Chapter (13)
Unicod
"မျိုးလေး ညီလေးကို သွားနိုးချေ မနတ်စာ စားရအောင်
မနေ့ညကလည်း ဘာမှဟုတ်တိပတ်တိမစားဘူး "
မျိုးတေဇ လက်ကကိုက်ထားတဲ့ပေါင်မုန့်ကို ပန်းကန်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး။
"အိပ်ပါစေအုန်း အမေရာ မနေ့ညကလည်း တော်ေတာ်အိပ်မပျော်လို့ သားကိုကလိနေပြီး သားေအာ်လိုက်တော့မှ ဂိမ်းဆော့တဲ့ဘက်လှည့်သွားတာ ၊ဘယ်ချိန်အိပ်တာလဲမသိဘူး ဒီနေ့ကရုံးပိတ်ရက်ဘဲ အိပ်ပါစေအုန်း "
တေဇအောင်လည်း သောက်လက်္စ ကော်ဖီခွက်ကိုချလိုက်ပြီး
"ဟုတ်တယ် အမေ ပေးအိပ်အုန်း ထွေး မျက်နှာချောင်ကျနေတာ သူညဘက်တွေ ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ဘူးထင်တယ်"
"အင်း အင်း အရမ်းအကြာကြီးတော့ အိပ်မခိုင်းနဲ့ ခေါင်းကိုက်မယ်"
မျိုးတေဇက ပါမုန့်ကို ကိုက်လိုက်ရင်း။
"၁၀နာရီလောက်ဆိုသွားနိုးလိုက်္မယ် "
ဒေါ်သန်းထွေးတို့လည်း စားစရာရှိတာကို ဆက်စားနေလိုက်ပြီး
ဘာစကားမှာဆက်္မပြောကြတော့ချေ။
ထိုအချိန် တေဇ အိပ်နေတဲ့ မျိုးအခန်းမှ၊ ပြုတ်ကျသံကျယ်လောက်စွာထွက်ပေါ်လာလေသည်။
ဒေါ်သန်းထွေးတစ်ယောက် လန့်ဖြတ်ကာ..
"ဟဲ့ ထွေးလေး ဘာဖြစ်တာလဲ မသိ သွားကြည့်ကြပါအုန်း"
မျိုးတေဇနှင့်တေဇအောင် အခန်းထဲပြေးသွားလိုက်တော့
အခန်းရဲ့ကြမ်းပြင်မှာေခွခွေေလးလကျနေသော တေဇဦး...။
မျိုးနှင့်အောင်တို့ကလန့်သွားကာ..။
"ထွေးလေး ..အမေ ထွေးလေးလဲကျတာ"
မျုိးတို့နှစ်ယာက် တေဇကိုချီမကာ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး
ဒေါ်သန်းထွေးကပါ အခန်းထဲရောက်၀င်လာလေသည်။
"အောင် လမ်းထဲက ဆရာဦးဇော်သွားခေါ်ချေ ဆေးခန်းမဖွင့်သေးလည်း တံခါးခေါက်ခေါ်ခဲ့"
"ဟုတ်"
အောင် ထွက်သွားတာနဲ့ ဒေါ်သန်းထွေးလည်း ထွေးလေး ဘေးနားထိုင်ချကာမယအဖျားများရှိနေလာဆိုပြီး နဖူးကိုစမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်မပူ။
"ကိုယ်လည်းမပူဘူး သေွးပေါင်များကျလို့လား မသိ"
****************************
သားကြီး ပြန်လာတာမျှော်နေတုန်း ဖုန်းမြည်လာတာကြောင့် သားကြီးဖုန်းဖြစ်နေတာကြောင့် ချက်ချင်းကိုင်လိုက်ပြီး..
"အမေ ဆရာဦးဇော်က အပြင်သွားတယ်တဲ့ ဆေးရုံကြီးဘဲတန်းသွားတော့မယ် ကျွန်တော်အခု ကားငှားလာတယ် ထွေးခေါ်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက် ရောက်ခံနီးနေပြီး "
"အေး အေး "
ဖုန်းကို ချလိုက်တာနဲ့ အောင်က..
"ကိုအောင် ဘာပြောလဲ"
"ဆေးရုံတန်းသွားမယ်တဲ့ ထွေးလေးကိုအိမ်ေရှ့ထိသယ်ပါအုန်း မင်းအကိုကားငှားလာတာ ရောက်ခံနီးပြီးတဲ့ "
မျိုးလည်း ကုတင်ပေါ်က တေဇကို ကောတ်ချီကာ
အိမ်ရှေ့မှာရောက်နေပြီးဖြစ်သော ကားေနာက်ခန်းသို့တင်ပေးလိုက်သည်။
"အမေ တို့အရင်သွားနှင့် ကျွန်တော် အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးလိုက်ခဲ့မယ် ဆေးရုံနာမည်လှမ်းပို့လိုက်"
ပြောပြီးတာနဲ့ ကားတံခါးပိတ်လိုက်ပြီး
ကားငယ်လေးကလည်း ချက်ချင်းမောင်းထွက်သွားလေသည်။
ဆေးရုံရောက်တော့ လူနာတင်စင်ပေါ်တင်ကာ ဆရာ၀န်က
ေသွးေပါင်ချိန်ကာ နှလုံးခုန်နူန်းတွေ စစ်စရာရှိတာစစ်ပေးပြီး အခန်းတစ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတာကြောင့်
"အမေ ထွေးလေးက ရိုးရိုးသွေးပေါင်ကျတာမဟုတ်ဘူးလာ အခုက ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ဆရာ၀န်က တစ်ခုခုစစ်စရာရှိလို့တဲ့"
တအောင့်အကြာ ဆရာ၀န်ကပြန်ထွက်လာလေသည်။
"အန်တီက လူနာ အမေလား "
"ဟုတ်ပါတယ်"
"ကျွန်တော် ပြောစရာလေးရှိလို့ "
တေဇ ေအာင် က စိတ်မရှည်တော့
"ပြောစရာရှိတာ ပြောလေဗျာ၊ ဘာတွေအရစ်ရှည်နေတာလည်း ကုသဖို့အတွက်လာ၊ ထွေးဘာရောဂါဖြစ်နေလို့လဲ"
ဒေါသထွက်နေတဲ့ တေဇအောင် ကို ဆရာ၀န်က လေသံအေးအေးဖြစ်သာပြန်ပြောလေသည်။
"လူနာရှင်ရဲ့ အကိုလာ ကျွန်တော် အန်တီနဲ့ပြောမှအဆင်ပြေမယ်ထင်လို့ပါ"
ဒေါ်သန်းထွေးလည်း ကြားထဲနေ အလိုက်တသိဘဲ
"သား ထွေးအနားသွားနေချေ မျိုးလေးကိုလည်း လိပ်စာပို့ပေးလိုက် အမေ ဆရာ၀န်နဲ့လိုက်ပြီး ထွေးအခြေအနေနားထောင်ေချအုန်းမယ်"
"ဟုတ်.."
တေဇအောင် ထွက်သွားတာနဲ့ ဆရာ၀န်လေးက
"အန်တီ ကျွန်တော် ရုံးခန်းမှာသွားပြောရအောင် "
"ရပါတယ် သွားရအောင်"
အခန်းထဲရောက်တော့ ဆရာ၀န်လေး ထိုင်ခိုင်းတဲ့နေရာမှာထိုင်ချလိုက်ပြီး...ဆရာ၀န်လေးက စကားစလာလေသည်။
"အမှန်ပြောရရင် လူနာရှင်ကိုစမ်းသပ်ပြီးထွက်လာတဲ့ရလဒ်ကကျွန်တော်အတွက်လည်းပထမဆုံးဘဲ မြင်ဖူးတာမို့
ပြောရမှာကိုတောင် ရင်တုန်မိတယ်
ဒီအဖြစ်အပျက် ကြားတော့ကြားဖူးပေ့မယ် ကိုယ်တိုင် ကြုံရမယ်လို့ မထင်ထားဘူး"
"အန်တီသား ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"လူနာမှာ သားအိမ်ပါတာ အန်တီသိလား"
"ဟုတ် သိပါတယ်"
"သိတယ်လား ဒါဆိုလူနာမှာ အခု ကိုယ်၀န်
လေးပတ်ေနရှိပြီး"
"ဟင် ဟုတ်လား အန်တီဒီရက်ပိုင်း သတိမထားမိလိုက်ဘူး"
"ဒါဆို လူနာနဲ့ဆက်နွယ်တဲ့ သူကိုရော အန်တီသိလား"
"အိမ်ထောင်ရှိပါတယ် ယောင်္ကျားလေးအိမ်ထောင်ဖက်ပါ"
"ဟုတ်လား ဒါဆိုတော်သေးတာပေါ့ ကျွန်တော်က
အတင်းအနိုင့်ကျင့်ခံထားရတယ် ထင်မိလို့တောင်းပန်ပါတယ်"
"ရပါတယ် အခု သားလေးအခြေအနေက "
ဆရာ၀န်လေးက ဖိုင်တစ်ခုက ဓာတ်မှန်ရိုက်တဲ့အခါကျရင် ထွက်လာတဲ့ ပုံစံလို့ဓာတ်ပုံအသေးစားလေး ပြလာသည်။
"ကျွန်တော်အစက စမ်းနေတုန်း မူမမှန်သလို့ ဖြစ်နေတော့ ဆေးထိုးမယ်အစား အရင် စမ်းသပ်လိုက်တာ မှန်သွားတယ်
မဟုတ်ရင်ဆေးထိုးမိတော့မှာလေ"
"ဒါက ဗိုက်ကို အာထရာဆောင်းရိုက်ထားတာပါ"
"ပြောရရင် လူနာကသွေးပေါင်တွေကျနေတယ် ညဘက်တွေဆိုကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ဘူးထင်တယ်၊ဒီကာလက
အစားမှန်မှန် စားပြီး အိပ်ရ၀၀အိပ်ဖို့လိုတယ်"
"သာမန်မိန်းကေလးတွေလို့ ကိုယ်၀န်ဆောင်မဟုတ်တဲ့အတွက်
ပိုဂရုစိုက်ရမယ် ပြောရရင် သားအိမ်အားနည်းနေတယ် ၊
အဲ့ပုံထဲအဝိုင်းလေးတွေလား အန်တီ"
"တွေ့တယ် ဆရာ"
"ကိုယ်၀န်လေးပတ်ဆိုတာက မိန်းကလေးဆိုရင် လက်္မထိပ်ကို
လက်ခလယ်ကွေးချလို့ ပေါ်လာတဲ့ အဝိုင်းလောက်ရှိသင့်ပြီး
အခုပုံစံက လက္မထိပ်ေတာင်မဟုတ်ဘူး လက်္မရဲ့တစ်၀တ်လောက်ကို လက်ညိုးကွေးချလိုက်လို့ ပေါ်လာတဲ့ အဝိုင်းအရွယ်အစားလောက်ဘဲရှိတယ် ပြောရရင် ကြီးထွားမှုနူန်းေနှးနေတယ် ဂရုစိုက်္မှုအများကြိးလို့သေးတယ်"
"အန်တီ သားလေး ယောင်္ကျားနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး အထူးဂရုစိုက်ပေးပါမယ်"
"ဟုတ် ဒါဆို လူနာကိုယ်ရော ကျွန်တော်ပြောပေးရမလား"
"အန်တီ ကိုယ်တိုင်ပြောလိုက်ပါမယ်"
ဒေါ်သန်းထွေးလည်း ဆရာ၀န်လေးကို နူတ်ဆက်ကာ ထွေးလေး အခန်းဆီပြန်လာလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ...ထွေးလေး ကနိုးနေပြီး ဘေးနားက မျိုးလေးတို့နဲ့ စကားပြောနေကြသည်။
"အမေ ဆရာ၀န် ဘာပြောလဲ"
"အင်း သားတို့သုံးယောက်လုံးပြောပြမယ်
သေချာနားထောင်ပေး ထွေးလေး အမေပြောတာ နားထောင်ပြီးရင် ကြိုက်သလို့ဆုံးဖြတ်လို့ရတယ် "
တေဇအောင်က
"အမေ ပြောနေတဲ့ပုံစံက ထွေး။ရောဂါအကြီးကြီး
ဖြစ်နေတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး မင်းညီလေးက အခုကလေး လွယ်ထားရပြီး"
ဒေါ်သန်းထွေး စကားပြီးရော အခန်းရဲ့လေထုလည်းငြိမ်သွားလေသည်။တေဇလည်း အံဩသွားကာ
"သားက ကိုယ်၀န်ဆောင်ရတယ် ဟုတ်လား"
" ဟုတ်တယ် အမေပြောပြီးပြီး ခေါင်းအေးအေးထားစဉ်းစား သားပိုင်မသိခင် သားမလိုချင်လည်း ဖြတ်ချလိုက် အမေဘာမှမပြောဘူး သားဆုံးဖြတ်ချက်ကိုအမေ အလေးထားတယ်"
ကုတင်ပေါ်ငူငူကြီးထိုင်နေတဲ့ တေဇကနေ စကားစလာလေသည်။
"မား သိလား သားက ကလေးအရမ်းချစ်တယ်
အရင်တုန်းက သားမိန်းမရရင် ကလေးဘယ်္နှစ်ယောက်္မွေးမယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ခဲ့ဖူးတယ် ကိုပိုင်နဲ့ယူပြီးတော့ အဲ့အိမ်မတ်က ပျောက်သွားခဲ့တယ် အခုေတာ့သားကိုယ်တိုင်က ကလေးမွေးလို့ရတယ်တဲ့ "
"မား သားကလေ သွေးသားကို ဖြတ်ချရလောက်တဲ့ထိ
သားမယုတ်မာဘူး
လူလောကထဲမရောက်သေးတဲ့ ကလေးမှာဘာအပြစ်မှမရှိတာ
စဉ်းစားဖို့ မလို့အောင် သားဒီကလေးကို ရအောင်မွေးမှာ "
တေဇက မား မိမိမှာ ကိုယ်၀န်ရှိတယ်ပြောထဲက ငြိမ်သက်နေတဲ့ ကိုကြီးနဲ့ကုိလတ်တို့နှစ်ယောက်ကိုမေးလိုက်သည်။
"အကိုတို့ရောလက်ခံနိုင်မလား ကျွန်တော်ကို ဘယ်လို့ပြောချင်လဲ "
ကိုကြီးက ထလာကာ တေဇရဲ့ကုတင်စွန်းပေါ်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး။
"အမှန်ပြောရရင် အံဩမှုတွေက အလုံးအရင်းလိုက်ဘဲ ထွေးလေး ထွေး ယောင်္ကျားယူတယ် ပြီးတာ့ အခု ကလေးမွေးနိုင်တယ် ဘယ်လို့တောင်ထူးဆန်းလွန်းတဲ့ ငါညီလည်း "
ကိုမျိုးကလည်း
"မင်း ကလေးမွေးဖို့ ဆုံးဖြတ်တော့ ငါတို့ကို ဘယ်လို့ပြောချင်လဲ မေးရအောင် ငါတို့က ညီအကိုတွေ မင်းဘာဘဲဖြစ်နေဖြစ်နေ မင်းကငါညီလေးဘဲ မင်းစိတ်ပူရမှာ မင်းလင်ကိုပြောပြဖို့"
"ကိုပိုင်က လက်ခံမှာပေါ့ သူကလေးဘဲဟာ "
"အင်းပေါ့ သူကလေးဘဲ လက်ခံမှာပေါ့"
ကိုမျိုးက
"ငလူးလေး မင်းတောင် ကလေးရနေပြီး ကိုအောင်
ကျွန်တော်တို့လည်း အိမ်ထောင်ဖက်ကိုရှာသင့်ေနပြီး ထင်တယ် "
တေဇကလည်း မိန်းမယူရင်စဉ်းစားနေတဲ့ အကိုနှစ်ယောက်ကို
"ကျွန်တော် မွေးလာမယ့် ကလေးထိန်းပေးရမယ်လေ"
"မင်းကျ လင်ယူပြီး ငါတို့က ကလေးထိန်း လူပျိုကြီးလုပ်ရမှာပေါ့
မား သားပြောတဲ့ စကားကိုကြည့်စမ်း ပိတ်ရိုက်ချင်စရာ"
ဒေါ်သန်းထွေးလည်း သားသုံးေယာက်လုံးကုိကြည့်ကာရယ်နေရင်း
"ထွေးပြောတာလည်းမှန်တာဘဲ မင်းတို့ကမိန်းမလည်းရမှာမဟုတ်ဘူး လူပျိုကြီးဘ၀နဲ့ အရိုးထုတ်ရမှာဘဲ အဲ့တော့ကလေးထိန်းပေးလိုက်ကြပေါ့"
ကိုမျိုးကစိတ်ပျတ်သလို့ ပုံစံနှင့်...
"အဲ့တာပြော ရှေ့နေ့ငှားရင် ထောင်လုံးလုံးကျတယ်ဆိုဝာာ "
အဲ့ခါကြမှာ တေဇကော ကိုကြီးနှင့်မားတို့ကပါ ကိုလတ်ရဲ့ အပြောကြောင့်ပွဲကျကုန်လေသည်။
"ဟားးးးး"
ဆေးရုံးခန်းလေးမှာတော့ ပျော်ရွင်စရာအပြည့်နှင့် ။
***********************
တစ်ဖက်တွင်လည်း
*လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော တယ်လီဖုန်းမှာ သက်္မှတ်ချိန်အတွင်း........တူ တူ တူ*
မနတ်ထဲ ပုံမှန်ထဲဖုန်းခေါ်နေသော်လည်း ဖုန်းမကိုင်တဲ့ ချစ်ကြောင့် စက္ကပိုင်ခေါင်းမီးတောက်နေသည်။လုပ်လက်စအလုပ်တွေလည်း ဆက္မလုပ်နိုင်။
အိမ်ဖုန်းခေါ်တော့လည်း အိမ်တွင်မရှိ ချစ် အမေဆီခေါ်တော့လည်း မကိုင်...စိုးရိမ့်မှုက ခေါင်းထိပ်ထိတက်နေပြီး။
ချစ်ကိုစောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတဲ့ လူတွေဆီဖုန်းဆက်တော့
ဆေးရုံတက်နေရတယ် ပြောတော့
ဖုန်းကို ခုံပေါ်ပစ်ချကာ အရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ စန္ဒာကို
"အခုပြန်မယ် "
"BOSS အလုပ်တွေမပြီးသေး"
"ငါဘာပြောလိုက်လည်း စီစဉ်စရာရှိတာ သွားလုပ်
အပိုစကားတွေ လာမပြောနဲ့"
စန္ဒာထွက်သွားတာနဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်္မိသည်။
ပုံမှန်ဆို နှစ်လခရီးကို ချစ်ကိုမြန်မြန်တွေ့ချင်စိတ်ကြောင့်
နေညမအိပ်ဘဲအလုပ် မြန်မြန်လက်္စဖြတ်ဖို့ လုပ်နေပြီး
တစ်ရက္မှ ကောင်းကောင်းမအိပ်ရသေးချေ။
မိမိသွားခဲ့တဲ့ အလုပ်ခရီးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး တစ်ခါမှ မပြီးသေးဘဲ
ပြန်ရိုးထုံးစံမရှိ။အခုတော့ မပြန်လို့မရတော့ ပေ။
ချစ်ဘာလို့ဆေးရုံတက်နေရတာလည်း မိမိဆီကုိတစ်ချက္မှ
ဖုန်းမဆက်လာ ချစ်အတွက် ကိုယ်က အရေးမပါတဲ့လူဖြစ်နေလို့လား။
*ကိုယ် စိတ်ပူလိုက်တာအချစ်ရာ*
ကြိုးစားလျက်ပါ
#ဆုပိုင်ဟွား
9.11.2020
Zawgyi
"မ်ိဳးေလး ညီေလးကို သြားနိုးေခ် မနတ္စာ စားရေအာင္
မေန႔ညကလည္း ဘာမွဟုတ္တိပတ္တိမစားဘူး "
မ်ိဳးေတဇ လက္ကကိုက္ထားတဲ့ေပါင္မုန႔္ကို ပန္းကန္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး။
"အိပ္ပါေစအုန္း အေမရာ မေန႔ညကလည္း ေတာ္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္လို႔ သားကိုကလိေနၿပီး သားေအာ္လိုက္ေတာ့မွ ဂိမ္းေဆာ့တဲ့ဘက္လွည့္သြားတာ ၊ဘယ္ခ်ိန္အိပ္တာလဲမသိဘူး ဒီေန႔က႐ုံးပိတ္ရက္ဘဲ အိပ္ပါေစအုန္း "
ေတဇေအာင္လည္း ေသာက္လက္ၥ ေကာ္ဖီခြက္ကိုခ်လိုက္ၿပီး
"ဟုတ္တယ္ အေမ ေပးအိပ္အုန္း ေထြး မ်က္ႏွာေခ်ာင္က်ေနတာ သူညဘက္ေတြ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္တယ္"
"အင္း အင္း အရမ္းအၾကာႀကီးေတာ့ အိပ္မခိုင္းနဲ႔ ေခါင္းကိုက္မယ္"
မ်ိဳးေတဇက ပါမုန႔္ကို ကိုက္လိုက္ရင္း။
"၁၀နာရီေလာက္ဆိုသြားနိုးလိုက္ၼယ္ "
ေဒၚသန္းေထြးတို႔လည္း စားစရာရွိတာကို ဆက္စားေနလိုက္ၿပီး
ဘာစကားမွာဆက္ၼေျပာၾကေတာ့ေခ်။
ထိုအခ်ိန္ ေတဇ အိပ္ေနတဲ့ မ်ိဳးအခန္းမွ၊ ျပဳတ္က်သံက်ယ္ေလာက္စြာထြက္ေပၚလာေလသည္။
ေဒၚသန္းေထြးတစ္ေယာက္ လန႔္ျဖတ္ကာ..
"ဟဲ့ ေထြးေလး ဘာျဖစ္တာလဲ မသိ သြားၾကည့္ၾကပါအုန္း"
မ်ိဳးေတဇႏွင့္ေတဇေအာင္ အခန္းထဲေျပးသြားလိုက္ေတာ့
အခန္းရဲ့ၾကမ္းျပင္မွာေခြေခြေလးလက်ေနေသာ ေတဇဦး...။
မ်ိဳးႏွင့္ေအာင္တို႔ကလန႔္သြားကာ..။
"ေထြးေလး ..အေမ ေထြးေလးလဲက်တာ"
မ်ဳိးတို႔ႏွစ္ယာက္ ေတဇကိုခ်ီမကာ ကုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး
ေဒၚသန္းေထြးကပါ အခန္းထဲေရာက္၀င္လာေလသည္။
"ေအာင္ လမ္းထဲက ဆရာဦးေဇာ္သြားေခၚေခ် ေဆးခန္းမဖြင့္ေသးလည္း တံခါးေခါက္ေခၚခဲ့"
"ဟုတ္"
ေအာင္ ထြက္သြားတာနဲ႔ ေဒၚသန္းေထြးလည္း ေထြးေလး ေဘးနားထိုင္ခ်ကာမယအဖ်ားမ်ားရွိေနလာဆိုၿပီး နဖူးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္မပူ။
"ကိုယ္လည္းမပူဘူး ေသြးေပါင္မ်ားက်လို႔လား မသိ"
****************************
သားႀကီး ျပန္လာတာေမၽွာ္ေနတုန္း ဖုန္းျမည္လာတာေၾကာင့္ သားႀကီးဖုန္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္ၿပီး..
"အေမ ဆရာဦးေဇာ္က အျပင္သြားတယ္တဲ့ ေဆး႐ုံႀကီးဘဲတန္းသြားေတာ့မယ္ ကၽြန္ေတာ္အခု ကားငွားလာတယ္ ေထြးေခၚၿပီး ထြက္ခဲ့လိုက္ ေရာက္ခံနီးေနၿပီး "
"ေအး ေအး "
ဖုန္းကို ခ်လိုက္တာနဲ႔ ေအာင္က..
"ကိုေအာင္ ဘာေျပာလဲ"
"ေဆး႐ုံတန္းသြားမယ္တဲ့ ေထြးေလးကိုအိမ္ေရွ႕ထိသယ္ပါအုန္း မင္းအကိုကားငွားလာတာ ေရာက္ခံနီးၿပီးတဲ့ "
မ်ိဳးလည္း ကုတင္ေပၚက ေတဇကို ေကာတ္ခ်ီကာ
အိမ္ေရွ႕မွာေရာက္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ ကားေနာက္ခန္းသို႔တင္ေပးလိုက္သည္။
"အေမ တို႔အရင္သြားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္တံခါးပိတ္ၿပီးလိုက္ခဲ့မယ္ ေဆး႐ုံနာမည္လွမ္းပို႔လိုက္"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ကားတံခါးပိတ္လိုက္ၿပီး
ကားငယ္ေလးကလည္း ခ်က္ခ်င္းေမာင္းထြက္သြားေလသည္။
ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ လူနာတင္စင္ေပၚတင္ကာ ဆရာ၀န္က
ေသြးေပါင္ခ်ိန္ကာ ႏွလုံးခုန္ႏူန္းေတြ စစ္စရာရွိတာစစ္ေပးၿပီး အခန္းတစ္ခန္းထဲ ေခၚသြားတာေၾကာင့္
"အေမ ေထြးေလးက ရိုးရိုးေသြးေပါင္က်တာမဟုတ္ဘူးလာ အခုက ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဆရာ၀န္က တစ္ခုခုစစ္စရာရွိလို႔တဲ့"
တေအာင့္အၾကာ ဆရာ၀န္ကျပန္ထြက္လာေလသည္။
"အန္တီက လူနာ အေမလား "
"ဟုတ္ပါတယ္"
"ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာေလးရွိလို႔ "
ေတဇ ေအာင္ က စိတ္မရွည္ေတာ့
"ေျပာစရာရွိတာ ေျပာေလဗ်ာ၊ ဘာေတြအရစ္ရွည္ေနတာလည္း ကုသဖို႔အတြက္လာ၊ ေထြးဘာေရာဂါျဖစ္ေနလို႔လဲ"
ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ေတဇေအာင္ ကို ဆရာ၀န္က ေလသံေအးေအးျဖစ္သာျပန္ေျပာေလသည္။
"လူနာရွင္ရဲ့ အကိုလာ ကၽြန္ေတာ္ အန္တီနဲ႔ေျပာမွအဆင္ေျပမယ္ထင္လို႔ပါ"
ေဒၚသန္းေထြးလည္း ၾကားထဲေန အလိုက္တသိဘဲ
"သား ေထြးအနားသြားေနေခ် မ်ိဳးေလးကိုလည္း လိပ္စာပို႔ေပးလိုက္ အေမ ဆရာ၀န္နဲ႔လိုက္ၿပီး ေထြးအေျခအေနနားေထာင္ေခ်အုန္းမယ္"
"ဟုတ္.."
ေတဇေအာင္ ထြက္သြားတာနဲ႔ ဆရာ၀န္ေလးက
"အန္တီ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုံးခန္းမွာသြားေျပာရေအာင္ "
"ရပါတယ္ သြားရေအာင္"
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေလး ထိုင္ခိုင္းတဲ့ေနရာမွာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး...ဆရာ၀န္ေလးက စကားစလာေလသည္။
"အမွန္ေျပာရရင္ လူနာရွင္ကိုစမ္းသပ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ရလဒ္ကကၽြန္ေတာ္အတြက္လည္းပထမဆုံးဘဲ ျမင္ဖူးတာမို႔
ေျပာရမွာကိုေတာင္ ရင္တုန္မိတယ္
ဒီအျဖစ္အပ်က္ ၾကားေတာ့ၾကားဖူးေပ့မယ္ ကိုယ္တိုင္ ၾကဳံရမယ္လို႔ မထင္ထားဘူး"
"အန္တီသား ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"လူနာမွာ သားအိမ္ပါတာ အန္တီသိလား"
"ဟုတ္ သိပါတယ္"
"သိတယ္လား ဒါဆိုလူနာမွာ အခု ကိုယ္၀န္
ေလးပတ္ေနရွိၿပီး"
"ဟင္ ဟုတ္လား အန္တီဒီရက္ပိုင္း သတိမထားမိလိုက္ဘူး"
"ဒါဆို လူနာနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့ သူကိုေရာ အန္တီသိလား"
"အိမ္ေထာင္ရွိပါတယ္ ေယာကၤ်ားေလးအိမ္ေထာင္ဖက္ပါ"
"ဟုတ္လား ဒါဆိုေတာ္ေသးတာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္က
အတင္းအနိုင့္က်င့္ခံထားရတယ္ ထင္မိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ရပါတယ္ အခု သားေလးအေျခအေနက "
ဆရာ၀န္ေလးက ဖိုင္တစ္ခုက ဓာတ္မွန္ရိုက္တဲ့အခါက်ရင္ ထြက္လာတဲ့ ပုံစံလို႔ဓာတ္ပုံအေသးစားေလး ျပလာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္အစက စမ္းေနတုန္း မူမမွန္သလို႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ေဆးထိုးမယ္အစား အရင္ စမ္းသပ္လိုက္တာ မွန္သြားတယ္
မဟုတ္ရင္ေဆးထိုးမိေတာ့မွာေလ"
"ဒါက ဗိုက္ကို အာထရာေဆာင္းရိုက္ထားတာပါ"
"ေျပာရရင္ လူနာကေသြးေပါင္ေတြက်ေနတယ္ ညဘက္ေတြဆိုေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္တယ္၊ဒီကာလက
အစားမွန္မွန္ စားၿပီး အိပ္ရ၀၀အိပ္ဖို႔လိုတယ္"
"သာမန္မိန္းကေလးေတြလို႔ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မဟုတ္တဲ့အတြက္
ပိုဂ႐ုစိုက္ရမယ္ ေျပာရရင္ သားအိမ္အားနည္းေနတယ္ ၊
အဲ့ပုံထဲအဝိုင္းေလးေတြလား အန္တီ"
"ေတြ႕တယ္ ဆရာ"
"ကိုယ္၀န္ေလးပတ္ဆိုတာက မိန္းကေလးဆိုရင္ လက္ၼထိပ္ကို
လက္ခလယ္ေကြးခ်လို႔ ေပၚလာတဲ့ အဝိုင္းေလာက္ရွိသင့္ၿပီး
အခုပုံစံက လကၼထိပ္ေတာင္မဟုတ္ဘူး လက္ၼရဲ့တစ္၀တ္ေလာက္ကို လက္ညိဳးေကြးခ်လိုက္လို႔ ေပၚလာတဲ့ အဝိုင္းအရြယ္အစားေလာက္ဘဲရွိတယ္ ေျပာရရင္ ႀကီးထြားမႈႏူန္းေႏွးေနတယ္ ဂ႐ုစိုက္ၼႈအမ်ားႀကိးလို႔ေသးတယ္"
"အန္တီ သားေလး ေယာကၤ်ားနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး အထူးဂ႐ုစိုက္ေပးပါမယ္"
"ဟုတ္ ဒါဆို လူနာကိုယ္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေပးရမလား"
"အန္တီ ကိုယ္တိုင္ေျပာလိုက္ပါမယ္"
ေဒၚသန္းေထြးလည္း ဆရာ၀န္ေလးကို ႏူတ္ဆက္ကာ ေထြးေလး အခန္းဆီျပန္လာလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ...ေထြးေလး ကနိုးေနၿပီး ေဘးနားက မ်ိဳးေလးတို႔နဲ့ စကားေျပာေနၾကသည္။
"အေမ ဆရာ၀န္ ဘာေျပာလဲ"
"အင္း သားတို႔သုံးေယာက္လုံးေျပာျပမယ္
ေသခ်ာနားေထာင္ေပး ေထြးေလး အေမေျပာတာ နားေထာင္ၿပီးရင္ ႀကိဳက္သလို႔ဆုံးျဖတ္လို႔ရတယ္ "
ေတဇေအာင္က
"အေမ ေျပာေနတဲ့ပုံစံက ေထြး။ေရာဂါအႀကီးႀကီး
ျဖစ္ေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး မင္းညီေလးက အခုကေလး လြယ္ထားရၿပီး"
ေဒၚသန္းေထြး စကားၿပီးေရာ အခန္းရဲ့ေလထုလည္းၿငိမ္သြားေလသည္။ေတဇလည္း အံဩသြားကာ
"သားက ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရတယ္ ဟုတ္လား"
" ဟုတ္တယ္ အေမေျပာၿပီးၿပီး ေခါင္းေအးေအးထားစဥ္းစား သားပိုင္မသိခင္ သားမလိုခ်င္လည္း ျဖတ္ခ်လိုက္ အေမဘာမွမေျပာဘူး သားဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုအေမ အေလးထားတယ္"
ကုတင္ေပၚငူငူႀကီးထိုင္ေနတဲ့ ေတဇကေန စကားစလာေလသည္။
"မား သိလား သားက ကေလးအရမ္းခ်စ္တယ္
အရင္တုန္းက သားမိန္းမရရင္ ကေလးဘယ္္ႏွစ္ေယာက္္ေမြးမယ္ဆိုၿပီး ဆုံးျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္ ကိုပိုင္နဲ႔ယူၿပီးေတာ့ အဲ့အိမ္မတ္က ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္ အခုေတာ့သားကိုယ္တိုင္က ကေလးေမြးလို႔ရတယ္တဲ့ "
"မား သားကေလ ေသြးသားကို ျဖတ္ခ်ရေလာက္တဲ့ထိ
သားမယုတ္မာဘူး
လူေလာကထဲမေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးမွာဘာအျပစ္မွမရွိတာ
စဥ္းစားဖို႔ မလို႔ေအာင္ သားဒီကေလးကို ရေအာင္ေမြးမွာ "
ေတဇက မား မိမိမွာ ကိုယ္၀န္ရွိတယ္ေျပာထဲက ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ကိုႀကီးနဲ႔ကုိလတ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္။
"အကိုတို႔ေရာလက္ခံနိုင္မလား ကၽြန္ေတာ္ကို ဘယ္လို႔ေျပာခ်င္လဲ "
ကိုႀကီးက ထလာကာ ေတဇရဲ့ကုတင္စြန္းေပၚ၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီး။
"အမွန္ေျပာရရင္ အံဩမႈေတြက အလုံးအရင္းလိုက္ဘဲ ေထြးေလး ေထြး ေယာကၤ်ားယူတယ္ ၿပီးတာ့ အခု ကေလးေမြးနိုင္တယ္ ဘယ္လို႔ေတာင္ထူးဆန္းလြန္းတဲ့ ငါညီလည္း "
ကိုမ်ိဳးကလည္း
"မင္း ကေလးေမြးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ေတာ့ ငါတို႔ကို ဘယ္လို႔ေျပာခ်င္လဲ ေမးရေအာင္ ငါတို႔က ညီအကိုေတြ မင္းဘာဘဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန မင္းကငါညီေလးဘဲ မင္းစိတ္ပူရမွာ မင္းလင္ကိုေျပာျပဖို႔"
"ကိုပိုင္က လက္ခံမွာေပါ့ သူကေလးဘဲဟာ "
"အင္းေပါ့ သူကေလးဘဲ လက္ခံမွာေပါ့"
ကိုမ်ိဳးက
"ငလူးေလး မင္းေတာင္ ကေလးရေနၿပီး ကိုေအာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အိမ္ေထာင္ဖက္ကိုရွာသင့္ေနၿပီး ထင္တယ္ "
ေတဇကလည္း မိန္းမယူရင္စဥ္းစားေနတဲ့ အကိုႏွစ္ေယာက္ကို
"ကၽြန္ေတာ္ ေမြးလာမယ့္ ကေလးထိန္းေပးရမယ္ေလ"
"မင္းက် လင္ယူၿပီး ငါတို႔က ကေလးထိန္း လူပ်ိဳႀကီးလုပ္ရမွာေပါ့
မား သားေျပာတဲ့ စကားကိုၾကည့္စမ္း ပိတ္ရိုက္ခ်င္စရာ"
ေဒၚသန္းေထြးလည္း သားသုံးေယာက္လုံးကုိၾကည့္ကာရယ္ေနရင္း
"ေထြးေျပာတာလည္းမွန္တာဘဲ မင္းတို႔ကမိန္းမလည္းရမွာမဟုတ္ဘူး လူပ်ိဳႀကီးဘ၀နဲ႔ အရိုးထုတ္ရမွာဘဲ အဲ့ေတာ့ကေလးထိန္းေပးလိုက္ၾကေပါ့"
ကိုမ်ိဳးကစိတ္ပ်တ္သလို႔ ပုံစံႏွင့္...
"အဲ့တာေျပာ ေရွ႕ေန႔ငွားရင္ ေထာင္လုံးလုံးက်တယ္ဆိုဝာာ "
အဲ့ခါၾကမွာ ေတဇေကာ ကိုႀကီးႏွင့္မားတို႔ကပါ ကိုလတ္ရဲ့ အေျပာေၾကာင့္ပြဲက်ကုန္ေလသည္။
"ဟားးးးး"
ေဆး႐ုံးခန္းေလးမွာေတာ့ ေပ်ာ္ရြင္စရာအျပည့္ႏွင့္ ။
***********************
တစ္ဖက္တြင္လည္း
*လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ သက္ၼွတ္ခ်ိန္အတြင္း........တူ တူ တူ*
မနတ္ထဲ ပုံမွန္ထဲဖုန္းေခၚေနေသာ္လည္း ဖုန္းမကိုင္တဲ့ ခ်စ္ေၾကာင့္ စကၠပိုင္ေခါင္းမီးေတာက္ေနသည္။လုပ္လက္စအလုပ္ေတြလည္း ဆကၼလုပ္နိုင္။
အိမ္ဖုန္းေခၚေတာ့လည္း အိမ္တြင္မရွိ ခ်စ္ အေမဆီေခၚေတာ့လည္း မကိုင္...စိုးရိမ့္မႈက ေခါင္းထိပ္ထိတက္ေနၿပီး။
ခ်စ္ကိုေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတဲ့ လူေတြဆီဖုန္းဆက္ေတာ့
ေဆး႐ုံတက္ေနရတယ္ ေျပာေတာ့
ဖုန္းကို ခုံေပၚပစ္ခ်ကာ အေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ စႏၵာကို
"အခုျပန္မယ္ "
"BOSS အလုပ္ေတြမၿပီးေသး"
"ငါဘာေျပာလိုက္လည္း စီစဥ္စရာရွိတာ သြားလုပ္
အပိုစကားေတြ လာမေျပာနဲ႔"
စႏၵာထြက္သြားတာနဲ႔ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၼိသည္။
ပုံမွန္ဆို ႏွစ္လခရီးကို ခ်စ္ကိုျမန္ျမန္ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္
ေနညမအိပ္ဘဲအလုပ္ ျမန္ျမန္လက္ၥျဖတ္ဖို႔ လုပ္ေနၿပီး
တစ္ရကၼွ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရေသးေခ်။
မိမိသြားခဲ့တဲ့ အလုပ္ခရီးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး တစ္ခါမွ မၿပီးေသးဘဲ
ျပန္ရိုးထုံးစံမရွိ။အခုေတာ့ မျပန္လို႔မရေတာ့ ေပ။
ခ်စ္ဘာလို႔ေဆး႐ုံတက္ေနရတာလည္း မိမိဆီကုိတစ္ခ်ကၼွ
ဖုန္းမဆက္လာ ခ်စ္အတြက္ ကိုယ္က အေရးမပါတဲ့လူျဖစ္ေနလို႔လား။
*ကိုယ္ စိတ္ပူလိုက္တာအခ်စ္ရာ*
ႀကိဳးစားလ်က္ပါ
#ဆုပိုင္ဟြား
9.11.2020
"မျိုးလေး ညီလေးကို သွားနိုးချေ မနတ်စာ စားရအောင်
မနေ့ညကလည်း ဘာမှဟုတ်တိပတ်တိမစားဘူး "
မျိုးတေဇ လက်ကကိုက်ထားတဲ့ပေါင်မုန့်ကို ပန်းကန်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး။
"အိပ်ပါစေအုန်း အမေရာ မနေ့ညကလည်း တော်ေတာ်အိပ်မပျော်လို့ သားကိုကလိနေပြီး သားေအာ်လိုက်တော့မှ ဂိမ်းဆော့တဲ့ဘက်လှည့်သွားတာ ၊ဘယ်ချိန်အိပ်တာလဲမသိဘူး ဒီနေ့ကရုံးပိတ်ရက်ဘဲ အိပ်ပါစေအုန်း "
တေဇအောင်လည်း သောက်လက်္စ ကော်ဖီခွက်ကိုချလိုက်ပြီး
"ဟုတ်တယ် အမေ ပေးအိပ်အုန်း ထွေး မျက်နှာချောင်ကျနေတာ သူညဘက်တွေ ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ဘူးထင်တယ်"
"အင်း အင်း အရမ်းအကြာကြီးတော့ အိပ်မခိုင်းနဲ့ ခေါင်းကိုက်မယ်"
မျိုးတေဇက ပါမုန့်ကို ကိုက်လိုက်ရင်း။
"၁၀နာရီလောက်ဆိုသွားနိုးလိုက်္မယ် "
ဒေါ်သန်းထွေးတို့လည်း စားစရာရှိတာကို ဆက်စားနေလိုက်ပြီး
ဘာစကားမှာဆက်္မပြောကြတော့ချေ။
ထိုအချိန် တေဇ အိပ်နေတဲ့ မျိုးအခန်းမှ၊ ပြုတ်ကျသံကျယ်လောက်စွာထွက်ပေါ်လာလေသည်။
ဒေါ်သန်းထွေးတစ်ယောက် လန့်ဖြတ်ကာ..
"ဟဲ့ ထွေးလေး ဘာဖြစ်တာလဲ မသိ သွားကြည့်ကြပါအုန်း"
မျိုးတေဇနှင့်တေဇအောင် အခန်းထဲပြေးသွားလိုက်တော့
အခန်းရဲ့ကြမ်းပြင်မှာေခွခွေေလးလကျနေသော တေဇဦး...။
မျိုးနှင့်အောင်တို့ကလန့်သွားကာ..။
"ထွေးလေး ..အမေ ထွေးလေးလဲကျတာ"
မျုိးတို့နှစ်ယာက် တေဇကိုချီမကာ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး
ဒေါ်သန်းထွေးကပါ အခန်းထဲရောက်၀င်လာလေသည်။
"အောင် လမ်းထဲက ဆရာဦးဇော်သွားခေါ်ချေ ဆေးခန်းမဖွင့်သေးလည်း တံခါးခေါက်ခေါ်ခဲ့"
"ဟုတ်"
အောင် ထွက်သွားတာနဲ့ ဒေါ်သန်းထွေးလည်း ထွေးလေး ဘေးနားထိုင်ချကာမယအဖျားများရှိနေလာဆိုပြီး နဖူးကိုစမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်မပူ။
"ကိုယ်လည်းမပူဘူး သေွးပေါင်များကျလို့လား မသိ"
****************************
သားကြီး ပြန်လာတာမျှော်နေတုန်း ဖုန်းမြည်လာတာကြောင့် သားကြီးဖုန်းဖြစ်နေတာကြောင့် ချက်ချင်းကိုင်လိုက်ပြီး..
"အမေ ဆရာဦးဇော်က အပြင်သွားတယ်တဲ့ ဆေးရုံကြီးဘဲတန်းသွားတော့မယ် ကျွန်တော်အခု ကားငှားလာတယ် ထွေးခေါ်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက် ရောက်ခံနီးနေပြီး "
"အေး အေး "
ဖုန်းကို ချလိုက်တာနဲ့ အောင်က..
"ကိုအောင် ဘာပြောလဲ"
"ဆေးရုံတန်းသွားမယ်တဲ့ ထွေးလေးကိုအိမ်ေရှ့ထိသယ်ပါအုန်း မင်းအကိုကားငှားလာတာ ရောက်ခံနီးပြီးတဲ့ "
မျိုးလည်း ကုတင်ပေါ်က တေဇကို ကောတ်ချီကာ
အိမ်ရှေ့မှာရောက်နေပြီးဖြစ်သော ကားေနာက်ခန်းသို့တင်ပေးလိုက်သည်။
"အမေ တို့အရင်သွားနှင့် ကျွန်တော် အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးလိုက်ခဲ့မယ် ဆေးရုံနာမည်လှမ်းပို့လိုက်"
ပြောပြီးတာနဲ့ ကားတံခါးပိတ်လိုက်ပြီး
ကားငယ်လေးကလည်း ချက်ချင်းမောင်းထွက်သွားလေသည်။
ဆေးရုံရောက်တော့ လူနာတင်စင်ပေါ်တင်ကာ ဆရာ၀န်က
ေသွးေပါင်ချိန်ကာ နှလုံးခုန်နူန်းတွေ စစ်စရာရှိတာစစ်ပေးပြီး အခန်းတစ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတာကြောင့်
"အမေ ထွေးလေးက ရိုးရိုးသွေးပေါင်ကျတာမဟုတ်ဘူးလာ အခုက ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ဆရာ၀န်က တစ်ခုခုစစ်စရာရှိလို့တဲ့"
တအောင့်အကြာ ဆရာ၀န်ကပြန်ထွက်လာလေသည်။
"အန်တီက လူနာ အမေလား "
"ဟုတ်ပါတယ်"
"ကျွန်တော် ပြောစရာလေးရှိလို့ "
တေဇ ေအာင် က စိတ်မရှည်တော့
"ပြောစရာရှိတာ ပြောလေဗျာ၊ ဘာတွေအရစ်ရှည်နေတာလည်း ကုသဖို့အတွက်လာ၊ ထွေးဘာရောဂါဖြစ်နေလို့လဲ"
ဒေါသထွက်နေတဲ့ တေဇအောင် ကို ဆရာ၀န်က လေသံအေးအေးဖြစ်သာပြန်ပြောလေသည်။
"လူနာရှင်ရဲ့ အကိုလာ ကျွန်တော် အန်တီနဲ့ပြောမှအဆင်ပြေမယ်ထင်လို့ပါ"
ဒေါ်သန်းထွေးလည်း ကြားထဲနေ အလိုက်တသိဘဲ
"သား ထွေးအနားသွားနေချေ မျိုးလေးကိုလည်း လိပ်စာပို့ပေးလိုက် အမေ ဆရာ၀န်နဲ့လိုက်ပြီး ထွေးအခြေအနေနားထောင်ေချအုန်းမယ်"
"ဟုတ်.."
တေဇအောင် ထွက်သွားတာနဲ့ ဆရာ၀န်လေးက
"အန်တီ ကျွန်တော် ရုံးခန်းမှာသွားပြောရအောင် "
"ရပါတယ် သွားရအောင်"
အခန်းထဲရောက်တော့ ဆရာ၀န်လေး ထိုင်ခိုင်းတဲ့နေရာမှာထိုင်ချလိုက်ပြီး...ဆရာ၀န်လေးက စကားစလာလေသည်။
"အမှန်ပြောရရင် လူနာရှင်ကိုစမ်းသပ်ပြီးထွက်လာတဲ့ရလဒ်ကကျွန်တော်အတွက်လည်းပထမဆုံးဘဲ မြင်ဖူးတာမို့
ပြောရမှာကိုတောင် ရင်တုန်မိတယ်
ဒီအဖြစ်အပျက် ကြားတော့ကြားဖူးပေ့မယ် ကိုယ်တိုင် ကြုံရမယ်လို့ မထင်ထားဘူး"
"အန်တီသား ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"လူနာမှာ သားအိမ်ပါတာ အန်တီသိလား"
"ဟုတ် သိပါတယ်"
"သိတယ်လား ဒါဆိုလူနာမှာ အခု ကိုယ်၀န်
လေးပတ်ေနရှိပြီး"
"ဟင် ဟုတ်လား အန်တီဒီရက်ပိုင်း သတိမထားမိလိုက်ဘူး"
"ဒါဆို လူနာနဲ့ဆက်နွယ်တဲ့ သူကိုရော အန်တီသိလား"
"အိမ်ထောင်ရှိပါတယ် ယောင်္ကျားလေးအိမ်ထောင်ဖက်ပါ"
"ဟုတ်လား ဒါဆိုတော်သေးတာပေါ့ ကျွန်တော်က
အတင်းအနိုင့်ကျင့်ခံထားရတယ် ထင်မိလို့တောင်းပန်ပါတယ်"
"ရပါတယ် အခု သားလေးအခြေအနေက "
ဆရာ၀န်လေးက ဖိုင်တစ်ခုက ဓာတ်မှန်ရိုက်တဲ့အခါကျရင် ထွက်လာတဲ့ ပုံစံလို့ဓာတ်ပုံအသေးစားလေး ပြလာသည်။
"ကျွန်တော်အစက စမ်းနေတုန်း မူမမှန်သလို့ ဖြစ်နေတော့ ဆေးထိုးမယ်အစား အရင် စမ်းသပ်လိုက်တာ မှန်သွားတယ်
မဟုတ်ရင်ဆေးထိုးမိတော့မှာလေ"
"ဒါက ဗိုက်ကို အာထရာဆောင်းရိုက်ထားတာပါ"
"ပြောရရင် လူနာကသွေးပေါင်တွေကျနေတယ် ညဘက်တွေဆိုကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ဘူးထင်တယ်၊ဒီကာလက
အစားမှန်မှန် စားပြီး အိပ်ရ၀၀အိပ်ဖို့လိုတယ်"
"သာမန်မိန်းကေလးတွေလို့ ကိုယ်၀န်ဆောင်မဟုတ်တဲ့အတွက်
ပိုဂရုစိုက်ရမယ် ပြောရရင် သားအိမ်အားနည်းနေတယ် ၊
အဲ့ပုံထဲအဝိုင်းလေးတွေလား အန်တီ"
"တွေ့တယ် ဆရာ"
"ကိုယ်၀န်လေးပတ်ဆိုတာက မိန်းကလေးဆိုရင် လက်္မထိပ်ကို
လက်ခလယ်ကွေးချလို့ ပေါ်လာတဲ့ အဝိုင်းလောက်ရှိသင့်ပြီး
အခုပုံစံက လက္မထိပ်ေတာင်မဟုတ်ဘူး လက်္မရဲ့တစ်၀တ်လောက်ကို လက်ညိုးကွေးချလိုက်လို့ ပေါ်လာတဲ့ အဝိုင်းအရွယ်အစားလောက်ဘဲရှိတယ် ပြောရရင် ကြီးထွားမှုနူန်းေနှးနေတယ် ဂရုစိုက်္မှုအများကြိးလို့သေးတယ်"
"အန်တီ သားလေး ယောင်္ကျားနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး အထူးဂရုစိုက်ပေးပါမယ်"
"ဟုတ် ဒါဆို လူနာကိုယ်ရော ကျွန်တော်ပြောပေးရမလား"
"အန်တီ ကိုယ်တိုင်ပြောလိုက်ပါမယ်"
ဒေါ်သန်းထွေးလည်း ဆရာ၀န်လေးကို နူတ်ဆက်ကာ ထွေးလေး အခန်းဆီပြန်လာလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ...ထွေးလေး ကနိုးနေပြီး ဘေးနားက မျိုးလေးတို့နဲ့ စကားပြောနေကြသည်။
"အမေ ဆရာ၀န် ဘာပြောလဲ"
"အင်း သားတို့သုံးယောက်လုံးပြောပြမယ်
သေချာနားထောင်ပေး ထွေးလေး အမေပြောတာ နားထောင်ပြီးရင် ကြိုက်သလို့ဆုံးဖြတ်လို့ရတယ် "
တေဇအောင်က
"အမေ ပြောနေတဲ့ပုံစံက ထွေး။ရောဂါအကြီးကြီး
ဖြစ်နေတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး မင်းညီလေးက အခုကလေး လွယ်ထားရပြီး"
ဒေါ်သန်းထွေး စကားပြီးရော အခန်းရဲ့လေထုလည်းငြိမ်သွားလေသည်။တေဇလည်း အံဩသွားကာ
"သားက ကိုယ်၀န်ဆောင်ရတယ် ဟုတ်လား"
" ဟုတ်တယ် အမေပြောပြီးပြီး ခေါင်းအေးအေးထားစဉ်းစား သားပိုင်မသိခင် သားမလိုချင်လည်း ဖြတ်ချလိုက် အမေဘာမှမပြောဘူး သားဆုံးဖြတ်ချက်ကိုအမေ အလေးထားတယ်"
ကုတင်ပေါ်ငူငူကြီးထိုင်နေတဲ့ တေဇကနေ စကားစလာလေသည်။
"မား သိလား သားက ကလေးအရမ်းချစ်တယ်
အရင်တုန်းက သားမိန်းမရရင် ကလေးဘယ်္နှစ်ယောက်္မွေးမယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ခဲ့ဖူးတယ် ကိုပိုင်နဲ့ယူပြီးတော့ အဲ့အိမ်မတ်က ပျောက်သွားခဲ့တယ် အခုေတာ့သားကိုယ်တိုင်က ကလေးမွေးလို့ရတယ်တဲ့ "
"မား သားကလေ သွေးသားကို ဖြတ်ချရလောက်တဲ့ထိ
သားမယုတ်မာဘူး
လူလောကထဲမရောက်သေးတဲ့ ကလေးမှာဘာအပြစ်မှမရှိတာ
စဉ်းစားဖို့ မလို့အောင် သားဒီကလေးကို ရအောင်မွေးမှာ "
တေဇက မား မိမိမှာ ကိုယ်၀န်ရှိတယ်ပြောထဲက ငြိမ်သက်နေတဲ့ ကိုကြီးနဲ့ကုိလတ်တို့နှစ်ယောက်ကိုမေးလိုက်သည်။
"အကိုတို့ရောလက်ခံနိုင်မလား ကျွန်တော်ကို ဘယ်လို့ပြောချင်လဲ "
ကိုကြီးက ထလာကာ တေဇရဲ့ကုတင်စွန်းပေါ်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး။
"အမှန်ပြောရရင် အံဩမှုတွေက အလုံးအရင်းလိုက်ဘဲ ထွေးလေး ထွေး ယောင်္ကျားယူတယ် ပြီးတာ့ အခု ကလေးမွေးနိုင်တယ် ဘယ်လို့တောင်ထူးဆန်းလွန်းတဲ့ ငါညီလည်း "
ကိုမျိုးကလည်း
"မင်း ကလေးမွေးဖို့ ဆုံးဖြတ်တော့ ငါတို့ကို ဘယ်လို့ပြောချင်လဲ မေးရအောင် ငါတို့က ညီအကိုတွေ မင်းဘာဘဲဖြစ်နေဖြစ်နေ မင်းကငါညီလေးဘဲ မင်းစိတ်ပူရမှာ မင်းလင်ကိုပြောပြဖို့"
"ကိုပိုင်က လက်ခံမှာပေါ့ သူကလေးဘဲဟာ "
"အင်းပေါ့ သူကလေးဘဲ လက်ခံမှာပေါ့"
ကိုမျိုးက
"ငလူးလေး မင်းတောင် ကလေးရနေပြီး ကိုအောင်
ကျွန်တော်တို့လည်း အိမ်ထောင်ဖက်ကိုရှာသင့်ေနပြီး ထင်တယ် "
တေဇကလည်း မိန်းမယူရင်စဉ်းစားနေတဲ့ အကိုနှစ်ယောက်ကို
"ကျွန်တော် မွေးလာမယ့် ကလေးထိန်းပေးရမယ်လေ"
"မင်းကျ လင်ယူပြီး ငါတို့က ကလေးထိန်း လူပျိုကြီးလုပ်ရမှာပေါ့
မား သားပြောတဲ့ စကားကိုကြည့်စမ်း ပိတ်ရိုက်ချင်စရာ"
ဒေါ်သန်းထွေးလည်း သားသုံးေယာက်လုံးကုိကြည့်ကာရယ်နေရင်း
"ထွေးပြောတာလည်းမှန်တာဘဲ မင်းတို့ကမိန်းမလည်းရမှာမဟုတ်ဘူး လူပျိုကြီးဘ၀နဲ့ အရိုးထုတ်ရမှာဘဲ အဲ့တော့ကလေးထိန်းပေးလိုက်ကြပေါ့"
ကိုမျိုးကစိတ်ပျတ်သလို့ ပုံစံနှင့်...
"အဲ့တာပြော ရှေ့နေ့ငှားရင် ထောင်လုံးလုံးကျတယ်ဆိုဝာာ "
အဲ့ခါကြမှာ တေဇကော ကိုကြီးနှင့်မားတို့ကပါ ကိုလတ်ရဲ့ အပြောကြောင့်ပွဲကျကုန်လေသည်။
"ဟားးးးး"
ဆေးရုံးခန်းလေးမှာတော့ ပျော်ရွင်စရာအပြည့်နှင့် ။
***********************
တစ်ဖက်တွင်လည်း
*လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော တယ်လီဖုန်းမှာ သက်္မှတ်ချိန်အတွင်း........တူ တူ တူ*
မနတ်ထဲ ပုံမှန်ထဲဖုန်းခေါ်နေသော်လည်း ဖုန်းမကိုင်တဲ့ ချစ်ကြောင့် စက္ကပိုင်ခေါင်းမီးတောက်နေသည်။လုပ်လက်စအလုပ်တွေလည်း ဆက္မလုပ်နိုင်။
အိမ်ဖုန်းခေါ်တော့လည်း အိမ်တွင်မရှိ ချစ် အမေဆီခေါ်တော့လည်း မကိုင်...စိုးရိမ့်မှုက ခေါင်းထိပ်ထိတက်နေပြီး။
ချစ်ကိုစောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတဲ့ လူတွေဆီဖုန်းဆက်တော့
ဆေးရုံတက်နေရတယ် ပြောတော့
ဖုန်းကို ခုံပေါ်ပစ်ချကာ အရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ စန္ဒာကို
"အခုပြန်မယ် "
"BOSS အလုပ်တွေမပြီးသေး"
"ငါဘာပြောလိုက်လည်း စီစဉ်စရာရှိတာ သွားလုပ်
အပိုစကားတွေ လာမပြောနဲ့"
စန္ဒာထွက်သွားတာနဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်္မိသည်။
ပုံမှန်ဆို နှစ်လခရီးကို ချစ်ကိုမြန်မြန်တွေ့ချင်စိတ်ကြောင့်
နေညမအိပ်ဘဲအလုပ် မြန်မြန်လက်္စဖြတ်ဖို့ လုပ်နေပြီး
တစ်ရက္မှ ကောင်းကောင်းမအိပ်ရသေးချေ။
မိမိသွားခဲ့တဲ့ အလုပ်ခရီးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး တစ်ခါမှ မပြီးသေးဘဲ
ပြန်ရိုးထုံးစံမရှိ။အခုတော့ မပြန်လို့မရတော့ ပေ။
ချစ်ဘာလို့ဆေးရုံတက်နေရတာလည်း မိမိဆီကုိတစ်ချက္မှ
ဖုန်းမဆက်လာ ချစ်အတွက် ကိုယ်က အရေးမပါတဲ့လူဖြစ်နေလို့လား။
*ကိုယ် စိတ်ပူလိုက်တာအချစ်ရာ*
ကြိုးစားလျက်ပါ
#ဆုပိုင်ဟွား
9.11.2020
Zawgyi
"မ်ိဳးေလး ညီေလးကို သြားနိုးေခ် မနတ္စာ စားရေအာင္
မေန႔ညကလည္း ဘာမွဟုတ္တိပတ္တိမစားဘူး "
မ်ိဳးေတဇ လက္ကကိုက္ထားတဲ့ေပါင္မုန႔္ကို ပန္းကန္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး။
"အိပ္ပါေစအုန္း အေမရာ မေန႔ညကလည္း ေတာ္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္လို႔ သားကိုကလိေနၿပီး သားေအာ္လိုက္ေတာ့မွ ဂိမ္းေဆာ့တဲ့ဘက္လွည့္သြားတာ ၊ဘယ္ခ်ိန္အိပ္တာလဲမသိဘူး ဒီေန႔က႐ုံးပိတ္ရက္ဘဲ အိပ္ပါေစအုန္း "
ေတဇေအာင္လည္း ေသာက္လက္ၥ ေကာ္ဖီခြက္ကိုခ်လိုက္ၿပီး
"ဟုတ္တယ္ အေမ ေပးအိပ္အုန္း ေထြး မ်က္ႏွာေခ်ာင္က်ေနတာ သူညဘက္ေတြ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္တယ္"
"အင္း အင္း အရမ္းအၾကာႀကီးေတာ့ အိပ္မခိုင္းနဲ႔ ေခါင္းကိုက္မယ္"
မ်ိဳးေတဇက ပါမုန႔္ကို ကိုက္လိုက္ရင္း။
"၁၀နာရီေလာက္ဆိုသြားနိုးလိုက္ၼယ္ "
ေဒၚသန္းေထြးတို႔လည္း စားစရာရွိတာကို ဆက္စားေနလိုက္ၿပီး
ဘာစကားမွာဆက္ၼေျပာၾကေတာ့ေခ်။
ထိုအခ်ိန္ ေတဇ အိပ္ေနတဲ့ မ်ိဳးအခန္းမွ၊ ျပဳတ္က်သံက်ယ္ေလာက္စြာထြက္ေပၚလာေလသည္။
ေဒၚသန္းေထြးတစ္ေယာက္ လန႔္ျဖတ္ကာ..
"ဟဲ့ ေထြးေလး ဘာျဖစ္တာလဲ မသိ သြားၾကည့္ၾကပါအုန္း"
မ်ိဳးေတဇႏွင့္ေတဇေအာင္ အခန္းထဲေျပးသြားလိုက္ေတာ့
အခန္းရဲ့ၾကမ္းျပင္မွာေခြေခြေလးလက်ေနေသာ ေတဇဦး...။
မ်ိဳးႏွင့္ေအာင္တို႔ကလန႔္သြားကာ..။
"ေထြးေလး ..အေမ ေထြးေလးလဲက်တာ"
မ်ဳိးတို႔ႏွစ္ယာက္ ေတဇကိုခ်ီမကာ ကုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး
ေဒၚသန္းေထြးကပါ အခန္းထဲေရာက္၀င္လာေလသည္။
"ေအာင္ လမ္းထဲက ဆရာဦးေဇာ္သြားေခၚေခ် ေဆးခန္းမဖြင့္ေသးလည္း တံခါးေခါက္ေခၚခဲ့"
"ဟုတ္"
ေအာင္ ထြက္သြားတာနဲ႔ ေဒၚသန္းေထြးလည္း ေထြးေလး ေဘးနားထိုင္ခ်ကာမယအဖ်ားမ်ားရွိေနလာဆိုၿပီး နဖူးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္မပူ။
"ကိုယ္လည္းမပူဘူး ေသြးေပါင္မ်ားက်လို႔လား မသိ"
****************************
သားႀကီး ျပန္လာတာေမၽွာ္ေနတုန္း ဖုန္းျမည္လာတာေၾကာင့္ သားႀကီးဖုန္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္ၿပီး..
"အေမ ဆရာဦးေဇာ္က အျပင္သြားတယ္တဲ့ ေဆး႐ုံႀကီးဘဲတန္းသြားေတာ့မယ္ ကၽြန္ေတာ္အခု ကားငွားလာတယ္ ေထြးေခၚၿပီး ထြက္ခဲ့လိုက္ ေရာက္ခံနီးေနၿပီး "
"ေအး ေအး "
ဖုန္းကို ခ်လိုက္တာနဲ႔ ေအာင္က..
"ကိုေအာင္ ဘာေျပာလဲ"
"ေဆး႐ုံတန္းသြားမယ္တဲ့ ေထြးေလးကိုအိမ္ေရွ႕ထိသယ္ပါအုန္း မင္းအကိုကားငွားလာတာ ေရာက္ခံနီးၿပီးတဲ့ "
မ်ိဳးလည္း ကုတင္ေပၚက ေတဇကို ေကာတ္ခ်ီကာ
အိမ္ေရွ႕မွာေရာက္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ ကားေနာက္ခန္းသို႔တင္ေပးလိုက္သည္။
"အေမ တို႔အရင္သြားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္တံခါးပိတ္ၿပီးလိုက္ခဲ့မယ္ ေဆး႐ုံနာမည္လွမ္းပို႔လိုက္"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ကားတံခါးပိတ္လိုက္ၿပီး
ကားငယ္ေလးကလည္း ခ်က္ခ်င္းေမာင္းထြက္သြားေလသည္။
ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ လူနာတင္စင္ေပၚတင္ကာ ဆရာ၀န္က
ေသြးေပါင္ခ်ိန္ကာ ႏွလုံးခုန္ႏူန္းေတြ စစ္စရာရွိတာစစ္ေပးၿပီး အခန္းတစ္ခန္းထဲ ေခၚသြားတာေၾကာင့္
"အေမ ေထြးေလးက ရိုးရိုးေသြးေပါင္က်တာမဟုတ္ဘူးလာ အခုက ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဆရာ၀န္က တစ္ခုခုစစ္စရာရွိလို႔တဲ့"
တေအာင့္အၾကာ ဆရာ၀န္ကျပန္ထြက္လာေလသည္။
"အန္တီက လူနာ အေမလား "
"ဟုတ္ပါတယ္"
"ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာေလးရွိလို႔ "
ေတဇ ေအာင္ က စိတ္မရွည္ေတာ့
"ေျပာစရာရွိတာ ေျပာေလဗ်ာ၊ ဘာေတြအရစ္ရွည္ေနတာလည္း ကုသဖို႔အတြက္လာ၊ ေထြးဘာေရာဂါျဖစ္ေနလို႔လဲ"
ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ေတဇေအာင္ ကို ဆရာ၀န္က ေလသံေအးေအးျဖစ္သာျပန္ေျပာေလသည္။
"လူနာရွင္ရဲ့ အကိုလာ ကၽြန္ေတာ္ အန္တီနဲ႔ေျပာမွအဆင္ေျပမယ္ထင္လို႔ပါ"
ေဒၚသန္းေထြးလည္း ၾကားထဲေန အလိုက္တသိဘဲ
"သား ေထြးအနားသြားေနေခ် မ်ိဳးေလးကိုလည္း လိပ္စာပို႔ေပးလိုက္ အေမ ဆရာ၀န္နဲ႔လိုက္ၿပီး ေထြးအေျခအေနနားေထာင္ေခ်အုန္းမယ္"
"ဟုတ္.."
ေတဇေအာင္ ထြက္သြားတာနဲ႔ ဆရာ၀န္ေလးက
"အန္တီ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုံးခန္းမွာသြားေျပာရေအာင္ "
"ရပါတယ္ သြားရေအာင္"
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေလး ထိုင္ခိုင္းတဲ့ေနရာမွာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး...ဆရာ၀န္ေလးက စကားစလာေလသည္။
"အမွန္ေျပာရရင္ လူနာရွင္ကိုစမ္းသပ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ရလဒ္ကကၽြန္ေတာ္အတြက္လည္းပထမဆုံးဘဲ ျမင္ဖူးတာမို႔
ေျပာရမွာကိုေတာင္ ရင္တုန္မိတယ္
ဒီအျဖစ္အပ်က္ ၾကားေတာ့ၾကားဖူးေပ့မယ္ ကိုယ္တိုင္ ၾကဳံရမယ္လို႔ မထင္ထားဘူး"
"အန္တီသား ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"လူနာမွာ သားအိမ္ပါတာ အန္တီသိလား"
"ဟုတ္ သိပါတယ္"
"သိတယ္လား ဒါဆိုလူနာမွာ အခု ကိုယ္၀န္
ေလးပတ္ေနရွိၿပီး"
"ဟင္ ဟုတ္လား အန္တီဒီရက္ပိုင္း သတိမထားမိလိုက္ဘူး"
"ဒါဆို လူနာနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့ သူကိုေရာ အန္တီသိလား"
"အိမ္ေထာင္ရွိပါတယ္ ေယာကၤ်ားေလးအိမ္ေထာင္ဖက္ပါ"
"ဟုတ္လား ဒါဆိုေတာ္ေသးတာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္က
အတင္းအနိုင့္က်င့္ခံထားရတယ္ ထင္မိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ရပါတယ္ အခု သားေလးအေျခအေနက "
ဆရာ၀န္ေလးက ဖိုင္တစ္ခုက ဓာတ္မွန္ရိုက္တဲ့အခါက်ရင္ ထြက္လာတဲ့ ပုံစံလို႔ဓာတ္ပုံအေသးစားေလး ျပလာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္အစက စမ္းေနတုန္း မူမမွန္သလို႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ေဆးထိုးမယ္အစား အရင္ စမ္းသပ္လိုက္တာ မွန္သြားတယ္
မဟုတ္ရင္ေဆးထိုးမိေတာ့မွာေလ"
"ဒါက ဗိုက္ကို အာထရာေဆာင္းရိုက္ထားတာပါ"
"ေျပာရရင္ လူနာကေသြးေပါင္ေတြက်ေနတယ္ ညဘက္ေတြဆိုေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္တယ္၊ဒီကာလက
အစားမွန္မွန္ စားၿပီး အိပ္ရ၀၀အိပ္ဖို႔လိုတယ္"
"သာမန္မိန္းကေလးေတြလို႔ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မဟုတ္တဲ့အတြက္
ပိုဂ႐ုစိုက္ရမယ္ ေျပာရရင္ သားအိမ္အားနည္းေနတယ္ ၊
အဲ့ပုံထဲအဝိုင္းေလးေတြလား အန္တီ"
"ေတြ႕တယ္ ဆရာ"
"ကိုယ္၀န္ေလးပတ္ဆိုတာက မိန္းကေလးဆိုရင္ လက္ၼထိပ္ကို
လက္ခလယ္ေကြးခ်လို႔ ေပၚလာတဲ့ အဝိုင္းေလာက္ရွိသင့္ၿပီး
အခုပုံစံက လကၼထိပ္ေတာင္မဟုတ္ဘူး လက္ၼရဲ့တစ္၀တ္ေလာက္ကို လက္ညိဳးေကြးခ်လိုက္လို႔ ေပၚလာတဲ့ အဝိုင္းအရြယ္အစားေလာက္ဘဲရွိတယ္ ေျပာရရင္ ႀကီးထြားမႈႏူန္းေႏွးေနတယ္ ဂ႐ုစိုက္ၼႈအမ်ားႀကိးလို႔ေသးတယ္"
"အန္တီ သားေလး ေယာကၤ်ားနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး အထူးဂ႐ုစိုက္ေပးပါမယ္"
"ဟုတ္ ဒါဆို လူနာကိုယ္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေပးရမလား"
"အန္တီ ကိုယ္တိုင္ေျပာလိုက္ပါမယ္"
ေဒၚသန္းေထြးလည္း ဆရာ၀န္ေလးကို ႏူတ္ဆက္ကာ ေထြးေလး အခန္းဆီျပန္လာလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ...ေထြးေလး ကနိုးေနၿပီး ေဘးနားက မ်ိဳးေလးတို႔နဲ့ စကားေျပာေနၾကသည္။
"အေမ ဆရာ၀န္ ဘာေျပာလဲ"
"အင္း သားတို႔သုံးေယာက္လုံးေျပာျပမယ္
ေသခ်ာနားေထာင္ေပး ေထြးေလး အေမေျပာတာ နားေထာင္ၿပီးရင္ ႀကိဳက္သလို႔ဆုံးျဖတ္လို႔ရတယ္ "
ေတဇေအာင္က
"အေမ ေျပာေနတဲ့ပုံစံက ေထြး။ေရာဂါအႀကီးႀကီး
ျဖစ္ေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး မင္းညီေလးက အခုကေလး လြယ္ထားရၿပီး"
ေဒၚသန္းေထြး စကားၿပီးေရာ အခန္းရဲ့ေလထုလည္းၿငိမ္သြားေလသည္။ေတဇလည္း အံဩသြားကာ
"သားက ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရတယ္ ဟုတ္လား"
" ဟုတ္တယ္ အေမေျပာၿပီးၿပီး ေခါင္းေအးေအးထားစဥ္းစား သားပိုင္မသိခင္ သားမလိုခ်င္လည္း ျဖတ္ခ်လိုက္ အေမဘာမွမေျပာဘူး သားဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုအေမ အေလးထားတယ္"
ကုတင္ေပၚငူငူႀကီးထိုင္ေနတဲ့ ေတဇကေန စကားစလာေလသည္။
"မား သိလား သားက ကေလးအရမ္းခ်စ္တယ္
အရင္တုန္းက သားမိန္းမရရင္ ကေလးဘယ္္ႏွစ္ေယာက္္ေမြးမယ္ဆိုၿပီး ဆုံးျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္ ကိုပိုင္နဲ႔ယူၿပီးေတာ့ အဲ့အိမ္မတ္က ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္ အခုေတာ့သားကိုယ္တိုင္က ကေလးေမြးလို႔ရတယ္တဲ့ "
"မား သားကေလ ေသြးသားကို ျဖတ္ခ်ရေလာက္တဲ့ထိ
သားမယုတ္မာဘူး
လူေလာကထဲမေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးမွာဘာအျပစ္မွမရွိတာ
စဥ္းစားဖို႔ မလို႔ေအာင္ သားဒီကေလးကို ရေအာင္ေမြးမွာ "
ေတဇက မား မိမိမွာ ကိုယ္၀န္ရွိတယ္ေျပာထဲက ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ကိုႀကီးနဲ႔ကုိလတ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္။
"အကိုတို႔ေရာလက္ခံနိုင္မလား ကၽြန္ေတာ္ကို ဘယ္လို႔ေျပာခ်င္လဲ "
ကိုႀကီးက ထလာကာ ေတဇရဲ့ကုတင္စြန္းေပၚ၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီး။
"အမွန္ေျပာရရင္ အံဩမႈေတြက အလုံးအရင္းလိုက္ဘဲ ေထြးေလး ေထြး ေယာကၤ်ားယူတယ္ ၿပီးတာ့ အခု ကေလးေမြးနိုင္တယ္ ဘယ္လို႔ေတာင္ထူးဆန္းလြန္းတဲ့ ငါညီလည္း "
ကိုမ်ိဳးကလည္း
"မင္း ကေလးေမြးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ေတာ့ ငါတို႔ကို ဘယ္လို႔ေျပာခ်င္လဲ ေမးရေအာင္ ငါတို႔က ညီအကိုေတြ မင္းဘာဘဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန မင္းကငါညီေလးဘဲ မင္းစိတ္ပူရမွာ မင္းလင္ကိုေျပာျပဖို႔"
"ကိုပိုင္က လက္ခံမွာေပါ့ သူကေလးဘဲဟာ "
"အင္းေပါ့ သူကေလးဘဲ လက္ခံမွာေပါ့"
ကိုမ်ိဳးက
"ငလူးေလး မင္းေတာင္ ကေလးရေနၿပီး ကိုေအာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အိမ္ေထာင္ဖက္ကိုရွာသင့္ေနၿပီး ထင္တယ္ "
ေတဇကလည္း မိန္းမယူရင္စဥ္းစားေနတဲ့ အကိုႏွစ္ေယာက္ကို
"ကၽြန္ေတာ္ ေမြးလာမယ့္ ကေလးထိန္းေပးရမယ္ေလ"
"မင္းက် လင္ယူၿပီး ငါတို႔က ကေလးထိန္း လူပ်ိဳႀကီးလုပ္ရမွာေပါ့
မား သားေျပာတဲ့ စကားကိုၾကည့္စမ္း ပိတ္ရိုက္ခ်င္စရာ"
ေဒၚသန္းေထြးလည္း သားသုံးေယာက္လုံးကုိၾကည့္ကာရယ္ေနရင္း
"ေထြးေျပာတာလည္းမွန္တာဘဲ မင္းတို႔ကမိန္းမလည္းရမွာမဟုတ္ဘူး လူပ်ိဳႀကီးဘ၀နဲ႔ အရိုးထုတ္ရမွာဘဲ အဲ့ေတာ့ကေလးထိန္းေပးလိုက္ၾကေပါ့"
ကိုမ်ိဳးကစိတ္ပ်တ္သလို႔ ပုံစံႏွင့္...
"အဲ့တာေျပာ ေရွ႕ေန႔ငွားရင္ ေထာင္လုံးလုံးက်တယ္ဆိုဝာာ "
အဲ့ခါၾကမွာ ေတဇေကာ ကိုႀကီးႏွင့္မားတို႔ကပါ ကိုလတ္ရဲ့ အေျပာေၾကာင့္ပြဲက်ကုန္ေလသည္။
"ဟားးးးး"
ေဆး႐ုံးခန္းေလးမွာေတာ့ ေပ်ာ္ရြင္စရာအျပည့္ႏွင့္ ။
***********************
တစ္ဖက္တြင္လည္း
*လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ သက္ၼွတ္ခ်ိန္အတြင္း........တူ တူ တူ*
မနတ္ထဲ ပုံမွန္ထဲဖုန္းေခၚေနေသာ္လည္း ဖုန္းမကိုင္တဲ့ ခ်စ္ေၾကာင့္ စကၠပိုင္ေခါင္းမီးေတာက္ေနသည္။လုပ္လက္စအလုပ္ေတြလည္း ဆကၼလုပ္နိုင္။
အိမ္ဖုန္းေခၚေတာ့လည္း အိမ္တြင္မရွိ ခ်စ္ အေမဆီေခၚေတာ့လည္း မကိုင္...စိုးရိမ့္မႈက ေခါင္းထိပ္ထိတက္ေနၿပီး။
ခ်စ္ကိုေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတဲ့ လူေတြဆီဖုန္းဆက္ေတာ့
ေဆး႐ုံတက္ေနရတယ္ ေျပာေတာ့
ဖုန္းကို ခုံေပၚပစ္ခ်ကာ အေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ စႏၵာကို
"အခုျပန္မယ္ "
"BOSS အလုပ္ေတြမၿပီးေသး"
"ငါဘာေျပာလိုက္လည္း စီစဥ္စရာရွိတာ သြားလုပ္
အပိုစကားေတြ လာမေျပာနဲ႔"
စႏၵာထြက္သြားတာနဲ႔ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၼိသည္။
ပုံမွန္ဆို ႏွစ္လခရီးကို ခ်စ္ကိုျမန္ျမန္ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္
ေနညမအိပ္ဘဲအလုပ္ ျမန္ျမန္လက္ၥျဖတ္ဖို႔ လုပ္ေနၿပီး
တစ္ရကၼွ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရေသးေခ်။
မိမိသြားခဲ့တဲ့ အလုပ္ခရီးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး တစ္ခါမွ မၿပီးေသးဘဲ
ျပန္ရိုးထုံးစံမရွိ။အခုေတာ့ မျပန္လို႔မရေတာ့ ေပ။
ခ်စ္ဘာလို႔ေဆး႐ုံတက္ေနရတာလည္း မိမိဆီကုိတစ္ခ်ကၼွ
ဖုန္းမဆက္လာ ခ်စ္အတြက္ ကိုယ္က အေရးမပါတဲ့လူျဖစ္ေနလို႔လား။
*ကိုယ္ စိတ္ပူလိုက္တာအခ်စ္ရာ*
ႀကိဳးစားလ်က္ပါ
#ဆုပိုင္ဟြား
9.11.2020
Коментарі