစ်လုံးတည်းသာပါသော SMS တစ်စောင်ဖြစ်စေ ရောက်လာတတ်သေးသည်။
Draven သိသည့် Suda သည် ပွင့်လင်းသွက်လက်ပြီး ခန့်မှန်းရန်မခက်သည့်မိန်းကလေးဖြစ်သည်။ ယခုကဲ့သို့ဆိုလျှင် Suda နှင့်ပတ်သက်၍ Draven သိသင့်သည့်အမူအကျင့်များလည်း များလိမ့်ဦးမည်ထင်သည်။ တွေ့ဆုံခဲ့သည့်အချိန်သည်လည်း မကြာမြင့်သေးသည့်အတွက် အချိန်ယူကာ နားလည်နိုင်ရန်ကြိုးစားသင့်သည်ကို Draven သိပါ၏။ လူတစ်ဦး၏အမူအကျင့်များကို အချိန်တိုအတွင်း သိရှိနိုင်ရန်မှာ ခက်ခဲသည်မဟုတ်ပါလား။
••••••
"Suda, ဒီနေ့တော့ စောသားပဲ။ ငါက ငါ့ထက်နောက်ကျပြီးမှ ရောက်မယ်ထင်တာ။ နေမကောင်းဘူးလား။ မျက်နှာလည်းမလန်းဘူး။"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ငါနားချင်လို့။"
"ဪ၊ အေးပါ။ နင် ဘာစားချင်လဲ။ ငါ ညစာလုပ်မလို့။"
"လုပ်ချင်တာသာလုပ်။"
"အေးပါ၊ နားလိုက်ပါဦး။ တစ်ခုခုဆို ငါ့ကိုပြောနော်။"
"အေး"
အဆောင်တွင် သူမထက်အလျင်စောရောက်နေသည့် Suda ကို Layla အထူးအဆန်းဖြစ်နေခဲ့သည်။
"ငါ့သူငယ်ချင်းလေး ပင်ပန်းနေတယ်ထင်ပါရဲ့။ နောက်မှ ဘာဖြစ်နေလဲလို့ သေချာမေးကြည့်ဦးမှ။"
•••
တစ်ဖက်တွင်လည်း Layla ကဲ့သို့ပင် ထူးဆန်းသည်ဟုခံစားနေရသည်မှာ Draven ပင်ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံသို့ Draven ရောက်သွားချိန်တွင် Suda အလုပ်ဆင်းသွားခဲ့ပြီ။ စာပို့ထားသည်များကိုလည်း မတုံ့ပြန်သည့်အတွက် ဖုန်းခေါ်လိုပါသော်ငြား အချိန်အနည်းငယ်စောင့်ဆိုင်းကြည့်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
■■■■■ Part (7) ဆက်ရန် ■■■■■
အဲဒီလိုလုပ္ေပးတာေတြကို နတ္ဘုရားမက သိမ္းဆည္းၿပီး ေျမေအာက္ကမ႓ာကဝိညာဥ္ေတြဆီေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးတယ္။ အဲဒီပသျခင္းက မၿပီးေျမာက္ဘူးဆိုရင္ အဲဒါအစား ဝိညာဥ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။
သူက ညဘက္ေတြမွာ တေစၧရထားကိုစီးၿပီး ကမ႓ာေျမေပၚမွာ သြားလာတတ္တယ္။ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ခံစားရၿပီး ေျခာက္ျခားေနတဲ့လူေတြက သူတို႔ကိုျမင္တဲ့အခါ မသက္မသာျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔လာၾကတယ္။ မျမင္ရရင္ေတာင္ အဲဒီလိုျဖစ္ၾကတယ္။ သူနဲ႔ သူရဲ႕တေစၧအဖြဲ႕ကို မေတာ္တဆျဖစ္ျဖစ္၊ သူတို႔ကရည္ရြယ္လို႔ျဖစ္ျဖစ္ ျမင္လိုက္ရတဲ့လူက ရူးမတတ္ပါပဲတဲ့။ သူရဲ႕အသြင္အျပင္က ျဖဴေဖ်ာ့တဲ့ညာဘက္ကိုယ္တစ္ျခမ္းနဲ႔ ေမွာင္ေနတဲ့ဘယ္ဘက္ကိုယ္တစ္ျခမ္း ေပါင္းထားတယ္။ ဒါက သူ႔တာဝန္ျဖစ္တဲ့ ေသသူေတြအတြက္တရားမၽွတမႈရယ္၊ ေသျခင္းရယ္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။
သူ႔ရဲ႕သြင္ျပင္ကို သူလိုသလိုထုတ္ေဖာ္ျပတတ္တယ္။ သူဦးတည္တဲ့လူကို အိပ္မက္ထဲမွာသြားေတြ႕တတ္သလို တည့္တည့္လည္းရင္ဆိုင္တတ္တယ္။ ေသသူေတြအတြက္ တရားမၽွတမႈရေစတယ္ဆိုတာက သူဦးတည္လိုက္တဲ့လူကို မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အဲဒီလူရဲ႕ဘဝထဲက ေသဆံုးၿပီးသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုစံနဲ႔ သြားေတြ႕တတ္တယ္။ အဲဒီေသဆံုးမႈအတြက္ အဲဒီလူက အျပစ္မကင္းသလိုခံစားေနရမယ့္ လူမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီလိုပံုစံနဲ႔ ေျခာက္လွန္႔ရူးသြပ္ေစတယ္။ အိပ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔ phobia လိုေၾကာက္တတ္ျခင္းေတြကို အမွန္တကယ္လိုျဖစ္လာေစတယ္။"
"အဲဒီေတာ့ သူက နတ္ဆိုးလား၊ နတ္ဘုရားလား။"
"ငရဲမွာေနတဲ့ နတ္ဘုရားမေပါ့။"
"တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္။"
"အင္း၊ Lucifer လည္း တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ Angel ပဲေလ။"
"ဪ၊ အဲဒီလိုမ်ိဳးပဲေပါ့။ သူက အျဖဴတစ္ျခမ္း၊ အမည္းတစ္ျခမ္းနဲ႔ဆိုေတာ့ ၾကည့္ရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနမွာ။"
"တစ္ျခမ္းက မံမီရုပ္အေလာင္းလို ေျခာက္ကပ္ေမွာင္မည္းေနၿပီး ေနာက္တစ္ျခမ္းကေတာ့ ေသြးေတြေဖာက္ထုတ္ထားသလို ျဖဴေဖ်ာ့ၿပီး ေျမျဖဴခဲလိုပဲတဲ့။"
"သူ႔အေမ Persephone က Zeus နဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးနတ္ဘုရားမရဲ႕ သမီးဆိုေတာ့ နတ္ဘုရားပဲေလ။ ဒါဆို သူလည္းေခ်ာမွာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕တကယ့္ရုပ္ရည္ကို ဘယ္သူျမင္ဖူးတာက်လို႔။"
"သိဘူးေလ။"
အသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္ခန္႔ ကေလးငယ္တစ္ဦးသည္ လူနာခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနၿပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဟန္တူသည့္ အျခားကေလးငယ္တစ္ဦးက ခုတင္ေဘးရွိခံုတန္းတြင္ထိုင္၍ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအနားသို႔ Suda ေရာက္သြားၿပီး
"ဘာအေၾကာင္းေတြ ဖတ္ျပေနတာလဲ။"
"မမ လာၿပီ။"
"သက္သာလား ကေလးေလး။"
"ဟုတ္"
Suda လိုအပ္သည္မ်ားကိုစမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီး
"ေနေကာင္းလာပါၿပီ။ အခုလိုပဲ လိမ္လိမ္မာမာဆက္ေနေနာ္။"
"ဟုတ္။ ဟိုေလ၊ Apple juice ကို သၾကားမပါ၊ အဖတ္ေတြမပါဘဲ ေသာက္လို႔ရတယ္မဟုတ္လားဟင္။"
"သမီးက ေသာက္ခ်င္လို႔လား။"
"ဟုတ္"
"အဲဒါဆို ဆိုင္ကို ခုနက သမီးေျပာသလိုေလး ေသခ်ာေျပာၿပီး မွာေနာ္။ မုန္႔ဖိုးရွိေသးလား၊ ဒီကယူ။"
Suda ယူနီေဖာင္းအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံႏႈိက္မည္ျပင္သည့္အခါ
"ဟင့္အင္း၊ ဟို ေနာက္ဆံုးခရီးပို႔ေပးတဲ့ဦးက ဝယ္တိုက္မွာ။ သူကတည့္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ျပန္ေမးၾကည့္တာ။"
"Last Step ပိုင္ရွင္ကိုေျပာတာလား သမီး။"
"ဟုတ္တယ္ေလ၊ Mr. Draven. အဲဒီဦးက သမီးတို႔ေဂဟာမွာ လာလႉေနက်။ အခုေနာက္ပိုင္းဆို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ေခၚေခၚလာေပးလို႔ အလႉေငြေတြအမ်ားႀကီးရတယ္လို႔ ဆရာမႀကီးကေျပာတယ္။"
"ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္။ O က သမီးတို႔အတြက္ အခ်ိန္ပိုင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြလည္း ရွာေပးေသးတယ္။ အရင္လို ဆရာမေလာက္လို႔ စာသင္ေနာက္က်တာမ်ိဳး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။"
"ဪ"
"ဟြန္႔၊ O တဲ့။"
"သူ႔နာမည္မွာ မပါလို႔လား၊ ေျပာ။"
လူနာကေလးမွေျပာျပေနသည္ကို အေဖာ္ကေလးငယ္ကလည္း ေထာက္ခံေနရာမွ သူတို႔ခ်င္းသည္လည္း တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ႏွင့္ ျငင္းေနၾကပါေသးသည္။ လူနာသည္ မိဘမဲ့ေဂဟာမွကေလးျဖစ္၍ အလွည့္က်ေဆး႐ံုေစာင့္ေပးသည္မွာလည္း မိဘမဲ့ကေလးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ေဆး႐ံုသို႔ေရာက္လာသည့္ ပထမဆံုးသံုးရက္ခန္႔တြင္ ဆရာမမ်ားအလွည့္က်ေစာင့္ေပးၿပီး သက္သာသြားသည့္ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ျခားမွသာ လာေတြ႕ႏိုင္ၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Suda ႏွင့္ အျခားသူမ်ားသည္လည္း ဝိုင္းဝန္းၾကည့္႐ႈေပးျဖစ္ၾကသည္။
'ရွင္က အဲဒီလိုေတြလည္း လိုက္လုပ္ေနေသးတာပဲလား။'
Suda သူ႔အေတြးႏွင့္သူျပံဳးလိုက္မိၿပီး က်န္လူနာမ်ားကို လိုက္လံၾကည့္႐ႈေနလိုက္သည္။ ယခုမနက္အတြက္ ေနာက္ဆံုးၾကည့္ရမည့္ Hall ျဖစ္၍ အားလံုးၿပီးလၽွင္နားႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ ညာဘက္အျခမ္းၿပီးဆံုး၍ ဘယ္ဘက္အျခမ္းသို႔ပတ္လိုက္သည္။ Suda ႏွင့္စကားေျပာခဲ့သည့္ ကေလးမေလး၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုတင္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကေလးမေလးအနီးတြင္ Draven ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ Suda ကို အျပံဳးတစ္ခ်က္ႏွင့္ႏႈတ္ဆက္၍ ျပန္လည္ျပံဳးျပျဖစ္သည္။ သူသည္က ကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားဆက္ေျပာေနေလသည္။
Hall ထဲမွလူစံုသြားၿပီျဖစ္၍ Suda မွတ္တမ္းစာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္အထိ Draven သည္ ထိုကေလးတို႔ႏွင့္အတူရွိေနေသးသည္။ Suda ၏အလုပ္ခြင္အတြင္းသို႔ ေရာက္လာေသာ္လည္း အလုပ္ခ်ိန္တြင္ မည္သည့္အေႏွာင့္အယွက္မၽွမေပးခဲ့ေပ။ ပတ္ဝန္းက်င္သတိထားမိသည္အထိ လိုက္ၾကည့္ေနသည္မ်ိဳးပင္ မရွိခဲ့ေပ။ ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့သည္က သူမဟုတ္သကဲ့သို႔ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း Suda အဖို႔ အလုပ္ကို ေျဖာင့္တန္းစြာလုပ္ႏိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဤသို႔ႏွင့္ တစ္ေနကုန္၍ ညေနအလုပ္ဆင္းခ်ိန္သို႔ ေရာက္သြားခဲ့ေလၿပီ။ ေဆး႐ံု၏ေရွ႕ဘက္ဝင္ေပါက္အနီးမွ ႐ံုးခန္းဆီသို႔ ေဆးမွတ္တမ္းဝင္ပို႔ရမည္ျဖစ္၍ ေရွ႕ဘက္ဝင္ေပါက္မွသာထြက္ရမည္။
"အလုပ္ဆင္းၿပီေပါ့၊ ဆရာမေလး။"
"ဟုတ္တယ္ Henry."
"ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ ခင္ဗ်ာ။"
"ဟုတ္ကဲ့၊ သြားၿပီေနာ္။"
Henry ကိုႏႈတ္ဆက္၍ ေဆး႐ံုျပင္ပသို႔ Suda ေျခလွမ္းသည္မွာ ဆယ္လွမ္းမျပည့္မီတြင္
"Draven"
"ဒီေန႔ေရာ ဘယ္သြားစရာရွိေသးလဲ။ ဒီဘက္အျခမ္းကိုလာမွာမို႔ ကားယူလာခဲ့တယ္။"
"ကၽြန္မ ဒီကေနထြက္လာမယ္လို႔ ရွင္ဘယ္လိုသိလဲ။"
"ဒီရက္ဆို ဒီကေနပဲထြက္တယ္မဟုတ္ဘူးလား။"
"အဲ၊ အခ်ိန္ဇယားေတြ ..."
"ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ၾကည့္လိုက္ရင္ မွတ္မိသြားတတ္လို႔ပါ။"
Suda ရယ္မိျပန္သည္။ ရပ္ၿပီးစကားေျပာေနရာမွ Draven ၏ကား ရပ္ထားရာေနရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
"အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မကို ကားနဲ႔ေခၚတင္သြားမလို႔လား။"
"Suda လမ္းေလၽွာက္ခ်င္ေသးရင္ ကားရပ္ထားခဲ့မွာေပါ့။"
"လမ္းေလၽွာက္ေနရင္းကမွ ေညာင္းလို႔ ကားနဲ႔ပဲျပန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ေရာ။"
"လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္မွဆို ကားငွားၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကားက ဒ႐ိုင္ဘာကို လာယူခိုင္းလိုက္လို႔ ရတာပဲ။"
"အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မက ရွင့္ကို ကၽြန္မနဲ႔အတူျပန္ဖို႔ေခၚလိမ့္မယ္လို႔ ေသခ်ာတယ္ေပါ့ေလ။"
"အခုပဲ Suda ကိုယ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို option အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေမးေနတယ္ေလ။ လမ္းေလၽွာက္ရင္ေကာင္းမလား၊ ကားစီးရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကားနဲ႔လား၊ လမ္းတစ္ဝက္မွအငွားကားနဲ႔လား၊ စသည္စသည္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမေခၚခ်င္ရင္ အဲဒီလိုေတြေျပာေနမယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။"
"ဘယ္လိုေျပာမယ္ထင္လို႔လဲ။"
"သြားစရာရွိလို႔ ကၽြန္မဘာသာပဲျပန္လိုက္ပါ့မယ္လို႔ ျဖစ္မလား။ ဒီေန႔ေတာ့ ရွင့္ဘာသာပဲျပန္လိုက္ပါလို႔ ျဖစ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ရွင္ဘာလာလုပ္တာလဲလို႔ ခပ္တည္တည္ေမးမလား။ အဲဒါေတာ့ Suda ပံုစံမဟုတ္ပါဘူးေလ။"
"ခစ္ခစ္၊ ရွင္ဟာေလ တကယ္တတ္ႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မပံုစံအတိုင္း တည့္တည့္ပဲေျပာပါမယ္။ ေဝးေနတယ္ဆိုေတာ့ ကားနဲ႔ပဲျပန္ၾကတာေပါ့။"
"Ok, let's drive."
ကားေပၚသို႔ေရာက္လာၾကၿပီး ကားကို ျဖည္းညင္းစြာလွိမ့္ထြက္ေစသည့္ Draven မွ
"ကၽြန္ေတာ့္သေဘာအတိုင္းပဲ ေမာင္းမယ္ေနာ္။ ရတယ္မဟုတ္လား။"
Suda ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ Draven ဆိုသည္မွာ အထိန္းအကြပ္မဲ့သည့္ စိတ္ထင္ရာလုပ္တတ္သူမဟုတ္ဟု Suda ယံုၾကည္မိသည္။
Draven ဦးတည္သည္က ညေဈးတန္းေလးရွိသည့္ လမ္းမဘက္သို႔ျဖစ္သည္။ အတြင္းဘက္သို႔ဝင္လၽွင္ လူစည္သည့္ေလၽွာက္လမ္းမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း လမ္းမႀကီးမွ ျဖည္းညင္းစြာေမာင္းသြားလၽွင္ အျပင္တန္းမွေဈးသည္မ်ားကို ေငးႏိုင္ေသးသည္။ ညဘက္တြင္ကားႏွင့္သြားလၽွင္ အလ်င္လိုသူမ်ား ေရွာင္သြားတတ္ၾကသည့္လမ္းတစ္လမ္းပင္။
"ညနက္ရင္ လူပိုစံုမယ္ေနာ္။"
"ေသခ်ာတာေပါ့။ အထဲမွာဆို ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးပဲ။"
ီ
"အစအဆံုးေလၽွာက္ဖူးလား။"
"အလုပ္ကကေလးေတြနဲ႔ ေလၽွာက္ဖူးတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အစအဆံုးေလၽွာက္မေလၽွာက္ကို တိတ္တိတ္ေလးေလာင္းထားၾကတာ။ မေလၽွာက္ဘူးဆိုတဲ့ဘက္က မ်ားေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔နဲ႔လိုက္ေလၽွာက္လိုက္တယ္။ ေမ်ာက္ေတြထိန္းရသလိုပါပဲဗ်ာ။"
"ရွင္စိတ္ပုပ္တာေပါ့။"
"ဟား ဟား၊ ႐ႈံးသြားတဲ့ဘက္ကလူမ်ားေတာ့ ေလာင္းေၾကးအတြက္ ေငြသိပ္မကုန္ၾကေတာ့ဘူးေလ။ ႏွစ္တစ္ဝက္ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ရင္ အစားအေသာက္ တာဝန္ခံေၾကးတဲ့။ လူမ်ားေတာ့ သက္သာတာေပါ့။ စိတ္ေကာင္းရွိတာပါ။"
"ရွိေစေတာ့။"
ကေလးငယ္ကိုကုပ္ေပၚတြင္တင္၍ အမ်ိဳးသမီးကိုလက္ဆြဲထားေသာ ခႏၶာကိုယ္ဝဝအမ်ိဳးသားတစ္ဦးက ကားႏွင့္မလြတ္၍ ဘီးလွိမ့္႐ံုေမာင္းကာ ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ လူ႐ႈပ္ေနသည့္ၾကားတြင္ ကေလးငယ္ေလးက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ အေဖျဖစ္သူ၏ေခါင္းကိုဖက္၍ က်န္လက္တစ္ဖက္တြင္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းလံုးလံုးေလးကို ကိုင္ထားေသးသည္။ လူအနည္းငယ္က်ဲသည့္ေနရာေရာက္မွ ေဘးဘက္သို႔ဆင္းေပးၿပီး ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္၍ လက္ျပကာလမ္းဖယ္ေပးသည္။ Draven သည္လည္း အျပံဳးႏွင့္သာလက္ျပလိုက္သည္။ ကေလးငယ္ေလးကပါ လက္ျပေနျပန္သည္။
"ကေလးေတြက အျပစ္နည္းေသးေတာ့ ေအးခ်မ္းတယ္။"
"အျပစ္ကင္းတယ္လို႔ မေျပာဘူးေပါ့။"
"ဘယ္သူကမ်ား အျပစ္ကင္းသလဲ Suda ရယ္။ ေသးေသးေလးျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ က်ဴးလြန္မိၾကတာပဲ။"
"ရွင္ မွန္ပါတယ္။"
ေရွ႕ဘက္အနည္းငယ္လွမ္းေသာေနရာတြင္ လက္ထဲရွိမိုးပ်ံပူေဖာင္းေလး လြတ္ထြက္သြား၍ ေအာ္ငိုေနေသာကေလးေလးကို မိခင္ျဖစ္သူကေခ်ာ့ေမာ့ေနၿပီး အစ္မျဖစ္ဟန္တူသည့္ကေလးမေလးက သူ၏လက္ထဲမွေလထိုးအ႐ုပ္ကိုေပးၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။
"ေမတၱာဆိုတာ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေအးခ်မ္းတာလား Draven?"
"ထင္ရတာပါပဲ။ ေမတၱာသက္သက္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လြယ္ပါ့မလား။"
"အသြားအျပန္ေလးေတာ့ ေမၽွာ္လင့္ၾကမွာေပါ့။"
"အတိအက်ပဲ။"
"ရွင္ေျပာခ်င္တာ သိပါတယ္။"
"တစ္ခုခုေရာ မစားခ်င္ဘူးလား။"
"မုန္႔အနံ႔ေပါင္းစံုရၿပီး ကၽြန္မအီေနၿပီ။"
"အေငြ႕နဲ႔တင္ ဗိုက္ဝတယ္ေပါ့။"
"အင္း၊ ကၽြန္မက နတ္သမီးေလ။"
"ေျမေပၚေႂကြက်လာတာလား။"
"ေႂကြက်တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေျမေပၚေရာက္လာတာ။"
ထိုစကားကိုေျပာသည့္ Suda ကို Draven လွည့္ၾကည့္သည့္အခါ ေခါင္းကိုအနည္းငယ္ငံု႔၍ စဥ္းစားေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ Draven အား Suda ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာသည္မွာ
"အပင္ေတြလိုပဲထင္တယ္။ အပင္က ေျမေပၚကိုေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျမစ္ကေတာ့ ေျမေအာက္မွာပဲကုပ္တြယ္ထားတယ္။ အကိုင္းအခက္ေတြ စိတ္ႀကိဳက္ျဖာထြက္ပစ္လိုက္ႏိုင္လည္း အေျခကေတာ့မေရြ႕ေတာ့ဘူး။ အဲဒီလိုဘဝမ်ိဳး။"
"ခ်ည္တိုင္တစ္ခုခုရွိေနလား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ walking tree လိုပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဆင္မေျပရင္ အျမစ္ပါေနရာေရႊ႕ပစ္တာမ်ိဳး။"
"အတိတ္ကအတိတ္ေပါ့ ရွင္ရယ္။"
"ဒါဆို အနာဂတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ပါလာႏိုင္သလား။"
"ပစၥဳပၸန္က ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ေပါ့။"
"အင္း၊ အဆံုးအျဖတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနမယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း အာမခံခ်က္ေပးစရာမလိုသလို Suda ပစၥဳပၸန္ကလည္း လြတ္လပ္ေနပါေစ။"
"ရွင္ကေလ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုေတာ့ ... 'အယူမတိမ္းပါနဲ႔၊ ေလယူရာသာယိမ္းလိုက္ပါ' ဆိုၿပီး ရွင့္ဘက္ကိုခ်ည္း ယပ္ခတ္ေနတတ္တဲ့လူမ်ိဳး။"
"ဟား ဟား၊ Suda ေတာင္ အတၱေတြကို သေဘာက်ေသးတာပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အမ်ားႀကီးပိုပါတယ္။"
••••••
ႀကိဳးတို႔မည္သည္ ၿငိတတ္၏။ ႐ႈပ္တတ္၏။ ခ်ည္ေႏွာင္တတ္၏။ ထံုးဖြဲ႕တတ္၏။ ရွင္းေန၍လည္း ႐ႈပ္ေထြးတတ္သကဲ့သို႔ ႐ႈပ္ေန၍လည္း ရွင္းရတတ္၏။ အလိုရွိသည့္အတိုင္း ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္သကဲ့သို႔ လိုအပ္သည့္အေလၽွာက္ ခ်ိတ္ဆက္၍ ရွည္လ်ားေစရန္လည္း ျပဳႏိုင္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ႀကိဳးဟူသည္ မာယာတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
သူမေႏွာင္သည့္ႀကိဳးသည္ မိမိအတြက္ေလွာင္အိမ္သဖြယ္ျဖစ္လာလၽွင္ အမွားအယြင္းတစ္ခုဟု သတ္မွတ္ရေပမည္။ သူမျပဳမည့္အမွားအတြက္ မိမိပါ ယိုယြင္းမခံႏိုင္ေပ။
ထိုလမ္းကို သူမတစ္ဦးတည္းသာေလၽွာက္ရမည္မဟုတ္ေပ။ မိမိေရြးခ်ယ္မည္မဟုတ္သည့္လမ္းကို သူမသည္လည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဟု သတ္မွတ္မိသည့္ေနာက္တြင္ .....
••••••
"ဟဲ့ Suda, မုန္႔ေတြနဲ႔ပါလား။"
"အင္း"
"ေနမေကာင္းဘူးလား။"
"လူက ၿငီးစီစီျဖစ္ေနလို႔ပါ။"
"ေအးပါ၊ ဂ႐ုစိုက္။"
ယေန႔ Suda ထံတြင္ အျပံဳးတို႔ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္။ တိုက္႐ိုက္စကားေျပာသည့္အခါတြင္သာ အျပံဳးဖြဖြတို႔ေပၚလာ၏။ ရယ္ျခင္း၊ ျပံဳးျခင္းတို႔အျပင္ မည္သည့္ခံစားမႈမၽွျဖစ္တည္မေနသည့္ Suda ၏အသြင္အျပင္သည္ တည္ၿငိမ္စြာႏွင့္ပင္ အလုပ္တာဝန္တို႔ကို တိက်စြာလုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သည္။
"Suda, ပင္ပန္းေနတယ္ဆိုၿပီး Duty ႏွစ္ခ်ိန္ဆက္ယူလို႔ျဖစ္ပါ့မလား။"
"ရတယ္ Bethany. အဆင္ေျပတယ္။"
"အဆင္မေျပရင္ေျပာေနာ္။"
"Ok."
.
ညဘက္တြင္ Suda ထံသို႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေရာက္လာၿပီး ေအးစက္သြားသည္အထိ သူမယူမေသာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း အမႈိက္ပံုးတြင္းသို႔ မပ်က္မကြက္ေရာက္သြားခဲ့သည္။
"ဒီေန႔ မုန္႔ေတြ၊ ေကာ္ဖီေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္အဆင္ေျပေနပါလား။"
ကုန္သြားသည့္ေကာ္ဖီခြက္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္သည္ဟု အထင္ေရာက္သြားဟန္တူသည့္ Bethany ကဆိုသည္။
"ငါ့ကိုပဲ လိုက္ၾကည့္ေနတာလား။"
"အမေလးေနာ္၊ ရွင့္ကိုကၽြန္မက stalk ေနတာဆိုေတာ့ေလ။"
"ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ပါ။"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ တာဝန္က်ရာအထူးခန္းမ်ားဘက္သို႔ လွည့္ထြက္သြားသည့္ Suda. အံအားသင့္ကာက်န္ရစ္ခဲ့သူမွာ Bethany သာျဖစ္ေတာ့သည္။
"ဘာလဲ၊ ဘာလဲ။ သူက ဘာျဖစ္သြားတာလဲ။ Henry မုန္႔ေတြလာပို႔ေနတာကို မႀကိဳက္တာလား။ အဲဒါဆိုလည္း မယူဘဲျငင္းလိုက္ေပါ့လို႔။ ဟင္း ... သူလည္း ပင္ပန္းေနလို႔ထင္ပါတယ္ေလ။ တစ္ေနကုန္ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ Suda မပီသလိုက္တာ။"
တစ္ေယာက္တည္းစကားေတြေျပာကာ အခါခါေခါင္းရမ္း၍ Bethany စဥ္းစားခန္းဝင္ေနစဥ္ Nurse ႏွစ္ဦး အေျပးအလႊားႏွင့္ျဖစ္သြားၾကသည္။
နာရီဝက္ခန္႔ၾကာၿပီးခ်ိန္တြင္ သတင္းဆိုးတစ္ခုၾကားရေလၿပီ။
"VIP (28) က အ႐ိုးကင္ဆာလူနာ ဆံုးသြားၿပီ။ အခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာေနၿပီးမွကြာ။"
"ေနာက္ဆံုးအဆင့္ဆိုေတာ့လည္း ..."
"သူက အေကာင္းဆံုးေတာင့္ခံေနႏိုင္ေတာ့ အခုလိုျမန္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး။"
"သူ႔အခ်ိန္ကုန္သြားလို႔ပဲေပါ့။"
••••••
"Boss, ဖုန္းထဲမွာ ဘာဝင္ေနလို႔လဲ။"
"မေနာက္နဲ႔ ေဟ့ေကာင္။"
"စာကိုေမၽွာ္ေနတာလား။ အေျခအေနမတိုးတက္ေသးဘူးလား။"
"အရင္အတိုင္းပဲ။ အေၾကာင္းထူးရင္ မင္းတို႔သိရမွာပဲကို စပ္စုမေနနဲ႔။"
"အဟဲ၊ သိခ်င္လို႔ပဲဟာကို။"
"ေအး၊ မင္းလည္း ညနက္ေအာင္ေနတာေတြ ေလၽွာ့ဦး။ မ်က္လံုးက ေနာက္ေစ့ကပ္ေနၿပီကြ။"
"အိပ္ပါတယ္ Boss ရဲ႕။ ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္ေနတာ။ ဒီေလာက္ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္နဲ႔ ေအးေဆးျဖစ္ေနတာကို။"
"ေလၽွာ့သင့္တာ ေလၽွာ့ေပါ့ကြာ။"
"ဟာ Boss! ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာထင္ေနတာလဲ။"
"ေနာက္တာပါကြာ။ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးလည္း နံရံကိုထိုးမိပါဦးမယ္။ ဒီလိုပံုစံကိုမ်ား ေကာင္မေလးေတြျမင္ေစခ်င္ပါရဲ႕။"
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ဖက္နမ္းၾကမွာေပါ့။"
"ဟား ဟား၊ ေအးပါကြာ။ က်န္းမာေရးသာ ဂ႐ုစိုက္စမ္းပါ။"
"So so healthy."
"OK, OK."
ျပန္စာမရွိသည့္ Message box ကိုတစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္ၿပီး Draven ဖုန္းကိုျပန္ခ်ထားလိုက္သည္။ Duty ႏွစ္ခ်ိန္ဆက္ဝင္သည့္ Suda ကို အလုပ္ဆင္းခ်ိန္လာေတြ႕မည့္အေၾကာင္း စာပို႔ထားသည္မွာၾကာခဲ့ၿပီ။ Suda ထံမွ မည္သို႔မၽွအေၾကာင္းမျပန္ပါ။ ယခင္ကမူ အလုပ္မ်ားသည့္အခ်ိန္တြင္ပင္ Ok. Yes. စသည္ျဖင့္ စာတစ္လံုးတည္းသာပါေသာ SMS တစ္ေစာင္ျဖစ္ေစ ေရာက္လာတတ္ေသးသည္။
Draven သိသည့္ Suda သည္ ပြင့္လင္းသြက္လက္ၿပီး ခန္႔မွန္းရန္မခက္သည့္မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ ယခုကဲ့သို႔ဆိုလၽွင္ Suda ႏွင့္ပတ္သက္၍ Draven သိသင့္သည့္အမူအက်င့္မ်ားလည္း မ်ားလိမ့္ဦးမည္ထင္သည္။ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည့္အခ်ိန္သည္လည္း မၾကာျမင့္ေသးသည့္အတြက္ အခ်ိန္ယူကာ နားလည္ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားသင့္သည္ကို Draven သိပါ၏။ လူတစ္ဦး၏အမူအက်င့္မ်ားကို အခ်ိန္တိုအတြင္း သိရွိႏိုင္ရန္မွာ ခက္ခဲသည္မဟုတ္ပါလား။
••••••
"Suda, ဒီေန႔ေတာ့ ေစာသားပဲ။ ငါက ငါ့ထက္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္မယ္ထင္တာ။ ေနမေကာင္းဘူးလား။ မ်က္ႏွာလည္းမလန္းဘူး။"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ငါနားခ်င္လို႔။"
"ဪ၊ ေအးပါ။ နင္ ဘာစားခ်င္လဲ။ ငါ ညစာလုပ္မလို႔။"
"လုပ္ခ်င္တာသာလုပ္။"
"ေအးပါ၊ နားလိုက္ပါဦး။ တစ္ခုခုဆို ငါ့ကိုေျပာေနာ္။"
"ေအး"
အေဆာင္တြင္ သူမထက္အလ်င္ေစာေရာက္ေနသည့္ Suda ကို Layla အထူးအဆန္းျဖစ္ေနခဲ့သည္။
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး ပင္ပန္းေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေနာက္မွ ဘာျဖစ္ေနလဲလို႔ ေသခ်ာေမးၾကည့္ဦးမွ။"
•••
တစ္ဖက္တြင္လည္း Layla ကဲ့သို႔ပင္ ထူးဆန္းသည္ဟုခံစားေနရသည္မွာ Draven ပင္ျဖစ္သည္။ ေဆးရံုသို႔ Draven ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ Suda အလုပ္ဆင္းသြားခဲ့ၿပီ။ စာပို႔ထားသည္မ်ားကိုလည္း မတံု႔ျပန္သည့္အတြက္ ဖုန္းေခၚလိုပါေသာ္ျငား အခ်ိန္အနည္းငယ္ေစာင့္ဆိုင္းၾကည့္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
■■■■■ Part (7) ဆက္ရန္ ■■■■■
"အဲဒီနတ်ဘုရားမက အိပ်မက်ဆိုးတွေနဲ့ ရူးသွပ်ခြင်းတွေကို ဖန်တီးနိုင်တယ်။ သူက ပူဇော်ပသခြင်းတွေရဲ့ နတ်ဘုရားမ။ ပသတယ်ဆိုတာက သေဆုံးသွားသူတွေရဲ့ ဝိညာဉ်တွေကို နှစ်သိမ့်ပေးတာ၊ ကျေနပ်စေတာမျိုးပေါ့။ အဖျော်ယမကာနဲ့ပသတာ၊ အုတ်ဂူတွေဆီသွားတာ၊ သူတို့ရဲ့သေဆုံးခြင်းကို ချီးမြှောက်ပေးတာမျိုးကိုလုပ်ပေးရင် အန္တရာယ်ပေးနိုင်တဲ့ဝိညာဉ်တွေဆီကနေ အကာအကွယ်ဖြစ်တယ်လို့ ဂရိလူမျိုးတွေက ယုံကြည်ကြတယ်။
အဲဒီလိုလုပ်ပေးတာတွေကို နတ်ဘုရားမက သိမ်းဆည်းပြီး မြေအောက်ကမ္ဘာကဝိညာဉ်တွေဆီရောက်အောင် ပို့ပေးတယ်။ အဲဒီပသခြင်းက မပြီးမြောက်ဘူးဆိုရင် အဲဒါအစား ဝိညာဉ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။
သူက ညဘက်တွေမှာ တစ္ဆေရထားကိုစီးပြီး ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာ သွားလာတတ်တယ်။ အပြစ်ရှိတယ်လို့ခံစားရပြီး ခြောက်ခြားနေတဲ့လူတွေက သူတို့ကိုမြင်တဲ့အခါ မသက်မသာဖြစ်ပြီး ကြောက်လန့်လာကြတယ်။ မမြင်ရရင်တောင် အဲဒီလိုဖြစ်ကြတယ်။ သူနဲ့ သူရဲ့တစ္ဆေအဖွဲ့ကို မတော်တဆဖြစ်ဖြစ်၊ သူတို့ကရည်ရွယ်လို့ဖြစ်ဖြစ် မြင်လိုက်ရတဲ့လူက ရူးမတတ်ပါပဲတဲ့။ သူရဲ့အသွင်အပြင်က ဖြူဖျော့တဲ့ညာဘက်ကိုယ်တစ်ခြမ်းနဲ့ မှောင်နေတဲ့ဘယ်ဘက်ကိုယ်တစ်ခြမ်း ပေါင်းထားတယ်။ ဒါက သူ့တာဝန်ဖြစ်တဲ့ သေသူတွေအတွက်တရားမျှတမှုရယ်၊ သေခြင်းရယ်ကို ကိုယ်စားပြုတယ်။
သူ့ရဲ့သွင်ပြင်ကို သူလိုသလိုထုတ်ဖော်ပြတတ်တယ်။ သူဦးတည်တဲ့လူကို အိပ်မက်ထဲမှာသွားတွေ့တတ်သလို တည့်တည့်လည်းရင်ဆိုင်တတ်တယ်။ သေသူတွေအတွက် တရားမျှတမှုရစေတယ်ဆိုတာက သူဦးတည်လိုက်တဲ့လူကို များသောအားဖြင့်တော့ အဲဒီလူရဲ့ဘဝထဲက သေဆုံးပြီးသူတစ်ယောက်ရဲ့ပုံစံနဲ့ သွားတွေ့တတ်တယ်။ အဲဒီသေဆုံးမှုအတွက် အဲဒီလူက အပြစ်မကင်းသလိုခံစားနေရမယ့် လူမျိုးပေါ့။ အဲဒီလိုပုံစံနဲ့ ခြောက်လှန့်ရူးသွပ်စေတယ်။ အိပ်မက်ဆိုးတွေနဲ့ phobia လိုကြောက်တတ်ခြင်းတွေကို အမှန်တကယ်လိုဖြစ်လာစေတယ်။"
"အဲဒီတော့ သူက နတ်ဆိုးလား၊ နတ်ဘုရားလား။"
"ငရဲမှာနေတဲ့ နတ်ဘုရားမပေါ့။"
"တစ်မျိုးကြီးပဲနော်။"
"အင်း၊ Lucifer လည်း တစ်ချိန်ကတော့ Angel ပဲလေ။"
"ဪ၊ အဲဒီလိုမျိုးပဲပေါ့။ သူက အဖြူတစ်ခြမ်း၊ အမည်းတစ်ခြမ်းနဲ့ဆိုတော့ ကြည့်ရတာတစ်မျိုးကြီးပဲနေမှာ။"
"တစ်ခြမ်းက မံမီရုပ်အလောင်းလို ခြောက်ကပ်မှောင်မည်းနေပြီး နောက်တစ်ခြမ်းကတော့ သွေးတွေဖောက်ထုတ်ထားသလို ဖြူဖျော့ပြီး မြေဖြူခဲလိုပဲတဲ့။"
"သူ့အမေ Persephone က Zeus နဲ့ စိုက်ပျိုးရေးနတ်ဘုရားမရဲ့ သမီးဆိုတော့ နတ်ဘုရားပဲလေ။ ဒါဆို သူလည်းချောမှာပေါ့။ သူ့ရဲ့တကယ့်ရုပ်ရည်ကို ဘယ်သူမြင်ဖူးတာကျလို့။"
"သိဘူးလေ။"
အသက်ဆယ့်သုံးနှစ်ခန့် ကလေးငယ်တစ်ဦးသည် လူနာခုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်ဟန်တူသည့် အခြားကလေးငယ်တစ်ဦးက ခုတင်ဘေးရှိခုံတန်းတွင်ထိုင်၍ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ပြနေခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုအနားသို့ Suda ရောက်သွားပြီး
"ဘာအကြောင်းတွေ ဖတ်ပြနေတာလဲ။"
"မမ လာပြီ။"
"သက်သာလား ကလေးလေး။"
"ဟုတ်"
Suda လိုအပ်သည်များကိုစမ်းသပ်ကြည့်ပြီး
"နေကောင်းလာပါပြီ။ အခုလိုပဲ လိမ်လိမ်မာမာဆက်နေနော်။"
"ဟုတ်။ ဟိုလေ၊ Apple juice ကို သကြားမပါ၊ အဖတ်တွေမပါဘဲ သောက်လို့ရတယ်မဟုတ်လားဟင်။"
"သမီးက သောက်ချင်လို့လား။"
"ဟုတ်"
"အဲဒါဆို ဆိုင်ကို ခုနက သမီးပြောသလိုလေး သေချာပြောပြီး မှာနော်။ မုန့်ဖိုးရှိသေးလား၊ ဒီကယူ။"
Suda ယူနီဖောင်းအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံနှိုက်မည်ပြင်သည့်အခါ
"ဟင့်အင်း၊ ဟို နောက်ဆုံးခရီးပို့ပေးတဲ့ဦးက ဝယ်တိုက်မှာ။ သူကတည့်တယ်လို့ ပြောပါတယ်။ သေချာအောင်ပြန်မေးကြည့်တာ။"
"Last Step ပိုင်ရှင်ကိုပြောတာလား သမီး။"
"ဟုတ်တယ်လေ၊ Mr. Draven. အဲဒီဦးက သမီးတို့ဂေဟာမှာ လာလှူနေကျ။ အခုနောက်ပိုင်းဆို သူ့သူငယ်ချင်းတွေကိုပါ ခေါ်ခေါ်လာပေးလို့ အလှူငွေတွေအများကြီးရတယ်လို့ ဆရာမကြီးကပြောတယ်။"
"ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်။ O က သမီးတို့အတွက် အချိန်ပိုင်းဆရာ၊ ဆရာမတွေလည်း ရှာပေးသေးတယ်။ အရင်လို ဆရာမလောက်လို့ စာသင်နောက်ကျတာမျိုး မဖြစ်တော့ဘူး။"
"ဪ"
"ဟွန့်၊ O တဲ့။"
"သူ့နာမည်မှာ မပါလို့လား၊ ပြော။"
လူနာကလေးမှပြောပြနေသည်ကို အဖော်ကလေးငယ်ကလည်း ထောက်ခံနေရာမှ သူတို့ချင်းသည်လည်း တွန်းတွန်းတိုက်တိုက်နှင့် ငြင်းနေကြပါသေးသည်။ လူနာသည် မိဘမဲ့ဂေဟာမှကလေးဖြစ်၍ အလှည့်ကျဆေးရုံစောင့်ပေးသည်မှာလည်း မိဘမဲ့ကလေးများပင်ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံသို့ရောက်လာသည့် ပထမဆုံးသုံးရက်ခန့်တွင် ဆရာမများအလှည့်ကျစောင့်ပေးပြီး သက်သာသွားသည့်နောက်ရက်များတွင် တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်ခြားမှသာ လာတွေ့နိုင်ကြပေသည်။ ထို့ကြောင့် Suda နှင့် အခြားသူများသည်လည်း ဝိုင်းဝန်းကြည့်ရှုပေးဖြစ်ကြသည်။
'ရှင်က အဲဒီလိုတွေလည်း လိုက်လုပ်နေသေးတာပဲလား။'
Suda သူ့အတွေးနှင့်သူပြုံးလိုက်မိပြီး ကျန်လူနာများကို လိုက်လံကြည့်ရှုနေလိုက်သည်။ ယခုမနက်အတွက် နောက်ဆုံးကြည့်ရမည့် Hall ဖြစ်၍ အားလုံးပြီးလျှင်နားနိုင်ပြီဖြစ်သည်။ ညာဘက်အခြမ်းပြီးဆုံး၍ ဘယ်ဘက်အခြမ်းသို့ပတ်လိုက်သည်။ Suda နှင့်စကားပြောခဲ့သည့် ကလေးမလေး၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုတင်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကလေးမလေးအနီးတွင် Draven ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ Suda ကို အပြုံးတစ်ချက်နှင့်နှုတ်ဆက်၍ ပြန်လည်ပြုံးပြဖြစ်သည်။ သူသည်က ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် စကားဆက်ပြောနေလေသည်။
Hall ထဲမှလူစုံသွားပြီဖြစ်၍ Suda မှတ်တမ်းစာအုပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည်အထိ Draven သည် ထိုကလေးတို့နှင့်အတူရှိနေသေးသည်။ Suda ၏အလုပ်ခွင်အတွင်းသို့ ရောက်လာသော်လည်း အလုပ်ချိန်တွင် မည်သည့်အနှောင့်အယှက်မျှမပေးခဲ့ပေ။ ပတ်ဝန်းကျင်သတိထားမိသည်အထိ လိုက်ကြည့်နေသည်မျိုးပင် မရှိခဲ့ပေ။ ချစ်ရေးဆိုခဲ့သည်က သူမဟုတ်သကဲ့သို့ပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း Suda အဖို့ အလုပ်ကို ဖြောင့်တန်းစွာလုပ်နိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ဤသို့နှင့် တစ်နေကုန်၍ ညနေအလုပ်ဆင်းချိန်သို့ ရောက်သွားခဲ့လေပြီ။ ဆေးရုံ၏ရှေ့ဘက်ဝင်ပေါက်အနီးမှ ရုံးခန်းဆီသို့ ဆေးမှတ်တမ်းဝင်ပို့ရမည်ဖြစ်၍ ရှေ့ဘက်ဝင်ပေါက်မှသာထွက်ရမည်။
"အလုပ်ဆင်းပြီပေါ့၊ ဆရာမလေး။"
"ဟုတ်တယ် Henry."
"ကောင်းကောင်းအနားယူပါ ခင်ဗျာ။"
"ဟုတ်ကဲ့၊ သွားပြီနော်။"
Henry ကိုနှုတ်ဆက်၍ ဆေးရုံပြင်ပသို့ Suda ခြေလှမ်းသည်မှာ ဆယ်လှမ်းမပြည့်မီတွင်
"Draven"
"ဒီနေ့ရော ဘယ်သွားစရာရှိသေးလဲ။ ဒီဘက်အခြမ်းကိုလာမှာမို့ ကားယူလာခဲ့တယ်။"
"ကျွန်မ ဒီကနေထွက်လာမယ်လို့ ရှင်ဘယ်လိုသိလဲ။"
"ဒီရက်ဆို ဒီကနေပဲထွက်တယ်မဟုတ်ဘူးလား။"
"အဲ၊ အချိန်ဇယားတွေ ..."
"ကျွန်တော်က တစ်ခါနှစ်ခါလောက်ကြည့်လိုက်ရင် မှတ်မိသွားတတ်လို့ပါ။"
Suda ရယ်မိပြန်သည်။ ရပ်ပြီးစကားပြောနေရာမှ Draven ၏ကား ရပ်ထားရာနေရာသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"အဲဒီတော့ ကျွန်မကို ကားနဲ့ခေါ်တင်သွားမလို့လား။"
"Suda လမ်းလျှောက်ချင်သေးရင် ကားရပ်ထားခဲ့မှာပေါ့။"
"လမ်းလျှောက်နေရင်းကမှ ညောင်းလို့ ကားနဲ့ပဲပြန်တော့မယ်ဆိုရင်ရော။"
"လမ်းတစ်ဝက်ရောက်မှဆို ကားငှားကြတာပေါ့။ ကျွန်တော့်ကားက ဒရိုင်ဘာကို လာယူခိုင်းလိုက်လို့ ရတာပဲ။"
"အဲဒီတော့ ကျွန်မက ရှင့်ကို ကျွန်မနဲ့အတူပြန်ဖို့ခေါ်လိမ့်မယ်လို့ သေချာတယ်ပေါ့လေ။"
"အခုပဲ Suda ကိုယ်တိုင် ကျွန်တော့်ကို option အမျိုးမျိုးနဲ့မေးနေတယ်လေ။ လမ်းလျှောက်ရင်ကောင်းမလား၊ ကားစီးရင်တောင် ကျွန်တော့်ကားနဲ့လား၊ လမ်းတစ်ဝက်မှအငှားကားနဲ့လား၊ စသည်စသည်ပေါ့။ ကျွန်တော့်ကိုမခေါ်ချင်ရင် အဲဒီလိုတွေပြောနေမယ်လို့ မထင်ပါဘူး။"
"ဘယ်လိုပြောမယ်ထင်လို့လဲ။"
"သွားစရာရှိလို့ ကျွန်မဘာသာပဲပြန်လိုက်ပါ့မယ်လို့ ဖြစ်မလား။ ဒီနေ့တော့ ရှင့်ဘာသာပဲပြန်လိုက်ပါလို့ ဖြစ်မလား။ ဒါမှမဟုတ်လည်း ရှင်ဘာလာလုပ်တာလဲလို့ ခပ်တည်တည်မေးမလား။ အဲဒါတော့ Suda ပုံစံမဟုတ်ပါဘူးလေ။"
"ခစ်ခစ်၊ ရှင်ဟာလေ တကယ်တတ်နိုင်တယ်။ ကျွန်မပုံစံအတိုင်း တည့်တည့်ပဲပြောပါမယ်။ ဝေးနေတယ်ဆိုတော့ ကားနဲ့ပဲပြန်ကြတာပေါ့။"
"Ok, let's drive."
ကားပေါ်သို့ရောက်လာကြပြီး ကားကို ဖြည်းညင်းစွာလှိမ့်ထွက်စေသည့် Draven မှ
"ကျွန်တော့်သဘောအတိုင်းပဲ မောင်းမယ်နော်။ ရတယ်မဟုတ်လား။"
Suda ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ Draven ဆိုသည်မှာ အထိန်းအကွပ်မဲ့သည့် စိတ်ထင်ရာလုပ်တတ်သူမဟုတ်ဟု Suda ယုံကြည်မိသည်။
Draven ဦးတည်သည်က ညဈေးတန်းလေးရှိသည့် လမ်းမဘက်သို့ဖြစ်သည်။ အတွင်းဘက်သို့ဝင်လျှင် လူစည်သည့်လျှောက်လမ်းများဖြစ်သော်လည်း လမ်းမကြီးမှ ဖြည်းညင်းစွာမောင်းသွားလျှင် အပြင်တန်းမှဈေးသည်များကို ငေးနိုင်သေးသည်။ ညဘက်တွင်ကားနှင့်သွားလျှင် အလျင်လိုသူများ ရှောင်သွားတတ်ကြသည့်လမ်းတစ်လမ်းပင်။
"ညနက်ရင် လူပိုစုံမယ်နော်။"
"သေချာတာပေါ့။ အထဲမှာဆို ကြိတ်ကြိတ်တိုးပဲ။"
ီ
"အစအဆုံးလျှောက်ဖူးလား။"
"အလုပ်ကကလေးတွေနဲ့ လျှောက်ဖူးတယ်။ ပွဲတော်ရက်တုန်းက ကျွန်တော့်ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ကျွန်တော် အစအဆုံးလျှောက်မလျှောက်ကို တိတ်တိတ်လေးလောင်းထားကြတာ။ မလျှောက်ဘူးဆိုတဲ့ဘက်က များနေလို့ ကျွန်တော် သူတို့နဲ့လိုက်လျှောက်လိုက်တယ်။ မျောက်တွေထိန်းရသလိုပါပဲဗျာ။"
"ရှင်စိတ်ပုပ်တာပေါ့။"
"ဟား ဟား၊ ရှုံးသွားတဲ့ဘက်ကလူများတော့ လောင်းကြေးအတွက် ငွေသိပ်မကုန်ကြတော့ဘူးလေ။ နှစ်တစ်ဝက်ပျော်ပွဲစားထွက်ရင် အစားအသောက် တာဝန်ခံကြေးတဲ့။ လူများတော့ သက်သာတာပေါ့။ စိတ်ကောင်းရှိတာပါ။"
"ရှိစေတော့။"
ကလေးငယ်ကိုကုပ်ပေါ်တွင်တင်၍ အမျိုးသမီးကိုလက်ဆွဲထားသော ခန္ဓာကိုယ်ဝဝအမျိုးသားတစ်ဦးက ကားနှင့်မလွတ်၍ ဘီးလှိမ့်ရုံမောင်းကာ ကြည့်နေမိကြသည်။ လူရှုပ်နေသည့်ကြားတွင် ကလေးငယ်လေးက လက်တစ်ဖက်နှင့် အဖေဖြစ်သူ၏ခေါင်းကိုဖက်၍ ကျန်လက်တစ်ဖက်တွင် မိုးပျံပူဖောင်းလုံးလုံးလေးကို ကိုင်ထားသေးသည်။ လူအနည်းငယ်ကျဲသည့်နေရာရောက်မှ ဘေးဘက်သို့ဆင်းပေးပြီး နောက်သို့လှည့်ကြည့်၍ လက်ပြကာလမ်းဖယ်ပေးသည်။ Draven သည်လည်း အပြုံးနှင့်သာလက်ပြလိုက်သည်။ ကလေးငယ်လေးကပါ လက်ပြနေပြန်သည်။
"ကလေးတွေက အပြစ်နည်းသေးတော့ အေးချမ်းတယ်။"
"အပြစ်ကင်းတယ်လို့ မပြောဘူးပေါ့။"
"ဘယ်သူကများ အပြစ်ကင်းသလဲ Suda ရယ်။ သေးသေးလေးဖြစ်ဖြစ်တော့ ကျူးလွန်မိကြတာပဲ။"
"ရှင် မှန်ပါတယ်။"
ရှေ့ဘက်အနည်းငယ်လှမ်းသောနေရာတွင် လက်ထဲရှိမိုးပျံပူဖောင်းလေး လွတ်ထွက်သွား၍ အော်ငိုနေသောကလေးလေးကို မိခင်ဖြစ်သူကချော့မော့နေပြီး အစ်မဖြစ်ဟန်တူသည့်ကလေးမလေးက သူ၏လက်ထဲမှလေထိုးအရုပ်ကိုပေးပြီး နှစ်သိမ့်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။
"မေတ္တာဆိုတာ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် အေးချမ်းတာလား Draven?"
"ထင်ရတာပါပဲ။ မေတ္တာသက်သက်ဖြစ်ဖို့တော့ လွယ်ပါ့မလား။"
"အသွားအပြန်လေးတော့ မျှော်လင့်ကြမှာပေါ့။"
"အတိအကျပဲ။"
"ရှင်ပြောချင်တာ သိပါတယ်။"
"တစ်ခုခုရော မစားချင်ဘူးလား။"
"မုန့်အနံ့ပေါင်းစုံရပြီး ကျွန်မအီနေပြီ။"
"အငွေ့နဲ့တင် ဗိုက်ဝတယ်ပေါ့။"
"အင်း၊ ကျွန်မက နတ်သမီးလေ။"
"မြေပေါ်ကြွေကျလာတာလား။"
"ကြွေကျတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ မြေပေါ်ရောက်လာတာ။"
ထိုစကားကိုပြောသည့် Suda ကို Draven လှည့်ကြည့်သည့်အခါ ခေါင်းကိုအနည်းငယ်ငုံ့၍ စဉ်းစားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ Draven အား Suda မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောသည်မှာ
"အပင်တွေလိုပဲထင်တယ်။ အပင်က မြေပေါ်ကိုရောက်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အမြစ်ကတော့ မြေအောက်မှာပဲကုပ်တွယ်ထားတယ်။ အကိုင်းအခက်တွေ စိတ်ကြိုက်ဖြာထွက်ပစ်လိုက်နိုင်လည်း အခြေကတော့မရွေ့တော့ဘူး။ အဲဒီလိုဘဝမျိုး။"
"ချည်တိုင်တစ်ခုခုရှိနေလား။ ကျွန်တော်ကတော့ walking tree လိုပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ အဆင်မပြေရင် အမြစ်ပါနေရာရွှေ့ပစ်တာမျိုး။"
"အတိတ်ကအတိတ်ပေါ့ ရှင်ရယ်။"
"ဒါဆို အနာဂတ်မှာ ကျွန်တော်ပါလာနိုင်သလား။"
"ပစ္စုပ္ပန်က ဆုံးဖြတ်ပြီးရင်ပေါ့။"
"အင်း၊ အဆုံးအဖြတ်ကို ကျွန်တော်စောင့်နေမယ်။ အဲဒီအတွက်လည်း အာမခံချက်ပေးစရာမလိုသလို Suda ပစ္စုပ္ပန်ကလည်း လွတ်လပ်နေပါစေ။"
"ရှင်ကလေ ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုတော့ ... 'အယူမတိမ်းပါနဲ့၊ လေယူရာသာယိမ်းလိုက်ပါ' ဆိုပြီး ရှင့်ဘက်ကိုချည်း ယပ်ခတ်နေတတ်တဲ့လူမျိုး။"
"ဟား ဟား၊ Suda တောင် အတ္တတွေကို သဘောကျသေးတာပဲလေ။ ကျွန်တော်က အများကြီးပိုပါတယ်။"
••••••
ကြိုးတို့မည်သည် ငြိတတ်၏။ ရှုပ်တတ်၏။ ချည်နှောင်တတ်၏။ ထုံးဖွဲ့တတ်၏။ ရှင်းနေ၍လည်း ရှုပ်ထွေးတတ်သကဲ့သို့ ရှုပ်နေ၍လည်း ရှင်းရတတ်၏။ အလိုရှိသည့်အတိုင်း ဖြတ်တောက်နိုင်သကဲ့သို့ လိုအပ်သည့်အလျှောက် ချိတ်ဆက်၍ ရှည်လျားစေရန်လည်း ပြုနိုင်၏။
ထို့ကြောင့် ကြိုးဟူသည် မာယာတစ်မျိုးပင်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
သူမနှောင်သည့်ကြိုးသည် မိမိအတွက်လှောင်အိမ်သဖွယ်ဖြစ်လာလျှင် အမှားအယွင်းတစ်ခုဟု သတ်မှတ်ရပေမည်။ သူမပြုမည့်အမှားအတွက် မိမိပါ ယိုယွင်းမခံနိုင်ပေ။
ထိုလမ်းကို သူမတစ်ဦးတည်းသာလျှောက်ရမည်မဟုတ်ပေ။ မိမိရွေးချယ်မည်မဟုတ်သည့်လမ်းကို သူမသည်လည်း ရွေးချယ်ခွင့်မရှိဟု သတ်မှတ်မိသည့်နောက်တွင် .....
••••••
"ဟဲ့ Suda, မုန့်တွေနဲ့ပါလား။"
"အင်း"
"နေမကောင်းဘူးလား။"
"လူက ငြီးစီစီဖြစ်နေလို့ပါ။"
"အေးပါ၊ ဂရုစိုက်။"
ယနေ့ Suda ထံတွင် အပြုံးတို့ပျောက်ဆုံးနေသည်။ တိုက်ရိုက်စကားပြောသည့်အခါတွင်သာ အပြုံးဖွဖွတို့ပေါ်လာ၏။ ရယ်ခြင်း၊ ပြုံးခြင်းတို့အပြင် မည်သည့်ခံစားမှုမျှဖြစ်တည်မနေသည့် Suda ၏အသွင်အပြင်သည် တည်ငြိမ်စွာနှင့်ပင် အလုပ်တာဝန်တို့ကို တိကျစွာလုပ်ဆောင်နေခဲ့သည်။
"Suda, ပင်ပန်းနေတယ်ဆိုပြီး Duty နှစ်ချိန်ဆက်ယူလို့ဖြစ်ပါ့မလား။"
"ရတယ် Bethany. အဆင်ပြေတယ်။"
"အဆင်မပြေရင်ပြောနော်။"
"Ok."
.
ညဘက်တွင် Suda ထံသို့ ကော်ဖီတစ်ခွက်ရောက်လာပြီး အေးစက်သွားသည်အထိ သူမယူမသောက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ သို့သော်လည်း အမှိုက်ပုံးတွင်းသို့ မပျက်မကွက်ရောက်သွားခဲ့သည်။
"ဒီနေ့ မုန့်တွေ၊ ကော်ဖီတွေနဲ့ အချိန်ကိုက်အဆင်ပြေနေပါလား။"
ကုန်သွားသည့်ကော်ဖီခွက်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်ဟု အထင်ရောက်သွားဟန်တူသည့် Bethany ကဆိုသည်။
"ငါ့ကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေတာလား။"
"အမလေးနော်၊ ရှင့်ကိုကျွန်မက stalk နေတာဆိုတော့လေ။"
"ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်ပါ။"
ပြောပြီးသည်နှင့် တာဝန်ကျရာအထူးခန်းများဘက်သို့ လှည့်ထွက်သွားသည့် Suda. အံအားသင့်ကာကျန်ရစ်ခဲ့သူမှာ Bethany သာဖြစ်တော့သည်။
"ဘာလဲ၊ ဘာလဲ။ သူက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။ Henry မုန့်တွေလာပို့နေတာကို မကြိုက်တာလား။ အဲဒါဆိုလည်း မယူဘဲငြင်းလိုက်ပေါ့လို့။ ဟင်း ... သူလည်း ပင်ပန်းနေလို့ထင်ပါတယ်လေ။ တစ်နေကုန်ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ Suda မပီသလိုက်တာ။"
တစ်ယောက်တည်းစကားတွေပြောကာ အခါခါခေါင်းရမ်း၍ Bethany စဉ်းစားခန်းဝင်နေစဉ် Nurse နှစ်ဦး အပြေးအလွှားနှင့်ဖြစ်သွားကြသည်။
နာရီဝက်ခန့်ကြာပြီးချိန်တွင် သတင်းဆိုးတစ်ခုကြားရလေပြီ။
"VIP (28) က အရိုးကင်ဆာလူနာ ဆုံးသွားပြီ။ အခုတလော တော်တော်လေးသက်သာနေပြီးမှကွာ။"
"နောက်ဆုံးအဆင့်ဆိုတော့လည်း ..."
"သူက အကောင်းဆုံးတောင့်ခံနေနိုင်တော့ အခုလိုမြန်မယ်လို့ မထင်ခဲ့ဘူး။"
"သူ့အချိန်ကုန်သွားလို့ပဲပေါ့။"
••••••
"Boss, ဖုန်းထဲမှာ ဘာဝင်နေလို့လဲ။"
"မနောက်နဲ့ ဟေ့ကောင်။"
"စာကိုမျှော်နေတာလား။ အခြေအနေမတိုးတက်သေးဘူးလား။"
"အရင်အတိုင်းပဲ။ အကြောင်းထူးရင် မင်းတို့သိရမှာပဲကို စပ်စုမနေနဲ့။"
"အဟဲ၊ သိချင်လို့ပဲဟာကို။"
"အေး၊ မင်းလည်း ညနက်အောင်နေတာတွေ လျှော့ဦး။ မျက်လုံးက နောက်စေ့ကပ်နေပြီကွ။"
"အိပ်ပါတယ် Boss ရဲ့။ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး မျက်တွင်းတွေချောင်နေတာ။ ဒီလောက် စားလိုက်၊ အိပ်လိုက်နဲ့ အေးဆေးဖြစ်နေတာကို။"
"လျှော့သင့်တာ လျှော့ပေါ့ကွာ။"
"ဟာ Boss! ကျွန်တော့်ကို ဘာထင်နေတာလဲ။"
"နောက်တာပါကွာ။ နှုတ်ခမ်းကြီးလည်း နံရံကိုထိုးမိပါဦးမယ်။ ဒီလိုပုံစံကိုများ ကောင်မလေးတွေမြင်စေချင်ပါရဲ့။"
"ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး ဖက်နမ်းကြမှာပေါ့။"
"ဟား ဟား၊ အေးပါကွာ။ ကျန်းမာရေးသာ ဂရုစိုက်စမ်းပါ။"
"So so healthy."
"OK, OK."
ပြန်စာမရှိသည့် Message box ကိုတစ်ချက်ပြန်ကြည့်ပြီး Draven ဖုန်းကိုပြန်ချထားလိုက်သည်။ Duty နှစ်ချိန်ဆက်ဝင်သည့် Suda ကို အလုပ်ဆင်းချိန်လာတွေ့မည့်အကြောင်း စာပို့ထားသည်မှာကြာခဲ့ပြီ။ Suda ထံမှ မည်သို့မျှအကြောင်းမပြန်ပါ။ ယခင်ကမူ အလုပ်များသည့်အချိန်တွင်ပင် Ok. Yes. စသည်ဖြင့် စာတစ်လုံးတည်းသာပါသော SMS တစ်စောင်ဖြစ်စေ ရောက်လာတတ်သေးသည်။
Draven သိသည့် Suda သည် ပွင့်လင်းသွက်လက်ပြီး ခန့်မှန်းရန်မခက်သည့်မိန်းကလေးဖြစ်သည်။ ယခုကဲ့သို့ဆိုလျှင် Suda နှင့်ပတ်သက်၍ Draven သိသင့်သည့်အမူအကျင့်များလည်း များလိမ့်ဦးမည်ထင်သည်။ တွေ့ဆုံခဲ့သည့်အချိန်သည်လည်း မကြာမြင့်သေးသည့်အတွက် အချိန်ယူကာ နားလည်နိုင်ရန်ကြိုးစားသင့်သည်ကို Draven သိပါ၏။ လူတစ်ဦး၏အမူအကျင့်များကို အချိန်တိုအတွင်း သိရှိနိုင်ရန်မှာ ခက်ခဲသည်မဟုတ်ပါလား။
••••••
"Suda, ဒီနေ့တော့ စောသားပဲ။ ငါက ငါ့ထက်နောက်ကျပြီးမှ ရောက်မယ်ထင်တာ။ နေမကောင်းဘူးလား။ မျက်နှာလည်းမလန်းဘူး။"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ငါနားချင်လို့။"
"ဪ၊ အေးပါ။ နင် ဘာစားချင်လဲ။ ငါ ညစာလုပ်မလို့။"
"လုပ်ချင်တာသာလုပ်။"
"အေးပါ၊ နားလိုက်ပါဦး။ တစ်ခုခုဆို ငါ့ကိုပြောနော်။"
"အေး"
အဆောင်တွင် သူမထက်အလျင်စောရောက်နေသည့် Suda ကို Layla အထူးအဆန်းဖြစ်နေခဲ့သည်။
"ငါ့သူငယ်ချင်းလေး ပင်ပန်းနေတယ်ထင်ပါရဲ့။ နောက်မှ ဘာဖြစ်နေလဲလို့ သေချာမေးကြည့်ဦးမှ။"
•••
တစ်ဖက်တွင်လည်း Layla ကဲ့သို့ပင် ထူးဆန်းသည်ဟုခံစားနေရသည်မှာ Draven ပင်ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံသို့ Draven ရောက်သွားချိန်တွင် Suda အလုပ်ဆင်းသွားခဲ့ပြီ။ စာပို့ထားသည်များကိုလည်း မတုံ့ပြန်သည့်အတွက် ဖုန်းခေါ်လိုပါသော်ငြား အချိန်အနည်းငယ်စောင့်ဆိုင်းကြည့်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
■■■■■ Part (7) ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі