Chapter (1)
Chapter (2)
Chapter (3)
Chapter (4)
Chapter (5)
Chapter (6)
Chapter (7)
Characterizing
Chapter (8)
Chapter (9)
Chapter (10)
Chapter (11)
Chapter (12)
Chapter (13)
Chapter (14)
Chapter (15)
Chapter (16)
Chapter (17)
Chapter (18)
Chapter (19)
Chapter (20)
Chapter (21)
Chapter (22)
Chapter (23)
Chapter (24)
Chapter (25)
Chapter (26)
Chapter (27)
Chapter (28)
Chapter (29)
Chapter (30)
Chapter (31)
Chapter (32)
Chapter (33)
Chapter (34)
Chapter (35)
Chapter (36)
Chapter (37)
Chapter (38)
Chapter (39)
Chapter (40)
Chapter (41)
Chapter (42)
Chapter (43)
Chapter (44)
Chapter (45)
When they have a baby...
Chapter (46)
Chapter (47)
Chapter (48)
Chapter (49)
Chapter (50)
Chapter (51)
Chapter (52)
Chapter (53)
Chapter (54)
Chapter (55)
Chapter (56)
Chapter (57)
Chapter (58)
Chapter (59)
Chapter (60): Final
Chapter (28)
ရာဇသခင္နဲ႔ ေျမကမ႓ာဆိုတဲ့ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာဖူးစာဆံုမယ့္ လူသားႏွစ္ေယာက္ မဆံုျဖစ္ၾကေသးခင္အခ်ိန္တုန္းက တစ္ေယာက္ေယာက္ကသာ ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မဟုတ္တဲ့ တျခားတစ္ေယာက္ကသာ ရူးရူးမိုက္မိုက္ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့ရင္ အဲဒီ့ဝဋ္ေႂကြးဆန္ဆန္ဖူးစာတစ္ခု ျဖစ္လာႏိုင္ေသးလားလို႔ သိခ်င္မိပါရဲ႕။

အဲဒီ့အခ်ိန္ေတြတုန္းကေပါ့။

"ငါမညာခ်င္ဘူး။ အမွန္အတိုင္းလည္း ဝန္မခံရဲဘူး။ အဟား၊ ဘာလို႔သူက ... သူက အဲဒီ့လိုနီးကပ္လာတာလဲ။ သူ႔အ႐ုပ္ေလးကိုျပန္ေပးဖို႔ ငါသိမ္းထားမိကတည္းက သူကပါ ငါ့ရင္ထဲမွာ ေနရာယူသြားတာေလ။"

'ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားမွာ သခင္ေလးေနရာယူသြားခ်ိန္က အမ်ားႀကီးေနာက္က်ခဲ့တာပဲ။'

"အား ... နာတယ္။ တစ္ခုခုကဆုပ္ညႇစ္ထားသလို ငါ့ရင္ထဲကနာတယ္။"

'သိပါတယ္။ သခင္ေလးေလာက္အခ်ိန္ၾကာၾကာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ တူညီတဲ့နာက်င္မႈမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္လည္းခံစားရတာပဲ။'

"ငါက သူ႔အနားမွာေနခ်င္တာ။ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ငါ့အနားမွာ သူ႔ကိုေပ်ာ္ေစခ်င္တာ။"

'ကၽြန္ေတာ္က သခင္ေလးအနားမွာရွိေနတာကို သတိထားမိရဲ႕လား။'

"Koa"

"ဗ်ာ"

"ငါ ခဏေလာက္ေတာ့ လိမ္ညာထားလို႔ရတယ္မလား။ သူ႔အနားကို ခဏေလာက္ေတာ့ တိုးကပ္သြားလို႔ ရတယ္မဟုတ္လား။"

"သခင္ေလး ေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။"

"ငါ သိပ္ေပ်ာ္မိမွာ။"

'သခင္ေလးရဲ႕အျပံဳးနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားႏိုင္တယ္။'

"ငါ ထပ္မွားဖို႔ျပင္ေနတာ မလြန္ပါဘူးေနာ္။"

'လြန္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အျပစ္မေျပာရက္ဘူးမို႔။'

"မလြန္ပါဘူး သခင္ေလး။ သခင္ေလးက ေပ်ာ္ဖို႔ထိုက္တန္တဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။"

"အဟက္၊ အဲဒီလိုပဲ ညာေပးပါ။ အား ... ရာဇသခင္၊ မင္းကို ငါ သိပ္ခ်စ္တယ္။"

'ေပါက္ကြဲေအာ္ဟစ္ဖို႔ အခြင့္မရွိေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သခင္ေလးကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္။'

ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ အျပစ္တစ္ခုေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ထိန္းထားရတဲ့အခ်စ္တစ္ခုရယ္၊ စြန္႔ပစ္ခံရမွာေသခ်ာလို႔ အပိုင္သိမ္းမခံရဲေသးတဲ့ ဘဝတစ္ခုရယ္က ႐ႈိက္သံေတြကိုသာ အေဖာ္ျပဳမိေတာ့ သုတ္ေပးခြင့္မရွိတဲ့ မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္က အသံတိတ္ငိုေနေလရဲ႕။



"Koa, Earth ဘယ္မွာလဲ။"

"ညက အရက္ေတြမူးၿပီး အခုအိပ္ေနတုန္း။ ဘာကိစၥလဲ။"

"ေမေမႀကီးက ဟင္းေတြပို႔ခိုင္းလိုက္လို႔ပါ။"

"ထားခဲ့။"

"ဟိုေလ၊ Earth ႏိုးရင္ အမူးေျပေအာင္ ..."

"ငါ စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ။"

"ဟမ္း၊ စကားအပိုေျပာရင္ ေယာက္်ားရသြားမွာစိုးလို႔မ်ားလားပဲ။"

"ဘာေျပာတာလဲ Day?"

ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္တဲ့ ေန႔သစ္ရဲ႕စကားကို Koa တကယ္မၾကားလိုက္ပါ။

"ဪ၊ Earth က ဘာလို႔မ်ား မနက္မထႏိုင္ေအာင္အထိ ေသာက္ရသလဲလို႔။"

"အသည္းကြဲတာ။"

"ဟင္၊ ဟိုအစ္ကိုနဲ႔က ေတြ႕ၾကၿပီမို႔လို႔လား။"

"မင္း သိေနတာလား။"

ေရခဲမွတ္ေအာက္ကိုေရာက္ေနတဲ့ Koa မ်က္လံုးေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲအရည္ေပ်ာ္ၿပီး အေရာင္ေတြေတာက္လာသလား။

"ဘာသိရမွာလဲ။ Earth ရဲ႕ Cursh အေၾကာင္းကိုေျပာတာလား။"

"မင္း ခုနကေျပာတဲ့အေၾကာင္း။"

ခ်က္ခ်င္းကို ေလသံမာသြားတာ အေျပာင္းအလဲျမန္ခ်က္။

"Earth ငယ္ငယ္ကတည္းကေတြ႕ခဲ့တဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ေလ။ ဟိုအရုပ္ေလးရဲ႕ပိုင္ရွင္တဲ့။ က်န္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိဘူး။"

"အင္း"

"ဘာလိုေသးလဲ။ ဘာလုပ္ေပးခဲ့ရဦးမလဲ။"

"မလိုေတာ့ဘူး။ ျပန္ခ်င္ရင္ ျပန္လို႔ရၿပီ။"

"မျပန္ခ်င္ေသးရင္ေရာ ေနလို႔ရလား။"

ေန႔သစ္စိတ္ထဲေတာ့ ဒီေရခဲတံုးကိုျမင္ရရင္ စခ်င္ေနာက္ခ်င္ေနတာပဲသိတယ္။

"မင္းဘာသာေနေလ။"

ေျပာၿပီးေတာ့ ေန႔သစ္ယူလာေပးတဲ့ခ်ိဳင့္ထဲက ဟင္းေတြကို ခြက္ေတြ၊ ပန္းကန္ေတြထဲ လွယ္ထည့္ေနတဲ့ Koa ကို ေန႔သစ္ရပ္ၾကည့္ေနမိဆဲ။

"ထမင္းခ်က္ၿပီးၿပီလား Koa?"

"အင္း"

"ခင္ဗ်ားေရာ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ။"

"သခင္ေလးစားၿပီးမွ။"

"ေနာက္က်ေနၿပီ။ မနက္စာနဲ႔ေန႔လယ္စာ ေပါင္းစားမလို႔လား။"

"အင္း"

"ညက ခင္ဗ်ားပါ ေသာက္ထားတာလား။"

လၽွာရွည္ေနတဲ့ေန႔သစ္ဆီကို Koa ရဲ႕အၾကည့္ေတြလြင့္ထြက္သြားတာ စူးခနဲ။

"မေသာက္ရင္လည္း မေသာက္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္ရင္ ၿပီးတာကို။"

"ငါ အရက္သမားမဟုတ္ဘူး။"

"ဒါဆို Earth ကေတာ့ ..."

"မင္း ... မင္း မျပန္ေသးဘူးလား။"

တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ၿပီးမွ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ရင္း ႏွင္လႊတ္ေနတာက ေန႔သစ္အျမင္မွာေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းေနခဲ့တယ္။

"ခုနကေတာ့ မင္းဘာသာေနေလလို႔ ေျပာၿပီးေတာ့။"

ေန႔သစ္စကားေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္အမူအရာနဲ႔ Koa က လုပ္လက္စေတြကိုဆက္လုပ္ေနေတာ့ ေန႔သစ္ကလည္း ၾကည့္စရာရွိတာကို ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ Koa ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကိုေပါ့။

'Earth ကိုစိတ္ဝင္စားေနတယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားပဲအသည္းကြဲမွာေပါ့ဗ်။'



"Phantom! ဒီကိုလာစမ္း။ ဒီအရုပ္က ဘာလို႔ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ။"

"သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္း ထိမိသြားလို႔တဲ့။ အရုပ္ကျပဳတ္က်သြားေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးတာနဲ႔ သခင္ေလးစားပြဲေပၚ ခဏတင္ထားတာ။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္သြားသိမ္းလိုက္ပါ့မယ္။"

"မထိနဲ႔။ ေတာက္ ... အဲဒီ့သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့တစ္ေယာက္ကို အလုပ္ထုတ္လိုက္ေတာ့။"

"ဗ်ာ။ သူက သခင္ေလးအေမပို႔ေပးတာမို႔ ..."

"အေမေမးရင္ ငါကထုတ္လိုက္တာလို႔ ေျပာလိုက္ကြာ။ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာမယ့္ဟာေတြကိုလည္း တစ္ခါတည္းေျပာထား။ အလုပ္လုပ္တာ ဂ႐ုတစိုက္လုပ္လို႔။ ေနာက္တစ္ခါထပ္ျဖစ္ရင္ မင္းပါမလြယ္ဘူးမွတ္။"

"ဟုတ္"

"ညက်ရင္ ပြဲရွိတယ္။ ကားကိုျပန္စစ္ထားလိုက္။"

"စစ္ထားၿပီးပါၿပီ။"

"ပစၥည္းေတြပါ တစ္ခါတည္းထည့္ထား။"

"ဒီေန႔လဲၾကမွာလား သခင္ေလး။"

"အင္း၊ အခုပဲ စကားေျပာၿပီးတာ။ ပြဲမွာပဲ အဲဒီ့ကားကိုေလာင္းေၾကးထပ္ၿပီး ကားထဲထည့္ေပးလိုက္မွာ။"

"အဲဒီ့လိုအ႐ႈံးေပးလိုက္ဖို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား။"

"မသိမသာကပ္႐ႈံးတာမ်ိဳးေတာ့ လူတိုင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။"

"ဟုတ္။ ပစၥည္းေတြျပင္ၿပီးရင္ လာေျပာပါ့မယ္။"

"အင္း၊ သြားေတာ့။"

ကားတစ္စီးေၾကးေလာင္းတာ ႐ႈံးသြားလို႔ ေသာ့ပစ္ေပးလိုက္တဲ့ Earth ရဲ႕မ်က္ႏွာက ပ်က္ယြင္းေနတာမ်ိဳးမရွိ။ ေရွ႕တစ္ပြဲမွာအႏိုင္ရၿပီး ဘဏ္စာရင္းထဲဝင္လာတဲ့ ေငြပမာဏက မနည္းလွ။ တကယ္တမ္းမွာ တရားမဝင္ပစၥည္းေတြကို လူၾကားထဲမွာေရာင္းဝယ္ေနၾကျခင္း။ ပထမတစ္ပြဲအတြက္အႏိုင္ရတဲ့ ေလာင္းေၾကးလို႔ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ ပမာဏထက္ ႏွစ္ဆမကတဲ့ေငြေတြက ဒုတိယပြဲမွာ႐ႈံးလို႔ ေပးလိုက္ရတဲ့သူ႔ၿပိဳင္ကားထဲက လူမသိသူမသိပစၥည္းတစ္ခုအတြက္ ေရာင္းရေငြေတြပါပဲ။

Earth က ၿပိဳင္ပြဲေနရာကေန ထြက္ဖို႔ျပင္ေနတုန္းမွာ Phantom က ေငြစာရင္းေတြေသခ်ာစစ္ၿပီး အတည္ျပဳၿပီးေနၿပီ။ Earth အနားမွာ Phantom ကိုမေတြ႕ရလို႔ အနားမွာမရွိဘူးထင္ရင္ေတာ့ မွားပါလိမ့္မယ္။ Earth အတြက္ အႏၲရာယ္အေငြ႕အသက္တစ္ခုခုရတာနဲ႔ Earth အနားမွာ သရဲတစ္ေကာင္လို ခ်က္ခ်င္းေပၚလာတတ္တဲ့ Phantom အေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သိေနၾကၿပီ။ Phantom ကိုေတာ့ အေသအခ်ာမျမင္ဖူးၾကပါ။
အခုလည္း အငွားကားတစ္စီးနဲ႔ ကလပ္ကိုေရာက္ခ်လာတဲ့ Earth ကို ကလပ္ဝင္ေပါက္ကေနေစာင့္ၿပီး ကားတံခါးဖြင့္ေပးသူက ...

"Koa, ငါ့အခန္းမွာ ညစာစီစဥ္ေပးဖို႔ ေျပာထားလိုက္။ Ronan လာရင္ အခန္းထဲသာလႊတ္လိုက္ကြာ။ ၿပီးရင္ မင္းပါ လာ join."

"ဟုတ္ကဲ့။"

အူျမဴးေနပံုရတဲ့ Earth ကိုၾကည့္ၿပီး Koa လည္း ျပံဳးမိပါရဲ႕။
ေနာက္ဘက္ကိုတစ္ခ်က္သြားေျပာၿပီး Koa ျပန္ထြက္လာေတာ့ အရက္ဘားေကာင္တာနားမွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနၾကလို႔ ၾကည့္မိေတာ့ ကားၿပိဳင္ပြဲမွာ Earth နဲ႔ၿငိဖူးတဲ့အဖြဲ႕။ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔ Earth ႐ႈံးလာတဲ့ကိစၥကို loser ဆိုၿပီးရန္စလို႔တဲ့။ Earth ကေတာ့ အဖက္မလုပ္ခ်င္ပံုမို႔ လံုျခံဳေရးေတြကိုပဲ Koa အခ်က္ျပလိုက္တယ္။

ျပႆနာက အဲဒီ့မွာပိုႀကီးသြားပါတယ္။ သူတို႔ကို အေၾကာင္းမဲ့ႏွင္ထုတ္ရသလားဆိုၿပီး ရန္လုပ္လာရင္း Earth နားနီးေနတဲ့တစ္ေယာက္က ဓားတစ္လက္ဆြဲထုတ္လိုက္တာကို Koa ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွသတိမထားမိခဲ့။

"Watch out!"

Koa အသံနဲ႔အတူ လူကပါ Earth ဆီေျပးဝင္သြားေတာ့ ဓားရဲ႕ဦးတည္ရာက Earth ရဲ႕ခါးေစာင္းကေန Koa ရဲ႕ေပါင္တစ္ဖက္ဆီကို ေျပာင္းသြားၿပီး

"Ahh! Son of a bitch!"

လူကိုဆြဲထိုးပစ္တဲ့အရွိန္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားတာေၾကာင့္ အဲဒီ့လူက ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုပံုခနဲ။ ေပါင္မွာစိုက္ေနတဲ့ဓားကိုဆြဲထုတ္လို႔ လဲေနသူရဲ႕လက္ဆီထိုးစိုက္ပစ္လိုက္တဲ့ Koa ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ လၽွပ္တျပက္အတြင္း ၾကမ္းျပင္မွာဓားစိုက္လ်က္နဲ႔ ေသြးေတြရႊဲေနတဲ့လက္ကိုၾကည့္ၿပီး အဲဒီ့လူေအာ္ေနရၿပီ။

ေခါင္းစြပ္ပါတဲ့အက်ႌေၾကာင့္ Koa မ်က္ႏွာက မလင္းတလင္းမီးေရာင္စံုေတြၾကား မၿပီမျပင္။ သူ႔စကားေတြကေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသားထြက္က်လာခဲ့တယ္။

"Don't touch him ... again!"

ေျပာလိုက္တဲ့ Koa ရဲ႕အသံက ေအးစက္စက္။

"Phantom?"

သိခ်င္စိတ္အျပည့္နဲ႔အသံေတြ လၽွံက်လာတာ အားလံုးဆီကပါပဲ။ ကာယကံရွင္ကေတာ့ Earth သြားတဲ့ေနာက္ကို ပါသြားခဲ့ၿပီ။

အခန္းတစ္ခုထဲမွာေတာ့ Earth က အရက္ခြက္တစ္ခြက္ကိုင္ထားၿပီး မလႈပ္မယွက္ထိုင္လို႔။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ဆိုဖာရွည္ေပၚမွာေတာ့ Koa နဲ႔ သူ႔ကိုေဆးထည့္ေပးေနတဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္။

"Done. It's better to go to a doctor."

"Why? Can't you do it?"

"I'm not a doctor."

"But, you was a nurse."

"Yes, I was. Not now."

"It's OK, Peter. Finish your work."

Koa နဲ႔ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးရဲ႕ အျငင္းအခုန္က Earth စကားေၾကာင့္ရပ္သြားရတယ္။ ေကာင္ေလးက သိမ္းစရာရွိတာေတြသိမ္းၿပီး ထြက္သြားေတာ့မွ Earth က

"ေန႔သစ္ကို ဖုန္းဆက္ထားတယ္။ သူလာရင္ ဆရာဝန္လိုက္ျပေပးလိမ့္မယ္။ အိမ္ကိုျပန္နားေတာ့။"

"သခင္ေလးကေရာ။"

"ငါ Ronan နဲ႔ေျပာစရာရွိေသးလို႔။"

"ဒီည အိမ္မျပန္ဘူးလား။"

"မင္း နားလိုက္ေတာ့။"

"မဟုတ္ေသး ..."

"မင္းကို လိုက္ျပဳစုေပးရဦးမွာလား။"

"သခင္ေလးကို စိတ္မခ်တာ။"

"ငါ ကေလးမဟုတ္ဘူး။ မင္းဘာသာ ျပန္ၿပီးေအးေဆးနား။"

"ဒါေပမဲ့..."

"မင္းရဲ႕ ဒါေပမဲ့ေတြက သိပ္မ်ားတာပဲ။"

ဘယ္လိုပဲအထြန္႔တက္တက္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း Earth စီစဥ္ရာအတိုင္း ျပန္နားလိုက္ရတဲ့ Koa တစ္ေယာက္ သန္းေခါင္ေက်ာ္လည္း အိပ္မရပါ။

"စိတ္ပူတိုင္းဖုန္းဆက္ေမးလို႔ရတဲ့ အခြင့္အေရးေလာက္ေတာ့ ရခ်င္မိသား။"

စိတ္ေျပာင္းေလမလားရယ္လို႔ ဧည့္ခန္းထဲထိုင္ၿပီး TV channels ေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခုသာ ေျပာင္းၾကည့္ေနမိတယ္။ စိတ္ကလည္း အဲဒီ့ channel ေတြလိုပဲ အၿငိမ္မေနပါ။ တံခါး password ႏွိပ္သံလိုလိုၾကားလို႔ မေမၽွာ္လင့္ရဲတဲ့ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ အိမ္တံခါးဆီေလၽွာက္လာမိေတာ့

"သခင္ေလး"

"မင္း မအိပ္ေသးဘူးလား။"

"တစ္ေရးႏိုး ..."

"ေတာ္စမ္းပါ။ မင္းမ်က္လံုးက တစ္ေရးႏိုးတဲ့မ်က္လံုးမဟုတ္ဘူး။"

ေဘးနားကျဖတ္သြားရင္း ေျပာသြားတဲ့ Earth စကားေၾကာင့္ Koa ျပံဳးေနမိတာ ပါးစပ္စိမရ။ သူ႔သခင္ေလးက သူ႔ကိုေတာ့ အေရးတယူရွိေနသားပဲ။
ဒီတစ္ညေတာ့ သခင္ေလးရဲ႕အမိန္႔တစ္ခုနဲ႔တင္ Koa အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ တစ္မိုးေအာက္တည္းမွာ အတူရွိေနရ႐ံုနဲ႔တင္ စိတ္ေအးခ်မ္းရပါရဲ႕။



"သခင္ေလး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"

ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ဒီတစ္ရက္နားလိုက္ပါလို႔ေျပာလို႔ နားေနခဲ့တာ။ ညေနပိုင္းမွာ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီး အရက္ေတြခ်ည္းထိုင္ေသာက္ေနတဲ့ Earth ကိုၾကည့္ရတာ Koa ရင္ပူေနမိတယ္။

"သူ ... သူ ဒီကိုမလာျဖစ္ဘူးတဲ့။"

အဲဒီ့လူကို သခင္ေလးက ျမင္ခ်င္ေနခဲ့တာလား။ လာေတာ့ေရာ သြားေတြ႕မွာမို႔လို႔လား။

အရက္နဲ႔အခ်စ္က အတူတူပဲ။ အလြန္အကၽြံျဖစ္သြားရင္ အသည္းကိုထိခိုက္ေစတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ထိခိုက္မႈက စိတ္ကိုသတ္တယ္။ အရက္ရဲ႕ထိခိုက္မႈက ခႏၶာကိုယ္ကိုသတ္တယ္။ ဒါပဲကြာတာ။
Koa အတြက္ကေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္ရသူရဲ႕ တျခားသူအေပၚရူးသြပ္ျခင္းက စိတ္ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းကို ကင္းလြတ္ေစတယ္။

တစ္ညလံုးေသာက္ေနမွာစိုးတာနဲ႔ Koa အိပ္ေဆးခပ္လိုက္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ Earth က ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေနာက္တစ္မ်ိဳးထြက္ေပါက္ရွာတယ္။ တစ္ညလံုး ကားၿပိဳင္ပြဲမွာ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲၿပိဳင္ေမာင္းေနခဲ့တာ ၿပိဳင္ဘက္ကို သူေသကိုယ္ေသ အႏိုင္ပိုင္းေနသလိုပါပဲ။ Earth ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့ Koa ကပဲ Ronan ဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းရွာေခၚခိုင္းရျပန္တယ္။

ဒါလည္းတစ္ရက္တာပဲ တားႏိုင္ခဲ့ရံု။ ေနာက္ေန႔ေတြ club မွာေသာင္းက်န္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ bar က playroom ေတြဆီ ဦးတည္သြားတဲ့အခါ ရင္အနာရဆံုးက Koa ပါပဲ။ သူႀကိဳက္တဲ့ပါတနာေကာင္ေလး ဒီညမရွိလို႔ဆိုၿပီး ျပႆနာလုပ္ေနတဲ့ Earth က ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းမူးေနၿပီး အဲဒီ့လိုအေနအထားမွာ တျခားဘယ္သူကမွ Earth နဲ႔ play ဖို႔မရဲတာကို Koa သိတာေပါ့။

'ထြက္ေပါက္လိုခ်င္ရင္ ေပးမွာေပါ့ သခင္ရယ္။ အစကတည္းက ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သခင္ပဲေလ။'

■■■

တစ္ခ်ိန္ကပစၥဳပၸန္ေတြဟာ အခုေတာ့ အတိတ္တဲ့။

အတိတ္ေတြဆိုတာက ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။ ျပန္ျပင္ခ်င္ရင္ေတာင္ မရေတာ့ဘူး။
Koa အတြက္ေတာ့ အတိတ္ဆိုတာက ေမ့ပစ္စရာမရွိခဲ့ပါဘူး။ ျပန္ျပင္ခြင့္ရရင္ေတာင္ မျပင္ခ်င္ဘူး။ ျပင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ့လည္း ပစၥဳပၸန္ကသာလက္ေတြ႕ဘဝမို႔ ...

မေန႔ညက ရာဇသခင္အိမ္ျပန္ေနာက္က်လို႔ လိုက္ရွာေနတယ္ဆိုတဲ့ Earth က တစ္ညလံုးလည္း ဖုန္းေခၚမရ။ ဒီမနက္လည္း ဖုန္းမကိုင္တာမို႔ Koa စိတ္ပူမိတာေတာ့အမွန္။ ေနာက္ဆံုး မေနႏိုင္လို႔ ေန႔သစ္ဆီဖုန္းဆက္ေမးေတာ့

"အစ္ကိုရာဇက တစ္ေယာက္တည္းသြားေသာက္ေနတာတဲ့။ သူတို႔ ရန္ျဖစ္ထားတာေနမွာေပါ့။ ၾကားမဝင္ေကာင္းတာေတြ။ ၿပီးရင္လည္း ေျပလည္သြားၾကမွာပဲ။ ဘာမွစိတ္ပူမေနနဲ႔။"

"ငါက ..."

"ဘာမွေျပာမေနနဲ႔။ ခင္ဗ်ား ညကေရာ အိပ္ရဲ႕လား။ အလုပ္မမ်ားရင္ ေအးေဆးနားေနေပါ့။ ဒီေန႔ေတာ့ Earth က အလုပ္လုပ္ႏိုင္မယ္မထင္။"

"Day"

"အင္း၊ ေျပာ။"

"သူတို႔ ဘယ္ေလာက္အထိ အႀကီးအက်ယ္ျပႆနာတက္ဖူးလဲ။"

"ဟင္၊ ဘယ္လိုမ်ိဳးကိုေျပာတာလဲ။"

"ဟိုကြာ၊ ရာဇသခင္ဘက္က ကြာရွင္းမယ္ဆိုတာမ်ိဳးအထိ။ အဲဒီ့လိုမ်ိဳး။"

"ၾကံႀကီးစည္ရာ။ ဘယ္ေလာက္သတ္သတ္ အဲဒီ့လိုေတာ့ ျဖစ္စရာမရွိဘူး။ အစ္ကိုရာဇက ၾကည့္ေတာ့သာေအးစက္စက္နဲ႔၊ Earth တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူအရင္ဆံုးသိၿပီး သူအရင္ဆံုးေျဖရွင္းေပးၿပီးသား။"

'အင္း၊ Earth ေဆးရံုေရာက္တုန္းကလည္း ေဒါသထြက္ေနတဲ့ၾကားက သူပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး အနားမွာေနေပးခဲ့တာ။'

ဝန္မခံခ်င္တဲ့အမွန္တရားတစ္ခုကို Koa လက္ခံထားတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။

"ေဟ့လူ၊ Koa? ေဟ့၊ ဖုန္းက်တာလည္းမဟုတ္။ Phantom ေရ ..."

"ဟင္၊ အင္း။ အဲဒါဆို ဒါပဲေလ။ ငါ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္။"

တီခနဲျမည္ၿပီးက်သြားေတာ့ ဖုန္းေလးကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိတာက ေန႔သစ္။
ေနာက္ထပ္နံပါတ္ေတြကိုႏွိပ္ရင္း အလုပ္မ်ားေနတာက Koa. ညက Earth တို႔ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ၾကလဲဆိုတာ သူသိဖို႔လိုေနၿပီ။

■■■

မူးေနာက္သြားလို႔ ယိုင္နဲ႔သြားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ကမ႓ာျပန္ထိန္းလိုက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္လက္သီးတစ္ခ်က္က အရွိန္ျပင္းျပင္းက်လာေတာ့ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ ၿပိဳလဲက်သြားတဲ့ကမ႓ာ့လက္နဲ႔အတူ တြဲခတ္ခံထားရတဲ့သခင္ပါ ယိုင္ခနဲ။

"ထစမ္း။"

ခ်ာခ်ာလည္ေနတဲ့ အျမင္အာရံုေတြေၾကာင့္ ကမ႓ာခ်က္ခ်င္းမထႏိုင္။ သခင္က ကမ႓ာလဲက်ေနတဲ့ေဘးမွာ မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ရင္း

"ႏုမေနနဲ႔ ေဟ့ေကာင္။ မင္းကို ထခိုင္းေနတာ။"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္။"

ထရပ္ဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္း မေအာင္ျမင္ပါ။

"ဘာအတြက္ေတာင္းပန္တာလဲ။ ဪ၊ မင္းေၾကာင့္ ငါ့အေဖေသရတဲ့အတြက္လား။ အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ sorry ပဲ။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး။ မင္း ငါ့ကို တစ္ေလၽွာက္လံုးညာထားတဲ့အတြက္လည္း ငါ လံုးဝခြင့္မလႊတ္ဘူး။"

"ဒါဆို ကိုယ့္အနားမွာပဲေနၿပီး သခင့္စိတ္ႀကိဳက္ လက္တံု႔ျပန္လိုက္ေလ။ ထြက္မသြားပါနဲ႔။"

"ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ေတြ ေလတစ္လံုးမိုးတစ္လံုးေျပာေနတာ။ အခုမွ ႏွစ္ခ်က္ပဲထိုးရေသးတာကို ပံုလ်က္လဲေနၿပီးေတာ့ေလ။"

'ဟုတ္သားပဲ ေျမကမ႓ာရယ္။ ဘယ္လိုေတြေတာင္ ႏုရြေနျပန္တာလဲ။'

ကမ႓ာတစ္ေယာက္ သူ႔ဘာသာေတြးၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထရပ္လိုက္တယ္။ သခင္ကပါ ေဘးကေနထရပ္လိုက္ၿပီး

"ဒါကိုျဖဳတ္ရမယ္။"

လက္ေတြကိုဆြဲခါၿပီး လက္ထိပ္ကိုျဖဳတ္ဖို႔ေျပာေနတဲ့ သခင္။
သခင့္ဘက္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း႐ုန္းတိုင္းမွာ ကမ႓ာ့လက္ေကာက္ဝတ္ေတြ ပြန္းေနခဲ့တာကိုလည္း သခင္သတိထားမိပံုမရ။

"သခင္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔ ခတ္ထားတာေလ။ မျဖဳတ္ဘူး။"

"ငါ့အေဖကိုသတ္တဲ့ေကာင္နဲ႔ အတူမေနႏိုင္ဘူး။"

"မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး သခင္ရယ္။"

"ဒါဆို ငါ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုသိသိႀကီးနဲ႔ မင္းကိုယ္မင္းလိမ္ညာၿပီး ငါ့အနားကပ္လာတာကေရာ မရည္ရြယ္ဘဲျဖစ္တာလား။"

ကမ႓ာ ျပန္မေျဖႏိုင္။

"အဟက္၊ မေျဖႏိုင္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။ မင္းတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါနဲ႔အသက္တူရမွာမို႔ မင္းတို႔ခ်င္း အသက္ဘယ္ေလာက္ကြာသလဲလို႔ ငါေမးဖူးတာ တစ္ခါႏွစ္ခါမကဘူး။ ေသခ်ာတဲ့အေျဖမေပးဘဲ မင္း ေရွာင္ထြက္ေနခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ စာရြက္စာတမ္းေတြမွာ မင္းတို႔ေလးႏွစ္ကြာတယ္။ ငါေမးရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ႏွစ္ႏွစ္ကြာတယ္ပဲေျပာတယ္

အဲဒီ့တုန္းက Elio ဆိုတဲ့နာမည္ပဲ ငါသိခဲ့တာ။ အဲဒီ့အရြယ္မွာငါသိခဲ့တဲ့ Elio က ငါ့ထက္အသက္ႀကီးမယ္ဆိုတာလည္း သိသာေနတာပဲ။ မင္းတို႔ကို ငါျပန္ရွာေတြ႕ေတာ့ အဲဒီ့တုန္းက အေဖနဲ႔ဆံုတာ Elio မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ငါေတြးမိခ်ိန္မွာ မင္းက ငါ့အနားေရာက္လာတယ္။ Elio ဆိုတဲ့ Sun သာ အေဖနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့ကေလးမဟုတ္ရင္ အဲဒီ့ကေလးက မင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ မင္းက ငါ့ထက္ႏွစ္ႏွစ္ငယ္တယ္ဆိုတဲ့မုသားကို မေန႔ကအထိသံုးေနတုန္းပဲ။"

"ကိုယ္မွားတာပါ။ ကိုယ္က ..."

"မွားတယ္။ မွားတယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ငါ့အေဖရဲ႕အသက္နဲ႔ ငါ့ရဲ႕ဘဝကို ဘယ္လိုမွျပန္ျဖည့္ဆည္းမေပးႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုတစ္ခ်ိန္လံုးညာခဲ့တဲ့ မင္းကို ငါ ယံုၾကည္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။"

"မယံုနဲ႔ေပါ့ သခင္ရယ္။ ဒါေပမဲ့ သခင့္အနားမွာေတာ့ ေနခြင့္ေပးပါ။"

"ငါက မင္းကိုအနားထားၿပီး စိတ္ဒုကၡခံေနစရာလား။"

"ကိုယ့္ကို ဒီလိုပဲ အလြတ္ေပးလိုက္ေတာ့မလို႔လား။ အစကတည္းက လက္တံု႔ျပန္ဖို႔စီစဥ္ေနခဲ့ၿပီးေတာ့ေလ။"

"မင္းကိုလက္တံု႔ျပန္ဖို႔အေရး ငါ့အနားမွာထားေနဖို႔မွမလိုတာ။ ေတာ္စမ္းကြာ၊ ဒါကို မျဖစ္မေနျဖဳတ္ရမယ္။"

လက္ဖဝါးလည္းကြဲထားသလို လက္ေကာက္ဝတ္မွာလည္း ရွရာေတြထင္းလာတဲ့ ေျမကမ႓ာရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္က နာရမွန္းမသိေအာင္ ထံုက်င္ေနခဲ့ၿပီ။

■■■ Part (29) ဆက္ရန္ ■■■


ရာဇသခင်နဲ့ မြေကမ္ဘာဆိုတဲ့ နောင်တစ်ချိန်မှာဖူးစာဆုံမယ့် လူသားနှစ်ယောက် မဆုံဖြစ်ကြသေးခင်အချိန်တုန်းက တစ်ယောက်ယောက်ကသာ နောက်ဆုတ်ခဲ့ရင်၊ ဒါမှမဟုတ်၊ သူတို့နှစ်ယောက်မဟုတ်တဲ့ တခြားတစ်ယောက်ကသာ ရူးရူးမိုက်မိုက်ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့ရင် အဲဒီ့ဝဋ်ကြွေးဆန်ဆန်ဖူးစာတစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်သေးလားလို့ သိချင်မိပါရဲ့။

အဲဒီ့အချိန်တွေတုန်းကပေါ့။

"ငါမညာချင်ဘူး။ အမှန်အတိုင်းလည်း ဝန်မခံရဲဘူး။ အဟား၊ ဘာလို့သူက ... သူက အဲဒီ့လိုနီးကပ်လာတာလဲ။ သူ့အရုပ်လေးကိုပြန်ပေးဖို့ ငါသိမ်းထားမိကတည်းက သူကပါ ငါ့ရင်ထဲမှာ နေရာယူသွားတာလေ။"

'ကျွန်တော့်နှလုံးသားမှာ သခင်လေးနေရာယူသွားချိန်က အများကြီးနောက်ကျခဲ့တာပဲ။'

"အား ... နာတယ်။ တစ်ခုခုကဆုပ်ညှစ်ထားသလို ငါ့ရင်ထဲကနာတယ်။"

'သိပါတယ်။ သခင်လေးလောက်အချိန်ကြာကြာ မဟုတ်ရင်တောင် တူညီတဲ့နာကျင်မှုမျိုးကို ကျွန်တော်လည်းခံစားရတာပဲ။'

"ငါက သူ့အနားမှာနေချင်တာ။ ခဏလေးဖြစ်ဖြစ် ငါ့အနားမှာ သူ့ကိုပျော်စေချင်တာ။"

'ကျွန်တော်က သခင်လေးအနားမှာရှိနေတာကို သတိထားမိရဲ့လား။'

"Koa"

"ဗျာ"

"ငါ ခဏလောက်တော့ လိမ်ညာထားလို့ရတယ်မလား။ သူ့အနားကို ခဏလောက်တော့ တိုးကပ်သွားလို့ ရတယ်မဟုတ်လား။"

"သခင်လေး ပျော်မယ်ဆိုရင်ပေါ့။"

"ငါ သိပ်ပျော်မိမှာ။"

'သခင်လေးရဲ့အပြုံးနဲ့တင် ကျွန်တော် ပျော်ဖို့ကြိုးစားနိုင်တယ်။'

"ငါ ထပ်မှားဖို့ပြင်နေတာ မလွန်ပါဘူးနော်။"

'လွန်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အပြစ်မပြောရက်ဘူးမို့။'

"မလွန်ပါဘူး သခင်လေး။ သခင်လေးက ပျော်ဖို့ထိုက်တန်တဲ့လူတစ်ယောက်ပဲ။"

"အဟက်၊ အဲဒီလိုပဲ ညာပေးပါ။ အား ... ရာဇသခင်၊ မင်းကို ငါ သိပ်ချစ်တယ်။"

'ပေါက်ကွဲအော်ဟစ်ဖို့ အခွင့်မရှိပေမဲ့ ကျွန်တော်လည်း သခင်လေးကို သိပ်ချစ်ပါတယ်။'

ခွင့်လွှတ်နိုင်မှာမဟုတ်တဲ့ အပြစ်တစ်ခုကြောင့် ချုပ်ထိန်းထားရတဲ့အချစ်တစ်ခုရယ်၊ စွန့်ပစ်ခံရမှာသေချာလို့ အပိုင်သိမ်းမခံရဲသေးတဲ့ ဘဝတစ်ခုရယ်က ရှိုက်သံတွေကိုသာ အဖော်ပြုမိတော့ သုတ်ပေးခွင့်မရှိတဲ့ မျက်ရည်တချို့ကြောင့် လူတစ်ယောက်က အသံတိတ်ငိုနေလေရဲ့။



"Koa, Earth ဘယ်မှာလဲ။"

"ညက အရက်တွေမူးပြီး အခုအိပ်နေတုန်း။ ဘာကိစ္စလဲ။"

"မေမေကြီးက ဟင်းတွေပို့ခိုင်းလိုက်လို့ပါ။"

"ထားခဲ့။"

"ဟိုလေ၊ Earth နိုးရင် အမူးပြေအောင် ..."

"ငါ စီစဉ်ပြီးပါပြီ။"

"ဟမ်း၊ စကားအပိုပြောရင် ယောက်ျားရသွားမှာစိုးလို့များလားပဲ။"

"ဘာပြောတာလဲ Day?"

ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်တဲ့ နေ့သစ်ရဲ့စကားကို Koa တကယ်မကြားလိုက်ပါ။

"ဪ၊ Earth က ဘာလို့များ မနက်မထနိုင်အောင်အထိ သောက်ရသလဲလို့။"

"အသည်းကွဲတာ။"

"ဟင်၊ ဟိုအစ်ကိုနဲ့က တွေ့ကြပြီမို့လို့လား။"

"မင်း သိနေတာလား။"

ရေခဲမှတ်အောက်ကိုရောက်နေတဲ့ Koa မျက်လုံးတွေက ချက်ချင်းပဲအရည်ပျော်ပြီး အရောင်တွေတောက်လာသလား။

"ဘာသိရမှာလဲ။ Earth ရဲ့ Cursh အကြောင်းကိုပြောတာလား။"

"မင်း ခုနကပြောတဲ့အကြောင်း။"

ချက်ချင်းကို လေသံမာသွားတာ အပြောင်းအလဲမြန်ချက်။

"Earth ငယ်ငယ်ကတည်းကတွေ့ခဲ့တဲ့ အစ်ကိုတစ်ယောက်လေ။ ဟိုအရုပ်လေးရဲ့ပိုင်ရှင်တဲ့။ ကျန်တာတော့ ကျွန်တော်လည်း သေချာမသိဘူး။"

"အင်း"

"ဘာလိုသေးလဲ။ ဘာလုပ်ပေးခဲ့ရဦးမလဲ။"

"မလိုတော့ဘူး။ ပြန်ချင်ရင် ပြန်လို့ရပြီ။"

"မပြန်ချင်သေးရင်ရော နေလို့ရလား။"

နေ့သစ်စိတ်ထဲတော့ ဒီရေခဲတုံးကိုမြင်ရရင် စချင်နောက်ချင်နေတာပဲသိတယ်။

"မင်းဘာသာနေလေ။"

ပြောပြီးတော့ နေ့သစ်ယူလာပေးတဲ့ချိုင့်ထဲက ဟင်းတွေကို ခွက်တွေ၊ ပန်းကန်တွေထဲ လှယ်ထည့်နေတဲ့ Koa ကို နေ့သစ်ရပ်ကြည့်နေမိဆဲ။

"ထမင်းချက်ပြီးပြီလား Koa?"

"အင်း"

"ခင်ဗျားရော ဘာစားပြီးပြီလဲ။"

"သခင်လေးစားပြီးမှ။"

"နောက်ကျနေပြီ။ မနက်စာနဲ့နေ့လယ်စာ ပေါင်းစားမလို့လား။"

"အင်း"

"ညက ခင်ဗျားပါ သောက်ထားတာလား။"

လျှာရှည်နေတဲ့နေ့သစ်ဆီကို Koa ရဲ့အကြည့်တွေလွင့်ထွက်သွားတာ စူးခနဲ။

"မသောက်ရင်လည်း မသောက်ဘူးလို့ပြောလိုက်ရင် ပြီးတာကို။"

"ငါ အရက်သမားမဟုတ်ဘူး။"

"ဒါဆို Earth ကတော့ ..."

"မင်း ... မင်း မပြန်သေးဘူးလား။"

တစ်ချက်အော်လိုက်ပြီးမှ မျက်မှောင်ကျုံ့ရင်း နှင်လွှတ်နေတာက နေ့သစ်အမြင်မှာတော့ ရယ်စရာကောင်းနေခဲ့တယ်။

"ခုနကတော့ မင်းဘာသာနေလေလို့ ပြောပြီးတော့။"

နေ့သစ်စကားကြောင့် စိတ်ပျက်လက်ပျက်အမူအရာနဲ့ Koa က လုပ်လက်စတွေကိုဆက်လုပ်နေတော့ နေ့သစ်ကလည်း ကြည့်စရာရှိတာကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ Koa ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကိုပေါ့။

'Earth ကိုစိတ်ဝင်စားနေတယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားပဲအသည်းကွဲမှာပေါ့ဗျ။'



"Phantom! ဒီကိုလာစမ်း။ ဒီအရုပ်က ဘာလို့ဒီကိုရောက်နေတာလဲ။"

"သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း ထိမိသွားလို့တဲ့။ အရုပ်ကပြုတ်ကျသွားတော့ တစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးတာနဲ့ သခင်လေးစားပွဲပေါ် ခဏတင်ထားတာ။ ကျွန်တော်ပြန်သွားသိမ်းလိုက်ပါ့မယ်။"

"မထိနဲ့။ တောက် ... အဲဒီ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်တဲ့တစ်ယောက်ကို အလုပ်ထုတ်လိုက်တော့။"

"ဗျာ။ သူက သခင်လေးအမေပို့ပေးတာမို့ ..."

"အမေမေးရင် ငါကထုတ်လိုက်တာလို့ ပြောလိုက်ကွာ။ နောက်ထပ်ရောက်လာမယ့်ဟာတွေကိုလည်း တစ်ခါတည်းပြောထား။ အလုပ်လုပ်တာ ဂရုတစိုက်လုပ်လို့။ နောက်တစ်ခါထပ်ဖြစ်ရင် မင်းပါမလွယ်ဘူးမှတ်။"

"ဟုတ်"

"ညကျရင် ပွဲရှိတယ်။ ကားကိုပြန်စစ်ထားလိုက်။"

"စစ်ထားပြီးပါပြီ။"

"ပစ္စည်းတွေပါ တစ်ခါတည်းထည့်ထား။"

"ဒီနေ့လဲကြမှာလား သခင်လေး။"

"အင်း၊ အခုပဲ စကားပြောပြီးတာ။ ပွဲမှာပဲ အဲဒီ့ကားကိုလောင်းကြေးထပ်ပြီး ကားထဲထည့်ပေးလိုက်မှာ။"

"အဲဒီ့လိုအရှုံးပေးလိုက်ဖို့ အဆင်ပြေပါ့မလား။"

"မသိမသာကပ်ရှုံးတာမျိုးတော့ လူတိုင်းဖြစ်တတ်ပါတယ်။"

"ဟုတ်။ ပစ္စည်းတွေပြင်ပြီးရင် လာပြောပါ့မယ်။"

"အင်း၊ သွားတော့။"

ကားတစ်စီးကြေးလောင်းတာ ရှုံးသွားလို့ သော့ပစ်ပေးလိုက်တဲ့ Earth ရဲ့မျက်နှာက ပျက်ယွင်းနေတာမျိုးမရှိ။ ရှေ့တစ်ပွဲမှာအနိုင်ရပြီး ဘဏ်စာရင်းထဲဝင်လာတဲ့ ငွေပမာဏက မနည်းလှ။ တကယ်တမ်းမှာ တရားမဝင်ပစ္စည်းတွေကို လူကြားထဲမှာရောင်းဝယ်နေကြခြင်း။ ပထမတစ်ပွဲအတွက်အနိုင်ရတဲ့ လောင်းကြေးလို့ခေါင်းစဉ်တပ်ထားတဲ့ ပမာဏထက် နှစ်ဆမကတဲ့ငွေတွေက ဒုတိယပွဲမှာရှုံးလို့ ပေးလိုက်ရတဲ့သူ့ပြိုင်ကားထဲက လူမသိသူမသိပစ္စည်းတစ်ခုအတွက် ရောင်းရငွေတွေပါပဲ။

Earth က ပြိုင်ပွဲနေရာကနေ ထွက်ဖို့ပြင်နေတုန်းမှာ Phantom က ငွေစာရင်းတွေသေချာစစ်ပြီး အတည်ပြုပြီးနေပြီ။ Earth အနားမှာ Phantom ကိုမတွေ့ရလို့ အနားမှာမရှိဘူးထင်ရင်တော့ မှားပါလိမ့်မယ်။ Earth အတွက် အန္တရာယ်အငွေ့အသက်တစ်ခုခုရတာနဲ့ Earth အနားမှာ သရဲတစ်ကောင်လို ချက်ချင်းပေါ်လာတတ်တဲ့ Phantom အကြောင်း တော်တော်များများလည်း သိနေကြပြီ။ Phantom ကိုတော့ အသေအချာမမြင်ဖူးကြပါ။
အခုလည်း အငှားကားတစ်စီးနဲ့ ကလပ်ကိုရောက်ချလာတဲ့ Earth ကို ကလပ်ဝင်ပေါက်ကနေစောင့်ပြီး ကားတံခါးဖွင့်ပေးသူက ...

"Koa, ငါ့အခန်းမှာ ညစာစီစဉ်ပေးဖို့ ပြောထားလိုက်။ Ronan လာရင် အခန်းထဲသာလွှတ်လိုက်ကွာ။ ပြီးရင် မင်းပါ လာ join."

"ဟုတ်ကဲ့။"

အူမြူးနေပုံရတဲ့ Earth ကိုကြည့်ပြီး Koa လည်း ပြုံးမိပါရဲ့။
နောက်ဘက်ကိုတစ်ချက်သွားပြောပြီး Koa ပြန်ထွက်လာတော့ အရက်ဘားကောင်တာနားမှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်နေကြလို့ ကြည့်မိတော့ ကားပြိုင်ပွဲမှာ Earth နဲ့ငြိဖူးတဲ့အဖွဲ့။ ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတော့ ဒီနေ့ Earth ရှုံးလာတဲ့ကိစ္စကို loser ဆိုပြီးရန်စလို့တဲ့။ Earth ကတော့ အဖက်မလုပ်ချင်ပုံမို့ လုံခြုံရေးတွေကိုပဲ Koa အချက်ပြလိုက်တယ်။

ပြဿနာက အဲဒီ့မှာပိုကြီးသွားပါတယ်။ သူတို့ကို အကြောင်းမဲ့နှင်ထုတ်ရသလားဆိုပြီး ရန်လုပ်လာရင်း Earth နားနီးနေတဲ့တစ်ယောက်က ဓားတစ်လက်ဆွဲထုတ်လိုက်တာကို Koa ကလွဲလို့ ဘယ်သူမှသတိမထားမိခဲ့။

"Watch out!"

Koa အသံနဲ့အတူ လူကပါ Earth ဆီပြေးဝင်သွားတော့ ဓားရဲ့ဦးတည်ရာက Earth ရဲ့ခါးစောင်းကနေ Koa ရဲ့ပေါင်တစ်ဖက်ဆီကို ပြောင်းသွားပြီး

"Ahh! Son of a bitch!"

လူကိုဆွဲထိုးပစ်တဲ့အရှိန်က တော်တော်များသွားတာကြောင့် အဲဒီ့လူက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုပုံခနဲ။ ပေါင်မှာစိုက်နေတဲ့ဓားကိုဆွဲထုတ်လို့ လဲနေသူရဲ့လက်ဆီထိုးစိုက်ပစ်လိုက်တဲ့ Koa ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် လျှပ်တပြက်အတွင်း ကြမ်းပြင်မှာဓားစိုက်လျက်နဲ့ သွေးတွေရွှဲနေတဲ့လက်ကိုကြည့်ပြီး အဲဒီ့လူအော်နေရပြီ။

ခေါင်းစွပ်ပါတဲ့အင်္ကျီကြောင့် Koa မျက်နှာက မလင်းတလင်းမီးရောင်စုံတွေကြား မပြီမပြင်။ သူ့စကားတွေကတော့ ပြတ်ပြတ်သားသားထွက်ကျလာခဲ့တယ်။

"Don't touch him ... again!"

ပြောလိုက်တဲ့ Koa ရဲ့အသံက အေးစက်စက်။

"Phantom?"

သိချင်စိတ်အပြည့်နဲ့အသံတွေ လျှံကျလာတာ အားလုံးဆီကပါပဲ။ ကာယကံရှင်ကတော့ Earth သွားတဲ့နောက်ကို ပါသွားခဲ့ပြီ။

အခန်းတစ်ခုထဲမှာတော့ Earth က အရက်ခွက်တစ်ခွက်ကိုင်ထားပြီး မလှုပ်မယှက်ထိုင်လို့။ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာတော့ Koa နဲ့ သူ့ကိုဆေးထည့်ပေးနေတဲ့ ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်။

"Done. It's better to go to a doctor."

"Why? Can't you do it?"

"I'm not a doctor."

"But, you was a nurse."

"Yes, I was. Not now."

"It's OK, Peter. Finish your work."

Koa နဲ့ဝန်ထမ်းကောင်လေးရဲ့ အငြင်းအခုန်က Earth စကားကြောင့်ရပ်သွားရတယ်။ ကောင်လေးက သိမ်းစရာရှိတာတွေသိမ်းပြီး ထွက်သွားတော့မှ Earth က

"နေ့သစ်ကို ဖုန်းဆက်ထားတယ်။ သူလာရင် ဆရာဝန်လိုက်ပြပေးလိမ့်မယ်။ အိမ်ကိုပြန်နားတော့။"

"သခင်လေးကရော။"

"ငါ Ronan နဲ့ပြောစရာရှိသေးလို့။"

"ဒီည အိမ်မပြန်ဘူးလား။"

"မင်း နားလိုက်တော့။"

"မဟုတ်သေး ..."

"မင်းကို လိုက်ပြုစုပေးရဦးမှာလား။"

"သခင်လေးကို စိတ်မချတာ။"

"ငါ ကလေးမဟုတ်ဘူး။ မင်းဘာသာ ပြန်ပြီးအေးဆေးနား။"

"ဒါပေမဲ့..."

"မင်းရဲ့ ဒါပေမဲ့တွေက သိပ်များတာပဲ။"

ဘယ်လိုပဲအထွန့်တက်တက် နောက်ဆုံးတော့လည်း Earth စီစဉ်ရာအတိုင်း ပြန်နားလိုက်ရတဲ့ Koa တစ်ယောက် သန်းခေါင်ကျော်လည်း အိပ်မရပါ။

"စိတ်ပူတိုင်းဖုန်းဆက်မေးလို့ရတဲ့ အခွင့်အရေးလောက်တော့ ရချင်မိသား။"

စိတ်ပြောင်းလေမလားရယ်လို့ ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ပြီး TV channels တွေကို တစ်ခုပြီးတစ်ခုသာ ပြောင်းကြည့်နေမိတယ်။ စိတ်ကလည်း အဲဒီ့ channel တွေလိုပဲ အငြိမ်မနေပါ။ တံခါး password နှိပ်သံလိုလိုကြားလို့ မမျှော်လင့်ရဲတဲ့မျှော်လင့်ချက်လေးနဲ့ အိမ်တံခါးဆီလျှောက်လာမိတော့

"သခင်လေး"

"မင်း မအိပ်သေးဘူးလား။"

"တစ်ရေးနိုး ..."

"တော်စမ်းပါ။ မင်းမျက်လုံးက တစ်ရေးနိုးတဲ့မျက်လုံးမဟုတ်ဘူး။"

ဘေးနားကဖြတ်သွားရင်း ပြောသွားတဲ့ Earth စကားကြောင့် Koa ပြုံးနေမိတာ ပါးစပ်စိမရ။ သူ့သခင်လေးက သူ့ကိုတော့ အရေးတယူရှိနေသားပဲ။
ဒီတစ်ညတော့ သခင်လေးရဲ့အမိန့်တစ်ခုနဲ့တင် Koa အိပ်ပျော်ဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။ တစ်မိုးအောက်တည်းမှာ အတူရှိနေရရုံနဲ့တင် စိတ်အေးချမ်းရပါရဲ့။



"သခင်လေး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"

ဒဏ်ရာကြောင့် ဒီတစ်ရက်နားလိုက်ပါလို့ပြောလို့ နားနေခဲ့တာ။ ညနေပိုင်းမှာ အိမ်ကိုပြန်လာပြီး အရက်တွေချည်းထိုင်သောက်နေတဲ့ Earth ကိုကြည့်ရတာ Koa ရင်ပူနေမိတယ်။

"သူ ... သူ ဒီကိုမလာဖြစ်ဘူးတဲ့။"

အဲဒီ့လူကို သခင်လေးက မြင်ချင်နေခဲ့တာလား။ လာတော့ရော သွားတွေ့မှာမို့လို့လား။

အရက်နဲ့အချစ်က အတူတူပဲ။ အလွန်အကျွံဖြစ်သွားရင် အသည်းကိုထိခိုက်စေတယ်။ အချစ်ရဲ့ထိခိုက်မှုက စိတ်ကိုသတ်တယ်။ အရက်ရဲ့ထိခိုက်မှုက ခန္ဓာကိုယ်ကိုသတ်တယ်။ ဒါပဲကွာတာ။
Koa အတွက်ကတော့ ကိုယ်ချစ်ရသူရဲ့ တခြားသူအပေါ်ရူးသွပ်ခြင်းက စိတ်ရဲ့ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းကို ကင်းလွတ်စေတယ်။

တစ်ညလုံးသောက်နေမှာစိုးတာနဲ့ Koa အိပ်ဆေးခပ်လိုက်လို့ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ Earth က နောက်တစ်နေ့မှာ နောက်တစ်မျိုးထွက်ပေါက်ရှာတယ်။ တစ်ညလုံး ကားပြိုင်ပွဲမှာ တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲပြိုင်မောင်းနေခဲ့တာ ပြိုင်ဘက်ကို သူသေကိုယ်သေ အနိုင်ပိုင်းနေသလိုပါပဲ။ Earth ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမှာကို မကြည့်ချင်တဲ့ Koa ကပဲ Ronan ဆီကိုဖုန်းဆက်ပြီး အကြောင်းရှာခေါ်ခိုင်းရပြန်တယ်။

ဒါလည်းတစ်ရက်တာပဲ တားနိုင်ခဲ့ရုံ။ နောက်နေ့တွေ club မှာသောင်းကျန်းတယ်။ ပြီးတော့ bar က playroom တွေဆီ ဦးတည်သွားတဲ့အခါ ရင်အနာရဆုံးက Koa ပါပဲ။ သူကြိုက်တဲ့ပါတနာကောင်လေး ဒီညမရှိလို့ဆိုပြီး ပြဿနာလုပ်နေတဲ့ Earth က တော်တော်လေးလည်းမူးနေပြီး အဲဒီ့လိုအနေအထားမှာ တခြားဘယ်သူကမှ Earth နဲ့ play ဖို့မရဲတာကို Koa သိတာပေါ့။

'ထွက်ပေါက်လိုချင်ရင် ပေးမှာပေါ့ သခင်ရယ်။ အစကတည်းက ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ရဲ့သခင်ပဲလေ။'

■■■

တစ်ချိန်ကပစ္စုပ္ပန်တွေဟာ အခုတော့ အတိတ်တဲ့။

အတိတ်တွေဆိုတာက ပြီးသွားခဲ့ပြီ။ ပြန်ပြင်ချင်ရင်တောင် မရတော့ဘူး။
Koa အတွက်တော့ အတိတ်ဆိုတာက မေ့ပစ်စရာမရှိခဲ့ပါဘူး။ ပြန်ပြင်ခွင့်ရရင်တောင် မပြင်ချင်ဘူး။ ပြင်မှာမဟုတ်ဘူး။
ဒါပေမဲ့လည်း ပစ္စုပ္ပန်ကသာလက်တွေ့ဘဝမို့ ...

မနေ့ညက ရာဇသခင်အိမ်ပြန်နောက်ကျလို့ လိုက်ရှာနေတယ်ဆိုတဲ့ Earth က တစ်ညလုံးလည်း ဖုန်းခေါ်မရ။ ဒီမနက်လည်း ဖုန်းမကိုင်တာမို့ Koa စိတ်ပူမိတာတော့အမှန်။ နောက်ဆုံး မနေနိုင်လို့ နေ့သစ်ဆီဖုန်းဆက်မေးတော့

"အစ်ကိုရာဇက တစ်ယောက်တည်းသွားသောက်နေတာတဲ့။ သူတို့ ရန်ဖြစ်ထားတာနေမှာပေါ့။ ကြားမဝင်ကောင်းတာတွေ။ ပြီးရင်လည်း ပြေလည်သွားကြမှာပဲ။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့။"

"ငါက ..."

"ဘာမှပြောမနေနဲ့။ ခင်ဗျား ညကရော အိပ်ရဲ့လား။ အလုပ်မများရင် အေးဆေးနားနေပေါ့။ ဒီနေ့တော့ Earth က အလုပ်လုပ်နိုင်မယ်မထင်။"

"Day"

"အင်း၊ ပြော။"

"သူတို့ ဘယ်လောက်အထိ အကြီးအကျယ်ပြဿနာတက်ဖူးလဲ။"

"ဟင်၊ ဘယ်လိုမျိုးကိုပြောတာလဲ။"

"ဟိုကွာ၊ ရာဇသခင်ဘက်က ကွာရှင်းမယ်ဆိုတာမျိုးအထိ။ အဲဒီ့လိုမျိုး။"

"ကြံကြီးစည်ရာ။ ဘယ်လောက်သတ်သတ် အဲဒီ့လိုတော့ ဖြစ်စရာမရှိဘူး။ အစ်ကိုရာဇက ကြည့်တော့သာအေးစက်စက်နဲ့၊ Earth တစ်ခုခုဖြစ်ပြီဆိုရင်တော့ သူအရင်ဆုံးသိပြီး သူအရင်ဆုံးဖြေရှင်းပေးပြီးသား။"

'အင်း၊ Earth ဆေးရုံရောက်တုန်းကလည်း ဒေါသထွက်နေတဲ့ကြားက သူပဲ တစ်ချိန်လုံး အနားမှာနေပေးခဲ့တာ။'

ဝန်မခံချင်တဲ့အမှန်တရားတစ်ခုကို Koa လက်ခံထားတာ ကြာခဲ့ပါပြီ။

"ဟေ့လူ၊ Koa? ဟေ့၊ ဖုန်းကျတာလည်းမဟုတ်။ Phantom ရေ ..."

"ဟင်၊ အင်း။ အဲဒါဆို ဒါပဲလေ။ ငါ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်။"

တီခနဲမြည်ပြီးကျသွားတော့ ဖုန်းလေးကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချမိတာက နေ့သစ်။
နောက်ထပ်နံပါတ်တွေကိုနှိပ်ရင်း အလုပ်များနေတာက Koa. ညက Earth တို့ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့ကြလဲဆိုတာ သူသိဖို့လိုနေပြီ။

■■■

မူးနောက်သွားလို့ ယိုင်နဲ့သွားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကမ္ဘာပြန်ထိန်းလိုက်ပြီးချိန်မှာ နောက်ထပ်လက်သီးတစ်ချက်က အရှိန်ပြင်းပြင်းကျလာတော့ တောင့်မခံနိုင်တော့ပါ။ ပြိုလဲကျသွားတဲ့ကမ္ဘာ့လက်နဲ့အတူ တွဲခတ်ခံထားရတဲ့သခင်ပါ ယိုင်ခနဲ။

"ထစမ်း။"

ချာချာလည်နေတဲ့ အမြင်အာရုံတွေကြောင့် ကမ္ဘာချက်ချင်းမထနိုင်။ သခင်က ကမ္ဘာလဲကျနေတဲ့ဘေးမှာ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း

"နုမနေနဲ့ ဟေ့ကောင်။ မင်းကို ထခိုင်းနေတာ။"

"တောင်းပန်ပါတယ်။"

ထရပ်ဖို့ကြိုးစားတိုင်း မအောင်မြင်ပါ။

"ဘာအတွက်တောင်းပန်တာလဲ။ ဪ၊ မင်းကြောင့် ငါ့အဖေသေရတဲ့အတွက်လား။ အဲဒါဆိုရင်တော့ sorry ပဲ။ ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူး။ မင်း ငါ့ကို တစ်လျှောက်လုံးညာထားတဲ့အတွက်လည်း ငါ လုံးဝခွင့်မလွှတ်ဘူး။"

"ဒါဆို ကိုယ့်အနားမှာပဲနေပြီး သခင့်စိတ်ကြိုက် လက်တုံ့ပြန်လိုက်လေ။ ထွက်မသွားပါနဲ့။"

"သောက်ကြီးသောက်ကျယ်တွေ လေတစ်လုံးမိုးတစ်လုံးပြောနေတာ။ အခုမှ နှစ်ချက်ပဲထိုးရသေးတာကို ပုံလျက်လဲနေပြီးတော့လေ။"

'ဟုတ်သားပဲ မြေကမ္ဘာရယ်။ ဘယ်လိုတွေတောင် နုရွနေပြန်တာလဲ။'

ကမ္ဘာတစ်ယောက် သူ့ဘာသာတွေးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထရပ်လိုက်တယ်။ သခင်ကပါ ဘေးကနေထရပ်လိုက်ပြီး

"ဒါကိုဖြုတ်ရမယ်။"

လက်တွေကိုဆွဲခါပြီး လက်ထိပ်ကိုဖြုတ်ဖို့ပြောနေတဲ့ သခင်။
သခင့်ဘက်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းရုန်းတိုင်းမှာ ကမ္ဘာ့လက်ကောက်ဝတ်တွေ ပွန်းနေခဲ့တာကိုလည်း သခင်သတိထားမိပုံမရ။

"သခင်ထွက်သွားမှာစိုးလို့ ခတ်ထားတာလေ။ မဖြုတ်ဘူး။"

"ငါ့အဖေကိုသတ်တဲ့ကောင်နဲ့ အတူမနေနိုင်ဘူး။"

"မရည်ရွယ်ခဲ့ပါဘူး သခင်ရယ်။"

"ဒါဆို ငါ့ရည်ရွယ်ချက်ကိုသိသိကြီးနဲ့ မင်းကိုယ်မင်းလိမ်ညာပြီး ငါ့အနားကပ်လာတာကရော မရည်ရွယ်ဘဲဖြစ်တာလား။"

ကမ္ဘာ ပြန်မဖြေနိုင်။

"အဟက်၊ မဖြေနိုင်တော့ဘူးမဟုတ်လား။ မင်းတို့ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်ကတော့ ငါနဲ့အသက်တူရမှာမို့ မင်းတို့ချင်း အသက်ဘယ်လောက်ကွာသလဲလို့ ငါမေးဖူးတာ တစ်ခါနှစ်ခါမကဘူး။ သေချာတဲ့အဖြေမပေးဘဲ မင်း ရှောင်ထွက်နေခဲ့တာချည်းပဲ။ စာရွက်စာတမ်းတွေမှာ မင်းတို့လေးနှစ်ကွာတယ်။ ငါမေးရင် နှစ်ယောက်လုံးက နှစ်နှစ်ကွာတယ်ပဲပြောတယ်။

အဲဒီ့တုန်းက Elio ဆိုတဲ့နာမည်ပဲ ငါသိခဲ့တာ။ အဲဒီ့အရွယ်မှာငါသိခဲ့တဲ့ Elio က ငါ့ထက်အသက်ကြီးမယ်ဆိုတာလည်း သိသာနေတာပဲ။ မင်းတို့ကို ငါပြန်ရှာတွေ့တော့ အဲဒီ့တုန်းက အဖေနဲ့ဆုံတာ Elio မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ငါတွေးမိချိန်မှာ မင်းက ငါ့အနားရောက်လာတယ်။ Elio ဆိုတဲ့ Sun သာ အဖေနဲ့တွေ့ခဲ့တဲ့ကလေးမဟုတ်ရင် အဲဒီ့ကလေးက မင်းပဲ။ ဒါပေမဲ့ မင်းက ငါ့ထက်နှစ်နှစ်ငယ်တယ်ဆိုတဲ့မုသားကို မနေ့ကအထိသုံးနေတုန်းပဲ။"

"ကိုယ်မှားတာပါ။ ကိုယ်က ..."

"မှားတယ်။ မှားတယ်ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းနဲ့ ငါ့အဖေရဲ့အသက်နဲ့ ငါ့ရဲ့ဘဝကို ဘယ်လိုမှပြန်ဖြည့်ဆည်းမပေးနိုင်ဘူး။ ပြီးတော့ ငါ့ကိုတစ်ချိန်လုံးညာခဲ့တဲ့ မင်းကို ငါ ယုံကြည်မပေးနိုင်တော့ဘူး။"

"မယုံနဲ့ပေါ့ သခင်ရယ်။ ဒါပေမဲ့ သခင့်အနားမှာတော့ နေခွင့်ပေးပါ။"

"ငါက မင်းကိုအနားထားပြီး စိတ်ဒုက္ခခံနေစရာလား။"

"ကိုယ့်ကို ဒီလိုပဲ အလွတ်ပေးလိုက်တော့မလို့လား။ အစကတည်းက လက်တုံ့ပြန်ဖို့စီစဉ်နေခဲ့ပြီးတော့လေ။"

"မင်းကိုလက်တုံ့ပြန်ဖို့အရေး ငါ့အနားမှာထားနေဖို့မှမလိုတာ။ တော်စမ်းကွာ၊ ဒါကို မဖြစ်မနေဖြုတ်ရမယ်။"

လက်ဖဝါးလည်းကွဲထားသလို လက်ကောက်ဝတ်မှာလည်း ရှရာတွေထင်းလာတဲ့ မြေကမ္ဘာရဲ့ဘယ်ဘက်လက်က နာရမှန်းမသိအောင် ထုံကျင်နေခဲ့ပြီ။

■■■ Part (29) ဆက်ရန် ■■■
© Demon ,
книга «Branded by You».
Коментарі