Палюбі мяне.
Прытулі мяне, сябра, да цела Удыхні пах валосься майго Пашкадуй мяне, дай мне надзею Захавай сэрца цэлага шкло. Не пускай мяне, сябра, дадому Ты застанься са мной назаўжды А давай пагаворым пра неба? А давай абмяркоўваць сны? А ці можам мы ноччу, у цемры, Разглядаць кольскасьць вымерлых Зор? Хай бяжыць холад зорны па целе, Не ўключай, калі ласка, сьвятло. Я хачу, каб мяне прытуліў ты, Каб сагрэў і аддаў мне цяпло Ад якога ў жыцьці ўзьнікнуць сьпевы І адчуецца пах каласоў. Прытулі мяне, сябра, да цела Запляці мае косы ў вянок Ты скажы, што яшчэ ёсьць надзея, Што міне мяне цяжкі ўрок.
2023-02-11 23:08:23
0
0
Схожі вірші
Всі
12
А море сліз вже висохло давно. Давно забуті фото й переписки. Я живу неначе у кіно, І це кіно трагедія, не більше.
87
4
9405
Крапка
Коли я опинюся в твоєму полоні, це буде найсолодший кінець моєї історії. Це буде крапка на кар'єрі поета, ніяких почуттів вміщених на папері. Це буде найсолодший початок моєї любові – моє кохання ловитимеш у кожному слові, у кожному погляді, у кожному русі. Вірші не потрібні будуть, вони стануть безвкусні.
70
0
3711