အပိုင္း-၁၂
Zawgyi...
ႏွစ္အနည္းငယ္ခန္႔အၾကာ...
ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီး၏ အလယ္၌ ထီးထီးႀကီးတည္ရွိေနေသာ အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္။ထိုအိမ္ႀကီး၏ ေဘးပတ္ပတ္လည္၌ နွင္းဆီပန္းပင္မ်ား၊ စံပယ္ပန္းရံုမ်ား၊ဇြန္ပန္းရံုမ်ား၊ဧကရာဇ္ပန္းပင္ႀကီးမ်ားအျပင္ အျခားေသာပန္းပင္မ်ားစြာျဖင့္ ဥယ်ာဥ္ငယ္ေလးသဖြယ္ စိုက္ပ်ိဳးထားလ်က္ရွိ၏။
အုန္းပင္အခ်ိဳ႕၌တြင္ အုန္းခြံျဖင့္ကပ္ကာ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ သစ္ခြပင္ငယ္မ်ားကလည္း အေရာင္အေသြးစံုလင္စြာျဖင့္ ပြင့္ဖူးလ်က္ရွိ၏။ထို႔အျပင္ အိမ္ႀကီး၏ မ်က္နွာသာေရွ႕ရွိ ၿခံစည္းရိုးအား အုတ္တံတိုင္းအစား ယုဇနပန္းပင္မ်ားျဖင့္ လိုသလိုပံုသြင္းကာ အလွဆင္၍ ခတ္ထားေလသည္။အဆုပ္လိုက္ဖူးပြင့္ေနေသာ အျဖဴေရာင္ယုဇနပန္းမ်ားက အိမ္ႀကီး၏အလွအား ပိုတင့္တယ္ေစလ်က္ရွိသည္။
ဥယ်ာဥ္ငယ္အတြင္းရွိ ဧကရာဇ္ပင္ႀကီး၏ေအာက္၊ ထိုင္ခံုအျဖဴေရာင္ေလးေပၚ၌ ထိုင္ကာ သတင္းစာဖတ္ေနသည့္ အသက္၅၀ေက်ာ္ လူႀကီးတစ္ဦး။ေဘးကထိုင္ခံုေလးေပၚတြင္ထိုင္ကာ သစ္သီးခြဲေပးေနေသာ အ႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳကာ လွပေနဆဲျဖစ္သည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦး။
ထိုစဥ္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာေသာ အနက္ေရာင္ကားတစ္စီး။
ကားေပၚမွဆင္းလာသည့္ ရဲဝန္ထမ္းဝတ္စံုဝတ္ထားသည့္အမ်ိဳးသားတစ္ဦး။သူ၏ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းအရပ္၊ျဖဴေသာအသားအေရ၊ေလးကိုင္းသဖြယ္ ေကြးၫႊတ္ေနေသာ နႈတ္ခမ္း၊ မ်က္ဆံညိဳညိဳေတြရွိေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံု၊ ထူထဲေနေသာ မ်က္ခံုးေမႊးတို႔အျပင္ နက္ေမွာင္ေနေသာ ဆံသားမ်ားေၾကာင့္ ပို၍ပင္ ရဲဝတ္စံုျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းလွေပသည္။
ထိုသူသည္ ယုဇနပင္ေအာက္၌ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသားႀကီးနွင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးထံသို႔ ဦးတည္သြားလိုက္ရင္း လြတ္ေနေသာ ခံုျဖဴေလးေပၚတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။
ထိုအခါ အမ်ိဳးသားႀကီးမွ
"သား သားကို ေဖေဖေျပာစရာရွိတယ္"
"ဟုတ္ ေဖေဖ ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ေဖေဖလည္း အသက္ကရလာၿပီဆိုေတာ့ အနားယူခ်င္ပီ။အနားမယူခင္ သားကိုေဖေဖ ကုမၸဏီအလုပ္ေတြ သင္ေပးခဲ့ခ်င္တယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒီ ဒုရဲအုပ္ေနရာကေန ထြက္ေစခ်င္ပီ"
"ေမေမ့သေဘာကေရာ"
"ေမေမကေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမေျပာခ်င္ပါဘူးကြယ္ သားစိတ္ခ်မ္းသာမယ့္အရာကိုသာလုပ္ ငါ့သားေလးေပ်ာ္ဖို႔က ေမေမ့အတြက္အေရးႀကီးဆံုးပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ သားကိုအခ်ိန္တစ္ရက္ေလာက္ စဥ္းစားခြင့္ျပဳပါေဖေဖ"
"အိုေကေလ သားသေဘာပဲ သားစိတ္မပါရင္ ေဖေဖအတင္းမတိုက္တြန္းပါဘူး မဟုတ္လည္း သားဦးငယ္ရွိေနတာပဲ သားမလုပ္ခ်င္ေသးရင္ သူ႔ကိုအရင္ သင္ေပးထားလိုက္မယ္ေလ"
"ဟုတ္ ေဖေဖ သား သြားနားေတာ့မယ္ သားကိုခြင့္ျပဳပါဦး"
"ေအး ေအး သား ေကာင္းေကာင္းအနားယူခဲ့"
ေဖေဖနဲ႔မေမအား ခြင့္ေတာင္းျပီးေနာက္ သူလည္း အိမ္ႀကီးေပၚက သူ႔အခန္းရွိရာဆီသို႔ တက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။
ကုတင္ေပၚ၌ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီး နဖူးေပၚလက္တင္ရင္း ေတြးေတာေနမိသည္က...
'ငါ ဒုရဲအုပ္ဘဝကို စြန္႔လႊတ္လိုက္သင့္ၿပီလား'
အေတြးေတြထဲ နယ္ခ်ဲ့ေနမိစဥ္ စားပြဲေပၚက ဖုန္းေလးျမည္လာသည္ေၾကာင့္ ေကာက္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ရာ CID မွ သူ႔သူငယ္ခ်င္း လင္းေန ။
"ေအး လင္းေန ေျပာ "
"ေဟ့ေကာင္ သတင္းကေတာ့ နည္းနည္းထူးၿပီ မင္းစံုစမ္းခိုင္းထားတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္က ယာဥ္တိုက္မႈဆိုတဲ့ဟာေလ "
"ေအး ဘာထူးတာလဲ"
"ငါစံုစမ္းရင္း မင္းေျပာတဲ့ ကားေမာင္းသမားကို ေတြ႕ခဲ့တယ္"
ထိုစကားကို ၾကားသည့္အခါ ပင္ပန္းလို႔ ညႇိုးႏြမ္းေနသည့္ မ်က္နွာသည္ ခ်က္ခ်င္းခက္ထန္သြားလ်က္...
"ဘယ္နားမွာလဲ "
"ငါတို႔ မႏၲေလးနဲ႔ မနီးမေဝးက ႐ြာတစ္႐ြာမွာကြ"
"မင္းငါ့ကို တည္ေနရာပို႔လိုက္ ငါအခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္"
"ဟ ဟိတ္ေကာင္ ျဖစ္နိုင္တာေျပာဦး ခုေတာင္ သိပ္မၾကာခင္ ေနဝင္ေတာ့မယ့္ဟာ မနက္မွလာခဲ့ေပါ့"
"ေအးပါ အဲ့ဒါဆိုလည္း မင္းသူ႔ကို ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထားဦး"
"ငါ့အလုပ္ ငါသိပါတယ္ မုန္းမာန္ရ"
"ေအး အာ့ဆို ဒါပဲကြာ ငါအနားယူလိုက္ဦးမယ္"
"ေအး ေအး "
'ေစာင့္ေနပါ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ သားကမၾကာခင္ အမွန္တရားကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီး အျပစ္လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြကို ျပန္ဆပ္ခိုင္းေတာ့မွာမို႔ ေစာင့္ေနေပးပါ'
*ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္က မုန္းမာန္ဝင္ထည္ ဆိုတဲ့ လူပါ။ဒါေပမယ့္ အရင္ကလို ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ မုန္းမာန္ဝင့္ထည္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးရဲေနာင္နဲ႔ ေဒၚသက္ထားခင္တို႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသား မုန္းမာန္ဝင့္ထည္။ေနာက္ၿပီး အရာရာကို လက္မ႐ြံ႕ဘဲ လုပ္တတ္တဲ့ ဒုရဲအုပ္မုန္းမာန္ဝင့္ထည္။နွစ္အနည္းငယ္ခန္႔က လမ္းေဘးမွာ သတိလစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖေဖမွ အိမ္ေခၚလာခဲ့ၿပီး မိဘမရွိေတာ့သည့္ ကြၽန္ေတာ့္အား အေမြစားအေမြခံ သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမြးစားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။*
"ဝဋ္ဆိုတာျပန္လည္တတ္တယ္ ေစာင့္ေနပါ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီကို မၾကာခင္ ကြၽန္ေတာ္က က်ားတစ္ေကာင္အသြင္ေျပာင္းၿပီး ျပန္ဆပ္ေပးဖို႔ရာ လာခဲ့မွာမို႔ "
မဲ့ၿပံဳးတစ္ခ်က္အား နႈတ္ခမ္းထက္ဆင္ျမန္းရင္း ေျပာလိုက္ေသာ စကားက အနီးအနားက တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားသြားလ်ွင္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ ျဖန္းျဖန္းထကာ ေၾကာက္ဒူးတုန္သြားေစနိုင္သည္။
Tbc...
-----------*-------------
Unicode...
နှစ်အနည်းငယ်ခန့်အကြာ...
ခြံဝန်းကျယ်ကြီး၏ အလယ်၌ ထီးထီးကြီးတည်ရှိနေသော အိမ်ကြီးတစ်အိမ်။ထိုအိမ်ကြီး၏ ဘေးပတ်ပတ်လည်၌ နှင်းဆီပန်းပင်များ၊ စံပယ်ပန်းရုံများ၊ဇွန်ပန်းရုံများ၊ဧကရာဇ်ပန်းပင်ကြီးများအပြင် အခြားသောပန်းပင်များစွာဖြင့် ဥယျာဉ်ငယ်လေးသဖွယ် စိုက်ပျိုးထားလျက်ရှိ၏။
အုန်းပင်အချို့၌တွင် အုန်းခွံဖြင့်ကပ်ကာ စိုက်ပျိုးထားသော သစ်ခွပင်ငယ်များကလည်း အရောင်အသွေးစုံလင်စွာဖြင့် ပွင့်ဖူးလျက်ရှိ၏။ထို့အပြင် အိမ်ကြီး၏ မျက်နှာသာရှေ့ရှိ ခြံစည်းရိုးအား အုတ်တံတိုင်းအစား ယုဇနပန်းပင်များဖြင့် လိုသလိုပုံသွင်းကာ အလှဆင်၍ ခတ်ထားလေသည်။အဆုပ်လိုက်ဖူးပွင့်နေသော အဖြူရောင်ယုဇနပန်းများက အိမ်ကြီး၏အလှအား ပိုတင့်တယ်စေလျက်ရှိသည်။
ဥယျာဉ်ငယ်အတွင်းရှိ ဧကရာဇ်ပင်ကြီး၏အောက်၊ ထိုင်ခုံအဖြူရောင်လေးပေါ်၌ ထိုင်ကာ သတင်းစာဖတ်နေသည့် အသက်၅၀ကျော် လူကြီးတစ်ဦး။ဘေးကထိုင်ခုံလေးပေါ်တွင်ထိုင်ကာ သစ်သီးခွဲပေးနေသော အရွယ်တင်နုပျိုကာ လှပနေဆဲဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦး။
ထိုစဉ် အိမ်ထဲသို့ဝင်လာသော အနက်ရောင်ကားတစ်စီး။
ကားပေါ်မှဆင်းလာသည့် ရဲဝန်ထမ်းဝတ်စုံဝတ်ထားသည့်အမျိုးသားတစ်ဦး။သူ၏ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းအရပ်၊ဖြူသောအသားအရေ၊လေးကိုင်းသဖွယ် ကွေးညွှတ်နေသော နှုတ်ခမ်း၊ မျက်ဆံညိုညိုတွေရှိသော မျက်ဝန်းတစ်စုံ၊ ထူထဲနေသော မျက်ခုံးမွှေးတို့အပြင် နက်မှောင်နေသော ဆံသားများကြောင့် ပို၍ပင် ရဲဝတ်စုံဖြင့် ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။
ထိုသူသည် ယုဇနပင်အောက်၌ထိုင်နေသော အမျိုးသားကြီးနှင့် အမျိုးသမီးကြီးထံသို့ ဦးတည်သွားလိုက်ရင်း လွတ်နေသော ခုံဖြူလေးပေါ်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။
ထိုအခါ အမျိုးသားကြီးမှ
"သား သားကို ဖေဖေပြောစရာရှိတယ်"
"ဟုတ် ဖေဖေ ဘာပြောမလို့လဲ"
"တစ်ခြားတော့မဟုတ်ပါဘူးကွယ် ဖေဖေလည်း အသက်ကရလာပြီဆိုတော့ အနားယူချင်ပီ။အနားမယူခင် သားကိုဖေဖေ ကုမ္ပဏီအလုပ်တွေ သင်ပေးခဲ့ချင်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် ဒီ ဒုရဲအုပ်နေရာကနေ ထွက်စေချင်ပီ"
"မေမေ့သဘောကရော"
"မေမေကတော့ ဘာမှထွေထွေထူးထူးမပြောချင်ပါဘူးကွယ် သားစိတ်ချမ်းသာမယ့်အရာကိုသာလုပ် ငါ့သားလေးပျော်ဖို့က မေမေ့အတွက်အရေးကြီးဆုံးပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ သားကိုအချိန်တစ်ရက်လောက် စဉ်းစားခွင့်ပြုပါဖေဖေ"
"အိုကေလေ သားသဘောပဲ သားစိတ်မပါရင် ဖေဖေအတင်းမတိုက်တွန်းပါဘူး မဟုတ်လည်း သားဦးငယ်ရှိနေတာပဲ သားမလုပ်ချင်သေးရင် သူ့ကိုအရင် သင်ပေးထားလိုက်မယ်လေ"
"ဟုတ် ဖေဖေ သား သွားနားတော့မယ် သားကိုခွင့်ပြုပါဦး"
"အေး အေး သား ကောင်းကောင်းအနားယူခဲ့"
ဖေဖေနဲ့မမေအား ခွင့်တောင်းပြီးနောက် သူလည်း အိမ်ကြီးပေါ်က သူ့အခန်းရှိရာဆီသို့ တက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။
ကုတင်ပေါ်၌ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး နဖူးပေါ်လက်တင်ရင်း တွေးတောနေမိသည်က...
'ငါ ဒုရဲအုပ်ဘဝကို စွန့်လွှတ်လိုက်သင့်ပြီလား'
အတွေးတွေထဲ နယ်ချဲ့နေမိစဉ် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းလေးမြည်လာသည်ကြောင့် ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ CID မှ သူ့သူငယ်ချင်း လင်းနေ ။
"အေး လင်းနေ ပြော "
"ဟေ့ကောင် သတင်းကတော့ နည်းနည်းထူးပြီ မင်းစုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်က ယာဉ်တိုက်မှုဆိုတဲ့ဟာလေ "
"အေး ဘာထူးတာလဲ"
"ငါစုံစမ်းရင်း မင်းပြောတဲ့ ကားမောင်းသမားကို တွေ့ခဲ့တယ်"
ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ပင်ပန်းလို့ ညှိုးနွမ်းနေသည့် မျက်နှာသည် ချက်ချင်းခက်ထန်သွားလျက်...
"ဘယ်နားမှာလဲ "
"ငါတို့ မန္တလေးနဲ့ မနီးမဝေးက ရွာတစ်ရွာမှာကွ"
"မင်းငါ့ကို တည်နေရာပို့လိုက် ငါအခုချက်ချင်းလာခဲ့မယ်"
"ဟ ဟိတ်ကောင် ဖြစ်နိုင်တာပြောဦး ခုတောင် သိပ်မကြာခင် နေဝင်တော့မယ့်ဟာ မနက်မှလာခဲ့ပေါ့"
"အေးပါ အဲ့ဒါဆိုလည်း မင်းသူ့ကို သေချာစောင့်ကြည့်ထားဦး"
"ငါ့အလုပ် ငါသိပါတယ် မုန်းမာန်ရ"
"အေး အာ့ဆို ဒါပဲကွာ ငါအနားယူလိုက်ဦးမယ်"
"အေး အေး "
'စောင့်နေပါ ဖေဖေနဲ့မေမေ သားကမကြာခင် အမှန်တရားကိုဖော်ထုတ်ပြီး အပြစ်လုပ်ခဲ့တဲ့သူတွေကို ပြန်ဆပ်ခိုင်းတော့မှာမို့ စောင့်နေပေးပါ'
*ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်တော်က မုန်းမာန်ဝင်ထည် ဆိုတဲ့ လူပါ။ဒါပေမယ့် အရင်ကလို ပျော့ညံ့တဲ့ မုန်းမာန်ဝင့်ထည်မဟုတ်တော့ဘူး။ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် ဦးရဲနောင်နဲ့ ဒေါ်သက်ထားခင်တို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသား မုန်းမာန်ဝင့်ထည်။နောက်ပြီး အရာရာကို လက်မရွံ့ဘဲ လုပ်တတ်တဲ့ ဒုရဲအုပ်မုန်းမာန်ဝင့်ထည်။နှစ်အနည်းငယ်ခန့်က လမ်းဘေးမှာ သတိလစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဖေဖေမှ အိမ်ခေါ်လာခဲ့ပြီး မိဘမရှိတော့သည့် ကျွန်တော့်အား အမွေစားအမွေခံ သားတစ်ယောက်အဖြစ် မွေးစားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။*
"ဝဋ်ဆိုတာပြန်လည်တတ်တယ် စောင့်နေပါ ခင်ဗျားတို့ဆီကို မကြာခင် ကျွန်တော်က ကျားတစ်ကောင်အသွင်ပြောင်းပြီး ပြန်ဆပ်ပေးဖို့ရာ လာခဲ့မှာမို့ "
မဲ့ပြုံးတစ်ချက်အား နှုတ်ခမ်းထက်ဆင်မြန်းရင်း ပြောလိုက်သော စကားက အနီးအနားက တစ်ယောက်ယောက်ကြားသွားလျှင် ကြက်သီးများပင် ဖြန်းဖြန်းထကာ ကြောက်ဒူးတုန်သွားစေနိုင်သည်။
Tbc...
-----------*-------------
ႏွစ္အနည္းငယ္ခန္႔အၾကာ...
ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီး၏ အလယ္၌ ထီးထီးႀကီးတည္ရွိေနေသာ အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္။ထိုအိမ္ႀကီး၏ ေဘးပတ္ပတ္လည္၌ နွင္းဆီပန္းပင္မ်ား၊ စံပယ္ပန္းရံုမ်ား၊ဇြန္ပန္းရံုမ်ား၊ဧကရာဇ္ပန္းပင္ႀကီးမ်ားအျပင္ အျခားေသာပန္းပင္မ်ားစြာျဖင့္ ဥယ်ာဥ္ငယ္ေလးသဖြယ္ စိုက္ပ်ိဳးထားလ်က္ရွိ၏။
အုန္းပင္အခ်ိဳ႕၌တြင္ အုန္းခြံျဖင့္ကပ္ကာ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ သစ္ခြပင္ငယ္မ်ားကလည္း အေရာင္အေသြးစံုလင္စြာျဖင့္ ပြင့္ဖူးလ်က္ရွိ၏။ထို႔အျပင္ အိမ္ႀကီး၏ မ်က္နွာသာေရွ႕ရွိ ၿခံစည္းရိုးအား အုတ္တံတိုင္းအစား ယုဇနပန္းပင္မ်ားျဖင့္ လိုသလိုပံုသြင္းကာ အလွဆင္၍ ခတ္ထားေလသည္။အဆုပ္လိုက္ဖူးပြင့္ေနေသာ အျဖဴေရာင္ယုဇနပန္းမ်ားက အိမ္ႀကီး၏အလွအား ပိုတင့္တယ္ေစလ်က္ရွိသည္။
ဥယ်ာဥ္ငယ္အတြင္းရွိ ဧကရာဇ္ပင္ႀကီး၏ေအာက္၊ ထိုင္ခံုအျဖဴေရာင္ေလးေပၚ၌ ထိုင္ကာ သတင္းစာဖတ္ေနသည့္ အသက္၅၀ေက်ာ္ လူႀကီးတစ္ဦး။ေဘးကထိုင္ခံုေလးေပၚတြင္ထိုင္ကာ သစ္သီးခြဲေပးေနေသာ အ႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳကာ လွပေနဆဲျဖစ္သည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦး။
ထိုစဥ္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာေသာ အနက္ေရာင္ကားတစ္စီး။
ကားေပၚမွဆင္းလာသည့္ ရဲဝန္ထမ္းဝတ္စံုဝတ္ထားသည့္အမ်ိဳးသားတစ္ဦး။သူ၏ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းအရပ္၊ျဖဴေသာအသားအေရ၊ေလးကိုင္းသဖြယ္ ေကြးၫႊတ္ေနေသာ နႈတ္ခမ္း၊ မ်က္ဆံညိဳညိဳေတြရွိေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံု၊ ထူထဲေနေသာ မ်က္ခံုးေမႊးတို႔အျပင္ နက္ေမွာင္ေနေသာ ဆံသားမ်ားေၾကာင့္ ပို၍ပင္ ရဲဝတ္စံုျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းလွေပသည္။
ထိုသူသည္ ယုဇနပင္ေအာက္၌ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသားႀကီးနွင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးထံသို႔ ဦးတည္သြားလိုက္ရင္း လြတ္ေနေသာ ခံုျဖဴေလးေပၚတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။
ထိုအခါ အမ်ိဳးသားႀကီးမွ
"သား သားကို ေဖေဖေျပာစရာရွိတယ္"
"ဟုတ္ ေဖေဖ ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ေဖေဖလည္း အသက္ကရလာၿပီဆိုေတာ့ အနားယူခ်င္ပီ။အနားမယူခင္ သားကိုေဖေဖ ကုမၸဏီအလုပ္ေတြ သင္ေပးခဲ့ခ်င္တယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒီ ဒုရဲအုပ္ေနရာကေန ထြက္ေစခ်င္ပီ"
"ေမေမ့သေဘာကေရာ"
"ေမေမကေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမေျပာခ်င္ပါဘူးကြယ္ သားစိတ္ခ်မ္းသာမယ့္အရာကိုသာလုပ္ ငါ့သားေလးေပ်ာ္ဖို႔က ေမေမ့အတြက္အေရးႀကီးဆံုးပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ သားကိုအခ်ိန္တစ္ရက္ေလာက္ စဥ္းစားခြင့္ျပဳပါေဖေဖ"
"အိုေကေလ သားသေဘာပဲ သားစိတ္မပါရင္ ေဖေဖအတင္းမတိုက္တြန္းပါဘူး မဟုတ္လည္း သားဦးငယ္ရွိေနတာပဲ သားမလုပ္ခ်င္ေသးရင္ သူ႔ကိုအရင္ သင္ေပးထားလိုက္မယ္ေလ"
"ဟုတ္ ေဖေဖ သား သြားနားေတာ့မယ္ သားကိုခြင့္ျပဳပါဦး"
"ေအး ေအး သား ေကာင္းေကာင္းအနားယူခဲ့"
ေဖေဖနဲ႔မေမအား ခြင့္ေတာင္းျပီးေနာက္ သူလည္း အိမ္ႀကီးေပၚက သူ႔အခန္းရွိရာဆီသို႔ တက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။
ကုတင္ေပၚ၌ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီး နဖူးေပၚလက္တင္ရင္း ေတြးေတာေနမိသည္က...
'ငါ ဒုရဲအုပ္ဘဝကို စြန္႔လႊတ္လိုက္သင့္ၿပီလား'
အေတြးေတြထဲ နယ္ခ်ဲ့ေနမိစဥ္ စားပြဲေပၚက ဖုန္းေလးျမည္လာသည္ေၾကာင့္ ေကာက္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ရာ CID မွ သူ႔သူငယ္ခ်င္း လင္းေန ။
"ေအး လင္းေန ေျပာ "
"ေဟ့ေကာင္ သတင္းကေတာ့ နည္းနည္းထူးၿပီ မင္းစံုစမ္းခိုင္းထားတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္က ယာဥ္တိုက္မႈဆိုတဲ့ဟာေလ "
"ေအး ဘာထူးတာလဲ"
"ငါစံုစမ္းရင္း မင္းေျပာတဲ့ ကားေမာင္းသမားကို ေတြ႕ခဲ့တယ္"
ထိုစကားကို ၾကားသည့္အခါ ပင္ပန္းလို႔ ညႇိုးႏြမ္းေနသည့္ မ်က္နွာသည္ ခ်က္ခ်င္းခက္ထန္သြားလ်က္...
"ဘယ္နားမွာလဲ "
"ငါတို႔ မႏၲေလးနဲ႔ မနီးမေဝးက ႐ြာတစ္႐ြာမွာကြ"
"မင္းငါ့ကို တည္ေနရာပို႔လိုက္ ငါအခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္"
"ဟ ဟိတ္ေကာင္ ျဖစ္နိုင္တာေျပာဦး ခုေတာင္ သိပ္မၾကာခင္ ေနဝင္ေတာ့မယ့္ဟာ မနက္မွလာခဲ့ေပါ့"
"ေအးပါ အဲ့ဒါဆိုလည္း မင္းသူ႔ကို ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထားဦး"
"ငါ့အလုပ္ ငါသိပါတယ္ မုန္းမာန္ရ"
"ေအး အာ့ဆို ဒါပဲကြာ ငါအနားယူလိုက္ဦးမယ္"
"ေအး ေအး "
'ေစာင့္ေနပါ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ သားကမၾကာခင္ အမွန္တရားကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီး အျပစ္လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြကို ျပန္ဆပ္ခိုင္းေတာ့မွာမို႔ ေစာင့္ေနေပးပါ'
*ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္က မုန္းမာန္ဝင္ထည္ ဆိုတဲ့ လူပါ။ဒါေပမယ့္ အရင္ကလို ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ မုန္းမာန္ဝင့္ထည္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးရဲေနာင္နဲ႔ ေဒၚသက္ထားခင္တို႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသား မုန္းမာန္ဝင့္ထည္။ေနာက္ၿပီး အရာရာကို လက္မ႐ြံ႕ဘဲ လုပ္တတ္တဲ့ ဒုရဲအုပ္မုန္းမာန္ဝင့္ထည္။နွစ္အနည္းငယ္ခန္႔က လမ္းေဘးမွာ သတိလစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖေဖမွ အိမ္ေခၚလာခဲ့ၿပီး မိဘမရွိေတာ့သည့္ ကြၽန္ေတာ့္အား အေမြစားအေမြခံ သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမြးစားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။*
"ဝဋ္ဆိုတာျပန္လည္တတ္တယ္ ေစာင့္ေနပါ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီကို မၾကာခင္ ကြၽန္ေတာ္က က်ားတစ္ေကာင္အသြင္ေျပာင္းၿပီး ျပန္ဆပ္ေပးဖို႔ရာ လာခဲ့မွာမို႔ "
မဲ့ၿပံဳးတစ္ခ်က္အား နႈတ္ခမ္းထက္ဆင္ျမန္းရင္း ေျပာလိုက္ေသာ စကားက အနီးအနားက တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားသြားလ်ွင္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ ျဖန္းျဖန္းထကာ ေၾကာက္ဒူးတုန္သြားေစနိုင္သည္။
Tbc...
-----------*-------------
Unicode...
နှစ်အနည်းငယ်ခန့်အကြာ...
ခြံဝန်းကျယ်ကြီး၏ အလယ်၌ ထီးထီးကြီးတည်ရှိနေသော အိမ်ကြီးတစ်အိမ်။ထိုအိမ်ကြီး၏ ဘေးပတ်ပတ်လည်၌ နှင်းဆီပန်းပင်များ၊ စံပယ်ပန်းရုံများ၊ဇွန်ပန်းရုံများ၊ဧကရာဇ်ပန်းပင်ကြီးများအပြင် အခြားသောပန်းပင်များစွာဖြင့် ဥယျာဉ်ငယ်လေးသဖွယ် စိုက်ပျိုးထားလျက်ရှိ၏။
အုန်းပင်အချို့၌တွင် အုန်းခွံဖြင့်ကပ်ကာ စိုက်ပျိုးထားသော သစ်ခွပင်ငယ်များကလည်း အရောင်အသွေးစုံလင်စွာဖြင့် ပွင့်ဖူးလျက်ရှိ၏။ထို့အပြင် အိမ်ကြီး၏ မျက်နှာသာရှေ့ရှိ ခြံစည်းရိုးအား အုတ်တံတိုင်းအစား ယုဇနပန်းပင်များဖြင့် လိုသလိုပုံသွင်းကာ အလှဆင်၍ ခတ်ထားလေသည်။အဆုပ်လိုက်ဖူးပွင့်နေသော အဖြူရောင်ယုဇနပန်းများက အိမ်ကြီး၏အလှအား ပိုတင့်တယ်စေလျက်ရှိသည်။
ဥယျာဉ်ငယ်အတွင်းရှိ ဧကရာဇ်ပင်ကြီး၏အောက်၊ ထိုင်ခုံအဖြူရောင်လေးပေါ်၌ ထိုင်ကာ သတင်းစာဖတ်နေသည့် အသက်၅၀ကျော် လူကြီးတစ်ဦး။ဘေးကထိုင်ခုံလေးပေါ်တွင်ထိုင်ကာ သစ်သီးခွဲပေးနေသော အရွယ်တင်နုပျိုကာ လှပနေဆဲဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦး။
ထိုစဉ် အိမ်ထဲသို့ဝင်လာသော အနက်ရောင်ကားတစ်စီး။
ကားပေါ်မှဆင်းလာသည့် ရဲဝန်ထမ်းဝတ်စုံဝတ်ထားသည့်အမျိုးသားတစ်ဦး။သူ၏ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းအရပ်၊ဖြူသောအသားအရေ၊လေးကိုင်းသဖွယ် ကွေးညွှတ်နေသော နှုတ်ခမ်း၊ မျက်ဆံညိုညိုတွေရှိသော မျက်ဝန်းတစ်စုံ၊ ထူထဲနေသော မျက်ခုံးမွှေးတို့အပြင် နက်မှောင်နေသော ဆံသားများကြောင့် ပို၍ပင် ရဲဝတ်စုံဖြင့် ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။
ထိုသူသည် ယုဇနပင်အောက်၌ထိုင်နေသော အမျိုးသားကြီးနှင့် အမျိုးသမီးကြီးထံသို့ ဦးတည်သွားလိုက်ရင်း လွတ်နေသော ခုံဖြူလေးပေါ်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။
ထိုအခါ အမျိုးသားကြီးမှ
"သား သားကို ဖေဖေပြောစရာရှိတယ်"
"ဟုတ် ဖေဖေ ဘာပြောမလို့လဲ"
"တစ်ခြားတော့မဟုတ်ပါဘူးကွယ် ဖေဖေလည်း အသက်ကရလာပြီဆိုတော့ အနားယူချင်ပီ။အနားမယူခင် သားကိုဖေဖေ ကုမ္ပဏီအလုပ်တွေ သင်ပေးခဲ့ချင်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် ဒီ ဒုရဲအုပ်နေရာကနေ ထွက်စေချင်ပီ"
"မေမေ့သဘောကရော"
"မေမေကတော့ ဘာမှထွေထွေထူးထူးမပြောချင်ပါဘူးကွယ် သားစိတ်ချမ်းသာမယ့်အရာကိုသာလုပ် ငါ့သားလေးပျော်ဖို့က မေမေ့အတွက်အရေးကြီးဆုံးပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ သားကိုအချိန်တစ်ရက်လောက် စဉ်းစားခွင့်ပြုပါဖေဖေ"
"အိုကေလေ သားသဘောပဲ သားစိတ်မပါရင် ဖေဖေအတင်းမတိုက်တွန်းပါဘူး မဟုတ်လည်း သားဦးငယ်ရှိနေတာပဲ သားမလုပ်ချင်သေးရင် သူ့ကိုအရင် သင်ပေးထားလိုက်မယ်လေ"
"ဟုတ် ဖေဖေ သား သွားနားတော့မယ် သားကိုခွင့်ပြုပါဦး"
"အေး အေး သား ကောင်းကောင်းအနားယူခဲ့"
ဖေဖေနဲ့မမေအား ခွင့်တောင်းပြီးနောက် သူလည်း အိမ်ကြီးပေါ်က သူ့အခန်းရှိရာဆီသို့ တက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။
ကုတင်ပေါ်၌ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး နဖူးပေါ်လက်တင်ရင်း တွေးတောနေမိသည်က...
'ငါ ဒုရဲအုပ်ဘဝကို စွန့်လွှတ်လိုက်သင့်ပြီလား'
အတွေးတွေထဲ နယ်ချဲ့နေမိစဉ် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းလေးမြည်လာသည်ကြောင့် ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ CID မှ သူ့သူငယ်ချင်း လင်းနေ ။
"အေး လင်းနေ ပြော "
"ဟေ့ကောင် သတင်းကတော့ နည်းနည်းထူးပြီ မင်းစုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်က ယာဉ်တိုက်မှုဆိုတဲ့ဟာလေ "
"အေး ဘာထူးတာလဲ"
"ငါစုံစမ်းရင်း မင်းပြောတဲ့ ကားမောင်းသမားကို တွေ့ခဲ့တယ်"
ထိုစကားကို ကြားသည့်အခါ ပင်ပန်းလို့ ညှိုးနွမ်းနေသည့် မျက်နှာသည် ချက်ချင်းခက်ထန်သွားလျက်...
"ဘယ်နားမှာလဲ "
"ငါတို့ မန္တလေးနဲ့ မနီးမဝေးက ရွာတစ်ရွာမှာကွ"
"မင်းငါ့ကို တည်နေရာပို့လိုက် ငါအခုချက်ချင်းလာခဲ့မယ်"
"ဟ ဟိတ်ကောင် ဖြစ်နိုင်တာပြောဦး ခုတောင် သိပ်မကြာခင် နေဝင်တော့မယ့်ဟာ မနက်မှလာခဲ့ပေါ့"
"အေးပါ အဲ့ဒါဆိုလည်း မင်းသူ့ကို သေချာစောင့်ကြည့်ထားဦး"
"ငါ့အလုပ် ငါသိပါတယ် မုန်းမာန်ရ"
"အေး အာ့ဆို ဒါပဲကွာ ငါအနားယူလိုက်ဦးမယ်"
"အေး အေး "
'စောင့်နေပါ ဖေဖေနဲ့မေမေ သားကမကြာခင် အမှန်တရားကိုဖော်ထုတ်ပြီး အပြစ်လုပ်ခဲ့တဲ့သူတွေကို ပြန်ဆပ်ခိုင်းတော့မှာမို့ စောင့်နေပေးပါ'
*ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်တော်က မုန်းမာန်ဝင်ထည် ဆိုတဲ့ လူပါ။ဒါပေမယ့် အရင်ကလို ပျော့ညံ့တဲ့ မုန်းမာန်ဝင့်ထည်မဟုတ်တော့ဘူး။ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် ဦးရဲနောင်နဲ့ ဒေါ်သက်ထားခင်တို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသား မုန်းမာန်ဝင့်ထည်။နောက်ပြီး အရာရာကို လက်မရွံ့ဘဲ လုပ်တတ်တဲ့ ဒုရဲအုပ်မုန်းမာန်ဝင့်ထည်။နှစ်အနည်းငယ်ခန့်က လမ်းဘေးမှာ သတိလစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဖေဖေမှ အိမ်ခေါ်လာခဲ့ပြီး မိဘမရှိတော့သည့် ကျွန်တော့်အား အမွေစားအမွေခံ သားတစ်ယောက်အဖြစ် မွေးစားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။*
"ဝဋ်ဆိုတာပြန်လည်တတ်တယ် စောင့်နေပါ ခင်ဗျားတို့ဆီကို မကြာခင် ကျွန်တော်က ကျားတစ်ကောင်အသွင်ပြောင်းပြီး ပြန်ဆပ်ပေးဖို့ရာ လာခဲ့မှာမို့ "
မဲ့ပြုံးတစ်ချက်အား နှုတ်ခမ်းထက်ဆင်မြန်းရင်း ပြောလိုက်သော စကားက အနီးအနားက တစ်ယောက်ယောက်ကြားသွားလျှင် ကြက်သီးများပင် ဖြန်းဖြန်းထကာ ကြောက်ဒူးတုန်သွားစေနိုင်သည်။
Tbc...
-----------*-------------
Коментарі