ေမာင္....တဲ့ မောင်....တဲ့
(1) အ႐ုပ္ေလး အရုပ်လေး
(2) ငါငတံုးမဟုတ္ဘူးေမာင္ ငါငတုံးမဟုတ်ဘူးမောင်
(3) ဂ်ဴတီကုပ္ေလး ဂျူတီကုပ်လေး
(4) ငါလည္းနာတတ္တယ္ ငါလည်းနာတတ်တယ်
(5) ငါ့ေ႐ွ႕မွာမွ ငါ့ရှေ့မှာမှ
(6) ရယူျခင္း ရယူခြင်း
(7) မေတာင္းပန္ပါနဲ႔ မတောင်းပန်ပါနဲ့
(8) အရိပ္လိုလူ အရိပႅိုလူ
(9) ထာဝရသူငယ္ခ်င္း ထာဝရသူငယ်ချင်း
(10) ေတြ႔ဆံုမႈ တွေ့ဆုံမှု
(11) ေမာင္သိမ္းထားေသာ မောင်သိမ်းထားသော
(12) ခ်စ္တယ္ လြန္း ချစ်တယ် လွန်း
(13) ဆံုး႐ွံုးျခင္း ဆုံးရှုံးခြင်း
(14) ပန္းကေလးငယ္ ပန်းကလေးငယ်
Warning (ဖတ္ေပးပါ ဖတ်ပေးပါ )
(15) ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလး မျှော်လင့်ချက်လေး
(16) ထြက္သြားမိမွာ ၾထက္ၾသားမိမြာ
(17) လုပ္ရက္တယ္ လုပ်ရက်တယ်
(1) အ႐ုပ္ေလး အရုပ်လေး
Zawgyi
.......

ညေန ေစာင္းေတာ့အိမ္ေ႐ွ႕က ကားသံၾကားလိုက္တာနဲ႔သိေနတယ္ေလ ဒီအခ်ိန္ဆို ေမာင္ျပန္ေရာက္ေနၾကအခ်ိန္မို႔လို႔ေလ ။ မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲမွာပန္းကန္ေတြသိမ္းရင္းနဲ႔
ေမာင့္ကိုထြက္ႀကိဳလိုက္သည္။

"ေမာင္..."

ဆက္ေျပာဖို႔အေရးကားေပၚက ဆင္းလာတဲ့မိန္းကေလးေၾကာင့္ ေျပာလက္စစကားတို႔ရပ္သြားကာ အသံကိုထိန္း၍

"ေဟသာ လည္းပါလာတာကို လာေလအိမ္ထဲဝင္ဦး"

ထိုအခါေမာင္က

"ငါေရခ်ိဳးမယ္ ျပင္ေပးထား "

လက္ဆြဲအိတ္ကို လြန္း ကိုေပးကာ
ေဟသာ့ကို ဖက္၍ အိမ္ထဲဝင္သြားေလသည္။
အရမ္းႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ႏွလံုးသား ေလးက
နည္းနည္းေလးေတာ့နာက်င္ရပါသည္။

ေဟသာ ကအရမ္းကံေကာင္းတာပဲ
ေမာင္နဲ႔လည္းလိုက္ဖက္တယ္ေလ။

ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က လြန္းထက္သာ
ကြၽန္ေတာ္က အိမ္ေထာင္သည္ဗ်
ဒါေပမဲ့ အဲ့တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေမာင္ပဲသိတဲ့
လ်ိႈ့ဝွက္ခ်က္ေပါ့။

ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမာင့္မာမီက ေကြၽးေမြးထားခဲ့တာ
ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြဆံုးသြားကတည္းကေပါ့
႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္ကမဆင္းရဲဘူးဗ်
ကြၽန္ေတာ့္မ်ိဳး႐ိုးကခ်မ္းသာတဲ့မ်ိဳး႐ိုး ကြၽန္ေတာ့္မွာ သံုးမကုန္တဲ့ပိုက္ဆံေတြ႐ွိေပမဲ့ ငယ္ေသးတဲ့အရြယ္မို႔ ေမာင့္အေမက သိမ္းထားေပးခဲ့တာ။
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ေမာင္နဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုလက္ထပ္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း၁၈ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ အေမြေတြျပန္ရခဲ့တယ္ေလ။

"ေနဆက္႐ွိန္ မင္းကဘာသတၱိေတြ႐ွိေနလို႔ အေမကိုျပန္ေျပာေနရတာလဲ"

ုြကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မာမိီႀကီးေဘးနားမွာထိုင္ကာ ေမာင့္ ကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေမာင္သည္ လံုးဝကိုဆက္တိုက္ျငင္းသည္။

"ဟာ မာမီ ျဖစ္သင့္ရဲ႕လား ကြၽန္ေတာ္ကေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုလက္ထပ္ရမွာလား"

"မင္းကလက္မထပ္ခ်င္ရေအာင္ မင္းကဘာေတြေကာင္းေနလို႔လဲ အားေန ကလပ္တက္မယ္ မိန္းမ႐ႈပ္မယ္ မိဘပိုက္ဆံျဖဳန္းမယ္ မင္းအဲ့တာေတြပဲတတ္တာေလ
လြန္းေလးကိုၾကည့္စမ္း...ဘယ္ေလာက္လိမၼာလဲ"

"ဟာ မသိဘူး မာမီရာ။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုလက္ထပ္ရမွာရြံတယ္ "

"မင္းရြံလည္းလက္ထပ္ရမယ္ မာမီ့ ေနာက္ဆံုးဆႏၵပါ
မာမီ ၾကာၾကာမေနရေတာ့ဘူးဆိုတာသားသိတယ္မဟုတ္လား"

ထိုသို႔ေျပာေတာ့ ေနဆက္႐ွိန္ လည္းဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့

"မာမီ ေနာ္ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာေနတာလဲ"

"အမွန္ေျပာေနတာေလ သား သူ႔ကိုလက္ထပ္မွ မာမီ့ ခရီးေျဖာင့္မွာ"

"ဟာ..မာမီက ခ်ဳပ္ၿပီ လက္ထပ္မယ္ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ပဲသိမယ့္ မဂၤလာပြဲပဲေနာ္"

"ရပါတယ္ လြန္းေလးကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးဖို႔ပဲေျပာခ်ငိတယ္"

မာမီ က လြန္းထက္သာ ဘက္ကိုလွည့္၍

"လြန္းေလး ကေကာ "

"မာမီႀကီးသေဘာတိုင္းပါပဲဗ်"

"အဲ့တာဆို သဘက္ခါ ရံုးတတ္လက္မွတ္ထိုးလိုက္ၾက
မာမီႀကီးေက်နပ္ပါတယ္"

ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အဲ့ကစတာပဲ
ေမာင္ သည္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုခ်င္လို႔လက္ထပ္တာမဟုတ္ဘဲ အတင္းစီစဥ္လို႔သာျဖစ္လာခဲ့တဲ့လက္ထပ္ပြဲသာ။
မာမီႀကီးလည္း သိပ္မၾကာပါဘူး heart attack ျဖစ္ၿပီးဆံုးသြားေလၿပီ။

ေမာင္က ကိစၥတစ္ခုခု႐ွိရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအသံုးခ်သည္။
လိုခ်င္ရင္ဂ႐ုစိုက္သည္။မလိုခ်င္ရင္ပစ္ခ်ထားခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္က ေမာင့္ အ႐ုပ္ေလး သက္သက္သာ။

...................။

"ေဟသာ ခဏထိုင္ဦးေနာ္ "

ေဟသာ့ကို ေျပာရင္း ေမာင့္အတြက္ေရခ်ိဳးရန္ျပင္ေပးလိုက္သည္။

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အဝတ္မပါေသာ ေမာင့္ရဲ႕အေပၚပိုင္းေက်ာျပင္က်ယ္ကိုေတြ႔လိုက္ရတာမို႔ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ယိုင္သြားသည္။ အို ငါ့အပိုင္ မွမဟုတ္ဘဲနဲ႔ကြာ

အေတြးတို႔ကိုသတ္ကာ ေမာင့္ ဆီေလ်ွာက္လာေတာ့
ေမာင္ က

"ေဟသာ့ကို ဘာေတြေျပာထားေသးလဲ"

အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပံဳးျပလိုက္ကာ

"စိတ္ခ်ပါေမာင္ ငါမေျပာပါဘူး..."

"ေအးၿပီးေရာ ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္သိေနာ္
ရြံစရာေကာင္းတဲ့အျပံဳးေတြ"

ေျပာရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားေသာေမာင့္ကိုၾကည့္ကာ မ်က္ရည္ေတြဝဲလာၿပီးေျပာလိုက္သည္။

"အင္းေမာင္ ငါ့အဆင့္ငါသိတာမို႔စိတ္မပူပါနဲ႔"

ေမာင္ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔စားလို႔ရေအာင္ ညစာျပင္ေပးထားလိုက္သည္။ ေဟသာနဲ႔တူတူစားၾကေပါ့ ငါကေတာ့အပိုလူမို႔ေ႐ွာငိေပးမယ္ေနာ္။

"ေဟသာ ထည့္စားေနာ္ ေအာ္ ဆက္ ငါအိပ္ေတာ့မယ္ ထမင္းမစားခ်င္ေသးလို႔ ဆာမွပဲစားေတာ့မယ္ "

ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာင္မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပေလသည္။ မဆာဘူးလား ဟုေတာင္တစ္ခြန္မေမးခဲ့ပါ။
ေဟသာကိုေတာ့ ညီအကိုတစ္ဝမ္းကြဲေတြဟုေျပာထား၍သာေတာ္ကာက်ေလသည္။

...................။

အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၇ နာရီေတာင္႐ွိေနၿပီ
ေမာငိ့အရိပိအေယာင္ေတာင္မေတြ႔ရပါ
အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
ဒီအခ်ိန္ဆို ေမာင္က ကလပ္မွာျဖစ္ခ်င္တဲ့သူနဲ႔ျဖစ္ေနၾကေလ။

ဗိုကိဆာတာမို႔ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာေတာ့
ဟင္ထမင္းေတြ ေမာင္အကုန္သြန္ထားတာလား
ဘာလို႔လဲ...။ေမာငိ့ကိုဖုန္းဆက္ကာ

"ေမာင္..."

(ျပန္ေခၚ)

"ဆက္... မင္းဘာလို႔ ထမင္းေတြသြန္ပစ္လိုကိတာလဲ"

(ေအာ္႐ွင္းပါတယ္ မင္းမစားဘူးထင္လို႔ေလ)

ေအာ္ ဟုသာေျပာ၍ ဖုန္းခ်မိလိုက္သည္။

ငါမစားေတာ့ဘူးလို႔ေျပာမိသလားေမာင္...။

အျပင္စာမစားတတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔ အစအဆံုးထမင္းျပန္ခ်ကိရေတာ့သည္။

ညမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ မို႔အမ်ားႀကီးမလုပ္ေတာ့ဘဲ ထမင္းေလးနည္းနည္းတည္ကာ ကန္စြန္းရြက္ေလးေၾကာ္စားလိုက္သည္၊

ေဟသာနဲ႔ေမာင္နဲ႔ ဖြသြားတာေတြကိုလည္း႐ွင္းကာ
အိမ္ေ႐ွ႕ကိုၾကည့္ေတာ့ ကားမီးလင္းေနတာမို႔
ေမာငိမွန္းသိလိုက္ရသည္။

အို ေမာင္ရယ္ ေသာက္လာျပန္ၿပီလား နံေစာ္ေနတာပဲ

"မထိနဲ႔ ရြံစရာလက္ေတြနဲ႔မထိနဲ႔"

ေမာင္ေျပာေတာ့လည္း ျပန္မေျပာႏိုင္သူမွာ လြန္းထက္သာ ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။ ခ်က္ခ်င္းလက္ကိုဖယ္ခ်ကာ ထြက္သြားေသာ ေမာင့္ ေၾကာင့္လိုက္လည္းထိန္းရေသးသည္။

"ဟား....ဒါေတြမင္း႐ွင္းလိူက္တာလားေခြၽးေတြလည္းထြက္လို႔"

"အင္းေမာင္ ငါ႐ွင္းလိုက္တာ။ရပါတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး"

"အဲ့တာမင္းနဲ႔...တန္တာပဲ...ေယာက္်ားခ်င္းလက္ထပ္ထားရတယ္လု႔ိအဓိပၸါယ္ကုိမ႐ွိတာ..."

"ေမာင္ မူးေနၿပီ အခန္းထဲဝင္ရေအာင္"

ေမာင္သည္ လြန္းကိုတြန္းလိုက္တာမို႔ လြန္းေနာက္ျပန္လန္လဲကာ လက္နဲ႔ေထာက္လိုက္ေတာ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္ လက္အ႐ိုးထိသြားပံုပင္

"အား..."

လြန္းငိုမိသည္။
သူေဟသာနဲ႔ေမာင္ထမင္းဝိုင္းမွာေပ်ာ္ေနတာကိုျမင္ကတည္းကငိုခ်င္ေနတာ အခုေတာ့ ဆက္ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ငိုခ်မိသည္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ "

ေမာင္သည္ ရယ္ေနရင္းနဲ႔မွေမးလာသည္။

"ဘာ...ဘာမွမဟုတ္ဘူးေနာ္ ေမာင္အိပ္ေတာ့ေလ"

ေမာင္သည္ ယိုငိနဲ႔နဲ႔ ျဖစ္ကာ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားေလသည္။
လြန္းကေတာ့ ထိုေနရာ မွာပဲက်န္ခဲ့ကာ လက္ကိုကိုင္၍ ငိုေနေလသည္။

အင္း တကယ္ေတာ့ ေမာင့္ဂ႐ုစိုက္မႉေတြေတာ့လုိခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မပိုင္ဘူးဆိုတဲ့အသိေတြကငါ့ကိုသတ္တယ္
၁စကၠန္႔ပဲအသက္႐ွင္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေမာင့္ဂ႐ုစိုက္မႈေလးကိုပိစိေလးျဖစ္ျဖစ္လိုခ်င္တယ္ ျဖစ္ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ ငါကသိပ္႐ူးတာေမာင္ရဲ႕သိလား
ဥပမာ ငါ့ကိုရြံေနတဲ့ေမာင့္ကိုမွခ်စ္ေနရေလာက္တဲ့အထိကို႐ူးတာ......

..................။

ဒီေန႔နည္းနည္းေလာင္ေနတယ္အသဲတို္ေရ
ဝမ္ရိေပၚေလးကိစၥေၾကာင့္
Vote ေပးခဲ့ၾကဦးေနာ္အသစ္ေလးမို႔ vote နည္းေနတယ္

8.10.2020
#VeraVicki





Unicode
.........

ညေန စောင်းတော့အိမ်ရှေ့က ကားသံကြားလိုက်တာနဲ့သိနေတယ်လေ ဒီအချိန်ဆို မောင်ပြန်ရောက်နေကြအချိန်မို့လို့လေ ။ မီးဖိုချောင် ထဲမှာပန်းကန်တွေသိမ်းရင်းနဲ့
မောင့်ကိုထွက်ကြိုလိုက်သည်။

"မောင်..."

ဆက်ပြောဖို့အရေးကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့မိန်းကလေးကြောင့် ပြောလက်စစကားတို့ရပ်သွားကာ အသံကိုထိန်း၍

"ဟေသာ လည်းပါလာတာကို လာလေအိမ်ထဲဝင်ဦး"

ထိုအခါမောင်က

"ငါရေချိုးမယ် ပြင်ပေးထား "

လက္ဆြဲအိတ္ကို လွန်း ကိုပေးကာ
ဟေသာ့ကို ဖက်၍ အိမ်ထဲဝင်သွားလေသည်။
အရမ်းကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ နှလုံးသား လေးက
နည်းနည်းလေးတော့နာကျင်ရပါသည်။

ဟေသာ ကအရမ်းကံကောင်းတာပဲ
မောင်နဲ့လည်းလိုက်ဖက်တယ်လေ။

ကျွန်တော့်နာမည်က လွန်းထက်သာ
ကျွန်တော်က အိမ်ထောင်သည်ဗျ
ဒါပေမဲ့ အဲ့တာကေတာ့ ကျွန်တော်နဲ့မောင်ပဲသိတဲ့
လျှို့ဝှက်ချက်ပေါ့။

ကျွန်တော့်ကို မောင့်မာမီက ကျွေးမွေးထားခဲ့တာ
ကျွန်တော့်မိဘတွေဆုံးသွားကတည်းကပေါ့
ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျွန်တော်ကမဆင်းရဲဘူးဗျ
ကျွန်တော့်မျိုးရိုးကချမ်းသာတဲ့မျိုးရိုး ကျွန်တော့်မှာ သုံးမကုန်တဲ့ပိုက်ဆံတွေရှိပေမဲ့ ငယ်သေးတဲ့အရွယ်မို့ မောင့်အမေက သိမ်းထားပေးခဲ့တာ။
အရွယ်ရောက်လာတော့ မောင်နဲ့ကျွန်တော့်ကိုလက်ထပ်ပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် လည်း၁၈နှစ်ပြည့်တော့ အမွေတွေပြန်ရခဲ့တယ်လေ။

"နေဆက်ရှိန် မင်းကဘာသတ္တိတွေရှိနေလို့ အမေကိုပြန်ပြောနေရတာလဲ"

ုွကျွန်တော်ကတော့ မာမိီကြီးဘေးနားမှာထိုင်ကာ မောင့် ကိုကြည့်နေလိုက်သည်။ မောင်သည် လုံးဝကိုဆက်တိုက်ငြင်းသည်။

"ဟာ မာမီ ဖြစ်သင့်ရဲ့လား ကျွန်တော်ကယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုလက်ထပ်ရမှာလား"

"မင်းကလက်မထပ်ချင်ရအောင် မင်းကဘာတွေကောင်းနေလို့လဲ အားနေ ကလပ်တက်မယ် မိန်းမရှုပ်မယ် မိဘပိုက်ဆံဖြုန်းမယ် မင်းအဲ့တာတွေပဲတတ်တာလေ
လွန်းလေးကိုကြည့်စမ်း...ဘယ်လောက်လိမ္မာလဲ"

"ဟာ မသိဘူး မာမီရာ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုလက်ထပ်ရမှာရွံတယ် "

"မင်းရွံလည်းလက်ထပ်ရမယ် မာမီ့ နောက်ဆုံးဆန္ဒပါ
မာမီ ကြာကြာမနေရတော့ဘူးဆိုတာသားသိတယ်မဟုတ်လား"

ထိုသို့ပြောတော့ နေဆက်ရှိန် လည်းဘာပြောရမှန်းမသိတော့

"မာမီ နော်ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ"

"အမှန်ပြောနေတာလေ သား သူ့ကိုလက်ထပ်မှ မာမီ့ ခရီးဖြောင့်မှာ"

"ဟာ..မာမီက ချုပ်ပြီ လက်ထပ်မယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်တို့ပဲသိမယ့် မင်္ဂလာပွဲပဲနော်"

"ရပါတယ် လွန်းလေးကိုစောင့်ရှောက်ပေးဖို့ပဲပြောချငိတယ်"

မာမီ က လွန်းထက်သာ ဘက်ကိုလှည့်၍

"လွန်းလေး ကေကာ "

"မာမီကြီးသဘောတိုင်းပါပဲဗျ"

"အဲ့တာဆို သဘက်ခါ ရုံးတတ်လက်မှတ်ထိုးလိုက်ကြ
မာမီကြီးကျေနပ်ပါတယ်"

ဇာတ်လမ်းကတော့ အဲ့ကစတာပဲ
မောင် သည် ကျွန်တော့်ကိုလိုချင်လို့လက်ထပ်တာမဟုတ်ဘဲ အတင်းစီစဉ်လို့သာဖြစ်လာခဲ့တဲ့လက်ထပ်ပွဲသာ။
မာမီကြီးလည်း သိပ်မကြာပါဘူး heart attack ဖြစ်ပြီးဆုံးသွားလေပြီ။

မောင်က ကိစ္စတစ်ခုခုရှိရင် ကျွန်တော့်ကိုအသုံးချသည်။
လိုချင်ရင်ဂရုစိုက်သည်။မလိုချင်ရင်ပစ်ချထားခဲ့သည်။
ကျွန်တော်က မောင့် အရုပ်လေး သက္သက္သာ။

...................။

"ဟေသာ ခဏထိုင်ဦးနော် "

ဟေသာ့ကို ပြောရင်း မောင့်အတွက်ရေချိုးရန်ပြင်ပေးလိုက်သည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ အဝတ်မပါသော မောင့်ရဲ့အပေါ်ပိုင်းကျောပြင်ကျယ်ကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့ နည်းနည်းတော့ စိတ်ယိုင်သွားသည်။ အို ငါ့အပိုင် မှမဟုတ်ဘဲနဲ့ကွာ

အတွေးတို့ကိုသတ်ကာ မောင့် ဆီလျှောက်လာတော့
မောင် က

"ဟေသာ့ကို ဘာတွေပြောထားသေးလဲ"

အတတ်နိုင်ဆုံး ပြုံးပြလိုက်ကာ

"စိတ်ချပါမောင် ငါမပြောပါဘူး..."

"အေးပြီးရော ကိုယ့်အဆင့်ကိုယ်သိနော်
ရွံစရာကောင်းတဲ့အပြုံးတွေ"

ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသောမောင့်ကိုကြည့်ကာ မျက်ရည်တွေဝဲလာပြီးပြောလိုက်သည်။

"အင်းမောင် ငါ့အဆင့်ငါသိတာမို့စိတ်မပူပါနဲ့"

မောင်ရေချိုးပြီးတာနဲ့စားလို့ရအောင် ညစာပြင်ပေးထားလိုက်သည်။ ဟေသာနဲ့တူတူစားကြပေါ့ ငါကတော့အပိုလူမို့ရှောငိပေးမယ်နော်။

"ဟေသာ ထည့်စားနော် အော် ဆက် ငါအိပ်တော့မယ် ထမင်းမစားချင်သေးလို့ ဆာမှပဲစားတော့မယ် "

မောင်က ကျွန်တော့်ကိုတောင်မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလေသည်။ မဆာဘူးလား ဟုတောင်တစ်ခွန်မမေးခဲ့ပါ။
ဟေသာကိုတော့ ညီအကိုတစ်ဝမ်းကွဲတွေဟုပြောထား၍သာတော်ကာကျလေသည်။

...................။

အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ည ၇ နာရီတောင်ရှိနေပြီ
မောငိ့အရိပိအယောင်တောင်မတွေ့ရပါ
အဆန်းတော့မဟုတ်ပါဘူး
ဒီအချိန်ဆို မောင်က ကလပ်မှာဖြစ်ချင်တဲ့သူနဲ့ဖြစ်နေကြလေ။

ဗိုကိဆာတာမို့အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတော့
ဟင်ထမင်းတွေ မောင်အကုန်သွန်ထားတာလား
ဘာလို့လဲ...။မောငိ့ကိုဖုန်းဆက်ကာ

"မောင်..."

(ပြန်ခေါ်)

"ဆက်... မင်းဘာလို့ ထမင်းတွေသွန်ပစ်လိုကိတာလဲ"

(အော်ရှင်းပါတယ် မင်းမစားဘူးထင်လို့လေ)

အော် ဟုသာပြော၍ ဖုန်းချမိလိုက်သည်။

ငါမစားတော့ဘူးလို့ပြောမိသလားမောင်...။

အပြင်စာမစားတတ်တဲ့ကျွန်တော့်အဖို့ အစအဆုံးထမင်းပြန်ချကိရတော့သည်။

ညမိုးချုပ်နေပြီ မို့အများကြီးမလုပ်တော့ဘဲ ထမင်းလေးနည်းနည်းတည်ကာ ကန်စွန်းရွက်လေးကြော်စားလိုက်သည်၊

ဟေသာနဲ့မောင်နဲ့ ဖွသွားတာတွေကိုလည်းရှင်းကာ
အိမ်ရှေ့ကိုကြည့်တော့ ကားမီးလင်းနေတာမို့
မောငိမှန်းသိလိုက်ရသည်။

အို မောင်ရယ် သောက်လာပြန်ပြီလား နံစော်နေတာပဲ

"မထိနဲ့ ရွံစရာလက်တွေနဲ့မထိနဲ့"

မောင်ပြောတော့လည်း ပြန်မပြောနိုင်သူမှာ လွန်းထက်သာ ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။ ချက်ချင်းလက်ကိုဖယ်ချကာ ထွက်သွားသော မောင့် ကြောင့်လိုက်လည်းထိန်းရသေးသည်။

"ဟား....ဒါတွေမင်းရှင်းလိူက်တာလားချွေးတွေလည်းထွက်လို့"

"အင်းမောင် ငါရှင်းလိုက်တာ။ရပါတယ် ဘာမွမျဖစ္ဘူး"

"အဲ့တာမင်းနဲ့...တန္တာပဲ...ယောက်ျားချင်းလက်ထပ်ထားရတယ်လု့ိအဓိပ္ပါယ်ကိုမရှိတာ..."

"မောင် မူးနေပြီ အခန်းထဲဝင်ရအောင်"

မောင်သည် လွန်းကိုတွန်းလိုက်တာမို့ လွန်းနောက်ပြန်လန်လဲကာ လက်နဲ့ထောက်လိုက်တော့အရှိန်ကြောင့် လက်အရိုးထိသွားပုံပင်

"အား..."

လွန်းငိုမိသည်။
သူဟေသာနဲ့မောင်ထမင်းဝိုင်းမှာပျော်နေတာကိုမြင်ကတည်းကငိုချင်နေတာ အခုတော့ ဆက်ထိန်းမထားနိုင်တော့ငိုချမိသည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ "

မောင်သည် ရယ်နေရင်းနဲ့မှမေးလာသည်။

"ဘာ...ဘာမှမဟုတ်ဘူးနော် မောင်အိပ်တော့လေ"

မောင်သည် ယိုငိနဲ့နဲ့ ဖြစ်ကာ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားလေသည်။
လွန်းကတော့ ထိုနေရာ မှာပဲကျန်ခဲ့ကာ လက်ကိုကိုင်၍ ငိုနေလေသည်။

အင်း တကယ်တော့ မောင့်ဂရုစိုက်မှူတွေတော့လိုချင်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မပိုင်ဘူးဆိုတဲ့အသိတွေကငါ့ကိုသတ်တယ်
၁စက္ကန့်ပဲအသက်ရှင်ရမယ်ဆိုရင်တောင် မောင့်ဂရုစိုက်မှုလေးကိုပိစိလေးဖြစ်ဖြစ်လိုချင်တယ် ဖြစ်တော့မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့ ငါကသိပ်ရူးတာမောင်ရဲ့သိလား
ဥပမာ ငါ့ကိုရွံနေတဲ့မောင့်ကိုမှချစ်နေရလောက်တဲ့အထိကိုရူးတာ......

..................။

ဒီနေ့နည်းနည်းလောင်နေတယ်အသဲတို်ရေ
ဝမ်ရိပေါ်လေးကိစ္စကြောင့်
Vote ပေးခဲ့ကြဦးနော်အသစ်လေးမို့ vote နည်းနေတယ်

8.10.2020
#VeraVicki

© Yoon Lay,
книга «"ေမာင္" ေစရင္».
(2) ငါငတံုးမဟုတ္ဘူးေမာင္ ငါငတုံးမဟုတ်ဘူးမောင်
Коментарі
Упорядкувати
  • За популярністю
  • Спочатку нові
  • По порядку
Показати всі коментарі (1)
minmin min
(1) အ႐ုပ္ေလး အရုပ်လေး
Voteကဘယ်လိုပေးရတာလည်းသာသာ
Відповісти
2020-10-19 13:01:01
Подобається