ေမာင္....တဲ့ မောင်....တဲ့
(1) အ႐ုပ္ေလး အရုပ်လေး
(2) ငါငတံုးမဟုတ္ဘူးေမာင္ ငါငတုံးမဟုတ်ဘူးမောင်
(3) ဂ်ဴတီကုပ္ေလး ဂျူတီကုပ်လေး
(4) ငါလည္းနာတတ္တယ္ ငါလည်းနာတတ်တယ်
(5) ငါ့ေ႐ွ႕မွာမွ ငါ့ရှေ့မှာမှ
(6) ရယူျခင္း ရယူခြင်း
(7) မေတာင္းပန္ပါနဲ႔ မတောင်းပန်ပါနဲ့
(8) အရိပ္လိုလူ အရိပႅိုလူ
(9) ထာဝရသူငယ္ခ်င္း ထာဝရသူငယ်ချင်း
(10) ေတြ႔ဆံုမႈ တွေ့ဆုံမှု
(11) ေမာင္သိမ္းထားေသာ မောင်သိမ်းထားသော
(12) ခ်စ္တယ္ လြန္း ချစ်တယ် လွန်း
(13) ဆံုး႐ွံုးျခင္း ဆုံးရှုံးခြင်း
(14) ပန္းကေလးငယ္ ပန်းကလေးငယ်
Warning (ဖတ္ေပးပါ ဖတ်ပေးပါ )
(15) ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလး မျှော်လင့်ချက်လေး
(16) ထြက္သြားမိမွာ ၾထက္ၾသားမိမြာ
(17) လုပ္ရက္တယ္ လုပ်ရက်တယ်
(10) ေတြ႔ဆံုမႈ တွေ့ဆုံမှု
Zawgyi
........

"ရိွန္းသူ မင္းကေတာ့ အျမဲတမ္း perfect ပဲေနာ္"

"ခ်ီးမြမ္းေနတာေတာ္သင့္ၿပီ ဦးမ်ိဳး သြားရေအာင္ေလ"

"ဒီေန႔ေကာ ဘယ္ဝင္စရာ႐ွိေသးလဲ"

"မ႐ွိဘူး fan meeting တစ္ခုပဲ႐ွိတယ္"

"Okေလ သြားၾကတာေပါ့ "

႐ိွန္းသူ ဦးမ်ိဳး ကိုေျပာရင္း ျမန္မာပလာဇာေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာေလသည္။ အရမ္းႀကီးနာမည္ႀကီးတာေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အလိုက္အသင့္ေတာ့နာမည္ရသူျဖစ္သည္။ ေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ အမ တစ္ေယာက္သာ ႐ွိေလသည္။ မိဘေတြကေတာ့ အင္း...အေဖကေတာ့မ႐ွိေတာ့ဘူး အေမ့ နဲ႔ကေတာ့ ေသခန္း႐ွင္ခန္းျဖတ္ထားခဲ့ရတယ္။ အမနဲ႔ေကာပဲေပါ့။
အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ သူဝါသနာပါတာကိုမိသားစုကတားဆီးခဲ့လို႔ပါပဲ...။ မိဘအိမ္ကိုေျခစံုကန္ၿပီး သူ႔လမ္းသူေလ်ွာက္ခဲ့ေပမဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကႀကိဳးစားသေလာက္အဖတ္တင္က်န္ခဲ့သည္။

"အား...႐ွိန္း...ေခ်ာလိုက္တာ"

"ငါ့အသဲႏွလံုးက မင္းအတြက္ေနာ္"

"ကိုကို႐ွိန္း ခ်စ္တယ္"

စသျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကေသာ ေကာင္မေလးေတြ။
႐ွိန္း ကိုျမင္တာနဲ႔႐ုပ္႐ုပ္သဲသဲ ျဖစ္လာၾကေလသည္။
႐ွိန္း လည္းလူအုပ္ကိုတိုးကာ လက္မွတ္ထိုးေပး၍ အေမးအေျဖ အစီအစဥ္မ်ားစတင္ေလသည္။

အစီအစဥ္တင္ဆက္သူေကာင္မေလးက

"ကို႐ွိန္း ကတတ္သစ္စ ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္ကသူမ်ားေတြလို လူတစ္ေယာက္ပါပဲ ကြၽန္ေတာ္ ဝါသနာပါရာကိုလုပ္ဖို႔အခက္အခဲမ်ားစြာကိုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ စီနီယာေတြကိုလည္းတကယ္ေလးစားပါတယ္ မသိတာမတတ္တာေတြကို ဝိုင္းသင္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလက္ဆြဲေခၚပါလို႔ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "

"ဟုတ္ကဲ့ပါ အဲ့တာဆို ကို႐ွိန္းက ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ေဂး လို႔ေၾကာ္ညာထားတာဆိုေတာ့ ခ်စ္သူေကာင္ေလးေကာရၿပီလား"

႐ွိန္း ကရယ္၍

"မရေသးပါဘူးဗ် ကြၽန္ေတာ္ကေယာက္်ားတိုင္းကိုလိုက္ခ်စ္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုပဲ ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ကိုပံုေပးခ်င္တာပါ ဟုတ္"

ထိုခ်ိန္ fan ေတြမွ

"႐ွိန္း တို႔ေတြက မင္းေကာင္မေလးယူရင္လက္မခံဘူးေနာ္"

"အာ...ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးမထားပါဘူးဗ် "

႐ွိန္း က သြားတတ္ေလးေတြေပၚေအာင္ရယ္ေတည့ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးက႐ုပ္႐ုပ္သဲသဲေတြျဖစ္လာေလသည္။


အေမးအေျဖ ေတြၿပီးသြားေတာ့

"အခုလို ကို႐ွိန္းက ကြၽန္မတို႔ေမးတာေတြကို မၿငိဳျငင္ပဲ ေျဖၾကားေပးတာကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္႐ွင့္"

"ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဝိုင္းဝန္းကူညီေပးၾကပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗ်"

"We love U Shaine Thu!"

Fan ေတြကေျပာေတာ့ ႐ွိန္းသူ ကရယ္ျပ၍ တာ့တာ ျပကာ ထြက္လာလိုက္သည္။ လံုျခံဳေရးေတြေၾကာင့္ fan ေတြက အေနာက္မွာက်န္ခဲ့ရသည္။
႐ွိန္း ညေနက်ရင္ အင္းယားကန္မွာ သြား၍ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖို္ျပင္ဆင္ရဦးမည္။

...................။

ဒီေန႔ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဇိုင္း ကိုမေတြ႔။
ဘာလဲမေန႔ညက ကိစၥေၾကာင့္ လား။
မျဖစ္ႏိုင္တာ ဇိုင္း ေျပာေနတုန္း ငါအိပ္ေနသလိုဟန္ေဆာင္ေနတာပဲ။ ငါ့ကိုေမ့လိုက္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္တယ္။ ငါမင္းအတြက္မ႐ွိေပးႏိုင္ဘူး ဇိုင္းရန္။

ထိုစဥ္ ဖုန္း ဝင္လာတာမို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ 'ဇိုင္း' တဲ့

"ဟယ္လို ဇိုင္းေက်ာင္းမလာဘူးလား အတန္းေတာင္ဆင္းေတာ့မယ့္ဟာကို"

"ေအး မနက္ကတည္းကေျပာမလို႔အခုေန႔လည္ေတာင္ေရာက္သြားၿပီ ငါေက်ာင္းမတတ္ဘူး သြားစရာေလး႐ွိလို႔"

"ေအးၿပီးေရာ ငါမင္းအတြက္ စာကူးေပးထားမယ္ အေႂကြးေပါ့ကြာ "

"ငါတို႔ၾကားမွာအဲ့တာေတြမလိုပါဘူး"

တီ....

ေျပာရင္းဖုန္းက်သြားတာမို႔ လြန္း ႏွာေခါင္း႐ွံု႔မိလိုက္သည္။
လူကိုအဲ့လိုတည့္ထိုးႀကီးေျပာမွရမွာလား ဇိုင္းရယ္ ႐ွက္ပါတယ္ဆိုမွပဲ။

ဇိုင္း ကိုယ္တိုင္မေျပာခင္အထိ ဒီကိစၥကိုမသိမသာသလိုေနသြားမယ္လို႔ လြန္း သတ္မွတ္ထားလိုက္သည္။

...................။

"အား...စိတ္ေတြ႐ႈပ္လိုက္တာေနာ္"

မနက္ကတည္းက အိမ္ကထြက္လည၍ေက်ာင္းေတာင္မသြားဘဲ အင္းယားကန္မွာ လာထိုင္ေနတာ ေန႔လည္ ၃ နာရီေတာင္ထိုးေနေလၿပီ။ လြန္းကိုမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္။
လြန္း လိုအျဖဴေရာင္ေလးကိုမွ သူကအနက္ေရာင္ေျပာင္းေနမိသလိုျဖစ္ေနၿပီလား။
အျမဲတမ္း ေနဆက္႐ွိန္ နဲ႔ဆိုကိုယ္ကဒုတိယလူပဲမဟုတ္လား ေတြးရင္းနဲ႔ကိုမြန္းၾကပ္သည္။ တစ္ေလတစ္ေလေတာ့ သူျမဴမႈန္ေတြလိုေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္မိသည္။
​ေစာက္ေရးအရာမဝင္တဲ့ ဘဝကိုမလိုခ်င္ဘူး။
ဒါေပမဲ့လည္း ငါ့ေဘးမွာ လြန္း႐ွိတယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ေျဖသိမ့္ခဲ့ရတယ္။ ႀကိတ္ငိုခဲ့ရတဲ့ညေတြ ေခါင္းအံုးေလးကေတာင္ ခ်မ္းေနပါၿပီဆိုပဲ။
လူတိုင္းကေတာ့ ဘယ္ငိုခ်င္ပါ့မလဲ အဆင္မေျပတာေတြေၾကာင့္သာ သူ႔တို႔ဘဝေတြပ်က္ခဲ့ရတာ

"ကုိယ္လည္းမင္းေၾကာင့္႐ူးေတာ့မယ္ထင္တယ္လြန္းရယ္"

ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးေတာေနရင္း တစ္ခုခုသြားစားဖို႔ၾကံလိုက္သည္။ စားခ်င္စိတ္ေတာ့မ႐ွိ။ ဒါေပမဲ့လြန္းအတြက္ဆိုတဲ့စ္ိတ္နဲ႔ငါ့ေန ့ရက္ေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ေနရတယ္ ။

ေစ်းဆိုင္တန္းေတြဘက္ကိုေလ်ွာက္လာေတာ့ လူတစ္ေယာက္ နဲ႔ဝင္တိုက္မိသည္။

အ့!

ထုိလူက သူ႔ကို

"Sorry ဗ် ကြၽန္ေတာ္မျမင္လိုက္လို႔"

"ရပါတယ္ "

ဘာတုန္းဟ ထိုလူ႐ူးေနတာမ်ားလား ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ black ဝတ္စံုဝမ္းဆက္ႏွင့္ ဦးထုပ္ကိုေဆာင္းကာ mask လဲတတ္ထားေသးတယ္။

"ဘယ္လိုလူလဲဟ"

ေ႐ွ႕ကိုဆက္ေလ်ွာက္ေတာ့ ဖိနပ္ေအာက္ဖုတုတု ေလးျဖစ္သြားသည္။
ဖိနပ္စီးထားေပမဲ့ေျခေထာက္ကသိသည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖန္စီလက္ေကာက္ေလး အနက္ေရာက္ႀကိဳးမွာမွအျဖဴေရာင္အလွႀကိဳးေလးကိုဆြဲကပ္ထားေလသည္။

"ဘာလဲ ခုနကလူက်ခဲ့တာမ်ားလား ဟုတ္မွာေပါ့ အဟင္း သူလာေနၾကလားမသိဘူး သူ႔လိုလူကိုတစ္ခါျမင္ရံုနဲ႔မွတ္မိတယ္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ မနက္ျဖန္လဲ ဒီမွာပဲလာေစာင့္ေနေတာ့မယ္ ေခါင္း႐ႈပ္လို႔ပါဆို ပိုေခါင္း႐ႈပ္ေတာ့မယ္ "

ျဖစ္သမ်ွအေၾကာင္းအေကာင္းေတြးက ကုိယ့္ဘဝကုိပဲက်ိန္ဆဲလိုက္သည္။

...................။

ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္မေရာက္ေသးဘူးထင္တယ္ ေမာင့္ကားမေတြ႔ ကိုယ့္ကားကိုယ္အိမ္ထဲကဂိုေဒါင္ထဲသြင္းကာ အိမ္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။
သဘက္ခါ လက္ေတြ႔ဆင္းရမယ္မဟုတ္လား မနက္ျဖန္တစ္ရက္ေတာ့နားခ်ိန္ရေသးလို႔ေတာ္ေသး မဟုတ္ရင္ လူလည္းေသေတာ့မယ္ မနက္ျဖန္တနဂၤေႏြေန႔ေလ ေမာင္လည္းတစ္ေနကုန္အိမ္မွာ႐ွိမယ္ထင္တယ္ ။

ကားဟြန္းတီးသံၾကားတာေၾကာင့္ ေမာင္ ျပန္လာၿပီဆိုတာကိုသိလိုက္ရသည္။

"ေမာင္ ျပန္လာၿပီလား အလုပ္ေကာအဆင္ေျပရဲ႕လား"

ေမာင့္ပံုစံကမူးေနပံုရသည္။အရက္နံ့ကိုမႊန္ထြန္ေနတာပဲ
အျမဲတမ္း ဒီလိုေတြလုပ္ေနမွျဖစ္မွာလား....ေမာင္။

"အဆင္မေျပဘူး ရင္ဘတ္ထဲကအဆငိေျပမေနဘူး..."

ေမာင္ငိုေနသည္တဲ့လား။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဟင္"

"ေဟသာ ကငါ့ကိုအဆက္ျဖတ္သြားၿပီ"

ေအာ္...ေဟသာ့ေၾကာင့္ ေမာင္ဒီလိုေတြျဖစ္ေနတာပဲ ခံစားခ်က္ကိုၿမိဳသိပ္ကာ

"ေမာင္ ကျပန္လိုက္ေခ်ာ့ေလ "

"လြန္း ငါဒီလိုေတြလုပ္ေနာ မင္းမမုန္းဘူးလား သဝန္မတိုဘူးလား"

"ဟင့္အင္း ေမာင္ ။ ငါ ​ေမာင့္ ကိုမမုန္းဖူးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါ ေမာင့္ ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး"

အင္းေမာင္ ဟုတ္တယ္။ ငါခံစားရတာေတြသက္သာဖို႔
လိမ္ပါရေစ။ ငါေမာင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး။

.......................။

ကဲအဆင္ေျပၾကလား မေျပရင္ေျပာေနာ္ ။
ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ fic ကို တစ္ျခားသူေတြဆီလက္ဆင့္ကမ္းေပးပါဦး ။
Feedback ေလးေတြနဲ႔ vote ေလးေတြ ေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😉

13.10.2020
#VeraVicki








Unicode
.........

"ရှိန်းသူ မင်းကတော့ အမြဲတမ်း perfect ပဲနော်"

"ချီးမွမ်းနေတာတော်သင့်ပြီ ဦးမျိုး သွားရအောင်လေ"

"ဒီနေ့ကော ဘယ်ဝင်စရာရှိသေးလဲ"

"မရှိဘူး fan meeting တစ်ခုပဲရှိတယ်"

"Okလေ သွားကြတာပေါ့ "

ရှိန်းသူ ဦးမျိုး ကိုပြောရင်း မြန်မာပလာဇာရှေ့ကိုရောက်လာလေသည်။ အရမ်းကြီးနာမည်ကြီးတာတော့မဟုတ်ပေမဲ့ မော်ဒယ်တစ်ယောက်အဖြစ် အလိုက်အသင့်တော့နာမည်ရသူဖြစ်သည်။ ဆွေမျိုးဆိုလို့ အမ တစ်ယောက်သာ ရှိလေသည်။ မိဘေတြကေတာ့ အင်း...အဖေကတော့မရှိတော့ဘူး အေမ့ နဲ့ကတော့ သေခန်းရှင်ခန်းဖြတ်ထားခဲ့ရတယ်။ အမနဲ့ကောပဲပေါ့။
အကြောင်းအရင်းကတော့ သူဝါသနာပါတာကိုမိသားစုကတားဆီးခဲ့လို့ပါပဲ...။ မိဘအိမ်ကိုခြေစုံကန်ပြီး သူ့လမ်းသူလျှောက်ခဲ့ပေမဲ့ အောင်မြင်မှုကကြိုးစားသလောက်အဖတ်တင်ကျန်ခဲ့သည်။

"အား...ရှိန်း...ချောလိုက်တာ"

"ငါ့အသဲနှလုံးက မင်းအတွက်နော်"

"ကိုကိုရှိန်း ချစ်တယ်"

စသဖြင့် ပြောဆိုနေကြသော ကောင်မလေးတွေ။
ရှိန်း ကိုမြင်တာနဲ့ရုပ်ရုပ်သဲသဲ ဖြစ်လာကြလေသည်။
ရှိန်း လည်းလူအုပ်ကိုတိုးကာ လက်မှတ်ထိုးပေး၍ အမေးအဖြေ အစီအစဉ်များစတင်လေသည်။

အစီအစဉ်တင်ဆက်သူကောင်မလေးက

"ကိုရှိန်း ကတတ္သစ္စ မော်ဒယ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ဘာပြောချင်ပါသလဲ"

"ကျွန်တော်ကသူများတွေလို လူတစ်ယောက်ပါပဲ ကျွန်တော် ဝါသနာပါရာကိုလုပ်ဖို့အခက်အခဲများစွာကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့ရတယ်။ စီနီယာတွေကိုလည်းတကယ်လေးစားပါတယ် မသိတာမတတ်တာတွေကို ဝိုင်းသင်ပေးပြီး ကျွန်တော့်ကိုလက်ဆွဲခေါ်ပါလို့တောင်းဆိုချင်ပါတယ် ကျွန်တော့်ပရိတ်သတ်တွေအတွက်လည်းကျေးဇူးတင်ပါတယ် "

"ဟုတ်ကဲ့ပါ အဲ့တာဆို ကိုရှိန်းက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဂေး လို့ကြော်ညာထားတာဆိုတော့ ချစ်သူကောင်လေးကောရပြီလား"

ရှိန်း ကရယ်၍

"မရေသးပါဘူးဗ် ကျွန်တော်ကယောက်ျားတိုင်းကိုလိုက်ချစ်နေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့သူတစ်ယောက်ကိုပဲ ကျွန်တော့်အချစ်ကိုပုံပေးချင်တာပါ ဟုတ်"

ထိုချိန် fan တွေမှ

"ရှိန်း တို့တွေက မင်းကောင်မလေးယူရင်လက်မခံဘူးနော်"

"အာ...ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်လည်း ကောင်မလေးမထားပါဘူးဗျ "

ရှိန်း က သွားတတ်လေးတွေပေါ်အောင်ရယ်တေည့ အမျိုးသမီးထုကြီးကရုပ်ရုပ်သဲသဲတွေဖြစ်လာလေသည်။


အမေးအဖြေ တွေပြီးသွားတော့

"အခုလို ကိုရှိန်းက ကျွန်မတို့မေးတာတွေကို မငြိုငြင်ပဲ ဖြေကြားပေးတာကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်"

"ကျွန်တော်ကလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျွန်တော့်ကိုဝိုင်းဝန်းကူညီပေးကြပါ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဗ်"

"We love U Shaine Thu!"

Fan တွေကပြောတော့ ရှိန်းသူ ကရယ်ပြ၍ တာ့တာ ပြကာ ထွက်လာလိုက်သည်။ လုံခြုံရေးတွေကြောင့် fan တွေက အနောက်မှာကျန်ခဲ့ရသည်။
ရှိန်း ညနေကျရင် အင်းယားကန်မှာ သွား၍လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖို်ပြင်ဆင်ရဦးမည်။

...................။

ဒီနေ့ကျောင်းရောက်တော့ ဇိုင်း ကိုမတွေ့။
ဘာလဲမနေ့ညက ကိစ္စကြောင့် လား။
မဖြစ်နိုင်တာ ဇိုင်း ပြောနေတုန်း ငါအိပ်နေသလိုဟန်ဆောင်နေတာပဲ။ ငါ့ကိုမေ့လိုက်ဖို့မျှော်လင့်တယ်။ ငါမင်းအတွက်မရှိပေးနိုင်ဘူး ဇိုင်းရန်။

ထိုစဉ် ဖုန်း ဝင်လာတာမို့ ကြည့်လိုက်တော့ 'ဇိုင်း' တဲ့

"ဟယ္လို ဇိုင်းကျောင်းမလာဘူးလား အတန်းတောင်ဆင်းတော့မယ့်ဟာကို"

"အေး မနက်ကတည်းကပြောမလို့အခုနေ့လည်တောင်ရောက်သွားပြီ ငါကျောင်းမတတ်ဘူး သွားစရာလေးရှိလို့"

"အေးပြီးရော ငါမင်းအတွက် စာကူးပေးထားမယ် အကြွေးပေါ့ကွာ "

"ငါတို့ကြားမှာအဲ့တာတွေမလိုပါဘူး"

တီ....

ပြောရင်းဖုန်းကျသွားတာမို့ လွန်း နှာခေါင်းရှုံ့မိလိုက်သည်။
လူကိုအဲ့လိုတည့်ထိုးကြီးပြောမှရမှာလား ဇိုင်းရယ် ရှက်ပါတယ်ဆိုမှပဲ။

ဇိုင်း ကိုယ်တိုင်မပြောခင်အထိ ဒီကိစ္စကိုမသိမသာသလိုနေသွားမယ်လို့ လွန်း သတ်မှတ်ထားလိုက်သည်။

...................။

"အား...စိတ်တွေရှုပ်လိုက်တာနော်"

မနက်ကတည်းက အိမ်ကထွက်လည၍ကျောင်းတောင်မသွားဘဲ အင်းယားကန်မှာ လာထိုင်နေတာ နေ့လည် ၃ နာရီတောင်ထိုးနေလေပြီ။ လွန်းကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်။
လွန်း လိုအဖြူရောင်လေးကိုမှ သူကအနက်ရောင်ပြောင်းနေမိသလိုဖြစ်နေပြီလား။
အမြဲတမ်း နေဆက်ရှိန် နဲ့ဆိုကိုယ်ကဒုတိယလူပဲမဟုတ်လား တွေးရင်းနဲ့ကိုမွန်းကြပ်သည်။ တစ်လေတစ်လေတော့ သူမြူမှုန်တွေလိုပျောက်ကွယ်သွားချင်မိသည်။
စောက်ရေးအရာမဝင်တဲ့ ဘဝကိုမလိုချင်ဘူး။
ဒါပေမဲ့လည်း ငါ့ဘေးမှာ လွန်းရှိတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ဖြေသိမ့်ခဲ့ရတယ်။ ကြိတ်ငိုခဲ့ရတဲ့ညတွေ ခေါင်းအုံးလေးကတောင် ချမ်းနေပါပြီဆိုပဲ။
လူတိုင်းကတော့ ဘယ်ငိုချင်ပါ့မလဲ အဆင်မပြေတာတွေကြောင့်သာ သူ့တို့ဘဝတွေပျက်ခဲ့ရတာ

"ကိုယ်လည်းမင်းကြောင့်ရူးတော့မယ်ထင်တယ်လွန်းရယ်"

ဟိုတွေးဒီတွေး တွေးတောနေရင်း တစ်ခုခုသွားစားဖို့ကြံလိုက်သည်။ စားချင်စိတ်တော့မရှိ။ ဒါပေမဲ့လွန်းအတွက်ဆိုတဲ့စ်ိတ်နဲ့ငါ့နေ ့ရက်တွေကိုကျော်ဖြတ်နေရတယ် ။

ဈေးဆိုင်တန်းတွေဘက်ကိုလျှောက်လာတော့ လူတစ်ယောက် နဲ့ဝင်တိုက်မိသည်။

အ့!

ထိုလူက သူ့ကို

"Sorry ဗ် ကျွန်တော်မမြင်လိုက်လို့"

"ရပါတယ် "

ဘာတုန်းဟ ထိုလူရူးနေတာများလား နေ့ခင်းကြောင်တောင် black ဝတ်စုံဝမ်းဆက်နှင့် ဦးထုပ်ကိုဆောင်းကာ mask လဲတတ်ထားသေးတယ်။

"ဘယ္လိုလူလဲဟ"

ရှေ့ကိုဆက်လျှောက်တော့ ဖိနပ်အောက်ဖုတုတု လေးဖြစ်သွားသည်။
ဖိနပ်စီးထားပေမဲ့ခြေထောက်ကသိသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ဖန်စီလက်ကောက်လေး အနက်ရောက်ကြိုးမှာမှအဖြူရောင်အလှကြိုးလေးကိုဆွဲကပ်ထားလေသည်။

"ဘာလဲ ခုနကလူက်ခဲ့တာမ်ားလား ဟုတ်မှာပေါ့ အဟင်း သူလာနေကြလားမသိဘူး သူ့လိုလူကိုတစ်ခါမြင်ရုံနဲ့မှတ်မိတယ် ပေါကြောင်ကြောင်နဲ့ မနက်ဖြန်လဲ ဒီမှာပဲလာစောင့်နေတော့မယ် ခေါင်းရှုပ်လို့ပါဆို ပိုခေါင်းရှုပ်တော့မယ် "

ဖြစ်သမျှအကြောင်းအကောင်းတွေးက ကိုယ့်ဘဝကိုပဲကျိန်ဆဲလိုက်သည်။

...................။

ညနေအိမ်ပြန်ရောက်တော့ မောင်မရောက်သေးဘူးထင်တယ် မောင့်ကားမတွေ့ ကိုယ့်ကားကိုယ်အိမ်ထဲကဂိုဒေါင်ထဲသွင်းကာ အိမ်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်။
သဘက်ခါ လက်တွေ့ဆင်းရမယ်မဟုတ်လား မနက်ဖြန်တစ်ရက်တော့နားချိန်ရသေးလို့တော်သေး မဟုတ်ရင် လူလည်းသေတော့မယ် မနက်ဖြန်တနင်္ဂနွေနေ့လေ မောင်လည်းတစ်နေကုန်အိမ်မှာရှိမယ်ထင်တယ် ။

ကားဟွန်းတီးသံကြားတာကြောင့် မောင် ပြန်လာပြီဆိုတာကိုသိလိုက်ရသည်။

"မောင် ပြန်လာပြီလား အလုပ်ကောအဆင်ပြေရဲ့လား"

မောင့်ပုံစံကမူးနေပုံရသည်။အရက်နံ့ကိုမွှန်ထွန်နေတာပဲ
အမြဲတမ်း ဒီလိုတွေလုပ်နေမှဖြစ်မှာလား....မောင်။

"အဆင်မပြေဘူး ရင်ဘတ်ထဲကအဆငိပြေမနေဘူး..."

မောင်ငိုနေသည်တဲ့လား။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင်"

"ဟေသာ ကငါ့ကိုအဆက်ဖြတ်သွားပြီ"

အော်...ဟေသာ့ကြောင့် မောင်ဒီလိုတွေဖြစ်နေတာပဲ ခံစားချက်ကိုမြိုသိပ်ကာ

"မောင် ကပြန်လိုက်ချော့လေ "

"လွန်း ငါဒီလိုတွေလုပ်နော မင်းမမုန်းဘူးလား သဝန္မတိုဘူးလား"

"ဟင့်အင်း မောင် ။ ငါ မောင့် ကိုမမုန်းဖူးဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ မောင့် ကိုမချစ်တော့ဘူး"

အင်းမောင် ဟုတ်တယ်။ ငါခံစားရတာတွေသက်သာဖို့
လိမ်ပါရစေ။ ငါမောင့်ကိုမချစ်တော့ဘူး။

.......................။

ကဲအဆင်ပြေကြလား မပြေရင်ပြောနော် ။
ကြိုက်တယ်ဆိုရင် fic ကို တစ်ခြားသူတွေဆီလက်ဆင့်ကမ်းပေးပါဦး ။
Feedback လေးတွေနဲ့ vote လေးတွေ ပေးဖို့မမေ့နဲ့နော် 😉

13.10.2020
#VeraVicki

© Yoon Lay,
книга «"ေမာင္" ေစရင္».
(11) ေမာင္သိမ္းထားေသာ မောင်သိမ်းထားသော
Коментарі