Part6
ကစားကွင်းမှပြန်လာပြီးလမ်းတစ်လျှောက်ပြုံးရွှင်နေသောယိမ်းယိမ်းလေး၏မျက်နှာလေးသည်ကြည်လင်သောကောင်းကင်လေးလို၊တောက်ပနေသောနေမင်းလေးလို.....အယ့်သည်လောက်ထိကိုပျော်နေပါသောယိမ်းယိမ်းလေးပါလေ.....
"မေမေ..."
"ပြောလေသမီးလေး..."
"ယိမ်းယိမ်းဟိုနားကရေခဲမုန့်လေးစားရှင်လို့...."
"စားလေ..မေမေကျွေးမယ်..."
"ဖေဖေရောမေမေရောတူတူစား..နော်"
"စားပေးမှာပေါ့မီးမီးရဲ့ ....."
"ယေး....ပျော်တယ်...ချားကြမယ်"
"ဦးယာရေခဲမုန့်စားဦးမလား.."
"ကိုယ်မစားတော့ပါဘူး..."
"ဟုတ်..ဟုတ်..."
"သမီးလေးကဘာအရသာစားချင်လဲ..."
"ရှောတလက်"
"Okဗျာ...."ကတော့ခွက်ကလေးထဲကချောကလက်ရေခဲမုန့်လုံးလုံးလေးကိုမြင်တော့ကလေးငယ်လေးရဲ့မျက်လုံးလေးတွေကလက်ခနဲ...နှုတ်ခမ်းလေးကလည်းပြုံးလို့.......
"ဖေဖေရော့တစ်ကိုက်ချား...ဖေဖေ့ကိုဦးဖယ်လာ"ရေခဲမုန့်လက်ထဲရောက်သည်နှင့်အေးရိပ်သင်ပေးထားသည့်အတိုင်းအစားစားရင်လူကြီးကိုဦးချရမည်ဆိုလို့သူ့ဖေဖေကိုရေခဲမုန့်အရင်စားစေပါသောကလေးငယ်........
"ယိမ်းယိမ်းခွံ့မယ်နော်..."
"ဟုတ်ပါပြီဗျ.."ဦးယာကလည်းပါးချိုင့်တွေခွက်အောင်ပြုံးလို့သမီးလေးခွံ့တဲ့ရေခဲမုန့်ကိုစားနေလေသည်.....
"အယ်ပေကုန်ပြီ...ဟားဟား..."မမှီမကမ်းလေးနဲ့ဖအေကိုလှမ်းခွံ့နေသောယိမ်းယိမ်းလေးကြောင့်ဦးယာပါးစပ်တွေမှာလည်းပေပွလို့....အေးရိပ်ဝေကပင်လက်ကလေးနှင့်ဆွဲသုတ်ပေးလိုက်လေသည်.....ထိုအချိန်မင်းဦးယာမှာတော့တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေတာကိုယိမ်းယိမ်းလေးရောအေးရိပ်ရောသတိမထားမိလိုက်ကြပါ.....
ထို့နောက်သူတို့လေးတွေအိမ်သို့ဆက်ကာခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်....အိမ်ရောက်သည်နှင့်ယိမ်းယိမ်းလေးကိုကြီးကြီးကအိပ်ရာဝင်ရန်သန့်စင်ပေးကာအေးရိပ်ကမင်းဦးယာကိုခြေလက်သန့်စင်ပေးရလေသည်......အိပ်ရာထက်ဝယ်နေရာချပေးပြီးချိန်ရုတ်တရက်လူးလွန့်လာသောမင်းဦးယာကြောင့်စိုးရိမ်စိတ်ကဒိတ်ခနဲ....
"ဦးယာ...သတိထားပါဦး...ဦးယာ...."
ဦးယာသည်နာနာကျင်ကျင်ခံနေရသည့်နှယ်ချွေးဒီးဒီးကျလျက်တစ်ကိုယ်လုံးမှာအိပ်ယာထက်ဝယ်လူးလွန့်နေသည်....
"Doctor..ဖုန်းခေါ်ရမယ်....."ဒေါက်တာမြတ်သူကိုဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားတော့ခုချက်ချင်းလာမည်ဟုဆိုပြီးသူမလာခင်ဦးယာ၏ခြေထောက်တွေကိုအရမ်းလှုပ်မနေအောင်ထိန်းရမည်ဟုမှာလေသည်.......ထိုစဥ်သမီးလေးကလည်းခေါင်းဦးလေးပိုက်လို့ဝင်လာလေသည်. ..အိပ်ရာထက်မှာလူးလွန့်နေတဲ့သူ့အဖေကိုမြင်တော့ကြောက်သွားသည့်နှယ်အပေါက်ဝတင်တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ရပ်နေလေသည်.....ဒီကလေးသေးသေးလေးကဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကိုမကြောက်ရှိမလားလေ....လူကြီးဖြစ်တဲ့သူတောင်စိုးရိမ်ပြီးလန့်ခဲ့ရသည်မလား.....သို့သော်ယိမ်းလေးကိုအာရုံမစိုက်လိုက်နိုင်ဦးယာရဲ့ခြေထောက်တွေကိုလက်ဖြင့်ချုပ်ထားမိသည်....အကြောတွေကအလိုလိုတုန့်ပြန်တာကြောင့်လက်ဖြင့်ထိန်းလို့မနိုင်တော့တာကြောင့်ခြေထောက်တွေပေါ်တစ်ကိုယ်လုံးတက်ထိုင်လိုက်မှသာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်.....၁၅မိနစ်လောက်ကြာမှဒေါက်တာရောက်လာလေသည်....ယိမ်းယိမ်းလေးကတော့အခန်းပေါက်ဝလေးတွင်သာသူ့အဖေကိုကြည့်လျက်
ဒေါက်တာမြတ်သူကသူ့အိတ်ထဲတွင်အဆင်သင့်ပါလာသောဆေးထိုးအပ်မှဆေးထိုးလိုက်သည်နှင့်ဦးယာသည်လှုပ်ရှားမှုမပြုတော့ဘဲငြိမ်ကျသွားလေသည်......ထိုမှသာသက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်.....
"ဒီနေ့သူအေးတာစားသေးလား...."
"အေးတာ....?..အာ..ရေခဲမုန့်စားတယ်.."
"ဟာ..!ဒီကောင်ကွာ....မှတ်ထားပေးပါညီအေးရိပ်...မင်းဦးကအေးတာတွေလုံးဝစားလို့မရဘူး...တော်သေးတာပေါ့ဒီလောက်ပဲဖြစ်လို့ များသွားရင်သူ့အတွက်အန္တရာယ်ရှိတယ်........"
"ဟုတ်ကျွန်တော်မှတ်ထားလိုက်ပါမယ်"
"ဟုတ်ပြီ..ခုတော့အဆင်ပြေသွားပြီ..အကိုဆေးပေးခဲ့မယ်..သူသောက်နေကျဆေးတွေပြီးရင်အိပ်ခါနီးအကိုပေးတဲ့ဆေးကိုတစ်လုံးစီတိုက်"
"ဟုတ်ဟုတ်အကို..."ဒေါက်တာမြတ်သူဆေးတွေပေးကာပြန်သွားသည့်တိုင်ယိမ်းယိမ်းလေးသည်အပေါက်ဝကနေသာခေါင်းဦးလေးကိုတင်းနေအောင်ပိုက်လျက်သူ့အဖေကိုကြည့်နေဆဲပင်. .....
"သမီးလေး...လာလေ"
"မေမေ..."သူခေါ်လိုက်သည်နှင့်သူ့ဆီသို့ပြေးလာကာဖက်လေသောသမီးငယ် ....
"ဖေဖေ့ကိုကြောက်တယ်...ယိမ်းယိမ်းကြောက်တယ်"ကလေးရယ်....ကြောက်ရှာမှာပေါ့နုနယ်လွန်းတဲ့ကလေးလေးအတွက်ဒီလိုမြင်ကွင်းကထိတ်လန့်စရာကိုး.......
"မေမေ့ကိုကြည့်.....ဖေဖေကစောနနာနေရှာတာလေသမီးလေးရဲ့.....ဖေဖေကနာလို့ငိုနေရတာလေ...မီးမီးလေးကဖေဖေ့ကိုကြောက်ရင်ဖေဖေကပိုစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီးဟော့ဒီ့ရင်ဘတ်ထဲကနာမှာပေါ့မဟုတ်ဘူးလား...ဟင် .."
"..........."
"သမီးလေးကဖေဖေ့နားမှာနေပြီးဖေဖေ့ကိုကာကွယ်ပေးမှဖေဖေကနာတာတွေသက်သာမှာပေါ့သမီးရဲ့....ဟုတ်လား"
"ဟုတ်"
"အယ့်တာဆိုသမီးလေးကဖေဖေ့ကိုမကြောက်နဲ့နော်...ပိုပြီးချစ်ပေးမယ်မလားဟင်....."
"ဟုတ်...ယိမ်းယိမ်းကဖေဖေ့ကိုချစ်ပေးမယ်"
"ဟုတ်ပြီ..ဒီလိုမှပေါ့...လိမ္မာလိုက်တာသမီးလေးက....ခုအိပ်ချင်ပြီမလား...ဖေဖေ့ဘေးမှာဝင်လှဲပြီးဖေဖေ့ကိုဖက်ထားပေးလိုက်ပါဦး...နော်"ထိုအခါစကားနားထောင်သောကလေးလေးသည်ဦးယာဘေးသို့ဝင်လှဲကာသူ့လက်သေးသေးလေးများနှင့်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလေသည်......"ဖေဖေ့ကိုယိမ်းယိမ်းမကြောက်တော့ဘူးနော်ယိမ်းယိမ်းကာကွယ်ပေးမယ်"ဟုလည်းပြောရင်း......အေးရိပ်ကတော့ထိုသားဖကိုကြည့်ကာပင်ပြုံးရင်းယိမ်းယိမ်းလေးကိုသိပ်ကာအိပ်စက်ခြင်းစီသို့.....
အေးရိပ်နှင့်သမီးလေးနိုးလာချိန်တွင်တော့ဆေးရှိန်မပြယ်သေးသောမင်းဦးယာသည်နှစ်ချိုက်စွာပင်အိပ်နေသေးတာကြောင့်ယိမ်းယိမ်းလေးကိုအောက်သို့အရင်ဆင်းစေလိုက်ကာအေးရိပ်ကတော့စောင့်ကျန်ခဲ့လေသည်......
"ရိပ်"
"ဦးယာ..နိုးပြီလား..ဘယ်နားနာနေသေးလဲဟင်...သက်သာလား...."
"ဖြည်းဖြည်း....ကိုယ်သက်သာပါပြီ....ဆောရီးမင်းကိုအလုပ်ရှုပ်စေမိပြီ"
"မဟုတ်တာ...လုံးဝမရှုပ်ဘူး....မတည့်တာကိုဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုမပြောရတာလဲ....မတည့်ရင်မစားရဘူးလေဦးယာရယ်...."
စိတ်ပူသလိုဆူသလိုအသံအေးအေးလေးသည်ထုံးစံအတိုင်းနားထဲတွင်ပျားရည်လိုချိုနေပြန်ပါသည်.. .....
"ကြောက်လို့ပါ..."
"ဟင်...."
"ကိုယ်မစားရင်သမီးလေးကကိုယ့်ကိုမချစ်တော့မှကြောက်လို့....အရမ်းစားချင်ခဲ့တာသမီးလေးရဲ့လက်လေးနဲ့ခွံ့တဲ့မုန့်လေးကို...အယ့်တာကြောင့်ကိုယ်မငြင်းနိုင်ခဲ့တာပါ....."
"ဦးယာရယ်...."အေးရိပ်မချိတင်ကဲသာရေရွတ်နိုင်တော့သည်....
"ကဲပါမျက်နှာသစ်ကြရအောင်နော်"
"အင်းရေပါချိုးမယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျ"ထို့နောက်မင်းဦးယာကိုရေချိုးသန့်စင်ပေးကာသူတို့လည်းပဲအောက်ထပ်သို့ဆင်းကြလေသည်....
"ရိပ်...ခဏလေး"ဦးယာ၏စကားကြောင့်ဝှီးချဲကိုတန့်ကနဲရပ်လိုက်သည်....
"သမီးလေးကကိုယ့်ကိုမနေ့ကတွေ့သွားသေးလား..."
"တွေ့သွားတယ်"
"သူကြောက်နေရှာမှာပေါ့...."
"ဟင့်အင်း...သမီးလေးကဦးယာကိုကာကွယ်ပေးမှာတဲ့...."
"တကယ်လား...သမီးကကိုယ့်ကိူမကြောက်ဘူးပေါ့..."
"တကယ်ဆို..."
"ဟားဟား..ဟုတ်ပါပြီ..."ပျော်သွားသောမင်းဦးယာသည်ပါးချိုင့်တွေထင်းနေအောင်ပြုံးလို့........
"ဖေဖေ...နိုးပြီလား...."ယိမ်းယိမ်းလေးသည်သူ့အဖေကိုမြင်သည်နှင့်ပြေးဖက်ကာဝှီးချဲပေါ်သို့ကုတ်တက်လေသည်......
"ရွှတ်...မောနီးကစ်ပေးတာ"
"ဟား..လိမ္မာလိုက်တာ...အမောကိုပြေသွားတာပဲ"
"ဖေနာနာကနာနေသေးလား"
"မနာတော့ပါဘူးဗျာ..."
"နောက်တစ်ခါနာရင်ယိမ်းယိမ်းကကာကွယ်ပေးမယ်နော်...."
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ...ဟားဟား..."ဦးယာသည်ယိမ်းယိမ်းလေး၏အပြောကိုသဘောတကျရယ်လျက်......ထိုနေ့ကမနက်ခင်းလေးသည်ပျော်ရွှင်ရယ်မောသံလေးများနှင့်အသက်ဝင်ခဲ့လေသည်.....
🧍♀️👨🦼🚶♂️~~~~~~~~~~
အယ့်ဒီလိုနဲ့ပဲ....ယိမ်းရဲ့.မေမေအိမ်ကိုရောက်လာတာ၁လပြည့်သွားခဲ့တယ်.....၁လအတွင်းမှာမေတ္တာနဲ့ပျိုးထောင်လာနဲ့ပန်းပွင့်ငယ်လေးဟာချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာကိုနားလည်တက်နေပြီ....အရင်လိုကြောက်ရွံ့အားငယ်မနေတော့ဘူး...သွေးရင်းသားရင်းသူတို့နှစ်ဦးကြားမှာလည်းအရင်လိုခြားနားထားတဲ့စည်းတစ်ခုမရှိတော့ဘူး.....ဘယ်လောက်တောင်လှပလိုက်လဲ......ယိမ်းယိမ်းလေးကလည်းမျက်စိမမြင်လို့လိုက်စမ်းနေရှာတဲ့သူ့အဖေကိုအရင်လိုမကြောက်တော့ဘူး...ယိမ်းယိမ်းကာကွယ်ပေးမယ်ဆိုပြီးသူ့အဖေကိုသူနိုင်သလိုလေးစောင့်ရှောက်တက်နေပြီ....ဦးယာကလည်းသူ့အပြုံးတွေကိုသိုဝှက်ထားခြင်းမပြုတော့ဘူး......ဒါတွေအကုန်လုံးကိုမျက်လှည့်ပြလိုက်သလို၁လအတွင်းဖန်တီးပေးခဲ့တာသိပ်ကိုတော်တဲ့အေးရိပ်ဝေဆိုတဲ့လူသားလေးပေါ့........
ပြိုလဲနေခဲ့တဲ့ဘဝလေး၂ခုကိုဖြည့်ဆည်းပြီးပျိုးထောင်ပေးခဲ့တယ်၊နူးညံ့ခြင်းတွေနွေးထွေးခြင်းတွေမေတ္တာတွေကိုအကြွင်းအကျန်မရှိအောင်ပြသပေးခဲ့တယ်....အမေသိပ်လိုချင်ရှာတဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက်အတွက်သူ့ဘဝကိုချိုးနှိမ်လို့အမေဖြစ်ပေးခဲ့တယ်...အပြုံးတွေကိုဖန်ဆင်းပေးခဲ့တယ်...ဘယ်လောက်တောင်ဖြူစင်ပြီးတန်ဖိုးရှိလိုက်လဲ......
တစ်ခါတစ်လေယိမ်းယိမ်းငိုရင်မေမေကပြောတယ်...
"လူဘဝကြီးမှာငိုရတဲ့ကိစ္စတွေအများကြီးရှိတာမို့ရယ်ခွင့်ရတုန်းလေးမှာရယ်ပါတဲ့မျက်ရည်တွေမကျပါနဲ့လား"တဲ့......ယိမ်းယိမ်းနားလည်တယ်သိလား...၃နှစ်ဆိုပေမယ့်မေမေပြောတဲ့စကားသံအေးအေးလေးကယိမ်းရဲ့နှလုံးသားထဲထိရောက်ခဲ့တယ်....ယိမ်းတို့လူသားတွေရဲ့ဘဝမှာပူပင်သောကတွေကြောင့်ပူဆွေးဝမ်းနည်းရတဲ့အခါငိုရမယ့်ကိစ္စတွေကအများကြီးရှိတယ်လေ..အယ့်တာကြောင့်အယ့်ဒီ့ဝမ်းနည်းခြင်းတွေမလာခင်ရယ်နိုင်သလောက်ရယ်ပြီးပြုံးနိုင်သလောက်ပြုံးရမယ်တဲ့...ဘယ်သူကသိမှာလဲယိမ်းယိမ်းယာဆိုတဲ့ကောင်မလေးဟာအယ့်နေ့ကစလို့တစ်လောကလုံးမှာအပြုံးနိုင်ဆုံးဆုကိုဆွတ်ခူးခဲ့တယ်ဆိုတာ....ဒါပေမဲ့အယ့်လိုပြောခဲ့တဲ့မေမေကိုယ်တိုင်ကအယ့်နေ့မှာတိတ်တိတ်လေးငိုနေတာကိုယိမ်းတွေခဲ့ရတယ်..အမြဲအေးချမ်းတဲ့အပြုံးလေးနဲ့ပြုံးတက်တဲ့လူသားလေးကငိုနေခဲ့တယ်....ဘာကြောင့်ငိုတာလဲဆိုတာကိုသိခွင့်မပေးခဲ့ဘူး...မေမေကသူ့လက်လေးကိုကိုက်ပြီးငိုနေရှာတာ....မေမေရဲ့သွန်သင်ဆုံးမမှုတွေနဲ့၁လလောက်ထိတွေ့ခဲ့ရတဲ့ယိမ်းကအလိုက်သိတယ်နဲ့တူပါရဲ့.....ငိုနေတဲ့မေမေကိုဖက်ပဲဖက်ပေးထားခဲ့မိတယ်....ယိမ်းယိမ်းငိုရင်မေမေဖက်ပေးထားသလို.....ဒါပေမဲ့မေမေငိုခဲ့တဲ့အကြောင်းအရင်းကတစ်ချိန်ချိန်မှာယိမ်းရဲ့ရင်ကိုပါခွဲဖို့ထိလုံလောက်နေခဲ့တယ်........
ဒီအပိုင်းလေးဖတ်ရတာပေါ့သွားရင်ခွင့်လွှတ်နော်ချစ်တူးတို့...ဇာတ်လမ်းလေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းပဲသွားရအောင်လေနော်❣
///////////////////////////
ကစားကြင္းမွျပန္လာၿပီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ၿပဳံး႐ႊင္ေနေသာယိမ္းယိမ္းေလး၏မ်က္ႏွာေလးသည္ၾကည္လင္ေသာေကာင္းကင္ေလးလို၊ေတာက္ပေနေသာေနမင္းေလးလို.....အယ့္သည္ေလာက္ထိကိုေပ်ာ္ေနပါေသာယိမ္းယိမ္းေလးပါေလ.....
"ေမေမ..."
"ေျပာေလသမီးေလး..."
"ယိမ္းယိမ္းဟိုနားကေရခဲမုန္႔ေလးစားရွင္လို႔...."
"စားေလ..ေမေမေကြၽးမယ္..."
"ေဖေဖေရာေမေမေရာတူတူစား..ေနာ္"
"စားေပးမွာေပါ့မီးမီးရဲ႕ ....."
"ေယး....ေပ်ာ္တယ္...ခ်ားၾကမယ္"
"ဦးယာေရခဲမုန္႔စားဦးမလား.."
"ကိုယ္မစားေတာ့ပါဘူး..."
"ဟုတ္..ဟုတ္..."
"သမီးေလးကဘာအရသာစားခ်င္လဲ..."
"ေရွာတလက္"
"Okဗ်ာ...."ကေတာ့ခြက္ကေလးထဲကေခ်ာကလက္ေရခဲမုန္႔လုံးလုံးေလးကိုျမင္ေတာ့ကေလးငယ္ေလးရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြကလက္ခနဲ...ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္းၿပဳံးလို႔.......
"ေဖေဖေရာ့တစ္ကိုက္ခ်ား...ေဖေဖ့ကိုဦးဖယ္လာ"ေရခဲမုန္႔လက္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ေအးရိပ္သင္ေပးထားသည့္အတိုင္းအစားစားရင္လူႀကီးကိုဦးခ်ရမည္ဆိုလို႔သူ႔ေဖေဖကိုေရခဲမုန္႔အရင္စားေစပါေသာကေလးငယ္........
"ယိမ္းယိမ္းခြံ႕မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်.."ဦးယာကလည္းပါးခ်ိဳင့္ေတြခြက္ေအာင္ၿပဳံးလို႔သမီးေလးခြံ႕တဲ့ေရခဲမုန္႔ကိုစားေနေလသည္.....
"အယ္ေပကုန္ၿပီ...ဟားဟား..."မမွီမကမ္းေလးနဲ႔ဖေအကိုလွမ္းခြံ႕ေနေသာယိမ္းယိမ္းေလးေၾကာင့္ဦးယာပါးစပ္ေတြမွာလည္းေပပြလို႔....ေအးရိပ္ေဝကပင္လက္ကေလးႏွင့္ဆြဲသုတ္ေပးလိုက္ေလသည္.....ထိုအခ်ိန္မင္းဦးယာမွာေတာ့ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္ေနတာကိုယိမ္းယိမ္းေလးေရာေအးရိပ္ေရာသတိမထားမိလိုက္ၾကပါ.....
ထို႔ေနာက္သူတို႔ေလးေတြအိမ္သို႔ဆက္ကာခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္....အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ယိမ္းယိမ္းေလးကိုႀကီးႀကီးကအိပ္ရာဝင္ရန္သန္႔စင္ေပးကာေအးရိပ္ကမင္းဦးယာကိုေျခလက္သန္႔စင္ေပးရေလသည္......အိပ္ရာထက္ဝယ္ေနရာခ်ေပးၿပီးခ်ိန္႐ုတ္တရက္လူးလြန္႔လာေသာမင္းဦးယာေၾကာင့္စိုးရိမ္စိတ္ကဒိတ္ခနဲ....
"ဦးယာ...သတိထားပါဦး...ဦးယာ...."
ဦးယာသည္နာနာက်င္က်င္ခံေနရသည့္ႏွယ္ေခြၽးဒီးဒီးက်လ်က္တစ္ကိုယ္လုံးမွာအိပ္ယာထက္ဝယ္လူးလြန္႔ေနသည္....
"Doctor..ဖုန္းေခၚရမယ္....."ေဒါက္တာျမတ္သူကိုဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေတာ့ခုခ်က္ခ်င္းလာမည္ဟုဆိုၿပီးသူမလာခင္ဦးယာ၏ေျခေထာက္ေတြကိုအရမ္းလႈပ္မေနေအာင္ထိန္းရမည္ဟုမွာေလသည္.......ထိုစဥ္သမီးေလးကလည္းေခါင္းဦးေလးပိုက္လို႔ဝင္လာေလသည္. ..အိပ္ရာထက္မွာလူးလြန္႔ေနတဲ့သူ႔အေဖကိုျမင္ေတာ့ေၾကာက္သြားသည့္ႏွယ္အေပါက္ဝတင္တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ရပ္ေနေလသည္.....ဒီကေလးေသးေသးေလးကဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးကိုမေၾကာက္ရွိမလားေလ....လူႀကီးျဖစ္တဲ့သူေတာင္စိုးရိမ္ၿပီးလန္႔ခဲ့ရသည္မလား.....သို႔ေသာ္ယိမ္းေလးကိုအာ႐ုံမစိုက္လိုက္ႏိုင္ဦးယာရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကိုလက္ျဖင့္ခ်ဳပ္ထားမိသည္....အေၾကာေတြကအလိုလိုတုန္႔ျပန္တာေၾကာင့္လက္ျဖင့္ထိန္းလို႔မႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ေျခေထာက္ေတြေပၚတစ္ကိုယ္လုံးတက္ထိုင္လိုက္မွသာၿငိမ္က်သြားေလေတာ့သည္.....၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာမွေဒါက္တာေရာက္လာေလသည္....ယိမ္းယိမ္းေလးကေတာ့အခန္းေပါက္ဝေလးတြင္သာသူ႔အေဖကိုၾကည့္လ်က္
ေဒါက္တာျမတ္သူကသူ႔အိတ္ထဲတြင္အဆင္သင့္ပါလာေသာေဆးထိုးအပ္မွေဆးထိုးလိုက္သည္ႏွင့္ဦးယာသည္လႈပ္ရွားမႈမျပဳေတာ့ဘဲၿငိမ္က်သြားေလသည္......ထိုမွသာသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္.....
"ဒီေန႔သူေအးတာစားေသးလား...."
"ေအးတာ....?..အာ..ေရခဲမုန္႔စားတယ္.."
"ဟာ..!ဒီေကာင္ကြာ....မွတ္ထားေပးပါညီေအးရိပ္...မင္းဦးကေအးတာေတြလုံးဝစားလို႔မရဘူး...ေတာ္ေသးတာေပါ့ဒီေလာက္ပဲျဖစ္လို႔ မ်ားသြားရင္သူ႔အတြက္အႏၲရာယ္ရွိတယ္........"
"ဟုတ္ကြၽန္ေတာ္မွတ္ထားလိုက္ပါမယ္"
"ဟုတ္ၿပီ..ခုေတာ့အဆင္ေျပသြားၿပီ..အကိုေဆးေပးခဲ့မယ္..သူေသာက္ေနက်ေဆးေတြၿပီးရင္အိပ္ခါနီးအကိုေပးတဲ့ေဆးကိုတစ္လုံးစီတိုက္"
"ဟုတ္ဟုတ္အကို..."ေဒါက္တာျမတ္သူေဆးေတြေပးကာျပန္သြားသည့္တိုင္ယိမ္းယိမ္းေလးသည္အေပါက္ဝကေနသာေခါင္းဦးေလးကိုတင္းေနေအာင္ပိုက္လ်က္သူ႔အေဖကိုၾကည့္ေနဆဲပင္. .....
"သမီးေလး...လာေလ"
"ေမေမ..."သူေခၚလိုက္သည္ႏွင့္သူ႔ဆီသို႔ေျပးလာကာဖက္ေလေသာသမီးငယ္ ....
"ေဖေဖ့ကိုေၾကာက္တယ္...ယိမ္းယိမ္းေၾကာက္တယ္"ကေလးရယ္....ေၾကာက္ရွာမွာေပါ့ႏုနယ္လြန္းတဲ့ကေလးေလးအတြက္ဒီလိုျမင္ကြင္းကထိတ္လန္႔စရာကိုး.......
"ေမေမ့ကိုၾကည့္.....ေဖေဖကေစာနနာေနရွာတာေလသမီးေလးရဲ႕.....ေဖေဖကနာလို႔ငိုေနရတာေလ...မီးမီးေလးကေဖေဖ့ကိုေၾကာက္ရင္ေဖေဖကပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီးေဟာ့ဒီ့ရင္ဘတ္ထဲကနာမွာေပါ့မဟုတ္ဘူးလား...ဟင္ .."
"..........."
"သမီးေလးကေဖေဖ့နားမွာေနၿပီးေဖေဖ့ကိုကာကြယ္ေပးမွေဖေဖကနာတာေတြသက္သာမွာေပါ့သမီးရဲ႕....ဟုတ္လား"
"ဟုတ္"
"အယ့္တာဆိုသမီးေလးကေဖေဖ့ကိုမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္...ပိုၿပီးခ်စ္ေပးမယ္မလားဟင္....."
"ဟုတ္...ယိမ္းယိမ္းကေဖေဖ့ကိုခ်စ္ေပးမယ္"
"ဟုတ္ၿပီ..ဒီလိုမွေပါ့...လိမၼာလိုက္တာသမီးေလးက....ခုအိပ္ခ်င္ၿပီမလား...ေဖေဖ့ေဘးမွာဝင္လွဲၿပီးေဖေဖ့ကိုဖက္ထားေပးလိုက္ပါဦး...ေနာ္"ထိုအခါစကားနားေထာင္ေသာကေလးေလးသည္ဦးယာေဘးသို႔ဝင္လွဲကာသူ႔လက္ေသးေသးေလးမ်ားႏွင့္တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားေလသည္......"ေဖေဖ့ကိုယိမ္းယိမ္းမေၾကာက္ေတာ့ဘူးေနာ္ယိမ္းယိမ္းကာကြယ္ေပးမယ္"ဟုလည္းေျပာရင္း......ေအးရိပ္ကေတာ့ထိုသားဖကိုၾကည့္ကာပင္ၿပဳံးရင္းယိမ္းယိမ္းေလးကိုသိပ္ကာအိပ္စက္ျခင္းစီသို႔.....
ေအးရိပ္ႏွင့္သမီးေလးႏိုးလာခ်ိန္တြင္ေတာ့ေဆးရွိန္မျပယ္ေသးေသာမင္းဦးယာသည္ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာပင္အိပ္ေနေသးတာေၾကာင့္ယိမ္းယိမ္းေလးကိုေအာက္သို႔အရင္ဆင္းေစလိုက္ကာေအးရိပ္ကေတာ့ေစာင့္က်န္ခဲ့ေလသည္......
"ရိပ္"
"ဦးယာ..ႏိုးၿပီလား..ဘယ္နားနာေနေသးလဲဟင္...သက္သာလား...."
"ျဖည္းျဖည္း....ကိုယ္သက္သာပါၿပီ....ေဆာရီးမင္းကိုအလုပ္ရႈပ္ေစမိၿပီ"
"မဟုတ္တာ...လုံးဝမရႈပ္ဘူး....မတည့္တာကိုဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေျပာရတာလဲ....မတည့္ရင္မစားရဘူးေလဦးယာရယ္...."
စိတ္ပူသလိုဆူသလိုအသံေအးေအးေလးသည္ထုံးစံအတိုင္းနားထဲတြင္ပ်ားရည္လိုခ်ိဳေနျပန္ပါသည္.. .....
"ေၾကာက္လို႔ပါ..."
"ဟင္...."
"ကိုယ္မစားရင္သမီးေလးကကိုယ့္ကိုမခ်စ္ေတာ့မွေၾကာက္လို႔....အရမ္းစားခ်င္ခဲ့တာသမီးေလးရဲ႕လက္ေလးနဲ႔ခြံ႕တဲ့မုန္႔ေလးကို...အယ့္တာေၾကာင့္ကိုယ္မျငင္းႏိုင္ခဲ့တာပါ....."
"ဦးယာရယ္...."ေအးရိပ္မခ်ိတင္ကဲသာေရ႐ြတ္ႏိုင္ေတာ့သည္....
"ကဲပါမ်က္ႏွာသစ္ၾကရေအာင္ေနာ္"
"အင္းေရပါခ်ိဳးမယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်"ထို႔ေနာက္မင္းဦးယာကိုေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးကာသူတို႔လည္းပဲေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းၾကေလသည္....
"ရိပ္...ခဏေလး"ဦးယာ၏စကားေၾကာင့္ဝွီးခ်ဲကိုတန္႔ကနဲရပ္လိုက္သည္....
"သမီးေလးကကိုယ့္ကိုမေန႔ကေတြ႕သြားေသးလား..."
"ေတြ႕သြားတယ္"
"သူေၾကာက္ေနရွာမွာေပါ့...."
"ဟင့္အင္း...သမီးေလးကဦးယာကိုကာကြယ္ေပးမွာတဲ့...."
"တကယ္လား...သမီးကကိုယ့္ကိူမေၾကာက္ဘူးေပါ့..."
"တကယ္ဆို..."
"ဟားဟား..ဟုတ္ပါၿပီ..."ေပ်ာ္သြားေသာမင္းဦးယာသည္ပါးခ်ိဳင့္ေတြထင္းေနေအာင္ၿပဳံးလို႔........
"ေဖေဖ...ႏိုးၿပီလား...."ယိမ္းယိမ္းေလးသည္သူ႔အေဖကိုျမင္သည္ႏွင့္ေျပးဖက္ကာဝွီးခ်ဲေပၚသို႔ကုတ္တက္ေလသည္......
"႐ႊတ္...ေမာနီးကစ္ေပးတာ"
"ဟား..လိမၼာလိုက္တာ...အေမာကိုေျပသြားတာပဲ"
"ေဖနာနာကနာေနေသးလား"
"မနာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..."
"ေနာက္တစ္ခါနာရင္ယိမ္းယိမ္းကကာကြယ္ေပးမယ္ေနာ္...."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...ဟားဟား..."ဦးယာသည္ယိမ္းယိမ္းေလး၏အေျပာကိုသေဘာတက်ရယ္လ်က္......ထိုေန႔ကမနက္ခင္းေလးသည္ေပ်ာ္႐ႊင္ရယ္ေမာသံေလးမ်ားႏွင့္အသက္ဝင္ခဲ့ေလသည္.....
🧍♀️👨🦼🚶♂️~~~~~~~~~~
အယ့္ဒီလိုနဲ႔ပဲ....ယိမ္းရဲ႕.ေမေမအိမ္ကိုေရာက္လာတာ၁လျပည့္သြားခဲ့တယ္.....၁လအတြင္းမွာေမတၱာနဲ႔ပ်ိဳးေထာင္လာနဲ႔ပန္းပြင့္ငယ္ေလးဟာခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကိုနားလည္တက္ေနၿပီ....အရင္လိုေၾကာက္႐ြံ႕အားငယ္မေနေတာ့ဘူး...ေသြးရင္းသားရင္းသူတို႔ႏွစ္ဦးၾကားမွာလည္းအရင္လိုျခားနားထားတဲ့စည္းတစ္ခုမရွိေတာ့ဘူး.....ဘယ္ေလာက္ေတာင္လွပလိုက္လဲ......ယိမ္းယိမ္းေလးကလည္းမ်က္စိမျမင္လို႔လိုက္စမ္းေနရွာတဲ့သူ႔အေဖကိုအရင္လိုမေၾကာက္ေတာ့ဘူး...ယိမ္းယိမ္းကာကြယ္ေပးမယ္ဆိုၿပီးသူ႔အေဖကိုသူႏိုင္သလိုေလးေစာင့္ေရွာက္တက္ေနၿပီ....ဦးယာကလည္းသူ႔အၿပဳံးေတြကိုသိုဝွက္ထားျခင္းမျပဳေတာ့ဘူး......ဒါေတြအကုန္လုံးကိုမ်က္လွည့္ျပလိုက္သလို၁လအတြင္းဖန္တီးေပးခဲ့တာသိပ္ကိုေတာ္တဲ့ေအးရိပ္ေဝဆိုတဲ့လူသားေလးေပါ့........
ၿပိဳလဲေနခဲ့တဲ့ဘဝေလး၂ခုကိုျဖည့္ဆည္းၿပီးပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တယ္၊ႏူးညံ့ျခင္းေတြေႏြးေထြးျခင္းေတြေမတၱာေတြကိုအႂကြင္းအက်န္မရွိေအာင္ျပသေပးခဲ့တယ္....အေမသိပ္လိုခ်င္ရွာတဲ့ကေလးေလးတစ္ေယာက္အတြက္သူ႔ဘဝကိုခ်ိဳးႏွိမ္လို႔အေမျဖစ္ေပးခဲ့တယ္...အၿပဳံးေတြကိုဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျဖဴစင္ၿပီးတန္ဖိုးရွိလိုက္လဲ......
တစ္ခါတစ္ေလယိမ္းယိမ္းငိုရင္ေမေမကေျပာတယ္...
"လူဘဝႀကီးမွာငိုရတဲ့ကိစၥေတြအမ်ားႀကီးရွိတာမို႔ရယ္ခြင့္ရတုန္းေလးမွာရယ္ပါတဲ့မ်က္ရည္ေတြမက်ပါနဲ႔လား"တဲ့......ယိမ္းယိမ္းနားလည္တယ္သိလား...၃ႏွစ္ဆိုေပမယ့္ေမေမေျပာတဲ့စကားသံေအးေအးေလးကယိမ္းရဲ႕ႏွလုံးသားထဲထိေရာက္ခဲ့တယ္....ယိမ္းတို႔လူသားေတြရဲ႕ဘဝမွာပူပင္ေသာကေတြေၾကာင့္ပူေဆြးဝမ္းနည္းရတဲ့အခါငိုရမယ့္ကိစၥေတြကအမ်ားႀကီးရွိတယ္ေလ..အယ့္တာေၾကာင့္အယ့္ဒီ့ဝမ္းနည္းျခင္းေတြမလာခင္ရယ္ႏိုင္သေလာက္ရယ္ၿပီးၿပဳံးႏိုင္သေလာက္ၿပဳံးရမယ္တဲ့...ဘယ္သူကသိမွာလဲယိမ္းယိမ္းယာဆိုတဲ့ေကာင္မေလးဟာအယ့္ေန႔ကစလို႔တစ္ေလာကလုံးမွာအၿပဳံးႏိုင္ဆုံးဆုကိုဆြတ္ခူးခဲ့တယ္ဆိုတာ....ဒါေပမဲ့အယ့္လိုေျပာခဲ့တဲ့ေမေမကိုယ္တိုင္ကအယ့္ေန႔မွာတိတ္တိတ္ေလးငိုေနတာကိုယိမ္းေတြခဲ့ရတယ္..အၿမဲေအးခ်မ္းတဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔ၿပဳံးတက္တဲ့လူသားေလးကငိုေနခဲ့တယ္....ဘာေၾကာင့္ငိုတာလဲဆိုတာကိုသိခြင့္မေပးခဲ့ဘူး...ေမေမကသူ႔လက္ေလးကိုကိုက္ၿပီးငိုေနရွာတာ....ေမေမရဲ႕သြန္သင္ဆုံးမမႈေတြနဲ႔၁လေလာက္ထိေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ယိမ္းကအလိုက္သိတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕.....ငိုေနတဲ့ေမေမကိုဖက္ပဲဖက္ေပးထားခဲ့မိတယ္....ယိမ္းယိမ္းငိုရင္ေမေမဖက္ေပးထားသလို.....ဒါေပမဲ့ေမေမငိုခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရင္းကတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာယိမ္းရဲ႕ရင္ကိုပါခြဲဖို႔ထိလုံေလာက္ေနခဲ့တယ္........
ဒီအပိုင္းေလးဖတ္ရတာေပါ့သြားရင္ခြင့္လႊတ္ေနာ္ခ်စ္တူးတို႔...ဇာတ္လမ္းေလးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲသြားရေအာင္ေလေနာ္❣
"မေမေ..."
"ပြောလေသမီးလေး..."
"ယိမ်းယိမ်းဟိုနားကရေခဲမုန့်လေးစားရှင်လို့...."
"စားလေ..မေမေကျွေးမယ်..."
"ဖေဖေရောမေမေရောတူတူစား..နော်"
"စားပေးမှာပေါ့မီးမီးရဲ့ ....."
"ယေး....ပျော်တယ်...ချားကြမယ်"
"ဦးယာရေခဲမုန့်စားဦးမလား.."
"ကိုယ်မစားတော့ပါဘူး..."
"ဟုတ်..ဟုတ်..."
"သမီးလေးကဘာအရသာစားချင်လဲ..."
"ရှောတလက်"
"Okဗျာ...."ကတော့ခွက်ကလေးထဲကချောကလက်ရေခဲမုန့်လုံးလုံးလေးကိုမြင်တော့ကလေးငယ်လေးရဲ့မျက်လုံးလေးတွေကလက်ခနဲ...နှုတ်ခမ်းလေးကလည်းပြုံးလို့.......
"ဖေဖေရော့တစ်ကိုက်ချား...ဖေဖေ့ကိုဦးဖယ်လာ"ရေခဲမုန့်လက်ထဲရောက်သည်နှင့်အေးရိပ်သင်ပေးထားသည့်အတိုင်းအစားစားရင်လူကြီးကိုဦးချရမည်ဆိုလို့သူ့ဖေဖေကိုရေခဲမုန့်အရင်စားစေပါသောကလေးငယ်........
"ယိမ်းယိမ်းခွံ့မယ်နော်..."
"ဟုတ်ပါပြီဗျ.."ဦးယာကလည်းပါးချိုင့်တွေခွက်အောင်ပြုံးလို့သမီးလေးခွံ့တဲ့ရေခဲမုန့်ကိုစားနေလေသည်.....
"အယ်ပေကုန်ပြီ...ဟားဟား..."မမှီမကမ်းလေးနဲ့ဖအေကိုလှမ်းခွံ့နေသောယိမ်းယိမ်းလေးကြောင့်ဦးယာပါးစပ်တွေမှာလည်းပေပွလို့....အေးရိပ်ဝေကပင်လက်ကလေးနှင့်ဆွဲသုတ်ပေးလိုက်လေသည်.....ထိုအချိန်မင်းဦးယာမှာတော့တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေတာကိုယိမ်းယိမ်းလေးရောအေးရိပ်ရောသတိမထားမိလိုက်ကြပါ.....
ထို့နောက်သူတို့လေးတွေအိမ်သို့ဆက်ကာခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်....အိမ်ရောက်သည်နှင့်ယိမ်းယိမ်းလေးကိုကြီးကြီးကအိပ်ရာဝင်ရန်သန့်စင်ပေးကာအေးရိပ်ကမင်းဦးယာကိုခြေလက်သန့်စင်ပေးရလေသည်......အိပ်ရာထက်ဝယ်နေရာချပေးပြီးချိန်ရုတ်တရက်လူးလွန့်လာသောမင်းဦးယာကြောင့်စိုးရိမ်စိတ်ကဒိတ်ခနဲ....
"ဦးယာ...သတိထားပါဦး...ဦးယာ...."
ဦးယာသည်နာနာကျင်ကျင်ခံနေရသည့်နှယ်ချွေးဒီးဒီးကျလျက်တစ်ကိုယ်လုံးမှာအိပ်ယာထက်ဝယ်လူးလွန့်နေသည်....
"Doctor..ဖုန်းခေါ်ရမယ်....."ဒေါက်တာမြတ်သူကိုဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားတော့ခုချက်ချင်းလာမည်ဟုဆိုပြီးသူမလာခင်ဦးယာ၏ခြေထောက်တွေကိုအရမ်းလှုပ်မနေအောင်ထိန်းရမည်ဟုမှာလေသည်.......ထိုစဥ်သမီးလေးကလည်းခေါင်းဦးလေးပိုက်လို့ဝင်လာလေသည်. ..အိပ်ရာထက်မှာလူးလွန့်နေတဲ့သူ့အဖေကိုမြင်တော့ကြောက်သွားသည့်နှယ်အပေါက်ဝတင်တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ရပ်နေလေသည်.....ဒီကလေးသေးသေးလေးကဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကိုမကြောက်ရှိမလားလေ....လူကြီးဖြစ်တဲ့သူတောင်စိုးရိမ်ပြီးလန့်ခဲ့ရသည်မလား.....သို့သော်ယိမ်းလေးကိုအာရုံမစိုက်လိုက်နိုင်ဦးယာရဲ့ခြေထောက်တွေကိုလက်ဖြင့်ချုပ်ထားမိသည်....အကြောတွေကအလိုလိုတုန့်ပြန်တာကြောင့်လက်ဖြင့်ထိန်းလို့မနိုင်တော့တာကြောင့်ခြေထောက်တွေပေါ်တစ်ကိုယ်လုံးတက်ထိုင်လိုက်မှသာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်.....၁၅မိနစ်လောက်ကြာမှဒေါက်တာရောက်လာလေသည်....ယိမ်းယိမ်းလေးကတော့အခန်းပေါက်ဝလေးတွင်သာသူ့အဖေကိုကြည့်လျက်
ဒေါက်တာမြတ်သူကသူ့အိတ်ထဲတွင်အဆင်သင့်ပါလာသောဆေးထိုးအပ်မှဆေးထိုးလိုက်သည်နှင့်ဦးယာသည်လှုပ်ရှားမှုမပြုတော့ဘဲငြိမ်ကျသွားလေသည်......ထိုမှသာသက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်.....
"ဒီနေ့သူအေးတာစားသေးလား...."
"အေးတာ....?..အာ..ရေခဲမုန့်စားတယ်.."
"ဟာ..!ဒီကောင်ကွာ....မှတ်ထားပေးပါညီအေးရိပ်...မင်းဦးကအေးတာတွေလုံးဝစားလို့မရဘူး...တော်သေးတာပေါ့ဒီလောက်ပဲဖြစ်လို့ များသွားရင်သူ့အတွက်အန္တရာယ်ရှိတယ်........"
"ဟုတ်ကျွန်တော်မှတ်ထားလိုက်ပါမယ်"
"ဟုတ်ပြီ..ခုတော့အဆင်ပြေသွားပြီ..အကိုဆေးပေးခဲ့မယ်..သူသောက်နေကျဆေးတွေပြီးရင်အိပ်ခါနီးအကိုပေးတဲ့ဆေးကိုတစ်လုံးစီတိုက်"
"ဟုတ်ဟုတ်အကို..."ဒေါက်တာမြတ်သူဆေးတွေပေးကာပြန်သွားသည့်တိုင်ယိမ်းယိမ်းလေးသည်အပေါက်ဝကနေသာခေါင်းဦးလေးကိုတင်းနေအောင်ပိုက်လျက်သူ့အဖေကိုကြည့်နေဆဲပင်. .....
"သမီးလေး...လာလေ"
"မေမေ..."သူခေါ်လိုက်သည်နှင့်သူ့ဆီသို့ပြေးလာကာဖက်လေသောသမီးငယ် ....
"ဖေဖေ့ကိုကြောက်တယ်...ယိမ်းယိမ်းကြောက်တယ်"ကလေးရယ်....ကြောက်ရှာမှာပေါ့နုနယ်လွန်းတဲ့ကလေးလေးအတွက်ဒီလိုမြင်ကွင်းကထိတ်လန့်စရာကိုး.......
"မေမေ့ကိုကြည့်.....ဖေဖေကစောနနာနေရှာတာလေသမီးလေးရဲ့.....ဖေဖေကနာလို့ငိုနေရတာလေ...မီးမီးလေးကဖေဖေ့ကိုကြောက်ရင်ဖေဖေကပိုစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီးဟော့ဒီ့ရင်ဘတ်ထဲကနာမှာပေါ့မဟုတ်ဘူးလား...ဟင် .."
"..........."
"သမီးလေးကဖေဖေ့နားမှာနေပြီးဖေဖေ့ကိုကာကွယ်ပေးမှဖေဖေကနာတာတွေသက်သာမှာပေါ့သမီးရဲ့....ဟုတ်လား"
"ဟုတ်"
"အယ့်တာဆိုသမီးလေးကဖေဖေ့ကိုမကြောက်နဲ့နော်...ပိုပြီးချစ်ပေးမယ်မလားဟင်....."
"ဟုတ်...ယိမ်းယိမ်းကဖေဖေ့ကိုချစ်ပေးမယ်"
"ဟုတ်ပြီ..ဒီလိုမှပေါ့...လိမ္မာလိုက်တာသမီးလေးက....ခုအိပ်ချင်ပြီမလား...ဖေဖေ့ဘေးမှာဝင်လှဲပြီးဖေဖေ့ကိုဖက်ထားပေးလိုက်ပါဦး...နော်"ထိုအခါစကားနားထောင်သောကလေးလေးသည်ဦးယာဘေးသို့ဝင်လှဲကာသူ့လက်သေးသေးလေးများနှင့်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလေသည်......"ဖေဖေ့ကိုယိမ်းယိမ်းမကြောက်တော့ဘူးနော်ယိမ်းယိမ်းကာကွယ်ပေးမယ်"ဟုလည်းပြောရင်း......အေးရိပ်ကတော့ထိုသားဖကိုကြည့်ကာပင်ပြုံးရင်းယိမ်းယိမ်းလေးကိုသိပ်ကာအိပ်စက်ခြင်းစီသို့.....
အေးရိပ်နှင့်သမီးလေးနိုးလာချိန်တွင်တော့ဆေးရှိန်မပြယ်သေးသောမင်းဦးယာသည်နှစ်ချိုက်စွာပင်အိပ်နေသေးတာကြောင့်ယိမ်းယိမ်းလေးကိုအောက်သို့အရင်ဆင်းစေလိုက်ကာအေးရိပ်ကတော့စောင့်ကျန်ခဲ့လေသည်......
"ရိပ်"
"ဦးယာ..နိုးပြီလား..ဘယ်နားနာနေသေးလဲဟင်...သက်သာလား...."
"ဖြည်းဖြည်း....ကိုယ်သက်သာပါပြီ....ဆောရီးမင်းကိုအလုပ်ရှုပ်စေမိပြီ"
"မဟုတ်တာ...လုံးဝမရှုပ်ဘူး....မတည့်တာကိုဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုမပြောရတာလဲ....မတည့်ရင်မစားရဘူးလေဦးယာရယ်...."
စိတ်ပူသလိုဆူသလိုအသံအေးအေးလေးသည်ထုံးစံအတိုင်းနားထဲတွင်ပျားရည်လိုချိုနေပြန်ပါသည်.. .....
"ကြောက်လို့ပါ..."
"ဟင်...."
"ကိုယ်မစားရင်သမီးလေးကကိုယ့်ကိုမချစ်တော့မှကြောက်လို့....အရမ်းစားချင်ခဲ့တာသမီးလေးရဲ့လက်လေးနဲ့ခွံ့တဲ့မုန့်လေးကို...အယ့်တာကြောင့်ကိုယ်မငြင်းနိုင်ခဲ့တာပါ....."
"ဦးယာရယ်...."အေးရိပ်မချိတင်ကဲသာရေရွတ်နိုင်တော့သည်....
"ကဲပါမျက်နှာသစ်ကြရအောင်နော်"
"အင်းရေပါချိုးမယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျ"ထို့နောက်မင်းဦးယာကိုရေချိုးသန့်စင်ပေးကာသူတို့လည်းပဲအောက်ထပ်သို့ဆင်းကြလေသည်....
"ရိပ်...ခဏလေး"ဦးယာ၏စကားကြောင့်ဝှီးချဲကိုတန့်ကနဲရပ်လိုက်သည်....
"သမီးလေးကကိုယ့်ကိုမနေ့ကတွေ့သွားသေးလား..."
"တွေ့သွားတယ်"
"သူကြောက်နေရှာမှာပေါ့...."
"ဟင့်အင်း...သမီးလေးကဦးယာကိုကာကွယ်ပေးမှာတဲ့...."
"တကယ်လား...သမီးကကိုယ့်ကိူမကြောက်ဘူးပေါ့..."
"တကယ်ဆို..."
"ဟားဟား..ဟုတ်ပါပြီ..."ပျော်သွားသောမင်းဦးယာသည်ပါးချိုင့်တွေထင်းနေအောင်ပြုံးလို့........
"ဖေဖေ...နိုးပြီလား...."ယိမ်းယိမ်းလေးသည်သူ့အဖေကိုမြင်သည်နှင့်ပြေးဖက်ကာဝှီးချဲပေါ်သို့ကုတ်တက်လေသည်......
"ရွှတ်...မောနီးကစ်ပေးတာ"
"ဟား..လိမ္မာလိုက်တာ...အမောကိုပြေသွားတာပဲ"
"ဖေနာနာကနာနေသေးလား"
"မနာတော့ပါဘူးဗျာ..."
"နောက်တစ်ခါနာရင်ယိမ်းယိမ်းကကာကွယ်ပေးမယ်နော်...."
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ...ဟားဟား..."ဦးယာသည်ယိမ်းယိမ်းလေး၏အပြောကိုသဘောတကျရယ်လျက်......ထိုနေ့ကမနက်ခင်းလေးသည်ပျော်ရွှင်ရယ်မောသံလေးများနှင့်အသက်ဝင်ခဲ့လေသည်.....
🧍♀️👨🦼🚶♂️~~~~~~~~~~
အယ့်ဒီလိုနဲ့ပဲ....ယိမ်းရဲ့.မေမေအိမ်ကိုရောက်လာတာ၁လပြည့်သွားခဲ့တယ်.....၁လအတွင်းမှာမေတ္တာနဲ့ပျိုးထောင်လာနဲ့ပန်းပွင့်ငယ်လေးဟာချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာကိုနားလည်တက်နေပြီ....အရင်လိုကြောက်ရွံ့အားငယ်မနေတော့ဘူး...သွေးရင်းသားရင်းသူတို့နှစ်ဦးကြားမှာလည်းအရင်လိုခြားနားထားတဲ့စည်းတစ်ခုမရှိတော့ဘူး.....ဘယ်လောက်တောင်လှပလိုက်လဲ......ယိမ်းယိမ်းလေးကလည်းမျက်စိမမြင်လို့လိုက်စမ်းနေရှာတဲ့သူ့အဖေကိုအရင်လိုမကြောက်တော့ဘူး...ယိမ်းယိမ်းကာကွယ်ပေးမယ်ဆိုပြီးသူ့အဖေကိုသူနိုင်သလိုလေးစောင့်ရှောက်တက်နေပြီ....ဦးယာကလည်းသူ့အပြုံးတွေကိုသိုဝှက်ထားခြင်းမပြုတော့ဘူး......ဒါတွေအကုန်လုံးကိုမျက်လှည့်ပြလိုက်သလို၁လအတွင်းဖန်တီးပေးခဲ့တာသိပ်ကိုတော်တဲ့အေးရိပ်ဝေဆိုတဲ့လူသားလေးပေါ့........
ပြိုလဲနေခဲ့တဲ့ဘဝလေး၂ခုကိုဖြည့်ဆည်းပြီးပျိုးထောင်ပေးခဲ့တယ်၊နူးညံ့ခြင်းတွေနွေးထွေးခြင်းတွေမေတ္တာတွေကိုအကြွင်းအကျန်မရှိအောင်ပြသပေးခဲ့တယ်....အမေသိပ်လိုချင်ရှာတဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက်အတွက်သူ့ဘဝကိုချိုးနှိမ်လို့အမေဖြစ်ပေးခဲ့တယ်...အပြုံးတွေကိုဖန်ဆင်းပေးခဲ့တယ်...ဘယ်လောက်တောင်ဖြူစင်ပြီးတန်ဖိုးရှိလိုက်လဲ......
တစ်ခါတစ်လေယိမ်းယိမ်းငိုရင်မေမေကပြောတယ်...
"လူဘဝကြီးမှာငိုရတဲ့ကိစ္စတွေအများကြီးရှိတာမို့ရယ်ခွင့်ရတုန်းလေးမှာရယ်ပါတဲ့မျက်ရည်တွေမကျပါနဲ့လား"တဲ့......ယိမ်းယိမ်းနားလည်တယ်သိလား...၃နှစ်ဆိုပေမယ့်မေမေပြောတဲ့စကားသံအေးအေးလေးကယိမ်းရဲ့နှလုံးသားထဲထိရောက်ခဲ့တယ်....ယိမ်းတို့လူသားတွေရဲ့ဘဝမှာပူပင်သောကတွေကြောင့်ပူဆွေးဝမ်းနည်းရတဲ့အခါငိုရမယ့်ကိစ္စတွေကအများကြီးရှိတယ်လေ..အယ့်တာကြောင့်အယ့်ဒီ့ဝမ်းနည်းခြင်းတွေမလာခင်ရယ်နိုင်သလောက်ရယ်ပြီးပြုံးနိုင်သလောက်ပြုံးရမယ်တဲ့...ဘယ်သူကသိမှာလဲယိမ်းယိမ်းယာဆိုတဲ့ကောင်မလေးဟာအယ့်နေ့ကစလို့တစ်လောကလုံးမှာအပြုံးနိုင်ဆုံးဆုကိုဆွတ်ခူးခဲ့တယ်ဆိုတာ....ဒါပေမဲ့အယ့်လိုပြောခဲ့တဲ့မေမေကိုယ်တိုင်ကအယ့်နေ့မှာတိတ်တိတ်လေးငိုနေတာကိုယိမ်းတွေခဲ့ရတယ်..အမြဲအေးချမ်းတဲ့အပြုံးလေးနဲ့ပြုံးတက်တဲ့လူသားလေးကငိုနေခဲ့တယ်....ဘာကြောင့်ငိုတာလဲဆိုတာကိုသိခွင့်မပေးခဲ့ဘူး...မေမေကသူ့လက်လေးကိုကိုက်ပြီးငိုနေရှာတာ....မေမေရဲ့သွန်သင်ဆုံးမမှုတွေနဲ့၁လလောက်ထိတွေ့ခဲ့ရတဲ့ယိမ်းကအလိုက်သိတယ်နဲ့တူပါရဲ့.....ငိုနေတဲ့မေမေကိုဖက်ပဲဖက်ပေးထားခဲ့မိတယ်....ယိမ်းယိမ်းငိုရင်မေမေဖက်ပေးထားသလို.....ဒါပေမဲ့မေမေငိုခဲ့တဲ့အကြောင်းအရင်းကတစ်ချိန်ချိန်မှာယိမ်းရဲ့ရင်ကိုပါခွဲဖို့ထိလုံလောက်နေခဲ့တယ်........
ဒီအပိုင်းလေးဖတ်ရတာပေါ့သွားရင်ခွင့်လွှတ်နော်ချစ်တူးတို့...ဇာတ်လမ်းလေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းပဲသွားရအောင်လေနော်❣
///////////////////////////
ကစားကြင္းမွျပန္လာၿပီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ၿပဳံး႐ႊင္ေနေသာယိမ္းယိမ္းေလး၏မ်က္ႏွာေလးသည္ၾကည္လင္ေသာေကာင္းကင္ေလးလို၊ေတာက္ပေနေသာေနမင္းေလးလို.....အယ့္သည္ေလာက္ထိကိုေပ်ာ္ေနပါေသာယိမ္းယိမ္းေလးပါေလ.....
"ေမေမ..."
"ေျပာေလသမီးေလး..."
"ယိမ္းယိမ္းဟိုနားကေရခဲမုန္႔ေလးစားရွင္လို႔...."
"စားေလ..ေမေမေကြၽးမယ္..."
"ေဖေဖေရာေမေမေရာတူတူစား..ေနာ္"
"စားေပးမွာေပါ့မီးမီးရဲ႕ ....."
"ေယး....ေပ်ာ္တယ္...ခ်ားၾကမယ္"
"ဦးယာေရခဲမုန္႔စားဦးမလား.."
"ကိုယ္မစားေတာ့ပါဘူး..."
"ဟုတ္..ဟုတ္..."
"သမီးေလးကဘာအရသာစားခ်င္လဲ..."
"ေရွာတလက္"
"Okဗ်ာ...."ကေတာ့ခြက္ကေလးထဲကေခ်ာကလက္ေရခဲမုန္႔လုံးလုံးေလးကိုျမင္ေတာ့ကေလးငယ္ေလးရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြကလက္ခနဲ...ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္းၿပဳံးလို႔.......
"ေဖေဖေရာ့တစ္ကိုက္ခ်ား...ေဖေဖ့ကိုဦးဖယ္လာ"ေရခဲမုန္႔လက္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ေအးရိပ္သင္ေပးထားသည့္အတိုင္းအစားစားရင္လူႀကီးကိုဦးခ်ရမည္ဆိုလို႔သူ႔ေဖေဖကိုေရခဲမုန္႔အရင္စားေစပါေသာကေလးငယ္........
"ယိမ္းယိမ္းခြံ႕မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်.."ဦးယာကလည္းပါးခ်ိဳင့္ေတြခြက္ေအာင္ၿပဳံးလို႔သမီးေလးခြံ႕တဲ့ေရခဲမုန္႔ကိုစားေနေလသည္.....
"အယ္ေပကုန္ၿပီ...ဟားဟား..."မမွီမကမ္းေလးနဲ႔ဖေအကိုလွမ္းခြံ႕ေနေသာယိမ္းယိမ္းေလးေၾကာင့္ဦးယာပါးစပ္ေတြမွာလည္းေပပြလို႔....ေအးရိပ္ေဝကပင္လက္ကေလးႏွင့္ဆြဲသုတ္ေပးလိုက္ေလသည္.....ထိုအခ်ိန္မင္းဦးယာမွာေတာ့ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္ေနတာကိုယိမ္းယိမ္းေလးေရာေအးရိပ္ေရာသတိမထားမိလိုက္ၾကပါ.....
ထို႔ေနာက္သူတို႔ေလးေတြအိမ္သို႔ဆက္ကာခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္....အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ယိမ္းယိမ္းေလးကိုႀကီးႀကီးကအိပ္ရာဝင္ရန္သန္႔စင္ေပးကာေအးရိပ္ကမင္းဦးယာကိုေျခလက္သန္႔စင္ေပးရေလသည္......အိပ္ရာထက္ဝယ္ေနရာခ်ေပးၿပီးခ်ိန္႐ုတ္တရက္လူးလြန္႔လာေသာမင္းဦးယာေၾကာင့္စိုးရိမ္စိတ္ကဒိတ္ခနဲ....
"ဦးယာ...သတိထားပါဦး...ဦးယာ...."
ဦးယာသည္နာနာက်င္က်င္ခံေနရသည့္ႏွယ္ေခြၽးဒီးဒီးက်လ်က္တစ္ကိုယ္လုံးမွာအိပ္ယာထက္ဝယ္လူးလြန္႔ေနသည္....
"Doctor..ဖုန္းေခၚရမယ္....."ေဒါက္တာျမတ္သူကိုဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေတာ့ခုခ်က္ခ်င္းလာမည္ဟုဆိုၿပီးသူမလာခင္ဦးယာ၏ေျခေထာက္ေတြကိုအရမ္းလႈပ္မေနေအာင္ထိန္းရမည္ဟုမွာေလသည္.......ထိုစဥ္သမီးေလးကလည္းေခါင္းဦးေလးပိုက္လို႔ဝင္လာေလသည္. ..အိပ္ရာထက္မွာလူးလြန္႔ေနတဲ့သူ႔အေဖကိုျမင္ေတာ့ေၾကာက္သြားသည့္ႏွယ္အေပါက္ဝတင္တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ရပ္ေနေလသည္.....ဒီကေလးေသးေသးေလးကဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးကိုမေၾကာက္ရွိမလားေလ....လူႀကီးျဖစ္တဲ့သူေတာင္စိုးရိမ္ၿပီးလန္႔ခဲ့ရသည္မလား.....သို႔ေသာ္ယိမ္းေလးကိုအာ႐ုံမစိုက္လိုက္ႏိုင္ဦးယာရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကိုလက္ျဖင့္ခ်ဳပ္ထားမိသည္....အေၾကာေတြကအလိုလိုတုန္႔ျပန္တာေၾကာင့္လက္ျဖင့္ထိန္းလို႔မႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ေျခေထာက္ေတြေပၚတစ္ကိုယ္လုံးတက္ထိုင္လိုက္မွသာၿငိမ္က်သြားေလေတာ့သည္.....၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာမွေဒါက္တာေရာက္လာေလသည္....ယိမ္းယိမ္းေလးကေတာ့အခန္းေပါက္ဝေလးတြင္သာသူ႔အေဖကိုၾကည့္လ်က္
ေဒါက္တာျမတ္သူကသူ႔အိတ္ထဲတြင္အဆင္သင့္ပါလာေသာေဆးထိုးအပ္မွေဆးထိုးလိုက္သည္ႏွင့္ဦးယာသည္လႈပ္ရွားမႈမျပဳေတာ့ဘဲၿငိမ္က်သြားေလသည္......ထိုမွသာသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္.....
"ဒီေန႔သူေအးတာစားေသးလား...."
"ေအးတာ....?..အာ..ေရခဲမုန္႔စားတယ္.."
"ဟာ..!ဒီေကာင္ကြာ....မွတ္ထားေပးပါညီေအးရိပ္...မင္းဦးကေအးတာေတြလုံးဝစားလို႔မရဘူး...ေတာ္ေသးတာေပါ့ဒီေလာက္ပဲျဖစ္လို႔ မ်ားသြားရင္သူ႔အတြက္အႏၲရာယ္ရွိတယ္........"
"ဟုတ္ကြၽန္ေတာ္မွတ္ထားလိုက္ပါမယ္"
"ဟုတ္ၿပီ..ခုေတာ့အဆင္ေျပသြားၿပီ..အကိုေဆးေပးခဲ့မယ္..သူေသာက္ေနက်ေဆးေတြၿပီးရင္အိပ္ခါနီးအကိုေပးတဲ့ေဆးကိုတစ္လုံးစီတိုက္"
"ဟုတ္ဟုတ္အကို..."ေဒါက္တာျမတ္သူေဆးေတြေပးကာျပန္သြားသည့္တိုင္ယိမ္းယိမ္းေလးသည္အေပါက္ဝကေနသာေခါင္းဦးေလးကိုတင္းေနေအာင္ပိုက္လ်က္သူ႔အေဖကိုၾကည့္ေနဆဲပင္. .....
"သမီးေလး...လာေလ"
"ေမေမ..."သူေခၚလိုက္သည္ႏွင့္သူ႔ဆီသို႔ေျပးလာကာဖက္ေလေသာသမီးငယ္ ....
"ေဖေဖ့ကိုေၾကာက္တယ္...ယိမ္းယိမ္းေၾကာက္တယ္"ကေလးရယ္....ေၾကာက္ရွာမွာေပါ့ႏုနယ္လြန္းတဲ့ကေလးေလးအတြက္ဒီလိုျမင္ကြင္းကထိတ္လန္႔စရာကိုး.......
"ေမေမ့ကိုၾကည့္.....ေဖေဖကေစာနနာေနရွာတာေလသမီးေလးရဲ႕.....ေဖေဖကနာလို႔ငိုေနရတာေလ...မီးမီးေလးကေဖေဖ့ကိုေၾကာက္ရင္ေဖေဖကပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီးေဟာ့ဒီ့ရင္ဘတ္ထဲကနာမွာေပါ့မဟုတ္ဘူးလား...ဟင္ .."
"..........."
"သမီးေလးကေဖေဖ့နားမွာေနၿပီးေဖေဖ့ကိုကာကြယ္ေပးမွေဖေဖကနာတာေတြသက္သာမွာေပါ့သမီးရဲ႕....ဟုတ္လား"
"ဟုတ္"
"အယ့္တာဆိုသမီးေလးကေဖေဖ့ကိုမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္...ပိုၿပီးခ်စ္ေပးမယ္မလားဟင္....."
"ဟုတ္...ယိမ္းယိမ္းကေဖေဖ့ကိုခ်စ္ေပးမယ္"
"ဟုတ္ၿပီ..ဒီလိုမွေပါ့...လိမၼာလိုက္တာသမီးေလးက....ခုအိပ္ခ်င္ၿပီမလား...ေဖေဖ့ေဘးမွာဝင္လွဲၿပီးေဖေဖ့ကိုဖက္ထားေပးလိုက္ပါဦး...ေနာ္"ထိုအခါစကားနားေထာင္ေသာကေလးေလးသည္ဦးယာေဘးသို႔ဝင္လွဲကာသူ႔လက္ေသးေသးေလးမ်ားႏွင့္တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားေလသည္......"ေဖေဖ့ကိုယိမ္းယိမ္းမေၾကာက္ေတာ့ဘူးေနာ္ယိမ္းယိမ္းကာကြယ္ေပးမယ္"ဟုလည္းေျပာရင္း......ေအးရိပ္ကေတာ့ထိုသားဖကိုၾကည့္ကာပင္ၿပဳံးရင္းယိမ္းယိမ္းေလးကိုသိပ္ကာအိပ္စက္ျခင္းစီသို႔.....
ေအးရိပ္ႏွင့္သမီးေလးႏိုးလာခ်ိန္တြင္ေတာ့ေဆးရွိန္မျပယ္ေသးေသာမင္းဦးယာသည္ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာပင္အိပ္ေနေသးတာေၾကာင့္ယိမ္းယိမ္းေလးကိုေအာက္သို႔အရင္ဆင္းေစလိုက္ကာေအးရိပ္ကေတာ့ေစာင့္က်န္ခဲ့ေလသည္......
"ရိပ္"
"ဦးယာ..ႏိုးၿပီလား..ဘယ္နားနာေနေသးလဲဟင္...သက္သာလား...."
"ျဖည္းျဖည္း....ကိုယ္သက္သာပါၿပီ....ေဆာရီးမင္းကိုအလုပ္ရႈပ္ေစမိၿပီ"
"မဟုတ္တာ...လုံးဝမရႈပ္ဘူး....မတည့္တာကိုဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေျပာရတာလဲ....မတည့္ရင္မစားရဘူးေလဦးယာရယ္...."
စိတ္ပူသလိုဆူသလိုအသံေအးေအးေလးသည္ထုံးစံအတိုင္းနားထဲတြင္ပ်ားရည္လိုခ်ိဳေနျပန္ပါသည္.. .....
"ေၾကာက္လို႔ပါ..."
"ဟင္...."
"ကိုယ္မစားရင္သမီးေလးကကိုယ့္ကိုမခ်စ္ေတာ့မွေၾကာက္လို႔....အရမ္းစားခ်င္ခဲ့တာသမီးေလးရဲ႕လက္ေလးနဲ႔ခြံ႕တဲ့မုန္႔ေလးကို...အယ့္တာေၾကာင့္ကိုယ္မျငင္းႏိုင္ခဲ့တာပါ....."
"ဦးယာရယ္...."ေအးရိပ္မခ်ိတင္ကဲသာေရ႐ြတ္ႏိုင္ေတာ့သည္....
"ကဲပါမ်က္ႏွာသစ္ၾကရေအာင္ေနာ္"
"အင္းေရပါခ်ိဳးမယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်"ထို႔ေနာက္မင္းဦးယာကိုေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးကာသူတို႔လည္းပဲေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းၾကေလသည္....
"ရိပ္...ခဏေလး"ဦးယာ၏စကားေၾကာင့္ဝွီးခ်ဲကိုတန္႔ကနဲရပ္လိုက္သည္....
"သမီးေလးကကိုယ့္ကိုမေန႔ကေတြ႕သြားေသးလား..."
"ေတြ႕သြားတယ္"
"သူေၾကာက္ေနရွာမွာေပါ့...."
"ဟင့္အင္း...သမီးေလးကဦးယာကိုကာကြယ္ေပးမွာတဲ့...."
"တကယ္လား...သမီးကကိုယ့္ကိူမေၾကာက္ဘူးေပါ့..."
"တကယ္ဆို..."
"ဟားဟား..ဟုတ္ပါၿပီ..."ေပ်ာ္သြားေသာမင္းဦးယာသည္ပါးခ်ိဳင့္ေတြထင္းေနေအာင္ၿပဳံးလို႔........
"ေဖေဖ...ႏိုးၿပီလား...."ယိမ္းယိမ္းေလးသည္သူ႔အေဖကိုျမင္သည္ႏွင့္ေျပးဖက္ကာဝွီးခ်ဲေပၚသို႔ကုတ္တက္ေလသည္......
"႐ႊတ္...ေမာနီးကစ္ေပးတာ"
"ဟား..လိမၼာလိုက္တာ...အေမာကိုေျပသြားတာပဲ"
"ေဖနာနာကနာေနေသးလား"
"မနာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..."
"ေနာက္တစ္ခါနာရင္ယိမ္းယိမ္းကကာကြယ္ေပးမယ္ေနာ္...."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...ဟားဟား..."ဦးယာသည္ယိမ္းယိမ္းေလး၏အေျပာကိုသေဘာတက်ရယ္လ်က္......ထိုေန႔ကမနက္ခင္းေလးသည္ေပ်ာ္႐ႊင္ရယ္ေမာသံေလးမ်ားႏွင့္အသက္ဝင္ခဲ့ေလသည္.....
🧍♀️👨🦼🚶♂️~~~~~~~~~~
အယ့္ဒီလိုနဲ႔ပဲ....ယိမ္းရဲ႕.ေမေမအိမ္ကိုေရာက္လာတာ၁လျပည့္သြားခဲ့တယ္.....၁လအတြင္းမွာေမတၱာနဲ႔ပ်ိဳးေထာင္လာနဲ႔ပန္းပြင့္ငယ္ေလးဟာခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကိုနားလည္တက္ေနၿပီ....အရင္လိုေၾကာက္႐ြံ႕အားငယ္မေနေတာ့ဘူး...ေသြးရင္းသားရင္းသူတို႔ႏွစ္ဦးၾကားမွာလည္းအရင္လိုျခားနားထားတဲ့စည္းတစ္ခုမရွိေတာ့ဘူး.....ဘယ္ေလာက္ေတာင္လွပလိုက္လဲ......ယိမ္းယိမ္းေလးကလည္းမ်က္စိမျမင္လို႔လိုက္စမ္းေနရွာတဲ့သူ႔အေဖကိုအရင္လိုမေၾကာက္ေတာ့ဘူး...ယိမ္းယိမ္းကာကြယ္ေပးမယ္ဆိုၿပီးသူ႔အေဖကိုသူႏိုင္သလိုေလးေစာင့္ေရွာက္တက္ေနၿပီ....ဦးယာကလည္းသူ႔အၿပဳံးေတြကိုသိုဝွက္ထားျခင္းမျပဳေတာ့ဘူး......ဒါေတြအကုန္လုံးကိုမ်က္လွည့္ျပလိုက္သလို၁လအတြင္းဖန္တီးေပးခဲ့တာသိပ္ကိုေတာ္တဲ့ေအးရိပ္ေဝဆိုတဲ့လူသားေလးေပါ့........
ၿပိဳလဲေနခဲ့တဲ့ဘဝေလး၂ခုကိုျဖည့္ဆည္းၿပီးပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တယ္၊ႏူးညံ့ျခင္းေတြေႏြးေထြးျခင္းေတြေမတၱာေတြကိုအႂကြင္းအက်န္မရွိေအာင္ျပသေပးခဲ့တယ္....အေမသိပ္လိုခ်င္ရွာတဲ့ကေလးေလးတစ္ေယာက္အတြက္သူ႔ဘဝကိုခ်ိဳးႏွိမ္လို႔အေမျဖစ္ေပးခဲ့တယ္...အၿပဳံးေတြကိုဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျဖဴစင္ၿပီးတန္ဖိုးရွိလိုက္လဲ......
တစ္ခါတစ္ေလယိမ္းယိမ္းငိုရင္ေမေမကေျပာတယ္...
"လူဘဝႀကီးမွာငိုရတဲ့ကိစၥေတြအမ်ားႀကီးရွိတာမို႔ရယ္ခြင့္ရတုန္းေလးမွာရယ္ပါတဲ့မ်က္ရည္ေတြမက်ပါနဲ႔လား"တဲ့......ယိမ္းယိမ္းနားလည္တယ္သိလား...၃ႏွစ္ဆိုေပမယ့္ေမေမေျပာတဲ့စကားသံေအးေအးေလးကယိမ္းရဲ႕ႏွလုံးသားထဲထိေရာက္ခဲ့တယ္....ယိမ္းတို႔လူသားေတြရဲ႕ဘဝမွာပူပင္ေသာကေတြေၾကာင့္ပူေဆြးဝမ္းနည္းရတဲ့အခါငိုရမယ့္ကိစၥေတြကအမ်ားႀကီးရွိတယ္ေလ..အယ့္တာေၾကာင့္အယ့္ဒီ့ဝမ္းနည္းျခင္းေတြမလာခင္ရယ္ႏိုင္သေလာက္ရယ္ၿပီးၿပဳံးႏိုင္သေလာက္ၿပဳံးရမယ္တဲ့...ဘယ္သူကသိမွာလဲယိမ္းယိမ္းယာဆိုတဲ့ေကာင္မေလးဟာအယ့္ေန႔ကစလို႔တစ္ေလာကလုံးမွာအၿပဳံးႏိုင္ဆုံးဆုကိုဆြတ္ခူးခဲ့တယ္ဆိုတာ....ဒါေပမဲ့အယ့္လိုေျပာခဲ့တဲ့ေမေမကိုယ္တိုင္ကအယ့္ေန႔မွာတိတ္တိတ္ေလးငိုေနတာကိုယိမ္းေတြခဲ့ရတယ္..အၿမဲေအးခ်မ္းတဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔ၿပဳံးတက္တဲ့လူသားေလးကငိုေနခဲ့တယ္....ဘာေၾကာင့္ငိုတာလဲဆိုတာကိုသိခြင့္မေပးခဲ့ဘူး...ေမေမကသူ႔လက္ေလးကိုကိုက္ၿပီးငိုေနရွာတာ....ေမေမရဲ႕သြန္သင္ဆုံးမမႈေတြနဲ႔၁လေလာက္ထိေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ယိမ္းကအလိုက္သိတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕.....ငိုေနတဲ့ေမေမကိုဖက္ပဲဖက္ေပးထားခဲ့မိတယ္....ယိမ္းယိမ္းငိုရင္ေမေမဖက္ေပးထားသလို.....ဒါေပမဲ့ေမေမငိုခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရင္းကတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာယိမ္းရဲ႕ရင္ကိုပါခြဲဖို႔ထိလုံေလာက္ေနခဲ့တယ္........
ဒီအပိုင္းေလးဖတ္ရတာေပါ့သြားရင္ခြင့္လႊတ္ေနာ္ခ်စ္တူးတို႔...ဇာတ္လမ္းေလးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲသြားရေအာင္ေလေနာ္❣
Коментарі