Bait
A trader of destiny Laying in wait to rip off your sanity A thought of the heart The alluring of the past Ready to suck you in, fast A friend to the grieving soul An enemy to a healing hope A reoccurring thought A ringing prompt Causing you to reel upon your axis A pain from the past locked within The hurts from years gone by marked inseam A steady flow of bitterness seeping in streams Brewing and steering Ready to be unleashed A soothe to the sore it may seem But a poison to your guts it would be Never fashioned for your healing Wisdom says Let go and you will heal Refuse to bemoan and you will see A cozy home of peace it may seem When bitterness takes you in Like Rapunzel in loneliness castle It shuts you in Refusing to let you go free Deaths trap it is, when solace you find in anguish Like the letting down of Rapunzel's hair You need to let go to receive help Not by hatred nor by grief Letting Love in is all you need Unforgiveness will seal you in In a casket ready to be buried When you choose to hold on tight Refusing to heed wisdoms call From a thousand miles But when you let Love into your space Liberty would be your partner all the way Victory is certain even when you fail Because you now have a partner even beyond the veil Who by Love would always cause you to prevail.
2018-09-16 14:54:02
0
0
Схожі вірші
Всі
Я граю лише уві снах...
Я граю лише уві снах, Гітару, мов тебе, обіймаю, І пісня стара на вустах, Що в серці болем лунає. Я граю лише уві снах, Мелодію, давно що забута, І печаль в блакитних очах — Мій жах і муза, мій смуток. Я граю лише для тебе, Хоч знаю, що плід ти уяви, І біль губить нестерпний — Я гину, а пісня лунає... Я граю мелодію ніжну Та бігти хочеться геть, Як чую солодку я пісню: Вона нагадає про смерть... Бо вона серце зворушить І змусить згадати тебе, Ну нащо грати я мушу І палати мертвим вогнем? Поховавши, я присяглася, Що забута гітара — ось так, Бо пісня для тебе лилася... Я граю лише уві снах...
131
25
5596
"Письмо ушедших дней"
Привет , мой милый друг Забыл ли ты, как долго не писала , Прости ,но я хотела отпустить Всю слабостью ,что в себе искала . И может ты проник Моим письмом до дрожи Забыл ли мой дневник , Увиденный стихами одинокой ночи ... Об памяти прошедших дней , Ты не увидишь ни души порока Лишь слабый шепот чувств Уложенных строками тонко . Немой вопрос в глазах Оставлю с времям на последок Легонько холодом касаний уходя , Чтоб не запомнил запах пепла.
43
17
2521