Chapter (1)
Chapter (2)
Chapter (3)
Chapter (4)
Chapter (5)
Chapter (6)
Chapter (7)
Characterizing
Chapter (8)
Chapter (9)
Chapter (10)
Chapter (11)
Chapter (12)
Chapter (13)
Chapter (14)
Chapter (15)
Chapter (16)
Chapter (17)
Chapter (18)
Chapter (19)
Chapter (20)
Chapter (21)
Chapter (22)
Chapter (23)
Chapter (24)
Chapter (25)
Chapter (26)
Chapter (27)
Chapter (28)
Chapter (29)
Chapter (30)
Chapter (31)
Chapter (32)
Chapter (33)
Chapter (34)
Chapter (35)
Chapter (36)
Chapter (37)
Chapter (38)
Chapter (39)
Chapter (40)
Chapter (41)
Chapter (42)
Chapter (43)
Chapter (44)
Chapter (45)
When they have a baby...
Chapter (46)
Chapter (47)
Chapter (48)
Chapter (49)
Chapter (50)
Chapter (51)
Chapter (52)
Chapter (53)
Chapter (54)
Chapter (55)
Chapter (56)
Chapter (57)
Chapter (58)
Chapter (59)
Chapter (60): Final
Chapter (8)
ကမ႓ာေနျပန္ေကာင္းလာၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခု ထပ္တက္ျပန္ပါတယ္။ ႐ံုးပိတ္ရက္မွာ ဘရဏီကို အိမ္အလည္ေခၚမယ့္ကိစၥ။

"ကမ႓ာ၊ မင္းေျပာစမ္း။ ဘရဏီနဲ႔ငါ ဘယ္သူကမ်ား မ႐ိုးမသားပံုစံေပါက္ေနလဲ။"

"ဟင့္အင္း"

"အဲဒါကိုပဲ မင္းကဘာျဖစ္တာလဲ။"

"သူက ဘာလို႔ သိပ္လွေနၿပီး ရည္းစားမရွိရတာလဲ။"

"အမ္"

"ဟုတ္တယ္ေလ။ သူ႔ပံုစံနဲ႔ဆို ရည္းစားမရွိတာ မျဖစ္သင့္ဘူး။ ပိတ္ရက္ဆို ရည္းစားနဲ႔ေလၽွာက္လည္၊ ေအးေအးေဆးေဆးအခ်ိန္ျဖဳန္း။ ကဲ၊ အဲဒီလိုဆို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ။"

"ကမ႓ာရယ္၊ မင္းနဲ႔ေတာ့ ငါလည္းစိတ္ညစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ သဝန္တိုတာေတြက အခုေနာက္ပိုင္း ပိုပိုဆိုးလာတာလဲ။"

"တစ္ေန႔တျခား ပိုပိုခ်စ္လာလို႔ေလ။"

သခင့္ခမ်ာ ငိုရခက္၊ ရယ္ရခက္။

"သူအိမ္ကိုလာရင္ မင္းလည္းရွိမွာပဲေလ။"

"ပိတ္ရက္မွာ သခင္နဲ႔ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိခ်င္တာေလ။"

"ခဏလာလည္တာကို။"

"သိပ္အားေနတာလား။ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ေနတဲ့အိမ္ကို သိပ္လာခ်င္ေနတာလား။"

"မ႐ိုင္းစမ္းနဲ႔။"

"မသိဘူးဗ်ာ၊ ေခၚမလာနဲ႔။"

ကမ႓ာ့ရဲ႕ဂ်စ္က်မႈက ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးလာေတာ့ သခင္လည္းစိတ္တိုလာၿပီး

"ေအးေလ၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆိုေတာ့ ေျပာေပါ့။"

သခင္ကလည္းရြဲ႕ေျပာၿပီး ကမ႓ာ့ေရွ႕ကေန ထထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ကမ႓ာမေနႏိုင္ပါ။

"သခင္ ေနဦးေလ၊ သခင္။"

သခင့္ေနာက္ကိုေျပးလိုက္သြားၿပီး

"အဲဒီ့လိုမရြဲ႕ပါနဲ႔။ ကိုယ္ကအိမ္ေထာင္ဦးစီးပဲဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖူးလို႔လား။ သခင့္ကို အႏိုင္ယူဖူးလို႔လား။ အဲဒီ့လိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔။ သခင့္သူငယ္ခ်င္းကို ထမင္းစားဖိတ္မလို႔မဟုတ္လား။ ေခၚခဲ့ပါ။ အဲဒီေန႔က်ရင္လည္း သခင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။"

သခင္ကမယံုသလိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကမ႓ာမ်က္ႏွာငယ္က်သြားၿပီး

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။ အဲဒီ့သဝန္တိုတာႀကီးကို ေလၽွာ့ပါ့မယ္။"

"မင္းစကားနဲ႔မင္းေနာ္။"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ။"

"ေအး၊ ထမင္းစားဖိတ္တာမဟုတ္ဘူး။ အတူတူခ်က္စားၾကမယ္ဆိုၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းပါပါမွာ။ သူတို႔က သူတို႔အိမ္ကိုေခၚေနတာ။"

"အဲဒါပိုအဆင္ေျပမယ္ သခင္။"

"သူမ်ားအိမ္မွာ ဧည့္သည္သြားလုပ္မွာကို မင္းအခ်ိဳးေျပမွျဖစ္မွာေနာ္။"

"သခင္"

"ဘာလဲ။"

"ကိုယ္က အရမ္းဆိုးေနတာလား။"

"မင္းကိုယ္မင္းသိေပါ့။"

ကမ႓ာလည္း ဘာမွျပန္မေျပာတတ္ပါ။ သခင္နဲ႔လည္း တရားဝင္လက္မွတ္ထိုးေပါင္းသင္းေနၿပီကို ဘာေၾကာင့္မ်ား စိတ္မခ်ႏိုင္ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔ ကိုယ္တိုင္လည္းမသိပါ။ သူသိတာေတာ့ သခင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

■■■

အဆင္ေျပသလားဆိုေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ပဲေျပာရမွာေပါ့။
ဘရဏီတို႔အိမ္မွာ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္အခ်ိန္ျဖဳန္းၾကၿပီးေတာ့

"သခင္၊ ညက်ရင္ club သြားရေအာင္။ ႏွစ္ေယာက္တည္းမသြားျဖစ္တာ ၾကာေနၿပီ။ အေပါင္းအသင္းေတြမပါဘဲ ႏွစ္ေယာက္တည္းသြားကဲဖူးတာ ဘယ္တုန္းကေနာက္ဆံုးလဲ။"

"အင္း၊ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့မလား။"

"အဲဒါေျပာတာေလ။"

"သြားၾကတာေပါ့။"

သြားၾကတာေပါ့ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲမွာ ျပႆနာေတြတစ္သီႀကီးပါလာမယ္လို႔ မေတြးမိၾကပါဘူး။



Club ေရာက္ၿပီး အတူတူထိုင္ေသာက္ၾကရင္း ခပ္ေထြေထြျဖစ္လာေတာ့ ကမ႓ာတို႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ထြက္က်လာပါေတာ့တယ္။

"သခင့္ဆီမွာ အဲဒီ့လိုလည္ဟိုက္ေတြ ဘယ္ႏွထည္ေတာင္လဲ။ ဒီနီညိဳကိုပဲ လက္တိုရွိေသးတယ္။ အနက္ေရာ၊ အစိမ္းရင့္ေရာ၊ အျပာ..."

"ေတာ္ၿပီ၊ ေအးေဆးေသာက္။"

"အကုန္ရွာၿပီး လႊင့္ပစ္မွာ။ ရင္ဘတ္ဟျပဲနဲ႔သာ ေနလိုက္ပါလား။"

"ငါ့ကို ရန္မရွာစမ္းနဲ႔။"

"ရွိေသးတယ္။ အဲဒီ့ဘရဏီက အိမ္ေနရင္းကို ဘယ္လိုေတြဝတ္ထားတာလဲ။ ၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပမေနဘူး။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကလည္း သခင္တို႔စကားေျပာေနရင္ ေရွာင္ေပးသလိုနဲ႔ ဘာအထာလဲ။"

"သူ႔ဘာသာ လံုလံုျခံဳျခံဳဝတ္ထားတာပါကြာ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကလည္း ျမန္မာလိုမွ နားမလည္တာ။"

"လံုျခံဳတယ္ေလ။ ေစာင္ပတ္ထားသလိုကို လံုေနတာကိုက မဟုတ္တာ။ ဘာလဲဗ်ာ၊ oversized shirt အပြႀကီးနဲ႔၊ ေပါင္လယ္ေလာက္ခ်ည္သား pants အေပ်ာ့နဲ႔။ မသိရင္ ဟိုဟာလုပ္ၿပီးထလာတာက် ..."

"ေတာ္ေတာ့၊ မင္းကိုက အဆိိုးျမင္ေနတာ။"

"အခုေတာ့ ဒီကေကာင္က လူဆိုးေပါ့။ ဟိုဏီဏီေလးကက်ေတာ့ ဘံုႀကိဳးျပတ္က်လာတာေပါ့။"

"ေသာက္ၿပီးရင္လည္း မရစ္ပါနဲ႔ကြာ။ မင္း မမူးေသးပါဘူး။"

"မရစ္ပါဘူး။ သြားကမယ္ သခင္။"

"မကခ်င္ေသးဘူး။ မင္းဘာသာသြား။"

"ၿပီးေရာ၊ အဲဒီမွာပဲေသာက္ေနလိုက္။"

ကမ႓ာကေတာ့ သခင့္ေရွ႕ဖန္ခြက္တစ္ခြက္တြန္းပို႔ေပးၿပီး dancing floor ကိုဆင္းသြားတာ လက္ထဲမွာလည္း ဝိုင္ပုလင္းအေသးတစ္လံုးနဲ႔။ ေမြးရာပါဆံပင္အညိဳေရာင္နဲ႔ ကမ႓ာဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ဂ်င္းျပာဒူးျပဲ၊ အညိဳေရာင္တီရွပ္ေပၚမွာ အနက္ေရာင္ leather coat ကိုဝတ္ထားၿပီး လူငယ္ဆန္ဆန္ၾကည့္ေကာင္းေနေပမဲ့ နီညိဳေရာင္လည္ဟိုက္ body fit လက္ရွည္၊ ဂ်င္းအနက္ေရာင္နဲ႔ ဆံပင္ခပ္အုပ္အုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ သခင္က ပိုၿပီးလြတ္လပ္ေနသလိုပါပဲ။

ကမ႓ာက လာကပ္သမၽွလူနဲ႔တြဲကျပေနတာဟာ သခင့္ကိုအရြဲ႕တိုက္႐ံုသက္သက္။ သခင္လည္း ကမ႓ာလႈပ္ရွားသမၽွကိုျမင္ၿပီး ျပံဳးမိပါတယ္။ တမင္အရြဲ႕တိုက္ၿပီး သခင့္ကိုရန္စေနတယ္လို႔ သိေနခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီအတိုင္းသာၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာတဲ့အခါ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ကေနတဲ့ ကမ႓ာ့ရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈေတြမွာ သခင့္စိတ္ေတြမတည္မၿငိမ္ျဖစ္လာၿပီး ကမ႓ာ့အနားကိုသြားခ်င္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ Shay ေရာက္လာၿပီးႏႈတ္ဆက္လို႔ ကမ႓ာ့ဆီမသြားျဖစ္ေတာ့ပါ။ Shay က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လာရင္း သခင့္ကိုေတြ႕လို႔ လာႏႈတ္ဆက္ေနတာ။

စိတ္ႀကိဳက္ကေနတဲ့ကမ႓ာ သူေမၽွာ္ေနတဲ့သူက သူတြက္ထားတဲ့အခ်ိန္အထိ အနားေရာက္မလာလို႔ သခင္ရွိရာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့

"Shay. သင္းက ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ။"

သခင့္အနားကို ကမ႓ာျပန္ေရာက္သြားေတာ့ Shay က ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ႏႈတ္ဆက္လာပါတယ္။ ကမ႓ာကျပန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ Shay က သခင့္ကို ကဖို႔ေခၚေနတယ္။ သခင္မကခ်င္ဘူးဆိုေတာ့လည္း အတူထိုင္ေသာက္ေနျပန္တယ္။

ဒီလိုအခ်ိန္မွာမွ ကမ႓ာ့ဖုန္းကထျမည္လို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူဆီက။ မကိုင္ရင္စိတ္ပူေနမွာမို႔ ကိုင္မယ္လုပ္ေတာ့လည္း ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ toilet ဘက္ကိုထြက္လာၿပီး ဖုန္းေျပာလိုက္တယ္။ အေဖ့ညီမ၊ အေမ့ေယာင္းမတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ပြဲကို အတူတက္ဖို႔ေခၚေနျခင္း။ မလိုက္ခ်င္လို႔ လွည့္ပတ္ျငင္းၿပီး သခင္တို႔အနားျပန္အလာ

"Ha ha. If you divorce him, marry me."

'ဘာျဖစ္တယ္။ ကမ႓ာနဲ႔ကြာရွင္းရင္ သူနဲ႔ယူပါတဲ့လား။'

Shay ရဲ႕စကားကိုအၾကားမွာ ကမ႓ာဘာမွမေတြးမိေတာ့ဘဲ သူေနာက္မွာေရာက္ေနတာကိုမသိတဲ့ Shay ကို ပခံုးကေနဆြဲလွည့္ၿပီး ပိတ္ထိုးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

"ကမ႓ာ၊ ဘာလုပ္တာလဲ။"

သခင္က အတင္းဝင္ဆြဲၿပီး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားလို႔ လွည့္ၾကည့္လာသူေတြကို ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။

"သူက ဘာစကားေျပာတာလဲ။"

"ေနာက္ေနတာ ကမ႓ာ။ မင္းစိတ္ေလၽွာ့စမ္း။"

"Sorry, Earth. I'm just kidding. Accept my apology. "

အထိုးခံရသူက သူစေနာက္မိတာကို ေတာင္းပန္လာတယ္။
သခင္ အသာလက္ကာျပၿပီး ကမ႓ာ့ဘက္လွည့္ကာ

"What you ought to do is to apologize to him. He's just kidding."

"Is that funny? Humm... the divorce for fun?"

"ေျမကမ႓ာ၊ ငါ ေျပာေနတယ္ေနာ္။"

"အဟက္၊ ရတယ္ေလ။ Dude, I'm so sorry for this and again sorry for the things I'll do if you'll do this again."

"မင္း... OK, Shay. See you later."

"It's OK, Za. I'm so sorry, Earth."

သခင္က ကမ႓ာ့ကိုဆြဲေခၚထုတ္လာၿပီး ကားငွားလိုက္ပါတယ္။ အျပန္မွာ ႏွစ္ေယာက္လံုးမူးေနႏိုင္လို႔ဆိုၿပီး ကားငွားၿပီးလာခဲ့ၾကတာက အခုေတာ့ မူးတဲ့အထိကိုမေရာက္လိုက္ေတာ့ပါ။

ကမ႓ာက ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး သခင့္လက္ထဲက႐ုန္းကာ ကားေပၚတက္လိုက္တယ္။ သခင့္က ေဘးကဝင္ထိုင္ၿပီး အသက္ကိုခပ္ျပင္းျပင္း႐ွဴလို႔ ေဒါသကိုေလၽွာ့ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။ အငွားကားေပၚမွာ ရန္မျဖစ္ခ်င္ပါ။
ခက္ေနတာက ေဒါသျဖစ္ေနရင္းနဲ႔ကို သခင့္စိတ္က ကမ႓ာ့ဆီကိုသာေရာက္ေနၿပီး ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာကလည္း ေနရခက္လာပါတယ္။



*ဒုန္း*

အိမ္တံခါးကိုေဆာင့္ပိတ္လိုက္သံေၾကာင့္ ေရွ႕ကဝင္သြားတဲ့သခင္ ခ်ာခနဲလွည့္ၾကည့္ၿပီး

"ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ။"

"အဲဒီ့ေကာင္ ေသာက္ခ်ိဳးမေျပတာေလ။ သခင္က သာယာေနတာလား။ ဘာလဲ၊ အဲဒီ့ေကာင္ကိုယူခ်င္လို႔လား။"

"မင္း ေသာက္ေပါက္ပိတ္ထား။ ဘယ္လိုေတြရိုင္းစိုင္းေနတာလဲ။"

"သူကေရာ ဘာလို႔ စည္းမရွိကမ္းမရွိေတြ ေျပာထြက္သလဲ။"

"ငါတို႔ ဘာအေၾကာင္းေျပာေနတာလဲေရာ မင္းအစအဆံုးၾကားလား ကမ႓ာ။"

"မၾကားရဲပါဘူးဗ်ာ။"

"မင္းစိတ္နဲ႔ႏႈိင္းၿပီး မ႐ိုင္းနဲ႔ ေျမကမ႓ာ။"

"အခုက ဘယ္သူစတာလဲ။"

"ငါေျပာတာ နားေထာင္ဦး။ သူကေမးေတာ့ ငါက ေနာက္ေန႔အလုပ္ပိတ္လို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းလာခဲ့တာဆိုေတာ့ အလုပ္ရွိရင္လည္း နားလိုက္ေပါ့တဲ့။ ကမ႓ာ့လို ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ကိုလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေယာကၡမႀကီးက ဒီလိုအေလလိုက္ေနတာသိရင္ ဘာျဖစ္မွာလဲလို႔ သူကေမးတယ္။ ငါက သူ႔သားကိုအက်င့္ဖ်က္ပါတယ္ဆိုၿပီး အတင္းခြဲရင္ ငါရင္က်ိဳးရခ်ည္ရဲ႕လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ သူက အဲဒီ့စကားကိုေျပာလိုက္တာ။ ဒီအတိုင္း ေနာက္လိုက္တာ။"

သခင္ ရွင္းျပေနရင္းက မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ေနတဲ့ ကမ႓ာ့မ်က္ခံုးတန္းတန္းေတြရယ္၊ ေဒါသေၾကာင့္ေရာ၊ ေသာက္ထားတာေၾကာင့္ေရာ နီေနတဲ့ကမ႓ာ့မ်က္လံုးေတြရယ္၊ သြားနဲ႔ဖိကိုက္ထားတဲ့ ကမ႓ာ့ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြရယ္၊ စိတ္ေတြတိုၿပီး အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴေနလို႔ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကမ႓ာ့ရင္ဘတ္ရယ္ကို အေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္ရင္း အာေခါင္ပဲေျခာက္သလိုလို၊ ရင္ပဲတုန္သလိုလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွ စိတ္ထိန္းမရျဖစ္လာပါတယ္။

"အဲဒါ ေနာက္စရာလား။ သခင္ကေရာ ရယ္စရာလား။ ဘာလို႔ ကိုယ့္အနားေရာက္မလာတာလဲ။ ဘာလို႔ အဲဒီ့ေကာင္နဲ႔ ရယ္ေမာၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေနတာလဲ။"

"ငါ မင္းဆီလာမလို႔ပဲ။ မဟုတ္ေသးဘူး။ မင္း ... မင္းဘာလုပ္ထားလို႔ ငါက မင္းဆီေရာက္လာမယ္လို႔ တစ္ထစ္ခ်ေျပာတာလဲ။"

Club မွာ သခင့္ဆီ ကမ႓ာေပးခဲ့တဲ့ခြက္ထဲ ကမ႓ာတစ္ခုခုထည့္လိုက္တာကို ူသခင္ျပန္ေတြးမိသြားပါတယ္။

"မင္း ငါ့ကို ေဆးခတ္ထားတာလား။"

"ကိုယ့္ေယာက္်ားကိုယ္ေဆးခတ္တာ ေဘာျဖစ္လို႔ လာေအာ္ေနတာလား။ ႏွစ္ေယာက္တည္းေပ်ာ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာေလ။ အဲဒီ့ေကာင္ေရာက္မလာရင္ အဆင္ေျပေနၿပီ။"

"F**k you."

"No! သခင့္ကိုပဲ ေသေအာင္လုပ္ပစ္မွာ။"

အတင္းဆြဲဖက္ပစ္ၿပီး နားရြက္ေတြ၊ လည္တိုင္ေတြကို နမ္း႐ႈိက္လာတဲ့ကမ႓ာ့ကို သခင္မျငင္းႏိုင္ပါ။ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္လို႔မသိဘဲ ကားေပၚမွာလည္း ေတာက္ေလၽွာက္သည္းခံလာခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ကမ႓ာ့အယုအယေတြမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ။ ခုနကအထိ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနတာေတြ၊ ရန္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာေတြကို သခင္မသိခ်င္ေတာ့ပါ။



First round မစခင္မွာ သူပါေဆးေသာက္လိုက္တဲ့ကမ႓ာ့ေၾကာင့္ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲဆက္ေနခဲ့တာ အလဲမထိုးႏိုင္ဘဲလက္ရည္ညီေနတဲ့ လက္ေဝွ႕ပြဲလိုပါပဲ။ ဒိုင္ပြဲရပ္ဆိုၿပီးလည္း ဆံုးျဖတ္စရာမရွိေလေတာ့ ပြဲပန္းလာမွပဲ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ရပ္နားလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။

ခုတင္တစ္ခုလံုးလည္း ရစရာမရွိေအာင္႐ႈပ္ပြေနၿပီး တစ္ခန္းလံုးလည္း တစ္သၽွဴးေတြ၊ အဝတ္ေတြ၊ ေစာင္ေတြနဲ႔ အခ်စ္ရနံ႔ေတြပါ ျပန္က်ဲလို႔။ ေရကုန္ေရခမ္း၊ ပဝါမကူ ေရမ႐ွဴေၾကး ခ်စ္ခ်င္တိုင္းခ်စ္ထားၾကတဲ့ နပန္းသမားႏွစ္ေယာက္မွာလည္း ေခၽြးစက္ေတြနဲ႔စိုရႊဲလို႔။

"အိပ္ၾကစို႔ သခင္။ မိုးလင္းေတာ့မယ္။"

"ငါ့ကိုမထိစမ္းနဲ႔။"

မထိနဲ႔ဆိုၿပီးေျပာေနေပမဲ့ အတင္းဆြဲဖက္ေနတဲ့ ကမ႓ာ့လက္ေတြထဲကေနလည္း မ႐ုန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

"ခ်စ္လိုက္တာ သခင္ရယ္။"

"ငါကေတာ့ သတ္ခ်င္တယ္။ မင္းေသာက္ပါးစပ္က ဘာသံမွထြက္မလာနဲ႔။"

ေျပာၿပီး မ်က္စိေတြပိတ္လို႔ ၿငိမ္က်သြားတဲ့သခင့္ကို ဖက္ထားရင္းက ကမ႓ာေတြးမိပါတယ္။ သခင္အိပ္ရာႏိုးရင္ ကမ႓ာ့အသက္က ဘယ္အေပါက္ကထြက္ရမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ဘူးလို႔ေပါ့။
ဘယ္သိႏိုင္ပါ့မလဲ။ First round အၿပီးမွာ ေသာက္ၾကစို႔ဆိုၿပီး သခင့္ကိုအမူးတိုက္လို႔ သူအခြင့္ေကာင္းေတြယူခဲ့တာ။ သခင္ကေတာ့ အမူးလြန္ၿပီး အေပၚကိုမေရာက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဒီတစ္ခါငါ့အလွည့္ဆိုတာကို စကားနဲ႔သာေျပာႏိုင္ခဲ့တဲ့သခင္ အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႔ ကမ႓ာ့ကိုအမႈန္႔ႀကိတ္ခ်င္ေတာ့မွာပါ။

ကမ႓ာေဆးခတ္တုန္းကခတ္ၿပီး သခင္က သူ႔အနားေရာက္မလာဘဲ Shay နဲ႔ရယ္ေမာေန႐ံုမက Shay စကားလြန္သြားတာေၾကာင့္ပါ ကမ႓ာ့ေဒါသေတြက မီးေတာင္ေပါက္သလိုျဖစ္သြားခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ကမ႓ာတစ္ေယာက္ အမႈေတြႀကီးသထက္ႀကီးၿပီး သခင္ႏိုးလာရင္ ေသဒဏ္က်မလိုျဖစ္ေနၿပီ။

'ေသရလည္း တန္တယ္ သခင္ေရ။ အဟား၊ ဒီလိုေလးမ်ား ေန႔တိုင္းျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လား။
ေနာက္ခါလာ ေနာင္ခါေဈးပဲ သခင္။ အခုေတာ့ အိပ္ၾကတာေပါ့။'



အသိစိတ္က ခႏၶာကိုယ္မွာလာၿငိတာနဲ႔ ခံစားရတာက ေခါင္းအံုၿပီးအိပ္ခ်င္ေနျခင္း။ အဲဒါအျပင္ ဗိုက္ထဲကဟာတာတာနဲ႔မို႔ တစ္ခုခုစားမွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့အသိ။ အိပ္ရာမထခင္ အိပ္ရာထဲလူးလွိမ့္ၿပီး မွိန္းေနရတာကလည္း စည္းစိမ္တစ္ခုမို႔ ေဘးေစာင္းအိပ္ေနရာက ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့

"အား"

အသံထြက္ၿပီးေအာ္မိသြားရေလာက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက က်ိန္းစပ္နာက်င္ေနတာရယ္၊ အေပၚပိုင္းက စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းခံစားမႈေတြရယ္၊ ၿပီးေတာ့ လည္ပင္းေအာက္မွာ ဖိမိသြားတဲ့ လက္လို႔ထင္ရတဲ့အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုရယ္ေၾကာင့္ သခင့္အေတြးေတြက ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာကို ပံုေဖာ္မိေတာ့ .....

"ေျမကမ႓ာ"

အသံနဲ႔အတူ ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေဘးမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲကမ႓ာက မ်က္စိေတြမဖြင့္ေပမဲ့

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ သခင္။"

"အယုတ္တမာေကာင္။ အား ... မင္း ..."

ဆဲဆိုၿပီး ထထိုင္လိုက္ေတာ့ သခင္ထပ္ေအာ္မိပါၿပီ။

"မင္း ဘယ္လိုေတြလုပ္ထားတာလဲ။"

ေျပာရင္းနဲ႔ ရွိသမၽွအားသံုးကာ ကမ႓ာ့ကိုတြန္းပစ္လိုက္တာေၾကာင့္

*ဝုန္း*

"အား၊ ေသၿပီ။"

"ေအး၊ သတ္မွာ။"

ခုတင္ေအာက္က်သြားတဲ့ကမ႓ာ့နားကို ေစာင္နဲ႔လံုးေထြးေနတဲ့သခင္က ထလာပါတယ္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ နာတာေၾကာင့္ေရာ၊ ေဒါသေၾကာင့္ေရာ ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ မၾကည္လင္ပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း

"အဟား၊ ဘယ္လို႐ုပ္ေလးလဲ သခင္ရယ္။ အသည္းယား ... အ ..."

ကမ႓ာ့စကားမဆံုးခင္ ေျခေထာက္ကိုပိတ္ကန္ခံလိုက္ရလို႔ ဒီတစ္ခါေအာ္တာက ေျမကမ႓ာရယ္ပါ။
အဝတ္မပါဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္လ်က္သားျဖစ္ေနတဲ့ ကမ႓ာ့ကို ေစာင္ပတ္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ရင္း သတ္ေတာ့မလိုၾကည့္ေနတာက သခင္။



"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း။ ဒါေလးေတာင္မခံႏိုင္ဘူးလား။"

Human chair ျဖစ္ေနတဲ့ကမ႓ာက အဝတ္အစားနဲ႔တူတာဘာမွမရွိဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚေလးဖက္ေထာက္ေနၿပီး သခင္က ကမ႓ာ့ေက်ာေပၚမွာထိုင္ေနတာေၾကာင့္ ေထာက္ထားတဲ့ကမ႓ာ့လက္ေတြက မၿငိမ္ခ်င္ပါ။

"ေျပာၾကည့္စမ္းပါဦး။ မင္း ဘာအျပစ္ေတြလုပ္ထားလဲ။"

"Shay ကိုထိုးလိုက္မိတယ္။ သခင့္ကိုေဆးခတ္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရက္ေတြမူးေအာင္တိုက္ၿပီး နည္းနည္းမ်ားသြားပါတယ္။"

"နည္းနည္းက ဘယ္ကပါလာတာလဲ။ မ်ားရင္မ်ားတယ္ေပါ့။ က်န္ေသးတယ္။"

"ဟင္၊ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။"

"ငါေျပာရရင္ အျပစ္ႏွစ္ဆေနာ္။"

"ဟို ... ဘရဏီအေၾကာင္း မေကာင္းေျပာမိတာ။"

"အင္း၊ ဟုတ္တာပဲ။ ဘာတဲ့။ ဟိုဟာလုပ္ၿပီးထလာတယ္တို႔ ဘာတို႔၊ မင္းစိတ္နဲ႔ႏႈိင္းေနတာ။ က်န္ေသးတယ္ ေနာက္ထပ္။"

"သဝန္တိုတာႀကီးကို ထိန္းပါ့မယ္ဆိုၿပီး မထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။"

"အင္း၊ ဟုတ္ေနျပန္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်န္ေသးတယ္။"

"Club မွာ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ တြဲကခဲ့တာ။"

"ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း မင္းအျပစ္ေတြက မနည္းဘူးပဲေနာ္။ ငါေျပာခ်င္တာ အဲဒါမဟုတ္ေသးဘူး။"

"ဟို ... အမ္း ... မသိေတာ့ဘူး သခင္ရယ္။ သခင္ပဲေျပာပါေတာ့။"

ေက်ာေပၚထိုင္ရင္း ကမ႓ာ့လည္ကုပ္ဆီကေန လက္ပ်ဥ္ေတြေပၚအထိ သခင္က လက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြဆြဲကုပ္ေနေတာ့ ကမ႓ာၾကက္သီးေတြထေနတာ အထင္းသား။ ေလးဖက္ေထာက္လ်က္သားက သခင့္ကိုယ္ကိုထမ္းထားရတာ သက္သာလွတဲ့ကိစၥေတာ့မဟုတ္ပါ။

"ဆိုးလိုက္တာ။ မင္းလုပ္တာ မင္းမသိဘူးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ငါမသိေလာက္ဘူးထင္လို႔ မေျပာတာလား။"

"သခင္"

"အင္း၊ ေျပာမွာလား။"

"မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္မသိေတာ့တာပါ။"

"ေသခ်ာလား။ အဲဒါဆို ငါေျပာရမွာေပါ့ေလ။ အျပစ္ႏွစ္ဆေနာ္။"

"ဟုတ္"

"မင္းပါ ေဆးေသာက္လိုက္တယ္မဟုတ္လား။"

"ဗ်ာ"

"မုန္လာဥလုပ္မေနနဲ႔။ မင္းပါေဆးေသာက္ၿပီး ငါ့ကိုလုပ္တာ။"

"သခင္၊ မဟုတ္ ..."

"ျငင္းမလို႔လား။"

"ဟို ... ဟိုေလ ..."

"အဟက္၊ ဒါဆို ငါမသိဘူးထင္လို႔ မေျပာတာေပါ့။"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္။"

"အဲဒါဆို လိမ္တဲ့အျပစ္ပါထပ္တိုးၿပီ။"

"လိမ္တာမဟုတ္ရပါဘူး။"

"အမွန္အတိုင္းမေျပာတာေပါ့။ ေတာ္လိုက္ေတာ့ ေျမကမ႓ာ။ ဟိုကႀကိမ္လံုးေလးက ပ်င္းေနၿပီတဲ့။ ငါလည္းလက္ယားေနၿပီ။ ေျပာစမ္း၊ ဘယ္ႏွခ်က္လဲ။"

ကမ႓ာ အသည္းအသန္စဥ္းစားရပါၿပီ။ သူ႔ကို႐ိုက္မယ့္အခ်က္ေရကို သခင္ကေတြးၿပီးသားပါ။ သခင္ေတြးထားတဲ့အခ်က္ေရထက္ ေက်ာ္ၿပီးေျပာမိရင္ ကမ႓ာေျပာသေလာက္အေရအတြက္အတိုင္း ရိုက္ခံရမွာျဖစ္ၿပီး ေလ်ာ့ေျပာမိရင္ ပထမေတြးထားတာကို ႏွစ္ဆတိုးမွာပါ။ ကံေကာင္းလို႔ကြက္တိက်ရင္ တစ္ဝက္ေလၽွာ့ေပးမွာပါ။ ဒါက အရင္ကတည္းက သေဘာတူၿပီးသား စည္းမ်ဥ္းတစ္ခု။

(ဥပမာ - သခင္က ဆယ္ခ်က္႐ိုက္ဖို႔ေတြးထားတာကို ကမ႓ာက ဆယ့္ငါးခ်က္လို႔ေျပာမိရင္ ေျပာမိတဲ့အတိုင္း ဆယ့္ငါးခ်က္ရိုက္ခံရပါမယ္။
အဲဒီ့လိုမဟုတ္ဘဲ ငါးခ်က္လို႔ေျပာမိရင္ သခင္သတ္မွတ္ထားတာကို ႏွစ္ဆတိုးၿပီး အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ျဖစ္သြားမွာပါ။
ကြက္တိက်ၿပီး ဆယ္ခ်က္လို႔ေျပာမိရင္ေတာ့ တစ္ဝက္ေလၽွာ့ေပးမွာျဖစ္လို႔ ငါးခ်က္နဲ႔ပဲဲၿပီးသြားပါမယ္။)

"တစ္ရာ"

သခင္က စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့စာရြက္ေလးကို သြားယူၿပီး ကမ႓ာ့ဆီေပးလိုက္တယ္။ ကမ႓ာက ဒူးေထာက္လ်က္သားကေန လွမ္းယူၾကည့္လိုက္တယ္။

"သခင္၊ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဲဒါက မ်ားတယ္ေလ။"

■■■ Part (9) ဆက္ရန္ ■■■

ကမ္ဘာနေပြန်ကောင်းလာပြီးတော့ နောက်ထပ်ပြဿနာတစ်ခု ထပ်တက်ပြန်ပါတယ်။ ရုံးပိတ်ရက်မှာ ဘရဏီကို အိမ်အလည်ခေါ်မယ့်ကိစ္စ။

"ကမ္ဘာ၊ မင်းပြောစမ်း။ ဘရဏီနဲ့ငါ ဘယ်သူကများ မရိုးမသားပုံစံပေါက်နေလဲ။"

"ဟင့်အင်း"

"အဲဒါကိုပဲ မင်းကဘာဖြစ်တာလဲ။"

"သူက ဘာလို့ သိပ်လှနေပြီး ရည်းစားမရှိရတာလဲ။"

"အမ်"

"ဟုတ်တယ်လေ။ သူ့ပုံစံနဲ့ဆို ရည်းစားမရှိတာ မဖြစ်သင့်ဘူး။ ပိတ်ရက်ဆို ရည်းစားနဲ့လျှောက်လည်၊ အေးအေးဆေးဆေးအချိန်ဖြုန်း။ ကဲ၊ အဲဒီလိုဆို ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲ။"

"ကမ္ဘာရယ်၊ မင်းနဲ့တော့ ငါလည်းစိတ်ညစ်ပါတယ်။ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ သဝန်တိုတာတွေက အခုနောက်ပိုင်း ပိုပိုဆိုးလာတာလဲ။"

"တစ်နေ့တခြား ပိုပိုချစ်လာလို့လေ။"

သခင့်ခမျာ ငိုရခက်၊ ရယ်ရခက်။

"သူအိမ်ကိုလာရင် မင်းလည်းရှိမှာပဲလေ။"

"ပိတ်ရက်မှာ သခင်နဲ့ကိုယ် နှစ်ယောက်တည်းရှိချင်တာလေ။"

"ခဏလာလည်တာကို။"

"သိပ်အားနေတာလား။ ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်နေတဲ့အိမ်ကို သိပ်လာချင်နေတာလား။"

"မရိုင်းစမ်းနဲ့။"

"မသိဘူးဗျာ၊ ခေါ်မလာနဲ့။"

ကမ္ဘာ့ရဲ့ဂျစ်ကျမှုက တော်တော်လေးဆိုးလာတော့ သခင်လည်းစိတ်တိုလာပြီး

"အေးလေ၊ အိမ်ထောင်ဦးစီးဆိုတော့ ပြောပေါ့။"

သခင်ကလည်းရွဲ့ပြောပြီး ကမ္ဘာ့ရှေ့ကနေ ထထွက်သွားပါတယ်။ အဲဒီလိုဆိုတော့လည်း ကမ္ဘာမနေနိုင်ပါ။

"သခင် နေဦးလေ၊ သခင်။"

သခင့်နောက်ကိုပြေးလိုက်သွားပြီး

"အဲဒီ့လိုမရွဲ့ပါနဲ့။ ကိုယ်ကအိမ်ထောင်ဦးစီးပဲဆိုပြီး လုပ်ချင်ရာလုပ်ဖူးလို့လား။ သခင့်ကို အနိုင်ယူဖူးလို့လား။ အဲဒီ့လိုတော့ မပြောပါနဲ့။ သခင့်သူငယ်ချင်းကို ထမင်းစားဖိတ်မလို့မဟုတ်လား။ ခေါ်ခဲ့ပါ။ အဲဒီနေ့ကျရင်လည်း သခင် စိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်စေရပါဘူး။"

သခင်ကမယုံသလိုကြည့်လိုက်တော့ ကမ္ဘာမျက်နှာငယ်ကျသွားပြီး

"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။ အဲဒီ့သဝန်တိုတာကြီးကို လျှော့ပါ့မယ်။"

"မင်းစကားနဲ့မင်းနော်။"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ။"

"အေး၊ ထမင်းစားဖိတ်တာမဟုတ်ဘူး။ အတူတူချက်စားကြမယ်ဆိုပြီး သူ့သူငယ်ချင်းပါပါမှာ။ သူတို့က သူတို့အိမ်ကိုခေါ်နေတာ။"

"အဲဒါပိုအဆင်ပြေမယ် သခင်။"

"သူများအိမ်မှာ ဧည့်သည်သွားလုပ်မှာကို မင်းအချိုးပြေမှဖြစ်မှာနော်။"

"သခင်"

"ဘာလဲ။"

"ကိုယ်က အရမ်းဆိုးနေတာလား။"

"မင်းကိုယ်မင်းသိပေါ့။"

ကမ္ဘာလည်း ဘာမှပြန်မပြောတတ်ပါ။ သခင်နဲ့လည်း တရားဝင်လက်မှတ်ထိုးပေါင်းသင်းနေပြီကို ဘာကြောင့်များ စိတ်မချနိုင်ဖြစ်နေရတာလဲလို့ ကိုယ်တိုင်လည်းမသိပါ။ သူသိတာတော့ သခင့်ကိုသိပ်ချစ်တယ်ဆိုတာပါပဲ။

■■■

အဆင်ပြေသလားဆိုတော့ အဆင်ပြေတယ်ပဲပြောရမှာပေါ့။
ဘရဏီတို့အိမ်မှာ နေ့တစ်ဝက်လောက်အချိန်ဖြုန်းကြပြီးတော့

"သခင်၊ ညကျရင် club သွားရအောင်။ နှစ်ယောက်တည်းမသွားဖြစ်တာ ကြာနေပြီ။ အပေါင်းအသင်းတွေမပါဘဲ နှစ်ယောက်တည်းသွားကဲဖူးတာ ဘယ်တုန်းကနောက်ဆုံးလဲ။"

"အင်း၊ တစ်နှစ်လောက်ရှိတော့မလား။"

"အဲဒါပြောတာလေ။"

"သွားကြတာပေါ့။"

သွားကြတာပေါ့ရဲ့နောက်ဆက်တွဲမှာ ပြဿနာတွေတစ်သီကြီးပါလာမယ်လို့ မတွေးမိကြပါဘူး။



Club ရောက်ပြီး အတူတူထိုင်သောက်ကြရင်း ခပ်ထွေထွေဖြစ်လာတော့ ကမ္ဘာတို့ မကျေနပ်ချက်တွေ ထွက်ကျလာပါတော့တယ်။

"သခင့်ဆီမှာ အဲဒီ့လိုလည်ဟိုက်တွေ ဘယ်နှထည်တောင်လဲ။ ဒီနီညိုကိုပဲ လက်တိုရှိသေးတယ်။ အနက်ရော၊ အစိမ်းရင့်ရော၊ အပြာ..."

"တော်ပြီ၊ အေးဆေးသောက်။"

"အကုန်ရှာပြီး လွှင့်ပစ်မှာ။ ရင်ဘတ်ဟပြဲနဲ့သာ နေလိုက်ပါလား။"

"ငါ့ကို ရန်မရှာစမ်းနဲ့။"

"ရှိသေးတယ်။ အဲဒီ့ဘရဏီက အိမ်နေရင်းကို ဘယ်လိုတွေဝတ်ထားတာလဲ။ ကြည့်ရတာ အဆင်ပြေမနေဘူး။ သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း သခင်တို့စကားပြောနေရင် ရှောင်ပေးသလိုနဲ့ ဘာအထာလဲ။"

"သူ့ဘာသာ လုံလုံခြုံခြုံဝတ်ထားတာပါကွာ။ သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း မြန်မာလိုမှ နားမလည်တာ။"

"လုံခြုံတယ်လေ။ စောင်ပတ်ထားသလိုကို လုံနေတာကိုက မဟုတ်တာ။ ဘာလဲဗျာ၊ oversized shirt အပွကြီးနဲ့၊ ပေါင်လယ်လောက်ချည်သား pants အပျော့နဲ့။ မသိရင် ဟိုဟာလုပ်ပြီးထလာတာကျ ..."

"တော်တော့၊ မင်းကိုက အဆိုးမြင်နေတာ။"

"အခုတော့ ဒီကကောင်က လူဆိုးပေါ့။ ဟိုဏီဏီလေးကကျတော့ ဘုံကြိုးပြတ်ကျလာတာပေါ့။"

"သောက်ပြီးရင်လည်း မရစ်ပါနဲ့ကွာ။ မင်း မမူးသေးပါဘူး။"

"မရစ်ပါဘူး။ သွားကမယ် သခင်။"

"မကချင်သေးဘူး။ မင်းဘာသာသွား။"

"ပြီးရော၊ အဲဒီမှာပဲသောက်နေလိုက်။"

ကမ္ဘာကတော့ သခင့်ရှေ့ဖန်ခွက်တစ်ခွက်တွန်းပို့ပေးပြီး dancing floor ကိုဆင်းသွားတာ လက်ထဲမှာလည်း ဝိုင်ပုလင်းအသေးတစ်လုံးနဲ့။ မွေးရာပါဆံပင်အညိုရောင်နဲ့ ကမ္ဘာဆိုတဲ့ကောင်လေးက ဂျင်းပြာဒူးပြဲ၊ အညိုရောင်တီရှပ်ပေါ်မှာ အနက်ရောင် leather coat ကိုဝတ်ထားပြီး လူငယ်ဆန်ဆန်ကြည့်ကောင်းနေပေမဲ့ နီညိုရောင်လည်ဟိုက် body fit လက်ရှည်၊ ဂျင်းအနက်ရောင်နဲ့ ဆံပင်ခပ်အုပ်အုပ်ဖြစ်နေတဲ့ သခင်က ပိုပြီးလွတ်လပ်နေသလိုပါပဲ။

ကမ္ဘာက လာကပ်သမျှလူနဲ့တွဲကပြနေတာဟာ သခင့်ကိုအရွဲ့တိုက်ရုံသက်သက်။ သခင်လည်း ကမ္ဘာလှုပ်ရှားသမျှကိုမြင်ပြီး ပြုံးမိပါတယ်။ တမင်အရွဲ့တိုက်ပြီး သခင့်ကိုရန်စနေတယ်လို့ သိနေခဲ့တာကြောင့် ဒီအတိုင်းသာကြည့်နေလိုက်တယ်။ အချိန်တစ်ခုကြာတဲ့အခါ မမောနိုင်မပန်းနိုင်ကနေတဲ့ ကမ္ဘာ့ရဲ့ဆွဲဆောင်မှုတွေမှာ သခင့်စိတ်တွေမတည်မငြိမ်ဖြစ်လာပြီး ကမ္ဘာ့အနားကိုသွားချင်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီ့အချိန်မှာပဲ Shay ရောက်လာပြီးနှုတ်ဆက်လို့ ကမ္ဘာ့ဆီမသွားဖြစ်တော့ပါ။ Shay က သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လာရင်း သခင့်ကိုတွေ့လို့ လာနှုတ်ဆက်နေတာ။

စိတ်ကြိုက်ကနေတဲ့ကမ္ဘာ သူမျှော်နေတဲ့သူက သူတွက်ထားတဲ့အချိန်အထိ အနားရောက်မလာလို့ သခင်ရှိရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့

"Shay. သင်းက ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။"

သခင့်အနားကို ကမ္ဘာပြန်ရောက်သွားတော့ Shay က ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နှုတ်ဆက်လာပါတယ်။ ကမ္ဘာကပြန်နှုတ်ဆက်ပြီးတော့ Shay က သခင့်ကို ကဖို့ခေါ်နေတယ်။ သခင်မကချင်ဘူးဆိုတော့လည်း အတူထိုင်သောက်နေပြန်တယ်။

ဒီလိုအချိန်မှာမှ ကမ္ဘာ့ဖုန်းကထမြည်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ အမေဖြစ်သူဆီက။ မကိုင်ရင်စိတ်ပူနေမှာမို့ ကိုင်မယ်လုပ်တော့လည်း ဆူညံသံတွေကြောင့် toilet ဘက်ကိုထွက်လာပြီး ဖုန်းပြောလိုက်တယ်။ အဖေ့ညီမ၊ အမေ့ယောင်းမတို့ ဇနီးမောင်နှံရဲ့ မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည်ပွဲကို အတူတက်ဖို့ခေါ်နေခြင်း။ မလိုက်ချင်လို့ လှည့်ပတ်ငြင်းပြီး သခင်တို့အနားပြန်အလာ

"Ha ha. If you divorce him, marry me."

'ဘာဖြစ်တယ်။ ကမ္ဘာနဲ့ကွာရှင်းရင် သူနဲ့ယူပါတဲ့လား။'

Shay ရဲ့စကားကိုအကြားမှာ ကမ္ဘာဘာမှမတွေးမိတော့ဘဲ သူနောက်မှာရောက်နေတာကိုမသိတဲ့ Shay ကို ပခုံးကနေဆွဲလှည့်ပြီး ပိတ်ထိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

"ကမ္ဘာ၊ ဘာလုပ်တာလဲ။"

သခင်က အတင်းဝင်ဆွဲပြီး ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်သွားလို့ လှည့်ကြည့်လာသူတွေကို တောင်းပန်လိုက်တယ်။

"သူက ဘာစကားပြောတာလဲ။"

"နောက်နေတာ ကမ္ဘာ။ မင်းစိတ်လျှော့စမ်း။"

"Sorry, Earth. I'm just kidding. Accept my apology. "

အထိုးခံရသူက သူစနောက်မိတာကို တောင်းပန်လာတယ်။
သခင် အသာလက်ကာပြပြီး ကမ္ဘာ့ဘက်လှည့်ကာ

"What you ought to do is to apologize to him. He's just kidding."

"Is that funny? Humm... the divorce for fun?"

"မြေကမ္ဘာ၊ ငါ ပြောနေတယ်နော်။"

"အဟက်၊ ရတယ်လေ။ Dude, I'm so sorry for this and again sorry for the things I'll do if you'll do this again."

"မင်း... OK, Shay. See you later."

"It's OK, Za. I'm so sorry, Earth."

သခင်က ကမ္ဘာ့ကိုဆွဲခေါ်ထုတ်လာပြီး ကားငှားလိုက်ပါတယ်။ အပြန်မှာ နှစ်ယောက်လုံးမူးနေနိုင်လို့ဆိုပြီး ကားငှားပြီးလာခဲ့ကြတာက အခုတော့ မူးတဲ့အထိကိုမရောက်လိုက်တော့ပါ။

ကမ္ဘာက တောက်တစ်ချက်ခေါက်ပြီး သခင့်လက်ထဲကရုန်းကာ ကားပေါ်တက်လိုက်တယ်။ သခင့်က ဘေးကဝင်ထိုင်ပြီး အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှူလို့ ဒေါသကိုလျှော့ဖို့ကြိုးစားနေတယ်။ အငှားကားပေါ်မှာ ရန်မဖြစ်ချင်ပါ။
ခက်နေတာက ဒေါသဖြစ်နေရင်းနဲ့ကို သခင့်စိတ်က ကမ္ဘာ့ဆီကိုသာရောက်နေပြီး အောက်ပိုင်းတစ်နေရာကလည်း နေရခက်လာပါတယ်။



*ဒုန်း*

အိမ်တံခါးကိုဆောင့်ပိတ်လိုက်သံကြောင့် ရှေ့ကဝင်သွားတဲ့သခင် ချာခနဲလှည့်ကြည့်ပြီး

"ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ။"

"အဲဒီ့ကောင် သောက်ချိုးမပြေတာလေ။ သခင်က သာယာနေတာလား။ ဘာလဲ၊ အဲဒီ့ကောင်ကိုယူချင်လို့လား။"

"မင်း သောက်ပေါက်ပိတ်ထား။ ဘယ်လိုတွေရိုင်းစိုင်းနေတာလဲ။"

"သူကရော ဘာလို့ စည်းမရှိကမ်းမရှိတွေ ပြောထွက်သလဲ။"

"ငါတို့ ဘာအကြောင်းပြောနေတာလဲရော မင်းအစအဆုံးကြားလား ကမ္ဘာ။"

"မကြားရဲပါဘူးဗျာ။"

"မင်းစိတ်နဲ့နှိုင်းပြီး မရိုင်းနဲ့ မြေကမ္ဘာ။"

"အခုက ဘယ်သူစတာလဲ။"

"ငါပြောတာ နားထောင်ဦး။ သူကမေးတော့ ငါက နောက်နေ့အလုပ်ပိတ်လို့ နှစ်ယောက်တည်းလာခဲ့တာဆိုတော့ အလုပ်ရှိရင်လည်း နားလိုက်ပေါ့တဲ့။ ကမ္ဘာ့လို ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ကိုလုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောလိုက်တော့ ယောက္ခမကြီးက ဒီလိုအလေလိုက်နေတာသိရင် ဘာဖြစ်မှာလဲလို့ သူကမေးတယ်။ ငါက သူ့သားကိုအကျင့်ဖျက်ပါတယ်ဆိုပြီး အတင်းခွဲရင် ငါရင်ကျိုးရချည်ရဲ့လို့ ပြောလိုက်လို့ သူက အဲဒီ့စကားကိုပြောလိုက်တာ။ ဒီအတိုင်း နောက်လိုက်တာ။"

သခင် ရှင်းပြနေရင်းက မျက်မှောင်ကျုံ့နေတဲ့ ကမ္ဘာ့မျက်ခုံးတန်းတန်းတွေရယ်၊ ဒေါသကြောင့်ရော၊ သောက်ထားတာကြောင့်ရော နီနေတဲ့ကမ္ဘာ့မျက်လုံးတွေရယ်၊ သွားနဲ့ဖိကိုက်ထားတဲ့ ကမ္ဘာ့နှုတ်ခမ်းထူထူတွေရယ်၊ စိတ်တွေတိုပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေလို့ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ကမ္ဘာ့ရင်ဘတ်ရယ်ကို အသေးစိတ်လိုက်ကြည့်ရင်း အာခေါင်ပဲခြောက်သလိုလို၊ ရင်ပဲတုန်သလိုလိုနဲ့ တော်တော်လေးကိုမှ စိတ်ထိန်းမရဖြစ်လာပါတယ်။

"အဲဒါ နောက်စရာလား။ သခင်ကရော ရယ်စရာလား။ ဘာလို့ ကိုယ့်အနားရောက်မလာတာလဲ။ ဘာလို့ အဲဒီ့ကောင်နဲ့ ရယ်မောပြီးပျော်ရွှင်နေတာလဲ။"

"ငါ မင်းဆီလာမလို့ပဲ။ မဟုတ်သေးဘူး။ မင်း ... မင်းဘာလုပ်ထားလို့ ငါက မင်းဆီရောက်လာမယ်လို့ တစ်ထစ်ချပြောတာလဲ။"

Club မှာ သခင့်ဆီ ကမ္ဘာပေးခဲ့တဲ့ခွက်ထဲ ကမ္ဘာတစ်ခုခုထည့်လိုက်တာကို ူသခင်ပြန်တွေးမိသွားပါတယ်။

"မင်း ငါ့ကို ဆေးခတ်ထားတာလား။"

"ကိုယ့်ယောက်ျားကိုယ်ဆေးခတ်တာ ဘောဖြစ်လို့ လာအော်နေတာလား။ နှစ်ယောက်တည်းပျော်ချင်လို့ လုပ်တာလေ။ အဲဒီ့ကောင်ရောက်မလာရင် အဆင်ပြေနေပြီ။"

"F**k you."

"No! သခင့်ကိုပဲ သေအောင်လုပ်ပစ်မှာ။"

အတင်းဆွဲဖက်ပစ်ပြီး နားရွက်တွေ၊ လည်တိုင်တွေကို နမ်းရှိုက်လာတဲ့ကမ္ဘာ့ကို သခင်မငြင်းနိုင်ပါ။ ဆေးအရှိန်ကြောင့်လို့မသိဘဲ ကားပေါ်မှာလည်း တောက်လျှောက်သည်းခံလာခဲ့တာ။ အခုတော့ ကမ္ဘာ့အယုအယတွေမှာ ကျဆုံးသွားခဲ့ပြီ။ ခုနကအထိ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်နေတာတွေ၊ ရန်ဖြစ်နေခဲ့ကြတာတွေကို သခင်မသိချင်တော့ပါ။



First round မစခင်မှာ သူပါဆေးသောက်လိုက်တဲ့ကမ္ဘာ့ကြောင့် တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲဆက်နေခဲ့တာ အလဲမထိုးနိုင်ဘဲလက်ရည်ညီနေတဲ့ လက်ဝှေ့ပွဲလိုပါပဲ။ ဒိုင်ပွဲရပ်ဆိုပြီးလည်း ဆုံးဖြတ်စရာမရှိလေတော့ ပွဲပန်းလာမှပဲ နှစ်ဦးသဘောတူ ရပ်နားလိုက်ကြပါတော့တယ်။

ခုတင်တစ်ခုလုံးလည်း ရစရာမရှိအောင်ရှုပ်ပွနေပြီး တစ်ခန်းလုံးလည်း တစ်သျှူးတွေ၊ အဝတ်တွေ၊ စောင်တွေနဲ့ အချစ်ရနံ့တွေပါ ပြန်ကျဲလို့။ ရေကုန်ရေခမ်း၊ ပဝါမကူ ရေမရှူကြေး ချစ်ချင်တိုင်းချစ်ထားကြတဲ့ နပန်းသမားနှစ်ယောက်မှာလည်း ချွေးစက်တွေနဲ့စိုရွှဲလို့။

"အိပ်ကြစို့ သခင်။ မိုးလင်းတော့မယ်။"

"ငါ့ကိုမထိစမ်းနဲ့။"

မထိနဲ့ဆိုပြီးပြောနေပေမဲ့ အတင်းဆွဲဖက်နေတဲ့ ကမ္ဘာ့လက်တွေထဲကနေလည်း မရုန်းနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်နေပါပြီ။

"ချစ်လိုက်တာ သခင်ရယ်။"

"ငါကတော့ သတ်ချင်တယ်။ မင်းသောက်ပါးစပ်က ဘာသံမှထွက်မလာနဲ့။"

ပြောပြီး မျက်စိတွေပိတ်လို့ ငြိမ်ကျသွားတဲ့သခင့်ကို ဖက်ထားရင်းက ကမ္ဘာတွေးမိပါတယ်။ သခင်အိပ်ရာနိုးရင် ကမ္ဘာ့အသက်က ဘယ်အပေါက်ကထွက်ရမယ်ဆိုတာ မသိနိုင်ဘူးလို့ပေါ့။
ဘယ်သိနိုင်ပါ့မလဲ။ First round အပြီးမှာ သောက်ကြစို့ဆိုပြီး သခင့်ကိုအမူးတိုက်လို့ သူအခွင့်ကောင်းတွေယူခဲ့တာ။ သခင်ကတော့ အမူးလွန်ပြီး အပေါ်ကိုမရောက်နိုင်တော့ပါ။ ဒီတစ်ခါငါ့အလှည့်ဆိုတာကို စကားနဲ့သာပြောနိုင်ခဲ့တဲ့သခင် အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ ကမ္ဘာ့ကိုအမှုန့်ကြိတ်ချင်တော့မှာပါ။

ကမ္ဘာဆေးခတ်တုန်းကခတ်ပြီး သခင်က သူ့အနားရောက်မလာဘဲ Shay နဲ့ရယ်မောနေရုံမက Shay စကားလွန်သွားတာကြောင့်ပါ ကမ္ဘာ့ဒေါသတွေက မီးတောင်ပေါက်သလိုဖြစ်သွားခဲ့တာ။ အခုတော့ ကမ္ဘာတစ်ယောက် အမှုတွေကြီးသထက်ကြီးပြီး သခင်နိုးလာရင် သေဒဏ်ကျမလိုဖြစ်နေပြီ။

'သေရလည်း တန်တယ် သခင်ရေ။ အဟား၊ ဒီလိုလေးများ နေ့တိုင်းဖြစ်လိုက်ပါတော့လား။
နောက်ခါလာ နောင်ခါဈေးပဲ သခင်။ အခုတော့ အိပ်ကြတာပေါ့။'



အသိစိတ်က ခန္ဓာကိုယ်မှာလာငြိတာနဲ့ ခံစားရတာက ခေါင်းအုံပြီးအိပ်ချင်နေခြင်း။ အဲဒါအပြင် ဗိုက်ထဲကဟာတာတာနဲ့မို့ တစ်ခုခုစားမှဖြစ်မယ်ဆိုတဲ့အသိ။ အိပ်ရာမထခင် အိပ်ရာထဲလူးလှိမ့်ပြီး မှိန်းနေရတာကလည်း စည်းစိမ်တစ်ခုမို့ ဘေးစောင်းအိပ်နေရာက ပက်လက်လှန်လိုက်တော့

"အား"

အသံထွက်ပြီးအော်မိသွားရလောက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ကျိန်းစပ်နာကျင်နေတာရယ်၊ အပေါ်ပိုင်းက စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းခံစားမှုတွေရယ်၊ ပြီးတော့ လည်ပင်းအောက်မှာ ဖိမိသွားတဲ့ လက်လို့ထင်ရတဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုရယ်ကြောင့် သခင့်အတွေးတွေက ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာကို ပုံဖော်မိတော့ .....

"မြေကမ္ဘာ"

အသံနဲ့အတူ ဘေးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဘေးမှာအိပ်ပျော်နေဆဲကမ္ဘာက မျက်စိတွေမဖွင့်ပေမဲ့

"ဘာဖြစ်လို့လဲ သခင်။"

"အယုတ်တမာကောင်။ အား ... မင်း ..."

ဆဲဆိုပြီး ထထိုင်လိုက်တော့ သခင်ထပ်အော်မိပါပြီ။

"မင်း ဘယ်လိုတွေလုပ်ထားတာလဲ။"

ပြောရင်းနဲ့ ရှိသမျှအားသုံးကာ ကမ္ဘာ့ကိုတွန်းပစ်လိုက်တာကြောင့်

*ဝုန်း*

"အား၊ သေပြီ။"

"အေး၊ သတ်မှာ။"

ခုတင်အောက်ကျသွားတဲ့ကမ္ဘာ့နားကို စောင်နဲ့လုံးထွေးနေတဲ့သခင်က ထလာပါတယ်။ မျက်နှာကတော့ နာတာကြောင့်ရော၊ ဒေါသကြောင့်ရော ဘယ်လိုကြည့်ကြည့် မကြည်လင်ပါ။ ဒါပေမဲ့လည်း

"အဟား၊ ဘယ်လိုရုပ်လေးလဲ သခင်ရယ်။ အသည်းယား ... အ ..."

ကမ္ဘာ့စကားမဆုံးခင် ခြေထောက်ကိုပိတ်ကန်ခံလိုက်ရလို့ ဒီတစ်ခါအော်တာက မြေကမ္ဘာရယ်ပါ။
အဝတ်မပါဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်လျက်သားဖြစ်နေတဲ့ ကမ္ဘာ့ကို စောင်ပတ်ပြီးမတ်တပ်ရပ်ရင်း သတ်တော့မလိုကြည့်နေတာက သခင်။



"ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း။ ဒါလေးတောင်မခံနိုင်ဘူးလား။"

Human chair ဖြစ်နေတဲ့ကမ္ဘာက အဝတ်အစားနဲ့တူတာဘာမှမရှိဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်နေပြီး သခင်က ကမ္ဘာ့ကျောပေါ်မှာထိုင်နေတာကြောင့် ထောက်ထားတဲ့ကမ္ဘာ့လက်တွေက မငြိမ်ချင်ပါ။

"ပြောကြည့်စမ်းပါဦး။ မင်း ဘာအပြစ်တွေလုပ်ထားလဲ။"

"Shay ကိုထိုးလိုက်မိတယ်။ သခင့်ကိုဆေးခတ်မိတယ်။ ပြီးတော့ အရက်တွေမူးအောင်တိုက်ပြီး နည်းနည်းများသွားပါတယ်။"

"နည်းနည်းက ဘယ်ကပါလာတာလဲ။ များရင်များတယ်ပေါ့။ ကျန်သေးတယ်။"

"ဟင်၊ မကျန်တော့ပါဘူး။"

"ငါပြောရရင် အပြစ်နှစ်ဆနော်။"

"ဟို ... ဘရဏီအကြောင်း မကောင်းပြောမိတာ။"

"အင်း၊ ဟုတ်တာပဲ။ ဘာတဲ့။ ဟိုဟာလုပ်ပြီးထလာတယ်တို့ ဘာတို့၊ မင်းစိတ်နဲ့နှိုင်းနေတာ။ ကျန်သေးတယ် နောက်ထပ်။"

"သဝန်တိုတာကြီးကို ထိန်းပါ့မယ်ဆိုပြီး မထိန်းနိုင်ခဲ့ဘူး။"

"အင်း၊ ဟုတ်နေပြန်တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျန်သေးတယ်။"

"Club မှာ ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွဲကခဲ့တာ။"

"ဒီလိုဆိုတော့လည်း မင်းအပြစ်တွေက မနည်းဘူးပဲနော်။ ငါပြောချင်တာ အဲဒါမဟုတ်သေးဘူး။"

"ဟို ... အမ်း ... မသိတော့ဘူး သခင်ရယ်။ သခင်ပဲပြောပါတော့။"

ကျောပေါ်ထိုင်ရင်း ကမ္ဘာ့လည်ကုပ်ဆီကနေ လက်ပျဉ်တွေပေါ်အထိ သခင်က လက်နဲ့ခပ်ဖွဖွဆွဲကုပ်နေတော့ ကမ္ဘာကြက်သီးတွေထနေတာ အထင်းသား။ လေးဖက်ထောက်လျက်သားက သခင့်ကိုယ်ကိုထမ်းထားရတာ သက်သာလှတဲ့ကိစ္စတော့မဟုတ်ပါ။

"ဆိုးလိုက်တာ။ မင်းလုပ်တာ မင်းမသိဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ် ငါမသိလောက်ဘူးထင်လို့ မပြောတာလား။"

"သခင်"

"အင်း၊ ပြောမှာလား။"

"မဟုတ်ပါဘူး။ တကယ်မသိတော့တာပါ။"

"သေချာလား။ အဲဒါဆို ငါပြောရမှာပေါ့လေ။ အပြစ်နှစ်ဆနော်။"

"ဟုတ်"

"မင်းပါ ဆေးသောက်လိုက်တယ်မဟုတ်လား။"

"ဗျာ"

"မုန်လာဥလုပ်မနေနဲ့။ မင်းပါဆေးသောက်ပြီး ငါ့ကိုလုပ်တာ။"

"သခင်၊ မဟုတ် ..."

"ငြင်းမလို့လား။"

"ဟို ... ဟိုလေ ..."

"အဟက်၊ ဒါဆို ငါမသိဘူးထင်လို့ မပြောတာပေါ့။"

"တောင်းပန်ပါတယ်။"

"အဲဒါဆို လိမ်တဲ့အပြစ်ပါထပ်တိုးပြီ။"

"လိမ်တာမဟုတ်ရပါဘူး။"

"အမှန်အတိုင်းမပြောတာပေါ့။ တော်လိုက်တော့ မြေကမ္ဘာ။ ဟိုကကြိမ်လုံးလေးက ပျင်းနေပြီတဲ့။ ငါလည်းလက်ယားနေပြီ။ ပြောစမ်း၊ ဘယ်နှချက်လဲ။"

ကမ္ဘာ အသည်းအသန်စဉ်းစားရပါပြီ။ သူ့ကိုရိုက်မယ့်အချက်ရေကို သခင်ကတွေးပြီးသားပါ။ သခင်တွေးထားတဲ့အချက်ရေထက် ကျော်ပြီးပြောမိရင် ကမ္ဘာပြောသလောက်အရေအတွက်အတိုင်း ရိုက်ခံရမှာဖြစ်ပြီး လျော့ပြောမိရင် ပထမတွေးထားတာကို နှစ်ဆတိုးမှာပါ။ ကံကောင်းလို့ကွက်တိကျရင် တစ်ဝက်လျှော့ပေးမှာပါ။ ဒါက အရင်ကတည်းက သဘောတူပြီးသား စည်းမျဉ်းတစ်ခု။

(ဥပမာ - သခင်က ဆယ်ချက်ရိုက်ဖို့တွေးထားတာကို ကမ္ဘာက ဆယ့်ငါးချက်လို့ပြောမိရင် ပြောမိတဲ့အတိုင်း ဆယ့်ငါးချက်ရိုက်ခံရပါမယ်။
အဲဒီ့လိုမဟုတ်ဘဲ ငါးချက်လို့ပြောမိရင် သခင်သတ်မှတ်ထားတာကို နှစ်ဆတိုးပြီး အချက်နှစ်ဆယ်ဖြစ်သွားမှာပါ။
ကွက်တိကျပြီး ဆယ်ချက်လို့ပြောမိရင်တော့ တစ်ဝက်လျှော့ပေးမှာဖြစ်လို့ ငါးချက်နဲ့ပဲပြီးသွားပါမယ်။)

"တစ်ရာ"

သခင်က စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့စာရွက်လေးကို သွားယူပြီး ကမ္ဘာ့ဆီပေးလိုက်တယ်။ ကမ္ဘာက ဒူးထောက်လျက်သားကနေ လှမ်းယူကြည့်လိုက်တယ်။

"သခင်၊ မဟုတ်ဘူးနော်။ အဲဒါက များတယ်လေ။"

■■■ Part (9) ဆက်ရန် ■■■
© Demon ,
книга «Branded by You».
Коментарі