Фінальная партыя
Ня ведай роспачы й самоты
Ў маёй расчуленай душы
Сагрэе рукі мяккі дотык
Далонямі тваёй шчакі.
Імкнуся вуснамі да шыі,
Зь якой прыемны арамат
Знаёмы, як зь дзяцінства былі
Найлюбыя пахі гарбат.
Лагодны позірк роўна ў вочы,
Разбэшчаная ў кванты сьмерць;
І цемра, што я бачу ўночы —
Мэйтнэр у келіху бы ферзь.
Нібыта крок апошняй пешкай,
Што ператворыць пошлы рух
Лінейным матам каралевай
Над каралём вячэрніх дум.
Крананьні сьмелыя да сьцёгнаў,
Да таліі, і да грудзі
Схапіўшы мой апошні подых
Зрываеш кветачак лісткі.
Як песьнь вясновая, у ноты
Складзецца гук гарачых цел;
Віном чырвоным разальецца
Як полымя, як натр ў вадзе.
І больш ня мёрзнуць мае рукі,
Твае, напэўна, так даўно.
Ня ведай роспачы й самоты,
Давай трымаць адно 'днаго.
2023-07-30 22:08:00
4
6