Scene (15)
ေျခာက္လေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ကေလးငယ္ေလးက ငုတ္တုပ္ထိုင္ဖို႔အတြက္ အရင္လိုခက္ခဲမေနေတာ့ပါ။
အရင္ကဆို ငုတ္တုပ္ထိုင္ဖို႔အေရးႀကိဳးပမ္းေနတာ အသည္းယားစရာ။ ထိုင္ခ်ႏိုင္သြားၿပီးေပမဲ့ ကိုယ္တစ္ပိုင္းကမမတ္ႏိုင္ေသး။ ေခါင္းထူႏိုင္ဖို႔လုပ္ေနရင္း နဖူးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ပြတ္ဆြဲမိတာက အခင္းႏုႏုေလးသာမရွိရင္ နဖူးျပင္ေလးေတာ့ ရဲေနေတာ့မယ္။ ခါးကိုဆြဲမတ္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ၿပီးရင္ေတာင္ သူ႔မွာ လႈပ္စိစိေလးနဲ႔ထိန္းေနရရွာတာ။ ဝတစ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးဟာ သူ႔ကိုထိန္းေပးေနက် အကူေကာင္မေလးနဲ႔အေဒၚႀကီးေတာင္ ၾကာၾကာမခ်ီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း မနည္းထိန္းေနရပံုနဲ႔ ကေလးငယ္ေလး။
အခုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလး ထိုင္ေဆာ့ႏိုင္ေနပါၿပီ။
"Fatty ေလးရာ၊ ငါအသည္းယားတယ္ကြ"
Dexter က ကေလးငယ္ေဘးမွာထိုင္ၾကည့္ရင္း အူယားၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚဆြဲတင္လို႔ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ေကာ္ဖီေအးတစ္ခြက္နဲ႔ထြက္လာတဲ့ Kyle ကျမင္ေတာ့
"ငါ့သားကို သတ္ေနတာလား"
အေဖျဖစ္သူအသံၾကားေတာ့ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး လက္ကေလးကို ဆုပ္ခ်ည္ျဖန္႔ခ်ည္နဲ႔ လက္ထဲကခြက္ကိုေတာင္းေနတယ္။ Dexter က ကေလးငယ္ကိုဆြဲမၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေစကာ သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစတဲ့အထိ ကေလးငယ္က ေကာ္ဖီခြက္ကိုသာ အာ႐ံုေရာက္ေနတုန္း။
"ဟိတ္၊ အဲဒါ ငါေသာက္ဖို႔။ No!"
No ဆိုတာကိုၾကားတာနဲ႔ ကေလးငယ္က Dexter ကိုျပန္ၾကည့္လာပါတယ္။ Dexter ေခါင္းခါျပေလေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ကေလးငယ္က စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း Dexter နဖူးကို ဖက္ခနဲျမည္ေအာင္ သူ႔လက္ေလးနဲ႔ရိုက္ပစ္လိုက္တာမို႔
"သားေလးေရ၊ လူႀကီးကိုမ႐ိုက္ရဘူးေလ။ No"
"ဟား ဟား ဟား"
Kyle က အနားေရာက္လာၿပီးတားေလေတာ့ အေဖကိုၾကည့္ကာ သူ႔လက္ဖဝါးေလးတစ္ဖက္ထဲ ေနာက္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လက္ညႇိဳးထိုးျပေလတယ္။ သူမုန္႔ေတာင္းေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ခုနကတည္းက အ႐ိုက္ခံလိုက္ရလို႔ရယ္ေနတဲ့ Dexter တစ္ေယာက္ ပိုအသည္းယားသြားပံုနဲ႔ အတင္းဆြဲဖက္ပစ္ေတာ့
"အင့္ ... အင့္"
အသံေတြထြက္ၿပီး အတင္းတြန္းထိုးေကာ့လန္ကာ ႐ုန္းလာပါေတာ့တယ္။
"ငါ မင္းကို ခိုးယူသြားမွာေနာ္။ ငါ့ကိုအသည္းယားေအာင္မလုပ္နဲ႔"
သူနားမလည္ေပမဲ့ Dexter ကိုမၾကည္ေတာ့တာမို႔ အတင္းရုန္းထြက္ၿပီး လက္ကပါပါလာတာေၾကာင့္
"Baby, no. မလုပ္ရဘူး"
မၾကည္ရတဲ့အထဲမွာမွ Kyle အသံကမႏူးညံ့ေတာ့တာေၾကာင့္ Jasper ေလးက ထငိုပါေတာ့တယ္။
"အဲ၊ မငိုနဲ႔ေလ။ ဦးကခ်စ္လို႔စတာပါကြာ။ တိတ္ပါ၊ တိတ္ပါ"
"ဝါး ... အူးဝါး ...."
Dexter ေခ်ာ့လည္း မရေတာ့ပါ၊ ခုနစ္သံခ်ီနဲ႔ေအာ္ငိုေနပါၿပီ။
"ဒီကိုေပး Dexter"
Kyle က Dexter လက္ထဲ ေကာ္ဖီခြက္ကမ္းရင္း ကေလးကိုလည္းေခၚလိုက္တယ္။
"ဒီမွာ သားေလးအတြက္ပါတယ္ေလကြာ။ Milk, sweet"
ႏို႔ဘူးလႈပ္ျပလည္း တြန္းထုတ္ၿပီးေအာ္ငိုေနတာေၾကာင့္ Kyle က ကေလးငယ္ေခါင္းကိုထိန္းကာ နဖူးခ်င္းထိကပ္ၿပီး
"သားကိုဆူတာမဟုတ္ဘူးေလ။ မလုပ္ရဘူးလို႔ပဲေျပာတာပါ။ I love baby."
"အင့္ ... ဟင့္"
ငိုသံေလးရပ္ၿပီး ႐ႈိက္ေနတဲ့ကေလးငယ္က Kyle စကားကိုေတာ့ အျပည့္အဝနားလည္သလိုလိုပါပဲ။
"I ... love ... you."
"အင့္ ..."
တစ္လံုးခ်င္းစကားသံေတြေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေလးေတြနဲ႔အၾကည့္စူးစူးေလးက Kyle မ်က္ႏွာကိုေလၽွာက္ၾကည့္ေနၿပီး ႐ႈိက္ေနတာကိုတျဖည္းျဖည္းရပ္လို႔ ျပံဳးျပလာပါတယ္။
"အား ..... ေႂကြၿပီ။ ငါေႂကြၿပီဟ။ ဘာေလးလဲ၊ ဘယ္လိုဟာေလးမို႔ အဲဒီလိုလည္တာလဲ"
ဖုန္းထုတ္ၿပီးဗီဒီယိုရိုက္ယူေနတဲ့ Dexter ဆီက အသံထြက္လာမွ Kyle လွည့္ၾကည့္မိတယ္။
"အာ ... လက္သြက္လိုက္တာ။ ဘယ္မွာမွေတာ့မတင္ဘူးမလား"
"အေဟး၊ ဘယ္ရမလဲ။ တင္ျဖစ္ေအာင္တင္မွာပါ"
"မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ"
"ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာဗ်ာ။ I love you တစ္ခြန္းနဲ႔ တိတ္သြားတာပဲ"
Dexter က ေျပာရင္းနဲ႔ တခစ္ခစ္အသံထြက္ၿပီး Kyle မ်က္ႏွာကို သူ႔လက္ေလးေတြနဲ႔လိုက္ထိေနတဲ့ Jasper ေလးေၾကာင့္လည္း ျပံဳးမိပါတယ္။ ငယ္ကတည္းက မိဘေတြမရွိေတာ့တာမို႔ ဒီလိုျမင္ကြင္းေလးေတြေတြ႕ရင္ သိပ္ကိုအားက်မိသူပါ။
.
Kyle နဲ႔ ငိုေနတဲ့ Jasper ေလးက နဖူးခ်င္းဆိုင္ေနၿပီး
"I love baby."
"အင့္ ... ဟင့္"
"I ... love ... you."
"အင့္ ..."
Jasper ေလးက ႐ႈိက္သံေလးေတြရပ္သြားၿပီး ျပံဳးရင္းက Kyle ကိုၾကည့္ကာ
"ခစ္ ခစ္ ခစ္"
"အား ..... ေႂကြၿပီ။ ငါေႂကြၿပီဟ"
Video clip ေလးက Dexter ရဲ႕အသည္းတယားယားအသံနဲ႔ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ။ Ivy ကေတာ့ screen ကို ေငးၾကည့္မိေနတုန္းပဲ။ Their Love makes me feel ဆိုတဲ့ caption နဲ႔ Dexter တင္လိုက္တာပါ။ ခ်က္ခ်င္းပဲတက္လာတဲ့ first comment က Nancy.
*Jasper ေလးကို ေႂကြလို႔ရလားလို႔ ကေလးအေဖကိုေမးေပးပါ* တဲ့။
သူတို႔သားအဖရဲ႕ ခ်စ္စရာပံုရိပ္ေလးေၾကာင့္ reaction အေရအတြက္ေလးေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲတက္လာၿပီ။ ကိုယ္လည္း react ေလးေတာ့ ေပးလို႔ရတယ္မဟုတ္လား။ အေတြးနဲ႔အတူ အသည္းေလးတစ္ခုတိုးသြားတဲ့ post ေလး။
.
"ခင္ဗ်ားက ကေလးခ်စ္တတ္တာလား"
ခ်စ္စရာ post ေလးကို အသည္းတစ္ခုေပးလိုက္ၿပီး Cayden ေတြးေနမိတယ္။
ဟုတ္မွာပါ။ သူမွတ္မိေသးတယ္။ Dexter ရဲ႕ villain character ကေလးကိုျပန္ေပးဆြဲတဲ့ဇာတ္လမ္း၊ behind the scenes ေတြမွာ ကေလးကိုျမႇဴရင္းရယ္ေမာေနတဲ့ Dexter ပံုရိပ္ေတြ။
သက္ျပင္းသာခ်မိပါရဲ႕။
¤¤¤
"Nancy"
"အစ္ကို၊ ဘယ္ကိုလာတာလဲ"
"ကြန္ဒိုကအၿပီးသတ္ေနၿပီမို႔ လာၾကည့္ပါဦးဆိုလို႔ လာရင္းနဲ႔ ဒီဘက္ေရာက္လာတာ"
"ဩ၊ ဟိုဘက္လမ္းကကြန္ဒိုလား။ အဲဒါ အစ္ကိုတို႔ကုမၸဏီကလား"
"Golden Estates နဲ႔ ဖက္စပ္ပါကြာ"
"Wow! အႀကီးႀကီးေလ၊ ၿပီးေတာ့ GE နဲ႔အတူတူတဲ့။ အဲဒါကို ေသးတယ္ေျပာခ်င္ေသးတာလား။ ေအာင္ျမင္ေနတာ"
"Nancy ကေရာ ဘာထူးလဲ။ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးေရာ ဘယ္မွာလဲ"
နာမည္ႀကီးဒါရိုက္တာနဲ႔အတူတြဲၿပီး နာမည္ႀကီး Story တစ္ခုကို ဇာတ္ညႊန္းရလိုက္တဲ့ Nancy က
"အဟဲ၊ Nancy ကံေကာင္းသြားတာပါဗ်ာ။ အစ္ကိုက သတင္းရတာျမန္လိုက္တာ။ ဒီမွာရွိတာကို ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ"
"ကြန္ဒိုကအလုပ္သမားေတြေျပာတာ ၾကားလို႔ေလ။ ဟိုဘက္လမ္းကဆိုင္မွာ ရိုက္ကြင္းထဲ ဒါရိုက္တာႀကီးနဲ႔မင္းသားကို ေတြ႕လိုက္ၾကလို႔တဲ့ေလ။ ဒီလူေတြဆိုမွေတာ့ ဇာတ္ညႊန္းဆရာမေလးပါရွိေနၿပီလို႔ ေတြးမိသြားတာ"
"အခု ခဏ Break တယ္။ ထမင္းသြားစားၾကမယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ဒီမွာ ခဏပဲဆိုၿပီးၾကာသြားလို႔ ေန႔လယ္စာေတြလည္း ကေမာက္ကမျဖစ္ေနတာ"
"Nancy ကေရာ"
"မွာထားတယ္၊ ဒီမွာပဲစားမလို႔"
"ကိုယ္ပါအတူစားမယ္ေလ။ ဘာမွမစားရေသးဘူး"
"ဟုတ္လား။ Nancy မွာေပးမယ္"
"အင္း၊ ကိုယ္ရွင္းေပးမယ္"
"Ok"
Nancy ဖုန္းဆက္ၿပီးခ်ိန္မွာပဲ
"Nancy ေရ ... ဟာ၊ အစ္ကို Nathan ေရာက္ေနတာလား။ ဘယ္ကိုလာတာလဲ အစ္ကို"
Second male lead ေရာက္လာၿပီး ေမးေနတာေၾကာင့္
"ဒီနားက site တစ္ခုဆီလာရင္း ဒီမွာ Last Day ရိုက္ကြင္းဆိုလို႔ လွည့္ဝင္လာတာ"
ေျပာရင္းက Nathan က Nancy ကိုၾကည့္လိုက္တာမို႔ ဘယ္သူ႔ဆီလာတယ္ဆိုတာ သိႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။
"မင္းသားေရ၊ အစ္ကိုလည္း Nancy တို႔နဲ႔အတူ ထမင္းစားမယ္တဲ့"
"ကိုယ္က လာေႏွာင့္ယွက္သလိုမ်ား ျဖစ္သြားလား"
"မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ။ ႏွစ္ေယာက္ထက္စာရင္ သံုးေယာက္ကပိုေကာင္းတာေပါ့။ အျပင္မထြက္ခ်င္ေတာ့လို႔သာ က်န္ေနခဲ့တာ"
ႏွစ္ေယာက္တည္းထမင္းစားဖို႔တဲ့လား။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း ဘာမွအထူးအဆန္းျဖစ္မေနပါ။ စားေသာက္ေနရင္း သူတို႔ကဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးေနၾကတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသူက ႏႈတ္ဆိတ္လို႔။
"အစ္ကို Nathan ေရ၊ Nancy ကို သရုပ္ေဆာင္လုပ္ဖို႔ ကူေျပာေပးပါလား"
"ဗ်ာ"
"ဟာ၊ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သရုပ္ေဆာင္ဖူးတာလည္း ေလးကားပဲရွိတာ။ ဇာတ္ညႊန္းေရးရတာပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္ေနာ္"
ဪ၊ Nancy က သရုပ္ေဆာင္တာထက္ ဇာတ္ညႊန္းေရးရတာကို ပိုသေဘာက်ေၾကာင္း ခဏခဏၾကားမိေနတာပဲ။ သူတို႔ Topic က အဲဒီဘက္ေျပာင္းသြားတာလည္း မသိလိုက္ရေလာက္ေအာင္ အေတြးေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္။
"အဲဒီေလးကားမွာလည္း အဆင္ေျပတယ္ေလ။ တတိယကားမွာဆို မိုက္တယ္"
"အဲဒါႀကီးတုန္းက ပင္ပန္းလိုက္တာေလ။ Side couple ဆိုၿပီးထည့္ပစ္လိုက္တာ၊ အခန္းေတြမ်ားလို႔ ပင္ပန္းတယ္။ က်ည္တုန္းကမွ ေတာ္ေသးတာ"
"က်ည္ကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာဇာတ္ညႊန္းေရးၿပီး အခန္းေတြေလၽွာ့ပစ္တာမ်ားလား"
"အဲဒီလိုေတာ့ရမလား။ Story ထဲကအတိုင္း အျပည့္ပဲ၊ မစြပ္စြဲပါနဲ႔"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
စကားဝိုင္းလိုလို၊ ထမင္းဝိုင္းလိုလိုနဲ႔ ၿပီးသြားတဲ့အထိ Nathan က ဘာမွေသခ်ာမသိလိုက္တဲ့ နားေထာင္သူသက္သက္။
"ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ Nancy"
"ဒါရိုက္တာႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ဦးမလို႔ဆို။ ေရာက္လာၾကေတာ့မွာကို"
"ဖုန္းေခၚေနၿပီေလ။ သြားရေတာ့မယ္"
"ဟုတ္၊ ေနာက္မွေတြ႕မယ္ေနာ္"
"အင္း၊ ေနာက္မွ"
ဖုန္းေခၚတာက အေရးႀကီးကိစၥမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီအတိုင္းပဲထြက္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္။
အစကတည္းက တက္လာသမၽွပံုတိုင္းမွာ တြဲေတြ႕ေနတာမို႔ မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူးလို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္မယ္။
အခုေတာ့ အလုပ္ဆီျပန္တာပဲ စိတ္ခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္။
¤
"ငါတို႔အလုပ္က ဒီလိုပဲဟာကိုကြာ။ အတူတြဲေတြ႕ရတိုင္း တြဲေနတာမွမဟုတ္တာ"
"အဲဒါကိုရွင္းျပလို႔မရဘူး။ ဟိုလူႀကီးနဲ႔ ျမန္ျမန္စီစဥ္မယ္ပဲ ေျပာေနၾကတယ္"
"ဟင္း ... အဲဒီလူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေသခ်ာေျပာၾကည့္ပါလား Nancy ရယ္"
"မေတြ႕ခ်င္ပါဘူး"
"ေတြ႕ၾကည့္လိုက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာစကားေျပာၾကည့္ပါဦး။ ဒါက ေရွာင္ေနလို႔လည္း ၿပီးသြားမွာမဟုတ္ဘူး"
"အင္းပါ ပန္းေလးရာ။ ငါစဥ္းစားလိုက္ပါဦးမယ္"
.
ေသခ်ာေတြ႕ၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့မွ အခုေတာ့ ပါတီတဲ့ေလ။ အိမ္ကိုျငင္းမရတဲ့အဆံုး ေရာက္လာခဲ့ရၿပီ။ သူတို႔ပိုင္တဲ့ဟိုတယ္ရဲ႕ ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ေပၚမွာ ခမ္းနားေနတဲ့ပါတီပြဲ။ Project တစ္ခုေအာင္ျမင္တဲ့အထိမ္းအမွတ္၊ ဆက္စပ္သမၽွလုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုပါ ဖိတ္ထားလိုက္တာ လူေတြကမနည္းလွပါ။
အသိေတြ႕ရင္ ရယ္ျပေနရတာရယ္၊ သူမိတ္ဆက္ေပးတိုင္း ျပံဳးျပရတာရယ္ကို စိတ္ကုန္လာတဲ့အဆံုးမွာ လူနည္းနည္းရွင္းတဲ့ဝိုင္းဆီလာၿပီး ထိုင္ေနမိတယ္။ ဒီေနရာေလးက လူရွင္းေနတာေၾကာင့္ အသက္႐ွဴေခ်ာင္ပါတယ္။
Nancy တစ္ေယာက္ စိတ္မၾကည္ရတဲ့အထဲ ယူေသာက္မိတဲ့ဝိုင္ေၾကာင့္ ခပ္ေထြေထြျဖစ္လာတာနဲ႔ ၿငိမ္ေနလိုက္မိပါတယ္။
"Nancy?"
"ဟင္၊ အစ္ကိုပါ လာတယ္လား"
"အင္း၊ ကိုယ္တို႔နဲ႔ အလုပ္အတူလုပ္ဖူးေနတာေလ"
"အစ္ကိုလည္းေနာ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္လြန္း"
"ဟား ဟား၊ ရွာရတယ္ေလကြာ။ Nancy က ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေခ်ာင္ကပ္ေနတာလဲ"
"Nancy က ဘာလုပ္စရာရွိလို႔လဲ။ သြားလိုက္ပါဆိုၿပီး အတင္းလႊတ္လိုက္ၾကလို႔ ေရာက္လာရတာေလ"
"သူက အဖက္မလုပ္ဘူးလား"
"ဒီတိုင္းေလးကို အဆင္ေျပေနၿပီ။ သူ႔နားေနၿပီး လိုက္ဧည့္ခံေနစရာလား၊ အစ္ကိုကလည္း"
"Nancy, ဒီကိုေရာက္ေနတာလား။ အာ ... မင္းသားပါ ဒီနားေရာက္ေနတာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ Nancy တစ္ေယာက္တည္းမ်ားလားလို႔ စိုးရိမ္ေနတာ"
"ေခ်ာင္ကပ္ေနတာေတြ႕လို႔ ေခၚေနတာဗ်"
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ Golden Estates ဝိုင္းဘက္ေရာက္သြားလိုက္တာ Nancy ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပဲ။ လာၾကပါ၊ ပြဲထဲျပန္သြားၾကတာေပါ့"
ပြဲထဲျပန္ေရာက္ၿပီး ဟိုလူဒီလူနဲ႔ခြက္တိုက္လိုက္၊ တစ္ငံုေသာက္လိုက္နဲ႔ကို Nancy ေတာ္ေတာ္ေလး မူးရိပ္ရိပ္ျဖစ္ေနရပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးမွတ္မိလိုက္တာက ဟိုတယ္ခန္းတစ္ခန္းမွာ ခဏအနားယူဖို႔ စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ခင္းက ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ႀကိဳမေတြးခဲ့မိ႐ံုပါ။
¤
"မင္း ဘာလို႔ အစ္ကို႔ကိုထြက္မေတြ႕တာလဲ"
"မေတြ႕ခ်င္ဘူး Tristan ရာ။ ထားပါ အဲဒီကိစၥ။ ေနာက္ေန႔က်ရင္လုပ္မယ့္ ပါတီဆိုတာႀကီးကို ငါစိတ္ရႈပ္တယ္။ ခြင့္ယူမလို႔"
"မရေလာက္ဘူးထင္တယ္ေနာ္။ အဲဒီ Customer က VVIP တဲ့။ တစ္ဆိုင္လံုးငွားၿပီးမွေတာ့ Killer မပါတဲ့ Bar နဲ႔ သူဘာလုပ္မွာလဲ"
"ငါေနာ္ ... ငါ့ကိုယ္ငါပါ ၾကည့္မရေတာ့ဘူး"
"မၾကည့္နဲ႔ကြာ။ မေန႔ကေပ်ာက္သြားတာ Dexter ဆီေရာက္သြားတာမဟုတ္လား။ ဆံုၾကေသးလား"
"Photo shooting ပါ။ ဆံုစရာလား၊ ဒီတိုင္း လမ္းၾကံဳလို႔သြားၾကည့္တာ"
"ေအး၊ အစားအေသာက္ေတြဝယ္ထည့္မယ့္ေကာင္က စက္႐ံုေတြအထိ လိုက္ဝယ္ေနသလားလို႔ပါ ေတြးသြားတာပဲ။ ေနာက္ဆို ဖုန္းဖြင့္ထားစမ္းကြာ"
"ဖြင့္ထားတယ္ေလ"
"မွားလို႔၊ အသံပိတ္ထားလည္း vibration ေလာက္ေတာ့ ထားသင့္ပါတယ္"
"ေအးပါကြာ။ မွားလုပ္မိတာပါဆို ေျပာလို႔မၿပီးေတာ့ဘူး"
"ေဟ့ေကာင္၊ ေသေနရင္မသိမွာစိုးလို႔ကြ"
"ေသမွေတာ့ ေဆး႐ံုကအေၾကာင္းၾကားမွာေပါ့။ အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘဲ မေသေသးဘူး"
မင္းအိမ္ေထာင္ျပဳရင္ ငါနဲ႔အခုလို အတူရွိေနႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးပဲ။
.
လွည့္ထြက္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ကို အလြတ္ရေနခဲ့ၿပီ။ Shooting ၿပီးလို႔ နားလိုက္ၾကေတာ့မွ လွည့္ထြက္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘယ္တုန္းကတည္းက ဘယ္ေနရာမွာရွိေနမွန္းကို မသိလိုက္ရဘူး။ လက္စသတ္စရာေတြနဲ႔မို႔ ေနာက္ကလိုက္မသြားႏိုင္သလို လွမ္းေခၚဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ျပန္ဘူးမဟုတ္လား။ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ကိုယ္ အသက္႐ွဴၾကပ္မိတယ္။ စိတ္ထင္ရာလုပ္မရတဲ့အျဖစ္။
ညပိုင္းက်ေတာ့ သူ႔ Instagram မွာ ပံုတခ်ိဳ႕တက္လာတယ္။ ကိုယ္ဓာတ္ပံု႐ိုက္သြားသမၽွေနရာေတြ။ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ေနရာေရႊ႕ခ်ိန္မွာ ေနရာလြတ္သြားတုန္းကို လိုက္ရိုက္ထားပံုပါပဲ။ သက္ေသအျပည့္အစံုနဲ႔ ဝန္ခံတာလား ေကာင္ေလး။ မင္းလာတာ ကိုယ္သိပါတယ္။
.
"အဟား၊ screen ကို ႏွစ္ခ်က္ေတာက္ရတာ လြယ္တယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ့္ကို Follow လုပ္မထားဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ post ေတြကိုျမင္ပါတယ္လို႔ ဝန္ခံရတာ ေပ်ာ္ရဲ႕လားခင္ဗ်ားေရ။ ခင္ဗ်ားက ဒီလိုက်ေတာ့ ေရခဲတံုးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။ ေရခဲတံုးဆိုလည္း အဆင္ေျပပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က Bartender ပါ။ ဟား ဟား ဟား"
.
အဲဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလး။ မင္းကို Follow လုပ္မထားဘူးထင္ရင္လည္း လုပ္မထားဘူးေပါ့ကြာ။ Blue mark ႀကီးနဲ႔မို႔ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ရတယ္ေလ။ စကားမစပ္ မင္းရဲ႕ Profile ပံုက ၾကည့္ေကာင္းသားပဲ။
ပန္းျခံမွာဆံုတဲ့ေန႔က သံုးေယာက္႐ိုက္ထားတဲ့ပံုမွာ Dexter မ်က္ႏွာကို ၿဂိဳဟ္သားပံု Sticker နဲ႔ဖံုးလိုက္ၿပီး profile picture တင္ထားတဲ့ Cayden account မွာ မၾကာေသးခင္ရက္ပိုင္းကတိုးလာတဲ့ Follower တစ္ေယာက္ကို ကာယကံရွင္ကေတာ့ သတိထားမိမယ္မထင္ပါ။
¤
"ကာကြယ္ေပးႏိုင္ဖို႔လိုတယ္၊ ထိခိုက္ကြဲအက္လြယ္တယ္၊ သတိထားၿပီးကိုင္တြယ္ရတယ္၊ ေဇာက္ထိုးမိုးေမၽွာ္ျဖစ္လို႔ မရဘူး။ ေဒါက္တာ၊ အဲဒါဘာေရးထားတာလဲ"
"အဲ၊ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ။ အသံလည္းမေပးဘူး။ အဲဒါ ဟိုကပံုးေပၚက သေကၤတေတြကို ေျပာတာပါ"
"ဟုတ္လို႔လား"
Roy ဆြဲယူလိုက္တဲ့ စာရြက္ေလးကို ျပန္ဆြဲထားရင္းေမးလာတဲ့ ကေလး။
မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို အခ်စ္လို႔ေခၚတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္ ကေလးရဲ႕။ ေသခ်ာၾကည့္ပါလား သေကၤတေတြကို"
"အင္း"
စာရြက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ရံုးခန္းျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ကာ
"ခုနက ေဒါက္တာဘာၾကည့္ေနတာလဲ။ ကေလးက တံခါးေခါက္တာေတာင္ မၾကားဘူးမဟုတ္လား။ အဲဒါေၾကာင့္ တံခါးဖြင့္ဝင္လာတာ"
စစ္လားေဆးလားလုပ္ေနတဲ့ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္သမီးလူႀကီးေလးကို Roy ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး
"အဲဒီေအာက္ကပန္းခံုမွာ ငွက္ေလးေတြကိုအစာေကၽြးေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို ၾကည့္ေနတာ"
"ဟယ္၊ ဟုတ္သား။ ခ်စ္စရာေလး ငွက္ေလးေတြက။ ကေလးလည္း ေအာက္ဆင္းမယ္ေနာ္"
"ျဖည္းျဖည္းေျပာ။ နည္းနည္းသက္သာရင္ ဆင္းၾကတာေပါ့။ အခုေတာ့ လာထိုင္ဦး"
သြားျဖဲျပကာ ဆိုဖာမွာလာထိုင္တဲ့ကေလးက အနည္းငယ္အသက္႐ွဴသံျပင္းေနသလို။
"ေမာၿပီမဟုတ္လား"
"ေရနည္းနည္းတိုက္"
ေရကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေသာက္ရင္း
"ေဒါက္တာ"
"ဟင္"
"ကေလးက ေဒါက္တာမသိရင္ေတာင္ ေဒါက္တာ့အနားပဲေနမွာေနာ္"
ဘာစကားလဲဆိုတာကို Roy အဓိပၸါယ္ေဖာ္မေနေတာ့ပါ။ ကေလးက ေရာဂါအေျခအေနသက္သာမလာခဲ့ပါ။ Roy ရဲ႕စီနီယာတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ၾကည့္ေပးထားတာေတာင္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္က ခပ္ယဲ့ယဲ့သာ။ ဒီလိုမ်ိဳး လူ႔ဘဝကိုေပးခဲ့ၿပီးမွေတာ့ ဘာလို႔မ်ား အခ်ိန္မ်ားမ်ားမေပးရသလဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုအျပစ္တင္ရမယ္မသိ။
လက္ေလၽွာ့လိုက္ရတယ္ဆိုတာ ကာယကံရွင္ေတြပဲ ေၾကကြဲရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကယ္တင္ဖို႔အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရတဲ့ ဆရာဝန္ေတြမွာလည္း စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္။
"ေဒါက္တာ၊ ေနာ္ ... လို႔"
"ကိုယ့္ထက္ပိုၿပီး သေဘာက်စရာေကာင္းတဲ့လူကို ေတြ႕ႏိုင္မယ့္အခြင့္အေရးမို႔ ကိုယ့္ဆီမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္မခံပါနဲ႔"
"ဘာေျပာတာလဲ ေဒါက္တာ"
"ဪ၊ ကိုယ္သိတာမို႔ ကေလးသေဘာက်သလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပါလို႔ ေျပာတာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
တခ်ိဳ႕အရာေတြက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလည္ပတ္ေနမယ့္ နာရီေတြလို႔ ထင္ရေပမဲ့ အကန္႔အသတ္ေလးနဲ႔လႈပ္ရွားရတဲ့ သံပတ္႐ုပ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ လႈပ္ရွားလည္ပတ္ခြင့္ရေနခ်ိန္ေလးကို တန္ဖိုးထားသင့္တယ္။
■■■■■ Part (16) ဆက္ရန္ ■■■■■
ခြောက်လကျော်ပြီဖြစ်တဲ့ကလေးငယ်လေးက ငုတ်တုပ်ထိုင်ဖို့အတွက် အရင်လိုခက်ခဲမနေတော့ပါ။
အရင်ကဆို ငုတ်တုပ်ထိုင်ဖို့အရေးကြိုးပမ်းနေတာ အသည်းယားစရာ။ ထိုင်ချနိုင်သွားပြီးပေမဲ့ ကိုယ်တစ်ပိုင်းကမမတ်နိုင်သေး။ ခေါင်းထူနိုင်ဖို့လုပ်နေရင်း နဖူးနဲ့ကြမ်းပြင်ပွတ်ဆွဲမိတာက အခင်းနုနုလေးသာမရှိရင် နဖူးပြင်လေးတော့ ရဲနေတော့မယ်။ ခါးကိုဆွဲမတ်ပြီး ခေါင်းထောင်ပြီးရင်တောင် သူ့မှာ လှုပ်စိစိလေးနဲ့ထိန်းနေရရှာတာ။ ဝတစ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ သူ့ကိုထိန်းပေးနေကျ အကူကောင်မလေးနဲ့အဒေါ်ကြီးတောင် ကြာကြာမချီနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ သူ့ကိုယ်သူလည်း မနည်းထိန်းနေရပုံနဲ့ ကလေးငယ်လေး။
အခုတော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်လေး ထိုင်ဆော့နိုင်နေပါပြီ။
"Fatty လေးရာ၊ ငါအသည်းယားတယ်ကွ"
Dexter က ကလေးငယ်ဘေးမှာထိုင်ကြည့်ရင်း အူယားပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လို့ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကော်ဖီအေးတစ်ခွက်နဲ့ထွက်လာတဲ့ Kyle ကမြင်တော့
"ငါ့သားကို သတ်နေတာလား"
အဖေဖြစ်သူအသံကြားတော့ မော့ကြည့်ပြီး လက်ကလေးကို ဆုပ်ချည်ဖြန့်ချည်နဲ့ လက်ထဲကခွက်ကိုတောင်းနေတယ်။ Dexter က ကလေးငယ်ကိုဆွဲမပြီး မတ်တပ်ရပ်စေကာ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်စေတဲ့အထိ ကလေးငယ်က ကော်ဖီခွက်ကိုသာ အာရုံရောက်နေတုန်း။
"ဟိတ်၊ အဲဒါ ငါသောက်ဖို့။ No!"
No ဆိုတာကိုကြားတာနဲ့ ကလေးငယ်က Dexter ကိုပြန်ကြည့်လာပါတယ်။ Dexter ခေါင်းခါပြလေတော့ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ကလေးငယ်က စူးစိုက်ကြည့်ရင်း Dexter နဖူးကို ဖက်ခနဲမြည်အောင် သူ့လက်လေးနဲ့ရိုက်ပစ်လိုက်တာမို့
"သားလေးရေ၊ လူကြီးကိုမရိုက်ရဘူးလေ။ No"
"ဟား ဟား ဟား"
Kyle က အနားရောက်လာပြီးတားလေတော့ အဖေကိုကြည့်ကာ သူ့လက်ဖဝါးလေးတစ်ဖက်ထဲ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လက်ညှိုးထိုးပြလေတယ်။ သူမုန့်တောင်းနေတာကိုကြည့်ပြီး ခုနကတည်းက အရိုက်ခံလိုက်ရလို့ရယ်နေတဲ့ Dexter တစ်ယောက် ပိုအသည်းယားသွားပုံနဲ့ အတင်းဆွဲဖက်ပစ်တော့
"အင့် ... အင့်"
အသံတွေထွက်ပြီး အတင်းတွန်းထိုးကော့လန်ကာ ရုန်းလာပါတော့တယ်။
"ငါ မင်းကို ခိုးယူသွားမှာနော်။ ငါ့ကိုအသည်းယားအောင်မလုပ်နဲ့"
သူနားမလည်ပေမဲ့ Dexter ကိုမကြည်တော့တာမို့ အတင်းရုန်းထွက်ပြီး လက်ကပါပါလာတာကြောင့်
"Baby, no. မလုပ်ရဘူး"
မကြည်ရတဲ့အထဲမှာမှ Kyle အသံကမနူးညံ့တော့တာကြောင့် Jasper လေးက ထငိုပါတော့တယ်။
"အဲ၊ မငိုနဲ့လေ။ ဦးကချစ်လို့စတာပါကွာ။ တိတ်ပါ၊ တိတ်ပါ"
"ဝါး ... အူးဝါး ...."
Dexter ချော့လည်း မရတော့ပါ၊ ခုနစ်သံချီနဲ့အော်ငိုနေပါပြီ။
"ဒီကိုပေး Dexter"
Kyle က Dexter လက်ထဲ ကော်ဖီခွက်ကမ်းရင်း ကလေးကိုလည်းခေါ်လိုက်တယ်။
"ဒီမှာ သားလေးအတွက်ပါတယ်လေကွာ။ Milk, sweet"
နို့ဘူးလှုပ်ပြလည်း တွန်းထုတ်ပြီးအော်ငိုနေတာကြောင့် Kyle က ကလေးငယ်ခေါင်းကိုထိန်းကာ နဖူးချင်းထိကပ်ပြီး
"သားကိုဆူတာမဟုတ်ဘူးလေ။ မလုပ်ရဘူးလို့ပဲပြောတာပါ။ I love baby."
"အင့် ... ဟင့်"
ငိုသံလေးရပ်ပြီး ရှိုက်နေတဲ့ကလေးငယ်က Kyle စကားကိုတော့ အပြည့်အဝနားလည်သလိုလိုပါပဲ။
"I ... love ... you."
"အင့် ..."
တစ်လုံးချင်းစကားသံတွေကြောင့် မျက်ရည်လေးတွေနဲ့အကြည့်စူးစူးလေးက Kyle မျက်နှာကိုလျှောက်ကြည့်နေပြီး ရှိုက်နေတာကိုတဖြည်းဖြည်းရပ်လို့ ပြုံးပြလာပါတယ်။
"အား ..... ကြွေပြီ။ ငါကြွေပြီဟ။ ဘာလေးလဲ၊ ဘယ်လိုဟာလေးမို့ အဲဒီလိုလည်တာလဲ"
ဖုန်းထုတ်ပြီးဗီဒီယိုရိုက်ယူနေတဲ့ Dexter ဆီက အသံထွက်လာမှ Kyle လှည့်ကြည့်မိတယ်။
"အာ ... လက်သွက်လိုက်တာ။ ဘယ်မှာမှတော့မတင်ဘူးမလား"
"အဟေး၊ ဘယ်ရမလဲ။ တင်ဖြစ်အောင်တင်မှာပါ"
"မလုပ်ပါနဲ့ကွာ"
"ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာဗျာ။ I love you တစ်ခွန်းနဲ့ တိတ်သွားတာပဲ"
Dexter က ပြောရင်းနဲ့ တခစ်ခစ်အသံထွက်ပြီး Kyle မျက်နှာကို သူ့လက်လေးတွေနဲ့လိုက်ထိနေတဲ့ Jasper လေးကြောင့်လည်း ပြုံးမိပါတယ်။ ငယ်ကတည်းက မိဘတွေမရှိတော့တာမို့ ဒီလိုမြင်ကွင်းလေးတွေတွေ့ရင် သိပ်ကိုအားကျမိသူပါ။
.
Kyle နဲ့ ငိုနေတဲ့ Jasper လေးက နဖူးချင်းဆိုင်နေပြီး
"I love baby."
"အင့် ... ဟင့်"
"I ... love ... you."
"အင့် ..."
Jasper လေးက ရှိုက်သံလေးတွေရပ်သွားပြီး ပြုံးရင်းက Kyle ကိုကြည့်ကာ
"ခစ် ခစ် ခစ်"
"အား ..... ကြွေပြီ။ ငါကြွေပြီဟ"
Video clip လေးက Dexter ရဲ့အသည်းတယားယားအသံနဲ့ ပြီးဆုံးသွားပြီ။ Ivy ကတော့ screen ကို ငေးကြည့်မိနေတုန်းပဲ။ Their Love makes me feel ဆိုတဲ့ caption နဲ့ Dexter တင်လိုက်တာပါ။ ချက်ချင်းပဲတက်လာတဲ့ first comment က Nancy.
*Jasper လေးကို ကြွေလို့ရလားလို့ ကလေးအဖေကိုမေးပေးပါ* တဲ့။
သူတို့သားအဖရဲ့ ချစ်စရာပုံရိပ်လေးကြောင့် reaction အရေအတွက်လေးတွေက ချက်ချင်းပဲတက်လာပြီ။ ကိုယ်လည်း react လေးတော့ ပေးလို့ရတယ်မဟုတ်လား။ အတွေးနဲ့အတူ အသည်းလေးတစ်ခုတိုးသွားတဲ့ post လေး။
.
"ခင်ဗျားက ကလေးချစ်တတ်တာလား"
ချစ်စရာ post လေးကို အသည်းတစ်ခုပေးလိုက်ပြီး Cayden တွေးနေမိတယ်။
ဟုတ်မှာပါ။ သူမှတ်မိသေးတယ်။ Dexter ရဲ့ villain character ကလေးကိုပြန်ပေးဆွဲတဲ့ဇာတ်လမ်း၊ behind the scenes တွေမှာ ကလေးကိုမြှူရင်းရယ်မောနေတဲ့ Dexter ပုံရိပ်တွေ။
သက်ပြင်းသာချမိပါရဲ့။
¤¤¤
"Nancy"
"အစ်ကို၊ ဘယ်ကိုလာတာလဲ"
"ကွန်ဒိုကအပြီးသတ်နေပြီမို့ လာကြည့်ပါဦးဆိုလို့ လာရင်းနဲ့ ဒီဘက်ရောက်လာတာ"
"ဩ၊ ဟိုဘက်လမ်းကကွန်ဒိုလား။ အဲဒါ အစ်ကိုတို့ကုမ္ပဏီကလား"
"Golden Estates နဲ့ ဖက်စပ်ပါကွာ"
"Wow! အကြီးကြီးလေ၊ ပြီးတော့ GE နဲ့အတူတူတဲ့။ အဲဒါကို သေးတယ်ပြောချင်သေးတာလား။ အောင်မြင်နေတာ"
"Nancy ကရော ဘာထူးလဲ။ ဒါရိုက်တာကြီးရော ဘယ်မှာလဲ"
နာမည်ကြီးဒါရိုက်တာနဲ့အတူတွဲပြီး နာမည်ကြီး Story တစ်ခုကို ဇာတ်ညွှန်းရလိုက်တဲ့ Nancy က
"အဟဲ၊ Nancy ကံကောင်းသွားတာပါဗျာ။ အစ်ကိုက သတင်းရတာမြန်လိုက်တာ။ ဒီမှာရှိတာကို ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ"
"ကွန်ဒိုကအလုပ်သမားတွေပြောတာ ကြားလို့လေ။ ဟိုဘက်လမ်းကဆိုင်မှာ ရိုက်ကွင်းထဲ ဒါရိုက်တာကြီးနဲ့မင်းသားကို တွေ့လိုက်ကြလို့တဲ့လေ။ ဒီလူတွေဆိုမှတော့ ဇာတ်ညွှန်းဆရာမလေးပါရှိနေပြီလို့ တွေးမိသွားတာ"
"အခု ခဏ Break တယ်။ ထမင်းသွားစားကြမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားကြတယ်။ ဒီမှာ ခဏပဲဆိုပြီးကြာသွားလို့ နေ့လယ်စာတွေလည်း ကမောက်ကမဖြစ်နေတာ"
"Nancy ကရော"
"မှာထားတယ်၊ ဒီမှာပဲစားမလို့"
"ကိုယ်ပါအတူစားမယ်လေ။ ဘာမှမစားရသေးဘူး"
"ဟုတ်လား။ Nancy မှာပေးမယ်"
"အင်း၊ ကိုယ်ရှင်းပေးမယ်"
"Ok"
Nancy ဖုန်းဆက်ပြီးချိန်မှာပဲ
"Nancy ရေ ... ဟာ၊ အစ်ကို Nathan ရောက်နေတာလား။ ဘယ်ကိုလာတာလဲ အစ်ကို"
Second male lead ရောက်လာပြီး မေးနေတာကြောင့်
"ဒီနားက site တစ်ခုဆီလာရင်း ဒီမှာ Last Day ရိုက်ကွင်းဆိုလို့ လှည့်ဝင်လာတာ"
ပြောရင်းက Nathan က Nancy ကိုကြည့်လိုက်တာမို့ ဘယ်သူ့ဆီလာတယ်ဆိုတာ သိနိုင်ကောင်းပါရဲ့။
"မင်းသားရေ၊ အစ်ကိုလည်း Nancy တို့နဲ့အတူ ထမင်းစားမယ်တဲ့"
"ကိုယ်က လာနှောင့်ယှက်သလိုများ ဖြစ်သွားလား"
"မဖြစ်ပါဘူးဗျာ။ နှစ်ယောက်ထက်စာရင် သုံးယောက်ကပိုကောင်းတာပေါ့။ အပြင်မထွက်ချင်တော့လို့သာ ကျန်နေခဲ့တာ"
နှစ်ယောက်တည်းထမင်းစားဖို့တဲ့လား။
သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြန်ကြည့်မိတော့လည်း ဘာမှအထူးအဆန်းဖြစ်မနေပါ။ စားသောက်နေရင်း သူတို့ကဇာတ်လမ်းအကြောင်းတွေ ဆွေးနွေးနေကြတာကြောင့် တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေသူက နှုတ်ဆိတ်လို့။
"အစ်ကို Nathan ရေ၊ Nancy ကို သရုပ်ဆောင်လုပ်ဖို့ ကူပြောပေးပါလား"
"ဗျာ"
"ဟာ၊ မလုပ်ချင်တော့ဘူး။ သရုပ်ဆောင်ဖူးတာလည်း လေးကားပဲရှိတာ။ ဇာတ်ညွှန်းရေးရတာပဲ ငြိမ်းချမ်းပါတယ်နော်"
ဪ၊ Nancy က သရုပ်ဆောင်တာထက် ဇာတ်ညွှန်းရေးရတာကို ပိုသဘောကျကြောင်း ခဏခဏကြားမိနေတာပဲ။ သူတို့ Topic က အဲဒီဘက်ပြောင်းသွားတာလည်း မသိလိုက်ရလောက်အောင် အတွေးတွေက ဟိုရောက်ဒီရောက်။
"အဲဒီလေးကားမှာလည်း အဆင်ပြေတယ်လေ။ တတိယကားမှာဆို မိုက်တယ်"
"အဲဒါကြီးတုန်းက ပင်ပန်းလိုက်တာလေ။ Side couple ဆိုပြီးထည့်ပစ်လိုက်တာ၊ အခန်းတွေများလို့ ပင်ပန်းတယ်။ ကျည်တုန်းကမှ တော်သေးတာ"
"ကျည်ကတော့ ကိုယ့်ဘာသာဇာတ်ညွှန်းရေးပြီး အခန်းတွေလျှော့ပစ်တာများလား"
"အဲဒီလိုတော့ရမလား။ Story ထဲကအတိုင်း အပြည့်ပဲ၊ မစွပ်စွဲပါနဲ့"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
စကားဝိုင်းလိုလို၊ ထမင်းဝိုင်းလိုလိုနဲ့ ပြီးသွားတဲ့အထိ Nathan က ဘာမှသေချာမသိလိုက်တဲ့ နားထောင်သူသက်သက်။
"ကိုယ်သွားတော့မယ် Nancy"
"ဒါရိုက်တာကြီးနဲ့ တွေ့ဦးမလို့ဆို။ ရောက်လာကြတော့မှာကို"
"ဖုန်းခေါ်နေပြီလေ။ သွားရတော့မယ်"
"ဟုတ်၊ နောက်မှတွေ့မယ်နော်"
"အင်း၊ နောက်မှ"
ဖုန်းခေါ်တာက အရေးကြီးကိစ္စမဟုတ်ပေမဲ့ ဒီအတိုင်းပဲထွက်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။
အစကတည်းက တက်လာသမျှပုံတိုင်းမှာ တွဲတွေ့နေတာမို့ မထူးဆန်းတော့ပါဘူးလို့ပဲ သတ်မှတ်လိုက်မယ်။
အခုတော့ အလုပ်ဆီပြန်တာပဲ စိတ်ချမ်းသာပါလိမ့်မယ်။
¤
"ငါတို့အလုပ်က ဒီလိုပဲဟာကိုကွာ။ အတူတွဲတွေ့ရတိုင်း တွဲနေတာမှမဟုတ်တာ"
"အဲဒါကိုရှင်းပြလို့မရဘူး။ ဟိုလူကြီးနဲ့ မြန်မြန်စီစဉ်မယ်ပဲ ပြောနေကြတယ်"
"ဟင်း ... အဲဒီလူနဲ့တွေ့ပြီး သေချာပြောကြည့်ပါလား Nancy ရယ်"
"မတွေ့ချင်ပါဘူး"
"တွေ့ကြည့်လိုက်ပါ။ ပြီးတော့ သေချာစကားပြောကြည့်ပါဦး။ ဒါက ရှောင်နေလို့လည်း ပြီးသွားမှာမဟုတ်ဘူး"
"အင်းပါ ပန်းလေးရာ။ ငါစဉ်းစားလိုက်ပါဦးမယ်"
.
သေချာတွေ့ကြည့်မယ်ဆိုတော့မှ အခုတော့ ပါတီတဲ့လေ။ အိမ်ကိုငြင်းမရတဲ့အဆုံး ရောက်လာခဲ့ရပြီ။ သူတို့ပိုင်တဲ့ဟိုတယ်ရဲ့ မြက်ခင်းပြင်ကျယ်ပေါ်မှာ ခမ်းနားနေတဲ့ပါတီပွဲ။ Project တစ်ခုအောင်မြင်တဲ့အထိမ်းအမှတ်၊ ဆက်စပ်သမျှလုပ်ငန်းရှင်တွေကိုပါ ဖိတ်ထားလိုက်တာ လူတွေကမနည်းလှပါ။
အသိတွေ့ရင် ရယ်ပြနေရတာရယ်၊ သူမိတ်ဆက်ပေးတိုင်း ပြုံးပြရတာရယ်ကို စိတ်ကုန်လာတဲ့အဆုံးမှာ လူနည်းနည်းရှင်းတဲ့ဝိုင်းဆီလာပြီး ထိုင်နေမိတယ်။ ဒီနေရာလေးက လူရှင်းနေတာကြောင့် အသက်ရှူချောင်ပါတယ်။
Nancy တစ်ယောက် စိတ်မကြည်ရတဲ့အထဲ ယူသောက်မိတဲ့ဝိုင်ကြောင့် ခပ်ထွေထွေဖြစ်လာတာနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်မိပါတယ်။
"Nancy?"
"ဟင်၊ အစ်ကိုပါ လာတယ်လား"
"အင်း၊ ကိုယ်တို့နဲ့ အလုပ်အတူလုပ်ဖူးနေတာလေ"
"အစ်ကိုလည်းနော် အလုပ်လုပ်နိုင်လွန်း"
"ဟား ဟား၊ ရှာရတယ်လေကွာ။ Nancy က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ချောင်ကပ်နေတာလဲ"
"Nancy က ဘာလုပ်စရာရှိလို့လဲ။ သွားလိုက်ပါဆိုပြီး အတင်းလွှတ်လိုက်ကြလို့ ရောက်လာရတာလေ"
"သူက အဖက်မလုပ်ဘူးလား"
"ဒီတိုင်းလေးကို အဆင်ပြေနေပြီ။ သူ့နားနေပြီး လိုက်ဧည့်ခံနေစရာလား၊ အစ်ကိုကလည်း"
"Nancy, ဒီကိုရောက်နေတာလား။ အာ ... မင်းသားပါ ဒီနားရောက်နေတာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့၊ Nancy တစ်ယောက်တည်းများလားလို့ စိုးရိမ်နေတာ"
"ချောင်ကပ်နေတာတွေ့လို့ ခေါ်နေတာဗျ"
"ဟုတ်ပါ့ဗျာ။ ကျွန်တော် Golden Estates ဝိုင်းဘက်ရောက်သွားလိုက်တာ Nancy ပျောက်သွားတော့တာပဲ။ လာကြပါ၊ ပွဲထဲပြန်သွားကြတာပေါ့"
ပွဲထဲပြန်ရောက်ပြီး ဟိုလူဒီလူနဲ့ခွက်တိုက်လိုက်၊ တစ်ငုံသောက်လိုက်နဲ့ကို Nancy တော်တော်လေး မူးရိပ်ရိပ်ဖြစ်နေရပါပြီ။ နောက်ဆုံးမှတ်မိလိုက်တာက ဟိုတယ်ခန်းတစ်ခန်းမှာ ခဏအနားယူဖို့ စီစဉ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုတာပါပဲ။
နောက်တစ်နေ့မနက်ခင်းက ကသောင်းကနင်းဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ ကြိုမတွေးခဲ့မိရုံပါ။
¤
"မင်း ဘာလို့ အစ်ကို့ကိုထွက်မတွေ့တာလဲ"
"မတွေ့ချင်ဘူး Tristan ရာ။ ထားပါ အဲဒီကိစ္စ။ နောက်နေ့ကျရင်လုပ်မယ့် ပါတီဆိုတာကြီးကို ငါစိတ်ရှုပ်တယ်။ ခွင့်ယူမလို့"
"မရလောက်ဘူးထင်တယ်နော်။ အဲဒီ Customer က VVIP တဲ့။ တစ်ဆိုင်လုံးငှားပြီးမှတော့ Killer မပါတဲ့ Bar နဲ့ သူဘာလုပ်မှာလဲ"
"ငါနော် ... ငါ့ကိုယ်ငါပါ ကြည့်မရတော့ဘူး"
"မကြည့်နဲ့ကွာ။ မနေ့ကပျောက်သွားတာ Dexter ဆီရောက်သွားတာမဟုတ်လား။ ဆုံကြသေးလား"
"Photo shooting ပါ။ ဆုံစရာလား၊ ဒီတိုင်း လမ်းကြုံလို့သွားကြည့်တာ"
"အေး၊ အစားအသောက်တွေဝယ်ထည့်မယ့်ကောင်က စက်ရုံတွေအထိ လိုက်ဝယ်နေသလားလို့ပါ တွေးသွားတာပဲ။ နောက်ဆို ဖုန်းဖွင့်ထားစမ်းကွာ"
"ဖွင့်ထားတယ်လေ"
"မှားလို့၊ အသံပိတ်ထားလည်း vibration လောက်တော့ ထားသင့်ပါတယ်"
"အေးပါကွာ။ မှားလုပ်မိတာပါဆို ပြောလို့မပြီးတော့ဘူး"
"ဟေ့ကောင်၊ သေနေရင်မသိမှာစိုးလို့ကွ"
"သေမှတော့ ဆေးရုံကအကြောင်းကြားမှာပေါ့။ အိမ်ထောင်မကျသေးဘဲ မသေသေးဘူး"
မင်းအိမ်ထောင်ပြုရင် ငါနဲ့အခုလို အတူရှိနေနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူးပဲ။
.
လှည့်ထွက်သွားတဲ့ကျောပြင်ကို အလွတ်ရနေခဲ့ပြီ။ Shooting ပြီးလို့ နားလိုက်ကြတော့မှ လှည့်ထွက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဘယ်တုန်းကတည်းက ဘယ်နေရာမှာရှိနေမှန်းကို မသိလိုက်ရဘူး။ လက်စသတ်စရာတွေနဲ့မို့ နောက်ကလိုက်မသွားနိုင်သလို လှမ်းခေါ်ဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်ပြန်ဘူးမဟုတ်လား။ တစ်ခါတလေ ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် အသက်ရှူကြပ်မိတယ်။ စိတ်ထင်ရာလုပ်မရတဲ့အဖြစ်။
ညပိုင်းကျတော့ သူ့ Instagram မှာ ပုံတချို့တက်လာတယ်။ ကိုယ်ဓာတ်ပုံရိုက်သွားသမျှနေရာတွေ။ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့နေရာရွှေ့ချိန်မှာ နေရာလွတ်သွားတုန်းကို လိုက်ရိုက်ထားပုံပါပဲ။ သက်သေအပြည့်အစုံနဲ့ ဝန်ခံတာလား ကောင်လေး။ မင်းလာတာ ကိုယ်သိပါတယ်။
.
"အဟား၊ screen ကို နှစ်ချက်တောက်ရတာ လွယ်တယ်မဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်ကို Follow လုပ်မထားဘဲ ကျွန်တော့် post တွေကိုမြင်ပါတယ်လို့ ဝန်ခံရတာ ပျော်ရဲ့လားခင်ဗျားရေ။ ခင်ဗျားက ဒီလိုကျတော့ ရေခဲတုံးမဟုတ်တော့ဘူးပေါ့လေ။ ရေခဲတုံးဆိုလည်း အဆင်ပြေပါတယ်၊ ကျွန်တော်က Bartender ပါ။ ဟား ဟား ဟား"
.
အဲဒီလောက်ဆို ကျေနပ်လိုက်တော့ ကောင်လေး။ မင်းကို Follow လုပ်မထားဘူးထင်ရင်လည်း လုပ်မထားဘူးပေါ့ကွာ။ Blue mark ကြီးနဲ့မို့ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရတယ်လေ။ စကားမစပ် မင်းရဲ့ Profile ပုံက ကြည့်ကောင်းသားပဲ။
ပန်းခြံမှာဆုံတဲ့နေ့က သုံးယောက်ရိုက်ထားတဲ့ပုံမှာ Dexter မျက်နှာကို ဂြိုဟ်သားပုံ Sticker နဲ့ဖုံးလိုက်ပြီး profile picture တင်ထားတဲ့ Cayden account မှာ မကြာသေးခင်ရက်ပိုင်းကတိုးလာတဲ့ Follower တစ်ယောက်ကို ကာယကံရှင်ကတော့ သတိထားမိမယ်မထင်ပါ။
¤
"ကာကွယ်ပေးနိုင်ဖို့လိုတယ်၊ ထိခိုက်ကွဲအက်လွယ်တယ်၊ သတိထားပြီးကိုင်တွယ်ရတယ်၊ ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်လို့ မရဘူး။ ဒေါက်တာ၊ အဲဒါဘာရေးထားတာလဲ"
"အဲ၊ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။ အသံလည်းမပေးဘူး။ အဲဒါ ဟိုကပုံးပေါ်က သင်္ကေတတွေကို ပြောတာပါ"
"ဟုတ်လို့လား"
Roy ဆွဲယူလိုက်တဲ့ စာရွက်လေးကို ပြန်ဆွဲထားရင်းမေးလာတဲ့ ကလေး။
မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါကို အချစ်လို့ခေါ်တယ်။
"ဟုတ်ပါတယ် ကလေးရဲ့။ သေချာကြည့်ပါလား သင်္ကေတတွေကို"
"အင်း"
စာရွက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ရုံးခန်းပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်ကာ
"ခုနက ဒေါက်တာဘာကြည့်နေတာလဲ။ ကလေးက တံခါးခေါက်တာတောင် မကြားဘူးမဟုတ်လား။ အဲဒါကြောင့် တံခါးဖွင့်ဝင်လာတာ"
စစ်လားဆေးလားလုပ်နေတဲ့ ဆယ့်နှစ်နှစ်သမီးလူကြီးလေးကို Roy ပြုံးပြလိုက်ပြီး
"အဲဒီအောက်ကပန်းခုံမှာ ငှက်လေးတွေကိုအစာကျွေးနေတဲ့ ဦးလေးကြီးကို ကြည့်နေတာ"
"ဟယ်၊ ဟုတ်သား။ ချစ်စရာလေး ငှက်လေးတွေက။ ကလေးလည်း အောက်ဆင်းမယ်နော်"
"ဖြည်းဖြည်းပြော။ နည်းနည်းသက်သာရင် ဆင်းကြတာပေါ့။ အခုတော့ လာထိုင်ဦး"
သွားဖြဲပြကာ ဆိုဖာမှာလာထိုင်တဲ့ကလေးက အနည်းငယ်အသက်ရှူသံပြင်းနေသလို။
"မောပြီမဟုတ်လား"
"ရေနည်းနည်းတိုက်"
ရေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းသောက်ရင်း
"ဒေါက်တာ"
"ဟင်"
"ကလေးက ဒေါက်တာမသိရင်တောင် ဒေါက်တာ့အနားပဲနေမှာနော်"
ဘာစကားလဲဆိုတာကို Roy အဓိပ္ပါယ်ဖော်မနေတော့ပါ။ ကလေးက ရောဂါအခြေအနေသက်သာမလာခဲ့ပါ။ Roy ရဲ့စီနီယာတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး ကြည့်ပေးထားတာတောင် မျှော်လင့်ချက်က ခပ်ယဲ့ယဲ့သာ။ ဒီလိုမျိုး လူ့ဘဝကိုပေးခဲ့ပြီးမှတော့ ဘာလို့များ အချိန်များများမပေးရသလဲလို့ ဘယ်သူ့ကိုအပြစ်တင်ရမယ်မသိ။
လက်လျှော့လိုက်ရတယ်ဆိုတာ ကာယကံရှင်တွေပဲ ကြေကွဲရတာမဟုတ်ပါဘူး။ ကယ်တင်ဖို့အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့ ဆရာဝန်တွေမှာလည်း စိတ်ထိခိုက်ရပါတယ်။
"ဒေါက်တာ၊ နော် ... လို့"
"ကိုယ့်ထက်ပိုပြီး သဘောကျစရာကောင်းတဲ့လူကို တွေ့နိုင်မယ့်အခွင့်အရေးမို့ ကိုယ့်ဆီမှာပဲ အချိန်ကုန်မခံပါနဲ့"
"ဘာပြောတာလဲ ဒေါက်တာ"
"ဪ၊ ကိုယ်သိတာမို့ ကလေးသဘောကျသလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါလို့ ပြောတာပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
တချို့အရာတွေက အချိန်အတော်ကြာလည်ပတ်နေမယ့် နာရီတွေလို့ ထင်ရပေမဲ့ အကန့်အသတ်လေးနဲ့လှုပ်ရှားရတဲ့ သံပတ်ရုပ်တစ်ခုလည်း ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။
ဒါကြောင့်မို့ လှုပ်ရှားလည်ပတ်ခွင့်ရနေချိန်လေးကို တန်ဖိုးထားသင့်တယ်။
■■■■■ Part (16) ဆက်ရန် ■■■■■
အရင္ကဆို ငုတ္တုပ္ထိုင္ဖို႔အေရးႀကိဳးပမ္းေနတာ အသည္းယားစရာ။ ထိုင္ခ်ႏိုင္သြားၿပီးေပမဲ့ ကိုယ္တစ္ပိုင္းကမမတ္ႏိုင္ေသး။ ေခါင္းထူႏိုင္ဖို႔လုပ္ေနရင္း နဖူးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ပြတ္ဆြဲမိတာက အခင္းႏုႏုေလးသာမရွိရင္ နဖူးျပင္ေလးေတာ့ ရဲေနေတာ့မယ္။ ခါးကိုဆြဲမတ္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ၿပီးရင္ေတာင္ သူ႔မွာ လႈပ္စိစိေလးနဲ႔ထိန္းေနရရွာတာ။ ဝတစ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးဟာ သူ႔ကိုထိန္းေပးေနက် အကူေကာင္မေလးနဲ႔အေဒၚႀကီးေတာင္ ၾကာၾကာမခ်ီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း မနည္းထိန္းေနရပံုနဲ႔ ကေလးငယ္ေလး။
အခုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလး ထိုင္ေဆာ့ႏိုင္ေနပါၿပီ။
"Fatty ေလးရာ၊ ငါအသည္းယားတယ္ကြ"
Dexter က ကေလးငယ္ေဘးမွာထိုင္ၾကည့္ရင္း အူယားၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚဆြဲတင္လို႔ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ေကာ္ဖီေအးတစ္ခြက္နဲ႔ထြက္လာတဲ့ Kyle ကျမင္ေတာ့
"ငါ့သားကို သတ္ေနတာလား"
အေဖျဖစ္သူအသံၾကားေတာ့ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး လက္ကေလးကို ဆုပ္ခ်ည္ျဖန္႔ခ်ည္နဲ႔ လက္ထဲကခြက္ကိုေတာင္းေနတယ္။ Dexter က ကေလးငယ္ကိုဆြဲမၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေစကာ သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစတဲ့အထိ ကေလးငယ္က ေကာ္ဖီခြက္ကိုသာ အာ႐ံုေရာက္ေနတုန္း။
"ဟိတ္၊ အဲဒါ ငါေသာက္ဖို႔။ No!"
No ဆိုတာကိုၾကားတာနဲ႔ ကေလးငယ္က Dexter ကိုျပန္ၾကည့္လာပါတယ္။ Dexter ေခါင္းခါျပေလေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ကေလးငယ္က စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း Dexter နဖူးကို ဖက္ခနဲျမည္ေအာင္ သူ႔လက္ေလးနဲ႔ရိုက္ပစ္လိုက္တာမို႔
"သားေလးေရ၊ လူႀကီးကိုမ႐ိုက္ရဘူးေလ။ No"
"ဟား ဟား ဟား"
Kyle က အနားေရာက္လာၿပီးတားေလေတာ့ အေဖကိုၾကည့္ကာ သူ႔လက္ဖဝါးေလးတစ္ဖက္ထဲ ေနာက္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လက္ညႇိဳးထိုးျပေလတယ္။ သူမုန္႔ေတာင္းေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ခုနကတည္းက အ႐ိုက္ခံလိုက္ရလို႔ရယ္ေနတဲ့ Dexter တစ္ေယာက္ ပိုအသည္းယားသြားပံုနဲ႔ အတင္းဆြဲဖက္ပစ္ေတာ့
"အင့္ ... အင့္"
အသံေတြထြက္ၿပီး အတင္းတြန္းထိုးေကာ့လန္ကာ ႐ုန္းလာပါေတာ့တယ္။
"ငါ မင္းကို ခိုးယူသြားမွာေနာ္။ ငါ့ကိုအသည္းယားေအာင္မလုပ္နဲ႔"
သူနားမလည္ေပမဲ့ Dexter ကိုမၾကည္ေတာ့တာမို႔ အတင္းရုန္းထြက္ၿပီး လက္ကပါပါလာတာေၾကာင့္
"Baby, no. မလုပ္ရဘူး"
မၾကည္ရတဲ့အထဲမွာမွ Kyle အသံကမႏူးညံ့ေတာ့တာေၾကာင့္ Jasper ေလးက ထငိုပါေတာ့တယ္။
"အဲ၊ မငိုနဲ႔ေလ။ ဦးကခ်စ္လို႔စတာပါကြာ။ တိတ္ပါ၊ တိတ္ပါ"
"ဝါး ... အူးဝါး ...."
Dexter ေခ်ာ့လည္း မရေတာ့ပါ၊ ခုနစ္သံခ်ီနဲ႔ေအာ္ငိုေနပါၿပီ။
"ဒီကိုေပး Dexter"
Kyle က Dexter လက္ထဲ ေကာ္ဖီခြက္ကမ္းရင္း ကေလးကိုလည္းေခၚလိုက္တယ္။
"ဒီမွာ သားေလးအတြက္ပါတယ္ေလကြာ။ Milk, sweet"
ႏို႔ဘူးလႈပ္ျပလည္း တြန္းထုတ္ၿပီးေအာ္ငိုေနတာေၾကာင့္ Kyle က ကေလးငယ္ေခါင္းကိုထိန္းကာ နဖူးခ်င္းထိကပ္ၿပီး
"သားကိုဆူတာမဟုတ္ဘူးေလ။ မလုပ္ရဘူးလို႔ပဲေျပာတာပါ။ I love baby."
"အင့္ ... ဟင့္"
ငိုသံေလးရပ္ၿပီး ႐ႈိက္ေနတဲ့ကေလးငယ္က Kyle စကားကိုေတာ့ အျပည့္အဝနားလည္သလိုလိုပါပဲ။
"I ... love ... you."
"အင့္ ..."
တစ္လံုးခ်င္းစကားသံေတြေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေလးေတြနဲ႔အၾကည့္စူးစူးေလးက Kyle မ်က္ႏွာကိုေလၽွာက္ၾကည့္ေနၿပီး ႐ႈိက္ေနတာကိုတျဖည္းျဖည္းရပ္လို႔ ျပံဳးျပလာပါတယ္။
"အား ..... ေႂကြၿပီ။ ငါေႂကြၿပီဟ။ ဘာေလးလဲ၊ ဘယ္လိုဟာေလးမို႔ အဲဒီလိုလည္တာလဲ"
ဖုန္းထုတ္ၿပီးဗီဒီယိုရိုက္ယူေနတဲ့ Dexter ဆီက အသံထြက္လာမွ Kyle လွည့္ၾကည့္မိတယ္။
"အာ ... လက္သြက္လိုက္တာ။ ဘယ္မွာမွေတာ့မတင္ဘူးမလား"
"အေဟး၊ ဘယ္ရမလဲ။ တင္ျဖစ္ေအာင္တင္မွာပါ"
"မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ"
"ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာဗ်ာ။ I love you တစ္ခြန္းနဲ႔ တိတ္သြားတာပဲ"
Dexter က ေျပာရင္းနဲ႔ တခစ္ခစ္အသံထြက္ၿပီး Kyle မ်က္ႏွာကို သူ႔လက္ေလးေတြနဲ႔လိုက္ထိေနတဲ့ Jasper ေလးေၾကာင့္လည္း ျပံဳးမိပါတယ္။ ငယ္ကတည္းက မိဘေတြမရွိေတာ့တာမို႔ ဒီလိုျမင္ကြင္းေလးေတြေတြ႕ရင္ သိပ္ကိုအားက်မိသူပါ။
.
Kyle နဲ႔ ငိုေနတဲ့ Jasper ေလးက နဖူးခ်င္းဆိုင္ေနၿပီး
"I love baby."
"အင့္ ... ဟင့္"
"I ... love ... you."
"အင့္ ..."
Jasper ေလးက ႐ႈိက္သံေလးေတြရပ္သြားၿပီး ျပံဳးရင္းက Kyle ကိုၾကည့္ကာ
"ခစ္ ခစ္ ခစ္"
"အား ..... ေႂကြၿပီ။ ငါေႂကြၿပီဟ"
Video clip ေလးက Dexter ရဲ႕အသည္းတယားယားအသံနဲ႔ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ။ Ivy ကေတာ့ screen ကို ေငးၾကည့္မိေနတုန္းပဲ။ Their Love makes me feel ဆိုတဲ့ caption နဲ႔ Dexter တင္လိုက္တာပါ။ ခ်က္ခ်င္းပဲတက္လာတဲ့ first comment က Nancy.
*Jasper ေလးကို ေႂကြလို႔ရလားလို႔ ကေလးအေဖကိုေမးေပးပါ* တဲ့။
သူတို႔သားအဖရဲ႕ ခ်စ္စရာပံုရိပ္ေလးေၾကာင့္ reaction အေရအတြက္ေလးေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲတက္လာၿပီ။ ကိုယ္လည္း react ေလးေတာ့ ေပးလို႔ရတယ္မဟုတ္လား။ အေတြးနဲ႔အတူ အသည္းေလးတစ္ခုတိုးသြားတဲ့ post ေလး။
.
"ခင္ဗ်ားက ကေလးခ်စ္တတ္တာလား"
ခ်စ္စရာ post ေလးကို အသည္းတစ္ခုေပးလိုက္ၿပီး Cayden ေတြးေနမိတယ္။
ဟုတ္မွာပါ။ သူမွတ္မိေသးတယ္။ Dexter ရဲ႕ villain character ကေလးကိုျပန္ေပးဆြဲတဲ့ဇာတ္လမ္း၊ behind the scenes ေတြမွာ ကေလးကိုျမႇဴရင္းရယ္ေမာေနတဲ့ Dexter ပံုရိပ္ေတြ။
သက္ျပင္းသာခ်မိပါရဲ႕။
¤¤¤
"Nancy"
"အစ္ကို၊ ဘယ္ကိုလာတာလဲ"
"ကြန္ဒိုကအၿပီးသတ္ေနၿပီမို႔ လာၾကည့္ပါဦးဆိုလို႔ လာရင္းနဲ႔ ဒီဘက္ေရာက္လာတာ"
"ဩ၊ ဟိုဘက္လမ္းကကြန္ဒိုလား။ အဲဒါ အစ္ကိုတို႔ကုမၸဏီကလား"
"Golden Estates နဲ႔ ဖက္စပ္ပါကြာ"
"Wow! အႀကီးႀကီးေလ၊ ၿပီးေတာ့ GE နဲ႔အတူတူတဲ့။ အဲဒါကို ေသးတယ္ေျပာခ်င္ေသးတာလား။ ေအာင္ျမင္ေနတာ"
"Nancy ကေရာ ဘာထူးလဲ။ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးေရာ ဘယ္မွာလဲ"
နာမည္ႀကီးဒါရိုက္တာနဲ႔အတူတြဲၿပီး နာမည္ႀကီး Story တစ္ခုကို ဇာတ္ညႊန္းရလိုက္တဲ့ Nancy က
"အဟဲ၊ Nancy ကံေကာင္းသြားတာပါဗ်ာ။ အစ္ကိုက သတင္းရတာျမန္လိုက္တာ။ ဒီမွာရွိတာကို ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ"
"ကြန္ဒိုကအလုပ္သမားေတြေျပာတာ ၾကားလို႔ေလ။ ဟိုဘက္လမ္းကဆိုင္မွာ ရိုက္ကြင္းထဲ ဒါရိုက္တာႀကီးနဲ႔မင္းသားကို ေတြ႕လိုက္ၾကလို႔တဲ့ေလ။ ဒီလူေတြဆိုမွေတာ့ ဇာတ္ညႊန္းဆရာမေလးပါရွိေနၿပီလို႔ ေတြးမိသြားတာ"
"အခု ခဏ Break တယ္။ ထမင္းသြားစားၾကမယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ဒီမွာ ခဏပဲဆိုၿပီးၾကာသြားလို႔ ေန႔လယ္စာေတြလည္း ကေမာက္ကမျဖစ္ေနတာ"
"Nancy ကေရာ"
"မွာထားတယ္၊ ဒီမွာပဲစားမလို႔"
"ကိုယ္ပါအတူစားမယ္ေလ။ ဘာမွမစားရေသးဘူး"
"ဟုတ္လား။ Nancy မွာေပးမယ္"
"အင္း၊ ကိုယ္ရွင္းေပးမယ္"
"Ok"
Nancy ဖုန္းဆက္ၿပီးခ်ိန္မွာပဲ
"Nancy ေရ ... ဟာ၊ အစ္ကို Nathan ေရာက္ေနတာလား။ ဘယ္ကိုလာတာလဲ အစ္ကို"
Second male lead ေရာက္လာၿပီး ေမးေနတာေၾကာင့္
"ဒီနားက site တစ္ခုဆီလာရင္း ဒီမွာ Last Day ရိုက္ကြင္းဆိုလို႔ လွည့္ဝင္လာတာ"
ေျပာရင္းက Nathan က Nancy ကိုၾကည့္လိုက္တာမို႔ ဘယ္သူ႔ဆီလာတယ္ဆိုတာ သိႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။
"မင္းသားေရ၊ အစ္ကိုလည္း Nancy တို႔နဲ႔အတူ ထမင္းစားမယ္တဲ့"
"ကိုယ္က လာေႏွာင့္ယွက္သလိုမ်ား ျဖစ္သြားလား"
"မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ။ ႏွစ္ေယာက္ထက္စာရင္ သံုးေယာက္ကပိုေကာင္းတာေပါ့။ အျပင္မထြက္ခ်င္ေတာ့လို႔သာ က်န္ေနခဲ့တာ"
ႏွစ္ေယာက္တည္းထမင္းစားဖို႔တဲ့လား။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း ဘာမွအထူးအဆန္းျဖစ္မေနပါ။ စားေသာက္ေနရင္း သူတို႔ကဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးေနၾကတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသူက ႏႈတ္ဆိတ္လို႔။
"အစ္ကို Nathan ေရ၊ Nancy ကို သရုပ္ေဆာင္လုပ္ဖို႔ ကူေျပာေပးပါလား"
"ဗ်ာ"
"ဟာ၊ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သရုပ္ေဆာင္ဖူးတာလည္း ေလးကားပဲရွိတာ။ ဇာတ္ညႊန္းေရးရတာပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္ေနာ္"
ဪ၊ Nancy က သရုပ္ေဆာင္တာထက္ ဇာတ္ညႊန္းေရးရတာကို ပိုသေဘာက်ေၾကာင္း ခဏခဏၾကားမိေနတာပဲ။ သူတို႔ Topic က အဲဒီဘက္ေျပာင္းသြားတာလည္း မသိလိုက္ရေလာက္ေအာင္ အေတြးေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္။
"အဲဒီေလးကားမွာလည္း အဆင္ေျပတယ္ေလ။ တတိယကားမွာဆို မိုက္တယ္"
"အဲဒါႀကီးတုန္းက ပင္ပန္းလိုက္တာေလ။ Side couple ဆိုၿပီးထည့္ပစ္လိုက္တာ၊ အခန္းေတြမ်ားလို႔ ပင္ပန္းတယ္။ က်ည္တုန္းကမွ ေတာ္ေသးတာ"
"က်ည္ကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာဇာတ္ညႊန္းေရးၿပီး အခန္းေတြေလၽွာ့ပစ္တာမ်ားလား"
"အဲဒီလိုေတာ့ရမလား။ Story ထဲကအတိုင္း အျပည့္ပဲ၊ မစြပ္စြဲပါနဲ႔"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
စကားဝိုင္းလိုလို၊ ထမင္းဝိုင္းလိုလိုနဲ႔ ၿပီးသြားတဲ့အထိ Nathan က ဘာမွေသခ်ာမသိလိုက္တဲ့ နားေထာင္သူသက္သက္။
"ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ Nancy"
"ဒါရိုက္တာႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ဦးမလို႔ဆို။ ေရာက္လာၾကေတာ့မွာကို"
"ဖုန္းေခၚေနၿပီေလ။ သြားရေတာ့မယ္"
"ဟုတ္၊ ေနာက္မွေတြ႕မယ္ေနာ္"
"အင္း၊ ေနာက္မွ"
ဖုန္းေခၚတာက အေရးႀကီးကိစၥမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီအတိုင္းပဲထြက္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္။
အစကတည္းက တက္လာသမၽွပံုတိုင္းမွာ တြဲေတြ႕ေနတာမို႔ မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူးလို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္မယ္။
အခုေတာ့ အလုပ္ဆီျပန္တာပဲ စိတ္ခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္။
¤
"ငါတို႔အလုပ္က ဒီလိုပဲဟာကိုကြာ။ အတူတြဲေတြ႕ရတိုင္း တြဲေနတာမွမဟုတ္တာ"
"အဲဒါကိုရွင္းျပလို႔မရဘူး။ ဟိုလူႀကီးနဲ႔ ျမန္ျမန္စီစဥ္မယ္ပဲ ေျပာေနၾကတယ္"
"ဟင္း ... အဲဒီလူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေသခ်ာေျပာၾကည့္ပါလား Nancy ရယ္"
"မေတြ႕ခ်င္ပါဘူး"
"ေတြ႕ၾကည့္လိုက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာစကားေျပာၾကည့္ပါဦး။ ဒါက ေရွာင္ေနလို႔လည္း ၿပီးသြားမွာမဟုတ္ဘူး"
"အင္းပါ ပန္းေလးရာ။ ငါစဥ္းစားလိုက္ပါဦးမယ္"
.
ေသခ်ာေတြ႕ၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့မွ အခုေတာ့ ပါတီတဲ့ေလ။ အိမ္ကိုျငင္းမရတဲ့အဆံုး ေရာက္လာခဲ့ရၿပီ။ သူတို႔ပိုင္တဲ့ဟိုတယ္ရဲ႕ ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ေပၚမွာ ခမ္းနားေနတဲ့ပါတီပြဲ။ Project တစ္ခုေအာင္ျမင္တဲ့အထိမ္းအမွတ္၊ ဆက္စပ္သမၽွလုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုပါ ဖိတ္ထားလိုက္တာ လူေတြကမနည္းလွပါ။
အသိေတြ႕ရင္ ရယ္ျပေနရတာရယ္၊ သူမိတ္ဆက္ေပးတိုင္း ျပံဳးျပရတာရယ္ကို စိတ္ကုန္လာတဲ့အဆံုးမွာ လူနည္းနည္းရွင္းတဲ့ဝိုင္းဆီလာၿပီး ထိုင္ေနမိတယ္။ ဒီေနရာေလးက လူရွင္းေနတာေၾကာင့္ အသက္႐ွဴေခ်ာင္ပါတယ္။
Nancy တစ္ေယာက္ စိတ္မၾကည္ရတဲ့အထဲ ယူေသာက္မိတဲ့ဝိုင္ေၾကာင့္ ခပ္ေထြေထြျဖစ္လာတာနဲ႔ ၿငိမ္ေနလိုက္မိပါတယ္။
"Nancy?"
"ဟင္၊ အစ္ကိုပါ လာတယ္လား"
"အင္း၊ ကိုယ္တို႔နဲ႔ အလုပ္အတူလုပ္ဖူးေနတာေလ"
"အစ္ကိုလည္းေနာ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္လြန္း"
"ဟား ဟား၊ ရွာရတယ္ေလကြာ။ Nancy က ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေခ်ာင္ကပ္ေနတာလဲ"
"Nancy က ဘာလုပ္စရာရွိလို႔လဲ။ သြားလိုက္ပါဆိုၿပီး အတင္းလႊတ္လိုက္ၾကလို႔ ေရာက္လာရတာေလ"
"သူက အဖက္မလုပ္ဘူးလား"
"ဒီတိုင္းေလးကို အဆင္ေျပေနၿပီ။ သူ႔နားေနၿပီး လိုက္ဧည့္ခံေနစရာလား၊ အစ္ကိုကလည္း"
"Nancy, ဒီကိုေရာက္ေနတာလား။ အာ ... မင္းသားပါ ဒီနားေရာက္ေနတာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ Nancy တစ္ေယာက္တည္းမ်ားလားလို႔ စိုးရိမ္ေနတာ"
"ေခ်ာင္ကပ္ေနတာေတြ႕လို႔ ေခၚေနတာဗ်"
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ Golden Estates ဝိုင္းဘက္ေရာက္သြားလိုက္တာ Nancy ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပဲ။ လာၾကပါ၊ ပြဲထဲျပန္သြားၾကတာေပါ့"
ပြဲထဲျပန္ေရာက္ၿပီး ဟိုလူဒီလူနဲ႔ခြက္တိုက္လိုက္၊ တစ္ငံုေသာက္လိုက္နဲ႔ကို Nancy ေတာ္ေတာ္ေလး မူးရိပ္ရိပ္ျဖစ္ေနရပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးမွတ္မိလိုက္တာက ဟိုတယ္ခန္းတစ္ခန္းမွာ ခဏအနားယူဖို႔ စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ခင္းက ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ႀကိဳမေတြးခဲ့မိ႐ံုပါ။
¤
"မင္း ဘာလို႔ အစ္ကို႔ကိုထြက္မေတြ႕တာလဲ"
"မေတြ႕ခ်င္ဘူး Tristan ရာ။ ထားပါ အဲဒီကိစၥ။ ေနာက္ေန႔က်ရင္လုပ္မယ့္ ပါတီဆိုတာႀကီးကို ငါစိတ္ရႈပ္တယ္။ ခြင့္ယူမလို႔"
"မရေလာက္ဘူးထင္တယ္ေနာ္။ အဲဒီ Customer က VVIP တဲ့။ တစ္ဆိုင္လံုးငွားၿပီးမွေတာ့ Killer မပါတဲ့ Bar နဲ႔ သူဘာလုပ္မွာလဲ"
"ငါေနာ္ ... ငါ့ကိုယ္ငါပါ ၾကည့္မရေတာ့ဘူး"
"မၾကည့္နဲ႔ကြာ။ မေန႔ကေပ်ာက္သြားတာ Dexter ဆီေရာက္သြားတာမဟုတ္လား။ ဆံုၾကေသးလား"
"Photo shooting ပါ။ ဆံုစရာလား၊ ဒီတိုင္း လမ္းၾကံဳလို႔သြားၾကည့္တာ"
"ေအး၊ အစားအေသာက္ေတြဝယ္ထည့္မယ့္ေကာင္က စက္႐ံုေတြအထိ လိုက္ဝယ္ေနသလားလို႔ပါ ေတြးသြားတာပဲ။ ေနာက္ဆို ဖုန္းဖြင့္ထားစမ္းကြာ"
"ဖြင့္ထားတယ္ေလ"
"မွားလို႔၊ အသံပိတ္ထားလည္း vibration ေလာက္ေတာ့ ထားသင့္ပါတယ္"
"ေအးပါကြာ။ မွားလုပ္မိတာပါဆို ေျပာလို႔မၿပီးေတာ့ဘူး"
"ေဟ့ေကာင္၊ ေသေနရင္မသိမွာစိုးလို႔ကြ"
"ေသမွေတာ့ ေဆး႐ံုကအေၾကာင္းၾကားမွာေပါ့။ အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘဲ မေသေသးဘူး"
မင္းအိမ္ေထာင္ျပဳရင္ ငါနဲ႔အခုလို အတူရွိေနႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးပဲ။
.
လွည့္ထြက္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ကို အလြတ္ရေနခဲ့ၿပီ။ Shooting ၿပီးလို႔ နားလိုက္ၾကေတာ့မွ လွည့္ထြက္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘယ္တုန္းကတည္းက ဘယ္ေနရာမွာရွိေနမွန္းကို မသိလိုက္ရဘူး။ လက္စသတ္စရာေတြနဲ႔မို႔ ေနာက္ကလိုက္မသြားႏိုင္သလို လွမ္းေခၚဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ျပန္ဘူးမဟုတ္လား။ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ကိုယ္ အသက္႐ွဴၾကပ္မိတယ္။ စိတ္ထင္ရာလုပ္မရတဲ့အျဖစ္။
ညပိုင္းက်ေတာ့ သူ႔ Instagram မွာ ပံုတခ်ိဳ႕တက္လာတယ္။ ကိုယ္ဓာတ္ပံု႐ိုက္သြားသမၽွေနရာေတြ။ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ေနရာေရႊ႕ခ်ိန္မွာ ေနရာလြတ္သြားတုန္းကို လိုက္ရိုက္ထားပံုပါပဲ။ သက္ေသအျပည့္အစံုနဲ႔ ဝန္ခံတာလား ေကာင္ေလး။ မင္းလာတာ ကိုယ္သိပါတယ္။
.
"အဟား၊ screen ကို ႏွစ္ခ်က္ေတာက္ရတာ လြယ္တယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ့္ကို Follow လုပ္မထားဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ post ေတြကိုျမင္ပါတယ္လို႔ ဝန္ခံရတာ ေပ်ာ္ရဲ႕လားခင္ဗ်ားေရ။ ခင္ဗ်ားက ဒီလိုက်ေတာ့ ေရခဲတံုးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။ ေရခဲတံုးဆိုလည္း အဆင္ေျပပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က Bartender ပါ။ ဟား ဟား ဟား"
.
အဲဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလး။ မင္းကို Follow လုပ္မထားဘူးထင္ရင္လည္း လုပ္မထားဘူးေပါ့ကြာ။ Blue mark ႀကီးနဲ႔မို႔ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ရတယ္ေလ။ စကားမစပ္ မင္းရဲ႕ Profile ပံုက ၾကည့္ေကာင္းသားပဲ။
ပန္းျခံမွာဆံုတဲ့ေန႔က သံုးေယာက္႐ိုက္ထားတဲ့ပံုမွာ Dexter မ်က္ႏွာကို ၿဂိဳဟ္သားပံု Sticker နဲ႔ဖံုးလိုက္ၿပီး profile picture တင္ထားတဲ့ Cayden account မွာ မၾကာေသးခင္ရက္ပိုင္းကတိုးလာတဲ့ Follower တစ္ေယာက္ကို ကာယကံရွင္ကေတာ့ သတိထားမိမယ္မထင္ပါ။
¤
"ကာကြယ္ေပးႏိုင္ဖို႔လိုတယ္၊ ထိခိုက္ကြဲအက္လြယ္တယ္၊ သတိထားၿပီးကိုင္တြယ္ရတယ္၊ ေဇာက္ထိုးမိုးေမၽွာ္ျဖစ္လို႔ မရဘူး။ ေဒါက္တာ၊ အဲဒါဘာေရးထားတာလဲ"
"အဲ၊ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ။ အသံလည္းမေပးဘူး။ အဲဒါ ဟိုကပံုးေပၚက သေကၤတေတြကို ေျပာတာပါ"
"ဟုတ္လို႔လား"
Roy ဆြဲယူလိုက္တဲ့ စာရြက္ေလးကို ျပန္ဆြဲထားရင္းေမးလာတဲ့ ကေလး။
မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို အခ်စ္လို႔ေခၚတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္ ကေလးရဲ႕။ ေသခ်ာၾကည့္ပါလား သေကၤတေတြကို"
"အင္း"
စာရြက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ရံုးခန္းျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ကာ
"ခုနက ေဒါက္တာဘာၾကည့္ေနတာလဲ။ ကေလးက တံခါးေခါက္တာေတာင္ မၾကားဘူးမဟုတ္လား။ အဲဒါေၾကာင့္ တံခါးဖြင့္ဝင္လာတာ"
စစ္လားေဆးလားလုပ္ေနတဲ့ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္သမီးလူႀကီးေလးကို Roy ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး
"အဲဒီေအာက္ကပန္းခံုမွာ ငွက္ေလးေတြကိုအစာေကၽြးေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို ၾကည့္ေနတာ"
"ဟယ္၊ ဟုတ္သား။ ခ်စ္စရာေလး ငွက္ေလးေတြက။ ကေလးလည္း ေအာက္ဆင္းမယ္ေနာ္"
"ျဖည္းျဖည္းေျပာ။ နည္းနည္းသက္သာရင္ ဆင္းၾကတာေပါ့။ အခုေတာ့ လာထိုင္ဦး"
သြားျဖဲျပကာ ဆိုဖာမွာလာထိုင္တဲ့ကေလးက အနည္းငယ္အသက္႐ွဴသံျပင္းေနသလို။
"ေမာၿပီမဟုတ္လား"
"ေရနည္းနည္းတိုက္"
ေရကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေသာက္ရင္း
"ေဒါက္တာ"
"ဟင္"
"ကေလးက ေဒါက္တာမသိရင္ေတာင္ ေဒါက္တာ့အနားပဲေနမွာေနာ္"
ဘာစကားလဲဆိုတာကို Roy အဓိပၸါယ္ေဖာ္မေနေတာ့ပါ။ ကေလးက ေရာဂါအေျခအေနသက္သာမလာခဲ့ပါ။ Roy ရဲ႕စီနီယာတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ၾကည့္ေပးထားတာေတာင္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္က ခပ္ယဲ့ယဲ့သာ။ ဒီလိုမ်ိဳး လူ႔ဘဝကိုေပးခဲ့ၿပီးမွေတာ့ ဘာလို႔မ်ား အခ်ိန္မ်ားမ်ားမေပးရသလဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုအျပစ္တင္ရမယ္မသိ။
လက္ေလၽွာ့လိုက္ရတယ္ဆိုတာ ကာယကံရွင္ေတြပဲ ေၾကကြဲရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကယ္တင္ဖို႔အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရတဲ့ ဆရာဝန္ေတြမွာလည္း စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္။
"ေဒါက္တာ၊ ေနာ္ ... လို႔"
"ကိုယ့္ထက္ပိုၿပီး သေဘာက်စရာေကာင္းတဲ့လူကို ေတြ႕ႏိုင္မယ့္အခြင့္အေရးမို႔ ကိုယ့္ဆီမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္မခံပါနဲ႔"
"ဘာေျပာတာလဲ ေဒါက္တာ"
"ဪ၊ ကိုယ္သိတာမို႔ ကေလးသေဘာက်သလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပါလို႔ ေျပာတာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
တခ်ိဳ႕အရာေတြက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလည္ပတ္ေနမယ့္ နာရီေတြလို႔ ထင္ရေပမဲ့ အကန္႔အသတ္ေလးနဲ႔လႈပ္ရွားရတဲ့ သံပတ္႐ုပ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ လႈပ္ရွားလည္ပတ္ခြင့္ရေနခ်ိန္ေလးကို တန္ဖိုးထားသင့္တယ္။
■■■■■ Part (16) ဆက္ရန္ ■■■■■
ခြောက်လကျော်ပြီဖြစ်တဲ့ကလေးငယ်လေးက ငုတ်တုပ်ထိုင်ဖို့အတွက် အရင်လိုခက်ခဲမနေတော့ပါ။
အရင်ကဆို ငုတ်တုပ်ထိုင်ဖို့အရေးကြိုးပမ်းနေတာ အသည်းယားစရာ။ ထိုင်ချနိုင်သွားပြီးပေမဲ့ ကိုယ်တစ်ပိုင်းကမမတ်နိုင်သေး။ ခေါင်းထူနိုင်ဖို့လုပ်နေရင်း နဖူးနဲ့ကြမ်းပြင်ပွတ်ဆွဲမိတာက အခင်းနုနုလေးသာမရှိရင် နဖူးပြင်လေးတော့ ရဲနေတော့မယ်။ ခါးကိုဆွဲမတ်ပြီး ခေါင်းထောင်ပြီးရင်တောင် သူ့မှာ လှုပ်စိစိလေးနဲ့ထိန်းနေရရှာတာ။ ဝတစ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ သူ့ကိုထိန်းပေးနေကျ အကူကောင်မလေးနဲ့အဒေါ်ကြီးတောင် ကြာကြာမချီနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ သူ့ကိုယ်သူလည်း မနည်းထိန်းနေရပုံနဲ့ ကလေးငယ်လေး။
အခုတော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်လေး ထိုင်ဆော့နိုင်နေပါပြီ။
"Fatty လေးရာ၊ ငါအသည်းယားတယ်ကွ"
Dexter က ကလေးငယ်ဘေးမှာထိုင်ကြည့်ရင်း အူယားပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လို့ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကော်ဖီအေးတစ်ခွက်နဲ့ထွက်လာတဲ့ Kyle ကမြင်တော့
"ငါ့သားကို သတ်နေတာလား"
အဖေဖြစ်သူအသံကြားတော့ မော့ကြည့်ပြီး လက်ကလေးကို ဆုပ်ချည်ဖြန့်ချည်နဲ့ လက်ထဲကခွက်ကိုတောင်းနေတယ်။ Dexter က ကလေးငယ်ကိုဆွဲမပြီး မတ်တပ်ရပ်စေကာ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်စေတဲ့အထိ ကလေးငယ်က ကော်ဖီခွက်ကိုသာ အာရုံရောက်နေတုန်း။
"ဟိတ်၊ အဲဒါ ငါသောက်ဖို့။ No!"
No ဆိုတာကိုကြားတာနဲ့ ကလေးငယ်က Dexter ကိုပြန်ကြည့်လာပါတယ်။ Dexter ခေါင်းခါပြလေတော့ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ကလေးငယ်က စူးစိုက်ကြည့်ရင်း Dexter နဖူးကို ဖက်ခနဲမြည်အောင် သူ့လက်လေးနဲ့ရိုက်ပစ်လိုက်တာမို့
"သားလေးရေ၊ လူကြီးကိုမရိုက်ရဘူးလေ။ No"
"ဟား ဟား ဟား"
Kyle က အနားရောက်လာပြီးတားလေတော့ အဖေကိုကြည့်ကာ သူ့လက်ဖဝါးလေးတစ်ဖက်ထဲ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လက်ညှိုးထိုးပြလေတယ်။ သူမုန့်တောင်းနေတာကိုကြည့်ပြီး ခုနကတည်းက အရိုက်ခံလိုက်ရလို့ရယ်နေတဲ့ Dexter တစ်ယောက် ပိုအသည်းယားသွားပုံနဲ့ အတင်းဆွဲဖက်ပစ်တော့
"အင့် ... အင့်"
အသံတွေထွက်ပြီး အတင်းတွန်းထိုးကော့လန်ကာ ရုန်းလာပါတော့တယ်။
"ငါ မင်းကို ခိုးယူသွားမှာနော်။ ငါ့ကိုအသည်းယားအောင်မလုပ်နဲ့"
သူနားမလည်ပေမဲ့ Dexter ကိုမကြည်တော့တာမို့ အတင်းရုန်းထွက်ပြီး လက်ကပါပါလာတာကြောင့်
"Baby, no. မလုပ်ရဘူး"
မကြည်ရတဲ့အထဲမှာမှ Kyle အသံကမနူးညံ့တော့တာကြောင့် Jasper လေးက ထငိုပါတော့တယ်။
"အဲ၊ မငိုနဲ့လေ။ ဦးကချစ်လို့စတာပါကွာ။ တိတ်ပါ၊ တိတ်ပါ"
"ဝါး ... အူးဝါး ...."
Dexter ချော့လည်း မရတော့ပါ၊ ခုနစ်သံချီနဲ့အော်ငိုနေပါပြီ။
"ဒီကိုပေး Dexter"
Kyle က Dexter လက်ထဲ ကော်ဖီခွက်ကမ်းရင်း ကလေးကိုလည်းခေါ်လိုက်တယ်။
"ဒီမှာ သားလေးအတွက်ပါတယ်လေကွာ။ Milk, sweet"
နို့ဘူးလှုပ်ပြလည်း တွန်းထုတ်ပြီးအော်ငိုနေတာကြောင့် Kyle က ကလေးငယ်ခေါင်းကိုထိန်းကာ နဖူးချင်းထိကပ်ပြီး
"သားကိုဆူတာမဟုတ်ဘူးလေ။ မလုပ်ရဘူးလို့ပဲပြောတာပါ။ I love baby."
"အင့် ... ဟင့်"
ငိုသံလေးရပ်ပြီး ရှိုက်နေတဲ့ကလေးငယ်က Kyle စကားကိုတော့ အပြည့်အဝနားလည်သလိုလိုပါပဲ။
"I ... love ... you."
"အင့် ..."
တစ်လုံးချင်းစကားသံတွေကြောင့် မျက်ရည်လေးတွေနဲ့အကြည့်စူးစူးလေးက Kyle မျက်နှာကိုလျှောက်ကြည့်နေပြီး ရှိုက်နေတာကိုတဖြည်းဖြည်းရပ်လို့ ပြုံးပြလာပါတယ်။
"အား ..... ကြွေပြီ။ ငါကြွေပြီဟ။ ဘာလေးလဲ၊ ဘယ်လိုဟာလေးမို့ အဲဒီလိုလည်တာလဲ"
ဖုန်းထုတ်ပြီးဗီဒီယိုရိုက်ယူနေတဲ့ Dexter ဆီက အသံထွက်လာမှ Kyle လှည့်ကြည့်မိတယ်။
"အာ ... လက်သွက်လိုက်တာ။ ဘယ်မှာမှတော့မတင်ဘူးမလား"
"အဟေး၊ ဘယ်ရမလဲ။ တင်ဖြစ်အောင်တင်မှာပါ"
"မလုပ်ပါနဲ့ကွာ"
"ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာဗျာ။ I love you တစ်ခွန်းနဲ့ တိတ်သွားတာပဲ"
Dexter က ပြောရင်းနဲ့ တခစ်ခစ်အသံထွက်ပြီး Kyle မျက်နှာကို သူ့လက်လေးတွေနဲ့လိုက်ထိနေတဲ့ Jasper လေးကြောင့်လည်း ပြုံးမိပါတယ်။ ငယ်ကတည်းက မိဘတွေမရှိတော့တာမို့ ဒီလိုမြင်ကွင်းလေးတွေတွေ့ရင် သိပ်ကိုအားကျမိသူပါ။
.
Kyle နဲ့ ငိုနေတဲ့ Jasper လေးက နဖူးချင်းဆိုင်နေပြီး
"I love baby."
"အင့် ... ဟင့်"
"I ... love ... you."
"အင့် ..."
Jasper လေးက ရှိုက်သံလေးတွေရပ်သွားပြီး ပြုံးရင်းက Kyle ကိုကြည့်ကာ
"ခစ် ခစ် ခစ်"
"အား ..... ကြွေပြီ။ ငါကြွေပြီဟ"
Video clip လေးက Dexter ရဲ့အသည်းတယားယားအသံနဲ့ ပြီးဆုံးသွားပြီ။ Ivy ကတော့ screen ကို ငေးကြည့်မိနေတုန်းပဲ။ Their Love makes me feel ဆိုတဲ့ caption နဲ့ Dexter တင်လိုက်တာပါ။ ချက်ချင်းပဲတက်လာတဲ့ first comment က Nancy.
*Jasper လေးကို ကြွေလို့ရလားလို့ ကလေးအဖေကိုမေးပေးပါ* တဲ့။
သူတို့သားအဖရဲ့ ချစ်စရာပုံရိပ်လေးကြောင့် reaction အရေအတွက်လေးတွေက ချက်ချင်းပဲတက်လာပြီ။ ကိုယ်လည်း react လေးတော့ ပေးလို့ရတယ်မဟုတ်လား။ အတွေးနဲ့အတူ အသည်းလေးတစ်ခုတိုးသွားတဲ့ post လေး။
.
"ခင်ဗျားက ကလေးချစ်တတ်တာလား"
ချစ်စရာ post လေးကို အသည်းတစ်ခုပေးလိုက်ပြီး Cayden တွေးနေမိတယ်။
ဟုတ်မှာပါ။ သူမှတ်မိသေးတယ်။ Dexter ရဲ့ villain character ကလေးကိုပြန်ပေးဆွဲတဲ့ဇာတ်လမ်း၊ behind the scenes တွေမှာ ကလေးကိုမြှူရင်းရယ်မောနေတဲ့ Dexter ပုံရိပ်တွေ။
သက်ပြင်းသာချမိပါရဲ့။
¤¤¤
"Nancy"
"အစ်ကို၊ ဘယ်ကိုလာတာလဲ"
"ကွန်ဒိုကအပြီးသတ်နေပြီမို့ လာကြည့်ပါဦးဆိုလို့ လာရင်းနဲ့ ဒီဘက်ရောက်လာတာ"
"ဩ၊ ဟိုဘက်လမ်းကကွန်ဒိုလား။ အဲဒါ အစ်ကိုတို့ကုမ္ပဏီကလား"
"Golden Estates နဲ့ ဖက်စပ်ပါကွာ"
"Wow! အကြီးကြီးလေ၊ ပြီးတော့ GE နဲ့အတူတူတဲ့။ အဲဒါကို သေးတယ်ပြောချင်သေးတာလား။ အောင်မြင်နေတာ"
"Nancy ကရော ဘာထူးလဲ။ ဒါရိုက်တာကြီးရော ဘယ်မှာလဲ"
နာမည်ကြီးဒါရိုက်တာနဲ့အတူတွဲပြီး နာမည်ကြီး Story တစ်ခုကို ဇာတ်ညွှန်းရလိုက်တဲ့ Nancy က
"အဟဲ၊ Nancy ကံကောင်းသွားတာပါဗျာ။ အစ်ကိုက သတင်းရတာမြန်လိုက်တာ။ ဒီမှာရှိတာကို ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ"
"ကွန်ဒိုကအလုပ်သမားတွေပြောတာ ကြားလို့လေ။ ဟိုဘက်လမ်းကဆိုင်မှာ ရိုက်ကွင်းထဲ ဒါရိုက်တာကြီးနဲ့မင်းသားကို တွေ့လိုက်ကြလို့တဲ့လေ။ ဒီလူတွေဆိုမှတော့ ဇာတ်ညွှန်းဆရာမလေးပါရှိနေပြီလို့ တွေးမိသွားတာ"
"အခု ခဏ Break တယ်။ ထမင်းသွားစားကြမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားကြတယ်။ ဒီမှာ ခဏပဲဆိုပြီးကြာသွားလို့ နေ့လယ်စာတွေလည်း ကမောက်ကမဖြစ်နေတာ"
"Nancy ကရော"
"မှာထားတယ်၊ ဒီမှာပဲစားမလို့"
"ကိုယ်ပါအတူစားမယ်လေ။ ဘာမှမစားရသေးဘူး"
"ဟုတ်လား။ Nancy မှာပေးမယ်"
"အင်း၊ ကိုယ်ရှင်းပေးမယ်"
"Ok"
Nancy ဖုန်းဆက်ပြီးချိန်မှာပဲ
"Nancy ရေ ... ဟာ၊ အစ်ကို Nathan ရောက်နေတာလား။ ဘယ်ကိုလာတာလဲ အစ်ကို"
Second male lead ရောက်လာပြီး မေးနေတာကြောင့်
"ဒီနားက site တစ်ခုဆီလာရင်း ဒီမှာ Last Day ရိုက်ကွင်းဆိုလို့ လှည့်ဝင်လာတာ"
ပြောရင်းက Nathan က Nancy ကိုကြည့်လိုက်တာမို့ ဘယ်သူ့ဆီလာတယ်ဆိုတာ သိနိုင်ကောင်းပါရဲ့။
"မင်းသားရေ၊ အစ်ကိုလည်း Nancy တို့နဲ့အတူ ထမင်းစားမယ်တဲ့"
"ကိုယ်က လာနှောင့်ယှက်သလိုများ ဖြစ်သွားလား"
"မဖြစ်ပါဘူးဗျာ။ နှစ်ယောက်ထက်စာရင် သုံးယောက်ကပိုကောင်းတာပေါ့။ အပြင်မထွက်ချင်တော့လို့သာ ကျန်နေခဲ့တာ"
နှစ်ယောက်တည်းထမင်းစားဖို့တဲ့လား။
သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြန်ကြည့်မိတော့လည်း ဘာမှအထူးအဆန်းဖြစ်မနေပါ။ စားသောက်နေရင်း သူတို့ကဇာတ်လမ်းအကြောင်းတွေ ဆွေးနွေးနေကြတာကြောင့် တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေသူက နှုတ်ဆိတ်လို့။
"အစ်ကို Nathan ရေ၊ Nancy ကို သရုပ်ဆောင်လုပ်ဖို့ ကူပြောပေးပါလား"
"ဗျာ"
"ဟာ၊ မလုပ်ချင်တော့ဘူး။ သရုပ်ဆောင်ဖူးတာလည်း လေးကားပဲရှိတာ။ ဇာတ်ညွှန်းရေးရတာပဲ ငြိမ်းချမ်းပါတယ်နော်"
ဪ၊ Nancy က သရုပ်ဆောင်တာထက် ဇာတ်ညွှန်းရေးရတာကို ပိုသဘောကျကြောင်း ခဏခဏကြားမိနေတာပဲ။ သူတို့ Topic က အဲဒီဘက်ပြောင်းသွားတာလည်း မသိလိုက်ရလောက်အောင် အတွေးတွေက ဟိုရောက်ဒီရောက်။
"အဲဒီလေးကားမှာလည်း အဆင်ပြေတယ်လေ။ တတိယကားမှာဆို မိုက်တယ်"
"အဲဒါကြီးတုန်းက ပင်ပန်းလိုက်တာလေ။ Side couple ဆိုပြီးထည့်ပစ်လိုက်တာ၊ အခန်းတွေများလို့ ပင်ပန်းတယ်။ ကျည်တုန်းကမှ တော်သေးတာ"
"ကျည်ကတော့ ကိုယ့်ဘာသာဇာတ်ညွှန်းရေးပြီး အခန်းတွေလျှော့ပစ်တာများလား"
"အဲဒီလိုတော့ရမလား။ Story ထဲကအတိုင်း အပြည့်ပဲ၊ မစွပ်စွဲပါနဲ့"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
စကားဝိုင်းလိုလို၊ ထမင်းဝိုင်းလိုလိုနဲ့ ပြီးသွားတဲ့အထိ Nathan က ဘာမှသေချာမသိလိုက်တဲ့ နားထောင်သူသက်သက်။
"ကိုယ်သွားတော့မယ် Nancy"
"ဒါရိုက်တာကြီးနဲ့ တွေ့ဦးမလို့ဆို။ ရောက်လာကြတော့မှာကို"
"ဖုန်းခေါ်နေပြီလေ။ သွားရတော့မယ်"
"ဟုတ်၊ နောက်မှတွေ့မယ်နော်"
"အင်း၊ နောက်မှ"
ဖုန်းခေါ်တာက အရေးကြီးကိစ္စမဟုတ်ပေမဲ့ ဒီအတိုင်းပဲထွက်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။
အစကတည်းက တက်လာသမျှပုံတိုင်းမှာ တွဲတွေ့နေတာမို့ မထူးဆန်းတော့ပါဘူးလို့ပဲ သတ်မှတ်လိုက်မယ်။
အခုတော့ အလုပ်ဆီပြန်တာပဲ စိတ်ချမ်းသာပါလိမ့်မယ်။
¤
"ငါတို့အလုပ်က ဒီလိုပဲဟာကိုကွာ။ အတူတွဲတွေ့ရတိုင်း တွဲနေတာမှမဟုတ်တာ"
"အဲဒါကိုရှင်းပြလို့မရဘူး။ ဟိုလူကြီးနဲ့ မြန်မြန်စီစဉ်မယ်ပဲ ပြောနေကြတယ်"
"ဟင်း ... အဲဒီလူနဲ့တွေ့ပြီး သေချာပြောကြည့်ပါလား Nancy ရယ်"
"မတွေ့ချင်ပါဘူး"
"တွေ့ကြည့်လိုက်ပါ။ ပြီးတော့ သေချာစကားပြောကြည့်ပါဦး။ ဒါက ရှောင်နေလို့လည်း ပြီးသွားမှာမဟုတ်ဘူး"
"အင်းပါ ပန်းလေးရာ။ ငါစဉ်းစားလိုက်ပါဦးမယ်"
.
သေချာတွေ့ကြည့်မယ်ဆိုတော့မှ အခုတော့ ပါတီတဲ့လေ။ အိမ်ကိုငြင်းမရတဲ့အဆုံး ရောက်လာခဲ့ရပြီ။ သူတို့ပိုင်တဲ့ဟိုတယ်ရဲ့ မြက်ခင်းပြင်ကျယ်ပေါ်မှာ ခမ်းနားနေတဲ့ပါတီပွဲ။ Project တစ်ခုအောင်မြင်တဲ့အထိမ်းအမှတ်၊ ဆက်စပ်သမျှလုပ်ငန်းရှင်တွေကိုပါ ဖိတ်ထားလိုက်တာ လူတွေကမနည်းလှပါ။
အသိတွေ့ရင် ရယ်ပြနေရတာရယ်၊ သူမိတ်ဆက်ပေးတိုင်း ပြုံးပြရတာရယ်ကို စိတ်ကုန်လာတဲ့အဆုံးမှာ လူနည်းနည်းရှင်းတဲ့ဝိုင်းဆီလာပြီး ထိုင်နေမိတယ်။ ဒီနေရာလေးက လူရှင်းနေတာကြောင့် အသက်ရှူချောင်ပါတယ်။
Nancy တစ်ယောက် စိတ်မကြည်ရတဲ့အထဲ ယူသောက်မိတဲ့ဝိုင်ကြောင့် ခပ်ထွေထွေဖြစ်လာတာနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်မိပါတယ်။
"Nancy?"
"ဟင်၊ အစ်ကိုပါ လာတယ်လား"
"အင်း၊ ကိုယ်တို့နဲ့ အလုပ်အတူလုပ်ဖူးနေတာလေ"
"အစ်ကိုလည်းနော် အလုပ်လုပ်နိုင်လွန်း"
"ဟား ဟား၊ ရှာရတယ်လေကွာ။ Nancy က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ချောင်ကပ်နေတာလဲ"
"Nancy က ဘာလုပ်စရာရှိလို့လဲ။ သွားလိုက်ပါဆိုပြီး အတင်းလွှတ်လိုက်ကြလို့ ရောက်လာရတာလေ"
"သူက အဖက်မလုပ်ဘူးလား"
"ဒီတိုင်းလေးကို အဆင်ပြေနေပြီ။ သူ့နားနေပြီး လိုက်ဧည့်ခံနေစရာလား၊ အစ်ကိုကလည်း"
"Nancy, ဒီကိုရောက်နေတာလား။ အာ ... မင်းသားပါ ဒီနားရောက်နေတာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့၊ Nancy တစ်ယောက်တည်းများလားလို့ စိုးရိမ်နေတာ"
"ချောင်ကပ်နေတာတွေ့လို့ ခေါ်နေတာဗျ"
"ဟုတ်ပါ့ဗျာ။ ကျွန်တော် Golden Estates ဝိုင်းဘက်ရောက်သွားလိုက်တာ Nancy ပျောက်သွားတော့တာပဲ။ လာကြပါ၊ ပွဲထဲပြန်သွားကြတာပေါ့"
ပွဲထဲပြန်ရောက်ပြီး ဟိုလူဒီလူနဲ့ခွက်တိုက်လိုက်၊ တစ်ငုံသောက်လိုက်နဲ့ကို Nancy တော်တော်လေး မူးရိပ်ရိပ်ဖြစ်နေရပါပြီ။ နောက်ဆုံးမှတ်မိလိုက်တာက ဟိုတယ်ခန်းတစ်ခန်းမှာ ခဏအနားယူဖို့ စီစဉ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုတာပါပဲ။
နောက်တစ်နေ့မနက်ခင်းက ကသောင်းကနင်းဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ ကြိုမတွေးခဲ့မိရုံပါ။
¤
"မင်း ဘာလို့ အစ်ကို့ကိုထွက်မတွေ့တာလဲ"
"မတွေ့ချင်ဘူး Tristan ရာ။ ထားပါ အဲဒီကိစ္စ။ နောက်နေ့ကျရင်လုပ်မယ့် ပါတီဆိုတာကြီးကို ငါစိတ်ရှုပ်တယ်။ ခွင့်ယူမလို့"
"မရလောက်ဘူးထင်တယ်နော်။ အဲဒီ Customer က VVIP တဲ့။ တစ်ဆိုင်လုံးငှားပြီးမှတော့ Killer မပါတဲ့ Bar နဲ့ သူဘာလုပ်မှာလဲ"
"ငါနော် ... ငါ့ကိုယ်ငါပါ ကြည့်မရတော့ဘူး"
"မကြည့်နဲ့ကွာ။ မနေ့ကပျောက်သွားတာ Dexter ဆီရောက်သွားတာမဟုတ်လား။ ဆုံကြသေးလား"
"Photo shooting ပါ။ ဆုံစရာလား၊ ဒီတိုင်း လမ်းကြုံလို့သွားကြည့်တာ"
"အေး၊ အစားအသောက်တွေဝယ်ထည့်မယ့်ကောင်က စက်ရုံတွေအထိ လိုက်ဝယ်နေသလားလို့ပါ တွေးသွားတာပဲ။ နောက်ဆို ဖုန်းဖွင့်ထားစမ်းကွာ"
"ဖွင့်ထားတယ်လေ"
"မှားလို့၊ အသံပိတ်ထားလည်း vibration လောက်တော့ ထားသင့်ပါတယ်"
"အေးပါကွာ။ မှားလုပ်မိတာပါဆို ပြောလို့မပြီးတော့ဘူး"
"ဟေ့ကောင်၊ သေနေရင်မသိမှာစိုးလို့ကွ"
"သေမှတော့ ဆေးရုံကအကြောင်းကြားမှာပေါ့။ အိမ်ထောင်မကျသေးဘဲ မသေသေးဘူး"
မင်းအိမ်ထောင်ပြုရင် ငါနဲ့အခုလို အတူရှိနေနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူးပဲ။
.
လှည့်ထွက်သွားတဲ့ကျောပြင်ကို အလွတ်ရနေခဲ့ပြီ။ Shooting ပြီးလို့ နားလိုက်ကြတော့မှ လှည့်ထွက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဘယ်တုန်းကတည်းက ဘယ်နေရာမှာရှိနေမှန်းကို မသိလိုက်ရဘူး။ လက်စသတ်စရာတွေနဲ့မို့ နောက်ကလိုက်မသွားနိုင်သလို လှမ်းခေါ်ဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်ပြန်ဘူးမဟုတ်လား။ တစ်ခါတလေ ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် အသက်ရှူကြပ်မိတယ်။ စိတ်ထင်ရာလုပ်မရတဲ့အဖြစ်။
ညပိုင်းကျတော့ သူ့ Instagram မှာ ပုံတချို့တက်လာတယ်။ ကိုယ်ဓာတ်ပုံရိုက်သွားသမျှနေရာတွေ။ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့နေရာရွှေ့ချိန်မှာ နေရာလွတ်သွားတုန်းကို လိုက်ရိုက်ထားပုံပါပဲ။ သက်သေအပြည့်အစုံနဲ့ ဝန်ခံတာလား ကောင်လေး။ မင်းလာတာ ကိုယ်သိပါတယ်။
.
"အဟား၊ screen ကို နှစ်ချက်တောက်ရတာ လွယ်တယ်မဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်ကို Follow လုပ်မထားဘဲ ကျွန်တော့် post တွေကိုမြင်ပါတယ်လို့ ဝန်ခံရတာ ပျော်ရဲ့လားခင်ဗျားရေ။ ခင်ဗျားက ဒီလိုကျတော့ ရေခဲတုံးမဟုတ်တော့ဘူးပေါ့လေ။ ရေခဲတုံးဆိုလည်း အဆင်ပြေပါတယ်၊ ကျွန်တော်က Bartender ပါ။ ဟား ဟား ဟား"
.
အဲဒီလောက်ဆို ကျေနပ်လိုက်တော့ ကောင်လေး။ မင်းကို Follow လုပ်မထားဘူးထင်ရင်လည်း လုပ်မထားဘူးပေါ့ကွာ။ Blue mark ကြီးနဲ့မို့ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရတယ်လေ။ စကားမစပ် မင်းရဲ့ Profile ပုံက ကြည့်ကောင်းသားပဲ။
ပန်းခြံမှာဆုံတဲ့နေ့က သုံးယောက်ရိုက်ထားတဲ့ပုံမှာ Dexter မျက်နှာကို ဂြိုဟ်သားပုံ Sticker နဲ့ဖုံးလိုက်ပြီး profile picture တင်ထားတဲ့ Cayden account မှာ မကြာသေးခင်ရက်ပိုင်းကတိုးလာတဲ့ Follower တစ်ယောက်ကို ကာယကံရှင်ကတော့ သတိထားမိမယ်မထင်ပါ။
¤
"ကာကွယ်ပေးနိုင်ဖို့လိုတယ်၊ ထိခိုက်ကွဲအက်လွယ်တယ်၊ သတိထားပြီးကိုင်တွယ်ရတယ်၊ ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်လို့ မရဘူး။ ဒေါက်တာ၊ အဲဒါဘာရေးထားတာလဲ"
"အဲ၊ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။ အသံလည်းမပေးဘူး။ အဲဒါ ဟိုကပုံးပေါ်က သင်္ကေတတွေကို ပြောတာပါ"
"ဟုတ်လို့လား"
Roy ဆွဲယူလိုက်တဲ့ စာရွက်လေးကို ပြန်ဆွဲထားရင်းမေးလာတဲ့ ကလေး။
မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါကို အချစ်လို့ခေါ်တယ်။
"ဟုတ်ပါတယ် ကလေးရဲ့။ သေချာကြည့်ပါလား သင်္ကေတတွေကို"
"အင်း"
စာရွက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ရုံးခန်းပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်ကာ
"ခုနက ဒေါက်တာဘာကြည့်နေတာလဲ။ ကလေးက တံခါးခေါက်တာတောင် မကြားဘူးမဟုတ်လား။ အဲဒါကြောင့် တံခါးဖွင့်ဝင်လာတာ"
စစ်လားဆေးလားလုပ်နေတဲ့ ဆယ့်နှစ်နှစ်သမီးလူကြီးလေးကို Roy ပြုံးပြလိုက်ပြီး
"အဲဒီအောက်ကပန်းခုံမှာ ငှက်လေးတွေကိုအစာကျွေးနေတဲ့ ဦးလေးကြီးကို ကြည့်နေတာ"
"ဟယ်၊ ဟုတ်သား။ ချစ်စရာလေး ငှက်လေးတွေက။ ကလေးလည်း အောက်ဆင်းမယ်နော်"
"ဖြည်းဖြည်းပြော။ နည်းနည်းသက်သာရင် ဆင်းကြတာပေါ့။ အခုတော့ လာထိုင်ဦး"
သွားဖြဲပြကာ ဆိုဖာမှာလာထိုင်တဲ့ကလေးက အနည်းငယ်အသက်ရှူသံပြင်းနေသလို။
"မောပြီမဟုတ်လား"
"ရေနည်းနည်းတိုက်"
ရေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းသောက်ရင်း
"ဒေါက်တာ"
"ဟင်"
"ကလေးက ဒေါက်တာမသိရင်တောင် ဒေါက်တာ့အနားပဲနေမှာနော်"
ဘာစကားလဲဆိုတာကို Roy အဓိပ္ပါယ်ဖော်မနေတော့ပါ။ ကလေးက ရောဂါအခြေအနေသက်သာမလာခဲ့ပါ။ Roy ရဲ့စီနီယာတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး ကြည့်ပေးထားတာတောင် မျှော်လင့်ချက်က ခပ်ယဲ့ယဲ့သာ။ ဒီလိုမျိုး လူ့ဘဝကိုပေးခဲ့ပြီးမှတော့ ဘာလို့များ အချိန်များများမပေးရသလဲလို့ ဘယ်သူ့ကိုအပြစ်တင်ရမယ်မသိ။
လက်လျှော့လိုက်ရတယ်ဆိုတာ ကာယကံရှင်တွေပဲ ကြေကွဲရတာမဟုတ်ပါဘူး။ ကယ်တင်ဖို့အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့ ဆရာဝန်တွေမှာလည်း စိတ်ထိခိုက်ရပါတယ်။
"ဒေါက်တာ၊ နော် ... လို့"
"ကိုယ့်ထက်ပိုပြီး သဘောကျစရာကောင်းတဲ့လူကို တွေ့နိုင်မယ့်အခွင့်အရေးမို့ ကိုယ့်ဆီမှာပဲ အချိန်ကုန်မခံပါနဲ့"
"ဘာပြောတာလဲ ဒေါက်တာ"
"ဪ၊ ကိုယ်သိတာမို့ ကလေးသဘောကျသလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါလို့ ပြောတာပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
တချို့အရာတွေက အချိန်အတော်ကြာလည်ပတ်နေမယ့် နာရီတွေလို့ ထင်ရပေမဲ့ အကန့်အသတ်လေးနဲ့လှုပ်ရှားရတဲ့ သံပတ်ရုပ်တစ်ခုလည်း ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။
ဒါကြောင့်မို့ လှုပ်ရှားလည်ပတ်ခွင့်ရနေချိန်လေးကို တန်ဖိုးထားသင့်တယ်။
■■■■■ Part (16) ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі