🎵 Picture-perfect, you don't need no filter
🎶 Gorgeous, make 'em drop dead, you a killer
🎵 Shower you with all my attention
🎶 Yeah, these are my only intentions
...........
ဖုန္း Ringtone သံက အခန္းထဲမွာပဲၾကားေနရတာမို႔ ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုတင္ဟိုဘက္ေဘးက်လို႔။ ေရခ်ိဳးေနသည္ဆိုလို႔ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့လည္း ေရခ်ိဳးခန္းႀကီးကပြင့္လ်က္သား လူကမရွိ။ ဖုန္းေခၚေတာ့လည္း ဖုန္းက ခုတင္ေဘးမွာခန္႔ခန္႔ႀကီး၊ လူက ဘယ္ေနရာမွာ ဆန္႔ဆန္႔ႀကီး သြားေသေနမွန္းမသိရ။
ဖုန္းႏွစ္လံုးကိုင္ၿပီး အခန္းအျပင္ျပန္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့မွ

"ဟ! အသံေလးဘာေလးေပးပါကြ"

"မင္းသာ ငါ့အခန္းထဲေရာက္ေနတာေလ"

"ေရခ်ိဳးၿပီးတာကို အဝတ္မလဲဘဲ ဘယ္ေလၽွာက္သြားေနတာလဲ?"

Bathrobe ကိုၾကည့္ၿပီး ေမးမိသည္။

"ပိုက္ပ်က္သြားလို႔ မာမီတို႔အခန္းမွာ သြားခ်ိဳးတာ"

"အဝတ္လဲလိုက္ဦး"

တစ္ေယာက္က အဝတ္လဲေနခ်ိန္ က်န္တစ္ေယာက္က စားပြဲေပၚမွ မပိတ္ထားေသာ Laptop ကို အျခားၿဂိဳဟ္မွပစၥည္းတစ္ခုလို စူးစမ္းေနသည္။

One
Fifty before Zero, & Five before E
You

ဒါက ဘာႀကီးလဲ? ဘာစာေတြ႐ိ္ုက္ထားတာလဲ?

"ငရဲ၊ ဒါ ဘာေတြေရးထားတာလဲ? သိုက္စာလား?"

Screen မွ အၾကည့္မလႊဲဘဲ ေမးလာသည္ကို ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ရင္း ေျဖလိုက္ပံုမွာ

"မင္းဘိုးေအ သြားေမးလို႔ သိုက္စာျဖစ္သြားတာလား?"

"ဘာႀကီးလဲ? ငါ နားမလည္ဘူး"

"ရည္းစားစာေလ။ ဟို E-major က မမအတြက္"

"ရည္းစားစာ? ဘယ္နားက ရည္းစားစကားပါပါလိမ့္! You နဲ႔ ဆံုးတာဆိုေတာ့ အေပၚက One က I, ဟုတ္တယ္။ Roman Number ေတြ"

"မင္း ဉာဏ္ေျပးသားပဲ"

အနားေရာက္လာၿပီး ေခါင္းမွဆံပင္ေတြကိုဆြဲဖြလာသည္မို႔

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းကြာ။ 50 က L, Zero က ရွိလို႔လား? 5 က V, ငါသိၿပီ။ 50 က L, သုညက O, 5 က V, ၿပီးေတာ့ E. အားလံုးေပါင္းေတာ့ I Love You"

"Sorry ပဲ သားႀကီး။ ငါ မင္းကိုေမးတာမဟုတ္ဘူး"

"ငနာေကာင္။ ငါကေရာ မင္းကိုေျပာလား? မင္းစာကိုဖတ္တာေလ။ ဒီကလစ္ေလးကေရာ ဘယ္သူ႔ေပးဖို႔လဲ?"

"ေဟ့ေကာင္၊ သုတ! ျဖည္းျဖည္းလုပ္"

ေမးလည္းေမး လက္ကလည္း ေဘးထိုးကလစ္ေလးဟသြားေအာင္ ညႇစ္လိုက္မိေတာ့ ဟသြားသည့္ေနရာတြင္ ေခါက္ထည့္ထားေသာစာရြက္ပိုင္းေလး ျပန္႔သြားၿပီး ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စာလံုးက အထင္းသား။

"မင္းကေတာ့ မႏိုင္ဘူး ငရဲရာ"

"မႏိုင္ရင္ ႏွစ္ခါခြဲသယ္ပါ"

ခုတင္ေပၚလွဲခ်ရင္းေျပာလာေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို Laptop ပိတ္ရင္း လွည့္ၾကည့္မိသည္။
ကိုယ္ေတာ္က သူ႔ခုတင္ေပၚကန္႔လန္႔ျဖတ္လွဲၿပီး ကိုးယိုးကားယား Fashion ျပေနရသည္ကို လွလို႔ၾကည့္ေနသည္ဟု အထင္ေရာက္ေနပံု။

"ငရဲ၊ မင္းရဲ႕ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မြန္မေလး ဆိုတာကေရာ?"

"ျပတ္သြားၿပီ"

"ဘယ္တုန္းကရည္းစားျဖစ္လို႔ ျပတ္သြားတာလဲ?"

"ရည္းစားမျဖစ္ခင္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ၿပီကြာ။ လာမေမးနဲ႔ေတာ့"

"မင္း လြန္လြန္းတယ္မထင္ဘူးလား?"

"အခ်စ္ေတြ အမ်ားႀကီးေပးႏိုင္တာ လြယ္တာမွတ္လို႔"

"All for One ဆိုရင္သာ အမ်ားႀကီးခ်စ္တတ္တာေလ။ အခု မင္းဟာက One for All ျဖစ္ေနတာ"

"အမ်ားႀကီးကို ခ်စ္တတ္တာ။ လူေတြအမ်ားႀကီးကို ခ်စ္ႏိုင္တာ။ ခ်စ္တယ္ေျပာခံရတာကို မႀကိဳက္တဲ့သူရွိမလား? ငါက စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးေနတာေလ"

ပိတ္ထားတဲ့ Laptop ကို တြန္းေရႊ႕လိုက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့စာရြက္ပိုင္းေလးကို ယူၾကည့္မိသည္။



"ဒီဂဏန္းေတြကေရာ ဘယ္သူ႔ကို တြက္ခိုင္းဖို႔လဲ? ဒါေတာ့ ငါသိတယ္"

စာရြက္ကို အရွည္လိုက္တစ္ဝက္ေခါက္ခ်ၿပီး ေမးလာသူကို

"ဉာဏ္စမ္းႀကိဳက္တဲ့ Civil က တစ္ေယာက္အတြက္"

"မေျပာေတာ့ဘူး မင္းကို"

ညီရဲရင့္ေရ ... အခ်စ္ေတြ ျဖန္႔က်က္ေနလိုက္ပါ။

"မေျပာနဲ႔ေတာ့ ပင္ပန္းေနမယ္ ေရေသာက္ဦးမလား သုတေလး ဟင္"

ေရတစ္ခြက္ယူလာကာ သုတမ်က္ႏွာကို ခပ္ျပဳံးျပဳံးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ရဲရင့္ေၾကာင့္ သုတအေနရခက္စြာ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ဟန္႔ရင္း

"အဟမ္း ဘာ ဘာလို့ေသာက္ရမွာလဲ အဟမ္း"

"သုတေလးကလည္း ငါက မင္းကိုစိတ္ပူလို့ဟာကို ဟြင့္"

"ညီရဲရင့္ မင္း မင္း ငါ့ကို အဲ့ဒီလိုပုံစံလာမလုပ္ျပနဲ႔ေနာ္ ငါဆြဲထိုးမွာ "

"သုတေလးေက်နပ္မယ္ဆို ဒီက ရဲရင့္ေလးက သတ္ရင္ေတာင္ၿငိမ္ေနမွာပါ သုတေလးရယ္"

"ခ်ီးလိုပဲ ေခြးသူေတာင္းစား မနက္ေစာေစာ ေဘာစကားေတြလာေျပာေနတယ္ အားးးး"

"ဟဟားးးဟဟားး"

ႏွုတ္က သံသာခ်ိဳေအး နံနက္ခင္းေတးသံသာမ်ားေရရြက္ရင္း အခန္းတံခါးအားေစာင့္ပိတ္ကာ အျပင္ကိုထြက္သြားေသာ ေခသုတအား ၾကည့္ရင္း အခန္းထဲမွာ တဟားဟားေအာ္ရယ္ေနသူက ညီရဲရင့္ပါ။
သူတို့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ မနက္တိုင္းျဖစ္ေနက် အရာေတြထဲမွာ ဒါလည္းပါေပသည္။ အိမ္သားေတြကေတာ့ရိုးေနၾကၿပီမို့ မသိသလိုသာေနၾကေလသည္။

"ခ်ီးလိုေကာင္ ညီရဲရင့္ ေသမလိုပဲ မဟုတ္ဘူး ေသမလိုျဖစ္တာကငါ  အဲ့ဒီလိုအျပဳအမူေတြ က်ပ္က်ပ္လုပ္ ငါရင္ခုန္ရလြန္းလို့ေသမလားပဲ  အားးး႐ူးေတာ့မွာပဲကြာ"

ေလွကားအားတစ္ဒုန္းဒုန္းေဆာင့္နင္းေနေသာ သုတအား အန္တီႏွင္းက ျပဳံးၾကည့္ရင္း

"သား သုတေလး စိတ္တိုေနျပန္ၿပီလားဟင္"

"ဟြန္း ဟုတ္တယ္ အန္တီေလး ရဲရင့္သားကို စိတ္တိုေအာင္လုပ္တာ"

"ဟုတ္လား အန္တီေလး ရိုက္မယ္ အဲ့ဒီေကာင္ေလးကို သူ႔ေဖေဖနဲ႔လည္းတိုင္ေျပာပစ္မယ္ "

"ဟမ္ အာ အန္တီေလးကလည္း မရိုက္ရပါဘူး ၿပီးေတာ့ ေလးေလးႀကီး နဲ႔လည္းမတိုင္ရပါဘူး "

"မရပါဘူး သားကိုအျမဲလိုက္စေနတာ အန္တီေလးက အျပစ္ေပးရမွာေပါ့"

"ဟာ သား က ခဏပဲစိတ္ဆိုးတာကို အန္တီေလးကလည္း ဘာမွန္းလည္းမသိဘူးကြာ"

"အမေလးေလး ငါ့ကိုပါ ေကာက္မယ္ေတာ့မႀကံနဲ႔ အေမာင္သုတေလး မနက္စာစားမယ္ "

"မစားေသးဘူး ရဲရင့္ကိုေစာင့္ဦးမယ္"

ထိုအခ်ိန္ အိမ္ေပၚထပ္က ရဲရင့္ဆင္းလာၿပီး

"အငတ္ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္မစားဘဲနဲ႔ "

"မင္း ငါ မစားေတာ့ဘူး မင္းကိုလည္းမေစာင့္ေတာ့ဘူး ေခြးလိုေကာင္ "

အငတ္ေျပာရင္ ေသေအာင္ေဒါသထြက္တတ္ပါေသာ ေခသုတ ယခုလည္း ေဒါသထြက္ၿပီး မနက္စာလည္းမစားေတာ့သလို ရဲရင့္ကိုလည္းမေစာင့္ဘဲထြက္သြားေလၿပီ။ အေနာက္ကရဲရင့္မွာလည္း မနက္စာမစားနိုင္ဘဲ သုတေနာက္အေျပးလိုက္သြားရပါေတာ့တယ္။

အေမျဖစ္သူကေတာ့ သားေတာ္ေမာင္နဲ႔ သုတေလးအားၾကည့္ရင္း ေခါင္းသာခါေနမိေတာ့တယ္။ ဒါေတြက သူတို႔အတြက္ ရိုးအီေနပါၿပီ။
မတည့္အတူေန မျမင္ေခ်ာင္းၾကည့္ေလးႏွစ္ေယာက္က ႏွစ္ဘက္မိဘေတြအတြက္ အခ်စ္ပိုေနရသူေလးေတြပါ။

"""""""""""""""""""""""""""""""""

🎵 Picture-perfect, you don't need no filter
🎶 Gorgeous, make 'em drop dead, you a killer
🎵 Shower you with all my attention
🎶 Yeah, these are my only intentions
...........
ဖုန်း Ringtone သံက အခန်းထဲမှာပဲကြားနေရတာမို့ ရှာကြည့်လိုက်တော့ ခုတင်ဟိုဘက်ဘေးကျလို့။ ရေချိုးနေသည်ဆိုလို့ အခန်းထဲဝင်လာတော့လည်း ရေချိုးခန်းကြီးကပွင့်လျက်သား လူကမရှိ။ ဖုန်းခေါ်တော့လည်း ဖုန်းက ခုတင်ဘေးမှာခန့်ခန့်ကြီး၊ လူက ဘယ်နေရာမှာ ဆန့်ဆန့်ကြီး သွားသေနေမှန်းမသိရ။
ဖုန်းနှစ်လုံးကိုင်ပြီး အခန်းအပြင်ပြန်ထွက်မယ်လုပ်တော့မှ

"ဟ! အသံလေးဘာလေးပေးပါကွ"

"မင်းသာ ငါ့အခန်းထဲရောက်နေတာလေ"

"ရေချိုးပြီးတာကို အဝတ်မလဲဘဲ ဘယ်လျှောက်သွားနေတာလဲ?"

Bathrobe ကိုကြည့်ပြီး မေးမိသည်။

"ပိုက်ပျက်သွားလို့ မာမီတို့အခန်းမှာ သွားချိုးတာ"

"အဝတ်လဲလိုက်ဦး"

တစ်ယောက်က အဝတ်လဲနေချိန် ကျန်တစ်ယောက်က စားပွဲပေါ်မှ မပိတ်ထားသော Laptop ကို အခြားဂြိုဟ်မှပစ္စည်းတစ်ခုလို စူးစမ်းနေသည်။

One
Fifty before Zero, & Five before E
You

ဒါက ဘာကြီးလဲ? ဘာစာတွေရိုက်ထားတာလဲ?

"ငရဲ၊ ဒါ ဘာတွေရေးထားတာလဲ? သိုက်စာလား?"

Screen မှ အကြည့်မလွှဲဘဲ မေးလာသည်ကို ဘောင်းဘီတစ်ထည်ကောက်စွပ်ရင်း ဖြေလိုက်ပုံမှာ

"မင်းဘိုးအေ သွားမေးလို့ သိုက်စာဖြစ်သွားတာလား?"

"ဘာကြီးလဲ? ငါ နားမလည်ဘူး"

"ရည်းစားစာလေ။ ဟို E-major က မမအတွက်"

"ရည်းစားစာ? ဘယ်နားက ရည်းစားစကားပါပါလိမ့်! You နဲ့ ဆုံးတာဆိုတော့ အပေါ်က One က I, ဟုတ်တယ်။ Roman Number တွေ"

"မင်း ဉာဏ်ပြေးသားပဲ"

အနားရောက်လာပြီး ခေါင်းမှဆံပင်တွေကိုဆွဲဖွလာသည်မို့

"ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းကွာ။ 50 က L, Zero က ရှိလို့လား? 5 က V, ငါသိပြီ။ 50 က L, သုညက O, 5 က V, ပြီးတော့ E. အားလုံးပေါင်းတော့ I Love You"

"Sorry ပဲ သားကြီး။ ငါ မင်းကိုမေးတာမဟုတ်ဘူး"

"ငနာကောင်။ ငါကရော မင်းကိုပြောလား? မင်းစာကိုဖတ်တာလေ။ ဒီကလစ်လေးကရော ဘယ်သူ့ပေးဖို့လဲ?"

"ဟေ့ကောင်၊ သုတ! ဖြည်းဖြည်းလုပ်"

မေးလည်းမေး လက်ကလည်း ဘေးထိုးကလစ်လေးဟသွားအောင် ညှစ်လိုက်မိတော့ ဟသွားသည့်နေရာတွင် ခေါက်ထည့်ထားသောစာရွက်ပိုင်းလေး ပြန့်သွားပြီး ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စာလုံးက အထင်းသား။

"မင်းကတော့ မနိုင်ဘူး ငရဲရာ"

"မနိုင်ရင် နှစ်ခါခွဲသယ်ပါ"

ခုတင်ပေါ်လှဲချရင်းပြောလာသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို Laptop ပိတ်ရင်း လှည့်ကြည့်မိသည်။
ကိုယ်တော်က သူ့ခုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲပြီး ကိုးယိုးကားယား Fashion ပြနေရသည်ကို လှလို့ကြည့်နေသည်ဟု အထင်ရောက်နေပုံ။

"ငရဲ၊ မင်းရဲ့ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်မွန်မလေး ဆိုတာကရော?"

"ပြတ်သွားပြီ"

"ဘယ်တုန်းကရည်းစားဖြစ်လို့ ပြတ်သွားတာလဲ?"

"ရည်းစားမဖြစ်ခင် အဆက်အသွယ်ပြတ်ပြီကွာ။ လာမမေးနဲ့တော့"

"မင်း လွန်လွန်းတယ်မထင်ဘူးလား?"

"အချစ်တွေ အများကြီးပေးနိုင်တာ လွယ်တာမှတ်လို့"

"All for One ဆိုရင်သာ အများကြီးချစ်တတ်တာလေ။ အခု မင်းဟာက One for All ဖြစ်နေတာ"

"အများကြီးကို ချစ်တတ်တာ။ လူတွေအများကြီးကို ချစ်နိုင်တာ။ ချစ်တယ်ပြောခံရတာကို မကြိုက်တဲ့သူရှိမလား? ငါက စိတ်ချမ်းသာအောင် လုပ်ပေးနေတာလေ"

ပိတ်ထားတဲ့ Laptop ကို တွန်းရွှေ့လိုက်တော့ ထွက်လာတဲ့စာရွက်ပိုင်းလေးကို ယူကြည့်မိသည်။



"ဒီဂဏန်းတွေကရော ဘယ်သူ့ကို တွက်ခိုင်းဖို့လဲ? ဒါတော့ ငါသိတယ်"

စာရွက်ကို အရှည်လိုက်တစ်ဝက်ခေါက်ချပြီး မေးလာသူကို

"ဉာဏ်စမ်းကြိုက်တဲ့ Civil က တစ်ယောက်အတွက်"

"မပြောတော့ဘူး မင်းကို"

ညီရဲရင့်ရေ ... အချစ်တွေ ဖြန့်ကျက်နေလိုက်ပါ။

"မပြောနဲ့တော့ ပင်ပန်းနေမယ် ရေသောက်ဦးမလား သုတလေး ဟင်"

ရေတစ်ခွက်ယူလာကာ သုတမျက်နှာကို ခပ်ပြုံးပြုံးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ရဲရင့်ကြောင့် သုတအနေရခက်စွာ ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်ရင်း

"အဟမ်း ဘာ ဘာလို့သောက်ရမှာလဲ အဟမ်း"

"သုတလေးကလည်း ငါက မင်းကိုစိတ်ပူလို့ဟာကို ဟွင့်"

"ညီရဲရင့် မင်း မင်း ငါ့ကို အဲ့ဒီလိုပုံစံလာမလုပ်ပြနဲ့နော် ငါဆွဲထိုးမှာ "

"သုတလေးကျေနပ်မယ်ဆို ဒီက ရဲရင့်လေးက သတ်ရင်တောင်ငြိမ်နေမှာပါ သုတလေးရယ်"

"ချီးလိုပဲ ခွေးသူတောင်းစား မနက်စောစော ဘောစကားတွေလာပြောနေတယ် အားးးး"

"ဟဟားးးဟဟားး"

နှုတ်က သံသာချိုအေး နံနက်ခင်းတေးသံသာများရေရွက်ရင်း အခန်းတံခါးအားစောင့်ပိတ်ကာ အပြင်ကိုထွက်သွားသော ခေသုတအား ကြည့်ရင်း အခန်းထဲမှာ တဟားဟားအော်ရယ်နေသူက ညီရဲရင့်ပါ
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မနက်တိုင်းဖြစ်နေကျ အရာတွေထဲမှာ ဒါလည်းပါပေသည် အိမ်သားတွေကတော့ရိုးနေကြပြီမို့ မသိသလိုသာနေကြလေသည်။

"ချီးလိုကောင် ညီရဲရင့် သေမလိုပဲ မဟုတ်ဘူး သေမလိုဖြစ်တာကငါ  အဲ့ဒီလိုအပြုအမူတွေ ကျပ်ကျပ်လုပ် ငါရရင်ခုန်ရလွန်းလို့သေမလားပဲ  အားးးရူးတော့မှာပဲကွာ"

လှေကားအားတစ်ဒုန်းဒုန်းဆောင့်နင်းနေသော သုတအား အန်တီနှင်းက ပြုံးကြည့်ရင်း

"သား သုတလေး စိတ်တိုနေပြန်ပြီလားဟင်"

"ဟွန်း ဟုတ်တယ် အန်တီလေး ရဲရင့်သားကို စိတ်တိုအောင်လုပ်တာ"

"ဟုတ်လား အန်တီလေး ရိုက်မယ် အဲ့ဒီကောင်လေးကို သူ့ဖေဖေနဲ့လည်းတိုင်ပြောပစ်မယ် "

"ဟမ် အာ အန်တီလေးကလည်း မရိုက်ရပါဘူး ပြီးတော့ လေးလေးကြီး နဲ့လည်းမတိုင်ရပါဘူး "

"မရပါဘူး သားကိုအမြဲလိုက်စနေတာ အန်တီလေးက အပစ်ပေးရမှာပေါ့"

"ဟာ သား က ခဏပဲစိတ်ဆိုးတာကို အန်တီလေးကလည်း ဘာမှန်းလည်းမသိဘူးကွာ"

"အမလေးလေး ငါ့ကိုပါ ကောက်မယ်တော့မကြံနဲ့ အမောင်သုတလေး မနက်စာစားမယ် "

"မစားသေးဘူး ရဲရင့်ကိုစောင့်ဦးမယ်"

ထိုအချိန် အိမ်ပေါ်ထပ်က ရဲရင့်ဆင်းလာပြီး

"အငတ် ကိုယ့်အိမ်မှာကိုယ်မစားပဲနဲ့ "

"မင်း ငါ မစားတော့ဘူး မင်းကိုလဲမစောင့်တော့ဘူး ခွေးလိုကောင် "

အငတ်ပြောရင် သေအောင်ဒေါသထွက်တတ်ပါသော ခေသုတ ယခုလည်း ဒေါသထွက်ပြီး မနက်စာလည်းမစားတော့သလို ရဲရင့်ကိုလည်းမစောင့်ပဲထွက်သွားလေပြီ အနောက်ကရဲရင့်မှာလည်း မနက်စာမစားနိုင်ပဲ သုတနောက်အပြေးလိုက်သွားရပါတော့တယ်။

အမေဖြစ်သူကတော့ သားတော်မောင်နဲ့ သုတလေးအားကြည့်ရင်း ခေါင်းသာခါနေမိတော့တယ် ဒါတွေက သူတို့အတွက် ရိုးအီနေပါပြီ
မတည့်အတူနေ မမြင်ချောင်းကြည့်လေးနှစ်ယောက်က နှစ်ဘက်မိဘတွေအတွက် အချစ်ပိုနေရသူလေးတွေပါ။

"""""""""""""""""""""""""""""""""

by Jay & Demon