Scene (1)
Scene (2)
Scene (3)
Scene (4)
Scene (5)
Scene (6)
Scene (7)
Scene (8)
Scene (9)
Scene (10)
Scene (11)
Scene (12)
Scene (13)
Scene (14)
Scene (15)
Scene (16)
Scene (17)
Scene (18)
Scene (19)
Scene (20)
Ending
Ending
ေရွာင္တုန္းကလည္းေရွာင္ေနၿပီး ေတြ႕ခ်င္ေတာ့လည္း အမွတ္တမဲ့ကို အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္လာလုပ္ေနသူေၾကာင့္ Kyle သက္ျပင္းခ်မိပါတယ္။ ေမးေတာ့လည္း သိသိႀကီးနဲ႔မေျဖဘူး။ သားေလးနဲ႔သာ အေပးအယူမၽွေနေလရဲ႕။

"သားကအိပ္ခ်င္ေနတာ အစ္ကိုရဲ႕။ ဒီကိုေပး"

Kyle က အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ကေလးငယ္ကို ေပါင္ေပၚတင္ကာ ေျခေထာက္ေတြလႈပ္ရင္း လက္ကလည္းပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမႇဴေနတာကို ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း၊ မုန္႔စားရင္းနဲ႔ Ivy ထိုင္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဗိုက္ျပည့္ေနတဲ့ကေလးငယ္က ခဏအၾကာမွာပဲ Kyle ေပါင္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။

"ငါ့ကိုယ္ငါ အခ်ိန္တစ္ခုေပးၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာမို႔ မင္းဘက္ကိုလည္း ငါမၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ငါ့လမ္းကိုငါေရြးဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးေနတာမို႔ပါ"

"ဆိုေတာ့ ... အခုေရာ"

"ေရြးခဲ့ၿပီးၿပီ"

"ဗ်ာ၊ တကယ္လား"

"အင္း၊ အခုက မင္းေရြးရမယ့္အလွည့္ေရာက္ၿပီ"

"ဘယ္လို"

"ငါ နည္းနည္းေလာက္ေမးခ်င္တယ္"

"ဟုတ္"

"ကေလးတစ္ဖက္၊ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ကို တကယ္လို႔ ငါတို႔ကိစၥေၾကာင့္လူေတြက ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕တာေတြ၊ အျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်တာေတြရွိလာရင္ မင္းဘယ္လိုေတာင့္ခံမွာလဲ"

"ေတာင့္ခံစရာမလိုေအာင္ကို အဲဒီကိစၥေတြက ဂ႐ုစိုက္စရာမေကာင္းဘူး။ အစ္ကိုလည္းသိရဲ႕နဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္က တခ်ိဳ႕ေဝဖန္ေရးေတြကို ဖုန္မႈန္႔ေလာက္ေတာင္ အဖက္လုပ္တာမဟုတ္တာကို"

"ငါက ဂ႐ုစိုက္တယ္၊ အဖက္လုပ္တယ္ဆိုရင္ေရာ"

"အစ္ကိုက အဲဒီအေျခအေနအထိ အေရာက္သြားမွာမို႔ ဒီလိုေတြလာေမးေနတာလား။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးျပန္ၿပီ"

"ငါေမးတာေျဖပါ"

"မေသခ်ာဘဲ မေမၽွာ္လင့္ခ်င္ေတာ့လို႔ မေတြးခ်င္ဘူး။ မေမးနဲ႔ေတာ့"

"မင္း ... ေကာင္းၿပီေလ။ ငါေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္။ ေနာက္တစ္ခါထပ္မေမးနဲ႔။ Official ခ်မျပႏိုင္ေသးခင္အထိ Silence ေနေပးရင္ အဲဒီအေျခအေနအထိ မင္းေမၽွာ္လင့္လို႔ရတယ္"

"တကယ္ ... အဲ၊ တကယ္လား။ အာ ... ကၽြတ္ ကၽြတ္၊ အိပ္ အိပ္ ... သားေလး။ အိပ္ေနာ္။ အသံက်ယ္သြားတယ္"

ကေလးကို လက္ေမာင္းေလးအသာပုတ္သိပ္ေတာ့ ပြင့္ခ်င္ခ်င္မ်က္လံုးေလးက ျပန္မွိတ္သြားေလၿပီ။ ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔မို႔ လိုခ်င္တဲ့အေျဖရခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီလိုအေျခအေနမွာေတာင္ Kyle တို႔မသာယာႏိုင္ပါ။ ဒီအျဖစ္ေၾကာင့္ Ivy ခိုးျပံဳးမိတယ္။ ကေလးအေဖနဲ႔ပတ္သက္ရတာ တကယ္ကိုကေမာက္ကမပါပဲ။

"အစ္ကို တကယ္ေျပာတာလား"

"Sure."

"ဟာကြာ၊ ထေအာ္လိုက္ရလို႔ သားေလးႏိုးၿပီး တစ္ဆိုင္လံုးလည္းသိကုန္ေတာ့မယ္။ တကယ္လားလို႔ ... မယံုႏိုင္ေသးဘူး။ ဟူး ... ဒါနဲ႔မ်ားဗ်ာ၊ လူကိုတကယ္ႏွိပ္စက္တာ"

"ငါ့ကိုယ္ငါသိခ်င္လို႔ မင္းကိုမေတြးလိုက္ႏိုင္ဘူး"

"သိသြားေတာ့ ဘာတဲ့လဲ"

"ငါ့ကို ေနာက္တစ္ခါေလာက္ ဖြင့္ေျပာပါလား"

"အစ္ကို႔ကို ခ်စ္တယ္"

"ငါလည္း မင္းကိုခ်စ္တယ္"

"အဟား ... အား ... Kyle, Kyle, မင္းဘဝကေလ သနားစရာပါ။ ေပ်ာ္တာလည္း ဘရိတ္မိေနတယ္။ ရင္ခုန္တာလည္း အရွိန္သတ္ေနရတယ္ကြာ"

Ivy က Kyle ေဘးကထိုင္ခံုဆီေရႊ႕လိုက္ၿပီး ကေလးကိုေပြ႕ထားတဲ့ Kyle လက္ကိုအုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး

"Official ဖြင့္ေျပာမျပႏိုင္မခ်င္းလည္း အဲဒီအတိုင္းေနလိုက္ဦး"

တမင္တကာမဲ့ျပတဲ့ Kyle မ်က္ႏွာဟာ အျပံဳးေတြနဲ႔ပါပဲ။

¤¤¤¤¤

မနက္က Cayden ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ဦးထုပ္ကို ညဘက္ႀကီးေဆာင္းၿပီး ကိတ္မုန္႔ဘူးနဲ႔ေရာက္ခ်လာတဲ့ Dexter ေၾကာင့္ Killer တို႔ Shock ရျပန္ပါတယ္။ Cheese Cake ျဖဴဝါဝါေပၚမွာ အညိဳရင့္ေရာင္ထင္းေနတဲ့စာက
*First Step of Our LOVE* တဲ့။

Cayden တိုက္ခန္းေလးထဲက အဲဒီလိုရင္ခုန္စရာညခ်မ္းေလးက ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ အသြင္ေျပာင္းသြားရျပန္ပါၿပီ။

"ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္ခ်စ္ပါတယ္ေနာ္"

"ကၽြန္ေတာ္ Dexter Adler သည္ Cayden Hendrix အား ..."

"Cayden Concord"

"ဘယ္လို"

"Hendrix က အေမ့မ်ိဳးရိုး။ မိဘေတြအိမ္ေထာင္ကြဲသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကအေမနဲ႔ေနတယ္ေလ။ အဲဒီလိုျဖစ္သြားတာ"

"အိုး၊ ကိုယ့္ခ်ာတိတ္ သနားပါတယ္။ ဒါဆို ျပန္ျပင္ေျပာမယ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ Dexter Adler သည္ Cayden Con ... wait! Concord? Con...cord?"

"ဟုတ္"

"မင္းနဲ႔ေဒါက္တာ အမ်ိဳးေတာ္တယ္ဆိုတာ"

"အဟီး၊ ညီအစ္ကိုအရင္း ..."

"မင္း ... မင္း ... ငါ့ကိုအခုမွေျပာတယ္ေပါ့"

Cayden ခမ်ာ ေတာ္ေတာ္ေလးရွင္းျပလိုက္ၿပီးခါမွ

"Cayden Concord, ခင္ဗ်ားေလး ကိုယ့္ကို ဖံုးကြယ္ထားတာ ဘာရွိေသးတာလဲ"

"အဲဒါအကုန္ပဲ"

"ေသခ်ာလား"

"ဟုတ္ပါတယ္ဆို"

"ေဒါက္တာက ကိုယ့္ေယာက္ဖေပါ့၊ ဟား ဟား"

"အင္း။ ဪ၊ ဖံုးကြယ္ထားတယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္မယ္။ ဘယ္သူ႔မွေလၽွာက္မေျပာနဲ႔"

"ဘာလဲ"

"Nathan, Nancy တို႔ Wedding မွာ Fairy က Dr. Roy နဲ႔တြဲေနေၾကာင္း အတိအလင္းေၾကညာမယ္တဲ့ေလ"

"Wow! အဲဒီလိုေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလား။ မိုက္တယ္ကြာ။ ခ်ာတိတ္၊ ကိုယ္တို႔ေရာ အခုအတိုင္းဆက္သြားမွာေသခ်ာလား"

"အင္း။ အစ္မ Mary ကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ အင္အားရတဲ့ေန႔မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြဲေနတာကို ဖြင့္ေျပာၾကတာေပါ့။ ခင္ဗ်ားတို႔အဖြဲ႕ကလြဲရင္ေလ"

"ခ်ာတိတ္သေဘာ"

"ဟိုေလ အဲဒီမဂၤလာစံုတြဲက ဘယ္လိုအဆင္ေျပသြားတာလဲ"

"အဲဒီညက ..."

.

အဲဒီညက Nathan တစ္ေယာက္ Nancy ဆီဖုန္းဆက္ဖို႔ အခ်ိန္ေရြးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါတယ္။ သူ႔ကေလးက သိပ္ကိုႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တာ သူအသိဆံုးမဟုတ္လား။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေခၚလိုက္ပါၿပီ။ ဖုန္းေခၚလိုက္ၿပီးေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ဖုန္းမကိုင္ေသးပါ။ ထံုးစံအတိုင္း အခ်ိန္ျပည့္တဲ့အထိမကိုင္ေတာ့ဘူးထင္ေနတုန္း ဖုန္းကဝင္သြားလို႔ ထိတ္ခနဲေပ်ာ္သြားၿပီး ေျပာရမယ့္စကားေတြကိုအားယူလိုက္ခ်ိန္

"Nathan ဆိုတဲ့အစ္ကိုႀကီး ေသခ်ာနားေထာင္။ ယံုလိုက္မယ္၊ Nancy ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ယံုလိုက္မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကေလးရဲ႕အေဖမို႔ေရာ၊ အရင္ရွိရင္းစြဲသံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ေရာ လက္ခံလိုက္တယ္လို႔မွတ္ပါ။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ အိမ္ကိုလာရွင္းျပေပး။ Ford ကိစၥကိုရွင္းလိုက္ၿပီ။ ကေလးကိစၥကို ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိလို႔ မေျပာရေသးဘူး"

"အဟား၊ ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္မဟုတ္လား"

"အိမ္မွာလာရွင္းျပတဲ့အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး အဲဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖက ေျပာင္းသြားႏိုင္တယ္။ လာမအစ္နဲ႔၊ မေျပာေသးဘူး။ ဒါပဲ၊ ဖုန္းထပ္မေခၚနဲ႔။ မနက္ျဖန္ ဖုန္းေခၚတာေစာင့္ပါ"

.

"ဘုရား၊ ဘုရား။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး အစ္ကို Nathan ဘဝက မေတြးရဲစရာပါ"

"ဟား ဟား ဟား၊ Nancy က တကယ္ကို Lillian နဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္"

"အစ္မ Fairy က တကယ္ခ်စ္စရာ၊ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး"

"အင္း၊ သူတို႔ေရာ ဘယ္လိုအဆင္ေျပသြားတာလဲ"

"သူတို႔က ..."

.

*Ring Ring*

"Fairy, ကိုယ့္ကိုဖုန္းဆက္တယ္"

"ေမေမ့ကို ကၽြန္မေမးၿပီးသြားၿပီ။ ေဒါက္တာတို႔ေမေမအတြက္ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္းပါဘူး"

"Fairy အကုန္လံုးကို နားလည္ႏိုင္ၿပီေပါ့"

"ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္မမွားသြားခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မွားေနခဲ့တာေပါ့"

"မွားတတ္ပါတယ္"

"ေဒါက္တာက အေမကို အဆံုးအထိယံုၾကည္ေပးခဲ့တာေလ။ ကၽြန္မက ေဖေဖ့ကို ..."

"Fairy ေဖေဖ နားလည္ႏိုင္မွာပါ Fairy. ကိုယ့္ညီေလးဆိုရင္လည္း ဒယ္ဒီ့ကိုအထင္မွားေနခဲ့တာ။ သူသိသြားတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ သူနာက်ည္းတာကတစ္မ်ိဳး။ အားလံုးသိသြားၿပီးေတာ့ သူတို႔သားအမိကို ကိုယ္တို႔သားအဖက လိုက္မရွာလို႔တဲ့ေလ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္တို႔ရွာခဲ့ပါတယ္။ မာမီကေသသြားခဲ့ၿပီး ညီေလးက မာမီ့ေမာင္နဲ႔အတူရွိေနခဲ့တာကို ကိုယ္တို႔ရွာမေတြ႕ခဲ့ၾကဘူး။ အခုေတာ့လည္း သူနားလည္သြားခဲ့ပါၿပီ"

"အဆင္ေျပၾကၿပီလား"

"ေျပသြားၿပီလို႔ပဲ ဆိုရမွာေပါ့။ ကိုယ္တို႔ဆီကိုေတာ့ ျပန္လာမေနေသးဘူး"

"ဪ"

"သူဘယ္သူလို႔ထင္လဲ"

"ဘယ္သူလဲဟင္"

"Dexter ရဲ႕ Fan ေလးေလ"

"Oh, Bartender?"

"ဟုတ္တယ္"

"တကယ္တိုက္ဆိုင္လိုက္တာေနာ္"

"ကိုယ္တို႔ေတြရဲ႕ေတြ႕ဆံုမႈေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွ တိုက္ဆိုင္ပါတယ္"

"ဟုတ္ပါရဲ႕"

"Fairy အားလံုးကိုသိသြားၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုစဥ္းစားေပးႏိုင္မလား"

"ရွင္၊ အဲဒါက"

"ရတယ္မဟုတ္လား"

"ဟုတ္"

ေျပာၿပီး ဖုန္းေလးကေတာ့ တီခနဲအသံျမည္သြားေလရဲ႕။ ဒီစကားေတြရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲမွာ အခ်စ္ေရာင္သန္းေနတာကို အားလံုးရိပ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

.

"အဟား၊ ပန္းေလးကေတာ့ တကယ္ပါပဲ။ သူက သိပ္ရွက္တတ္တာပဲ"

"အစ္မ Fairy ဆီက အဲဒီလိုအေၾကာင္းျပန္ေတာ့ အစ္ကိုရယ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္ဆီဖုန္းဆက္ႂကြားတာ နားကိုညည္းေနတာပဲ။ အေျဖရတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔"

"ခ်ာတိတ္လည္းျပန္ႂကြားေလ"

"ေအးေဆးေပါ့"

"ဘယ္ေတာ့ေျပာမွာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ေျပာလိုက္ရမလား"

"ေျပာေပါ့"

"တကယ္လား"

"ေျပာေလ၊ ခင္ဗ်ားပဲအရူးျဖစ္မွာ"

"ေအာ၊ ေျပာၿပီးသြားၿပီမဟုတ္လား။ ဘာတဲ့လဲ"

"ဘာေျပာမွာလဲ။ အရင္တည္းက ကၽြန္ေတာ့္သေဘာပဲကို။ တခ်ိဳ႕ေတြလို အႀကီးကိုမေၾကာက္ရဘူး"

"သာပါတယ္ကြာ။ စကားမစပ္ ခ်စ္တယ္"

"ကၽြန္ေတာ္ကအရင္ခ်စ္ခဲ့တာ"

"ကိုယ္ကအရင္စေျပာခဲ့တာ"

"ဒီလိုမွန္းသိရင္ စေတြ႕ကတည္းက ခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး ဖက္နမ္းပစ္တယ္"

"OMG! ၾကမ္းလိုက္တာ"

"ဟား ဟား"

အဲဒီတိုက္ခန္းေလးမွာ ရယ္သံေတြနဲ႔လႊမ္းျခံဳလွပေနပါၿပီ။

¤¤¤¤¤

"ဗိုက္ပူေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"သိသာတာမွမဟုတ္တာ ကေလးရယ္။ ဒီဝတ္စံုေလးႀကိဳက္ေနတယ္ဆို၊ လိုက္လည္းလိုက္တယ္။ အဲဒါပဲေရြးလိုက္ေတာ့"

"စိတ္မရွည္ေတာ့တာ သိသာလြန္းတယ္"

"မေျပာမိပါဘူး"

"ဟြန္း"

"အဲ၊ ခဏ Nancy"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

အနားကပ္လာတဲ့ Nancy ကို Nathan မသိမသာညႊန္ျပလိုက္တဲ့ေနရာမွာ

"Nancy အၾကည့္မမွားဘူးလို႔ေျပာစမ္းပါ အစ္ကိုရဲ႕"

"ေသခ်ာတယ္၊ မမွားဘူး"

"အဟိ၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သာယာသြားၿပီ"

မဂၤလာေမာင္ႏွံျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ အဲဒီမဂၤလာဝတ္စံုဆိုင္ေရွ႕မွာမွ မီးပြိဳင့္မိတဲ့ကားတစ္စီးေပၚမွာ မ်က္မွန္အနက္ေကာက္တပ္လိုက္တဲ့ Ivy ရယ္၊ မ်က္မွန္အဝိုင္းႀကီးႀကီးတပ္ၿပီး ကားေမာင္းေနတဲ့ Kyle ရယ္ပါ။

"ေအးေဆးေပါ့၊ ဘယ္သူမွမျမင္ပါဘူး"

"မင္းကေလ ေသာက္ရမ္းေျခရွည္တာေနာ္။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ငါထြက္မလာခဲ့ဘူး။ ေနစမ္းပါဦး၊ ငါ့ကိုေပးထားတဲ့ကတိ ဖ်က္ခ်င္တာလား"

"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"

"ေလာေလာဆယ္၊ ဒီအတိုင္းပဲ Silence ဆိုတာ"

*Ring Ring*

"ဖုန္းလာတယ္ အစ္ကို"

ထြက္ေပါက္ရသြားတဲ့ေလသံနဲ႔ Kyle ကေျပာလိုက္ေတာ့ Ivy က Nathan ဖုန္းမို႔ ကိုင္လိုက္ပါတယ္၊

"ေျပာ၊ အစ္ကို။ ဒီေန႔ဝတ္စံုေရြးမွာဆို"

"............"

"ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုတာက ..."

"............"

"ဗ်ာ၊ ဘယ္လို ... OMG! မီးပိြဳင့္မွာလား"

"............"

"အစ္ကိုကလည္းဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပမလို႔ပဲေလ။ အစ္ကိုတို႔က မိုးမျမင္၊ ေလမျမင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာကို။ ဒီအဖြဲ႕ေလးကိုေတာ့ ေျပာမွာေပါ့"

"............"

"သိပါတယ္ဗ်ာ။ အစ္ကို႔ဟာေလးသိသြားမွေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္ဆီေရာက္ေတာ့မွာ သိပါတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ေျပာျပလိုက္ပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကမွာလိုက္ပါေၾကာင္း"

"............"

"See you."

"သိသြားၿပီလား။ အဲဒီမီးပိြဳင့္နားမွာ အဲဒီဆိုင္ရွိတာသိေပမဲ့ အခုေလာက္တိုက္ဆိုင္မယ္လို႔ေတာ့ ထင္မထားဘူး"

"ဘာရယ္တာလဲ။ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔"

"ဒီလိုပဲ ဖံုးထားရင္ တည့္တည့္တိုးတာပဲလို႔"

"ေအး၊ အဲဒါလည္း ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းပဲေကာင္းတယ္"

"စိတ္ခ်ပါ၊ တျခားလူမသိေစရပါဘူး။ အျပင္မွာေတြ႕ရင္ အရင္လိုပဲေနပါ့မယ္"

"အခုေတာင္ ႐ုပ္ကစပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ကြာ"

"ဟာ၊ ခ်စ္သူနဲ႔အတူရွိေနတာကို မၾကည္ႏူးရဘူးလား။ သူစိမ္းေတြေရွ႕ေရာက္မွ ထိန္းမယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားခ်စ္သူကလည္း သ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ဖူးတာ မေမ့ပါနဲ႔"

"ေအး၊ စကားလံုးေတြထပ္ေနၿပီ"

"အဟဲ၊ တရားစြဲခ်င္သလား။ ေထာင္ပါခ်လိုက္လို႔ရတယ္ေနာ္။ ကေလးအေဖေပမဲ့ အိမ္ေထာင္မက်ဖူးေသးလို႔ပါ"

"မင္းကေတာ့ေလ"

"ဟိုအဘိုးက ဒါေတြႀကိဳျမင္ေလသလားပဲေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမမရဘဲ ေယာက္်ားရမယ့္အေၾကာင္းကိုေပါ့"

"ေအးပါကြာ။ ေတာ္ပါေတာ့ကြာ"

အိမ္ေထာင္မက်ဖူးေသးတဲ့ ကေလးအေဖက မိန္းမရမယ့္ဇာတာမပါေပမဲ့ အိမ္ေထာင္ေတာ့က်ႏိုင္ေခ်ရွိေၾကာင္း ရွင္းျပဖို႔ခက္ပါတယ္။

¤¤¤¤¤

ကိုးလခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္

"အား ... နာတယ္။ အေမ့ နာတယ္လို႔။ အား ဟား လုပ္ပါဦး၊ နာတယ္ နာတယ္"

Nancy တို႔ due date ထက္အေတာ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေမြးရၿပီး အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စူးေနေအာင္ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့တယ္။ စိတ္ပူၿပီး ပ်ာယာခတ္ေနတဲ့ Lillian ေၾကာင့္ Roy ခမ်ာလည္းအၿငိမ္မေနရပါ။ ေမြးခန္းထဲမွာဘာျဖစ္ေနသလဲလို႔ မွန္တစ္ခ်ပ္ျခားကေန လွမ္းၾကည့္မလားဆိုေတာ့လည္း မၾကည့္ရဲတဲ့ Lillian က Roy ကိုသာ နားပူေနပါတယ္။

အခ်ိန္တစ္ခုၾကာအၿပီးမွာေတာ့

"ေမြးပါၿပီ၊ သားေလးပါ။ မိခင္ေရာ၊ ကေလးပါ က်န္းမာပါတယ္။ ကေလးအေဖကေတာ့ အေျခအေနမေကာင္းဘူး"

ေနာက္ဆံုးတစ္ခြန္းကို ရယ္ျပံဳးၿပီးစေနာက္သြားသူ ေပ်ာ္တတ္တဲ့သူနာျပဳေလးက  အားလံုးနဲ႔ခင္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။
မိဘေတြနဲ႔အတူ Roy တို႔အတြဲဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူနာျပဳေလးေျပာစကားကို သေဘာေပါက္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေမြးေနတုန္း အနားမွာရွိေပးေနတဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို Nancy တို႔လက္စြမ္းျပထားပံုပါပဲ။ Nathan ခမ်ာ ဆံပင္ေတြလည္း႐ႈပ္ပြ၊ လက္မွာလည္း သြားရာအကြင္းလိုက္နဲ႔။
Nancy နားႏိုင္ေအာင္ ခဏထားခဲ့လိုက္ၾကၿပီးေနာက္

"အေမတို႔ျပန္ေတာ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆက္ေစာင့္လိုက္ပါ့မယ္"

"မင္းက နားသင့္တာထင္တယ္ေနာ္။ ေဆး႐ံုတက္ေနတဲ့တစ္ေလၽွာက္ မင္းအပင္ပန္းဆံုးပဲ။ အန္တီ့သမီးက အဲဒီေလာက္ဂ်စ္တတ္မွန္း အခုမွသိရတာပဲကြယ္။ မင္းကိုေရာ၊ ခမည္းခမက္တို႔ကိုပါ အားေတာင္နာလာတယ္"

"မလိုပါဘူးဗ်ာ။ သူလည္း ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ပါ"

"ေအးပါ၊ မင္းမိန္းမကို မေျပာပါဘူး။ လိုက္လည္းလိုက္တဲ့ဟာေတြ"

လူႀကီးေတြျပန္သြားၿပီး အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ Kyle ေရာက္လာပါတယ္။

"အစ္ကိုေရ၊ Congratulations! ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ရၿပီလို႔သာ မွတ္လိုက္ပါ"

"ဟား ဟား"

"ဦးဦး၊ ညီညီ"

"ေဟ၊ သားေလးက ညီေလးကိုလာၾကည့္တာလား"

"ဟုတ္"

"ညီေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ေလ သားေလးက တိတ္တိတ္ေလးၾကည့္ရင္ေတာ့ ရတယ္"

"ရတယ္ အစ္ကို။ ကေလးအိပ္ပါေစ။ Nancy ေရာ အဆင္ေျပလား"

"ေျပတယ္။ အခု ပန္းေလးနဲ႔ရွိေနတယ္"

"ဟာ ... Marking က လန္းလွခ်ည္လား"

"ေအး၊ မင္း ကေလးတစ္ေယာက္ရတာ သိပ္သက္သာတယ္ သိလား"

"အဲဒီလိုက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကံေကာင္းသားပဲ။ ဟား ဟား"

"ဒယ္ဒီ၊ ညီညီ"

"Baby is sleeping. Don't go."

"No."

"Ok, be quiet."

"No talk."

သားအဖႏွစ္ေယာက္ အေပးအယူလုပ္ေနတာကို Nathan ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ Jasper က အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္လည္လြန္းပါတယ္။ အခုလည္း သူစကားမေျပာပါဘူးဆိုၿပီး ပါးစပ္ေလးကို လက္နဲ႔ပိတ္ထားေလရဲ႕။ အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ကေလးကိုျမင္တယ္ဆိုရင္ပဲ အသံမထြက္ေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကမၿငိမ္ေတာ့ပါ။ အသည္းေတြယားၿပီး Kyle လက္ေပၚမွာ လႈပ္လႈပ္ရြရြ။ ၿပီးေတာ့ အေဖျဖစ္သူနားနားကို တစ္ခုခုကပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ Kyle ခပ္တိုးတိုးရယ္ကာ

"တီတီ့ဆီသြားေတာင္းမလား"

ေခါင္းညိတ္ျပေလရဲ႕။ အခန္းရဲ႕ ဟိုဘက္အျခမ္းကခုတင္ေပၚက Nancy ဆီကို သားအဖႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာေတာ့

"သားေလး၊ လာပါဦး တီတီ့အနားလာထိုင္"

Nancy ေဘးနားေလးခ်ေပးလိုက္ေတာ့ အသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ Jasper ေလးရဲ႕အေျပာက

"Giv ma bab."

"ဘာေျပာတာလဲ သားေလး"

"Give ... me ... Baby."

"ဟဲ့ ဟဲ့၊ ဘယ့္ႏွယ္ေတြလား။ အဲဒါေလးက ဒီေန႔မွေမြးတာေလ"

"Cute"

"ဘုရား ဘုရား"

"ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ Nancy အဆင္ေျပလား"

"အစ္ကို Ivy, Nancy ဒီသားအဖကိုမျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ျပန္ေခၚသြားပါေတာ့"

အခုမွေရာက္လာတဲ့ Ivy က ရယ္ေနတဲ့ Kyle ကိုတစ္လွည့္၊ သူ႔ဆီလက္လွမ္းၿပီး ခ်ီခိုင္းေနတဲ့ Jasper ကိုတစ္လွည့္ နားမလည္သလိုၾကည့္ရင္း ကေလးကိုခ်ီလိုက္ၿပီး

"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ သားေလး"

"Baby Nancy."

"အင္း၊ ကေလးေလးက ဘာလို႔လဲ"

"ေတာင္းေပး"

"အမ္"

"ၾကားလား ၾကားလား။ Nancy သားကိုေတာင္းေနတယ္။ Give me baby တဲ့၊ Cute တဲ့။ အမေလးေနာ္၊ ႏွစ္ႏွစ္မျပည့္ေသးတာကို သြက္ေနတာ။ ေျခသြက္လက္သြက္သားအဖေတြ။ ကေလးကို ဘယ္လိုသင္ေပးထားတာလဲ"

Kyle က ရယ္သာရယ္ေနၿပီး ျပန္မေျဖပါ။ Ivy ကေတာ့ Jasper ကို အံ့ဩသလိုၾကည့္ေနၿပီး

"သားက ကေလးေလးကိုလိုခ်င္တာလား"

"ခ်စ္လို႔"

"ေသြးတက္တယ္ေနာ္။ ျပန္ၾကပါေတာ့"

Nancy ေရရြတ္သံေၾကာင့္ Nathan ခမ်ာ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။

"မစၾကပါနဲ႔ေတာ့ကြာ။ ငါ ေခါင္းေတြက်ိန္းလို႔ပါ"

"ဦးဦး၊ Baby ေပး"

"မင္းအေဖေတြကို ေမြးခိုင္း"

"ေမြးမလား အစ္ကို"

"ေသခ်င္တာလား။ မင္းေမြးခ်င္ရင္ ငါကူညီမယ္"

အဲဒီေန႔က Jasper ကို ေဆး႐ံုကေန မနည္းေခၚထုတ္ရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ Nancy တို႔လင္မယားအေျပာနဲ႔ Ivy နဲ႔ Kyle ပါ ရန္ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရာ ရွိေနပါၿပီ။

¤

ေနာက္ႏွစ္ရက္မွာ Roy နဲ႔အတူ Cayden နဲ႔ Dexter ေရာက္လာျပန္ေတာ့

"ကေလးေရ၊ ခ်စ္စရာေလးကြာ။ Nancy, ခင္ဗ်ားေလး အစ္ကို႔ကိုမခ်စ္ဘူးလား။ ကေလးက အေမနဲ႔တစ္ပံုစံတည္းပဲ"

Dexter ေမႊးတဲ့မီးက Nathan ဆီမွာထေတာက္ပါတယ္။ ေတာက္ေလၽွာက္ကို ကေလးကအေမတူေလးလို႔ အေျပာခံလာရၿပီး အခုလည္း Dexter တို႔ ယမ္းပံုမီး႐ႈိ႕လိုက္တာေၾကာင့္

"ေအး၊ ကိုယ္လည္းေမးခ်င္ေနတာပါ"

"စဥ္းစားဦးမယ္"

Nancy ကလည္း ေလပင့္ျပန္ပါတယ္။ Nathan က မ်က္ႏွာမေကာင္းခ်င္ေတာ့ပါ။ မေနႏိုင္တဲ့ Cayden ကပဲ

"ခင္ဗ်ားကလည္း ကေလးက ပိစိေသးေသးေလးရွိေသးတာကို ေနာက္ေတာ့မွ ေသခ်ာရုပ္ရည္ပီျပင္မွာေပါ့။ အခုေျပာလို႔ရမလား"

"ရတာေပါ့။ Kyle သားေလးက ဘာလို႔ Kyle နဲ႔တူေနလဲသိလား။ Jasper ေလးက ေမြးကတည္းကအေဖတူေလးေလ။ Kyle တို႔ညီအစ္ကိုကလည္း ႐ုပ္ခ်င္းဆင္ေတာ့ အဲဒီလိုအဆင္ေျပသြားတာပဲ"

"ဟုတ္တယ္ေနာ္ Dexter. ငါသြားေတြ႕ေတာ့လည္း ကေလးက အဲဒီအရြယ္ကတည္းက Kyle တို႔အမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူတာ"

Jasper ေလးကို ေမြးကတည္းကျမင္ဖူးၾကတာမို႔ Dexter အေျပာကို Nathan မျငင္းႏိုင္ပါ။ Nancy ကပါေထာက္ခံေနတာေၾကာင့္ Nathan ျမားဦးက Nancy ဆီသို႔။

"ကေလး၊ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား"

ဘာမွမေျပာဘဲပြဲၾကည့္ေနတဲ့ Roy က ညီနဲ႔ေယာက္ဖကို ေခၚထုတ္လာၿပီး

"သြားစျပန္ၿပီ။ Nathan ေတာ့ ၾကာရင္ Psycho ဝင္မယ္။ လူတိုင္းက အေမတူကေလးေလးလို႔ ေျပာေနတာေလ။ အဟား"

"ဟုတ္လား။ အစ္ကို Nathan ျဖစ္သြားပံုက စခ်င္စရာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ကဆက္စေနတာ"

"ခင္ဗ်ားကလည္းေလ အစ္ကို Nathan သနားပါတယ္"

"အေဟး၊ အဲဒါသနားစရာလား။ အခုေလာက္ဆို သူတို႔လင္မယား သာယာေနေလာက္ၿပီ။ Nathan ေတာ့ ကိုယ္တို႔ကိုေက်းဇူးတင္ေနမွာ"

"ဟား ဟား"

"ရယ္မေနနဲ႔ ေဒါက္တာ။ ဟိုမွာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ေလလြင့္လာတယ္ဗ်"

"အဲဒါ ေလလြင့္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ လာပြင့္ေနတာ"

ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္အျခမ္းကို ပုတ္ျပၿပီး Lillian ဆီခပ္ျမန္ျမန္ေလၽွာက္သြားေလသူ Roy. သူ႔႐ံုးခန္းဘက္ဆြဲေခၚေနလို႔ Dexter တို႔ဆီဦးတည္ေနသူ Lillian  မွာ လက္ျပရင္းသာ ကိုးလို႔ကန္႔လန္႔ပါသြားေလၿပီ။

"အဲဒီတုန္းက က်ည္တစ္ေတာင့္႐ိုက္ကြင္းမွာလည္း ေပ်ာ္စရာႀကီးေနမွာေနာ္"

"ဒါေပါ့။ လူစံုရင္ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ။ အဲဒီမွာတင္ အရမ္းရင္းႏွီးသြားၾကၿပီး အခုလိုေတြအထိ ျဖစ္ကုန္ၾကတာသာ ၾကည့္ေတာ့"

"ကၽြြန္ေတာ္ေတာင္ ကံေကာင္းလို႔ ၾကားျဖတ္ဝင္ႏိုင္တာေပါ့"

"အဟား။ ဒီမွာခ်ာတိတ္၊ ဖူးစာဆိုတာ ဦးရာလူလည္းမဟုတ္ဘူး။ နီးရာလူလည္းမဟုတ္ဘူး"

"အဲဒါဆိုဘာလဲ"

"ႏွလံုးသားနဲ႔ရင္းႏွီးရာလူပါတဲ့"

"မင္းသားရယ္၊ စကားလံုးေတြေပါတိုင္းဗ်ာ"

"အခ်စ္ေတြကေတာ့ Limited edition နဲ႔ Only for you ပါ"

"ေႂကြၿပီးသားပါဗ်ာ"

"ဟား ဟား"

¤¤¤¤¤

တခ်ိဳ႕ေသာဇာတ္လမ္းေတြက လက္ေတြ႕ဆန္ႏိုင္သလို တခ်ိဳ႕လက္ေတြ႕ေတြကလည္း ဇာတ္ကြက္ဆန္ႏိုင္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ဇာတ္လမ္းေတြဆိုတာ လက္ေတြ႕ေတြကေန အရင္းခံၾကတာမို႔။

■■■■■ The END ■■■■■ 29 Dec 2021

က်ည္တစ္ေတာင့္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဆက္ရန္မရွိေတာ့ပါေၾကာင္းႏွင့္
ဇာတ္လမ္းႏွစ္ပုဒ္လံုးကို သည္းခံေစာင့္ေမၽွာ္ဖတ္႐ႈေပးၾကသူမ်ားအား အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း။

Your DEMON

#####

ရှောင်တုန်းကလည်းရှောင်နေပြီး တွေ့ချင်တော့လည်း အမှတ်တမဲ့ကို အမှတ်တရဖြစ်အောင်လာလုပ်နေသူကြောင့် Kyle သက်ပြင်းချမိပါတယ်။ မေးတော့လည်း သိသိကြီးနဲ့မဖြေဘူး။ သားလေးနဲ့သာ အပေးအယူမျှနေလေရဲ့။

"သားကအိပ်ချင်နေတာ အစ်ကိုရဲ့။ ဒီကိုပေး"

Kyle က အိပ်ငိုက်နေတဲ့ကလေးငယ်ကို ပေါင်ပေါ်တင်ကာ ခြေထောက်တွေလှုပ်ရင်း လက်ကလည်းပွတ်သပ်ချော့မြှူနေတာကို ကော်ဖီသောက်ရင်း၊ မုန့်စားရင်းနဲ့ Ivy ထိုင်ကြည့်နေပါတယ်။ ဗိုက်ပြည့်နေတဲ့ကလေးငယ်က ခဏအကြာမှာပဲ Kyle ပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါပြီ။

"ငါ့ကိုယ်ငါ အချိန်တစ်ခုပေးပြီး စောင့်ကြည့်နေခဲ့တာမို့ မင်းဘက်ကိုလည်း ငါမကြည့်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ငါ့လမ်းကိုငါရွေးဖို့ သိပ်အရေးကြီးနေတာမို့ပါ"

"ဆိုတော့ ... အခုရော"

"ရွေးခဲ့ပြီးပြီ"

"ဗျာ၊ တကယ်လား"

"အင်း၊ အခုက မင်းရွေးရမယ့်အလှည့်ရောက်ပြီ"

"ဘယ်လို"

"ငါ နည်းနည်းလောက်မေးချင်တယ်"

"ဟုတ်"

"ကလေးတစ်ဖက်၊ အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ကို တကယ်လို့ ငါတို့ကိစ္စကြောင့်လူတွေက ဝေဖန်ကဲ့ရဲ့တာတွေ၊ အပြစ်တင်ရှုံ့ချတာတွေရှိလာရင် မင်းဘယ်လိုတောင့်ခံမှာလဲ"

"တောင့်ခံစရာမလိုအောင်ကို အဲဒီကိစ္စတွေက ဂရုစိုက်စရာမကောင်းဘူး။ အစ်ကိုလည်းသိရဲ့နဲ့၊ ကျွန်တော်က တချို့ဝေဖန်ရေးတွေကို ဖုန်မှုန့်လောက်တောင် အဖက်လုပ်တာမဟုတ်တာကို"

"ငါက ဂရုစိုက်တယ်၊ အဖက်လုပ်တယ်ဆိုရင်ရော"

"အစ်ကိုက အဲဒီအခြေအနေအထိ အရောက်သွားမှာမို့ ဒီလိုတွေလာမေးနေတာလား။ ကျွန်တော့်ကို မျှော်လင့်ချက်တွေပေးပြန်ပြီ"

"ငါမေးတာဖြေပါ"

"မသေချာဘဲ မမျှော်လင့်ချင်တော့လို့ မတွေးချင်ဘူး။ မမေးနဲ့တော့"

"မင်း ... ကောင်းပြီလေ။ ငါပြောတာသေချာနားထောင်။ နောက်တစ်ခါထပ်မမေးနဲ့။ Official ချမပြနိုင်သေးခင်အထိ Silence နေပေးရင် အဲဒီအခြေအနေအထိ မင်းမျှော်လင့်လို့ရတယ်"

"တကယ် ... အဲ၊ တကယ်လား။ အာ ... ကျွတ် ကျွတ်၊ အိပ် အိပ် ... သားလေး။ အိပ်နော်။ အသံကျယ်သွားတယ်"

ကလေးကို လက်မောင်းလေးအသာပုတ်သိပ်တော့ ပွင့်ချင်ချင်မျက်လုံးလေးက ပြန်မှိတ်သွားလေပြီ။ ကလေးတစ်ဖက်နဲ့မို့ လိုချင်တဲ့အဖြေရချင်ချင်ဖြစ်နေတဲ့ ဒီလိုအခြေအနေမှာတောင် Kyle တို့မသာယာနိုင်ပါ။ ဒီအဖြစ်ကြောင့် Ivy ခိုးပြုံးမိတယ်။ ကလေးအဖေနဲ့ပတ်သက်ရတာ တကယ်ကိုကမောက်ကမပါပဲ။

"အစ်ကို တကယ်ပြောတာလား"

"Sure."

"ဟာကွာ၊ ထအော်လိုက်ရလို့ သားလေးနိုးပြီး တစ်ဆိုင်လုံးလည်းသိကုန်တော့မယ်။ တကယ်လားလို့ ... မယုံနိုင်သေးဘူး။ ဟူး ... ဒါနဲ့များဗျာ၊ လူကိုတကယ်နှိပ်စက်တာ"

"ငါ့ကိုယ်ငါသိချင်လို့ မင်းကိုမတွေးလိုက်နိုင်ဘူး"

"သိသွားတော့ ဘာတဲ့လဲ"

"ငါ့ကို နောက်တစ်ခါလောက် ဖွင့်ပြောပါလား"

"အစ်ကို့ကို ချစ်တယ်"

"ငါလည်း မင်းကိုချစ်တယ်"

"အဟား ... အား ... Kyle, Kyle, မင်းဘဝကလေ သနားစရာပါ။ ပျော်တာလည်း ဘရိတ်မိနေတယ်။ ရင်ခုန်တာလည်း အရှိန်သတ်နေရတယ်ကွာ"

Ivy က Kyle ဘေးကထိုင်ခုံဆီရွှေ့လိုက်ပြီး ကလေးကိုပွေ့ထားတဲ့ Kyle လက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

"Official ဖွင့်ပြောမပြနိုင်မချင်းလည်း အဲဒီအတိုင်းနေလိုက်ဦး"

တမင်တကာမဲ့ပြတဲ့ Kyle မျက်နှာဟာ အပြုံးတွေနဲ့ပါပဲ။

¤¤¤¤¤

မနက်က Cayden မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးတဲ့ဦးထုပ်ကို ညဘက်ကြီးဆောင်းပြီး ကိတ်မုန့်ဘူးနဲ့ရောက်ချလာတဲ့ Dexter ကြောင့် Killer တို့ Shock ရပြန်ပါတယ်။ Cheese Cake ဖြူဝါဝါပေါ်မှာ အညိုရင့်ရောင်ထင်းနေတဲ့စာက
*First Step of Our LOVE* တဲ့။

Cayden တိုက်ခန်းလေးထဲက အဲဒီလိုရင်ခုန်စရာညချမ်းလေးက နောက်နေ့တွေမှာတော့ အသွင်ပြောင်းသွားရပြန်ပါပြီ။

"ကျွန်တော့်ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်နော်"

"ကျွန်တော် Dexter Adler သည် Cayden Hendrix အား ..."

"Cayden Concord"

"ဘယ်လို"

"Hendrix က အမေ့မျိုးရိုး။ မိဘတွေအိမ်ထောင်ကွဲသွားတော့ ကျွန်တော်ကအမေနဲ့နေတယ်လေ။ အဲဒီလိုဖြစ်သွားတာ"

"အိုး၊ ကိုယ့်ချာတိတ် သနားပါတယ်။ ဒါဆို ပြန်ပြင်ပြောမယ်နော်။ ကျွန်တော် Dexter Adler သည် Cayden Con ... wait! Concord? Con...cord?"

"ဟုတ်"

"မင်းနဲ့ဒေါက်တာ အမျိုးတော်တယ်ဆိုတာ"

"အဟီး၊ ညီအစ်ကိုအရင်း ..."

"မင်း ... မင်း ... ငါ့ကိုအခုမှပြောတယ်ပေါ့"

Cayden ခမျာ တော်တော်လေးရှင်းပြလိုက်ပြီးခါမှ

"Cayden Concord, ခင်ဗျားလေး ကိုယ့်ကို ဖုံးကွယ်ထားတာ ဘာရှိသေးတာလဲ"

"အဲဒါအကုန်ပဲ"

"သေချာလား"

"ဟုတ်ပါတယ်ဆို"

"ဒေါက်တာက ကိုယ့်ယောက်ဖပေါ့၊ ဟား ဟား"

"အင်း။ ဪ၊ ဖုံးကွယ်ထားတယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ တစ်ခါတည်းပြောလိုက်မယ်။ ဘယ်သူ့မှလျှောက်မပြောနဲ့"

"ဘာလဲ"

"Nathan, Nancy တို့ Wedding မှာ Fairy က Dr. Roy နဲ့တွဲနေကြောင်း အတိအလင်းကြေညာမယ်တဲ့လေ"

"Wow! အဲဒီလိုတွေဖြစ်ကုန်ပြီလား။ မိုက်တယ်ကွာ။ ချာတိတ်၊ ကိုယ်တို့ရော အခုအတိုင်းဆက်သွားမှာသေချာလား"

"အင်း။ အစ်မ Mary ကိုရင်ဆိုင်ဖို့ အင်အားရတဲ့နေ့မှ ကျွန်တော်တို့တွဲနေတာကို ဖွင့်ပြောကြတာပေါ့။ ခင်ဗျားတို့အဖွဲ့ကလွဲရင်လေ"

"ချာတိတ်သဘော"

"ဟိုလေ အဲဒီမင်္ဂလာစုံတွဲက ဘယ်လိုအဆင်ပြေသွားတာလဲ"

"အဲဒီညက ..."

.

အဲဒီညက Nathan တစ်ယောက် Nancy ဆီဖုန်းဆက်ဖို့ အချိန်ရွေးနေတာ တော်တော်ကြာသွားပါတယ်။ သူ့ကလေးက သိပ်ကိုနူးညံ့သိမ်မွေ့တာ သူအသိဆုံးမဟုတ်လား။
နောက်ဆုံးတော့ ခေါ်လိုက်ပါပြီ။ ဖုန်းခေါ်လိုက်ပြီးတော်တော်ကြာတဲ့အထိ ဖုန်းမကိုင်သေးပါ။ ထုံးစံအတိုင်း အချိန်ပြည့်တဲ့အထိမကိုင်တော့ဘူးထင်နေတုန်း ဖုန်းကဝင်သွားလို့ ထိတ်ခနဲပျော်သွားပြီး ပြောရမယ့်စကားတွေကိုအားယူလိုက်ချိန်

"Nathan ဆိုတဲ့အစ်ကိုကြီး သေချာနားထောင်။ ယုံလိုက်မယ်၊ Nancy ကိုချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို ယုံလိုက်မယ်။ ကျွန်တော့်ကလေးရဲ့အဖေမို့ရော၊ အရင်ရှိရင်းစွဲသံယောဇဉ်ကြောင့်ရော လက်ခံလိုက်တယ်လို့မှတ်ပါ။ နောက်နှစ်ရက်နေရင် အိမ်ကိုလာရှင်းပြပေး။ Ford ကိစ္စကိုရှင်းလိုက်ပြီ။ ကလေးကိစ္စကို ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိလို့ မပြောရသေးဘူး"

"အဟား၊ ပျော်လိုက်တာကွာ။ ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မဟုတ်လား"

"အိမ်မှာလာရှင်းပြတဲ့အခြေအနေပေါ် မူတည်ပြီး အဲဒီမေးခွန်းရဲ့အဖြေက ပြောင်းသွားနိုင်တယ်။ လာမအစ်နဲ့၊ မပြောသေးဘူး။ ဒါပဲ၊ ဖုန်းထပ်မခေါ်နဲ့။ မနက်ဖြန် ဖုန်းခေါ်တာစောင့်ပါ"

.

"ဘုရား၊ ဘုရား။ ရှေ့ဆက်ပြီး အစ်ကို Nathan ဘဝက မတွေးရဲစရာပါ"

"ဟား ဟား ဟား၊ Nancy က တကယ်ကို Lillian နဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်"

"အစ်မ Fairy က တကယ်ချစ်စရာ၊ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့လေး"

"အင်း၊ သူတို့ရော ဘယ်လိုအဆင်ပြေသွားတာလဲ"

"သူတို့က ..."

.

*Ring Ring*

"Fairy, ကိုယ့်ကိုဖုန်းဆက်တယ်"

"မေမေ့ကို ကျွန်မမေးပြီးသွားပြီ။ ဒေါက်တာတို့မေမေအတွက် ကျွန်မစိတ်မကောင်းပါဘူး"

"Fairy အကုန်လုံးကို နားလည်နိုင်ပြီပေါ့"

"ဟုတ်ကဲ့။ ကျွန်မမှားသွားခဲ့တယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ မှားနေခဲ့တာပေါ့"

"မှားတတ်ပါတယ်"

"ဒေါက်တာက အမေကို အဆုံးအထိယုံကြည်ပေးခဲ့တာလေ။ ကျွန်မက ဖေဖေ့ကို ..."

"Fairy ဖေဖေ နားလည်နိုင်မှာပါ Fairy. ကိုယ့်ညီလေးဆိုရင်လည်း ဒယ်ဒီ့ကိုအထင်မှားနေခဲ့တာ။ သူသိသွားတာတော့ တော်တော်ကြာပါပြီ။ သူနာကျည်းတာကတစ်မျိုး။ အားလုံးသိသွားပြီးတော့ သူတို့သားအမိကို ကိုယ်တို့သားအဖက လိုက်မရှာလို့တဲ့လေ။ တကယ်တော့ ကိုယ်တို့ရှာခဲ့ပါတယ်။ မာမီကသေသွားခဲ့ပြီး ညီလေးက မာမီ့မောင်နဲ့အတူရှိနေခဲ့တာကို ကိုယ်တို့ရှာမတွေ့ခဲ့ကြဘူး။ အခုတော့လည်း သူနားလည်သွားခဲ့ပါပြီ"

"အဆင်ပြေကြပြီလား"

"ပြေသွားပြီလို့ပဲ ဆိုရမှာပေါ့။ ကိုယ်တို့ဆီကိုတော့ ပြန်လာမနေသေးဘူး"

"ဪ"

"သူဘယ်သူလို့ထင်လဲ"

"ဘယ်သူလဲဟင်"

"Dexter ရဲ့ Fan လေးလေ"

"Oh, Bartender?"

"ဟုတ်တယ်"

"တကယ်တိုက်ဆိုင်လိုက်တာနော်"

"ကိုယ်တို့တွေရဲ့တွေ့ဆုံမှုတွေက တော်တော်လေးကိုမှ တိုက်ဆိုင်ပါတယ်"

"ဟုတ်ပါရဲ့"

"Fairy အားလုံးကိုသိသွားပြီဆိုတော့ ကိုယ့်ကိုစဉ်းစားပေးနိုင်မလား"

"ရှင်၊ အဲဒါက"

"ရတယ်မဟုတ်လား"

"ဟုတ်"

ပြောပြီး ဖုန်းလေးကတော့ တီခနဲအသံမြည်သွားလေရဲ့။ ဒီစကားတွေရဲ့နောက်ဆက်တွဲမှာ အချစ်ရောင်သန်းနေတာကို အားလုံးရိပ်မိကြမယ်ထင်ပါတယ်။

.

"အဟား၊ ပန်းလေးကတော့ တကယ်ပါပဲ။ သူက သိပ်ရှက်တတ်တာပဲ"

"အစ်မ Fairy ဆီက အဲဒီလိုအကြောင်းပြန်တော့ အစ်ကိုရယ်လေ ကျွန်တော့်ဆီဖုန်းဆက်ကြွားတာ နားကိုညည်းနေတာပဲ။ အဖြေရတာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့"

"ချာတိတ်လည်းပြန်ကြွားလေ"

"အေးဆေးပေါ့"

"ဘယ်တော့ပြောမှာလဲ။ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်ပြောလိုက်ရမလား"

"ပြောပေါ့"

"တကယ်လား"

"ပြောလေ၊ ခင်ဗျားပဲအရူးဖြစ်မှာ"

"အော၊ ပြောပြီးသွားပြီမဟုတ်လား။ ဘာတဲ့လဲ"

"ဘာပြောမှာလဲ။ အရင်တည်းက ကျွန်တော့်သဘောပဲကို။ တချို့တွေလို အကြီးကိုမကြောက်ရဘူး"

"သာပါတယ်ကွာ။ စကားမစပ် ချစ်တယ်"

"ကျွန်တော်ကအရင်ချစ်ခဲ့တာ"

"ကိုယ်ကအရင်စပြောခဲ့တာ"

"ဒီလိုမှန်းသိရင် စတွေ့ကတည်းက ချစ်တယ်ပြောပြီး ဖက်နမ်းပစ်တယ်"

"OMG! ကြမ်းလိုက်တာ"

"ဟား ဟား"

အဲဒီတိုက်ခန်းလေးမှာ ရယ်သံတွေနဲ့လွှမ်းခြုံလှပနေပါပြီ။

¤¤¤¤¤

"ဗိုက်ပူနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"သိသာတာမှမဟုတ်တာ ကလေးရယ်။ ဒီဝတ်စုံလေးကြိုက်နေတယ်ဆို၊ လိုက်လည်းလိုက်တယ်။ အဲဒါပဲရွေးလိုက်တော့"

"စိတ်မရှည်တော့တာ သိသာလွန်းတယ်"

"မပြောမိပါဘူး"

"ဟွန်း"

"အဲ၊ ခဏ Nancy"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

အနားကပ်လာတဲ့ Nancy ကို Nathan မသိမသာညွှန်ပြလိုက်တဲ့နေရာမှာ

"Nancy အကြည့်မမှားဘူးလို့ပြောစမ်းပါ အစ်ကိုရဲ့"

"သေချာတယ်၊ မမှားဘူး"

"အဟိ၊ နောက်ဆုံးတော့ သာယာသွားပြီ"

မင်္ဂလာမောင်နှံမြင်လိုက်ရတာကတော့ အဲဒီမင်္ဂလာဝတ်စုံဆိုင်ရှေ့မှာမှ မီးပွိုင့်မိတဲ့ကားတစ်စီးပေါ်မှာ မျက်မှန်အနက်ကောက်တပ်လိုက်တဲ့ Ivy ရယ်၊ မျက်မှန်အဝိုင်းကြီးကြီးတပ်ပြီး ကားမောင်းနေတဲ့ Kyle ရယ်ပါ။

"အေးဆေးပေါ့၊ ဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူး"

"မင်းကလေ သောက်ရမ်းခြေရှည်တာနော်။ ဒီလိုမှန်းသိရင် ငါထွက်မလာခဲ့ဘူး။ နေစမ်းပါဦး၊ ငါ့ကိုပေးထားတဲ့ကတိ ဖျက်ချင်တာလား"

"ဘာတွေပြောနေတာလဲ"

"လောလောဆယ်၊ ဒီအတိုင်းပဲ Silence ဆိုတာ"

*Ring Ring*

"ဖုန်းလာတယ် အစ်ကို"

ထွက်ပေါက်ရသွားတဲ့လေသံနဲ့ Kyle ကပြောလိုက်တော့ Ivy က Nathan ဖုန်းမို့ ကိုင်လိုက်ပါတယ်၊

"ပြော၊ အစ်ကို။ ဒီနေ့ဝတ်စုံရွေးမှာဆို"

"............"

"ကျွန်တော်တို့ဆိုတာက ..."

"............"

"ဗျာ၊ ဘယ်လို ... OMG! မီးပွိုင့်မှာလား"

"............"

"အစ်ကိုကလည်းဗျာ၊ ကျွန်တော်ပြောပြမလို့ပဲလေ။ အစ်ကိုတို့က မိုးမမြင်၊ လေမမြင် ပျော်ရွှင်နေကြတာကို။ ဒီအဖွဲ့လေးကိုတော့ ပြောမှာပေါ့"

"............"

"သိပါတယ်ဗျာ။ အစ်ကို့ဟာလေးသိသွားမှတော့ ဟိုနှစ်ယောက်ဆီရောက်တော့မှာ သိပါတယ်။ သေချာပေါက်ပြောပြလိုက်ပါလို့ ကျွန်တော်ကမှာလိုက်ပါကြောင်း"

"............"

"See you."

"သိသွားပြီလား။ အဲဒီမီးပွိုင့်နားမှာ အဲဒီဆိုင်ရှိတာသိပေမဲ့ အခုလောက်တိုက်ဆိုင်မယ်လို့တော့ ထင်မထားဘူး"

"ဘာရယ်တာလဲ။ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့"

"ဒီလိုပဲ ဖုံးထားရင် တည့်တည့်တိုးတာပဲလို့"

"အေး၊ အဲဒါလည်း ကိုယ့်အချင်းချင်းပဲကောင်းတယ်"

"စိတ်ချပါ၊ တခြားလူမသိစေရပါဘူး။ အပြင်မှာတွေ့ရင် အရင်လိုပဲနေပါ့မယ်"

"အခုတောင် ရုပ်ကစပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ကွာ"

"ဟာ၊ ချစ်သူနဲ့အတူရှိနေတာကို မကြည်နူးရဘူးလား။ သူစိမ်းတွေရှေ့ရောက်မှ ထိန်းမယ်ဗျာ။ ခင်ဗျားချစ်သူကလည်း သရုပ်ဆောင်လုပ်ဖူးတာ မမေ့ပါနဲ့"

"အေး၊ စကားလုံးတွေထပ်နေပြီ"

"အဟဲ၊ တရားစွဲချင်သလား။ ထောင်ပါချလိုက်လို့ရတယ်နော်။ ကလေးအဖေပေမဲ့ အိမ်ထောင်မကျဖူးသေးလို့ပါ"

"မင်းကတော့လေ"

"ဟိုအဘိုးက ဒါတွေကြိုမြင်လေသလားပဲနော်။ ကျွန်တော် မိန်းမမရဘဲ ယောက်ျားရမယ့်အကြောင်းကိုပေါ့"

"အေးပါကွာ။ တော်ပါတော့ကွာ"

အိမ်ထောင်မကျဖူးသေးတဲ့ ကလေးအဖေက မိန်းမရမယ့်ဇာတာမပါပေမဲ့ အိမ်ထောင်တော့ကျနိုင်ချေရှိကြောင်း ရှင်းပြဖို့ခက်ပါတယ်။

¤¤¤¤¤

ကိုးလခန့်ကြာပြီးနောက်

"အား ... နာတယ်။ အမေ့ နာတယ်လို့။ အား ဟား လုပ်ပါဦး၊ နာတယ် နာတယ်"

Nancy တို့ due date ထက်အတော်နောက်ကျပြီးမှ မွေးရပြီး အခုအချိန်မှာတော့ စူးနေအောင်အော်ဟစ်နေပါတော့တယ်။ စိတ်ပူပြီး ပျာယာခတ်နေတဲ့ Lillian ကြောင့် Roy ခမျာလည်းအငြိမ်မနေရပါ။ မွေးခန်းထဲမှာဘာဖြစ်နေသလဲလို့ မှန်တစ်ချပ်ခြားကနေ လှမ်းကြည့်မလားဆိုတော့လည်း မကြည့်ရဲတဲ့ Lillian က Roy ကိုသာ နားပူနေပါတယ်။

အချိန်တစ်ခုကြာအပြီးမှာတော့

"မွေးပါပြီ၊ သားလေးပါ။ မိခင်ရော၊ ကလေးပါ ကျန်းမာပါတယ်။ ကလေးအဖေကတော့ အခြေအနေမကောင်းဘူး"

နောက်ဆုံးတစ်ခွန်းကို ရယ်ပြုံးပြီးစနောက်သွားသူ ပျော်တတ်တဲ့သူနာပြုလေးက  အားလုံးနဲ့ခင်နေတာ တော်တော်ကြာပါပြီ။
မိဘတွေနဲ့အတူ Roy တို့အတွဲဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာ သူနာပြုလေးပြောစကားကို သဘောပေါက်လိုက်ကြပါတယ်။ မွေးနေတုန်း အနားမှာရှိပေးနေတဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူကို Nancy တို့လက်စွမ်းပြထားပုံပါပဲ။ Nathan ခမျာ ဆံပင်တွေလည်းရှုပ်ပွ၊ လက်မှာလည်း သွားရာအကွင်းလိုက်နဲ့။
Nancy နားနိုင်အောင် ခဏထားခဲ့လိုက်ကြပြီးနောက်

"အမေတို့ပြန်တော့လေ။ ကျွန်တော်တို့ဆက်စောင့်လိုက်ပါ့မယ်"

"မင်းက နားသင့်တာထင်တယ်နော်။ ဆေးရုံတက်နေတဲ့တစ်လျှောက် မင်းအပင်ပန်းဆုံးပဲ။ အန်တီ့သမီးက အဲဒီလောက်ဂျစ်တတ်မှန်း အခုမှသိရတာပဲကွယ်။ မင်းကိုရော၊ ခမည်းခမက်တို့ကိုပါ အားတောင်နာလာတယ်"

"မလိုပါဘူးဗျာ။ သူလည်း ကိုယ်ဝန်ကြောင့်ပါ"

"အေးပါ၊ မင်းမိန်းမကို မပြောပါဘူး။ လိုက်လည်းလိုက်တဲ့ဟာတွေ"

လူကြီးတွေပြန်သွားပြီး အတော်လေးကြာတော့ ကလေးတစ်ဖက်နဲ့ Kyle ရောက်လာပါတယ်။

"အစ်ကိုရေ၊ Congratulations! မျောက်တစ်ကောင်ရပြီလို့သာ မှတ်လိုက်ပါ"

"ဟား ဟား"

"ဦးဦး၊ ညီညီ"

"ဟေ၊ သားလေးက ညီလေးကိုလာကြည့်တာလား"

"ဟုတ်"

"ညီလေးက အိပ်ပျော်နေတော့လေ သားလေးက တိတ်တိတ်လေးကြည့်ရင်တော့ ရတယ်"

"ရတယ် အစ်ကို။ ကလေးအိပ်ပါစေ။ Nancy ရော အဆင်ပြေလား"

"ပြေတယ်။ အခု ပန်းလေးနဲ့ရှိနေတယ်"

"ဟာ ... Marking က လန်းလှချည်လား"

"အေး၊ မင်း ကလေးတစ်ယောက်ရတာ သိပ်သက်သာတယ် သိလား"

"အဲဒီလိုကျတော့ ကျွန်တော်ကံကောင်းသားပဲ။ ဟား ဟား"

"ဒယ်ဒီ၊ ညီညီ"

"Baby is sleeping. Don't go."

"No."

"Ok, be quiet."

"No talk."

သားအဖနှစ်ယောက် အပေးအယူလုပ်နေတာကို Nathan ငေးကြည့်နေမိတယ်။ Jasper က အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်လည်လွန်းပါတယ်။ အခုလည်း သူစကားမပြောပါဘူးဆိုပြီး ပါးစပ်လေးကို လက်နဲ့ပိတ်ထားလေရဲ့။ အခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကလေးကိုမြင်တယ်ဆိုရင်ပဲ အသံမထွက်ပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကမငြိမ်တော့ပါ။ အသည်းတွေယားပြီး Kyle လက်ပေါ်မှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွ။ ပြီးတော့ အဖေဖြစ်သူနားနားကို တစ်ခုခုကပ်ပြောလိုက်တော့ Kyle ခပ်တိုးတိုးရယ်ကာ

"တီတီ့ဆီသွားတောင်းမလား"

ခေါင်းညိတ်ပြလေရဲ့။ အခန်းရဲ့ ဟိုဘက်အခြမ်းကခုတင်ပေါ်က Nancy ဆီကို သားအဖနှစ်ယောက်ရောက်လာတော့

"သားလေး၊ လာပါဦး တီတီ့အနားလာထိုင်"

Nancy ဘေးနားလေးချပေးလိုက်တော့ အသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ Jasper လေးရဲ့အပြောက

"Giv m... bab."

"ဘာပြောတာလဲ သားလေး"

"Give ... me ... Baby."

"ဟဲ့ ဟဲ့၊ ဘယ့်နှယ်တွေလား။ အဲဒါလေးက ဒီနေ့မှမွေးတာလေ"

"Cute"

"ဘုရား ဘုရား"

"ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ။ Nancy အဆင်ပြေလား"

"အစ်ကို Ivy, Nancy ဒီသားအဖကိုမမြင်ချင်တော့ဘူး။ ပြန်ခေါ်သွားပါတော့"

အခုမှရောက်လာတဲ့ Ivy က ရယ်နေတဲ့ Kyle ကိုတစ်လှည့်၊ သူ့ဆီလက်လှမ်းပြီး ချီခိုင်းနေတဲ့ Jasper ကိုတစ်လှည့် နားမလည်သလိုကြည့်ရင်း ကလေးကိုချီလိုက်ပြီး

"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ သားလေး"

"Baby Nancy."

"အင်း၊ ကလေးလေးက ဘာလို့လဲ"

"တောင်းပေး"

"အမ်"

"ကြားလား ကြားလား။ Nancy သားကိုတောင်းနေတယ်။ Give me baby တဲ့၊ Cute တဲ့။ အမလေးနော်၊ နှစ်နှစ်မပြည့်သေးတာကို သွက်နေတာ။ ခြေသွက်လက်သွက်သားအဖတွေ။ ကလေးကို ဘယ်လိုသင်ပေးထားတာလဲ"

Kyle က ရယ်သာရယ်နေပြီး ပြန်မဖြေပါ။ Ivy ကတော့ Jasper ကို အံ့ဩသလိုကြည့်နေပြီး

"သားက ကလေးလေးကိုလိုချင်တာလား"

"ချစ်လို့"

"သွေးတက်တယ်နော်။ ပြန်ကြပါတော့"

Nancy ရေရွတ်သံကြောင့် Nathan ခမျာ မနေနိုင်တော့ပါ။

"မစကြပါနဲ့တော့ကွာ။ ငါ ခေါင်းတွေကျိန်းလို့ပါ"

"ဦးဦး"

"အင္း"

"Baby ပေး"

"မင်းအဖေတွေကို မွေးခိုင်း"

"မွေးမလား အစ်ကို"

"သေချင်တာလား။ မင်းမွေးချင်ရင် ငါကူညီမယ်"

အဲဒီနေ့က Jasper ကို ဆေးရုံကနေ မနည်းခေါ်ထုတ်ရပါတယ်။ မဟုတ်ရင် Nancy တို့လင်မယားအပြောနဲ့ Ivy နဲ့ Kyle ပါ ရန်ဖြစ်နိုင်ဖွယ်ရာ ရှိနေပါပြီ။

¤

နောက်နှစ်ရက်မှာ Roy နဲ့အတူ Cayden နဲ့ Dexter ရောက်လာပြန်တော့

"ကလေးရေ၊ ချစ်စရာလေးကွာ။ Nancy, ခင်ဗျားလေး အစ်ကို့ကိုမချစ်ဘူးလား။ ကလေးက အမေနဲ့တစ်ပုံစံတည်းပဲ"

Dexter မွှေးတဲ့မီးက Nathan ဆီမှာထတောက်ပါတယ်။ တောက်လျှောက်ကို ကလေးကအမေတူလေးလို့ အပြောခံလာရပြီး အခုလည်း Dexter တို့ ယမ်းပုံမီးရှို့လိုက်တာကြောင့်

"အေး၊ ကိုယ်လည်းမေးချင်နေတာပါ"

"စဉ်းစားဦးမယ်"

Nancy ကလည်း လေပင့်ပြန်ပါတယ်။ Nathan က မျက်နှာမကောင်းချင်တော့ပါ။ မနေနိုင်တဲ့ Cayden ကပဲ

"ခင်ဗျားကလည်း ကလေးက ပိစိသေးသေးလေးရှိသေးတာကို နောက်တော့မှ သေချာရုပ်ရည်ပီပြင်မှာပေါ့။ အခုပြောလို့ရမလား"

"ရတာပေါ့။ Kyle သားလေးက ဘာလို့ Kyle နဲ့တူနေလဲသိလား။ Jasper လေးက မွေးကတည်းကအဖေတူလေးလေ။ Kyle တို့ညီအစ်ကိုကလည်း ရုပ်ချင်းဆင်တော့ အဲဒီလိုအဆင်ပြေသွားတာပဲ"

"ဟုတ်တယ်နော် Dexter. ငါသွားတွေ့တော့လည်း ကလေးက အဲဒီအရွယ်ကတည်းက Kyle တို့အမျိုးတွေနဲ့ တော်တော်တူတာ"

Jasper လေးကို မွေးကတည်းကမြင်ဖူးကြတာမို့ Dexter အပြောကို Nathan မငြင်းနိုင်ပါ။ Nancy ကပါထောက်ခံနေတာကြောင့် Nathan မြားဦးက Nancy ဆီသို့။

"ကလေး၊ ကိုယ့်ကိုမချစ်ဘူးလား"

ဘာမှမပြောဘဲပွဲကြည့်နေတဲ့ Roy က ညီနဲ့ယောက်ဖကို ခေါ်ထုတ်လာပြီး

"သွားစပြန်ပြီ။ Nathan တော့ ကြာရင် Psycho ဝင်မယ်။ လူတိုင်းက အမေတူကလေးလေးလို့ ပြောနေတာလေ။ အဟား"

"ဟုတ်လား။ အစ်ကို Nathan ဖြစ်သွားပုံက စချင်စရာမို့ ကျွန်တော်ကဆက်စနေတာ"

"ခင်ဗျားကလည်းလေ အစ်ကို Nathan သနားပါတယ်"

"အဟေး၊ အဲဒါသနားစရာလား။ အခုလောက်ဆို သူတို့လင်မယား သာယာနေလောက်ပြီ။ Nathan တော့ ကိုယ်တို့ကိုကျေးဇူးတင်နေမှာ"

"ဟား ဟား"

"ရယ်မနေနဲ့ ဒေါက်တာ။ ဟိုမှာ ပန်းလေးတစ်ပွင့် လေလွင့်လာတယ်ဗျ"

"အဲဒါ လေလွင့်တာမဟုတ်ဘူး။ ဒီနေရာမှာ လာပွင့်နေတာ"

ရင်ဘတ်ဘယ်ဘက်အခြမ်းကို ပုတ်ပြပြီး Lillian ဆီခပ်မြန်မြန်လျှောက်သွားလေသူ Roy. သူ့ရုံးခန်းဘက်ဆွဲခေါ်နေလို့ Dexter တို့ဆီဦးတည်နေသူ Lillian  မှာ လက်ပြရင်းသာ ကိုးလို့ကန့်လန့်ပါသွားလေပြီ။

"အဲဒီတုန်းက ကျည်တစ်တောင့်ရိုက်ကွင်းမှာလည်း ပျော်စရာကြီးနေမှာနော်"

"ဒါပေါ့။ လူစုံရင် သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းတာ။ အဲဒီမှာတင် အရမ်းရင်းနှီးသွားကြပြီး အခုလိုတွေအထိ ဖြစ်ကုန်ကြတာသာ ကြည့်တော့"

"ကျွန်တော်တောင် ကံကောင်းလို့ ကြားဖြတ်ဝင်နိုင်တာပေါ့"

"အဟား။ ဒီမှာချာတိတ်၊ ဖူးစာဆိုတာ ဦးရာလူလည်းမဟုတ်ဘူး။ နီးရာလူလည်းမဟုတ်ဘူး"

"အဲဒါဆိုဘာလဲ"

"နှလုံးသားနဲ့ရင်းနှီးရာလူပါတဲ့"

"မင်းသားရယ်၊ စကားလုံးတွေပေါတိုင်းဗျာ"

"အချစ်တွေကတော့ Limited edition နဲ့ Only for you ပါ"

"ကြွေပြီးသားပါဗျာ"

"ဟား ဟား"

¤¤¤¤¤

တချို့သောဇာတ်လမ်းတွေက လက်တွေ့ဆန်နိုင်သလို တချို့လက်တွေ့တွေကလည်း ဇာတ်ကွက်ဆန်နိုင်ပါတယ်။
တချို့ဇာတ်လမ်းတွေဆိုတာ လက်တွေ့တွေကနေ အရင်းခံကြတာမို့။

■■■■■ The END ■■■■■ 29 Dec 2021

ကျည်တစ်တောင့်နှင့်ပတ်သက်ပြီး ဆက်ရန်မရှိတော့ပါကြောင်းနှင့်
ဇာတ်လမ်းနှစ်ပုဒ်လုံးကို သည်းခံစောင့်မျှော်ဖတ်ရှုပေးကြသူများအား အထူးကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း။

Your DEMON

#####
© Demon ,
книга «က်ည္တစ္ေတာင့္ရဲ႕ေနာက္ကြယ္».
Коментарі