Пахне чабор
Пацалуй мяне, абдымі Як чабор зачаруй сваім пахам І ўначы ў падарожжа вазьмі Па сваіх лёгкіх казачных марах. Занатуй у блакноце нататкай, Які колер вачэй у мяне. Я салодкай, паветранай ватай Буду вабіць цябе ўва сьне. Занатуй у блакноце пах скуры, пах парфумы духмянай маёй. Я як люціка кветка ля скроні, Зачаплюся за вушкам сьцяблём. Я рассыплюся ў лісьце гарбаты, Як пялёсткі рамонкаў у дні, Калі вецер дзьме больш, чым звычайна, Калі дождж б'е мацней, чым заўжды. Я скручуся ў лісты іван-чая, Каб дасі табе лекі ў пары, Калі ў холадзе мала што бачна, Калі ў роспачы сьціхнуць гаі. Запісаў ты вачэй маіх колер? Вось такою лавандаю стану. І ў палях, што ты сьніш уначы, Зорку зь неба табе я дастану. Забяру жа блакнот твой цяпер, І нататкі твае пушчу ў воду. Хай нясе іх рака на Мядзель, Я тут побач, трымай. Быццам руну. Не пускай нібы лёс свой, трымай Пацалуй, абдымі, і запомні Як шапочуцца кветкі ў май, Няхай лягуць на нас поўні промні.
2024-03-05 21:12:48
1
0
Схожі вірші
Всі
Я і ніч
Поїзд падає в ніч. Це-останній ліхтар. Я і ніч. Віч-на-віч. То морозить. То жар. Ти вже, певно, заснув, Ти подушку обняв. Ти мене вже забув. В тебе тисячі справ Я від тиші глуха. Від мовчання німа. Я одна. Клич- не клич. Я і ніч. Віч-на-віч.
105
8
12402
Я отпущу с временем дальше ...
Так было нужно , я это лишь знаю Ты ушёл как ветра свежости дым Оставив на прощание " прости ", Забрав с собою частичку души Я больше об этом перестала плакать , И начала двигаться дальше забыв Хоть было то лето яркости сладко , Но больше не стану также любить , Хоть постоянно всплывают твои лести фразы , Что мучали глубоко теплотою внутри, Я отпущу с временем дальше И буду двигаться без лишней слёзы, Я не веню тебя за такое решение И понимаю почему было так , Но время летит незаметно Ничего не оставив с собою забрав ...
44
9
2821