အိတိုေလးရဲ႕မာမား အခန္း(၂၇)
Zawgyi

"မေတြ႕ရတာၾကာေလ ပိုခန႔္ပိုေခ်ာလာေလပဲေနာ္"

ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕အေျပာကို ကမာၻညိမ္းက ၿပဳံးတယ္ဆို႐ုံေလး ၿပဳံးျပရင္း

"တကယ္ေတာ့ အဲ့တာက ကြၽန္ေတာ္ေျပာရမွာပါ" လို႔ေျပာလိုက္သည္။

တစ္ဖက္အမ်ိဳးသမီးက ကမၻာညိမ္းအေျပာကို သေဘာက်သြားဟန္ျဖင့္ ၿပဳံးရယ္လာသည္။

တကယ္ေတာ့ ကမာၻညိမ္းက ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ဘက္ကသာ စေျပာသင့္တဲ့ စကားလို႔ဆိုလိုခ်င္တာျဖစ္သည္။

ဒါကို ထိုအမ်ိဳးသမီးက တစ္မ်ိဳးယူဆလိုက္ပုံရသည္။

"ညိမ္းက အဖြက္ေတာ္တယ္ေနာ္"

"ဘာကိုလဲဗ်"

"ညိမ္းရဲ႕ ခ်စ္ဇနီးေလာင္းေလးေလ။ သူ႕ကို ဘယ္မွာမွ မေတြ႕မိပါလား။ ဘာလဲ ပြဲထုတ္ဖို႔ အဆင္မေျပေတာ့လို႔လား။"

အလုပ္သေဘာအရ ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးေနတာကို ေရာင့္တက္ခ်င္လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေၾကာင့္ ကမာၻညိမ္းက စိတ္ပ်က္တဲ့ အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္ရင္း ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႕ပဲ တုန္႕ျပန္လိုက္တယ္။

"ေဒၚဇင္မိုးျမင့္ရယ္ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့ မေဟသီေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ထားစရာေနရာမရွိ ျဖစ္ေနတာဗ်။ သူမ်ားေတြၾကည့္ရင္ေတာင္း သဝန္တိုရလြန္းလို႔ ျဖစ္နိုင္ရင္ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကို အာခံတြင္းထဲေတာင္ငုံထားလိုက္ခ်င္တာ။ အဲ့လိုလုပ္လို႔မရလို႔ လုံၿခဳံတဲ့ေနရာမွာ ေသခ်ာဖြက္ထားရတာ။"

ေဒၚဇင္မိုးျမင့္က ကမၻညိမ္းရဲ႕ ေျပာစကားေတြကို နားေထာင္ေနရင္း သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာႂကြက္သားေတြကို ပုံပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္မသြားေအာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားျပီး ဟန္မပ်က္ ထိန္းထားလိုက္ရတယ္။

ထို႔ေနာက္ သူမက အရွက္ေျပ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး

"ဟက္ ... သူမက တကယ္ကံေကာင္းတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ညိမ္းကေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းေတြလုယူခံလိုက္ရတယ္ေနာ္" ဟု စကားနာထပ္ထိုးျပန္သည္။

သူမက ဟိုတယ္ႏွစ္ပတ္လည္ အစည္းအေဝးဖိတ္စာ တစ္ေစာင္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကမာၻညိမ္းရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို ေဝဖန္ေလကန္ဖို႔စီစဥ္ထားပုံရသည္။

ကမာၻညိမ္းက သူမရဲ႕ စကားအသြားအလာကို အလုံးစုံ သေဘာေပါက္ ထားသည့္တိုင္ေအာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။

"ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲဗ်"

"ဪ ... သူ႕အတြက္နဲ႕ ညိမ္းက အေမြေတြလက္လြတ္လိုက္ရတဲ့အျပင္ မိဘေတြနဲ႕လဲ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့တာ ကံေကာင္းျခင္း ေတြလုယူခံလိုက္ရတာပဲေပါ့။"

"ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚဇင္မိုးျမင့္ အေတြးတိမ္တာလို႔ပဲေျပာပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းဆိုတာ သူနဲ႕ ျဖတ္သန္းရတဲ့ အခ်ိန္ေတြတိုင္းပါပဲ။"

တကယ္ေတာ့ ကမာၻညိမ္းက ဒီအေျဖကို ေျဖခ်င္လို႔ကို တမင္ မသိဟန္ေဆာင္ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

အဲ့တာကို မသိတဲ့ ေဒၚဇင္မိုးျမင့္ကေတာ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကိုမွ တည့္တည့္တိုးဝင္ခဲ့ေလသည္။

ကမာၻညိမ္းက မိန္းမေတြနဲ႕ ဖက္ၿပီး စကားနိုင္လုရတာ မႀကိဳက္ေပမဲ့ သူ႕အသည္းအသက္ေလးေပၚထားတဲ့ သူရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္အျမင္ေတြကိုေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေအာင္ ျမင္ေအာင္ ေျပာျပခ်င္ေနခဲ့သည္။

နားေထာင္လိုက္ရတဲ့ ေဒၚဇင္မိုးျမင့္အတြက္ကေတာ့ စိတ္မသက္သာလွ။ သူမရဲ႕ မေက်နပ္ျခင္း ဝန္တိုျခင္းေတြ ေဒါသအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚဇင္မိုးျမင့္ဟာ အိေျႏၵသိကၡၡာဆိုတာကိုမသိေတာ့ပဲ သတိလက္လြတ္နဲ႕ ရင့္သီးတဲ့ စကားလံုမ်ားအျဖစ္ ပစ္ခ်လိုက္မိသည္။

သူမက ဟန္ေဆာင္ျခင္း အတိကင္းၿပီး စူးရဲတဲ့မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ သူမပံုစံအစစ္အမွန္အတိုင္း ကမာၻညိမ္းကို ႀကဳံးဝါးသည္။

"အခုေနေတာ့ ဒီလိုပဲ ေျပာထားအံုးေပါ့။ ေနာက္က်ရင္ သိလာလိမ့္မယ္ ဘယ္အရာက ကံေကာင္းျခင္းလဲဆိုတာကို။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မလို မိန္းကေလးကို ျငင္းမိတဲ့အတြက္ ရွင္ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေနာင္တရလာလိမ့္မယ္။ ရွင္သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့မိန္းမကလဲ အခ်ိန္ႀကာေလ အသံုးမဝင္တဲ့ တန္ဖိုးမဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမွန္း သိလာရလိမ့္မယ္။"

"ေဒၚဇင္မိုးျမင့္က ထင္ထားတာ ထက္ကို ကြၽန္ေတာ့အေပၚအၿငိဳးႀကီးေနတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ျငင္းဆိုမႈက ေဒၚဇင္မိုးျမင့္ သိကၡကို အနည္းနဲ႕အမ်ားေတာ့ ထိခိုက္ေစမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့မွာလဲ ျငင္းဆိုခြင့္အျပည့္အဝရွိတယ္။ အဲ့တာကို ျပစ္မႈ ေျမာက္တယ္လို႔ တစ္ဖက္သတ္ ယူဆလို႔ မရဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ မေဟသီေလးကို ထိပါးေျပာဆိုတာေတြ ဆင္ျခင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က သူကို စကားလံုးေလးတစ္လံုးနဲ႔ေတာင္ အထိခိုက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ေတာ့ တရားလြန္ စြပ္စြဲေျပာဆိုတာမလုပ္ပါနဲ႔။ ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ။"

တကယ္ေတာ့ ဒီစကားက သူမလုပ္ရပ္ေတြကို သိေနတဲ့အေၾကာင္း သတိေပးလိုက္ခ်င္းျဖစ္သည္။

သူမက လြန္ခဲ့တဲ့လေတြကတည္းက ေမျမတ္လြန္းဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းကို အေဝးကေန ဆက္တိုက္ စုံစမ္းေနခဲ့ၿပီး ဒုကၡေပးဖို႔ ႀကံစည္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မာနာႀကီးၿပီး ဘဝင္ေခါင္ခိုက္ေနတဲ့ သူမလိုအမ်ိဳးသမီးက သူမအလိုေလာဘအတြက္ မေကာင္းမႈကို လြယ္လြယ္က်ဴးလြန္နိုင္တယ္ဆိုတာကို ကမာၻညိမ္းက ႀကိဳသိထားသည္။

အဲ့တာေၾကာင့္လဲ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကို အတြင္းလူအျဖစ္ေနခိုင္းၿပီး သူမလႈပ္ရွားမႈေတြကို ဆက္တိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနခဲ့သည္။

အခုလည္း တကယ္မရွိတဲ့ ေမျမတ္လြန္းကို စုံစမ္းမရ၍ ႀကံရာ မရျဖစ္ကာ အစည္းအေဝးကို အေၾကာင္းျပၿပီး ကမာၻညိမ္းေရွ႕ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အခုေတာ့ သူမက ေဒါသတႀကီးနဲ႕ လာရာလမ္းအတိုင္းသာ ျပန္ထြက္သြားခဲ့ရသည္။

ကမာၻညိမ္း႐ုံးခန္းထဲမွ ေဒါသတႀကီးထြက္လာတဲ့ ေဒၚဇင္မိုးျမင့္က ေအာက္ထပ္အလႊာေရာက္လို႔ ဓါတ္ေလွကားပြင့္လာခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"ေမျမတ္လြန္း ..."

သူမႏႈတ္က ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

သူမမ်က္ခုံးေတြ အလိုလိုတြန္းခ်ိဳးသြားၿပီး

"သူက ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ပဲ" ဟု ထပ္ျပီးေရရြတ္ျပန္သည္။

သူမ စိတ္ဝင္တစားေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ ေကာင္ေလးက ဓါတ္ေလွကားထဲကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပဲဝင္လာျပီး နံပါတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ဓါတ္ေလွကား တံခါးျပန္ပြင့္မည့္အခိ်န္ကို ေစာင့္ေနခဲ့သည္။

ေဒၚဇင္မိုးျမင့္တစ္ေယာက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ အေပၚထပ္အလႊာထိ ျပန္ပါလာခဲ့တယ္။

တံခါးဖြင့္လို႔ ထိုေကာင္ေလးျပန္ထြက္သြားသည္အထိ ေဒၚဇင္မိုးျမင့္ အသိစိတ္မကပ္နိုင္ေသး။

သူမက ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ ရွိေနတဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူမ ရင္ႏွီးေနတဲ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခုဆက္တိုက္ေတြးေနခဲ့တယ္။

ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ သူမအပါအဝင္ လူသုံးေယာက္ ထပ္ရွိေနေသးတာေၾကာင့္ သူမရင္ႏွီးေနတဲ့မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္က သူမကို သတိထားမိဟန္မရ။

"ေမျမတ္လြန္းမွာ အႁမႊာရွိတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေမျမတ္လြန္းက ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္လား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေမျမတ္လြန္းက ေယာက္်ားေလးဟန္ေဆာင္ၿပီး ဒီမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ေနတာလား။ ဘာလို႔ ႐ုပ္က တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ တူေနရတာလဲ။ ဒီကိစၥကို စုံစမ္းဖို႔ေတာ့လိုေနၿပီ။"

သူမက ျဖစ္နိုင္ေျခအားလံုးကိုေတြးဆေနခဲ့ျပီးေနာက္ တစ္စံုတစ္ခုကို အတည္ျပဳနိုင္ဖို႔ စိတ္ေလာေနခဲ့သည္။

ကမာၻညိမ္းက ညပိုင္းမွာ လုပ္ငန္းကိစၥေတြ႕ဆုံမႈတစ္ခုရွိေနေသးတာေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္လြန္း နဲ႕ အိတိုးေလးတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း အိမ္ျပန္ခဲ့ရၾကရသည္။

ပုံမွန္အခ်ိန္ဆို အိတိုေလးကို ေထြးေထြးက ေရခ်ိဳးေပးေနၾကဆိုေပမဲ့ ဒီေန႕မွ အိတိုေလးက ေကာက္စိန္ေလးလုပ္ေနသည္။

"တီတီေထြးေထြး အိတိုေလးက မာမားနဲေရသြားခ်ိဳးမွာ"

"မရဘူးေလ။ ကိုကိုႀကီးက မွာထားတယ္။ ကိုႀကီးေရခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္ေလးေတာ့ အိတိုေလးကို သြားမေႏွာက္ယွက္ေစနဲ႕တဲ့"

"အိတိုေလးက သြားေႏွာက္ယွက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မာမားနဲ႕ ေရေလးပဲအတူခ်ိဳးခ်င္တာကို။"

"အိတိုေလးက ကိုကိုႀကီးမရွိတာနဲ႕ ေထြးေထြးကို အနိုင္က်င့္ေတာ့တာပဲ"

အိတိုေလးနဲ႕အၿပိဳင္စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ေထြးေထြးကို ၾကည့္ၿပီး အိတိုေလးက တခစ္ခစ္ထရယ္သည္။

အသက္ ဆယ့္ေလးႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ ေထြးေထြးက အိတိုေလးရဲ႕ ကစားေဖာ္ဆိုရင္လဲ မမွားတာေၾကာင့္ အိတိုေလးက ေထြးေထြးကို ဘယ္လို အနိုင္က်င့္ရမလဲ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။

အိတိုေလးက သူ႕ဒယ္ဒီ မရွိတဲ့ေန႕ေတြတိုင္း သူ႕ဒယ္ဒီ လုပ္ခြင့္မေပးတဲ့ အလုပ္ေတြကို ေထြးေထြးကို ခြင့္ျပဳေပးဖို႔ပူဆာေလ့ရွိသည္။

အဲ့လို အခ်ိန္တိုင္းလည္း ေထြးေထြးက ႏွစ္ခါေျပာစရာမလိုေအာင္ အနိုင္က်င့္ခံရတဲ့႐ုပ္ေလးနဲ႕ အိတိုေလး ပူဆာသမွ်ကို လုပ္ေပးတက္သည္။

အခုလည္း ေထြးေထြးေလးတစ္ေယာက္ အိတိုေလးတစ္ကိုယ္လုံးကို အျဖဴေရာင္ တဘက္ႀကီးနဲ႕ထုပ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္လြန္း အခန္းရွိရာဆီသို႕သြားေနသည္။

ေကာင္းျမတ္လြန္း အခန္းေရွ႕ေရာက္တာနဲ႕ ပါးလုံးႀကီးမ်ား မို႔တက္ေအာင္ၿပဳံးၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနတဲ့ အိတိုေလးကို ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ အသည္းယားၿပီး သူနဖူးေလးနဲ႕ အိတိုေလးနဖူးနဲ႕ အသာတိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းစူးျပလိုက္သည္။

ေထြးေထြး စိတ္ဆိုးေနတဲ့ပံုကိုၾကည့္ၿပီး အိတိုေလးက တခစ္ခစ္နဲ႕ထရယ္သည္။

သေဘာက်ကာ ၿပဳံး႐ႊင္ေနတဲ့ ကေလးေလးကို ေထြးေထြး ဘယ္လိုမ်ား ၿငိဳျငင္ရက္ပါ့မလဲ။

ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ သက္ျပင္းခ်ရင္း ေကာင္းျမတ္လြန္း အခန္းတံခါးကို ေခါက္ရေတာ့သည္။

တံခါးေခါက္သံအဆုံးမွာ ေကာင္းျမတ္လြန္း၏ အခန္းတံခါး ပြင့္ဟလာခဲ့သည္။ တံခါး႐ြက္ေနာက္မွာ ေပၚလာတဲ့ ေကာင္းျမတ္လြန္းကို ေထြးေထြးျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ...

"အေမ့ .... အႀကီးႀကီးပဲ" ဟု ေယာင္ရမ္းကာ ထေအာ္ေတာ့သည္။

ေအာ္ၿပီးကာမွ ရွက္သြားတဲ့ေထြးေထြးက အိတိုေလးကို ေအာက္ခ်ေပးၿပီး

"ကိုႀကီး .. အိတိုေလးက ကိုႀကီးနဲ႕ေရတူတူခ်ိဳးခ်င္လိုတဲ့" ဟု ရပ္စာသားရြတ္သလို တရစက္ ရြတ္ကာ တစ္ခ်ိဳးတည္း လစ္ေျပးေတာ့သည္။

ေကာင္းျမတ္လြန္းကေတာ့ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိတဲ့ ေထြးေထြးကိုလွမ္းႀကည့္ရင္း အူလည္လည္႐ုပ္ေလးနဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ေကာင္းျမတ္လြန္းက အိတိုေလး လက္ကိုဆြဲျပီး အခန္းထဲထည့္ကာ တံခါးပါ တစ္ခါတည္းပိတ္လိုက္သည္။

"အိတိုေလး ေထြးေထြးက ဘာျဖစ္သြားတာလဲ"

"အိတိုေလးလဲ သိပါဘူး မာမားရယ္။ တီတီေထြးေထြးက တစ္ခါတစ္ေလအဲ့လိုပဲ ထထေအာ္တာ။"

"ေရအတူခ်ိဳးခ်င္လို႔ဆို ဟုတ္လား"

"ဟုတ္တယ္။ မာမားက အခုေရခ်ိဳးေတာ့မွာမိုု႕လို႔ အကၤ်ီခြၽတ္ထားတာမဟုတ္လားဟင္"

အိတိုေလးေျပာမွ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းကာ ခါးထက္မွာ တဘက္တစ္ထည္တည္းသာ ပတ္ထားမိတာကို သတိရသြားၿပီး ေထြးေထြးဘာလို႔ ေအာ္သြားလဲဆိုတာကိုပါ သေဘာေပါက္သြားရေတာ့သည္။

ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ ေကာင္းျမတ္လြန္း ဖြက္ထားတဲ့ က်စ္လ်စ္တ့ဲ ႂကြက္သားအဖုအထစ္ေတြကို ျမင္ၿပီး လန႔္သြားျခင္းျဖစ္သည္။

ဘာရယ္မဟုတ္ ေထြးေထြးကို အားနာမိသြားသည္။ ေနာက္ဆို အေနအထိုင္ပိုျပီး ဂရုစိုက္ရမည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးလိုက္သည္။

"မာမား ... ဟုတ္လားလို႕ ..."

"ဟုတ္တယ္ အခုပဲေရခ်ိဳးေတာ့မလို႔"

"အိတိုေလးကိုပါ ေရခ်ိဳးေပးပါေနာ္ ေရခ်ိဳးရင္း မာမားနဲ႕ ေရကစားမယ္ေလ မေကာင္းဘူးလား။"

"လက္စသတ္ေတာ့ ဝက္ဝံေပါက္ေလးက ေရကစားခ်င္ေနတာကို"

အိတိုေလးက ခ်စ္စရာေကာင္ေအာင္ ေခါင္းညိတ္ျပရင္း ၿပဳံးျပလာသည္။

ေကာင္းျမတ္လြန္းလည္း အိတိုေလးကို ခ်ီၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရအသင့္ျဖည့္ထားတဲ့ ေရခ်ိဳးကန္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။

အိတိုေလး ကစားလို႔ရေအာင္လဲ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။

အဲ့ဒီေနာက္ အိတိုေလး စိတ္ေက်နပ္သည္အထိ ေကာင္းျမတ္လြန္းက အိတိုေလးနဲ႕အတူ ကစားေပးၿပီး ေရတစ္ခါတည္း ခ်ိဳးလိုက္ၾကသည္။

ေကာင္းျမတ္လြန္းတို႔ ေရခ်ိဳးၿပီးသည္အထိ ကမာၻညိမ္းျပန္ေရာက္မလာေသးတာေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္လြန္းပဲ အိတိုေလးနဲ႕အတူ ထမင္းစားေပးၿပီး အစာလည္းေႀက ရင္လည္းေခ်ာင္ေအာင္ အိတိုေလးနဲ႔ အေဖာ္ျပဳကာ ဆက္ျပီးကစားေပးေနလိုက္သည္။

"မိျပီ ..."

အိတိုေလးရဲ႕ ဝမ္းသာအာရ ေအာ္ဟစ္သံက စူးခနဲေနေအာင္ထြက္ေပၚလာသည္။

တရစက္ေျပးလႊားေနတဲ့ ေျခတံတုတ္တုတ္က်စ္က်စ္ေလးေတြက အခုမွပဲ ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္။

အိတိုေလးနဲ႕အတူ ဧည့္ခန္းတစ္ခုလုံး ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္ ေျပးလႊားကစားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္းျမတ္လြန္းလည္း ေဟာဟဲစိုက္ကာ ဆိုဖာခုံေပၚ ပစ္လဲခ်လိုက္ေတာ့သည္။

အိတိုေလးကလည္း ေကာင္းျမတ္လြန္းဗိုက္ေပၚတက္ခြကာ ေမွာက္ခုံေလးအိပ္ၿပီး အေမာေျဖေနသည္။

"မာမား ... မာမားက ေျပးတာေႏွးလိုက္တာ"

"အိတိုေလးက ျမန္ျမန္ေျပးေနတာကို မာမား ဘယ္လိုလုပ္မွီေတာ့မွလဲ"

"ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ အိတိုေလးက မာမားမေမာေအာင္ ျဖည္းျဖည္းေလး ေျပးေပးမယ္ အဲ့တာဆို မာမားက အိတိုေလးနဲ႕ ထပ္ေဆာ့ေပးအုံးမွာ မဟုတ္လား။"

"မေဆာ့ေပးေတာ့ပါဘူးကြာ။ အိတိုေလးက မာမားကို အေလွ်ာ့လဲ မေပးဘူး။ မာမားပဲရႈံးေနတာ။"

ေနာက္တစ္ခါ သူနဲ႕အတူ ထပ္မေဆာ့ေပးမွာ စိုးရိမ္ေနတဲ့ အိတိုေလးကို ေကာင္းျမတ္လြန္း တမင္စေနျခင္းျဖစ္သည္။

"မာမားကလဲ ေနာက္တစ္ခါဆို အိတိုေလးက အရႈံးေပးမယ္ေလ တူတူ ေဆာ့ေပးေနာ္"

ေကာင္းျမတ္လြန္း မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးကို အာဘြားေတြ ဆက္တိုက္ေပးၿပီး ေခ်ာ့ေနတဲ့ အိတိုေလးေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္လြန္းမ်က္ႏွာက ယားက်ိက်ိပင္ျဖစ္လာေတာ့သည္။

အဲ့ဒီၾကားထဲ အျမတ္ထုတ္သြားသူက တစ္မိုးေအာက္ တစ္ေယာက္ အိတိုေလးရဲ႕ ဒယ္ဒီ ဦးကမာၻညိမ္းပင္ျဖစ္သည္။

အိတိုေလးနဲ႕ေရာၿပီး ေကာင္းျမတ္လြန္းကို အာဘြားေတြေပးလာတဲ့ ကမာၻညိမ္း။

"အစ္ကို ..."

ေကာင္းျမတ္လြန္းက သူ႔ပါးေပၚကို က်ေရာက္လာတဲ့ ကမာၻညိမ္းရဲ႕ အနမ္းတစ္ပြင့္ေၾကာင့္ အလန႔္တၾကားထေအာ္လိုက္သည္။

ကမာၻညိမ္းကေတာ့ ၿပဳံးစိစိလုပ္ရင္ ေကာင္းျမတ္လြန္းနဖူးကို ထပ္နမ္းသည္။

ေကာင္းျမတ္လြန္းက ထထိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ အိတိုေလးက အထ မခံဘူး။

ကမာၻညိမ္းကလည္း ရလာတဲ့ အခြင့္အေရးကို အျပည့္အဝအသံုးခ်ျပီး အိတိုေလးနဲ႕ အၿပိဳင္ထပ္နမ္းသည္။

"အစ္ကို ... ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲဗ်ာ"

"အိတိုေလးအတြက္ ကူေခ်ာ့ေပးေနတာေလ"

"ဟာဗ်ာ ဘာဆိုင္လို႔ အာ .. မနမ္း .. ဟ ...."

"ေျပာေလ ေနာက္တစ္ခါ အိတိုေလးနဲ႕ ထပ္ ကစားေပးအုံးမွာလား"

"ကစားေပးမယ္ ကစားေပးမယ္ ေတာ္ၾကပါေတာ့ ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာေတြလဲ ထူပူလာၿပီ"

"ေတာ္လို႔မရဘူးမာမားရဲ႕"

"ဘာလို႔တုန္း ..."

"မာမားက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ ... အိတိုေလးကိုလဲ အလိုလိုက္တယ္ေလ ... အဲ့တာေၾကာင့္ ခ်စ္လို႔နမ္းတာ။"

အိတိုေလးက တစ္လွည့္ ကမာၻညိမ္းက တစ္လွည့္နဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ဆီ နမ္းတာကို ခံေနရတဲ့ ေကာင္းျမတ္လြန္းရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္က ေဆးမကူပဲ အနမ္းေတြေႀကာင့္ ရဲေတာက္လာေတာ့သည္။

T.B.C 🐻
Thanks 😘

11:13PM(Wed)
09.02.2022
G14


အိတိုလေးရဲ့မာမား အခန်း(၂၇)
Unicode

"မတွေ့ရတာကြာလေ ပိုခန့်ပိုချောလာလေပဲနော်"

ဆေးဆိုးပန်းရိုက် မျက်နှာထားနဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့အပြောကို ကမ္ဘာညိမ်းက ပြုံးတယ်ဆိုရုံလေး ပြုံးပြရင်း

"တကယ်တော့ အဲ့တာက ကျွန်တော်ပြောရမှာပါ" လို့ပြောလိုက်သည်။

တစ်ဖက်အမျိုးသမီးက ကမ္ဘာညိမ်းအပြောကို သဘောကျသွားဟန်ဖြင့် ပြုံးရယ်လာသည်။

တကယ်တော့ ကမ္ဘာညိမ်းက ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဘက်ကသာ စပြောသင့်တဲ့ စကားလို့ဆိုလိုချင်တာဖြစ်သည်။

ဒါကို ထိုအမျိုးသမီးက တစ်မျိုးယူဆလိုက်ပုံရသည်။

"ညိမ်းက အဖွက်တော်တယ်နော်"

"ဘာကိုလဲဗျ"

"ညိမ်းရဲ့ ချစ်ဇနီးလောင်းလေးလေ။ သူ့ကို ဘယ်မှာမှ မတွေ့မိပါလား။ ဘာလဲ ပွဲထုတ်ဖို့ အဆင်မပြေတော့လို့လား။"

အလုပ်သဘောအရ ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးနေတာကို ရောင့်တက်ချင်လာတဲ့ အမျိုးသမီးကြောင့် ကမ္ဘာညိမ်းက စိတ်ပျက်တဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်ရင်း ခပ်ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ပဲ တုန့်ပြန်လိုက်တယ်။

"ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်ရယ် ကျွန်တော်က ကျွန်တော့ မဟေသီလေးကို ချစ်လွန်းလို့ ထားစရာနေရာမရှိ ဖြစ်နေတာဗျ။ သူများတွေကြည့်ရင်တောင်း သဝန်တိုရလွန်းလို့ ဖြစ်နိုင်ရင် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို အာခံတွင်းထဲတောင်ငုံထားလိုက်ချင်တာ။ အဲ့လိုလုပ်လို့မရလို့ လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ သေချာဖွက်ထားရတာ။"

ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်က ကမ္ဘညိမ်းရဲ့ ပြောစကားတွေကို နားထောင်နေရင်း သူမရဲ့ မျက်နှာကြွက်သားတွေကို ပုံပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်မသွားအောင် တော်တော်ကြိုးစားပြီး ဟန်မပျက် ထိန်းထားလိုက်ရတယ်။

ထို့နောက် သူမက အရှက်ပြေ တစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး

"ဟက် ... သူမက တကယ်ကံကောင်းတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညိမ်းကတော့ ကံကောင်းခြင်းတွေလုယူခံလိုက်ရတယ်နော်" ဟု စကားနာထပ်ထိုးပြန်သည်။

သူမက ဟိုတယ်နှစ်ပတ်လည် အစည်းအဝေးဖိတ်စာ တစ်စောင်ကို အကြောင်းပြုပြီး ကမ္ဘာညိမ်းရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ဝေဖန်လေကန်ဖို့စီစဉ်ထားပုံရသည်။

ကမ္ဘာညိမ်းက သူမရဲ့ စကားအသွားအလာကို အလုံးစုံ သဘောပေါက် ထားသည့်တိုင်အောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

"ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲဗျ"

"ဪ ... သူ့အတွက်နဲ့ ညိမ်းက အမွေတွေလက်လွတ်လိုက်ရတဲ့အပြင် မိဘတွေနဲ့လဲ သံယောဇဉ်ဖြတ်ခဲ့ရတယ်မဟုတ်လား။ အဲ့တာ ကံကောင်းခြင်း တွေလုယူခံလိုက်ရတာပဲပေါ့။"

"ဒါဆိုရင်တော့ ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့် အတွေးတိမ်တာလို့ပဲပြောပါရစေ။ ကျွန်တော့အတွက်တော့ ကံကောင်းခြင်းဆိုတာ သူနဲ့ ဖြတ်သန်းရတဲ့ အချိန်တွေတိုင်းပါပဲ။"

တကယ်တော့ ကမ္ဘာညိမ်းက ဒီအဖြေကို ဖြေချင်လို့ကို တမင် မသိဟန်ဆောင်မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အဲ့တာကို မသိတဲ့ ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်ကတော့ ထောင်ချောက်ထဲကိုမှ တည့်တည့်တိုးဝင်ခဲ့လေသည်။

ကမ္ဘာညိမ်းက မိန်းမတွေနဲ့ ဖက်ပြီး စကားနိုင်လုရတာ မကြိုက်ပေမဲ့ သူ့အသည်းအသက်လေးပေါ်ထားတဲ့ သူရဲ့စိတ်ခံစားချက်အမြင်တွေကိုတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိအောင် မြင်အောင် ပြောပြချင်နေခဲ့သည်။

နားထောင်လိုက်ရတဲ့ ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်အတွက်ကတော့ စိတ်မသက်သာလှ။ သူမရဲ့ မကျေနပ်ခြင်း ဝန်တိုခြင်းတွေ ဒေါသအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းသွားချိန်မှာတော့ ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်ဟာ အိနြေ္ဒသိက္ခ္ခာဆိုတာကိုမသိတော့ပဲ သတိလက်လွတ်နဲ့ ရင့်သီးတဲ့ စကားလုံများအဖြစ် ပစ်ချလိုက်မိသည်။

သူမက ဟန်ဆောင်ခြင်း အတိကင်းပြီး စူးရဲတဲ့မျက်ဝန်းများဖြင့် သူမပုံစံအစစ်အမှန်အတိုင်း ကမ္ဘာညိမ်းကို ကြုံးဝါးသည်။

"အခုနေတော့ ဒီလိုပဲ ပြောထားအုံးပေါ့။ နောက်ကျရင် သိလာလိမ့်မယ် ဘယ်အရာက ကံကောင်းခြင်းလဲဆိုတာကို။ အထူးသဖြင့် ကျွန်မလို မိန်းကလေးကို ငြင်းမိတဲ့အတွက် ရှင်ကောင်းကောင်းကြီး နောင်တရလာလိမ့်မယ်။ ရှင်သိပ်ချစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့မိန်းမကလဲ အချိန်ကြာလေ အသုံးမဝင်တဲ့ တန်ဖိုးမဲ့တဲ့ သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှန်း သိလာရလိမ့်မယ်။"

"ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်က ထင်ထားတာ ထက်ကို ကျွန်တော့အပေါ်အငြိုးကြီးနေတာပဲ။ ကျွန်တော့ရဲ့ ငြင်းဆိုမှုက ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့် သိက္ခကို အနည်းနဲ့အများတော့ ထိခိုက်စေမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့မှာလဲ ငြင်းဆိုခွင့်အပြည့်အဝရှိတယ်။ အဲ့တာကို ပြစ်မှု မြောက်တယ်လို့ တစ်ဖက်သတ် ယူဆလို့ မရဘူး။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့ မဟေသီလေးကို ထိပါးပြောဆိုတာတွေ ဆင်ခြင်ပါ။ ကျွန်တော်က သူကို စကားလုံးလေးတစ်လုံးနဲ့တောင် အထိခိုက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့တော့ တရားလွန် စွပ်စွဲပြောဆိုတာမလုပ်ပါနဲ့။ ဒါနောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေ။"

တကယ်တော့ ဒီစကားက သူမလုပ်ရပ်တွေကို သိနေတဲ့အကြောင်း သတိပေးလိုက်ချင်းဖြစ်သည်။

သူမက လွန်ခဲ့တဲ့လတွေကတည်းက မေမြတ်လွန်းဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးအကြောင်းကို အဝေးကနေ ဆက်တိုက် စုံစမ်းနေခဲ့ပြီး ဒုက္ခပေးဖို့ ကြံစည်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မာနာကြီးပြီး ဘဝင်ခေါင်ခိုက်နေတဲ့ သူမလိုအမျိုးသမီးက သူမအလိုလောဘအတွက် မကောင်းမှုကို လွယ်လွယ်ကျူးလွန်နိုင်တယ်ဆိုတာကို ကမ္ဘာညိမ်းက ကြိုသိထားသည်။

အဲ့တာကြောင့်လဲ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေထဲက တစ်ချို့ကို အတွင်းလူအဖြစ်နေခိုင်းပြီး သူမလှုပ်ရှားမှုတွေကို ဆက်တိုက် စောင့်ကြည့် နေခဲ့သည်။

အခုလည်း တကယ်မရှိတဲ့ မေမြတ်လွန်းကို စုံစမ်းမရ၍ ကြံရာ မရဖြစ်ကာ အစည်းအဝေးကို အကြောင်းပြပြီး ကမ္ဘာညိမ်းရှေ့ ရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အခုတော့ သူမက ဒေါသတကြီးနဲ့ လာရာလမ်းအတိုင်းသာ ပြန်ထွက်သွားခဲ့ရသည်။

ကမ္ဘာညိမ်းရုံးခန်းထဲမှ ဒေါသတကြီးထွက်လာတဲ့ ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်က အောက်ထပ်အလွှာရောက်လို့ ဓါတ်လှေကားပွင့်လာချိန်မှာ လူတစ်ယောက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့လိုက်ရသည်။

"မေမြတ်လွန်း ..."

သူမနှုတ်က ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

သူမမျက်ခုံးတွေ အလိုလိုတွန်းချိုးသွားပြီး

"သူက ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ပဲ" ဟု ထပ်ပြီးရေရွတ်ပြန်သည်။

သူမ စိတ်ဝင်တစားငေးကြည့်နေမိတဲ့ ကောင်လေးက ဓါတ်လှေကားထဲကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲဝင်လာပြီး နံပါတ်တစ်ခုကိုနှိပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဓါတ်လှေကား တံခါးပြန်ပွင့်မည့်အချိန်ကို စောင့်နေခဲ့သည်။

ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့်တစ်ယောက် အူကြောင်ကြောင်နဲ့ အပေါ်ထပ်အလွှာထိ ပြန်ပါလာခဲ့တယ်။

တံခါးဖွင့်လို့ ထိုကောင်လေးပြန်ထွက်သွားသည်အထိ ဒေါ်ဇင်မိုးမြင့် အသိစိတ်မကပ်နိုင်သေး။

သူမက ဓါတ်လှေကားထဲမှာ ရှိနေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး သူမ ရင်နှီးနေတဲ့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း တစ်ခုပြီးတစ်ခုဆက်တိုက်တွေးနေခဲ့တယ်။

ဓါတ်လှေကားထဲမှာ သူမအပါအဝင် လူသုံးယောက် ထပ်ရှိနေသေးတာကြောင့် သူမရင်နှီးနေတဲ့မျက်နှာပိုင်ရှင်က သူမကို သတိထားမိဟန်မရ။

"မေမြတ်လွန်းမှာ အမြွှာရှိတာလား။ ဒါမှမဟုတ် မေမြတ်လွန်းက ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လား။ ဒါမှမဟုတ်ရင် မေမြတ်လွန်းက ယောက်ျားလေးဟန်ဆောင်ပြီး ဒီမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်နေတာလား။ ဘာလို့ ရုပ်က တစ်ထပ်တည်းကျအောင် တူနေရတာလဲ။ ဒီကိစ္စကို စုံစမ်းဖို့တော့လိုနေပြီ။"

သူမက ဖြစ်နိုင်ခြေအားလုံးကိုတွေးဆနေခဲ့ပြီးနောက် တစ်စုံတစ်ခုကို အတည်ပြုနိုင်ဖို့ စိတ်လောနေခဲ့သည်။

ကမ္ဘာညိမ်းက ညပိုင်းမှာ လုပ်ငန်းကိစ္စတွေ့ဆုံမှုတစ်ခုရှိနေသေးတာကြောင့် ကောင်းမြတ်လွန်း နဲ့ အိတိုးလေးတို့ နှစ်ယောက်တည်း အိမ်ပြန်ခဲ့ရကြရသည်။

ပုံမှန်အချိန်ဆို အိတိုလေးကို ထွေးထွေးက ရေချိုးပေးနေကြဆိုပေမဲ့ ဒီနေ့မှ အိတိုလေးက ကောက်စိန်လေးလုပ်နေသည်။

"တီတီထွေးထွေး အိတိုလေးက မာမားနဲရေသွားချိုးမှာ"

"မရဘူးလေ။ ကိုကိုကြီးက မှာထားတယ်။ ကိုကြီးရေချိုးတဲ့အချိန်လေးတော့ အိတိုလေးကို သွားမနှောက်ယှက်စေနဲ့တဲ့"

"အိတိုလေးက သွားနှောက်ယှက်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ မာမားနဲ့ ရေလေးပဲအတူချိုးချင်တာကို။"

"အိတိုလေးက ကိုကိုကြီးမရှိတာနဲ့ ထွေးထွေးကို အနိုင်ကျင့်တော့တာပဲ"

အိတိုလေးနဲ့အပြိုင်စိတ်ကောက်နေတဲ့ ထွေးထွေးကို ကြည့်ပြီး အိတိုလေးက တခစ်ခစ်ထရယ်သည်။

အသက် ဆယ့်လေးနှစ်သာရှိသေးတဲ့ ထွေးထွေးက အိတိုလေးရဲ့ ကစားဖော်ဆိုရင်လဲ မမှားတာကြောင့် အိတိုလေးက ထွေးထွေးကို ဘယ်လို အနိုင်ကျင့်ရမလဲ ကောင်းကောင်းသိသည်။

အိတိုလေးက သူ့ဒယ်ဒီ မရှိတဲ့နေ့တွေတိုင်း သူ့ဒယ်ဒီ လုပ်ခွင့်မပေးတဲ့ အလုပ်တွေကို ထွေးထွေးကို ခွင့်ပြုပေးဖို့ပူဆာလေ့ရှိသည်။

အဲ့လို အချိန်တိုင်းလည်း ထွေးထွေးက နှစ်ခါပြောစရာမလိုအောင် အနိုင်ကျင့်ခံရတဲ့ရုပ်လေးနဲ့ အိတိုလေး ပူဆာသမျှကို လုပ်ပေးတက်သည်။

အခုလည်း ထွေးထွေးလေးတစ်ယောက် အိတိုလေးတစ်ကိုယ်လုံးကို အဖြူရောင် တဘက်ကြီးနဲ့ထုပ်ပြီး ကောင်းမြတ်လွန်း အခန်းရှိရာဆီသို့သွားနေသည်။

ကောင်းမြတ်လွန်း အခန်းရှေ့ရောက်တာနဲ့ ပါးလုံးကြီးများ မို့တက်အောင်ပြုံးပြီး မျက်နှာချိုသွေးနေတဲ့ အိတိုလေးကို ထွေးထွေးတစ်ယောက် အသည်းယားပြီး သူနဖူးလေးနဲ့ အိတိုလေးနဖူးနဲ့ အသာတိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းစူးပြလိုက်သည်။

ထွေးထွေး စိတ်ဆိုးနေတဲ့ပုံကိုကြည့်ပြီး အိတိုလေးက တခစ်ခစ်နဲ့ထရယ်သည်။

သဘောကျကာ ပြုံးရွှင်နေတဲ့ ကလေးလေးကို ထွေးထွေး ဘယ်လိုများ ငြိုငြင်ရက်ပါ့မလဲ။

နောက်ဆုံးတော့လဲ သက်ပြင်းချရင်း ကောင်းမြတ်လွန်း အခန်းတံခါးကို ခေါက်ရတော့သည်။

တံခါးခေါက်သံအဆုံးမှာ ကောင်းမြတ်လွန်း၏ အခန်းတံခါး ပွင့်ဟလာခဲ့သည်။ တံခါးရွက်နောက်မှာ ပေါ်လာတဲ့ ကောင်းမြတ်လွန်းကို ထွေးထွေးမြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာတော့ ...

"အမေ့ .... အကြီးကြီးပဲ" ဟု ယောင်ရမ်းကာ ထအော်တော့သည်။

အော်ပြီးကာမှ ရှက်သွားတဲ့ထွေးထွေးက အိတိုလေးကို အောက်ချပေးပြီး

"ကိုကြီး .. အိတိုလေးက ကိုကြီးနဲ့ရေတူတူချိုးချင်လိုတဲ့" ဟု ရပ်စာသားရွတ်သလို တရစက် ရွတ်ကာ တစ်ချိုးတည်း လစ်ပြေးတော့သည်။

ကောင်းမြတ်လွန်းကတော့ ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိတဲ့ ထွေးထွေးကိုလှမ်းကြည့်ရင်း အူလည်လည်ရုပ်လေးနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ကောင်းမြတ်လွန်းက အိတိုလေး လက်ကိုဆွဲပြီး အခန်းထဲထည့်ကာ တံခါးပါ တစ်ခါတည်းပိတ်လိုက်သည်။

"အိတိုလေး ထွေးထွေးက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ"

"အိတိုလေးလဲ သိပါဘူး မာမားရယ်။ တီတီထွေးထွေးက တစ်ခါတစ်လေအဲ့လိုပဲ ထထအော်တာ။"

"ရေအတူချိုးချင်လို့ဆို ဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ်။ မာမားက အခုရေချိုးတော့မှာမို့လို့ အင်္ကျီချွတ်ထားတာမဟုတ်လားဟင်"

အိတိုလေးပြောမှ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ ခါးထက်မှာ တဘက်တစ်ထည်တည်းသာ ပတ်ထားမိတာကို သတိရသွားပြီး ထွေးထွေးဘာလို့ အော်သွားလဲဆိုတာကိုပါ သဘောပေါက်သွားရတော့သည်။

ထွေးထွေးတစ်ယောက် ကောင်းမြတ်လွန်း ဖွက်ထားတဲ့ ကျစ်လျစ်တဲ့ ကြွက်သားအဖုအထစ်တွေကို မြင်ပြီး လန့်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

ဘာရယ်မဟုတ် ထွေးထွေးကို အားနာမိသွားသည်။ နောက်ဆို အနေအထိုင်ပိုပြီး ဂရုစိုက်ရမည်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးလိုက်သည်။

"မာမား ... ဟုတ်လားလို့ ..."

"ဟုတ်တယ် အခုပဲရေချိုးတော့မလို့"

"အိတိုလေးကိုပါ ရေချိုးပေးပါနော် ရေချိုးရင်း မာမားနဲ့ ရေကစားမယ်လေ မကောင်းဘူးလား။"

"လက်စသတ်တော့ ဝက်ဝံပေါက်လေးက ရေကစားချင်နေတာကို"

အိတိုလေးက ချစ်စရာကောင်အောင် ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ပြုံးပြလာသည်။

ကောင်းမြတ်လွန်းလည်း အိတိုလေးကို ချီပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ရေအသင့်ဖြည့်ထားတဲ့ ရေချိုးကန်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

အိတိုလေး ကစားလို့ရအောင်လဲ ဆပ်ပြာပူဖောင်းတွေ ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်သည်။

အဲ့ဒီနောက် အိတိုလေး စိတ်ကျေနပ်သည်အထိ ကောင်းမြတ်လွန်းက အိတိုလေးနဲ့အတူ ကစားပေးပြီး ရေတစ်ခါတည်း ချိုးလိုက်ကြသည်။

ကောင်းမြတ်လွန်းတို့ ရေချိုးပြီးသည်အထိ ကမ္ဘာညိမ်းပြန်ရောက်မလာသေးတာကြောင့် ကောင်းမြတ်လွန်းပဲ အိတိုလေးနဲ့အတူ ထမင်းစားပေးပြီး အစာလည်းကြေ ရင်လည်းချောင်အောင် အိတိုလေးနဲ့ အဖော်ပြုကာ ဆက်ပြီးကစားပေးနေလိုက်သည်။

"မိပြီ ..."

အိတိုလေးရဲ့ ဝမ်းသာအာရ အော်ဟစ်သံက စူးခနဲနေအောင်ထွက်ပေါ်လာသည်။

တရစက်ပြေးလွှားနေတဲ့ ခြေတံတုတ်တုတ်ကျစ်ကျစ်လေးတွေက အခုမှပဲ ရပ်တန့်သွားတော့သည်။

အိတိုလေးနဲ့အတူ ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံး နေရာလပ်မကျန်အောင် ပြေးလွှားကစားပြီးတဲ့နောက် ကောင်းမြတ်လွန်းလည်း ဟောဟဲစိုက်ကာ ဆိုဖာခုံပေါ် ပစ်လဲချလိုက်တော့သည်။

အိတိုလေးကလည်း ကောင်းမြတ်လွန်းဗိုက်ပေါ်တက်ခွကာ မှောက်ခုံလေးအိပ်ပြီး အမောဖြေနေသည်။

"မာမား ... မာမားက ပြေးတာနှေးလိုက်တာ"

"အိတိုလေးက မြန်မြန်ပြေးနေတာကို မာမား ဘယ်လိုလုပ်မှီတော့မှလဲ"

"နောက်တစ်ခါကျရင် အိတိုလေးက မာမားမမောအောင် ဖြည်းဖြည်းလေး ပြေးပေးမယ် အဲ့တာဆို မာမားက အိတိုလေးနဲ့ ထပ်ဆော့ပေးအုံးမှာ မဟုတ်လား။"

"မဆော့ပေးတော့ပါဘူးကွာ။ အိတိုလေးက မာမားကို အလျှော့လဲ မပေးဘူး။ မာမားပဲရှုံးနေတာ။"

နောက်တစ်ခါ သူနဲ့အတူ ထပ်မဆော့ပေးမှာ စိုးရိမ်နေတဲ့ အိတိုလေးကို ကောင်းမြတ်လွန်း တမင်စနေခြင်းဖြစ်သည်။

"မာမားကလဲ နောက်တစ်ခါဆို အိတိုလေးက အရှုံးပေးမယ်လေ တူတူ ဆော့ပေးနော်"

ကောင်းမြတ်လွန်း မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အာဘွားတွေ ဆက်တိုက်ပေးပြီး ချော့နေတဲ့ အိတိုလေးကြောင့် ကောင်းမြတ်လွန်းမျက်နှာက ယားကျိကျိပင်ဖြစ်လာတော့သည်။

အဲ့ဒီကြားထဲ အမြတ်ထုတ်သွားသူက တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက် အိတိုလေးရဲ့ ဒယ်ဒီ ဦးကမ္ဘာညိမ်းပင်ဖြစ်သည်။

အိတိုလေးနဲ့ရောပြီး ကောင်းမြတ်လွန်းကို အာဘွားတွေပေးလာတဲ့ ကမ္ဘာညိမ်း။

"အစ်ကို ..."

ကောင်းမြတ်လွန်းက သူ့ပါးပေါ်ကို ကျရောက်လာတဲ့ ကမ္ဘာညိမ်းရဲ့ အနမ်းတစ်ပွင့်ကြောင့် အလန့်တကြားထအော်လိုက်သည်။

ကမ္ဘာညိမ်းကတော့ ပြုံးစိစိလုပ်ရင် ကောင်းမြတ်လွန်းနဖူးကို ထပ်နမ်းသည်။

ကောင်းမြတ်လွန်းက ထထိုင်ဖို့ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် အိတိုလေးက အထ မခံဘူး။

ကမ္ဘာညိမ်းကလည်း ရလာတဲ့ အခွင့်အရေးကို အပြည့်အဝအသုံးချပြီး အိတိုလေးနဲ့ အပြိုင်ထပ်နမ်းသည်။

"အစ်ကို ... ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲဗျာ"

"အိတိုလေးအတွက် ကူချော့ပေးနေတာလေ"

"ဟာဗျာ ဘာဆိုင်လို့ အာ .. မနမ်း .. ဟ ...."

"ပြောလေ နောက်တစ်ခါ အိတိုလေးနဲ့ ထပ် ကစားပေးအုံးမှာလား"

"ကစားပေးမယ် ကစားပေးမယ် တော်ကြပါတော့ ကျွန်တော့မျက်နှာတွေလဲ ထူပူလာပြီ"

"တော်လို့မရဘူးမာမားရဲ့"

"ဘာလို့တုန်း ..."

"မာမားက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ... အိတိုလေးကိုလဲ အလိုလိုက်တယ်လေ ... အဲ့တာကြောင့် ချစ်လို့နမ်းတာ။"

အိတိုလေးက တစ်လှည့် ကမ္ဘာညိမ်းက တစ်လှည့်နဲ့ တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆီ နမ်းတာကို ခံနေရတဲ့ ကောင်းမြတ်လွန်းရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်က ဆေးမကူပဲ အနမ်းတွေကြောင့် ရဲတောက်လာတော့သည်။

T.B.C 🐻
Thanks 😘

11:13PM(Wed)
09.02.2022
G14