Part1
Part2
Part3
Part4
Part5
Part6
Part7
Part8
Part9
Part10
Part11
Part12
Part13
Part14
Part15
Extra1
Extra2
Extra3
Part13
"ဦးယာ.."

"ဟင်..."

"သမီး​လေး​၁တန်းပြန်မတက်ခင်ခရီးသွားချင်လား...."

"အင်းသွားချင်တယ်...သမီး​လေးနဲ့အမှတ်တရ​တွေဖန်တီးချင်တယ်..."

"ဦးယာဘယ်သွားချင်လဲ...."

"ဘယ်ပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ...."

"အယ့်တာဆိုခရီးလည်းတအားမပန်းရ​အောင်အရမ်းအ​ဝေးကြီးမဟုတ်ဘဲဇလွန်ပြည်​တော်ပြန်ဘုရားသွားကြမလားဟင်....ဘုရားကြီးကတအားသပ္ပါယ်တာ၊တန်ခိုးလည်းကြီးတယ်....ဒီက​နေဆို၄နာရီ​လောက်ပဲ​မောင်းရတယ်...သွားကြမလားဦးယာ..."

"အင်းသွားချင်တယ်...."

"အကုန်လုံးသွားကြမယ်​နော်...ဦးယာရဲ့​ဖေ​ဖေနဲ့​မေ​မေ​ရောယိမ်းယိမ်း​လေး​ရော..ကြီး​မေ​ရောဦး​လေး​ရော..."

"အင်း...​ကောင်းတယ်..."

"ဟုတ်...အယ့်တာဆိုကျွန်​တော်​ပြောထားလိုက်မယ်​​နော်...."

"အင်း...မင်းသ​ဘော..."

"ဟုတ်​ကျေးဇူးပါဦးယာ.."

"ဟင့်အင်းကိုယ်ကသာ​ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ....​ကျေးဇူးပါရိပ်...ကိုယ့်အတွက်အမှတ်တရ​ကောင်း​လေး​တွေကိုဖန်တီး​ပေးလို့ပါ...."

​အေးရိပ်ပြုံးရုံသာပြုံးပြပြီးအိမ်ထဲသို့ဝင်သွားခဲ့​လေသည်...ဦးယာဟာနာကျင်မှုကိုသူကိုယ်တိုင်​ရွေးချယ်​နေပါ​ရော့လား....တစ်ခါ​လောက်...တစ်ခါ​လောက်ထပ်ပြီး​ဆေးကုသခံဖို့တိုက်တွန်းချင်မိတယ်ဦးယာ......

အိမ်ထဲသို့ဝင်လာပြီး​နောက်​ နောက်ဖေးတွင်ကြီး​မေချက်ပြုတ်တဲ့​နေရာမှာဟိုရှုပ်သည်ရှုပ်နှင့်​ပျော်​နေ​သောယိမ်းယိမ်း​လေးဆီသွားမိသည်.....

"သမီး​လေး..."

"ရှင်​မေ​မေ..."

"​မေ​မေတို့ဒီစ​နေဘုရားသွားကြမို့...."

"တကယ်လား​မေ​မေ..."

"​တကယ်​ပေါ့သမီး​လေးရဲ့...​သမီး​လေးရယ်..ဖိုးနဲ့ဖွားရယ်ကြီး​မေနဲ့ဘကြီးရယ်အကုန်လုံးသွားကြမှာ..."

"​​ယေး...​ပျော်တယ်....ယိမ်းယိမ်းကသွားချင်တာ...."

"သွားရ​တော့မှာ​ပေါ့မီး​လေးရဲ့...အယ့်​​နေ့ကြရင်အိမ်က​နေထမင်းချိုင့်​​တွေမုန့်​တွေလည်းထည့်သွားမယ်​နော်..​မေ​မေတို့အ​စောကြီးထပြီးချက်ကြမယ်​လေ..."

"ဟုတ်..​ပျော်တယ်...ခစ်ခစ်...."ယိမ်းယိမ်း​လေးသည်​ပျော်ရွှင်ခြင်းကိုထုတ်​ဖော်သည့်အ​နေဖြင့်ခုန်​ပေါက်ကာပြုံးရွှင်လို့​နေ​လေသည်........

ဒါဟာသူ့ဘဝ​လေးမှာပထမဆုံးသွားရတဲ့မိသားစုခရီး​လေးမလား...ဘယ်​လောက်​တောင်​ပျော်​နေလိုက်မလဲ....ပန်းခြံ​လေးသွားတုန်းက​​တောင်​ပျော်လွန်းလို့အိပ်​တောင်မ​ပျော်ခဲ့တဲ့က​လေး​လေးကအယ့်​နေ့​လေးမ​ရောက်ခင်ညမှာအိပ်​တောင်​ပျော်ပါ့မလား​လေ..........

ထို​နေ့ညကခုန်​ပေါက်ရင်းသူရတဲ့ကဗျာ​လေး​တွေ​ရေရွတ်ကာ​ပျော်​နေတဲ့က​လေး​လေးဟာတစ်အိမ်လုံးကိုအ​ပျော်​တွေကူးစက်​စေခဲ့သည်​လေ.....​​သောကြာ​နေ့ညတွင်ယိမ်းယိမ်း​လေးရဲ့အဖိုးနဲ့အဖွားပါ​ရောက်လာကာစ​နေ​နေ့မနက်အ​စောကြီးထထွက်ရန်ပြင်ဆင်ကြ​လေသည်......

တကယ်ကိုထင်တဲ့အတိုင်းယိမ်းယိမ်း​လေးသည်ထို​နေ့ကခရီးစဥ်​လေးတွင်အတက်ကြွဆုံးဖြစ်​နေခဲ့သည်​လေ.....ဒီခရီးစဥ်​လေးမှာယိမ်းယိမ်းအတွက်သာမကဦးယာ​ရောဦးယာရဲ့အ​ဖေနဲ့အ​မေအတွက်ပါပထမဆုံး​မိသားစုခရီး​လေးတဲ့​လေ.....

မနက်၅နာရီ​လောက်ထွက်ကြပြီး​၉နာရီ​လောက်တွင်​တော့ဘုရားကြီးသို့​ရောက်သွားကြ​လေသည်....လူရှင်း​နေတဲ့အချိန်​လေးမို့က​လေးငယ်​လေးသည်ဘုရား​​​မြေ​ပေါ်​ချေခြသည်နှင့်သူမ​လေးရဲ့ဖိုးနဲ့ဘွားလက်ကိုဆွဲကာဘုရားကြီးကိုဝင်ဖူးပြီးစပတ်​လေ​တော့သည်......သူ​လေးအတွက်​တော့မြင်မြင်သမျှဟာအံ့သြစရာ​ပေါ့...

"ဦးယာ..အဆင်​ပြေရဲ့လား...သက်​တောင့်သက်သာဖြစ်ရဲ့လား...."

"အင်း...ကိုယ်အဆင်​ပြေပါတယ်..."

"ဘုရားဖူးကြမယ်​နော်..."

"အင်း..."

ဆု​တောင်းပြည့်သည်၊တန်ခိုးကြီးသည်ဟုနာမည်ကြီး​သောဇလွန်ပြည်​တော်ပြန်ဘုရားကြီး​ရှေ့​မှောက်တွင်​မော်ဖူး​နေ​သော​ကောင်​လေးတစ်​ယောက်ကိုမင်းဦးယာ​စောင်းငဲ့ကြည့်မိသည်...​အေးချမ်းလွန်းလို့...ချစ်စရာ​ကောင်းလွန်းလို့...ဘုရားဝတ်ပြု​နေ​သော​ကောင်​လေးကိုခိုးကြည့်ကာပြုံးခဲ့မိသည်.......

ထို့​နောက်ဘုရားရှင်ထံစိတ်ထဲမှယုံယုံကြည်ကြည်နှင့်ဆုတစ်ခု​တောင်းခဲ့မိသည်.....

"မျက်စိ​ရှေ့ကမြင်​တွေ့​နေရတဲ့​အေးချမ်းလွန်းလှတဲ့ပုံရိပ်​လေးများကိုအခွင့်သာရှိရင်ထာဝရအတွက်မြင်​​တွေ့ပါရ​စေ"လို့​ပေါ့........ရင်ထဲကနာလွန်းလို့လည်းကြိတ်ကာငိုမိ​သေးပါရဲ့.......ဘာရယ်​ကြောင့်ဒီဘဝဟာဒီလိုအဆုံးသတ်ရပါသလဲ​လေ...ဘယ်ဘဝကအပြစ်​ကြွေး​ကြောင့်ဒီလို​ပေးဆပ်ရပါသလဲ​လေ ......အကယ်၍များဒါဟာဝဋ်​ကြွေးတစ်ခုဆိုရင်ဒီဘဝဒီမျှနဲ့ပဲ​အကြေဆပ်ပါ​ရစေ​တော့လို့...သူဘုရားရှင်ထံယုံယုံကြည်ကြည်ရင်ဖွင့်ခဲ့မိသည်.......

တစ်မနက်ခင်းလုံးဘုရားကြီးရဲ့အရိပ်အာဝါသထဲတွင်ခိုလှုံရင်း​နေ့လည်စာစားချိန်တွင်လည်းဘုရား​​စောင်းတန်း​လေးတွင်အခင်း​တွေခင်းကာချက်ပြုတ်လာကြတဲ့ထမင်းဟင်း​တွေကိုအားရပါးရစားကြ​လေသည်....ဦးယာရယ်​အေးရိပ်ရယ်ယိမ်းယိမ်း​လေးရယ်ဟာလည်းစကား​တွေ​ပြောလိုက်စလိုက်နှင့်​ပျော်​နေခဲ့သလို...မင်းဦးယာ၏အ​ဖေနှင့်အ​မေ၊ကြီး​မေနှင့်ဦး​လေးတို့မှာလည်းလူကြီး​တွေပီပီ​ရှေး​ဟောင်း​နှောင်းဖြစ်​လေး​တွေ​ပြောရင်း​ပေါ့.....ထိုမြင်ကွင်း​လေးဟာလှပလွန်းလို့....သဘာဝအတိုင်းဖြစ်​ပေါ်လာကြတဲ့အပြုံး​လေး​တွေနဲ့...စုတ်ချက်တစ်ချက်စီတိုင်းကအဖိုးတန်ပြီးအသက်ဝင်လွန်းတဲ့ပန်းချီကား​လေးတစ်ချပ်လို........အားလုံးဟာသူ့အာရုံ​လေး​တွေနှင့်သူ​ပျော်ဝင်​နေကြ​ပေမယ့်မင်းဦးယာက​တော့ထိုမြင်ကွင်း​လေးကိုမမှိတ်မသုန်ကြည့်​နေခဲ့တယ်​လေ....ဘယ်အချိန်ထိလဲ...ဘယ်အချိန်ထိသူဒီ​ပျော်ရွှင်မှု​လေး​တွေကိုမြင်ခွင့်ရမလဲသူကြိုမသိနိုင်ဘူး...တစ်​နေ့​နေ့မှာသူဟာတိတ်တဆိတ်ထွက်ခွာသွားရမှာ...သူ့မှာ​ရွေးချယ်စရာ​ဆိုလို့နာကျင်မှုနဲ့​နာကျင်မှုပဲရှိတဲ့ဘဝ...ဘာကိုပဲ​ရွေး​ရွေးသူ့အတွက်အ​ဖြေဟာ​သေဆုံးခြင်းတဲ့....သူအရမ်းကို​ကြောက်မိတယ်....ဒီမိသားစု​လေးကိုခွဲသွားဖို့အတွက်သူ့ကိုယ်သူအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလို့ထင်ခဲ့မိတာ...သို့​သော်သူသိပ်​ကြောက်​နေတုန်းပဲ...သိပ်ကိုနာကျင်​နေတုန်းပဲ....သူ့မျက်စိ​ရှေ့ကပြုံး​ပျော်​နေကြတဲ့လူ​တွေကိုကြည့်ကာသူတစ်ခါမှမ​တွေးဘူးတဲ့အ​တွေးတစ်ခုကို​တွေးလိုက်မိပါရဲ့.....ဘယ်တုန်းကမှသူ့ကိုမျက်နှာသာမ​ပေးခဲ့တဲ့ကံတရားဟာတစ်ခါ​လောက်​​တော့ငဲ့ကြည့်​ကောင်းပါရဲ့လို့​ပေါ့......သိပ်ကိုသနားဖို့​​ကောင်းပါလား​လေ.......​တွေး​တော​နေရင်းပင်ထိုမြင်ကွင်း​လေးကိုသူသိမ်းဆည်းချင်ခဲ့မိသည်....

ထို့​ကြောင့်ဖြတ်သွားဖြတ်လာတစ်​ယောက်ကိုအကူအညီ​တောင်းပြီးရိုက်ခိုင်းမိတဲ့မိသားစုဓါတ်ပုံ​လေးဟာပြည့်စုံလို့​ပေါ့........ဓါတ်ပုံ​လေးရဲ့​နောက်​ကျောတွင်​တော့တစ်စုံတစ်​ယောက်ရဲ့လက်​ရေး​လေးက​နေရာယူလျက်......

"တစ်ချိန်ချိန်မှာဒီလိုမပြည့်စုံနိုင်​တော့ရင်ဒီအမှတ်တရ​လေး​တွေကိုမှိတ်မိ​နေ​ပေးပါသမီး​လေး​ရေတဲ့........"

                      ချစ်ရတဲ့​ဖေ​ဖေ.....

တို့​တွေဟာဘဝမှာအမှတ်ရစရာ​တွေများလွန်းလို့တစ်ခါတစ်​လေသိပ်ကိုလှပတဲ့အမှတ်တရ​လေး​တွေကို​​မေ့​နေတက်ကြတယ်တဲ့......အယ့်အမှတ်တရ​လေးက​တော့မိသားစုဆိုတာ​လေး​ပေါ့..."မိသားစု"တဲ့..ဘယ်​လောက်​တောင်လှပလိုက်တဲ့စာစု​လေးလဲ.....မိသားစုစုံစုံလင်လင်ရှိတာလည်းမိသားစုပဲ​ပေါ့...အ​မေတစ်ခုသားတစ်ခုကလည်းမိသားစုပဲ​ပေါ့. ...​မောင်နှမနှစ်​ယောက်တည်းရှိတာပဲမိသားစုပဲ​ပေါ့....မပြည့်စုံတာ​တွေကိုအားငယ်​နေမယ့်အစား..ဪ..ငါ့မှာမိသားစု​လေးရှိ​​​သေးပါလားဆိုပြီးအမှတ်တရ​လေး​တွေဖန်တီးကြည့်စမ်းပါ....တစ်ချိန်ချိန်မှာသိပ်ကိုလှပတဲ့ အလှပဆုံးအမှတ်တရ​လေးဖြစ်လာမှာ​ပေါ့.......
ဒီခရီး​လေးဟာလည်းပဲယိမ်းယိမ်း​လေးအတွက်သိပ်ကိုလှပတဲ့မှတ်ဥာဏ်​လေးအဖြစ်ဦး​နှောက်ထဲမှာ၊နှလုံးသားထဲမှာစွဲကျန်​နေခဲ့မှာ​ပေါ့......ဦးယာအတွက်လည်းသိပ်ကိုကြည်နူးဖို့​ကောင်းတဲ့ထာဝရအတွက်အမှတ်တရ​လေး​ပေါ့......

ခရီးကပြန်လာပြီး​နောက်တစ်ခုခုကိုအသည်းအသန်​​တွေး​နေခဲ့​သောဦးယာဟာစိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်​တော့သလိုပင်......

"ဦးယာ..."

"ဟင်..."

"​နေ​ကောင်းရဲ့လား..."

"​ကောင်းပါတယ်...."

"ဘာ​တွေစိုးရိမ်​နေတာလဲ..."

"ကိုယ်စဥ်းစား​နေတာ..."

"ဘာကိုလဲဦးယာကျွန်​တော့်ကို​ပြောလို့ရရင်​ပြောပြ​လေ....."

"ကိုယ်ကုသမှုခံယူရမလားရိပ်...."

"ကောင်းတာ​ပေါ့...!ခံယူသင့်တာ​ပေါ့ဦးယာရယ်...."

"ဒါ​ပေမဲ့ကိုယ်​ပြောခဲ့ဖူးတာကိုမင်းမှတ်မိလား...ကိုယ့်အတွက်၁၀%ပဲအသက်ရှင်ဖို့အခွင့်အ​ရေးရှိတယ်ဆိုတာ....."

"ဟင့်အင်းမမှတ်မိဘူး...ကျွန်​တော်မှတ်မိတာကဦးယာ​သေချာ​ပေါက်​အောင်မြင်မယ်ဆိုတာပဲ....."

"ရိပ်ရယ်...."

"ကုသမှုခံလိုက်ပါဦးယာရယ်...ဦးယာ​သေချာ​ပေါက်​အောင်မြင်မှာပါ...."

"ဘယ်​လောက်ကြာမယ်ကိုယ်မသိဘူးရိပ်...၅နှစ်လား..၁၀နှစ်လား....ကိုယ်အ​ကောင်းပကတိလိုဖြစ်ဖို့ဆိုရင်ကိုယ့်အတွက်လုပ်ရမယ့်ခွဲစိတ်မှု​တွေကအများကြီး......သမီး​လေးကလည်းငယ်​သေးတယ်.....အကယ်၍ကိုယ်သာတစ်ခုခုလွဲ​ချော်သွားခဲ့ရင်..."

"အယ့်လို​တွေမ​တွေးပါနဲ့လားဦးယာရယ်...ဟင်...ဦးယာ​တောင့်ခံနိုင်ပါတယ်...ဟုတ်တယ်မလား....ကျွန်​တော်နဲ့သမီး​လေး​လည်းဘေးမှာရှိ​နေ​ပေးမယ်​လေ...."

"ကိုယ်ယုံပါတယ်..."

"ကုသမှုခံယူကြည့်ပါဦးယာ...ဦးယာပြန်​ကောင်းလာတဲ့အထိကျွန်​တော်​စောင့်​ရှောက်ပါ့မယ်......."

"ကိုယ်ပြန်​ကောင်းသွားရင်​ရော...မင်း​စောင့်​ရှောက်ဦးမှာလား..."

"အယ့်ခါကျရင်​ပြောပါ့မယ်ဦးယာ...​သေချာတာက​တော့ဦးယာနဲ့သမီး​လေးလိုတဲ့အချိန်ထိကျွန်​တော်ရှိ​နေ​ပေးမှာပါ....."

"​ကျေးဇူးပါရိပ်...တကယ်ကို​ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."

မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ကာ​ပြောလာသောဦးယာရဲ့စကား​တွေကိုသူပြန်မတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့ပါ....ထိုအကြည့်​တွေထဲကရုန်းထွက်ဖို့ကိုပင်သိပ်ကိုခက်ခဲခဲ့သည်မို့............

ဦးယာရဲ့စကားအတိုင်းယိမ်းယိမ်း​လေးနားလည်နိုင်တဲ့အရွယ်​ရောက်တဲ့အထိ​ဆေးကုသမှုခံယူရင်းထိန်းထားဖို့သ​ဘောတူခဲ့ကြသည်...ယိမ်းယိမ်း​လေးကို​ပြောပြလို့ရတဲ့အရွယ်​ရောက်မှက​လေးငယ်​လေးကိုနားလည်​အောင်​ပြောပြီးခွဲစိတ်ကုသမှုလုပ်မည်......

ကံတရားသာမျက်နှာသာ​ပေးခဲ့မယ်ဆိုရင်ဆု​တောင်းတိုင်းသာပြည့်ခဲ့မယ်ဆိုရင်
ကံ​ကောင်းခြင်း​တွေအကုန်လုံးကိုဦးယာနဲ့ယိမ်းယိမ်း​လေးထံခဏ​လောက်ငှား​ပေးဖို့​တောင်းဆုပြုပါရ​စေ........

                        ​အေးရိပ်​ဝေ.....

ဖတ်ရတာအဆင်​ပြေရဲ့လားရှင့်💕


//////////////////////////


"ဦးယာ.."

"ဟင္..."

"သမီး​ေလး​၁တန္းျပန္မတက္ခင္ခရီးသြားခ်င္လား...."

"အင္းသြားခ်င္တယ္...သမီး​ေလးနဲ႔အမွတ္တရ​ေတြဖန္တီးခ်င္တယ္..."

"ဦးယာဘယ္သြားခ်င္လဲ...."

"ဘယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ...."

"အယ့္တာဆိုခရီးလည္းတအားမပန္းရ​ေအာင္အရမ္းအ​ေဝးႀကီးမဟုတ္ဘဲဇလြန္ျပည္​ေတာ္ျပန္ဘုရားသြားၾကမလားဟင္....ဘုရားႀကီးကတအားသပၸါယ္တာ၊တန္ခိုးလည္းႀကီးတယ္....ဒီက​ေနဆို၄နာရီ​ေလာက္ပဲ​ေမာင္းရတယ္...သြားၾကမလားဦးယာ..."

"အင္းသြားခ်င္တယ္...."

"အကုန္လုံးသြားၾကမယ္​ေနာ္...ဦးယာရဲ႕​ေဖ​ေဖနဲ႔​ေမ​ေမ​ေရာယိမ္းယိမ္း​ေလး​ေရာ..ႀကီး​ေမ​ေရာဦး​ေလး​ေရာ..."

"အင္း...​ေကာင္းတယ္..."

"ဟုတ္...အယ့္တာဆိုကြၽန္​ေတာ္​ေျပာထားလိုက္မယ္​​ေနာ္...."

"အင္း...မင္းသ​ေဘာ..."

"ဟုတ္​ေက်းဇူးပါဦးယာ.."

"ဟင့္အင္းကိုယ္ကသာ​ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ....​ေက်းဇူးပါရိပ္...ကိုယ့္အတြက္အမွတ္တရ​ေကာင္း​ေလး​ေတြကိုဖန္တီး​ေပးလို႔ပါ...."

​ေအးရိပ္ၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးျပၿပီးအိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားခဲ့​ေလသည္...ဦးယာဟာနာက်င္မႈကိုသူကိုယ္တိုင္​ေ႐ြးခ်ယ္​ေနပါ​ေရာ့လား....တစ္ခါ​ေလာက္...တစ္ခါ​ေလာက္ထပ္ၿပီး​ေဆးကုသခံဖို႔တိုက္တြန္းခ်င္မိတယ္ဦးယာ......

အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာၿပီး​ေနာက္​ ေနာက္ေဖးတြင္ႀကီး​ေမခ်က္ျပဳတ္တဲ့​ေနရာမွာဟိုရႈပ္သည္ရႈပ္ႏွင့္​ေပ်ာ္​ေန​ေသာယိမ္းယိမ္း​ေလးဆီသြားမိသည္.....

"သမီး​ေလး..."

"ရွင္​ေမ​ေမ..."

"​ေမ​ေမတို႔ဒီစ​ေနဘုရားသြားၾကမို႔...."

"တကယ္လား​ေမ​ေမ..."

"​တကယ္​ေပါ့သမီး​ေလးရဲ႕...​သမီး​ေလးရယ္..ဖိုးနဲ႔ဖြားရယ္ႀကီး​ေမနဲ႔ဘႀကီးရယ္အကုန္လုံးသြားၾကမွာ..."

"​​ေယး...​ေပ်ာ္တယ္....ယိမ္းယိမ္းကသြားခ်င္တာ...."

"သြားရ​ေတာ့မွာ​ေပါ့မီး​ေလးရဲ႕...အယ့္​​ေန႔ၾကရင္အိမ္က​ေနထမင္းခ်ိဳင့္​​ေတြမုန္႔​ေတြလည္းထည့္သြားမယ္​ေနာ္..​ေမ​ေမတို႔အ​ေစာႀကီးထၿပီးခ်က္ၾကမယ္​ေလ..."

"ဟုတ္..​ေပ်ာ္တယ္...ခစ္ခစ္...."ယိမ္းယိမ္း​ေလးသည္​ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကိုထုတ္​ေဖာ္သည့္အ​ေနျဖင့္ခုန္​ေပါက္ကာၿပဳံး႐ႊင္လို႔​ေန​ေလသည္........

ဒါဟာသူ႔ဘဝ​ေလးမွာပထမဆုံးသြားရတဲ့မိသားစုခရီး​ေလးမလား...ဘယ္​ေလာက္​ေတာင္​ေပ်ာ္​ေနလိုက္မလဲ....ပန္းၿခံ​ေလးသြားတုန္းက​​ေတာင္​ေပ်ာ္လြန္းလို႔အိပ္​ေတာင္မ​ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့က​ေလး​ေလးကအယ့္​ေန႔​ေလးမ​ေရာက္ခင္ညမွာအိပ္​ေတာင္​ေပ်ာ္ပါ့မလား​ေလ..........

ထို​ေန႔ညကခုန္​ေပါက္ရင္းသူရတဲ့ကဗ်ာ​ေလး​ေတြ​ေရ႐ြတ္ကာ​ေပ်ာ္​ေနတဲ့က​ေလး​ေလးဟာတစ္အိမ္လုံးကိုအ​ေပ်ာ္​ေတြကူးစက္​ေစခဲ့သည္​ေလ.....​​ေသာၾကာ​ေန႔ညတြင္ယိမ္းယိမ္း​ေလးရဲ႕အဖိုးနဲ႔အဖြားပါ​ေရာက္လာကာစ​ေန​ေန႔မနက္အ​ေစာႀကီးထထြက္ရန္ျပင္ဆင္ၾက​ေလသည္......

တကယ္ကိုထင္တဲ့အတိုင္းယိမ္းယိမ္း​ေလးသည္ထို​ေန႔ကခရီးစဥ္​ေလးတြင္အတက္ႂကြဆုံးျဖစ္​ေနခဲ့သည္​ေလ.....ဒီခရီးစဥ္​ေလးမွာယိမ္းယိမ္းအတြက္သာမကဦးယာ​ေရာဦးယာရဲ႕အ​ေဖနဲ႔အ​ေမအတြက္ပါပထမဆုံး​မိသားစုခရီး​ေလးတဲ့​ေလ.....

မနက္၅နာရီ​ေလာက္ထြက္ၾကၿပီး​၉နာရီ​ေလာက္တြင္​ေတာ့ဘုရားႀကီးသို႔​ေရာက္သြားၾက​ေလသည္....လူရွင္း​ေနတဲ့အခ်ိန္​ေလးမို႔က​ေလးငယ္​ေလးသည္ဘုရား​​​ေျမ​ေပၚ​ေခ်ျခသည္ႏွင့္သူမ​ေလးရဲ႕ဖိုးနဲ႔ဘြားလက္ကိုဆြဲကာဘုရားႀကီးကိုဝင္ဖူးၿပီးစပတ္​ေလ​ေတာ့သည္......သူ​ေလးအတြက္​ေတာ့ျမင္ျမင္သမွ်ဟာအံ့ၾသစရာ​ေပါ့...

"ဦးယာ..အဆင္​ေျပရဲ႕လား...သက္​ေတာင့္သက္သာျဖစ္ရဲ႕လား...."

"အင္း...ကိုယ္အဆင္​ေျပပါတယ္..."

"ဘုရားဖူးၾကမယ္​ေနာ္..."

"အင္း..."

ဆု​ေတာင္းျပည့္သည္၊တန္ခိုးႀကီးသည္ဟုနာမည္ႀကီး​ေသာဇလြန္ျပည္​ေတာ္ျပန္ဘုရားႀကီး​ေရွ႕​ေမွာက္တြင္​ေမာ္ဖူး​ေန​ေသာ​ေကာင္​ေလးတစ္​ေယာက္ကိုမင္းဦးယာ​ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိသည္...​ေအးခ်မ္းလြန္းလို႔...ခ်စ္စရာ​ေကာင္းလြန္းလို႔...ဘုရားဝတ္ျပဳ​ေန​ေသာ​ေကာင္​ေလးကိုခိုးၾကည့္ကာၿပဳံးခဲ့မိသည္.......

ထို႔​ေနာက္ဘုရားရွင္ထံစိတ္ထဲမွယုံယုံၾကည္ၾကည္ႏွင့္ဆုတစ္ခု​ေတာင္းခဲ့မိသည္.....

"မ်က္စိ​ေရွ႕ကျမင္​ေတြ႕​ေနရတဲ့​ေအးခ်မ္းလြန္းလွတဲ့ပုံရိပ္​ေလးမ်ားကိုအခြင့္သာရွိရင္ထာဝရအတြက္ျမင္​​ေတြ႕ပါရ​ေစ"လို႔​ေပါ့........ရင္ထဲကနာလြန္းလို႔လည္းႀကိတ္ကာငိုမိ​ေသးပါရဲ႕.......ဘာရယ္​ေၾကာင့္ဒီဘဝဟာဒီလိုအဆုံးသတ္ရပါသလဲ​ေလ...ဘယ္ဘဝကအျပစ္​ေႂကြး​ေၾကာင့္ဒီလို​ေပးဆပ္ရပါသလဲ​ေလ ......အကယ္၍မ်ားဒါဟာဝဋ္​ေႂကြးတစ္ခုဆိုရင္ဒီဘဝဒီမွ်နဲ႔ပဲ​အေၾကဆပ္ပါ​ရေစ​ေတာ့လို႔...သူဘုရားရွင္ထံယုံယုံၾကည္ၾကည္ရင္ဖြင့္ခဲ့မိသည္.......

တစ္မနက္ခင္းလုံးဘုရားႀကီးရဲ႕အရိပ္အာဝါသထဲတြင္ခိုလႈံရင္း​ေန႔လည္စာစားခ်ိန္တြင္လည္းဘုရား​​ေစာင္းတန္း​ေလးတြင္အခင္း​ေတြခင္းကာခ်က္ျပဳတ္လာၾကတဲ့ထမင္းဟင္း​ေတြကိုအားရပါးရစားၾက​ေလသည္....ဦးယာရယ္​ေအးရိပ္ရယ္ယိမ္းယိမ္း​ေလးရယ္ဟာလည္းစကား​ေတြ​ေျပာလိုက္စလိုက္ႏွင့္​ေပ်ာ္​ေနခဲ့သလို...မင္းဦးယာ၏အ​ေဖႏွင့္အ​ေမ၊ႀကီး​ေမႏွင့္ဦး​ေလးတို႔မွာလည္းလူႀကီး​ေတြပီပီ​ေရွး​ေဟာင္း​ေႏွာင္းျဖစ္​ေလး​ေတြ​ေျပာရင္း​ေပါ့.....ထိုျမင္ကြင္း​ေလးဟာလွပလြန္းလို႔....သဘာဝအတိုင္းျဖစ္​ေပၚလာၾကတဲ့အၿပဳံး​ေလး​ေတြနဲ႔...စုတ္ခ်က္တစ္ခ်က္စီတိုင္းကအဖိုးတန္ၿပီးအသက္ဝင္လြန္းတဲ့ပန္းခ်ီကား​ေလးတစ္ခ်ပ္လို........အားလုံးဟာသူ႔အာ႐ုံ​ေလး​ေတြႏွင့္သူ​ေပ်ာ္ဝင္​ေနၾက​ေပမယ့္မင္းဦးယာက​ေတာ့ထိုျမင္ကြင္း​ေလးကိုမမွိတ္မသုန္ၾကည့္​ေနခဲ့တယ္​ေလ....ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ...ဘယ္အခ်ိန္ထိသူဒီ​ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ​ေလး​ေတြကိုျမင္ခြင့္ရမလဲသူႀကိဳမသိႏိုင္ဘူး...တစ္​ေန႔​ေန႔မွာသူဟာတိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာသြားရမွာ...သူ႔မွာ​ေ႐ြးခ်ယ္စရာ​ဆိုလို႔နာက်င္မႈနဲ႔​နာက်င္မႈပဲရွိတဲ့ဘဝ...ဘာကိုပဲ​ေ႐ြး​ေ႐ြးသူ႔အတြက္အ​ေျဖဟာ​ေသဆုံးျခင္းတဲ့....သူအရမ္းကို​ေၾကာက္တယ္....ဒီမိသားစု​ေလးကိုခြဲသြားဖို႔အတြက္သူ႔ကိုယ္သူအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလို႔ထင္ခဲ့မိတာ...သို႔​ေသာ္သူသိပ္​ေၾကာက္​ေနတုန္းပဲ...သိပ္ကိုနာက်င္​ေနတုန္းပဲ....သူ႔မ်က္စိ​ေရွ႕ကၿပဳံး​ေပ်ာ္​ေနၾကတဲ့လူ​ေတြကိုၾကည့္ကာသူတစ္ခါမွမ​ေတြးဘူးတဲ့အ​ေတြးတစ္ခုကို​ေတြးလိုက္မိပါရဲ႕.....ဘယ္တုန္းကမွသူ႔ကိုမ်က္ႏွာသာမ​ေပးခဲ့တဲ့ကံတရားဟာတစ္ခါ​ေလာက္​​ေတာ့ငဲ့ၾကည့္​ေကာင္းပါရဲ႕လို႔​ေပါ့......သိပ္ကိုသနားဖို႔​​ေကာင္းပါလား​ေလ.......​ေတြး​ေတာ​ေနရင္းပင္ထိုျမင္ကြင္း​ေလးကိုသူသိမ္းဆည္းခ်င္ခဲ့မိသည္....

ထို႔​ေၾကာင့္ျဖတ္သြားျဖတ္လာတစ္​ေယာက္ကိုအကူအညီ​ေတာင္းၿပီး႐ိုက္ခိုင္းမိတဲ့မိသားစုဓါတ္ပုံ​ေလးဟာျပည့္စုံလို႔​ေပါ့........ဓါတ္ပုံ​ေလးရဲ႕​ေနာက္​ေက်ာတြင္​ေတာ့တစ္စုံတစ္​ေယာက္ရဲ႕လက္​ေရး​ေလးက​ေနရာယူလ်က္......

"တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာဒီလိုမျပည့္စုံႏိုင္​ေတာ့ရင္ဒီအမွတ္တရ​ေလး​ေတြကိုမွိတ္မိ​ေန​ေပးပါသမီး​ေလး​ေရတဲ့........"

                      ခ်စ္ရတဲ့​ေဖ​ေဖ.....

တို႔​ေတြဟာဘဝမွာအမွတ္ရစရာ​ေတြမ်ားလြန္းလို႔တစ္ခါတစ္​ေလသိပ္ကိုလွပတဲ့အမွတ္တရ​ေလး​ေတြကို​​ေမ့​ေနတက္ၾကတယ္တဲ့......အယ့္အမွတ္တရ​ေလးက​ေတာ့မိသားစုဆိုတာ​ေလး​ေပါ့..."မိသားစု"တဲ့..ဘယ္​ေလာက္​ေတာင္လွပလိုက္တဲ့စာစု​ေလးလဲ.....မိသားစုစုံစုံလင္လင္ရွိတာလည္းမိသားစုပဲ​ေပါ့...အ​ေမတစ္ခုသားတစ္ခုကလည္းမိသားစုပဲ​ေပါ့. ...​ေမာင္ႏွမႏွစ္​ေယာက္တည္းရွိတာပဲမိသားစုပဲ​ေပါ့....မျပည့္စုံတာ​ေတြကိုအားငယ္​ေနမယ့္အစား..ဪ..ငါ့မွာမိသားစု​ေလးရွိ​​​ေသးပါလားဆိုၿပီးအမွတ္တရ​ေလး​ေတြဖန္တီးၾကည့္စမ္းပါ....တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာသိပ္ကိုလွပတဲ့ အလွပဆုံးအမွတ္တရ​ေလးျဖစ္လာမွာ​ေပါ့.......
ဒီခရီး​ေလးဟာလည္းပဲယိမ္းယိမ္း​ေလးအတြက္သိပ္ကိုလွပတဲ့မွတ္ဥာဏ္​ေလးအျဖစ္ဦး​ေႏွာက္ထဲမွာ၊ႏွလုံးသားထဲမွာစြဲက်န္​ေနခဲ့မွာ​ေပါ့......ဦးယာအတြက္လည္းသိပ္ကိုၾကည္ႏူးဖို႔​ေကာင္းတဲ့ထာဝရအတြက္အမွတ္တရ​ေလး​ေပါ့......

ခရီးကျပန္လာၿပီး​ေနာက္တစ္ခုခုကိုအသည္းအသန္​​ေတြး​ေနခဲ့​ေသာဦးယာဟာစိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္​ေတာ့သလိုပင္......

"ဦးယာ..."

"ဟင္..."

"​ေန​ေကာင္းရဲ႕လား..."

"​ေကာင္းပါတယ္...."

"ဘာ​ေတြစိုးရိမ္​ေနတာလဲ..."

"ကိုယ္စဥ္းစား​ေနတာ..."

"ဘာကိုလဲဦးယာကြၽန္​ေတာ့္ကို​ေျပာလို႔ရရင္​ေျပာျပ​ေလ....."

"ကိုယ္ကုသမႈခံယူရမလားရိပ္...."

"ေကာင္းတာ​ေပါ့...!ခံယူသင့္တာ​ေပါ့ဦးယာရယ္...."

"ဒါ​ေပမဲ့ကိုယ္​ေျပာခဲ့ဖူးတာကိုမင္းမွတ္မိလား...ကိုယ့္အတြက္၁၀%ပဲအသက္ရွင္ဖို႔အခြင့္အ​ေရးရွိတယ္ဆိုတာ....."

"ဟင့္အင္းမမွတ္မိဘူး...ကြၽန္​ေတာ္မွတ္မိတာကဦးယာ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာပဲ....."

"ရိပ္ရယ္...."

"ကုသမႈခံလိုက္ပါဦးယာရယ္...ဦးယာ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ေအာင္ျမင္မွာပါ...."

"ဘယ္​ေလာက္ၾကာမယ္ကိုယ္မသိဘူးရိပ္...၅ႏွစ္လား..၁၀ႏွစ္လား....ကိုယ္အ​ေကာင္းပကတိလိုျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ကိုယ့္အတြက္လုပ္ရမယ့္ခြဲစိတ္မႈ​ေတြကအမ်ားႀကီး......သမီး​ေလးကလည္းငယ္​ေသးတယ္.....အကယ္၍ကိုယ္သာတစ္ခုခုလြဲ​ေခ်ာ္သြားခဲ့ရင္..."

"အယ့္လို​ေတြမ​ေတြးပါနဲ႔လားဦးယာရယ္...ဟင္...ဦးယာ​ေတာင့္ခံႏိုင္ပါတယ္...ဟုတ္တယ္မလား....ကြၽန္​ေတာ္နဲ႔သမီး​ေလး​လည္းေဘးမွာရွိ​ေန​ေပးမယ္​ေလ...."

"ကိုယ္ယုံပါတယ္..."

"ကုသမႈခံယူၾကည့္ပါဦးယာ...ဦးယာျပန္​ေကာင္းလာတဲ့အထိကြၽန္​ေတာ္​ေစာင့္​ေရွာက္ပါ့မယ္......."

"ကိုယ္ျပန္​ေကာင္းသြားရင္​ေရာ...မင္း​ေစာင့္​ေရွာက္ဦးမွာလား..."

"အယ့္ခါက်ရင္​ေျပာပါ့မယ္ဦးယာ...​ေသခ်ာတာက​ေတာ့ဦးယာနဲ႔သမီး​ေလးလိုတဲ့အခ်ိန္ထိကြၽန္​ေတာ္ရွိ​ေန​ေပးမွာပါ....."

"​ေက်းဇူးပါရိပ္...တကယ္ကို​ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."

မ်က္လုံးခ်င္းဆုံၾကည့္ကာ​ေျပာလာေသာဦးယာရဲ႕စကား​ေတြကိုသူျပန္မတုံ႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့ပါ....ထိုအၾကည့္​ေတြထဲက႐ုန္းထြက္ဖို႔ကိုပင္သိပ္ကိုခက္ခဲခဲ့သည္မို႔............

ဦးယာရဲ႕စကားအတိုင္းယိမ္းယိမ္း​ေလးနားလည္ႏိုင္တဲ့အ႐ြယ္​ေရာက္တဲ့အထိ​ေဆးကုသမႈခံယူရင္းထိန္းထားဖို႔သ​ေဘာတူခဲ့ၾကသည္...ယိမ္းယိမ္း​ေလးကို​ေျပာျပလို႔ရတဲ့အ႐ြယ္​ေရာက္မွက​ေလးငယ္​ေလးကိုနားလည္​ေအာင္​ေျပာၿပီးခြဲစိတ္ကုသမႈလုပ္မည္......

ကံတရားသာမ်က္ႏွာသာ​ေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ဆု​ေတာင္းတိုင္းသာျပည့္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ကံ​ေကာင္းျခင္း​ေတြအကုန္လုံးကိုဦးယာနဲ႔ယိမ္းယိမ္း​ေလးထံခဏ​ေလာက္ငွား​ေပးဖို႔​ေတာင္းဆုျပဳပါရ​ေစ........

                        ​ေအးရိပ္​ေဝ.....

ဖတ္ရတာအဆင္​ေျပရဲ႕လားရွင့္💕

© Shoon Oo,
книга «Yate(Complete)».
Коментарі