Scene (20)
"အဲဒီလိုဆိုေတာ့ သမီးရယ္၊ သမီးေဖေဖနဲ႔ Sofia တို႔က အစြပ္စြဲခံရတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔မမွားခဲ့ၾကသလို အေနအထိုင္မတတ္ၾကလို႔ ျဖစ္ရတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ မေတာ္တဆ လူေတြအျမင္မွာ တစ္မ်ိဳးထင္စရာျဖစ္သြားတာကေန သူတို႔မွန္ေနတာမို႔ အတင္းေျဖရွင္းတာမ်ိဳး မလုပ္ခဲ့ၾကတာကို လူေတြကအပုပ္ခ်ၾကရင္း ရွင္းမရျဖစ္ကုန္ၾကတာပါ။ သူတို႔အလုပ္ကေန ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲခဲ့ၾကတယ္။ ေမေမက အခ်စ္ေဟာင္းနဲ႔ျပန္ေတြ႕ၿပီး ကံေကာင္းခဲ့ေပမဲ့ Sofia ကေတာ့ ကံဆိုးရွာတယ္။ အဲဒါေတြၿပီးလို႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အျဖစ္မွန္အားလံုးကို ေမေမသိခဲ့ရတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီးေဖေဖလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ သမီးေလးက သမီးေဖေဖအေၾကာင္း တစ္ခြန္းမွမဟခဲ့ေတာ့ ေမေမလည္း ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိခဲ့ဘူး"
အေမျဖစ္သူရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းျပခဲ့တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ Lillian အမွန္တကယ္ကို ဝမ္းနည္းရပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္ေကာင္းရင္ ေခါင္းမေရြ႕ဘူးဆိုေပမဲ့ လူညီရင္ 'ဤ'ကလည္း 'ကၽြဲ'ျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ ေမ့ထားလို႔မရပါဘူး။
"သမီးက အခုမွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တာလဲကြယ္"
"ေဒါက္တာ Roy ကေျပာလို႔ပါ ေမေမ။ Dr. Roy Concord ေလ"
"Concord? သူက တကယ္ပဲ Sofia ရဲ႕သားႀကီးလား"
"ဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ညီတို႔၊ ညီမတို႔ရွိတယ္လို႔ေတာ့ မၾကားမိဘူးရယ္"
"အိုး၊ ဒီကေလးက နာမည္ႀကီးဆရာဝန္ျဖစ္လာတာပဲ။ ေဒါက္တာေလးနာမည္ကိုၾကားေတာ့ တိုက္ဆိုင္တယ္ပဲထင္ခဲ့တာ။ Sofia မွာ သားအငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။ Roy က Mr. Concord နဲ႔က်န္ခဲ့ၿပီး အငယ္ေလးက Sofia နဲ႔ပါသြားခဲ့တာ"
"သူမေျပာျပဘူး"
အေၾကာင္းစံုအသိမေပးျခင္းအေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနပံုရတဲ့ Lillian ေၾကာင့္
"သမီးေလး၊ ေမေမ့ကိုေျပာစမ္းပါဦး။ သမီးနဲ႔ေဒါက္တာက ..."
"ဟာ ... ေမေမကလည္း မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေမေမထင္သလိုမဟုတ္ဘူး"
"ေအးပါ။ မဟုတ္ရင္လည္း ျဖည္းျဖည္းျငင္းလို႔ရပါတယ္ သမီးရဲ႕"
"သမီးက ဘယ္လိုျငင္းလို႔လဲ၊ ေမေမကလည္း"
"မသိဘူးကြယ္။ ေခါင္းညိတ္တာလား၊ ေခါင္းခါတာလားကို မသဲကြဲဘူး"
"ေမေမ့"
"ေျပာ၊ ေမ့သမီးေလး"
"အာ ... ဘာလို႔ျပံဳးတာလဲ"
"အယ္၊ ကၽြန္မက မျပံဳးရေတာ့ဘူးလားရွင့္"
"ဟို ... ဖုန္းအားသြင္းဖို႔ေမ့ေနတာ သြားသြင္းလိုက္ဦးမယ္"
"ခစ္ခစ္၊ ေကာင္းပါၿပီရွင္။ ေမေမ့ကိုေျပာစရာရွိရင္ အခ်ိန္မေရြး welcome ေနာ္"
လူႀကီးတစ္ေယာက္၊ မိခင္တစ္ေယာက္မို႔ ဒီေလာက္ဆိုရင္ပဲ ရိပ္မိပါၿပီ။
အမွန္မဟုတ္တဲ့ လူႀကီးေတြရဲ႕အရိပ္မည္းတခ်ိဳ႕ကို သားသမီးေတြထိစြန္းထင္းဖို႔ သူမမလိုခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ မိသားစုႏွစ္ခုရဲ႕ေရစက္ဆိုးေတြကို ေကာင္းမြန္တဲ့ေရစက္နဲ႔ ေဆးေၾကာႏိုင္မယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာဘဝေလးေတြျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံေပးႏိုင္ပါတယ္။
¤¤¤¤¤
"ဒီလိုပဲ ထိုင္ေနေတာ့မွာလား"
"ဒီလိုပဲ မၾကည္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား"
"မင္းအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီေလ"
"ခင္ဗ်ားကအရင္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ကိုေရာက္လာခဲ့တာေလ"
"မင္းဘာသာ ငါ့ကားေပၚတက္လိုက္လာတာ"
"ခင္ဗ်ားဘာသာ ကၽြန္ေတာ့္တိုက္ခန္းကို လိုက္ပို႔တာ"
"စကားကိုကပ္မေျပာနဲ႔"
"လက္တစ္ကမ္းနီးပါးေလးေတာ့ ကြာပါတယ္"
Dexter စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ကားတံခါးဖြင့္ဆင္းေတာ့မွ Cayden လည္းျပံဳးၿပီး လိုက္ဆင္းလာပါတယ္။
Cayden ေနာက္ကေန တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပါလာတဲ့ Dexter က ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔။ ဆယ့္ႏွစ္လႊာအထိတက္သြားတဲ့ Lift ထဲမွာလည္း စကားမေျပာျဖစ္ၾက။ မနက္ေစာေစာမို႔လူရွင္းေနၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ေနရာက Lift ကအထြက္မွာ မနက္စာဆင္းဝယ္ၾကသူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ Dexter အသာေခါင္းငံု႔ရင္းထြက္လိုက္သလို Cayden ကလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးကြယ္ထားလိုက္မိတယ္။ အာ႐ံုစိုက္မခံခ်င္တာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးအတူတူပါပဲ။
"အခန္းကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ဘာမွမရွိလို႔ ရွင္းေနေရာ"
"ေကာင္းတာေပါ့။ မ်က္စိေအးတယ္"
Dexter က အခန္းကို မ်က္စိကစားၾကည့္ေနတုန္းမွာ
"ခဏေနာ္။ ေပးစရာရွိတယ္၊ သြားယူလိုက္ဦးမယ္"
Cayden ထားသြားတဲ့ ဧည့္ခန္းေလးကေန ဝရန္တာေလးဘက္ထြက္တဲ့တံခါးကို Dexter ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ Cayden က အခန္းတစ္ခုထဲကေန ျပန္ထြက္လာၿပီး
"အခုအခ်ိန္ ဝရန္တာမွာအလွထြက္ျပေနရင္ ခင္ဗ်ားကိုသတိထားမိႏိုင္တယ္"
"မျဖစ္ႏိုင္တာ"
"ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဟိုဘက္အျခမ္းတိုက္ခန္းက ေကာင္မေလးေတြက အသြက္လြန္ေလးေတြ"
"ဒါလည္း သိတယ္ေပါ့ေလ"
"သိသင့္သေလာက္ကေတာ့ သိရမယ္ေလ။ ေရာ့၊ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္။ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔ကို ေဆး႐ံုေပၚမွာက်င္းပလိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မင္းသားအတြက္"
Cayden ေပးတာကိုယူကာ ဧည့္ခန္းခံုေလးေတြဆီျပန္လာရင္း အထုပ္ကိုစပ္စုေနတဲ့ Dexter.
"ဒါကိုက်ေတာ့ Delivery နဲ႔ မပို႔ဘဲ အခုမွ Back date နဲ႔ေပးတယ္ေပါ့"
"လူခ်င္းေတြ႕မွေပးမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားလို႔ပါ"
"ငါလာေတြ႕မွ ေတြ႕ျဖစ္တာမ်ိဳးလား"
"ကၽြန္ေတာ္က လာမယ္လုပ္ၿပီးမွ ကိစၥေလးေတြနည္းနည္း႐ႈပ္သြားလို႔ပါ"
"သိတယ္"
"သိတယ္လား။ ဘာကိုသိတာလဲ"
"Mr. Ford နဲ႔ေရာ၊ Dr. Roy နဲ႔ေရာ ရင္းႏွီးေနတာကို"
"ဗ်ာ။ ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ"
မင္း Account ကို Dexter Damien Adler နာမည္နဲ႔မဟုတ္တဲ့ တျခား Account တစ္ခုကေန follow လုပ္ထားလို႔ မင္းရဲ႕ Customer ေတြတင္သမၽွ အကုန္ေတြ႕ေနရၿပီး ကိုယ္တိုင္ကလည္းလိုက္ၾကည့္ေနမိတာလို႔ မေျပာေတာ့ဘူး။
အဲဒီ Mr. Ford က Nancy နဲ႔ လူႀကီးခ်င္းစကားေျပာထားသူျဖစ္ၿပီး Dr. Roy က Lillian ရဲ႕ Big fan, အနာဂတ္မွာပတ္သက္လာႏိုင္သူဆိုတာလည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
အဓိကကေတာ့ အဲဒီလို အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔လူေတြက မင္းနဲ႔ပတ္သက္ေနတာကို သေဘာမက်ဘူးဆိုတာကို ေျပာျပခ်င္စိတ္မရွိဘူး။
"သိခ်င္လို႔သိတာေပါ့"
"ထင္ခ်င္ရာေလၽွာက္ထင္မေနနဲ႔ေနာ္။ အဲဒါက ဘာတစ္ခုမွမ႐ိုးသားတာမပါဘူး"
"မင္းေသခ်ာေျပာမွ ေလၽွာက္မထင္မွာေပါ့"
"ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔သိခ်င္တာလဲ"
"အရင္ရွင္းျပၾကည့္ေလ"
"အေၾကာႀကီးနဲ႔"
"ကိုယ္သိထားသလိုပဲ ေတြးမိမွာေပါ့"
"မေတြးနဲ႔။ Tristan Ford က Mr. Ford အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ရခဲ့တဲ့ သားေလးပါတဲ့။ အခု သူ႔သားကိုျပန္ေခၚတာ ကၽြန္ေတာ့္နားကေခၚမရလို႔ သူကိုယ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္အနားေရာက္လာတာ။ အဲဒါပဲ၊ အဲဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္တယ္မလား"
"What! Ford က ... အဲဒီလို ... ဒါဆို Nancy က ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ႐ႇပ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ Dr. Roy ကေရာ"
"အစ္ကိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ေဆြမ်ိဳးေတာ္တယ္"
"ဘာ"
"အင္း၊ အမ်ိဳးေတြ"
"ဟား ... ဘာေတြလဲ"
"အဲဒီလိုေတြျဖစ္သြားတာ။ ဘယ္လိုေတာ္လဲလို႔ေတာ့ မေမးနဲ႔၊ ေနာက္ေတာ့သိလာမွာပါ။ ေျဖေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြကို ဘာလို႔သိခ်င္တာလဲ"
Dexter က Cayden ကို စိုက္ၾကည့္လာပါတယ္။ အေတာ္ၾကာၾကာအၾကည့္မလႊဲေလေတာ့ Cayden နည္းနည္းေနရခက္လာၿပီး
"အဟမ္း ... မေျပာေတာ့ဘူးလား"
"ခ်စ္မိသြားတယ္ထင္လို႔"
"ဗ်ာ"
"ထပ္ၾကားခ်င္လို႔ ခြင္ဆင္တာလား"
"မဟုတ္ ... အာ ... ခင္ဗ်ား ေနာက္ေနတာလား"
"သ႐ုပ္ေဆာင္ေနတယ္ထင္လို႔လား"
"အင္း။ ေတာ္ၾကာ ငါ အဲဒီလိုသ႐ုပ္ေဆာင္ရမွာ၊ ငါေျပာတာ ဘယ္လိုေနလဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က အလကားသက္သက္ ရင္ခုန္ရတာပဲအဖက္တင္တယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္အနားေနရတာလည္း ခက္ခဲလိုက္တာ"
ေခါင္းငံု႔သြားတဲ့ Cayden ကို Dexter က ေခါင္းငဲ့လို႔လိုက္ၾကည့္ေတာ့ Cayden က ျပန္ေမာ့ၾကည့္လာပါတယ္။
"ကိုယ့္ကို ေသခ်ာၾကည့္။ ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္မိသြားတယ္ထင္တယ္။ ထင္တယ္ဆိုတာက အဲဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ္မခံစားဖူးေတာ့ ... အဲဒီလိုကြာ"
"တကယ္ေျပာေနတာလား"
"အင္း"
"အဲဒီေတာ့ ..."
"ကိုယ့္ကိုအေျဖေပးေလ"
"အား ဟား ... ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေပၚတက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုရည္းစားစကားေျပာတယ္။ အဲဒီလိုလား"
"အင္း၊ အဲဒီလိုေလ"
အခုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ Dexter က တကယ္ကို သာမန္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလို တည္ၿငိမ္ေနတာမို႔
"ေနပါဦး။ ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔ ဘာမွမျဖစ္သလို တည္ၿငိမ္ေနတာလဲ။ ျငင္းမွာ ဘာညာ လန္႔ေနရမယ္ေလ"
"မင္းက ကိုယ့္ကိုသေဘာက်ၿပီးသားေလ။ ထိုးမလႊတ္မွာေသခ်ာတယ္။ ျငင္းတာကေတာ့ ျငင္းလည္း ကိုယ္က လမ္းမၾကံဳၾကံဳေအာင္လုပ္ၿပီး ထပ္လာေျပာလို႔ရတာပဲ"
"ေသၿပီလို႔ ေသၿပီ။ ရည္းစားစကားကို ဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲဗ်ာ။ ခ်စ္တယ္ထင္တယ္။ အေျဖေပး။ အေျဖေပးရမယ့္လူက အေျဖေတာင္းတဲ့လူကို သေဘာက်ၿပီးသား။ ျငင္းလည္း ထပ္လာေတာင္းမယ္။ ေသာက္က်ိဳးနည္း စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ခ်က္ႀကီး"
"အဲဒီေတာ့မေပးဘူးလား။ အဲဒါဆို ေနာက္ေန႔မွျပန္လာေတာင္းမယ္။ ကိုယ္က ေန႔လယ္က်ရင္သြားစရာရွိလို႔ ခဏေနျပန္ရမွာ"
"What the hell! အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘဲ ..."
"အခ်ိန္က ေပးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေပးၿပီးကို ေန႔တိုင္းလာေတာင္းမွာ"
"ဟိုေလ ... ဒီဇင္ဘာေနာက္ဆံုးေန႔မွ ေပးရမလား။ ဇန္နဝါရီတစ္ရက္ေန႔မွ ေပးရမလား ေတြးေနတာ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ဪ၊ Anni date လွတယ္ေလ"
"ေက်းဇူးပဲ။ ကိုယ္သြားၿပီ။ ညက်ဖုန္းဆက္မယ္ ခ်ာတိတ္"
"ဟင္"
ေျပာၿပီးထရပ္လိုက္တဲ့ Dexter ေၾကာင့္ Cayden ေၾကာင္အသြားရတယ္။ ဒါပဲလား။ ဒီေန႔အတြက္အေျဖေတာင္းျခင္းက ဒါပဲလား။
"ဒီဦးထုပ္ေဆာင္းသြားမယ္ေနာ္။ လိုက္မပို႔နဲ႔ေတာ့"
အဝင္အဝကစင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဦးထုပ္ကိုယူၿပီး ေျပာေနတာကို ေခါင္းညိတ္ျပမိေတာ့ ထြက္သြားေလၿပီ။
အျပင္ကိုေရာက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးက အျပံဳးႀကီးႀကီးတစ္ခု ႏႈတ္ခမ္းမွာခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ဦးထုပ္ေဆာင္းကာထြက္သြားတယ္။ အိမ္ခန္းထဲကေကာင္ေလးကေတာ့ ေတြးေနမိတုန္း။
ခဏအၾကာမွ
"အဲ ... ခင္ဗ်ားႀကီး တကယ္ Assassin. က်ဳပ္ကိုလုပ္ၾကံသြားတာ။ ဘယ္မလဲ December 31? ဘယ္မလဲ January 1? က်ဳပ္အေျဖေပးလိုက္မိတာေလ။ ဂါး ... ဒါ ရည္းစားဘဝရဲ႕ 1st day တဲ့လား။ အား ... စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္တိုတယ္လို႔"
¤¤¤¤¤
*နာမည္ႀကီးစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ Mr. Ford ကို လူငယ္ေလးတစ္ဦးႏွင့္အတူ မၾကာခဏေတြ႕ရၿပီး ထိုလူငယ္ေလးမွာ သူ၏သားျဖစ္သည္ဟုလည္း သတင္းမ်ားထြက္ေန*
*God's Gift Trading ႏွင့္ စီးပြားပူးေပါင္းႏိုင္ေခ်ရွိေၾကာင္း သတင္းထြက္ေနသည့္ Ford Group CEO ၏ တိတ္တိတ္ပုန္းသားအေၾကာင္း*
*ဂုဏ္ခ်င္းထပ္ၾကမည္ဟု ယူဆရၿပီးမွ အေမြဆက္ခံသူရွိႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းထြက္ေနသည့္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး*
ပြထေနတဲ့သတင္းေပါင္းစံုေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားျဖစ္ရသူက Lillian.
Nancy နဲ႔ေစ့စပ္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ့ Ford က လူပ်ိဳႀကီးမဟုတ္ဘဲ သားတစ္ေယာက္အေဖဆိုတဲ့သတင္းက မဂၤလာကိစၥကိုထိခိုက္လာမွာ အေသအခ်ာ။ Nancy ရဲ႕ကေလးက ဘယ္သူနဲ႔လို႔မေျပာေပမဲ့လည္း Ford တို႔ပါတီကိုသြားတဲ့ညက Nancy အရက္ေတြအရမ္းမူးၿပီး အဲဒီပြဲလုပ္တဲ့ဟိုတယ္မွာပဲ တည္းခဲ့တယ္ဆိုတာ သိထားၿပီးသား။ အခ်ိန္တြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီညကအမွားအယြင္းေၾကာင့္ဆိုတာ အထင္အရွား။ အဲဒီလူကလြဲၿပီး တျခားလူနဲ႔ျဖစ္ရေအာင္လည္း Nancy ဆိုတာ အေပါစားမဟုတ္ခဲ့။ ဒီလိုဆို ကေလးကိစၥ၊ မဂၤလာကိစၥ၊ Ford မွာအိမ္ေထာင္ရွိၿပီးသားကိစၥေတြက .....
"အမေလးေနာ္၊ ဒုကၡပါပဲ။ Nancy ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနမလဲ။ ငါ သြားရမယ္"
.
တစ္ဖက္က Nancy ကလည္း သတင္းေတြျမင္ၿပီး
"အဟက္၊ တစ္ရန္ေအးေရာ"
ကာယကံရွင္ Nancy က တစ္ရန္ေအးၿပီဆိုေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ Lillian ကေတာ့ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲေရာက္ခ်လာၿပီး
"ဟဲ့၊ Mr. Ford က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ သူက အိမ္ေထာင္ရွိေနတာလား"
"အဲဒီေတာ့ တစ္ရန္ေအးတာေပါ့။ ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ ပန္းေလး။ ဖုန္းေလးေတာင္ႀကိဳမဆက္ဘူး။ အေတာ္ပဲ၊ ငါ သလဲသီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္မလို႔။ တစ္ခြက္ပိုေဖ်ာ္ခဲ့မယ္၊ ခဏေစာင့္"
"ဘာ၊ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိေသးတာလား"
"ခဏေလးပါ။ အဲဒီမွာခဏထိုင္ေစာင့္ေန"
ေနာက္ဘက္ကိုေရာက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ Nancy က လွမ္းေအာ္ေတာ့ Lillian ခမ်ာ ေသြးတက္မလို။
*Ring Ring*
"အမေလး။ ဟာ ... ဖုန္းကတစ္မ်ိဳး"
Nancy ရဲ႕ဖုန္းျမည္ေနလို႔ Lillian ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ Nathan. အခ်င္းခ်င္းမို႔ Lillian ဖုန္းကိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
"ကေလး၊ သတင္းေတြျမင္ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အဲဒီဘက္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းျပတ္မွာပဲကို ကိုယ့္ကိုလက္ခံလိုက္ပါေတာ့။ ကိုယ္ဝန္ကိစၥကိုလည္း မင္းမိဘေတြကို ကိုယ္ပဲအစအဆံုးလာရွင္းျပပါ့မယ္။ ကေလးေလးအတြက္ မိစံုဖစံုရွိဖို႔လိုတယ္ေလကြာ။ ကိုယ့္ကိုေတြ႕ခြင့္ေပးပါေနာ္။ Nancy, ကေလးေရ ... ေျဖပါဦးကြာ။ အဲဒီလိုႀကီး ဘာမွမေျပာဘဲ မေနပါနဲ႔"
Shock ရေနတဲ့ Lillian ကေတာ့ ဘာမွမေျပာႏိုင္ပါ။ သူထင္ခဲ့တာ ကေလးအေဖက Mr. Ford ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ေပါ့။ အခုေတာ့ Nathan က ...
Nancy နဲ႔ အဲဒီညကေတြ႕ခဲ့တာလား။ အဲဒီညက ဟိုတယ္မွာ Nancy နဲ႔အတူတူရွိေနခဲ့တာ Nathan တဲ့လား။
"Hello, Nancy. Hello."
"အ ... အစ္ကို Nathan, Nan ... Nancy က အေအးသြားေဖ်ာ္ေနတာ။ ဟို ... ညီမကေလ တကယ္မရည္ရြယ္ ... မရည္ရြယ္ဘဲ ဖုန္းကိုင္လိုက္မိတာ။ အဲဒါ ... ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္ကို"
Lillian က အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔ ေတာင္းပန္တဲ့အခါ
"ဟာ၊ ပန္းေလးေရာက္ေနတာလား။ ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး။ Sorry ပန္းေလးေရ၊ အစ္ကိုလည္း ေျပာခ်င္ေဇာမ်ားသြားတာ။ အေတာ္ပဲ၊ Nancy ကိုေလ ဝိုင္းကူနားခ်ေပးပါဦး Cupid ရယ္၊ ေနာ္"
"ရွင္"
"အားကိုးပါတယ္"
"ဪ၊ ဟုတ္ ... ဟုတ္ကဲ့"
"ကိုယ္ ညက်ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္မွာမို႔ ဖုန္းကိုင္ပါလို႔လည္း ဆက္ဆက္ေျပာေပးပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ့"
"See you later, ပန္းေလး"
"ဟုတ္"
Lillian အံ့ဩမဆံုးပါ။ ဒီလိုရွင္းရွင္းေလးကို Nancy က ဘာေတြအေတြးမ်ားေနပါသလဲ။
"ရပါၿပီ။ ေသာက္ၾကည့္လိုက္၊ အရမ္းမိုက္တယ္။ ငါေတာ့ႀကိဳက္တယ္"
"Nancy, အစ္ကို Nathan ဖုန္းဆက္တယ္"
ရုပ္ကခ်က္ခ်င္းတည္သြားၿပီး
"ဘာတဲ့လဲ"
"ကေလးအေဖက အစ္ကိုလား"
"အဲဒီလူက အဲဒီလိုေတြ ေလၽွာက္ေျပာသြားတာလား"
"နင္ထင္ၿပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္ကတည္းက ေျပာသြားလိုက္တာေတာက္ေလၽွာက္ပဲ။ Ford ကိစၥျပတ္ၿပီမို႔ သူ႔ကိုလက္ခံပါ။ နင့္မိဘေတြကိုလည္း ကေလးကိစၥ သူပဲအကုန္ေျဖရွင္းေပးပါ့မယ္။ ေတြ႕ခြင့္ေပးပါ။ ညက်ရင္လည္း ဖုန္းကိုင္ပါတဲ့"
"အရူးလိုပဲ"
"ဟဲ့၊ အရူးမ။ ငါ့ကိုရွင္းျပစမ္း"
"Oh God! လန္႔လိုက္တာ။ ကေလးနဲ႔ဟ၊ သူပါလန္႔သြားမယ္။ စြတ္ေအာ္မေနနဲ႔"
"ဟင္ ... Sorry, sorry. ကေလးရယ္၊ တီတီ ေတာင္းပန္တယ္။ Nancy, နင္ ငါ့ကိုေျပာသင့္ၿပီေနာ္"
"ဘာေျပာရမွာလဲ။ သိသြားၿပီမဟုတ္လား"
ဗိုက္ကိုကိုင္ၾကည့္ရင္း ေဖ်ာ္ရည္ကိုစုပ္ေသာက္ေနတဲ့ Nancy ေၾကာင့္ Lillian က အားမလိုအားမရၾကည့္ရင္း
"နင္က ဘာလို႔လက္မခံေသးတာလဲ"
"ခ်စ္လားဆိုတာမေသခ်ာလို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ"
"ကေလးကေတာ့မေစာင့္ဘူးေလ။ ႀကီးလာမွာေလ"
"ႀကီးလာေပါ့။ ငါတစ္ေယာက္တည္းလည္း ေမြးႏိုင္ပါတယ္"
"သူ႔အေဖဘယ္သူလဲေမးရင္ ..."
"Nathan Max Vendor လို႔ ေျဖလိုက္မွာေပါ့"
"ဟဲ့၊ နင့္ေယာက္်ားမဟုတ္ဘဲနဲ႔ နင့္ကေလးရဲ႕အေဖလို႔ ဘယ္သူကယံုမလဲ။ Nathan ဆိုတာလည္း တစ္ႏိုင္ငံလံုးနီးပါးသိတဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္ေလ"
"မယံုေနေလ။ ေသခ်ာခ်င္ရင္ DNA စစ္ၾကည့္ၾကေပါ့။ ငါက အမွားေတြေျပာေနလို႔လား"
"ဘုရားစူး ကေလးအေမပါဟယ္။ နင္ သူ႔ကိုလက္ခံလိုက္ပါေတာ့"
"ငါ့ကို အတင္းမတိုက္တြန္းပါနဲ႔"
"ဟင္း ... ငါ ေမာလို႔ေသေတာ့မွာ"
"ငါလည္း စိတ္ပူတာပဲ။ တကယ္မခ်စ္ဘဲ မွားလို႔ကေလးရတိုင္း တာဝန္ယူတာမ်ိဳးေတာ့ ငါမလိုခ်င္ဘူး။ မွားတာေတာ့ ငါလည္းမွားတာမို႔ ကေလးတာဝန္ကေတာ့ ငါလည္းယူႏိုင္တယ္"
"Amazing ပါဟယ္"
"ေသာက္ၾကည့္၊ ရင္ေအးတာေပါ့"
Nancy အေတြးတခ်ိဳ႕ကိုလိုက္မမီပါေသာ Lillian ခမ်ာ ေဖ်ာ္ရည္ကိုသာ အားပါးတရေသာက္ခ်ရပါေတာ့တယ္။
¤¤¤¤¤
"အစ္ကို"
"အင္း"
"ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
"ဒီနားျဖတ္သြားတာ။ မင္းတို႔သားအဖ ဆိုင္ထဲမွာထိုင္ေနတာကို လွမ္းျမင္လိုက္လို႔။ သားေလးေရ ... ဦးဦးကိုမွတ္မိလား"
Kyle သားငယ္ကိုေပါင္ေပၚတင္ထားရာက ကေလးကေရခြက္ကိုလွမ္းဆြဲလို႔ အနည္းငယ္စိုသြားတဲ့ေဘာင္းဘီကိုသုတ္ဖို႔ ကေလးကို ထိုင္ခံုေလးေပၚခဏခ်ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုသုတ္ေနတုန္းမွာ ေရွ႕မွာလာရပ္တဲ့အရိပ္ေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ Ivy ျဖစ္ေနတာပါ။ Ivy က ကေလးကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး Kyle နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း ကေလးကိုေခ်ာ့ျမႇဴေနပါတယ္။
"ခစ္ ခစ္"
အိ အဲ့ နဲ႔ပါသြားၿပီးမွ Ivy ေခ်ာ့ျမႇဴတာကို ထရယ္တာေၾကာင့္ Kyle ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။ သားငယ္ကလူမေၾကာက္ေပမဲ့ သိပ္ေခ်တတ္တဲ့ကေလး။ လူတိုင္းနဲ႔ရယ္တာမဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ သူက က်ည္တစ္ေတာင့္ကအဖြဲ႕သားေတြကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနပံုရပါတယ္။ Kyle အခန္းထဲမွာ ရိုက္ကြင္းတုန္းကဓာတ္ပံုေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္႐ံုတင္ခါစကပံုေတြ စုၿပီးထည့္ထားတဲ့ Album ရွိၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း အဲဒီ႐ုပ္ရွင္ကို အခန္းထဲက TV screen ႀကီးမွာ ခဏခဏေတြ႕ေနရတာေၾကာင့္ အတတ္လြန္ေနတဲ့ Jasper ေလးက လူေတြကိုမွတ္မိေနကာ Dexter နဲ႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနပါတယ္။
"သူက ငါ့ကိုသိေနတာလား"
"ရိုက္ကြင္းတုန္းကပံုေတြ Album ထဲထည့္ထားတာေလ။ အဲဒါကို သူၾကည့္ေနက်"
"ဪ၊ ဒီလိုလား။ သားေလးက ဦးကိုသိတယ္ေပါ့"
Jasper က Ivy မ်က္ႏွာကို လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔တို႔ထိရင္း ရယ္ေမာေနျပန္တယ္။
"ဦးမ်က္ႏွာကို သေဘာက်တာလား"
ေခါင္းေတြညိတ္ျပေနတဲ့ Jasper ကို Ivy အသည္းယားေနပါၿပီ။ ေဆး႐ံုမွာ ငိုယိုေနတဲ့ကေလးေလးက အခု ဒီအရြယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ကေလးေလးရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးကို တစ္ေန႔တည္းဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတာကို မသိနားမလည္ဘဲ ဦးေလးျဖစ္သူရဲ႕လက္ေပၚမွာ ငိုေနခဲ့တဲ့ေန႔ေလးက သိပ္မၾကာခင္ကမွလို႔ ထင္ရသလိုလို။
"အစ္ကို ဘာလို႔ ဆိုင္ထဲဝင္လာတာလဲ"
"ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လို႔"
■■■■■ Part (21) ဆက္ရန္ ■■■■■
"အဲဒီလိုဆိုတော့ သမီးရယ်၊ သမီးဖေဖေနဲ့ Sofia တို့က အစွပ်စွဲခံရတယ်လို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့။ တကယ်တော့ သူတို့မမှားခဲ့ကြသလို အနေအထိုင်မတတ်ကြလို့ ဖြစ်ရတာမျိုးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ မတော်တဆ လူတွေအမြင်မှာ တစ်မျိုးထင်စရာဖြစ်သွားတာကနေ သူတို့မှန်နေတာမို့ အတင်းဖြေရှင်းတာမျိုး မလုပ်ခဲ့ကြတာကို လူတွေကအပုပ်ချကြရင်း ရှင်းမရဖြစ်ကုန်ကြတာပါ။ သူတို့အလုပ်ကနေ ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲခဲ့ကြတယ်။ မေမေက အချစ်ဟောင်းနဲ့ပြန်တွေ့ပြီး ကံကောင်းခဲ့ပေမဲ့ Sofia ကတော့ ကံဆိုးရှာတယ်။ အဲဒါတွေပြီးလို့ အချိန်တော်တော်ကြာမှ အဖြစ်မှန်အားလုံးကို မေမေသိခဲ့ရတာ။ အဲဒီအချိန်မှာ သမီးဖေဖေလည်းမရှိတော့ဘူး။ သမီးလေးက သမီးဖေဖေအကြောင်း တစ်ခွန်းမှမဟခဲ့တော့ မေမေလည်း ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိခဲ့ဘူး"
အမေဖြစ်သူရဲ့ နောက်ကြောင်းရှင်းပြခဲ့တဲ့ စကားတွေကြောင့် Lillian အမှန်တကယ်ကို ဝမ်းနည်းရပါတော့တယ်။ ကိုယ်ကောင်းရင် ခေါင်းမရွေ့ဘူးဆိုပေမဲ့ လူညီရင် 'ဤ'ကလည်း 'ကျွဲ'ဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတာ မေ့ထားလို့မရပါဘူး။
"သမီးက အခုမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်တာလဲကွယ်"
"ဒေါက်တာ Roy ကပြောလို့ပါ မေမေ။ Dr. Roy Concord လေ"
"Concord? သူက တကယ်ပဲ Sofia ရဲ့သားကြီးလား"
"ဟုတ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ညီတို့၊ ညီမတို့ရှိတယ်လို့တော့ မကြားမိဘူးရယ်"
"အိုး၊ ဒီကလေးက နာမည်ကြီးဆရာဝန်ဖြစ်လာတာပဲ။ ဒေါက်တာလေးနာမည်ကိုကြားတော့ တိုက်ဆိုင်တယ်ပဲထင်ခဲ့တာ။ Sofia မှာ သားအငယ်လေးတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်။ Roy က Mr. Concord နဲ့ကျန်ခဲ့ပြီး အငယ်လေးက Sofia နဲ့ပါသွားခဲ့တာ"
"သူမပြောပြဘူး"
အကြောင်းစုံအသိမပေးခြင်းအပေါ် မကျေမနပ်ဖြစ်နေပုံရတဲ့ Lillian ကြောင့်
"သမီးလေး၊ မေမေ့ကိုပြောစမ်းပါဦး။ သမီးနဲ့ဒေါက်တာက ..."
"ဟာ ... မေမေကလည်း မဟုတ်ဘူးနော်။ မေမေထင်သလိုမဟုတ်ဘူး"
"အေးပါ။ မဟုတ်ရင်လည်း ဖြည်းဖြည်းငြင်းလို့ရပါတယ် သမီးရဲ့"
"သမီးက ဘယ်လိုငြင်းလို့လဲ၊ မေမေကလည်း"
"မသိဘူးကွယ်။ ခေါင်းညိတ်တာလား၊ ခေါင်းခါတာလားကို မသဲကွဲဘူး"
"မေမေ့"
"ပြော၊ မေ့သမီးလေး"
"အာ ... ဘာလို့ပြုံးတာလဲ"
"အယ်၊ ကျွန်မက မပြုံးရတော့ဘူးလားရှင့်"
"ဟို ... ဖုန်းအားသွင်းဖို့မေ့နေတာ သွားသွင်းလိုက်ဦးမယ်"
"ခစ်ခစ်၊ ကောင်းပါပြီရှင်။ မေမေ့ကိုပြောစရာရှိရင် အချိန်မရွေး welcome နော်"
လူကြီးတစ်ယောက်၊ မိခင်တစ်ယောက်မို့ ဒီလောက်ဆိုရင်ပဲ ရိပ်မိပါပြီ။
အမှန်မဟုတ်တဲ့ လူကြီးတွေရဲ့အရိပ်မည်းတချို့ကို သားသမီးတွေထိစွန်းထင်းဖို့ သူမမလိုချင်ခဲ့ပါဘူး။ မိသားစုနှစ်ခုရဲ့ရေစက်ဆိုးတွေကို ကောင်းမွန်တဲ့ရေစက်နဲ့ ဆေးကြောနိုင်မယ်၊ ပျော်ရွှင်စရာဘဝလေးတွေဖြစ်လာမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ခံပေးနိုင်ပါတယ်။
¤¤¤¤¤
"ဒီလိုပဲ ထိုင်နေတော့မှာလား"
"ဒီလိုပဲ မကြည်ကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတော့မှာလား"
"မင်းအိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီလေ"
"ခင်ဗျားကအရင် ကျွန်တော့်အလုပ်ကိုရောက်လာခဲ့တာလေ"
"မင်းဘာသာ ငါ့ကားပေါ်တက်လိုက်လာတာ"
"ခင်ဗျားဘာသာ ကျွန်တော့်တိုက်ခန်းကို လိုက်ပို့တာ"
"စကားကိုကပ်မပြောနဲ့"
"လက်တစ်ကမ်းနီးပါးလေးတော့ ကွာပါတယ်"
Dexter စိတ်မရှည်တော့ဘဲ ကားတံခါးဖွင့်ဆင်းတော့မှ Cayden လည်းပြုံးပြီး လိုက်ဆင်းလာပါတယ်။
Cayden နောက်ကနေ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပါလာတဲ့ Dexter က ရုပ်တည်ကြီးနဲ့။ ဆယ့်နှစ်လွှာအထိတက်သွားတဲ့ Lift ထဲမှာလည်း စကားမပြောဖြစ်ကြ။ မနက်စောစောမို့လူရှင်းနေပြီး အေးအေးဆေးဆေးဖြစ်နေရာက Lift ကအထွက်မှာ မနက်စာဆင်းဝယ်ကြသူတချို့ကြောင့် Dexter အသာခေါင်းငုံ့ရင်းထွက်လိုက်သလို Cayden ကလည်း အတတ်နိုင်ဆုံးကွယ်ထားလိုက်မိတယ်။ အာရုံစိုက်မခံချင်တာတော့ နှစ်ယောက်လုံးအတူတူပါပဲ။
"အခန်းကတော့ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ဘာမှမရှိလို့ ရှင်းနေရော"
"ကောင်းတာပေါ့။ မျက်စိအေးတယ်"
Dexter က အခန်းကို မျက်စိကစားကြည့်နေတုန်းမှာ
"ခဏနော်။ ပေးစရာရှိတယ်၊ သွားယူလိုက်ဦးမယ်"
Cayden ထားသွားတဲ့ ဧည့်ခန်းလေးကနေ ဝရန်တာလေးဘက်ထွက်တဲ့တံခါးကို Dexter ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ Cayden က အခန်းတစ်ခုထဲကနေ ပြန်ထွက်လာပြီး
"အခုအချိန် ဝရန်တာမှာအလှထွက်ပြနေရင် ခင်ဗျားကိုသတိထားမိနိုင်တယ်"
"မဖြစ်နိုင်တာ"
"ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဟိုဘက်အခြမ်းတိုက်ခန်းက ကောင်မလေးတွေက အသွက်လွန်လေးတွေ"
"ဒါလည်း သိတယ်ပေါ့လေ"
"သိသင့်သလောက်ကတော့ သိရမယ်လေ။ ရော့၊ မွေးနေ့လက်ဆောင်။ ဒီနှစ်မွေးနေ့ကို ဆေးရုံပေါ်မှာကျင်းပလိုက်ရတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့မင်းသားအတွက်"
Cayden ပေးတာကိုယူကာ ဧည့်ခန်းခုံလေးတွေဆီပြန်လာရင်း အထုပ်ကိုစပ်စုနေတဲ့ Dexter.
"ဒါကိုကျတော့ Delivery နဲ့ မပို့ဘဲ အခုမှ Back date နဲ့ပေးတယ်ပေါ့"
"လူချင်းတွေ့မှပေးမယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားလို့ပါ"
"ငါလာတွေ့မှ တွေ့ဖြစ်တာမျိုးလား"
"ကျွန်တော်က လာမယ်လုပ်ပြီးမှ ကိစ္စလေးတွေနည်းနည်းရှုပ်သွားလို့ပါ"
"သိတယ်"
"သိတယ်လား။ ဘာကိုသိတာလဲ"
"Mr. Ford နဲ့ရော၊ Dr. Roy နဲ့ရော ရင်းနှီးနေတာကို"
"ဗျာ။ ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ"
မင်း Account ကို Dexter Damien Adler နာမည်နဲ့မဟုတ်တဲ့ တခြား Account တစ်ခုကနေ follow လုပ်ထားလို့ မင်းရဲ့ Customer တွေတင်သမျှ အကုန်တွေ့နေရပြီး ကိုယ်တိုင်ကလည်းလိုက်ကြည့်နေမိတာလို့ မပြောတော့ဘူး။
အဲဒီ Mr. Ford က Nancy နဲ့ လူကြီးချင်းစကားပြောထားသူဖြစ်ပြီး Dr. Roy က Lillian ရဲ့ Big fan, အနာဂတ်မှာပတ်သက်လာနိုင်သူဆိုတာလည်း မပြောချင်တော့ဘူး။
အဓိကကတော့ အဲဒီလို အနှောင်အဖွဲ့တွေနဲ့လူတွေက မင်းနဲ့ပတ်သက်နေတာကို သဘောမကျဘူးဆိုတာကို ပြောပြချင်စိတ်မရှိဘူး။
"သိချင်လို့သိတာပေါ့"
"ထင်ချင်ရာလျှောက်ထင်မနေနဲ့နော်။ အဲဒါက ဘာတစ်ခုမှမရိုးသားတာမပါဘူး"
"မင်းသေချာပြောမှ လျှောက်မထင်မှာပေါ့"
"ခင်ဗျားက ဘာလို့သိချင်တာလဲ"
"အရင်ရှင်းပြကြည့်လေ"
"အကြောကြီးနဲ့"
"ကိုယ်သိထားသလိုပဲ တွေးမိမှာပေါ့"
"မတွေးနဲ့။ Tristan Ford က Mr. Ford အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝမှာ သူ့ချစ်သူနဲ့ရခဲ့တဲ့ သားလေးပါတဲ့။ အခု သူ့သားကိုပြန်ခေါ်တာ ကျွန်တော့်နားကခေါ်မရလို့ သူကိုယ်တိုင် ကျွန်တော့်အနားရောက်လာတာ။ အဲဒါပဲ၊ အဲဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်တယ်မလား"
"What! Ford က ... အဲဒီလို ... ဒါဆို Nancy က ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ရှပ်ကုန်တော့မှာပဲ"
"ဘာလို့လဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ Dr. Roy ကရော"
"အစ်ကိုနဲ့ကျွန်တော်က ဆွေမျိုးတော်တယ်"
"ဘာ"
"အင်း၊ အမျိုးတွေ"
"ဟား ... ဘာတွေလဲ"
"အဲဒီလိုတွေဖြစ်သွားတာ။ ဘယ်လိုတော်လဲလို့တော့ မမေးနဲ့၊ နောက်တော့သိလာမှာပါ။ ဖြေတော့၊ ကျွန်တော့်အကြောင်းတွေကို ဘာလို့သိချင်တာလဲ"
Dexter က Cayden ကို စိုက်ကြည့်လာပါတယ်။ အတော်ကြာကြာအကြည့်မလွှဲလေတော့ Cayden နည်းနည်းနေရခက်လာပြီး
"အဟမ်း ... မပြောတော့ဘူးလား"
"ချစ်မိသွားတယ်ထင်လို့"
"ဗျာ"
"ထပ်ကြားချင်လို့ ခွင်ဆင်တာလား"
"မဟုတ် ... အာ ... ခင်ဗျား နောက်နေတာလား"
"သရုပ်ဆောင်နေတယ်ထင်လို့လား"
"အင်း။ တော်ကြာ ငါ အဲဒီလိုသရုပ်ဆောင်ရမှာ၊ ငါပြောတာ ဘယ်လိုနေလဲဆိုရင် ကျွန်တော်က အလကားသက်သက် ရင်ခုန်ရတာပဲအဖက်တင်တယ်။ သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်အနားနေရတာလည်း ခက်ခဲလိုက်တာ"
ခေါင်းငုံ့သွားတဲ့ Cayden ကို Dexter က ခေါင်းငဲ့လို့လိုက်ကြည့်တော့ Cayden က ပြန်မော့ကြည့်လာပါတယ်။
"ကိုယ့်ကို သေချာကြည့်။ ကိုယ် မင်းကို ချစ်မိသွားတယ်ထင်တယ်။ ထင်တယ်ဆိုတာက အဲဒီလိုမျိုး ကိုယ်မခံစားဖူးတော့ ... အဲဒီလိုကွာ"
"တကယ်ပြောနေတာလား"
"အင်း"
"အဲဒီတော့ ..."
"ကိုယ့်ကိုအဖြေပေးလေ"
"အား ဟား ... ကျွန်တော့်အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုရည်းစားစကားပြောတယ်။ အဲဒီလိုလား"
"အင်း၊ အဲဒီလိုလေ"
အခုအချိန်မျိုးမှာ Dexter က တကယ်ကို သာမန်အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလို တည်ငြိမ်နေတာမို့
"နေပါဦး။ ခင်ဗျားက ဘာလို့ ဘာမှမဖြစ်သလို တည်ငြိမ်နေတာလဲ။ ငြင်းမှာ ဘာညာ လန့်နေရမယ်လေ"
"မင်းက ကိုယ့်ကိုသဘောကျပြီးသားလေ။ ထိုးမလွှတ်မှာသေချာတယ်။ ငြင်းတာကတော့ ငြင်းလည်း ကိုယ်က လမ်းမကြုံကြုံအောင်လုပ်ပြီး ထပ်လာပြောလို့ရတာပဲ"
"သေပြီလို့ သေပြီ။ ရည်းစားစကားကို ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲဗျာ။ ချစ်တယ်ထင်တယ်။ အဖြေပေး။ အဖြေပေးရမယ့်လူက အဖြေတောင်းတဲ့လူကို သဘောကျပြီးသား။ ငြင်းလည်း ထပ်လာတောင်းမယ်။ သောက်ကျိုးနည်း စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ချက်ကြီး"
"အဲဒီတော့မပေးဘူးလား။ အဲဒါဆို နောက်နေ့မှပြန်လာတောင်းမယ်။ ကိုယ်က နေ့လယ်ကျရင်သွားစရာရှိလို့ ခဏနေပြန်ရမှာ"
"What the hell! အချိန်မပေးနိုင်ဘဲ ..."
"အချိန်က ပေးနိုင်တဲ့အချိန်ပေးပြီးကို နေ့တိုင်းလာတောင်းမှာ"
"ဟိုလေ ... ဒီဇင်ဘာနောက်ဆုံးနေ့မှ ပေးရမလား။ ဇန်နဝါရီတစ်ရက်နေ့မှ ပေးရမလား တွေးနေတာ"
"ဘာလို့လဲ"
"ဪ၊ Anni date လှတယ်လေ"
"ကျေးဇူးပဲ။ ကိုယ်သွားပြီ။ ညကျဖုန်းဆက်မယ် ချာတိတ်"
"ဟင်"
ပြောပြီးထရပ်လိုက်တဲ့ Dexter ကြောင့် Cayden ကြောင်အသွားရတယ်။ ဒါပဲလား။ ဒီနေ့အတွက်အဖြေတောင်းခြင်းက ဒါပဲလား။
"ဒီဦးထုပ်ဆောင်းသွားမယ်နော်။ လိုက်မပို့နဲ့တော့"
အဝင်အဝကစင်မှာချိတ်ထားတဲ့ ဦးထုပ်ကိုယူပြီး ပြောနေတာကို ခေါင်းညိတ်ပြမိတော့ ထွက်သွားလေပြီ။
အပြင်ကိုရောက်သွားတဲ့ကောင်လေးက အပြုံးကြီးကြီးတစ်ခု နှုတ်ခမ်းမှာချိတ်ဆွဲပြီး ဦးထုပ်ဆောင်းကာထွက်သွားတယ်။ အိမ်ခန်းထဲကကောင်လေးကတော့ တွေးနေမိတုန်း။
ခဏအကြာမှ
"အဲ ... ခင်ဗျားကြီး တကယ် Assassin. ကျုပ်ကိုလုပ်ကြံသွားတာ။ ဘယ်မလဲ December 31? ဘယ်မလဲ January 1? ကျုပ်အဖြေပေးလိုက်မိတာလေ။ ဂါး ... ဒါ ရည်းစားဘဝရဲ့ 1st day တဲ့လား။ အား ... စိတ်တိုတယ်၊ စိတ်တိုတယ်၊ စိတ်တိုတယ်လို့"
¤¤¤¤¤
*နာမည်ကြီးစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် Mr. Ford ကို လူငယ်လေးတစ်ဦးနှင့်အတူ မကြာခဏတွေ့ရပြီး ထိုလူငယ်လေးမှာ သူ၏သားဖြစ်သည်ဟုလည်း သတင်းများထွက်နေ*
*God's Gift Trading နှင့် စီးပွားပူးပေါင်းနိုင်ချေရှိကြောင်း သတင်းထွက်နေသည့် Ford Group CEO ၏ တိတ်တိတ်ပုန်းသားအကြောင်း*
*ဂုဏ်ချင်းထပ်ကြမည်ဟု ယူဆရပြီးမှ အမွေဆက်ခံသူရှိနိုင်ကြောင်း သတင်းထွက်နေသည့် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး*
ပွထနေတဲ့သတင်းပေါင်းစုံကြောင့် အလန့်တကြားဖြစ်ရသူက Lillian.
Nancy နဲ့စေ့စပ်တော့မလိုဖြစ်နေတဲ့ Ford က လူပျိုကြီးမဟုတ်ဘဲ သားတစ်ယောက်အဖေဆိုတဲ့သတင်းက မင်္ဂလာကိစ္စကိုထိခိုက်လာမှာ အသေအချာ။ Nancy ရဲ့ကလေးက ဘယ်သူနဲ့လို့မပြောပေမဲ့လည်း Ford တို့ပါတီကိုသွားတဲ့ညက Nancy အရက်တွေအရမ်းမူးပြီး အဲဒီပွဲလုပ်တဲ့ဟိုတယ်မှာပဲ တည်းခဲ့တယ်ဆိုတာ သိထားပြီးသား။ အချိန်တွက်ကြည့်မယ်ဆိုရင် အဲဒီညကအမှားအယွင်းကြောင့်ဆိုတာ အထင်အရှား။ အဲဒီလူကလွဲပြီး တခြားလူနဲ့ဖြစ်ရအောင်လည်း Nancy ဆိုတာ အပေါစားမဟုတ်ခဲ့။ ဒီလိုဆို ကလေးကိစ္စ၊ မင်္ဂလာကိစ္စ၊ Ford မှာအိမ်ထောင်ရှိပြီးသားကိစ္စတွေက .....
"အမလေးနော်၊ ဒုက္ခပါပဲ။ Nancy ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေမလဲ။ ငါ သွားရမယ်"
.
တစ်ဖက်က Nancy ကလည်း သတင်းတွေမြင်ပြီး
"အဟက်၊ တစ်ရန်အေးရော"
ကာယကံရှင် Nancy က တစ်ရန်အေးပြီဆိုပေမဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ Lillian ကတော့ ဝုန်းဒိုင်းကြဲရောက်ချလာပြီး
"ဟဲ့၊ Mr. Ford က ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။ သူက အိမ်ထောင်ရှိနေတာလား"
"အဲဒီတော့ တစ်ရန်အေးတာပေါ့။ ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ ပန်းလေး။ ဖုန်းလေးတောင်ကြိုမဆက်ဘူး။ အတော်ပဲ၊ ငါ သလဲသီးဖျော်ရည်သောက်မလို့။ တစ်ခွက်ပိုဖျော်ခဲ့မယ်၊ ခဏစောင့်"
"ဘာ၊ ဖျော်ရည်သောက်ဖို့ အချိန်ရှိသေးတာလား"
"ခဏလေးပါ။ အဲဒီမှာခဏထိုင်စောင့်နေ"
နောက်ဘက်ကိုရောက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ Nancy က လှမ်းအော်တော့ Lillian ခမျာ သွေးတက်မလို။
*Ring Ring*
"အမလေး။ ဟာ ... ဖုန်းကတစ်မျိုး"
Nancy ရဲ့ဖုန်းမြည်နေလို့ Lillian ယူကြည့်လိုက်တော့ Nathan. အချင်းချင်းမို့ Lillian ဖုန်းကိုင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
"ကလေး၊ သတင်းတွေမြင်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ အဲဒီဘက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းပြတ်မှာပဲကို ကိုယ့်ကိုလက်ခံလိုက်ပါတော့။ ကိုယ်ဝန်ကိစ္စကိုလည်း မင်းမိဘတွေကို ကိုယ်ပဲအစအဆုံးလာရှင်းပြပါ့မယ်။ ကလေးလေးအတွက် မိစုံဖစုံရှိဖို့လိုတယ်လေကွာ။ ကိုယ့်ကိုတွေ့ခွင့်ပေးပါနော်။ Nancy, ကလေးရေ ... ဖြေပါဦးကွာ။ အဲဒီလိုကြီး ဘာမှမပြောဘဲ မနေပါနဲ့"
Shock ရနေတဲ့ Lillian ကတော့ ဘာမှမပြောနိုင်ပါ။ သူထင်ခဲ့တာ ကလေးအဖေက Mr. Ford ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ပေါ့။ အခုတော့ Nathan က ...
Nancy နဲ့ အဲဒီညကတွေ့ခဲ့တာလား။ အဲဒီညက ဟိုတယ်မှာ Nancy နဲ့အတူတူရှိနေခဲ့တာ Nathan တဲ့လား။
"Hello, Nancy. Hello."
"အ ... အစ်ကို Nathan, Nan ... Nancy က အအေးသွားဖျော်နေတာ။ ဟို ... ညီမကလေ တကယ်မရည်ရွယ် ... မရည်ရွယ်ဘဲ ဖုန်းကိုင်လိုက်မိတာ။ အဲဒါ ... တောင်းပန်ပါတယ် ... တောင်းပန်ပါတယ် အစ်ကို"
Lillian က အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ တောင်းပန်တဲ့အခါ
"ဟာ၊ ပန်းလေးရောက်နေတာလား။ တောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး။ Sorry ပန်းလေးရေ၊ အစ်ကိုလည်း ပြောချင်ဇောများသွားတာ။ အတော်ပဲ၊ Nancy ကိုလေ ဝိုင်းကူနားချပေးပါဦး Cupid ရယ်၊ နော်"
"ရှင်"
"အားကိုးပါတယ်"
"ဪ၊ ဟုတ် ... ဟုတ်ကဲ့"
"ကိုယ် ညကျရင်ဖုန်းဆက်လိုက်မှာမို့ ဖုန်းကိုင်ပါလို့လည်း ဆက်ဆက်ပြောပေးပါဦး"
"ဟုတ်ကဲ့"
"See you later, ပန်းလေး"
"ဟုတ်"
Lillian အံ့ဩမဆုံးပါ။ ဒီလိုရှင်းရှင်းလေးကို Nancy က ဘာတွေအတွေးများနေပါသလဲ။
"ရပါပြီ။ သောက်ကြည့်လိုက်၊ အရမ်းမိုက်တယ်။ ငါတော့ကြိုက်တယ်"
"Nancy, အစ်ကို Nathan ဖုန်းဆက်တယ်"
ရုပ်ကချက်ချင်းတည်သွားပြီး
"ဘာတဲ့လဲ"
"ကလေးအဖေက အစ်ကိုလား"
"အဲဒီလူက အဲဒီလိုတွေ လျှောက်ပြောသွားတာလား"
"နင်ထင်ပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်ကတည်းက ပြောသွားလိုက်တာတောက်လျှောက်ပဲ။ Ford ကိစ္စပြတ်ပြီမို့ သူ့ကိုလက်ခံပါ။ နင့်မိဘတွေကိုလည်း ကလေးကိစ္စ သူပဲအကုန်ဖြေရှင်းပေးပါ့မယ်။ တွေ့ခွင့်ပေးပါ။ ညကျရင်လည်း ဖုန်းကိုင်ပါတဲ့"
"အရူးလိုပဲ"
"ဟဲ့၊ အရူးမ။ ငါ့ကိုရှင်းပြစမ်း"
"Oh God! လန့်လိုက်တာ။ ကလေးနဲ့ဟ၊ သူပါလန့်သွားမယ်။ စွတ်အော်မနေနဲ့"
"ဟင် ... Sorry, sorry. ကလေးရယ်၊ တီတီ တောင်းပန်တယ်။ Nancy, နင် ငါ့ကိုပြောသင့်ပြီနော်"
"ဘာပြောရမှာလဲ။ သိသွားပြီမဟုတ်လား"
ဗိုက်ကိုကိုင်ကြည့်ရင်း ဖျော်ရည်ကိုစုပ်သောက်နေတဲ့ Nancy ကြောင့် Lillian က အားမလိုအားမရကြည့်ရင်း
"နင်က ဘာလို့လက်မခံသေးတာလဲ"
"ချစ်လားဆိုတာမသေချာလို့ စောင့်ကြည့်နေတာ"
"ကလေးကတော့မစောင့်ဘူးလေ။ ကြီးလာမှာလေ"
"ကြီးလာပေါ့။ ငါတစ်ယောက်တည်းလည်း မွေးနိုင်ပါတယ်"
"သူ့အဖေဘယ်သူလဲမေးရင် ..."
"Nathan Max Vendor လို့ ဖြေလိုက်မှာပေါ့"
"ဟဲ့၊ နင့်ယောက်ျားမဟုတ်ဘဲနဲ့ နင့်ကလေးရဲ့အဖေလို့ ဘယ်သူကယုံမလဲ။ Nathan ဆိုတာလည်း တစ်နိုင်ငံလုံးနီးပါးသိတဲ့သရုပ်ဆောင်လေ"
"မယုံနေလေ။ သေချာချင်ရင် DNA စစ်ကြည့်ကြပေါ့။ ငါက အမှားတွေပြောနေလို့လား"
"ဘုရားစူး ကလေးအမေပါဟယ်။ နင် သူ့ကိုလက်ခံလိုက်ပါတော့"
"ငါ့ကို အတင်းမတိုက်တွန်းပါနဲ့"
"ဟင်း ... ငါ မောလို့သေတော့မှာ"
"ငါလည်း စိတ်ပူတာပဲ။ တကယ်မချစ်ဘဲ မှားလို့ကလေးရတိုင်း တာဝန်ယူတာမျိုးတော့ ငါမလိုချင်ဘူး။ မှားတာတော့ ငါလည်းမှားတာမို့ ကလေးတာဝန်ကတော့ ငါလည်းယူနိုင်တယ်"
"Amazing ပါဟယ်"
"သောက်ကြည့်၊ ရင်အေးတာပေါ့"
Nancy အတွေးတချို့ကိုလိုက်မမီပါသော Lillian ခမျာ ဖျော်ရည်ကိုသာ အားပါးတရသောက်ချရပါတော့တယ်။
¤¤¤¤¤
"အစ်ကို"
"အင်း"
"ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
"ဒီနားဖြတ်သွားတာ။ မင်းတို့သားအဖ ဆိုင်ထဲမှာထိုင်နေတာကို လှမ်းမြင်လိုက်လို့။ သားလေးရေ ... ဦးဦးကိုမှတ်မိလား"
Kyle သားငယ်ကိုပေါင်ပေါ်တင်ထားရာက ကလေးကရေခွက်ကိုလှမ်းဆွဲလို့ အနည်းငယ်စိုသွားတဲ့ဘောင်းဘီကိုသုတ်ဖို့ ကလေးကို ထိုင်ခုံလေးပေါ်ခဏချပြီး ဘောင်းဘီကိုသုတ်နေတုန်းမှာ ရှေ့မှာလာရပ်တဲ့အရိပ်ကြောင့်မော့ကြည့်တော့ Ivy ဖြစ်နေတာပါ။ Ivy က ကလေးကိုပွေ့ချီပြီး Kyle နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ကလေးကိုချော့မြှူနေပါတယ်။
"ခစ် ခစ်"
အိ အဲ့ နဲ့ပါသွားပြီးမှ Ivy ချော့မြှူတာကို ထရယ်တာကြောင့် Kyle သေချာကြည့်နေမိတယ်။ သားငယ်ကလူမကြောက်ပေမဲ့ သိပ်ချေတတ်တဲ့ကလေး။ လူတိုင်းနဲ့ရယ်တာမဟုတ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ကျည်တစ်တောင့်ကအဖွဲ့သားတွေကိုတော့ ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေပုံရပါတယ်။ Kyle အခန်းထဲမှာ ရိုက်ကွင်းတုန်းကဓာတ်ပုံတွေ၊ ရုပ်ရှင်ရုံတင်ခါစကပုံတွေ စုပြီးထည့်ထားတဲ့ Album ရှိပြီး နောက်ပိုင်းမှာလည်း အဲဒီရုပ်ရှင်ကို အခန်းထဲက TV screen ကြီးမှာ ခဏခဏတွေ့နေရတာကြောင့် အတတ်လွန်နေတဲ့ Jasper လေးက လူတွေကိုမှတ်မိနေကာ Dexter နဲ့တော့ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေပါတယ်။
"သူက ငါ့ကိုသိနေတာလား"
"ရိုက်ကွင်းတုန်းကပုံတွေ Album ထဲထည့်ထားတာလေ။ အဲဒါကို သူကြည့်နေကျ"
"ဪ၊ ဒီလိုလား။ သားလေးက ဦးကိုသိတယ်ပေါ့"
Jasper က Ivy မျက်နှာကို လက်ညှိုးလေးနဲ့တို့ထိရင်း ရယ်မောနေပြန်တယ်။
"ဦးမျက်နှာကို သဘောကျတာလား"
ခေါင်းတွေညိတ်ပြနေတဲ့ Jasper ကို Ivy အသည်းယားနေပါပြီ။ ဆေးရုံမှာ ငိုယိုနေတဲ့ကလေးလေးက အခု ဒီအရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ။ ပြန်တွေးကြည့်ရင် ကလေးလေးရဲ့မိဘနှစ်ပါးကို တစ်နေ့တည်းဆုံးရှုံးခဲ့ရတာကို မသိနားမလည်ဘဲ ဦးလေးဖြစ်သူရဲ့လက်ပေါ်မှာ ငိုနေခဲ့တဲ့နေ့လေးက သိပ်မကြာခင်ကမှလို့ ထင်ရသလိုလို။
"အစ်ကို ဘာလို့ ဆိုင်ထဲဝင်လာတာလဲ"
"ကော်ဖီသောက်ချင်လို့"
■■■■■ Part (21) ဆက်ရန် ■■■■■
အေမျဖစ္သူရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းျပခဲ့တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ Lillian အမွန္တကယ္ကို ဝမ္းနည္းရပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္ေကာင္းရင္ ေခါင္းမေရြ႕ဘူးဆိုေပမဲ့ လူညီရင္ 'ဤ'ကလည္း 'ကၽြဲ'ျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ ေမ့ထားလို႔မရပါဘူး။
"သမီးက အခုမွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တာလဲကြယ္"
"ေဒါက္တာ Roy ကေျပာလို႔ပါ ေမေမ။ Dr. Roy Concord ေလ"
"Concord? သူက တကယ္ပဲ Sofia ရဲ႕သားႀကီးလား"
"ဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ညီတို႔၊ ညီမတို႔ရွိတယ္လို႔ေတာ့ မၾကားမိဘူးရယ္"
"အိုး၊ ဒီကေလးက နာမည္ႀကီးဆရာဝန္ျဖစ္လာတာပဲ။ ေဒါက္တာေလးနာမည္ကိုၾကားေတာ့ တိုက္ဆိုင္တယ္ပဲထင္ခဲ့တာ။ Sofia မွာ သားအငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။ Roy က Mr. Concord နဲ႔က်န္ခဲ့ၿပီး အငယ္ေလးက Sofia နဲ႔ပါသြားခဲ့တာ"
"သူမေျပာျပဘူး"
အေၾကာင္းစံုအသိမေပးျခင္းအေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနပံုရတဲ့ Lillian ေၾကာင့္
"သမီးေလး၊ ေမေမ့ကိုေျပာစမ္းပါဦး။ သမီးနဲ႔ေဒါက္တာက ..."
"ဟာ ... ေမေမကလည္း မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေမေမထင္သလိုမဟုတ္ဘူး"
"ေအးပါ။ မဟုတ္ရင္လည္း ျဖည္းျဖည္းျငင္းလို႔ရပါတယ္ သမီးရဲ႕"
"သမီးက ဘယ္လိုျငင္းလို႔လဲ၊ ေမေမကလည္း"
"မသိဘူးကြယ္။ ေခါင္းညိတ္တာလား၊ ေခါင္းခါတာလားကို မသဲကြဲဘူး"
"ေမေမ့"
"ေျပာ၊ ေမ့သမီးေလး"
"အာ ... ဘာလို႔ျပံဳးတာလဲ"
"အယ္၊ ကၽြန္မက မျပံဳးရေတာ့ဘူးလားရွင့္"
"ဟို ... ဖုန္းအားသြင္းဖို႔ေမ့ေနတာ သြားသြင္းလိုက္ဦးမယ္"
"ခစ္ခစ္၊ ေကာင္းပါၿပီရွင္။ ေမေမ့ကိုေျပာစရာရွိရင္ အခ်ိန္မေရြး welcome ေနာ္"
လူႀကီးတစ္ေယာက္၊ မိခင္တစ္ေယာက္မို႔ ဒီေလာက္ဆိုရင္ပဲ ရိပ္မိပါၿပီ။
အမွန္မဟုတ္တဲ့ လူႀကီးေတြရဲ႕အရိပ္မည္းတခ်ိဳ႕ကို သားသမီးေတြထိစြန္းထင္းဖို႔ သူမမလိုခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ မိသားစုႏွစ္ခုရဲ႕ေရစက္ဆိုးေတြကို ေကာင္းမြန္တဲ့ေရစက္နဲ႔ ေဆးေၾကာႏိုင္မယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာဘဝေလးေတြျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံေပးႏိုင္ပါတယ္။
¤¤¤¤¤
"ဒီလိုပဲ ထိုင္ေနေတာ့မွာလား"
"ဒီလိုပဲ မၾကည္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား"
"မင္းအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီေလ"
"ခင္ဗ်ားကအရင္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ကိုေရာက္လာခဲ့တာေလ"
"မင္းဘာသာ ငါ့ကားေပၚတက္လိုက္လာတာ"
"ခင္ဗ်ားဘာသာ ကၽြန္ေတာ့္တိုက္ခန္းကို လိုက္ပို႔တာ"
"စကားကိုကပ္မေျပာနဲ႔"
"လက္တစ္ကမ္းနီးပါးေလးေတာ့ ကြာပါတယ္"
Dexter စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ကားတံခါးဖြင့္ဆင္းေတာ့မွ Cayden လည္းျပံဳးၿပီး လိုက္ဆင္းလာပါတယ္။
Cayden ေနာက္ကေန တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပါလာတဲ့ Dexter က ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔။ ဆယ့္ႏွစ္လႊာအထိတက္သြားတဲ့ Lift ထဲမွာလည္း စကားမေျပာျဖစ္ၾက။ မနက္ေစာေစာမို႔လူရွင္းေနၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ေနရာက Lift ကအထြက္မွာ မနက္စာဆင္းဝယ္ၾကသူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ Dexter အသာေခါင္းငံု႔ရင္းထြက္လိုက္သလို Cayden ကလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးကြယ္ထားလိုက္မိတယ္။ အာ႐ံုစိုက္မခံခ်င္တာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးအတူတူပါပဲ။
"အခန္းကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ဘာမွမရွိလို႔ ရွင္းေနေရာ"
"ေကာင္းတာေပါ့။ မ်က္စိေအးတယ္"
Dexter က အခန္းကို မ်က္စိကစားၾကည့္ေနတုန္းမွာ
"ခဏေနာ္။ ေပးစရာရွိတယ္၊ သြားယူလိုက္ဦးမယ္"
Cayden ထားသြားတဲ့ ဧည့္ခန္းေလးကေန ဝရန္တာေလးဘက္ထြက္တဲ့တံခါးကို Dexter ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ Cayden က အခန္းတစ္ခုထဲကေန ျပန္ထြက္လာၿပီး
"အခုအခ်ိန္ ဝရန္တာမွာအလွထြက္ျပေနရင္ ခင္ဗ်ားကိုသတိထားမိႏိုင္တယ္"
"မျဖစ္ႏိုင္တာ"
"ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဟိုဘက္အျခမ္းတိုက္ခန္းက ေကာင္မေလးေတြက အသြက္လြန္ေလးေတြ"
"ဒါလည္း သိတယ္ေပါ့ေလ"
"သိသင့္သေလာက္ကေတာ့ သိရမယ္ေလ။ ေရာ့၊ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္။ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔ကို ေဆး႐ံုေပၚမွာက်င္းပလိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မင္းသားအတြက္"
Cayden ေပးတာကိုယူကာ ဧည့္ခန္းခံုေလးေတြဆီျပန္လာရင္း အထုပ္ကိုစပ္စုေနတဲ့ Dexter.
"ဒါကိုက်ေတာ့ Delivery နဲ႔ မပို႔ဘဲ အခုမွ Back date နဲ႔ေပးတယ္ေပါ့"
"လူခ်င္းေတြ႕မွေပးမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားလို႔ပါ"
"ငါလာေတြ႕မွ ေတြ႕ျဖစ္တာမ်ိဳးလား"
"ကၽြန္ေတာ္က လာမယ္လုပ္ၿပီးမွ ကိစၥေလးေတြနည္းနည္း႐ႈပ္သြားလို႔ပါ"
"သိတယ္"
"သိတယ္လား။ ဘာကိုသိတာလဲ"
"Mr. Ford နဲ႔ေရာ၊ Dr. Roy နဲ႔ေရာ ရင္းႏွီးေနတာကို"
"ဗ်ာ။ ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ"
မင္း Account ကို Dexter Damien Adler နာမည္နဲ႔မဟုတ္တဲ့ တျခား Account တစ္ခုကေန follow လုပ္ထားလို႔ မင္းရဲ႕ Customer ေတြတင္သမၽွ အကုန္ေတြ႕ေနရၿပီး ကိုယ္တိုင္ကလည္းလိုက္ၾကည့္ေနမိတာလို႔ မေျပာေတာ့ဘူး။
အဲဒီ Mr. Ford က Nancy နဲ႔ လူႀကီးခ်င္းစကားေျပာထားသူျဖစ္ၿပီး Dr. Roy က Lillian ရဲ႕ Big fan, အနာဂတ္မွာပတ္သက္လာႏိုင္သူဆိုတာလည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
အဓိကကေတာ့ အဲဒီလို အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔လူေတြက မင္းနဲ႔ပတ္သက္ေနတာကို သေဘာမက်ဘူးဆိုတာကို ေျပာျပခ်င္စိတ္မရွိဘူး။
"သိခ်င္လို႔သိတာေပါ့"
"ထင္ခ်င္ရာေလၽွာက္ထင္မေနနဲ႔ေနာ္။ အဲဒါက ဘာတစ္ခုမွမ႐ိုးသားတာမပါဘူး"
"မင္းေသခ်ာေျပာမွ ေလၽွာက္မထင္မွာေပါ့"
"ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔သိခ်င္တာလဲ"
"အရင္ရွင္းျပၾကည့္ေလ"
"အေၾကာႀကီးနဲ႔"
"ကိုယ္သိထားသလိုပဲ ေတြးမိမွာေပါ့"
"မေတြးနဲ႔။ Tristan Ford က Mr. Ford အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ရခဲ့တဲ့ သားေလးပါတဲ့။ အခု သူ႔သားကိုျပန္ေခၚတာ ကၽြန္ေတာ့္နားကေခၚမရလို႔ သူကိုယ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္အနားေရာက္လာတာ။ အဲဒါပဲ၊ အဲဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္တယ္မလား"
"What! Ford က ... အဲဒီလို ... ဒါဆို Nancy က ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ႐ႇပ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ Dr. Roy ကေရာ"
"အစ္ကိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ေဆြမ်ိဳးေတာ္တယ္"
"ဘာ"
"အင္း၊ အမ်ိဳးေတြ"
"ဟား ... ဘာေတြလဲ"
"အဲဒီလိုေတြျဖစ္သြားတာ။ ဘယ္လိုေတာ္လဲလို႔ေတာ့ မေမးနဲ႔၊ ေနာက္ေတာ့သိလာမွာပါ။ ေျဖေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြကို ဘာလို႔သိခ်င္တာလဲ"
Dexter က Cayden ကို စိုက္ၾကည့္လာပါတယ္။ အေတာ္ၾကာၾကာအၾကည့္မလႊဲေလေတာ့ Cayden နည္းနည္းေနရခက္လာၿပီး
"အဟမ္း ... မေျပာေတာ့ဘူးလား"
"ခ်စ္မိသြားတယ္ထင္လို႔"
"ဗ်ာ"
"ထပ္ၾကားခ်င္လို႔ ခြင္ဆင္တာလား"
"မဟုတ္ ... အာ ... ခင္ဗ်ား ေနာက္ေနတာလား"
"သ႐ုပ္ေဆာင္ေနတယ္ထင္လို႔လား"
"အင္း။ ေတာ္ၾကာ ငါ အဲဒီလိုသ႐ုပ္ေဆာင္ရမွာ၊ ငါေျပာတာ ဘယ္လိုေနလဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က အလကားသက္သက္ ရင္ခုန္ရတာပဲအဖက္တင္တယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္အနားေနရတာလည္း ခက္ခဲလိုက္တာ"
ေခါင္းငံု႔သြားတဲ့ Cayden ကို Dexter က ေခါင္းငဲ့လို႔လိုက္ၾကည့္ေတာ့ Cayden က ျပန္ေမာ့ၾကည့္လာပါတယ္။
"ကိုယ့္ကို ေသခ်ာၾကည့္။ ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္မိသြားတယ္ထင္တယ္။ ထင္တယ္ဆိုတာက အဲဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ္မခံစားဖူးေတာ့ ... အဲဒီလိုကြာ"
"တကယ္ေျပာေနတာလား"
"အင္း"
"အဲဒီေတာ့ ..."
"ကိုယ့္ကိုအေျဖေပးေလ"
"အား ဟား ... ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေပၚတက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုရည္းစားစကားေျပာတယ္။ အဲဒီလိုလား"
"အင္း၊ အဲဒီလိုေလ"
အခုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ Dexter က တကယ္ကို သာမန္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလို တည္ၿငိမ္ေနတာမို႔
"ေနပါဦး။ ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔ ဘာမွမျဖစ္သလို တည္ၿငိမ္ေနတာလဲ။ ျငင္းမွာ ဘာညာ လန္႔ေနရမယ္ေလ"
"မင္းက ကိုယ့္ကိုသေဘာက်ၿပီးသားေလ။ ထိုးမလႊတ္မွာေသခ်ာတယ္။ ျငင္းတာကေတာ့ ျငင္းလည္း ကိုယ္က လမ္းမၾကံဳၾကံဳေအာင္လုပ္ၿပီး ထပ္လာေျပာလို႔ရတာပဲ"
"ေသၿပီလို႔ ေသၿပီ။ ရည္းစားစကားကို ဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲဗ်ာ။ ခ်စ္တယ္ထင္တယ္။ အေျဖေပး။ အေျဖေပးရမယ့္လူက အေျဖေတာင္းတဲ့လူကို သေဘာက်ၿပီးသား။ ျငင္းလည္း ထပ္လာေတာင္းမယ္။ ေသာက္က်ိဳးနည္း စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ခ်က္ႀကီး"
"အဲဒီေတာ့မေပးဘူးလား။ အဲဒါဆို ေနာက္ေန႔မွျပန္လာေတာင္းမယ္။ ကိုယ္က ေန႔လယ္က်ရင္သြားစရာရွိလို႔ ခဏေနျပန္ရမွာ"
"What the hell! အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘဲ ..."
"အခ်ိန္က ေပးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေပးၿပီးကို ေန႔တိုင္းလာေတာင္းမွာ"
"ဟိုေလ ... ဒီဇင္ဘာေနာက္ဆံုးေန႔မွ ေပးရမလား။ ဇန္နဝါရီတစ္ရက္ေန႔မွ ေပးရမလား ေတြးေနတာ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ဪ၊ Anni date လွတယ္ေလ"
"ေက်းဇူးပဲ။ ကိုယ္သြားၿပီ။ ညက်ဖုန္းဆက္မယ္ ခ်ာတိတ္"
"ဟင္"
ေျပာၿပီးထရပ္လိုက္တဲ့ Dexter ေၾကာင့္ Cayden ေၾကာင္အသြားရတယ္။ ဒါပဲလား။ ဒီေန႔အတြက္အေျဖေတာင္းျခင္းက ဒါပဲလား။
"ဒီဦးထုပ္ေဆာင္းသြားမယ္ေနာ္။ လိုက္မပို႔နဲ႔ေတာ့"
အဝင္အဝကစင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဦးထုပ္ကိုယူၿပီး ေျပာေနတာကို ေခါင္းညိတ္ျပမိေတာ့ ထြက္သြားေလၿပီ။
အျပင္ကိုေရာက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးက အျပံဳးႀကီးႀကီးတစ္ခု ႏႈတ္ခမ္းမွာခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ဦးထုပ္ေဆာင္းကာထြက္သြားတယ္။ အိမ္ခန္းထဲကေကာင္ေလးကေတာ့ ေတြးေနမိတုန္း။
ခဏအၾကာမွ
"အဲ ... ခင္ဗ်ားႀကီး တကယ္ Assassin. က်ဳပ္ကိုလုပ္ၾကံသြားတာ။ ဘယ္မလဲ December 31? ဘယ္မလဲ January 1? က်ဳပ္အေျဖေပးလိုက္မိတာေလ။ ဂါး ... ဒါ ရည္းစားဘဝရဲ႕ 1st day တဲ့လား။ အား ... စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္တိုတယ္လို႔"
¤¤¤¤¤
*နာမည္ႀကီးစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ Mr. Ford ကို လူငယ္ေလးတစ္ဦးႏွင့္အတူ မၾကာခဏေတြ႕ရၿပီး ထိုလူငယ္ေလးမွာ သူ၏သားျဖစ္သည္ဟုလည္း သတင္းမ်ားထြက္ေန*
*God's Gift Trading ႏွင့္ စီးပြားပူးေပါင္းႏိုင္ေခ်ရွိေၾကာင္း သတင္းထြက္ေနသည့္ Ford Group CEO ၏ တိတ္တိတ္ပုန္းသားအေၾကာင္း*
*ဂုဏ္ခ်င္းထပ္ၾကမည္ဟု ယူဆရၿပီးမွ အေမြဆက္ခံသူရွိႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းထြက္ေနသည့္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး*
ပြထေနတဲ့သတင္းေပါင္းစံုေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားျဖစ္ရသူက Lillian.
Nancy နဲ႔ေစ့စပ္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ့ Ford က လူပ်ိဳႀကီးမဟုတ္ဘဲ သားတစ္ေယာက္အေဖဆိုတဲ့သတင္းက မဂၤလာကိစၥကိုထိခိုက္လာမွာ အေသအခ်ာ။ Nancy ရဲ႕ကေလးက ဘယ္သူနဲ႔လို႔မေျပာေပမဲ့လည္း Ford တို႔ပါတီကိုသြားတဲ့ညက Nancy အရက္ေတြအရမ္းမူးၿပီး အဲဒီပြဲလုပ္တဲ့ဟိုတယ္မွာပဲ တည္းခဲ့တယ္ဆိုတာ သိထားၿပီးသား။ အခ်ိန္တြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီညကအမွားအယြင္းေၾကာင့္ဆိုတာ အထင္အရွား။ အဲဒီလူကလြဲၿပီး တျခားလူနဲ႔ျဖစ္ရေအာင္လည္း Nancy ဆိုတာ အေပါစားမဟုတ္ခဲ့။ ဒီလိုဆို ကေလးကိစၥ၊ မဂၤလာကိစၥ၊ Ford မွာအိမ္ေထာင္ရွိၿပီးသားကိစၥေတြက .....
"အမေလးေနာ္၊ ဒုကၡပါပဲ။ Nancy ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနမလဲ။ ငါ သြားရမယ္"
.
တစ္ဖက္က Nancy ကလည္း သတင္းေတြျမင္ၿပီး
"အဟက္၊ တစ္ရန္ေအးေရာ"
ကာယကံရွင္ Nancy က တစ္ရန္ေအးၿပီဆိုေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ Lillian ကေတာ့ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲေရာက္ခ်လာၿပီး
"ဟဲ့၊ Mr. Ford က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ သူက အိမ္ေထာင္ရွိေနတာလား"
"အဲဒီေတာ့ တစ္ရန္ေအးတာေပါ့။ ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ ပန္းေလး။ ဖုန္းေလးေတာင္ႀကိဳမဆက္ဘူး။ အေတာ္ပဲ၊ ငါ သလဲသီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္မလို႔။ တစ္ခြက္ပိုေဖ်ာ္ခဲ့မယ္၊ ခဏေစာင့္"
"ဘာ၊ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိေသးတာလား"
"ခဏေလးပါ။ အဲဒီမွာခဏထိုင္ေစာင့္ေန"
ေနာက္ဘက္ကိုေရာက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ Nancy က လွမ္းေအာ္ေတာ့ Lillian ခမ်ာ ေသြးတက္မလို။
*Ring Ring*
"အမေလး။ ဟာ ... ဖုန္းကတစ္မ်ိဳး"
Nancy ရဲ႕ဖုန္းျမည္ေနလို႔ Lillian ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ Nathan. အခ်င္းခ်င္းမို႔ Lillian ဖုန္းကိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
"ကေလး၊ သတင္းေတြျမင္ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အဲဒီဘက္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းျပတ္မွာပဲကို ကိုယ့္ကိုလက္ခံလိုက္ပါေတာ့။ ကိုယ္ဝန္ကိစၥကိုလည္း မင္းမိဘေတြကို ကိုယ္ပဲအစအဆံုးလာရွင္းျပပါ့မယ္။ ကေလးေလးအတြက္ မိစံုဖစံုရွိဖို႔လိုတယ္ေလကြာ။ ကိုယ့္ကိုေတြ႕ခြင့္ေပးပါေနာ္။ Nancy, ကေလးေရ ... ေျဖပါဦးကြာ။ အဲဒီလိုႀကီး ဘာမွမေျပာဘဲ မေနပါနဲ႔"
Shock ရေနတဲ့ Lillian ကေတာ့ ဘာမွမေျပာႏိုင္ပါ။ သူထင္ခဲ့တာ ကေလးအေဖက Mr. Ford ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ေပါ့။ အခုေတာ့ Nathan က ...
Nancy နဲ႔ အဲဒီညကေတြ႕ခဲ့တာလား။ အဲဒီညက ဟိုတယ္မွာ Nancy နဲ႔အတူတူရွိေနခဲ့တာ Nathan တဲ့လား။
"Hello, Nancy. Hello."
"အ ... အစ္ကို Nathan, Nan ... Nancy က အေအးသြားေဖ်ာ္ေနတာ။ ဟို ... ညီမကေလ တကယ္မရည္ရြယ္ ... မရည္ရြယ္ဘဲ ဖုန္းကိုင္လိုက္မိတာ။ အဲဒါ ... ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္ကို"
Lillian က အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔ ေတာင္းပန္တဲ့အခါ
"ဟာ၊ ပန္းေလးေရာက္ေနတာလား။ ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး။ Sorry ပန္းေလးေရ၊ အစ္ကိုလည္း ေျပာခ်င္ေဇာမ်ားသြားတာ။ အေတာ္ပဲ၊ Nancy ကိုေလ ဝိုင္းကူနားခ်ေပးပါဦး Cupid ရယ္၊ ေနာ္"
"ရွင္"
"အားကိုးပါတယ္"
"ဪ၊ ဟုတ္ ... ဟုတ္ကဲ့"
"ကိုယ္ ညက်ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္မွာမို႔ ဖုန္းကိုင္ပါလို႔လည္း ဆက္ဆက္ေျပာေပးပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ့"
"See you later, ပန္းေလး"
"ဟုတ္"
Lillian အံ့ဩမဆံုးပါ။ ဒီလိုရွင္းရွင္းေလးကို Nancy က ဘာေတြအေတြးမ်ားေနပါသလဲ။
"ရပါၿပီ။ ေသာက္ၾကည့္လိုက္၊ အရမ္းမိုက္တယ္။ ငါေတာ့ႀကိဳက္တယ္"
"Nancy, အစ္ကို Nathan ဖုန္းဆက္တယ္"
ရုပ္ကခ်က္ခ်င္းတည္သြားၿပီး
"ဘာတဲ့လဲ"
"ကေလးအေဖက အစ္ကိုလား"
"အဲဒီလူက အဲဒီလိုေတြ ေလၽွာက္ေျပာသြားတာလား"
"နင္ထင္ၿပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္ကတည္းက ေျပာသြားလိုက္တာေတာက္ေလၽွာက္ပဲ။ Ford ကိစၥျပတ္ၿပီမို႔ သူ႔ကိုလက္ခံပါ။ နင့္မိဘေတြကိုလည္း ကေလးကိစၥ သူပဲအကုန္ေျဖရွင္းေပးပါ့မယ္။ ေတြ႕ခြင့္ေပးပါ။ ညက်ရင္လည္း ဖုန္းကိုင္ပါတဲ့"
"အရူးလိုပဲ"
"ဟဲ့၊ အရူးမ။ ငါ့ကိုရွင္းျပစမ္း"
"Oh God! လန္႔လိုက္တာ။ ကေလးနဲ႔ဟ၊ သူပါလန္႔သြားမယ္။ စြတ္ေအာ္မေနနဲ႔"
"ဟင္ ... Sorry, sorry. ကေလးရယ္၊ တီတီ ေတာင္းပန္တယ္။ Nancy, နင္ ငါ့ကိုေျပာသင့္ၿပီေနာ္"
"ဘာေျပာရမွာလဲ။ သိသြားၿပီမဟုတ္လား"
ဗိုက္ကိုကိုင္ၾကည့္ရင္း ေဖ်ာ္ရည္ကိုစုပ္ေသာက္ေနတဲ့ Nancy ေၾကာင့္ Lillian က အားမလိုအားမရၾကည့္ရင္း
"နင္က ဘာလို႔လက္မခံေသးတာလဲ"
"ခ်စ္လားဆိုတာမေသခ်ာလို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ"
"ကေလးကေတာ့မေစာင့္ဘူးေလ။ ႀကီးလာမွာေလ"
"ႀကီးလာေပါ့။ ငါတစ္ေယာက္တည္းလည္း ေမြးႏိုင္ပါတယ္"
"သူ႔အေဖဘယ္သူလဲေမးရင္ ..."
"Nathan Max Vendor လို႔ ေျဖလိုက္မွာေပါ့"
"ဟဲ့၊ နင့္ေယာက္်ားမဟုတ္ဘဲနဲ႔ နင့္ကေလးရဲ႕အေဖလို႔ ဘယ္သူကယံုမလဲ။ Nathan ဆိုတာလည္း တစ္ႏိုင္ငံလံုးနီးပါးသိတဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္ေလ"
"မယံုေနေလ။ ေသခ်ာခ်င္ရင္ DNA စစ္ၾကည့္ၾကေပါ့။ ငါက အမွားေတြေျပာေနလို႔လား"
"ဘုရားစူး ကေလးအေမပါဟယ္။ နင္ သူ႔ကိုလက္ခံလိုက္ပါေတာ့"
"ငါ့ကို အတင္းမတိုက္တြန္းပါနဲ႔"
"ဟင္း ... ငါ ေမာလို႔ေသေတာ့မွာ"
"ငါလည္း စိတ္ပူတာပဲ။ တကယ္မခ်စ္ဘဲ မွားလို႔ကေလးရတိုင္း တာဝန္ယူတာမ်ိဳးေတာ့ ငါမလိုခ်င္ဘူး။ မွားတာေတာ့ ငါလည္းမွားတာမို႔ ကေလးတာဝန္ကေတာ့ ငါလည္းယူႏိုင္တယ္"
"Amazing ပါဟယ္"
"ေသာက္ၾကည့္၊ ရင္ေအးတာေပါ့"
Nancy အေတြးတခ်ိဳ႕ကိုလိုက္မမီပါေသာ Lillian ခမ်ာ ေဖ်ာ္ရည္ကိုသာ အားပါးတရေသာက္ခ်ရပါေတာ့တယ္။
¤¤¤¤¤
"အစ္ကို"
"အင္း"
"ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
"ဒီနားျဖတ္သြားတာ။ မင္းတို႔သားအဖ ဆိုင္ထဲမွာထိုင္ေနတာကို လွမ္းျမင္လိုက္လို႔။ သားေလးေရ ... ဦးဦးကိုမွတ္မိလား"
Kyle သားငယ္ကိုေပါင္ေပၚတင္ထားရာက ကေလးကေရခြက္ကိုလွမ္းဆြဲလို႔ အနည္းငယ္စိုသြားတဲ့ေဘာင္းဘီကိုသုတ္ဖို႔ ကေလးကို ထိုင္ခံုေလးေပၚခဏခ်ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုသုတ္ေနတုန္းမွာ ေရွ႕မွာလာရပ္တဲ့အရိပ္ေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ Ivy ျဖစ္ေနတာပါ။ Ivy က ကေလးကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး Kyle နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း ကေလးကိုေခ်ာ့ျမႇဴေနပါတယ္။
"ခစ္ ခစ္"
အိ အဲ့ နဲ႔ပါသြားၿပီးမွ Ivy ေခ်ာ့ျမႇဴတာကို ထရယ္တာေၾကာင့္ Kyle ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။ သားငယ္ကလူမေၾကာက္ေပမဲ့ သိပ္ေခ်တတ္တဲ့ကေလး။ လူတိုင္းနဲ႔ရယ္တာမဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ သူက က်ည္တစ္ေတာင့္ကအဖြဲ႕သားေတြကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနပံုရပါတယ္။ Kyle အခန္းထဲမွာ ရိုက္ကြင္းတုန္းကဓာတ္ပံုေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္႐ံုတင္ခါစကပံုေတြ စုၿပီးထည့္ထားတဲ့ Album ရွိၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း အဲဒီ႐ုပ္ရွင္ကို အခန္းထဲက TV screen ႀကီးမွာ ခဏခဏေတြ႕ေနရတာေၾကာင့္ အတတ္လြန္ေနတဲ့ Jasper ေလးက လူေတြကိုမွတ္မိေနကာ Dexter နဲ႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနပါတယ္။
"သူက ငါ့ကိုသိေနတာလား"
"ရိုက္ကြင္းတုန္းကပံုေတြ Album ထဲထည့္ထားတာေလ။ အဲဒါကို သူၾကည့္ေနက်"
"ဪ၊ ဒီလိုလား။ သားေလးက ဦးကိုသိတယ္ေပါ့"
Jasper က Ivy မ်က္ႏွာကို လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔တို႔ထိရင္း ရယ္ေမာေနျပန္တယ္။
"ဦးမ်က္ႏွာကို သေဘာက်တာလား"
ေခါင္းေတြညိတ္ျပေနတဲ့ Jasper ကို Ivy အသည္းယားေနပါၿပီ။ ေဆး႐ံုမွာ ငိုယိုေနတဲ့ကေလးေလးက အခု ဒီအရြယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ကေလးေလးရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးကို တစ္ေန႔တည္းဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတာကို မသိနားမလည္ဘဲ ဦးေလးျဖစ္သူရဲ႕လက္ေပၚမွာ ငိုေနခဲ့တဲ့ေန႔ေလးက သိပ္မၾကာခင္ကမွလို႔ ထင္ရသလိုလို။
"အစ္ကို ဘာလို႔ ဆိုင္ထဲဝင္လာတာလဲ"
"ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လို႔"
■■■■■ Part (21) ဆက္ရန္ ■■■■■
"အဲဒီလိုဆိုတော့ သမီးရယ်၊ သမီးဖေဖေနဲ့ Sofia တို့က အစွပ်စွဲခံရတယ်လို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့။ တကယ်တော့ သူတို့မမှားခဲ့ကြသလို အနေအထိုင်မတတ်ကြလို့ ဖြစ်ရတာမျိုးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ မတော်တဆ လူတွေအမြင်မှာ တစ်မျိုးထင်စရာဖြစ်သွားတာကနေ သူတို့မှန်နေတာမို့ အတင်းဖြေရှင်းတာမျိုး မလုပ်ခဲ့ကြတာကို လူတွေကအပုပ်ချကြရင်း ရှင်းမရဖြစ်ကုန်ကြတာပါ။ သူတို့အလုပ်ကနေ ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲခဲ့ကြတယ်။ မေမေက အချစ်ဟောင်းနဲ့ပြန်တွေ့ပြီး ကံကောင်းခဲ့ပေမဲ့ Sofia ကတော့ ကံဆိုးရှာတယ်။ အဲဒါတွေပြီးလို့ အချိန်တော်တော်ကြာမှ အဖြစ်မှန်အားလုံးကို မေမေသိခဲ့ရတာ။ အဲဒီအချိန်မှာ သမီးဖေဖေလည်းမရှိတော့ဘူး။ သမီးလေးက သမီးဖေဖေအကြောင်း တစ်ခွန်းမှမဟခဲ့တော့ မေမေလည်း ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိခဲ့ဘူး"
အမေဖြစ်သူရဲ့ နောက်ကြောင်းရှင်းပြခဲ့တဲ့ စကားတွေကြောင့် Lillian အမှန်တကယ်ကို ဝမ်းနည်းရပါတော့တယ်။ ကိုယ်ကောင်းရင် ခေါင်းမရွေ့ဘူးဆိုပေမဲ့ လူညီရင် 'ဤ'ကလည်း 'ကျွဲ'ဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတာ မေ့ထားလို့မရပါဘူး။
"သမီးက အခုမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်တာလဲကွယ်"
"ဒေါက်တာ Roy ကပြောလို့ပါ မေမေ။ Dr. Roy Concord လေ"
"Concord? သူက တကယ်ပဲ Sofia ရဲ့သားကြီးလား"
"ဟုတ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ညီတို့၊ ညီမတို့ရှိတယ်လို့တော့ မကြားမိဘူးရယ်"
"အိုး၊ ဒီကလေးက နာမည်ကြီးဆရာဝန်ဖြစ်လာတာပဲ။ ဒေါက်တာလေးနာမည်ကိုကြားတော့ တိုက်ဆိုင်တယ်ပဲထင်ခဲ့တာ။ Sofia မှာ သားအငယ်လေးတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်။ Roy က Mr. Concord နဲ့ကျန်ခဲ့ပြီး အငယ်လေးက Sofia နဲ့ပါသွားခဲ့တာ"
"သူမပြောပြဘူး"
အကြောင်းစုံအသိမပေးခြင်းအပေါ် မကျေမနပ်ဖြစ်နေပုံရတဲ့ Lillian ကြောင့်
"သမီးလေး၊ မေမေ့ကိုပြောစမ်းပါဦး။ သမီးနဲ့ဒေါက်တာက ..."
"ဟာ ... မေမေကလည်း မဟုတ်ဘူးနော်။ မေမေထင်သလိုမဟုတ်ဘူး"
"အေးပါ။ မဟုတ်ရင်လည်း ဖြည်းဖြည်းငြင်းလို့ရပါတယ် သမီးရဲ့"
"သမီးက ဘယ်လိုငြင်းလို့လဲ၊ မေမေကလည်း"
"မသိဘူးကွယ်။ ခေါင်းညိတ်တာလား၊ ခေါင်းခါတာလားကို မသဲကွဲဘူး"
"မေမေ့"
"ပြော၊ မေ့သမီးလေး"
"အာ ... ဘာလို့ပြုံးတာလဲ"
"အယ်၊ ကျွန်မက မပြုံးရတော့ဘူးလားရှင့်"
"ဟို ... ဖုန်းအားသွင်းဖို့မေ့နေတာ သွားသွင်းလိုက်ဦးမယ်"
"ခစ်ခစ်၊ ကောင်းပါပြီရှင်။ မေမေ့ကိုပြောစရာရှိရင် အချိန်မရွေး welcome နော်"
လူကြီးတစ်ယောက်၊ မိခင်တစ်ယောက်မို့ ဒီလောက်ဆိုရင်ပဲ ရိပ်မိပါပြီ။
အမှန်မဟုတ်တဲ့ လူကြီးတွေရဲ့အရိပ်မည်းတချို့ကို သားသမီးတွေထိစွန်းထင်းဖို့ သူမမလိုချင်ခဲ့ပါဘူး။ မိသားစုနှစ်ခုရဲ့ရေစက်ဆိုးတွေကို ကောင်းမွန်တဲ့ရေစက်နဲ့ ဆေးကြောနိုင်မယ်၊ ပျော်ရွှင်စရာဘဝလေးတွေဖြစ်လာမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ခံပေးနိုင်ပါတယ်။
¤¤¤¤¤
"ဒီလိုပဲ ထိုင်နေတော့မှာလား"
"ဒီလိုပဲ မကြည်ကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတော့မှာလား"
"မင်းအိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီလေ"
"ခင်ဗျားကအရင် ကျွန်တော့်အလုပ်ကိုရောက်လာခဲ့တာလေ"
"မင်းဘာသာ ငါ့ကားပေါ်တက်လိုက်လာတာ"
"ခင်ဗျားဘာသာ ကျွန်တော့်တိုက်ခန်းကို လိုက်ပို့တာ"
"စကားကိုကပ်မပြောနဲ့"
"လက်တစ်ကမ်းနီးပါးလေးတော့ ကွာပါတယ်"
Dexter စိတ်မရှည်တော့ဘဲ ကားတံခါးဖွင့်ဆင်းတော့မှ Cayden လည်းပြုံးပြီး လိုက်ဆင်းလာပါတယ်။
Cayden နောက်ကနေ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပါလာတဲ့ Dexter က ရုပ်တည်ကြီးနဲ့။ ဆယ့်နှစ်လွှာအထိတက်သွားတဲ့ Lift ထဲမှာလည်း စကားမပြောဖြစ်ကြ။ မနက်စောစောမို့လူရှင်းနေပြီး အေးအေးဆေးဆေးဖြစ်နေရာက Lift ကအထွက်မှာ မနက်စာဆင်းဝယ်ကြသူတချို့ကြောင့် Dexter အသာခေါင်းငုံ့ရင်းထွက်လိုက်သလို Cayden ကလည်း အတတ်နိုင်ဆုံးကွယ်ထားလိုက်မိတယ်။ အာရုံစိုက်မခံချင်တာတော့ နှစ်ယောက်လုံးအတူတူပါပဲ။
"အခန်းကတော့ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ဘာမှမရှိလို့ ရှင်းနေရော"
"ကောင်းတာပေါ့။ မျက်စိအေးတယ်"
Dexter က အခန်းကို မျက်စိကစားကြည့်နေတုန်းမှာ
"ခဏနော်။ ပေးစရာရှိတယ်၊ သွားယူလိုက်ဦးမယ်"
Cayden ထားသွားတဲ့ ဧည့်ခန်းလေးကနေ ဝရန်တာလေးဘက်ထွက်တဲ့တံခါးကို Dexter ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ Cayden က အခန်းတစ်ခုထဲကနေ ပြန်ထွက်လာပြီး
"အခုအချိန် ဝရန်တာမှာအလှထွက်ပြနေရင် ခင်ဗျားကိုသတိထားမိနိုင်တယ်"
"မဖြစ်နိုင်တာ"
"ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဟိုဘက်အခြမ်းတိုက်ခန်းက ကောင်မလေးတွေက အသွက်လွန်လေးတွေ"
"ဒါလည်း သိတယ်ပေါ့လေ"
"သိသင့်သလောက်ကတော့ သိရမယ်လေ။ ရော့၊ မွေးနေ့လက်ဆောင်။ ဒီနှစ်မွေးနေ့ကို ဆေးရုံပေါ်မှာကျင်းပလိုက်ရတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့မင်းသားအတွက်"
Cayden ပေးတာကိုယူကာ ဧည့်ခန်းခုံလေးတွေဆီပြန်လာရင်း အထုပ်ကိုစပ်စုနေတဲ့ Dexter.
"ဒါကိုကျတော့ Delivery နဲ့ မပို့ဘဲ အခုမှ Back date နဲ့ပေးတယ်ပေါ့"
"လူချင်းတွေ့မှပေးမယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားလို့ပါ"
"ငါလာတွေ့မှ တွေ့ဖြစ်တာမျိုးလား"
"ကျွန်တော်က လာမယ်လုပ်ပြီးမှ ကိစ္စလေးတွေနည်းနည်းရှုပ်သွားလို့ပါ"
"သိတယ်"
"သိတယ်လား။ ဘာကိုသိတာလဲ"
"Mr. Ford နဲ့ရော၊ Dr. Roy နဲ့ရော ရင်းနှီးနေတာကို"
"ဗျာ။ ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ"
မင်း Account ကို Dexter Damien Adler နာမည်နဲ့မဟုတ်တဲ့ တခြား Account တစ်ခုကနေ follow လုပ်ထားလို့ မင်းရဲ့ Customer တွေတင်သမျှ အကုန်တွေ့နေရပြီး ကိုယ်တိုင်ကလည်းလိုက်ကြည့်နေမိတာလို့ မပြောတော့ဘူး။
အဲဒီ Mr. Ford က Nancy နဲ့ လူကြီးချင်းစကားပြောထားသူဖြစ်ပြီး Dr. Roy က Lillian ရဲ့ Big fan, အနာဂတ်မှာပတ်သက်လာနိုင်သူဆိုတာလည်း မပြောချင်တော့ဘူး။
အဓိကကတော့ အဲဒီလို အနှောင်အဖွဲ့တွေနဲ့လူတွေက မင်းနဲ့ပတ်သက်နေတာကို သဘောမကျဘူးဆိုတာကို ပြောပြချင်စိတ်မရှိဘူး။
"သိချင်လို့သိတာပေါ့"
"ထင်ချင်ရာလျှောက်ထင်မနေနဲ့နော်။ အဲဒါက ဘာတစ်ခုမှမရိုးသားတာမပါဘူး"
"မင်းသေချာပြောမှ လျှောက်မထင်မှာပေါ့"
"ခင်ဗျားက ဘာလို့သိချင်တာလဲ"
"အရင်ရှင်းပြကြည့်လေ"
"အကြောကြီးနဲ့"
"ကိုယ်သိထားသလိုပဲ တွေးမိမှာပေါ့"
"မတွေးနဲ့။ Tristan Ford က Mr. Ford အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝမှာ သူ့ချစ်သူနဲ့ရခဲ့တဲ့ သားလေးပါတဲ့။ အခု သူ့သားကိုပြန်ခေါ်တာ ကျွန်တော့်နားကခေါ်မရလို့ သူကိုယ်တိုင် ကျွန်တော့်အနားရောက်လာတာ။ အဲဒါပဲ၊ အဲဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်တယ်မလား"
"What! Ford က ... အဲဒီလို ... ဒါဆို Nancy က ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ရှပ်ကုန်တော့မှာပဲ"
"ဘာလို့လဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ Dr. Roy ကရော"
"အစ်ကိုနဲ့ကျွန်တော်က ဆွေမျိုးတော်တယ်"
"ဘာ"
"အင်း၊ အမျိုးတွေ"
"ဟား ... ဘာတွေလဲ"
"အဲဒီလိုတွေဖြစ်သွားတာ။ ဘယ်လိုတော်လဲလို့တော့ မမေးနဲ့၊ နောက်တော့သိလာမှာပါ။ ဖြေတော့၊ ကျွန်တော့်အကြောင်းတွေကို ဘာလို့သိချင်တာလဲ"
Dexter က Cayden ကို စိုက်ကြည့်လာပါတယ်။ အတော်ကြာကြာအကြည့်မလွှဲလေတော့ Cayden နည်းနည်းနေရခက်လာပြီး
"အဟမ်း ... မပြောတော့ဘူးလား"
"ချစ်မိသွားတယ်ထင်လို့"
"ဗျာ"
"ထပ်ကြားချင်လို့ ခွင်ဆင်တာလား"
"မဟုတ် ... အာ ... ခင်ဗျား နောက်နေတာလား"
"သရုပ်ဆောင်နေတယ်ထင်လို့လား"
"အင်း။ တော်ကြာ ငါ အဲဒီလိုသရုပ်ဆောင်ရမှာ၊ ငါပြောတာ ဘယ်လိုနေလဲဆိုရင် ကျွန်တော်က အလကားသက်သက် ရင်ခုန်ရတာပဲအဖက်တင်တယ်။ သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်အနားနေရတာလည်း ခက်ခဲလိုက်တာ"
ခေါင်းငုံ့သွားတဲ့ Cayden ကို Dexter က ခေါင်းငဲ့လို့လိုက်ကြည့်တော့ Cayden က ပြန်မော့ကြည့်လာပါတယ်။
"ကိုယ့်ကို သေချာကြည့်။ ကိုယ် မင်းကို ချစ်မိသွားတယ်ထင်တယ်။ ထင်တယ်ဆိုတာက အဲဒီလိုမျိုး ကိုယ်မခံစားဖူးတော့ ... အဲဒီလိုကွာ"
"တကယ်ပြောနေတာလား"
"အင်း"
"အဲဒီတော့ ..."
"ကိုယ့်ကိုအဖြေပေးလေ"
"အား ဟား ... ကျွန်တော့်အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုရည်းစားစကားပြောတယ်။ အဲဒီလိုလား"
"အင်း၊ အဲဒီလိုလေ"
အခုအချိန်မျိုးမှာ Dexter က တကယ်ကို သာမန်အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလို တည်ငြိမ်နေတာမို့
"နေပါဦး။ ခင်ဗျားက ဘာလို့ ဘာမှမဖြစ်သလို တည်ငြိမ်နေတာလဲ။ ငြင်းမှာ ဘာညာ လန့်နေရမယ်လေ"
"မင်းက ကိုယ့်ကိုသဘောကျပြီးသားလေ။ ထိုးမလွှတ်မှာသေချာတယ်။ ငြင်းတာကတော့ ငြင်းလည်း ကိုယ်က လမ်းမကြုံကြုံအောင်လုပ်ပြီး ထပ်လာပြောလို့ရတာပဲ"
"သေပြီလို့ သေပြီ။ ရည်းစားစကားကို ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲဗျာ။ ချစ်တယ်ထင်တယ်။ အဖြေပေး။ အဖြေပေးရမယ့်လူက အဖြေတောင်းတဲ့လူကို သဘောကျပြီးသား။ ငြင်းလည်း ထပ်လာတောင်းမယ်။ သောက်ကျိုးနည်း စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ချက်ကြီး"
"အဲဒီတော့မပေးဘူးလား။ အဲဒါဆို နောက်နေ့မှပြန်လာတောင်းမယ်။ ကိုယ်က နေ့လယ်ကျရင်သွားစရာရှိလို့ ခဏနေပြန်ရမှာ"
"What the hell! အချိန်မပေးနိုင်ဘဲ ..."
"အချိန်က ပေးနိုင်တဲ့အချိန်ပေးပြီးကို နေ့တိုင်းလာတောင်းမှာ"
"ဟိုလေ ... ဒီဇင်ဘာနောက်ဆုံးနေ့မှ ပေးရမလား။ ဇန်နဝါရီတစ်ရက်နေ့မှ ပေးရမလား တွေးနေတာ"
"ဘာလို့လဲ"
"ဪ၊ Anni date လှတယ်လေ"
"ကျေးဇူးပဲ။ ကိုယ်သွားပြီ။ ညကျဖုန်းဆက်မယ် ချာတိတ်"
"ဟင်"
ပြောပြီးထရပ်လိုက်တဲ့ Dexter ကြောင့် Cayden ကြောင်အသွားရတယ်။ ဒါပဲလား။ ဒီနေ့အတွက်အဖြေတောင်းခြင်းက ဒါပဲလား။
"ဒီဦးထုပ်ဆောင်းသွားမယ်နော်။ လိုက်မပို့နဲ့တော့"
အဝင်အဝကစင်မှာချိတ်ထားတဲ့ ဦးထုပ်ကိုယူပြီး ပြောနေတာကို ခေါင်းညိတ်ပြမိတော့ ထွက်သွားလေပြီ။
အပြင်ကိုရောက်သွားတဲ့ကောင်လေးက အပြုံးကြီးကြီးတစ်ခု နှုတ်ခမ်းမှာချိတ်ဆွဲပြီး ဦးထုပ်ဆောင်းကာထွက်သွားတယ်။ အိမ်ခန်းထဲကကောင်လေးကတော့ တွေးနေမိတုန်း။
ခဏအကြာမှ
"အဲ ... ခင်ဗျားကြီး တကယ် Assassin. ကျုပ်ကိုလုပ်ကြံသွားတာ။ ဘယ်မလဲ December 31? ဘယ်မလဲ January 1? ကျုပ်အဖြေပေးလိုက်မိတာလေ။ ဂါး ... ဒါ ရည်းစားဘဝရဲ့ 1st day တဲ့လား။ အား ... စိတ်တိုတယ်၊ စိတ်တိုတယ်၊ စိတ်တိုတယ်လို့"
¤¤¤¤¤
*နာမည်ကြီးစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် Mr. Ford ကို လူငယ်လေးတစ်ဦးနှင့်အတူ မကြာခဏတွေ့ရပြီး ထိုလူငယ်လေးမှာ သူ၏သားဖြစ်သည်ဟုလည်း သတင်းများထွက်နေ*
*God's Gift Trading နှင့် စီးပွားပူးပေါင်းနိုင်ချေရှိကြောင်း သတင်းထွက်နေသည့် Ford Group CEO ၏ တိတ်တိတ်ပုန်းသားအကြောင်း*
*ဂုဏ်ချင်းထပ်ကြမည်ဟု ယူဆရပြီးမှ အမွေဆက်ခံသူရှိနိုင်ကြောင်း သတင်းထွက်နေသည့် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး*
ပွထနေတဲ့သတင်းပေါင်းစုံကြောင့် အလန့်တကြားဖြစ်ရသူက Lillian.
Nancy နဲ့စေ့စပ်တော့မလိုဖြစ်နေတဲ့ Ford က လူပျိုကြီးမဟုတ်ဘဲ သားတစ်ယောက်အဖေဆိုတဲ့သတင်းက မင်္ဂလာကိစ္စကိုထိခိုက်လာမှာ အသေအချာ။ Nancy ရဲ့ကလေးက ဘယ်သူနဲ့လို့မပြောပေမဲ့လည်း Ford တို့ပါတီကိုသွားတဲ့ညက Nancy အရက်တွေအရမ်းမူးပြီး အဲဒီပွဲလုပ်တဲ့ဟိုတယ်မှာပဲ တည်းခဲ့တယ်ဆိုတာ သိထားပြီးသား။ အချိန်တွက်ကြည့်မယ်ဆိုရင် အဲဒီညကအမှားအယွင်းကြောင့်ဆိုတာ အထင်အရှား။ အဲဒီလူကလွဲပြီး တခြားလူနဲ့ဖြစ်ရအောင်လည်း Nancy ဆိုတာ အပေါစားမဟုတ်ခဲ့။ ဒီလိုဆို ကလေးကိစ္စ၊ မင်္ဂလာကိစ္စ၊ Ford မှာအိမ်ထောင်ရှိပြီးသားကိစ္စတွေက .....
"အမလေးနော်၊ ဒုက္ခပါပဲ။ Nancy ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေမလဲ။ ငါ သွားရမယ်"
.
တစ်ဖက်က Nancy ကလည်း သတင်းတွေမြင်ပြီး
"အဟက်၊ တစ်ရန်အေးရော"
ကာယကံရှင် Nancy က တစ်ရန်အေးပြီဆိုပေမဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ Lillian ကတော့ ဝုန်းဒိုင်းကြဲရောက်ချလာပြီး
"ဟဲ့၊ Mr. Ford က ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။ သူက အိမ်ထောင်ရှိနေတာလား"
"အဲဒီတော့ တစ်ရန်အေးတာပေါ့။ ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ ပန်းလေး။ ဖုန်းလေးတောင်ကြိုမဆက်ဘူး။ အတော်ပဲ၊ ငါ သလဲသီးဖျော်ရည်သောက်မလို့။ တစ်ခွက်ပိုဖျော်ခဲ့မယ်၊ ခဏစောင့်"
"ဘာ၊ ဖျော်ရည်သောက်ဖို့ အချိန်ရှိသေးတာလား"
"ခဏလေးပါ။ အဲဒီမှာခဏထိုင်စောင့်နေ"
နောက်ဘက်ကိုရောက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ Nancy က လှမ်းအော်တော့ Lillian ခမျာ သွေးတက်မလို။
*Ring Ring*
"အမလေး။ ဟာ ... ဖုန်းကတစ်မျိုး"
Nancy ရဲ့ဖုန်းမြည်နေလို့ Lillian ယူကြည့်လိုက်တော့ Nathan. အချင်းချင်းမို့ Lillian ဖုန်းကိုင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
"ကလေး၊ သတင်းတွေမြင်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ အဲဒီဘက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းပြတ်မှာပဲကို ကိုယ့်ကိုလက်ခံလိုက်ပါတော့။ ကိုယ်ဝန်ကိစ္စကိုလည်း မင်းမိဘတွေကို ကိုယ်ပဲအစအဆုံးလာရှင်းပြပါ့မယ်။ ကလေးလေးအတွက် မိစုံဖစုံရှိဖို့လိုတယ်လေကွာ။ ကိုယ့်ကိုတွေ့ခွင့်ပေးပါနော်။ Nancy, ကလေးရေ ... ဖြေပါဦးကွာ။ အဲဒီလိုကြီး ဘာမှမပြောဘဲ မနေပါနဲ့"
Shock ရနေတဲ့ Lillian ကတော့ ဘာမှမပြောနိုင်ပါ။ သူထင်ခဲ့တာ ကလေးအဖေက Mr. Ford ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ပေါ့။ အခုတော့ Nathan က ...
Nancy နဲ့ အဲဒီညကတွေ့ခဲ့တာလား။ အဲဒီညက ဟိုတယ်မှာ Nancy နဲ့အတူတူရှိနေခဲ့တာ Nathan တဲ့လား။
"Hello, Nancy. Hello."
"အ ... အစ်ကို Nathan, Nan ... Nancy က အအေးသွားဖျော်နေတာ။ ဟို ... ညီမကလေ တကယ်မရည်ရွယ် ... မရည်ရွယ်ဘဲ ဖုန်းကိုင်လိုက်မိတာ။ အဲဒါ ... တောင်းပန်ပါတယ် ... တောင်းပန်ပါတယ် အစ်ကို"
Lillian က အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ တောင်းပန်တဲ့အခါ
"ဟာ၊ ပန်းလေးရောက်နေတာလား။ တောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး။ Sorry ပန်းလေးရေ၊ အစ်ကိုလည်း ပြောချင်ဇောများသွားတာ။ အတော်ပဲ၊ Nancy ကိုလေ ဝိုင်းကူနားချပေးပါဦး Cupid ရယ်၊ နော်"
"ရှင်"
"အားကိုးပါတယ်"
"ဪ၊ ဟုတ် ... ဟုတ်ကဲ့"
"ကိုယ် ညကျရင်ဖုန်းဆက်လိုက်မှာမို့ ဖုန်းကိုင်ပါလို့လည်း ဆက်ဆက်ပြောပေးပါဦး"
"ဟုတ်ကဲ့"
"See you later, ပန်းလေး"
"ဟုတ်"
Lillian အံ့ဩမဆုံးပါ။ ဒီလိုရှင်းရှင်းလေးကို Nancy က ဘာတွေအတွေးများနေပါသလဲ။
"ရပါပြီ။ သောက်ကြည့်လိုက်၊ အရမ်းမိုက်တယ်။ ငါတော့ကြိုက်တယ်"
"Nancy, အစ်ကို Nathan ဖုန်းဆက်တယ်"
ရုပ်ကချက်ချင်းတည်သွားပြီး
"ဘာတဲ့လဲ"
"ကလေးအဖေက အစ်ကိုလား"
"အဲဒီလူက အဲဒီလိုတွေ လျှောက်ပြောသွားတာလား"
"နင်ထင်ပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်ကတည်းက ပြောသွားလိုက်တာတောက်လျှောက်ပဲ။ Ford ကိစ္စပြတ်ပြီမို့ သူ့ကိုလက်ခံပါ။ နင့်မိဘတွေကိုလည်း ကလေးကိစ္စ သူပဲအကုန်ဖြေရှင်းပေးပါ့မယ်။ တွေ့ခွင့်ပေးပါ။ ညကျရင်လည်း ဖုန်းကိုင်ပါတဲ့"
"အရူးလိုပဲ"
"ဟဲ့၊ အရူးမ။ ငါ့ကိုရှင်းပြစမ်း"
"Oh God! လန့်လိုက်တာ။ ကလေးနဲ့ဟ၊ သူပါလန့်သွားမယ်။ စွတ်အော်မနေနဲ့"
"ဟင် ... Sorry, sorry. ကလေးရယ်၊ တီတီ တောင်းပန်တယ်။ Nancy, နင် ငါ့ကိုပြောသင့်ပြီနော်"
"ဘာပြောရမှာလဲ။ သိသွားပြီမဟုတ်လား"
ဗိုက်ကိုကိုင်ကြည့်ရင်း ဖျော်ရည်ကိုစုပ်သောက်နေတဲ့ Nancy ကြောင့် Lillian က အားမလိုအားမရကြည့်ရင်း
"နင်က ဘာလို့လက်မခံသေးတာလဲ"
"ချစ်လားဆိုတာမသေချာလို့ စောင့်ကြည့်နေတာ"
"ကလေးကတော့မစောင့်ဘူးလေ။ ကြီးလာမှာလေ"
"ကြီးလာပေါ့။ ငါတစ်ယောက်တည်းလည်း မွေးနိုင်ပါတယ်"
"သူ့အဖေဘယ်သူလဲမေးရင် ..."
"Nathan Max Vendor လို့ ဖြေလိုက်မှာပေါ့"
"ဟဲ့၊ နင့်ယောက်ျားမဟုတ်ဘဲနဲ့ နင့်ကလေးရဲ့အဖေလို့ ဘယ်သူကယုံမလဲ။ Nathan ဆိုတာလည်း တစ်နိုင်ငံလုံးနီးပါးသိတဲ့သရုပ်ဆောင်လေ"
"မယုံနေလေ။ သေချာချင်ရင် DNA စစ်ကြည့်ကြပေါ့။ ငါက အမှားတွေပြောနေလို့လား"
"ဘုရားစူး ကလေးအမေပါဟယ်။ နင် သူ့ကိုလက်ခံလိုက်ပါတော့"
"ငါ့ကို အတင်းမတိုက်တွန်းပါနဲ့"
"ဟင်း ... ငါ မောလို့သေတော့မှာ"
"ငါလည်း စိတ်ပူတာပဲ။ တကယ်မချစ်ဘဲ မှားလို့ကလေးရတိုင်း တာဝန်ယူတာမျိုးတော့ ငါမလိုချင်ဘူး။ မှားတာတော့ ငါလည်းမှားတာမို့ ကလေးတာဝန်ကတော့ ငါလည်းယူနိုင်တယ်"
"Amazing ပါဟယ်"
"သောက်ကြည့်၊ ရင်အေးတာပေါ့"
Nancy အတွေးတချို့ကိုလိုက်မမီပါသော Lillian ခမျာ ဖျော်ရည်ကိုသာ အားပါးတရသောက်ချရပါတော့တယ်။
¤¤¤¤¤
"အစ်ကို"
"အင်း"
"ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
"ဒီနားဖြတ်သွားတာ။ မင်းတို့သားအဖ ဆိုင်ထဲမှာထိုင်နေတာကို လှမ်းမြင်လိုက်လို့။ သားလေးရေ ... ဦးဦးကိုမှတ်မိလား"
Kyle သားငယ်ကိုပေါင်ပေါ်တင်ထားရာက ကလေးကရေခွက်ကိုလှမ်းဆွဲလို့ အနည်းငယ်စိုသွားတဲ့ဘောင်းဘီကိုသုတ်ဖို့ ကလေးကို ထိုင်ခုံလေးပေါ်ခဏချပြီး ဘောင်းဘီကိုသုတ်နေတုန်းမှာ ရှေ့မှာလာရပ်တဲ့အရိပ်ကြောင့်မော့ကြည့်တော့ Ivy ဖြစ်နေတာပါ။ Ivy က ကလေးကိုပွေ့ချီပြီး Kyle နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ကလေးကိုချော့မြှူနေပါတယ်။
"ခစ် ခစ်"
အိ အဲ့ နဲ့ပါသွားပြီးမှ Ivy ချော့မြှူတာကို ထရယ်တာကြောင့် Kyle သေချာကြည့်နေမိတယ်။ သားငယ်ကလူမကြောက်ပေမဲ့ သိပ်ချေတတ်တဲ့ကလေး။ လူတိုင်းနဲ့ရယ်တာမဟုတ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ကျည်တစ်တောင့်ကအဖွဲ့သားတွေကိုတော့ ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေပုံရပါတယ်။ Kyle အခန်းထဲမှာ ရိုက်ကွင်းတုန်းကဓာတ်ပုံတွေ၊ ရုပ်ရှင်ရုံတင်ခါစကပုံတွေ စုပြီးထည့်ထားတဲ့ Album ရှိပြီး နောက်ပိုင်းမှာလည်း အဲဒီရုပ်ရှင်ကို အခန်းထဲက TV screen ကြီးမှာ ခဏခဏတွေ့နေရတာကြောင့် အတတ်လွန်နေတဲ့ Jasper လေးက လူတွေကိုမှတ်မိနေကာ Dexter နဲ့တော့ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေပါတယ်။
"သူက ငါ့ကိုသိနေတာလား"
"ရိုက်ကွင်းတုန်းကပုံတွေ Album ထဲထည့်ထားတာလေ။ အဲဒါကို သူကြည့်နေကျ"
"ဪ၊ ဒီလိုလား။ သားလေးက ဦးကိုသိတယ်ပေါ့"
Jasper က Ivy မျက်နှာကို လက်ညှိုးလေးနဲ့တို့ထိရင်း ရယ်မောနေပြန်တယ်။
"ဦးမျက်နှာကို သဘောကျတာလား"
ခေါင်းတွေညိတ်ပြနေတဲ့ Jasper ကို Ivy အသည်းယားနေပါပြီ။ ဆေးရုံမှာ ငိုယိုနေတဲ့ကလေးလေးက အခု ဒီအရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ။ ပြန်တွေးကြည့်ရင် ကလေးလေးရဲ့မိဘနှစ်ပါးကို တစ်နေ့တည်းဆုံးရှုံးခဲ့ရတာကို မသိနားမလည်ဘဲ ဦးလေးဖြစ်သူရဲ့လက်ပေါ်မှာ ငိုနေခဲ့တဲ့နေ့လေးက သိပ်မကြာခင်ကမှလို့ ထင်ရသလိုလို။
"အစ်ကို ဘာလို့ ဆိုင်ထဲဝင်လာတာလဲ"
"ကော်ဖီသောက်ချင်လို့"
■■■■■ Part (21) ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі