Chapter 1
Chapter 2
Chapter 3
Chapter 4
Chapter 5
Chapter 6
Chapter 7
Chapter 8
Chapter 9
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
Chapter 3
[Zawgyi]

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအားလံုး၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္ သူတို႔အၾကည့္ေတြမွာေတာ့ ရြံသလိုလို ရြဲ႕သလိုလို နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ၾကည့္ခ်င္သလိုၾကည့္ေပါ့ သူတို႔မ်က္လံုးနဲ႔သူတို႔ၾကည့္ၾကတာပဲ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးငွားၾကည့္တာမွမဟုတ္တာ။

လာျပန္ၿပီ ကေလးအထာေတြ ကၽြန္ေတာ့္စာေရးစားပြံခံုေပၚမွာ အမွိုက္ေကာင္
ေဂး ရြံစရာႀကီး စသည္ျဖင့္မ်ိဳးစံုေရးထားၾကတယ္ ထိုင္စရာခံုလည္းမရွိေတာ့ဘူး ၿပီးေတာ့ကေလးေတြလုပ္သလို အံစြဲထဲ အမႈိက္ေတြ ႂကြက္ေသေတြဘာေတြထည့္တယ္။ အဲ့လိုမ်ိဳေတြကသိပ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။

ေနစမ္းပါဦး ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ေျပာတဲ့သူက အိုဆယ္ဟြန္းေလ သူတို႔မွမဟုတ္တာ ဘယ္ႏွယ့္ၾကားက၀င္နာေနၾကတာတုန္း....မသိရင္ ကၽြန္ေတာ္ကသူတို႔ကိုပဲရည္းစားစကားေျပာလိုက္သလိုလိုနဲ႔ ထားပါေလ ကၽြန္ေတာ္ကေလအဲ့တာေတြကိုစြဂရုကိုမစိုက္တာ....

သူ၀င္လာၿပီ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခ်က္ေလးေတာင္လွည့္မၾကည့္ဘူးဗ်...သူကမဆိုသေလာက္ေလးေတာ့ေခ်သား....ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေတာ့ သူရွက္ေနလို႔ပဲျဖစ္မယ္ ...ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ဟုတ္ေနတာပဲ...
ကၽြန္ေတာ္အစကခံုသြားယူမလို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ဆရာမ၀င္လာေတာ့မယူျဖစ္ေတာ့ဘူး ၾကည့္ရတာ မတ္တပ္ရပ္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္....

"ေရွာင္လုဟန္ နင္ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ"

"ဟုိ..ဆ...ဆရာမ. သားထိုင္ခံုမရွိ..မရွိလို႔"

"နင့္မွာထိုင္ခံုမရွိရင္ ငါမ၀င္ခင္ထဲကႀကိဳယူထားရမယ္ဆိုတာနားမလည္ဘူးလားဟမ္"

"မဟုတ္ပါဘူး ...ဟုိ...ဟုိ"

"ေတာ္စမ္း နင္က စာေတာ္တဲ့အခန္းထဲမွာေနၿပီး စြသံုးမက်ဘူး ငါ့ကိုမေလးမစားလုပ္တယ္..သြားအခန္းေရွ႕မွာဒူးေထာက္လက္ေျမႇာက္ေန"

"ဟုတ္ကဲ့"

ေက်ာင္းမွာအႏွိမ္ခံရတဲ့သူက ဒီတိုင္းေအာ္တိုအႏွိမ္ခံျဖစ္သြားတာမဟုတ္ဘူး အားလံုးဆရာမေတြကေနစတာ..ဆရာမေတြကအစေက်ာင္းသားကိုဒီလိုႏွိမ္မွေတာ့အျခား ေက်ာင္းသားေတြလည္းလိုက္ႏွိမ္ၾကတာမစမ္းပါဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ထင္တယ္ လူႀကီးေတြက တပည့္မေကာင္းဆရာ့ေခါင္းလို႔ေျပာၾကတာ...

ကြ်န္ေတာ္ သူမေျပာတဲ့အတိုင္းပဲေနလိုက္တာေပါ့ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ေရွ႕မွာကၽြန္ေတာ္ကျဖဴစင္တဲ့ေၾကာင္ျဖဴေလးျဖစ္ေနရမယ္ေလ~~~~

အတန္းဆင္းေတာ့ သူတို႔သံုးေယာက္ထြက္လာတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္းဒူးေထာက္ရတာၾကာေတာ့လဲက်သြားေရာ ဒါေပမယ့္သူကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုလွမ္းဆြဲေပးတယ္။ ၿပီးမွသူမဟုတ္သလို ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔လက္ကိုလႊတ္ခ်လိုက္တယ္ေပါ့။ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္ သူကသိပ္သနားတတ္တာ~~ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္ေလျခင္းဗ်ာ....

"ေရွာင္လုဟန္...ေခါင္မိုးထပ္ကိုလာခဲ့!!"

ၾကည့္ရတာ မစားရအေညႇာ္ခံေလးေတြကၽြန္ေတာ္ကိုထိုးေတာ့မလို႔ထင္တယ္ ..ေသခ်ာေပါက္သူတို႔ကလီဂ်ီအြန္းဘက္လိုက္သားေတြေပါ့...ကၽြန္ေတာ္သူ႔ရည္းစားကိုထိမိလို႔ထင္ပါရဲ႕.....

"မင္းလား ငါတို႔လီဂ်ီအြန္းကို စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္တာ"

"မလုပ္ပါဘူး"

"ဘာမလုပ္ပါဘူးလည္း ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားလာမလုပ္နဲ႔"

"ကၽြန္ေတာ္တကယ္သူနဲ႔ေတြ႕ဖို႔မေျပာနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းေတာင္မေျပာဖူးဘူး"

"မင္းသူ႔ရည္းစားကို သြားၿပီးရည္းစားစကားသြားေျပာတယ္ေလ"

"အင္းေလ သူ႔ကိုေျပာတာမွမဟုတ္တာ ဘယ္ႏွယ့္စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္တာျဖစ္မတုန္း"

"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလိုက္ဖက္လြန္းတယ္ မင္းၾကား၀င္ရႈပ္စရာမလိုဘူး ၿပီးေတာ့ အိုဆယ္ဟြန္းဆိုတာ လီဂ်ီအြန္းအပိုင္"

"ေနစမ္းပါဦး သူတို႔ကလက္ထပ္ထားလို႔လား သူ႔အပိုင္လို႔ေျပာရေအာင္"

"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္း၀င္ရႈပ္စရာမလိုဘူး ေဟ့ေကာင္ေတြခ်ကြာ ဒီေကာင္ကို ကိုနဲ႔တန္ရာတန္ရာပဲမွန္းေအာင္ပညာေပးလိုက္ၾက"

အခုကေက်ာင္းမွာဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္လည္းျပန္မထိုးခ်င္ဘူး အဲ့တာနဲ႔သူတို႔ထိုးတာပဲၿငိမ္ခံေနလိုက္တယ္ဆိုပါေတာ့ အဟင္း ေနာက္လိုက္ေခြးေတြကေတာ့ေနာက္လိုက္ေခြးပါပဲ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တာေတြပဲသိပ္၀င္ပါခ်င္ၾကတာ....

သူတို႔ထိုးလို႔၀ၿပီဆိုမွ ေခါင္မိုးထပ္ကေနၿပီးျပန္ဆင္းသြားၾကတယ္...
ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးလည္းစုတ္ျပတ္ေနတာပဲ မ်က္ႏွာကပိုဆိုးတယ္ ဒါေပမယ့္ဒီဒဏ္ရာေလာက္ကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေအးေဆးပါ...

ေလွကားကဆင္းလာတဲ့အခါမေတြ႕ခ်င္ဆံုးလူနဲ႔မွလာေတြ႕တယ္ ဘယ္သူရွိမလဲ လီဂ်ီအြန္းေပါ့ ေသခ်ာပါတယ္ ခုနကလူေတြကသူမလႊတ္လိုက္တာ....

"ဘယ္လိုလည္းမွတ္သြားၿပီလား"

"ဟက္ ဘာကိုလည္း"

"စကားေျပာလို႔ရေနေသးပံုေထာက္ရင္ အစ္ကိုႀကီးေတြကေလ်ာ့ေပးလိုက္ေသးတယ္ထင္တယ္ ဒါအစမ္းပဲရွိေသးတယ္မွတ္ထား ေနာက္ဆိုငါပိုင္တာထိရင္ ဒီထက္မကပိုဆိုးမယ္"

"ဝိုးး အိုဆယ္ဟြန္းကမင္းအပိုင္လို႔ဘယ္သူေျပာလည္း တစ္ေန႔ငါလည္းပိုင္ႏိုင္တာပဲ"

"ၾကည့္ထား နင္ဘယ္ေတာ့မွသူ႔ကိုမပိုင္ေစရဘူး နင္လို႔အမွိုက္ေကာင္ကမ်ားမတန္မရာ"

"နင္နဲ႔လည္းမတန္ပါဘူး"

"ဘာ.. အဟင့္ လုဟန္ရယ္ ဒဏ္ရာေတြသက္သာရဲ႕လား ေတာ္ေသးတာေပါ့ အဆင္ေျပရဲ႕လား ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ ငါနဲ႔ခင္တာဆိုေတာ့ သူတို႔ကငါ့အစားေဒါသထြက္သြားၾကရံုပါ နင္ေလ ဆယ္ဟြန္းကိုလိုက္မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႔ေနာ္ ေတာ္ၾကာ နင္နဲ႔ေရာၿပီးဆယ္ဟြန္းကိုပါ၀ိုင္းေျပာၾကလိမ့္မယ္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ"

"ဟမ္"

"အားးး"

"ဂ်ီအြန္း"

ဆယ္ဟြန္းကသူမနာမည္ကိုေခၚၿပီး ေလွကားကျပဳတ္က်တဲ့ သူမကိုလွမ္းထိန္းလိုက္တယ္။

"မင္း ဘာလုပ္တာလည္း ဒါဘာသေဘာလည္း ေရွာင္လုဟန္!!"

"မဟုတ္...မဟုတ္ဘူး ဆယ္ဟြန္း ငါဘာမွမလုပ္ဘူး သူ႔ဟာသူလဲက်သြားတာ"

"ထားလိုက္ပါေတာ့ ဟြန္းရယ္ ငါအဆင္ေျပပါတယ္"

"ဘာအဆင္ေျပတာလည္း ေရွာင္လုဟန္ ငါေျပာထားမယ္ ဂ်ီအြန္းကိုဘယ္ေတာ့မွမထိနဲ႔ "

"ငါသူမကိုမတြန္းလိုက္ဘူး"

"မင္းမတြန္းပဲဂ်ီအြန္းက လဲက်မလား ငါမင္းကိုမုန္းတယ္ေရွာင္လုဟန္"

"မဟုတ္ ...ငါ...ငါ.."

"ေတာ္ၿပီ ဂ်ီအြန္းကမင္းကိုေတာင္းပန္ေနတဲ့ဟာ မင္းမို႔လို႔လုပ္ရပ္တယ္"

ဒါဆိုသူမစကားခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားထဲကမင္းေရာက္ေနခဲ့တာေပါ့
ငါတကယ္မလုပ္ရပါဘူးဆယ္ဟြန္းရာ.........

"အဆင္ေျပလား ဂ်ီအြန္း"

"ေျခေထာက္ကနည္းနည္းေလးနာတယ္"

"လာ..ထ ေဆးရံုသြားရေအာင္"

ဆယ္ဟြန္းသူမကိုတြဲၿပီးထြက္သြားတယ္...ဘာလို႔..ဘာလို႔ငါေျပာတာကိုမယံုရတာလည္း..
ဘာလည္းသူမကမင္းရည္းစားျဖစ္ေနလို႔လား..ငါမလိမ္ပါဘူးဆယ္ဟြန္းရာ သူမငါ့ကိုခ်က္ခ်င္းစကားေျပာင္းေျပာထဲကငါသိခဲ့သင့္တာ...ငါသူမကိုတကယ္မတြန္းခ်ပါဘူး သူမဘာသာ့ေနာက္ျပန္လဲခ်လိုက္တာ..သူမမ်က္ႏွာေပၚကမဲ့ျပံဳးကိုငါေတြ႕လိုက္သြားပဲ....

ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကဒဏ္ရာေတြကိုေတာင္မနာက်င္ခဲ့တဲ့ငါက မင္းရဲ႕မုန္းတယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ႏွလံုးသားကအႀကိမ္ႀကိမ္နာက်င္ေနၿပီ အျပင္ကဒဏ္ရာထက္ ရင္ထဲကဒဏ္ရာကပိုခံရခက္တယ္ဆယ္ဟြန္းရဲ႕....

မင္းရဲ႕စကားတစ္ခြန္းနဲ႔တင္ငါသတ္လို႔ရပါတယ္ဆယ္ဟြန္းဟာ....ငါ့ကိုေလ ဘာလို႔နည္းနည္းေလးေတာင္မယံုၾကည္ေပးရတာလည္း...ဘာလို႔မ်ားငါ့ေျဖရွင္းခ်က္ကိုနားမေထာင္ေပးရတာလည္း...နာက်င္တယ္ဆယ္ဟြန္း...ရင္ဘတ္ထဲကတကယ့္ကိုနာတယ္...

နာက်င္ျခင္းရဲ႕သေကၤတအျဖစ္က်တဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုငါမသုတ္ဘူးဆယ္ဟြန္း..... ဘယ္ေလာက္နာက်င္က်င္မ်က္ရည္မက်တတ္တဲ့ငါက မင္းေၾကာင့္ပဲမ်က္ရည္က်မိတာ..မင္းတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ပဲမ်က္ရည္က်တာ....

ငါဝန္ခံတယ္လီဂ်ီအြန္း...ဒီတစ္ခါငါရွံုးတယ္ မင္းႏိုင္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔က်ရင္ ငါက်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္နဲ႔တန္ေအာင္ အရာအားလံုးငါျပန္ယူမယ္...ကို႔အလွည့္က်မႏြဲ႕စတမ္းေပါ့...

ငါ့ကိုဗီလိန္လို႔ေခၚေနၾကတယ္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား၀င္ရႈပ္မယ့္အရံဇာတ္ေကာင္ေလးေပါ့...

တကယ္ေတာ့ ဂိမ္းကအခုမွစမွာလီဂ်ီအြန္းရဲ႕....
အဲ့ဒီ့အတြက္မင္းအဆင္သင့္ျပင္ထားၿပီးေစာင့္ေနပါ.....လီဂ်ီအြန္း.....

--------------------------------------------------------

#2158 words
#Thanks for reading
#90°bow


________________________________

[Unicode]

ကျောင်းရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကိုအားလုံးဝိုင်းကြည့်နေကြတယ် သူတို့အကြည့်တွေမှာတော့ ရွံသလိုလို ရွဲ့သလိုလို နဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ကြည့်ချင်သလိုကြည့်ပေါ့ သူတို့မျက်လုံးနဲ့သူတို့ကြည့်ကြတာပဲ ကျွန်တော့်မျက်လုံးငှားကြည့်တာမှမဟုတ်တာ။

လာပြန်ပြီ ကလေးအထာတွေ ကျွန်တော့်စာရေးစားပွံခုံပေါ်မှာ အမှိုက်ကောင်
ဂေး ရွံစရာကြီး စသည်ဖြင့်မျိုးစုံရေးထားကြတယ် ထိုင်စရာခုံလည်းမရှိတော့ဘူး ပြီးတော့ကလေးတွေလုပ်သလို အံစွဲထဲ အမှိုက်တွေ ကြွက်သေတွေဘာတွေထည့်တယ်။ အဲ့လိုမျိုတွေကသိပ်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတာပဲ။

နေစမ်းပါဦး ကျွန်တော်ဖွင့်ပြောတဲ့သူက အိုဆယ်ဟွန်းလေ သူတို့မှမဟုတ်တာ ဘယ်နှယ့်ကြားကဝင်နာနေကြတာတုန်း....မသိရင် ကျွန်တော်ကသူတို့ကိုပဲရည်းစားစကားပြောလိုက်သလိုလိုနဲ့ ထားပါလေ ကျွန်တော်ကလေအဲ့တာတွေကိုစွဂရုကိုမစိုက်တာ....

သူဝင်လာပြီ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်ကိုတစ်ချက်လေးတောင်လှည့်မကြည့်ဘူးဗျ...သူကမဆိုသလောက်လေးတော့ချေသား....ကျွန်တော်ထင်တာတော့ သူရှက်နေလို့ပဲဖြစ်မယ် ...ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်တော့ဟုတ်နေတာပဲ...
ကျွန်တော်အစကခုံသွားယူမလို့ပဲ ဒါပေမယ့်ဆရာမဝင်လာတော့မယူဖြစ်တော့ဘူး ကြည့်ရတာ မတ်တပ်ရပ်ရတော့မယ်ထင်တယ်....

"ရှောင်လုဟန် နင်ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ"

"ဟို..ဆ...ဆရာမ. သားထိုင်ခုံမရှိ..မရှိလို့"

"နင့်မှာထိုင်ခုံမရှိရင် ငါမဝင်ခင်ထဲကကြိုယူထားရမယ်ဆိုတာနားမလည်ဘူးလားဟမ်"

"မဟုတ်ပါဘူး ...ဟို...ဟို"

"တော်စမ်း နင်က စာတော်တဲ့အခန်းထဲမှာနေပြီး စွသုံးမကျဘူး ငါ့ကိုမလေးမစားလုပ်တယ်..သွားအခန်းရှေ့မှာဒူးထောက်လက်မြှောက်နေ"

"ဟုတ်ကဲ့"

ကျောင်းမှာအနှိမ်ခံရတဲ့သူက ဒီတိုင်းအော်တိုအနှိမ်ခံဖြစ်သွားတာမဟုတ်ဘူး အားလုံးဆရာမတွေကနေစတာ..ဆရာမတွေကအစကျောင်းသားကိုဒီလိုနှိမ်မှတော့အခြား ကျောင်းသားတွေလည်းလိုက်နှိမ်ကြတာမစမ်းပါဘူး...အဲ့တာကြောင့်မို့ထင်တယ် လူကြီးတွေက တပည့်မကောင်းဆရာ့ခေါင်းလို့ပြောကြတာ...

ကျွန်တော် သူမပြောတဲ့အတိုင်းပဲနေလိုက်တာပေါ့ ကျွန်တော့်အချစ်ရှေ့မှာကျွန်တော်ကဖြူစင်တဲ့ကြောင်ဖြူလေးဖြစ်နေရမယ်လေ~~~~

အတန်းဆင်းတော့ သူတို့သုံးယောက်ထွက်လာတယ် ကျွန်တော်လည်းဒူးထောက်ရတာကြာတော့လဲကျသွားရော ဒါပေမယ့်သူကျွန်တော့်လက်ကိုလှမ်းဆွဲပေးတယ်။ ပြီးမှသူမဟုတ်သလို ရုပ်တည်ကြီးနဲ့လက်ကိုလွှတ်ချလိုက်တယ်ပေါ့။ကျွန်တော်သိပါတယ် သူကသိပ်သနားတတ်တာ~~ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်လေခြင်းဗျာ....

"ရှောင်လုဟန်...ခေါင်မိုးထပ်ကိုလာခဲ့!!"

ကြည့်ရတာ မစားရအညှော်ခံလေးတွေကျွန်တော်ကိုထိုးတော့မလို့ထင်တယ် ..သေချာပေါက်သူတို့ကလီဂျီအွန်းဘက်လိုက်သားတွေပေါ့...ကျွန်တော်သူ့ရည်းစားကိုထိမိလို့ထင်ပါရဲ့.....

"မင်းလား ငါတို့လီဂျီအွန်းကို စိတ်ညစ်အောင်လုပ်တာ"

"မလုပ်ပါဘူး"

"ဘာမလုပ်ပါဘူးလည်း ဗြောင်လိမ်ဗြောင်စားလာမလုပ်နဲ့"

"ကျွန်တော်တကယ်သူနဲ့တွေ့ဖို့မပြောနဲ့ စကားတစ်ခွန်းတောင်မပြောဖူးဘူး"

"မင်းသူ့ရည်းစားကို သွားပြီးရည်းစားစကားသွားပြောတယ်လေ"

"အင်းလေ သူ့ကိုပြောတာမှမဟုတ်တာ ဘယ်နှယ့်စိတ်ညစ်အောင်လုပ်တာဖြစ်မတုန်း"

"သူတို့နှစ်ယောက်ကလိုက်ဖက်လွန်းတယ် မင်းကြားဝင်ရှုပ်စရာမလိုဘူး ပြီးတော့ အိုဆယ်ဟွန်းဆိုတာ လီဂျီအွန်းအပိုင်"

"နေစမ်းပါဦး သူတို့ကလက်ထပ်ထားလို့လား သူ့အပိုင်လို့ပြောရအောင်"

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းဝင်ရှုပ်စရာမလိုဘူး ဟေ့ကောင်တွေချကွာ ဒီကောင်ကို ကိုနဲ့တန်ရာတန်ရာပဲမှန်းအောင်ပညာပေးလိုက်ကြ"

အခုကကျောင်းမှာဆိုတော့ကျွန်တော်လည်းပြန်မထိုးချင်ဘူး အဲ့တာနဲ့သူတို့ထိုးတာပဲငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်ဆိုပါတော့ အဟင်း နောက်လိုက်ခွေးတွေကတော့နောက်လိုက်ခွေးပါပဲ ကိုယ်နဲ့မဆိုင်တာတွေပဲသိပ်ဝင်ပါချင်ကြတာ....

သူတို့ထိုးလို့ဝပြီဆိုမှ ခေါင်မိုးထပ်ကနေပြီးပြန်ဆင်းသွားကြတယ်...
ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးလည်းစုတ်ပြတ်နေတာပဲ မျက်နှာကပိုဆိုးတယ် ဒါပေမယ့်ဒီဒဏ်ရာလောက်ကတော့ကျွန်တော့်အတွက်အေးဆေးပါ...

လှေကားကဆင်းလာတဲ့အခါမတွေ့ချင်ဆုံးလူနဲ့မှလာတွေ့တယ် ဘယ်သူရှိမလဲ လီဂျီအွန်းပေါ့ သေချာပါတယ် ခုနကလူတွေကသူမလွှတ်လိုက်တာ....

"ဘယ်လိုလည်းမှတ်သွားပြီလား"

"ဟက် ဘာကိုလည်း"

"စကားပြောလို့ရနေသေးပုံထောက်ရင် အစ်ကိုကြီးတွေကလျော့ပေးလိုက်သေးတယ်ထင်တယ် ဒါအစမ်းပဲရှိသေးတယ်မှတ်ထား နောက်ဆိုငါပိုင်တာထိရင် ဒီထက်မကပိုဆိုးမယ်"

"ဝိုးး အိုဆယ်ဟွန်းကမင်းအပိုင်လို့ဘယ်သူပြောလည်း တစ်နေ့ငါလည်းပိုင်နိုင်တာပဲ"

"ကြည့်ထား နင်ဘယ်တော့မှသူ့ကိုမပိုင်စေရဘူး နင်လို့အမှိုက်ကောင်ကများမတန်မရာ"

"နင်နဲ့လည်းမတန်ပါဘူး"

"ဘာ.. အဟင့် လုဟန်ရယ် ဒဏ်ရာတွေသက်သာရဲ့လား တော်သေးတာပေါ့ အဆင်ပြေရဲ့လား ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ ငါနဲ့ခင်တာဆိုတော့ သူတို့ကငါ့အစားဒေါသထွက်သွားကြရုံပါ နင်လေ ဆယ်ဟွန်းကိုလိုက်မနှောက်ယှက်ပါနဲ့နော် တော်ကြာ နင်နဲ့ရောပြီးဆယ်ဟွန်းကိုပါဝိုင်းပြောကြလိမ့်မယ် ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ"

"ဟမ်"

"အားးး"

"ဂျီအွန်း"

ဆယ်ဟွန်းကသူမနာမည်ကိုခေါ်ပြီး လှေကားကပြုတ်ကျတဲ့ သူမကိုလှမ်းထိန်းလိုက်တယ်။

"မင်း ဘာလုပ်တာလည်း ဒါဘာသဘောလည်း ရှောင်လုဟန်!!"

"မဟုတ်...မဟုတ်ဘူး ဆယ်ဟွန်း ငါဘာမှမလုပ်ဘူး သူ့ဟာသူလဲကျသွားတာ"

"ထားလိုက်ပါတော့ ဟွန်းရယ် ငါအဆင်ပြေပါတယ်"

"ဘာအဆင်ပြေတာလည်း ရှောင်လုဟန် ငါပြောထားမယ် ဂျီအွန်းကိုဘယ်တော့မှမထိနဲ့ "

"ငါသူမကိုမတွန်းလိုက်ဘူး"

"မင်းမတွန်းပဲဂျီအွန်းက လဲကျမလား ငါမင်းကိုမုန်းတယ်ရှောင်လုဟန်"

"မဟုတ် ...ငါ...ငါ.."

"တော်ပြီ ဂျီအွန်းကမင်းကိုတောင်းပန်နေတဲ့ဟာ မင်းမို့လို့လုပ်ရပ်တယ်"

ဒါဆိုသူမစကားချက်ချင်းပြောင်းသွားထဲကမင်းရောက်နေခဲ့တာပေါ့
ငါတကယ်မလုပ်ရပါဘူးဆယ်ဟွန်းရာ.........

"အဆင်ပြေလား ဂျီအွန်း"

"ခြေထောက်ကနည်းနည်းလေးနာတယ်"

"လာ..ထ ဆေးရုံသွားရအောင်"

ဆယ်ဟွန်းသူမကိုတွဲပြီးထွက်သွားတယ်...ဘာလို့..ဘာလို့ငါပြောတာကိုမယုံရတာလည်း..
ဘာလည်းသူမကမင်းရည်းစားဖြစ်နေလို့လား..ငါမလိမ်ပါဘူးဆယ်ဟွန်းရာ သူမငါ့ကိုချက်ချင်းစကားပြောင်းပြောထဲကငါသိခဲ့သင့်တာ...ငါသူမကိုတကယ်မတွန်းချပါဘူး သူမဘာသာ့နောက်ပြန်လဲချလိုက်တာ..သူမမျက်နှာပေါ်ကမဲ့ပြုံးကိုငါတွေ့လိုက်သွားပဲ....

ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကဒဏ်ရာတွေကိုတောင်မနာကျင်ခဲ့တဲ့ငါက မင်းရဲ့မုန်းတယ်ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းကြောင့်နှလုံးသားကအကြိမ်ကြိမ်နာကျင်နေပြီ အပြင်ကဒဏ်ရာထက် ရင်ထဲကဒဏ်ရာကပိုခံရခက်တယ်ဆယ်ဟွန်းရဲ့....

မင်းရဲ့စကားတစ်ခွန်းနဲ့တင်ငါသတ်လို့ရပါတယ်ဆယ်ဟွန်းဟာ....ငါ့ကိုလေ ဘာလို့နည်းနည်းလေးတောင်မယုံကြည်ပေးရတာလည်း...ဘာလို့များငါ့ဖြေရှင်းချက်ကိုနားမထောင်ပေးရတာလည်း...နာကျင်တယ်ဆယ်ဟွန်း...ရင်ဘတ်ထဲကတကယ့်ကိုနာတယ်...

နာကျင်ခြင်းရဲ့သင်္ကေတအဖြစ်ကျတဲ့မျက်ရည်တွေကိုငါမသုတ်ဘူးဆယ်ဟွန်း..... ဘယ်လောက်နာကျင်ကျင်မျက်ရည်မကျတတ်တဲ့ငါက မင်းကြောင့်ပဲမျက်ရည်ကျမိတာ..မင်းတစ်ယောက်ထဲအတွက်ပဲမျက်ရည်ကျတာ....

ငါဝန်ခံတယ်လီဂျီအွန်း...ဒီတစ်ခါငါရှုံးတယ် မင်းနိုင်ပါတယ်...ဒါပေမယ့် တစ်နေ့ကျရင် ငါကျခဲ့တဲ့မျက်ရည်နဲ့တန်အောင် အရာအားလုံးငါပြန်ယူမယ်...ကို့အလှည့်ကျမနွဲ့စတမ်းပေါ့...

ငါ့ကိုဗီလိန်လို့ခေါ်နေကြတယ် မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြားဝင်ရှုပ်မယ့်အရံဇာတ်ကောင်လေးပေါ့...

တကယ်တော့ ဂိမ်းကအခုမှစမှာလီဂျီအွန်းရဲ့....
အဲ့ဒီ့အတွက်မင်းအဆင်သင့်ပြင်ထားပြီးစောင့်နေပါ.....လီဂျီအွန်း.....

--------------------------------------------------------

#2158 words
#Thanks for reading
#90°bow


________________________________

© Ichika Yuko,
книга «Villain Game».
Коментарі