Урэшце чытач раскрыў таямніцу слова лупта-лупта і мае ўсе правы не пацягваць чыцаць далей. Ды й я б скончыў на гэтым апавяданне, але мне трэба прасачыць, каб дзіцё вярнулася дадому. Самі бачыце што бывае, калі пакінуць усё без кантролю.
Тым часам на арбіце О1101-02, сярод чальцоў КВРП пачалася бойка. КВРП -  гэта камісія па выкурванню рознай поскудзі з адсталых плянэт. Яна зьбіраецца менавіта ў такіх сітуацыях, у якой апынуліся нашы героі, і вырашае, якім чынам можна выкурыць злачынцаў з поянэты так, каб не пашкодзіць мясцовым жыхарам. Камісію складаюць вядучыя навукоўцы, інжынеры і паліцэйскія.
Перад камісія стаяла няпростая задача, бо мінулы вопыт з усеплянэтным туманам, значна нашкодзіў рэпутацыі КВРП. Дагэтуль вядуцца спрэчкі, як негатыўна ён паўплываў на мясцовую флору.
Аднак бойка пачалася не з-за сутыкнення розных гледжанняў лёсу нашых герояў, а з заўвагі Іваніцькі Войчара, маладога амбіцыйнага вынаходніка, наконт "гнязда" на галаве сваёй апаненткі Фраккулі Хахмач, які палічыў лепшым месцам яе прычоскі не галаву спадарыні Хахмач, а верхнія халінкі якой-небудзь безелкі начной.
Адказала Фраккуля вылітым у твар Іваніцькі кубкам несалодкай гарбаты з жвачных ветах курукукі.
Бойка пачалася неяк сама сабой. Дакладна вядома, што з боку Іваніцькі ў ёй удзельнічалі: восем навукоўцаў і два паліцэйскіх; а з боку Фраккулі быў зэдлік і нага журналісткі. Хаця апошняя сцьвярджала, што яе нага займала нейтральную пазіцыю.
Першым з бойкі выйшаў Войчар, з дапамогай ўсё той жа левай нагі бежнай журналісткі. Але гэтага доўга ніхто не заўважаў, нават сам Іваніцька, пакуль не адбылася нечаканая падзея. І Войчар, так як быў нічым не заняты, не чакаў яе першым.
На сувязь з КВРП выйшлі самі злачынцы, лёс якіх у той момант і вырашала камісія. Адбыўся сапраўдны прэцэдэнт. Дагэтуль парушальнікі ніколі не йшлі на перамовы і тым больш не прасілі літасці, а наадварот, наіўна і беспасьпяхова спрабавалі схавацца ад правасуддзя.
Пасьля падрабязных тлумачэнняў Марынаса Метніка і чатырох паддакванняў хлопчыка, на самых важных момантах апавядання інспектара, каб падкрэсьліць іх важнасьць, камісія ўрэшце спыніла бойку і пачала, не паверыце, абмяркоўваць між сабой, будучыню нашых герояў.
Іваніцька Войчар скарыстаўся момантам і аб'явіў сябе пераможцам у мінулым канфлікце. Пасьля вынаходнік зрабіў вынік, што героі проста цягнуць час і прапанаваў навесьці на злачынцаў моцны лазерны прамень і пакінуць на іх месцах дзьве кучкі пеплу. З версіяй Іваніцькі, улічваючы, што той выйшаў пераможцам з мінулага канфлікта, згадзіліся ўсе навукоўцы акрамя Фраккулі.
На бяду Войчара, з боку спадарыні Хахмач заставаўся зламаны, але не духам, зэдлік і сяброўка з салону прыгожосці, сястра аднакласьніцы якой працавала сакратаркай ў жонкі дырэктара міжзорнай ахоўнай арганізацыі.
Увыніку, статус плянэты О1101-02 быў перагледжаны і на паверхню Лупта-лупта прызямлілася новая экспедыцыя. А йнакш, хтосьці б застаўся без вячэры.
Іваніцька Войчар ня ўдзельнічаў у экспедыцыі, і яшчэ шмат часу лічыў вынаходку новага лінгвадапаможніка найвялікшым ліхам у галактыцы.