Chapter (1)
Chapter (2)
Chapter (3)
Chapter (4)
Chapter (5)
Chapter (6)
Chapter (7)
Characterizing
Chapter (8)
Chapter (9)
Chapter (10)
Chapter (11)
Chapter (12)
Chapter (13)
Chapter (14)
Chapter (15)
Chapter (16)
Chapter (17)
Chapter (18)
Chapter (19)
Chapter (20)
Chapter (21)
Chapter (22)
Chapter (23)
Chapter (24)
Chapter (25)
Chapter (26)
Chapter (27)
Chapter (28)
Chapter (29)
Chapter (30)
Chapter (31)
Chapter (32)
Chapter (33)
Chapter (34)
Chapter (35)
Chapter (36)
Chapter (37)
Chapter (38)
Chapter (39)
Chapter (40)
Chapter (41)
Chapter (42)
Chapter (43)
Chapter (44)
Chapter (45)
When they have a baby...
Chapter (46)
Chapter (47)
Chapter (48)
Chapter (49)
Chapter (50)
Chapter (51)
Chapter (52)
Chapter (53)
Chapter (54)
Chapter (55)
Chapter (56)
Chapter (57)
Chapter (58)
Chapter (59)
Chapter (60): Final
Chapter (47)
"ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီေလာက္အလုပ္ႀကိဳးစားေနတာလဲ။"

အဂၢါျပန္မယ္ဆိုမွ အခန္းထဲကထြက္လာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့သခင္က ကမ႓ာ ျခံတံခါးပိတ္ၿပီးျပန္ဝင္လာေတာ့ အိမ္ေပါက္ဝကေန အထဲျပန္လွည့္သြားတာေၾကာင့္ ကမ႓ာလွမ္းေမးလိုက္တာပါ။ သခင္က လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္လာၿပီး

"မူးၿပီလား ဒီေလာက္နဲ႔။"

"ရစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ရန္စကားမေျပာနဲ႔။"

"ဘယ္သူက ရန္စတာပါလိမ့္။"

"ေမးေနရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျဖလိုက္ပါလား။"

"မင္းေမးခြန္းက သိခ်င္လို႔ေမးတာမွမဟုတ္ပဲ။"

"အဲဒါဆို သိခ်င္လို႔ ေမးပါရေစ။ ဘာလို႔ ေရွာင္ေနတာလဲ။"

"ငါနဲ႔မရင္းႏွီးတဲ့လူကို ငါက တစ္ေနကုန္ဧည့္ခံေနရမွာလား။ မင္းကို မေန႔ညကတည္းက ေမးၿပီးသား၊ ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလဲလို႔။ မလိုဘူးလို႔ မင္းပဲေျပာခဲ့တာ။ အဲဒီေတာ့ ငါအဆင္ေျပသေလာက္ အခ်ိန္ေပးခဲ့တာပဲ။ မင္းနဲ႔အတူ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔လာတဲ့လူကို ငါက ဘယ္ေလာက္အထိ လိုက္ေႏွာင့္ယွက္ေနတာမ်ိဳး မင္းက လိုခ်င္တာလဲ။ ငါ ႀကိဳေျပာမယ္ေနာ္၊ မင္း အဲဒီကေလးကို အသံုးခ်ေနတာဆိုရင္ ရပ္လိုက္တာေကာင္းမယ္။ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ေကာင္းက်ိဳးမရွိဘူး။ OK?"

ေျပာစရာေတြတန္းစီေျပာၿပီး သခင္က ေက်ာခိုင္းသြားေပမဲ့ ကမ႓ာက လက္လွမ္းဆြဲၿပီး

"သိတယ္ဆိုရင္လည္း အဖက္ေလးေတာ့လုပ္မွေပါ့။"

"မင္းဇာတ္လမ္းနဲ႔မင္း ႏိုင္ေအာင္က။"

လက္ကိုေဆာင့္ရုန္းလိုက္ေပမဲ့ လြတ္ထြက္မသြား။

"ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ။ လက္နာကုန္ေတာ့မယ္။"

"လႊတ္လိုက္ေလ အဲဒါဆိုလည္း။"

"ေနဦး၊ ေျပာစရာရွိတယ္။"

သခင္ ခဏၿငိမ္ေနေပးလိုက္တယ္။

"ကိုယ္ သူနဲ႔တြဲၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သခင္ ဘယ္လိုမွမေနဘူးေပါ့။"

သခင္က ရယ္ခ်င္ခ်င္မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ကမ႓ာ့ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး

"ဒီႏိုင္ငံမွာ မင္းနဲ႔ငါက တရားဝင္လက္ထပ္ထားတာမဟုတ္ဘူးေလ။ ေတာ္စပ္ပံုက ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲသက္သက္ပဲ။ အဲဒါကို မင္းသိပါတယ္ေနာ္။"

"မသိဘူး အဲဒါေတြ။ သခင္က ကိုယ့္ေယာက္်ားပဲ။"

"ဒါဆိုလည္း ကြာရွင္းေပးရဦးမလား။"

"ဘယ္သူက ကြာေပးမယ္ေျပာလို႔လဲ။"

"အဲဒါဆိုလည္း မင္းကိစၥနဲ႔မင္းကို ဘာလို႔ ငါ့ကိုလာေမးေနေသးတာလဲ။"

"သခင္ တကယ္ၾကည့္ေနႏိုင္တယ္ေပါ့။"

"လိုက္ၾကည့္ေနရေအာင္ကို စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းဘူး။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုလာရင္ေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္လုပ္ေပးရမွာေပါ့။ ဟာဟ"

"တကယ္ ေနာင္တမရဘူးေနာ္။"

"မင္း ေျပာၾကည့္စမ္း။ ငါဘယ္လိုျဖစ္မယ္ထင္လို႔လဲ။"

"ႀကိဳေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ရင္ သိရမွာပဲကို။"

"OK, မင္းကိစၥ မင္းရွင္းေပါ့။"

.

စိန္ေခၚခဲ့တာက ေျမကမ႓ာ။ တကယ္တမ္း ဘာဆက္လုပ္ရမယ္မွန္းမသိတာလည္း ေျမကမ႓ာပါပဲ။

"ဘယ္လိုသတၱဝါမွန္းကို မသိဘူး။ ခ်စ္ေရာခ်စ္တတ္ရဲ႕လားပဲ။ ငါကပဲ အရူးျဖစ္ေနတာ။ မသိဘူး၊ မသိဘူး၊ အေျခအေနအရပဲကြာ။ အား ... ငါက ဘာကိစၥ စကားအဖက္တင္ခံ လၽွာရွည္မိသလဲမသိဘူး။"

■■■

"Earth ေရ၊ တို႔ေတာ့ ေနာက္ရက္ေတြ မလာႏိုင္ေလာက္ဘူး။ ေက်ာ္ထြဋ္နဲ႔မင္းနဲ႔ကိုပဲ အပ္ထားရမွာပဲ။"

"ခရီးထြက္စရာရွိလို႔လား Boss?"

"အိမ္က ခ်စ္လွစြာေသာသားေလ၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ အလုပ္ေတြထလုပ္ေနတယ္။ သူ႔အဘိုးနဲ႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းေပါင္းေနေတာ့ အကုန္ေျပာျပေနပံုပဲ။ အေဖက တို႔ကိုျပန္ေျပာျပတယ္။ နင့္သားက ေကာင္မေလးေတြ႕ထားပံုပဲတဲ့။ အလုပ္နဲ႔အကိုင္နဲ႔ အထာေတြသိပ္က်ခ်င္ေနတာတဲ့ေလ။"

"ဟာဟ၊ Boss တို႔ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။"

"ေပ်ာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေလးေတာ့ ရင္နာသား။"

"ဘာလို႔လဲ Boss?"

"ဪ၊ ေကာင္မေလးအတြက္ အလုပ္လုပ္မွာတဲ့ေလကြာ။ ဒီအေမက နည္းနည္းေတာ့ ရင္နာတာေပါ့။"

ကမ႓ာ ရုတ္တရက္ US မွာက်န္ခဲ့တဲ့အေမကို သတိရသြားခဲ့တယ္။ ကမ႓ာက လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေမက ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနမလဲ။ အေဖ့အလုပ္မွာဝင္လုပ္ေတာ့မယ္ေျပာေတာ့ ေပ်ာ္ေနတဲ့ကမ႓ာ့အေမရဲ႕မ်က္ႏွာ၊ သခင္နဲ႔ယူဖို႔ အိမ္ကိုဖြင့္ေျပာတုန္းက အႀကီးအက်ယ္ကန္႔ကြက္ခဲ့တာေတြ၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း သေဘာမက်တဲ့ၾကားက ေခါင္းညိတ္ေပးခဲ့ၿပီး အခုေတာ့ ကမ႓ာက အေမမသိေအာင္ ေရျခားေျမျခားကိုေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။ အေမဘယ္ေလာက္ ရင္ပူေနမလဲဆိုတဲ့အေတြးက ကမ႓ာ့ကိုၿငိမ္သက္သြားေစတယ္။

"ဟိတ္၊ ေျမကမ႓ာ။ ဪ၊ ကဲ၊ ငုတ္တုပ္ေမ့သလား။"

"Sorry, sorry. အဲ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္ Boss. ရုတ္တရက္ အေတြးမ်ားသြားတာ။ Boss စကားကို အာရံုမထားတာမဟုတ္ရပါဘူး။"

"ဘာလဲ၊ အေမကိုလြမ္းသြားၿပီလား။"

"ဗ်ာ"

"မင္းမ်က္လံုးေတြထဲ မႈန္မႈိင္းသြားတာ တို႔သိတယ္။ အေမကိုလြမ္းသြားတာမဟုတ္လား။"

"ကၽြန္ေတာ္က သားလိမၼာတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ေတာ့ အေမ စိတ္ပ်က္ေနေလာက္ၿပီ။"

"Earth ရယ္၊ အေမဆိုတာကေလ ကိုယ့္သားက မူးရူးေသာင္းက်န္းေနတဲ့ လူရမ္းကားျဖစ္ေနရင္ေတာင္ စိတ္ပ်က္တယ္တို႔၊ စိတ္ညစ္တယ္တို႔၊ ေမြးရက်ိဳးမနပ္ဘူးတို႔ ပါးစပ္ကသာေျပာရင္ေျပာမယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ စေမြးထုတ္လိုက္တုန္းက ေထြးေပြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကေလးေလးလိုပဲ သေဘာထားမိသူေတြပါ။ ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းတဲ့လက္ျဖစ္သြားသြား သူတို႔သားသမီးကို လက္လႊတ္ေပးၾကမွာမဟုတ္ဘူး။"

"Boss ေျပာမွပဲ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့သားဆိုတာ ပိုေသခ်ာသြားၿပီ။"

"အဲဒီလိုျဖစ္သြားတာလား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ အေမေတြကေလ သူတို႔ရင္ေသြးက သူတို႔ရင္ခြင္ထဲျပန္ေရာက္လာရင္ အေႏြးဆံုးေထြးေပြ႕ေပးႏိုင္တဲ့ ရင္ခြင္ပိုင္ရွင္ေတြပါ။ မင္းလည္း မင္းအေမဆီမျပန္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ ေသခ်ာအခ်ိန္ေလးေပးၿပီး ဖုန္းေလးေတာ့ဆက္လိုက္ဦးေပါ့။"

"ဟုတ္"

'ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလိုဆိုးသြမ္းတဲ့လမ္းကိုမွ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေရြးခဲ့မိတာပါ။'

■■■

"သခင္၊ အဲဒါ သခင့္အဆက္ေဟာင္းရဲ႕ ဟိုဆိုင္ခန္းမဟုတ္လား။"

"လြယ္လြယ္ေျပာစမ္းပါ။ မင္းလိုက္ဝယ္ေပးလိုက္တဲ့ အခန္းလို႔ေလ။"

"Boss ရဲ႕သား ဝယ္တာပါ။"

"မင္း ေသခ်ာလိုက္ေျပာေပးလို႔ ဝယ္ျဖစ္သြားတာေလ။ မဟုတ္ဘူးလား။"

"ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ ဟုတ္တယ္။ ဘာကိစၥက အဲဒီအခန္းရဲ႕ပံုေတြက သခင့္ဆီရွိေနတာလဲ။"

"Gym လုပ္မလို႔တဲ့။ ေဘးကပ္လ်က္ကအခန္းကိုပါ မေန႔ကပဲ ရေအာင္ဝယ္လိုက္သတဲ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ logo design ရယ္၊ သူတို႔ေၾကာ္ျငာအတြက္ရယ္ အစအဆံုးပဲ ငါ့ကိုအပ္လာလို႔။"

"ေဒၚမဒီေမာင္ေျပာေတာ့ သူ႔သားက အကသင္တန္းဖြင့္မယ္ဆိုလား။ သခင့္ဆီကိုက ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ။"

"အဲဒီတစ္ေယာက္နဲ႔သူ႔မန္ေနဂ်ာက လြန္းအိမ္နဲ႔စကားေျပာျဖစ္ၾကရင္း သူတို႔အလုပ္အပ္ဖို႔ကို လြန္းအိမ္မွာ အသိမ်ားရွိမလားေမးေတာ့ လြန္းအိမ္က ငါ့လိပ္စာကတ္ေပးလိုက္လို႔ ငါ့ဆီေရာက္လာတာ။ ငါနဲ႔ဖုန္းထဲစကားေျပာျဖစ္တာေတာ့ မန္ေနဂ်ာဆိုတဲ့ေကာင္မေလး။"

"မန္ေနဂ်ာ ေကာင္မေလးလား။"

"မင္းကေရာ မင္းသူေဌးမရဲ႕ PA ပဲေလ။"

"ေတာ္ၿပီ၊ ေတာ္ၿပီ။ ဘယ္လိုသားအမိမွန္းမသိဘူး။"

"အဲဒီလိုထားေတာ့ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးရဲ႕အျမင္ကို သိရတယ္ေလကြာ။"

"ထားေတာ့။"



"ေျမကမ႓ာ၊ မင္း Boss ရဲ႕သားကိစၥ ေျပာမလို႔။ ဖြင့္ပြဲကို မင္းသြားရမွာလား။"

"အင္း၊ ဘာလို႔လဲ။ ဟိုမန္ေနဂ်ာေကာင္မေလးက ဘာေျပာလို႔လဲ။"

"ငါ့ဆီ ဖိတ္စာေရာက္ထားလို႔။"

ကမ႓ာ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လိုက္ၿပီး

"ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးသလား။"

"ပိုင္ရွင္ကိုယ္တိုင္က ဖိတ္ခိုင္းတာပါတဲ့။ သူ႔လုပ္ငန္းအတြက္ logo ေတြ၊ ေၾကာ္ျငာကိစၥေတြလည္း အဆင္ေျပေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေနတာပါတဲ့။"

"ဩ၊ ဒါဆို သခင္သြားမွာေပါ့။"

"အဲဒါေၾကာင့္ မင္းကိုေမးတာေလ။"

"ဟာ၊ တကယ္လား။ တကယ္ အတူတူသြားမွာလား။"

"ဟ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ။"

သခင္က ဧည့္ခန္းမွန္ခ်ပ္ေတြနားကေန အျပင္ကိုမတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ရင္း ေမးေနတာကို ဆိုဖာေပၚေျခေထာက္ေတြတင္ကာ ျဖဲကားထိုင္ရင္း ကမ႓ာ ဘုဆတ္ဆတ္ေျဖေနရာက ခ်က္ခ်င္းပဲ သခင့္အနားေရာက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးလည္း သၾကားဘူးေမွာက္က်သလိုလို။

"အတူသြားမွာလားလို႔။"

"မင္းက အလုပ္ထဲကေနသြားမွာမဟုတ္ဘူးလား။"

"Boss က မနက္တည္းက အဲဒီမွာရွိမွာမို႔ ကိုယ္ကလည္း အိမ္ကေနပဲ အဲဒီ့ကိုတန္းသြားရမွာ။ အတူသြားမယ္ ေနာ္၊ ေနာ္။"

သခင့္ပခံုးကို သူ႔ပခံုးနဲ႔တိုက္တိုက္ၿပီး ေျမကမ႓ာတို႔အေရးဆိုပံုက

"ႏြားသိုးေကာင္ ျမက္စားခ်င္တဲ့ရုပ္နဲ႔။"

ကမ႓ာ့ဘက္တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးတဲ့သခင့္စကားမွာ ကမ႓ာရဲ႕ puppy eyes ေတြ၊ juicy lips ေတြ၊ sexy voice ေတြဟာ ငွက္ေပ်ာခြံနင္းမိတဲ့ေျခလွမ္းလိုပဲ ေလၽွာခနဲလိမ့္ၿပီး ဗိုင္းခနဲလဲကုန္ေတာ့တာပါပဲ။

"ဘယ္လိုေျပာခ်လိုက္တာလဲ။ တစ္ခုခုလိုခ်င္တာရွိလို႔မ်ား ဒါေလးလုပ္ေပးပါဦးဗ်ာဆိုၿပီး တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔၊ ျပံဳးလိုက္တာနဲ႔ အကုန္မျငင္းႏိုင္ၾကတဲ့ ကိုယ္လိုလူကိုေလ။"

"ဘယ္သူေျပာတာလဲ။"

"အလုပ္ထဲက ေကာင္မေလးေတြ။"

"ဪ၊ ငါက ေကာင္မေလးမွမဟုတ္တာပဲ။"

ကမ႓ာ့ေခါင္းထဲ question mark ေလးေတြ တန္းစီသြားတယ္။ ဒါဆို သူ႔ဗ်ဴဟာက မိန္းကေလးေတြကိုပဲ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တာလားလို႔ ေတြးေနတုန္းမွာ

"ဗ်ဴဟာေျပာင္းဦး ေျမကမ႓ာ။ မင္းခ်ာတိတ္ေလးပါ ထြက္ေျပးသြားဦးမယ္။"

"လူကိုမ်ား အထင္ေသးလို႔။ ကဲ၊ ေျပာ။ အတူသြားမွာမလား။ ၾကာပါတယ္၊ အတူသြားမယ္လို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္မယ္။ မနက္က်ရင္ ဘာအေရာင္ဝတ္သြားမွာလဲ။"

"မင္းအပူလား။"

'ပူရတယ္။ သိပ္ေခ်ာေနရင္ ငမ္းၾကမွာေပါ့။'



"ဟာ၊ သြားျပန္လဲ သခင္။"

သခင့္အခန္းဝမွာ ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနတဲ့ကမ႓ာက သခင္ထြက္လာေတာ့ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ သူကေတာ့ ဘယ္တုန္းကတည္းက ထျပင္ထားတယ္မသိ။ သခင့္ကိုေငးရင္းကေန ရုတ္တရက္ သခင့္ပခံုးကိုဆြဲလွည့္ၿပီး အခန္းထဲျပန္တြန္းထည့္ေနတယ္။

"ဟာ ... ေတာ္စမ္း။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေျမကမ႓ာ။"

"အဲဒီ အေရာင္ႏုတာေတြ၊ လင္းတာေတြ မဝတ္ပါနဲ႔။ Please! ဒီတစ္ေခါက္ပါပဲ၊ ဒီတစ္ခါေလးပဲ ကိုယ္ေျပာတာေလးလုပ္ေပးပါ။ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေတာ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါပါပဲ။"

ဂယက္ထေနတဲ့ေျမကမ႓ာေၾကာင့္ သခင္ စိတ္ညစ္သလိုၾကည့္ၿပီး

"ေအး၊ အျပင္ထြက္။ ျပန္လဲေပးမယ္။"

ကမ႓ာ အခန္းေပါက္ဝကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္။

အသားေရာင္ေတြ၊ ၾကည္ျပာေရာင္ေတြနဲ႔ ခဲေရာင္ႏုႏုေတြက သူ႔ေလာက္အသားမျဖဴတဲ့သခင္နဲ႔ ဘာလို႔အရမ္းလိုက္တယ္မသိ။ လင္းၿပီး ထင္းေနတာက မိုင္တစ္ရာအကြာေလာက္က ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ေျပာရင္ ကမ႓ာက အပိုေတြေျပာတယ္ျဖစ္ဦးမယ္။ အသားအေရာင္အရမ္းေကာင္းတာက လြန္လြန္းတယ္။

"သြားၾကမယ္။ မင္း ေနာက္က်ေနၿပီ။"

'What! အဲဒါ ဘာအေရာင္လဲ။ ျမစိမ္းေရာင္ရင့္ရင့္လို႔ေခၚမလား၊ navy green ရင့္ရင့္လို႔ေျပာမလား။ ေတာ္ေတာ္ေလးရင့္တဲ့ အစိမ္းေရာင္မႈိင္းမႈိင္းကို ခုနကလို style pants နဲ႔ေတာင္မဟုတ္ဘဲ ရွပ္ထက္နည္းနည္းေလးပိုျပာတဲ့ စိမ္းျပာရင့္ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ တြဲဝတ္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ မႈိင္းမသြားတာလဲ။ ငါပဲ မ်က္စိအရမ္းေကာင္းေနတာလား။'

"ဘာလဲ။ ဒီထက္မႈိင္းတာ မရွိေတာ့ဘူး။ အနက္ဝတ္လည္း မင္းအေျပာကေန လြတ္မွာမဟုတ္ဘူး။"

'ဟုတ္တယ္။ အနက္နဲ႔ အရမ္းလိုက္တာ။ ငါ့မ်က္လံုး ေဆးမမီေတာ့ဘူး။'

"သခင္၊ အဲဒါ ဘာလဲ။"

"ဝိုင္ေလ။ လက္ေဆာင္ေတာ့ ယူသြားရမယ္မဟုတ္လား။ ဆိုင္ေတြဘာေတြဖြင့္ပြဲအတြက္က ဝိုင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အလိုက္ဆံုးပဲ။"

"ေနဦး၊ အဲဒီေကာင္ေလးနဲ႔ပါ သခင္က ရင္းႏွီးသြားၿပီလား။"

"အရိပ္ေတာင္မျမင္ဖူးဘူး။ မင္း ဒီေန႔သြားဦးမွာလား။"

"သြားမယ္။"

ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးေျပာၿပီး ေရွ႕ကထြက္သြားတဲ့ကမ႓ာ့ကို သခင္လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ သခင့္ကိုေတာ့ အေရာင္ႏုေတြမဝတ္နဲ႔ဆိုၿပီး သူကေတာ့ ဆင္စြယ္ေရာင္ style pants, ကာကီေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ shirt နဲ႔။

.

ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့ အျဖဴေရာင္မပါတဲ့ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လူသားက တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕အာရံုမွာေတာ့ မနက္ခင္းအလင္းေရာင္နဲ႔အတူ လူ႔ျပည္ကိုဆင္းလာတဲ့ နတ္သားတစ္ပါးလိုပဲ။
ဒါကလည္း စက္သတ္သြားတဲ့ကားရဲ႕ driver seat ဘက္ကတံခါးကို အဲဒီလူသားက တကူးတကသြားေျပးမဖြင့္ခင္အထိနဲ႔ အဲဒီတံခါးကေန ေရလူသားတစ္ေယာက္လို အေရာင္ေတြထြက္မလာခင္အထိပါပဲ။

'တံခါးကို သူ႔ဘာသာဖြင့္တတ္တာပဲ။ တကူးတကေတြ သြားဖြင့္ေပးေနတယ္။'

စိတ္အလိုမက်ေတာ့ပါ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြကို တြဲျမင္ရျခင္းက ပိုလွတယ္လို႔ေတြးတတ္တဲ့သူ႔အတြက္ ဒီမနက္ရဲ႕ အလင္းအေမွာင္တြဲစပ္မႈတစ္ခုက အာရံုေနာက္စရာျဖစ္လာခဲ့တယ္။

"သခင္၊ ခဏေနဦးေနာ္။ ကိုယ္ Boss ကိုရွာလိုက္ဦးမယ္။"

"မင္းအလုပ္ မင္းလုပ္စမ္းပါ။"

သခင္တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ၿပီး မန္ေနဂ်ာေကာင္မေလးကို ရွာေနမိတုန္းမွာပဲ။

"ကိုရာဇ"

"ေဆာင္းႏွင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ေစာေနလား။"

"အေတာ္ပဲ ကိုရာဇရဲ႕။ ကၽြန္မတို႔ designer ႀကီးက graphic ဘက္ကေန fashion ဘက္ေျပာင္းေတာ့မွာလား။ လံုးဝၾကည့္ေကာင္းေနတာ။"

"ဟား ဟား၊ မေျမႇာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။"

"တကယ္ေျပာတာ။ ဒါနဲ႔ ကိုရာဇ၊ ဒီဘက္ကိုႂကြပါ။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အစ္ကိုေလးေရာ၊ သူေဌးေရာ ရွိတယ္ရွင့္။ အစ္ကိုလာရင္ ေခၚလာခဲ့ဖို႔ ကၽြန္မကိုမွာထားတာ။"

"သူေဌးဆိုတာက ..."

"သူ႔အေမေလ"

"ဪ၊ ဟုတ္ကဲ့။"

မန္ေနဂ်ာေဆာင္းႏွင္းေအးနဲ႔အတူ ယာယီအခန္းဖြဲ႕ထားတဲ့ အတြင္းဘက္ကို သခင္ဝင္လာလိုက္ပါတယ္။

"သခင္"

"အင္း"

"ကိုရာဇနဲ႔ ကိုကမ႓ာက သိတာလား။"

"ကိုယ္တို႔က ဝမ္းကြဲေတြ။"

"အဆင္ေျပလိုက္တာ။ အန္တီေရာ၊ ကိုကမ႓ာ။"

"သူ႔သားဆီ ဖုန္းေခၚေနတယ္။ ဪ၊ ဟိုမွာလာၿပီ။"

"အန္တီရွင့္၊ ဒါ ေဆာင္းႏွင္းတို႔ေျပာေနတဲ့ graphic designer ကိုရာဇသခင္ပါ။ ကိုရာဇ၊ ဒါ နန္းႏြယ္ Group ရဲ႕ Boss အန္တီေဒၚမဒီေမာင္ပါ။"

"ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ခင္ဗ်ာ။"

"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္။ Earth ရဲ႕ cousin မဟုတ္လား။"

"ဟုတ္ပါတယ္ဗ်။"

"ထိုင္ၾကပါဦး။ သားကေျပာေတာ့ ဒီနာမည္ကေတာ့ တူတာရွားမွာပဲဆိုၿပီး မေန႔ကမွ Earth ကိုေမးမိတာ။ တိုက္ဆိုင္တတ္တယ္။"

"ဒီကအရင္ပိုင္ရွင္ ပိုးလြန္းအိမ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေက်ာင္းေနဖက္ေတြမို႔ ေဆာင္းႏွင္းနဲ႔စကားစပ္မိရင္းကေန အလုပ္လုပ္မိသြားၾကတာပါ။"

"လြန္းအိမ္ေလးက ဒီေန႔ပဲ ခရီးထြက္ရမွာတဲ့၊ မလာႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။"

ေဒၚမဒီေမာင္စကားကို သခင္ကေထာက္ခံေနေပမဲ့ ကမ႓ာကေတာ့

'ဝမ္းသာတယ္။ မလာေလေကာင္းေလ၊ မေတြ႕ၾကေလေကာင္းေလပဲ။'

"တို႔သားနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္ၾကေသးဘူးဆို။ အဲဒီကေလး သူ႔ကားဘာျဖစ္လို႔ဆိုလား car stand ဘက္ေရာက္ေနတာတဲ့။ ျပန္ေခၚထားတယ္။

"ဟုတ္"

"မာမီ"

"အဂၢါ"   "ခ်ာတိတ္"

"Good Morning, Earth, အစ္ကိုရာဇ။"

သခင္နဲ႔ကမ႓ာ မတ္တပ္ထရပ္မိၿပီး

"မင္း ..."

"Surprise!"

"ဒါဆို မင္းက အစ္ကို႔ကိုသိၿပီးသားမို႔ လူခ်င္းမေတြ႕တာေပါ့။"

"ဟုတ္ အစ္ကို။ ႀကိဳမေျပာတာ Sorry. အဟီး။ Earth, ဘာျဖစ္တာလဲ။"

"ငါ မင္းကို ဘာသရုပ္ေဆာင္ဆုေပးရမလဲ ေတြးေနတာ။"

"Earth ကလည္း ..."

"ကဲ၊ ျပန္ထိုင္ၾကဦး။ မာမီ့ကိုေရာ ေျပာျပဦးမွာလား။"

"ေနာက္မွ ေသခ်ာရွင္းျပမယ္ မာမီ။ အခုကေတာ့ ေျပာရရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ႔ သားနဲ႔ ခင္ၿပီးသား။"

"ရွင္းသြားတာပဲ my son ရယ္။"

"အဲဒါဆို အစ္မက မိတ္ဆက္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးပဲ။"

"အဲဒီလိုျဖစ္သြားတယ္။"

"ဒါဆို ေဆာင္းႏွင္းကိုခြင့္ျပဳၾကပါဦး။ လုပ္စရာေလးေတြ ဆက္လုပ္ရမွာမို႔။ အဂၢါ၊ ႀကိဳဆိုေရးကတစ္ေယာက္ကို အစ္မလဲလိုက္ၿပီးၿပီေနာ္။"

"ေကာင္းၿပီ မႏွင္း။ ေက်းဇူး"

"အဂၢါ"

"ဟုတ္၊ အစ္ကို။"

"Congratulation and good luck with your new startup."

"You're the best."

"ငါေတာ့ ဘာမွမပါဘူး။"

"လူလာတာပဲ၊ ေတာ္ၿပီေပါ့။ ေက်နပ္တယ္။"

"မင္းေက်နပ္ရင္ ၿပီးတာပဲ။"

"ကဲ၊ ရွင္ေလးတို႔က သိၿပီးသားဆိုမွေတာ့ ဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး။ Earth က ဒီေန႔ေတာ့ ဒီမွာပဲေနေပးလို႔ရမလား။ တို႔က ေန႔လယ္ေလာက္ဆို ျပန္ရမွာ။"

"ကိုေက်ာ္ထြဋ္တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ပါ့မလား Boss."

"ရတယ္။ တို႔ သြားစရာရွိတာ ကိုယ့္ဘာသာသြားလိုက္မယ္။ ကဲ sonny, မာမီ ဒီတစ္ရက္ လူအင္အားျဖည့္ေပးလိုက္ၿပီေနာ္။"

"Thank you so much, Mommy."



တစ္မနက္လံုးဧည့္ခံေကၽြးေမြးၿပီး ေန႔လယ္က်ေတာ့ အဂၢါက အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ေသာင္းက်န္းဖို႔ အစီအစဥ္ခ်ေနၿပီ။

"အဂၢါ၊ ကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္။"

"မျပန္ရပါဘူး။"

"တစ္မနက္လံုးေနခဲ့ၿပီပဲကြာ။ အခုက အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္လို္က္ၾကဦး။"

"အစ္ကိုကလည္း ညေနအထိေနပါဦး။"

"Earth ရွိမွာပဲ။ ကိုယ္က အလုပ္ရွိေသးတယ္။"

"အစ္ကိုကလည္း သိပ္အလုပ္လုပ္ႏိုင္တာပဲ။"

'ေကာင္ေလးရာ၊ မင္း ငါ့ကို ရွိေစခ်င္တာလည္းမဟုတ္ဘဲ ဘာလို႔ဆြဲထားတာလဲ။ သက္သက္မဲ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေနရခက္ၿပီး ဝန္ေလးတာပဲရွိတာ။'

"လုပ္ရတယ္ အဂၢါေရ၊ အလုပ္ဆိုတာ လုပ္ႏိုင္တုန္းေလးလုပ္ရတာ။"

'ခင္ဗ်ားကို ျမင္လည္းမျမင္ခ်င္ဘူး။ ရွိလည္းရွိေစခ်င္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ Earth နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ရွိတာကို ျမင္ေစခ်င္လို႔။ ဟိုေန႔ကအထိ Earth အစ္ကိုအေနနဲ႔ ခင္ေပမဲ့ ဒီမနက္အတူတြဲေတြ႕ရၿပီးတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ေတြ မေကာင္းဘူး။ ဘာေၾကာင့္မွန္းလည္း မသိဘူး။'

"ဒါဆို ကားနားအထိ လိုက္ပို႔ေပးမယ္။"

"ေနပါေစ။ ငါ လိုက္ပို႔လိုက္မယ္။"

"ကၽြန္ေတာ္ပါ လိုက္မွာေပါ့။"

"ကေလးေတြလို ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေမာင္းတမ္း ကစားၾကမွာလား။ သံုးေယာက္ေရွ႕ေနာက္ခ်ိတ္ၿပီး။"

"ဟား ဟား၊ အစ္ကိုက ေနာက္ၿပီ။ Earth ပဲ လိုက္ပို႔လိုက္ေတာ့။ See you အစ္ကို။"

"See ya."

သခင္ကားထဲဝင္ေတာ့ ကမ႓ာက တံခါးပိတ္ေပးၿပီး

"ညေနအထိေနရမွာ။ သခင္နဲ႔ အခုလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမေနရတာ ၾကာၿပီ။"

"မင္းတို႔ဘာသာ ေပ်ာ္ၾကပါကြာ။ ဘယ့္ႏွယ္ ငါ့ကိုအတင္းဆြဲထားတာလဲ။ ငါရွိေနရင္ မင္းဗ်ဴဟာေတြ ဘယ္အခ်ိန္သြားခင္းမလဲ။ သြားၿပီ ေျမကမ႓ာ။"

'လုပ္သြားျပန္ၿပီ။ ဟုတ္တယ္၊ သခင္ဆိုတဲ့ငါးကင္က ေရွ႕မွာငုတ္တုပ္ရွိေနရင္ ဘယ္ငါးစိမ္းကိုမွ သြားမၽွားဖို႔မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါလည္း ေျမကမ႓ာ့အားနည္းခ်က္တစ္ခုပဲ။ ရြဲ႕ၿပီးလုပ္ျပရင္ေတာင္ မပီျပင္ဘူး။ သခင္တို႔ကေတာ့ Wendy နဲ႔တုန္းက သဝန္တိုတာေတာင္ အထာက်က်ပဲ။ မျဖစ္ဘူး၊ ငါလည္း အဲဒီအခ်ိဳးေတြ သင္ရမယ္။'

.

"Earth, next one."

"မ်ားေနၿပီ အဂၢါ။ ငါျပန္ရဦးမယ္။ ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနၿပီ။"

အတင္းတိုက္ေနတဲ့အဂၢါကို ကမ႓ာျငင္းလိုက္တယ္။ အဂၢါရဲ႕အေပါင္းအသင္းေတြလည္း ေမွာက္တဲ့လူေမွာက္ေနၾကၿပီ။

"The last one."

"Sure?"

OK sign လုပ္ျပတဲ့အဂၢါကို ကမ႓ာယံုလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး သန္႔စင္ခန္းဝင္ကာ ကိုယ့္ဘာသာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ျပင္လိုက္ၿပီး ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ ဖုန္းကရွာမေတြ႕။ မူးေနတဲ့အဂၢါကိုပဲ မရမကေမးရပါေတာ့တယ္။

"အာ ... ဟို ေကာင္တာ ... အဲဒီေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာပိုးအိတ္ ... အဲမွာ ..."

"ဘာလို႔ အဲဒီထဲလဲ။"

ေနာက္မွေတြးမိတယ္။ ညေနက စေသာက္ၾကေတာ့ ဖုန္းေတြအကုန္မကိုင္ေၾကးဆိုၿပီး ကဲၾကတာ။ ဖုန္းေတြစုၿပီး ေကာင္တာေပၚထားရင္း အဂၢါက သူ႔ဖုန္းနဲ႔ ကမ႓ာ့ဖုန္းကိုေတာ့ အိတ္ထဲထည့္လိုက္တာ။ အဂၢါရဲ႕အိတ္ကိုႏႈိက္ရွာၿပီးေတာ့ ေဘးကို အဂၢါေရာက္လာၿပီး သူ႔အိတ္ထဲက တစ္ခုခုႏႈိက္ယူေနတယ္။

"Earth, ေရာ့။"

"ဘာလဲ။"

"Thank you gift."

"တကူးတကေတြ။"

"အခုဖြင့္ၾကည့္။"

"အခုလား။"

ဘူးေသးေသးေလးကို ဖဲႀကိဳးျဖည္ၿပီး ကမ႓ာဖြင့္လိုက္ေတာ့ VVIP card.

"ငါမွ gym ေတြ သိပ္မေဆာ့ျဖစ္တာ။"

"မနာလိုစရာ။ မေဆာ့ျဖစ္လည္း ယူထား။ ဟိုေကာင္ေတြဆို လိုခ်င္လြန္းလို႔။"

"ဟား ဟား၊ ေက်းဇူးပဲ။"

ေျပာေနရင္းနဲ႔ ေရဆာလာလို႔ ကမ႓ာ အနားက 500 ml ေရသန္႔ဘူးေလးကိုေဖာက္ၿပီး အကုန္ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။

"Earth အလုပ္အားရင္ လာေဆာ့ေပါ့။"

"ေအးပါ။"

"Earth"

အဂၢါက စကားေတြအမၽွင္မျပတ္။ ကမ႓ာ ရင္ေတြပူလာျပန္တယ္။ စကားစကိုရေအာင္ျဖတ္ၿပီး

"ငါျပန္ၿပီ။"

အိမ္ကိုသာ ျမန္ျမန္ျပန္ေရာက္ခ်င္စိတ္က တျဖည္းျဖည္းပိုတိုးလာခဲ့တယ္။ အဂၢါတားေနတာကို အတင္းျပန္လာမိတာလည္း ကိုယ့္ဘာသာ ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ႕။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရလဲလို႔ ကားေပၚမွာတင္ရိပ္မိလာေပမဲ့ တရားခံကိုေတာ့ ရွာမၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါ။

■■■ Part (48) ဆက္ရန္ ■■■


"ဘာဖြစ်လို့ အဲဒီလောက်အလုပ်ကြိုးစားနေတာလဲ။"

အဂ္ဂါပြန်မယ်ဆိုမှ အခန်းထဲကထွက်လာပြီး နှုတ်ဆက်နေတဲ့သခင်က ကမ္ဘာ ခြံတံခါးပိတ်ပြီးပြန်ဝင်လာတော့ အိမ်ပေါက်ဝကနေ အထဲပြန်လှည့်သွားတာကြောင့် ကမ္ဘာလှမ်းမေးလိုက်တာပါ။ သခင်က လည်ပြန်လှည့်ကြည့်လာပြီး

"မူးပြီလား ဒီလောက်နဲ့။"

"ရစ်နေတာမဟုတ်ဘူး။ ရန်စကားမပြောနဲ့။"

"ဘယ်သူက ရန်စတာပါလိမ့်။"

"မေးနေရင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဖြေလိုက်ပါလား။"

"မင်းမေးခွန်းက သိချင်လို့မေးတာမှမဟုတ်ပဲ။"

"အဲဒါဆို သိချင်လို့ မေးပါရစေ။ ဘာလို့ ရှောင်နေတာလဲ။"

"ငါနဲ့မရင်းနှီးတဲ့လူကို ငါက တစ်နေကုန်ဧည့်ခံနေရမှာလား။ မင်းကို မနေ့ညကတည်းက မေးပြီးသား၊ ငါ ဘာလုပ်ပေးရမလဲလို့။ မလိုဘူးလို့ မင်းပဲပြောခဲ့တာ။ အဲဒီတော့ ငါအဆင်ပြေသလောက် အချိန်ပေးခဲ့တာပဲ။ မင်းနဲ့အတူ အချိန်ဖြုန်းဖို့လာတဲ့လူကို ငါက ဘယ်လောက်အထိ လိုက်နှောင့်ယှက်နေတာမျိုး မင်းက လိုချင်တာလဲ။ ငါ ကြိုပြောမယ်နော်၊ မင်း အဲဒီကလေးကို အသုံးချနေတာဆိုရင် ရပ်လိုက်တာကောင်းမယ်။ ဘယ်သူ့အတွက်မှ ကောင်းကျိုးမရှိဘူး။ OK?"

ပြောစရာတွေတန်းစီပြောပြီး သခင်က ကျောခိုင်းသွားပေမဲ့ ကမ္ဘာက လက်လှမ်းဆွဲပြီး

"သိတယ်ဆိုရင်လည်း အဖက်လေးတော့လုပ်မှပေါ့။"

"မင်းဇာတ်လမ်းနဲ့မင်း နိုင်အောင်က။"

လက်ကိုဆောင့်ရုန်းလိုက်ပေမဲ့ လွတ်ထွက်မသွား။

"ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ။ လက်နာကုန်တော့မယ်။"

"လွှတ်လိုက်လေ အဲဒါဆိုလည်း။"

"နေဦး၊ ပြောစရာရှိတယ်။"

သခင် ခဏငြိမ်နေပေးလိုက်တယ်။

"ကိုယ် သူနဲ့တွဲကြည့်မယ်ဆိုရင် သခင် ဘယ်လိုမှမနေဘူးပေါ့။"

သခင်က ရယ်ချင်ချင်မျက်နှာထားနဲ့ ကမ္ဘာ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး

"ဒီနိုင်ငံမှာ မင်းနဲ့ငါက တရားဝင်လက်ထပ်ထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ တော်စပ်ပုံက ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲသက်သက်ပဲ။ အဲဒါကို မင်းသိပါတယ်နော်။"

"မသိဘူး အဲဒါတွေ။ သခင်က ကိုယ့်ယောက်ျားပဲ။"

"ဒါဆိုလည်း ကွာရှင်းပေးရဦးမလား။"

"ဘယ်သူက ကွာပေးမယ်ပြောလို့လဲ။"

"အဲဒါဆိုလည်း မင်းကိစ္စနဲ့မင်းကို ဘာလို့ ငါ့ကိုလာမေးနေသေးတာလဲ။"

"သခင် တကယ်ကြည့်နေနိုင်တယ်ပေါ့။"

"လိုက်ကြည့်နေရအောင်ကို စိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းဘူး။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆုံလာရင်တော့ ပွဲကြည့်ပရိသတ်လုပ်ပေးရမှာပေါ့။ ဟာဟ"

"တကယ် နောင်တမရဘူးနော်။"

"မင်း ပြောကြည့်စမ်း။ ငါဘယ်လိုဖြစ်မယ်ထင်လို့လဲ။"

"ကြိုပြောမနေတော့ပါဘူး။ လက်တွေ့လုပ်ကြည့်ရင် သိရမှာပဲကို။"

"OK, မင်းကိစ္စ မင်းရှင်းပေါ့။"

.

စိန်ခေါ်ခဲ့တာက မြေကမ္ဘာ။ တကယ်တမ်း ဘာဆက်လုပ်ရမယ်မှန်းမသိတာလည်း မြေကမ္ဘာပါပဲ။

"ဘယ်လိုသတ္တဝါမှန်းကို မသိဘူး။ ချစ်ရောချစ်တတ်ရဲ့လားပဲ။ ငါကပဲ အရူးဖြစ်နေတာ။ မသိဘူး၊ မသိဘူး၊ အခြေအနေအရပဲကွာ။ အား ... ငါက ဘာကိစ္စ စကားအဖက်တင်ခံ လျှာရှည်မိသလဲမသိဘူး။"

■■■

"Earth ရေ၊ တို့တော့ နောက်ရက်တွေ မလာနိုင်လောက်ဘူး။ ကျော်ထွဋ်နဲ့မင်းနဲ့ကိုပဲ အပ်ထားရမှာပဲ။"

"ခရီးထွက်စရာရှိလို့လား Boss?"

"အိမ်က ချစ်လှစွာသောသားလေ၊ ချက်ချင်းပဲ အလုပ်တွေထလုပ်နေတယ်။ သူ့အဘိုးနဲ့တော့ သူငယ်ချင်းပေါင်းပေါင်းနေတော့ အကုန်ပြောပြနေပုံပဲ။ အဖေက တို့ကိုပြန်ပြောပြတယ်။ နင့်သားက ကောင်မလေးတွေ့ထားပုံပဲတဲ့။ အလုပ်နဲ့အကိုင်နဲ့ အထာတွေသိပ်ကျချင်နေတာတဲ့လေ။"

"ဟာဟ၊ Boss တို့ပျော်နေတာပေါ့။"

"ပျော်တယ်။ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်းလေးတော့ ရင်နာသား။"

"ဘာလို့လဲ Boss?"

"ဪ၊ ကောင်မလေးအတွက် အလုပ်လုပ်မှာတဲ့လေကွာ။ ဒီအမေက နည်းနည်းတော့ ရင်နာတာပေါ့။"

ကမ္ဘာ ရုတ်တရက် US မှာကျန်ခဲ့တဲ့အမေကို သတိရသွားခဲ့တယ်။ ကမ္ဘာက လုပ်ချင်ရာတွေလုပ်နေတဲ့အချိန် အမေက ဘယ်လောက်စိတ်ပူနေမလဲ။ အဖေ့အလုပ်မှာဝင်လုပ်တော့မယ်ပြောတော့ ပျော်နေတဲ့ကမ္ဘာ့အမေရဲ့မျက်နှာ၊ သခင်နဲ့ယူဖို့ အိမ်ကိုဖွင့်ပြောတုန်းက အကြီးအကျယ်ကန့်ကွက်ခဲ့တာတွေ၊ နောက်ဆုံးတော့လည်း သဘောမကျတဲ့ကြားက ခေါင်းညိတ်ပေးခဲ့ပြီး အခုတော့ ကမ္ဘာက အမေမသိအောင် ရေခြားမြေခြားကိုရောက်နေခဲ့ပြီ။ အမေဘယ်လောက် ရင်ပူနေမလဲဆိုတဲ့အတွေးက ကမ္ဘာ့ကိုငြိမ်သက်သွားစေတယ်။

"ဟိတ်၊ မြေကမ္ဘာ။ ဪ၊ ကဲ၊ ငုတ်တုပ်မေ့သလား။"

"Sorry, sorry. အဲ၊ တောင်းပန်ပါတယ် Boss. ရုတ်တရက် အတွေးများသွားတာ။ Boss စကားကို အာရုံမထားတာမဟုတ်ရပါဘူး။"

"ဘာလဲ၊ အမေကိုလွမ်းသွားပြီလား။"

"ဗျာ"

"မင်းမျက်လုံးတွေထဲ မှုန်မှိုင်းသွားတာ တို့သိတယ်။ အမေကိုလွမ်းသွားတာမဟုတ်လား။"

"ကျွန်တော်က သားလိမ္မာတစ်ယောက်မဟုတ်ခဲ့တော့ အမေ စိတ်ပျက်နေလောက်ပြီ။"

"Earth ရယ်၊ အမေဆိုတာကလေ ကိုယ့်သားက မူးရူးသောင်းကျန်းနေတဲ့ လူရမ်းကားဖြစ်နေရင်တောင် စိတ်ပျက်တယ်တို့၊ စိတ်ညစ်တယ်တို့၊ မွေးရကျိုးမနပ်ဘူးတို့ ပါးစပ်ကသာပြောရင်ပြောမယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ စမွေးထုတ်လိုက်တုန်းက ထွေးပွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကလေးလေးလိုပဲ သဘောထားမိသူတွေပါ။ ဘယ်လောက်ကြမ်းတဲ့လက်ဖြစ်သွားသွား သူတို့သားသမီးကို လက်လွှတ်ပေးကြမှာမဟုတ်ဘူး။"

"Boss ပြောမှပဲ ကျွန်တော်က တော်တော်ဆိုးတဲ့သားဆိုတာ ပိုသေချာသွားပြီ။"

"အဲဒီလိုဖြစ်သွားတာလား။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ။ အမေတွေကလေ သူတို့ရင်သွေးက သူတို့ရင်ခွင်ထဲပြန်ရောက်လာရင် အနွေးဆုံးထွေးပွေ့ပေးနိုင်တဲ့ ရင်ခွင်ပိုင်ရှင်တွေပါ။ မင်းလည်း မင်းအမေဆီမပြန်နိုင်သေးရင်တောင် သေချာအချိန်လေးပေးပြီး ဖုန်းလေးတော့ဆက်လိုက်ဦးပေါ့။"

"ဟုတ်"

'ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ကျွန်တော်က အဲဒီလိုဆိုးသွမ်းတဲ့လမ်းကိုမှ ပျော်ပျော်ကြီးရွေးခဲ့မိတာပါ။'

■■■

"သခင်၊ အဲဒါ သခင့်အဆက်ဟောင်းရဲ့ ဟိုဆိုင်ခန်းမဟုတ်လား။"

"လွယ်လွယ်ပြောစမ်းပါ။ မင်းလိုက်ဝယ်ပေးလိုက်တဲ့ အခန်းလို့လေ။"

"Boss ရဲ့သား ဝယ်တာပါ။"

"မင်း သေချာလိုက်ပြောပေးလို့ ဝယ်ဖြစ်သွားတာလေ။ မဟုတ်ဘူးလား။"

"ဟုတ်တယ်ဗျာ၊ ဟုတ်တယ်။ ဘာကိစ္စက အဲဒီအခန်းရဲ့ပုံတွေက သခင့်ဆီရှိနေတာလဲ။"

"Gym လုပ်မလို့တဲ့။ ဘေးကပ်လျက်ကအခန်းကိုပါ မနေ့ကပဲ ရအောင်ဝယ်လိုက်သတဲ့လေ။ ပြီးတော့ logo design ရယ်၊ သူတို့ကြော်ငြာအတွက်ရယ် အစအဆုံးပဲ ငါ့ကိုအပ်လာလို့။"

"ဒေါ်မဒီမောင်ပြောတော့ သူ့သားက အကသင်တန်းဖွင့်မယ်ဆိုလား။ သခင့်ဆီကိုက ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။"

"အဲဒီတစ်ယောက်နဲ့သူ့မန်နေဂျာက လွန်းအိမ်နဲ့စကားပြောဖြစ်ကြရင်း သူတို့အလုပ်အပ်ဖို့ကို လွန်းအိမ်မှာ အသိများရှိမလားမေးတော့ လွန်းအိမ်က ငါ့လိပ်စာကတ်ပေးလိုက်လို့ ငါ့ဆီရောက်လာတာ။ ငါနဲ့ဖုန်းထဲစကားပြောဖြစ်တာတော့ မန်နေဂျာဆိုတဲ့ကောင်မလေး။"

"မန်နေဂျာ ကောင်မလေးလား။"

"မင်းကရော မင်းသူဌေးမရဲ့ PA ပဲလေ။"

"တော်ပြီ၊ တော်ပြီ။ ဘယ်လိုသားအမိမှန်းမသိဘူး။"

"အဲဒီလိုထားတော့ ယောက်ျား၊ မိန်းမ နှစ်မျိုးလုံးရဲ့အမြင်ကို သိရတယ်လေကွာ။"

"ထားတော့။"



"မြေကမ္ဘာ၊ မင်း Boss ရဲ့သားကိစ္စ ပြောမလို့။ ဖွင့်ပွဲကို မင်းသွားရမှာလား။"

"အင်း၊ ဘာလို့လဲ။ ဟိုမန်နေဂျာကောင်မလေးက ဘာပြောလို့လဲ။"

"ငါ့ဆီ ဖိတ်စာရောက်ထားလို့။"

ကမ္ဘာ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး

"တော်တော်ရင်းနှီးသလား။"

"ပိုင်ရှင်ကိုယ်တိုင်က ဖိတ်ခိုင်းတာပါတဲ့။ သူ့လုပ်ငန်းအတွက် logo တွေ၊ ကြော်ငြာကိစ္စတွေလည်း အဆင်ပြေတော့ ကျေးဇူးတင်နေတာပါတဲ့။"

"ဩ၊ ဒါဆို သခင်သွားမှာပေါ့။"

"အဲဒါကြောင့် မင်းကိုမေးတာလေ။"

"ဟာ၊ တကယ်လား။ တကယ် အတူတူသွားမှာလား။"

"ဟ၊ ဘာဖြစ်တာလဲ။"

သခင်က ဧည့်ခန်းမှန်ချပ်တွေနားကနေ အပြင်ကိုမတ်တပ်ရပ်ကြည့်ရင်း မေးနေတာကို ဆိုဖာပေါ်ခြေထောက်တွေတင်ကာ ဖြဲကားထိုင်ရင်း ကမ္ဘာ ဘုဆတ်ဆတ်ဖြေနေရာက ချက်ချင်းပဲ သခင့်အနားရောက်သွားပြီး မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးလည်း သကြားဘူးမှောက်ကျသလိုလို။

"အတူသွားမှာလားလို့။"

"မင်းက အလုပ်ထဲကနေသွားမှာမဟုတ်ဘူးလား။"

"Boss က မနက်တည်းက အဲဒီမှာရှိမှာမို့ ကိုယ်ကလည်း အိမ်ကနေပဲ အဲဒီ့ကိုတန်းသွားရမှာ။ အတူသွားမယ် နော်၊ နော်။"

သခင့်ပခုံးကို သူ့ပခုံးနဲ့တိုက်တိုက်ပြီး မြေကမ္ဘာတို့အရေးဆိုပုံက

"နွားသိုးကောင် မြက်စားချင်တဲ့ရုပ်နဲ့။"

ကမ္ဘာ့ဘက်တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပြီး မှတ်ချက်ပေးတဲ့သခင့်စကားမှာ ကမ္ဘာရဲ့ puppy eyes တွေ၊ juicy lips တွေ၊ sexy voice တွေဟာ ငှက်ပျောခွံနင်းမိတဲ့ခြေလှမ်းလိုပဲ လျှောခနဲလိမ့်ပြီး ဗိုင်းခနဲလဲကုန်တော့တာပါပဲ။

"ဘယ်လိုပြောချလိုက်တာလဲ။ တစ်ခုခုလိုချင်တာရှိလို့များ ဒါလေးလုပ်ပေးပါဦးဗျာဆိုပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တာနဲ့၊ ပြုံးလိုက်တာနဲ့ အကုန်မငြင်းနိုင်ကြတဲ့ ကိုယ်လိုလူကိုလေ။"

"ဘယ်သူပြောတာလဲ။"

"အလုပ်ထဲက ကောင်မလေးတွေ။"

"ဪ၊ ငါက ကောင်မလေးမှမဟုတ်တာပဲ။"

ကမ္ဘာ့ခေါင်းထဲ question mark လေးတွေ တန်းစီသွားတယ်။ ဒါဆို သူ့ဗျူဟာက မိန်းကလေးတွေကိုပဲ ဆွဲဆောင်နိုင်တာလားလို့ တွေးနေတုန်းမှာ

"ဗျူဟာပြောင်းဦး မြေကမ္ဘာ။ မင်းချာတိတ်လေးပါ ထွက်ပြေးသွားဦးမယ်။"

"လူကိုများ အထင်သေးလို့။ ကဲ၊ ပြော။ အတူသွားမှာမလား။ ကြာပါတယ်၊ အတူသွားမယ်လို့ပဲ သတ်မှတ်လိုက်မယ်။ မနက်ကျရင် ဘာအရောင်ဝတ်သွားမှာလဲ။"

"မင်းအပူလား။"

'ပူရတယ်။ သိပ်ချောနေရင် ငမ်းကြမှာပေါ့။'



"ဟာ၊ သွားပြန်လဲ သခင်။"

သခင့်အခန်းဝမှာ ယောင်လည်လည်လုပ်နေတဲ့ကမ္ဘာက သခင်ထွက်လာတော့ ငြိမ်ကျသွားတယ်။ သူကတော့ ဘယ်တုန်းကတည်းက ထပြင်ထားတယ်မသိ။ သခင့်ကိုငေးရင်းကနေ ရုတ်တရက် သခင့်ပခုံးကိုဆွဲလှည့်ပြီး အခန်းထဲပြန်တွန်းထည့်နေတယ်။

"ဟာ ... တော်စမ်း။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ မြေကမ္ဘာ။"

"အဲဒီ အရောင်နုတာတွေ၊ လင်းတာတွေ မဝတ်ပါနဲ့။ Please! ဒီတစ်ခေါက်ပါပဲ၊ ဒီတစ်ခါလေးပဲ ကိုယ်ပြောတာလေးလုပ်ပေးပါ။ နောက်ဘယ်တော့မှ မပြောတော့ဘူး။ ဒီတစ်ခါပါပဲ။"

ဂယက်ထနေတဲ့မြေကမ္ဘာကြောင့် သခင် စိတ်ညစ်သလိုကြည့်ပြီး

"အေး၊ အပြင်ထွက်။ ပြန်လဲပေးမယ်။"

ကမ္ဘာ အခန်းပေါက်ဝကို ပြန်ရောက်သွားတယ်။

အသားရောင်တွေ၊ ကြည်ပြာရောင်တွေနဲ့ ခဲရောင်နုနုတွေက သူ့လောက်အသားမဖြူတဲ့သခင်နဲ့ ဘာလို့အရမ်းလိုက်တယ်မသိ။ လင်းပြီး ထင်းနေတာက မိုင်တစ်ရာအကွာလောက်က မြင်နိုင်တယ်လို့ပြောရင် ကမ္ဘာက အပိုတွေပြောတယ်ဖြစ်ဦးမယ်။ အသားအရောင်အရမ်းကောင်းတာက လွန်လွန်းတယ်။

"သွားကြမယ်။ မင်း နောက်ကျနေပြီ။"

'What! အဲဒါ ဘာအရောင်လဲ။ မြစိမ်းရောင်ရင့်ရင့်လို့ခေါ်မလား၊ navy green ရင့်ရင့်လို့ပြောမလား။ တော်တော်လေးရင့်တဲ့ အစိမ်းရောင်မှိုင်းမှိုင်းကို ခုနကလို style pants နဲ့တောင်မဟုတ်ဘဲ ရှပ်ထက်နည်းနည်းလေးပိုပြာတဲ့ စိမ်းပြာရင့်ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ တွဲဝတ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ မှိုင်းမသွားတာလဲ။ ငါပဲ မျက်စိအရမ်းကောင်းနေတာလား။'

"ဘာလဲ။ ဒီထက်မှိုင်းတာ မရှိတော့ဘူး။ အနက်ဝတ်လည်း မင်းအပြောကနေ လွတ်မှာမဟုတ်ဘူး။"

'ဟုတ်တယ်။ အနက်နဲ့ အရမ်းလိုက်တာ။ ငါ့မျက်လုံး ဆေးမမီတော့ဘူး။'

"သခင်၊ အဲဒါ ဘာလဲ။"

"ဝိုင်လေ။ လက်ဆောင်တော့ ယူသွားရမယ်မဟုတ်လား။ ဆိုင်တွေဘာတွေဖွင့်ပွဲအတွက်က ဝိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ အလိုက်ဆုံးပဲ။"

"နေဦး၊ အဲဒီကောင်လေးနဲ့ပါ သခင်က ရင်းနှီးသွားပြီလား။"

"အရိပ်တောင်မမြင်ဖူးဘူး။ မင်း ဒီနေ့သွားဦးမှာလား။"

"သွားမယ်။"

ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးပြောပြီး ရှေ့ကထွက်သွားတဲ့ကမ္ဘာ့ကို သခင်လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ သခင့်ကိုတော့ အရောင်နုတွေမဝတ်နဲ့ဆိုပြီး သူကတော့ ဆင်စွယ်ရောင် style pants, ကာကီရောင်ဖျော့ဖျော့ shirt နဲ့။

.

ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ အဖြူရောင်မပါတဲ့ အရောင်ဖျော့ဖျော့လူသားက တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့အာရုံမှာတော့ မနက်ခင်းအလင်းရောင်နဲ့အတူ လူ့ပြည်ကိုဆင်းလာတဲ့ နတ်သားတစ်ပါးလိုပဲ။
ဒါကလည်း စက်သတ်သွားတဲ့ကားရဲ့ driver seat ဘက်ကတံခါးကို အဲဒီလူသားက တကူးတကသွားပြေးမဖွင့်ခင်အထိနဲ့ အဲဒီတံခါးကနေ ရေလူသားတစ်ယောက်လို အရောင်တွေထွက်မလာခင်အထိပါပဲ။

'တံခါးကို သူ့ဘာသာဖွင့်တတ်တာပဲ။ တကူးတကတွေ သွားဖွင့်ပေးနေတယ်။'

စိတ်အလိုမကျတော့ပါ။ ဆန့်ကျင်ဘက်တွေကို တွဲမြင်ရခြင်းက ပိုလှတယ်လို့တွေးတတ်တဲ့သူ့အတွက် ဒီမနက်ရဲ့ အလင်းအမှောင်တွဲစပ်မှုတစ်ခုက အာရုံနောက်စရာဖြစ်လာခဲ့တယ်။

"သခင်၊ ခဏနေဦးနော်။ ကိုယ် Boss ကိုရှာလိုက်ဦးမယ်။"

"မင်းအလုပ် မင်းလုပ်စမ်းပါ။"

သခင်တစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့ပြီး မန်နေဂျာကောင်မလေးကို ရှာနေမိတုန်းမှာပဲ။

"ကိုရာဇ"

"ဆောင်းနှင်း၊ ကျွန်တော် စောနေလား။"

"အတော်ပဲ ကိုရာဇရဲ့။ ကျွန်မတို့ designer ကြီးက graphic ဘက်ကနေ fashion ဘက်ပြောင်းတော့မှာလား။ လုံးဝကြည့်ကောင်းနေတာ။"

"ဟား ဟား၊ မမြှောက်ပါနဲ့ဗျာ။"

"တကယ်ပြောတာ။ ဒါနဲ့ ကိုရာဇ၊ ဒီဘက်ကိုကြွပါ။ ကျွန်မတို့ရဲ့အစ်ကိုလေးရော၊ သူဌေးရော ရှိတယ်ရှင့်။ အစ်ကိုလာရင် ခေါ်လာခဲ့ဖို့ ကျွန်မကိုမှာထားတာ။"

"သူဌေးဆိုတာက ..."

"သူ့အမေလေ"

"ဪ၊ ဟုတ်ကဲ့။"

မန်နေဂျာဆောင်းနှင်းအေးနဲ့အတူ ယာယီအခန်းဖွဲ့ထားတဲ့ အတွင်းဘက်ကို သခင်ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။

"သခင်"

"အင်း"

"ကိုရာဇနဲ့ ကိုကမ္ဘာက သိတာလား။"

"ကိုယ်တို့က ဝမ်းကွဲတွေ။"

"အဆင်ပြေလိုက်တာ။ အန်တီရော၊ ကိုကမ္ဘာ။"

"သူ့သားဆီ ဖုန်းခေါ်နေတယ်။ ဪ၊ ဟိုမှာလာပြီ။"

"အန်တီရှင့်၊ ဒါ ဆောင်းနှင်းတို့ပြောနေတဲ့ graphic designer ကိုရာဇသခင်ပါ။ ကိုရာဇ၊ ဒါ နန်းနွယ် Group ရဲ့ Boss အန်တီဒေါ်မဒီမောင်ပါ။"

"တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ခင်ဗျာ။"

"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။ Earth ရဲ့ cousin မဟုတ်လား။"

"ဟုတ်ပါတယ်ဗျ။"

"ထိုင်ကြပါဦး။ သားကပြောတော့ ဒီနာမည်ကတော့ တူတာရှားမှာပဲဆိုပြီး မနေ့ကမှ Earth ကိုမေးမိတာ။ တိုက်ဆိုင်တတ်တယ်။"

"ဒီကအရင်ပိုင်ရှင် ပိုးလွန်းအိမ်က ကျွန်တော်နဲ့ကျောင်းနေဖက်တွေမို့ ဆောင်းနှင်းနဲ့စကားစပ်မိရင်းကနေ အလုပ်လုပ်မိသွားကြတာပါ။"

"လွန်းအိမ်လေးက ဒီနေ့ပဲ ခရီးထွက်ရမှာတဲ့၊ မလာနိုင်ဘူးဖြစ်သွားတယ်။"

ဒေါ်မဒီမောင်စကားကို သခင်ကထောက်ခံနေပေမဲ့ ကမ္ဘာကတော့

'ဝမ်းသာတယ်။ မလာလေကောင်းလေ၊ မတွေ့ကြလေကောင်းလေပဲ။'

"တို့သားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်ကြသေးဘူးဆို။ အဲဒီကလေး သူ့ကားဘာဖြစ်လို့ဆိုလား car stand ဘက်ရောက်နေတာတဲ့။ ပြန်ခေါ်ထားတယ်။

"ဟုတ်"

"မာမီ"

"အဂ္ဂါ"   "ချာတိတ်"

"Good Morning, Earth, အစ်ကိုရာဇ။"

သခင်နဲ့ကမ္ဘာ မတ်တပ်ထရပ်မိပြီး

"မင်း ..."

"Surprise!"

"ဒါဆို မင်းက အစ်ကို့ကိုသိပြီးသားမို့ လူချင်းမတွေ့တာပေါ့။"

"ဟုတ် အစ်ကို။ ကြိုမပြောတာ Sorry. အဟီး။ Earth, ဘာဖြစ်တာလဲ။"

"ငါ မင်းကို ဘာသရုပ်ဆောင်ဆုပေးရမလဲ တွေးနေတာ။"

"Earth ကလည်း ..."

"ကဲ၊ ပြန်ထိုင်ကြဦး။ မာမီ့ကိုရော ပြောပြဦးမှာလား။"

"နောက်မှ သေချာရှင်းပြမယ် မာမီ။ အခုကတော့ ပြောရရင် နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ သားနဲ့ ခင်ပြီးသား။"

"ရှင်းသွားတာပဲ my son ရယ်။"

"အဲဒါဆို အစ်မက မိတ်ဆက်ပေးစရာမလိုတော့ဘူးပဲ။"

"အဲဒီလိုဖြစ်သွားတယ်။"

"ဒါဆို ဆောင်းနှင်းကိုခွင့်ပြုကြပါဦး။ လုပ်စရာလေးတွေ ဆက်လုပ်ရမှာမို့။ အဂ္ဂါ၊ ကြိုဆိုရေးကတစ်ယောက်ကို အစ်မလဲလိုက်ပြီးပြီနော်။"

"ကောင်းပြီ မနှင်း။ ကျေးဇူး"

"အဂ္ဂါ"

"ဟုတ်၊ အစ်ကို။"

"Congratulation and good luck with your new startup."

"You're the best."

"ငါတော့ ဘာမှမပါဘူး။"

"လူလာတာပဲ၊ တော်ပြီပေါ့။ ကျေနပ်တယ်။"

"မင်းကျေနပ်ရင် ပြီးတာပဲ။"

"ကဲ၊ ရှင်လေးတို့က သိပြီးသားဆိုမှတော့ ဘာမှပြောစရာမရှိတော့ဘူး။ Earth က ဒီနေ့တော့ ဒီမှာပဲနေပေးလို့ရမလား။ တို့က နေ့လယ်လောက်ဆို ပြန်ရမှာ။"

"ကိုကျော်ထွဋ်တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်ပါ့မလား Boss."

"ရတယ်။ တို့ သွားစရာရှိတာ ကိုယ့်ဘာသာသွားလိုက်မယ်။ ကဲ sonny, မာမီ ဒီတစ်ရက် လူအင်အားဖြည့်ပေးလိုက်ပြီနော်။"

"Thank you so much, Mommy."



တစ်မနက်လုံးဧည့်ခံကျွေးမွေးပြီး နေ့လယ်ကျတော့ အဂ္ဂါက အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့သောင်းကျန်းဖို့ အစီအစဉ်ချနေပြီ။

"အဂ္ဂါ၊ ကိုယ်ပြန်တော့မယ်။"

"မပြန်ရပါဘူး။"

"တစ်မနက်လုံးနေခဲ့ပြီပဲကွာ။ အခုက အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ပျော်လိုက်ကြဦး။"

"အစ်ကိုကလည်း ညနေအထိနေပါဦး။"

"Earth ရှိမှာပဲ။ ကိုယ်က အလုပ်ရှိသေးတယ်။"

"အစ်ကိုကလည်း သိပ်အလုပ်လုပ်နိုင်တာပဲ။"

'ကောင်လေးရာ၊ မင်း ငါ့ကို ရှိစေချင်တာလည်းမဟုတ်ဘဲ ဘာလို့ဆွဲထားတာလဲ။ သက်သက်မဲ့ နှစ်ယောက်လုံး နေရခက်ပြီး ဝန်လေးတာပဲရှိတာ။'

"လုပ်ရတယ် အဂ္ဂါရေ၊ အလုပ်ဆိုတာ လုပ်နိုင်တုန်းလေးလုပ်ရတာ။"

'ခင်ဗျားကို မြင်လည်းမမြင်ချင်ဘူး။ ရှိလည်းရှိစေချင်တယ်၊ ကျွန်တော်နဲ့ Earth နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်ရှိတာကို မြင်စေချင်လို့။ ဟိုနေ့ကအထိ Earth အစ်ကိုအနေနဲ့ ခင်ပေမဲ့ ဒီမနက်အတူတွဲတွေ့ရပြီးတည်းက ကျွန်တော့်ခံစားချက်တွေ မကောင်းဘူး။ ဘာကြောင့်မှန်းလည်း မသိဘူး။'

"ဒါဆို ကားနားအထိ လိုက်ပို့ပေးမယ်။"

"နေပါစေ။ ငါ လိုက်ပို့လိုက်မယ်။"

"ကျွန်တော်ပါ လိုက်မှာပေါ့။"

"ကလေးတွေလို မြို့ပတ်ရထားမောင်းတမ်း ကစားကြမှာလား။ သုံးယောက်ရှေ့နောက်ချိတ်ပြီး။"

"ဟား ဟား၊ အစ်ကိုက နောက်ပြီ။ Earth ပဲ လိုက်ပို့လိုက်တော့။ See you အစ်ကို။"

"See ya."

သခင်ကားထဲဝင်တော့ ကမ္ဘာက တံခါးပိတ်ပေးပြီး

"ညနေအထိနေရမှာ။ သခင်နဲ့ အခုလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးမနေရတာ ကြာပြီ။"

"မင်းတို့ဘာသာ ပျော်ကြပါကွာ။ ဘယ့်နှယ် ငါ့ကိုအတင်းဆွဲထားတာလဲ။ ငါရှိနေရင် မင်းဗျူဟာတွေ ဘယ်အချိန်သွားခင်းမလဲ။ သွားပြီ မြေကမ္ဘာ။"

'လုပ်သွားပြန်ပြီ။ ဟုတ်တယ်၊ သခင်ဆိုတဲ့ငါးကင်က ရှေ့မှာငုတ်တုပ်ရှိနေရင် ဘယ်ငါးစိမ်းကိုမှ သွားမျှားဖို့မလုပ်နိုင်ဘူး။ ဒါလည်း မြေကမ္ဘာ့အားနည်းချက်တစ်ခုပဲ။ ရွဲ့ပြီးလုပ်ပြရင်တောင် မပီပြင်ဘူး။ သခင်တို့ကတော့ Wendy နဲ့တုန်းက သဝန်တိုတာတောင် အထာကျကျပဲ။ မဖြစ်ဘူး၊ ငါလည်း အဲဒီအချိုးတွေ သင်ရမယ်။'

.

"Earth, next one."

"များနေပြီ အဂ္ဂါ။ ငါပြန်ရဦးမယ်။ တော်တော်နောက်ကျနေပြီ။"

အတင်းတိုက်နေတဲ့အဂ္ဂါကို ကမ္ဘာငြင်းလိုက်တယ်။ အဂ္ဂါရဲ့အပေါင်းအသင်းတွေလည်း မှောက်တဲ့လူမှောက်နေကြပြီ။

"The last one."

"Sure?"

OK sign လုပ်ပြတဲ့အဂ္ဂါကို ကမ္ဘာယုံလိုက်တယ်။ နောက်ဆုံးတစ်ခွက်သောက်ပြီး သန့်စင်ခန်းဝင်ကာ ကိုယ့်ဘာသာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ပြင်လိုက်ပြီး ပြန်မယ်လုပ်တော့ ဖုန်းကရှာမတွေ့။ မူးနေတဲ့အဂ္ဂါကိုပဲ မရမကမေးရပါတော့တယ်။

"အာ ... ဟို ကောင်တာ ... အဲဒီနောက်မှာ ကျွန်တော့်ကျောပိုးအိတ် ... အဲမှာ ..."

"ဘာလို့ အဲဒီထဲလဲ။"

နောက်မှတွေးမိတယ်။ ညနေက စသောက်ကြတော့ ဖုန်းတွေအကုန်မကိုင်ကြေးဆိုပြီး ကဲကြတာ။ ဖုန်းတွေစုပြီး ကောင်တာပေါ်ထားရင်း အဂ္ဂါက သူ့ဖုန်းနဲ့ ကမ္ဘာ့ဖုန်းကိုတော့ အိတ်ထဲထည့်လိုက်တာ။ အဂ္ဂါရဲ့အိတ်ကိုနှိုက်ရှာပြီးတော့ ဘေးကို အဂ္ဂါရောက်လာပြီး သူ့အိတ်ထဲက တစ်ခုခုနှိုက်ယူနေတယ်။

"Earth, ရော့။"

"ဘာလဲ။"

"Thank you gift."

"တကူးတကတွေ။"

"အခုဖွင့်ကြည့်။"

"အခုလား။"

ဘူးသေးသေးလေးကို ဖဲကြိုးဖြည်ပြီး ကမ္ဘာဖွင့်လိုက်တော့ VVIP card.

"ငါမှ gym တွေ သိပ်မဆော့ဖြစ်တာ။"

"မနာလိုစရာ။ မဆော့ဖြစ်လည်း ယူထား။ ဟိုကောင်တွေဆို လိုချင်လွန်းလို့။"

"ဟား ဟား၊ ကျေးဇူးပဲ။"

ပြောနေရင်းနဲ့ ရေဆာလာလို့ ကမ္ဘာ အနားက 500 ml ရေသန့်ဘူးလေးကိုဖောက်ပြီး အကုန်မော့သောက်လိုက်တယ်။

"Earth အလုပ်အားရင် လာဆော့ပေါ့။"

"အေးပါ။"

"Earth"

အဂ္ဂါက စကားတွေအမျှင်မပြတ်။ ကမ္ဘာ ရင်တွေပူလာပြန်တယ်။ စကားစကိုရအောင်ဖြတ်ပြီး

"ငါပြန်ပြီ။"

အိမ်ကိုသာ မြန်မြန်ပြန်ရောက်ချင်စိတ်က တဖြည်းဖြည်းပိုတိုးလာခဲ့တယ်။ အဂ္ဂါတားနေတာကို အတင်းပြန်လာမိတာလည်း ကိုယ့်ဘာသာ ကျေးဇူးတင်မိပါရဲ့။ ဘာကြောင့်ဖြစ်ရလဲလို့ ကားပေါ်မှာတင်ရိပ်မိလာပေမဲ့ တရားခံကိုတော့ ရှာမကြည့်ချင်တော့ပါ။

■■■ Part (48) ဆက်ရန် ■■■
© Demon ,
книга «Branded by You».
Коментарі