ေမာင္....တဲ့ မောင်....တဲ့
(1) အ႐ုပ္ေလး အရုပ်လေး
(2) ငါငတံုးမဟုတ္ဘူးေမာင္ ငါငတုံးမဟုတ်ဘူးမောင်
(3) ဂ်ဴတီကုပ္ေလး ဂျူတီကုပ်လေး
(4) ငါလည္းနာတတ္တယ္ ငါလည်းနာတတ်တယ်
(5) ငါ့ေ႐ွ႕မွာမွ ငါ့ရှေ့မှာမှ
(6) ရယူျခင္း ရယူခြင်း
(7) မေတာင္းပန္ပါနဲ႔ မတောင်းပန်ပါနဲ့
(8) အရိပ္လိုလူ အရိပႅိုလူ
(9) ထာဝရသူငယ္ခ်င္း ထာဝရသူငယ်ချင်း
(10) ေတြ႔ဆံုမႈ တွေ့ဆုံမှု
(11) ေမာင္သိမ္းထားေသာ မောင်သိမ်းထားသော
(12) ခ်စ္တယ္ လြန္း ချစ်တယ် လွန်း
(13) ဆံုး႐ွံုးျခင္း ဆုံးရှုံးခြင်း
(14) ပန္းကေလးငယ္ ပန်းကလေးငယ်
Warning (ဖတ္ေပးပါ ဖတ်ပေးပါ )
(15) ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလး မျှော်လင့်ချက်လေး
(16) ထြက္သြားမိမွာ ၾထက္ၾသားမိမြာ
(17) လုပ္ရက္တယ္ လုပ်ရက်တယ်
(9) ထာဝရသူငယ္ခ်င္း ထာဝရသူငယ်ချင်း
Zawgyi
.........

ညအခ်ိန္သည္တစ္ျဖည္းျဖည္းကုန္ဆံုးလာကာ အေအးဒဏ္သည္လည္းပိုခဲ့ပါသည္။ ရင္ခြင္ထဲက ေကာင္ေလးကေတာ့အိပ္ေပ်ာ္ေနေလၿပီ။
ပါးေလးကိုၾကင္နာစြာကိုင္ရင္း

"လြန္း ငါေလ မင္းအတြက္အျမဲ႐ွိေနေပးမယ္ေနာ္"

ပါးေလးကိုကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုခိုးနမ္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ မေအာင္ျမင္။

"အင္း...ဟင့္..."

"ႏိုးၿပီလား "

"ဟမ္.. အင္း ဇိုင္း ဘယ္အခ်ိန္႐ွိၿပီလဲ "

"ည ၁၂ ထိုးေတာ့မယ္"

"ေအာ္...ငါအေတာ္ကိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ အဟီး"

လြန္း ဇိုင္း ကိုေ႐ွ႕သြားေလးမ်ားေပၚေအာင္ျပံဳးျပလိုက္သည္။ တကယ္ကိုယုန္ေပါက္ေလး အဲ့တာေၾကာင့္လည္းအခ်စ္ပိုရပါသည္။

"ကဲအိမ္ျပန္မယ္မဟုတ္လား ထ ငါျပန္လိုက္ပို႔မယ္"

"ဟင့္အင္း"

"ဟမ္"

"ငါအိမ္မျပန္ခ်င္ဘူး...ငါေမာင့္ကိုမေတြ႔ခ်င္ဘူး"

"အဲ့တာဆို ငါနဲ႔လိုက္မလား "

"အင္း..."

ေခါင္းေလးကိုၿငိမ့္ကာ ရယ္ျပေလသည္။ ငါမင္းျပံဳးေနတာကိုပဲေတြ႔ခ်င္ခဲ့တာ...။

" ေနဆက္႐ွိန္ ကိုဖုန္းဆက္လိုက္"

"အင္း..."

တီ...တီ...တီ...

"ဟယ္လို ေမာင္"

(ဘယ္အခ်ိန္႐ွိေနၿပီမို႔လို႔အခုမွဖုန္းဆက္ရတာလဲ)

"၁၂ ေလ ဘာလို႔လဲ"

(ဘာလို႔လဲဟုတ္လား အိမ္ျပန္လာရမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီေလ)

"ေတာ္ၿပီေမာင္ ငါရန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး ငါဒီေန႔အိမ္ျပန္မလာဘူး"

တီ....

ဖုန္းကိုခ်ကာ ဇိုင္း နဲ႔အတူ ဇိုင္း အိမ္မွာပဲအိပ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဇိုင္းကငါ့အေပၚတကယ္ေကာင္းပါတယ္
ငါလဲသူ႔ကိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထက္မပုိဘူး သူ႔ဘက္ကပိုခဲ့ရင္ေတာင္ ငါ့အတြက္ကေတာ့ ဇိုင္းကငါ့အတြက္ထာဝရသူငယ္ခ်င္းပါပဲ.....။

~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_

"ဟာကြာ....ဝုန္း!!!"

ခံုကိုလက္သီးျဖင့္ထုလိုက္တာမို႔ ေဟသာ ပါလန္႔သြားသည္။

"ကိုကို အကိုလြန္းထက္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ဒါမင္းကိစၥမဟုတ္ဘူးထင္တယ္ ေဟသာ"

"ကိုကို ရင့္သီးလွခ်ည္လား "

"ေဆာတီး"

"ကိုကိုတို႔က ဘာေတြလဲ ေဟသာ ေတာင္မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ႐ိုးမွ႐ိုးၾကရဲ႕လား ေဟသာ မသိဘူးမထင္နဲ႔ ေဟသာနဲ႔နမ္းေနတုန္းက ကိုကို့ မ်က္လံုးေတြ လြန္းထက္ဆီကိုေရာက္ေနတာ ေဟသာမသိဘူးထင္ေနတာလား..."

"မင္းေတာ္ေတာ့ေနာ္ ငါတ္ု႔ိက ညီအကိုေတြပဲ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး"

"ကိုကို အမွန္အတိုင္းေျပာ ။ ကိုကိုတို႔ကိုၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ ၂ ေယာက္လံုးကအမူအရာမမွန္ဘူး ။ ဟိုေန႔ညက ကလပ္ကကိစၥမွာလဲ ဟိုလူေျပာသြားတာေတြကဘာေတြလဲ
မလိမ္နဲ႔ ကိုကို ေဟသာ လိမ္တာမႀကိဳက္ဘူး!!!"

"က်စ္ ငါတို႔ဘာမွမဆိုင္ဘူးလို႔မင္းကိုေျပာၿပီးၿပီေလ ျပန္လိုက္ေတာ့"

"မႏွင္ပါနဲ႔ ျပန္မွာပါ ေဟသာတို႔ဇာတ္လမ္းၿပီးၿပီထင္တယ္"

"မင္းကြာ...."

ေဟသာ ထြက္သြားေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အ႐ွံုးသမားတစ္ေယာက္လိုျမင္မိသည္။ ဘာလဲ ငါကဘာေတြမ်ားမွားေနလို႔လဲ ။ လြန္းထက္သာ ကိုၾကည့္မရလို႔ သူ႔အေ႐ွ႕မွာေဟသာ့ကုိနမ္းတယ္။ သိတာေပါ့ လြန္း ငိုေနတာကို။ သူငိုရင္ငါေပ်ာ္ေနရမွာေလ။ ဘာလို႔ငါ့စိတ္ေတြကဂေယာက္ဂဟက္ေတြျဖစ္ေနတာလဲ။

အခုလည္း ကုိယ့္ေယာက္်ားကိုအိမ္မွာထားၿပီး အိမ္ျပန္မလာဘူးတဲ့ ဘယ္ေယာက္်ားေတြနဲ႔မ်ားျဖစ္ခ်င္ေသးလို႔လဲ။
မုန္းတာထက္ကိုရြံတယ္။ မရဘူး ေဟသာ ဒီကိစၥကိုသိလို႔မျဖစ္ဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဟသာ့ကိုျပန္ဆက္ရမည္။
ေဟသာ နဲ႔ေတာ့ လမ္းမခြဲခ်ငိ သူေဟသာ့ကိုခ်စ္သည္။

~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_

"လြန္း ဒီမွာအိပ္ရတာအဆငိေျပရဲ႕လား"

"အင္း...."

"ငါ ေအာက္မွာအိပ္လိုက္မယ္ေလ မင္းျကပ္ေနမွာစိုးလို႔"

"ရပါတယ္ လာေလ ငါေနလို႔ရတယ္"

လြန္း ကုိယ္တိုင္ကိုက ေခၚေနတာမို႔မျငင္းေတာ့ လြန္းေဘးမွာပဲအိပ္လိုက္ေလသည္။ သူလြန္းနဲ႔ အနံ႔ကိုႀကိဳက္သည္။
ရနံ႔ေလးကေမႊးသည္။ ပါးစပ္ထဲေတာင္ထည့္ငံုထားရေလာက္တဲ့အထိ လြန္း ကိုသူခ်စ္သည္။

ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ လြန္း နဲ႔အနီးဆံုးကိုကပ္ကာ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လြန္းကအိပ္ေပ်ာ္ေနေလၿပီ။
လြန္းရဲ႕နဖူးေလးကိုနမ္းကာ လြန္းကိုဖက္၍ ငိုမိသည္။

မင္းကိုမပိုင္ဆိုင္ႏို္င္တဲ့ငါ့ကိုယ္ငါမုန္းတယ္။ မင္းကိုကာကြယ္ေပးခ်င္တာ၊ ငါစဥ္းစားထားတာ တစ္ေန႔ ငါတို႔ဘယ္သူမွမ႐ွိတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုကိုသြားၾကမယ္။ လြန္း ကုိယ့္အ႐ွင္သခင္ဆိုေတာ့ လြန္းကို ကုိယ္ကခစားမယ္။ လြန္း မႀကိဳက္တာေတြတစ္ခုမွမလုပ္ဘဲ ေအးခ်မ္းသာယာ စြာ ေနထိုင္ၾကမယ္။ ညအိပ္တိုင္း လြန္း ကိုဖက္အိပ္မယ္။
အိပ္ခါနီးတိုင္း ခ်စ္တယ္ လို္ေျပာၿပီးနဖူးေလးကိုနမ္းမယ္။ ခ်မ္းေနရင္ဖက္ထားေပးမယ္။ ငါအမ်ားၾကလိုခ်င္ပါဘူး ငါလိုခ်င္တာ 'မင္းရဲ႕အခ်စ္' ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ တစ္ခဏအတြင္း ေလထဲမွာေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေလသည္။

"ခ်စ္တယ္ လြန္း"

....................။

အမွန္တကယ္ေတာ့ လြန္း မအိပ္ေသး။
ေႏွာက္ေနေသာ စိတ္အစံုေၾကာင့္သာ မ်က္လံုးမွတ္ထားရသည္။ ေခါင္းကိုက္ေနလို႐ွိတာေၾကာင့္ေပါ့။
ထိုအခ်ိန္ နဖူးေပၚသိုတစ္စံုတစ္ခုက်လာတာမို႔ မသိမသာ ခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ....
ဘုရားေရ...ဇိုင္း ကနဖူးကိုနမ္းကာငိုေနသည္တဲ့။
ဇိုင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာဆက္သိခ်င္တာေၾကာင့္ အလိုက္သင့္ေလးေနလိုက္သည္။

ေအးစက္ေသာ လက္တစ္စံုရဲ႕ေပြ႔ဖက္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။
အို သူဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။ တကယ္ကိုနားမလည္ေတာ့
"ခ်စ္တယ္ လြန္း "

ေသခ်ာသြားပါၿပီ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာပဲ

ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဇိုင္း၊ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥကိုရပ္လိုက္ေနာ္။ ငါ့ေဘးမွာအျမဲ႐ွိေနေပးလို႔ မင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ကထာဝရသူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ...။

ဒီတစ္ညေတာ့ ဇိုင္း အလိုအက် အလိုက္သင့္ေလးေနေကာ အိပ္စက္ေပးလိုက္သည္။ မနက္ျဖန္မနက္အရာအားလံုး အဆင္ေျပေျပ ျပန္ျဖစ္ပါေစ။

......................။

မေန႔ညက ေသာက္တာလြန္သြားလို႔လားမသိ မနက္ႏိုးေတာ့ ေခါင္းတစ္ခုလံုးပူထူလာကာ ေအာက္ထပ္ဆင္း၍
သံပုရာရည္ေလး ေဖ်ာ္ေသာက္လိုက္သည္။

"အခုထိျပန္မလာေသးဘူးလားမသိဘူး"

ေရရြတ္ရင္း အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္လာေတာ့ ဇိုင္းရန္ ဆိုတဲ့ေကာင္ ကို ႏႈတ္ဆက္ေနေသာ လြန္း ကိုေတြ႔လိုက္တာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္သြားသည္။

"အဟက္! ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေတြ"

လြန္း အနားကိုသြားကာ

"ေအာ္ ျပန္လာေသးတယ္ေပါ့"

"အင္း..ေမာင္..."

"ေနဆက္႐ွိန္ မင္းကိုမသတ္မိတာပဲေက်းဇူးတင္ လြန္း ငါသြားၿပီ"

ေနဆက္႐ွိန္ က လြန္းကိုဖက္ကာ

"ေအာ္ ဇိုင္းရန္ လြန္း မွာ ကာမပိုင္ေယာက္်ား႐ွိတယ္ဆိုသတိရ"

ဇိုင္းရန္ က ေမာင့္ကိုဆြဲထိုးဖို႔ျပင္ေနတာမို႔ လြန္းကဝင္ဆြဲရျပန္သည္၊

အိုေမာင္ရယ္ ကာမပိုငိေယာက္်ားတဲ့လား တကယ္ေကာပိုင္ဆိုင္ရလို႔လား...စကားကိုလြယ္လြယ္မေျပာဖို္ေမာင့္ကိျဘယ္လိုဆံုးမရမလဲ။

ဇိုင္း ျပန္သြားေတာ့ မွ ေမာင့္ကိုၾကည့္မိေတာ့

"မဟုတ္ဘူးေနာ္ အဲ့ေကာင္ကိုၾကည့္မရလို႔ေျပာလိုက္တာ အရမ္းလည္းေမ်ွာ္လင့္မေနနဲ႔ဦး"

အင္းပါ ေမာင္ရယ္ ငါ့အဆင့္ကဘာဆိုတာကိုငါသိပါတယ္
ငါအဆင့္မေက်ာ္ပါဘူး ေမာင္ငါ့ကိုတစ္ခဏေလးဖက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ငါေပ်ာ္ရပါတယ္။ ေမာင္ကသိပ္ေတာ္တာ ခ်က္ခ်ငိး ကိုေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပးၿပီး ငါ့အေပ်ာ္ေတြကိုယူသြားႏိုင္တယ္ေလ။

.........................။

ဇိုင္း ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကိုနားလည္ပါေစလို႔ မျမင္ရတဲ့ေနရာကေနကိုယ္တို႔ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ လြန္း...။
Feedback ေလးေတြနဲ႔ vote ေလးေတြေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😉 တစ္ေန႔တစ္ေန႔အေရးအသားေတြည့ံလာတာကိုယ့္ကိုသိပါတယ္ ေတာင္းပန္ရပါေစ ။

13.10.2020
#VeraVicki








Unicode
..........

ညအချိန်သည်တစ်ဖြည်းဖြည်းကုန်ဆုံးလာကာ အအေးဒဏ်သည်လည်းပိုခဲ့ပါသည်။ ရင်ခွင်ထဲက ကောင်လေးကတော့အိပ်ပျော်နေလေပြီ။
ပါးလေးကိုကြင်နာစွာကိုင်ရင်း

"လွန်း ငါလေ မင်းအတွက်အမြဲရှိနေပေးမယ်နော်"

ပါးလေးကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုခိုးနမ်းဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ မအောင်မြင်။

"အင်း...ဟင့်..."

"နိုးပြီလား "

"ဟမ်.. အင်း ဇိုင်း ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ "

"ည ၁၂ ထိုးတော့မယ်"

"အော်...ငါအတော်ကိုအိပ်ပျော်သွားတာပဲ အဟီး"

လွန်း ဇိုင်း ကိုရှေ့သွားလေးများပေါ်အောင်ပြုံးပြလိုက်သည်။ တကယ်ကိုယုန်ပေါက်လေး အဲ့တာကြောင့်လည်းအချစ်ပိုရပါသည်။

"ကဲအိမ်ပြန်မယ်မဟုတ်လား ထ ငါပြန်လိုက်ပို့မယ်"

"ဟင့်အင်း"

"ဟမ်"

"ငါအိမ်မပြန်ချင်ဘူး...ငါမောင့်ကိုမတွေ့ချင်ဘူး"

"အဲ့တာဆို ငါနဲ့လိုက်မလား "

"အင်း..."

ခေါင်းလေးကိုငြိမ့်ကာ ရယ်ပြလေသည်။ ငါမင်းပြုံးနေတာကိုပဲတွေ့ချင်ခဲ့တာ...။

" နေဆက်ရှိန် ကိုဖုန်းဆက်လိုက်"

"အင်း..."

တီ...တီ...တီ...

"ဟယ္လို မောင်"

(ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီမို့လို့အခုမှဖုန်းဆက်ရတာလဲ)

"၁၂ လေ ဘာလို့လဲ"

(ဘာလို့လဲဟုတ်လား အိမ်ပြန်လာရမဲ့အချိန်ရောက်နေပြီလေ)

"တော်ပြီမောင် ငါရန်မဖြစ်ချင်ဘူး ငါဒီနေ့အိမ်ပြန်မလာဘူး"

တီ....

ဖုန်းကိုချကာ ဇိုင်း နဲ့အတူ ဇိုင်း အိမ်မှာပဲအိပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဇိုင်းကငါ့အပေါ်တကယ်ကောင်းပါတယ်
ငါလဲသူ့ကိုသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ထက်မပိုဘူး သူ့ဘက်ကပိုခဲ့ရင်တောင် ငါ့အတြက္ကေတာ့ ဇိုင်းကငါ့အတွက်ထာဝရသူငယ်ချင်းပါပဲ.....။

~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_

"ဟာကြာ....ဝုန်း!!!"

ခုံကိုလက်သီးဖြင့်ထုလိုက်တာမို့ ဟေသာ ပါလန့်သွားသည်။

"ကိုကို အကိုလွန်းထက် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ဒါမင်းကိစ္စမဟုတ်ဘူးထင်တယ် ဟေသာ"

"ကိုကို ရင့်သီးလှချည်လား "

"ဆောတီး"

"ကိုကိုတို့က ဘာတွေလဲ ဟေသာ တောင်မသိနိုင်လောက်အောင်ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ရိုးမှရိုးကြရဲ့လား ဟေသာ မသိဘူးမထင်နဲ့ ဟေသာနဲ့နမ်းနေတုန်းက ကိုကို့ မျက်လုံးတွေ လွန်းထက်ဆီကိုရောက်နေတာ ဟေသာမသိဘူးထင်နေတာလား..."

"မင်းတော်တော့နော် ငါတ်ု့ိက ညီအကိုတွေပဲ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး"

"ကိုကို အမှန်အတိုင်းပြော ။ ကိုကိုတို့ကိုကြည့်နေတာကြာပြီ ၂ ယောက်လုံးကအမူအရာမမှန်ဘူး ။ ဟိုနေ့ညက ကလပ်ကကိစ္စမှာလဲ ဟိုလူပြောသွားတာတွေကဘာတွေလဲ
မလိမ်နဲ့ ကိုကို ဟေသာ လိမ်တာမကြိုက်ဘူး!!!"

"ကျစ် ငါတို့ဘာမှမဆိုင်ဘူးလို့မင်းကိုပြောပြီးပြီလေ ပြန်လိုက်တော့"

"မနှင်ပါနဲ့ ပြန်မှာပါ ဟေသာတို့ဇာတ်လမ်းပြီးပြီထင်တယ်"

"မင်းကွာ...."

ဟေသာ ထွက်သွားတော့မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အရှုံးသမားတစ်ယောက်လိုမြင်မိသည်။ ဘာလဲ ငါကဘာတွေများမှားနေလို့လဲ ။ လွန်းထက်သာ ကိုကြည့်မရလို့ သူ့အရှေ့မှာဟေသာ့ကိုနမ်းတယ်။ သိတာပေါ့ လွန်း ငိုနေတာကို။ သူငိုရင်ငါပျော်နေရမှာလေ။ ဘာလို့ငါ့စိတ်တွေကဂယောက်ဂဟက်တွေဖြစ်နေတာလဲ။

အခုလည်း ကိုယ့်ယောက်ျားကိုအိမ်မှာထားပြီး အိမ်ပြန်မလာဘူးတဲ့ ဘယ်ယောက်ျားတွေနဲ့များဖြစ်ချင်သေးလို့လဲ။
မုန်းတာထက်ကိုရွံတယ်။ မရဘူး ဟေသာ ဒီကိစ္စကိုသိလို့မဖြစ်ဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဟေသာ့ကိုပြန်ဆက်ရမည်။
ဟေသာ နဲ့တော့ လမ်းမခွဲချငိ သူဟေသာ့ကိုချစ်သည်။

~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_

"လွန်း ဒီမှာအိပ်ရတာအဆငိပြေရဲ့လား"

"အင်း...."

"ငါ အောက်မှာအိပ်လိုက်မယ်လေ မင်းကြပ်နေမှာစိုးလို့"

"ရပါတယ် လာလေ ငါနေလို့ရတယ်"

လွန်း ကိုယ်တိုင်ကိုက ခေါ်နေတာမို့မငြင်းတော့ လွန်းဘေးမှာပဲအိပ်လိုက်လေသည်။ သူလွန်းနဲ့ အနံ့ကိုကြိုက်သည်။
ရနံ့လေးကမွှေးသည်။ ပါးစပ်ထဲတောင်ထည့်ငုံထားရလောက်တဲ့အထိ လွန်း ကိုသူချစ်သည်။

ခဏလောက်ကြာတော့ လွန်း နဲ့အနီးဆုံးကိုကပ်ကာ
ကြည့်လိုက်တော့ လွန်းကအိပ်ပျော်နေလေပြီ။
လွန်းရဲ့နဖူးလေးကိုနမ်းကာ လွန်းကိုဖက်၍ ငိုမိသည်။

မင်းကိုမပိုင်ဆိုင်နို်င်တဲ့ငါ့ကိုယ်ငါမုန်းတယ်။ မင်းကိုကာကွယ်ပေးချင်တာ၊ ငါစဉ်းစားထားတာ တစ်နေ့ ငါတို့ဘယ်သူမှမရှိတဲ့နေရာလေးတစ်ခုကိုသွားကြမယ်။ လွန်း ကိုယ့်အရှင်သခင်ဆိုတော့ လွန်းကို ကိုယ်ကခစားမယ်။ လွန်း မကြိုက်တာတွေတစ်ခုမှမလုပ်ဘဲ အေးချမ်းသာယာ စြာ နေထိုင်ကြမယ်။ ညအိပ်တိုင်း လွန်း ကိုဖက်အိပ်မယ်။
အိပ်ခါနီးတိုင်း ချစ်တယ် လို်ပြောပြီးနဖူးလေးကိုနမ်းမယ်။ ချမ်းနေရင်ဖက်ထားပေးမယ်။ ငါအများကြလိုချင်ပါဘူး ငါလိုချင်တာ 'မင်းရဲ့အချစ်' ပါပဲ။
ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေဟာ တစ်ခဏအတွင်း လေထဲမှာပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

"ချစ်တယ် လွန်း"

....................။

အမှန်တကယ်တော့ လွန်း မအိပ်သေး။
နှောက်နေသော စိတ်အစုံကြောင့်သာ မျက်လုံးမှတ်ထားရသည်။ ခေါင်းကိုက်နေလိုရှိတာကြောင့်ပေါ့။
ထိုအချိန် နဖူးပေါ်သိုတစ်စုံတစ်ခုကျလာတာမို့ မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက်တော့ ....
ဘုရားရေ...ဇိုင်း ကနဖူးကိုနမ်းကာငိုနေသည်တဲ့။
ဇိုင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ ။ ဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာဆက်သိချင်တာကြောင့် အလိုက်သင့်လေးနေလိုက်သည်။

အေးစက်သော လက်တစ်စုံရဲ့ပွေ့ဖက်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။
အို သူဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။ တကယ်ကိုနားမလည်တော့
"ချစ်တယ် လွန်း "

သေချာသွားပါပြီ သူကျွန်တော့်ကိုချစ်တယ်လို့ပြောလိုက်တာပဲ

ငါတောင်းပန်ပါတယ် ဇိုင်း၊ မဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စကိုရပ်လိုက်နော်။ ငါ့ဘေးမှာအမြဲရှိနေပေးလို့ မင်းကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်
ဒါပေမဲ့ ငါတို့ကထာဝရသူငယ်ချင်းတွေပါပဲ...။

ဒီတစ္ညေတာ့ ဇိုင်း အလိုအက် အလိုက်သင့်လေးနေကော အိပ်စက်ပေးလိုက်သည်။ မနက်ဖြန်မနက်အရာအားလုံး အဆင်ပြေပြေ ပြန်ဖြစ်ပါစေ။

......................။

မနေ့ညက သောက်တာလွန်သွားလို့လားမသိ မနက်နိုးတော့ ခေါင်းတစ်ခုလုံးပူထူလာကာ အောက်ထပ်ဆင်း၍
သံပုရာရည်လေး ဖျော်သောက်လိုက်သည်။

"အခုထိပြန်မလာသေးဘူးလားမသိဘူး"

ရေရွတ်ရင်း အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ ဇိုင်းရန် ဆိုတဲ့ကောင် ကို နှုတ်ဆက်နေသော လွန်း ကိုတွေ့လိုက်တာကြောင့် ဒေါသထွက်သွားသည်။

"အဟက်! ဟန်ဆောင်ပြုံးတွေ"

လွန်း အနားကိုသြားကာ

"အော် ပြန်လာသေးတယ်ပေါ့"

"အင်း..မောင်..."

"နေဆက်ရှိန် မင်းကိုမသတ်မိတာပဲကျေးဇူးတင် လွန်း ငါသွားပြီ"

နေဆက်ရှိန် က လွန်းကိုဖက်ကာ

"အော် ဇိုင်းရန် လွန်း မွာ ကာမပိုင်ယောက်ျားရှိတယ်ဆိုသတိရ"

ဇိုင်းရန် က မောင့်ကိုဆွဲထိုးဖို့ပြင်နေတာမို့ လွန်းကဝင်ဆွဲရပြန်သည်၊

အိုမောင်ရယ် ကာမပိုငိယောက်ျားတဲ့လား တကယ်ကောပိုင်ဆိုင်ရလို့လား...စကားကိုလွယ်လွယ်မပြောဖို်မောင့်ကိဘြယ်လိုဆုံးမရမလဲ။

ဇိုင်း ပြန်သွားတော့ မွ မောင့်ကိုကြည့်မိတော့

"မဟုတ်ဘူးနော် အဲ့ကောင်ကိုကြည့်မရလို့ပြောလိုက်တာ အရမ်းလည်းမျှော်လင့်မနေနဲ့ဦး"

အင်းပါ မောင်ရယ် ငါ့အဆင့်ကဘာဆိုတာကိုငါသိပါတယ်
ငါအဆင့်မကျော်ပါဘူး မောင်ငါ့ကိုတစ်ခဏလေးဖက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတောင်ငါပျော်ရပါတယ်။ မောင်ကသိပ်တော်တာ ခ်က္ခ်ငိး ကိုဖြေရှင်းချက်ပေးပြီး ငါ့အပျော်တွေကိုယူသွားနိုင်တယ်လေ။

.........................။

ဇိုင်း ရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေကိုနားလည်ပါစေလို့ မမြင်ရတဲ့နေရာကနေကိုယ်တို့ဆုတောင်းပေးပါတယ် လွန်း...။
Feedback လေးတွေနဲ့ vote လေးတွေပေးဖို့မမေ့နဲ့နော် 😉 တစ်နေ့တစ်နေ့အရေးအသားတွေည့ံလာတာကိုယ့်ကိုသိပါတယ် တောင်းပန်ရပါစေ ။

13.10.2020
#VeraVicki

© Yoon Lay,
книга «"ေမာင္" ေစရင္».
(10) ေတြ႔ဆံုမႈ တွေ့ဆုံမှု
Коментарі