Chapter (41)
သခင့္ကိုဖက္ထားရင္းက နမ္းဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ကမ႓ာေၾကာင့္ အတင္းရုန္းေနတဲ့သခင္ ထေအာ္ပါေတာ့တယ္။
"ရပ္စမ္း၊ ေျမကမ႓ာ။ အခုေနလႊတ္ရင္ အခ်ိန္မီေသးတယ္။"
"လႊတ္မေပးခ်င္ဘူး။ ခ်စ္ခ်င္လို႔။"
အေလၽွာ့မေပးတဲ့ကမ႓ာေၾကာင့္ သခင္က အားကုန္သံုးကာ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ကမ႓ာယိုင္သြားခ်ိန္ ကမ႓ာ့ေျခက်င္းဝတ္နားကို ေျခေထာက္နဲ႔ဝိုက္ကန္ခံလိုက္ရတယ္။
"အား"
ကမ႓ာဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတုန္း သခင္ကန္လိုက္လို႔ ပစ္စလတ္ခတ္လဲက်သြားခဲ့ရၿပီ။
"ျပန္ထစမ္း အခု။"
ေဒါသပါဝင္ႏႈန္း အရမ္းျမင့္ေနတဲ့ ရာဇသံတစ္ခြန္း။
"လက္နာသြားၿပီ။"
"ေျခေထာက္မက်ိဳးဘူး။"
ထိုင္လ်က္ကေန မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔အယူခံဝင္ေနတဲ့ ေျမကမ႓ာဆိုတာ ဘယ္လိုမူယာမာယာမ်ားသလဲလို႔ ရာဇသခင္ အသိဆံုး။ ဘယ္ႏွေခါက္ခ်ိဳးမွန္း တြက္မရတဲ့ အလိုမက်တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ရာဇသခင္က ဘယ္လိုေဒါသႀကီးမွန္းကိုလည္း ေျမကမ႓ာအသိဆံုး။
"ထရပ္လိုက္ရင္ ထိုးေတာ့မွာမဟုတ္လား။"
"ထမရပ္ရင္ ေသေအာင္ကန္ပစ္မယ္။"
"လုပ္ရက္လို႔လား။"
ကမ႓ာ့အေမးကို သခင္က ပါးစပ္ကေနမေျဖေတာ့ပါ။ ကမ႓ာ့အက်ႌလည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထရပ္ေစေတာ့ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီးပါသြားတဲ့ကမ႓ာက သိပ္ေၾကာက္တတ္တဲ့ယုန္ေလးတစ္ေကာင္လို။
ပါးေပၚကိုက်လာတဲ့ လက္သီးတစ္ခ်က္နဲ႔အတူ ခပ္ပါးပါးနာက်င္မႈေၾကာင့္ ကမ႓ာမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ သခင္ကဆြဲထားတာမို႔ မ်က္ႏွာေတြက သိပ္မေဝးလွပါ။
"ဒါပဲလား။"
အရွိန္သိပ္မပါတဲ့လက္သီးခ်က္ကို ကမ႓ာရည္ရြယ္ေၾကာင္း သခင္သိလိုက္တယ္။
"မင္း ..."
ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္ခင္မွာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုနီးစပ္သြားခဲ့ၿပီ။ အတိအက်ေျပာရရင္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စံုက ထိကပ္သြားခဲ့တာ။
■■■
သူေဌးအိမ္ကေန စာရြက္စာတမ္းေတြသြားယူၿပီး ကားငွားဖို႔ လမ္းထိပ္ကိုအထြက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေနလာေနတဲ့ စက္ဘီးတစ္စီးက ကမ႓ာ့နားအေရာက္မွာ ကၽြီခနဲဘရိတ္ဖမ္းၿပီး ရပ္သြားတာေၾကာင့္ ကမ႓ာၾကည့္မိေတာ့
"Earth"
"ခ်ာတိတ္"
"အဂၢါေခတ္"
"အဟား၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ မင္းက ဒီလမ္းထဲမွာေနတာလား။"
"မေနပါဘူး။ စက္ဘီးေလၽွာက္စီးတာ။ ဒီထဲ ဘာလာလုပ္တာလဲ။"
"ကိုယ့္အိမ္က ဒီလမ္းထဲမွာေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။"
ကမ႓ာ့ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ၿပီးမွ
"ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ေျပာေစခ်င္တာလား။"
"အထင္ေသးတာ။"
"ဒါကို ယုတၱိက်က်ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္တာလို႔ ေခၚတယ္။"
"ဟား ဟား၊ ရွိေစေတာ့။ မွန္ေနတာပဲေလ။ ကဲ၊ ငါသြားေတာ့မယ္။ အလုပ္ရွိေသးလို႔။"
အဂၢါကပါ စက္ဘီးကိုျပန္လွည့္လိုက္တယ္။ ကမ႓ာက ေမးခြန္းမ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကည့္ေတာ့
"ျပန္လွည့္မွာေလ။ Earth လည္း လမ္းထိပ္ထြက္မွာမဟုတ္လား။"
"အင္း"
တစ္ေယာက္ကစက္ဘီးတြန္းရင္း တစ္ေယာက္က ေဘးကေနလမ္းေလၽွာက္ရင္း လမ္းထိပ္ကိုဦးတည္လိုက္ၾကတယ္။
"ဒီလမ္းထဲက ငါ့သူေဌးအိမ္မွာ စာရြက္စာတမ္းေတြလာယူတာ။"
"ဪ၊ အဲဒီ့လိုလား။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ဟိုးဘက္အျခမ္းက သံုးလမ္းေျမာက္မွာ။"
"မေဝးဘူးပဲ။"
"မေဝးဘူး။ ဒါနဲ႔ အလုပ္အဆင္ေျပလား။"
"ေျပပါတယ္။ ဪ၊ ဟိုေန႔ကကိစၥကို ေမးတာလား။ မင္းဘယ္လိုရွင္းလိုက္သလဲေတာ့ မသိဘူး။ ဘာမွကို ထပ္မေျပာရေတာ့ဘူး။"
"အဲဒီ့ကိစၥရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္း အကုန္လံုးကိုေမးတာပါ။"
"ဆိုေတာ့ မင္းဘယ္လိုရွင္းလိုက္သလဲဆိုတာကို ေျပာမျပဘူးေပါ့ေလ။"
"ရွင္းသြားၿပီပဲကို။ ျပန္ေျပာမေနခ်င္ပါဘူး။"
"ေအး၊ ထားပါေတာ့ေလ။ ဟိုမွာ၊ ကားလာၿပီ။"
ကမ႓ာက အငွားကားကိုလွမ္းတားၿပီး ငွားလိုက္ကာ အဂၢါနဲ႔လက္ျပႏႈတ္ဆက္လို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ထြက္သြားတဲ့ကားေလးကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း အဂၢါ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဳးေနတယ္။
"တတိယတစ္ေခါက္တိုက္ဆိုင္ရင္ ေရစက္ပဲတဲ့။"
■
"ကမ႓ာ၊ မင္း ျပန္လာေနၿပီလား။"
စာရြက္စာတမ္းေတြသြားပို႔ၿပီး ျပန္အထြက္ ကိုေက်ာ္ထြဋ္ဆီက ဖုန္းဝင္လာလို႔ ကမ႓ာဖုန္းကိုင္ကိုင္ခ်င္းမွာပဲ အေလာတႀကီးအသံေၾကာင့္
"ဟုတ္၊ ျပန္ထြက္လာၿပီ။ ရံုးကကားက ပါကင္မွာရပ္ထားလို႔ အဲဒီ့ကိုသြားေနတာ။"
"ေအး၊ ဒါဆို ေလဆိပ္ကဆိုင္ကို သြားလိုက္ပါဦးကြာ။ စလံုးကလာတဲ့ စားဖိုမႉးအသစ္က ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူးေဟ့။ ရစ္ေနတယ္။ အစ္ကိုလည္း အလုပ္မ်ားေနတယ္။ သူလိုတာေသခ်ာေမးၿပီး အစ္ကို႔ဆီ ျပန္ေျပာေပးပါဦးကြာ။"
"ဟုတ္၊ အခု သြားလိုက္ပါ့မယ္ ကိုေက်ာ္ထြဋ္။"
.
"သူေျပာတာ အဲဒါအကုန္ပဲ ကိုေက်ာ္ထြဋ္။ သူ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။"
"အဆင္ေျပတာေပါ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ။ ဟိုတေလာကမွအသစ္ေရာက္တာကို Boss မရွိတုန္း ျပႆနာတက္တယ္ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးေလ။ ေက်းဇူးပဲ ကမ႓ာေရ။"
"ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီကဝန္ထမ္းပဲဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး။"
"ေအးပါ။ ဒါဆို ဖုန္းခ်ၿပီေနာ္။"
"ဟုတ္"
"Excuse me."
"Mr. Mills"
"Kabar, Right?"
"Yes, Mr. Mills."
"Have we met somewhere before? You look familiar to me."
"This is the first time we meet. Isn't this?"
"It could be all in my mind. Glad to meet you, Kabar."
"So am I, Mr. Mills. Call me when you need my help."
"That's so kind of you."
"Don't mention it."
အသစ္ေရာက္တဲ့စားဖိုမႉးဆိုတဲ့ Mr. Mills အတြက္ ကမ႓ာက ၾကားဝင္ေျဖရွင္းေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ Mr. Mills က ကမ႓ာ့ကိုျမင္ဖူးေနသလိုပဲဆိုၿပီး အရင္ကဆံုဖူးၾကလား ေမးေနေတာ့ ကမ႓ာလည္းေတြးမရပါ။ ကမ႓ာ့အတြက္ကေတာ့ ပထမဆံုးဆံုဖူးျခင္းမို႔ ေနာက္လည္း အကူအညီလိုရင္ေျပာႏိုင္ေၾကာင္း ဖုန္းနံပါတ္ဖလွယ္ၿပီးသာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့မိပါေတာ့တယ္။
■
"အ"
"Sorry ကိုကမ႓ာ၊ sorry ဗ်ာ။"
"ရတယ္၊ ရတယ္။ ရုတ္တရက္မို႔ပါ၊ ဘာမွမထိပါဘူး။"
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးအနားက ျဖတ္အေလၽွာက္မွာ ေနာက္နားကေနေရာက္လာတဲ့ကမ႓ာ့ကို ေကာင္ေလးကမျမင္ဘဲ လွည့္လာခ်ိန္ ေကာင္ေလးလက္ေမာင္းက ကမ႓ာ့ရင္ဘတ္ကိုတိုက္မိသြားေတာ့ ကမ႓ာ ခပ္တိုးတိုးညည္းမိသြားတယ္။ တကယ္ကို ဘာမွလည္း သိပ္မထိလိုက္ပါဘူး။ ျပႆနာက တိုက္မိတာေၾကာင့္မဟုတ္။
ဆိုင္ရဲ႕ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ သီးသန္႔ထားတဲ့ နားေနခန္းထဲက သန္႔စင္ခန္းဆီကို ကမ႓ာဝင္လာေတာ့ တျခားဘယ္သူမွမရွိ။ မွန္ေရွ႕မွာ ၾကယ္သီးတခ်ိဳ႕ျဖဳတ္ၿပီး ခုနကနာသြားတဲ့ေနရာကို ၾကည့္မိေတာ့ အပူေလာင္ထားသလို အကြက္ေတြ။ ဒဏ္ရာေတြကိုၾကည့္ရင္းက ကမ႓ာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေကြးညြတ္သြားတယ္။ ျပန္ေတြးတိုင္း ျပံဳးခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးစရာအခိုက္အတန္႔ေလးဆီ အေတြးေတြခဏျပန္ေရာက္သြားတာမို႔
'တခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္မႈနဲ႔မလိုက္ေအာင္ကို လွတယ္။ သူတို႔ျဖစ္တည္လာရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကိုက သိပ္လွေနလို႔။ ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာေပးတဲ့သူက အျပစ္တင္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ကို ၿပီးျပည့္စံုေနခဲ့လို႔ေပါ့။ သိပ္ခ်စ္တာပဲ။'
■
သခင္တစ္ေယာက္တည္း ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနရင္း ဖေယာင္းတိုင္ခြက္ေလးဆီကို အၾကည့္ေရာက္မိတယ္။ ၾကည့္ေနရင္းက မ်က္ခံုးတန္းတန္းေတြတြန္႔ခ်ိဳးသြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြမဲ့လိုက္မိတယ္။ သူေတြးမိတဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ သူအမွားလုပ္ခဲ့တာ ဘာမွမရွိဘူးလို႔ ေတြးေနတာဆိုေပမဲ့လည္း
'စိတ္ရွိတိုင္းဆို မ်က္ခြက္ကိုစုတ္ျပတ္ေနေအာင္ ထိုးမိမွာ။ သင္းအလုပ္ကိစၥေတြကို အားနာလို႔ ေက်ာ္သြားေပးလိုက္မိတာ။ ငနာေလးက အဲဒါကိုမာန္တက္ေနေသးတယ္။ ဖေယာင္းစက္နဲ႔ပဲတန္တယ္။ အကုသိုလ္သိပ္ေပးတာပဲ။'
ေတြးေနတုန္းမွာပဲ messenger ကေန စာဝင္လာလို႔ ၾကည့္မိေတာ့ ေနေရာင္ဝါ။
ဟိတ္ေကာင္၊ ငါ့ကို ဒီကိစၥ အခုရွင္း။
စာနဲ႔အတူေရာက္လာတဲ့ ကမ႓ာ့ရဲ႕ဓာတ္ပံုတစ္ပံု။ Pennsylvania ရဲ႕ Delaware Water Gap က Milford Beach မွာ ကမ႓ာေရကူးရင္း ရိုက္ထားတဲ့ပံု။ ဒီပံုကို ကမ႓ာ့ရဲ႕ Facebook account မွာ public နဲ႔ တင္ဖူးတယ္။ အဲဒီ့တုန္းက သခင္ပါေပမဲ့ ဒီပံုကို သခင္ရိုက္ေပးထားတာမို႔ ဒါက ကမ႓ာတစ္ေယာက္တည္း။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ တမင္ကိုအေခ်ရုပ္ဖမ္းၿပီး သူ႔ရဲ႕ body structure ကို ႂကြားျပေနလို႔ သခင္ထိုင္ဟားခဲ့ရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္။
ေဟ့ေကာင္၊ အစိမ္းေသေနတာလား။
ရွိတယ္။ ဘာေတြစပ္စုမလို႔လဲ။
အဲဒါ ဟိုတစ္ေခါက္က ငါတို႔ဝိုင္းအတြက္ေငြရွင္းသြားတဲ့ ဟိုဘက္ဝိုင္းကေန မင္းကိုလွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျငင္းမလား။
ဘာလဲ၊ မင္း စိတ္ဝင္စားလို႔လား။
စကားမလႊဲနဲ႔ သားႀကီး။ အဲဒီ့တစ္ေယာက္က Pennsylvania က တဲ့။ အခုဒီေရာက္ေနၿပီး မင္းနဲ႔လည္းသိေနတာဆိုေတာ့ မဟုတ္မွ ...
မဟုတ္ရင္ လြဲလို႔ေပါ့။
ဘာမွမလြဲဘူး။ မင္း အေမရိကမွာ အဲဒီ့ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ကလည္း Pennsylvania က။ မင္းတို႔အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥကို ငါေမးတုန္းကလည္း မင္းက မေျပာခ်င္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ မင္းတို႔အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပဘူးဆိုတဲ့သေဘာ။ ၿပီးေတာ့ဆိုင္မွာ အဲဒီ့တစ္ေယာက္က လာမႏႈတ္ဆက္ဘဲ ေငြရွင္းသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ခ်င္းက သိေပမဲ့စကားမေျပာဘူးဆိုတဲ့ အေနအထား။
အဲဒီ့ေတာ့ ???
အဲဒီ့ေတာ့ အဲဒါ မင္းေယာက္်ားမဟုတ္လား။
ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ ရပ္ကြက္ပတ္ၿပီးအတင္းေျပာတဲ့ အာဂ်ီးမားေတြအထာနဲ႔ကြာ။
မျငင္းဘူးပဲ။ ဆိုေတာ့ကာ ... မင္းက စိတ္ေကာက္ၿပီး အိ္မ္ေပၚကဆင္းလာလို႔ ဟိုက ျမန္မာႏိုင္ငံအထိ လိုက္ေခ်ာ့ရတယ္ေပါ့။ အဲဒီလိုလား။
Ball မို႔ စိတ္ေကာက္ရမွာလား။
Ball နဲ႔လည္း စိတ္ေကာက္လို႔ရပါတယ္။
ငနာေကာင္၊ ေဒါင္းစားေလး
ဟား ဟား၊ ဝန္ခံၿပီပဲ။ ဒီေလာက္ဆို ငါ သိသင့္သေလာက္သိၿပီ။ ေနာက္မွထပ္ေမးမယ္ကြာ။ အခုေတာ့ ဆက္ၿပီးစိတ္ေကာက္လိုက္ဦး။
ေသခ်င္းဆိုး
ဆဲပါ၊ ဆဲပါ။ ငါ့ကိုပဲ ပတ္ရမ္းလိုက္ပါ။ တာ့တာ သားႀကီး၊ ေနာက္မွေတြ႕မယ္။
ေလၽွာက္ဖြရင္ မင္းကိုသတ္မွာ။
ဝါသနာကိုမပါတာ ေဟ့ေကာင္။
ေအးေပါ့၊ လူမစံုေသးဘူးကိုး။
ဒါပဲေဟ့။ ငါလည္း ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ရွာဦးမယ္။ အားက်လို႔။
Go. Move. Out.
ေနေရာင္ဝါကိုေမတၱာပို႔သၿပီး သခင္တစ္ေယာက္ laptop ကိုယူကာ ျခံထဲဆင္းထိုင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ အိမ္ထဲေနရင္ အေတြးေတြက တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အမၽွင္မျပတ္ႏိုင္ပါ။
■
"သခင္၊ ကိုယ္ျပန္ေရာက္ၿပီ။"
ျခံထဲမွာဆင္းထိုင္ရင္း laptop နဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ သခင့္အနားကို ကမ႓ာေရာက္သြားတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနတာဆိုရင္ desktop ကိုသာသံုးျဖစ္တာ ကမ႓ာသိေနတာေၾကာင့္
"ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။ ဪ၊ အေကာင့္အသစ္ဖြင့္ေနတာလား။"
"No"
"အဲဒါ ဟိုးအရင္က အရံအေကာင့္အေဟာင္းမဟုတ္လား။ သခင့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ လူစံုမရွိဘူးေလ။"
"မင္းဘက္ကလူေတြလည္း တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။"
"အဲဒါျပန္သံုးေနတာလား။ ကိုယ့္ကို အေကာင့္အသစ္ဖြင့္ေပး။ ဒီေရာက္ကတည္းက social media ျဖတ္ထားတာ Mail တစ္ခုကလြဲရင္ က်န္တာမသံုးျဖစ္ဘူးေလ။"
သခင္ေရာ၊ ကမ႓ာေရာ အရင္အေကာင့္ေတြဆက္သံုးရင္ ကမ႓ာ့အသိုင္းအဝိုင္းကသိမွာမို႔ ဘာမွကိုမသံုးျဖစ္တာ ဒီကိုစေရာက္တဲ့ေန႔ကတည္းကပါ။ သခင္ကေတာ့ ကမ႓ာ့ဘက္ကလူေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔မွ အခ်ိတ္အဆက္မရွိတဲ့ တျခားအရံအေကာင့္ေတြနဲ႔သံုးေနေပမဲ့ ကမ႓ာကေတာ့ သူ႔ကတိအတိုင္း အကုန္လံုးကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားခဲ့တာ။
"မင္းဘာသာဖြင့္ပါလား။"
"ဟင့္အင္း၊ သခင့္ဆီကေန ဖြင့္ေပး။ ၿပီးမွ ကိုယ့္ကိုေပး။"
"လာမ႐ႈပ္နဲ႔။"
"လုပ္ပါ။ ဒီတစ္ခုတည္းပါ။ ႀကိဳက္တဲ့နာမည္၊ ႀကိဳက္တဲ့ပံုစံနဲ႔ ဖြင့္ေပး။"
"လုပ္လိုက္ရလို႔ ဟိုအတန္းေရာက္သြားမယ္။"
"လုပ္ေပါ့။ သခင့္အတြက္သီးသန္႔ပါလို႔ ေၾကာ္ျငာပစ္မယ္။"
"မင္း ..."
"ဖြင့္ေပး ... လို႔။ IG ေလးပါ တစ္လက္စတည္း၊ အဟီး။"
.
"ဟား ဟား၊ ဘယ္လိုေတာင္လား။"
သခင္ဖြင့္ေပးတဲ့ Erda ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ Facebook account မွာ cover photo ကစာသားကိုဖတ္ရင္း ကမ႓ာရယ္မိတယ္။
Yes, I'm crazy. Normal is boring for me. တဲ့။
Profile picture မွာေတာ့ အနက္ေရာင္ေနာက္ခံနဲ႔ မီးညႇိထားတဲ့ဖေယာင္းတိုင္ငယ္ေလး။ Erda ဆိုတာ Earth ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ Gmail ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ကမ႓ာ့နာမည္အရင္းအတိုင္းပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲလုပ္ထားထား ကမ႓ာကေတာ့ ျပန္ေျပာင္းဖို႔အစီအစဥ္မရွိပါ။ အလြတ္အတိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ Bio ဆိုတဲ့ေနရာမွာပဲ တစ္ခုထပ္ျဖည့္လိုက္တယ္။
*I am His.*
■■■
"သခင္၊ အဲဒါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။"
ကမ႓ာအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ သခင္ျပန္မေရာက္ေသးလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနရင္း ကားသံၾကားလို႔ထြက္ၾကည့္ေတာ့ အိတ္ႏွစ္အိတ္ကိုင္ၿပီးဆင္းလာတဲ့ သခင့္လက္ဖ်ံမွာ ထင္းေနတဲ့ *𝕶𝖎𝖓𝖌* ဆိုတဲ့စာသားနဲ႔ သရဖူပံုတက္တူးေလးက ကမ႓ာ့ကိုဆြံ႕အေစတယ္။ ကမ႓ာ့အၾကည့္အတိုင္းလိုက္ရင္း သူ႔လက္သူငံု႔ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းကို ခပ္ေအးေအးေျဖတယ္။
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ဆိုင္ဖြင့္ထားလို႔ သူ႔ဆီေရာက္တုန္း ထိုးလိုက္တာေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ေျပာၿပီး ခပ္တည္တည္ပဲ အိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့သခင့္ကို အိမ္ေပါက္ဝမွာရပ္က်န္ေနတဲ့ကမ႓ာ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီးမွ သခင့္အနားေရာက္သြားၿပီး
"ကိုယ္လည္းထိုးမယ္ေလ၊ ဆင္တူ။"
"ဘယ္သူကခြင့္ျပဳလို႔လဲ။ မင္းဘာသာ ထိုးခ်င္ရာထိုး၊ ဆင္တူျဖစ္လာရင္ ငါကိုယ္တိုင္ ဓားနဲ႔မႊန္းေပးမယ္။"
"ရက္စက္လိုက္တာ။ ရတယ္ေလ၊ ဆိုင္လိပ္စာေပး။ တျခားတစ္ခုသြားထိုးမယ္။"
■
Erda updated his cover photo.
3 minutes ago
I'm your own Knight, my King.
လက္ဖ်ံမွာ ရဲမက္ေခါင္းေဆာင္းပံုနဲ႔ *𝕳𝖎𝖘 𝕶𝖓𝖎𝖌𝖍𝖙* ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ တက္တူးပံုေလးတစ္ခု တက္လာတာကို သခင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။ သခင့္ရဲ႕တက္တူးပံုကို cover photo မွာ သခင္တင္လိုက္တဲ့ညကပဲ အသည္းေလးတစ္ခုတိုးသြားတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ႕အရာေတြက သိလိုက္ရတယ္ဆိုရံုနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္။
.
"သခင္ေရ၊ သခင္။ ဒီမွာၾကည့္ဦး။"
သိေနပါတယ္။ ဆိုင္မွာပဲ ပံုရိုက္တင္လိုက္တာနဲ႔ မၿပီးေသးမွန္း သခင္သိေနတယ္။
"ေျပာ"
"Tada! Is this great? Not couple, but they are."
"နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။"
သူ႔တက္တူးကို လာကပ္ႂကြားေနၿပီး သခင့္လက္ကိုဆြဲကာ ဝိနည္းလြတ္ couple tattoos ေတြကို ယွဥ္ၾကည့္ေနပါတယ္။ သခင္က သူ႔လက္သူျပန္ရုတ္ၿပီး ႀကိမ္းေနေတာ့
"နာလာခဲ့ၿပီပဲ။ ဒါေပမဲ့ သခင္ဖ်က္လို႔မရဘူး။ သခင္ေျပာတာ အတူတူမျဖစ္ရဘူးပဲ ေျပာတာ။ အခု မတူဘူးမို႔ ဖ်က္လို႔မရဘူး။ OK?"
သခင္က မၾကည္ၾကည့္နဲ႔ၾကည့္တယ္။ ကမ႓ာကေတာ့ မသိသလိုဟန္ေဆာင္လိုက္ၿပီး
"ဆိုင္ကေမးတယ္ သိလား။ ေကာင္ေလးရွိတာလားတဲ့။"
"...................."
"ေျဖလိုက္ခ်င္ပါတယ္၊ ေယာက္်ားရွိတာလို႔။ ဒါေပမဲ့ အင္းလို႔ပဲ ေျဖလိုက္ပါတယ္ေလ။ ေတာ္ၾကာ အားက်ကုန္ၾကမွာစိုးလို႔။"
"ရူးေနလိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။"
ေျပာဆိုၿပီးသာ ကမ႓ာ့အနားကေန သခင္ ထလာလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
တခ်ိဳ႕ဘုရင္ေတြက ရာဇပလႅင္မွာဘိသိက္ခံၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ဘဝလံုးအတြက္ အသက္ေပးကာကြယ္မယ့္သူရဲေကာင္းက အဆင္သင့္ခစားေနၿပီးသား။
■
ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ႀကီးသာ စကားေျပာတတ္မယ္ဆိုရင္
"ေျမကမ႓ာေရ၊ ငါ ႏြားပြဲစားမဟုတ္ဘူး။ သြားျဖဲျပမေနနဲ႔။"
အဲဒီလိုေျပာေလမလား။ ဒါမွမဟုတ္
"ရွင္ကလည္း အဲဒီ့ေလာက္စိုက္ၾကည့္မေနနဲ႔ေလ။ ကၽြန္မ မေနတတ္ဘူး။"
ဒီလိုတားေလမလား။
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေျမကမ႓ာတို႔ကေတာ့ ဂရုမစိုက္၊ အဖက္မလုပ္၊ အေရးမယူ၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနဦးမွာပါ။ အခုေလာေလာဆယ္အတြက္ဆိုရင္
*ေျမကမ႓ာ အစ္စ္ ဘီးဇီး ေနာင္း ပါ*
တက္တူူးပံုႏွစ္ခုကိုတြဲလိုက္ၿပီး ဖုန္းရဲ႕ home screen မွာတင္ထားတာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရလို႔ မအားပါဘူး။ ေသခ်ာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဖုန္းရဲ႕ notification bar မွာ ေလယာဥ္ပ်ံပံုေလးကိုေတာင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဖုန္းဝင္လာခဲ့သည္ရွိေသာ္ အာရံုေတြေနာက္ရမွာမို႔ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အေႏွာင့္အယွက္မခံႏိုင္တဲ့ ေျမကမ႓ာပါေလ။
"အခုေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ငါ့ရဲ႕ဘုရင္ေလးရဲ႕၊ ဟင္။ ဒါက ဆင္တူမဟုတ္တဲ့ couple tattoos ေတြပဲေလ။ ဟား ဟား၊ ခ်စ္လိုက္တာကြာ။ မင္းေဘးမွာ သံသရာအဆံုးအထိ ခစားေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီး အေဖာ္လုပ္ေပးမယ့္ မင္းရဲ႕သူရဲေကာင္းက ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲျဖစ္ရမယ္။ ငါ့အတြက္လည္း မေဟသီဇနီးမယား မလိုတာမို႔ မင္းအတြက္လည္း ဘာေဒဝီမိဖုရားမွ မရွိရဘူး My King."
■■■ Part (42) ဆက္ရန္ ■■■
■■■
သခင့်ကိုဖက်ထားရင်းက နမ်းဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ကမ္ဘာကြောင့် အတင်းရုန်းနေတဲ့သခင် ထအော်ပါတော့တယ်။
"ရပ်စမ်း၊ မြေကမ္ဘာ။ အခုနေလွှတ်ရင် အချိန်မီသေးတယ်။"
"လွှတ်မပေးချင်ဘူး။ ချစ်ချင်လို့။"
အလျှော့မပေးတဲ့ကမ္ဘာကြောင့် သခင်က အားကုန်သုံးကာ ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ကမ္ဘာယိုင်သွားချိန် ကမ္ဘာ့ခြေကျင်းဝတ်နားကို ခြေထောက်နဲ့ဝိုက်ကန်ခံလိုက်ရတယ်။
"အား"
ကမ္ဘာဟန်ချက်ပျက်နေတုန်း သခင်ကန်လိုက်လို့ ပစ်စလတ်ခတ်လဲကျသွားခဲ့ရပြီ။
"ပြန်ထစမ်း အခု။"
ဒေါသပါဝင်နှုန်း အရမ်းမြင့်နေတဲ့ ရာဇသံတစ်ခွန်း။
"လက်နာသွားပြီ။"
"ခြေထောက်မကျိုးဘူး။"
ထိုင်လျက်ကနေ မျက်နှာငယ်နဲ့အယူခံဝင်နေတဲ့ မြေကမ္ဘာဆိုတာ ဘယ်လိုမူယာမာယာများသလဲလို့ ရာဇသခင် အသိဆုံး။ ဘယ်နှခေါက်ချိုးမှန်း တွက်မရတဲ့ အလိုမကျတဲ့မျက်နှာနဲ့ ရာဇသခင်က ဘယ်လိုဒေါသကြီးမှန်းကိုလည်း မြေကမ္ဘာအသိဆုံး။
"ထရပ်လိုက်ရင် ထိုးတော့မှာမဟုတ်လား။"
"ထမရပ်ရင် သေအောင်ကန်ပစ်မယ်။"
"လုပ်ရက်လို့လား။"
ကမ္ဘာ့အမေးကို သခင်က ပါးစပ်ကနေမဖြေတော့ပါ။ ကမ္ဘာ့အင်္ကျီလည်ပင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထရပ်စေတော့ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးပါသွားတဲ့ကမ္ဘာက သိပ်ကြောက်တတ်တဲ့ယုန်လေးတစ်ကောင်လို။
ပါးပေါ်ကိုကျလာတဲ့ လက်သီးတစ်ချက်နဲ့အတူ ခပ်ပါးပါးနာကျင်မှုကြောင့် ကမ္ဘာမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတော့ သခင်ကဆွဲထားတာမို့ မျက်နှာတွေက သိပ်မဝေးလှပါ။
"ဒါပဲလား။"
အရှိန်သိပ်မပါတဲ့လက်သီးချက်ကို ကမ္ဘာရည်ရွယ်ကြောင်း သခင်သိလိုက်တယ်။
"မင်း ..."
ဘာမှဆက်မပြောနိုင်ခင်မှာ မျက်နှာနှစ်ခုနီးစပ်သွားခဲ့ပြီ။ အတိအကျပြောရရင် နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံက ထိကပ်သွားခဲ့တာ။
■■■
သူဌေးအိမ်ကနေ စာရွက်စာတမ်းတွေသွားယူပြီး ကားငှားဖို့ လမ်းထိပ်ကိုအထွက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေလာနေတဲ့ စက်ဘီးတစ်စီးက ကမ္ဘာ့နားအရောက်မှာ ကျွီခနဲဘရိတ်ဖမ်းပြီး ရပ်သွားတာကြောင့် ကမ္ဘာကြည့်မိတော့
"Earth"
"ချာတိတ်"
"အဂ္ဂါခေတ်"
"အဟား၊ ဟုတ်ပါပြီ။ မင်းက ဒီလမ်းထဲမှာနေတာလား။"
"မနေပါဘူး။ စက်ဘီးလျှောက်စီးတာ။ ဒီထဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ။"
"ကိုယ့်အိမ်က ဒီလမ်းထဲမှာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား။"
ကမ္ဘာ့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီးမှ
"ဖြစ်နိုင်ပါတယ်လို့ ပြောစေချင်တာလား။"
"အထင်သေးတာ။"
"ဒါကို ယုတ္တိကျကျတွေးခေါ်စဉ်းစားတတ်တာလို့ ခေါ်တယ်။"
"ဟား ဟား၊ ရှိစေတော့။ မှန်နေတာပဲလေ။ ကဲ၊ ငါသွားတော့မယ်။ အလုပ်ရှိသေးလို့။"
အဂ္ဂါကပါ စက်ဘီးကိုပြန်လှည့်လိုက်တယ်။ ကမ္ဘာက မေးခွန်းမျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်တော့
"ပြန်လှည့်မှာလေ။ Earth လည်း လမ်းထိပ်ထွက်မှာမဟုတ်လား။"
"အင်း"
တစ်ယောက်ကစက်ဘီးတွန်းရင်း တစ်ယောက်က ဘေးကနေလမ်းလျှောက်ရင်း လမ်းထိပ်ကိုဦးတည်လိုက်ကြတယ်။
"ဒီလမ်းထဲက ငါ့သူဌေးအိမ်မှာ စာရွက်စာတမ်းတွေလာယူတာ။"
"ဪ၊ အဲဒီ့လိုလား။ ကျွန်တော့်အိမ်က ဟိုးဘက်အခြမ်းက သုံးလမ်းမြောက်မှာ။"
"မဝေးဘူးပဲ။"
"မဝေးဘူး။ ဒါနဲ့ အလုပ်အဆင်ပြေလား။"
"ပြေပါတယ်။ ဪ၊ ဟိုနေ့ကကိစ္စကို မေးတာလား။ မင်းဘယ်လိုရှင်းလိုက်သလဲတော့ မသိဘူး။ ဘာမှကို ထပ်မပြောရတော့ဘူး။"
"အဲဒီ့ကိစ္စရယ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအတိုင်း အကုန်လုံးကိုမေးတာပါ။"
"ဆိုတော့ မင်းဘယ်လိုရှင်းလိုက်သလဲဆိုတာကို ပြောမပြဘူးပေါ့လေ။"
"ရှင်းသွားပြီပဲကို။ ပြန်ပြောမနေချင်ပါဘူး။"
"အေး၊ ထားပါတော့လေ။ ဟိုမှာ၊ ကားလာပြီ။"
ကမ္ဘာက အငှားကားကိုလှမ်းတားပြီး ငှားလိုက်ကာ အဂ္ဂါနဲ့လက်ပြနှုတ်ဆက်လို့ ထွက်လာခဲ့တယ်။
ထွက်သွားတဲ့ကားလေးကိုလိုက်ကြည့်ရင်း အဂ္ဂါ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးနေတယ်။
"တတိယတစ်ခေါက်တိုက်ဆိုင်ရင် ရေစက်ပဲတဲ့။"
■
"ကမ္ဘာ၊ မင်း ပြန်လာနေပြီလား။"
စာရွက်စာတမ်းတွေသွားပို့ပြီး ပြန်အထွက် ကိုကျော်ထွဋ်ဆီက ဖုန်းဝင်လာလို့ ကမ္ဘာဖုန်းကိုင်ကိုင်ချင်းမှာပဲ အလောတကြီးအသံကြောင့်
"ဟုတ်၊ ပြန်ထွက်လာပြီ။ ရုံးကကားက ပါကင်မှာရပ်ထားလို့ အဲဒီ့ကိုသွားနေတာ။"
"အေး၊ ဒါဆို လေဆိပ်ကဆိုင်ကို သွားလိုက်ပါဦးကွာ။ စလုံးကလာတဲ့ စားဖိုမှူးအသစ်က ဘာဖြစ်တယ်မသိဘူးဟေ့။ ရစ်နေတယ်။ အစ်ကိုလည်း အလုပ်များနေတယ်။ သူလိုတာသေချာမေးပြီး အစ်ကို့ဆီ ပြန်ပြောပေးပါဦးကွာ။"
"ဟုတ်၊ အခု သွားလိုက်ပါ့မယ် ကိုကျော်ထွဋ်။"
.
"သူပြောတာ အဲဒါအကုန်ပဲ ကိုကျော်ထွဋ်။ သူ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။"
"အဆင်ပြေတာပေါ့။ တော်သေးတာပေါ့ကွာ။ ဟိုတလောကမှအသစ်ရောက်တာကို Boss မရှိတုန်း ပြဿနာတက်တယ်ဆိုရင် မကောင်းဘူးလေ။ ကျေးဇူးပဲ ကမ္ဘာရေ။"
"ကျွန်တော်လည်း ဒီကဝန်ထမ်းပဲဗျာ။ ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး။"
"အေးပါ။ ဒါဆို ဖုန်းချပြီနော်။"
"ဟုတ်"
"Excuse me."
"Mr. Mills"
"Kabar, Right?"
"Yes, Mr. Mills."
"Have we met somewhere before? You look familiar to me."
"This is the first time we meet. Isn't this?"
"It could be all in my mind. Glad to meet you, Kabar."
"So am I, Mr. Mills. Call me when you need my help."
"That's so kind of you."
"Don't mention it."
အသစ်ရောက်တဲ့စားဖိုမှူးဆိုတဲ့ Mr. Mills အတွက် ကမ္ဘာက ကြားဝင်ဖြေရှင်းပေးပြီးတဲ့နောက် Mr. Mills က ကမ္ဘာ့ကိုမြင်ဖူးနေသလိုပဲဆိုပြီး အရင်ကဆုံဖူးကြလား မေးနေတော့ ကမ္ဘာလည်းတွေးမရပါ။ ကမ္ဘာ့အတွက်ကတော့ ပထမဆုံးဆုံဖူးခြင်းမို့ နောက်လည်း အကူအညီလိုရင်ပြောနိုင်ကြောင်း ဖုန်းနံပါတ်ဖလှယ်ပြီးသာ နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်လာခဲ့မိပါတော့တယ်။
■
"အ"
"Sorry ကိုကမ္ဘာ၊ sorry ဗျာ။"
"ရတယ်၊ ရတယ်။ ရုတ်တရက်မို့ပါ၊ ဘာမှမထိပါဘူး။"
အလုပ်လုပ်နေတဲ့ကောင်လေးအနားက ဖြတ်အလျှောက်မှာ နောက်နားကနေရောက်လာတဲ့ကမ္ဘာ့ကို ကောင်လေးကမမြင်ဘဲ လှည့်လာချိန် ကောင်လေးလက်မောင်းက ကမ္ဘာ့ရင်ဘတ်ကိုတိုက်မိသွားတော့ ကမ္ဘာ ခပ်တိုးတိုးညည်းမိသွားတယ်။ တကယ်ကို ဘာမှလည်း သိပ်မထိလိုက်ပါဘူး။ ပြဿနာက တိုက်မိတာကြောင့်မဟုတ်။
ဆိုင်ရဲ့ဝန်ထမ်းတွေအတွက် သီးသန့်ထားတဲ့ နားနေခန်းထဲက သန့်စင်ခန်းဆီကို ကမ္ဘာဝင်လာတော့ တခြားဘယ်သူမှမရှိ။ မှန်ရှေ့မှာ ကြယ်သီးတချို့ဖြုတ်ပြီး ခုနကနာသွားတဲ့နေရာကို ကြည့်မိတော့ အပူလောင်ထားသလို အကွက်တွေ။ ဒဏ်ရာတွေကိုကြည့်ရင်းက ကမ္ဘာ့နှုတ်ခမ်းတွေ ကွေးညွတ်သွားတယ်။ ပြန်တွေးတိုင်း ပြုံးချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ကြည်နူးစရာအခိုက်အတန့်လေးဆီ အတွေးတွေခဏပြန်ရောက်သွားတာမို့
'တချို့ဒဏ်ရာတွေက နာကျင်မှုနဲ့မလိုက်အောင်ကို လှတယ်။ သူတို့ဖြစ်တည်လာရခြင်းရဲ့ အဓိကအကြောင်းအရင်းကိုက သိပ်လှနေလို့။ ပြီးတော့ ဒဏ်ရာပေးတဲ့သူက အပြစ်တင်စရာမလိုလောက်အောင်ကို ပြီးပြည့်စုံနေခဲ့လို့ပေါ့။ သိပ်ချစ်တာပဲ။'
■
သခင်တစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေရင်း ဖယောင်းတိုင်ခွက်လေးဆီကို အကြည့်ရောက်မိတယ်။ ကြည့်နေရင်းက မျက်ခုံးတန်းတန်းတွေတွန့်ချိုးသွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေမဲ့လိုက်မိတယ်။ သူတွေးမိတဲ့အခိုက်အတန့်လေးမှာ သူအမှားလုပ်ခဲ့တာ ဘာမှမရှိဘူးလို့ တွေးနေတာဆိုပေမဲ့လည်း
'စိတ်ရှိတိုင်းဆို မျက်ခွက်ကိုစုတ်ပြတ်နေအောင် ထိုးမိမှာ။ သင်းအလုပ်ကိစ္စတွေကို အားနာလို့ ကျော်သွားပေးလိုက်မိတာ။ ငနာလေးက အဲဒါကိုမာန်တက်နေသေးတယ်။ ဖယောင်းစက်နဲ့ပဲတန်တယ်။ အကုသိုလ်သိပ်ပေးတာပဲ။'
တွေးနေတုန်းမှာပဲ messenger ကနေ စာဝင်လာလို့ ကြည့်မိတော့ နေရောင်ဝါ။
ဟိတ်ကောင်၊ ငါ့ကို ဒီကိစ္စ အခုရှင်း။
စာနဲ့အတူရောက်လာတဲ့ ကမ္ဘာ့ရဲ့ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ။ Pennsylvania ရဲ့ Delaware Water Gap က Milford Beach မှာ ကမ္ဘာရေကူးရင်း ရိုက်ထားတဲ့ပုံ။ ဒီပုံကို ကမ္ဘာ့ရဲ့ Facebook account မှာ public နဲ့ တင်ဖူးတယ်။ အဲဒီ့တုန်းက သခင်ပါပေမဲ့ ဒီပုံကို သခင်ရိုက်ပေးထားတာမို့ ဒါက ကမ္ဘာတစ်ယောက်တည်း။ ခပ်တည်တည်နဲ့ တမင်ကိုအချေရုပ်ဖမ်းပြီး သူ့ရဲ့ body structure ကို ကြွားပြနေလို့ သခင်ထိုင်ဟားခဲ့ရတာ မှတ်မိနေသေးတယ်။
ဟေ့ကောင်၊ အစိမ်းသေနေတာလား။
ရှိတယ်။ ဘာတွေစပ်စုမလို့လဲ။
အဲဒါ ဟိုတစ်ခေါက်က ငါတို့ဝိုင်းအတွက်ငွေရှင်းသွားတဲ့ ဟိုဘက်ဝိုင်းကနေ မင်းကိုလှမ်းလှမ်းကြည့်နေတဲ့တစ်ယောက် မဟုတ်ပါဘူးလို့ ငြင်းမလား။
ဘာလဲ၊ မင်း စိတ်ဝင်စားလို့လား။
စကားမလွှဲနဲ့ သားကြီး။ အဲဒီ့တစ်ယောက်က Pennsylvania က တဲ့။ အခုဒီရောက်နေပြီး မင်းနဲ့လည်းသိနေတာဆိုတော့ မဟုတ်မှ ...
မဟုတ်ရင် လွဲလို့ပေါ့။
ဘာမှမလွဲဘူး။ မင်း အမေရိကမှာ အဲဒီ့နိုင်ငံသားတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတယ်။ ဒီတစ်ယောက်ကလည်း Pennsylvania က။ မင်းတို့အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စကို ငါမေးတုန်းကလည်း မင်းက မပြောချင်သလိုဖြစ်နေတယ်။ မင်းတို့အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေဘူးဆိုတဲ့သဘော။ ပြီးတော့ဆိုင်မှာ အဲဒီ့တစ်ယောက်က လာမနှုတ်ဆက်ဘဲ ငွေရှင်းသွားတယ်။ အဲဒီတော့ မင်းတို့ချင်းက သိပေမဲ့စကားမပြောဘူးဆိုတဲ့ အနေအထား။
အဲဒီ့တော့ ???
အဲဒီ့တော့ အဲဒါ မင်းယောက်ျားမဟုတ်လား။
ယောက်ျားကြီးတန်မဲ့ ရပ်ကွက်ပတ်ပြီးအတင်းပြောတဲ့ အာဂျီးမားတွေအထာနဲ့ကွာ။
မငြင်းဘူးပဲ။ ဆိုတော့ကာ ... မင်းက စိတ်ကောက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာလို့ ဟိုက မြန်မာနိုင်ငံအထိ လိုက်ချော့ရတယ်ပေါ့။ အဲဒီလိုလား။
Ball မို့ စိတ်ကောက်ရမှာလား။
Ball နဲ့လည်း စိတ်ကောက်လို့ရပါတယ်။
ငနာကောင်၊ ဒေါင်းစားလေး
ဟား ဟား၊ ဝန်ခံပြီပဲ။ ဒီလောက်ဆို ငါ သိသင့်သလောက်သိပြီ။ နောက်မှထပ်မေးမယ်ကွာ။ အခုတော့ ဆက်ပြီးစိတ်ကောက်လိုက်ဦး။
သေချင်းဆိုး
ဆဲပါ၊ ဆဲပါ။ ငါ့ကိုပဲ ပတ်ရမ်းလိုက်ပါ။ တာ့တာ သားကြီး၊ နောက်မှတွေ့မယ်။
လျှောက်ဖွရင် မင်းကိုသတ်မှာ။
ဝါသနာကိုမပါတာ ဟေ့ကောင်။
အေးပေါ့၊ လူမစုံသေးဘူးကိုး။
ဒါပဲဟေ့။ ငါလည်း ကောင်လေးတစ်ယောက်လောက် ရှာဦးမယ်။ အားကျလို့။
Go. Move. Out.
နေရောင်ဝါကိုမေတ္တာပို့သပြီး သခင်တစ်ယောက် laptop ကိုယူကာ ခြံထဲဆင်းထိုင်နေလိုက်တော့တယ်။ အိမ်ထဲနေရင် အတွေးတွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခု အမျှင်မပြတ်နိုင်ပါ။
■
"သခင်၊ ကိုယ်ပြန်ရောက်ပြီ။"
ခြံထဲမှာဆင်းထိုင်ရင်း laptop နဲ့ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိတဲ့ သခင့်အနားကို ကမ္ဘာရောက်သွားတယ်။ အလုပ်လုပ်နေတာဆိုရင် desktop ကိုသာသုံးဖြစ်တာ ကမ္ဘာသိနေတာကြောင့်
"ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။ ဪ၊ အကောင့်အသစ်ဖွင့်နေတာလား။"
"No"
"အဲဒါ ဟိုးအရင်က အရံအကောင့်အဟောင်းမဟုတ်လား။ သခင့်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေတောင် လူစုံမရှိဘူးလေ။"
"မင်းဘက်ကလူတွေလည်း တစ်ယောက်မှမရှိဘူး။"
"အဲဒါပြန်သုံးနေတာလား။ ကိုယ့်ကို အကောင့်အသစ်ဖွင့်ပေး။ ဒီရောက်ကတည်းက social media ဖြတ်ထားတာ Mail တစ်ခုကလွဲရင် ကျန်တာမသုံးဖြစ်ဘူးလေ။"
သခင်ရော၊ ကမ္ဘာရော အရင်အကောင့်တွေဆက်သုံးရင် ကမ္ဘာ့အသိုင်းအဝိုင်းကသိမှာမို့ ဘာမှကိုမသုံးဖြစ်တာ ဒီကိုစရောက်တဲ့နေ့ကတည်းကပါ။ သခင်ကတော့ ကမ္ဘာ့ဘက်ကလူတွေ တစ်ယောက်နဲ့မှ အချိတ်အဆက်မရှိတဲ့ တခြားအရံအကောင့်တွေနဲ့သုံးနေပေမဲ့ ကမ္ဘာကတော့ သူ့ကတိအတိုင်း အကုန်လုံးကို အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားခဲ့တာ။
"မင်းဘာသာဖွင့်ပါလား။"
"ဟင့်အင်း၊ သခင့်ဆီကနေ ဖွင့်ပေး။ ပြီးမှ ကိုယ့်ကိုပေး။"
"လာမရှုပ်နဲ့။"
"လုပ်ပါ။ ဒီတစ်ခုတည်းပါ။ ကြိုက်တဲ့နာမည်၊ ကြိုက်တဲ့ပုံစံနဲ့ ဖွင့်ပေး။"
"လုပ်လိုက်ရလို့ ဟိုအတန်းရောက်သွားမယ်။"
"လုပ်ပေါ့။ သခင့်အတွက်သီးသန့်ပါလို့ ကြော်ငြာပစ်မယ်။"
"မင်း ..."
"ဖွင့်ပေး ... လို့။ IG လေးပါ တစ်လက်စတည်း၊ အဟီး။"
.
"ဟား ဟား၊ ဘယ်လိုတောင်လား။"
သခင်ဖွင့်ပေးတဲ့ Erda ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ Facebook account မှာ cover photo ကစာသားကိုဖတ်ရင်း ကမ္ဘာရယ်မိတယ်။
Yes, I'm crazy. Normal is boring for me. တဲ့။
Profile picture မှာတော့ အနက်ရောင်နောက်ခံနဲ့ မီးညှိထားတဲ့ဖယောင်းတိုင်ငယ်လေး။ Erda ဆိုတာ Earth ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပါပဲ။ Gmail ကတော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ကမ္ဘာ့နာမည်အရင်းအတိုင်းပါပဲ။ ဘယ်လိုပဲလုပ်ထားထား ကမ္ဘာကတော့ ပြန်ပြောင်းဖို့အစီအစဉ်မရှိပါ။ အလွတ်အတိုင်းဖြစ်နေတဲ့ Bio ဆိုတဲ့နေရာမှာပဲ တစ်ခုထပ်ဖြည့်လိုက်တယ်။
*I am His.*
■■■
"သခင်၊ အဲဒါ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။"
ကမ္ဘာအိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ သခင်ပြန်မရောက်သေးလို့ ထိုင်စောင့်နေရင်း ကားသံကြားလို့ထွက်ကြည့်တော့ အိတ်နှစ်အိတ်ကိုင်ပြီးဆင်းလာတဲ့ သခင့်လက်ဖျံမှာ ထင်းနေတဲ့ *𝕶𝖎𝖓𝖌* ဆိုတဲ့စာသားနဲ့ သရဖူပုံတက်တူးလေးက ကမ္ဘာ့ကိုဆွံ့အစေတယ်။ ကမ္ဘာ့အကြည့်အတိုင်းလိုက်ရင်း သူ့လက်သူငုံ့ကြည့်ပြီး မေးခွန်းကို ခပ်အေးအေးဖြေတယ်။
"ငါ့သူငယ်ချင်းက ဆိုင်ဖွင့်ထားလို့ သူ့ဆီရောက်တုန်း ထိုးလိုက်တာလေ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ပြောပြီး ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့သခင့်ကို အိမ်ပေါက်ဝမှာရပ်ကျန်နေတဲ့ကမ္ဘာ လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီးမှ သခင့်အနားရောက်သွားပြီး
"ကိုယ်လည်းထိုးမယ်လေ၊ ဆင်တူ။"
"ဘယ်သူကခွင့်ပြုလို့လဲ။ မင်းဘာသာ ထိုးချင်ရာထိုး၊ ဆင်တူဖြစ်လာရင် ငါကိုယ်တိုင် ဓားနဲ့မွှန်းပေးမယ်။"
"ရက်စက်လိုက်တာ။ ရတယ်လေ၊ ဆိုင်လိပ်စာပေး။ တခြားတစ်ခုသွားထိုးမယ်။"
■
Erda updated his cover photo.
3 minutes ago
I'm your own Knight, my King.
လက်ဖျံမှာ ရဲမက်ခေါင်းဆောင်းပုံနဲ့ *𝕳𝖎𝖘 𝕶𝖓𝖎𝖌𝖍𝖙* ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ တက်တူးပုံလေးတစ်ခု တက်လာတာကို သခင်မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။ သခင့်ရဲ့တက်တူးပုံကို cover photo မှာ သခင်တင်လိုက်တဲ့ညကပဲ အသည်းလေးတစ်ခုတိုးသွားတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ တချို့အရာတွေက သိလိုက်ရတယ်ဆိုရုံနဲ့ အဆင်ပြေတယ်။
.
"သခင်ရေ၊ သခင်။ ဒီမှာကြည့်ဦး။"
သိနေပါတယ်။ ဆိုင်မှာပဲ ပုံရိုက်တင်လိုက်တာနဲ့ မပြီးသေးမှန်း သခင်သိနေတယ်။
"ပြော"
"Tada! Is this great? Not couple, but they are."
"နာချင်ပြီထင်တယ်။"
သူ့တက်တူးကို လာကပ်ကြွားနေပြီး သခင့်လက်ကိုဆွဲကာ ဝိနည်းလွတ် couple tattoos တွေကို ယှဉ်ကြည့်နေပါတယ်။ သခင်က သူ့လက်သူပြန်ရုတ်ပြီး ကြိမ်းနေတော့
"နာလာခဲ့ပြီပဲ။ ဒါပေမဲ့ သခင်ဖျက်လို့မရဘူး။ သခင်ပြောတာ အတူတူမဖြစ်ရဘူးပဲ ပြောတာ။ အခု မတူဘူးမို့ ဖျက်လို့မရဘူး။ OK?"
သခင်က မကြည်ကြည့်နဲ့ကြည့်တယ်။ ကမ္ဘာကတော့ မသိသလိုဟန်ဆောင်လိုက်ပြီး
"ဆိုင်ကမေးတယ် သိလား။ ကောင်လေးရှိတာလားတဲ့။"
"...................."
"ဖြေလိုက်ချင်ပါတယ်၊ ယောက်ျားရှိတာလို့။ ဒါပေမဲ့ အင်းလို့ပဲ ဖြေလိုက်ပါတယ်လေ။ တော်ကြာ အားကျကုန်ကြမှာစိုးလို့။"
"ရူးနေလိုက်တော့ တစ်ယောက်တည်း။"
ပြောဆိုပြီးသာ ကမ္ဘာ့အနားကနေ သခင် ထလာလိုက်ရပါတော့တယ်။
တချို့ဘုရင်တွေက ရာဇပလ္လင်မှာဘိသိက်ခံပြီဆိုတာနဲ့ တစ်ဘဝလုံးအတွက် အသက်ပေးကာကွယ်မယ့်သူရဲကောင်းက အဆင်သင့်ခစားနေပြီးသား။
■
ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကြီးသာ စကားပြောတတ်မယ်ဆိုရင်
"မြေကမ္ဘာရေ၊ ငါ နွားပွဲစားမဟုတ်ဘူး။ သွားဖြဲပြမနေနဲ့။"
အဲဒီလိုပြောလေမလား။ ဒါမှမဟုတ်
"ရှင်ကလည်း အဲဒီ့လောက်စိုက်ကြည့်မနေနဲ့လေ။ ကျွန်မ မနေတတ်ဘူး။"
ဒီလိုတားလေမလား။
ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် မြေကမ္ဘာတို့ကတော့ ဂရုမစိုက်၊ အဖက်မလုပ်၊ အရေးမယူ၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေဦးမှာပါ။ အခုလောလောဆယ်အတွက်ဆိုရင်
*မြေကမ္ဘာ အစ်စ် ဘီးဇီး နောင်း ပါ*
တက်တူူးပုံနှစ်ခုကိုတွဲလိုက်ပြီး ဖုန်းရဲ့ home screen မှာတင်ထားတာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရလို့ မအားပါဘူး။ သေချာကြည့်မယ်ဆိုရင် ဖုန်းရဲ့ notification bar မှာ လေယာဉ်ပျံပုံလေးကိုတောင် တွေ့နိုင်ပါသေးတယ်။ ဖုန်းဝင်လာခဲ့သည်ရှိသော် အာရုံတွေနောက်ရမှာမို့ ဒီလိုအချိန်မှာ အနှောင့်အယှက်မခံနိုင်တဲ့ မြေကမ္ဘာပါလေ။
"အခုတော့ ဘာတတ်နိုင်သေးလဲ ငါ့ရဲ့ဘုရင်လေးရဲ့၊ ဟင်။ ဒါက ဆင်တူမဟုတ်တဲ့ couple tattoos တွေပဲလေ။ ဟား ဟား၊ ချစ်လိုက်တာကွာ။ မင်းဘေးမှာ သံသရာအဆုံးအထိ ခစားစောင့်ရှောက်ပေးပြီး အဖော်လုပ်ပေးမယ့် မင်းရဲ့သူရဲကောင်းက ငါတစ်ယောက်တည်းပဲဖြစ်ရမယ်။ ငါ့အတွက်လည်း မဟေသီဇနီးမယား မလိုတာမို့ မင်းအတွက်လည်း ဘာဒေဝီမိဖုရားမှ မရှိရဘူး My King."
■■■ Part (42) ဆက်ရန် ■■■
"ရပ္စမ္း၊ ေျမကမ႓ာ။ အခုေနလႊတ္ရင္ အခ်ိန္မီေသးတယ္။"
"လႊတ္မေပးခ်င္ဘူး။ ခ်စ္ခ်င္လို႔။"
အေလၽွာ့မေပးတဲ့ကမ႓ာေၾကာင့္ သခင္က အားကုန္သံုးကာ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ကမ႓ာယိုင္သြားခ်ိန္ ကမ႓ာ့ေျခက်င္းဝတ္နားကို ေျခေထာက္နဲ႔ဝိုက္ကန္ခံလိုက္ရတယ္။
"အား"
ကမ႓ာဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတုန္း သခင္ကန္လိုက္လို႔ ပစ္စလတ္ခတ္လဲက်သြားခဲ့ရၿပီ။
"ျပန္ထစမ္း အခု။"
ေဒါသပါဝင္ႏႈန္း အရမ္းျမင့္ေနတဲ့ ရာဇသံတစ္ခြန္း။
"လက္နာသြားၿပီ။"
"ေျခေထာက္မက်ိဳးဘူး။"
ထိုင္လ်က္ကေန မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔အယူခံဝင္ေနတဲ့ ေျမကမ႓ာဆိုတာ ဘယ္လိုမူယာမာယာမ်ားသလဲလို႔ ရာဇသခင္ အသိဆံုး။ ဘယ္ႏွေခါက္ခ်ိဳးမွန္း တြက္မရတဲ့ အလိုမက်တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ရာဇသခင္က ဘယ္လိုေဒါသႀကီးမွန္းကိုလည္း ေျမကမ႓ာအသိဆံုး။
"ထရပ္လိုက္ရင္ ထိုးေတာ့မွာမဟုတ္လား။"
"ထမရပ္ရင္ ေသေအာင္ကန္ပစ္မယ္။"
"လုပ္ရက္လို႔လား။"
ကမ႓ာ့အေမးကို သခင္က ပါးစပ္ကေနမေျဖေတာ့ပါ။ ကမ႓ာ့အက်ႌလည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထရပ္ေစေတာ့ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီးပါသြားတဲ့ကမ႓ာက သိပ္ေၾကာက္တတ္တဲ့ယုန္ေလးတစ္ေကာင္လို။
ပါးေပၚကိုက်လာတဲ့ လက္သီးတစ္ခ်က္နဲ႔အတူ ခပ္ပါးပါးနာက်င္မႈေၾကာင့္ ကမ႓ာမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ သခင္ကဆြဲထားတာမို႔ မ်က္ႏွာေတြက သိပ္မေဝးလွပါ။
"ဒါပဲလား။"
အရွိန္သိပ္မပါတဲ့လက္သီးခ်က္ကို ကမ႓ာရည္ရြယ္ေၾကာင္း သခင္သိလိုက္တယ္။
"မင္း ..."
ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္ခင္မွာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုနီးစပ္သြားခဲ့ၿပီ။ အတိအက်ေျပာရရင္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စံုက ထိကပ္သြားခဲ့တာ။
■■■
သူေဌးအိမ္ကေန စာရြက္စာတမ္းေတြသြားယူၿပီး ကားငွားဖို႔ လမ္းထိပ္ကိုအထြက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေနလာေနတဲ့ စက္ဘီးတစ္စီးက ကမ႓ာ့နားအေရာက္မွာ ကၽြီခနဲဘရိတ္ဖမ္းၿပီး ရပ္သြားတာေၾကာင့္ ကမ႓ာၾကည့္မိေတာ့
"Earth"
"ခ်ာတိတ္"
"အဂၢါေခတ္"
"အဟား၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ မင္းက ဒီလမ္းထဲမွာေနတာလား။"
"မေနပါဘူး။ စက္ဘီးေလၽွာက္စီးတာ။ ဒီထဲ ဘာလာလုပ္တာလဲ။"
"ကိုယ့္အိမ္က ဒီလမ္းထဲမွာေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။"
ကမ႓ာ့ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ၿပီးမွ
"ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ေျပာေစခ်င္တာလား။"
"အထင္ေသးတာ။"
"ဒါကို ယုတၱိက်က်ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္တာလို႔ ေခၚတယ္။"
"ဟား ဟား၊ ရွိေစေတာ့။ မွန္ေနတာပဲေလ။ ကဲ၊ ငါသြားေတာ့မယ္။ အလုပ္ရွိေသးလို႔။"
အဂၢါကပါ စက္ဘီးကိုျပန္လွည့္လိုက္တယ္။ ကမ႓ာက ေမးခြန္းမ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကည့္ေတာ့
"ျပန္လွည့္မွာေလ။ Earth လည္း လမ္းထိပ္ထြက္မွာမဟုတ္လား။"
"အင္း"
တစ္ေယာက္ကစက္ဘီးတြန္းရင္း တစ္ေယာက္က ေဘးကေနလမ္းေလၽွာက္ရင္း လမ္းထိပ္ကိုဦးတည္လိုက္ၾကတယ္။
"ဒီလမ္းထဲက ငါ့သူေဌးအိမ္မွာ စာရြက္စာတမ္းေတြလာယူတာ။"
"ဪ၊ အဲဒီ့လိုလား။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ဟိုးဘက္အျခမ္းက သံုးလမ္းေျမာက္မွာ။"
"မေဝးဘူးပဲ။"
"မေဝးဘူး။ ဒါနဲ႔ အလုပ္အဆင္ေျပလား။"
"ေျပပါတယ္။ ဪ၊ ဟိုေန႔ကကိစၥကို ေမးတာလား။ မင္းဘယ္လိုရွင္းလိုက္သလဲေတာ့ မသိဘူး။ ဘာမွကို ထပ္မေျပာရေတာ့ဘူး။"
"အဲဒီ့ကိစၥရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္း အကုန္လံုးကိုေမးတာပါ။"
"ဆိုေတာ့ မင္းဘယ္လိုရွင္းလိုက္သလဲဆိုတာကို ေျပာမျပဘူးေပါ့ေလ။"
"ရွင္းသြားၿပီပဲကို။ ျပန္ေျပာမေနခ်င္ပါဘူး။"
"ေအး၊ ထားပါေတာ့ေလ။ ဟိုမွာ၊ ကားလာၿပီ။"
ကမ႓ာက အငွားကားကိုလွမ္းတားၿပီး ငွားလိုက္ကာ အဂၢါနဲ႔လက္ျပႏႈတ္ဆက္လို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ထြက္သြားတဲ့ကားေလးကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း အဂၢါ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဳးေနတယ္။
"တတိယတစ္ေခါက္တိုက္ဆိုင္ရင္ ေရစက္ပဲတဲ့။"
■
"ကမ႓ာ၊ မင္း ျပန္လာေနၿပီလား။"
စာရြက္စာတမ္းေတြသြားပို႔ၿပီး ျပန္အထြက္ ကိုေက်ာ္ထြဋ္ဆီက ဖုန္းဝင္လာလို႔ ကမ႓ာဖုန္းကိုင္ကိုင္ခ်င္းမွာပဲ အေလာတႀကီးအသံေၾကာင့္
"ဟုတ္၊ ျပန္ထြက္လာၿပီ။ ရံုးကကားက ပါကင္မွာရပ္ထားလို႔ အဲဒီ့ကိုသြားေနတာ။"
"ေအး၊ ဒါဆို ေလဆိပ္ကဆိုင္ကို သြားလိုက္ပါဦးကြာ။ စလံုးကလာတဲ့ စားဖိုမႉးအသစ္က ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူးေဟ့။ ရစ္ေနတယ္။ အစ္ကိုလည္း အလုပ္မ်ားေနတယ္။ သူလိုတာေသခ်ာေမးၿပီး အစ္ကို႔ဆီ ျပန္ေျပာေပးပါဦးကြာ။"
"ဟုတ္၊ အခု သြားလိုက္ပါ့မယ္ ကိုေက်ာ္ထြဋ္။"
.
"သူေျပာတာ အဲဒါအကုန္ပဲ ကိုေက်ာ္ထြဋ္။ သူ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။"
"အဆင္ေျပတာေပါ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ။ ဟိုတေလာကမွအသစ္ေရာက္တာကို Boss မရွိတုန္း ျပႆနာတက္တယ္ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးေလ။ ေက်းဇူးပဲ ကမ႓ာေရ။"
"ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီကဝန္ထမ္းပဲဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး။"
"ေအးပါ။ ဒါဆို ဖုန္းခ်ၿပီေနာ္။"
"ဟုတ္"
"Excuse me."
"Mr. Mills"
"Kabar, Right?"
"Yes, Mr. Mills."
"Have we met somewhere before? You look familiar to me."
"This is the first time we meet. Isn't this?"
"It could be all in my mind. Glad to meet you, Kabar."
"So am I, Mr. Mills. Call me when you need my help."
"That's so kind of you."
"Don't mention it."
အသစ္ေရာက္တဲ့စားဖိုမႉးဆိုတဲ့ Mr. Mills အတြက္ ကမ႓ာက ၾကားဝင္ေျဖရွင္းေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ Mr. Mills က ကမ႓ာ့ကိုျမင္ဖူးေနသလိုပဲဆိုၿပီး အရင္ကဆံုဖူးၾကလား ေမးေနေတာ့ ကမ႓ာလည္းေတြးမရပါ။ ကမ႓ာ့အတြက္ကေတာ့ ပထမဆံုးဆံုဖူးျခင္းမို႔ ေနာက္လည္း အကူအညီလိုရင္ေျပာႏိုင္ေၾကာင္း ဖုန္းနံပါတ္ဖလွယ္ၿပီးသာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့မိပါေတာ့တယ္။
■
"အ"
"Sorry ကိုကမ႓ာ၊ sorry ဗ်ာ။"
"ရတယ္၊ ရတယ္။ ရုတ္တရက္မို႔ပါ၊ ဘာမွမထိပါဘူး။"
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးအနားက ျဖတ္အေလၽွာက္မွာ ေနာက္နားကေနေရာက္လာတဲ့ကမ႓ာ့ကို ေကာင္ေလးကမျမင္ဘဲ လွည့္လာခ်ိန္ ေကာင္ေလးလက္ေမာင္းက ကမ႓ာ့ရင္ဘတ္ကိုတိုက္မိသြားေတာ့ ကမ႓ာ ခပ္တိုးတိုးညည္းမိသြားတယ္။ တကယ္ကို ဘာမွလည္း သိပ္မထိလိုက္ပါဘူး။ ျပႆနာက တိုက္မိတာေၾကာင့္မဟုတ္။
ဆိုင္ရဲ႕ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ သီးသန္႔ထားတဲ့ နားေနခန္းထဲက သန္႔စင္ခန္းဆီကို ကမ႓ာဝင္လာေတာ့ တျခားဘယ္သူမွမရွိ။ မွန္ေရွ႕မွာ ၾကယ္သီးတခ်ိဳ႕ျဖဳတ္ၿပီး ခုနကနာသြားတဲ့ေနရာကို ၾကည့္မိေတာ့ အပူေလာင္ထားသလို အကြက္ေတြ။ ဒဏ္ရာေတြကိုၾကည့္ရင္းက ကမ႓ာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေကြးညြတ္သြားတယ္။ ျပန္ေတြးတိုင္း ျပံဳးခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးစရာအခိုက္အတန္႔ေလးဆီ အေတြးေတြခဏျပန္ေရာက္သြားတာမို႔
'တခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္မႈနဲ႔မလိုက္ေအာင္ကို လွတယ္။ သူတို႔ျဖစ္တည္လာရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကိုက သိပ္လွေနလို႔။ ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာေပးတဲ့သူက အျပစ္တင္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ကို ၿပီးျပည့္စံုေနခဲ့လို႔ေပါ့။ သိပ္ခ်စ္တာပဲ။'
■
သခင္တစ္ေယာက္တည္း ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနရင္း ဖေယာင္းတိုင္ခြက္ေလးဆီကို အၾကည့္ေရာက္မိတယ္။ ၾကည့္ေနရင္းက မ်က္ခံုးတန္းတန္းေတြတြန္႔ခ်ိဳးသြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြမဲ့လိုက္မိတယ္။ သူေတြးမိတဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ သူအမွားလုပ္ခဲ့တာ ဘာမွမရွိဘူးလို႔ ေတြးေနတာဆိုေပမဲ့လည္း
'စိတ္ရွိတိုင္းဆို မ်က္ခြက္ကိုစုတ္ျပတ္ေနေအာင္ ထိုးမိမွာ။ သင္းအလုပ္ကိစၥေတြကို အားနာလို႔ ေက်ာ္သြားေပးလိုက္မိတာ။ ငနာေလးက အဲဒါကိုမာန္တက္ေနေသးတယ္။ ဖေယာင္းစက္နဲ႔ပဲတန္တယ္။ အကုသိုလ္သိပ္ေပးတာပဲ။'
ေတြးေနတုန္းမွာပဲ messenger ကေန စာဝင္လာလို႔ ၾကည့္မိေတာ့ ေနေရာင္ဝါ။
ဟိတ္ေကာင္၊ ငါ့ကို ဒီကိစၥ အခုရွင္း။
စာနဲ႔အတူေရာက္လာတဲ့ ကမ႓ာ့ရဲ႕ဓာတ္ပံုတစ္ပံု။ Pennsylvania ရဲ႕ Delaware Water Gap က Milford Beach မွာ ကမ႓ာေရကူးရင္း ရိုက္ထားတဲ့ပံု။ ဒီပံုကို ကမ႓ာ့ရဲ႕ Facebook account မွာ public နဲ႔ တင္ဖူးတယ္။ အဲဒီ့တုန္းက သခင္ပါေပမဲ့ ဒီပံုကို သခင္ရိုက္ေပးထားတာမို႔ ဒါက ကမ႓ာတစ္ေယာက္တည္း။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ တမင္ကိုအေခ်ရုပ္ဖမ္းၿပီး သူ႔ရဲ႕ body structure ကို ႂကြားျပေနလို႔ သခင္ထိုင္ဟားခဲ့ရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္။
ေဟ့ေကာင္၊ အစိမ္းေသေနတာလား။
ရွိတယ္။ ဘာေတြစပ္စုမလို႔လဲ။
အဲဒါ ဟိုတစ္ေခါက္က ငါတို႔ဝိုင္းအတြက္ေငြရွင္းသြားတဲ့ ဟိုဘက္ဝိုင္းကေန မင္းကိုလွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျငင္းမလား။
ဘာလဲ၊ မင္း စိတ္ဝင္စားလို႔လား။
စကားမလႊဲနဲ႔ သားႀကီး။ အဲဒီ့တစ္ေယာက္က Pennsylvania က တဲ့။ အခုဒီေရာက္ေနၿပီး မင္းနဲ႔လည္းသိေနတာဆိုေတာ့ မဟုတ္မွ ...
မဟုတ္ရင္ လြဲလို႔ေပါ့။
ဘာမွမလြဲဘူး။ မင္း အေမရိကမွာ အဲဒီ့ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ကလည္း Pennsylvania က။ မင္းတို႔အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥကို ငါေမးတုန္းကလည္း မင္းက မေျပာခ်င္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ မင္းတို႔အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပဘူးဆိုတဲ့သေဘာ။ ၿပီးေတာ့ဆိုင္မွာ အဲဒီ့တစ္ေယာက္က လာမႏႈတ္ဆက္ဘဲ ေငြရွင္းသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ခ်င္းက သိေပမဲ့စကားမေျပာဘူးဆိုတဲ့ အေနအထား။
အဲဒီ့ေတာ့ ???
အဲဒီ့ေတာ့ အဲဒါ မင္းေယာက္်ားမဟုတ္လား။
ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ ရပ္ကြက္ပတ္ၿပီးအတင္းေျပာတဲ့ အာဂ်ီးမားေတြအထာနဲ႔ကြာ။
မျငင္းဘူးပဲ။ ဆိုေတာ့ကာ ... မင္းက စိတ္ေကာက္ၿပီး အိ္မ္ေပၚကဆင္းလာလို႔ ဟိုက ျမန္မာႏိုင္ငံအထိ လိုက္ေခ်ာ့ရတယ္ေပါ့။ အဲဒီလိုလား။
Ball မို႔ စိတ္ေကာက္ရမွာလား။
Ball နဲ႔လည္း စိတ္ေကာက္လို႔ရပါတယ္။
ငနာေကာင္၊ ေဒါင္းစားေလး
ဟား ဟား၊ ဝန္ခံၿပီပဲ။ ဒီေလာက္ဆို ငါ သိသင့္သေလာက္သိၿပီ။ ေနာက္မွထပ္ေမးမယ္ကြာ။ အခုေတာ့ ဆက္ၿပီးစိတ္ေကာက္လိုက္ဦး။
ေသခ်င္းဆိုး
ဆဲပါ၊ ဆဲပါ။ ငါ့ကိုပဲ ပတ္ရမ္းလိုက္ပါ။ တာ့တာ သားႀကီး၊ ေနာက္မွေတြ႕မယ္။
ေလၽွာက္ဖြရင္ မင္းကိုသတ္မွာ။
ဝါသနာကိုမပါတာ ေဟ့ေကာင္။
ေအးေပါ့၊ လူမစံုေသးဘူးကိုး။
ဒါပဲေဟ့။ ငါလည္း ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ရွာဦးမယ္။ အားက်လို႔။
Go. Move. Out.
ေနေရာင္ဝါကိုေမတၱာပို႔သၿပီး သခင္တစ္ေယာက္ laptop ကိုယူကာ ျခံထဲဆင္းထိုင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ အိမ္ထဲေနရင္ အေတြးေတြက တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အမၽွင္မျပတ္ႏိုင္ပါ။
■
"သခင္၊ ကိုယ္ျပန္ေရာက္ၿပီ။"
ျခံထဲမွာဆင္းထိုင္ရင္း laptop နဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ သခင့္အနားကို ကမ႓ာေရာက္သြားတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနတာဆိုရင္ desktop ကိုသာသံုးျဖစ္တာ ကမ႓ာသိေနတာေၾကာင့္
"ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။ ဪ၊ အေကာင့္အသစ္ဖြင့္ေနတာလား။"
"No"
"အဲဒါ ဟိုးအရင္က အရံအေကာင့္အေဟာင္းမဟုတ္လား။ သခင့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ လူစံုမရွိဘူးေလ။"
"မင္းဘက္ကလူေတြလည္း တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။"
"အဲဒါျပန္သံုးေနတာလား။ ကိုယ့္ကို အေကာင့္အသစ္ဖြင့္ေပး။ ဒီေရာက္ကတည္းက social media ျဖတ္ထားတာ Mail တစ္ခုကလြဲရင္ က်န္တာမသံုးျဖစ္ဘူးေလ။"
သခင္ေရာ၊ ကမ႓ာေရာ အရင္အေကာင့္ေတြဆက္သံုးရင္ ကမ႓ာ့အသိုင္းအဝိုင္းကသိမွာမို႔ ဘာမွကိုမသံုးျဖစ္တာ ဒီကိုစေရာက္တဲ့ေန႔ကတည္းကပါ။ သခင္ကေတာ့ ကမ႓ာ့ဘက္ကလူေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔မွ အခ်ိတ္အဆက္မရွိတဲ့ တျခားအရံအေကာင့္ေတြနဲ႔သံုးေနေပမဲ့ ကမ႓ာကေတာ့ သူ႔ကတိအတိုင္း အကုန္လံုးကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားခဲ့တာ။
"မင္းဘာသာဖြင့္ပါလား။"
"ဟင့္အင္း၊ သခင့္ဆီကေန ဖြင့္ေပး။ ၿပီးမွ ကိုယ့္ကိုေပး။"
"လာမ႐ႈပ္နဲ႔။"
"လုပ္ပါ။ ဒီတစ္ခုတည္းပါ။ ႀကိဳက္တဲ့နာမည္၊ ႀကိဳက္တဲ့ပံုစံနဲ႔ ဖြင့္ေပး။"
"လုပ္လိုက္ရလို႔ ဟိုအတန္းေရာက္သြားမယ္။"
"လုပ္ေပါ့။ သခင့္အတြက္သီးသန္႔ပါလို႔ ေၾကာ္ျငာပစ္မယ္။"
"မင္း ..."
"ဖြင့္ေပး ... လို႔။ IG ေလးပါ တစ္လက္စတည္း၊ အဟီး။"
.
"ဟား ဟား၊ ဘယ္လိုေတာင္လား။"
သခင္ဖြင့္ေပးတဲ့ Erda ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ Facebook account မွာ cover photo ကစာသားကိုဖတ္ရင္း ကမ႓ာရယ္မိတယ္။
Yes, I'm crazy. Normal is boring for me. တဲ့။
Profile picture မွာေတာ့ အနက္ေရာင္ေနာက္ခံနဲ႔ မီးညႇိထားတဲ့ဖေယာင္းတိုင္ငယ္ေလး။ Erda ဆိုတာ Earth ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ Gmail ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ကမ႓ာ့နာမည္အရင္းအတိုင္းပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲလုပ္ထားထား ကမ႓ာကေတာ့ ျပန္ေျပာင္းဖို႔အစီအစဥ္မရွိပါ။ အလြတ္အတိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ Bio ဆိုတဲ့ေနရာမွာပဲ တစ္ခုထပ္ျဖည့္လိုက္တယ္။
*I am His.*
■■■
"သခင္၊ အဲဒါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။"
ကမ႓ာအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ သခင္ျပန္မေရာက္ေသးလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနရင္း ကားသံၾကားလို႔ထြက္ၾကည့္ေတာ့ အိတ္ႏွစ္အိတ္ကိုင္ၿပီးဆင္းလာတဲ့ သခင့္လက္ဖ်ံမွာ ထင္းေနတဲ့ *𝕶𝖎𝖓𝖌* ဆိုတဲ့စာသားနဲ႔ သရဖူပံုတက္တူးေလးက ကမ႓ာ့ကိုဆြံ႕အေစတယ္။ ကမ႓ာ့အၾကည့္အတိုင္းလိုက္ရင္း သူ႔လက္သူငံု႔ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းကို ခပ္ေအးေအးေျဖတယ္။
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ဆိုင္ဖြင့္ထားလို႔ သူ႔ဆီေရာက္တုန္း ထိုးလိုက္တာေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ေျပာၿပီး ခပ္တည္တည္ပဲ အိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့သခင့္ကို အိမ္ေပါက္ဝမွာရပ္က်န္ေနတဲ့ကမ႓ာ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီးမွ သခင့္အနားေရာက္သြားၿပီး
"ကိုယ္လည္းထိုးမယ္ေလ၊ ဆင္တူ။"
"ဘယ္သူကခြင့္ျပဳလို႔လဲ။ မင္းဘာသာ ထိုးခ်င္ရာထိုး၊ ဆင္တူျဖစ္လာရင္ ငါကိုယ္တိုင္ ဓားနဲ႔မႊန္းေပးမယ္။"
"ရက္စက္လိုက္တာ။ ရတယ္ေလ၊ ဆိုင္လိပ္စာေပး။ တျခားတစ္ခုသြားထိုးမယ္။"
■
Erda updated his cover photo.
3 minutes ago
I'm your own Knight, my King.
လက္ဖ်ံမွာ ရဲမက္ေခါင္းေဆာင္းပံုနဲ႔ *𝕳𝖎𝖘 𝕶𝖓𝖎𝖌𝖍𝖙* ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ တက္တူးပံုေလးတစ္ခု တက္လာတာကို သခင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။ သခင့္ရဲ႕တက္တူးပံုကို cover photo မွာ သခင္တင္လိုက္တဲ့ညကပဲ အသည္းေလးတစ္ခုတိုးသြားတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ႕အရာေတြက သိလိုက္ရတယ္ဆိုရံုနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္။
.
"သခင္ေရ၊ သခင္။ ဒီမွာၾကည့္ဦး။"
သိေနပါတယ္။ ဆိုင္မွာပဲ ပံုရိုက္တင္လိုက္တာနဲ႔ မၿပီးေသးမွန္း သခင္သိေနတယ္။
"ေျပာ"
"Tada! Is this great? Not couple, but they are."
"နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။"
သူ႔တက္တူးကို လာကပ္ႂကြားေနၿပီး သခင့္လက္ကိုဆြဲကာ ဝိနည္းလြတ္ couple tattoos ေတြကို ယွဥ္ၾကည့္ေနပါတယ္။ သခင္က သူ႔လက္သူျပန္ရုတ္ၿပီး ႀကိမ္းေနေတာ့
"နာလာခဲ့ၿပီပဲ။ ဒါေပမဲ့ သခင္ဖ်က္လို႔မရဘူး။ သခင္ေျပာတာ အတူတူမျဖစ္ရဘူးပဲ ေျပာတာ။ အခု မတူဘူးမို႔ ဖ်က္လို႔မရဘူး။ OK?"
သခင္က မၾကည္ၾကည့္နဲ႔ၾကည့္တယ္။ ကမ႓ာကေတာ့ မသိသလိုဟန္ေဆာင္လိုက္ၿပီး
"ဆိုင္ကေမးတယ္ သိလား။ ေကာင္ေလးရွိတာလားတဲ့။"
"...................."
"ေျဖလိုက္ခ်င္ပါတယ္၊ ေယာက္်ားရွိတာလို႔။ ဒါေပမဲ့ အင္းလို႔ပဲ ေျဖလိုက္ပါတယ္ေလ။ ေတာ္ၾကာ အားက်ကုန္ၾကမွာစိုးလို႔။"
"ရူးေနလိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။"
ေျပာဆိုၿပီးသာ ကမ႓ာ့အနားကေန သခင္ ထလာလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
တခ်ိဳ႕ဘုရင္ေတြက ရာဇပလႅင္မွာဘိသိက္ခံၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ဘဝလံုးအတြက္ အသက္ေပးကာကြယ္မယ့္သူရဲေကာင္းက အဆင္သင့္ခစားေနၿပီးသား။
■
ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ႀကီးသာ စကားေျပာတတ္မယ္ဆိုရင္
"ေျမကမ႓ာေရ၊ ငါ ႏြားပြဲစားမဟုတ္ဘူး။ သြားျဖဲျပမေနနဲ႔။"
အဲဒီလိုေျပာေလမလား။ ဒါမွမဟုတ္
"ရွင္ကလည္း အဲဒီ့ေလာက္စိုက္ၾကည့္မေနနဲ႔ေလ။ ကၽြန္မ မေနတတ္ဘူး။"
ဒီလိုတားေလမလား။
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေျမကမ႓ာတို႔ကေတာ့ ဂရုမစိုက္၊ အဖက္မလုပ္၊ အေရးမယူ၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနဦးမွာပါ။ အခုေလာေလာဆယ္အတြက္ဆိုရင္
*ေျမကမ႓ာ အစ္စ္ ဘီးဇီး ေနာင္း ပါ*
တက္တူူးပံုႏွစ္ခုကိုတြဲလိုက္ၿပီး ဖုန္းရဲ႕ home screen မွာတင္ထားတာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရလို႔ မအားပါဘူး။ ေသခ်ာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဖုန္းရဲ႕ notification bar မွာ ေလယာဥ္ပ်ံပံုေလးကိုေတာင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဖုန္းဝင္လာခဲ့သည္ရွိေသာ္ အာရံုေတြေနာက္ရမွာမို႔ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အေႏွာင့္အယွက္မခံႏိုင္တဲ့ ေျမကမ႓ာပါေလ။
"အခုေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ငါ့ရဲ႕ဘုရင္ေလးရဲ႕၊ ဟင္။ ဒါက ဆင္တူမဟုတ္တဲ့ couple tattoos ေတြပဲေလ။ ဟား ဟား၊ ခ်စ္လိုက္တာကြာ။ မင္းေဘးမွာ သံသရာအဆံုးအထိ ခစားေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီး အေဖာ္လုပ္ေပးမယ့္ မင္းရဲ႕သူရဲေကာင္းက ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲျဖစ္ရမယ္။ ငါ့အတြက္လည္း မေဟသီဇနီးမယား မလိုတာမို႔ မင္းအတြက္လည္း ဘာေဒဝီမိဖုရားမွ မရွိရဘူး My King."
■■■ Part (42) ဆက္ရန္ ■■■
■■■
သခင့်ကိုဖက်ထားရင်းက နမ်းဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ကမ္ဘာကြောင့် အတင်းရုန်းနေတဲ့သခင် ထအော်ပါတော့တယ်။
"ရပ်စမ်း၊ မြေကမ္ဘာ။ အခုနေလွှတ်ရင် အချိန်မီသေးတယ်။"
"လွှတ်မပေးချင်ဘူး။ ချစ်ချင်လို့။"
အလျှော့မပေးတဲ့ကမ္ဘာကြောင့် သခင်က အားကုန်သုံးကာ ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ကမ္ဘာယိုင်သွားချိန် ကမ္ဘာ့ခြေကျင်းဝတ်နားကို ခြေထောက်နဲ့ဝိုက်ကန်ခံလိုက်ရတယ်။
"အား"
ကမ္ဘာဟန်ချက်ပျက်နေတုန်း သခင်ကန်လိုက်လို့ ပစ်စလတ်ခတ်လဲကျသွားခဲ့ရပြီ။
"ပြန်ထစမ်း အခု။"
ဒေါသပါဝင်နှုန်း အရမ်းမြင့်နေတဲ့ ရာဇသံတစ်ခွန်း။
"လက်နာသွားပြီ။"
"ခြေထောက်မကျိုးဘူး။"
ထိုင်လျက်ကနေ မျက်နှာငယ်နဲ့အယူခံဝင်နေတဲ့ မြေကမ္ဘာဆိုတာ ဘယ်လိုမူယာမာယာများသလဲလို့ ရာဇသခင် အသိဆုံး။ ဘယ်နှခေါက်ချိုးမှန်း တွက်မရတဲ့ အလိုမကျတဲ့မျက်နှာနဲ့ ရာဇသခင်က ဘယ်လိုဒေါသကြီးမှန်းကိုလည်း မြေကမ္ဘာအသိဆုံး။
"ထရပ်လိုက်ရင် ထိုးတော့မှာမဟုတ်လား။"
"ထမရပ်ရင် သေအောင်ကန်ပစ်မယ်။"
"လုပ်ရက်လို့လား။"
ကမ္ဘာ့အမေးကို သခင်က ပါးစပ်ကနေမဖြေတော့ပါ။ ကမ္ဘာ့အင်္ကျီလည်ပင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထရပ်စေတော့ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးပါသွားတဲ့ကမ္ဘာက သိပ်ကြောက်တတ်တဲ့ယုန်လေးတစ်ကောင်လို။
ပါးပေါ်ကိုကျလာတဲ့ လက်သီးတစ်ချက်နဲ့အတူ ခပ်ပါးပါးနာကျင်မှုကြောင့် ကမ္ဘာမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတော့ သခင်ကဆွဲထားတာမို့ မျက်နှာတွေက သိပ်မဝေးလှပါ။
"ဒါပဲလား။"
အရှိန်သိပ်မပါတဲ့လက်သီးချက်ကို ကမ္ဘာရည်ရွယ်ကြောင်း သခင်သိလိုက်တယ်။
"မင်း ..."
ဘာမှဆက်မပြောနိုင်ခင်မှာ မျက်နှာနှစ်ခုနီးစပ်သွားခဲ့ပြီ။ အတိအကျပြောရရင် နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံက ထိကပ်သွားခဲ့တာ။
■■■
သူဌေးအိမ်ကနေ စာရွက်စာတမ်းတွေသွားယူပြီး ကားငှားဖို့ လမ်းထိပ်ကိုအထွက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေလာနေတဲ့ စက်ဘီးတစ်စီးက ကမ္ဘာ့နားအရောက်မှာ ကျွီခနဲဘရိတ်ဖမ်းပြီး ရပ်သွားတာကြောင့် ကမ္ဘာကြည့်မိတော့
"Earth"
"ချာတိတ်"
"အဂ္ဂါခေတ်"
"အဟား၊ ဟုတ်ပါပြီ။ မင်းက ဒီလမ်းထဲမှာနေတာလား။"
"မနေပါဘူး။ စက်ဘီးလျှောက်စီးတာ။ ဒီထဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ။"
"ကိုယ့်အိမ်က ဒီလမ်းထဲမှာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား။"
ကမ္ဘာ့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီးမှ
"ဖြစ်နိုင်ပါတယ်လို့ ပြောစေချင်တာလား။"
"အထင်သေးတာ။"
"ဒါကို ယုတ္တိကျကျတွေးခေါ်စဉ်းစားတတ်တာလို့ ခေါ်တယ်။"
"ဟား ဟား၊ ရှိစေတော့။ မှန်နေတာပဲလေ။ ကဲ၊ ငါသွားတော့မယ်။ အလုပ်ရှိသေးလို့။"
အဂ္ဂါကပါ စက်ဘီးကိုပြန်လှည့်လိုက်တယ်။ ကမ္ဘာက မေးခွန်းမျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်တော့
"ပြန်လှည့်မှာလေ။ Earth လည်း လမ်းထိပ်ထွက်မှာမဟုတ်လား။"
"အင်း"
တစ်ယောက်ကစက်ဘီးတွန်းရင်း တစ်ယောက်က ဘေးကနေလမ်းလျှောက်ရင်း လမ်းထိပ်ကိုဦးတည်လိုက်ကြတယ်။
"ဒီလမ်းထဲက ငါ့သူဌေးအိမ်မှာ စာရွက်စာတမ်းတွေလာယူတာ။"
"ဪ၊ အဲဒီ့လိုလား။ ကျွန်တော့်အိမ်က ဟိုးဘက်အခြမ်းက သုံးလမ်းမြောက်မှာ။"
"မဝေးဘူးပဲ။"
"မဝေးဘူး။ ဒါနဲ့ အလုပ်အဆင်ပြေလား။"
"ပြေပါတယ်။ ဪ၊ ဟိုနေ့ကကိစ္စကို မေးတာလား။ မင်းဘယ်လိုရှင်းလိုက်သလဲတော့ မသိဘူး။ ဘာမှကို ထပ်မပြောရတော့ဘူး။"
"အဲဒီ့ကိစ္စရယ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအတိုင်း အကုန်လုံးကိုမေးတာပါ။"
"ဆိုတော့ မင်းဘယ်လိုရှင်းလိုက်သလဲဆိုတာကို ပြောမပြဘူးပေါ့လေ။"
"ရှင်းသွားပြီပဲကို။ ပြန်ပြောမနေချင်ပါဘူး။"
"အေး၊ ထားပါတော့လေ။ ဟိုမှာ၊ ကားလာပြီ။"
ကမ္ဘာက အငှားကားကိုလှမ်းတားပြီး ငှားလိုက်ကာ အဂ္ဂါနဲ့လက်ပြနှုတ်ဆက်လို့ ထွက်လာခဲ့တယ်။
ထွက်သွားတဲ့ကားလေးကိုလိုက်ကြည့်ရင်း အဂ္ဂါ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးနေတယ်။
"တတိယတစ်ခေါက်တိုက်ဆိုင်ရင် ရေစက်ပဲတဲ့။"
■
"ကမ္ဘာ၊ မင်း ပြန်လာနေပြီလား။"
စာရွက်စာတမ်းတွေသွားပို့ပြီး ပြန်အထွက် ကိုကျော်ထွဋ်ဆီက ဖုန်းဝင်လာလို့ ကမ္ဘာဖုန်းကိုင်ကိုင်ချင်းမှာပဲ အလောတကြီးအသံကြောင့်
"ဟုတ်၊ ပြန်ထွက်လာပြီ။ ရုံးကကားက ပါကင်မှာရပ်ထားလို့ အဲဒီ့ကိုသွားနေတာ။"
"အေး၊ ဒါဆို လေဆိပ်ကဆိုင်ကို သွားလိုက်ပါဦးကွာ။ စလုံးကလာတဲ့ စားဖိုမှူးအသစ်က ဘာဖြစ်တယ်မသိဘူးဟေ့။ ရစ်နေတယ်။ အစ်ကိုလည်း အလုပ်များနေတယ်။ သူလိုတာသေချာမေးပြီး အစ်ကို့ဆီ ပြန်ပြောပေးပါဦးကွာ။"
"ဟုတ်၊ အခု သွားလိုက်ပါ့မယ် ကိုကျော်ထွဋ်။"
.
"သူပြောတာ အဲဒါအကုန်ပဲ ကိုကျော်ထွဋ်။ သူ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။"
"အဆင်ပြေတာပေါ့။ တော်သေးတာပေါ့ကွာ။ ဟိုတလောကမှအသစ်ရောက်တာကို Boss မရှိတုန်း ပြဿနာတက်တယ်ဆိုရင် မကောင်းဘူးလေ။ ကျေးဇူးပဲ ကမ္ဘာရေ။"
"ကျွန်တော်လည်း ဒီကဝန်ထမ်းပဲဗျာ။ ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး။"
"အေးပါ။ ဒါဆို ဖုန်းချပြီနော်။"
"ဟုတ်"
"Excuse me."
"Mr. Mills"
"Kabar, Right?"
"Yes, Mr. Mills."
"Have we met somewhere before? You look familiar to me."
"This is the first time we meet. Isn't this?"
"It could be all in my mind. Glad to meet you, Kabar."
"So am I, Mr. Mills. Call me when you need my help."
"That's so kind of you."
"Don't mention it."
အသစ်ရောက်တဲ့စားဖိုမှူးဆိုတဲ့ Mr. Mills အတွက် ကမ္ဘာက ကြားဝင်ဖြေရှင်းပေးပြီးတဲ့နောက် Mr. Mills က ကမ္ဘာ့ကိုမြင်ဖူးနေသလိုပဲဆိုပြီး အရင်ကဆုံဖူးကြလား မေးနေတော့ ကမ္ဘာလည်းတွေးမရပါ။ ကမ္ဘာ့အတွက်ကတော့ ပထမဆုံးဆုံဖူးခြင်းမို့ နောက်လည်း အကူအညီလိုရင်ပြောနိုင်ကြောင်း ဖုန်းနံပါတ်ဖလှယ်ပြီးသာ နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်လာခဲ့မိပါတော့တယ်။
■
"အ"
"Sorry ကိုကမ္ဘာ၊ sorry ဗျာ။"
"ရတယ်၊ ရတယ်။ ရုတ်တရက်မို့ပါ၊ ဘာမှမထိပါဘူး။"
အလုပ်လုပ်နေတဲ့ကောင်လေးအနားက ဖြတ်အလျှောက်မှာ နောက်နားကနေရောက်လာတဲ့ကမ္ဘာ့ကို ကောင်လေးကမမြင်ဘဲ လှည့်လာချိန် ကောင်လေးလက်မောင်းက ကမ္ဘာ့ရင်ဘတ်ကိုတိုက်မိသွားတော့ ကမ္ဘာ ခပ်တိုးတိုးညည်းမိသွားတယ်။ တကယ်ကို ဘာမှလည်း သိပ်မထိလိုက်ပါဘူး။ ပြဿနာက တိုက်မိတာကြောင့်မဟုတ်။
ဆိုင်ရဲ့ဝန်ထမ်းတွေအတွက် သီးသန့်ထားတဲ့ နားနေခန်းထဲက သန့်စင်ခန်းဆီကို ကမ္ဘာဝင်လာတော့ တခြားဘယ်သူမှမရှိ။ မှန်ရှေ့မှာ ကြယ်သီးတချို့ဖြုတ်ပြီး ခုနကနာသွားတဲ့နေရာကို ကြည့်မိတော့ အပူလောင်ထားသလို အကွက်တွေ။ ဒဏ်ရာတွေကိုကြည့်ရင်းက ကမ္ဘာ့နှုတ်ခမ်းတွေ ကွေးညွတ်သွားတယ်။ ပြန်တွေးတိုင်း ပြုံးချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ကြည်နူးစရာအခိုက်အတန့်လေးဆီ အတွေးတွေခဏပြန်ရောက်သွားတာမို့
'တချို့ဒဏ်ရာတွေက နာကျင်မှုနဲ့မလိုက်အောင်ကို လှတယ်။ သူတို့ဖြစ်တည်လာရခြင်းရဲ့ အဓိကအကြောင်းအရင်းကိုက သိပ်လှနေလို့။ ပြီးတော့ ဒဏ်ရာပေးတဲ့သူက အပြစ်တင်စရာမလိုလောက်အောင်ကို ပြီးပြည့်စုံနေခဲ့လို့ပေါ့။ သိပ်ချစ်တာပဲ။'
■
သခင်တစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေရင်း ဖယောင်းတိုင်ခွက်လေးဆီကို အကြည့်ရောက်မိတယ်။ ကြည့်နေရင်းက မျက်ခုံးတန်းတန်းတွေတွန့်ချိုးသွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေမဲ့လိုက်မိတယ်။ သူတွေးမိတဲ့အခိုက်အတန့်လေးမှာ သူအမှားလုပ်ခဲ့တာ ဘာမှမရှိဘူးလို့ တွေးနေတာဆိုပေမဲ့လည်း
'စိတ်ရှိတိုင်းဆို မျက်ခွက်ကိုစုတ်ပြတ်နေအောင် ထိုးမိမှာ။ သင်းအလုပ်ကိစ္စတွေကို အားနာလို့ ကျော်သွားပေးလိုက်မိတာ။ ငနာလေးက အဲဒါကိုမာန်တက်နေသေးတယ်။ ဖယောင်းစက်နဲ့ပဲတန်တယ်။ အကုသိုလ်သိပ်ပေးတာပဲ။'
တွေးနေတုန်းမှာပဲ messenger ကနေ စာဝင်လာလို့ ကြည့်မိတော့ နေရောင်ဝါ။
ဟိတ်ကောင်၊ ငါ့ကို ဒီကိစ္စ အခုရှင်း။
စာနဲ့အတူရောက်လာတဲ့ ကမ္ဘာ့ရဲ့ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ။ Pennsylvania ရဲ့ Delaware Water Gap က Milford Beach မှာ ကမ္ဘာရေကူးရင်း ရိုက်ထားတဲ့ပုံ။ ဒီပုံကို ကမ္ဘာ့ရဲ့ Facebook account မှာ public နဲ့ တင်ဖူးတယ်။ အဲဒီ့တုန်းက သခင်ပါပေမဲ့ ဒီပုံကို သခင်ရိုက်ပေးထားတာမို့ ဒါက ကမ္ဘာတစ်ယောက်တည်း။ ခပ်တည်တည်နဲ့ တမင်ကိုအချေရုပ်ဖမ်းပြီး သူ့ရဲ့ body structure ကို ကြွားပြနေလို့ သခင်ထိုင်ဟားခဲ့ရတာ မှတ်မိနေသေးတယ်။
ဟေ့ကောင်၊ အစိမ်းသေနေတာလား။
ရှိတယ်။ ဘာတွေစပ်စုမလို့လဲ။
အဲဒါ ဟိုတစ်ခေါက်က ငါတို့ဝိုင်းအတွက်ငွေရှင်းသွားတဲ့ ဟိုဘက်ဝိုင်းကနေ မင်းကိုလှမ်းလှမ်းကြည့်နေတဲ့တစ်ယောက် မဟုတ်ပါဘူးလို့ ငြင်းမလား။
ဘာလဲ၊ မင်း စိတ်ဝင်စားလို့လား။
စကားမလွှဲနဲ့ သားကြီး။ အဲဒီ့တစ်ယောက်က Pennsylvania က တဲ့။ အခုဒီရောက်နေပြီး မင်းနဲ့လည်းသိနေတာဆိုတော့ မဟုတ်မှ ...
မဟုတ်ရင် လွဲလို့ပေါ့။
ဘာမှမလွဲဘူး။ မင်း အမေရိကမှာ အဲဒီ့နိုင်ငံသားတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတယ်။ ဒီတစ်ယောက်ကလည်း Pennsylvania က။ မင်းတို့အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စကို ငါမေးတုန်းကလည်း မင်းက မပြောချင်သလိုဖြစ်နေတယ်။ မင်းတို့အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေဘူးဆိုတဲ့သဘော။ ပြီးတော့ဆိုင်မှာ အဲဒီ့တစ်ယောက်က လာမနှုတ်ဆက်ဘဲ ငွေရှင်းသွားတယ်။ အဲဒီတော့ မင်းတို့ချင်းက သိပေမဲ့စကားမပြောဘူးဆိုတဲ့ အနေအထား။
အဲဒီ့တော့ ???
အဲဒီ့တော့ အဲဒါ မင်းယောက်ျားမဟုတ်လား။
ယောက်ျားကြီးတန်မဲ့ ရပ်ကွက်ပတ်ပြီးအတင်းပြောတဲ့ အာဂျီးမားတွေအထာနဲ့ကွာ။
မငြင်းဘူးပဲ။ ဆိုတော့ကာ ... မင်းက စိတ်ကောက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာလို့ ဟိုက မြန်မာနိုင်ငံအထိ လိုက်ချော့ရတယ်ပေါ့။ အဲဒီလိုလား။
Ball မို့ စိတ်ကောက်ရမှာလား။
Ball နဲ့လည်း စိတ်ကောက်လို့ရပါတယ်။
ငနာကောင်၊ ဒေါင်းစားလေး
ဟား ဟား၊ ဝန်ခံပြီပဲ။ ဒီလောက်ဆို ငါ သိသင့်သလောက်သိပြီ။ နောက်မှထပ်မေးမယ်ကွာ။ အခုတော့ ဆက်ပြီးစိတ်ကောက်လိုက်ဦး။
သေချင်းဆိုး
ဆဲပါ၊ ဆဲပါ။ ငါ့ကိုပဲ ပတ်ရမ်းလိုက်ပါ။ တာ့တာ သားကြီး၊ နောက်မှတွေ့မယ်။
လျှောက်ဖွရင် မင်းကိုသတ်မှာ။
ဝါသနာကိုမပါတာ ဟေ့ကောင်။
အေးပေါ့၊ လူမစုံသေးဘူးကိုး။
ဒါပဲဟေ့။ ငါလည်း ကောင်လေးတစ်ယောက်လောက် ရှာဦးမယ်။ အားကျလို့။
Go. Move. Out.
နေရောင်ဝါကိုမေတ္တာပို့သပြီး သခင်တစ်ယောက် laptop ကိုယူကာ ခြံထဲဆင်းထိုင်နေလိုက်တော့တယ်။ အိမ်ထဲနေရင် အတွေးတွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခု အမျှင်မပြတ်နိုင်ပါ။
■
"သခင်၊ ကိုယ်ပြန်ရောက်ပြီ။"
ခြံထဲမှာဆင်းထိုင်ရင်း laptop နဲ့ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိတဲ့ သခင့်အနားကို ကမ္ဘာရောက်သွားတယ်။ အလုပ်လုပ်နေတာဆိုရင် desktop ကိုသာသုံးဖြစ်တာ ကမ္ဘာသိနေတာကြောင့်
"ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။ ဪ၊ အကောင့်အသစ်ဖွင့်နေတာလား။"
"No"
"အဲဒါ ဟိုးအရင်က အရံအကောင့်အဟောင်းမဟုတ်လား။ သခင့်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေတောင် လူစုံမရှိဘူးလေ။"
"မင်းဘက်ကလူတွေလည်း တစ်ယောက်မှမရှိဘူး။"
"အဲဒါပြန်သုံးနေတာလား။ ကိုယ့်ကို အကောင့်အသစ်ဖွင့်ပေး။ ဒီရောက်ကတည်းက social media ဖြတ်ထားတာ Mail တစ်ခုကလွဲရင် ကျန်တာမသုံးဖြစ်ဘူးလေ။"
သခင်ရော၊ ကမ္ဘာရော အရင်အကောင့်တွေဆက်သုံးရင် ကမ္ဘာ့အသိုင်းအဝိုင်းကသိမှာမို့ ဘာမှကိုမသုံးဖြစ်တာ ဒီကိုစရောက်တဲ့နေ့ကတည်းကပါ။ သခင်ကတော့ ကမ္ဘာ့ဘက်ကလူတွေ တစ်ယောက်နဲ့မှ အချိတ်အဆက်မရှိတဲ့ တခြားအရံအကောင့်တွေနဲ့သုံးနေပေမဲ့ ကမ္ဘာကတော့ သူ့ကတိအတိုင်း အကုန်လုံးကို အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားခဲ့တာ။
"မင်းဘာသာဖွင့်ပါလား။"
"ဟင့်အင်း၊ သခင့်ဆီကနေ ဖွင့်ပေး။ ပြီးမှ ကိုယ့်ကိုပေး။"
"လာမရှုပ်နဲ့။"
"လုပ်ပါ။ ဒီတစ်ခုတည်းပါ။ ကြိုက်တဲ့နာမည်၊ ကြိုက်တဲ့ပုံစံနဲ့ ဖွင့်ပေး။"
"လုပ်လိုက်ရလို့ ဟိုအတန်းရောက်သွားမယ်။"
"လုပ်ပေါ့။ သခင့်အတွက်သီးသန့်ပါလို့ ကြော်ငြာပစ်မယ်။"
"မင်း ..."
"ဖွင့်ပေး ... လို့။ IG လေးပါ တစ်လက်စတည်း၊ အဟီး။"
.
"ဟား ဟား၊ ဘယ်လိုတောင်လား။"
သခင်ဖွင့်ပေးတဲ့ Erda ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ Facebook account မှာ cover photo ကစာသားကိုဖတ်ရင်း ကမ္ဘာရယ်မိတယ်။
Yes, I'm crazy. Normal is boring for me. တဲ့။
Profile picture မှာတော့ အနက်ရောင်နောက်ခံနဲ့ မီးညှိထားတဲ့ဖယောင်းတိုင်ငယ်လေး။ Erda ဆိုတာ Earth ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပါပဲ။ Gmail ကတော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ကမ္ဘာ့နာမည်အရင်းအတိုင်းပါပဲ။ ဘယ်လိုပဲလုပ်ထားထား ကမ္ဘာကတော့ ပြန်ပြောင်းဖို့အစီအစဉ်မရှိပါ။ အလွတ်အတိုင်းဖြစ်နေတဲ့ Bio ဆိုတဲ့နေရာမှာပဲ တစ်ခုထပ်ဖြည့်လိုက်တယ်။
*I am His.*
■■■
"သခင်၊ အဲဒါ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။"
ကမ္ဘာအိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ သခင်ပြန်မရောက်သေးလို့ ထိုင်စောင့်နေရင်း ကားသံကြားလို့ထွက်ကြည့်တော့ အိတ်နှစ်အိတ်ကိုင်ပြီးဆင်းလာတဲ့ သခင့်လက်ဖျံမှာ ထင်းနေတဲ့ *𝕶𝖎𝖓𝖌* ဆိုတဲ့စာသားနဲ့ သရဖူပုံတက်တူးလေးက ကမ္ဘာ့ကိုဆွံ့အစေတယ်။ ကမ္ဘာ့အကြည့်အတိုင်းလိုက်ရင်း သူ့လက်သူငုံ့ကြည့်ပြီး မေးခွန်းကို ခပ်အေးအေးဖြေတယ်။
"ငါ့သူငယ်ချင်းက ဆိုင်ဖွင့်ထားလို့ သူ့ဆီရောက်တုန်း ထိုးလိုက်တာလေ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ပြောပြီး ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့သခင့်ကို အိမ်ပေါက်ဝမှာရပ်ကျန်နေတဲ့ကမ္ဘာ လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီးမှ သခင့်အနားရောက်သွားပြီး
"ကိုယ်လည်းထိုးမယ်လေ၊ ဆင်တူ။"
"ဘယ်သူကခွင့်ပြုလို့လဲ။ မင်းဘာသာ ထိုးချင်ရာထိုး၊ ဆင်တူဖြစ်လာရင် ငါကိုယ်တိုင် ဓားနဲ့မွှန်းပေးမယ်။"
"ရက်စက်လိုက်တာ။ ရတယ်လေ၊ ဆိုင်လိပ်စာပေး။ တခြားတစ်ခုသွားထိုးမယ်။"
■
Erda updated his cover photo.
3 minutes ago
I'm your own Knight, my King.
လက်ဖျံမှာ ရဲမက်ခေါင်းဆောင်းပုံနဲ့ *𝕳𝖎𝖘 𝕶𝖓𝖎𝖌𝖍𝖙* ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ တက်တူးပုံလေးတစ်ခု တက်လာတာကို သခင်မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။ သခင့်ရဲ့တက်တူးပုံကို cover photo မှာ သခင်တင်လိုက်တဲ့ညကပဲ အသည်းလေးတစ်ခုတိုးသွားတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ တချို့အရာတွေက သိလိုက်ရတယ်ဆိုရုံနဲ့ အဆင်ပြေတယ်။
.
"သခင်ရေ၊ သခင်။ ဒီမှာကြည့်ဦး။"
သိနေပါတယ်။ ဆိုင်မှာပဲ ပုံရိုက်တင်လိုက်တာနဲ့ မပြီးသေးမှန်း သခင်သိနေတယ်။
"ပြော"
"Tada! Is this great? Not couple, but they are."
"နာချင်ပြီထင်တယ်။"
သူ့တက်တူးကို လာကပ်ကြွားနေပြီး သခင့်လက်ကိုဆွဲကာ ဝိနည်းလွတ် couple tattoos တွေကို ယှဉ်ကြည့်နေပါတယ်။ သခင်က သူ့လက်သူပြန်ရုတ်ပြီး ကြိမ်းနေတော့
"နာလာခဲ့ပြီပဲ။ ဒါပေမဲ့ သခင်ဖျက်လို့မရဘူး။ သခင်ပြောတာ အတူတူမဖြစ်ရဘူးပဲ ပြောတာ။ အခု မတူဘူးမို့ ဖျက်လို့မရဘူး။ OK?"
သခင်က မကြည်ကြည့်နဲ့ကြည့်တယ်။ ကမ္ဘာကတော့ မသိသလိုဟန်ဆောင်လိုက်ပြီး
"ဆိုင်ကမေးတယ် သိလား။ ကောင်လေးရှိတာလားတဲ့။"
"...................."
"ဖြေလိုက်ချင်ပါတယ်၊ ယောက်ျားရှိတာလို့။ ဒါပေမဲ့ အင်းလို့ပဲ ဖြေလိုက်ပါတယ်လေ။ တော်ကြာ အားကျကုန်ကြမှာစိုးလို့။"
"ရူးနေလိုက်တော့ တစ်ယောက်တည်း။"
ပြောဆိုပြီးသာ ကမ္ဘာ့အနားကနေ သခင် ထလာလိုက်ရပါတော့တယ်။
တချို့ဘုရင်တွေက ရာဇပလ္လင်မှာဘိသိက်ခံပြီဆိုတာနဲ့ တစ်ဘဝလုံးအတွက် အသက်ပေးကာကွယ်မယ့်သူရဲကောင်းက အဆင်သင့်ခစားနေပြီးသား။
■
ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကြီးသာ စကားပြောတတ်မယ်ဆိုရင်
"မြေကမ္ဘာရေ၊ ငါ နွားပွဲစားမဟုတ်ဘူး။ သွားဖြဲပြမနေနဲ့။"
အဲဒီလိုပြောလေမလား။ ဒါမှမဟုတ်
"ရှင်ကလည်း အဲဒီ့လောက်စိုက်ကြည့်မနေနဲ့လေ။ ကျွန်မ မနေတတ်ဘူး။"
ဒီလိုတားလေမလား။
ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် မြေကမ္ဘာတို့ကတော့ ဂရုမစိုက်၊ အဖက်မလုပ်၊ အရေးမယူ၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေဦးမှာပါ။ အခုလောလောဆယ်အတွက်ဆိုရင်
*မြေကမ္ဘာ အစ်စ် ဘီးဇီး နောင်း ပါ*
တက်တူူးပုံနှစ်ခုကိုတွဲလိုက်ပြီး ဖုန်းရဲ့ home screen မှာတင်ထားတာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရလို့ မအားပါဘူး။ သေချာကြည့်မယ်ဆိုရင် ဖုန်းရဲ့ notification bar မှာ လေယာဉ်ပျံပုံလေးကိုတောင် တွေ့နိုင်ပါသေးတယ်။ ဖုန်းဝင်လာခဲ့သည်ရှိသော် အာရုံတွေနောက်ရမှာမို့ ဒီလိုအချိန်မှာ အနှောင့်အယှက်မခံနိုင်တဲ့ မြေကမ္ဘာပါလေ။
"အခုတော့ ဘာတတ်နိုင်သေးလဲ ငါ့ရဲ့ဘုရင်လေးရဲ့၊ ဟင်။ ဒါက ဆင်တူမဟုတ်တဲ့ couple tattoos တွေပဲလေ။ ဟား ဟား၊ ချစ်လိုက်တာကွာ။ မင်းဘေးမှာ သံသရာအဆုံးအထိ ခစားစောင့်ရှောက်ပေးပြီး အဖော်လုပ်ပေးမယ့် မင်းရဲ့သူရဲကောင်းက ငါတစ်ယောက်တည်းပဲဖြစ်ရမယ်။ ငါ့အတွက်လည်း မဟေသီဇနီးမယား မလိုတာမို့ မင်းအတွက်လည်း ဘာဒေဝီမိဖုရားမှ မရှိရဘူး My King."
■■■ Part (42) ဆက်ရန် ■■■
Коментарі