Beauty in the dark
The lights went out but they never came back I forgot all the colours except for black My visions changed though my memory is the same As I walked with my shadow through this lifeless game I started fixing the pieces of my heart that I had lend Through my eyes are open, the nightmares don't end Maybe I cared too much, maybe I went too far But I learnt a lot of lessons everytime I got a scar I waited for a hand, I waited for a light But darkness kills it, turning it back to night I stopped running away from the falling abyss So instead of fighting I began befriending darkness I learned that there are no monsters on the dark side The bright light is where the monsters like to hide Their devilish face masked with an angel's disguise As they come between families and friends to cut ties Because everything thing in light could be fake or made of lies But beauty in the dark can only be seen with those eyes That held fear and fought back tear As they beauty in the light disappear
2018-08-23 19:52:12
26
4
Коментарі
Упорядкувати
  • За популярністю
  • Спочатку нові
  • По порядку
Показати всі коментарі (4)
Mysterious
@Jailin Derozen Yes...... Honest truth
Відповісти
2018-08-27 12:45:14
Подобається
eva
I really don't know what should I say.. I never read any such amazing english poems in my life before. I think I'm dead and that kicked me in the middle of tar black soul oh my goood!! If you aren't goddess, I don't even know who.
Відповісти
2019-07-07 08:43:44
Подобається
JENOVA JACKSON CHASE
Breathtakingly beautiful...
Відповісти
2019-12-17 04:06:09
Подобається
Схожі вірші
Всі
Why?
I was alone. I am alone. I will be alone. But why People always lie? I can't hear it Every time! And then They try to come Back. And i Don't understand it. Why?
61
4
8471
Дитинство
Минає час, минуло й літо, І тільки сум залишився в мені. Не повернутись вже в дитинство, У радості наповнені, чудові дні. Я пам'ятаю, як не переймалась Та навіть не гадала, що таке життя. Просто ляльками забавлялась, І не боялась небуття. Любити весь цей світ хотіла і літати, Та й так щоб суму і не знати. І насолоджувалась всім, що мала. Мене душа моя не переймала. Лиш мріями своїми я блукала, Чарівна музика кругом лунала. І сонечко світило лиш мені, Навіть коли були похмурі дні. І впало сонце за крайнебо, Настала темрява в душі моїй. І лиш зірки - останній вогник, Світили в океані мрій. Тепер блука душа моя лісами, Де вихід заблокований дивами, Які вбивають лиш мене. Я більш не хочу бачити сумне. Як птах над лабіринтом, Що заплутав шлях, літати. И крилами над горизонтом, Що розкинувсь на віки, махати. Та не боятись небуття, Того що новий день чекає. Лиш знову насолоджуватися життям, Яке дитинство моє знає.
71
7
11497