Chapter (50)
ကမ႓ာထင္ထားတာက ေန႔သစ္လာႀကိဳမယ္လို႔။ တကယ္တမ္း ေလဆိပ္မွာေရာက္ေနတာက Koa. မၾကည္တဲ့စိတ္ေတြက ပိုၿပီးေနာက္က်ိက်ိျဖစ္လာရတယ္။
"Earth, ဘာမွမပါဘူးလား။"
"ကန္းေနလား။"
လြယ္လာတဲ့အိတ္ကို Koa ဆီပစ္ေပးၿပီး ကမ႓ာက ဂ်စ္ကန္ကန္ေျပာလိုက္တယ္။ Koa ဆိုလိုတဲ့အဓိပၸါယ္က တျခား luggage ေတြဘာညာ ပါေသးသလားဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒါကိုလည္း ကမ႓ာသိသိႀကီးနဲ႔ Koa ကိုျမင္ကတည္းက လူသတ္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ စကားအေကာင္းမေျပာႏိုင္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔အေမရိကကိုအကူးမွာ လြယ္အိတ္တစ္လံုးပဲပါလာတဲ့ ကမ႓ာကေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ လူတစ္ကိုယ္၊ အဝတ္တစ္စံု၊ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ကေနထြက္လာခဲ့ၿပီ။ Koa က ကမ႓ာ့ေရွ႕ကိုေရာက္လာၿပီး ကားရပ္ထားရာဆီကိုသြားတာေၾကာင့္ Koa ေနာက္ကေန ကမ႓ာလိုက္လာခဲ့တာ ဘာစကားမွလည္းမေျပာ၊ တစ္ခ်က္မွလည္းမၾကည့္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့မွ Koa က
"Earth အိမ္ကိုပဲ အရင္သြားလိုက္မယ္ေနာ္။ Day က အဲဒီကိုလာလိမ့္မယ္။"
ဟုတ္တယ္၊ ကမ႓ာ အိမ္ကိုအရင္ျပန္ရပါမယ္။ အခုကေမွာင္ေတာ့မွာမို႔ အေမ့အိမ္ကိုလည္း မသြားခ်င္ေသးပါ။ ဒီမွာျဖစ္က်န္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းစံုကို ေန႔သစ္ဆီကၾကားၿပီးမွ အေမ့အိမ္သြားၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကမ႓ာသိရမွာ။ သူျပန္လာတာကို ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေန႔သစ္နဲ႔ Koa ပဲ သိပါတယ္။
"Earth, Boss က ..."
"မင္းပါးစပ္ပိတ္ထားလို႔ရမလား။"
ေတာင္းဆိုေနတာမဟုတ္ဘဲ အမိန္႔ေပးရံုသက္သက္မို႔ Koa ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္။ ဖုန္းကို ကတ္ေျပာင္းထည့္ေနၿပီး ဖုန္းျပန္ပြင့္လာေတာ့ နံပါတ္တစ္ခုကိုေခၚဖို႔ ကမ႓ာလက္ျပင္ၿပီးမွ
'အပိုေတြလုပ္တယ္လို႔ပဲ ေျပာခံရဦးမွာပဲ။ ငါကသာ ေရေျမျခားတာနဲ႔လြမ္းေနတာ။ ေပ်ာ္ေနလိုက္ဦး သခင္ေရ။ ေနာက္မွဆက္မယ္။'
'အခုမွ ဒီေျမေပၚေျခခ်ရံုရွိေသး တစ္ဖက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့လူကို ဖုန္းေခၚဖို႔ျပင္ေနၿပီလား။ သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိရံုနဲ႔တင္ ျပံဳးခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခံစားဖူးလို႔ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျမင္ရတာ နည္းနည္းေတာ့ရင္နာတယ္။'
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ျဖစ္သြားတဲ့ ကမ႓ာနဲ႔ Koa က ကားေပၚမွာတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္။ အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္လာေတာ့ Koa ကပဲ ျခံတံခါးဆင္းဖြင့္ၿပီး ကားကိုအိမ္ေရွ႕ေမာင္းလာတဲ့အထိ ကမ႓ာက ကားေနာက္ခန္းမွာ ဟန္မပ်က္ထို္င္လ်က္သား။
ကားစက္သတ္လိုက္ေတာ့မွ ကမ႓ာကားေပၚကဆင္းၿပီး အိမ္ထဲတန္းဝင္သြားတယ္။ Koa ေနာက္ကေနလိုက္ဝင္လာတဲ့အထိ ဧည့္ခန္းမွာပဲ ရပ္ေစာင့္ေနတုန္း။
"Earth"
ကမ႓ာ့ရဲ႕အိတ္ကို ခံုေပၚတင္ေပးၿပီး Koa ေခၚလိုက္ေတာ့
"အိမ္တံခါး ေသခ်ာသြားပိတ္။"
Koa သိလိုက္တာေတာ့ ေန႔သစ္ေရာက္မလာခင္ သူအသက္မထြက္ရင္ ကံေကာင္းတာပဲလို႔။
Koa ဧည့္ခန္းထဲျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ ခြပ္ခနဲအသံကိုၾကားလိုက္ရၿပီး လူကေဘးေစာင္းယိုင္က်သြားရသလို ေခါင္းကပါမူးေနာက္သြားတာကို မနည္းျပန္ထိန္းလိုက္ရပါတယ္။ ပါးေစာင္ကထြက္လာတဲ့ေသြးကို အရသာေသခ်ာမသိရခင္မွာပဲ ေနာက္လက္သီးတစ္ခ်က္က ပထမတစ္ခ်က္နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းထပ္က်လာျပန္ပါၿပီ။
'ဘယ္လိုေတာင္ လက္တည့္တာလဲ။'
"မင္းက ေသာက္ရမ္းေတြ သတၱိေကာင္းေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။"
"အ"
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဗိုက္ဆီကိုအရွိန္ျပင္းျပင္း။
"အဲဒီပံုေတြက ဘယ္ကထြက္လာတာလဲ။"
".........."
"ေျဖစမ္း။"
"..........."
"အ ေနတာလား။"
ကမ႓ာက ေမးရံုသက္သက္မဟုတ္ဘဲ စကားတစ္ခြန္းၿပီးတိုင္း လက္သီးတစ္ခ်က္ကိုသံုးေနတယ္။ Koa ဆီက အေျဖထြက္မလာ။
Koa ေဘးမွာ ကိုယ္ကိုေဘးေစာင္းရပ္လိုက္ၿပီး Koa ကို ၾကမ္းျပင္ဆီကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္တာ လြင့္ခနဲ။ နံရံကိုအားျပဳၿပီး ျပန္ထဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားေနရတဲ့ Koa အနားကို ကမ႓ာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလၽွာက္သြားကာ ကုန္းကုန္းကြကြျဖစ္ေနတဲ့ Koa ေက်ာေပၚကို ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔နင္းလိုက္ၿပီး
"ငါ့ဘာသာသိလာရင္ မင္း အရိုးနဲ႔အသား တျခားစီျဖစ္ၿပီေနာ္။"
ကမ႓ာနင္းထားတာကို ေတာင့္ခံထားရင္းက ေခါင္းေမာ့ၿပီး စကားေျပာဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့ Koa ရဲ႕ပါးစပ္ကေန ေသြးေတြအရင္စီးက်လာတယ္။ သူ႔လက္နဲ႔သူသုတ္လိုက္ၿပီးမွ Koa စကားေျပာဖို႔ျပင္ေပမဲ့ ရုတ္တရက္အသံကမထြက္ႏိုင္။ ေက်ာကိုအားနဲ႔ဖိနင္းခံရလို႔ ကိုယ္တစ္ျခမ္းေစာင္းသြားခ်ိန္မွာ ရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ အသက္ရႉဖို႔ကိုေတာင္ ခဏရပ္လိုက္ရတဲ့အျဖစ္။
"ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ေသဖို႔မေတြးနဲ႔ဦး။ ငါေမးတာေျဖ။"
အသက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းရႉရင္းက Koa ေျဖလိုက္တယ္။
"Hid ... hidden ... camera ..."
ကမ႓ာက Koa ရဲ႕ အက်ႌရင္ဘတ္စကေန ဆြဲဆုပ္ကိုင္ကာ အတင္းအၾကပ္မတ္တပ္ရပ္ေစၿပီး
"How dare you?"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။"
"မေခၚနဲ႔။ ငါ့ကို အဲဒီလိုမေခၚနဲ႔။ ဘယ္မွာလဲ အဲဒီ record."
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ... သတ္မွာဆို။"
"ေအး၊ သတ္မွာ။ မပူနဲ႔။"
"ဟင့္အင္း၊ မပူပါဘူး။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူလက္ခ်က္နဲ႔ ေသရမွာကို ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္မိ ... အ ..."
စကားမဆံုးခင္ ေခါင္းနဲ႔နံရံတိုက္မိသံနဲ႔အတူ Koa ရဲ႕ေအာ္သံတိုးတိုးကပါ ထြက္က်လာေတာ့
"သတ္မွာ မင္းကို။"
Koa ကို ဆံပင္ကေနဆြဲၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ေခၚဖို႔အျပင္မွာပဲ
*Knock knock*
"Earth, ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ တံခါးဖြင့္ပါဦး။ Earth?"
ကမ႓ာက စိတ္ပ်က္သလို စုတ္သတ္လိုက္ၿပီး Koa ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ထပ္ဆြဲေခၚေနတယ္။
တံခါးကိုထုလိုက္ ဖြင့္ခိုင္းလိုက္နဲ႔ တံခါးပြင့္မလာတဲ့အဆံုး ေန႔သစ္အသံေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီ။ ကမ႓ာတို႔ ေနာက္ေဖးဘက္ကိုအေရာက္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ေနတုန္းမွာ အိမ္ေနာက္ေဖးကေန ျခံထဲဆင္းလို႔ရတဲ့ တံခါးကပြင့္သြားၿပီး ေန႔သစ္ဝင္ခ်လာကာ
"Earth. Koa? ဘာ ... ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ။ ေသြးေတြခ်ည္းပဲ။ Earth, လႊတ္ပါဦး။ Earth."
ကမ႓ာ့ေဘးမွာ ဆံပင္ဆြဲခံထားရလို႔ ေခါင္းေမာ့လ်က္သားရပ္ေနတဲ့ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ Koa ေၾကာင့္ ေန႔သစ္ အသံေတြပါတုန္ၿပီး လူကေတာ့ အလ်င္အျမန္ပဲ ဝင္ဆြဲရပါၿပီ။
"Earth, လႊတ္ပါဦးဗ်ာ။ ေအးေအးေဆးေဆးရွင္းပါေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အစားေတာင္းပန္ပါတယ္။"
ေန႔သစ္ရဲ႕မ်က္ႏွာက အပ်က္ပ်က္အယြင္းယြင္း။ ဒါကိုျမင္ေတာ့မွ ကမ႓ာစိတ္ထိန္းလိုက္ၿပီး Koa ကိုလႊတ္လိုက္ေတာ့ ကမ႓ာ့ေျခရင္းမွာ Koa ကပံုလ်က္သား။
"Koa, ရရဲ႕လား။ Koa?"
သူ႔ေဘးမွာထိုင္ခ်ရင္း စိုးရိမ္တႀကီးေမးေနတဲ့ ေန႔သစ္ကို Koa လက္ကာျပတယ္။ ေန႔သစ္က မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ ကမ႓ာ့ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဟင္။"
"အဲဒီေအာက္တန္းစားေကာင္ ... ေတာက္ ... ငါ့ကိုလာၿခိမ္းေျခာက္ရဲေနတာ။"
Koa က ဒဏ္ရာေတြၾကားက တစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး
"အဲဒီေအာက္တန္းစားက အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္မိတာကိုး။"
ေန႔သစ္ထိုင္က်သြားရတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ ဘယ္သူက အနာက်င္ဆံုးလဲလို႔ ေမးမယ္ဆိုရင္ အေျဖကမရွိပါဘူး။
"ငါေမးတာမေျဖရင္ မင္းကို ငါသတ္မွာ။"
"ေျဖရင္ေရာ ..."
"ဘာ"
"ေျဖရင္ေရာ ဘာဆက္ျဖစ္မွာလဲ။"
"မင္း ..."
"အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္က အဲဒါတစ္ခုပဲက်န္ေတာ့တယ္။ Earth လည္း လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အခု ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္။"
Koa စကားအဆံုးမွာ ကမ႓ာက Koa ကိုဆြဲေခၚျပန္ေတာ့ ေန႔သစ္မေနသာ။
"ေတာ္ပါေတာ့ Earth. ေတာ္ပါေတာ့။"
"ဝင္မပါစမ္းနဲ႔ ေန႔သစ္။"
"မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။ ေခါင္းကြဲထားတယ္။ ေဆးရံုသြားရမယ္။"
"မင္းမဖယ္ရင္ မင္းပါအဆစ္ပါသြားမယ္ ေန႔သစ္။"
ၾကားဝင္ရပ္ၿပီး တားေနတဲ့ေန႔သစ္ကို ကမ႓ာက အားျပင္းျပင္းနဲ႔တြန္းပစ္လိုက္ရာက Koa ဘက္ကိုယိုင္လဲတဲ့ေန႔သစ္။ ေန႔သစ္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔တိုက္မိတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ သူပါလဲက်ေတာ့မယ့္ Koa. တစ္ဖက္မွာ ဗီရိုေစာင္းတစ္ခုရွိေနတာကို ေန႔သစ္ေရာ၊ ကမ႓ာပါ သတိမထားမိေပမဲ့ Koa ကသတိထားမိၿပီး ေန႔သစ္ေခါင္းကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ကိုင္ရင္း လံုးေထြးလဲက်သြားၾကတဲ့အခါ
"ေန႔သစ္"
ကမ႓ာတစ္ေယာက္ တြန္းတုန္းကတြန္းၿပီးမွ စိုးရိမ္တႀကီး ေန႔သစ္ကိုေခၚလိုက္တယ္။ Koa လက္နဲ႔ကာထားတဲ့ေန႔သစ္က ဘာမွျဖစ္မသြား။
"အား"
"Koa, Koa? ဘယ္ကိုထပ္ထိတာလဲ။ Koa?"
"ဘာမွမျဖစ္ ..."
လံုးေထြးလဲက်ရာက ေန႔သစ္ ကမန္းကတန္းထၿပီး ေမးလိုက္ေပမဲ့ ျပန္ေျဖတဲ့စကားမဆံုးလိုက္ခင္မွာ Koa မ်က္စိမွိတ္သြားတယ္။
"Earth, ကူပါဦး။ ေဆးရံု ... ေဆးရံုပို႔ရမယ္။"
".............."
"Earth, ကူဦးလို႔။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အဆင္မေျပဘူး။ Koa, သတိထားပါဦး။"
Koa ကိုဆြဲေပြ႕ထူၿပီး တစ္ေယာက္တည္းပ်ာယာခတ္ေနတဲ့ ေန႔သစ္ကို Koa က လက္လွမ္းဆြဲၿပီး မ်က္စိမဖြင့္ဘဲ ခပ္တိုးတိုးအားယူေျပာလာတယ္။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန။"
"ဟား၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ သတိထားေနာ္၊ သတိလစ္မသြားနဲ႔ေနာ္။"
တစ္ေယာက္တည္းခ်ာခ်ာလည္ေနပံုရတဲ့ Koa က မ်က္စိေတာ့ဖြင့္မလာ။
"Earth, တစ္ခ်က္ကူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာေပၚတင္ေပးပါလား။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အဲဒါေလးေတာ့ ကူေပးပါ။"
ခပ္ဝဲဝဲျဖစ္ေနတဲ့ ေန႔သစ္ရဲ႕မ်က္ရည္ကိုျမင္မွ ကမ႓ာစိတ္ေလၽွာ့လိုက္ၿပီး ကူေပးလိုက္ေတာ့ ေန႔သစ္က Koa ကိုေက်ာပိုးေခၚကာ ကားနဲ႔ထြက္သြားသံကို ၾကားလိုက္ရပါရဲ႕။ ကမ႓ာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ တစ္အိမ္လံုးကို တံခါးေတြေရာ၊ မီးေတြေရာပိတ္ၿပီး အေမွာင္ထဲမွာပဲ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေပၚ လွဲအိပ္သြားလိုက္တာက အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္မသိေတာ့ပါ။
■
Alarm ringing ...
ၾကားေနရတဲ့အသံက အိပ္မက္လိုလို။ ဘယ္တုန္းကမွ alarm သံမၾကားဖူးတာ ဒီျပန္ေရာက္ကတည္းက။ မနက္ဆို အျမဲတမ္း ကမ႓ာလာလာႏႈိးလို႔ပဲ သခင္ႏိုးလာရစျမဲ။
အခုကေတာ့ ႏႈိးစက္ေပးထားတာကိုပိတ္လိုက္ၿပီး သခင္ထလာလိုက္တယ္။ ဒီေန႔လည္း အရင္ေန႔ေတြလို ပံုမွန္လည္ပတ္သြားရမွာပါပဲလို႔ ေတြးလိုက္ၿပီးမွ အိမ္ေနာက္ေဖးေရခ်ိဳးခန္းဆီေရာက္ေတာ့ ျခင္းေလးထဲက သြားတိုက္တံႏွစ္ေခ်ာင္းဟာ ဦးေႏွာက္မွတ္ဉာဏ္ကို လာခလုတ္တိုက္ေနတယ္။
မနက္စာစားဖို႔ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္မယ္ျပင္ေတာ့ လက္လွမ္းမိတာက ေသာက္ေနက် မိုးျပာေရာင္ေပၚမွာ နက္ျပာေရာင္အရုပ္ေလးပါတဲ့ ေႂကြခြက္ထူထူေလးဆီ။ ေဘးမွာရွိေနတဲ့ နက္ျပာေရာင္ခြက္ေလးေပၚက မိုးျပာေရာင္ teddy ဟာ သခင့္ကိုျပံဳးျပေနတယ္။
'ေသာက္ပိုေတြ သိပ္လုပ္တာ။'
အတူတူရွိေနတဲ့ခြက္ႏွစ္လံုးကို မထိေတာ့ဘဲ ေရာက္ခါစကသံုးတဲ့ ခြက္အျဖဴေရာင္ေလးကိုပဲ ဗီရိုထဲကေန ထုတ္ယူသံုးလိုက္ရတာ ပိုအဆင္ေျပေနသလိုပါပဲ။
■
ကမ႓ာ ညဘက္တစ္ေရးႏိုးေတာ့ ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းထဲ ထထိုင္ရင္း အေတြးေတြက ကေယာက္ကယက္။ ေသခ်ာစိတ္ကိုစုစည္းၿပီး ဖုန္းကိုဖြင့္ကာ ဆက္သြယ္စရာရွိတာေတြကို ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ စာေတြပို႔ထားလိုက္တယ္။ မသံုးတာလနဲ႔ခ်ီသြားတဲ့အတြက္ ေရာက္ေနတဲ့စာေတြက မနည္းမေနာ။ အကုန္လိုက္ဖတ္ၾကည့္ရင္း စာျပန္စရာရွိတာေတြ ျပန္ေနလိုက္တာ အေဖျဖစ္သူတစ္ေယာက္သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ေစာင္တည္းေသာစာ၊ တစ္ခြန္းတည္းေသာစကားအတြက္က ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ၿပီးေျပာတာ ပိုအဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္။
'ဒီအခ်ိန္ဆို သခင္ ေန႔လယ္စာစားၿပီးေလာက္ၿပီ။ ညေနေလာက္မွဆက္ေတာ့မယ္။'
ေန႔တစ္ဝက္နီးပါးကြာတဲ့အခ်ိန္ေၾကာင့္ ေန႔ညလြဲေနတဲ့ေနရာေတြက အဆင္မေျပ။
မနက္လင္းခါနီးမွ ကမ႓ာျပန္လွဲအိပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ႏိုးေတာ့ ေန႔လယ္ခင္းအခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။
တဒီးဒီးတုန္ခါလာတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ ၾကည့္မိေတာ့ ေန႔သစ္။
"အင္း"
"အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ။ တံခါးဖြင့္ေပးပါဦး။ ေန႔လယ္စာလည္း ယူလာတယ္။"
ကမ႓ာ ဖုန္းခ်ၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ လူကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးကလင္းထိန္လို႔။ ျပတင္းေပါက္ေတြ၊ လိုက္ကာေတြ ဖြင့္ထားလို႔ အလင္းေရာင္နဲ႔ ေလဝင္ေလထြက္က အဆင္ေျပေနပါရဲ႕။ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ ေန႔လယ္စာကလည္းအဆင္သင့္။
"Earth ေမးခ်င္တာေတြရွိမယ္ထင္လို႔။"
"အင္း"
ႏွစ္ေယာက္အတူ စားၾကေသာက္ၾကရင္း ေမးစရာရွိတာေတြလည္း ေမးရပါေသးတယ္။
"အဲဒါဆို မနက္ျဖန္က်ရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္လို႔ ေမေမႀကီးကိုေျပာထားလိုက္မယ္။"
"အင္း။ မင္း တစ္ညလံုးမအိပ္ရေသးဘူးမလား။ နားလိုက္ဦး။"
"ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ခဏျပန္ရမယ္။"
"မႊန္မေနနဲ႔။ မင္းဘာသာဂ႐ုစိုက္။"
"ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ေသခ်ာေမးပါဦးမယ္။"
"ဘာကိုလဲ။ အဲဒီအ႐ႈပ္ထုပ္ေတြကိုလား။ မင္းက ဘာသိလို႔လဲ။ ဝင္ပါစရာမလိုဘူး ေန႔သစ္။"
"Earth ကို တစ္ခုခုနဲ႔ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာမဟုတ္လား။ ဘာလဲေတာ့မသိေပမဲ့ ျပႆနာေတြေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။"
"မင္း ဝင္မပါပါနဲ႔ကြာ။"
"ဘာလို႔ အဲဒီလိုပဲေျပာေနၾကတာလဲ။ Earth တို႔က်ေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုက်ေတာ့ ဟိုတားဒီတားနဲ႔၊ ကေလးက်လို႔။"
"ကေလးပဲေပါ့။ မင္းက ငါ့ထက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ငယ္သလဲ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ေန႔သစ္။ အ႐ႈပ္ထုပ္ထဲဝင္မၿငိနဲ႔။ ေျပာမရရင္ အေမနဲ႔တိုင္မွာ။"
"ဘာလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ။ Earth တို႔ပဲ႐ႈပ္ေနတာေလ။"
"ငါတို႔က အဲဒီလိုပဲေလ။ မင္းသာ မင္းပံုစံအတိုင္း ေအးေဆးေနပါကြာ။ အေမက မင္းကိုပါထပ္စိတ္ပူေနရလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။ ငါေျပာတာ နားလည္လား။"
"ေျပာမရဆိုမရေတြ။ သတ္ၾကေတာ့ သိလား။"
ေဆးေၾကာထားတာေတြေတာင္ မသိမ္းေတာ့ဘဲ ျပန္ထြက္သြားတဲ့ေန႔သစ္ေၾကာင့္ ကမ႓ာရယ္လိုက္မိတယ္။ ဒီကေလးကို သူတို႔ဇယားထဲဝင္မရႈပ္ေစခ်င္ပါ။ ခဏေနရင္ေတာ့ Ronan ကိုသြားေတြ႕ရပါမယ္။ အဲဒီညကကိစၥကို ေသခ်ာသိတဲ့လူက ကာယကံရွင္ေတြအျပင္ Ronan တစ္ေယာက္ရွိေနေသးတာက ကံေကာင္းသြားသလိုပါပဲ။
.
ေတြ႕တာနဲ႔ ရင္ဘတ္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းထိုးၿပီး အျပစ္တင္ေနတဲ့ Ronan. သူ႔စိတ္တိုင္းက်ဆဲဆိုၿပီးေတာ့မွ အေၾကာင္းမၾကားဘဲေပ်ာက္သြားျခင္းကို ကမ႓ာ့ကိုေမးပါေတာ့တယ္။ ေယာက္်ားေနာက္လိုက္သြားတာသိေတာ့ ထပ္ၿပီးဆဲခံရျပန္ပါရဲ႕။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ လိုရင္းေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ သခင္နဲ႔ကမ႓ာမဆံုၾကခင္အခ်ိန္ အတိတ္ေတြထဲက အဲဒီေန႔တစ္ေန႔မွာ
"သခင္ေလး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ဒီတစ္ရက္နားလိုက္ပါလို႔ေျပာလို႔ Koa နားေနခဲ့တာ။ ညေနပိုင္းမွာ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီး အရက္ေတြခ်ည္းထိုင္ေသာက္ေနတဲ့ Earth ကိုၾကည့္ရတာ Koa ရင္ပူေနမိတယ္။
"သူ ... သူ ဒီကိုမလာျဖစ္ဘူးတဲ့။"
အဲဒီ့လူကို သခင္ေလးက ျမင္ခ်င္ေနခဲ့တာလား။ လာေတာ့ေရာ သြားေတြ႕မွာမို႔လို႔လား။
အရက္နဲ႔အခ်စ္က အတူတူပဲ။ အလြန္အကၽြံျဖစ္သြားရင္ အသည္းကိုထိခိုက္ေစတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ထိခိုက္မႈက စိတ္ကိုသတ္တယ္။ အရက္ရဲ႕ထိခိုက္မႈက ခႏၶာကိုယ္ကိုသတ္တယ္။ ဒါပဲကြာတာ။
Koa အတြက္ကေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္ရသူရဲ႕ တျခားသူအေပၚရူးသြပ္ျခင္းက စိတ္ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းကို ကင္းလြတ္ေစတယ္။
တစ္ညလံုးေသာက္ေနမွာစိုးတာနဲ႔ Koa အိပ္ေဆးခပ္လိုက္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ Earth က ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေနာက္တစ္မ်ိဳးထြက္ေပါက္ရွာတယ္။ တစ္ညလံုး ကားၿပိဳင္ပြဲမွာ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲၿပိဳင္ေမာင္းေနခဲ့တာ ၿပိဳင္ဘက္ကို သူေသကိုယ္ေသ အႏိုင္ပိုင္းေနသလိုပါပဲ။ Earth ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့ Koa ကပဲ Ronan ဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းရွာေခၚခိုင္းရျပန္တယ္။
ဒါလည္းတစ္ရက္တာပဲ တားႏိုင္ခဲ့ရံု။ ေနာက္ေန႔ေတြ club မွာေသာင္းက်န္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ bar က playroom ေတြဆီ ဦးတည္သြားတဲ့အခါ ရင္အနာရဆံုးက Koa ပါပဲ။ သူႀကိဳက္တဲ့ပါတနာေကာင္ေလး ဒီညမရွိလို႔ဆိုၿပီး ျပႆနာလုပ္ေနတဲ့ Earth က ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းမူးေနၿပီး အဲဒီလိုအေနအထားမွာ တျခားဘယ္သူကမွ Earth နဲ႔ play ဖို႔မရဲတာကို Koa သိတာေပါ့။
'ထြက္ေပါက္လိုခ်င္ရင္ ေပးမွာေပါ့ သခင္ရယ္။ အစကတည္းက ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သခင္ပဲေလ။'
"ဘယ္လဲ၊ ဘယ္ကိုေခၚလာ ... တာလဲ။"
"သြားေနက်အခန္းေလ Earth ရဲ႕။"
"Seth ေရာက္ၿပီလား။"
"သခင့္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရမယ္။"
အလင္းမွိန္မွိန္နဲ႔အခန္းတစ္ခုထဲ Earth ကို တြဲေခၚလာေတာ့
"Wow!"
ေသာက္စရာအျပည့္နဲ႔စားပြဲေရွ႕က ဆိုဖာမွာ ကမ႓ာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးတဲ့အခါ Koa က နံရံတစ္ဖက္ျခမ္းကိုသြားလိုက္ၿပီး play toys ေတြစီထားတဲ့ဗီရိုရဲ႕ အေပၚဆံုးထပ္မွာ မီးအိမ္ေသးေသးေလးတစ္ခုကို တင္ထားလိုက္ပါတယ္။
"သခင့္စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေစရမွာမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒါေလးတစ္ခုေတာ့ ခြင့္ျပဳေပး။"
ခဏေနေတာ့ ေရွ႕ခန္းက ကမ႓ာ့အနားကို အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းကို မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကပ္လာၿပီး ဝိုင္ခြက္ကိုကိုင္လို႔
"You want more?"
"No. Already drunk."
"Try another taste."
ေျပာေနတာေတြက song title ေတြလိုလို။
ကမ႓ာ့ေျခရင္းမွာထိုင္ခ်ၿပီး ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚတင္၊ က်န္တဲ့တစ္ဖက္ကို တယုတယကိုင္ရင္း ဖိနပ္ဦးထိပ္ကေနစလို႔ နမ္း႐ႈံ႕ရင္းအေပၚကိုတက္လာေနတဲ့ အဲဒီေကာင္ေလးကို ကမ႓ာက ရီေဝေဝထိုင္ၾကည့္ေနတုန္းပဲ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကမ႓ာ့ေျခေထာက္ေတြၾကားေရာက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးက ဂ်င္းအနက္ေရာင္ေပၚကေနပဲ ကမ႓ာ့ကိုပြတ္သပ္ေနပါေသးတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ လက္ေတြေနရာမွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ အစားထိုးလာတယ္။
ကမ႓ာေခါင္းေမာ့ရင္း မ်က္စိေတြမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေကာင္ေလးက ကမ႓ာ့ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ဇစ္ေခါင္းကို သြားနဲ႔ကိုက္ဆြဲရင္း ဖြင့္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ကမ႓ာ့ခါးေတြဆန္႔သြားတယ္။ ေကာင္ေလးကတစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴဆြဲခ်ေနတယ္။ ေပၚလာတဲ့ အနက္ေရာင္အတြင္းခံေပၚကေန ေခြးေလးေတြလို တိုးေဝွ႕နမ္း႐ႈံ႕လာေတာ့ ကမ႓ာေနရခက္လာပါၿပီ။
"Hmmm ..."
"Taste me."
ကမ႓ာမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ၾကမ္းျပင္ကေန ကမ႓ာ့ကိုေမာ့ၾကည့္လို႔။
"Follow me, puppy."
"Yes, master."
ကမ႓ာသြားရာေနာက္ကို ေလးဘက္ေထာက္ၿပီးလိုက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးက သခင္သြားရာတေကာက္ေကာက္လိုက္တတ္တဲ့ ေခြးငယ္ေလးတစ္ေကာင္လို။
■■■ Part (51) ဆက္ရန္ ■■■
ကမ္ဘာထင်ထားတာက နေ့သစ်လာကြိုမယ်လို့။ တကယ်တမ်း လေဆိပ်မှာရောက်နေတာက Koa. မကြည်တဲ့စိတ်တွေက ပိုပြီးနောက်ကျိကျိဖြစ်လာရတယ်။
"Earth, ဘာမှမပါဘူးလား။"
"ကန်းနေလား။"
လွယ်လာတဲ့အိတ်ကို Koa ဆီပစ်ပေးပြီး ကမ္ဘာက ဂျစ်ကန်ကန်ပြောလိုက်တယ်။ Koa ဆိုလိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်က တခြား luggage တွေဘာညာ ပါသေးသလားဆိုတဲ့သဘော။ ဒါကိုလည်း ကမ္ဘာသိသိကြီးနဲ့ Koa ကိုမြင်ကတည်းက လူသတ်ချင်နေတဲ့စိတ်ကြောင့် စကားအကောင်းမပြောနိုင်ပါ။ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့အမေရိကကိုအကူးမှာ လွယ်အိတ်တစ်လုံးပဲပါလာတဲ့ ကမ္ဘာကတော့ အခုချိန်မှာ လူတစ်ကိုယ်၊ အဝတ်တစ်စုံ၊ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ပဲ လေဆိပ်ကနေထွက်လာခဲ့ပြီ။ Koa က ကမ္ဘာ့ရှေ့ကိုရောက်လာပြီး ကားရပ်ထားရာဆီကိုသွားတာကြောင့် Koa နောက်ကနေ ကမ္ဘာလိုက်လာခဲ့တာ ဘာစကားမှလည်းမပြော၊ တစ်ချက်မှလည်းမကြည့်။ ကားပေါ်ရောက်တော့မှ Koa က
"Earth အိမ်ကိုပဲ အရင်သွားလိုက်မယ်နော်။ Day က အဲဒီကိုလာလိမ့်မယ်။"
ဟုတ်တယ်၊ ကမ္ဘာ အိမ်ကိုအရင်ပြန်ရပါမယ်။ အခုကမှောင်တော့မှာမို့ အမေ့အိမ်ကိုလည်း မသွားချင်သေးပါ။ ဒီမှာဖြစ်ကျန်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းစုံကို နေ့သစ်ဆီကကြားပြီးမှ အမေ့အိမ်သွားပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ ကမ္ဘာသိရမှာ။ သူပြန်လာတာကို လောလောဆယ်တော့ နေ့သစ်နဲ့ Koa ပဲ သိပါတယ်။
"Earth, Boss က ..."
"မင်းပါးစပ်ပိတ်ထားလို့ရမလား။"
တောင်းဆိုနေတာမဟုတ်ဘဲ အမိန့်ပေးရုံသက်သက်မို့ Koa ဘာမှဆက်မပြောနိုင်။ ဖုန်းကို ကတ်ပြောင်းထည့်နေပြီး ဖုန်းပြန်ပွင့်လာတော့ နံပါတ်တစ်ခုကိုခေါ်ဖို့ ကမ္ဘာလက်ပြင်ပြီးမှ
'အပိုတွေလုပ်တယ်လို့ပဲ ပြောခံရဦးမှာပဲ။ ငါကသာ ရေမြေခြားတာနဲ့လွမ်းနေတာ။ ပျော်နေလိုက်ဦး သခင်ရေ။ နောက်မှဆက်မယ်။'
'အခုမှ ဒီမြေပေါ်ခြေချရုံရှိသေး တစ်ဖက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့လူကို ဖုန်းခေါ်ဖို့ပြင်နေပြီလား။ သူ့အကြောင်းတွေးမိရုံနဲ့တင် ပြုံးချင်လောက်အောင်ဖြစ်ရတာကိုတော့ ကျွန်တော်ခံစားဖူးလို့ နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း မြင်ရတာ နည်းနည်းတော့ရင်နာတယ်။'
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဖြစ်သွားတဲ့ ကမ္ဘာနဲ့ Koa က ကားပေါ်မှာတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်။ အိမ်ရှေ့ကိုရောက်လာတော့ Koa ကပဲ ခြံတံခါးဆင်းဖွင့်ပြီး ကားကိုအိမ်ရှေ့မောင်းလာတဲ့အထိ ကမ္ဘာက ကားနောက်ခန်းမှာ ဟန်မပျက်ထိုင်လျက်သား။
ကားစက်သတ်လိုက်တော့မှ ကမ္ဘာကားပေါ်ကဆင်းပြီး အိမ်ထဲတန်းဝင်သွားတယ်။ Koa နောက်ကနေလိုက်ဝင်လာတဲ့အထိ ဧည့်ခန်းမှာပဲ ရပ်စောင့်နေတုန်း။
"Earth"
ကမ္ဘာ့ရဲ့အိတ်ကို ခုံပေါ်တင်ပေးပြီး Koa ခေါ်လိုက်တော့
"အိမ်တံခါး သေချာသွားပိတ်။"
Koa သိလိုက်တာတော့ နေ့သစ်ရောက်မလာခင် သူအသက်မထွက်ရင် ကံကောင်းတာပဲလို့။
Koa ဧည့်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ ခွပ်ခနဲအသံကိုကြားလိုက်ရပြီး လူကဘေးစောင်းယိုင်ကျသွားရသလို ခေါင်းကပါမူးနောက်သွားတာကို မနည်းပြန်ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။ ပါးစောင်ကထွက်လာတဲ့သွေးကို အရသာသေချာမသိရခင်မှာပဲ နောက်လက်သီးတစ်ချက်က ပထမတစ်ချက်နဲ့ တစ်ထပ်တည်းထပ်ကျလာပြန်ပါပြီ။
'ဘယ်လိုတောင် လက်တည့်တာလဲ။'
"မင်းက သောက်ရမ်းတွေ သတ္တိကောင်းနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား။"
"အ"
နောက်တစ်ချက်က ဗိုက်ဆီကိုအရှိန်ပြင်းပြင်း။
"အဲဒီပုံတွေက ဘယ်ကထွက်လာတာလဲ။"
".........."
"ဖြေစမ်း။"
"..........."
"အ နေတာလား။"
ကမ္ဘာက မေးရုံသက်သက်မဟုတ်ဘဲ စကားတစ်ခွန်းပြီးတိုင်း လက်သီးတစ်ချက်ကိုသုံးနေတယ်။ Koa ဆီက အဖြေထွက်မလာ။
Koa ဘေးမှာ ကိုယ်ကိုဘေးစောင်းရပ်လိုက်ပြီး Koa ကို ကြမ်းပြင်ဆီကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်တာ လွင့်ခနဲ။ နံရံကိုအားပြုပြီး ပြန်ထဖို့ မနည်းကြိုးစားနေရတဲ့ Koa အနားကို ကမ္ဘာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်သွားကာ ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေတဲ့ Koa ကျောပေါ်ကို ခြေထောက်တစ်ဖက်နဲ့နင်းလိုက်ပြီး
"ငါ့ဘာသာသိလာရင် မင်း အရိုးနဲ့အသား တခြားစီဖြစ်ပြီနော်။"
ကမ္ဘာနင်းထားတာကို တောင့်ခံထားရင်းက ခေါင်းမော့ပြီး စကားပြောဖို့ကြိုးစားလိုက်တဲ့ Koa ရဲ့ပါးစပ်ကနေ သွေးတွေအရင်စီးကျလာတယ်။ သူ့လက်နဲ့သူသုတ်လိုက်ပြီးမှ Koa စကားပြောဖို့ပြင်ပေမဲ့ ရုတ်တရက်အသံကမထွက်နိုင်။ ကျောကိုအားနဲ့ဖိနင်းခံရလို့ ကိုယ်တစ်ခြမ်းစောင်းသွားချိန်မှာ ရင်ဝကိုဆောင့်ကန်ခံလိုက်ရတာကြောင့် အသက်ရှူဖို့ကိုတောင် ခဏရပ်လိုက်ရတဲ့အဖြစ်။
"ငါ့ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ သေဖို့မတွေးနဲ့ဦး။ ငါမေးတာဖြေ။"
အသက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းရှူရင်းက Koa ဖြေလိုက်တယ်။
"Hid ... hidden ... camera ..."
ကမ္ဘာက Koa ရဲ့ အင်္ကျီရင်ဘတ်စကနေ ဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ အတင်းအကြပ်မတ်တပ်ရပ်စေပြီး
"How dare you?"
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။"
"မခေါ်နဲ့။ ငါ့ကို အဲဒီလိုမခေါ်နဲ့။ ဘယ်မှာလဲ အဲဒီ record."
"ကျွန်တော့်ကို ... သတ်မှာဆို။"
"အေး၊ သတ်မှာ။ မပူနဲ့။"
"ဟင့်အင်း၊ မပူပါဘူး။ ကိုယ်ချစ်တဲ့လူလက်ချက်နဲ့ သေရမှာကို ပျော်တောင်ပျော်မိ ... အ ..."
စကားမဆုံးခင် ခေါင်းနဲ့နံရံတိုက်မိသံနဲ့အတူ Koa ရဲ့အော်သံတိုးတိုးကပါ ထွက်ကျလာတော့
"သတ်မှာ မင်းကို။"
Koa ကို ဆံပင်ကနေဆွဲပြီး အိမ်နောက်ဖေးဘက်ခေါ်ဖို့အပြင်မှာပဲ
*Knock knock*
"Earth, ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ။ တံခါးဖွင့်ပါဦး။ Earth?"
ကမ္ဘာက စိတ်ပျက်သလို စုတ်သတ်လိုက်ပြီး Koa ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ထပ်ဆွဲခေါ်နေတယ်။
တံခါးကိုထုလိုက် ဖွင့်ခိုင်းလိုက်နဲ့ တံခါးပွင့်မလာတဲ့အဆုံး နေ့သစ်အသံပျောက်သွားခဲ့ပြီ။ ကမ္ဘာတို့ နောက်ဖေးဘက်ကိုအရောက် ရေချိုးခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်နေတုန်းမှာ အိမ်နောက်ဖေးကနေ ခြံထဲဆင်းလို့ရတဲ့ တံခါးကပွင့်သွားပြီး နေ့သစ်ဝင်ချလာကာ
"Earth. Koa? ဘာ ... ဘာဖြစ်ကြတာလဲ။ သွေးတွေချည်းပဲ။ Earth, လွှတ်ပါဦး။ Earth."
ကမ္ဘာ့ဘေးမှာ ဆံပင်ဆွဲခံထားရလို့ ခေါင်းမော့လျက်သားရပ်နေတဲ့ သွေးအလိမ်းလိမ်းနဲ့ Koa ကြောင့် နေ့သစ် အသံတွေပါတုန်ပြီး လူကတော့ အလျင်အမြန်ပဲ ဝင်ဆွဲရပါပြီ။
"Earth, လွှတ်ပါဦးဗျာ။ အေးအေးဆေးဆေးရှင်းပါနော်။ ကျွန်တော် သူ့အစားတောင်းပန်ပါတယ်။"
နေ့သစ်ရဲ့မျက်နှာက အပျက်ပျက်အယွင်းယွင်း။ ဒါကိုမြင်တော့မှ ကမ္ဘာစိတ်ထိန်းလိုက်ပြီး Koa ကိုလွှတ်လိုက်တော့ ကမ္ဘာ့ခြေရင်းမှာ Koa ကပုံလျက်သား။
"Koa, ရရဲ့လား။ Koa?"
သူ့ဘေးမှာထိုင်ချရင်း စိုးရိမ်တကြီးမေးနေတဲ့ နေ့သစ်ကို Koa လက်ကာပြတယ်။ နေ့သစ်က မျက်နှာငယ်နဲ့ ကမ္ဘာ့ကိုမော့ကြည့်ပြီး
"ဘာဖြစ်ကြတာလဲဟင်။"
"အဲဒီအောက်တန်းစားကောင် ... တောက် ... ငါ့ကိုလာခြိမ်းခြောက်ရဲနေတာ။"
Koa က ဒဏ်ရာတွေကြားက တစ်ချက်ပြုံးပြီး
"အဲဒီအောက်တန်းစားက အချစ်ကိုကိုးကွယ်မိတာကိုး။"
နေ့သစ်ထိုင်ကျသွားရတယ်။ အခုအခြေအနေမှာ ဘယ်သူက အနာကျင်ဆုံးလဲလို့ မေးမယ်ဆိုရင် အဖြေကမရှိပါဘူး။
"ငါမေးတာမဖြေရင် မင်းကို ငါသတ်မှာ။"
"ဖြေရင်ရော ..."
"ဘာ"
"ဖြေရင်ရော ဘာဆက်ဖြစ်မှာလဲ။"
"မင်း ..."
"အခုအချိန်မှာ ကျွန်တော့်အတွက်က အဲဒါတစ်ခုပဲကျန်တော့တယ်။ Earth လည်း လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီမဟုတ်လား။ အခု ကျွန်တော့်အလှည့်။"
Koa စကားအဆုံးမှာ ကမ္ဘာက Koa ကိုဆွဲခေါ်ပြန်တော့ နေ့သစ်မနေသာ။
"တော်ပါတော့ Earth. တော်ပါတော့။"
"ဝင်မပါစမ်းနဲ့ နေ့သစ်။"
"မလုပ်ပါနဲ့တော့။ ခေါင်းကွဲထားတယ်။ ဆေးရုံသွားရမယ်။"
"မင်းမဖယ်ရင် မင်းပါအဆစ်ပါသွားမယ် နေ့သစ်။"
ကြားဝင်ရပ်ပြီး တားနေတဲ့နေ့သစ်ကို ကမ္ဘာက အားပြင်းပြင်းနဲ့တွန်းပစ်လိုက်ရာက Koa ဘက်ကိုယိုင်လဲတဲ့နေ့သစ်။ နေ့သစ်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့တိုက်မိတဲ့ အရှိန်ကြောင့် သူပါလဲကျတော့မယ့် Koa. တစ်ဖက်မှာ ဗီရိုစောင်းတစ်ခုရှိနေတာကို နေ့သစ်ရော၊ ကမ္ဘာပါ သတိမထားမိပေမဲ့ Koa ကသတိထားမိပြီး နေ့သစ်ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ကိုင်ရင်း လုံးထွေးလဲကျသွားကြတဲ့အခါ
"နေ့သစ်"
ကမ္ဘာတစ်ယောက် တွန်းတုန်းကတွန်းပြီးမှ စိုးရိမ်တကြီး နေ့သစ်ကိုခေါ်လိုက်တယ်။ Koa လက်နဲ့ကာထားတဲ့နေ့သစ်က ဘာမှဖြစ်မသွား။
"အား"
"Koa, Koa? ဘယ်ကိုထပ်ထိတာလဲ။ Koa?"
"ဘာမှမဖြစ် ..."
လုံးထွေးလဲကျရာက နေ့သစ် ကမန်းကတန်းထပြီး မေးလိုက်ပေမဲ့ ပြန်ဖြေတဲ့စကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာ Koa မျက်စိမှိတ်သွားတယ်။
"Earth, ကူပါဦး။ ဆေးရုံ ... ဆေးရုံပို့ရမယ်။"
".............."
"Earth, ကူဦးလို့။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း အဆင်မပြေဘူး။ Koa, သတိထားပါဦး။"
Koa ကိုဆွဲပွေ့ထူပြီး တစ်ယောက်တည်းပျာယာခတ်နေတဲ့ နေ့သစ်ကို Koa က လက်လှမ်းဆွဲပြီး မျက်စိမဖွင့်ဘဲ ခပ်တိုးတိုးအားယူပြောလာတယ်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေ။"
"ဟား၊ တော်သေးတာပေါ့။ သတိထားနော်၊ သတိလစ်မသွားနဲ့နော်။"
တစ်ယောက်တည်းချာချာလည်နေပုံရတဲ့ Koa က မျက်စိတော့ဖွင့်မလာ။
"Earth, တစ်ချက်ကူပြီး ကျွန်တော့်ကျောပေါ်တင်ပေးပါလား။ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ၊ အဲဒါလေးတော့ ကူပေးပါ။"
ခပ်ဝဲဝဲဖြစ်နေတဲ့ နေ့သစ်ရဲ့မျက်ရည်ကိုမြင်မှ ကမ္ဘာစိတ်လျှော့လိုက်ပြီး ကူပေးလိုက်တော့ နေ့သစ်က Koa ကိုကျောပိုးခေါ်ကာ ကားနဲ့ထွက်သွားသံကို ကြားလိုက်ရပါရဲ့။ ကမ္ဘာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ တစ်အိမ်လုံးကို တံခါးတွေရော၊ မီးတွေရောပိတ်ပြီး အမှောင်ထဲမှာပဲ နှစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ပေါ် လှဲအိပ်သွားလိုက်တာက အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိတော့ပါ။
■
Alarm ringing ...
ကြားနေရတဲ့အသံက အိပ်မက်လိုလို။ ဘယ်တုန်းကမှ alarm သံမကြားဖူးတာ ဒီပြန်ရောက်ကတည်းက။ မနက်ဆို အမြဲတမ်း ကမ္ဘာလာလာနှိုးလို့ပဲ သခင်နိုးလာရစမြဲ။
အခုကတော့ နှိုးစက်ပေးထားတာကိုပိတ်လိုက်ပြီး သခင်ထလာလိုက်တယ်။ ဒီနေ့လည်း အရင်နေ့တွေလို ပုံမှန်လည်ပတ်သွားရမှာပါပဲလို့ တွေးလိုက်ပြီးမှ အိမ်နောက်ဖေးရေချိုးခန်းဆီရောက်တော့ ခြင်းလေးထဲက သွားတိုက်တံနှစ်ချောင်းဟာ ဦးနှောက်မှတ်ဉာဏ်ကို လာခလုတ်တိုက်နေတယ်။
မနက်စာစားဖို့ ကော်ဖီဖျော်မယ်ပြင်တော့ လက်လှမ်းမိတာက သောက်နေကျ မိုးပြာရောင်ပေါ်မှာ နက်ပြာရောင်အရုပ်လေးပါတဲ့ ကြွေခွက်ထူထူလေးဆီ။ ဘေးမှာရှိနေတဲ့ နက်ပြာရောင်ခွက်လေးပေါ်က မိုးပြာရောင် teddy ဟာ သခင့်ကိုပြုံးပြနေတယ်။
'သောက်ပိုတွေ သိပ်လုပ်တာ။'
အတူတူရှိနေတဲ့ခွက်နှစ်လုံးကို မထိတော့ဘဲ ရောက်ခါစကသုံးတဲ့ ခွက်အဖြူရောင်လေးကိုပဲ ဗီရိုထဲကနေ ထုတ်ယူသုံးလိုက်ရတာ ပိုအဆင်ပြေနေသလိုပါပဲ။
■
ကမ္ဘာ ညဘက်တစ်ရေးနိုးတော့ မှောင်နဲ့မည်းမည်းထဲ ထထိုင်ရင်း အတွေးတွေက ကယောက်ကယက်။ သေချာစိတ်ကိုစုစည်းပြီး ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ ဆက်သွယ်စရာရှိတာတွေကို ညကြီးမိုးချုပ် စာတွေပို့ထားလိုက်တယ်။ မသုံးတာလနဲ့ချီသွားတဲ့အတွက် ရောက်နေတဲ့စာတွေက မနည်းမနော။ အကုန်လိုက်ဖတ်ကြည့်ရင်း စာပြန်စရာရှိတာတွေ ပြန်နေလိုက်တာ အဖေဖြစ်သူတစ်ယောက်သာ ကျန်ပါတော့တယ်။ တစ်စောင်တည်းသောစာ၊ တစ်ခွန်းတည်းသောစကားအတွက်က ကိုယ်တိုင်တွေ့ပြီးပြောတာ ပိုအဆင်ပြေပါလိမ့်မယ်။
'ဒီအချိန်ဆို သခင် နေ့လယ်စာစားပြီးလောက်ပြီ။ ညနေလောက်မှဆက်တော့မယ်။'
နေ့တစ်ဝက်နီးပါးကွာတဲ့အချိန်ကြောင့် နေ့ညလွဲနေတဲ့နေရာတွေက အဆင်မပြေ။
မနက်လင်းခါနီးမှ ကမ္ဘာပြန်လှဲအိပ်ပြီး နောက်တစ်ခေါက်နိုးတော့ နေ့လယ်ခင်းအချိန်ရောက်နေပြီ။
တဒီးဒီးတုန်ခါလာတဲ့ဖုန်းကြောင့် ကြည့်မိတော့ နေ့သစ်။
"အင်း"
"အိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီ။ တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး။ နေ့လယ်စာလည်း ယူလာတယ်။"
ကမ္ဘာ ဖုန်းချပြီး တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ လူကတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်၊ မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်။ ပြန်ထွက်လာတော့ တစ်အိမ်လုံးကလင်းထိန်လို့။ ပြတင်းပေါက်တွေ၊ လိုက်ကာတွေ ဖွင့်ထားလို့ အလင်းရောင်နဲ့ လေဝင်လေထွက်က အဆင်ပြေနေပါရဲ့။ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ နေ့လယ်စာကလည်းအဆင်သင့်။
"Earth မေးချင်တာတွေရှိမယ်ထင်လို့။"
"အင်း"
နှစ်ယောက်အတူ စားကြသောက်ကြရင်း မေးစရာရှိတာတွေလည်း မေးရပါသေးတယ်။
"အဲဒါဆို မနက်ဖြန်ကျရင် အိမ်ပြန်ရောက်မယ်လို့ မေမေကြီးကိုပြောထားလိုက်မယ်။"
"အင်း။ မင်း တစ်ညလုံးမအိပ်ရသေးဘူးမလား။ နားလိုက်ဦး။"
"ကျွန်တော် အိမ်ခဏပြန်ရမယ်။"
"မွှန်မနေနဲ့။ မင်းဘာသာဂရုစိုက်။"
"ကျွန်တော် သူ့ကို သေချာမေးပါဦးမယ်။"
"ဘာကိုလဲ။ အဲဒီအရှုပ်ထုပ်တွေကိုလား။ မင်းက ဘာသိလို့လဲ။ ဝင်ပါစရာမလိုဘူး နေ့သစ်။"
"Earth ကို တစ်ခုခုနဲ့ခြိမ်းခြောက်နေတာမဟုတ်လား။ ဘာလဲတော့မသိပေမဲ့ ပြဿနာတွေတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး။"
"မင်း ဝင်မပါပါနဲ့ကွာ။"
"ဘာလို့ အဲဒီလိုပဲပြောနေကြတာလဲ။ Earth တို့ကျတော့ လုပ်ချင်ရာလုပ်နေကြတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုကျတော့ ဟိုတားဒီတားနဲ့၊ ကလေးကျလို့။"
"ကလေးပဲပေါ့။ မင်းက ငါ့ထက် ဘယ်လောက်တောင်ငယ်သလဲ။ ငြိမ်ငြိမ်နေ နေ့သစ်။ အရှုပ်ထုပ်ထဲဝင်မငြိနဲ့။ ပြောမရရင် အမေနဲ့တိုင်မှာ။"
"ဘာလဲ၊ ဘာလုပ်နေလို့လဲ။ Earth တို့ပဲရှုပ်နေတာလေ။"
"ငါတို့က အဲဒီလိုပဲလေ။ မင်းသာ မင်းပုံစံအတိုင်း အေးဆေးနေပါကွာ။ အမေက မင်းကိုပါထပ်စိတ်ပူနေရလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ငါပြောတာ နားလည်လား။"
"ပြောမရဆိုမရတွေ။ သတ်ကြတော့ သိလား။"
ဆေးကြောထားတာတွေတောင် မသိမ်းတော့ဘဲ ပြန်ထွက်သွားတဲ့နေ့သစ်ကြောင့် ကမ္ဘာရယ်လိုက်မိတယ်။ ဒီကလေးကို သူတို့ဇယားထဲဝင်မရှုပ်စေချင်ပါ။ ခဏနေရင်တော့ Ronan ကိုသွားတွေ့ရပါမယ်။ အဲဒီညကကိစ္စကို သေချာသိတဲ့လူက ကာယကံရှင်တွေအပြင် Ronan တစ်ယောက်ရှိနေသေးတာက ကံကောင်းသွားသလိုပါပဲ။
.
တွေ့တာနဲ့ ရင်ဘတ်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းထိုးပြီး အပြစ်တင်နေတဲ့ Ronan. သူ့စိတ်တိုင်းကျဆဲဆိုပြီးတော့မှ အကြောင်းမကြားဘဲပျောက်သွားခြင်းကို ကမ္ဘာ့ကိုမေးပါတော့တယ်။ ယောက်ျားနောက်လိုက်သွားတာသိတော့ ထပ်ပြီးဆဲခံရပြန်ပါရဲ့။
နောက်ဆုံးတော့ လိုရင်းရောက်ခဲ့ပါပြီ။ သခင်နဲ့ကမ္ဘာမဆုံကြခင်အချိန် အတိတ်တွေထဲက အဲဒီနေ့တွေမှာ
"သခင်လေး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ဒဏ်ရာကြောင့် ဒီတစ်ရက်နားလိုက်ပါလို့ပြောလို့ Koa နားနေခဲ့တာ။ ညနေပိုင်းမှာ အိမ်ကိုပြန်လာပြီး အရက်တွေချည်းထိုင်သောက်နေတဲ့ Earth ကိုကြည့်ရတာ Koa ရင်ပူနေမိတယ်။
"သူ ... သူ ဒီကိုမလာဖြစ်ဘူးတဲ့။"
အဲဒီ့လူကို သခင်လေးက မြင်ချင်နေခဲ့တာလား။ လာတော့ရော သွားတွေ့မှာမို့လို့လား။
အရက်နဲ့အချစ်က အတူတူပဲ။ အလွန်အကျွံဖြစ်သွားရင် အသည်းကိုထိခိုက်စေတယ်။ အချစ်ရဲ့ထိခိုက်မှုက စိတ်ကိုသတ်တယ်။ အရက်ရဲ့ထိခိုက်မှုက ခန္ဓာကိုယ်ကိုသတ်တယ်။ ဒါပဲကွာတာ။
Koa အတွက်ကတော့ ကိုယ်ချစ်ရသူရဲ့ တခြားသူအပေါ်ရူးသွပ်ခြင်းက စိတ်ရဲ့ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းကို ကင်းလွတ်စေတယ်။
တစ်ညလုံးသောက်နေမှာစိုးတာနဲ့ Koa အိပ်ဆေးခပ်လိုက်လို့ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ Earth က နောက်တစ်နေ့မှာ နောက်တစ်မျိုးထွက်ပေါက်ရှာတယ်။ တစ်ညလုံး ကားပြိုင်ပွဲမှာ တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲပြိုင်မောင်းနေခဲ့တာ ပြိုင်ဘက်ကို သူသေကိုယ်သေ အနိုင်ပိုင်းနေသလိုပါပဲ။ Earth ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမှာကို မကြည့်ချင်တဲ့ Koa ကပဲ Ronan ဆီကိုဖုန်းဆက်ပြီး အကြောင်းရှာခေါ်ခိုင်းရပြန်တယ်။
ဒါလည်းတစ်ရက်တာပဲ တားနိုင်ခဲ့ရုံ။ နောက်နေ့တွေ club မှာသောင်းကျန်းတယ်။ ပြီးတော့ bar က playroom တွေဆီ ဦးတည်သွားတဲ့အခါ ရင်အနာရဆုံးက Koa ပါပဲ။ သူကြိုက်တဲ့ပါတနာကောင်လေး ဒီညမရှိလို့ဆိုပြီး ပြဿနာလုပ်နေတဲ့ Earth က တော်တော်လေးလည်းမူးနေပြီး အဲဒီလိုအနေအထားမှာ တခြားဘယ်သူကမှ Earth နဲ့ play ဖို့မရဲတာကို Koa သိတာပေါ့။
'ထွက်ပေါက်လိုချင်ရင် ပေးမှာပေါ့ သခင်ရယ်။ အစကတည်းက ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ရဲ့သခင်ပဲလေ။'
"ဘယ်လဲ၊ ဘယ်ကိုခေါ်လာ ... တာလဲ။"
"သွားနေကျအခန်းလေ Earth ရဲ့။"
"Seth ရောက်ပြီလား။"
"သခင့်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရမယ်။"
အလင်းမှိန်မှိန်နဲ့အခန်းတစ်ခုထဲ Earth ကို တွဲခေါ်လာတော့
"Wow!"
သောက်စရာအပြည့်နဲ့စားပွဲရှေ့က ဆိုဖာမှာ ကမ္ဘာထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့အခါ Koa က နံရံတစ်ဖက်ခြမ်းကိုသွားလိုက်ပြီး play toys တွေစီထားတဲ့ဗီရိုရဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ မီးအိမ်သေးသေးလေးတစ်ခုကို တင်ထားလိုက်ပါတယ်။
"သခင့်စိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရမှာမို့ ကျွန်တော့်ကို ဒါလေးတစ်ခုတော့ ခွင့်ပြုပေး။"
ခဏနေတော့ ရှေ့ခန်းက ကမ္ဘာ့အနားကို အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ မျက်နှာတစ်ခြမ်းကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ကပ်လာပြီး ဝိုင်ခွက်ကိုကိုင်လို့
"You want more?"
"No. Already drunk."
"Try another taste."
ပြောနေတာတွေက song title တွေလိုလို။
ကမ္ဘာ့ခြေရင်းမှာထိုင်ချပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်တင်၊ ကျန်တဲ့တစ်ဖက်ကို တယုတယကိုင်ရင်း ဖိနပ်ဦးထိပ်ကနေစလို့ နမ်းရှုံ့ရင်းအပေါ်ကိုတက်လာနေတဲ့ အဲဒီကောင်လေးကို ကမ္ဘာက ရီဝေဝေထိုင်ကြည့်နေတုန်းပဲ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကမ္ဘာ့ခြေထောက်တွေကြားရောက်လာတဲ့ ကောင်လေးက ဂျင်းအနက်ရောင်ပေါ်ကနေပဲ ကမ္ဘာ့ကိုပွတ်သပ်နေပါသေးတယ်။ ခဏကြာတော့ လက်တွေနေရာမှာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ အစားထိုးလာတယ်။
ကမ္ဘာခေါင်းမော့ရင်း မျက်စိတွေမှိတ်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့အချိန် ကောင်လေးက ကမ္ဘာ့ဘောင်းဘီကြယ်သီးကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ဇစ်ခေါင်းကို သွားနဲ့ကိုက်ဆွဲရင်း ဖွင့်ဖို့ပြင်တော့ ကမ္ဘာ့ခါးတွေဆန့်သွားတယ်။ ကောင်လေးကတစ်ချက်ပြုံးပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ကို လျောလျောလျူလျူဆွဲချနေတယ်။ ပေါ်လာတဲ့ အနက်ရောင်အတွင်းခံပေါ်ကနေ ခွေးလေးတွေလို တိုးဝှေ့နမ်းရှုံ့လာတော့ ကမ္ဘာနေရခက်လာပါပြီ။
"Hmmm ..."
"Taste me."
ကမ္ဘာမတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ ကောင်လေးက ကြမ်းပြင်ကနေ ကမ္ဘာ့ကိုမော့ကြည့်လို့။
"Follow me, puppy."
"Yes, master."
ကမ္ဘာသွားရာနောက်ကို လေးဘက်ထောက်ပြီးလိုက်လာတဲ့ ကောင်လေးက သခင်သွားရာတကောက်ကောက်လိုက်တတ်တဲ့ ခွေးငယ်လေးတစ်ကောင်လို။
■■■ Part (51) ဆက်ရန် ■■■
"Earth, ဘာမွမပါဘူးလား။"
"ကန္းေနလား။"
လြယ္လာတဲ့အိတ္ကို Koa ဆီပစ္ေပးၿပီး ကမ႓ာက ဂ်စ္ကန္ကန္ေျပာလိုက္တယ္။ Koa ဆိုလိုတဲ့အဓိပၸါယ္က တျခား luggage ေတြဘာညာ ပါေသးသလားဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒါကိုလည္း ကမ႓ာသိသိႀကီးနဲ႔ Koa ကိုျမင္ကတည္းက လူသတ္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ စကားအေကာင္းမေျပာႏိုင္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔အေမရိကကိုအကူးမွာ လြယ္အိတ္တစ္လံုးပဲပါလာတဲ့ ကမ႓ာကေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ လူတစ္ကိုယ္၊ အဝတ္တစ္စံု၊ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ကေနထြက္လာခဲ့ၿပီ။ Koa က ကမ႓ာ့ေရွ႕ကိုေရာက္လာၿပီး ကားရပ္ထားရာဆီကိုသြားတာေၾကာင့္ Koa ေနာက္ကေန ကမ႓ာလိုက္လာခဲ့တာ ဘာစကားမွလည္းမေျပာ၊ တစ္ခ်က္မွလည္းမၾကည့္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့မွ Koa က
"Earth အိမ္ကိုပဲ အရင္သြားလိုက္မယ္ေနာ္။ Day က အဲဒီကိုလာလိမ့္မယ္။"
ဟုတ္တယ္၊ ကမ႓ာ အိမ္ကိုအရင္ျပန္ရပါမယ္။ အခုကေမွာင္ေတာ့မွာမို႔ အေမ့အိမ္ကိုလည္း မသြားခ်င္ေသးပါ။ ဒီမွာျဖစ္က်န္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းစံုကို ေန႔သစ္ဆီကၾကားၿပီးမွ အေမ့အိမ္သြားၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကမ႓ာသိရမွာ။ သူျပန္လာတာကို ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေန႔သစ္နဲ႔ Koa ပဲ သိပါတယ္။
"Earth, Boss က ..."
"မင္းပါးစပ္ပိတ္ထားလို႔ရမလား။"
ေတာင္းဆိုေနတာမဟုတ္ဘဲ အမိန္႔ေပးရံုသက္သက္မို႔ Koa ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္။ ဖုန္းကို ကတ္ေျပာင္းထည့္ေနၿပီး ဖုန္းျပန္ပြင့္လာေတာ့ နံပါတ္တစ္ခုကိုေခၚဖို႔ ကမ႓ာလက္ျပင္ၿပီးမွ
'အပိုေတြလုပ္တယ္လို႔ပဲ ေျပာခံရဦးမွာပဲ။ ငါကသာ ေရေျမျခားတာနဲ႔လြမ္းေနတာ။ ေပ်ာ္ေနလိုက္ဦး သခင္ေရ။ ေနာက္မွဆက္မယ္။'
'အခုမွ ဒီေျမေပၚေျခခ်ရံုရွိေသး တစ္ဖက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့လူကို ဖုန္းေခၚဖို႔ျပင္ေနၿပီလား။ သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိရံုနဲ႔တင္ ျပံဳးခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခံစားဖူးလို႔ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျမင္ရတာ နည္းနည္းေတာ့ရင္နာတယ္။'
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ျဖစ္သြားတဲ့ ကမ႓ာနဲ႔ Koa က ကားေပၚမွာတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္။ အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္လာေတာ့ Koa ကပဲ ျခံတံခါးဆင္းဖြင့္ၿပီး ကားကိုအိမ္ေရွ႕ေမာင္းလာတဲ့အထိ ကမ႓ာက ကားေနာက္ခန္းမွာ ဟန္မပ်က္ထို္င္လ်က္သား။
ကားစက္သတ္လိုက္ေတာ့မွ ကမ႓ာကားေပၚကဆင္းၿပီး အိမ္ထဲတန္းဝင္သြားတယ္။ Koa ေနာက္ကေနလိုက္ဝင္လာတဲ့အထိ ဧည့္ခန္းမွာပဲ ရပ္ေစာင့္ေနတုန္း။
"Earth"
ကမ႓ာ့ရဲ႕အိတ္ကို ခံုေပၚတင္ေပးၿပီး Koa ေခၚလိုက္ေတာ့
"အိမ္တံခါး ေသခ်ာသြားပိတ္။"
Koa သိလိုက္တာေတာ့ ေန႔သစ္ေရာက္မလာခင္ သူအသက္မထြက္ရင္ ကံေကာင္းတာပဲလို႔။
Koa ဧည့္ခန္းထဲျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ ခြပ္ခနဲအသံကိုၾကားလိုက္ရၿပီး လူကေဘးေစာင္းယိုင္က်သြားရသလို ေခါင္းကပါမူးေနာက္သြားတာကို မနည္းျပန္ထိန္းလိုက္ရပါတယ္။ ပါးေစာင္ကထြက္လာတဲ့ေသြးကို အရသာေသခ်ာမသိရခင္မွာပဲ ေနာက္လက္သီးတစ္ခ်က္က ပထမတစ္ခ်က္နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းထပ္က်လာျပန္ပါၿပီ။
'ဘယ္လိုေတာင္ လက္တည့္တာလဲ။'
"မင္းက ေသာက္ရမ္းေတြ သတၱိေကာင္းေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။"
"အ"
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဗိုက္ဆီကိုအရွိန္ျပင္းျပင္း။
"အဲဒီပံုေတြက ဘယ္ကထြက္လာတာလဲ။"
".........."
"ေျဖစမ္း။"
"..........."
"အ ေနတာလား။"
ကမ႓ာက ေမးရံုသက္သက္မဟုတ္ဘဲ စကားတစ္ခြန္းၿပီးတိုင္း လက္သီးတစ္ခ်က္ကိုသံုးေနတယ္။ Koa ဆီက အေျဖထြက္မလာ။
Koa ေဘးမွာ ကိုယ္ကိုေဘးေစာင္းရပ္လိုက္ၿပီး Koa ကို ၾကမ္းျပင္ဆီကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္တာ လြင့္ခနဲ။ နံရံကိုအားျပဳၿပီး ျပန္ထဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားေနရတဲ့ Koa အနားကို ကမ႓ာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလၽွာက္သြားကာ ကုန္းကုန္းကြကြျဖစ္ေနတဲ့ Koa ေက်ာေပၚကို ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔နင္းလိုက္ၿပီး
"ငါ့ဘာသာသိလာရင္ မင္း အရိုးနဲ႔အသား တျခားစီျဖစ္ၿပီေနာ္။"
ကမ႓ာနင္းထားတာကို ေတာင့္ခံထားရင္းက ေခါင္းေမာ့ၿပီး စကားေျပာဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့ Koa ရဲ႕ပါးစပ္ကေန ေသြးေတြအရင္စီးက်လာတယ္။ သူ႔လက္နဲ႔သူသုတ္လိုက္ၿပီးမွ Koa စကားေျပာဖို႔ျပင္ေပမဲ့ ရုတ္တရက္အသံကမထြက္ႏိုင္။ ေက်ာကိုအားနဲ႔ဖိနင္းခံရလို႔ ကိုယ္တစ္ျခမ္းေစာင္းသြားခ်ိန္မွာ ရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ အသက္ရႉဖို႔ကိုေတာင္ ခဏရပ္လိုက္ရတဲ့အျဖစ္။
"ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ေသဖို႔မေတြးနဲ႔ဦး။ ငါေမးတာေျဖ။"
အသက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းရႉရင္းက Koa ေျဖလိုက္တယ္။
"Hid ... hidden ... camera ..."
ကမ႓ာက Koa ရဲ႕ အက်ႌရင္ဘတ္စကေန ဆြဲဆုပ္ကိုင္ကာ အတင္းအၾကပ္မတ္တပ္ရပ္ေစၿပီး
"How dare you?"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။"
"မေခၚနဲ႔။ ငါ့ကို အဲဒီလိုမေခၚနဲ႔။ ဘယ္မွာလဲ အဲဒီ record."
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ... သတ္မွာဆို။"
"ေအး၊ သတ္မွာ။ မပူနဲ႔။"
"ဟင့္အင္း၊ မပူပါဘူး။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူလက္ခ်က္နဲ႔ ေသရမွာကို ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္မိ ... အ ..."
စကားမဆံုးခင္ ေခါင္းနဲ႔နံရံတိုက္မိသံနဲ႔အတူ Koa ရဲ႕ေအာ္သံတိုးတိုးကပါ ထြက္က်လာေတာ့
"သတ္မွာ မင္းကို။"
Koa ကို ဆံပင္ကေနဆြဲၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ေခၚဖို႔အျပင္မွာပဲ
*Knock knock*
"Earth, ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ တံခါးဖြင့္ပါဦး။ Earth?"
ကမ႓ာက စိတ္ပ်က္သလို စုတ္သတ္လိုက္ၿပီး Koa ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ထပ္ဆြဲေခၚေနတယ္။
တံခါးကိုထုလိုက္ ဖြင့္ခိုင္းလိုက္နဲ႔ တံခါးပြင့္မလာတဲ့အဆံုး ေန႔သစ္အသံေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီ။ ကမ႓ာတို႔ ေနာက္ေဖးဘက္ကိုအေရာက္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ေနတုန္းမွာ အိမ္ေနာက္ေဖးကေန ျခံထဲဆင္းလို႔ရတဲ့ တံခါးကပြင့္သြားၿပီး ေန႔သစ္ဝင္ခ်လာကာ
"Earth. Koa? ဘာ ... ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ။ ေသြးေတြခ်ည္းပဲ။ Earth, လႊတ္ပါဦး။ Earth."
ကမ႓ာ့ေဘးမွာ ဆံပင္ဆြဲခံထားရလို႔ ေခါင္းေမာ့လ်က္သားရပ္ေနတဲ့ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ Koa ေၾကာင့္ ေန႔သစ္ အသံေတြပါတုန္ၿပီး လူကေတာ့ အလ်င္အျမန္ပဲ ဝင္ဆြဲရပါၿပီ။
"Earth, လႊတ္ပါဦးဗ်ာ။ ေအးေအးေဆးေဆးရွင္းပါေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အစားေတာင္းပန္ပါတယ္။"
ေန႔သစ္ရဲ႕မ်က္ႏွာက အပ်က္ပ်က္အယြင္းယြင္း။ ဒါကိုျမင္ေတာ့မွ ကမ႓ာစိတ္ထိန္းလိုက္ၿပီး Koa ကိုလႊတ္လိုက္ေတာ့ ကမ႓ာ့ေျခရင္းမွာ Koa ကပံုလ်က္သား။
"Koa, ရရဲ႕လား။ Koa?"
သူ႔ေဘးမွာထိုင္ခ်ရင္း စိုးရိမ္တႀကီးေမးေနတဲ့ ေန႔သစ္ကို Koa လက္ကာျပတယ္။ ေန႔သစ္က မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ ကမ႓ာ့ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဟင္။"
"အဲဒီေအာက္တန္းစားေကာင္ ... ေတာက္ ... ငါ့ကိုလာၿခိမ္းေျခာက္ရဲေနတာ။"
Koa က ဒဏ္ရာေတြၾကားက တစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး
"အဲဒီေအာက္တန္းစားက အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္မိတာကိုး။"
ေန႔သစ္ထိုင္က်သြားရတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ ဘယ္သူက အနာက်င္ဆံုးလဲလို႔ ေမးမယ္ဆိုရင္ အေျဖကမရွိပါဘူး။
"ငါေမးတာမေျဖရင္ မင္းကို ငါသတ္မွာ။"
"ေျဖရင္ေရာ ..."
"ဘာ"
"ေျဖရင္ေရာ ဘာဆက္ျဖစ္မွာလဲ။"
"မင္း ..."
"အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္က အဲဒါတစ္ခုပဲက်န္ေတာ့တယ္။ Earth လည္း လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အခု ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္။"
Koa စကားအဆံုးမွာ ကမ႓ာက Koa ကိုဆြဲေခၚျပန္ေတာ့ ေန႔သစ္မေနသာ။
"ေတာ္ပါေတာ့ Earth. ေတာ္ပါေတာ့။"
"ဝင္မပါစမ္းနဲ႔ ေန႔သစ္။"
"မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။ ေခါင္းကြဲထားတယ္။ ေဆးရံုသြားရမယ္။"
"မင္းမဖယ္ရင္ မင္းပါအဆစ္ပါသြားမယ္ ေန႔သစ္။"
ၾကားဝင္ရပ္ၿပီး တားေနတဲ့ေန႔သစ္ကို ကမ႓ာက အားျပင္းျပင္းနဲ႔တြန္းပစ္လိုက္ရာက Koa ဘက္ကိုယိုင္လဲတဲ့ေန႔သစ္။ ေန႔သစ္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔တိုက္မိတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ သူပါလဲက်ေတာ့မယ့္ Koa. တစ္ဖက္မွာ ဗီရိုေစာင္းတစ္ခုရွိေနတာကို ေန႔သစ္ေရာ၊ ကမ႓ာပါ သတိမထားမိေပမဲ့ Koa ကသတိထားမိၿပီး ေန႔သစ္ေခါင္းကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ကိုင္ရင္း လံုးေထြးလဲက်သြားၾကတဲ့အခါ
"ေန႔သစ္"
ကမ႓ာတစ္ေယာက္ တြန္းတုန္းကတြန္းၿပီးမွ စိုးရိမ္တႀကီး ေန႔သစ္ကိုေခၚလိုက္တယ္။ Koa လက္နဲ႔ကာထားတဲ့ေန႔သစ္က ဘာမွျဖစ္မသြား။
"အား"
"Koa, Koa? ဘယ္ကိုထပ္ထိတာလဲ။ Koa?"
"ဘာမွမျဖစ္ ..."
လံုးေထြးလဲက်ရာက ေန႔သစ္ ကမန္းကတန္းထၿပီး ေမးလိုက္ေပမဲ့ ျပန္ေျဖတဲ့စကားမဆံုးလိုက္ခင္မွာ Koa မ်က္စိမွိတ္သြားတယ္။
"Earth, ကူပါဦး။ ေဆးရံု ... ေဆးရံုပို႔ရမယ္။"
".............."
"Earth, ကူဦးလို႔။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အဆင္မေျပဘူး။ Koa, သတိထားပါဦး။"
Koa ကိုဆြဲေပြ႕ထူၿပီး တစ္ေယာက္တည္းပ်ာယာခတ္ေနတဲ့ ေန႔သစ္ကို Koa က လက္လွမ္းဆြဲၿပီး မ်က္စိမဖြင့္ဘဲ ခပ္တိုးတိုးအားယူေျပာလာတယ္။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန။"
"ဟား၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ သတိထားေနာ္၊ သတိလစ္မသြားနဲ႔ေနာ္။"
တစ္ေယာက္တည္းခ်ာခ်ာလည္ေနပံုရတဲ့ Koa က မ်က္စိေတာ့ဖြင့္မလာ။
"Earth, တစ္ခ်က္ကူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာေပၚတင္ေပးပါလား။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အဲဒါေလးေတာ့ ကူေပးပါ။"
ခပ္ဝဲဝဲျဖစ္ေနတဲ့ ေန႔သစ္ရဲ႕မ်က္ရည္ကိုျမင္မွ ကမ႓ာစိတ္ေလၽွာ့လိုက္ၿပီး ကူေပးလိုက္ေတာ့ ေန႔သစ္က Koa ကိုေက်ာပိုးေခၚကာ ကားနဲ႔ထြက္သြားသံကို ၾကားလိုက္ရပါရဲ႕။ ကမ႓ာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ တစ္အိမ္လံုးကို တံခါးေတြေရာ၊ မီးေတြေရာပိတ္ၿပီး အေမွာင္ထဲမွာပဲ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေပၚ လွဲအိပ္သြားလိုက္တာက အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္မသိေတာ့ပါ။
■
Alarm ringing ...
ၾကားေနရတဲ့အသံက အိပ္မက္လိုလို။ ဘယ္တုန္းကမွ alarm သံမၾကားဖူးတာ ဒီျပန္ေရာက္ကတည္းက။ မနက္ဆို အျမဲတမ္း ကမ႓ာလာလာႏႈိးလို႔ပဲ သခင္ႏိုးလာရစျမဲ။
အခုကေတာ့ ႏႈိးစက္ေပးထားတာကိုပိတ္လိုက္ၿပီး သခင္ထလာလိုက္တယ္။ ဒီေန႔လည္း အရင္ေန႔ေတြလို ပံုမွန္လည္ပတ္သြားရမွာပါပဲလို႔ ေတြးလိုက္ၿပီးမွ အိမ္ေနာက္ေဖးေရခ်ိဳးခန္းဆီေရာက္ေတာ့ ျခင္းေလးထဲက သြားတိုက္တံႏွစ္ေခ်ာင္းဟာ ဦးေႏွာက္မွတ္ဉာဏ္ကို လာခလုတ္တိုက္ေနတယ္။
မနက္စာစားဖို႔ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္မယ္ျပင္ေတာ့ လက္လွမ္းမိတာက ေသာက္ေနက် မိုးျပာေရာင္ေပၚမွာ နက္ျပာေရာင္အရုပ္ေလးပါတဲ့ ေႂကြခြက္ထူထူေလးဆီ။ ေဘးမွာရွိေနတဲ့ နက္ျပာေရာင္ခြက္ေလးေပၚက မိုးျပာေရာင္ teddy ဟာ သခင့္ကိုျပံဳးျပေနတယ္။
'ေသာက္ပိုေတြ သိပ္လုပ္တာ။'
အတူတူရွိေနတဲ့ခြက္ႏွစ္လံုးကို မထိေတာ့ဘဲ ေရာက္ခါစကသံုးတဲ့ ခြက္အျဖဴေရာင္ေလးကိုပဲ ဗီရိုထဲကေန ထုတ္ယူသံုးလိုက္ရတာ ပိုအဆင္ေျပေနသလိုပါပဲ။
■
ကမ႓ာ ညဘက္တစ္ေရးႏိုးေတာ့ ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းထဲ ထထိုင္ရင္း အေတြးေတြက ကေယာက္ကယက္။ ေသခ်ာစိတ္ကိုစုစည္းၿပီး ဖုန္းကိုဖြင့္ကာ ဆက္သြယ္စရာရွိတာေတြကို ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ စာေတြပို႔ထားလိုက္တယ္။ မသံုးတာလနဲ႔ခ်ီသြားတဲ့အတြက္ ေရာက္ေနတဲ့စာေတြက မနည္းမေနာ။ အကုန္လိုက္ဖတ္ၾကည့္ရင္း စာျပန္စရာရွိတာေတြ ျပန္ေနလိုက္တာ အေဖျဖစ္သူတစ္ေယာက္သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ေစာင္တည္းေသာစာ၊ တစ္ခြန္းတည္းေသာစကားအတြက္က ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ၿပီးေျပာတာ ပိုအဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္။
'ဒီအခ်ိန္ဆို သခင္ ေန႔လယ္စာစားၿပီးေလာက္ၿပီ။ ညေနေလာက္မွဆက္ေတာ့မယ္။'
ေန႔တစ္ဝက္နီးပါးကြာတဲ့အခ်ိန္ေၾကာင့္ ေန႔ညလြဲေနတဲ့ေနရာေတြက အဆင္မေျပ။
မနက္လင္းခါနီးမွ ကမ႓ာျပန္လွဲအိပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ႏိုးေတာ့ ေန႔လယ္ခင္းအခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။
တဒီးဒီးတုန္ခါလာတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ ၾကည့္မိေတာ့ ေန႔သစ္။
"အင္း"
"အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ။ တံခါးဖြင့္ေပးပါဦး။ ေန႔လယ္စာလည္း ယူလာတယ္။"
ကမ႓ာ ဖုန္းခ်ၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ လူကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးကလင္းထိန္လို႔။ ျပတင္းေပါက္ေတြ၊ လိုက္ကာေတြ ဖြင့္ထားလို႔ အလင္းေရာင္နဲ႔ ေလဝင္ေလထြက္က အဆင္ေျပေနပါရဲ႕။ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ ေန႔လယ္စာကလည္းအဆင္သင့္။
"Earth ေမးခ်င္တာေတြရွိမယ္ထင္လို႔။"
"အင္း"
ႏွစ္ေယာက္အတူ စားၾကေသာက္ၾကရင္း ေမးစရာရွိတာေတြလည္း ေမးရပါေသးတယ္။
"အဲဒါဆို မနက္ျဖန္က်ရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္လို႔ ေမေမႀကီးကိုေျပာထားလိုက္မယ္။"
"အင္း။ မင္း တစ္ညလံုးမအိပ္ရေသးဘူးမလား။ နားလိုက္ဦး။"
"ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ခဏျပန္ရမယ္။"
"မႊန္မေနနဲ႔။ မင္းဘာသာဂ႐ုစိုက္။"
"ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ေသခ်ာေမးပါဦးမယ္။"
"ဘာကိုလဲ။ အဲဒီအ႐ႈပ္ထုပ္ေတြကိုလား။ မင္းက ဘာသိလို႔လဲ။ ဝင္ပါစရာမလိုဘူး ေန႔သစ္။"
"Earth ကို တစ္ခုခုနဲ႔ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာမဟုတ္လား။ ဘာလဲေတာ့မသိေပမဲ့ ျပႆနာေတြေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။"
"မင္း ဝင္မပါပါနဲ႔ကြာ။"
"ဘာလို႔ အဲဒီလိုပဲေျပာေနၾကတာလဲ။ Earth တို႔က်ေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုက်ေတာ့ ဟိုတားဒီတားနဲ႔၊ ကေလးက်လို႔။"
"ကေလးပဲေပါ့။ မင္းက ငါ့ထက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ငယ္သလဲ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ေန႔သစ္။ အ႐ႈပ္ထုပ္ထဲဝင္မၿငိနဲ႔။ ေျပာမရရင္ အေမနဲ႔တိုင္မွာ။"
"ဘာလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ။ Earth တို႔ပဲ႐ႈပ္ေနတာေလ။"
"ငါတို႔က အဲဒီလိုပဲေလ။ မင္းသာ မင္းပံုစံအတိုင္း ေအးေဆးေနပါကြာ။ အေမက မင္းကိုပါထပ္စိတ္ပူေနရလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။ ငါေျပာတာ နားလည္လား။"
"ေျပာမရဆိုမရေတြ။ သတ္ၾကေတာ့ သိလား။"
ေဆးေၾကာထားတာေတြေတာင္ မသိမ္းေတာ့ဘဲ ျပန္ထြက္သြားတဲ့ေန႔သစ္ေၾကာင့္ ကမ႓ာရယ္လိုက္မိတယ္။ ဒီကေလးကို သူတို႔ဇယားထဲဝင္မရႈပ္ေစခ်င္ပါ။ ခဏေနရင္ေတာ့ Ronan ကိုသြားေတြ႕ရပါမယ္။ အဲဒီညကကိစၥကို ေသခ်ာသိတဲ့လူက ကာယကံရွင္ေတြအျပင္ Ronan တစ္ေယာက္ရွိေနေသးတာက ကံေကာင္းသြားသလိုပါပဲ။
.
ေတြ႕တာနဲ႔ ရင္ဘတ္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းထိုးၿပီး အျပစ္တင္ေနတဲ့ Ronan. သူ႔စိတ္တိုင္းက်ဆဲဆိုၿပီးေတာ့မွ အေၾကာင္းမၾကားဘဲေပ်ာက္သြားျခင္းကို ကမ႓ာ့ကိုေမးပါေတာ့တယ္။ ေယာက္်ားေနာက္လိုက္သြားတာသိေတာ့ ထပ္ၿပီးဆဲခံရျပန္ပါရဲ႕။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ လိုရင္းေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ သခင္နဲ႔ကမ႓ာမဆံုၾကခင္အခ်ိန္ အတိတ္ေတြထဲက အဲဒီေန႔တစ္ေန႔မွာ
"သခင္ေလး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ဒီတစ္ရက္နားလိုက္ပါလို႔ေျပာလို႔ Koa နားေနခဲ့တာ။ ညေနပိုင္းမွာ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီး အရက္ေတြခ်ည္းထိုင္ေသာက္ေနတဲ့ Earth ကိုၾကည့္ရတာ Koa ရင္ပူေနမိတယ္။
"သူ ... သူ ဒီကိုမလာျဖစ္ဘူးတဲ့။"
အဲဒီ့လူကို သခင္ေလးက ျမင္ခ်င္ေနခဲ့တာလား။ လာေတာ့ေရာ သြားေတြ႕မွာမို႔လို႔လား။
အရက္နဲ႔အခ်စ္က အတူတူပဲ။ အလြန္အကၽြံျဖစ္သြားရင္ အသည္းကိုထိခိုက္ေစတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ထိခိုက္မႈက စိတ္ကိုသတ္တယ္။ အရက္ရဲ႕ထိခိုက္မႈက ခႏၶာကိုယ္ကိုသတ္တယ္။ ဒါပဲကြာတာ။
Koa အတြက္ကေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္ရသူရဲ႕ တျခားသူအေပၚရူးသြပ္ျခင္းက စိတ္ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းကို ကင္းလြတ္ေစတယ္။
တစ္ညလံုးေသာက္ေနမွာစိုးတာနဲ႔ Koa အိပ္ေဆးခပ္လိုက္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ Earth က ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေနာက္တစ္မ်ိဳးထြက္ေပါက္ရွာတယ္။ တစ္ညလံုး ကားၿပိဳင္ပြဲမွာ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲၿပိဳင္ေမာင္းေနခဲ့တာ ၿပိဳင္ဘက္ကို သူေသကိုယ္ေသ အႏိုင္ပိုင္းေနသလိုပါပဲ။ Earth ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့ Koa ကပဲ Ronan ဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းရွာေခၚခိုင္းရျပန္တယ္။
ဒါလည္းတစ္ရက္တာပဲ တားႏိုင္ခဲ့ရံု။ ေနာက္ေန႔ေတြ club မွာေသာင္းက်န္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ bar က playroom ေတြဆီ ဦးတည္သြားတဲ့အခါ ရင္အနာရဆံုးက Koa ပါပဲ။ သူႀကိဳက္တဲ့ပါတနာေကာင္ေလး ဒီညမရွိလို႔ဆိုၿပီး ျပႆနာလုပ္ေနတဲ့ Earth က ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းမူးေနၿပီး အဲဒီလိုအေနအထားမွာ တျခားဘယ္သူကမွ Earth နဲ႔ play ဖို႔မရဲတာကို Koa သိတာေပါ့။
'ထြက္ေပါက္လိုခ်င္ရင္ ေပးမွာေပါ့ သခင္ရယ္။ အစကတည္းက ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သခင္ပဲေလ။'
"ဘယ္လဲ၊ ဘယ္ကိုေခၚလာ ... တာလဲ။"
"သြားေနက်အခန္းေလ Earth ရဲ႕။"
"Seth ေရာက္ၿပီလား။"
"သခင့္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရမယ္။"
အလင္းမွိန္မွိန္နဲ႔အခန္းတစ္ခုထဲ Earth ကို တြဲေခၚလာေတာ့
"Wow!"
ေသာက္စရာအျပည့္နဲ႔စားပြဲေရွ႕က ဆိုဖာမွာ ကမ႓ာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးတဲ့အခါ Koa က နံရံတစ္ဖက္ျခမ္းကိုသြားလိုက္ၿပီး play toys ေတြစီထားတဲ့ဗီရိုရဲ႕ အေပၚဆံုးထပ္မွာ မီးအိမ္ေသးေသးေလးတစ္ခုကို တင္ထားလိုက္ပါတယ္။
"သခင့္စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေစရမွာမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒါေလးတစ္ခုေတာ့ ခြင့္ျပဳေပး။"
ခဏေနေတာ့ ေရွ႕ခန္းက ကမ႓ာ့အနားကို အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းကို မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကပ္လာၿပီး ဝိုင္ခြက္ကိုကိုင္လို႔
"You want more?"
"No. Already drunk."
"Try another taste."
ေျပာေနတာေတြက song title ေတြလိုလို။
ကမ႓ာ့ေျခရင္းမွာထိုင္ခ်ၿပီး ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚတင္၊ က်န္တဲ့တစ္ဖက္ကို တယုတယကိုင္ရင္း ဖိနပ္ဦးထိပ္ကေနစလို႔ နမ္း႐ႈံ႕ရင္းအေပၚကိုတက္လာေနတဲ့ အဲဒီေကာင္ေလးကို ကမ႓ာက ရီေဝေဝထိုင္ၾကည့္ေနတုန္းပဲ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကမ႓ာ့ေျခေထာက္ေတြၾကားေရာက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးက ဂ်င္းအနက္ေရာင္ေပၚကေနပဲ ကမ႓ာ့ကိုပြတ္သပ္ေနပါေသးတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ လက္ေတြေနရာမွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ အစားထိုးလာတယ္။
ကမ႓ာေခါင္းေမာ့ရင္း မ်က္စိေတြမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေကာင္ေလးက ကမ႓ာ့ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ဇစ္ေခါင္းကို သြားနဲ႔ကိုက္ဆြဲရင္း ဖြင့္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ကမ႓ာ့ခါးေတြဆန္႔သြားတယ္။ ေကာင္ေလးကတစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴဆြဲခ်ေနတယ္။ ေပၚလာတဲ့ အနက္ေရာင္အတြင္းခံေပၚကေန ေခြးေလးေတြလို တိုးေဝွ႕နမ္း႐ႈံ႕လာေတာ့ ကမ႓ာေနရခက္လာပါၿပီ။
"Hmmm ..."
"Taste me."
ကမ႓ာမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ၾကမ္းျပင္ကေန ကမ႓ာ့ကိုေမာ့ၾကည့္လို႔။
"Follow me, puppy."
"Yes, master."
ကမ႓ာသြားရာေနာက္ကို ေလးဘက္ေထာက္ၿပီးလိုက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးက သခင္သြားရာတေကာက္ေကာက္လိုက္တတ္တဲ့ ေခြးငယ္ေလးတစ္ေကာင္လို။
■■■ Part (51) ဆက္ရန္ ■■■
ကမ္ဘာထင်ထားတာက နေ့သစ်လာကြိုမယ်လို့။ တကယ်တမ်း လေဆိပ်မှာရောက်နေတာက Koa. မကြည်တဲ့စိတ်တွေက ပိုပြီးနောက်ကျိကျိဖြစ်လာရတယ်။
"Earth, ဘာမှမပါဘူးလား။"
"ကန်းနေလား။"
လွယ်လာတဲ့အိတ်ကို Koa ဆီပစ်ပေးပြီး ကမ္ဘာက ဂျစ်ကန်ကန်ပြောလိုက်တယ်။ Koa ဆိုလိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်က တခြား luggage တွေဘာညာ ပါသေးသလားဆိုတဲ့သဘော။ ဒါကိုလည်း ကမ္ဘာသိသိကြီးနဲ့ Koa ကိုမြင်ကတည်းက လူသတ်ချင်နေတဲ့စိတ်ကြောင့် စကားအကောင်းမပြောနိုင်ပါ။ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့အမေရိကကိုအကူးမှာ လွယ်အိတ်တစ်လုံးပဲပါလာတဲ့ ကမ္ဘာကတော့ အခုချိန်မှာ လူတစ်ကိုယ်၊ အဝတ်တစ်စုံ၊ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ပဲ လေဆိပ်ကနေထွက်လာခဲ့ပြီ။ Koa က ကမ္ဘာ့ရှေ့ကိုရောက်လာပြီး ကားရပ်ထားရာဆီကိုသွားတာကြောင့် Koa နောက်ကနေ ကမ္ဘာလိုက်လာခဲ့တာ ဘာစကားမှလည်းမပြော၊ တစ်ချက်မှလည်းမကြည့်။ ကားပေါ်ရောက်တော့မှ Koa က
"Earth အိမ်ကိုပဲ အရင်သွားလိုက်မယ်နော်။ Day က အဲဒီကိုလာလိမ့်မယ်။"
ဟုတ်တယ်၊ ကမ္ဘာ အိမ်ကိုအရင်ပြန်ရပါမယ်။ အခုကမှောင်တော့မှာမို့ အမေ့အိမ်ကိုလည်း မသွားချင်သေးပါ။ ဒီမှာဖြစ်ကျန်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းစုံကို နေ့သစ်ဆီကကြားပြီးမှ အမေ့အိမ်သွားပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ ကမ္ဘာသိရမှာ။ သူပြန်လာတာကို လောလောဆယ်တော့ နေ့သစ်နဲ့ Koa ပဲ သိပါတယ်။
"Earth, Boss က ..."
"မင်းပါးစပ်ပိတ်ထားလို့ရမလား။"
တောင်းဆိုနေတာမဟုတ်ဘဲ အမိန့်ပေးရုံသက်သက်မို့ Koa ဘာမှဆက်မပြောနိုင်။ ဖုန်းကို ကတ်ပြောင်းထည့်နေပြီး ဖုန်းပြန်ပွင့်လာတော့ နံပါတ်တစ်ခုကိုခေါ်ဖို့ ကမ္ဘာလက်ပြင်ပြီးမှ
'အပိုတွေလုပ်တယ်လို့ပဲ ပြောခံရဦးမှာပဲ။ ငါကသာ ရေမြေခြားတာနဲ့လွမ်းနေတာ။ ပျော်နေလိုက်ဦး သခင်ရေ။ နောက်မှဆက်မယ်။'
'အခုမှ ဒီမြေပေါ်ခြေချရုံရှိသေး တစ်ဖက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့လူကို ဖုန်းခေါ်ဖို့ပြင်နေပြီလား။ သူ့အကြောင်းတွေးမိရုံနဲ့တင် ပြုံးချင်လောက်အောင်ဖြစ်ရတာကိုတော့ ကျွန်တော်ခံစားဖူးလို့ နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း မြင်ရတာ နည်းနည်းတော့ရင်နာတယ်။'
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဖြစ်သွားတဲ့ ကမ္ဘာနဲ့ Koa က ကားပေါ်မှာတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်။ အိမ်ရှေ့ကိုရောက်လာတော့ Koa ကပဲ ခြံတံခါးဆင်းဖွင့်ပြီး ကားကိုအိမ်ရှေ့မောင်းလာတဲ့အထိ ကမ္ဘာက ကားနောက်ခန်းမှာ ဟန်မပျက်ထိုင်လျက်သား။
ကားစက်သတ်လိုက်တော့မှ ကမ္ဘာကားပေါ်ကဆင်းပြီး အိမ်ထဲတန်းဝင်သွားတယ်။ Koa နောက်ကနေလိုက်ဝင်လာတဲ့အထိ ဧည့်ခန်းမှာပဲ ရပ်စောင့်နေတုန်း။
"Earth"
ကမ္ဘာ့ရဲ့အိတ်ကို ခုံပေါ်တင်ပေးပြီး Koa ခေါ်လိုက်တော့
"အိမ်တံခါး သေချာသွားပိတ်။"
Koa သိလိုက်တာတော့ နေ့သစ်ရောက်မလာခင် သူအသက်မထွက်ရင် ကံကောင်းတာပဲလို့။
Koa ဧည့်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ ခွပ်ခနဲအသံကိုကြားလိုက်ရပြီး လူကဘေးစောင်းယိုင်ကျသွားရသလို ခေါင်းကပါမူးနောက်သွားတာကို မနည်းပြန်ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။ ပါးစောင်ကထွက်လာတဲ့သွေးကို အရသာသေချာမသိရခင်မှာပဲ နောက်လက်သီးတစ်ချက်က ပထမတစ်ချက်နဲ့ တစ်ထပ်တည်းထပ်ကျလာပြန်ပါပြီ။
'ဘယ်လိုတောင် လက်တည့်တာလဲ။'
"မင်းက သောက်ရမ်းတွေ သတ္တိကောင်းနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား။"
"အ"
နောက်တစ်ချက်က ဗိုက်ဆီကိုအရှိန်ပြင်းပြင်း။
"အဲဒီပုံတွေက ဘယ်ကထွက်လာတာလဲ။"
".........."
"ဖြေစမ်း။"
"..........."
"အ နေတာလား။"
ကမ္ဘာက မေးရုံသက်သက်မဟုတ်ဘဲ စကားတစ်ခွန်းပြီးတိုင်း လက်သီးတစ်ချက်ကိုသုံးနေတယ်။ Koa ဆီက အဖြေထွက်မလာ။
Koa ဘေးမှာ ကိုယ်ကိုဘေးစောင်းရပ်လိုက်ပြီး Koa ကို ကြမ်းပြင်ဆီကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်တာ လွင့်ခနဲ။ နံရံကိုအားပြုပြီး ပြန်ထဖို့ မနည်းကြိုးစားနေရတဲ့ Koa အနားကို ကမ္ဘာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်သွားကာ ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေတဲ့ Koa ကျောပေါ်ကို ခြေထောက်တစ်ဖက်နဲ့နင်းလိုက်ပြီး
"ငါ့ဘာသာသိလာရင် မင်း အရိုးနဲ့အသား တခြားစီဖြစ်ပြီနော်။"
ကမ္ဘာနင်းထားတာကို တောင့်ခံထားရင်းက ခေါင်းမော့ပြီး စကားပြောဖို့ကြိုးစားလိုက်တဲ့ Koa ရဲ့ပါးစပ်ကနေ သွေးတွေအရင်စီးကျလာတယ်။ သူ့လက်နဲ့သူသုတ်လိုက်ပြီးမှ Koa စကားပြောဖို့ပြင်ပေမဲ့ ရုတ်တရက်အသံကမထွက်နိုင်။ ကျောကိုအားနဲ့ဖိနင်းခံရလို့ ကိုယ်တစ်ခြမ်းစောင်းသွားချိန်မှာ ရင်ဝကိုဆောင့်ကန်ခံလိုက်ရတာကြောင့် အသက်ရှူဖို့ကိုတောင် ခဏရပ်လိုက်ရတဲ့အဖြစ်။
"ငါ့ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ သေဖို့မတွေးနဲ့ဦး။ ငါမေးတာဖြေ။"
အသက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းရှူရင်းက Koa ဖြေလိုက်တယ်။
"Hid ... hidden ... camera ..."
ကမ္ဘာက Koa ရဲ့ အင်္ကျီရင်ဘတ်စကနေ ဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ အတင်းအကြပ်မတ်တပ်ရပ်စေပြီး
"How dare you?"
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။"
"မခေါ်နဲ့။ ငါ့ကို အဲဒီလိုမခေါ်နဲ့။ ဘယ်မှာလဲ အဲဒီ record."
"ကျွန်တော့်ကို ... သတ်မှာဆို။"
"အေး၊ သတ်မှာ။ မပူနဲ့။"
"ဟင့်အင်း၊ မပူပါဘူး။ ကိုယ်ချစ်တဲ့လူလက်ချက်နဲ့ သေရမှာကို ပျော်တောင်ပျော်မိ ... အ ..."
စကားမဆုံးခင် ခေါင်းနဲ့နံရံတိုက်မိသံနဲ့အတူ Koa ရဲ့အော်သံတိုးတိုးကပါ ထွက်ကျလာတော့
"သတ်မှာ မင်းကို။"
Koa ကို ဆံပင်ကနေဆွဲပြီး အိမ်နောက်ဖေးဘက်ခေါ်ဖို့အပြင်မှာပဲ
*Knock knock*
"Earth, ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ။ တံခါးဖွင့်ပါဦး။ Earth?"
ကမ္ဘာက စိတ်ပျက်သလို စုတ်သတ်လိုက်ပြီး Koa ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ထပ်ဆွဲခေါ်နေတယ်။
တံခါးကိုထုလိုက် ဖွင့်ခိုင်းလိုက်နဲ့ တံခါးပွင့်မလာတဲ့အဆုံး နေ့သစ်အသံပျောက်သွားခဲ့ပြီ။ ကမ္ဘာတို့ နောက်ဖေးဘက်ကိုအရောက် ရေချိုးခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်နေတုန်းမှာ အိမ်နောက်ဖေးကနေ ခြံထဲဆင်းလို့ရတဲ့ တံခါးကပွင့်သွားပြီး နေ့သစ်ဝင်ချလာကာ
"Earth. Koa? ဘာ ... ဘာဖြစ်ကြတာလဲ။ သွေးတွေချည်းပဲ။ Earth, လွှတ်ပါဦး။ Earth."
ကမ္ဘာ့ဘေးမှာ ဆံပင်ဆွဲခံထားရလို့ ခေါင်းမော့လျက်သားရပ်နေတဲ့ သွေးအလိမ်းလိမ်းနဲ့ Koa ကြောင့် နေ့သစ် အသံတွေပါတုန်ပြီး လူကတော့ အလျင်အမြန်ပဲ ဝင်ဆွဲရပါပြီ။
"Earth, လွှတ်ပါဦးဗျာ။ အေးအေးဆေးဆေးရှင်းပါနော်။ ကျွန်တော် သူ့အစားတောင်းပန်ပါတယ်။"
နေ့သစ်ရဲ့မျက်နှာက အပျက်ပျက်အယွင်းယွင်း။ ဒါကိုမြင်တော့မှ ကမ္ဘာစိတ်ထိန်းလိုက်ပြီး Koa ကိုလွှတ်လိုက်တော့ ကမ္ဘာ့ခြေရင်းမှာ Koa ကပုံလျက်သား။
"Koa, ရရဲ့လား။ Koa?"
သူ့ဘေးမှာထိုင်ချရင်း စိုးရိမ်တကြီးမေးနေတဲ့ နေ့သစ်ကို Koa လက်ကာပြတယ်။ နေ့သစ်က မျက်နှာငယ်နဲ့ ကမ္ဘာ့ကိုမော့ကြည့်ပြီး
"ဘာဖြစ်ကြတာလဲဟင်။"
"အဲဒီအောက်တန်းစားကောင် ... တောက် ... ငါ့ကိုလာခြိမ်းခြောက်ရဲနေတာ။"
Koa က ဒဏ်ရာတွေကြားက တစ်ချက်ပြုံးပြီး
"အဲဒီအောက်တန်းစားက အချစ်ကိုကိုးကွယ်မိတာကိုး။"
နေ့သစ်ထိုင်ကျသွားရတယ်။ အခုအခြေအနေမှာ ဘယ်သူက အနာကျင်ဆုံးလဲလို့ မေးမယ်ဆိုရင် အဖြေကမရှိပါဘူး။
"ငါမေးတာမဖြေရင် မင်းကို ငါသတ်မှာ။"
"ဖြေရင်ရော ..."
"ဘာ"
"ဖြေရင်ရော ဘာဆက်ဖြစ်မှာလဲ။"
"မင်း ..."
"အခုအချိန်မှာ ကျွန်တော့်အတွက်က အဲဒါတစ်ခုပဲကျန်တော့တယ်။ Earth လည်း လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီမဟုတ်လား။ အခု ကျွန်တော့်အလှည့်။"
Koa စကားအဆုံးမှာ ကမ္ဘာက Koa ကိုဆွဲခေါ်ပြန်တော့ နေ့သစ်မနေသာ။
"တော်ပါတော့ Earth. တော်ပါတော့။"
"ဝင်မပါစမ်းနဲ့ နေ့သစ်။"
"မလုပ်ပါနဲ့တော့။ ခေါင်းကွဲထားတယ်။ ဆေးရုံသွားရမယ်။"
"မင်းမဖယ်ရင် မင်းပါအဆစ်ပါသွားမယ် နေ့သစ်။"
ကြားဝင်ရပ်ပြီး တားနေတဲ့နေ့သစ်ကို ကမ္ဘာက အားပြင်းပြင်းနဲ့တွန်းပစ်လိုက်ရာက Koa ဘက်ကိုယိုင်လဲတဲ့နေ့သစ်။ နေ့သစ်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့တိုက်မိတဲ့ အရှိန်ကြောင့် သူပါလဲကျတော့မယ့် Koa. တစ်ဖက်မှာ ဗီရိုစောင်းတစ်ခုရှိနေတာကို နေ့သစ်ရော၊ ကမ္ဘာပါ သတိမထားမိပေမဲ့ Koa ကသတိထားမိပြီး နေ့သစ်ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ကိုင်ရင်း လုံးထွေးလဲကျသွားကြတဲ့အခါ
"နေ့သစ်"
ကမ္ဘာတစ်ယောက် တွန်းတုန်းကတွန်းပြီးမှ စိုးရိမ်တကြီး နေ့သစ်ကိုခေါ်လိုက်တယ်။ Koa လက်နဲ့ကာထားတဲ့နေ့သစ်က ဘာမှဖြစ်မသွား။
"အား"
"Koa, Koa? ဘယ်ကိုထပ်ထိတာလဲ။ Koa?"
"ဘာမှမဖြစ် ..."
လုံးထွေးလဲကျရာက နေ့သစ် ကမန်းကတန်းထပြီး မေးလိုက်ပေမဲ့ ပြန်ဖြေတဲ့စကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာ Koa မျက်စိမှိတ်သွားတယ်။
"Earth, ကူပါဦး။ ဆေးရုံ ... ဆေးရုံပို့ရမယ်။"
".............."
"Earth, ကူဦးလို့။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း အဆင်မပြေဘူး။ Koa, သတိထားပါဦး။"
Koa ကိုဆွဲပွေ့ထူပြီး တစ်ယောက်တည်းပျာယာခတ်နေတဲ့ နေ့သစ်ကို Koa က လက်လှမ်းဆွဲပြီး မျက်စိမဖွင့်ဘဲ ခပ်တိုးတိုးအားယူပြောလာတယ်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေ။"
"ဟား၊ တော်သေးတာပေါ့။ သတိထားနော်၊ သတိလစ်မသွားနဲ့နော်။"
တစ်ယောက်တည်းချာချာလည်နေပုံရတဲ့ Koa က မျက်စိတော့ဖွင့်မလာ။
"Earth, တစ်ချက်ကူပြီး ကျွန်တော့်ကျောပေါ်တင်ပေးပါလား။ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ၊ အဲဒါလေးတော့ ကူပေးပါ။"
ခပ်ဝဲဝဲဖြစ်နေတဲ့ နေ့သစ်ရဲ့မျက်ရည်ကိုမြင်မှ ကမ္ဘာစိတ်လျှော့လိုက်ပြီး ကူပေးလိုက်တော့ နေ့သစ်က Koa ကိုကျောပိုးခေါ်ကာ ကားနဲ့ထွက်သွားသံကို ကြားလိုက်ရပါရဲ့။ ကမ္ဘာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ တစ်အိမ်လုံးကို တံခါးတွေရော၊ မီးတွေရောပိတ်ပြီး အမှောင်ထဲမှာပဲ နှစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ပေါ် လှဲအိပ်သွားလိုက်တာက အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိတော့ပါ။
■
Alarm ringing ...
ကြားနေရတဲ့အသံက အိပ်မက်လိုလို။ ဘယ်တုန်းကမှ alarm သံမကြားဖူးတာ ဒီပြန်ရောက်ကတည်းက။ မနက်ဆို အမြဲတမ်း ကမ္ဘာလာလာနှိုးလို့ပဲ သခင်နိုးလာရစမြဲ။
အခုကတော့ နှိုးစက်ပေးထားတာကိုပိတ်လိုက်ပြီး သခင်ထလာလိုက်တယ်။ ဒီနေ့လည်း အရင်နေ့တွေလို ပုံမှန်လည်ပတ်သွားရမှာပါပဲလို့ တွေးလိုက်ပြီးမှ အိမ်နောက်ဖေးရေချိုးခန်းဆီရောက်တော့ ခြင်းလေးထဲက သွားတိုက်တံနှစ်ချောင်းဟာ ဦးနှောက်မှတ်ဉာဏ်ကို လာခလုတ်တိုက်နေတယ်။
မနက်စာစားဖို့ ကော်ဖီဖျော်မယ်ပြင်တော့ လက်လှမ်းမိတာက သောက်နေကျ မိုးပြာရောင်ပေါ်မှာ နက်ပြာရောင်အရုပ်လေးပါတဲ့ ကြွေခွက်ထူထူလေးဆီ။ ဘေးမှာရှိနေတဲ့ နက်ပြာရောင်ခွက်လေးပေါ်က မိုးပြာရောင် teddy ဟာ သခင့်ကိုပြုံးပြနေတယ်။
'သောက်ပိုတွေ သိပ်လုပ်တာ။'
အတူတူရှိနေတဲ့ခွက်နှစ်လုံးကို မထိတော့ဘဲ ရောက်ခါစကသုံးတဲ့ ခွက်အဖြူရောင်လေးကိုပဲ ဗီရိုထဲကနေ ထုတ်ယူသုံးလိုက်ရတာ ပိုအဆင်ပြေနေသလိုပါပဲ။
■
ကမ္ဘာ ညဘက်တစ်ရေးနိုးတော့ မှောင်နဲ့မည်းမည်းထဲ ထထိုင်ရင်း အတွေးတွေက ကယောက်ကယက်။ သေချာစိတ်ကိုစုစည်းပြီး ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ ဆက်သွယ်စရာရှိတာတွေကို ညကြီးမိုးချုပ် စာတွေပို့ထားလိုက်တယ်။ မသုံးတာလနဲ့ချီသွားတဲ့အတွက် ရောက်နေတဲ့စာတွေက မနည်းမနော။ အကုန်လိုက်ဖတ်ကြည့်ရင်း စာပြန်စရာရှိတာတွေ ပြန်နေလိုက်တာ အဖေဖြစ်သူတစ်ယောက်သာ ကျန်ပါတော့တယ်။ တစ်စောင်တည်းသောစာ၊ တစ်ခွန်းတည်းသောစကားအတွက်က ကိုယ်တိုင်တွေ့ပြီးပြောတာ ပိုအဆင်ပြေပါလိမ့်မယ်။
'ဒီအချိန်ဆို သခင် နေ့လယ်စာစားပြီးလောက်ပြီ။ ညနေလောက်မှဆက်တော့မယ်။'
နေ့တစ်ဝက်နီးပါးကွာတဲ့အချိန်ကြောင့် နေ့ညလွဲနေတဲ့နေရာတွေက အဆင်မပြေ။
မနက်လင်းခါနီးမှ ကမ္ဘာပြန်လှဲအိပ်ပြီး နောက်တစ်ခေါက်နိုးတော့ နေ့လယ်ခင်းအချိန်ရောက်နေပြီ။
တဒီးဒီးတုန်ခါလာတဲ့ဖုန်းကြောင့် ကြည့်မိတော့ နေ့သစ်။
"အင်း"
"အိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီ။ တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး။ နေ့လယ်စာလည်း ယူလာတယ်။"
ကမ္ဘာ ဖုန်းချပြီး တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ လူကတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်၊ မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်။ ပြန်ထွက်လာတော့ တစ်အိမ်လုံးကလင်းထိန်လို့။ ပြတင်းပေါက်တွေ၊ လိုက်ကာတွေ ဖွင့်ထားလို့ အလင်းရောင်နဲ့ လေဝင်လေထွက်က အဆင်ပြေနေပါရဲ့။ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ နေ့လယ်စာကလည်းအဆင်သင့်။
"Earth မေးချင်တာတွေရှိမယ်ထင်လို့။"
"အင်း"
နှစ်ယောက်အတူ စားကြသောက်ကြရင်း မေးစရာရှိတာတွေလည်း မေးရပါသေးတယ်။
"အဲဒါဆို မနက်ဖြန်ကျရင် အိမ်ပြန်ရောက်မယ်လို့ မေမေကြီးကိုပြောထားလိုက်မယ်။"
"အင်း။ မင်း တစ်ညလုံးမအိပ်ရသေးဘူးမလား။ နားလိုက်ဦး။"
"ကျွန်တော် အိမ်ခဏပြန်ရမယ်။"
"မွှန်မနေနဲ့။ မင်းဘာသာဂရုစိုက်။"
"ကျွန်တော် သူ့ကို သေချာမေးပါဦးမယ်။"
"ဘာကိုလဲ။ အဲဒီအရှုပ်ထုပ်တွေကိုလား။ မင်းက ဘာသိလို့လဲ။ ဝင်ပါစရာမလိုဘူး နေ့သစ်။"
"Earth ကို တစ်ခုခုနဲ့ခြိမ်းခြောက်နေတာမဟုတ်လား။ ဘာလဲတော့မသိပေမဲ့ ပြဿနာတွေတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး။"
"မင်း ဝင်မပါပါနဲ့ကွာ။"
"ဘာလို့ အဲဒီလိုပဲပြောနေကြတာလဲ။ Earth တို့ကျတော့ လုပ်ချင်ရာလုပ်နေကြတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုကျတော့ ဟိုတားဒီတားနဲ့၊ ကလေးကျလို့။"
"ကလေးပဲပေါ့။ မင်းက ငါ့ထက် ဘယ်လောက်တောင်ငယ်သလဲ။ ငြိမ်ငြိမ်နေ နေ့သစ်။ အရှုပ်ထုပ်ထဲဝင်မငြိနဲ့။ ပြောမရရင် အမေနဲ့တိုင်မှာ။"
"ဘာလဲ၊ ဘာလုပ်နေလို့လဲ။ Earth တို့ပဲရှုပ်နေတာလေ။"
"ငါတို့က အဲဒီလိုပဲလေ။ မင်းသာ မင်းပုံစံအတိုင်း အေးဆေးနေပါကွာ။ အမေက မင်းကိုပါထပ်စိတ်ပူနေရလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ငါပြောတာ နားလည်လား။"
"ပြောမရဆိုမရတွေ။ သတ်ကြတော့ သိလား။"
ဆေးကြောထားတာတွေတောင် မသိမ်းတော့ဘဲ ပြန်ထွက်သွားတဲ့နေ့သစ်ကြောင့် ကမ္ဘာရယ်လိုက်မိတယ်။ ဒီကလေးကို သူတို့ဇယားထဲဝင်မရှုပ်စေချင်ပါ။ ခဏနေရင်တော့ Ronan ကိုသွားတွေ့ရပါမယ်။ အဲဒီညကကိစ္စကို သေချာသိတဲ့လူက ကာယကံရှင်တွေအပြင် Ronan တစ်ယောက်ရှိနေသေးတာက ကံကောင်းသွားသလိုပါပဲ။
.
တွေ့တာနဲ့ ရင်ဘတ်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းထိုးပြီး အပြစ်တင်နေတဲ့ Ronan. သူ့စိတ်တိုင်းကျဆဲဆိုပြီးတော့မှ အကြောင်းမကြားဘဲပျောက်သွားခြင်းကို ကမ္ဘာ့ကိုမေးပါတော့တယ်။ ယောက်ျားနောက်လိုက်သွားတာသိတော့ ထပ်ပြီးဆဲခံရပြန်ပါရဲ့။
နောက်ဆုံးတော့ လိုရင်းရောက်ခဲ့ပါပြီ။ သခင်နဲ့ကမ္ဘာမဆုံကြခင်အချိန် အတိတ်တွေထဲက အဲဒီနေ့တွေမှာ
"သခင်လေး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ဒဏ်ရာကြောင့် ဒီတစ်ရက်နားလိုက်ပါလို့ပြောလို့ Koa နားနေခဲ့တာ။ ညနေပိုင်းမှာ အိမ်ကိုပြန်လာပြီး အရက်တွေချည်းထိုင်သောက်နေတဲ့ Earth ကိုကြည့်ရတာ Koa ရင်ပူနေမိတယ်။
"သူ ... သူ ဒီကိုမလာဖြစ်ဘူးတဲ့။"
အဲဒီ့လူကို သခင်လေးက မြင်ချင်နေခဲ့တာလား။ လာတော့ရော သွားတွေ့မှာမို့လို့လား။
အရက်နဲ့အချစ်က အတူတူပဲ။ အလွန်အကျွံဖြစ်သွားရင် အသည်းကိုထိခိုက်စေတယ်။ အချစ်ရဲ့ထိခိုက်မှုက စိတ်ကိုသတ်တယ်။ အရက်ရဲ့ထိခိုက်မှုက ခန္ဓာကိုယ်ကိုသတ်တယ်။ ဒါပဲကွာတာ။
Koa အတွက်ကတော့ ကိုယ်ချစ်ရသူရဲ့ တခြားသူအပေါ်ရူးသွပ်ခြင်းက စိတ်ရဲ့ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းကို ကင်းလွတ်စေတယ်။
တစ်ညလုံးသောက်နေမှာစိုးတာနဲ့ Koa အိပ်ဆေးခပ်လိုက်လို့ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ Earth က နောက်တစ်နေ့မှာ နောက်တစ်မျိုးထွက်ပေါက်ရှာတယ်။ တစ်ညလုံး ကားပြိုင်ပွဲမှာ တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲပြိုင်မောင်းနေခဲ့တာ ပြိုင်ဘက်ကို သူသေကိုယ်သေ အနိုင်ပိုင်းနေသလိုပါပဲ။ Earth ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမှာကို မကြည့်ချင်တဲ့ Koa ကပဲ Ronan ဆီကိုဖုန်းဆက်ပြီး အကြောင်းရှာခေါ်ခိုင်းရပြန်တယ်။
ဒါလည်းတစ်ရက်တာပဲ တားနိုင်ခဲ့ရုံ။ နောက်နေ့တွေ club မှာသောင်းကျန်းတယ်။ ပြီးတော့ bar က playroom တွေဆီ ဦးတည်သွားတဲ့အခါ ရင်အနာရဆုံးက Koa ပါပဲ။ သူကြိုက်တဲ့ပါတနာကောင်လေး ဒီညမရှိလို့ဆိုပြီး ပြဿနာလုပ်နေတဲ့ Earth က တော်တော်လေးလည်းမူးနေပြီး အဲဒီလိုအနေအထားမှာ တခြားဘယ်သူကမှ Earth နဲ့ play ဖို့မရဲတာကို Koa သိတာပေါ့။
'ထွက်ပေါက်လိုချင်ရင် ပေးမှာပေါ့ သခင်ရယ်။ အစကတည်းက ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ရဲ့သခင်ပဲလေ။'
"ဘယ်လဲ၊ ဘယ်ကိုခေါ်လာ ... တာလဲ။"
"သွားနေကျအခန်းလေ Earth ရဲ့။"
"Seth ရောက်ပြီလား။"
"သခင့်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရမယ်။"
အလင်းမှိန်မှိန်နဲ့အခန်းတစ်ခုထဲ Earth ကို တွဲခေါ်လာတော့
"Wow!"
သောက်စရာအပြည့်နဲ့စားပွဲရှေ့က ဆိုဖာမှာ ကမ္ဘာထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့အခါ Koa က နံရံတစ်ဖက်ခြမ်းကိုသွားလိုက်ပြီး play toys တွေစီထားတဲ့ဗီရိုရဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ မီးအိမ်သေးသေးလေးတစ်ခုကို တင်ထားလိုက်ပါတယ်။
"သခင့်စိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရမှာမို့ ကျွန်တော့်ကို ဒါလေးတစ်ခုတော့ ခွင့်ပြုပေး။"
ခဏနေတော့ ရှေ့ခန်းက ကမ္ဘာ့အနားကို အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ မျက်နှာတစ်ခြမ်းကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ကပ်လာပြီး ဝိုင်ခွက်ကိုကိုင်လို့
"You want more?"
"No. Already drunk."
"Try another taste."
ပြောနေတာတွေက song title တွေလိုလို။
ကမ္ဘာ့ခြေရင်းမှာထိုင်ချပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်တင်၊ ကျန်တဲ့တစ်ဖက်ကို တယုတယကိုင်ရင်း ဖိနပ်ဦးထိပ်ကနေစလို့ နမ်းရှုံ့ရင်းအပေါ်ကိုတက်လာနေတဲ့ အဲဒီကောင်လေးကို ကမ္ဘာက ရီဝေဝေထိုင်ကြည့်နေတုန်းပဲ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကမ္ဘာ့ခြေထောက်တွေကြားရောက်လာတဲ့ ကောင်လေးက ဂျင်းအနက်ရောင်ပေါ်ကနေပဲ ကမ္ဘာ့ကိုပွတ်သပ်နေပါသေးတယ်။ ခဏကြာတော့ လက်တွေနေရာမှာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ အစားထိုးလာတယ်။
ကမ္ဘာခေါင်းမော့ရင်း မျက်စိတွေမှိတ်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့အချိန် ကောင်လေးက ကမ္ဘာ့ဘောင်းဘီကြယ်သီးကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ဇစ်ခေါင်းကို သွားနဲ့ကိုက်ဆွဲရင်း ဖွင့်ဖို့ပြင်တော့ ကမ္ဘာ့ခါးတွေဆန့်သွားတယ်။ ကောင်လေးကတစ်ချက်ပြုံးပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ကို လျောလျောလျူလျူဆွဲချနေတယ်။ ပေါ်လာတဲ့ အနက်ရောင်အတွင်းခံပေါ်ကနေ ခွေးလေးတွေလို တိုးဝှေ့နမ်းရှုံ့လာတော့ ကမ္ဘာနေရခက်လာပါပြီ။
"Hmmm ..."
"Taste me."
ကမ္ဘာမတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ ကောင်လေးက ကြမ်းပြင်ကနေ ကမ္ဘာ့ကိုမော့ကြည့်လို့။
"Follow me, puppy."
"Yes, master."
ကမ္ဘာသွားရာနောက်ကို လေးဘက်ထောက်ပြီးလိုက်လာတဲ့ ကောင်လေးက သခင်သွားရာတကောက်ကောက်လိုက်တတ်တဲ့ ခွေးငယ်လေးတစ်ကောင်လို။
■■■ Part (51) ဆက်ရန် ■■■
Коментарі