Брыдота
Крычы ад болю,
Стогні з безнадзёгай,
Ты недарэчны, глупы чалавек!
Крыху адкрыўшы рот,
Ужо хочацца каб бы замоўк,
Твой голас — самы горшы здёк,
Над розумам другіх людзей!
Усё бавішся, а погляд, ах, брыдота,
І думкі ўсе твае, дурная галава!
Убачыўшы цябе, мяне ахопвае самота,
І трасца з чортам за душу бярэ!
Астатнія, нібы з замілаваннем,
Глядзяць цябе ў вочы і бачуць чысціню,
Празрыстую крыніцу і каханне,
Матуліны абдымы, родную зямлю.
І толькі я, адна на гэтым свеце,
Пакуль плыве па Космасу планета,
Гляджу на тваі "правільныя" мэты,
І бачу наскразь усяго цябе.
І ты баішся гэтай праўды,
Ты так збянтэжан тым,
што я ўсяго цябе трымаю ў галаве,
І позірк твой крычыць дарэмна,
А Стогн губляецца нікчэмна,
Бо сёння, мір чысцюткі праз цябе!
2022-09-27 20:12:55
4
0